ΕΓΓΡΑΦΟ 20, ΟΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΙΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΚΑΘΩΣ δρουν στο υπερσύμπαν του Όρβοντον, οι Υιοί του Θεού κατατάσσονται σε τρεις γενικές κατηγορίες:

1. Οι Κατερχόμενοι Υιοί του Θεού

2. Οι Ανερχόμενοι Υιοί του Θεού

3. Οι Τριαδικοί Υιοί του Θεού

Οι τάξεις των κατερχομένων Υιών περιλαμβάνουν προσωπικότητες μέσης και θείας δημιουργίας. Οι Ανερχόμενοι Υιοί, όπως είναι τα θνητά πλάσματα, φθάνουν στο επίπεδο αυτό δια της εμπειρικής συμμετοχής στην δημιουργική τεχνική η οποία είναι γνωστή ως εξέλιξη. Οι Τριαδικοί Υιοί αποτελούν μία ομάδα σύνθετης προέλευσης η οποία περιλαμβάνει όλες τις από την Τριάδα του Παραδείσου περικλειόμενες υπάρξεις, έστω και αν αυτές δεν έχουν άμεση Τριαδική προέλευση.

Όλοι οι κατερχόμενοι Υιοί του Θεού έχουν υψηλή και θεία προέλευση. Είναι αφιερωμένοι στην δια της καθόδου τους προσφορά υπηρεσίας προς τους κόσμους και τα συστήματα του χρόνου και του διαστήματος, ώστε να διευκολύνουν την προς τον Παράδεισο αναρρίχηση των κατώτερων, εξελικτικής προέλευσης, πλασμάτων – τους ανερχόμενους υιούς του Θεού. Μεταξύ των πολυάριθμων τάξεων των κατερχομένων Υιών, επτά είναι εκείνες για τις οποίες θα μιλήσουμε στην παρουσίαση αυτή. Οι Υιοί οι οποίοι προέρχονται από τις Θεότητες της Κεντρικής Νήσου του Φωτός και της Ζωής ονομάζονται Παραδείσιοι Υιού του Θεού και περιλαμβάνουν τις ακόλουθες τρεις κατηγορίες:

1. Οι Δημιουργοί Υιοί – οι Μιχαήλ

2. Οι Εξουσιαστές Υιοί (Μάγιστροι) – οι Άβοναλ

3. Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί – οι Ντέιναλ

Οι υπόλοιπες τέσσερις τάξεις των κατερχομένων υιών είναι γνωστοί ως Υιοί του Θεού του Τοπικού Σύμπαντος :

4. Οι Υιοί Μελχισεδέκ

5. Οι Υιοί Βοροντάντεκ

6. Οι Υιοί Λανονάντεκ

7. Οι Κομιστές της Ζωής.

Οι Μελχισεδέκ είναι οι από κοινού απόγονοι ενός, τοπικού σύμπαντος, Δημιουργού Υιού, ενός Δημιουργικού Πνεύματος και ενός Πατέρα Μελχισεδέκ. Οι Βοροντάντεκ και οι Λανονάντεκ ήλθαν στη ζωή από έναν Δημιουργό Υιό και το συνεργαζόμενο μαζί του Δημιουργικό Πνεύμα. Οι Βοροντάντεκ είναι περισσότερο γνωστοί ως οι Ανώτατοι, οι Πατέρες των Αστερισμών. Οι Λανονάντεκ ως οι Κυρίαρχοι των Συστημάτων και ως Πλανητικοί Πρίγκιπες. Η τριπλή σειρά των Κομιστών της Ζωής ήλθαν στη ζωή από ένα Δημιουργό Υιό και ένα Δημιουργικό Πνεύμα συνεργαζόμενο με τους τρεις Αρχαίους των Ημερών στη δικαιοδοσία των οποίων ανήκει το συγκεκριμένο υπερσύμπαν. Η φύση, ωστόσο και οι δραστηριότητες αυτών των, Τοπικών Συμπάντων, Υιών του Θεού απεικονίζεται καλύτερα στα φύλλα όπου αναφέρονται οι υποθέσεις των τοπικών συστημάτων.

Οι Παραδείσιοι Υιοί του Θεού έχουν τριπλή προέλευση: Οι αρχικοί, ή Δημιουργοί Υιοί ήλθαν στη ζωή από τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό. Οι δευτερεύοντες, ή Μάγιστροι Υιοί είναι παιδιά του Αιώνιου Υιού και του Απείρου Πνεύματος. Οι Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί είναι απόγονοι του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος. Από την πλευρά της προσφοράς υπηρεσίας, της λατρείας και της παράκλησης, οι Παραδείσιοι Υιοί είναι σαν ένας. Το πνεύμα τους είναι ένα και το έργο τους είναι ταυτόσημο σε ποιότητα και ολοκλήρωση.

Όπως οι Παραδείσιες τάξεις των Ημερών απεδείχθησαν θείοι διοικητές, έτσι και οι τάξεις των Παραδείσιων Υιών απεκαλύφθησαν ως θείοι λειτουργοί – δημιουργοί, διάκονοι, χορηγούντες, δικαστές, διδάσκαλοι και αποκαλυπτές της αλήθειας. Απλώνονται στο σύμπαν των συμπάντων, από τις ακτές της αιώνιας Νήσου μέχρι τους κατοικημένους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος, προσφέροντας ποικίλες υπηρεσίες στο κεντρικό σύμπαν και στα υπερσύμπαντα, οι οποίες υπηρεσίες δεν αποκαλύπτονται στις αφηγήσεις αυτές. Είναι οργανωμένοι με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη φύση και τον τόπο υπηρεσίας τους, σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ωστόσο, τόσο οι Μάγιστροι, όσο και οι Διδάσκαλοι Υιοί υπηρετούν υπό τη διεύθυνση του Δημιουργού Υιού ο οποίος προίσταται στο συγκεκριμένο αυτό χώρο.

Οι Δημιουργοί Υιοί φαίνεται ότι διαθέτουν ένα πνευματικό χάρισμα εστιαζόμενο σ’ αυτούς, το οποίο ελέγχουν και το οποίο μπορούν να χορηγήσουν σε ένα άλλο πλάσμα, όπως ακριβώς ο δικός σας Δημιουργός Υιός, του οποίου το πνεύμα παρεσχέθη σε όλους τους θνητούς της Ουράντια. Κάθε δημιουργός Υιός διαθέτει την ελκτική αυτή δύναμη στο χώρο κυριαρχίας του. Έχει προσωπική συνείδηση κάθε πράξης και κάθε συναισθήματος για κάθε έναν από τους κατερχόμενους Υιούς του Θεού οι οποίοι υπηρετούν στο χώρο κυριαρχίας του. Εδώ υπάρχει μία θεία αντανάκλαση, μία αναπαραγωγή σε επίπεδο τοπικού σύμπαντος της απόλυτης εκείνης πνευματικής ελκτικής δύναμης του Αιώνιου Υιού, η οποία τον καθιστά ικανό να επιτυγχάνει και να διατηρεί επαφή με όλους τους Παραδείσιους Υιούς του, ανεξάρτητα από το πού μπορεί να βρίσκονται μέσα στο σύμπαν των συμπάντων.

Οι Δημιουργοί Υιοί του Παραδείσου δεν υπηρετούν μόνο ως Υιοί κατά την άσκηση των καθηκόντων και της επιφοίτησής τους, ως κατερχόμενοι, αλλά αφού ολοκληρώσουν την αποστολή τους ως χορηγούντες, ο κάθε ένας τους δρα ως συμπαντικός Πατέρας στη δική του δημιουργία, ενώ οι άλλοι Υιοί του Θεού εξακολουθούν την υπηρεσία της επιφοίτησης και της πνευματικής ανέλιξης που σχεδιάστηκε για να κατακτήσει τους πλανήτες έναν προς έναν, μέχρι να φθάσουν στην εκούσια αναγνώριση της στοργικής κυριαρχίας του Πατέρα του Σύμπαντος, με αποκορύφωμα την καθοσίωση των πλασμάτων στην βούληση του Πατέρα του Παραδείσου και την πλανητική νομιμοφροσύνη προς τη συμπαντική κυριαρχία του Δημιουργού Υιού του.

Σ’ έναν επτάπτυχο Δημιουργό Υιό, Δημιουργός και δημιούργημα είναι για πάντα ενωμένοι με σχέσεις κατανόησης, φιλίας και ελέους. Ολόκληρη η τάξη των Μιχαήλ, των Δημιουργών Υιών, είναι τόσο μοναδική ώστε η ανάλυση της φύσης και των δραστηριοτήτων τους θα παρουσιασθεί στο επόμενο φύλλο της σειράς αυτής, ενώ τούτη η αφήγηση θα ασχοληθεί κυρίως με τις δύο απομένουσες τάξεις των υιών του Παραδείσου: Τους Μάγιστρους Υιούς και τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας.

Κάθε φορά που μία αυθεντική και απόλυτη άποψη για την ύπαρξη διατυπώνεται από έναν Αιώνιο Υιό και ενοποιείται με το καινούργιο και θείο ιδανικό της γεμάτης αγάπης υπηρεσίας το οποίο συνέλαβε το Άπειρο Πνεύμα, ένας καινούργιος και αυθεντικός Υιός του Θεού, ένας Μάγιστρος Υιός δημιουργείται. Οι Υιοί αυτοί αποτελούν την τάξη των Άβοναλ, σε αντιδιαστολή με την τάξη των Μιχαήλ, των Δημιουργών Υιών. Αν και δεν είναι δημιουργοί με την προσωπική έννοια, είναι στενά συνδεδεμένοι με τους Μιχαήλ σε όλο το έργο τους. Οι Άβοναλ είναι πλανητικοί λειτουργοί και δικαστές, οι μάγιστροι των βασιλείων του χρόνου και του διαστήματος – όλων των φυλών, όλων των κόσμων μέσα σ’ όλα τα σύμπαντα.

Έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι ο συνολικός αριθμός των Μαγίστρων Υιών στο μέγα σύμπαν είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο. Αποτελούν μία αυτοκυβερνώμενη τάξη, η οποία διευθύνεται από το ανώτατο συμβούλιό τους στον Παράδεισο, το οποίο με τη σειρά του απαρτίζεται από πεπειραμένους Άβοναλ οι οποίοι μετακλήθηκαν από τις υπηρεσίες όλων των συμπάντων. Όταν όμως τους ανατεθεί ένα τοπικό σύμπαν και δραστηριοποιηθούν σ’ αυτό, τότε υπηρετούν υπό τη διεύθυνση του Δημιουργού Υιού του συγκεκριμένου σύμπαντος.

Οι Άβοναλ είναι οι Παραδείσιοι Υιοί της υπηρεσίας και της επιφοίτησης πάνω σε κάθε πλανήτη των τοπικών συμπάντων. Και εφ’ όσον κάθε Υιός Άβοναλ διαθέτει μία μοναδική προσωπικότητα, εφ’ όσον ούτε δύο δεν μοιάζουν μεταξύ τους, το έργο τους είναι μοναδικό στους χώρους κυριαρχίας όπου ταξιδεύουν και όπου συχνά ενσαρκώνονται ως κοινοί θνητοί, ενώ ορισμένες φορές γεννώνται από θνητές μητέρες στους εξελικτικούς κόσμους.

Πέραν των υπηρεσιών τους στα ανώτατα διοικητικά επίπεδα, οι Άβοναλ επιτελούν ένα τρισυπόστατο έργο πάνω στους κατοικημένους κόσμους:

1. Λειτουργία της Θείας Κρίσης. Λειτουργούν στο τέλος της πλανητικής εφαρμογής της θείας βούλησης. Συν τω χρόνω, εκατοντάδες παρόμοιων αποστολών εκτελούνται πάνω σε κάθε πλανήτη, έτσι εκείνοι μπορούν να πάνε πάλι στον ίδιο, ή σε άλλο πλανήτη αμέτρητες φορές ως απονεμητικοί εξολοθρευτές, ως ελευθερωτές των κοιμώμενων επιζώντων.

2. Δικαστικές Αποστολές. Πλανητικές επισκέψεις του τύπου αυτού λαμβάνουν χώρα συνήθως πριν από την άφιξη ενός χορηγούμενου Υιού. Με μία τέτοια αποστολή, ο Υιός Άβοναλ εμφανίζεται ως ενήλικο πλάσμα του πλανήτη αυτού βάσει ενός τρόπου ενσάρκωσης για την οποία δεν απαιτείται γέννηση όπως των θνητών. Μετά από την πρώτη και συνηθισμένη αυτή επίσκεψη, οι Άβοναλ μπορεί να υπηρετήσουν επανειλημμένα υπό την ιδιότητά τους ως Μάγιστροι στον ίδιο, ή σε άλλο πλανήτη, πριν και μετά την εμφάνιση του χορηγούμενου Υιού. Στις επιπλέον αυτές αποστολές του ως Μάγιστρος, ένας Άβοναλ μπορεί, ή όχι, να εμφανισθεί σε υλική και ορατή μορφή, κανείς τους όμως δεν ήλθε ποτέ στον κόσμο σαν αδύναμο μωρό.

3. Αποστολές Χορηγίας. Όλοι οι Υιοί Άβοναλ, τουλάχιστον για μία φορά, πληρούν δια του εαυτού τους κάποια θνητή φυλή σε κάποιο εξελικτικό κόσμο. Οι επισκέψεις τους ως Κριτές είναι πολλές, οι αποστολές τους ως Μάγιστροι μπορεί να είναι πολλαπλές, σε κάθε πλανήτη, ωστόσο, δεν υπάρχει παρά ένας μόνον χορηγούμενος Υιός. Οι χορηγούμενοι Άβοναλ γεννώνται από μία γυναίκα, όπως ο Μιχαήλ του Νέβαδον ενσαρκώθηκε στην Ουράντια.

Δεν υπάρχει περιορισμός σχετικά με το πόσες φορές μπορούν οι Υιοί Άβοναλ να επιτελέσουν εκτελεστική, ή κριτική υπηρεσία, συνήθως, όμως, όταν επιτελέσουν την υπηρεσία τους επτά φορές, τίθενται σε διαθεσιμότητα για χάρη εκείνων οι οποίοι υπηρέτησαν λιγότερο. Τότε, οι Υιοί αυτοί, οι οποίοι έχουν αποκτήσει την εμπειρία των πολλαπλών επιφοιτήσεων, τοποθετούνται στο ανώτατο προσωπικό συμβούλιο ενός Δημιουργού Υιού και με τον τρόπο αυτό λαμβάνουν μέρος στην διαχείριση των υποθέσεων του σύμπαντος.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της αποστολής τους ως Μάγιστροι πάνω στους κατοικημένους κόσμους, οι Εξουσιαστές Υιοί έχουν τη βοήθεια δύο τάξεων πλασμάτων του συγκεκριμένου τοπικού σύμπαντος, τους Μελχισεδέκ και τους αρχαγγέλους, ενώ κατά τις αποστολές τους της επιφοίτησης συνοδεύονται επίσης από τους Λαμπρούς Εσπερινούς Αστέρες, των οποίων η προέλευση είναι παρόμοια στην τοπική δημιουργία. Σε κάθε πλανητική αποστολή, οι δευτερεύοντες Παραδείσιοι Υιοί, οι Άβοναλ υποστηρίζονται από την πλήρη ισχύ και εξουσία ενός αρχικού Υιού του Παραδείσου, του Δημιουργού Υιού του τοπικού σύμπαντος στο οποίο υπηρετούν. Το έργο τους πάνω στους κατοικημένους κόσμους είναι, από κάθε άποψη, το ίδιο αποτελεσματικό και αποδεκτό όπως θα ήταν η υπηρεσία ενός Δημιουργού Υιού πάνω σ’ έναν τέτοιο κόσμο κατοικημένο από θνητούς.

Οι Άβοναλ είναι γνωστοί ως Υιοί Μάγιστροι επειδή είναι οι ανώτατοι δικαστές των βασιλείων, οι απονεμητές των διαδοχικών εφαρμογών της θείας βούλησης πάνω στους κόσμους του χρόνου. Εποπτεύουν την αφύπνιση των κοιμώμενων ζώντων, κρίνουν το χώρο κυριαρχίας τους, περατώνουν την διαδικασία εφαρμογής της θείας βούλησης όταν εκκρεμεί, εκτελούν τις επιταγές μιας περιόδου δοκιμαστικού ελέους, αναθέτουν εκ νέου στα πλάσματα του διαστήματος την πλανητική λειτουργία του έργου της καινούργιας εφαρμογής της θείας βούλησης και μόλις τελειώσουν την αποστολή τους, επιστρέφουν στο αρχηγείο του τοπικού τους υπερσύμπαντος

Όταν πρόκειται να κρίνουν τα πεπρωμένα κάποιας περιόδου, οι Άβοναλ θεσπίζουν τη μοίρα των εξελικτικών φυλών, έστω όμως και εάν οι αποφάσεις τους εξαφανίζουν την ταυτότητα των ατόμων, εκείνοι δεν εκτελούν παρόμοιες ποινές. Ετυμηγορίες παρόμοιας φύσης δεν εκτελούνται ει μη μόνο από την ανώτατη εξουσία ενός υπερσύμπαντος.

Η άφιξη ενός Παραδείσιου Άβοναλ σε έναν εξελικτικό κόσμο με το σκοπό της περάτωσης της θείας βούλησης και της έναρξης μιας καινούργιας περιόδου πλανητικής προόδου δεν αποτελεί κατ’ ανάγκην ούτε δικαστική αποστολή, ούτε αποστολή επιφοίτησης. Ορισμένες δικαστικές αποστολές και όλες οι αποστολές επιφοίτησης επιτελούνται δια της μεθόδου της ενσάρκωσης. Τούτο σημαίνει ότι σε παρόμοιες αποστολές οι Άβοναλ υπηρετούν σ’ έναν πλανήτη με υλική μορφή – κυριολεκτικά. Οι άλλες τους επισκέψεις είναι «τεχνικές» και με την ιδιότητά του αυτή ένας Άβοναλ δεν ενσαρκώνεται για πλανητική υπηρεσία. Αν ένας Μάγιστρος Υιός έλθει αποκλειστικά ως εκτελεστής της θείας βούλησης, φθάνει στον συγκεκριμένο πλανήτη ως πνευματική ύπαρξη, αόρατος στα υλικά πλάσματα του πλανήτη. Τέτοιες τεχνικές επισκέψεις γίνονται κατ’ επανάληψη στη μακρόχρονη ιστορία ενός κατοικημένου κόσμου.

Οι Υιοί Άβοναλ μπορούν να λειτουργήσουν ως πλανητικοί δικαστές πριν από την εμπειρία τους ως Μάγιστροι, ή ως χορηγούμενοι. Σε οποιαδήποτε από τις αποστολές αυτές, ωστόσο, ο ενσαρκωθείς Υιός θα κρίνει την παρούσα χρονική περίοδο του πλανήτη. Το ίδιο ακριβώς πράττει και ένας Δημιουργός Υιός όταν ενσαρκώνεται σε μία αποστολή επιφοίτησης παίρνοντας τη μορφή της θνητής σάρκας. Όταν ένας Υιός του Παραδείσου επισκέπτεται έναν εξελικτικό κόσμο και γίνεται ως ένας από τους κατοίκους του, η παρουσία του τερματίζει μία απαλλαγή (περίοδο χάριτος) και συνιστά την κρίση του πλανήτη.

Πριν την πλανητική εμφάνιση ενός χορηγούμενου Υιού, τον κατοικημένο κόσμο τον επισκέπτεται συνήθως ένας Παραδείσιος Άβοναλ η αποστολή του οποίου είναι δικαστική. Αν πρόκειται για αρχική δικαστική επίσκεψη, ο Άβοναλ πάντα ενσαρκώνεται ως υλική ύπαρξη. Εμφανίζεται στον πλανήτη όπου του ανετέθη η αποστολή του ως πλήρως ανεπτυγμένος θνητός άνδρας, απόλυτα ορατός από τους θνητούς του καιρού και της γενιάς του και σε φυσική επαφή μαζί τους. Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ενσάρκωσής του ως Μάγιστρος, ο σύνδεσμος του Υιού Άβοναλ με τις τοπικές και τις συμπαντικές πνευματικές δυνάμεις είναι ολοκληρωμένος και αδιάλειπτος.

Ένας πλανήτης μπορεί να βιώσει πολλές δικαστικές επισκέψεις τόσο πριν όσο και μετά την εμφάνιση ενός χορηγούμενου Υιού. Μπορεί να τον επισκεφθούν πολλές φορές οι ίδιοι, ή άλλοι Άβοναλ, δρώντας ως απονεμητικοί κριτές, αυτές όμως οι τεχνικές αποστολές κρίσεις δεν είναι ούτε επιφοιτήσεις, ούτε επισκέψεις Μαγίστρων και οι Άβοναλ δεν ενσαρκώνονται ποτέ τις φορές αυτές. Ακόμα και όταν ένας πλανήτης ευλογηθεί πολλές φορές με τις επανειλημμένες δικαστικές αποστολές, οι Άβοναλ δεν προσφέρονται στη θνητή ενσάρκωση. Και όταν υπηρετούν με τη μορφή της θνητής σάρκας, πάντα εμφανίζονται ως ενήλικες στον πλανήτη. Δεν γεννώνται από γυναίκα.

Οι Παραδείσιοι Υιοί, όταν ενσαρκωθούν είτε σε αποστολή επιφοίτησης, είτε σε δικαστική αποστολή, διαθέτουν έμπειρους Ρυθμιστές και οι Ρυθμιστές αυτοί είναι διαφορετικοί σε κάθε ενσάρκωση. Οι Ρυθμιστές οι οποίοι καταλαμβάνουν το νου των ενσαρκωθέντων Υιών του Θεού δεν μπορούν ποτέ να ελπίσουν στην απόκτηση προσωπικότητας δια της σύντηξης με τις ανθρώπινες-θείες υπάρξεις στις οποίες ενοικούν, εξατομικεύονται, ωστόσο, συχνά κατόπιν εντολής του Πατέρα του Σύμπαντος. Οι Ρυθμιστές αυτοί αποτελούν το ανώτατο κατευθυντήριο συμβούλιο του Ντιβίνινγκτον για τη διαχείριση, πιστοποίηση και αποστολή των Ελεγκτών των Μυστηρίων στους κατοικημένους κόσμους. Αυτοί επίσης υποδέχονται και εγκρίνουν τους Ρυθμιστές όταν επιστρέψουν «στην αγκάλη του Πατέρα», μόλις διαλυθεί το γήινο σκήνωμά τους. Με τον τρόπο αυτό, οι πιστοί Ρυθμιστές των δικαστών του κόσμου γίνονται οι ανώτατοι προϊστάμενοι του είδους των.

Η Ουράντια δεν έχει ποτέ φιλοξενήσει έναν Υιό Άβοναλ σε δικαστική αποστολή. Αν η Ουράντια είχε ακολουθήσει το γενικό σχέδιο των κατοικημένων κόσμων, θα είχε ευλογηθεί με μία δικαστική αποστολή κάποια στιγμή μεταξύ της εποχής του Αδάμ και της επιφοίτησης του Χριστού Μιχαήλ. Η κανονική ακολουθία, όμως, των Παραδείσιων Υιών στον πλανήτη σας διαταράχθηκε απόλυτα με την εμφάνιση του δικού σας Δημιουργού Υιού στην τελική του επιφοίτηση, περίπου χίλια εννιακόσια χρόνια πριν.

Η Ουράντια μπορεί να δεχθεί την επίσκεψη ενός Άβοναλ εντεταλμένου να ενσαρκωθεί σε μία δικαστική αποστολή, όσον όμως αφορά στη μελλοντική εμφάνιση των Παραδείσιων Υιών, ούτε «οι άγγελοι στον ουρανό δεν γνωρίζουν το χρόνο, ή τον τρόπο μιας τέτοιας επίσκεψης,» αφού ο κόσμος στον οποίο επιφοιτά ένας Μιχαήλ γίνεται η ατομική και προσωπική περιφέρεια ενός Κυρίαρχου Υιού και ως τέτοιος, είναι απόλυτα υποκείμενος στα σχέδια και τους κανονισμούς του. Και όσον αφορά στον κόσμο σας τούτο περιπλέκεται περαιτέρω από την υπόσχεση του Μιχαήλ ότι θα επιστρέψει. Ανεξάρτητα από τις παρανοήσεις που γίνονται σχετικά με την προσωρινή διαμονή στην Ουράντια του Μιχαήλ του Νέβαδον, ένα πράγμα είναι σίγουρα αυθεντικό – η υπόσχεσή του να επιστρέψει στον κόσμο σας. Εν όψει της αυτής της πιθανότητας, μόνον ο χρόνος μπορεί να αποκαλύψει τη μελλοντική σειρά των επισκέψεων των παραδείσιων Υιών του Θεού στην Ουράντια.

Ο Αιώνιος Υιός είναι ο αιώνιος Λόγος του Θεού. Ο Αιώνιος Υιός είναι η τέλεια έκφραση της «πρώτης» απόλυτης και άπειρης σκέψης του αιώνιου Πατέρα του. Όταν ένα ατομικό αντίγραφο, ή μία θεία προέκταση αυτού του Πρωταρχικού Υιού αρχίζει μία αποστολή χορήγησης θνητής ενσάρκωσης, γίνεται ουσιαστικά αληθές το ότι ο θείος «Λόγος έγινε σάρκα» και ότι με τον τρόπο αυτό ο Λόγος ενοικεί μεταξύ των κατώτερων πλασμάτων ζωικής προέλευσης.

Υπάρχει μία ευρύτατα διαδεδομένη πεποίθηση στην Ουράντια, ότι ο σκοπός της χορήγησης ενός Υιού είναι, κατά κάποιο τρόπο, να επηρεάσει τις προθέσεις του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο διαφωτισμός σας όμως πρέπει να σας υποδείξει ότι τούτο δεν είναι αληθές. Οι χορηγήσεις των Υιών Άβοναλ και Μιχαήλ αποτελούν απαραίτητο μέρος της εμπειρικής διαδικασίας η οποία σχεδιάστηκε για να καταστήσει τους Υιούς αυτούς ασφαλείς και συμπαθητικούς δικαστές και κυβερνήτες των λαών και των πλανητών του χρόνου και του διαστήματος. Η επίτευξη της επταπλής χορήγησης είναι ο υπέρτατος στόχος όλων των Δημιουργών Υιών του Παραδείσου. Και όλοι οι Υιοί Μάγιστροι έχουν ως κίνητρο το ίδιο αυτό πνεύμα προσφοράς υπηρεσίας που τόσο πλούσια χαρακτηρίζει τους αρχικούς Δημιουργούς Υιούς καθώς και τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου.

Μία τάξη Υιών του Παραδείσου πρέπει να χορηγηθεί πάνω σε κάθε πλανήτη που κατοικείται από θνητούς προκειμένου να δίνει εφικτό για τον Ρυθμιστή της Σκέψης να ενοικήσει στο νου όλων των φυσιολογικών ανθρώπινων υπάρξεων του συγκεκριμένου κόσμου, εφ’ όσον οι Ρυθμιστές δεν ενοικούν σε όλες τις καλή τη πίστει ανθρώπινες υπάρξεις, μέχρις ότου το Πνεύμα της Αλήθειας έχει εκχυθεί σε όλους τους θνητούς· και η αποστολή του Πνεύματος της Αληθείας εξαρτάται από την επιστροφή στο αρχηγείο του σύμπαντος του Υιού εκείνου του Παραδείσου, ο οποίος επιτυχώς εκτέλεσε την αποστολή του της χορηγίας στους θνητούς ενός εξελισσόμενου κόσμου.

Κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης ιστορίας ενός κατοικημένου κόσμου πολλές απονεμητικές κρίσεις θα λάβουν χώρα και περισσότερες από μία δικαστικές αποστολές μπορεί να προκύψουν, συνήθως όμως ένας χορηγούμενος Υιός μόνο μία φορά θα υπηρετήσει στον κόσμο αυτό. Το μόνο που απαιτείται για κάθε κατοικημένο κόσμο είναι να έλθει σ’ αυτόν ένας χορηγούμενος Υιός, ο οποίος θα ζήσει πλήρως τη ζωή των θνητών, από τη γέννηση μέχρι το θάνατο. Αργά, ή γρήγορα, ανεξάρτητα από την πνευματική του κατάσταση, κάθε κατοικημένος από θνητούς κόσμος προορίζεται για να φιλοξενήσει έναν Υιό Μάγιστρο σε μία αποστολή επιφοίτησης, εκτός από ένα πλανήτη σε κάθε τοπικό σύμπαν, στον οποίο ένας Δημιουργός Υιός επιλέγει να κάνει την χορηγία του ως θνητός.

Κατανοώντας περισσότερα για τους χορηγούμενους Υιούς, μπορείτε να διακρίνετε το λόγο για τον οποίο υπάρχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για την Ουράντια στην ιστορία του Νέβαδον. Ο μικρός και ασήμαντος πλανήτης σας αποκτά συμπαντικό ενδιαφέρον απλά επειδή είναι ο θνητός πατρικός κόσμος του Ιησού της Ναζαρέτ. Έγινε η σκηνή της τελικής και θριαμβευτικής επιφοίτησης του Δημιουργού Υιού σας, η αρένα στην οποία ο Μιχαήλ κέρδισε την υπέρτατη προσωπική κυριαρχία επί του σύμπαντος του Νέβαδον.

Στο αρχηγείο του τοπικού του σύμπαντος, ένας Δημιουργός Υιός, ιδιαίτερα μετά την ολοκλήρωση της θνητής του επιφοίτησης, περνά πολύ από το χρόνο του συμβουλεύοντας και καθοδηγώντας το κολλέγιο των συνεργαζομένων Υιών, των Υιών Μαγίστρων καθώς και άλλων. Με αγάπη και αφοσίωση, με τρυφερότητα και στοργική θεώρηση αυτοί οι Υιοί Μάγιστροι πληρούν δια του εαυτού των τους κόσμους του διαστήματος. Και οι πλανητικές αυτές υπηρεσίες κατ’ ουδένα τρόπο είναι κατώτερες των θνητών χορηγήσεων των Μιχαήλ. Είναι αληθές ότι ο Δημιουργός Υιός σας επέλεξε ως χώρο της τελικής του πορείας προς την εμπειρία των θνητών έναν κόσμο που είχε ασυνήθιστες ατυχίες. Ωστόσο, δεν μπορεί ποτέ ένας πλανήτης να βρεθεί σε τέτοια κατάσταση ώστε να απαιτείται η επιφοίτηση ενός Δημιουργού Υιού για να επιτευχθεί η πνευματική του αποκατάσταση. Οποιοσδήποτε Υιός της ομάδας των χορηγούμενων θα αρκούσε εξ ίσου, εφ’ όσον σε όλο τους το έργο στους πλανήτες ενός τοπικού σύμπαντος, οι Υιοί Μάγιστροι είναι τόσο αποτελεσματικοί και πάνσοφοι όσο θα ήταν ο αδελφός τους τον Παράδεισο, ο Δημιουργός Υιός.

Αν και η πιθανότητα καταστροφής συνοδεύει πάντα τους Παραδείσιους αυτούς Υιούς κατά τη διάρκεια των δι’ ενσαρκώσεως χορηγήσεών τους, δεν γνωρίζω να υπάρχει καταγραφή αποτυχίας, ή παράβασης είτε ενός Υιού Μάγιστρου, είτε ενός Δημιουργού Υιού σε κάποια αποστολή επιφοίτησης. Και των δύο η προέλευση βρίσκεται πολύ κοντά στην απόλυτη τελειότητα για να αποτύχουν. Πραγματικά αναλαμβάνουν τον κίνδυνο, γίνονται αληθινά σαν τα θνητά πλάσματα από σάρκα και οστά και έτσι αποκτούν τη μοναδική εμπειρία των πλασμάτων, σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου, ωστόσο, πάντα επιτυγχάνουν. Ουδέποτε αποτυγχάνουν στην επίτευξη του στόχου τους – της αποστολής επιφοίτησης. Η ιστορία των επιφοιτήσεών τους και της πλανητικής τους υπηρεσίας σε ολόκληρη την έκταση του Νέβαδον συνιστά το πλέον μεγαλειώδες και συναρπαστικό κεφάλαιο στην ιστορία του τοπικού σας σύμπαντος.

Η μέθοδος δια της οποίας ένας Υιός του Παραδείσου προετοιμάζεται για την θνητή του ενσάρκωση ως χορηγούμενος Υιός και αποκτά μητέρα στον πλανήτη επιφοίτησής του, αποτελεί συμπαντικό μυστήριο. Και οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιληφθεί κανείς τη λειτουργία της τεχνικής αυτής του Σονάρινγκτον είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Αφήστε την εξαίσια κατανόηση της θνητής ζωής του Ιησού της Ναζαρέτ να μπει στην ψυχή σας, μην αναλώσετε όμως τη σκέψη σας σε άχρηστους συλλογισμούς πάνω στο πώς επετεύχθη η μυστηριώδης αυτή ενσάρκωση του Μιχαήλ του Νέβαδον. Ας χαρούμε όλοι αυτή τη γνώση και την βεβαιότητα ότι παρόμοια επιτεύγματα είναι δυνατά στη θεία φύση και ας μη χάσουμε χρόνο σε μάταια συμπεράσματα πάνω στην τεχνική που εφαρμόσθηκε από τη θεία σοφία ώστε να επιτευχθεί το φαινόμενο αυτό.

Στην αποστολή χορήγησής του ως θνητός, ένας Υιός του Παραδείσου γεννιέται πάντα από μία γυναίκα και μεγαλώνει σαν αγόρι του κόσμου του, όπως μεγάλωσε ο Ιησούς στην Ουράντια. Οι Υιοί αυτοί της υπέρτατης υπηρεσίας περνούν όλοι από την παιδική ηλικία στην εφηβεία και κατόπιν στην ωριμότητα όπως ακριβώς ένα ανθρώπινο πλάσμα. Γίνονται από κάθε άποψη ίδιοι με τους θνητούς της φυλής στην οποία γεννιούνται. Ικετεύουν τον Πατέρα όπως ακριβώς τα παιδιά των κόσμων στους οποίους υπηρετούν. Από υλικής πλευράς, η ζωή των ανθώπινων-θείων αυτών Υιών είναι συνηθισμένη, με μία μόνο εξαίρεση: Δεν δημιουργούν απογόνους στους κόσμους όπου προσωρινά μένουν. Πρόκειται για ένα συμπαντικό περιορισμό ο οποίος επιβάλλεται σε όλες τις τάξεις των χορηγούμενων Υιών του Παραδείσου.

Όπως ακριβώς ο Ιησούς εργάσθηκε στον κόσμο σας ως ο υιός του ξυλουργού, έτσι και οι άλλοι Υιοί του Παραδείσου εργάζονται πάνω σε διάφορες ειδικότητες στους πλανήτες όπου επιφοιτούν. Δύσκολα θα βρείτε μία τέχνη που να μην έχει εφαρμοσθεί από κάποιον Υιό του Παραδείσου κατά την πορεία της χορήγησής του πάνω σε κάποιον από τους εξελικτικούς πλανήτες του χρόνου.

Όταν ένας χορηγούμενος Υιός έχει αποκτήσει την εμπειρία του να ζει ως θνητός, όταν έχει επιτύχει την τελειότητα του συγχρονισμού με τον ενοικούντα σ’ αυτόν Ρυθμιστή της Σκέψης, τότε αρχίζει το μέρος εκείνο της πλανητικής του αποστολής το οποίο σχεδιάστηκε για να διαφωτίσει το νου και να εμπνεύσει τις ψυχές των κατά σάρκαν αδελφών του. Ως διδάσκαλοι, οι Υιοί αυτοί είναι αποκλειστικά αφιερωμένοι στην πνευματική διαφώτιση των θνητών φυλών των κόσμων όπου προσωρινά διαμένουν.

Οι πορείες των Μιχαήλ και των Άβοναλ ως χορηγούμενων θνητών, ενώ μπορούν από πολλές απόψεις να συγκριθούν, δεν είναι καθόλου ταυτόσημες. Ουδέποτε μπορεί ένας Μάγιστρος Υιός να δηλώσει ότι, «Όποιος είδε τον Υιό, είδε και τον Πατέρα,» όπως δήλωσε ο Δημιουργός Υιός σας όταν ήλθε και ενσαρκώθηκε στην Ουράντια. Ωστόσο ένας χορηγούμενος Άβοναλ μπορεί να δηλώσει, ότι «Όποιος με είδε, είδε τον Αιώνιο Υιό του Θεού.» Οι Μάγιστροι Υιοί δεν προέρχονται άμεσα από τον Πατέρα του Σύμπαντος, ούτε ενσαρκώνονται σύμφωνα με τη θέληση του Πατέρα. Επιφοιτούν ως Υιοί του Παραδείσου, υποκείμενοι στη θέληση του Αιώνιου Υιού του Παραδείσου.

Όταν οι χορηγούμενοι Υιοί, Δημιουργοί, ή Μάγιστροι μπαίνουν στην πύλη του θανάτου, επανεμφανίζονται την Τρίτη ημέρα. Δεν πρέπει όμως να μείνετε στην άποψη ότι έχουν πάντα το τραγικό τέλος που είχε ο Δημιουργός Υιός ο οποίος επισκέφθηκε τον κόσμο σας χίλια εννιακόσια χρόνια πριν. Η εξαιρετική και ασυνήθιστα σκληρή εμπειρία την οποία βίωσε ο Ιησούς της Ναζαρέτ έκανε την Ουράντια να γίνει σε τοπικό επίπεδο γνωστή ως ο «πλανήτης του σταυρού.» Δεν είναι απαραίτητο να επιδεικνύεται τόσο απάνθρωπη συμπεριφορά σ’ έναν Υιό του Θεού και η πλειονότητα των πλανητών επεφύλαξαν στους Υιούς του Θεού συνετότερη υποδοχή, επιτρέποντάς τους να ολοκληρώσουν την ανθρώπινη πορεία τους, να περατώσουν την χρονική περίοδο, να εκδώσουν την απόφαση επί των κοιμώμενων ζώντων και να εγκαινιάσουν μία νέα περίοδο απαλλαγής στο όνομα του Θεού, χωρίς την επιβολή βίαιου θανάτου. Ο χορηγούμενος Υιός πρέπει να πεθάνει, πρέπει να περάσει μέσα από την ουσιαστική εμπειρία των θνητών των κόσμων, αλλά δεν αποτελεί επιταγή του θείου σχεδίου να βρουν βίαιο, ή ασυνήθιστο θάνατο.

Όταν οι χορηγούμενοι Υιοί πεθαίνουν βίαια, εκούσια παραιτούνται από τη ζωή και περνούν δια μέσου των πυλών του θανάτου, όχι για να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της «άτεγκτης δικαιοσύνης,» ή της «θείας οργής,» αλλά μάλλον για να ολοκληρώσουν την χορήγηση, «να πιουν το ποτήρι» της πορείας της ενσάρκωσης και της προσωπικής εμπειρίας καθ’ όλα όσα συνιστούν τη ζωή των θνητών, όπως αυτή βιώνεται στους πλανήτες της θνητής ύπαρξης. Η χορήγηση αποτελεί πλανητική και συμπαντική αναγκαιότητα και ο φυσικός θάνατος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απαραίτητο μέρος μιας αποστολής επιφοίτησης.

Όταν η θνητή ενσάρκωση ολοκληρωθεί, ο Άβοναλ που τελεί εν υπηρεσία προχωρεί προς τον Παράδεισο, γίνεται δεκτός από τον Συμπαντικό Πατέρα, επιστρέφει στο τοπικό σύμπαν που του έχει ανατεθεί και αναγνωρίζεται από τον Δημιουργό Υιό. Κατόπιν, ο χορηγούμενος Άβοναλ και ο Δημιουργός Υιός αποστέλλουν το συνδεδεμένο Πνεύμα της Αλήθειας να δράσει στην καρδιά των θνητών φυλών που κατοικούν στον κόσμο της επιφοίτησης. Κατά τις προ-κυριαρχικές εποχές ενός τοπικού σύμπαντος τούτο είναι το κοινό πνεύμα των δύο Υιών εντεταλμένο από το Δημιουργικό Πνεύμα. Διαφέρει κάπως από το Πνεύμα της Αλήθειας το οποίο χαρακτηρίζει τις εποχές του τοπικού σύμπαντος μετά την έβδομη επιφοίτηση ενός Μιχαήλ.

Με την ολοκλήρωση της τελικής επιφοίτησης ενός Δημιουργού Υιού, το Πνεύμα της Αλήθειας το οποίο είχε προηγούμενα σταλεί σε όλους τους κόσμους όπου επιφοίτησαν οι Άβοναλ του συγκεκριμένου τοπικού σύμπαντος, αλλάζει κατά τη φύση του και γίνεται κυριολεκτικά το πνεύμα του κυρίαρχου Μιχαήλ. Το φαινόμενο αυτό λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα με την απελευθέρωση του Πνεύματος της Αλήθειας που θα υπηρετήσει στον πλανήτη όπου ο Μιχαήλ ενσαρκώθηκε ως θνητός. Κατόπιν αυτού, κάθε κόσμος που τιμήθηκε με την επιφοίτηση ενός Μάγιστρου Υιού, θα υποδεχθεί τον ίδιο πνευματικό Παρηγορητή από τον επτάπτυχο Δημιουργό Υιό, συνεργαζόμενο με τον Μάγιστρο εκείνο Υιό, τον οποίον θα είχε υποδεχθεί, αν είχε προσωπικά κυριαρχήσει στο τοπικό σύμπαν, ενσαρκωμένος ως ο χορηγούμενος Υιός.

Οι προσωπικά και πνευματικά ανώτεροι αυτοί Υιοί του Παραδείσου δημιουργούνται από την Τριάδα του Παραδείσου. Είναι γνωστοί στη Χαβόνα ως η τάξη των Ντέηναλ. Στον Όρβοντον αναφέρονται ως Διδάσκαλοι Υιοί της Αγίας Τριάδας, ονομαζόμενοι έτσι εξ αιτίας της καταγωγής των. Στον Σάλβινγκτον πολλές φορές ονομάζονται οι Πνευματικοί Υιοί του Παραδείσου.

Ο αριθμός των Διδασκάλων Υιών αυξάνεται διαρκώς. Η τελευταία συμπαντική απογραφή που κοινοποιήθηκε ανέφερε έναν αριθμό των τριαδικών αυτών Υιών οι οποίοι δρουν στο κεντρικό σύμπαν και στα υπερσύμπαντα ελαφρά μεγαλύτερο των είκοσι ενός δισεκατομμυρίων και ο αριθμός αυτός αφορά αποκλειστικά στις εφεδρείες του Παραδείσου όπου περιλαμβάνεται περισσότερο από το ένα τρίτο όλων των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας που υπάρχουν μέχρι τη στιγμή αυτή.

Η τάξη υιότητας των Ντέηναλ δεν αποτελεί οργανικό μέρος της διοίκησης του τοπικού σύμπαντος, ή του υπερσύμπαντος. Τα μέλη της δεν είναι δημιουργεί, ούτε ανακτητές, δεν είναι δικαστές, ούτε κυβερνήτες. Δεν απασχολούνται τόσο με τη διακυβέρνηση του σύμπαντος, όσο με τον ηθικό διαφωτισμό και την πνευματική ανάπτυξη. Είναι οι συμπαντικοί δάσκαλοι, αφιερωμένοι στην πνευματική αφύπνιση και την ηθική καθοδήγηση όλων των κόσμων. Η δράση τους συσχετίζεται μ’ εκείνη των προσωπικοτήτων του Απείρου Πνεύματος και συνδέεται στενά με την προς τον Παράδεισο ανέλιξη των πλασμάτων.

Οι Υιοί αυτοί της Τριάδας αποτελούν μέρος της συνδυασμένης φύσης των τριών Θεοτήτων του Παραδείσου, στη Χαβόνα ωστόσο φαίνεται ότι αντανακλούν περισσότερο τη φύση του Συμπαντικού Πατέρα. Στα υπερσύμπαντα μοιάζουν να απεικονίζουν τη φύση του Αιώνιου Υιού, ενώ στις τοπικές δημιουργίες φαίνονται να επιδεικνύουν το χαρακτήρα του Απείρου Πνεύματος. Σε όλα τα σύμπαντα είναι η προσωποποίηση της προσφοράς υπηρεσίας και της σύνεσης της σοφίας.

Αντίθετα με τους εν Παραδείσω αδελφούς τους, τους Μιχαήλ και τους Άβοναλ, οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας δεν προεκπαιδεύονται στο κεντρικό σύμπαν. Αποστέλλονται κατ’ ευθείαν στο αρχηγείο των υπερσυμπάντων και από εκεί αναλαμβάνουν υπηρεσία σ’ ένα τοπικό σύμπαν. Κατά την άσκηση της υπηρεσίας τους στους εξελικτικούς αυτούς κόσμους χρησιμοποιούν τη συνδυασμένη πνευματική επιρροή ενός Δημιουργού Υιού και των συνεργατών του, Υιών Μαγίστρων εφ’ όσον οι Ντέηναλ δεν διαθέτουν πνευματική ελκτική δύναμη αφ’ εαυτών.

Οι Παραδείσιοι Πνευματικοί Υιοί είναι υπάρξεις μοναδικές, Τριαδικής προέλευσης αλλά και οι μοναδικές εκ της Τριάδας προερχόμενες υπάρξεις τόσο στενά συνδεδεμένες με την διεύθυνση των διττής προέλευσης συμπάντων. Είναι στοργικά αφοσιωμένοι στην εκπαίδευση των θνητών πλασμάτων και των κατώτερων τάξεων πνευματικών πλασμάτων. Ξεκινούν το έργο τους στα τοπικά συστήματα και, ανάλογα με την εμπειρία και το αποτέλεσμα, προωθούνται δια της υπηρεσίας τους στους αστερισμούς, στο ανώτερο έργο σε της τοπικής δημιουργίας. Μόλις πάρουν τη σχετική πιστοποίηση, γίνονται πνευματικοί πρεσβευτές, εκπροσωπούντες τα τοπικά σύμπαντα στα οποία υπηρετούν.

Τον ακριβή αριθμό των Διδασκάλων Υιών στον Νέβαδον δεν τον γνωρίζω. Υπάρχουν αρκετές χιλιάδες. Πολλοί από τους επικεφαλής τμημάτων στιες σχολές των Μελχισεδέκ ανήκουν στην τάξη αυτή, ενώ το μικτό προσωπικό του ανελλιπώς λειτουργούντος Πανεπιστημίου του Σάλβινγκτον περιλαμβάνει περισσότερους από εκατό χιλιάδες τέτοιους Υιούς. Μεγάλοι αριθμοί τους βρίσκονται στους διάφορους μοροντιανούς κόσμους, αλλά αυτοί δεν απασχολούνται αποκλειστικά με την πνευματική και διανοητική ανάπτυξη των θνητών πλασμάτων. Απασχολούνται εξ ίσου με την καθοδήγηση των σεραφικών υπάρξεων και των άλλων αυτοχθόνων των τοπικών δημιουργιών. Πολλοί από τους βοηθούς τους αποσπώνται από τις τάξεις των θνητών τριαδοποιημένων πλασμάτων.

Οι Διδάσκαλοι Υιοί είναι οι εκπαιδευτές οι οποίοι διεξάγουν όλες τις εξετάσεις και διευθύνουν όλες τις δοκιμασίες που απαιτούνται για την κατάταξη και την πιστοποίηση όλων των υποδεέστερων φάσεων στη συμπαντική λειτουργία, από τα καθήκοντα των πλέον απομακρυσμένων φρουρών, μέχρι τους μαθητές των άστρων. Διευθύνουν μία προαιώνια διαδικασία εκπαίδευσης, η οποία αρχίζει από τα πλανητικά μαθήματα και φθάνει μέχρι το ανώτατο Κολέγιο της Σοφίας που βρίσκεται στον Σάλβινγκτον. Αναγνωρίζονται δε οι προσπάθειες και τα επιτεύγματα όλων, ανελισσόμενων θνητών και φιλόδοξων χερουβείμ, οι οποίοι ολοκληρώνουν την πορεία τους προς τη σοφία και την αλήθεια.

Σε όλα τα σύμπαντα, όλοι οι Υιοί του Θεού είναι υποχρεωμένοι σ’ αυτούς τους αεί-πιστούς και σε συμπαντικό επίπεδο ικανούς Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας. Είναι οι ανώτατοι δάσκαλοι όλων των πνευματικών προσωπικοτήτων, ακόμα και εκείνων των ίδιων, ήδη δοκιμασμένων και αληθών, Υιών του Θεού. Δύσκολα όμως θα μπορούσα να σας περιγράψω τις ατέλειωτες λεπτομέρειες των καθηκόντων και των λειτουργιών αυτών των Διδασκάλων Υιών. Ο αχανής χώρος όπου δραστηριοποιούνται οι υιοί Ντέηναλ θα γίνει καλύτερα κατανοητός στην Ουράντια, όταν θα έχετε επιτύχει μεγαλύτερη διανοητική εξέλιξη και αφού θα έχει τερματισθεί η πνευματική απομόνωση του πλανήτη σας.

Όταν η εξέλιξη των γεγονότων σ’ έναν εξελικτικό κόσμο δείξει ότι έχει έλθει το πλήρωμα του χρόνου ώστε να εγκαινιασθεί μία πνευματική εποχή, οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας εθελοντικά αναλαμβάνουν αυτή την υπηρεσία. Δεν είστε εξοικειωμένοι με την τάξη αυτή των υιών, διότι η Ουράντια δεν έχει ποτέ βιώσει μία πνευματική εποχή, μία χιλιετηρίδα κοσμικού διαφωτισμού. Ωστόσο, οι Διδάσκαλοι Υιοί ακόμη και τώρα επισκέπτονται τον κόσμο σας με το σκοπό να μορφοποιήσουν τα σχέδια εκείνα που αφορούν στη μελλοντική παραμονή τους στον κόσμο σας. Θα εμφανισθούν στην Ουράντια όταν οι κάτοικοί της θα έχουν συγκριτικά απελευθερωθεί από τις αλυσίδες της κτηνωδίας και τα δεσμά του υλισμού.

Οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας ουδεμία σχέση έχουν με την πλανητική κατάληξη. Δεν κρίνουν τους νεκρούς, ούτε μετασχηματίζουν τους ζωντανούς, αλλά σε κάθε πλανητική αποστολή συνοδεύονται από έναν Υιό Μάγιστρο, ο οποίος διεκπεραιώνει τις διαδικασίες αυτές. Οι Διδάσκαλοι Υιοί ασχολούνται αποκλειστικά με την εγκαινίαση μιας πνευματικής εποχής, με το ξεκίνημα της εποχής της πνευματικής πραγματικότητας σ’ έναν εξελικτικό πλανήτη. Δίνουν υπόσταση στα πνευματικά ισοδύναμα της υλικής γνώσης και της εγκόσμιας σοφίας.

Οι Διδάσκαλοι Υιοί παραμένουν συνήθως στους πλανήτες που επισκέπτονται για χίλια έτη πλανητικού χρόνου. Ένας Διδάσκαλος Υιός προΐσταται μιας πλανητικής χιλιετίας με τη βοήθεια εβδομήντα συνεργατών της τάξης του. Οι Ντέηναλ δεν ενσαρκώνονται, ούτε κατ’ άλλο τρόπο υλοποιούνται ώστε να είναι ορατοί για τους θνητούς. Για το λόγο αυτό, η επαφή με τον κόσμο που επισκέπτονται διατηρείται μέσω των δραστηριοτήτων των Λαμπρών Εσπερινών Αστέρων, προσωπικοτήτων του τοπικού σύμπαντος, οι οποίες συνεργάζονται με τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας.

Οι Ντέηναλ μπορεί να επιστρέψουν πολλές φορές σ’ έναν κατοικημένο κόσμο και μετά την τελική τους αποστολή, ο πλανήτης θα γίνει δεκτός στην μόνιμη κατάσταση κύρους ενός κόσμου φωτός και ζωής, κατάσταση η οποία αποτελεί τον εξελικτικό στόχο όλων των από θνητούς κατοικημένων κόσμων της παρούσης συμπαντικής εποχής. Το Θνητό Σώμα της Τελικότητας σχετίζεται στενά με τους κόσμους του φωτός και της ζωής και οι πλανητικές του δραστηριότητες άπτονται εκείνων των Διδασκάλων Υιών. Πράγματι, ολόκληρη η τάξη των υιών Ντέηναλ συνδέεται στενά με όλες τις φάσεις των δραστηριοτήτων των τελικιστών στις εξελικτικές δημιουργίες του χρόνου και του διαστήματος.

Οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας φαίνονται τόσο απόλυτα ταυτισμένοι με τη διαδικασία προόδου των θνητών στα πρώιμα στάδια της εξελικτικής ανέλιξης, ώστε συχνά οδηγούμαστε σε υποθέσεις πάνω στην πιθανή σχέση τους με τους τελικιστές, στην μη αποκαλυπτόμενη πορεία των μελλοντικών συμπάντων. Παρατηρούμε ότι οι διαχειριστές των υπερσυμπάντων είναι προσωπικότητες των οποίων η προέλευση είναι εν μέρει Τριαδική και εν μέρει απόρροια της εξέλιξης ανερχομένων πλασμάτων τα οποία απέκτησαν Τριαδική υπόσταση. Σταθερά πιστεύουμε ότι οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας και οι Τελικιστές ασχολούνται τη στιγμή αυτή με το να αποκτήσουν την εμπειρία του χρονικού συσχετισμού, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί ως προκαταρκτική εκπαίδευση για την προετοιμασία τους ώστε να συνεργασθούν στενά σε κάποιο, μη αποκαλυφθέν, μελλοντικό πεπρωμένο. Στην Ουβέρσα πιστεύουμε ότι, όταν τα υπερσύμπαντα εγκατασταθούν, τελικά, στο φως και στη ζωή, οι Παραδείσιοι αυτοί Διδάσκαλοι Υιοί, που τόσο καλά γνώρισαν τα προβλήματα των εξελικτικών κόσμων και που για τόσο πολύ καιρό συνεργάσθηκαν με τους θνητούς στη διαδικασία ανέλιξης των τελευταίων, θα μεταχθούν, πιθανόν, σε αιώνια συνεργασία με το Παραδείσιο Σώμα της Τελικότητας.

Όλοι οι Παραδείσιοι Υιοί του Θεού είναι θείοι κατά προέλευση και φύση. Το έργο κάθε Υιού του Παραδείσου στον κάθε κόσμο είναι τέτοιο, σαν ο Υιός αυτός ο οποίος λειτουργεί στον κόσμο αυτό να ήταν ο πρώτος και μοναδικός Υιός του Θεού.

Οι Υιοί του Παραδείσου αποτελούν τη θεία παρουσίαση της δρώσης φύσης των τριών προσώπων του Θείου, μέσα στους χώρους κυριαρχίας του χρόνου και του διαστήματος. Οι Δημιουργοί, οι Κριτές (Μάγιστροι) και οι Διδάσκαλοι Υιοί είναι τα δώρα των αιώνιων Θεών στα τέκνα του ανθρώπου και σε όλα τα εν δυνάμει εξελισσόμενα πλάσματα του σύμπαντος. Οι Υιοί αυτοί του Θεού είναι οι θείοι λειτουργοί, οι ακατάπαυστα αφιερωμένοι στο να βοηθήσουν τα πλάσματα του χρόνου να επιτύχουν τον υψηλό πνευματικό τους στόχο στην αιωνιότητα.

Στους Δημιουργούς Υιούς η αγάπη του Συμπαντικού Πατέρα είναι ανάμικτη με το έλεος του Αιώνιου Υιού και αποκαλύπτεται στα τοπικά σύμπαντα δια της δημιουργικής δύναμης, της στοργικής λειτουργίας και της γεμάτης κατανόηση κυριαρχίας των Μιχαήλ. Στους Υιούς Μάγιστρους το έλεος του Αιώνιου Υιού μαζί με τη λειτουργία του Απείρου Πνεύματος αποκαλύπτεται στους εξελικτικούς κόσμους δια της πορείας αυτών των Άβοναλ της κρίσης, της προσφοράς και της επιφοίτησης. Στους Τριαδικούς Διδασκάλους Υιούς, η αγάπη, το έλεος και η λειτουργία των τριών Θεοτήτων του Παραδείσου συντονίζεται στα ανώτατα επίπεδα του χωροχρόνου και παρουσιάζεται στα σύμπαντα ως η ζώσα αλήθεια, η θεία καλοσύνη και το αληθές πνευματικό κάλλος.

Στα τοπικά σύμπαντα, οι τάξεις αυτές των υιών συνεργάζονται για να επιτύχουν την αποκάλυψη των θεών του Παραδείσου στα πλάσματα του διαστήματος: Ως Πατέρας ενός τοπικού σύμπαντος, ένας Δημιουργός Υιός απεικονίζει τον άπειρο χαρακτήρα του Πατέρα του Σύμπαντος. Ως χορηγούμενοι Υιοί του ελέους, οι Άβοναλ αποκαλύπτουν την μοναδική φύση του Αιώνιου, αεί συμπάσχοντος Υιού. Ως πραγματικοί διδάσκαλοι των ανερχομένων προσωπικοτήτων, οι Υιοί Ντέηναλ της Τριάδας αποκαλύπτουν την διδασκαλική προσωπικότητα του Απείρου Πνεύματος. Στην θεϊκά τέλεια συνεργασία τους, οι Μιχαήλ, οι Άβοναλ και οι Ντέηναλ συμμετέχουν στην πραγματοποίηση και αποκάλυψη της προσωπικότητας και της κυριαρχίας του Θεού του Υπέρτατου στα και προς τα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος. Σύμφωνα με τις τρισυπόστατες δραστηριότητές τους, οι Παραδείσιοι αυτοί Υιοί του Θεού βρίσκονται πάντα στην εμπροσθοφυλακή των προσωπικοτήτων του Θείου, καθώς ακολουθούν την μηδέποτε λήγουσα επέκταση της θείας φύσης της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, από το αιώνιο Νησί του Παραδείσου μέχρι τα άγνωστα βάθη του διαστήματος.

[Παρουσιάσθηκε από έναν Τελειοποιητή της Σοφίας από την Ουβέρσα.]