Świadomość tryumfującego, ludzkiego życia na Ziemi, rodzi się z tej wiary istoty stworzonej, która ośmiela się rzucić wyzwanie każdemu kolejnemu epizodowi bytu, kiedy stając w obliczu obrazów ogromnych ludzkich ograniczeń, oświadcza niezawodnie: nawet, jeśli nie potrafię tego dokonać, żyje we mnie ten, kto to potrafi i dokona, część Ojca-Absolutu wszechświata wszechświatów. I to jest „to właśnie zwycięstwo, które zwycięża świat, właśnie wasza wiara”. ~ Księga Urantii, 4:4.9 (59.5)

Na długo jednak przed dotarciem do Havony, wznoszące się dzieci czasu nauczyły się świętować podczas niepewności, ucztować w czasie rozczarowania, entuzjazmować się wobec oczywistej porażki, krzepić się, gdy pojawiają się trudności, wykazywać niezachwianą odwagę w obliczu bezkresu i okazywać niezwyciężoną wiarę, kiedy stają twarzą w twarz z wyzwaniem tego, co niezrozumiałe. Dawno już okrzykiem bojowym tych pielgrzymów stało się: „W przymierzu z Bogiem nie ma nic – absolutnie nic – niemożliwego”. ~ Księga Urantii, 26:5.3 (291.3)

Nie ma znaczenia, jak trudno pogodzić naukowe wątpliwości odnośnie skuteczności modlitwy z wciąż istniejącym bodźcem szukania pomocy i przewodnictwa u boskich źródeł; nigdy nie zapominajcie, że szczera, przepełniona wiarą modlitwa, jest potężną siłą umacniającą osobiste szczęście, indywidualną samokontrolę, społeczną harmonię, postęp moralny i osiągnięcia duchowe. ~ Księga Urantii, 91:6.3 (999.6)

Jezus był przykładem głębokiej pewności śmiertelnika, rozpoznającego Boga, kiedy powiedział: „Dla rozpoznającego Boga, wierzącego królestwa, cóż znaczy, jeśli runą wszystkie ziemskie rzeczy?”. Doczesne bezpieczeństwo jest nietrwałe, ale duchowe zabezpieczenia są niewzruszone. Kiedy powodziowe przypływy ludzkiej nieprzyjaźni, samolubstwa, okrucieństwa, nienawiści, złośliwości i zazdrości dobijają nieomal duszę ludzką, możecie znaleźć oparcie w tej pewności, że istnieje pewien wewnętrzny bastion, cytadela ducha, która jest absolutnie nie do zdobycia; odnosi się to przynajmniej do każdej ludzkiej istoty, która oddała swą duszę pod opiekę zamieszkującego ją ducha wiecznego Boga. ~ Księga Urantii, 100:2.7 (1096.4)

W Raju rozczarowanie nigdy nie jest uznawane za porażkę, zwłoka nigdy nie jest rozpatrywana jako dyshonor, pozorne upadki czasu nigdy nie są mylone ze znacznymi opóźnieniami wieczności. ~ Księga Urantii, 26:8.3 (294.2)

Rozpoznających Boga jednostek nie zniechęca nieszczęście, ani nie gnębi rozczarowanie. Wierzący odporni są na depresję, następującą po czysto materialnych wstrząsach; żyjących w duchu nie trwożą zdarzenia świata materialnego. Kandydaci do wiecznego życia stosują ożywiającą i konstruktywną metodę wychodzenia naprzeciw wszystkim zmiennościom i szykanom śmiertelnego życia. Prawdziwy wierzący odkrywa w każdym dniu swojego życia, że łatwiej jest czynić prawe rzeczy. ~ Księga Urantii, 156:5.13 (1739.8)

Życie stanie się jednak ciężarem egzystencji, jeśli nie nauczycie się z wdziękiem przegrywać. Istnieje sztuka przeżywania porażki, którą szlachetne dusze zawsze sobie przyswajają; musicie umieć przegrywać radośnie, nie możecie się bać rozczarowania. Nigdy się nie wahajcie przyznać do niepowodzenia. Nie próbujcie ukrywać niepowodzenia zwodniczym śmiechem i promieniującym optymizmem. Dobrze to brzmi, kiedy zawsze rościmy sobie prawo do sukcesu, ale końcowe tego wyniki są przerażające. Taka praktyka prowadzi wprost do stworzenia świata nierzeczywistości i do nieuniknionej katastrofy – ostatecznego rozczarowania. ~ Księga Urantii, 160:4.13 (1779.5)

Jak miażdżącą rzeczą jest rozczarowanie w życiu tych niemądrych osób, które przykuwają swój wzrok do cienistych i przelotnych powabów czasu, ślepnąc na wyższe i bardziej rzeczywiste dzieła wiecznotrwałych osiągnięć, wiecznego świata boskich wartości i prawdziwych duchowych rzeczywistości. ~ Księga Urantii, 177:4.10 (1926.3)

Jezus był przykładem głębokiej pewności śmiertelnika, rozpoznającego Boga, kiedy powiedział: „Dla rozpoznającego Boga, wierzącego królestwa, cóż znaczy, jeśli runą wszystkie ziemskie rzeczy?”. ~ Księga Urantii, 100:2.7 (1096.4)

Jezus rzekł: „Jeśli naprawdę chcesz znaleźć Boga, pragnienie to samo w sobie jest dowodem, że już go znalazłeś. ~ Księga Urantii, 130:8.2 (1440.2)

Świat przepełniony jest głodnymi duszami, głodującymi, kiedy chleb życia jest tuż obok; ludzie umierają szukając tego Boga, który żyje w nich. ~ Księga Urantii, 159:3.8 (1766.4)

„Prawdziwy Bóg nie jest daleko; jest częścią nas; duch jego mówi przez was”. ~ Księga Urantii, 3:1.4 (45.2)

Jeśli pójdziesz za podświadomym przewodnictwem tego nieśmiertelnego ducha, na pewno wciąż będziesz kroczył wzniosłą drogą odkrywania Boga. I gdy dotrzesz do Ojca w niebie, stanie się tak dlatego, że szukając jego stawałeś się coraz bardziej jemu podobny. ~ Księga Urantii, 133:4.9 (1475.2)

Przez miłość Boga i jego miłosierdzie będziemy ocaleni. ~ Księga Urantii, 131:1.7 (1443.3)

Dlatego też „każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony”, „gdyż będzie on obficie przebaczał”. ~ Księga Urantii, 2:4.1 (38.1)

Przez wiarę jesteście usprawiedliwieni; przez wiarę jesteście zbawieni; i przez tę samą wiarę wiecznie posuwacie się naprzód na drodze stopniowej i boskiej doskonałości. ~ Księga Urantii, 150:5.3 (1682.5)

Ludzkie zbawienie jest rzeczywiste; opiera się ono na dwóch rzeczywistościach, które mogą być zrozumiane dzięki wierze istot stworzonych i dlatego też zostają włączone do indywidualnego doświadczenia człowieka: na fakcie ojcostwa Boga i związanej z tym prawdzie o braterstwie człowieka.  ~ Księga Urantii, 188:4.13 (2017.8)

Kiedy wiecie, że jesteście zbawieni przez wiarę, naprawdę jesteście w prawdziwym pokoju z Bogiem. I przeznaczeniem wszystkich tych, którzy pójdą tą drogą niebiańskiego pokoju, jest uświęcona, wieczna służba, idących wciąż naprzód synów wiecznego Boga. ~ Księga Urantii, 143:2.6 (1610.1)

Ziemska śmierć jest metodą ucieczki z materialnego życia w ciele a przejście rozwojowego życia mieszkań, poprzez siedem światów korygującego nauczania i kulturowej edukacji, stanowi wprowadzenie przetrwałych śmiertelników w sprawy morontialne, w sprawy życia przejściowego pomiędzy ewolucyjnym bytem materialnym a wyższymi, duchowymi osiągnięciami wznoszących się w czasie istot, których przeznaczeniem jest dotrzeć do bram wieczności. ~ Księga Urantii, 47:10.7 (540.3)

Tu, na górze, rozpoczniecie na nowo dokładnie w tym miejscu, gdzie skończyliście na dole. ~ Księga Urantii, 47:3.7 (533.5)

Radujecie się wieścią, że Syn Człowieczy zmartwychwstał, ponieważ tym samym wiecie, że wy i wasi bracia także przeżyjecie ludzką śmierć. Ale takie przeżycie śmierci zależy od tego, czy najpierw narodziliście się w duchu poszukiwania prawdy i znajdowania Boga. ~ Księga Urantii, 193:2.2 (2054.3)

I kiedy praca tutaj będzie skończona, będziesz służył ze mną na wysokościach”. ~ Księga Urantii, 192:2.10 (2049.1)

Kluczami do królestwa nieba są: szczerość, więcej szczerości i jeszcze więcej szczerości. Wszyscy mają te klucze. ~ Księga Urantii, 9:4.14 (435.7)

Tu, na górze, rozpoczniecie na nowo dokładnie w tym miejscu, gdzie skończyliście na dole. ~ Księga Urantii, 47:3.7 (533.5)

Jezus mówił: „W domu Ojca mojego wiele jest mieszkań”. ~ Księga Urantii, 30:4.17 (341.7)

Określenie „niebo”, jak używane jest na Urantii, czasami nawiązuje do tych siedmiu światów-mieszkań, pierwszy świat-mieszkanie określony jest jako pierwsze niebo i tak dalej, aż do siódmego. ~ Księga Urantii, 15:7.5 (174.5)

Zło jest nieodłączne naturalnemu porządkowi tego świata, ale grzech jest postawą świadomego buntu, którą przynieśli na ten świat ci, co upadli z duchowej światłości w kompletną ciemność. ~ Księga Urantii, 148:4.6 (1660.5)

Grzech jest świadomym, rozmyślnym i zamierzonym przekroczeniem Boskiego prawa. Grzech jest miarą sprzeciwu wobec Boskiego przewodnictwa i duchowego kierownictwa. ~ Księga Urantii, 148:4.4 (1660.3)

Możliwość, że pomyłka w osądzie (zło) stanie się grzechem, istnieje tylko wtedy, kiedy wola ludzka świadomie zaaprobuje i rozmyślnie zezwoli na niemoralny osąd. ~ Księga Urantii, 3:5.15 (52.1)

Trzeba wielkiego i szlachetnego charakteru, żeby źle zacząwszy, zawrócić i pójść prawidłowo. Zbyt często człowiek ma tendencje do usprawiedliwiania swojego kroczenia drogą błędu, kiedy raz na nią wszedł. ~ Księga Urantii, 184:2.12 (1981.6)

„Nie lękajcie się”, było jego hasłem a pełna cierpliwości wytrzymałość jego ideałem siły charakteru. ~ Księga Urantii, 140:8.20 (1582.1)

Strach i gniew osłabia charakter i niweczy szczęście. ~ Księga Urantii, 140:5.6 (1573.8)

Jezus powiedział: „Bądźcie dobrej myśli, to jestem ja, nie bójcie się”. ~ Księga Urantii, 152:4.2 (1703.2)

„Ale nie bójcie się; każdy z was, który szczerze pragnie znaleźć życie wieczne, wchodząc do królestwa Bożego, z pewnością znajdzie takie wieczne zbawienie.” ~ Księga Urantii, 166:3.5 (1829.2)

„Nie bójcie się oporu złego, gdyż ja zawsze jestem z wami aż do końca epok.” ~ Księga Urantii, 191:4.4 (2042.1)

Dusza jest rzeczywista od najwcześniejszych jej początków; posiada wartości kosmicznej, wiecznej egzystencji. ~ Księga Urantii, 16:9.2 (195.8)

Boski duch przybywa wraz z początkami moralnego funkcjonowania ludzkiego umysłu i to jest ta sytuacja, w której rodzi się dusza. ~ Księga Urantii, 133:6.5 (1478.4)

Wszyscy, rozwijający swą duszę ludzie, są literalnie ewolucyjnymi synami Boga Ojca i Boga Matki – Istoty Najwyższej. Jednak do tego czasu, kiedy śmiertelny człowiek uświadomi sobie w swej duszy swoje boskie dziedzictwo, to zapewnienie o pokrewieństwie z Bóstwem trzeba uświadamiać sobie przez wiarę. ~ Księga Urantii, 117:6.8 (1289.1)

Przetrwanie istot śmiertelnych opiera się wyłącznie na rozwoju nieśmiertelnej duszy w obrębie śmiertelnego umysłu. ~ Księga Urantii, 36:6.5 (404.3)

Wieczne trwanie osobowości jest w pełni zależne od wyboru śmiertelnego umysłu, którego decyzje stanowią o potencjale przetrwania nieśmiertelnej duszy. Kiedy umysł wierzy Bogu a dusza zna Boga i kiedy z pomocą Dostrajacza całość pragnie Boga, wtedy przetrwanie jest pewne. ~ Księga Urantii, 5:5.13 (69.8)

Aniołowie są duchami służącymi w niebie. ~ Księga Urantii, 167:7.3 (1841.2)

Nauczanie o aniołach stróżach nie jest mitem; pewne grupy istot ludzkich naprawdę mają osobistych aniołów. Jezus wiedział o tym, gdy mówił do dzieci królestwa niebiańskiego: „Strzeżcie się, żebyście nie gardzili żadnym z tych małych, albowiem powiadam wam: aniołowie ich w niebie wpatrują się zawsze w oblicze Ojca mego”. ~ Księga Urantii, 113:1.1 (1241.3)

Aniołowie są tak blisko was i troszczą się o was tak czule, że symbolicznie „płaczą z powodu waszej rozmyślnej nietolerancji i uporu”. Serafini nie ronią materialnych łez, nie mają ciał materialnych, ani też nie posiadają skrzydeł. Przeżywają jednak emocje duchowe, jak również doznają uczuć i nastrojów natury duchowej, które są w pewnym stopniu porównywalne do uczuć ludzkich. Serafini działają na waszą korzyść, zupełnie niezależnie od waszych bezpośrednich próśb; wypełniają oni zlecenia swych zwierzchników i tym samym działają niezależnie od waszych chwilowych kaprysów czy zmiennych nastrojów. Nie oznacza to wcale, że nie możecie ułatwiać albo też utrudniać im zadań, ale raczej to, że aniołowie nie interesują się bezpośrednio waszymi prośbami czy waszymi modlitwami. ~ Księga Urantii, 113:5.2 (1246.1)

Aniołowie żywią niezmienne uczucia dla swych ludzkich towarzyszy i wy również przejawialibyście żarliwe dla nich uczucia, gdybyście tylko mogli sobie ich wyobrazić. ~ Księga Urantii, 113:2.5 (1243.2)

Opiekun przeznaczenia wywiera na was wpływ, w każdy możliwy sposób zgodny z godnością waszej osobowości; w żadnym jednak wypadku ci aniołowie nie mieszają się do wolnego funkcjonowania woli ludzkiej. ~ Księga Urantii, 113:5.1 (1245.7)

Dla nauki Bóg jest przyczyną, dla filozofii ideą, dla religii osobą, nawet kochającą osobą Ojca niebiańskiego. Dla naukowca Bóg jest pierwotną siłą, dla filozofa hipotezą jedności, dla człowieka religijnego żywym doświadczeniem duchowym. ~ Księga Urantii, 1:6.2 (30.1)

Prawda jest podstawą nauki i filozofii a jednocześnie stanowi intelektualny fundament religii. Piękno kształtuje sztukę, muzykę i pełne treści rytmy całego ludzkiego doświadczenia. Dobroć zawiera sens etyki, moralności, a religia – empiryczny głód doskonałości. ~ Księga Urantii, 56:10.10 (647.1)

Nauka powinna materialnie zrobić dla człowieka to, co religia czyni dla niego duchowo: rozszerza mu horyzonty życiowe i rozwija jego osobowość. Prawdziwa nauka nie może pozostawać w trwałej sprzeczności z prawdziwą religią. „Metoda naukowa” jest tylko tym intelektualnym miernikiem, którym się mierzy materialne przygody i fizyczne osiągnięcia. Jednak, jeśli ktoś jest zupełnie materialny i intelektualny, taka postawa jest zupełnie bezużyteczna przy wartościowaniu rzeczywistości duchowych i doświadczeń religijnych. ~ Księga Urantii, 195:7.2 (2078.5)

Nauka ma do czynienia z faktami, religia zajmuje się tylko wartościami. Dzięki oświeconej filozofii, umysł próbuje zjednoczyć znaczenia zarówno faktów jak i wartości, tym samym dochodząc do idei rzeczywistości całkowitej. Pamiętajcie, że nauka jest domeną wiedzy, filozofia dziedziną mądrości a religia sferą doświadczania wiary.  ~ Księga Urantii, 101:5.2 (1110.5)

Ojciec Uniwersalny nie jest osobistym stwórcą wszechświata lokalnego Nebadonu; wszechświat, w którym żyjecie, jest stworzony przez jego Syna Michała. ~ Księga Urantii, 1:2:9 (24.7)

xDla dzieci wszechświata lokalnego, Syn Michał jest praktycznie biorąc Bogiem. ~ Księga Urantii, 5:3.6 (66.2)

Nasz Syn Stwórcy jest uosobieniem 611.121-szej oryginalnej idei nieskończonej tożsamości, pochodzącej równocześnie od Ojca Uniwersalnego i Wiecznego Syna. Michał z Nebadonu jest „jednorodzonym Synem”, uosabiającym 611.121-szą wszechświatową ideę boskości i nieskończoności. ~ Księga Urantii, 33:1:1 (366.2)

Jeszua ben Józef, żydowskie dziecko, było poczęte i zrodzone dla świata tak jak wszystkie inne dzieci przed nim i po nim, z tym wyjątkiem, że to właśnie dziecko było wcieleniem Michała z Nebadonu, Boskiego Syna z Raju i stwórcy całego tego wszechświata lokalnego rzeczy i istot. I ta tajemnica, wcielenia Bóstwa w ludzką formę Jezusa, skądinąd naturalnie pochodzącą z tego świata, pozostanie na zawsze nierozwiązana. ~ Księga Urantii, 119:7:5 (1317.1)

Przyszedł Jezus, prezentując ideę czynnej i spontanicznej życzliwości, miłości do brata człowieka tak autentycznej, że rozszerzała ideę bliźniego na cały świat, czyniąc tym samym wszystkich ludzi bliźnimi. ...Nauczał czystej sympatii, współczucia. Michał z Nebadonu jest Synem zdominowanym przez miłosierdzie; współczucie leży w istocie jego natury. ~ Księga Urantii, 140:8:11 (1580.6)

600.000.000 lat temu przybyła na Urantię komisja Nosicieli Życia, wysłana z Jerusem i rozpoczęła badanie warunków materialnych, przygotowując się do zapoczątkowania życia na świecie 606 w systemie Satania. ~ Księga Urantii, 58:1.1 (664.2)

To, że nazywamy się Nosicielami Życia, nie powinno wprowadzać w błąd. Potrafimy nieść życie na planety i to robimy, ale nie przynieśliśmy życia na Urantię. Życie Urantii jest unikalne i swoiste dla tej planety. Ta sfera jest światem modyfikacji życia; całe życie, jakie się tutaj pojawiło, zostało ukształtowane przez nas na tej planecie; i nie ma innego świata w całej Satanii a nawet w całym Nebadonie, który posiadałby taką formę życia, jaką ma Urantia. ~ Księga Urantii, 58:4.1 (667.5)

Nosiciele Życia z Satanii zaplanowali formę życia opartą na chlorku sodu; dlatego też nie można było podjąć kroków zmierzających do zaszczepienia życia, zanim wody oceanów nie stały się dostatecznie zasolone. Protoplazma typu Urantii może funkcjonować tylko w roztworze odpowiednio zasolonym. Całe ancestralne życie – roślinne i zwierzęce – rozwinęło się w środowisku roztworu soli. Nawet wyżej zorganizowane zwierzęta lądowe nie mogłyby żyć, gdyby nie ten sam, nieodzowny roztwór soli, krążący w systemach krwionośnych ich ciał, hojnie obmywający, dosłownie zanurzający każdą najmniejszą żywą komórkę w tej „słonej kąpieli”. ~ Księga Urantii, 58:1.3 (664.4)

Gdy Nosiciele Życia zaplanują wzory życia, po tym, jak zorganizują systemy energii, musi pojawić się dodatkowy fenomen – „tchnienie życia”, które musi być dane tym formom nieożywionym. Synowie Boży mogą tworzyć formy życiowe, ale to Duch Boży prawdziwie daje iskrę życiową. ~ Księga Urantii, 36:6.4 (404.2)

550.000.000 lat temu korpus Nosicieli Życia wrócił na Urantię. We współpracy z mocami duchowymi i siłami nadfizycznymi zorganizowaliśmy i zapoczątkowaliśmy wzorce życia, swoiste dla tego świata i zaszczepiliśmy je w gościnnych wodach tej sfery. Całe życie planetarne, (oprócz osobowości pozaplanetarnych) aż do czasów Caligastii, Księcia Planetarnego, pochodziło z trzech naszych, pierwotnych, identycznych i równoczesnych zaszczepień życia wodnego. Te trzy zaszczepienia życia zostały określone jako: centralne lub eurazjatycko-afrykańskie, wschodnie lub australazjatyckie i zachodnie, obejmujące Grenlandię i obie Ameryki. ~ Księga Urantii, 58:4.2 (667.6)

450.000.000 lat temu nastąpiło przejście od życia roślinnego do zwierzęcego. To przeobrażenie nastąpiło w płytkich wodach tropikalnych osłoniętych zatok i lagun, na rozległych liniach brzegowych rozdzielających się kontynentów. Rozwój taki, który w całości zawarty był w pierwotnych wzorcach życia, dokonywał się stopniowo. Wiele było etapów przejściowych pomiędzy wczesnymi, prymitywnymi formami życia roślinnego a późniejszymi, dobrze rozwiniętymi organizmami zwierzęcymi. Do dziś przetrwały przejściowe formy śluzowatej pleśni, które trudno zaklasyfikować jako rośliny czy jako zwierzęta. ~ Księga Urantii, 58:6.1 (669.2)

W waszym superwszechświecie mniej niż jedna na czterdzieści zimnych planet nadaje się do zamieszkania przez istoty waszej klasy. ~ Księga Urantii, 15:6:15 (173.5)

Wasze Słońce wysyła istną powódź śmiercionośnych promieni a wasze wygodne życie na Urantii zawdzięczacie „szczęśliwemu” wpływowi ponad czterdziestu pozornie przypadkowych działań ochronnych, podobnych w funkcjonowaniu do tej unikalnej warstwy ozonowej. ~ Księga Urantii, 58:2:4 (666.1)

Ewolucja – na Urantii czy gdziekolwiek indziej – zawsze jest celowa, nigdy nie przypadkowa. ~ Księga Urantii, 65:0:7 (730.7)

Wasza mała i niewiele znacząca planeta jest ośrodkiem zainteresowania wszechświata lokalnego po prostu dlatego, że jest światem ojczystym śmiertelnika, Jezusa z Nazaretu. ~ Księga Urantii, 20:5:5 (228.2)

Ewolucja jest zasadą rozwoju człowieka, ale sam jej proces jest znacznie zróżnicowany na różnych światach. ~ Księga Urantii, 49:1.4 (560.3)

Rozwój wyższych organizmów z niższych kombinacji życia nie jest przypadkowy. ~ Księga Urantii, 49:1.7 (560.6)

Ewolucja nie jest odkryciem współczesnym; pradawni rozumieli powolny i ewolucyjny charakter rozwoju człowieka. ~ Księga Urantii, 74:8.5 (837.4)

Sama fizyka i chemia nie potrafią wytłumaczyć, w jaki sposób ukształtował się człowiek z pierwotnej protoplazmy dawnych mórz. ~ Księga Urantii, 65:6.8 (738.1)

I teraz, po prawie dziewięciuset pokoleniach rozwoju, rozciągających się na około dwadzieścia jeden tysięcy lat od powstania wczesnych ssaków, naczelne nagle zrodziły dwa nadzwyczajne stworzenia, pierwsze prawdziwe istoty ludzkie. ~ Księga Urantii, 62:4:6 (707.5)

W roku 1934 n.e. upłynęło 993.419 lat od narodzin pierwszych dwóch istot ludzkich. ~ Księga Urantii, 62:5.1 (707.7)

URANTIA wprowadzona została do rejestru światów zamieszkałych, kiedy dwie pierwsze istoty ludzkie – bliźniaki – miały lat jedenaście i zanim jeszcze zostały rodzicami pierwszego dziecka, drugiego pokolenia prawdziwych istot ludzkich. ~ Księga Urantii, 63:0.1 (711.1)

Te dwie wyjątkowe istoty były prawdziwymi ludźmi. Posiadały zupełnie ludzkie kciuki, tak jak wiele ich przodków a jednocześnie miały dokładnie takie same stopy, jak współczesny gatunek ludzki. ~ Księga Urantii, 62:5.2 (707.8)

Wiele nowych uczuć wcześnie pojawiło się u tych ludzkich bliźniaków. Potrafili zachwycać się zarówno przedmiotami jak i innymi istotami oraz wykazywali znaczną próżność. Największy jednak postęp w ich rozwoju emocjonalnym stanowiło nagłe pojawienie się nowej grupy uczuć, prawdziwie ludzkich – grupy czci – obejmującej grozę, szacunek, pokorę a nawet prymitywną formę wdzięczności. Strach, w połączeniu z nieznajomością zjawisk natury, zrodził wkrótce prymitywną religię. ~ Księga Urantii, 62:5.4 (708.2)

Andon i Fonta mieli razem dziewiętnaścioro dzieci i cieszyli się towarzystwem prawie pół setki wnuków i pół tuzina prawnuków. ~ Księga Urantii, 63:3.2 (713.2)

Stworzono miriady układów planetarnych, aby w końcu zostały zamieszkane przez wiele różnorodnych rodzajów istot inteligentnych, istot mogących rozpoznać Boga, odczuwać Boską miłość i odwzajemniać to uczucie. Wszechświat wszechświatów jest dziełem Boga i miejscem zamieszkania jego rozmaitych istot. „Bóg stworzył nieba i ukształtował ziemię; ustanowił wszechświat i nie stworzył tej ziemi bezładną, lecz przysposobił ją na mieszkanie”. ~ Księga Urantii, 1:0:2 (21.2)

Niezliczone światy w przestrzeni cechuje prawie nieskończona różnorodność życia stworzonego oraz innych jego przejawów. Jednak pewne cechy podobieństwa występują w grupie światów, skupionych w danym systemie, jak również istnieje wszechświatowy model inteligentnego życia. ~ Księga Urantii, 1:0:2 (21.2)

Mogę podać tylko przybliżoną liczbę zamieszkałych, czy mieszkalnych planet, gdyż niektóre wszechświaty lokalne mają więcej światów, nadających się dla inteligentnego życia, niż inne. ~ Księga Urantii, 15:2:0 (165.6)

We wcześniejszych oraz końcowych stadiach istnienia wielu planet, istoty waszej obecnej klasy nie mogą istnieć; i kiedy warunki do oddychania na planecie osiągają bardzo wysokie lub bardzo niskie parametry, a wszystkie inne warunki dla istnienia inteligentnego życia są odpowiednie, Nosiciele Życia często wprowadzają na takich światach zmodyfikowaną formę ludzkiej egzystencji, istoty zdolne do bezpośredniego metabolizmu życiowego przy pomocy światła-energii oraz do przeobrażeń mocy z pierwszej ręki, od Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych. ~ Księga Urantii, 49:2:24 (563.1)

Jezus jest duchową soczewką w ludzkiej formie, która materialnym istotom uwidacznia Tego, który jest niewidoczny. Jezus jest waszym starszym bratem, który w ciele umożliwia wam poznanie Istoty o nieskończonych atrybutach, tej, o której nawet niebiańskie zastępy nie mogą ośmielić się twierdzić, że ją w pełni rozumieją. ~ Księga Urantii, 169:4.13 (1857.4)

Jezus prawdziwie jest zbawicielem w tym sensie, że jego życie i śmierć skłania człowieka do dobroci i prawego dążenia do wiecznego życia. Jezus kocha ludzi tak bardzo, że jego miłość wywołuje odzew miłości w ludzkim sercu. ~ Księga Urantii, 188:5.2 (2018.1)

Jezus jest nową i żywą drogą od człowieka do Boga, od częściowego do doskonałego, od ziemskiego do niebiańskiego, od czasu do wieczności. ~ Księga Urantii, 129:4.7 (1425.6)

Jestem chlebem życia.
Jestem żywą wodą.
Jestem światłością świata.
Jestem pożądaniem wszystkich wieków.
Jestem otwartą bramą wiecznego zbawienia.
Jestem rzeczywistością niekończącego się życia.
Jestem dobrym pasterzem.
Jestem drogą nieskończonej doskonałości.
Jestem zmartwychwstaniem i życiem.
Jestem tajemnicą wiecznego życia.
Jestem drogą, prawdą i życiem.
Jestem nieskończonym Ojcem moich skończonych dzieci.
Jestem prawdziwą winoroślą; wy jesteście gałęziami.
Jestem nadzieją wszystkich, którzy znają żywą prawdę.
Jestem żywym mostem pomiędzy jednym światem a drugim.
Jestem żywym ogniwem pomiędzy czasem a wiecznością.
~ Księga Urantii, 182:1.10 (1965.4)

Jest dużo spraw związanych ze zmartwychwstaniem Jezusa, których nie rozumiemy. Wiemy jednak, że wszystko zdarzyło się tak, jak to przedstawiamy i mniej więcej w oznaczonym przez nas czasie. ~ Księga Urantii, 189:1:4 (2021.3)

Za dziesięć trzecia, intensywne wibracje łącznych operacji materialnych i morontialnych zaczęły się wydobywać z nowego grobu Józefa a w dwie minuty po trzeciej, w ten niedzielny ranek, 9 kwietnia, roku 30 n.e., wyszła z grobu zmartwychwstała forma morontialna i osobowość Jezusa z Nazaretu. ~ Księga Urantii, 189:1:1 (2020.4)

Jego materialne czy fizyczne ciało nie było częścią jego wskrzeszonej osobowości. Kiedy Jezus wyszedł z grobu, jego materialne ciało pozostawało nienaruszone w grobowcu. Wyłonił się z grobowca nie przesuwając kamieni znajdujących się przed wejściem ani nie naruszając pieczęci Piłata. ~ Księga Urantii, 189:1:7 (2021.6)

Wyszedł z grobu Józefa bardzo podobny do tych osobowości morontialnych, które jako wskrzeszone, wznoszące się morontialne istoty wyłaniają się z hal zmartwychwstania pierwszego świata-mieszkania tego lokalnego systemu, Satanii. ~ Księga Urantii, 189:1:9 (2021.8)

Po wstaniu z grobu, pierwszą czynnością Jezusa było powitanie Gabriela i polecenie mu aby dalej kierował administracją spraw wszechświatowych, podległy Emanuelowi, a potem kazał szefowi Melchizedeków aby przekazał jego braterskie pozdrowienia Emanuelowi. Jezus wyrzekł pierwsze słowa w swojej pośmiertnej działalności. „Zakończywszy moje życie w ciele, pozostanę tutaj przez chwilę, w przejściowej formie, abym dokładniej poznał życie moich wznoszących się istot stworzonych i dalej będę objawiał wolę mojego Ojca w Raju”. ~ Księga Urantii, 189:1:10 (2022.1)

„Kiedy cieszycie się waszą lojalnością dla ewangelii, módlcie się do Ojca prawdy, aby roztoczył w waszych sercach nową i wspanialszą miłość do waszych braci. Miłujcie wszystkich ludzi, tak jak ja was umiłowałem; służcie innym ludziom, tak jak ja wam służyłem”. ~ Jezus, Księga Urantii, 191:4.3 (2041.6)

„Akceptacja doktryny ojcostwa Boga zakłada, że bez zastrzeżeń uznaliście także towarzyszącą jej prawdę o braterstwie człowieka. I jeśli człowiek jest twoim bratem, jest on czymś więcej niż twoim bliźnim, którego Ojciec nakazuje ci miłować jak siebie samego”. ~ Jezus, Księga Urantii, 193:1.2 (2053.4)

„Poświęć swoje życie aby udowodnić, że miłość jest największą rzeczą na świecie. To Boża miłość skłania ludzi do szukania zbawienia. Z miłości wywodzi się cała duchowa dobroć, esencja prawdy i piękna”. ~ Jezus, Księga Urantii, 192:2.1 (2047.5)

„Niech wasze serca tak będą zdominowane miłością, żeby wasz duchowy przewodnik miał niewiele przeszkód przy wyzwoleniu was z tendencji dawania upustu waszym porywom zwierzęcego gniewu, który niezgodny jest ze statusem Boskiego synostwa”. ~ Jezus, Księga Urantii, 149:4.2 (1673.2)

O świcie bóle porodowe były bardzo wyraźne a w południe, 21 sierpnia, roku 7 p.n.e., Maria urodziła chłopczyka, z pomocą i życzliwą posługą kobiet, towarzyszek podróży. Jezus z Nazaretu przyszedł na świat, został zawinięty w odzież, którą Maria zabrała ze sobą na taką ewentualność i położony w pobliskim żłobie. ~ Księga Urantii, 122:8:1 (1351.5)

Następnym ważnym wydarzeniem w życiu rodziny z Nazaretu były narodziny drugiego dziecka, Jakuba, we wczesnych godzinach rannych, 2 kwietnia, roku 3 p.n.e. ~ Księga Urantii, 123:1:5 (1357.2)

W tym roku, 2 p.n.e., nieco ponad miesiąc przed piątymi urodzinami, Jezus bardzo się cieszył z powodu przybycia na świat jego siostry, Miriam, która urodziła się w nocy, 11 lipca. ~ Księga Urantii, 123:2.3 (1357.7)

Czwarty członek rodziny z Nazaretu, Józef, urodził się w środę rano, 16 marca, roku 1 n.e. ~ Księga Urantii, 123:4:9 (1362.1)

Trzeci brat Jezusa, Szymon, urodził się w piątkowy wieczór, 14 kwietnia tego roku, 2 roku n.e. ~ Księga Urantii, 123:6:7 (1365.2)

Trzeci brat Jezusa, Szymon, urodził się w piątkowy wieczór, 14 kwietnia tego roku, 2 roku n.e. ~ Księga Urantii, 124:1:7 (1367.3)

W środowy wieczór, 24 czerwca, roku 5 n.e., urodził się Juda. ~ Księga Urantii, 124:3:4 (1370.2)

W niedzielną noc, 9 stycznia, roku 7 n.e., urodził się najmłodszy brat Amos. ~ Księga Urantii, 124:5:2 (1373.2)

W środowy wieczór, 17 kwietnia, roku 9 n.e., urodziła się Ruth. ~ Księga Urantii, 126:3:2 (1389.5)

Od Kazania na Górze aż do rozprawy podczas Ostatniej Wieczerzy, Jezus nauczał swoich wyznawców, aby przejawiali raczej ojcowską niż braterską miłość. Braterska miłość – kochaj bliźniego swego jak siebie samego – byłaby odpowiednim wypełnieniem „złotej zasady”. Ale ojcowskie uczucie wymaga tego, żebyście kochali swoich bliźnich śmiertelników tak, jak Jezus was kocha. ~ Księga Urantii, 140:5:1 (1573.3)

Złota zasada, tak jak na nowo została wyrażona przez Jezusa, wymagała czynnego, społecznego kontaktu; stara, zakazująca zasada, mogła być przestrzegana samotnie. Jezus ogołocił moralność ze wszystkich przepisów i obrzędów i podniósł ją do majestatycznych poziomów duchowego myślenia i prawdziwie sprawiedliwego życia. ~ Księga Urantii, 140:10:5 (1585.3)

I kiedy tacy, prowadzeni przez ducha śmiertelnicy, zrozumieją prawdziwe znaczenie złotej zasady, zostaną w pełni nasyceni tą pewnością, że są obywatelami przyjaznego wszechświata a ich ideały duchowej rzeczywistości zostają zaspokojone dopiero wtedy, kiedy kochają swoich współbraci tak, jak Jezus kochał nas wszystkich i tak się w rzeczywistości spełnia Boża miłość. ~ Księga Urantii, 180:5:8 (1950.3)

To właśnie jest treścią prawdziwej religii: żeby kochać bliźniego swego jak siebie samego. ~ Księga Urantii, 180:5:7 (1950.2)

Prawie wszystko w cywilizacji, co posiada trwałe wartości, ma swe korzenie w rodzinie. Rodzina była pierwszą prawidłowo działającą, pokojową grupą, gdzie mężczyzna i kobieta uczą się jak korygować wzajemne antagonizmy, gdy jednocześnie uczą swe dzieci dążyć do pokojowych celów. ~ Księga Urantii, 68:2:8 (765.5)

Podczas gdy wszelkie instytucje religijne, społeczne i edukacyjne niezbędne są dla przetrwania cywilizacji kulturowej, głównym cywilizatorem jest rodzina. Najwięcej podstawowych zasad życiowych dziecko się uczy od swej rodziny i sąsiadów. ~ Księga Urantii, 82:0:2 (913.2)

Rodzina jest tym kanałem, którym rzeka kultury i wiedzy przepływa z jednego pokolenia na drugie. ~ Księga Urantii, 84:0:2 (931.2)

Rodzina jest fundamentalną jednostką braterstwa, w której rodzice i dzieci pobierają te lekcje cierpliwości, altruizmu, tolerancji i wyrozumiałości, które są tak ważne dla realizacji braterstwa pośród wszystkich ludzi. ~ Księga Urantii, 84:7:28 (941.9)

Braterstwo ludzkie oparte jest na ojcostwie Boga. ~ Księga Urantii, 134:4.1 (1486.4)

Braterstwo człowieka opiera się przede wszystkim na uznaniu ojcostwa Boga. Najszybszą drogą do zaprowadzenia braterstwa człowieka na Urantii jest przeprowadzenie transformacji duchowej dzisiejszej ludzkości. ~ Księga Urantii, 52:6.7 (598.2)

Ojcostwo jest tym pokrewieństwem, z którego wnioskujemy, że jesteśmy członkami braterstwa. ~ Księga Urantii, 16:9.14 (196.10)

Ostatecznym celem rozwoju ludzkości jest pełne czci uznanie ojcostwa Boga i urzeczywistnienie przepełnionego miłością braterstwa człowieka. ~ Księga Urantii, 143:1.4 (1608.1)

Gdyby tylko każdy śmiertelnik mógł stać się zogniskowaniem dynamicznego uczucia, ten łagodny wirus miłości mógłby wkrótce przeniknąć do uczuciowego strumienia emocji ludzkich w takim stopniu, że cała cywilizacja byłaby otoczona miłością i to byłoby urzeczywistnienie braterstwa ludzkości. ~ Księga Urantii, 100:4:6 (1098.3)

Królestwo nieba tak samo nie jest porządkiem społecznym jak i ekonomicznym; to jest wyłącznie duchowe braterstwo rozpoznających Boga jednostek. Faktycznie, takie braterstwo jest samo w sobie nowym i zadziwiającym fenomenem społecznym, któremu towarzyszą zdumiewające następstwa polityczne i ekonomiczne. ~ Księga Urantii, 99:3.2 (1088.3)

Królestwo nieba nie jest ani materialne, ani też tylko intelektualne; jest ono duchowym związkiem pomiędzy Bogiem a człowiekiem. ~ Księga Urantii, 134:4:2 (1486.5)

Bóg jest duchem i Bóg daje fragment swej duchowej jaźni, aby zamieszkał w sercu człowieka. Duchowo, wszyscy ludzie są równi. Królestwo nieba jest wolne od kast, klas, poziomów społecznych i grup ekonomicznych. Wszyscy jesteście braćmi. ~ Księga Urantii, 134:4.7 (1487.4)

Kluczami do królestwa nieba są: szczerość, więcej szczerości i jeszcze więcej szczerości. Najwyższym wyborem moralnym jest wybór najwyższych możliwych wartości i zawsze – na każdej sferze i na wszystkich sferach – jest to wybór czynienia woli Boga. ~ Księga Urantii, 39:4.14 (435.7)

„Jan przyszedł nauczać skruchy, przygotowując was do królestwa; teraz ja przychodzę i głoszę wiarę, dar Boga, jako cenę wejścia do królestwa nieba. Jeśli tylko uwierzycie, że mój Ojciec kocha was bezgraniczną miłością, wtedy jesteście w królestwie Bożym”. ~ Jezus, Księga Urantii, 137:8:17 (1537.4)

Żył prawdą, dokładnie tak, jak jej nauczał. On był prawdą. Zmuszony był głosić swojemu pokoleniu zbawczą prawdę, nawet, kiedy taka szczerość czasami sprawiała ból. Był bezwarunkowo lojalny wobec wszelkiej prawdy. ~ Księga Urantii, 100:7:2 (1101.6)

Był odważny, ale nigdy nierozważny; rozważny, ale nigdy tchórzliwy. Był wyrozumiały, ale nie sentymentalny; unikalny, ale nie ekscentryczny. Był pobożny, ale nie świętoszkowaty. A był tak bardzo zrównoważony, ponieważ był doskonale zintegrowany. ~ Księga Urantii, 100:7:4 (1102.1)

Prawdziwie powiedziano o Jezusie, że „ufał Bogu”. Jako człowiek pomiędzy ludźmi, ufał najwznioślej Ojcu w niebie. Ufał swemu Ojcu tak, jak małe dziecko ufa swemu ziemskiemu rodzicowi. Jego wiara była doskonała, jednak nigdy nie zarozumiała. ~ Księga Urantii, 100:7.7 (1102.4)

„Chodził, czyniąc dobrze”. ~ Księga Urantii, 100:7.8 (1102.5)

Wszelka prawdziwa miłość pochodzi od Boga a człowiek tak otrzymuje to Boskie uczucie, jak sam obdarza miłością swoich braci. ~ Księga Urantii, 117:6:10 (1289.3)

Prawdziwa miłość nie idzie na kompromis z nienawiścią ani jej nie przebacza; ona ją niszczy. ~ Księga Urantii, 188:5:2 (2018.1)

Skoro Bóg wie wszystko o swych dzieciach, łatwo przychodzi mu przebaczać. Im lepiej człowiek rozumie swego bliźniego, tym łatwiej będzie mu przebaczał a nawet będzie go kochał. ~ Księga Urantii, 2:4:2 (38.2)

Jeżeli człowiek rozpozna drogi zła i z serca żałuje za grzechy, może zabiegać o przebaczenie; może uciec karze; może zmienić klęskę w błogosławieństwo. ~ Księga Urantii, 131:8:5 (1452.3)

Ojciec w niebie wybaczył wam, zanim jeszcze pomyśleliście, aby go o to prosić, ale takie przebaczenie nie jest ważne w waszym osobistym doświadczeniu religijnym do tego czasu, aż wy przebaczycie waszym współbraciom ludziom. ~ Księga Urantii, 146:2:4 (1638.4)

Kiedy wybaczacie waszym braciom w ciele, tym samym tworzycie w waszej duszy zdolność przyjęcia rzeczywistości Bożego przebaczenia za własne złe uczynki. ~ Księga Urantii, 170:2:23 (1861.5)

Czynienie woli Boga nie jest niczym więcej ani mniej, niż przejawianiem przez istotę stworzoną gotowości dzielenia z Bogiem życia wewnętrznego – z tym właśnie Bogiem, który umożliwił powstanie takiego wewnętrznego, znaczeniowo-wartościowego życia istoty stworzonej. ~ Księga Urantii, 111:5.1 (1221.2)

Każdy śmiertelnik, który świadomie czy nieświadomie podąża za przewodnictwem zamieszkującego go Dostrajacza, żyje zgodnie z wolą Boga. Świadomość obecności Dostrajacza jest świadomością obecności Boga. ~ Księga Urantii, 107:0.4 (1176.4)

Chociaż nie możecie dostrzec Boskiego ducha, jak działa w waszych umysłach, istnieje praktyczna metoda odkrycia, w jakim stopniu przekazaliście kontrolę nad mocami waszej duszy nauczaniu i kierownictwu zamieszkującego was ducha niebiańskiego Ojca, a jest nią stopień waszej miłości do współbraci ludzi. ~ Księga Urantii, 146:3.6 (1642.2)

Modlitwa jest częścią Boskiego planu przeobrażania tego, co jest, w to, co powinno być. ~ Księga Urantii, 144:4.9 (1621.8)

Idealna modlitwa jest formą takiej duchowej komunii, która prowadzi do inteligentnego czczenia. Prawdziwa modlitwa jest szczerą postawą sięgania ku niebu, aby osiągnąć wasze ideały. ~ Księga Urantii, 144:2.2 (1618.6)

Celem modlitwy jest uczynić człowieka mniej myślącym, ale bardziej rozumiejącym; jej przeznaczeniem nie jest szerzenie wiedzy, ale raczej rozwój wnikliwości. ~ Księga Urantii, 143:7.4 (1616.6)

Modlitwa nie jest sposobem ucieczki od konfliktu, ale raczej stymulatorem rozwoju, właśnie w obliczu konfliktu. Módlcie się tylko o wartości, nie o rzeczy; o rozwój, nie o zaspokojenie. ~ Księga Urantii, 91:8.13 (1002.5)

Wszelka etyczna modlitwa jest zachętą do działania i przewodnikiem progresywnych dążeń, zmierzających do idealistycznych celów, do osiągnięcia wyższego „ja”. ~ Księga Urantii, 91:4.2 (997.7)

Żaden uczuciowy ojciec nigdy nie przyspiesza wymierzania kary błądzącemu członkowi swojej rodziny. ~ Księga Urantii, 54:5:4 (617.4)

Nie powinniście się bać, że Bóg będzie karał cały naród za grzechy jednego; tak samo Ojciec w niebie nie będzie karał jednego swego wiernego dziecka za grzechy narodu.. ~ Księga Urantii, 145:2:8 (1630.4)

Kiedy raz zrozumiecie ideę Boga jako Ojca, prawdziwego i kochającego – tylko takiej koncepcji Jezus zawsze nauczał – musicie natychmiast, z pełną konsekwencją, bezwzględnie porzucić wszystkie prymitywne wyobrażenia o Bogu, jako obrażonym monarsze, srogim i wszechpotężnym władcy, którego główną radością jest złapanie swoich podwładnych na złym uczynku i dopilnowanie, aby zostali właściwie ukarani, chyba, że jakaś istota niemalże jemu równa zaofiaruje się za nich cierpieć, umrzeć za nich i zamiast nich. Cała idea odkupienia i pokuty niezgodna jest z tą ideą Boga, jakiej nauczał i jakiej był przykładem Jezus z Nazaretu. Nieskończona miłość Boga nie jest drugorzędną wobec czegokolwiek w Boskiej naturze. ~ Księga Urantii, 188:4.8 (2017.3)

Ale jednej rzeczy możesz być pewny: Ojciec nie zsyła nieszczęścia jako arbitralnej kary za złe uczynki. ~ Księga Urantii, 148:5:3 (1661.5)

Człowiek pierwotny nie miał idei piekła czy przyszłej kary. Dziki uważał, że przyszłe życie jest podobne do doczesnego, ale bez całego złego losu. Później wymyślono oddzielne przeznaczenie dla dobrych i złych duchów – niebo i piekło. ~ Księga Urantii, 86:4.7 (953.6)

Bóg jest Ojcem, człowiek jest jego synem. Miłość, miłość ojca do swego syna staje się centralną prawdą wszechświatowych związków Stwórcy i stworzonego – miłość, a nie sprawiedliwość króla, który szuka zadowolenia w cierpieniu i karaniu zło czyniącego poddanego. ~ Księga Urantii, 188:5.1 (2017.9)

Pamiętajcie zawsze, że prawdziwa religia jest znajomością Boga jako waszego Ojca i człowieka jako waszego brata. Religia nie jest niewolniczym wierzeniem w groźbę kary, czy w magiczne obietnice mistycznych nagród w przyszłości. ~ Księga Urantii, 99:5.2 (1091.1)

Największą karą (w rzeczywistości nieuniknioną konsekwencją) za wykroczenia i rozmyślny bunt przeciw rządowi Boga, jest utrata egzystencji jednostki, podlegającej temu rządowi. ~ Księga Urantii, 2:3.2 (36.7)

...chociaż miłosierdzie jest tak cennym i drogim darem, wasze indywidualne kredyty, upoważniające do czerpania z niego, zawsze dalece przekraczają wasze możliwości wyczerpania rezerw, jeśli jesteście szczerzy w swych zamiarach i uczciwi w sercu. ~ Księga Urantii, 28:6.7 (314.6)

Nie jest grzechem posiadanie uczciwie zdobytego mienia na Ziemi, pod warunkiem, że wasz skarb znajduje się w niebie, albowiem tam gdzie jest wasz skarb, tam też będzie wasze serce. ~ Księga Urantii, 165:4:5 (1821.5)

Bezpośrednio, bogactwo nie ma nic wspólnego z wejściem do królestwa, ale ma miłość do bogactwa. Duchowa lojalność wobec królestwa jest sprzeczna ze służalczością wobec materialistycznej mamony. ~ Księga Urantii, 163:2:10 (1803.1)

Jezus często ostrzegał swoich słuchaczy przed chciwością, oświadczając, że „szczęście człowieka nie zależy od obfitości jego dóbr materialnych”. ~ Księga Urantii, 140:8.17 (1581.4)

Ci, którzy są pewni zbawienia, na zawsze wolni są od żądzy, zazdrości, nienawiści i ułudy bogactwa. ~ Księga Urantii, 131:3:4 (1447.1)

Żaden szlachetny człowiek nie będzie próbował akumulować skarbów i gromadzić potęgi-bogactwa przez niewolnictwo i niesprawiedliwą eksploatację swych braci w ciele. ~ Księga Urantii, 132:5:18 (1464.2)

Miłość jest cechą dominującą wszelkich Boskich, osobistych związków z istotami stworzonymi. ~ Księga Urantii, 2:5.12 (40.4)

Bóg jest nieodmiennie życzliwy, z natury współczujący i zawsze miłosierny. I nigdy nie potrzeba żadnego wpływu, aby wywierać nacisk na Ojca, żeby pobudzić jego miłosierną dobroć. ~ Księga Urantii, 2:4.2 (38.2)

Bóg kocha każdą jednostkę, jako pojedyncze dziecko w niebiańskiej rodzinie. ~ Księga Urantii, 12:7.8 (138.3)

Boska miłość nie tylko wybacza zło; ona je absorbuje i praktycznie niszczy. ~ Księga Urantii, 188:5.2 (2018.1)

Nie tylko stworzony istnieje w Bogu, ale Bóg także żyje w stworzonym. „Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy a on w nas, że Ducha swojego nam udzielił. Ten dar Rajskiego Ojca jest nieodłącznym towarzyszem człowieka”. „Jest on Bogiem zawsze obecnym i wszystko przenikającym”. „Duch wiecznotrwałego Ojca ukrywa się w umyśle każdego śmiertelnego dziecka”. „Człowiek wychodzi w poszukiwaniu przyjaciela, podczas gdy ten przyjaciel żyje w jego własnym sercu”. „Prawdziwy Bóg nie jest daleko; jest częścią nas; duch jego mówi przez was”. „Ojciec żyje w dziecku. Bóg jest zawsze z nami. Jest on duchem przewodnim wiecznego przeznaczenia”. ~ Księga Urantii, 3:1.4 (45.2)

«Świat przepełniony jest głodnymi duszami, głodującymi, kiedy chleb życia jest tuż obok; ludzie umierają szukając tego Boga, który żyje w nich.» ~ Jezus, Księga Urantii, 159:3.8 (1766.4)

Zamieszkuje was fragment Ojca Uniwersalnego i tym samym jesteście bezpośrednio spokrewnieni z Boskim Ojcem wszystkich Synów Boga. ~ Księga Urantii, 40:6.8 (448.7)

«Cierpiący śmiertelnicy nie będą już pozbawieni tej pociechy, jaka jest rezultatem poznania miłości Boga i zrozumienia miłosierdzia Ojca w niebie. Czyż nie rozumiesz, że Bóg zamieszkuje w tobie, że stał się tym, kim ty jesteś, że może uczynić ciebie tym, kim on jest!» ~ Jezus, Księga Urantii, 148:6.10 (1664.2)

Kiedy tak stali w świetle księżyca, Jezus zaczął mówić: „W każdym ludzkim umyśle żyje Boski duch, dar Ojca w niebie. Ten dobry duch zawsze pragnie prowadzić nas do Boga, pomóc nam znaleźć Boga i poznać Boga.” ~ Księga Urantii, 133:3.7 (1472.6)

Bóg przede wszystkim kocha człowieka i nadaje mu potencjał nieśmiertelności – wiecznej rzeczywistości. I tak jak człowiek kocha Boga, tak człowiek staje się wieczny w aktualności. ~ Księga Urantii, 117:4.14 (1285.3)

Synowie Stwórcy, w Boskim związku Boga Siedmiorakiego, dostarczają tego mechanizmu, dzięki któremu śmiertelnik staje się nieśmiertelny a to, co skończone, wchodzi w objęcia nieskończoności. ~ Księga Urantii, 0:8.11 (12.2)

Wysłanie Dostrajaczy, ich zamieszkanie w człowieku, jest doprawdy jedną z niezgłębionych tajemnic Boga Ojca. Te fragmenty Boskiej natury Ojca Uniwersalnego niosą ze sobą stworzonej istocie potencjał nieśmiertelności. Dostrajacze są duchami nieśmiertelnymi, a zjednoczenie z nimi daje duszy zespolonego śmiertelnika życie wieczne. ~ Księga Urantii, 40:7.1 (448.8)

Aktualność istnienia Boga uwidacznia się w ludzkim doświadczeniu jako zamieszkiwanie w człowieku Boskiej obecności, duchowego Monitora, przysłanego z Raju, aby żył w śmiertelnym umyśle człowieka i pomagał w kształtowaniu się nieśmiertelnej, żyjącej wiecznie duszy. ~ Księga Urantii, 1:2.3 (24.1)

„Trwaj w wierze we mnie i w to, co tobie objawiłem a otrzymasz dar życia wiecznego”. ~ Jezus, Księga Urantii, 181:2.11 (1957.1)

„Przestań się bać ludzi; bądź nieustraszony w głoszeniu dobrej nowiny wiecznego życia twoim bliźnim, którzy pokutują w ciemności i głodni są światła prawdy”. ~ Jezus, Księga Urantii, 192:2.11 (2049.2)

Taka możliwość osiągnięcia Boskiej doskonałości jest ostatecznym i pewnym przeznaczeniem całego człowieczego, wiecznego postępu duchowego. ~ Księga Urantii, 1:0:4 (22.1)

Bóg jest nie tylko determinantem przeznaczenia; on jest wiecznym przeznaczeniem człowieka. ~ Księga Urantii, 5:4.3 (67.1)

Raj jest unikalny, dlatego, że jest on miejscem pochodzenia i ostatecznym celem przeznaczenia wszystkich osobowości duchowych. ~ Księga Urantii, 11:9.1 (126.6)

Utożsamienie się z duchem stanowi tajemnicę wiecznego życia osobowości i determinuje cel duchowego wznoszenia się. ~ Księga Urantii, 40:5:4 (445.5)

I ten jedyny Bóg jest naszym Stwórcą i ostatnim przeznaczeniem duszy. ~ Księga Urantii, 131:4:2 (1448.1)

Najwyższym celem dzieci czasu jest znalezienie wiecznego Boga, zrozumienie Boskiej natury, poznanie Ojca Uniwersalnego. Rozpoznające Boga istoty, kiedy przebywają na swych planetach, mają jedną tylko najwyższą ambicję, jedno trawi je pragnienie – ażeby stać się podobnym jemu, jakim jest on w rajskiej doskonałości swej osobowości i na swojej wszechświatowej sferze prawej wszechwładzy. Od zamieszkującego w wieczności Ojca Uniwersalnego wyszło najwyższe zalecenie: „Bądźcie doskonali, nawet tak, jak ja doskonały jestem”. ~ Księga Urantii, 1:0:3 (21.3)

To wspaniałe i powszechne przykazanie, ażeby dążyć do osiągnięcia Boskiej doskonałości, jest pierwszym obowiązkiem i powinno być najwyższą ambicją wszystkich trudzących się życiem istot, stworzonych przez Boga doskonałości. Taka możliwość osiągnięcia Boskiej doskonałości jest ostatecznym i pewnym przeznaczeniem całego człowieczego, wiecznego postępu duchowego. ~ Księga Urantii, 1:0:4 (22.1)

Potem Mistrz, zwracając się do wszystkich apostołów, powiedział: „Nie trwóżcie się, jeśli nie uda się wam zrozumieć pełnego znaczenia ewangelii. Jesteście tylko skończonymi, śmiertelnymi ludźmi a to, czego was nauczałem, jest nieskończone, boskie i wieczne. Bądźcie cierpliwi i odważni, skoro macie epoki wieczności przed sobą, aby kontynuować wasze rozwojowe osiągnięcia i stawać się doskonałymi, nawet tak, jak wasz Ojciec w Raju jest doskonały”. ~ Księga Urantii, 181:2:25 (1961.4)