ΕΓΓΡΑΦΟ 165, Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΑΙΑ ΑΡΧΙΖΕΙ

^{(1817.1) 165:0.1} Την Τρίτη 3 Ιανουαρίου 30 μ.Χ., ο Άμπνερ, ο πρώην αρχηγός των δώδεκα αποστόλων του Ιωάννη του Βαπτιστή, Ναζαρηνός και άλλοτε επικεφαλής της Ναζαριτικής σχολής στο Ενγκεδί, νυν αρχηγός των εβδομήντα αγγελιαφόρων της βασιλείας, φώναξε τους συνεργάτες του και τους έδωσε τις τελικές οδηγίες πριν τους στείλει σε αποστολή, σε όλες τις πόλεις και τα χωριά της Περαίας. Αυτή η αποστολή στην Περαία διήρκεσε περίπου τρεις μήνες και υπήρξε η τελευταία υπηρεσία του Κυρίου. Από αυτές τις εργασίες ο Ιησούς πήγε κατευθείαν στην Ιερουσαλήμ για να περάσει την τελευταία του δοκιμασία στη γη. Οι εβδομήντα, βοηθούμενοι συμπληρωματικά από τις περιοδικές εργασίες του Ιησού και των δώδεκα αποστόλων, εργάστηκαν στις ακόλουθες πόλεις και κωμοπόλεις και καμιά πενηνταριά χωριά: Ζαφών, Γάδαρα, Άρβηλα, Ραμάθ, Εδρούς, Βοσώρη, Κάσπιν, Μισπέχ, Γεράσα, Ράγκαβα, Σουκώθ, Αδάμ, Πηνουέλ, Καπιτωλία, Δίον, Χατίτη, Γάδδα, Φιλαδέλφεια, Ιωγβεχά, Γιλέδ, Μπεθ-Νιμρά, Τύρο, Εληλά, Λίβια, Χεσβών, Καλλιρρόη, Μπεθ-Πεόρ, Σιττίμ, Σιμπμάθ, Μέδεμπα, Μπεθ-Μεόν, Αρεόπολη και Αροέρ.

^{(1817.2) 165:0.2} Σε όλη την περιοδεία στην Περαία, το γυναικείο σώμα, που αριθμούσε τώρα εξήντα δυο, ανέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της περιποίησης των αρρώστων. Αυτή ήταν η τελική περίοδος ανάπτυξης της πνευματικής όψης του ευαγγελίου της βασιλείας, και συνεπώς δεν συντελέστηκε καμία θαυματουργική θεραπεία. Κανένα άλλο μέρος της Παλαιστίνης δεν εξυπηρετήθηκε τόσο ολοκληρωτικά από τους αποστόλους και τους μαθητές του Ιησού, και σε καμία άλλη περιοχή δεν έγινε γενικότερα αποδεκτή από τις ανώτερες τάξεις των πολιτών, η διδασκαλία του Κυρίου.

^{(1817.3) 165:0.3} Η Περαία εκείνη την εποχή είχε τον ίδιο αριθμό εθνικών και Ιουδαίων, οι Ιουδαίοι είχαν γενικά απομακρυνθεί από εκείνες τις περιοχές την εποχή του Ιούδα του Μακκαβαίου. Η Περαία ήταν η πιο όμορφη και γραφική επαρχία όλης της Παλαιστίνης. Αναφερόταν γενικά από τους Ιουδαίους σαν «η χώρα πέρα από τον Ιορδάνη».

^{(1817.4) 165:0.4} Όλη αυτή την περίοδο ο Ιησούς μοίραζε το χρόνο του μεταξύ της κατασκήνωσης στην Πέλλα και των ταξιδιών με τους δώδεκα για να συμπαρασταθεί στους εβδομήντα στις διάφορες πόλεις που αυτοί δίδασκαν και κήρυτταν. Κάτω από τις οδηγίες του Άμπνερ οι εβδομήντα βάφτιζαν τους πιστούς, αν και ο Ιησούς δεν τους είχε επιφορτίσει με κάτι τέτοιο.

^{(1817.5) 165:1.1} Κατά τα μέσα του Ιανουαρίου, περισσότεροι από χίλια διακόσια άτομα είχαν μαζευτεί στην Πέλλα, και ο Ιησούς δίδασκε το πλήθος τουλάχιστον μια φορά κάθε μέρα, όταν βρισκόταν στην κατασκήνωση, μιλώντας συνήθως κατά τις εννέα το πρωί, αν δεν τον εμπόδιζε η βροχή. Ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι δίδασκαν κάθε απόγευμα. Τα βράδια ο Ιησούς τα κράταγε για τις συνηθισμένες συγκεντρώσεις των ερωτήσεων και των απαντήσεων με τους δώδεκα και άλλους προχωρημένους μαθητές. Τα βραδινά τμήματα που έγιναν ήταν κατά μέσο όρο πενήντα.

^{(1817.6) 165:1.2} Στα μέσα του Μάρτη, την εποχή που ο Ιησούς ξεκίνησε για το ταξίδι του στην Ιερουσαλήμ, πάνω από χίλια άτομα συνέθεταν το μεγάλο ακροατήριο, το οποίο άκουγε τον Ιησού ή τον Πέτρο να κηρύττει κάθε πρωί. Ο Κύριος διάλεξε να τελειώσει το έργο του στη γη, όταν το ενδιαφέρον για το μήνυμά του είχε αγγίξει ένα υψηλό σημείο, το ανώτερο σημείο που έφτασε στη δεύτερη αυτή ή μη-θαυματουργική φάση για την πρόοδο της βασιλείας. Αν και τα τρία τέταρτα του πλήθους ήταν αληθινοί αναζητητές της αλήθειας, υπήρχαν όμως παρόντες και πολλοί Φαρισαίοι από την Ιερουσαλήμ και αλλαχού, μαζί με αμφισβητίες και λεπτολόγους.

^{(1818.1) 165:1.3} Ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοι αφιέρωσαν πολύ από το χρόνο τους στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί στην κατασκήνωση της Πέλλας. Οι δώδεκα έδιναν μικρή σημασία στην πρακτική εκπαίδευση, και πήγαιναν μαζί με τον Ιησού να επισκεφθούν τον Άμπνερ μόνο από καιρού εις καιρό. Ο Άμπνερ ήταν πολύ εξοικειωμένος με την περιοχή της Περαίας μια και εκεί ήταν το πεδίο στο οποίο ο πρώην δάσκαλός του, ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, είχε κάνει το μεγαλύτερο έργο του. Αφού ξεκίνησαν την αποστολή στην Περαία, ο Άμπνερ και οι εβδομήντα δεν γύρισαν ποτέ στην κατασκήνωση της Πέλλας.

^{(1818.2) 165:2.1} Μια συνοδεία πάνω από τριακοσίους Ιεροσολυμίτες, Φαρισαίους και άλλους, ακολούθησαν τον Ιησού στα βόρεια της Πέλλας, όταν αυτός έφυγε βιαστικά από τη δικαιοδοσία των Ιουδαίων κυβερνητών, στο τέλος της γιορτής της αφιέρωσης. Και ήταν παρόντες αυτοί οι Ιουδαίοι δάσκαλοι και αρχηγοί, καθώς επίσης και οι δώδεκα απόστολοι, όταν ο Ιησούς έκανε την ομιλία του «Καλού Βοσκού». Μετά μισή ώρα ανεπίσημης κουβέντας, απευθυνόμενος σε μια ομάδα εκατό ανθρώπων, ο Ιησούς είπε:

^{(1818.3) 165:2.2} «Αυτή τη νύχτα έχω να σας πω πολλά και εφόσον πολλοί από εσάς είστε μαθητές μου, και μερικοί οι μεγαλύτεροι εχθροί μου, θα σας παρουσιάσω τη διδασκαλία μου με μορφή παραβολής, έτσι ώστε να λάβει ο καθένας ό,τι βρίσκει αποδεκτό η καρδιά του.

^{(1818.4) 165:2.3} Απόψε, εδώ ενώπιόν μου, βρίσκονται άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πεθάνουν για μένα και για το ευαγγέλιο τούτο της βασιλείας, και μερικοί από αυτούς θα προσφέρουν τον εαυτό τους θυσία στα χρόνια που θα έρθουν. Εδώ επίσης βρίσκονται μερικοί, σκλάβοι της παράδοσης, που με ακολούθησαν από την Ιερουσαλήμ, και οι οποίοι μαζί με τους θολωμένους και παραπλανημένους αρχηγούς τους αναζητούν να σκοτώσουν το Γιο του Ανθρώπου. Η ζωή που ζω τώρα, στη γη, θα κρίνει και τους δυο σας, τους αληθινούς βοσκούς και τους ψεύτικους βοσκούς. Αν ο ψεύτικος βοσκός ήταν τυφλός, δεν θα είχε αμαρτία, υποστηρίζετε όμως ότι βλέπετε, επαγγέλλεστε τους διδασκάλους του Ισραήλ. Επομένως η αμαρτία παραμένει επάνω σας.

^{(1818.5) 165:2.4} Ο αληθινός βοσκός μαζεύει το κοπάδι του μέσα στο μαντρί για τη νύχτα, σε ώρα κινδύνου. Και όταν έρθει το πρωί, μπαίνει στο μαντρί από την πόρτα, και όταν φωνάζει, τα πρόβατα αναγνωρίζουν τη φωνή του. Κάθε βοσκός που εισέρχεται στο μαντρί με κάποιο άλλο τρόπο, πέρα από την πόρτα, είναι κλέφτης και ληστής. Ο αληθινός βοσκός μπαίνει στο μαντρί αφού ο πορτιέρης ανοίξει την πόρτα γι’ αυτόν, και τα πρόβατά του, αναγνωρίζοντας τη φωνή του, βγαίνουν σύμφωνα με το πρόσταγμά του. Και όταν εκείνα, που είναι δικά του εξέλθουν, ο αληθινός βοσκός πηγαίνει μπροστά τους. Δείχνει το δρόμο και τα πρόβατα τον ακολουθούν. Τα πρόβατα τον ακολουθούν επειδή αναγνωρίζουν τη φωνή του, δεν θα ακολουθούσαν ένα ξένο. Θα απομακρυνθούν από τον ξένο επειδή δεν αναγνωρίζουν τη φωνή του. Το πλήθος που έχει συγκεντρωθεί γύρω μας εδώ, είναι σαν πρόβατα χωρίς βοσκό, αλλά όταν τους μιλάμε, αναγνωρίζουν τη φωνή του βοσκού και μας ακολουθούν. Τουλάχιστον αυτοί που πεινάνε για την αλήθεια και διψούν για τη δικαιοσύνη. Μερικοί από σας δεν ανήκετε στο μαντρί μου. Δεν αναγνωρίζετε τη φωνή μου και δεν με ακολουθείτε. Και επειδή είστε ψεύτικοι βοσκοί, τα πρόβατα δεν αναγνωρίζουν τη φωνή σας και δεν θα σας ακολουθήσουν».

^{(1819.1) 165:2.5} Και όταν ο Ιησούς είπε την παραβολή αυτή, κανένας δεν του έκανε καμία ερώτηση. Μετά από λίγο άρχισε πάλι να μιλάει και συνέχισε να εξηγεί την παραβολή:

^{(1819.2) 165:2.6} «Εσείς που θα γίνετε βοσκοί των κοπαδιών του Πατέρα μου δεν οφείλετε να είστε μόνο άξιοι αρχηγοί, αλλά οφείλετε να τρέφετε το κοπάδι με καλή τροφή. Δεν είστε καλοί βοσκοί μέχρι να οδηγήσετε τα κοπάδια σας σε πράσινα λιβάδια και δίπλα σε ήρεμα νερά.

^{(1819.3) 165:2.7} Και τώρα, από φόβο μήπως και μερικοί από σας καταλάβετε υπερβολικά εύκολα την παραβολή, σας δηλώνω, ότι είμαι συγχρόνως η πόρτα που οδηγεί στο μαντρί του Πατέρα αλλά και ο αληθινός βοσκός των κοπαδιών του Πατέρα μου. Κάθε βοσκός που ζητάει να μπει στο μαντρί χωρίς εμένα, θα αποτύχει, και τα πρόβατα δεν θα ακούνε τη φωνή του. Εγώ, μαζί με εκείνους που υπηρετούν μαζί μου, είμαι η πόρτα. Κάθε ψυχή που εισέρχεται στον αιώνιο δρόμο με τον τρόπο που δημιούργησα και θέσπισα θα σωθεί και θα δυνηθεί να συνεχίσει για να φτάσει στα αιώνια βοσκοτόπια του Παραδείσου.

^{(1819.4) 165:2.8} Είμαι όμως και ο αληθινός βοσκός που είναι πρόθυμος να δώσει τη ζωή του για τα πρόβατα. Ο κλέφτης μπαίνει λαθραία στο μαντρί μόνο για να κλέψει και να σκοτώσει και να καταστρέψει. Εγώ όμως έχω έρθει για να έχετε όλοι σας ζωή και να την έχετε άφθονη. Αυτός που είναι μισθοφόρος, όταν φτάσει ο κίνδυνος, θα το σκάσει και θα επιτρέψει να σκορπιστούν και να καταστραφούν τα πρόβατα. Ο αληθινός όμως βοσκός δεν θα το σκάσει όταν έρθει ο λύκος, θα προστατεύσει το κοπάδι του και, αν είναι αναγκαίο, θα δώσει τη ζωή του για τα πρόβατά του. Αλήθεια, αλήθεια σας λέγω, φίλοι και εχθροί, Εγώ είμαι ο βοσκός ο καλός. Γνωρίζω τους δικούς μου και οι δικοί μου με γνωρίζουν. Δεν θα το σκάσω μπροστά στον κίνδυνο. Θα τελειώσω αυτή την υπηρεσία ολοκλήρωσης του έργου του Πατέρα μου και δεν θα εγκαταλείψω το κοπάδι το οποίο ο Πατέρας εμπιστεύθηκε στη φύλαξή μου.

^{(1819.5) 165:2.9} Έχω όμως πολλά άλλα πρόβατα όχι από αυτό το κοπάδι, και τα λόγια αυτά είναι αληθινά όχι μόνο για τον κόσμο τούτο. Αυτά τα άλλα πρόβατα ακούνε επίσης και αναγνωρίζουν τη φωνή μου και έχω υποσχεθεί στον Πατέρα ότι όλα θα συγκεντρωθούν σ’ ένα κοπάδι, την αδελφότητα των γιων του Θεού. Και τότε όλοι σας θα αναγνωρίσετε τη φωνή του ενός βοσκού, του αληθινού βοσκού και όλοι θα παραδεχθείτε την πατρότητα του Θεού.

^{(1819.6) 165:2.10} Και θα μάθετε έτσι γιατί με αγαπάει ο Πατέρας και έχει θέσει όλα τα κοπάδια του στην κυριότητα αυτή των χειρών μου, για φύλαξη. Είναι επειδή ο Πατέρας γνωρίζει ότι δεν θα διστάσω στην ασφαλή φύλαξη του κοπαδιού, ότι δεν θα εγκαταλείψω τα πρόβατά μου, και πως, αν χρειαστεί, δεν θα διστάσω να θυσιάσω τη ζωή μου στην υπηρεσία των πολυποίκιλων κοπαδιών του. Προσέξτε, όμως, αν θυσιάσω τη ζωή μου, θα την ξαναπάρω πίσω. Κανένας άνθρωπος ούτε κανένα άλλο πλάσμα δεν μπορεί να μου αφαιρέσει τη ζωή. Έχω το δικαίωμα και τη δύναμη να θυσιάσω τη ζωή μου, και έχω την ίδια δύναμη και δικαίωμα να την πάρω πάλι πίσω. Δεν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό, αλλά έχω λάβει αυτή την εξουσία από τον Πατέρα μου, ακόμα και πριν τη δημιουργία του κόσμου αυτού».

^{(1819.7) 165:2.11} Όταν άκουσαν αυτά τα λόγια, οι απόστολοί του μπερδεύτηκαν, οι μαθητές του έμειναν έκπληκτοι, ενώ οι Φαρισαίοι από την Ιερουσαλήμ και τα πέριξ, αναχώρησαν μέσα στη νύχτα λέγοντας: «Είτε είναι τρελός, ή έχει δαιμόνιο». Όμως μερικοί από τους δασκάλους της Ιερουσαλήμ είπαν: «Μιλάει σαν κάποιος που έχει εξουσία, ποιος είδε άλλωστε κάποιον να έχει δαιμόνιο και να ανοίγει τα μάτια ενός ανθρώπου που γεννήθηκε τυφλός και να κάνει όλα τα υπέροχα πράγματα που αυτός ο άνθρωπος κάνει;».

^{(1819.8) 165:2.12} Την επαύριον, οι μισοί περίπου από τους Ιουδαίους αυτούς δασκάλους ομολόγησαν την πίστη τους στον Ιησού, και οι άλλοι μισοί γύρισαν με φόβο στην Ιερουσαλήμ και στα σπίτια τους.

^{(1819.9) 165:3.1} Στα τέλη Ιανουαρίου, το Σάββατο το απόγευμα, τα πλήθη αριθμούσαν σχεδόν τρεις χιλιάδες. Το Σάββατο 28 Ιανουαρίου, ο Ιησούς έβγαλε μιαν αξιομνημόνευτη ομιλία πάνω στην «Εμπιστοσύνη και Πνευματική Προετοιμασία». Μετά από προκαταρκτικά σχόλια από τον Σίμωνα Πέτρο, ο Κύριος είπε:

^{(1820.1) 165:3.2} «Αυτό που πολλές φορές έχω πει στους αποστόλους μου και στους μαθητές μου, δηλώνω τώρα σ’ αυτό το πλήθος: Να προσέχετε τη μαγιά των Φαρισαίων που είναι η υποκρισία, γεννημένη από την προκατάληψη και θρεμμένη από τα δεσμά της παράδοσης, αν και πολλοί από τους Φαρισαίους είναι τίμιοι και μερικοί εξ αυτών διαμένουν εδώ σαν μαθητές μου. Χωρίς καθυστέρηση όλοι σας θα κατανοήσετε τη διδασκαλία μου, γιατί δεν υπάρχει τίποτε κρυμμένο σήμερα, που δεν θα αποκαλυφθεί. Αυτό που σήμερα είναι κρυμμένο από σας, θα φανερωθεί όταν ο Γιος του Ανθρώπου ολοκληρώσει την αποστολή του στη γη σαν θνητός.

^{(1820.2) 165:3.3} Σύντομα, πολύ σύντομα, οι υποθέσεις που τώρα οι εχθροί μας σχεδιάζουν με μυστικότητα στα σκοτεινά, θα έρθουν στο φως και θα αναγγελθούν από τις ταράτσες των σπιτιών. Σας λέγω, όμως, φίλοι μου, αν και ζητούν να καταστρέψουν τον Γιο του Ανθρώπου, μη τους φοβάσθε. Μη φοβάστε εκείνους που, αν και μπορούν να σκοτώσουν το σώμα, έπειτα απ’ αυτό δεν έχουν πλέον εξουσία πάνω σας. Σας υποδεικνύω να μην φοβάστε κανέναν, στον ουρανό ή στη γη, αλλά να χαίρεστε που γνωρίζετε Εκείνον που έχει τη δύναμη να σας ελευθερώσει από κάθε αδικία και να σας παρουσιάσει άμεμπτους μπροστά στο θρόνο της κρίσης ενός σύμπαντος.

^{(1820.3) 165:3.4} Δεν πωλούνται πέντε σπουργίτια δυο δεκάρες; Κι όμως, αυτά τα πουλιά που πετάνε προς αναζήτηση της τροφής τους, κανένα δεν υπάρχει χωρίς τη θέληση του Πατέρα, την πηγή κάθε ζωής. Οι τρίχες της κεφαλής σας είναι μετρημένες από τους σεραφικούς φύλακες. Και αν όλα αυτά είναι αλήθεια, τότε γιατί να ζείτε με το φόβο των πολλών ασήμαντων πραγμάτων, που παρουσιάζονται στην καθημερινή σας ζωή; Σας λέγω, μην φοβάστε, αξίζετε πολύ περισσότερο από πολλά σπουργίτια.

^{(1820.4) 165:3.5} Όλους εσάς, που είχατε το κουράγιο να ομολογήσετε πίστη στο ευαγγέλιό μου εμπρός στους ανθρώπους, θα σας ομολογήσω ενώπιον των αγγέλων του ουρανού. Αλλά αυτόν που θα αρνηθεί με πονηρία την αλήθεια των διδασκαλιών μου ενώπιον των ανθρώπων, θα τον αρνηθούν οι φύλακες του πεπρωμένου του, ακόμα και μπροστά στους αγγέλους του ουρανού.

^{(1820.5) 165:3.6} Πείτε ό,τι θέλετε για το Γιο του Ανθρώπου, θα σας συγχωρεθεί, αλλά αυτός που θα τολμήσει να βλασφημήσει κατά του Θεού δεν θα βρει συγχώρεση. Όταν οι άνθρωποι το παρατραβάνε και με πονηριά αποδίδουν τις πράξεις του Θεού στις δυνάμεις του κακού, αυτοί οι εκ προμελέτης επαναστάτες πολύ δύσκολα θα βρούνε συγχώρεση για τις αμαρτίες τους.

^{(1820.6) 165:3.7} Και όταν οι εχθροί μας σας σύρουν μπροστά στους άρχοντες της συναγωγής και μπροστά σε άλλες ανώτατες αρχές, μην ενδιαφερθείτε για τα όσα θα πείτε και μην αγωνιάτε για το πώς να απαντήσετε στις ερωτήσεις τους, γιατί το πνεύμα που κατοικεί μέσα σας, σίγουρα θα σας διδάξει εκείνη τη δύσκολη ώρα, τι να πείτε για τη δόξα του ευαγγελίου της βασιλείας.

^{(1820.7) 165:3.8} Πόσο καιρό θα μείνετε στην κοιλάδα της τελικής κρίσης; Γιατί αμφιταλαντεύεστε μεταξύ δυο γνωμών; Γιατί θα πρέπει ο Ιουδαίος ή ο εθνικός να διστάζει να δεχτεί τα καλά νέα ότι είναι παιδί του αιώνιου Θεού; Πόσο καιρό θα μας πάρει να σας πείσουμε να εισέλθετε με χαρά στην πνευματική κληρονομιά σας; Ήρθα στον κόσμο για να αποκαλύψω τον Πατέρα σε σας και να σας οδηγήσω στον Πατέρα. Το πρώτο το έκανα, αλλά το τελευταίο δεν μπορώ χωρίς τη συγκατάθεσή σας. Ο Πατέρας δεν αναγκάζει κανένα να εισέλθει στη βασιλεία. Η πρόσκληση υπάρχει και θα υπάρχει για πάντα: οποιοσδήποτε θέλει, ας έρθει και ας γευθεί το νερό της ζωής».

^{(1820.8) 165:3.9} Όταν ο Ιησούς σταμάτησε να μιλάει, πολλοί προχώρησαν για να βαφτισθούν από τους αποστόλους στον Ιορδάνη ενώ ο ίδιος άκουγε τις ερωτήσεις όσων παρέμειναν κοντά.

^{(1821.1) 165:4.1} Καθώς οι απόστολοι βάφτιζαν πιστούς, ο Κύριος μιλούσε με όσους παρέμειναν. Και κάποιος πλούσιος νέος του είπε: «Κύριε, ο πατέρας μου πέθανε αφήνοντας μεγάλη περιουσία σε μένα και τον αδελφό μου, αλλά ο αδελφός μου αρνείται να μου δώσει ό,τι μου ανήκει. Θα διατάξεις, λοιπόν, τον αδελφό μου να μοιραστεί την κληρονομιά μαζί μου;». Ο Ιησούς αγανάκτησε τρυφερά, που αυτός ο αγαπών την ύλη νεαρός ζήτησε να συζητηθεί μια ερώτηση για επιχειρήσεις. Όμως, συνέχισε, χρησιμοποιώντας την ευκαιρία για τη μετάδοση μιας παρακάτω εκπαίδευσης. Είπε ο Ιησούς: «Νεαρέ, ποιος με έβαλε μοιραστή σας; Από πού εξέλαβες την ιδέα ό,τι μ’ ενδιαφέρουν οι υλιστικές υποθέσεις του κόσμου;». Και μετά, στρεφόμενος προς όλους όσους ήταν γύρω του, είπε: «Προσέξτε πολύ και φυλαχτείτε από την πλεονεξία. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν συνίσταται από την αφθονία των πραγμάτων που μπορεί να κατέχει. Η ευτυχία δεν προέρχεται από τη δύναμη του πλούτου, και η χαρά δεν πηγάζει από τα πλούτη. Ο πλούτος αυτός καθαυτός, δεν είναι κατάρα, αλλά η αγάπη για τα πλούτη πολλές φορές οδηγεί σε τέτοια αφοσίωση σε εγκόσμια πράγματα ώστε η ψυχή είναι τυφλή για τα όμορφα θέλγητρα της πνευματικής πραγματικότητας της βασιλείας του Θεού στη γη και για τις χαρές της αιώνιας ζωής στον ουρανό.

^{(1821.2) 165:4.2} Θα σας πω την ιστορία κάποιου πλουσίου του οποίου τα χωράφια έφεραν μεγάλη σοδειά. Και όταν πλούτισε πάρα πολύ, άρχισε να σκέπτεται μέσα του, λέγοντας: ‘Τι θα κάνω με όλα τα πλούτη μου; τώρα έχω τόσα πολλά που δεν έχω μέρος για να φυλάξω τ’ αγαθά μου’. Και αφού συλλογίστηκε πάνω στο πρόβλημά του, είπε: ‘Αυτό θα κάνω. Θα κατεδαφίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες και έτσι θα έχω άφθονο χώρο στον οποίο θα φυλάξω τους καρπούς και τα γεννήματά μου. Μετά μπορώ να πω στην ψυχή μου, ψυχή έχεις πολλά αγαθά , για πολλά χρόνια, αναπαύου, φάγε, πιες και ευφραίνου, γιατί είσαι πλούσια σε αγαθά’.

^{(1821.3) 165:4.3} Ο πλούσιος όμως αυτός, ήταν και άφρονας. Προετοιμάζοντας τα υλικά αγαθά του μυαλού του και του σώματός του, λησμόνησε να αποθηκεύσει θησαυρούς στον ουρανό για την ικανοποίηση του πνεύματος και για τη σωτηρία της ψυχής. Ακόμα κι έτσι λοιπόν, δεν πρόλαβε να γευθεί την ικανοποίηση καταναλώνοντας τον αποθησαυρισμένο πλούτο του, γιατί εκείνη την ίδια νύχτα του ζήτησαν την ψυχή του. Εκείνη τη νύχτα ήρθαν ληστές και αφού εισέβαλλαν στο σπίτι του και τον σκότωσαν, λεηλάτησαν τις αποθήκες του, και έκαψαν ό,τι απέμεινε. Και για την περιουσία που γλίτωσε από τα χέρια των ληστών, οι κληρονόμοι του άρχισαν να τσακώνονται μεταξύ τους. Ο άνδρας αυτός είχε αποθηκεύσει θησαυρούς για τον εαυτό του στη γη, αλλά δεν ήταν πλούσιος ως προς τον Θεόν».

^{(1821.4) 165:4.4} Ο Ιησούς ασχολήθηκε με αυτό τον τρόπο με τον νεαρό και την κληρονομιά του, επειδή γνώριζε ότι βασανιζόταν από απληστία. Αν δεν ήταν αυτή η υπόθεση, ο Κύριος ποτέ δεν θα είχε ανακατευθεί, γιατί δεν επενέβαινε ποτέ στις εγκόσμιες υποθέσεις, ούτε και των αποστόλων του, πολύ λιγότερο των μαθητών του.

^{(1821.5) 165:4.5} Όταν ο Ιησούς τέλειωσε την ιστορία του, κάποιος άλλος σηκώθηκε και τον ρώτησε: «Κύριε, γνωρίζω ότι οι απόστολοί σου πούλησαν όλη τη γήινη περιουσία τους για να σε ακολουθήσουν, και πως έχουν όλα τα πράγματα από κοινού, όπως κάνουν οι Εσσαίοι, θα ζητήσεις και από μας που είμαστε μαθητές σου να κάνουμε το ίδιο; Είναι αμαρτία να κατέχει κανείς πλούτο με έντιμο τρόπο;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε στην ερώτησή του: «Φίλε μου, δεν είναι αμαρτία να έχεις πλούτο αποκτημένο με έντιμο τρόπο, είναι όμως αμαρτία αν μετατρέπεις τον πλούτο των υλικών αγαθών σε θησαυρούς που θα απορροφήσουν το ενδιαφέρον σου και θα σε εκτρέψουν από την αφοσίωσή σου στις πνευματικές επιδιώξεις της βασιλείας. Δεν υπάρχει αμαρτία από την ιδιοκτησία έντιμης περιουσίας στη γη αν ο θησαυρός σας είναι στον ουρανό, γιατί, εκεί που είναι ο θησαυρός σας, εκει πέρα βρίσκεται και η καρδιά σας. Υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ του πλούτου που οδηγεί στην απληστία και τον εγωισμό, και εκείνου που κατέχεται και ξοδεύεται μέσα στο πνεύμα της υπεύθυνης διαχείρισης από εκείνους που έχουν μιαν αφθονία των αγαθών του κόσμου τούτου, και οι οποίοι απλόχερα συνεισφέρουν στη συντήρηση εκείνων που έχουν αφιερώσει όλη την ενέργειά τους για το έργο της βασιλείας. Πολλοί από σας που είστε εδώ και χωρίς χρήματα, τρέφεστε και κατοικείτε σ’ εκείνη εκεί την κατασκήνωση επειδή πλούσιοι άνδρες και γυναίκες, με φιλελεύθερο πνεύμα, έχουν δώσει κεφάλαια στον οικοδεσπότη σας, το Δαυίδ Ζεβεδαίο, για τους σκοπούς αυτούς.

^{(1822.1) 165:4.6} Μην λησμονείτε ποτέ όμως, ότι τελικά, ο πλούτος είναι αφόρητος. Η αγάπη για τα πλούτη πολύ συχνά αμαυρίζει ακόμα και καταστρέφει το πνευματικό όραμα. Μην παραλείψετε να αναγνωρίσετε τον κίνδυνο να γίνει ο πλούτος όχι ο υπηρέτης σας, αλλά ο κύριός σας.

^{(1822.2) 165:4.7} Ο Ιησούς δεν δίδαξε ούτε ενεθάρρυνε την απρονοησία, την οκνηρία, την αδιαφορία των ανθρώπων για την παροχή των αναγκαίων υλικών προς τις οικογένειές τους, ή την εξάρτηση από την ελεημοσύνη. Δίδαξε όμως ότι τα υλικά και τα εγκόσμια πρέπει να είναι υποδεέστερα της ευημερίας της ψυχής και της προόδου της πνευματικής φύσης στη βασιλεία των ουρανών.

^{(1822.3) 165:4.8} Μετά, καθώς ο κόσμος κατέβαινε προς το ποτάμι, για να παρευρεθεί στη βάφτιση, ο πρώτος άνδρας πλησίασε τον Ιησού ιδιαιτέρως και τον ρώτησε για την κληρονομιά του, καθώς είχε πιστέψει ότι ο Ιησούς του είχε μιλήσει με σκληρό τρόπο. Και όταν ο Ιησούς τον ξανάκουσε, του απάντησε: «Γιε μου, γιατί χάνεις την ευκαιρία να τραφείς με το ψωμί της ζωής, μια μέρα σαν κι αυτή, για να εντρυφήσεις στην άπληστη διάθεσή σου; Δεν γνωρίζεις ότι οι Ιουδαϊκοί νόμοι περί κληρονομιάς θα τα διευθετήσουν όλα με δικαιοσύνη, αν πας με το παράπονό σου στο δικαστήριο της συναγωγής; Δεν διάβασες τις Γραφές: ‘Υπάρχει αυτός που γίνεται πλούσιος με επιφυλακτικότητά και με πολλή στενοχώρια, και αυτό θα είναι το μερίδιο της ανταμοιβής του: Αντίθετα από όσα λέγει, εγώ βρήκα ανάπαυση και τώρα θα μπορεί να τρώγει συνεχώς από τα αγαθά μου, αν και δεν γνωρίζει πότε θα έρθει η ώρα του και πως πρέπει να αφήσει όλα αυτά τα πράγματα σε άλλους, όταν πεθάνει’. Δεν διάβασες την εντολή: ‘Μην επιθυμήσεις τα αγαθά του άλλου’. Και πάλι, ‘Έφαγαν και γέμισαν το στομάχι τους και χόντρυναν, και μετά στράφηκαν σε άλλους θεούς’. Διάβασες στους Ψαλμούς ότι ‘ο Κύριος αποστρέφεται τον άπληστο’ και ότι ‘το λίγο που έχει ένας δίκαιος, είναι καλύτερο από τα πλούτη πολλών αμαρτωλών’. ‘Αν τα πλούτη σου αυξάνουν, μην βάλεις την καρδιά σου πάνω τους’. Διάβασες εκεί που ο Ιερεμίας είπε, ‘Μην αφήσετε τον πλούσιο να δοξάσει τα πλούτη του’, και ο Ιεζεκιήλ μίλησε την αλήθεια όταν είπε, ‘Με τα στόματά τους φανερώνουν αγάπη, αλλά με τις καρδιές τους βρίσκονται πάνω στα εγωιστικά κέρδη τους’».

^{(1822.4) 165:4.9} Ο Ιησούς αποχαιρέτησε το νέο λέγοντάς του, «Γιε μου, τι θα σε ωφελήσει αν κερδίσεις τον κόσμο όλο και χάσεις την ψυχή σου;».

^{(1822.5) 165:4.10} Σε κάποιον άλλο που στεκόταν δίπλα και ρώτησε τον Ιησού πώς θα τον βοηθούσε ο πλούτος την ημέρα της κρίσεως, απάντησε: «Δεν ήρθα για να κρίνω ούτε τον πλούσιο ούτε τον φτωχό, αλλά θα κριθούν οι ζωές που ζούνε οι άνθρωποι. Για ό,τι άλλο αφορά τον πλούτο κατά την ημέρα της κρίσεως, τουλάχιστον τρεις ερωτήσεις πρέπει να απαντηθούν από όλους που κατείχαν μεγάλα πλούτη, και αυτές οι ερωτήσεις είναι:

^{(1822.6) 165:4.11} 1. Πόσο πλούτο συγκέντρωσες;

^{(1822.7) 165:4.12} 2. Πώς απέκτησες αυτό τον πλούτο;

^{(1822.8) 165:4.13} 3. Πώς χρησιμοποίησες τον πλούτο σου;

^{(1822.9) 165:4.14} Ύστερα ο Ιησούς πήγε στη σκηνή του για να ξεκουραστεί λίγο πριν από το βραδινό φαγητό. Όταν οι απόστολοι τελείωσαν με τις βαφτίσεις, ήρθαν κι αυτοί και θα συζητούσαν μαζί του για τον πλούτο στη γη και το θησαυρό στον ουρανό, αλλά είχε αποκοιμηθεί.

^{(1823.1) 165:5.1} Εκείνο το βράδυ μετά το δείπνο, όταν ο Ιησούς και οι δώδεκα συγκεντρώθηκαν για την ημερήσια συζήτησή τους, ο Ανδρέας ρώτησε: «Κύριε, ενόσω βαφτίζαμε τους πιστούς, είπες πολλές κουβέντες με το πλήθος που καθυστέρησε, τις οποίες δεν ακούσαμε. Θα ήθελες να επαναλάβεις τα λόγια αυτά για το καλό μας;». Και σε απάντηση στο αίτημα του Ανδρέα ο Ιησούς είπε:

^{(1823.2) 165:5.2} «Ναι, Ανδρέα, θα σας μιλήσω για τα θέματα αυτά του πλούτου και της αυτοσυντήρησης, αλλά τα λόγια μου σε σας, τους αποστόλους, θα είναι κατά τι διαφορετικά από εκείνα που είπα στους μαθητές μου και στο πλήθος αφού εσείς εγκαταλείψατε τα πάντα, όχι μόνο για να με ακολουθήσετε, αλλά για να χειροτονηθείτε πρεσβευτές της βασιλείας. Ήδη έχετε αρκετά χρόνια εμπειρίας, και γνωρίζετε ότι ο Πατέρας του οποίου το βασίλειο διακηρύσσετε δεν θα σας εγκαταλείψει. Έχετε αφιερώσει τις ζωές σας στην υπηρεσία της βασιλείας. Επομένως μην αγωνιάτε και μην ανησυχείτε για τα πράγματα της γήινης ζωής, τι θα φάτε, ούτε για το σώμα σας, τι θα φορέσετε. Η ευημερία της ψυχής είναι περισσότερο από τροφή και ποτό. Η πρόοδος του πνεύματος είναι μακρύτερα από τις ανάγκες ένδυσης. Όταν μπαίνετε στον πειρασμό και αμφιβάλετε για την εξασφάλιση του ψωμιού, αναλογισθείτε τα κοράκια. Δεν σπέρνουν ούτε θερίζουν, δεν έχουν κελάρι ούτε αποθήκες, αλλά ο Πατέρας προμηθεύει τροφή για καθένα από αυτά που την αναζητούν. Πόση μεγαλύτερη αξία έχετε εσείς από πολλά πουλιά! Εξάλλου, όλη η ανησυχία ή η αμφιβολίες σας δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για να σας εφοδιάσουν με τα αναγκαία. Ποιος από σας μπορεί με το άγχος να προσθέσει ένα πόντο στο ανάστημά του ή μια μέρα στη ζωή του; Αφού τέτοια ζητήματα δεν είναι στα χέρια σας, γιατί σκέφτεστε με άγχος αυτά τα προβλήματα;

^{(1823.3) 165:5.3} Παρατηρείστε τα κρίνα πώς αυξάνουν, δεν κοπιάζουν, ούτε γνέθουν, και όμως σας λέγω ότι ούτε ο Σολομών με όλη τη μεγαλοπρέπειά του, δεν ήταν ντυμένος όπως ένα από αυτά. Αν ο Θεός ντύνει τόσο όμορφα το χορτάρι του αγρού, που σήμερα υπάρχει και αύριο κόπτεται και το ρίχνουν στη φωτιά, πόσο περισσότερο θα ντύσει εσάς τους πρεσβευτές της ουράνιας βασιλείας. Ω σεις, ολιγόπιστοι! Όταν αφιερώνετε τους εαυτούς σας στην αναγγελία του ευαγγελίου της βασιλείας, δεν θα πρέπει να έχετε αμφιβολίες σχετικά με τη συντήρησή σας ή των οικογενειών σας που εγκαταλείψατε. Αν εσείς δίνετε τη ζωή σας αληθινά για το ευαγγέλιο, θα ζήσετε από το ευαγγέλιο. Αν είστε μόνο πιστοί μαθητές, πρέπει να κερδίζετε την τροφή σας και να συνεισφέρετε για τη συντήρηση όσων διδάσκουν και κηρύττουν και θεραπεύουν. Αν ανησυχείτε για το τι θα φάτε και τι θα πιείτε, σε τι διαφέρετε από τα έθνη του κόσμου που με τόση φιλεργία αναζητούν τέτοια χρειαζούμενα; Αφοσιωθείτε στο έργο σας, με την πίστη ότι ο Πατέρας και Εγώ γνωρίζουμε ότι χρειάζεστε αυτά τα πράγματα. Σας βεβαιώνω μια για πάντα, ότι, αν αφιερώσετε τις ζωές σας στο έργο της βασιλείας, όλες οι πραγματικές ανάγκες σας θα σας προμηθευτούν. Αναζητείστε τα ανώτερα πράγματα και τα μικρότερα θα βρεθούν εκεί. Ζητείστε για τα ουράνια και τα γήινα θα περικλείονται εκεί. Η σκιά με σιγουριά ακολουθεί την ύπαρξη.

^{(1823.4) 165:5.4} Είστε μόνο μια μικρή ομάδα, αλλά αν έχετε πίστη, αν δεν παραπαίετε με φόβο, σας δηλώνω ότι είναι ευχαρίστηση του Πατέρα μου να σας δώσει τη βασιλεία. Έχετε αποθηκεύσει τους θησαυρούς σας εκεί που τα βαλάντια δεν παλιώνουν, εκεί που κλέφτης δεν μπορεί να ληστεύσει, και όπου ο σκώρος δεν καταστρέφει. Και όπως είπα και στο πλήθος, όπου είναι ο θησαυρός σας, εκεί θα είναι και η καρδιά σας.

^{(1824.1) 165:5.5} Αλλά για το έργο που βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας, και γι’ αυτό που μένει σε σας, μετά που θα πάω στον Πατέρα, θα δοκιμαστείτε σκληρά. Πρέπει όλοι να είστε σε εγρήγορση ενάντια σε κάθε φόβο και αμφιβολία. Καθένας από εσάς, ας ανασκουμπωθεί και ας αφήσει αναμμένες τις λάμπες. Να παραφυλάτε σαν τους ανθρώπους που περιμένουν τον κύριό τους να γυρίσει από τη γιορτή του γάμου, και όταν αυτός έρθει, θα χτυπήσει ώστε να του ανοίξετε γρήγορα. Τέτοιοι άγρυπνοι υπηρέτες είναι ευλογημένοι από τον κύριο που τους βρίσκει πιστούς σε τόσο μεγάλες στιγμές. Μετά ο κύριος θα βάλει τους υπηρέτες του να καθίσουν και αυτός θα τους υπηρετεί. Αλήθεια, αλήθεια, σας λέγω ότι μια κρίση βρίσκεται μπροστά στις ζωές σας και είναι αναγκαίο να προσέχετε και να είστε έτοιμοι.

^{(1824.2) 165:5.6} Καλά καταλαβαίνετε ότι κανένας άνθρωπος δεν θα επέτρεπε να γίνει διάρρηξη στο σπίτι του, αν γνώριζε πότε θα ερχόταν ο κλέφτης. Να επιτηρείτε κι εσείς, γιατί την ώρα που δεν περιμένετε και με τρόπο που δεν σκέφτεστε, θα αναχωρήσει ο Γιος του Ανθρώπου».

^{(1824.3) 165:5.7} Για μερικά λεπτά οι δώδεκα κάθισαν σιωπηλοί. Μερικές από τις προειδοποιήσεις αυτές τις είχαν ακούσει και πρωτύτερα, αλλά όχι με τον τρόπο που παρουσιάστηκαν σε αυτούς τώρα.

^{(1824.4) 165:6.1} Καθώς ήσαν σκεφτικοί, ο Σίμων Πέτρος ρώτησε: «Αυτή η παραβολή είναι για μας, τους αποστόλους σου, ή για όλους τους μαθητές σου;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε:

^{(1824.5) 165:6.2} «Την ώρα της δοκιμασίας, η ψυχή του ανθρώπου αποκαλύπτεται. Η δοκιμασία αποκαλύπτει αυτό που πραγματικά είναι στην καρδιά. Όταν ο υπηρέτης δοκιμάζεται και αποδεικνύεται πιστός, τότε μπορεί ο αφέντης του σπιτιού να βάλει αυτό τον υπηρέτη να προσέχει το σπιτικό του και με σιγουριά εμπιστεύεται αυτό τον πιστό διαχειριστή να θρέψει και να μεγαλώσει τα παιδιά του. Παρόμοια, κι εγώ, θα γνωρίζω ποιος μπορεί να είναι έμπιστος για την ευημερία των παιδιών μου, όταν εγώ θα επιστρέψω στον Πατέρα. Όπως ο αφέντης του σπιτικού θα βάλει τον σωστό και δοκιμασμένο υπηρέτη στις υποθέσεις της οικογενείας του έτσι κι εγώ θα υψώσω εκείνους που θα υποφέρουν τις δοκιμασίες αυτής της ώρας για τις υποθέσεις της βασιλείας μου.

^{(1824.6) 165:6.3} Αλλά αν ο υπηρέτης είναι νωθρός και αρχίσει να λέει μέσα του, ‘Ο αφέντης μου αργεί να έρθει’. Και αρχίσει να φέρεται άσχημα στους συναδέλφους του υπηρέτες και να τρώει και να πίνει με τους μεθύστακες, τότε ο αφέντης εκείνου του υπηρέτη θα έρθει σε μια ώρα που δεν θα τον περιμένει και, βρίσκοντάς τον άπιστο, θα τον διώξει με δυσμένεια. Επομένως κάνετε καλά να προετοιμάζεστε για την ημέρα εκείνη που θα σας επισκεφθεί ξαφνικά και με απρόσμενο τρόπο. Θυμηθείτε, σας δόθηκαν πολλά. Επομένως και πολλά θα σας ζητηθούν. Φοβερές δοκιμασίες βρίσκονται μπροστά σας. Έχω να βαπτιστώ με ένα βάπτισμα και είμαι σε επιφυλακή μέχρις ότου αυτό ολοκληρωθεί. Να κηρύττετε την ειρήνη στη γη, αλλά η αποστολή μου δεν θα φέρει την ειρήνη στις υποθέσεις των ανθρώπων – όχι για κάποιο χρόνο τουλάχιστον. Διχόνοια θα είναι μόνο το αποτέλεσμα όταν δυο μέλη μιας οικογένειας θα πιστεύουν σε μένα ενώ τρία άλλα θα απορρίπτουν το ευαγγέλιο. Φίλοι, συγγενείς και αγαπημένοι είναι προορισμένοι να χωριστούν μεταξύ τους από το ευαγγέλιο που κηρύσσετε. Αλήθεια, καθένας από τους πιστούς αυτούς θα έχει μεγάλη και διαρκείας ειρήνη στην καρδιά του, αλλά η ειρήνη στη γη δεν θα έρθει μέχρις ότου όλοι πιστέψουν πρόθυμα και εισέλθουν σε αυτή τη μεγαλοπρεπή κληρονομιά της συγγένειας με το Θεό. Παρόλα αυτά, πηγαίνετε σε όλο τον κόσμο αναγγέλλοντας το ευαγγέλιο σε όλα τα έθνη, σε κάθε άνδρα, γυναίκα και παιδί».

^{(1824.7) 165:6.4} Και αυτό ήταν το τέλος ενός γεμάτου και πολυάσχολου Σαββάτου. Την επάυριο ο Ιησούς και οι δώδεκα πήγαν στις πόλεις της βόρειας Περαίας να επισκεφθούν τους εβδομήντα, οι οποίοι εργαζόντουσαν σε αυτές τις περιοχές κάτω από την επίβλεψη του Άμπνερ.