ΕΓΓΡΑΦΟ 141, ΑΡΧΙΖΟΝΤΑΣ ΤO ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΡΓΟ

^{(1587.1) 141:0.1} Την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, στις 19 Ιανουαρίου 27 μ.Χ., ο Ιησούς και οι δώδεκα απόστολοι ετοιμάστηκαν να αναχωρήσουν από το αρχηγείο τους στη Βηθσαΐδα. Οι δώδεκα δεν γνώριζαν τίποτε για τα σχέδια του Κυρίου τους εκτός ότι θα πήγαιναν στην Ιερουσαλήμ να παρευρεθούν τον Απρίλιο στη γιορτή του Πάσχα, και ότι είχαν πρόθεση να ταξιδέψουν δια μέσου της κοιλάδας του Ιορδάνη. Δεν απομακρύνθηκαν από το σπίτι του Ζεβεδαίου παρά κατά το μεσημέρι επειδή οι οικογένειες των αποστόλων και άλλοι μαθητές είχαν έρθει να τους αποχαιρετήσουν και να τους ευχηθούν το καλύτερο για το νέο έργο που επρόκειτο να αρχίσουν.

^{(1587.2) 141:0.2} Λίγο πριν φύγουν, οι απόστολοι έχασαν τον Κύριο και ο Ανδρέας βγήκε να τον ψάξει. Μετά από λίγη έρευνα βρήκε τον Ιησού καθισμένο στο πλοιάριο κάτω στην παραλία, δακρυσμένο. Οι δώδεκα είχαν συχνά δει τον Κύριό τους στενοχωρημένο και είχαν προσέξει τα σύντομα διαστήματα της σοβαρής πνευματικής απορρόφησης, αλλά κανείς τους δεν τον είχε δει δακρυσμένο. Ο Ανδρέας αιφνιδιάσθηκε που είδε τον Κύριο τόσο επηρεασμένο, την παραμονή της αναχώρησής τους για την Ιερουσαλήμ, και αποτόλμησε να πλησιάσει τον Ιησού και να τον ρωτήσει: «Αυτή τη σημαντική ημέρα, Κύριε, που θα αναχωρήσουμε για την Ιερουσαλήμ φανερώνοντας τη Βασιλεία του Πατρός, εσύ δακρύζεις; Ποιος από μας σε πείραξε;» και ο Ιησούς, επιστρέφοντας με τον Ανδρέα για να συναντήσουν τους δώδεκα, του απάντησε: «Κανείς από σας δεν με στενοχώρησε. Λυπάμαι μόνο που κανείς από την οικογένεια του πατέρα μου Ιωσήφ δεν θυμήθηκε να έρθει να μας ευχηθεί καλή επιτυχία». Εκείνη την περίοδο η Ρουθ είχε πάει να επισκεφθεί τον αδελφό της Ιωσήφ στη Ναζαρέτ. Άλλα μέλη της οικογένειάς του είχαν κρατηθεί μακριά από περιφρόνηση, απογοήτευση, παρεξήγηση και στενόμυαλη προσβολή που δημιουργήθηκε εξαιτίας πληγωμένων αισθημάτων.

^{(1587.3) 141:1.1} Η Καπερναούμ δεν ήταν μακριά από την Τιβεριάδα και η φήμη του Ιησού είχε αρχίσει να εξαπλώνεται για τα καλά σε όλη τη Γαλιλαία και σε μέρη ακόμα μακρύτερα. Ο Ιησούς γνώριζε ότι ο Ηρώδης σύντομα θα έπαιρνε είδηση το έργο του, έτσι σκέφτηκε πως θα ήταν καλύτερα να ταξιδέψει με τους αποστόλους του νότια και μέσα από την Ιουδαία. Μια συνοδεία από περισσότερους από εκατό πιστούς επιθυμούσε να πάει μαζί του αλλά ο Ιησούς τους μίλησε και τους παρακάλεσε να μην συνοδεύσουν την αποστολική ομάδα καθώς θα κατέβαιναν στον Ιορδάνη. Αν και συγκατένευσαν να μείνουν πίσω, πολλοί από αυτούς μέσα σε λίγες μέρες ακολούθησαν τον Κύριο.

^{(1587.4) 141:1.2} Την πρώτη ημέρα ο Ιησούς και οι απόστολοι μόλις που έφτασαν στην Ταριχέα, όπου έμειναν για τη νύχτα. Την άλλη μέρα ταξίδεψαν μέχρι ένα σημείο του Ιορδάνη κοντά στην Πέλλα όπου ο Ιωάννης είχε κηρύξει πριν από κανένα χρόνο και όπου ο Ιησούς είχε βαπτισθεί. Εδώ παρέμειναν για πάνω από δυο βδομάδες, διδάσκοντας και κηρύττοντας. Με το τέλος της πρώτης εβδομάδας αρκετές εκατοντάδες άνθρωποι είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κοντά όπου έμειναν ο Ιησούς και οι δώδεκα και είχαν έρθει από τη Γαλιλαία, τη Φοινίκη, τη Συρία, τη Δεκάπολη, την Περαία και την Ιουδαία.

^{(1588.1) 141:1.3} Ο Ιησούς δεν κήρυττε δημόσια. Ο Ανδρέας χώριζε το πλήθος και ανέθετε σε ιεροκήρυκες την πρωινή και απογευματινή συγκέντρωση. Μετά το βραδινό φαγητό ο Ιησούς συζητούσε με τους δώδεκα. Δεν τους δίδασκε τίποτε καινούργιο αλλά αναθεωρούσε την προηγούμενη διδασκαλία και απαντούσε στις πολλές ερωτήσεις τους. Σε κάποιο από αυτά τα απογεύματα είπε στους δώδεκα για τις σαράντα μέρες που είχε περάσει στους λόφους κοντά σ’ εκείνον τον τόπο.

^{(1588.2) 141:1.4} Πολλοί από εκείνους που ήρθαν από την Περαία και την Ιουδαία είχαν βαπτισθεί από τον Ιωάννη και ενδιαφερόντουσαν να μάθουν περισσότερα για τις διδασκαλίες του Ιησού. Οι απόστολοι έκαναν πολλή πρόοδο στο να διδάσκουν τους μαθητές του Ιωάννη καθόσον δεν απείχαν από το κήρυγμα του Ιωάννη και μια και δεν βάπτιζαν τότε ακόμα τους νέους μαθητές τους. Αλλά υπήρχε πάντα ένα πρόσκομμα στους οπαδούς του Ιωάννη για τον Ιησού. Ότι , αν ήταν όντως όπως τους είχε ανακοινώσει ο Ιωάννης, ο Ιησούς δεν είχε κάνει τίποτε για να τον βγάλει από τη φυλακή. Οι μαθητές του Ιωάννη ποτέ δεν κατάλαβαν γιατί ο Ιησούς δεν εμπόδισε το φρικτό θάνατο του αγαπημένου τους αρχηγού.

^{(1588.3) 141:1.5} Από νύχτα σε νύχτα ο Ανδρέας καθοδηγούσε προσεκτικά τους συντρόφους του αποστόλους στο ευαίσθητο και δύσκολο έργο να καταφέρουν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους με τους οπαδούς του Ιωάννη του Βαπτιστή. Κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου του δημόσιου λειτουργήματος του Ιησού, περισσότεροι από τα τρία τέταρτα των οπαδών του είχαν υπάρξει οπαδοί του Ιωάννη και είχαν βαπτισθεί. Όλο το έτος του 27 μ.Χ. πέρασε ήσυχα με την ανάληψη του έργου του Ιωάννη στην περιοχή της Περαίας και της Ιουδαίας.

^{(1588.4) 141:2.1} Τη νύχτα πριν αφήσουν την Πέλλα, ο Ιησούς έδωσε στους αποστόλους κάποιες περαιτέρω οδηγίες σε σχέση με την καινούργια βασιλεία. Είπε ο Κύριος: «Έχετε διδαχθεί να περιμένετε με ελπίδα για τον ερχομό της Βασιλείας του Θεού και έρχομαι να σας αναγγείλω ότι αυτή η από καιρού αναμενόμενη Βασιλεία είναι πλησίον, ακόμη ότι έφτασε ήδη και είναι ανάμεσά μας. Σε κάθε βασίλειο υπάρχει ένας βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο του και θεσπίζει τους νόμους του βασιλείου. Έτσι και εσείς έχετε αναπτύξει ένα σχέδιο για την ουράνια βασιλεία, σαν την ένδοξη εξουσία του Ιουδαϊκού λαού πάνω σε όλους τους ανθρώπους της γης, με το Μεσσία να κάθεται στο θρόνο του Δαυίδ και από αυτή τη θέση της θαυμαστής δύναμης να θέτει σε ισχύ τους νόμους όλου του κόσμου. Αλλά, παιδιά μου, δεν βλέπετε με το μάτι της πίστης και δεν ακούτε με την κατανόηση του πνεύματος. Σας δηλώνω ότι η Βασιλεία των Ουρανών είναι η πραγματοποίηση και η αναγνώριση της εξουσίας του Θεού μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. Αλήθεια, υπάρχει ένας βασιλιάς σ’ αυτό το βασίλειο, και αυτός ο βασιλιάς είναι ο Πατέρας μου και Πατέρας σας. Είμαστε οι πιστοί υπήκοοί του, εμβαθύνοντας, αυτό το γεγονός αποτελεί την άλλη πλευρά της αλήθειας, ότι δηλαδή είμαστε παιδιά του. Αυτή η αλήθεια κατά τη διάρκεια της ζωής μου θα γίνει φανερή σε όλους. Ο πατέρας μας κάθεται επίσης σ’ ένα θρόνο, αλλά δεν είναι φτιαγμένος από χέρια. Ο θρόνος του Απεριόριστου είναι η αιώνια κατοικία του Πατέρα όλων των ουρανών. Πληροί όλα τα πράγματα και φανερώνει τους νόμους του σε όλα τα σύμπαντα του στερεώματος. Ο Πατέρας δεσπόζει και στις καρδιές των παιδιών του στη γη με το πνεύμα που έχει στείλει να μείνει μέσα στις ψυχές των θνητών ανθρώπων.

^{(1588.5) 141:2.2} Όταν είστε υπήκοοι αυτής της Βασιλείας, πράγματι έχετε φτιαχτεί για να ακούτε το νόμο του Κυβερνήτη του Σύμπαντος, αλλά όταν, ένεκα του ευαγγελίου της Βασιλείας αυτού, το οποίο έχω έρθει να κηρύξω, εσείς ανακαλύψετε δια της πίστεως ότι είστε παιδιά του, εις το εξής δεν θα αντιμετωπίζετε τον εαυτό σας σαν δημιουργήματα που θα υπόκεινται στο νόμο ενός πανίσχυρου βασιλιά αλλά σαν προνομιούχα παιδιά ενός αγαπητού και θεϊκού Πατέρα. Αληθώς, αληθώς σας λέω, όταν το θέλημα του Πατέρα γίνει νόμος σας, είστε σχεδόν μέσα στη Βασιλεία. Αλλά όταν η επιθυμία του πατέρα γίνει και δικής σας επιθυμία, τότε είστε αληθινά μέσα στη βασιλεία επειδή η βασιλεία έχει με αυτό τον τρόπο γίνει μια εγκαταστημένη εμπειρία μέσα σας. Όταν η επιθυμία του Θεού γίνει νόμος σας, θα είστε ευγενείς υπήκοοι, αλλά όταν πιστέψετε σε αυτό το νέο ευαγγέλιο της θεϊκής υικής σχέσης με το Θεό, η βούληση του Πατέρα μου θα γίνει και δική σας επιθυμία και θα ανυψωθείτε στην ανώτερη κατάσταση των ελεύθερων παιδιών του Θεού, απολυτρωμένοι γιοι της βασιλείας».

^{(1589.1) 141:2.3} Μερικοί από τους αποστόλους άρπαξαν κάποιες έννοιες από αυτή τη διδασκαλία αλλά κανείς τους δεν κατάλαβε την πλήρη σημασία αυτής της καταπληκτικής ανακοίνωσης, εκτός από τον Ιάκωβο Ζεβεδαίο. Αλλά αυτές οι λέξεις βυθίστηκαν μέσα στις καρδιές τους και βγήκαν στην επιφάνεια για να χαροποιήσουν το λειτούργημά τους στα μετέπειτα χρόνια του έργου τους.

^{(1589.2) 141:3.1} Ο Κύριος και οι απόστολοι παρέμειναν κοντά στην Άμαθο σχεδόν τρεις εβδομάδες. Οι απόστολοι συνέχισαν να κηρύττουν στο πλήθος δυο φορές την ημέρα και ο Ιησούς κήρυττε κάθε Σάββατο απόγευμα. Στάθηκε αδύνατο να συνεχίσουν με το πρόγραμμα της Τετάρτης, έτσι ο Ανδρέας όρισε να ξεκουράζονται δυο απόστολοι κάθε μέρα της εβδομάδας, ενώ όλοι είχαν υπηρεσία κατά το κήρυγμα του Σαββάτου.

^{(1589.3) 141:3.2} Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης έκαναν το περισσότερο δημόσιο κήρυγμα. Ο Φίλιππος, ο Ναθαναήλ, ο Θωμάς και ο Σίμων έκαναν πολλή ιδιαίτερη εργασία και δίδασκαν σε τμήματα από ειδικές ομάδες αναζητητών. Οι δίδυμοι συνέχισαν την γενική επόπτευση για τη διατήρηση της τάξης, ενώ ο Ανδρέας, ο Ματθαίος και ο Ιούδας σχημάτισαν μια γενική διοικητική επιτροπή τριών, αν και ο καθένας από τους τρεις επιτελούσε και σημαντική θρησκευτική εργασία.

^{(1589.4) 141:3.3} Ο Ανδρέας ήταν επιφορτισμένος με το έργο της διευθέτησης των συνεχώς παρουσιαζόμενων παρεξηγήσεων και διαφωνιών μεταξύ των μαθητών του Ιωάννη και των νεότερων μαθητών του Ιησού. Σοβαρές καταστάσεις εδημιουργούντο κάθε λίγες μέρες, αλλά ο Ανδρέας, με τη βοήθεια των αποστολικών βοηθών του κατάφερνε να πείθει τις αντιμαχόμενες ομάδες να έρθουν σε κάποιο είδος συμφωνίας, τουλάχιστον πρόσκαιρα. Ο Ιησούς αρνήθηκε να συμμετάσχει σε κάποια από αυτές τις διασκέψεις, ούτε έδωσε κάποια συμβουλή για τη σωστή τακτοποίηση αυτών των δυσκολιών. Δεν έδωσε ποτέ καμία υπόδειξη για το πώς οι απόστολοι έπρεπε να λύσουν αυτά τα μπερδεμένα προβλήματα. Όταν ο Ανδρέας ερχόταν στον Ιησού με τέτοια αιτήματα, αυτός έλεγε πάντα: «Δεν είναι φρόνιμο να ανακατεύεται ο οικοδεσπότης με τα οικογενειακά προβλήματα των φιλοξενούμενών του. Ένας γνωστικός πατέρας δεν παίρνει το μέρος κάποιου, στους ανόητους καυγάδες των δικών του παιδιών».

^{(1589.5) 141:3.4} Ο Κύριος επεδείκνυε μεγάλη σοφία και φανέρωνε τέλεια δικαιοσύνη σε όλες τις συνδιαλλαγές με τους αποστόλους και με όλους τους μαθητές του. Ο Ιησούς ήταν ένας αληθινός καθοδηγητής ανθρώπων. Ασκούσε μεγάλη επιρροή στους οπαδούς του ένεκα του συνδυασμού της χάρης και της δύναμης της προσωπικότητάς του. Ενυπήρχε μια ραφιναρισμένη εξουσιαστική επιρροή στην τραχεία, νομαδική και άστεγη ζωή του. Ενυπήρχε μια διανοητική έλξη και πνευματική δύναμη στον εξουσιαστικό τρόπο της διδασκαλίας του, στη διαυγή λογική του, το στέρεο συλλογισμό του, τη μυαλωμένη επίγνωσή του, την οξυδέρκειά του, την απαράμιλλη νηφαλιότητά του και την εξαιρετική ανεκτικότητά του. Ήταν απλός, γενναίος, τίμιος και ατρόμητος. Μαζί με όλα αυτά τα φυσικά και διανοητικά προτερήματα της παρουσίας του Κυρίου, ενυπήρχε επίσης και όλη εκείνη η πνευματική χάρη ενός όντος που συμβαδίζει με την προσωπικότητά του – υπομονή, τρυφερότητα, πραότητα, ευγένεια και ταπεινότητα.

^{(1589.6) 141:3.5} Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ήταν αληθινά μια έντονη και ισχυρή προσωπικότητα, ήταν μια διανοητική δύναμη και ένα πνευματικό οχυρό. Η προσωπικότητά του όχι μόνο προσήλκυε τις πνευματώδεις γυναίκες ανάμεσα στους οπαδούς του, αλλά επίσης και τον μορφωμένο και διανοητή Νικόδημο και τον σκληραγωγημένο Ρωμαίο στρατιώτη, τον εκατόνταρχο της φρουράς που ήταν γύρω από το σταυρό, ο οποίος όταν σταμάτησε να παρατηρεί τον Κύριο που πέθανε, είπε: «Αληθώς, αυτός ήταν Γιος του Θεού». Και οι ζωηροί, τραχείς ψαράδες της Γαλιλαίας τον αποκαλούσαν Κύριο.

^{(1590.1) 141:3.6} Οι απεικονίσεις του Ιησού υπήρξαν πολύ ανεπιτυχείς. Αυτές οι εικόνες του Χριστού έχουν ασκήσει μια δηλητηριώδη επιρροή στη νεολαία. Οι έμποροι του ναού με δυσκολία θα είχαν εξαφανιστεί από μπροστά από τον Ιησού εάν ήταν το είδος του άνδρα που οι καλλιτέχνες σας συνήθως ζωγραφίζουν. Ήταν ένας αξιοπρεπής άνδρας. Ήταν καλός αλλά φυσικός. Ο Ιησούς δεν πόζαρε σαν ήπιος, γλυκός, μαλακός και συμπαθητικά μυστηριώδης. Η διδασκαλία του ήταν δυναμική με ρίγη συγκινήσεων. Όταν μίλαγε δεν εννοούσε κάτι ικανοποιητικά αλλά αναλάμβανε να κάνει καθ’ ολοκληρίαν.

^{(1590.2) 141:3.7} Ο Κύριος ποτέ δεν έλεγε: «Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι είστε νωθροί και όλοι όσοι είστε ονειροπόλοι». Αλλά πολλές φορές είπε: «Ελάτε κοντά μου όλοι όσοι μοχθείτε και θα σας ξεκουράσω – θα σας δυναμώσω πνευματικά». Ο ζυγός του Κυρίου είναι πραγματικά άνετος αλλά ακόμη και έτσι δεν τον επιβάλλει ποτέ. Κάθε άτομο πρέπει να τον δεχθεί με την ελεύθερη θέλησή του.

^{(1590.3) 141:3.8} Ο Ιησούς απεικονίζει την κατάκτηση με τη θυσία, τη θυσία της περηφάνιας και του εγωισμού. Δείχνοντας έλεος, έδειχνε την πνευματική απελευθέρωση από την κακεντρέχεια, το παράπονο, την οργή και την επιθυμία για εγωιστική δύναμη και εκδίκηση. Και όταν έλεγε: «Μην αντιστέκεστε στο κακό», εξηγούσε αργότερα ότι δεν εννοούσε ότι συγχωρούσε την αμαρτία ή ότι συμβούλευε την αδελφότητα με την ανομία. Ήθελε πιο πολύ να επισημάνει την συγγνώμη, «να μην αντιστέκεστε στην κακή μεταχείριση ενός ανθρώπου, το κακό ζημιώνει τα αισθήματα και την αξιοπρέπεια του ανθρώπου».

^{(1590.4) 141:4.1} Ενόσω χρόνο παρέμεναν στην Άμαθο, ο Ιησούς πέρναγε πολύ χρόνο με τους αποστόλους εξηγώντας τους το καινούργιο σχέδιο του Θεού. Τους τόνιζε ξανά και ξανά ότι ο Θεός είναι Πατέρας, και όχι ένας ανώτερος λογιστής που έχει σαν κύρια απασχόληση να καταχωρεί όλα τα σφάλματα των παιδιών του στη γη, να εγγράφει τις αμαρτίες και τις κακές πράξεις τους, ώστε να τις χρησιμοποιήσει εναντίον τους όταν στη συνέχεια θα τους κρίνει σαν δίκαιος Δικαστής όλης της πλάσης. Οι Ιουδαίοι είχαν τη γνώμη ότι ο Θεός ήταν ένας βασιλιάς πάνω από όλα, ακόμα και ότι ήταν ο Πατέρας του έθνους, αλλά ποτέ πριν ξανά δεν πίστευαν τα πλήθη των ανθρώπων ότι ο Θεός ήταν ένας φιλόστοργος πατέρας όλων των υπάρξεων.

^{(1590.5) 141:4.2} Σαν απάντηση στο ερώτημα του Θωμά, «Ποιος είναι αυτός ο Θεός της Βασιλείας;» ο Ιησούς είπε: «Ο Θεός είναι ο Πατέρας σου, και η θρησκεία – το ευαγγέλιό μου – δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από την πιστευτή αναγνώριση της αλήθειας ότι είσαι γιος του. Και βρίσκομαι εδώ ανάμεσά σας με σάρκα και οστά για να σας κάνω να διαπιστώσετε και τις δυο αυτές ιδέες στη ζωή και στη διδασκαλία μου».

^{(1590.6) 141:4.3} Ο Ιησούς προσπάθησε επίσης να ελευθερώσει το μυαλό των αποστόλων του από την ιδέα να προσφέρουν ζώα σαν θυσία από θρησκευτικό καθήκον. Αλλά αυτοί οι άνδρες, εκπαιδευμένοι από τη θρησκεία στην καθημερινή θυσία, άργησαν να καταλάβουν τι εννοούσε. Παρ’ όλα αυτά ο Κύριος δεν έχασε την υπομονή του και συνέχιζε να διδάσκει. Όταν αποτύγχανε να αγγίξει τα μυαλά όλων των αποστόλων με τη βοήθεια επεξηγήσεων, επαναλάμβανε το μήνυμα χρησιμοποιώντας διαφορετικό τύπο παραβολής για να διαφωτίσει την υπόθεση.

^{(1590.7) 141:4.4} Αυτόν ακριβώς τον καιρό ο Ιησούς άρχισε να διδάσκει τους δώδεκα πιο εντατικά σχετικά με την αποστολή τους «να παρηγορούν τους λυπημένους και να εξυπηρετούν τους ασθενείς». Ο Κύριος τους έμαθε πολλά για τον πλήρη άνθρωπο – την ένωση σώματος, μυαλού και πνεύματος ώστε να σχηματισθεί η ατομικότητα ενός άνδρα ή γυναίκας. Ο Ιησούς είπε στους συντρόφους του για τις τρεις μορφές θλίψης που θα συναντούσαν και συνέχισε εξηγώντας πώς θα έπρεπε να εξυπηρετούν όλους αυτούς που υποφέρανε από τις στενοχώριες των ανθρώπινων ασθενειών. Τους δίδαξε πώς να αναγνωρίζουν:

^{(1591.1) 141:4.5} 1. Αρρώστιες της σάρκας – εκείνες τις οδύνες που κοινά αντιμετωπίζονται σαν φυσικές ασθένειες.

^{(1591.2) 141:4.6} 2. Ταραγμένα μυαλά – εκείνες τις μη φυσικές οδύνες που κατά συνέπεια θεωρούνταν συναισθηματικές και διανοητικές δυσκολίες και δυσπραγίες.

^{(1591.3) 141:4.7} 3. Την κατοχή από κακά πνεύματα.

^{(1591.4) 141:4.8} Ο Ιησούς εξήγησε στους αποστόλους, σε διάφορες ευκαιρίες, την ουσία, ό,τι δηλαδή αφορούσε την προέλευση αυτών των κακών πνευμάτων, που εκείνες τις ημέρες συχνά αποκαλούσαν ακάθαρτα πνεύματα. Ο Κύριος γνώριζε καλά τη διαφορά μεταξύ της κατοχής από κακά πνεύματα και της αρρώστιας, αλλά οι απόστολοι όχι. Ούτε ήταν δυνατόν, εν όψει της περιορισμένης γνώσης τους για την πρότερη ιστορία της Ουράντια, να αναλάβει ο Ιησούς την υποχρέωση να τους εξηγήσει πλήρως την υπόθεση. Αλλά πολλές φορές τους είπε σχετικά με αυτά τα κακά πνεύματα: «Δεν θα ενοχλήσουν τον άνθρωπο ξανά από τη στιγμή που θα ανέλθω στον Πατέρα μου στους ουρανούς και εκχύσω το πνεύμα μου σε όλες τις υπάρξεις, κατ’ εκείνον τον καιρό που η Βασιλεία θα έρθει με μεγάλη δύναμη και πνευματική δόξα».

^{(1591.5) 141:4.9} Από βδομάδα σε βδομάδα και από μήνα σε μήνα, όλο το έτος, οι απόστολοι απασχολούνταν όλο και περισσότερο με τη θεραπευτική εξυπηρέτηση των αρρώστων.

^{(1591.6) 141:5.1} Μια από τις πλέον επεισοδιακές από τις απογευματινές συγκεντρώσεις στην Άμαθο ήταν η συνεδρίαση που είχε να κάνει με τη συζήτηση για την ενότητα του πνεύματος. Ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος είχε ρωτήσει: «Κύριε, πώς είναι δυνατόν να βλέπουμε ομοιόμορφα και ως εκ τούτου να απολαμβάνουμε περισσότερη αρμονία μεταξύ μας;». Όταν ο Ιησούς άκουσε αυτή την ερώτηση κεντρίστηκε το πνεύμα του τόσο πολύ που ρώτησε: «Ιάκωβε, Ιάκωβε, πότε σας δίδαξα ότι πρέπει να βλέπετε όλοι ομοιόμορφα; Ήρθα στον κόσμο για να κηρύξω την πνευματική ελευθερία με το σκοπό οι θνητοί να ενδυναμωθούν και να ζήσουν εξατομικευμένες ζωές με πρωτοτυπία και ελευθερία ενώπιον του Θεού. Δεν επιθυμώ να εξαγορασθεί η κοινωνική αρμονία και η αδελφική ειρήνη θυσιάζοντας την ελεύθερη προσωπικότητα και την πνευματική αυθεντικότητα. Αυτό που θέλω από σας, απόστολοί μου, είναι πνευματική ενότητα – και μπορείτε να αποκτήσετε την εμπειρία αυτή μέσα από τη χαρά της, από κοινού, αφοσίωσής σας στο να πράττετε με όλη την καρδιά σας το θέλημα το Πατέρα μου στους ουρανούς. Δεν πρέπει να βλέπετε ομοιόμορφα ή να αισθάνεστε ομοιόμορφα ή ακόμα-ακόμα να σκέπτεστε ομοιόμορφα ώστε να είστε και πνευματικά ομοιόμορφοι. Η πνευματική ενότητα προέρχεται από τη συνειδητοποίηση ότι καθένας σας κατοικείται και βαθμιαία κυριεύεται από τη δωρεά του Πνεύματος του ουράνιου Πατέρα. Η αποστολική αρμονία πρέπει να είναι ανεξάρτητη από το γεγονός ότι η προσδοκία του πνεύματος στον καθένα σας θα είναι ίδια σε προέλευση, φύση και πεπρωμένο.

^{(1591.7) 141:5.2} Κατ’ αυτόν τον τρόπο πρέπει να αποκτήσετε την εμπειρία για μια τέλεια ενότητα πνευματικής επιδίωξης και αντίληψης που δεν θα μπερδεύεται με την αμοιβαία συνειδητοποίηση ότι τα εντός σας διαμένοντα Ουράνια Πνεύματα είναι τα ίδια. Και μπορείτε να απολαύσετε όλη αυτήν την πνευματική ενότητα μέσα από την τέλεια έκφραση μιας υπέρτατης ποικιλίας διαφορετικής διανοητικής νοοτροπίας, συναισθημάτων χαρακτήρα και κοινωνικής συμπεριφοράς. Οι προσωπικότητές σας πρέπει να είναι αναζωογονητικά διαφορετικές και αξιοπρόσεκτα ποικίλες ενώ οι πνευματικές φύσεις σας και τα πνευματικά προϊόντα της θεϊκής λατρείας και της αδελφικής αγάπης μπορούν να αποβούν τόσο ενοποιημένες ώστε όσοι παρατηρούν τη σιγουριά των επιθυμιών της ζωής σας να αντιλαμβάνονται την ομοιομορφία και την ενότητα αυτού του πνεύματος. Θα αναγνωρίσουν ότι είστε μαζί μου και έχετε με αυτόν τον τρόπο μάθει και δεχτεί πώς να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό. Μπορείτε να επιτύχετε την ενότητα στην υπηρεσία του Θεού ακόμα και όταν εκτελείτε τέτοια υπηρεσία σύμφωνα με την τεχνική του δικού σας αυθεντικού χαρίσματος του μυαλού, του σώματος και της ψυχής.

^{(1592.1) 141:5.3} Η πνευματική σας ενότητα υπονοεί δυο πράγματα, τα οποία πάντα θα βρίσκονται σε αρμονία στη ζωή των πιστών: Πρώτον, κατέχεστε από το κοινό κίνητρο για να υπηρετείτε το συνάνθρωπό σας, όλοι επιθυμείτε πάνω από όλα να πράττετε το θέλημα του Πατέρα στον ουρανό. Δεύτερον, έχετε όλοι ένα κοινό τελικό σκοπό ύπαρξης: όλοι στοχεύετε να βρείτε τον Πατέρα στον ουρανό, και ως εκ τούτου να αποδείξετε στο σύμπαν ότι έχετε γίνει σαν και αυτόν».

^{(1592.2) 141:5.4} Πολλές φορές κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσης των δώδεκα ο Ιησούς επανήλθε σ’ αυτό το θέμα. Επανειλημμένα τους είπε ότι δεν ήταν επιθυμία του όσοι πιστέψουν σε αυτόν να γίνουν δογματικοί και τυποποιημένοι σύμφωνα με τις θρησκευτικές προκαταλήψεις ακόμα και των καλών ανθρώπων. Ξανά και ξανά προειδοποίησε τους αποστόλους του ότι ήταν κατά, της δημιουργίας δογμάτων και της ίδρυσης παραδόσεων σαν μέσο για την καθοδήγηση και τον έλεγχο των πιστών του ευαγγελίου της Βασιλείας των Ουρανών.

^{(1592.3) 141:6.1} Κοντά στο τέλος της τρίτης και τελευταίας εβδομάδας στην Άμαθο, ο Σίμων ο Ζηλωτής έφερε στον Ιησού κάποιον Τεχέρμα, ένα Πέρση που είχε δουλειές στη Δαμασκό. Ο Τεχέρμα είχε ακούσει για τον Ιησού και είχε έρθει στην Καπερναούμ για να τον δει. Εκεί έμαθε ότι ο Ιησούς είχε πάει με τους αποστόλους κάτω στην κοιλάδα του Ιορδάνη, στο δρόμο για την Ιερουσαλήμ και ξεκίνησε να τον βρει. Ο Ανδρέας είχε παρουσιάσει τον Τεχέρμα στο Σίμωνα για οδηγίες. Ο Σίμων αντιμετώπισε τον Πέρση σαν ένα «λάτρη της φωτιάς», αν και ο Τεχέρμα κατέβαλε μεγάλες προσπάθειες για να του εξηγήσει ότι η φωτιά ήταν μόνο το ορατό σύμβολο του Αγαθού και Αγίου. Αφού μίλησε με τον Ιησού, ο Πέρσης εξέφρασε την πρόθεσή του να παραμείνει για μερικές ημέρες και να ακούσει τη διδασκαλία και να παρακολουθήσει το κήρυγμα.

^{(1592.4) 141:6.2} Όταν ο Σίμων ο Ζηλωτής και ο Ιησούς έμειναν μόνοι, ο Σίμων ρώτησε τον Κύριο: «Γιατί εγώ δεν μπόρεσα να τον πείσω; Γιατί αντιστάθηκε τόσο σε μένα ενώ ήταν τόσο πρόθυμος να ακούσει εσένα;». Ο Ιησούς απάντησε: «Σίμων, Σίμων, πόσες φορές δεν σου έχω δώσει οδηγίες να σταματήσεις όλες τις προσπάθειες να βγάλεις κάτι έξω από τις καρδιές αυτών που γυρεύουν τη σωτηρία; Πόσο συχνά δεν σου έλεγα να εργάζεσαι μόνο για να βάλεις κάτι μέσα στις πεινασμένες ψυχές; οδήγησε τους ανθρώπους στη Βασιλεία και οι μεγάλες και ζωντανές αλήθειες της Βασιλείας θα οδηγήσουν έξω πάραυτα όλα τα σοβαρά λάθη. Όταν παρουσιάσεις στους θνητούς τα καλά νέα ότι ο Θεός είναι Πατέρας τους, θα μπορέσεις ευκολότερα να τους πείσεις ότι είναι στην πραγματικότητα γιοι του Θεού. Και ενεργώντας έτσι, θα φέρεις το φως της σωτηρίας σε όσους βρίσκονται στο σκοτάδι. Σίμων, όταν ο Γιος του Ανθρώπου ήρθε για πρώτη φορά σε σένα, ήρθε αρνούμενος τον Μωυσή και τους προφήτες και κηρύσσοντας ένα νέο και καλύτερο τρόπο ζωής; Όχι. Δεν ήρθα για να σου αφαιρέσω ό,τι έχεις από τους προπάτορές σου αλλά να σου δείξω την τελειοποιημένη άποψη εκείνου που οι πατέρες σου γνώριζαν μόνο εν μέρει. Πήγαινε, λοιπόν, Σίμων, διδάσκοντας και κηρύττοντας για τη Βασιλεία και όταν θα έχεις βάλει κάποιον μέσα στη Βασιλεία με ασφάλεια και σιγουριά, τότε θα είναι η ώρα, όταν αυτός ο κάποιος θα έρθει σε σένα αναζητώντας να του δοθούν οδηγίες σχετικά με την προοδευτική βελτίωση της ψυχής μέσα στο θεϊκό Βασίλειο».

^{(1592.5) 141:6.3} Ο Σίμων έμεινε κατάπληκτος με αυτές τις κουβέντες, αλλά έκανε όπως τον είχε διδάξει ο Ιησούς και ο Τεχέρμα, ο Πέρσης, μετρήθηκε μεταξύ εκείνων που εισήλθαν στη Βασιλεία.

^{(1592.6) 141:6.4} Εκείνη τη νύχτα ο Ιησούς μίλησε στους αποστόλους για τη νέα ζωή της Βασιλείας. Είπε εν μέρει: «Όταν εισέρχεστε στη Βασιλεία, αναγεννιέστε. Δεν μπορείτε να διδάσκετε τα βαθυστόχαστα πράγματα του πνεύματος σ’ εκείνους που έχουν γεννηθεί μόνο από τη σάρκα. Πρώτα να βλέπετε αν οι άνθρωποι έχουν αναγεννηθεί από το πνεύμα πριν τους διδάξετε για τις προωθημένες καταστάσεις του πνεύματος. Μην επιχειρήσετε να δείξετε στους ανθρώπους τις ομορφιές του ναού πριν τους βάλετε μέσα στο ναό. Παρουσιάστε τους ανθρώπους στο Θεό και σαν παιδιά του Θεού συζητείστε πλέον για τις θεωρίες της πατρότητας του Θεού και την υική σχέση των ανθρώπων. Μην αντιμάχεστε τους ανθρώπους – να είστε πάντοτε υπομονετικοί. Δεν είναι δική σας η Βασιλεία, εσείς είστε μόνο πρεσβευτές. Απλώς να κηρύττετε: Αυτή είναι η Βασιλεία των Ουρανών – ο Θεός είναι ο Πατέρας σας και εσείς τα παιδιά του, και αυτά τα καλά νέα, αν τα πιστεύετε με όλη την καρδιά σας είναι η αιώνια σωτηρία σας».

^{(1593.1) 141:6.5} Οι απόστολοι έκαναν μεγάλες προόδους κατά την παραμονή τους στην Άμαθο. Αλλά ήταν πολύ απογοητευμένοι που ο Ιησούς δεν τους έκανε καμία υπόδειξη για το πώς να συμπεριφέρονται στους μαθητές του Ιωάννη. Ακόμα και στο σημαντικό θέμα του βαπτίσματος, το μόνο που είπε ο Ιησούς ήταν: «Ο Ιωάννης σας βάφτιζε με νερό, αλλά όταν εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών, θα βαπτισθείτε με το Πνεύμα».

^{(1593.2) 141:7.1} Στις 26 Φεβρουαρίου, ο Ιησούς, οι απόστολοι και μια μεγάλη ομάδα οπαδών ταξίδεψαν πέραν του Ιορδάνη αφού διέσχισαν το ποτάμι και έφτασαν κοντά στη Βηθανία της Περαίας, εκεί που ο Ιωάννης έκανε το πρώτο του κήρυγμα για την ερχόμενη Βασιλεία. Ο Ιησούς με τους αποστόλους παρέμεινε εδώ, διδάσκοντας και κηρύττοντας για τέσσερις εβδομάδες πριν ανεβούν στην Ιερουσαλήμ.

^{(1593.3) 141:7.2} Τη δεύτερη εβδομάδα της παραμονής τους στη Βηθανία πέραν του Ιορδάνη, ο Ιησούς πήρε τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη στους λόφους αφού πέρασαν πάλι το ποτάμι και έφτασαν νότια της Ιεριχούς για μια ανάπαυλα τριών ημερών. Ο Κύριος δίδαξε τους τρεις εκείνους πολλές νέες και βαθύτερες αλήθειες για τη Βασιλεία των Ουρανών. Για το σκοπό αυτής της καταγραφής θα αναδιοργανώσουμε και ταξινομήσουμε αυτές τις διδασκαλίες ως ακολούθως:

^{(1593.4) 141:7.3} Ο Ιησούς προσπάθησε πολύ να ξεκαθαρίσει ότι επιθυμούσε οι απόστολοί του, έχοντας δοκιμάσει την πραγματικότητα του Αγίου Πνεύματος της Βασιλείας, να ζουν στον κόσμο κατά τέτοιο τρόπο ώστε οι άνθρωποι, βλέποντας τη ζωή τους, να συνειδητοποιούν την ύπαρξη της Βασιλείας και γι αυτό το λόγο να αρχίζουν να ερωτούν τους πιστεύοντες σχετικά με τις οδούς της Βασιλείας. Όλοι οι παρόμοιοι αναζητητές της αλήθειας χαίρονται πάντοτε όταν ακούνε τα καλά νέα του δώρου της πίστεως, το οποίο εξασφαλίζει την είσοδο στη Βασιλεία με τις αιώνιες και θεϊκές αλήθειες του πνεύματος.

^{(1593.5) 141:7.4} Ο Κύριος ήθελε να εντυπώσει σε όλους τους κήρυκες του ευαγγελίου της Βασιλείας, ότι μόνη τους απασχόληση ήταν να αποκαλύπτουν στον ξεχωριστό άνθρωπο ότι ο Θεός ήταν Πατέρας του (του ανθρώπου) – να καθοδηγούν αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο ώστε να γίνει συνειδητός γιος και μετά να παρουσιάζουν αυτόν τον ίδιο άνθρωπο στο Θεό σαν το πιστό παιδί του. Και οι δυο αυτές ουσιώδεις αποκαλύψεις είχαν πραγματοποιηθεί από τον Ιησού. Έγινε, πράγματι, «η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Η θρησκεία του Ιησού βασιζόταν ολοκληρωτικά στον τρόπο ζωής της ενσαρκωμένης ύπαρξής του στη γη. Όταν ο Ιησούς έφυγε από τον κόσμο, δεν άφησε πίσω του βιβλία, νόμους ή άλλου είδους ανθρώπινες οργανώσεις που να επηρεάζουν την πνευματική ζωή των ατόμων.

^{(1593.6) 141:7.5} Ο Ιησούς έκανε ολοφάνερο ότι είχε έρθει να εγκαθιδρύσει προσωπικές και αιώνιες σχέσεις με τους ανθρώπους τις οποίες θα έπρεπε πάντα να έχουν σε προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων ανθρώπινων σχέσεων. Και έδωσε έμφαση στο ότι αυτή η ενδόμυχη πνευματική σχέση θα επεκτεινόταν σε όλους τους ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των κοινωνικών θέσεων σε όλους τους λαούς. Τη μόνη ανταμοιβή την οποία θα έπαιρναν τα παιδιά του ήταν: σ’ αυτόν τον κόσμο – πνευματική χαρά και θεϊκό μοίρασμα. Στον άλλο κόσμο – αιώνια ζωή με τη βοήθεια της πραγματικότητας του Αγίου Πνεύματος του Ουράνιου Πατέρα.

^{(1593.7) 141:7.6} Ο Ιησούς απέδιδε μεγάλη σημασία σε αυτό που αποκαλούσε οι δυο αλήθειες πρώτης δήλωσης της διδασκαλίας για τη Βασιλεία και αυτές είναι: η επίτευξη της σωτηρίας δια της πίστεως, και πίστη μόνη, συνδυασμένη με την επαναστατική διδασκαλία της επίτευξης ανθρώπινης ελευθερίας μέσα από την ειλικρινή αναγνώριση της αλήθειας, «Θα γνωρίσετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». Ο Ιησούς ήταν η ζωντανή απόδειξη της αλήθειας και υποσχέθηκε να στείλει το Πνεύμα της Αληθείας στις καρδιές όλων των παιδιών του μετά την επιστροφή του στον Πατέρα του στον ουρανό.

^{(1594.1) 141:7.7} Ο Κύριος δίδασκε σε αυτούς τους αποστόλους τις πιο θεμελιώδεις αλήθειες για μια ολόκληρη εποχή στη γη. Συχνά άκουγαν αυτές τις διδασκαλίες όταν στην πραγματικότητα αυτά που έλεγε προορίζονταν για την έμπνευση και την διαπαιδαγώγηση άλλων κόσμων. Έδινε το παράδειγμα ενός νέου και αυθεντικού σχεδίου ζωής. Από ανθρώπινη προσωπική άποψη ήταν αλήθεια ένας Ιουδαίος, αλλά ζούσε τη ζωή για όλο τον κόσμο σαν ένας θνητός όλης της πλάσης.

^{(1594.2) 141:7.8} Για να εξασφαλίσει την αναγνώριση του Πατέρα του στο ξετύλιγμα του σχεδίου της Βασιλείας, ο Ιησούς εξηγούσε ότι είχε σκόπιμα παραλείψει τους «μεγάλους άνδρες της γης». Ξεκίνησε το έργο του με τους φτωχούς, την τάξη που είχε τόσο παραμεληθεί από τις περισσότερες θρησκείες των προηγούμενων εποχών. Δεν περιφρονούσε κανέναν, το σχέδιό του ήταν για όλο τον κόσμο, ακόμα συμπαντικό. Ήταν τόσο τολμηρός και εμφατικός σ’ αυτές τις εξαγγελίες που ακόμα και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης είχαν μπει στον πειρασμό να πιστέψουν ότι ίσως να ήταν εκτός εαυτού.

^{(1594.3) 141:7.9} Προσπαθούσε με μαλακό τρόπο να μεταδώσει σ’ αυτούς τους αποστόλους την αλήθεια ότι είχε έρθει στη γη με την αποστολή να μην δώσει ένα παράδειγμα για λίγες ανθρώπινες υπάρξεις, αλλά να εγκαθιδρύσει και υποδείξει ένα επίπεδο ανθρώπινης ζωής για όλους τους ανθρώπους σε όλους τους κόσμους από άκρη σε άκρη όλου του σύμπαντός του. Και αυτό το επίπεδο πλησίαζε την υπέρτατη τελειότητα, ακόμα την τέλεια καλοσύνη του Παγκόσμιου Πατέρα. αλλά οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τη σημασία των λόγων του.

^{(1594.4) 141:7.10} Ανήγγειλε ότι είχε έρθει σαν δάσκαλος, σαν δάσκαλος σταλμένος από τον Ουρανό για να παρουσιάσει την πνευματική αλήθεια στην υλική σκέψη. Και αυτό ακριβώς έκανε. Ήταν ένας δάσκαλος, όχι ένα ιεροκήρυκας. Από ανθρώπινη άποψη ο Πέτρος ήταν πολύ πιο αποτελεσματικός κήρυκας από τον Ιησού. Τα κηρύγματα του Ιησού ήταν τόσο αποτελεσματικά ένεκα της μοναδικής προσωπικότητάς του και όχι γιατί υποχρέωνε την προσευχή ή τη συναισθηματική έλξη. Ο Ιησούς μιλούσε κατ’ ευθείαν στην ανθρώπινη ψυχή. Ήταν δάσκαλος του ανθρώπινου πνεύματος αλλά διαμέσου του μυαλού. Ζούσε με τους ανθρώπους.

^{(1594.5) 141:7.11} Ήταν με αυτήν την ευκαιρία που ο Ιησούς εκμυστηρεύτηκε στον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη ότι το έργο του στη γη ήταν κατά κάποιο τρόπο περιορισμένο από την «Επιτροπή από ψηλά», αναφερόμενος στις πριν την ενσάρκωση οδηγίες του Ουράνιου αδελφού του Εμμανουήλ. Τους είπε ότι είχε έρθει να κάνει το θέλημα του Πατέρα του και μόνο το θέλημα του Πατέρα του. Παρακινούμενος έτσι από την ολόψυχη μοναδικότητα του σκοπού του, δεν έδειχνε ενοχλημένος από την παρουσία του κακού στον κόσμο.

^{(1594.6) 141:7.12} Οι απόστολοι είχαν αρχίσει να αναγνωρίζουν την ανεπιτήδευτη φιλικότητα του Ιησού. Αν και ο Κύριος ήταν εύκολος στην προσέγγιση, ζούσε πάντα ανεξάρτητα και πάνω από όλα τα ανθρώπινα όντα. Ούτε για μια φορά δεν κυριεύτηκε από κάποια αμιγώς ανθρώπινη επιρροή και δεν εκτέθηκε στην αδύναμη ανθρώπινη κρίση. Δεν έδινε προσοχή στην γνώμη του κοινού και δεν επηρεαζόταν από τη λατρεία του κόσμου. Σπάνια σταματούσε για να διορθώσει παρανοήσεις ή μνησικακούσε για κακή εκπροσώπηση. Ποτέ δεν ζητούσε συμβουλή από ανθρώπους, ποτέ δεν έκανε εκκλήσεις για προσευχή.

^{(1594.7) 141:7.13} Ο Ιάκωβος είχε εκπλαγεί πώς ο Ιησούς φαινόταν να καταλαβαίνει αμέσως το τέλος από την αρχή. Ο Κύριος σπάνια εμφανιζόταν έκπληκτος. Δεν ήταν ποτέ εξημμένος, θυμωμένος ή συγχυσμένος. Ποτέ δεν δικαιολογήθηκε σε κανένα. Ήταν κατά διαστήματα λυπημένος, αλλά ποτέ απογοητευμένος.

^{(1594.8) 141:7.14} Ο Ιωάννης αντιλήφτηκε πιο καθαρά ότι παρόλα τα θεϊκά του χαρίσματα, πάνω από όλα ήταν άνθρωπος. Ο Ιησούς έζησε σαν άνθρωπος ανάμεσα στους ανθρώπους και κατανόησε, αγάπησε και έμαθε πώς να κουμαντάρει του ανθρώπους. Στην προσωπική ζωή του ήταν τόσο ανθρώπινος και όμως τόσο αλάνθαστος. Και πάντα ήταν αλτρουιστής.

^{(1595.1) 141:7.15} Αν και ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης δεν μπορούσαν να καταλάβουν πολύ καλά όλα όσα τους έλεγε ο Ιησούς με εκείνη την ευκαιρία, οι ευγενικές κουβέντες του έμειναν ζωντανές στην καρδιά τους και μετά τη σταύρωση και την ανάσταση βγήκαν στην επιφάνεια για να πλουτίσουν και χαροποιήσουν το έργο που συνέχισαν. Δεν ήταν περίεργο που οι απόστολοι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τελείως τις λέξεις του Κυρίου, γιατί τους προέβαλλε το σχέδιο ζωής μιας νέας εποχής.

^{(1595.2) 141:8.1} Καθ’ όλη την παραμονή των τεσσάρων εβδομάδων στη Βηθανία πέραν του Ιορδάνη, αρκετές φορές την εβδομάδα ο Ανδρέας έστελνε, ανά δυο, τους αποστόλους να πάνε μέχρι την Ιεριχώ για μια ή δυο μέρες. Ο Ιωάννης είχε πολλούς οπαδούς στην Ιεριχώ και η πλειονότητά τους δεχόταν ευχάριστα τις πιο προχωρημένες διδασκαλίες του Ιησού και των αποστόλων. Σ’ αυτές τις επισκέψεις στην Ιεριχώ οι απόστολοι άρχισαν να εκτελούν πιο εξειδικευμένα τις εντολές του Ιησού και να θεραπεύουν τους αρρώστους. Επισκέφτηκαν κάθε σπίτι στην πόλη και προσπάθησαν να ελαφρώσουν κάθε πονεμένο άνθρωπο.

^{(1595.3) 141:8.2} Οι απόστολοι εργάστηκαν δημόσια στην Ιεριχώ για κάποιο διάστημα αλλά οι προσπάθειές τους ήταν κυρίως πιο χαμηλών τόνων και προσωπικής φύσης. Ανακάλυψαν τώρα ότι τα καλά νέα της Βασιλείας επιδρούσαν πολύ ευεργετικά στους αρρώστους. Το μήνυμά τους επέφερε τη γιατρειά στους πονεμένους. Και ήταν στην Ιεριχώ που η εξουσιοδότηση του Ιησού στους δώδεκα, να κηρύξουν τα χαρούμενα νέα της Βασιλείας και να εξυπηρετούν τους πονεμένους, είχε για πρώτη φορά τέλεια αποτελέσματα.

^{(1595.4) 141:8.3} Σταμάτησαν στην Ιεριχώ καθ’ οδόν προς την Ιερουσαλήμ και τους πρόφτασε μια αντιπροσωπία από τη Μεσοποταμία που είχε έρθει να συνομιλήσει με τον Ιησού. Οι απόστολοι σχεδίαζαν να μείνουν μόνο μια μέρα εδώ, αλλά όταν αυτοί οι αναζητητές της αλήθειας από την Ανατολή έφτασαν, ο Ιησούς παρέμεινε κοντά τους τρεις μέρες και αυτοί επέστρεψαν στα σπίτια τους κατά μήκος του Ευφράτη ευτυχισμένοι με τη γνώση της καινούργιας αλήθειας για την Βασιλεία των Ουρανών.

^{(1595.5) 141:9.1} Τη Δευτέρα, τελευταία μέρα του Μαρτίου, ο Ιησούς και οι απόστολοι άρχισαν το ταξίδι τους από τους λόφους προς την Ιερουσαλήμ. Ο Λάζαρος από τη Βηθανία¹ είχε κατέβει δυο φορές στον Ιορδάνη για να δει τον Ιησού και είχε κάνει κάθε προετοιμασία για τον Κύριο και τους αποστόλους ώστε να κάνουν το αρχηγείο τους στο σπίτι του Λάζαρου και των αδελφών του, στη Βηθανία, για όσο διάστημα θα έμεναν στην Ιερουσαλήμ.

^{(1595.6) 141:9.2} Οι μαθητές του Ιωάννη παρέμειναν στη Βηθανία, πέρα από τον Ιορδάνη, διδάσκοντας και κηρύττοντας στα πλήθη, έτσι ο Ιησούς συνοδευόταν μόνο από τους δώδεκα όταν έφτασε στο σπίτι του Λάζαρου. Εδώ ο Ιησούς και οι απόστολοι παρέμειναν πέντε μέρες, αναπαυόμενοι και παίρνοντας δυνάμεις πριν πάνε για το Πάσχα στην Ιερουσαλήμ. Ήταν σημαντικό γεγονός για τη ζωή της Μάρθας και της Μαρίας να έχουν τον Κύριο και τους αποστόλους στο σπίτι του αδελφού τους, όπου μπορούσαν να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους.

^{(1595.7) 141:9.3} Την Κυριακή το πρωί, 6 Απριλίου, ο Ιησούς και οι απόστολοι κατέβηκαν στην Ιερουσαλήμ, και ήταν η πρώτη φορά που ο Κύριος και όλοι οι δώδεκα βρίσκονταν εκεί μαζί.