ΕΓΓΡΑΦΟ 159, Η ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΠΟΛΗ

^{(1762.1) 159:0.1} Όταν ο Ιησούς και οι δώδεκα έφτασαν στον Κήπο της Μαγαδάν, βρήκαν να τους περιμένει μια ομάδα περίπου από εκατό ευαγγελιστές και μαθητές, συμπεριλαμβανομένου του γυναικείου σώματος, και ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν αμέσως την περιοδεία διδασκαλίας και κηρύγματος στις πόλεις της Δεκάπολης.

^{(1762.2) 159:0.2} Αυτό το πρωί της Πέμπτης, 18 Αυγούστου, ο Κύριος συγκάλεσε τους οπαδούς του και όρισε, ότι κάθε απόστολος θα συνεργαζόταν με ένα από τους δώδεκα ευαγγελιστές και, ότι με άλλους εκτός από τους ευαγγελιστές, θα σχημάτιζαν δώδεκα ομάδες για να εργαστούν στις πόλεις και τα χωριά της Δεκάπολης. Το γυναικείο σώμα και άλλοι μαθητές όρισε να παραμείνουν μαζί του. Ο Ιησούς παραχώρησε τέσσερις εβδομάδες για την περιοδεία αυτή, δίνοντας εντολή στους οπαδούς του να επιστρέψουν στη Μαγαδάν όχι αργότερα από την Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου. Υποσχέθηκε να τους επισκέπτεται συχνά αυτό τον καιρό. Στο διάστημα αυτού του μήνα οι δώδεκα ομάδες εργάστηκαν στη Γεράσα, τη Γαμάλα, τον Ίππο, τη Ζαφών, τα Άβιλα, τους Εδρούς, τη Φιλαδέλφεια, την Εσβών, το Δίον, τη Σκυθούπολη και σε πολλές άλλες πόλεις. Καθ’ όλη την περιοδεία αυτή δεν σημειώθηκαν θαύματα θεραπείας ή άλλα ασυνήθιστα γεγονότα.

^{(1762.3) 159:1.1} Ένα βράδυ στον Ίππο, σε απάντηση στην ερώτηση ενός μαθητή, ο Ιησούς δίδαξε το μάθημα της συγχώρεσης. Είπε ο Κύριος:

^{(1762.4) 159:1.2} «Αν ένας καλοκάγαθος άνδρας έχει εκατό πρόβατα και ένα από αυτά πάρει λάθος δρόμο, δεν αφήνει αμέσως τα ενενήντα εννέα και πηγαίνει σε αναζήτηση του ενός, που πήρε το λάθος δρόμο; Και αν είναι καλός βοσκός δεν θα συνεχίσει την αναζήτησή του για το χαμένο πρόβατο μέχρι να το βρει; Και ύστερα, όταν βρει το χαμένο του πρόβατο, το παίρνει στους ώμους του και, γυρίζοντας σπίτι με χαρά, καλεί τους φίλους και τους γείτονες, ‘Χαρείτε μαζί μου, γιατί βρήκα το πρόβατό μου που είχε χαθεί’. Σας δηλώνω ότι στον ουρανό γίνεται μεγαλύτερη χαρά για έναν αμαρτωλό που μετανοεί από ότι για τα ενενήντα εννέα άτομα που δεν χρειάζεται να μετανοήσουν. Ακόμα, δεν είναι επιθυμία του Πατέρα μου στον ουρανό να πάρει λάθος δρόμο κανένα από αυτά τα μικρά, και ακόμα λιγότερο να χαθεί. Στη θρησκεία σας ο Θεός δέχεται μετανοούντες αμαρτωλούς. Στο ευαγγέλιο της βασιλείας ο Πατέρας πηγαίνει να βρει αυτούς, πριν καν αυτοί σκεφτούν σοβαρά για μετάνοια.

^{(1762.5) 159:1.3} Ο ουράνιος Πατέρας αγαπάει τα παιδιά του και επομένως θα πρέπει να μάθετε να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Ο ουράνιος Πατέρας συγχωρεί τις αμαρτίες σας και επομένως θα πρέπει να μάθετε να συγχωρείτε ο ένας τον άλλο. Αν ο αδελφός σας αμαρτήσει εναντίον σας, πηγαίνετε σ’ αυτόν και με διακριτικότητα και υπομονή δείξτε του το σφάλμα του. Και κάντε το αυτό, μεταξύ εσένα και εκείνου, όταν είστε μόνοι σας. Αν σας δώσει προσοχή, τότε έχετε κερδίσει τον αδελφό σας. Αλλά αν ο αδελφός σας δεν σας ακούσει, αν επιμένει στο σφάλμα του, πηγαίνετε πάλι σ’ αυτόν, παίρνοντας μαζί σας έναν ή δυο κοινούς φίλους ώστε έτσι να έχετε δυο, ακόμα και τρεις μάρτυρες για να επιβεβαιώσουν την κατάθεσή σας και να εδραιώσετε το γεγονός ότι συνδιαλλαγήκατε δίκαια και ευσπλαχνικά με τον αδελφό σας που σας έβλαψε. Αν λοιπόν, αρνηθεί να ακούσει τους αδελφούς σας, μπορείτε να πείτε όλη την ιστορία στη συνάθροιση, και μετά, αν αρνηθεί να ακούσει όλα τα αδέλφια του, ας κάνουν ό,τι κρίνουν σωστό γι’ αυτή την πράξη. Ένα τέτοιο άδικο μέλος ας γίνει απόβλητο της βασιλείας. Αν και δεν μπορείτε να ισχυριστείτε ότι θα κρίνετε τις ψυχές των συνανθρώπων σας, και, αν και δεν μπορείτε να συγχωρείτε αμαρτίες ή κατ’ άλλο τρόπο να τολμήσετε να ιδιοποιηθείτε τα προνόμια των προϊσταμένων των ουράνιων πνευμάτων, συγχρόνως όμως, έχουν εμπιστευθεί στα χέρια σας να διατηρήσετε τη γήινη τάξη, της βασιλεία της γης. Αν και μπορεί να μην ανακατεύεστε με τις θεϊκές αποφάσεις που αφορούν την αιώνια ζωή, πρέπει να αποφασίσετε για τα θέματα συμπεριφοράς, όσον αυτά αφορούν την εγκόσμια ευημερία των αδελφών σας στη γη. Και έτσι, για όλα τα θέματα που συνδέονται με την πειθαρχία των αδελφών σας, οτιδήποτε αποφασίσετε στη γη θα αναγνωριστεί στον ουρανό. Αν και δεν μπορείτε να καθορίσετε την αιώνια μοίρα του ατόμου, μπορείτε να νομοθετήσετε αναφορικά με τη συμπεριφορά της ομάδας, διότι, όπου δυο ή τρεις εξ υμών συμφωνήσουν σχετικά με αυτά τα πράγματα και με παρακαλέσουν, θα σας γίνει το θέλημα, αν η παράκλησή σας δεν αντιβαίνει το θέλημα του Πατέρα μου στον ουρανό. Και όλα αυτά είναι αλή θεια για πάντα, διότι, όπου δυο ή τρεις πιστοί συγκεντρωθούν μαζί, εκεί βρίσκομαι Εγώ, στο μέσον τους».

^{(1763.1) 159:1.4} Ο Σίμων Πέτρος ήταν ο υπεύθυνος των εργασιών στον Ίππο, και όταν άκουσε τον Ιησού να μιλάει έτσι, ρώτησε: «Κύριε, πόσες φορές μπορεί ο αδελφός μου να αμαρτήσει εναντίον μου και εγώ να τον συγχωρήσω; Μέχρι επτά φορές;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε στον Πέτρο: «Όχι μόνο επτά φορές αλλά ακόμα και εβδομήντα φορές το επτά. Επομένως η βασιλεία των ουρανών μπορεί να παρομοιαστεί με κάποιον βασιλιά ο οποίος διέταξε μια τακτοποίηση λογαριασμών με τους οικονομικούς διαχειριστές του. Και όταν άρχισαν να διεξάγουν την εξέταση των λογαριασμών, ένας από τους κύριους ακολούθους του ήρθε μπροστά του, εξομολογούμενος ότι χρεώσταγε στο βασιλιά του δέκα χιλιάδες τάλαντα. Λοιπόν, αυτός ο αξιωματούχος της αυλής του βασιλιά, δικαιολογήθηκε ότι περνούσε άσχημους καιρούς και δεν είχε με τι να πληρώσει την υποχρέωση αυτή. Και έτσι ο βασιλιάς διέταξε να δημευτεί η περιουσία του και τα παιδιά του να πωληθούν για να πληρώσει το χρέος του. Όταν αυτός, ο κύριος διαχειριστής άκουσε τη σκληρή διαταγή, έπεσε με το πρόσωπο στη γη μπροστά στο βασιλιά και τον εκλιπάρησε να δείξει έλεος και να του πιστώσει λίγο περισσότερο χρόνο, λέγοντας: ‘Κύριε, έχε λίγη περισσότερη υπομονή μαζί μου, και θα στα ξεπληρώσω όλα’. Και όταν ο βασιλιάς κοίταξε τον επιπόλαιο υπηρέτη του και την οικογένειά του, συγκινήθηκε. Διέταξε να τον αφήσουν ελεύθερο και να του χαρίσουν το χρέος. Και αυτός ο διαχειριστής, έχοντας δεχτεί το έλεος και τη συγχώρεση από τα χέρια του βασιλιά, πήγε στην εργασία του και βρίσκοντας έναν υποτελή του διαχειριστή, που χρεωστούσε σ’ αυτόν μόνο εκατό δηνάρια, τον συνέλαβε και πιάνοντάς τον από το λαιμό, είπε: ‘Πλήρωσε μου όσα μου χρωστάς’. Και τότε αυτός ο συνάδελφος διαχειριστής έπεσε κάτω μπροστά στον αρχι-διαχειριστή και παρακαλώντας τον, είπε: ‘Κάνε υπομονή μαζί μου και χωρίς καθυστέρηση θα μπορέσω να σε πληρώσω’. Αλλά ο αρχι-διαχειριστής δεν έδειξε έλεος στον συνάδελφό του αλλά τον πέταξε στη φυλακή μέχρις ότου του πληρώσει το χρέος του’. Όταν οι συνάδελφοί του υπηρέτες είδαν τι είχε συμβεί, στενοχωρήθηκαν τόσο πολύ ώστε πήγαν και το είπαν στον κύριό τους και βασιλιά. Όταν ο βασιλιάς άκουσε τις πράξεις του αρχι-διαχειριστή του, φώναξε τον αχάριστο και ανίκανο να συγχωρέσει άνδρα εμπρός του, και είπε: ‘Είσαι ένας κακοήθης και ανάξιος διαχειριστής. Όταν ζήτησες συμπόνια, σου χάρισα αμέσως όλο το χρέος σου. Γιατί δεν έδειξες επίσης έλεος στο συνάδελφό σου διαχειριστή, όπως σου έδειξα έλεος εγώ;’ και ο βασιλιάς ήταν τόσο πολύ θυμωμένος που παρέδωσε τον αχάριστο αρχι-διαχειριστή στους δεσμοφύλακες να τον κρατήσουν μέχρι να πληρώσει όλα όσα όφειλε. Έτσι και ο ουράνιος Πατέρας μου θα δείξει το περισσότερο έλεος σ’ εκείνους που δείχνουν έλεος στους συνανθρώπους τους. Πώς μπορείς να έλθεις στο Θεό παρακαλώντας για τις ατέλειές σου, όταν είσαι συνηθισμένος να τιμωρείς τους αδελφούς σου που είναι ένοχοι των ίδιων αδυναμιών; Λέγω σε όλους σας: Έχετε λάβει δωρεάν τα καλά πράγματα της βασιλείας, επομένως δωρεάν να δώσετε στους αδελφούς σας στη γη».

^{(1763.2) 159:1.5} Με τον τρόπο αυτό ο Ιησούς δίδαξε για τους κινδύνους και επεσήμανε την αδικία από την προσωπική κριτική των συνανθρώπων σας. Η πειθαρχία πρέπει να τηρείται, η δικαιοσύνη πρέπει να αποδίδεται, αλλά σε όλα αυτά τα θέματα πρέπει να προέχει το δίκαιο της αδελφότητας των ανθρώπων. Ο Ιησούς παρεχώρησε τη νομοθετική και δικαστική εξουσία στην ομάδα και όχι στο άτομο.

^{(1764.1) 159:1.6} Επιπλέον αυτή η παροχή εξουσίας στην ομάδα δεν πρέπει να ασκείται σαν προσωπική εξουσία. Υπάρχει πάντα κίνδυνος, η ετυμηγορία ενός ατόμου να περιβάλλεται από προκατάληψη ή να διαστρέφεται από οργή. Η κρίση της ομάδας μπορεί να απομακρύνει τους κινδύνους και να ελαττώσει την αδικία της ατομικής προκατάληψης. Ο Ιησούς προσπάθησε πάντα να μειώσει τα στοιχεία της αδικίας, των αντιποίνων και της εκδίκησης.

^{(1764.2) 159:1.7} [Η χρήση του όρου εβδομήντα επτά σαν ένδειξη ελέους και ανεκτικότητας προέρχεται από τις Γραφές που αναφέρονται στην αγαλλίαση του Λάμεχ, εξ αιτίας των μεταλλικών όπλων του γιου του Τυβάλ-Κάιν, και ο οποίος, συγκρίνοντας αυτά τα ανώτερα εργαλεία από εκείνα των εχθρών του, αναφώνησε: «Αν ο Κάιν, χωρίς όπλο στο χέρι, έλαβε εκδίκηση επτά φορές, εγώ τώρα θα λάβω εκδίκηση εβδομήντα επτά φορές»].

^{(1764.3) 159:2.1} Ο Ιησούς συνέχισε στη Γαμάλα για να επισκεφθεί τον Ιωάννη και εκείνους που εργαζόντουσαν μαζί του σ’ εκείνο το μέρος. Εκείνο το βράδυ, μετά την συγκέντρωση με τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις, ο Ιωάννης είπε στον Ιησού: «Κύριε, χθές πήγα στην Ασταρώθ να δω έναν άνδρα που δίδασκε στο όνομά σου και διακήρυττε ακόμα ότι μπορούσε να βγάζει δαιμόνια. Αυτός ο άνθρωπος δεν βρέθηκε ποτέ μαζί μας, ούτε ποτέ μας ακολούθησε, επομένως του απαγόρευσα να κάνει τέτοια πράγματα». Τότε είπε ο Ιησούς: «Μην του απαγορεύεις. Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι το ευαγγέλιο της βασιλείας θα κηρυχθεί γρήγορα σε όλο τον κόσμο; Πώς περιμένεις ότι όσοι θα πιστέψουν το ευαγγέλιο θα υπόκεινται στη δική σου διεύθυνση; Να χαίρεσαι που η διδασκαλία μας έχει ήδη αρχίσει να εκδηλώνεται από μόνη της πέρα από τα όρια της δικής μας επιρροής. Δεν νομίζεις, Ιωάννη, ότι εκείνοι που επαγγέλλονται να κάνουν μεγάλα έργα στο όνομά μου τελικά στηρίζουν το ζήτημά μας; Σίγουρα δεν θα μιλούν πονηρά για μένα. Γιε μου, σε τέτοια θέματα θα ήταν καλύτερο για σένα να λογαριάζεις ότι όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας. Στις γενιές που θα έρθουν πολλοί που δεν θα είναι τελείως άξιοι θα κάνουν πολλά παράξενα πράγματα στο όνομά μου, αλλά δεν θα τους το απαγορεύσω. Σου λέγω πως, ακόμα και ένα ποτήρι δροσερό νερό να δοθεί σε μια διψασμένη ψυχή, οι αγγελιαφόροι του Πατέρα μου θα καταγράψουν για πάντα μια τέτοια υπηρεσία αγάπης».

^{(1764.4) 159:2.2} Η εντολή αυτή περιέπλεξε σοβαρά τον Ιωάννη. Δεν είχε ακούσει τον Κύριο να λέγει, «Αυτός που δεν είναι με μένα, είναι εναντίον μου;». Και δεν αντιλήφθηκε ότι σ’ αυτή την περίπτωση ο Ιησούς αναφερόταν στην προσωπική σχέση του ανθρώπου με τις πνευματικές διδασκαλίες της βασιλείας, ενώ στην άλλη περίπτωση γινόταν αναφορά για τις προς τα έξω και ευρέως διασκορπισμένες κοινωνικές σχέσεις των πιστών σε σχέση με τα ζητήματα διοικητικού ελέγχου και δικαιοδοσίας μιας ομάδας πιστών πάνω στο έργο των άλλων ομάδων, οι οποίες τελικά θα συνέθεταν την παγκόσμια ερχόμενη αδελφότητα.

^{(1765.1) 159:2.3} Ο Ιωάννης αφηγήθηκε αρκετές φορές αυτή την εμπειρία σε συνδυασμό με τις μετέπειτα εργασίες του για το συμφέρον της βασιλείας. Παρόλα αυτά, οι απόστολοι πολλές φορές ενοχλούνταν από εκείνους που τολμούσαν να διδάξουν στο όνομα του Κυρίου. Γι αυτούς, φαινόταν πάντα ανάρμοστο, εκείνοι που δεν είχαν ποτέ καθίσει κοντά στον Ιησού να τολμούν να διδάσκουν στο όνομά του.

^{(1765.2) 159:2.4} Αυτός ο άνδρας, στον οποίο ο Ιωάννης απαγόρευσε να διδάξει και να εργαστεί στο όνομα του Ιησού, δεν έλαβε υπ’ όψη του την εντολή του αποστόλου. Συνέχισε τις προσπάθειές του και δημιούργησε μιαν αξιοσημείωτη συντροφιά πιστών στην Κάνατα πριν συνεχίσει στη Μεσοποταμία. Αυτός, ο Άντεν, οδηγήθηκε στην πίστη του στον Ιησού από τη μαρτυρία του παράφρονα , τον οποίο ο Ιησούς θεράπευσε κοντά στην Κερίσα, και ο οποίος τόσο σίγουρα πίστευε ότι, το υποτιθέμενο πονηρό πνεύμα που ο Κύριος εξέβαλε από αυτόν, είχε εισέλθει στο κοπάδι των χοίρων και το ανάγκασε να πέσει με το κεφάλι από τον απότομο βράχο στην καταστροφή.

^{(1765.3) 159:3.1} Στους Εδρούς, όπου εργάζονταν ο Θωμάς και οι σύντροφοί του, ο Ιησούς πέρασε μια μέρα και μια νύχτα και, στην πορεία της βραδινής συζήτησης, αναφέρθηκε στις αρχές οι οποίες πρέπει να οδηγούν εκείνους που κηρύττουν την αλήθεια και τις οποίες πρέπει να εφαρμόζουν όλοι όσοι διδάσκουν το ευαγγέλιο της βασιλείας. Συνοπτικά και ειπωμένα εκ νέου σε σύγχρονη φρασεολογία ο Ιησούς δίδαξε:

^{(1765.4) 159:3.2} Να σέβεστε πάντα την προσωπικότητα του ανθρώπου. Δεν πρέπει ποτέ ένα δίκαιο ζήτημα να προωθείται δια της βίας. Οι πνευματικές νίκες πρέπει να κερδίζονται μόνο με πνευματική δύναμη. Αυτή η νουθεσία κατά της χρησιμοποίησης υλιστικών επιρροών αναφέρεται για την ψυχική δύναμη καθώς επίσης και για τη σωματική δύναμη. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται πιεστικά επιχειρήματα και διανοητική υπεροχή για να πειθαναγκαστούν άνδρες και γυναίκες να εισχωρήσουν στη βασιλεία. Το μυαλό του ανθρώπου δεν πρέπει να συντρίβεται από το βάρος της λογικής ή να τρομοκρατείται από πανούργα ευγλωττία. Μια και το συναίσθημα στις ανθρώπινες αποφάσεις δεν μπορεί να περιοριστεί τελείως, δεν θα πρέπει να το επικαλούνται στις διδασκαλίες τους εκείνοι που προωθούν το ζήτημα της βασιλείας. Να επικαλείστε κατευθείαν το θεϊκό πνεύμα που κατοικεί στα μυαλά των ανθρώπων. Μην επικαλείστε το φόβο, τον οίκτο, ή το συναίσθημα. Αποτεινόμενοι στους ανθρώπους να είστε δίκαιοι, να ασκείτε τον αυτοέλεγχο και να επιδεικνύετε τον πρέποντα έλεγχο αισθημάτων και σκέψεων. Να δείχνετε τον κατάλληλο σεβασμό στις προσωπικότητες των μαθητών σας. Να θυμάστε ότι έχω πει: «Ιδού, στέκομαι στην πόρτα και χτυπάω, και αν κάποιος ανοίξει, θα εισέλθω».

^{(1765.5) 159:3.3} Φέρνοντας τους ανθρώπους στη βασιλεία, μην υποβαθμίζετε ή καταστρέφετε τον αυτοσεβασμό τους. Ενώ υπερβολικός αυτοσεβασμός μπορεί να καταστρέψει την ταπεινότητα και να καταλήξει σε περηφάνια, έπαρση και αλαζονεία, η έλλειψη του αυτοσεβασμού συχνά καταλήγει σε παράλυση της θέλησης. Σκοπός του ευαγγελίου αυτού είναι να αποκαταστήσει τον αυτοσεβασμό σε εκείνους που τον έχουν χάσει και να τον περιορίσει σε εκείνους που τον έχουν πολύ. Μην κάνετε το λάθος να καταδικάζετε μόνο τα λάθη στη ζωή των μαθητών σας, θυμηθείτε επίσης να παραχωρείτε γενναιόδωρη αναγνώριση για τα πιο αξιέπαινα πράγματα της ζωής τους. Μην ξεχάσετε ότι δεν θα σταματήσω ποτέ να αποκαθιστώ τον αυτοσεβασμό σ’ εκείνους που τον έχουν χάσει και οι οποίοι επιθυμούν πραγματικά να τον ξανακερδίσουν.

^{(1765.6) 159:3.4} Προσέξτε να μην πληγώσετε τον αυτοσεβασμό των συνεσταλμένων και φοβισμένων ψυχών. Μην παραδοθείτε στο σαρκασμό εις βάρος των απλοϊκών αδελφών μου. Μη γίνετε κυνικοί με τα φοβισμένα παιδιά. Η οκνηρία είναι καταστροφική για τον αυτοσεβασμό, επομένως παραινέστε τους αδελφούς σας να είναι πάντοτε απασχολημένοι με τις επιλογές τους και προσπαθήστε να εξασφαλίσετε εργασία σε εκείνους που δεν βρίσκουν.

^{(1766.1) 159:3.5} Ποτέ να μην γίνετε υπαίτιοι τέτοιων ανάξιων τακτικών, όπως είναι η προσπάθεια τρομοκράτησης ανδρών και γυναικών για να εισέλθουν στη βασιλεία. Ένας στοργικός πατέρας δεν τρομοκρατεί τα παιδιά του για να αναγκαστούν να υπακούσουν τις σωστές αξιώσεις του.

^{(1766.2) 159:3.6} Κάποια στιγμή τα παιδιά της βασιλείας θα αντιληφθούν ότι τα ισχυρά συναισθήματα δεν είναι ισοδύναμα των καθοδηγιών του θεϊκού πνεύματος. Το να ασκηθεί δυνατή και ασυνήθιστη πίεση σε κάποιον για να κάνει κάτι ή για να πάει σε μια συγκεκριμένη θέση, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι τέτοια ώθηση προέρχεται από την καθοδήγηση του εντός του ανθρώπου διαμένοντος πνεύματος.

^{(1766.3) 159:3.7} Προειδοποιώ όλους τους πιστούς σχετικά με το κομμάτι της σύγκρουσης το οποίο πρέπει να διασχίσουν όλοι όσοι περνούν από τη ζωή, όπως αυτή βιώνεται στη σάρκα, για να φτάσουν στην ανώτερη ζωή όπως αυτή βιώνεται στο πνεύμα. Εκείνοι οι οποίοι ζουν αρκετά πλήρη ζωή μέσα στο ένα ή στο άλλο βασίλειο, αντιμετωπίζουν λίγο μπέρδεμα, αλλά όλοι είναι καταδικασμένοι να βιώσουν περισσότερη ή λιγότερη ανασφάλεια κατά τη ώρα της μετάβασης από το ένα στο άλλο επίπεδο της ζωής. Εισερχόμενοι στη βασιλεία, δεν μπορείτε να ξεφύγετε από τις ευθύνες της ή να αποφύγετε τις υποχρεώσεις, αλλά να θυμάστε: Ο ζυγός του ευαγγελίου είναι εύκολος και το φορτίο της αλήθειας είναι φως.

^{(1766.4) 159:3.8} Ο κόσμος είναι γεμάτος από πεινασμένες ψυχές που λιμοκτονούν μπροστά στο ψωμί της ζωής. Άνθρωποι πεθαίνουν αναζητώντας το Θεό που ζει μέσα τους. Άνθρωποι αναζητούν τους θησαυρούς της βασιλείας με καρδιές γεμάτες λαχτάρα και με αποκαμωμένα πόδια όταν βρεθούν όλοι στην άμεση κατανόηση της ζωντανής πίστης. Η πίστη είναι για τη θρησκεία ό,τι και τα πανιά για το πλοίο. Είναι μια πρόσθετη δύναμη, όχι ένα προστιθέμενο φορτίο στη ζωή. Δεν υπάρχει παρά μόνο ένας αγώνας γι αυτούς που εισέρχονται στη βασιλεία, και αυτός είναι η πάλη για τον σωστό αγώνα της πίστης. Ο πιστός έχει μόνο μια μάχη, και αυτή είναι κατά της αμφιβολίας-απιστίας.

^{(1766.5) 159:3.9} Κηρύττοντας το ευαγγέλιο της βασιλείας, απλώς διδάσκετε τη φιλία με το Θεό. Και αυτή η φιλία και για τους άνδρες και για τις γυναίκες είναι ότι και οι δυο θα βρούνε εκείνο που ικανοποιεί πιο αληθινά τις χαρακτηριστικές επιθυμίες και τα ιδεώδη τους. Πείτε στα παιδιά μου ότι δεν είμαι μόνο ευαίσθητος στα συναισθήματά τους και υπομονετικός με τις αδυναμίες τους, αλλά είμαι επίσης ανηλεής με την αμαρτία και δεν ανέχομαι την αδικία. Είμαι όντως πράος και ταπεινός στην παρουσία του Πατέρα μου, αλλά είμαι εξίσου και αμείλικτα ανένδοτος, όταν γίνονται προμελετημένες κακές πράξεις και αμαρτωλή εξέγερση κατά του θελήματος του ουράνιου Πατέρα μου.

^{(1766.6) 159:3.10} Δεν θα απεικονίσετε το διδάσκαλό σας σαν άνδρα των θλίψεων. Οι επόμενες γενιές θα μάθουν επίσης για την ακτινοβολία της χαράς μας, την ικανότητα της καλής θελήσεώς μας και το εμπνευσμένο καλό χιούμορ μας. Φανερώνουμε ένα μήνυμα καλών νέων το οποίο έχει μεταδοτική δύναμη μεταμόρφωσης. Η θρησκεία μας σφύζει από καινούργια ζωή και καινούργια μηνύματα. Εκείνοι που δέχονται αυτή τη διδασκαλία γεμίζουν με χαρά και οι καρδιές τους αναγκάζονται να χαίρονται αιωνίως. Η αυξανόμενη ευτυχία είναι πάντα το βίωμα όλων όσων είναι σίγουροι για το Θεό.

^{(1766.7) 159:3.11} Διδάξτε όλους τους πιστούς να αποφεύγουν να ακουμπούν πάνω στα αβέβαια στηρίγματα της ψεύτικης συμπάθειας. Δεν μπορείς να αναπτύξεις δυνατούς χαρακτήρες δείχνοντας επιείκεια στην αυτολύπηση. Να προσπαθείτε ειλικρινά για να αποφύγετε την απατηλή επίδραση από την παρέα με τη μιζέρια. Να επεκτείνετε τη συμπάθειά σας μέχρι τη γενναιότητα και το κουράγιο ενόσω συγκρατείτε την υπερβολική λύπηση για εκείνες τις δειλές ψυχές που με μισή καρδιά μόνο αντιμετωπίζουν τις δοκιμασίες της ζωής. Μην προσφέρετε παρηγοριά σ’ εκείνους που αντιμετωπίζουν παθητικά τις δυσκολίες χωρίς ν’ αγωνιστούν. Μη συμπονάτε τους συνανθρώπους σας απλά και μόνο για να σας συμπονέσουν και αυτοί σε ανταπόδοση.

^{(1766.8) 159:3.12} Όταν τα παιδιά μου αποκτήσουν κάποτε συνείδηση της ασφάλειας της θεϊκής παρουσίας, αυτή η πίστη θα διευρύνει το νου, θα εξευγενίσει την ψυχή, θα ενδυναμώσει την προσωπικότητα, θα αυξήσει τη χαρά, θα εμβαθύνει την αντίληψη του πνεύματος και θα εντείνει τη δύναμη του να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

^{(1767.1) 159:3.13} Διδάξτε όλους τους πιστούς ότι εκείνοι που εισέρχονται στη βασιλεία δεν θα καταστούν απρόσβλητοι από τα ατυχήματα του χρόνου ή από τις συνηθισμένες καταστροφές της φύσης. Το να πιστεύετε στο ευαγγέλιο δεν θα σας εμποδίσει να αντιμετωπίσετε δυσκολίες, αλλά θα σας εξασφαλίσει να μην φοβηθείτε όταν η δυσκολία θα σας προφτάσει. Αν με τόλμη πιστέψετε σε μένα και με όλη την καρδιά σας συνεχίσετε να με ακολουθείτε, κάνοντάς το αυτό, με μεγαλύτερη βεβαιότητα θα μπείτε στο δρόμο που οδηγεί στα βάσανα. Δεν υπόσχομαι ότι θα σας ελευθερώσω από τα ύδατα της εναντιότητας, αλλά σας υπόσχομαι να τα ξεπεράσουμε μαζί.

^{(1767.2) 159:3.14} Και άλλα πολύ περισσότερα δίδαξε ο Ιησούς αυτή την ομάδα των πιστών πριν ετοιμαστούν για το βραδινό ύπνο. Και αυτοί που άκουσαν αυτά τα λεγόμενα, τα φύλαξαν στην καρδιά τους και συχνά τα αφηγήθηκαν για τη διαπαιδαγώγηση των αποστόλων και των μαθητών που δεν ήταν παρόντες όταν τους τα έλεγε αυτά.

^{(1767.3) 159:4.1} Και κατόπιν ο Ιησούς πήγε στην Άβιλα, όπου εργαζόταν ο Ναθαναήλ και οι συνεργάτες του. Ο Ναθαναήλ είχε ενοχληθεί πολύ από μερικές εξαγγελίες του Ιησού που φαινόντουσαν να δυσφημούν την ισχύ των αναγνωρισμένων Εβραϊκών Γραφών. Συνεπώς, τη νύχτα αυτή, μετά τη συνηθισμένη περίοδο των ερωτήσεων και των απαντήσεων, ο Ναθαναήλ πήρε τον Ιησού μακριά από τους άλλους και ρώτησε: «Κύριε, θα με εμπιστευόσουν να μάθω την αλήθεια για τις Γραφές; Παρατηρώ ότι μας διδάσκεις μόνο ένα κομμάτι από τα ιερά κείμενα – τα καλύτερα απ’ ότι είδα – και συμπεραίνω ότι απορρίπτεις τις διδασκαλίες των ραβίνων, που λένε ότι τα λόγια του νόμου είναι τα ίδια τα λόγια του Θεού, και ότι υπήρχαν με το Θεό στον ουρανό ακόμα και προ των ημερών του Αβραάμ και του Μωυσή. Ποια είναι η αλήθεια για τις Γραφές;». Όταν ο Ιησούς άκουσε την ερώτηση του μπλεγμένου αποστόλου του, αποκρίθηκε:

^{(1767.4) 159:4.2} «Ναθαναήλ, καλώς έκρινες. Δεν αντιμετωπίζω τις Γραφές όπως οι ραβίνοι. Θα σου μιλήσω γι αυτό το θέμα με την προϋπόθεση ότι δεν θα αναφέρεις αυτά τα πράγματα στους αδελφούς σου, οι οποίοι δεν είναι όλοι προετοιμασμένοι να δεχτούν αυτή τη διδασκαλία. Τα λόγια του νόμου του Μωυσή και οι διδασκαλίες των Γραφών δεν υπήρχαν πριν από τον Αβραάμ. Μόνο τα τελευταία χρόνια οι Γραφές συγκεντρώθηκαν όλες μαζί όπως τις έχουμε σήμερα. Ενώ περιέχουν τις καλύτερες και υψηλότερες σκέψεις και επιθυμίες του Ιουδαϊκού λαού, περιέχουν επίσης πολλά που απέχουν από το να είναι αντιπροσωπευτικά του χαρακτήρα και της διδασκαλίας του ουράνιου Πατέρα. Γι αυτό και πρέπει να διαλέγω από τις καλύτερες διδασκαλίες εκείνες τις αλήθειες που σας μαθαίνουν για το ευαγγέλιο της βασιλείας.

^{(1767.5) 159:4.3} Αυτά τα κείμενα είναι έργο ανθρώπων, μερικοί από αυτούς άγιοι άνθρωποι, άλλοι, όχι και τόσο. Τα κείμενα αυτών των βιβλίων αντιπροσωπεύουν τις απόψεις και το βαθμό της διαφώτισης της εποχής από την οποία προέρχονται. Σαν αποκάλυψη της αλήθειας, τα τελευταία είναι πιο έγκυρα από τα πρώτα. Οι Γραφές έχουν ελαττώματα και είναι εντελώς ανθρώπινες στην καταγωγή, αλλά πρόσεξε, αποτελούν πραγματικά την καλύτερη συλλογή θρησκευτικής σοφίας και πνευματικής αλήθειας που βρέθηκε σε όλο τον κόσμο την εποχή εκείνη.

^{(1767.6) 159:4.4} Πολλά από αυτά τα βιβλία δεν γράφτηκαν από τα άτομα, των οποίων τα ονόματα φέρουν, αλλά κατ’ ουδένα τρόπο δεν μειώνεται η αξία των αληθειών τις οποίες περιέχουν. Παρόλο που η ιστορία του Ιωνά δεν είναι γεγονός, και παρόλο που ο Ιωνάς δεν έζησε ποτέ, ακόμα και τότε, η βαθιά αλήθεια τού αφηγήματος αυτού, η αγάπη του Θεού για τη Νινευί και τους επονομαζόμενους ειδωλολάτρες, δεν είναι λιγότερο πολύτιμη στα μάτια όλων εκείνων που αγαπούν τους συνανθρώπους τους. Οι γραφές είναι ιερές επειδή παρουσιάζουν τις σκέψεις και τις πράξεις των ανθρώπων που έψαχναν το Θεό, και οι οποίοι άφησαν σ’ αυτά τα κείμενα καταγραμμένα τα υψηλότερα σχέδια δικαιοσύνης, αλήθειας και αγιότητας. Οι Γραφές περιέχουν πολλά που είναι αλήθεια, πάρα πολλά, αλλά με τη φώτιση από την παρούσα διδασκαλία σας, γνωρίζετε ότι αυτά τα κείμενα περιέχουν επίσης πολλά που δεν αντιπροσωπεύουν τον ουράνιο Πατέρα, τον αγαπημένο Θεό που ήρθα να αποκαλύψω σε όλους τους κόσμους.

^{(1768.1) 159:4.5} Ναθαναήλ, μην επιτρέψεις ποτέ στον εαυτό σου να πιστέψει τις αναφορές των Γραφών που λένε ότι ο Θεός της αγάπης πρόσταξε τους προγόνους σου να πολεμήσουν και να κατασφάξουν όλους τους εχθρούς τους – άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Τέτοιες αναφορές είναι λόγια των ανθρώπων, όχι πολύ αγίων, και δεν είναι ο λόγος του Θεού. Οι Γραφές πάντοτε αντανακλούσαν και θα αντανακλούν τη διανοητική, ηθική και πνευματική κατάσταση εκείνων που τις έφτιαξαν. Δεν πρόσεξες ότι τα σχέδια του Γιαχβέ αυξάνονται σε ομορφιά και δόξα όταν οι προφήτες αναφέρουν τον Σαμουήλ και τον Ησαΐα; Και θα πρέπει να θυμάσαι ότι οι Γραφές προορίζονται για θρησκευτική εκπαίδευση και πνευματική καθοδήγηση. Δεν είναι τα έργα ούτε ιστορικών ούτε φιλοσόφων.

^{(1768.2) 159:4.6} Τα πλέον αξιοθρήνητα πράγματα δεν είναι τόσο αυτή η λανθασμένη ιδέα της απόλυτης τελειότητας των αναφορών των Γραφών και το αλάνθαστο των διδασκαλιών της, αλλά αντίθετα η μπερδεμένη παρερμηνεία των ιερών κειμένων από τους σκλάβους της παράδοσης, γραμματείς και Φαρισαίους της Ιερουσαλήμ. Και τώρα θα μεταχειριστούν και τη θεωρία που λέγει ότι οι Γραφές είναι θεόπνευστες, και τις παρερμηνείες τους γι αυτές, στις αποφασισμένες προσπάθειές τους να αντισταθούν στις καινούργιες διδασκαλίες του ευαγγελίου της βασιλείας. Ναθαναήλ, μην ξεχάσεις ποτέ, ο Πατέρας δεν περιορίζει την αποκάλυψη της αλήθειας από καμία γενεά ή από κανένα λαό. Έχουν υπάρξει πολλοί σοβαροί αναζητητές της αλήθειας και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, μπερδεμένοι και αποκαρδιωμένοι από αυτές τις θεωρίες της τελειότητας των Γραφών.

^{(1768.3) 159:4.7} Η απόδειξη της αλήθειας είναι το ίδιο το πνεύμα που ενοικεί και εκδηλώνεται με ζωοποιό τρόπο και όχι τα νεκρά λόγια των λιγότερο πεφωτισμένων και δήθεν εμπνευσμένων ανδρών αλλοτινών γενεών. Και αν ακόμα αυτοί οι άγιοι που υπήρξαν παλαιότερα, έζησαν εμπνευσμένες και πλήρεις πνεύματος ζωές, αυτό δεν σημαίνει ότι τα λόγια τους ήταν εξίσου εμπνευσμένα πνευματικά. Σήμερα δεν κρατούμε αναφορές για τις διδασκαλίες του ευαγγελίου της βασιλείας, από φόβο μήπως, όταν θα έχω φύγει, γρήγορα διαιρεθείτε σε ετερόκλητες ομάδες αγωνιστών της αλήθειας, σαν αποτέλεσμα της διαφορετικής ερμηνείας που θα δώσετε στις διδασκαλίες μου. Για τη γενιά τούτη, είναι καλύτερο να ζήσουμε αυτές τις αλήθειες και να αποφύγουμε ηθελημένα να κρατήσουμε αρχεία.

^{(1768.4) 159:4.8} Πρόσεξε καλά τα λόγια μου, Ναθαναήλ, τίποτε απ’ όσα έχει αγγίξει η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να θεωρηθεί αλάνθαστο. Μέσα από το μυαλό του ανθρώπου η θεϊκή αλήθεια μπορεί πράγματι να λάμπει προς τα έξω, αλλά με σχετική καθαρότητα και μερική θεϊκότητα. Το δημιούργημα μπορεί να επιθυμεί πολύ το αλάνθαστο, αλλά μόνο ο Δημιουργός το κατέχει.

^{(1768.5) 159:4.9} Αλλά το μεγαλύτερο σφάλμα της διδασκαλίας των Γραφών είναι η θεωρία των απόκρυφων βιβλίων του μυστηρίου και της σοφίας, την οποία μόνο τα σοφά μυαλά του έθνους τολμούν να ερμηνεύσουν. Οι αποκαλύψεις της θεϊκής σοφίας δεν είναι απόκρυφες παρά μόνο για την ανθρώπινη άγνοια, το φανατισμό και τη στενοκέφαλη μισαλλοδοξία. Το φως των Γραφών θολώνει μόνο από την προκατάληψη και σκοτεινιάζει από τη δεισιδαιμονία. Ένας λανθασμένος φόβος ιερότητας έχει εμποδίσει τη θρησκεία να προφυλαχτεί από την κοινή λογική. Ο φόβος της αυθεντίας των ιερών κειμένων του παρελθόντος εμποδίζει, με αποτελεσματικό τρόπο, τις αθώες ψυχές του σήμερα να δεχτούν το νέο φως του ευαγγελίου, το φως που, αυτοί οι γνώστες του Θεού των αλλοτινών εποχών, επιθυμούσαν τόσο έντονα να δουν.

^{(1769.1) 159:4.10} Το θλιβερότερο όμως χαρακτηριστικό όλων, αποτελεί το γεγονός, ότι μερικοί από τους διδασκάλους της ιερότητας της παράδοσης γνωρίζουν αυτή την αλήθεια. Λιγότερο ή περισσότερο κατανοούν αυτούς τους περιορισμούς των Γραφών, αλλά είναι ηθικά δειλοί και διανοητικά ανέντιμοι. Γνωρίζουν την αλήθεια που έχει σχέση με τα ιερά κείμενα, αλλά προτιμούν να αποσιωπούν αυτά τα ενοχλητικά γεγονότα από το λαό. Και έτσι διαστρεβλώνουν και διαστρέφουν τις Γραφές, κάνοντάς τες τον οδηγό που θα σκλαβώσει τις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής και μια αυθεντία σε πράγματα μη πνευματικά αντί να θεωρούν τα ιερά κείμενα σαν το θησαυροφυλάκιο της ηθικής σοφίας, της θρησκευτικής έμπνευσης και της πνευματικής διδασκαλίας των ανθρώπων αλλοτινών εποχών που ήταν γνώστες του Θεού.

^{(1769.2) 159:4.11} Ο Ναθαναήλ διαφωτίστηκε και ξαφνιάστηκε από τις αναγγελίες του Κυρίου. Σκεφτόταν επί μακρόν αυτή τη συζήτηση στα μύχια της ψυχής του, αλλά δεν ανέφερε σε κανένα σχετικά με αυτή τη συνομιλία μέχρι την ανάληψη του Ιησού. Κι’ ακόμα και τότε φοβήθηκε να μεταδώσει όλη την υπόθεση των εντολών του Κυρίου.

^{(1769.3) 159:5.1} Στη Φιλαδέλφεια, όπου εργαζόταν ο Ιάκωβος, ο Ιησούς δίδαξε στους μαθητές του τη θετική φύση του ευαγγελίου της βασιλείας. Όταν, στην πορεία των δηλώσεών του, φανέρωσε ότι μερικά τμήματα των Γραφών περιείχαν περισσότερη αλήθεια από άλλα και παραίνεσε τους ακροατές του να δώσουν στις ψυχές τους την καλύτερη πνευματική τροφή, ο Ιάκωβος διέκοψε τον Κύριο, ρωτώντας: «Θα μπορούσες Κύριε, να μας προτείνεις πώς να διαλέγουμε τα καλύτερα εδάφια από τις Γραφές για την προσωπική μας διαπαιδαγώγηση;». Και ο Ιησούς αποκρίθηκε: «Ναι, Ιάκωβε, όταν διαβάζεις τις Γραφές ψάξε για εκείνες τις αιώνιες αλήθειες και τις θεϊκά όμορφες διδασκαλίες, όπως:

^{(1769.4) 159:5.2} ‘Φτιάξε μέσα μου μια καθαρή καρδιά, Ω Κύριε’

^{(1769.5) 159:5.3} ‘Ο Κύριος είναι ο βοσκός μου, δεν θα στερηθώ τίποτε’

^{(1769.6) 159:5.4} ‘Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν’

^{(1769.7) 159:5.5} ‘Επειδή Εγώ, ο Κύριος και Θεός σου, θα κρατήσω το δεξί σου χέρι, λέγοντας, μη φοβάσαι, Εγώ θα σε βοηθάω’

^{(1769.8) 159:5.6} ‘Ούτε τα έθνη θα γνωρίσουν ξανά τον πόλεμο’

^{(1769.9) 159:5.7} Και αυτό είναι ενδεικτικό του τρόπου με τον οποίο ο Ιησούς, μέρα τη μέρα, μεταχειριζόταν την αφρόκρεμα των Εβραϊκών Γραφών για την εκπαίδευση των οπαδών του και για τον συνυπολογισμό της στις διδασκαλίες του νέου ευαγγελίου της βασιλείας. Άλλες θρησκείες προτείνουν τη σκέψη για το πλησίασμα του Θεού στον άνθρωπο, αλλά ο Ιησούς παρομοίασε το ενδιαφέρον του Θεού για τον άνθρωπο όπως την έγνοια ενός τρυφερού πατέρα για την ευημερία των εξαρτημένων παιδιών του και κατόπιν αυτή τη διδασκαλία την έκανε την ακρογωνιαία πέτρα της θρησκείας του. Και έτσι η θεωρία της πατρότητας του Θεού έκανε προστακτική την ανάγκη για την αδελφότητα του ανθρώπου. Η λατρεία προς τον Θεό και η υπηρεσία του ανθρώπου απέβη το άθροισμα και η ουσία της θρησκείας του. Ο Ιησούς πήρε το καλύτερο τμήμα της ιουδαϊκής θρησκείας και το μετέτρεψε σ’ ένα αξιόλογο κομμάτι της νέας διδασκαλίας του ευαγγελίου.

^{(1769.10) 159:5.8} O Ιησούς έβαλε το πνεύμα της θετικής πράξης στη θέση των παθητικών θεωριών της ιουδαϊκής θρησκείας. Στη θέση της αρνητικότητας με τις τελετουργικές απαιτήσεις, ο Ιησούς επέβαλε τη θετική πράξη εκείνου, που η νέα του θρησκεία απαιτούσε από εκείνους που την αποδέχονταν. Η θρησκεία του Ιησού συνίστατο όχι μόνο μερικώς στην πίστη, αλλά στην καθημερινή πράξη εκείνων των πραγμάτων που απαιτούσε το ευαγγέλιο. Δεν δίδασκε ότι η ουσία της θρησκείας του συνίστατο στην κοινωνική υπηρεσία, αλλά αντίθετα ότι η κοινωνική υπηρεσία ήταν ένα από τα συγκεκριμένα αποτελέσματα της κατοχής του πνεύματος της αληθινής θρησκείας.

^{(1770.1) 159:5.9} Ο Ιησούς δεν δίσταζε να κάνει κτήμα του το μεγαλύτερο τμήμα των Γραφών ενώ αποκήρυσσε το μικρότερο κομμάτι. Τη μεγαλειώδη προτροπή του «Αγάπα τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου», την πήρε από τις Γραφές που λένε: «Δεν θα εκδικείσαι τα παιδιά του λαού σου, αλλά θα αγαπάς τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου». Ο Ιησούς προσάρτησε το θετικό τμήμα των Γραφών ενώ απέρριψε το αρνητικό κομμάτι. Επιπλέον, αντιτάχθηκε στην αρνητική ή την παθητική αντίσταση. Είπε: «Όταν ο εχθρός σε χτυπάει στο μάγουλο, μη στέκεσαι άλαλος και παθητικός αλλά με θετική στάση γύρισε και το άλλο, δηλαδή, κάνε το καλύτερο δυνατό ενεργητικά για να οδηγήσεις τον αδελφό σου που σφάλλει, από τα μονοπάτια του πονηρού στους καλύτερους δρόμους της ενάρετης ζωής». Ο Ιησούς απαίτησε από τους οπαδούς του να δρουν θετικά και επιθετικά σε κάθε κατάσταση της ζωής. Το γύρισμα του άλλου μάγουλου, ή οποιαδήποτε πράξη μπορεί να συμβολίζει αυτό, απαιτεί πρωτοβουλία, συνεπάγεται δυναμική, ενεργητική και θαρραλέα έκφραση της προσωπικότητας του πιστού.

^{(1770.2) 159:5.10} Ο Ιησούς δεν συνηγόρησε για την παθητική υποταγή στις προσβολές εκείνων που ίσως σκόπιμα αναζητούν να επιβληθούν στους οπαδούς τής μη αντίστασης στον πονηρό, αλλά αντίθετα οι οπαδοί του πρέπει να είναι σωστοί και πανέτοιμοι για την γρήγορη και θετική αντίδραση του καλού ενάντια στο πονηρό μέχρι τέλους, ώστε να υπερισχύσουν αποτελεσματικά του πονηρού με το καλό. Μην λησμονείτε ότι το αληθινό καλό είναι σταθερά πιο ισχυρό από το χειρότερο πονηρό. Ο Κύριος δίδαξε ένα θετικό κριτήριο της καλοσύνης: «Οποιοσδήποτε επιθυμεί να είναι μαθητής μου, ας παραβλέψει τον εαυτό του και ας αποδεχθεί το σύνολο των καθημερινών ευθυνών του ακολουθώντας με». Με τον ίδιο τρόπο έζησε και ο ίδιος «περιδιάβαζε κάνοντας καλό». Και αυτή η άποψη του ευαγγελίου απεικονίστηκε καλά από πολλές παραβολές τις οποίες αργότερα είπε στους οπαδούς του. Δεν προέτρεψε ποτέ τους οπαδούς του να εφαρμόζουν υπομονετικά τις υποχρεώσεις τους, αλλά αντίθετα να δρουν με ενεργητικότητα και ενθουσιασμό σύμφωνα με το πλήρες μερίδιο των ανθρώπινων ευθυνών τους και των θεϊκών προνομίων τους στη βασιλεία του Θεού.

^{(1770.3) 159:5.11} Όταν ο Ιησούς εκπαίδευε τους αποστόλους του, ότι θα πρέπει να προσφέρουν και τον υπόλοιπο ρουχισμό σε κάποιον άδικο που τους πήρε το παλτό, δεν αναφερόταν κυριολεκτικά σε ένα δεύτερο παλτό όσο στην ιδέα του να κάνεις κάτι θετικό για να σώσεις τον αμαρτάνοντα, αντί της παλαιάς συμβουλής για εκδίκηση – «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» και τα λοιπά. Ο Ιησούς αποστρεφόταν την ιδέα είτε της εκδίκησης είτε να υποφέρεις παθητικά ή να είσαι θύμα της αδικίας. Με την ευκαιρία αυτή τους δίδαξε τους τρεις τρόπους για να παλέψεις με, και να αντισταθείς του πονηρού:

^{(1770.4) 159:5.12} 1. Να ανταποδώσεις κακό στο κακό – η θετική αλλά μη σωστή μέθοδος.

^{(1770.5) 159:5.13} 2. Να υποφέρεις από το κακό χωρίς παράπονο και χωρίς αντίσταση – η καθαρά αρνητική μέθοδος.

^{(1770.6) 159:5.14} 3. Να ανταποδώσεις καλό στο κακό, να επιβεβαιώσεις τη θέληση να γίνεις κύριος της κατάστασης, να υπερισχύσεις του κακού με το καλό – η θετική και σωστή μέθοδος.

^{(1770.7) 159:5.15} Ένας από τους αποστόλους ρώτησε κάποτε: «Κύριε, τι να κάνω αν ένας άγνωστος με εξαναγκάσει να μεταφέρω το δέμα του ένα μίλι;». Ο Ιησούς απάντησε: «Μην καθίσεις κάτω και στενάζεις για απαλλαγή ενώ θα μαλώνεις με τον άγνωστο. Η δικαιοσύνη δεν προέρχεται από τέτοια παθητική στάση. Αν δεν μπορείς να σκεφτείς τίποτε πιο αποτελεσματικό να πράξεις, μπορείς τουλάχιστον να μεταφέρεις το δέμα για δυο μίλια. Αυτή η θέληση της σιγουριάς θα αντικρούσει τον άδικο και άπιστο άγνωστο».

^{(1770.8) 159:5.16} Οι Ιουδαίοι είχαν ακούσει για ένα Θεό, ο οποίος θα συγχωρούσε τους μεταμελημένους αμαρτωλούς και θα προσπαθούσε να ξεχάσει τα αδικήματά τους, αλλά μόνο μετά την έλευση του Ιησού, οι άνθρωποι άκουσαν για ένα Θεό που αναζητούσε το χαμένο πρόβατο, που έπαιρνε την πρωτοβουλία να ψάξει για τους αμαρτωλούς, και ο οποίος χαιρόταν όταν τους εύρισκε να θέλουν να επιστρέψουν στο σπίτι του Πατέρα. Αυτή τη θετική νότα στη θρησκεία ο Ιησούς την προεξέτεινε μέχρι τις προσευχές του. Και μετασχημάτισε τον αρνητικό χρυσό κανόνα σε μια θετική νουθεσία της ανθρώπινης δικαιοσύνης.

^{(1771.1) 159:5.17} Σε όλη τη διδασκαλία του ο Ιησούς παρέλειπε σταθερά τις μπερδεμένες λεπτομέρειες. Απέφευγε ηθελημένα την περίτεχνη γλώσσα και τις ποιητικές εικόνες ενός λογοτεχνικού έργου στα λόγια του. Συνήθως έβαζε μεγάλα νοήματα σε μικρές εκφράσεις. Προς παραδειγματισμό, ο Ιησούς αντέστρεφε το συνηθισμένο νόημα πολλών όρων, όπως το αλάτι, τη μαγιά, το ψάρεμα και τα μικρά παιδιά. Πιο αποτελεσματικά χρησιμοποιούσε τις αντιθέσεις, συγκρίνοντάς τη στιγμή με την αιωνιότητα και λοιπά. Οι εικόνες του ήταν χτυπητές, όπως π.χ. «Ο τυφλός που οδηγεί τυφλό». Αλλά τη μεγαλύτερη δύναμη που είχε η επεξηγηματική διδασκαλία του ήταν η απλότητά της. Ο Ιησούς έφερε τη φιλοσοφία της θρησκείας από τον ουρανό κάτω στη γη. Απεικόνισε τις στοιχειώδεις ανάγκες της ψυχής με μια νέα οξυδέρκεια και με μια καινούργια εκδήλωση αγάπης.

^{(1771.2) 159:6.1} Η αποστολή των τεσσάρων εβδομάδων στη Δεκάπολη είχε μετρημένη επιτυχία. Εκατοντάδες ψυχές έγιναν δεκτές στη βασιλεία και οι απόστολοι και οι ευαγγελιστές είχαν μια πολύτιμη εμπειρία στο να φέρνουν εις πέρας την εργασία τους χωρίς την έμπνευση από την άμεση προσωπική παρουσία του Ιησού.

^{(1771.3) 159:6.2} Την Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου όλο το σώμα των εργαζομένων συγκεντρώθηκε στον Κήπο Μαγαδάν, καθορισμένο εκ των προτέρων. Το Σάββατο έγινε μια συγκέντρωση περισσότερο από εκατό πιστούς, στην οποία μελετήθηκαν ολοκληρωμένα τα μελλοντικά σχέδια για την επέκταση του έργου της βασιλείας. Οι αγγελιαφόροι του Δαυίδ ήταν παρόντες και έκαναν αναφορές σχετικά με την ευημερία των πιστών σε όλη την Ιουδαία, τη Σαμάρεια, τη Γαλιλαία και τις γειτονικές περιοχές.

^{(1771.4) 159:6.3} Από τους οπαδούς του Ιησού, αυτή τη φορά λίγοι εκτίμησαν πλήρως τη μεγάλη αξία των υπηρεσιών του σώματος των αγγελιαφόρων. Όχι μόνο οι αγγελιαφόροι κρατούσαν σε επαφή τους πιστούς μεταξύ τους αλλά και με τον Ιησού και τους αποστόλους σε όλη την Παλαιστίνη, αλλά κατά τη διάρκεια των σκοτεινών αυτών ημερών χρησίμευαν και σαν εισπράκτορες χρημάτων, όχι μόνο για την συντήρηση του Ιησού και των συνεργατών του, αλλά επίσης για την υποστήριξη των οικογενειών των δώδεκα αποστόλων και των δώδεκα ευαγγελιστών.

^{(1771.5) 159:6.4} Εκείνη την εποχή περίπου, ο Άμπνερ μετακίνησε τη βάση των επιχειρήσεών του από την Εβρών στη Βηθλεέμ και αυτή η δεύτερη θέση ήταν επίσης και η βάση για τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ στην Ιουδαία. Ο Δαυίδ διατήρησε μια ολονύκτια επικοινωνία, μέσω της υπηρεσίας των αγγελιαφόρων, μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Βηθσαϊδάς. Αυτοί οι δρομείς άφηναν την Ιερουσαλήμ κάθε πρωί, αναμετέδιδαν στη Συχάρ και τη Σκυθούπολη, και έφθαναν στη Βηθσαϊδά την ώρα του πρωινού την επόμενη ημέρα.

^{(1771.6) 159:6.5} Ο Ιησούς και οι συνεργάτες του ετοιμαζόντουσαν τώρα να ξεκουραστούν για μια εβδομάδα πριν ξεκινήσουν την προετοιμασία για την τελευταία εποχή των εργασιών τους υπέρ της βασιλείας. Αυτή θα ήταν και η τελευταία τους ανάπαυση, γιατί η αποστολή στην Περαία εξελίχτηκε σε εκστρατεία για κήρυγμα και διδασκαλία, που έφτασε ακριβώς μέχρι την ώρα της άφιξής τους στην Ιερουσαλήμ και τη θέσπιση των τελευταίων επεισοδίων της γήινης σταδιοδρομίας του Ιησού.