ΕΓΓΡΑΦΟ 142, ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

^{(1596.1) 142:0.1} Τον Απρίλιο ο Ιησούς και οι απόστολοι εργάστηκαν στην Ιερουσαλήμ, φεύγοντας κάθε απόγευμα από την πόλη για να περάσουν τη νύχτα στη Βηθανία. Ο ίδιος ο Ιησούς περνούσε μια ή δυο μέρες κάθε εβδομάδα στην Ιερουσαλήμ, στο σπίτι του Φλάβιου, ενός Ελληνοϊουδαίου, όπου πολλοί διακεκριμένοι Ιουδαίοι έρχονταν κρυφά για να το ρωτήσουν.

^{(1596.2) 142:0.2} Την πρώτη μέρα στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς ζήτησε να δει το φίλο των προηγούμενων χρόνων, τον Άννα, που κάποτε ήταν ανώτερος ιερέας και συγγενής της Σαλώμης, της γυναίκας του Ζεβεδαίου. Ο Άννας άκουγε για τον Ιησού και τη διδασκαλία του και όταν ο Ιησούς πήγε στο σπίτι του ανώτερου ιερέα, έγινε δεκτός με μεγάλη επιφυλακτικότητα. Όταν ο Ιησούς αντιλήφθηκε την ψυχρότητα του Άννα, αναχώρησε αμέσως, λέγοντας καθώς έφευγε: «Ο φόβος είναι ο κύριος υποδουλωτής του ανθρώπου και η υπεροψία η μεγαλύτερη αδυναμία του. Θα εγκαταλείψεις τον εαυτό σου στην κατοχή αυτών των δυο καταστροφέων της χαράς και της ελευθερίας;». Αλλά ο Άννας δεν απάντησε. Ο Κύριος δεν ξανάδε τον Άννα μέχρι τη στιγμή που αυτός καθόταν με τον γαμπρό του στη θέση του δικαστή του Γιου του Ανθρώπου.

^{(1596.3) 142:1.1} Καθ’ όλο αυτό το μήνα ο Ιησούς ή κάποιος από τους αποστόλους δίδασκε καθημερινά στο ναό. Όταν το πλήθος για το Πάσχα αυξήθηκε τόσο ώστε δεν μπορούσε να μπει στο ναό για τη διδασκαλία, οι απόστολοι διεξήγαγαν πολλές διδασκαλίες σε ομάδες έξω από τον ιερό περίβολο. Το κεντρικό θέμα του μηνύματός τους ήταν:

^{(1596.4) 142:1.2} 1. Η Βασιλεία των Ουρανών είναι κοντά.

^{(1596.5) 142:1.3} 2. Δια της πίστεως στην πατρότητα του Θεού μπορείτε να εισέλθετε στη Βασιλεία των Ουρανών, και έτσι να γίνετε τα παιδιά του Θεού.

^{(1596.6) 142:1.4} 3. Η αγάπη είναι ο κανόνας της ζωής μέσα στη βασιλεία – ύψιστη αφοσίωση προς το Θεό ενώ αγαπάτε τον πλησίον σας όπως τον εαυτόν σας.

^{(1596.7) 142:1.5} 4. Υπακοή στο θέλημα του Πατέρα, παραχωρώντας την προσωπική του ζωή κάποιος στα προϊόντα του πνεύματος, είναι ο νόμος της Βασιλείας.

^{(1596.8) 142:1.6} Τα πλήθη που είχαν έρθει να γιορτάσουν το Πάσχα, άκουγαν τη διδασκαλία του Ιησού, και εκατοντάδες από αυτούς ευφράνθηκαν με τα καλά νέα. Οι επικεφαλείς ιερείς και οι άρχοντες των Ιουδαίων άρχισαν να αγωνιούν για τον Ιησού και τους αποστόλους του και διαφωνούσαν δημόσια μεταξύ τους για το τι έπρεπε να γίνει με αυτούς.

^{(1596.9) 142:1.7} Εκτός από τη διδασκαλία μέσα και γύρω από το ναό, οι απόστολοι και άλλοι πιστοί είχαν επιφορτιστεί να προσφέρουν πολλή προσωπική εργασία ανάμεσα στον όχλο του Πάσχα. Αυτοί οι ενδιαφερόμενοι άνδρες και γυναίκες μετέδιδαν τα νέα του μηνύματος του Ιησού από αυτόν εδώ τον εορτασμό του Πάσχα μέχρι τα έσχατα μέρη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και επίσης στην Ανατολή. Αυτή ήταν η αρχή της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας στον έξω κόσμο. Το έργο του Ιησού δεν θα ήταν πια περιορισμένο στην Παλαιστίνη.

^{(1597.1) 142:2.1} Υπήρχε στην Ιερουσαλήμ και παρακολουθούσε τον εορτασμό του Πάσχα κάποιος Ιακώβ, ένας πλούσιος Ιουδαίος έμπορος από την Κρήτη που ήρθε στον Ανδρέα με την παράκληση να δει ιδιαιτέρως τον Ιησού. Ο Ανδρέας όρισε την μυστική συνάντηση με τον Ιησού στο σπίτι του Φλάβιου, το βραδάκι της επόμενης μέρας. Αυτός ο άνδρας δεν μπορούσε να κατανοήσει τη διδασκαλία του Κυρίου και ήρθε γιατί επιθυμούσε να τον ερωτήσει περισσότερα για τη βασιλεία του Θεού. Είπε ο Ιακώβ στον Ιησού: «Όμως, Διδάσκαλε, ο Μωυσής και οι αρχαίοι προφήτες μας λένε ότι ο Γιαχβέ είναι ένας ζηλότυπος Θεός, ένας Θεός μεγάλης οργής και άγριου θυμού. Οι προφήτες λένε ότι μισεί αυτούς που πράττουν το κακό και εκδικείται εκείνους που δεν υπακούουν στο νόμο του. Εσύ και οι μαθητές σου μας διδάσκετε ότι ο Θεός είναι ευγενικός και ευσπλαχνικός Πατέρας, που τόσο αγαπάει όλους τους ανθρώπους ώστε θα τους καλωσορίσει σ’ αυτή τη Βασιλεία των Ουρανών, την οποία αναγγέλλετε ότι είναι πλησίον».

^{(1597.2) 142:2.2} Όταν ο Ιακώβ τελείωσε να μιλάει, ο Ιησούς απάντησε: «Ιακώβ, καλά εξέφρασες τις διδασκαλίες των αρχαίων προφητών που δίδασκαν τα παιδιά της γενιάς τους σύμφωνα με την αντίληψη της εποχής τους. Ο Πατέρας μας των Ουρανών δεν αλλάζει. Αλλά η αντίληψη της φύσης του έχει γίνει πιο ευρεία και πιο μεγάλη από την εποχή του Μωυσή και την εποχή του Αμώς ακόμα και από την εποχή του προφήτη Ησαΐα. Και τώρα εγώ ήρθα σαν άνθρωπος για να αποκαλύψω τον Πατέρα σε νέα δόξα και να προβάλω την αγάπη του και το έλεός του σε όλους τους ανθρώπους όλων των κόσμων. Καθώς το ευαγγέλιο αυτής της βασιλείας θα διαδοθεί σε όλο τον κόσμο με το μήνυμά της, της καλής διάθεσης και της καλής θέλησης προς όλους τους ανθρώπους, θα αναπτυχθούν βελτιωμένες και καλύτερες σχέσεις ανάμεσα στις οικογένειες όλων των εθνών. Καθώς περνάει ο καιρός, οι πατεράδες θα αγαπήσουν περισσότερο τα παιδιά τους και έτσι θα δημιουργηθεί ευρύτερη κατανόηση για την αγάπη του Ουράνιου Πατέρα προς τα γήινα παιδιά του. Θυμήσου, Ιακώβ, ότι ένας καλός και αληθινός πατέρας όχι μόνο αγαπάει την οικογένειά του σαν σύνολο – σαν οικογένεια – αλλά επίσης αγαπάει αληθινά και ενδιαφέρεται στοργικά για κάθε ανεξάρτητο μέλος».

^{(1597.3) 142:2.3} Μετά την ουσιώδη συζήτηση για τον χαρακτήρα του ουράνιου Πατέρα, ο Ιησούς έκλεισε λέγοντας: «Εσύ, Ιακώβ, που είσαι πατέρας πολλών παιδιών, γνωρίζεις καλά την αλήθεια των λόγων μου». Και ο Ιακώβ ρώτησε: «Αλλά, Κύριε, ποιος σου είπε ότι είμαι πατέρας έξι παιδιών; Πώς και ξέρεις αυτό για μένα;». Και ο Κύριος απάντησε: «Αρκεί να σου πω ότι ο Πατέρας και ο Γιος γνωρίζουν τα πάντα, γιατί πράγματι βλέπουν τα πάντα. Αγαπώντας τα παιδιά σου σαν γήινος πατέρας, πρέπει τώρα να δεχτείς σαν πραγματικότητα την αγάπη του ουράνιου Πατέρα για σένα – όχι γενικά για όλα τα παιδιά του Αβραάμ, αλλά για σένα, την ξεχωριστή ψυχή σου».

^{(1597.4) 142:2.4} Μετά ο Ιησούς συνέχισε: «Όταν τα παιδιά σου είναι πολύ μικρά και ανώριμα, και εσύ πρέπει να τα τιμωρήσεις, μπορεί να νομίζουν ότι ο πατέρας τους είναι θυμωμένος και γεμάτος μνησίκακη οργή. Η ανωριμότητά τους δεν μπορεί να εισχωρήσει πέρα από την τιμωρία και να διακρίνουν τη σωστή κρίση και τη διορθωτική τρυφερότητα του πατέρα. Αλλά όταν αυτά τα ίδια παιδιά μεγαλώσουν και γίνουν άνδρες ή γυναίκες, δεν θα ήταν ανοησία εκ μέρους τους να προσκολληθούν σε αυτές τις προηγούμενες και παρανοημένες ιδέες σχετικά με τον πατέρα τους; Σαν μεγάλοι οφείλουν να διακρίνουν τώρα την αγάπη του πατέρα τους σε όλες αυτές τις προηγούμενες τιμωρίες. Δεν πρέπει λοιπόν και το ανθρώπινο είδος, με το πέρασμα των αιώνων, να καταλάβει πληρέστερα την πραγματική φύση και τον τρυφερό χαρακτήρα του Πατέρα στους ουρανούς; Τι όφελος θα έχεις από διαδοχικές γενιές πνευματικού διαφωτισμού, αν εσύ επιμένεις να βλέπεις το Θεό όπως τον είδαν ο Μωυσής και οι προφήτες; Σου λέω, Ιακώβ, υπό το λαμπερό φως αυτής της ώρας ότι θα πρέπει να δεις τον Πατέρα όπως δεν τον πρόσεξε κανένας ποτέ πριν. Και βλέποντάς τον με αυτόν τον τρόπο θα ευφρανθείς να μπεις στη βασιλεία όπου κυβερνάει ένας τόσο ελεήμων Πατέρας και θα έπρεπε να επιζητήσεις και να κάνεις το θέλημά της αγάπης του να κυριαρχήσει στη ζωή σου από δω και πέρα».

^{(1598.1) 142:2.5} Και ο Ιακώβ απάντησε: «Διδάσκαλε, πιστεύω, επιθυμώ να με οδηγήσεις στη βασιλεία του Πατέρα».

^{(1598.2) 142:3.1} Οι δώδεκα απόστολοι, οι περισσότεροι των οποίων είχαν ακούσει αυτή τη συζήτηση για το χαρακτήρα του Θεού, εκείνη τη νύχτα έκαναν στον Ιησού πολλές ερωτήσεις για τον Πατέρα στους ουρανούς. Οι απαντήσεις του Κυρίου σ’ αυτές τις ερωτήσεις μπορούν να εκτεθούν καλύτερα με την ακόλουθη περίληψη σε σύγχρονη φρασεολογία:

^{(1598.3) 142:3.2} Ο Ιησούς τους επέπληξε ήρεμα λέγοντας κατ’ ουσίαν: δεν γνωρίζετε τις παραδόσεις του Ισραήλ που σχετίζονται με της επέκταση της ιδέας του Γιαχβέ και αγνοείτε τη διδασκαλία των Γραφών που αφορούν τη θεωρία του Θεού; Ύστερα ο Κύριος προχώρησε στην εκπαίδευση των αποστόλων σχετικά με την εξέλιξη της σκέψης για τη θεότητα, καθ’ όλη την πορεία της ανάπτυξης του Ιουδαϊκού λαού. Επέστησε την προσοχή στις ακόλουθες φράσεις της εξέλιξης της ιδέας του Θεού:

^{(1598.4) 142:3.3} 1. Γιαχβέ – ο θεός των φυλών του Σινά. Αυτή ήταν η πρωτόγονη σκέψη για τη θεότητα την οποία ο Μωυσής εξύψωσε στο ανώτερο επίπεδο του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ. Ο Πατέρας στους ουρανούς δεν αρνείται να δεχτεί την ειλικρινή λατρεία των γήινων παιδιών του, άσχετα με το πόσο ακατέργαστη είναι η σκέψη τους για τη θεότητα ή με ποιο όνομα συμβολίζουν τη θεϊκή φύση.

^{(1598.5) 142:3.4} 2. Ο Ύψιστος. Αυτή τη σκέψη του Πατέρα στον ουρανό φανέρωσε ο Μελχισεδέκ στον Αβραάμ και μεταφέρθηκε μακριά από το Σάλεμ από εκείνους που στη συνέχεια πίστεψαν σ’ αυτή την μεγεθυσμένη και εκτεταμένη ιδέα της θεότητας. Ο Αβραάμ και ο αδελφός του άφησαν την Ουρ εξαιτίας της εκεί εδραίωσης της λατρείας του Ήλιου, και έγιναν οπαδοί της διδασκαλίας του Μελχισεδέκ για τον Ελ Ελυόν – τον Ύψιστο Θεό. Η δική τους ιδέα για το Θεό ήταν σύνθετη, και αποτελείτο από ένα μείγμα της κληρονομιάς των παλαιότερων ιδεών της Μεσοποταμίας και της θεωρίας για τον Ύψιστο.

^{(1598.6) 142:3.5} 3. Ελ Σαντάι. Κατ’ αυτές τις προηγούμενες εποχές πολλοί Εβραίοι λάτρευαν τον Ελ Σαντάι, την Αιγυπτιακή ιδέα του Θεού στον ουρανό, την οποία διδάχτηκαν κατά τη διάρκεια της αιχμαλωσίας τους στη χώρα του Νείλου. Πολύ αργότερα από την εποχή του Μελχισεδέκ όλες αυτές οι τρεις ιδέες περί Θεού ενώθηκαν σε μια για να σχηματίσουν τη θεωρία της δημιουργού θεότητας, του Κυρίου και Θεού του Ισραήλ.

^{(1598.7) 142:3.6} 4. Ελοχίμ. Από τους χρόνους του Αδάμ, το δίδαγμα της Τριαδικής Θεότητας του παραδείσου παρέμενε σταθερό. Δεν θυμάστε ότι οι Γραφές αρχίζουν με τη διαβεβαίωση «Στην αρχή οι Θεοί δημιούργησαν τους ουρανούς και τη γη;». Αυτό δείχνει ότι, όταν έγινε αυτή η καταγραφή, η ιδέα της Τριάδας των τριών Θεών σε έναν, είχε ήδη βρει καταφύγιο στη θρησκεία των προγόνων μας.

^{(1598.8) 142:3.7} 5. Ο υπέρτατος Γιαχβέ. Την εποχή του Ησαΐα αυτές οι δοξασίες για το Θεό είχαν διασταλεί στην ιδέα ενός Παγκόσμιου Δημιουργού που συγχρόνως ήταν πανίσχυρος και ελεήμων. Και αυτή η εξελιγμένη και διευρυμένη ιδέα περί Θεού ουσιαστικά αντικατέστησε όλες τις προηγούμενες ιδέες της θεότητας στη θρησκεία των πατέρων μας.

^{(1598.9) 142:3.8} 6. Ο Πατέρας των Ουρανών. Και σήμερα γνωρίζουμε το Θεό σαν Πατέρα μας στον Ουρανό. Η διδασκαλία μας προβλέπει μια θρησκεία όπου ένας πιστός είναι ο γιος του Θεού. Αυτά είναι τα καλά νέα του ευαγγελίου της Βασιλείας των Ουρανών. Μαζί με τον Πατέρα συνυπάρχουν ο Γιος και το Άγιο Πνεύμα, και η αποκάλυψη της φύσης και της λειτουργίας αυτών των Ουρανίων Θεοτήτων θα συνεχίσει να διευρύνεται και να φωτίζει παντού όλη την ατελεύτητη εποχή της πνευματικής αιώνιας προόδου των ανερχόμενων παιδιών του Θεού. Σε όλες τις χρονικές περιόδους και σε όλες τις εποχές η αληθινή λατρεία κάθε ανθρώπινου όντος – που αφορά την προσωπική πνευματική πρόοδο – αναγνωρίζεται, από το διαμένον εντός του ανθρώπου πνεύμα, σαν φόρος τιμής αποδιδόμενος στον Πατέρα των Ουρανών.

^{(1599.1) 142:3.9} Ποτέ πριν οι απόστολοι δεν είχαν εκπλαγεί τόσο πολύ, ακούγοντας την αφήγηση για το πώς διευρύνθηκε η ιδέα για το Θεό στην Ιουδαϊκή σκέψη των προηγούμενων γενεών. Είχαν ζαλιστεί τόσο που δεν έκαναν ερωτήσεις. Καθώς στεκόντουσαν σιωπηλοί μπροστά στον Ιησού, ο Κύριος συνέχισε: «Και θα έπρεπε να τις γνωρίζετε αυτές τις αλήθειες, γιατί έχετε διαβάσει τις Γραφές. Δεν διαβάσατε στο Σαμουήλ που λέει: ‘ Και ο θυμός του Κυρίου φούντωσε κατά του Ισραήλ τόσο ώστε κίνησε τον Δαυίδ εναντίον τους, λέγοντας, πήγαινε να μετρήσεις τον Ισραήλ και τον Ιούδα;’ και αυτό δεν ήταν περίεργο γιατί στις ημέρες του Σαμουήλ τα παιδιά του Αβραάμ πίστευαν πραγματικά ότι ο Γιαχβέ δημιούργησε και το καλό και το κακό. Αλλά όταν ένας συγγραφέας μετέπειτα αφηγείτο αυτά τα γεγονότα, μετά τη διεύρυνση της Ιουδαϊκής ιδέας για τη φύση του Θεού, δεν τόλμησε να αποδώσει κακό στον Γιαχβέ, γι αυτό είπε: ‘ Και ο Σατανάς ορθώθηκε κατά του Ισραήλ και προκάλεσε τον Δαυίδ να μετρήσει τον Ισραήλ’. Δεν μπορείτε να διακρίνετε πώς μια τέτοια αναφορά μέσα στις Γραφές, δείχνει καθαρά ότι η ιδέα για τη φύση του Θεού συνέχισε να μεγαλώνει από τη μια γενιά στην άλλη;

^{(1599.2) 142:3.10} Και πάλι θα έπρεπε να είχατε διακρίνει το μεγάλωμα της κατανόησης του θεϊκού νόμου αν είχατε διατηρήσει αυτήν την ευρύτερη ιδέα περί θεότητας. Όταν τα παιδιά του Ισραήλ εξήλθαν από την Αίγυπτο, τις ημέρες πριν από την διευρυμένη αποκάλυψη του Γιαχβέ , είχαν δέκα εντολές τις οποίες κρατούσαν σαν νόμο, ακριβώς την εποχή που είχαν κατασκηνώσει μπροστά στο Σινά. Και αυτές οι δέκα εντολές ήταν :

^{(1599.3) 142:3.11} 1. Δεν θα λατρεύεις άλλο Θεό, γιατί ο Κύριος είναι ζηλότυπος Θεός.

^{(1599.4) 142:3.12} 2. Δεν θα κατασκευάζεις φτιαχτούς θεούς.

^{(1599.5) 142:3.13} 3. Δεν θα αμελείς να τηρείς την εορτή των άζυμων ψωμιών.

^{(1599.6) 142:3.14} 4. Από όλα τα αρσενικά ανθρώπου ή ζώων, το πρωτότοκο είναι δικό μου, λέγει ο Κύριος.

^{(1599.7) 142:3.15} 5. Έξι μέρες θα εργάζεσαι, αλλά την έβδομη μέρα θα αναπαύεσαι.

^{(1599.8) 142:3.16} 6. Δεν θα ξεχνάς να τηρείς την εορτή των πρώτων καρπών και την εορτή της συγκομιδής στο τέλος του χρόνου.

^{(1599.9) 142:3.17} 7. Δεν θα προσφέρεις αίμα καμιάς θυσίας μαζί με άζυμο ψωμί.

^{(1599.10) 142:3.18} 8. Η θυσία από την εορτή του Πάσχα δεν θα φυλάγεται για την επομένη ημέρα.

^{(1599.11) 142:3.19} 9. Τα πρώτα των πρώτων καρπών της γης θα τα προσφέρεις στον οίκο του Κυρίου και Θεού σου.

^{(1599.12) 142:3.20} 10. Δεν θα πειράξεις μωρό που θηλάζει στην αγκαλιά της μητέρας του.

^{(1599.13) 142:3.21} Και τότε, ανάμεσα σε αστραπές και βροντές στο Σινά, ο Μωυσής τους έδωσε τις καινούργιες δέκα εντολές, οι οποίες , όλοι θα παραδεχθείτε ότι είναι πιο αξιόλογες εκφράσεις για να συνοδεύουν την διευρυμένη ιδέα του Γιαχβέ περί θεότητας. Και προσέξατε ποτέ, αν και αυτές οι εντολές αναφέρονται δυο φορές στις Γραφές, ότι την πρώτη φορά προσδιορίζεται η απελευθέρωση από την Αίγυπτο σαν η αιτία για την αργία του Σαββάτου, ενώ στην νεότερη καταγραφή, τα προχωρημένα θρησκευτικά πιστεύω των προγόνων μας απαιτούσαν να αλλάξει αυτό και ο λόγος της αργίας του Σαββάτου να είναι η ανάμνηση του γεγονότος της δημιουργίας του κόσμου;

^{(1599.14) 142:3.22} Και μετά θυμάστε ότι για μια ακόμη φορά – κατά τη μεγάλη πνευματική διαφώτιση των ημερών του Ησαΐα – αυτές οι δέκα αρνητικές εντολές άλλαξαν στον μεγάλο και θετικό νόμο της αγάπης, τη νουθεσία να αγαπάτε το Θεό πάνω από όλα και τον πλησίον σας σαν τον εαυτό σας. Και είναι αυτόν τον υπέρτατο νόμο της αγάπης για τον Θεό και τον άνθρωπο που εγώ επίσης κηρύττω σε σας, ότι αποτελεί το κύριο καθήκον του ανθρώπου».

^{(1600.1) 142:3.23} Και όταν τελείωσε να μιλάει, κανένας δεν τον ρώτησε τίποτε. Πήγαν όλοι να κοιμηθούν.

^{(1600.2) 142:4.1} Ο Φλάβιος, ο Ελληνοϊουδαίος, ήταν ένας προσήλυτος που δεν είχε περιτμηθεί ούτε βαπτισθεί. Επειδή ήταν μεγάλος λάτρης του ωραίου στην τέχνη και τη γλυπτική, το σπίτι που κατείχε κατά την παραμονή του στην Ιερουσαλήμ ήταν ένα όμορφο κτίριο. Αυτό το σπίτι ήταν εξεζητημένα στολισμένο με ανεκτίμητους θησαυρούς που είχε μαζέψει από εδώ κι από εκεί στα ταξίδια του ανά τον κόσμο. Όταν πρωτοσκέφτηκε να καλέσει τον Ιησού στο σπίτι του, φοβήθηκε ότι ο Κύριος θα προσβαλλόταν στη θέα αυτών των αναφερομένων εικόνων. Αλλά ο Φλάβιος εξεπλάγη ευχάριστα όταν ο Ιησούς μπήκε στο σπίτι και αντί να τον επιπλήξει, που είχε αυτά τα υποτιθέμενα ειδωλολατρικά αντικείμενα διασκορπισμένα σε όλο το σπίτι, έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για όλη τη συλλογή και έκανε επαινετικές ερωτήσεις για κάθε αντικείμενο, καθώς ο Φλάβιος τον συνόδευε από δωμάτιο σε δωμάτιο, δείχνοντάς του όλα τα αγαπημένα του αγάλματα.

^{(1600.3) 142:4.2} Ο Κύριος είδε ότι ο οικοδεσπότης του είχε μπερδευτεί με τη φιλική του στάση απέναντι στην τέχνη. Έτσι όταν τελείωσαν την επιθεώρηση ολόκληρης της συλλογής, ο Ιησούς είπε: «Επειδή εκτιμάς την ομορφιά των πραγμάτων που δημιούργησε ο Πατέρας μου και πήραν μορφή από τα καλλιτεχνικά χέρια του ανθρώπου, γιατί θα έπρεπε να σε επιπλήξω; Επειδή κάποτε ο Μωυσής προσπάθησε να καταπολεμήσει την ειδωλολατρία και τη λατρεία ψεύτικων θεών, γιατί θα πρέπει όλοι οι άνθρωποι να θυμώνουν με την αναπαραγωγή της χάρης και της ομορφιάς; Σου λέγω, Φλάβιε, τα παιδιά του Μωυσή τον παρεξήγησαν, και σήμερα κατασκευάζουν ψεύτικους θεούς παρά τις απαγορεύσεις του για εικόνες και ομοιώματα πραγμάτων στον ουρανό και στη γη. Αλλά ακόμα και αν ο Μωυσής δίδαξε τέτοιους περιορισμούς στα σκοτεινιασμένα μυαλά εκείνων των ημερών, τι σχέση έχει αυτό με τη σημερινή ημέρα που ο Ουράνιος Πατέρας αποκαλύπτεται σαν το Παγκόσμιο Πνεύμα που κυβερνάει τα πάντα; Και, Φλάβιε, σου δηλώνω ότι στην προσεχή βασιλεία δεν θα διδάσκουν πια ‘Μη λατρεύεις αυτό και μη λατρεύεις εκείνο’, δεν θα ενδιαφέρονται πλέον για εντολές όπως το να αποφεύγουν αυτό και να προσέχουν να μην κάνουν εκείνο, αλλά όλοι θα ενδιαφέρονται για ένα ύψιστο καθήκον. Και αυτό το καθήκον του ανθρώπου εκφράζεται μέσα από δυο μεγάλα προνόμια: ειλικρινή λατρεία για τον αιώνιο Δημιουργό, τον Ουράνιο Πατέρα, και στοργική βοήθεια για τον συνάνθρωπο. Αν αγαπάς το γείτονά σου όσο αγαπάς και τον εαυτό σου, γνωρίζεις πράγματι ότι είσαι παιδί του Θεού.

^{(1600.4) 142:4.3} Σε μια εποχή που ο Πατέρας μου δεν ήταν καλά κατανοητός, ο Μωυσής ήταν δικαιολογημένος για τις προσπάθειές του να αντισταθεί στην ειδωλολατρία, αλλά στην εποχή που έρχεται ο Πατέρας θα έχει αποκαλυφθεί στη ζωή του Γιου του. Και αυτή η νέα αποκάλυψη του Θεού θα κάνει για πάντα ανώφελη τη σύγχυση του Δημιουργού Πατέρα με τα είδωλα από πέτρα ή τις εικόνες από χρυσό και ασήμι. Από δω και πέρα θα μπορούν οι άνθρωποι να απολαμβάνουν τους καλλιτεχνικούς θησαυρούς χωρίς να μπερδεύουν την εκτίμηση τέτοιας υλικής ομορφιάς με τη λατρεία και το έργο του Ουράνιου Πατέρα, του Θεού όλων των πραγμάτων και όλων των όντων».

^{(1600.5) 142:4.4} Ο Φλάβιος πίστεψε όλα όσα του δίδαξε ο Ιησούς. Την επομένη πήγαν στη Βηθανία πέρα από τον Ιορδάνη και βαπτίστηκε από τους μαθητές του Ιωάννη. Και αυτό το έκανε επειδή οι απόστολοι του Ιησού δεν βάπτιζαν ακόμα τους πιστούς. Όταν ο Φλάβιος επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, έκανε μεγάλη γιορτή προς τιμήν του Ιησού και προσκάλεσε εξήντα από τους φίλους του. Και πολλοί από αυτούς τους καλεσμένους έγιναν επίσης πιστοί του μηνύματος της ερχόμενης βασιλείας.

^{(1601.1) 142:5.1} Ένα από τα μεγαλύτερα κηρύγματα που έκανε ο Ιησούς στο ναό αυτήν την εβδομάδα του Πάσχα ήταν η απάντηση για μια ερώτηση που έγινε από έναν ακροατή, ένα άνδρα από τη Δαμασκό. Αυτός ο άνδρας ρώτησε τον Ιησού: «Διδάσκαλε, πώς θα γνωρίζουμε με βεβαιότητα ότι σε έστειλε ο Θεός και ότι αληθινά θα εισέλθουμε σε αυτή τη βασιλεία που εσύ και οι απόστολοί σου ανακοινώνετε ότι έφτασε;». Και ο Ιησούς απάντησε:

^{(1601.2) 142:5.2} «Σύμφωνα με το μήνυμά μου και τη διδασκαλία των μαθητών μου, θα πρέπει να τους κρίνετε από τους καρπούς τους. Αν σας κηρύττουμε τις αλήθειες του πνεύματος, το πνεύμα θα μαρτυρήσει στις καρδιές σας ότι το μήνυμά μας είναι αυθεντικό. Όσον αφορά τη βασιλεία και την επιβεβαίωσή της αποδοχής σας από τον Πατέρα στον ουρανό, επιτρέψατέ μου να σας ρωτήσω ποιος πατέρας από εσάς, που είναι αξιέπαινος και καλοκάγαθος πατέρας, θα άφηνε το παιδί του στην αγωνία ή την αβεβαιότητα σχετικά με τη θέση του στην οικογένεια ή τη σίγουρη θέση στην αγάπη της καρδιάς του πατέρα του; Εσείς οι γήινοι πατεράδες ευχαριστιέστε βασανίζοντας τα παιδιά σας με την ανασφάλεια για τη θέση τους στη διαρκή αγάπη της καρδιάς σας; Ούτε ο Πατέρας σας στους ουρανούς αφήνει τα πιστά παιδιά του μέσα στο πνεύμα της αμφιβολίας και της αβεβαιότητας σχετικά με τη θέση τους στη βασιλεία. Αν δεχτείτε το Θεό σαν Πατέρα σας, τότε όντως, αληθινά είστε τα παιδιά του Θεού. Και αν είστε παιδιά, είστε βέβαια και για τη θέση που βρίσκεστε σχετικά με την αιώνια και θεϊκή υική σχέση. Αν πιστεύετε τα λόγια μου, τότε πιστεύετε σε Εκείνον που με έστειλε και με αυτή την πίστη στον Πατέρα έχετε εξασφαλίσει τη θέση σας στην ουράνια πολιτεία. Αν πράττετε το θέλημα του Πατέρα στους ουρανούς, δεν θα αποτύχετε στην επίτευξη της αιώνιας ζωής και προόδου στο θεϊκό βασίλειο.

^{(1601.3) 142:5.3} Το Ύψιστο Πνεύμα θα φέρει τη μαρτυρία στο πνεύμα σας ότι είστε πράγματι τα παιδιά του Θεού. Και αν είστε τα παιδιά του Θεού, τότε έχετε γεννηθεί από το πνεύμα του Θεού, και οιοσδήποτε έχει γεννηθεί από το πνεύμα έχει μέσα του τη δύναμη να υπερνικήσει κάθε αμφιβολία, και αυτή είναι η νίκη που ξεπερνάει κάθε αβεβαιότητα, όπως το πιστεύω σας.

^{(1601.4) 142:5.4} Ο προφήτης Ησαΐας είχε πει μιλώντας εκείνη την εποχή: ‘ Όταν το πνεύμα εκχύεται πάνω μας από ψηλά, τότε το έργο της δικαιοσύνης θα γίνει ειρήνη, ηρεμία και βεβαιότητα για πάντα’. Και σε όλους όσους πιστεύουν πραγματικά αυτό το ευαγγέλιο, θα γίνω εγγυητής για την υποδοχή τους στην αιώνια ευσπλαχνία και την αιώνια ζωή του βασιλείου του Πατέρα μου. Εσείς, λοιπόν, που ακούτε αυτό το μήνυμα και πιστεύετε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας είστε παιδιά του Θεού και έχετε αιώνια ζωή. Και η απόδειξη σε όλο τον κόσμο ότι έχετε γεννηθεί από το πνεύμα είναι ότι ειλικρινά αγαπάτε ο ένας τον άλλο».

^{(1601.5) 142:5.5} Το πλήθος των ακροατών παρέμεινε πολλές ώρες με τον Ιησού, κάνοντας πολλές ερωτήσεις και ακούγοντας προσεκτικά τις ενθαρρυντικές απαντήσεις του. Ακόμα και οι απόστολοι είχαν ενθαρρυνθεί από τη διδασκαλία του Ιησού ώστε να κηρύττουν το ευαγγέλιο της βασιλείας με περισσότερη δύναμη και βεβαιότητα. Αυτή η εμπειρία στην Ιερουσαλήμ αποτέλεσε μεγάλη έμπνευση για τους δώδεκα. Ήταν η πρώτη τους επαφή με τόσο τεράστια πλήθη και πήραν πολύτιμα μαθήματα τα οποία, αποδείχτηκε ότι, έδωσαν μεγάλη βοήθεια στο μετέπειτα έργο τους.

^{(1601.6) 142:6.1} Ένα απόγευμα, στο σπίτι του Φλάβιου, ήρθε να δει τον Ιησού κάποιος Νικόδημος, ένας πλούσιος και ηλικιωμένος, μέλος του Ιουδαϊκού Σανχεντρίν. Είχε ακούσει πολλά για τη διδασκαλία του Γαλιλαίου και έτσι ένα απόγευμα πήγε να τον ακούσει, καθώς δίδασκε στην αυλή του ναού. Θα πήγαινε και άλλες φορές ν’ ακούσει τον Ιησού να κηρύττει, αλλά φοβόταν μην τον δουν οι άνθρωποι που παρακολουθούσαν τη διδασκαλία, γιατί οι Ιουδαίοι άρχοντες είχαν ήδη έρθει σε τόση διαφωνία με τον Ιησού που κανένα μέλος του Σανχεντρίν δεν θα ήθελε να φανεί ότι ταυτιζόταν μαζί του. Έτσι ο Νικόδημος κανόνισε με τον Ανδρέα να δει τον Ιησού ιδιαιτέρως μετά το πέσιμο της νύχτας αυτό το ιδιαίτερο βράδυ. Ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης βρίσκονταν στον κήπο του Φλάβιου όταν ξεκίνησε η συνέντευξη, αλλά αργότερα μπήκαν όλοι στο σπίτι όπου συνεχιζόταν η συζήτηση.

^{(1602.1) 142:6.2} Καλωσορίζοντας το Νικόδημο, ο Ιησούς δεν έδειξε κάποια ιδιαίτερη υπακοή, μιλώντας μαζί του δεν υπήρξε καμία δέσμευση ή ανάρμοστη πειστικότητα. Ο Κύριος δεν προσπάθησε να αποκρούσει τον εχέμυθο επισκέπτη, ούτε χρησιμοποίησε σαρκασμούς. Καθ’ όλη τη συνδιαλλαγή με τον εξέχοντα επισκέπτη, ο Ιησούς ήταν ήρεμος, σοβαρός και αξιοπρεπής. Ο Νικόδημος δεν ήταν επίσημος εκπρόσωπος του Σανχεντρίν. Είχε έρθει να δει τον Ιησού επειδή έδειχνε εξ ολοκλήρου προσωπικό και ειλικρινές ενδιαφέρον για τα κηρύγματα του Κυρίου.

^{(1602.2) 142:6.3} Αφού τον σύστησε ο Φλάβιος, ο Νικόδημος είπε: «Διδάσκαλε, γνωρίζουμε ότι είσαι δάσκαλος σταλμένος από τον Θεό, γιατί ένας απλός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να διδάσκει τοιουτοτρόπως, εκτός και αν ο Θεός ήταν μαζί του. Και επιθυμώ να μάθω περισσότερα για τη διδασκαλία σου σχετικά με την ερχόμενη βασιλεία».

^{(1602.3) 142:6.4} Ο Ιησούς απάντησε στο Νικόδημο: «Αληθώς, αληθώς, σου λέγω Νικόδημε, εάν δεν γεννηθεί κανείς άνωθεν, δεν μπορεί να δει τη βασιλεία του Θεού». Τότε απάντησε ο Νικόδημος: «Πώς μπορεί να γεννηθεί ξανά ένας άνθρωπος όταν είναι γέρος; Δεν μπορεί να εισέλθει για δεύτερη φορά στην κοιλιά της μητέρας του και να γεννηθεί».

^{(1602.4) 142:6.5} Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Ωστόσο, σου δηλώνω, αν δεν γεννηθεί κανείς από το πνεύμα, δεν μπορεί να μπει στη βασιλεία του Θεού. Εκείνο που έχει γεννηθεί από τη σάρκα είναι σάρκα, και εκείνο που έχει γεννηθεί από το Πνεύμα είναι πνεύμα. Αλλά μη σου φαίνεται περίεργο που σου είπα ότι πρέπει να γεννηθείς από επάνω. Όταν φυσάει ο άνεμος, ακούς το θρόισμα των φύλλων, αλλά δεν βλέπεις τον άνεμο – από πού έρχεται ή προς τα πού πηγαίνει – έτσι είναι καθένας που είναι γεννημένος από το Πνεύμα. Με τα μάτια της σάρκας μπορείς να παρατηρήσεις τις εκδηλώσεις του πνεύματος, αλλά δεν μπορείς στην πράξη να διακρίνεις το Πνεύμα».

^{(1602.5) 142:6.6} Ο Νικόδημος απάντησε: «Δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να συμβεί αυτό;». Ο Ιησούς απάντησε: «Πώς γίνεται εσύ, διδάσκαλος του Ισραήλ και δεν τα γνωρίζεις όλα αυτά; Είναι λοιπόν καθήκον όσων γνωρίζουν την ύπαρξη του πνεύματος να αποκαλύψουν αυτά τα πράγματα σε εκείνους που διακρίνουν μόνο τις εκδηλώσεις του υλικού κόσμου. Αλλά θα μας πιστέψεις αν σου μιλήσουμε για τις αλήθειες του ουρανού; Έχεις το θάρρος, Νικόδημε, να πιστέψεις σ’ έναν που κατέβηκε από τον ουρανό, ακόμα και στο Γιο του Ανθρώπου;

^{(1602.6) 142:6.7} Τότε ρώτησε ο Νικόδημος: «Πώς μπορώ να αρχίσω να στηρίζομαι πάνω σ’ αυτό το πνεύμα που θα προετοιμάσει την είσοδό μου στη βασιλεία;». Ο Ιησούς απάντησε: «Ήδη κατοικεί μέσα σου το πνεύμα του Πατέρα μου. Αν αφήσεις να σε οδηγήσει το πνεύμα από ψηλά, πολύ σύντομα θα αρχίσεις να βλέπεις με τα μάτια του πνεύματος και μετά έχοντας επιλέξει ολόψυχα την καθοδήγηση του πνεύματος, θα αναγεννηθείς από το πνεύμα μέχρις ότου μόνος σκοπός της ζωής σου γίνει το να κάνεις το θέλημα του Πατέρα σου που είναι στον ουρανό. Αφού δε, αναγεννηθείς από το πνεύμα και είσαι ευτυχισμένα μέσα στη βασιλεία του Θεού, θα αρχίσεις να δέχεσαι στη ζωή σου τους καρπούς του πνεύματος».

^{(1602.7) 142:6.8} Ο Νικόδημος ήταν τελείως ειλικρινής. Εντυπωσιάστηκε βαθύτατα αλλά έφυγε μπερδεμένος. Ο Νικόδημος είχε πετύχει να ολοκληρωθεί σαν άτομο με αυτοδύναμη πνευματική ανάπτυξη, αυτοσυγκράτηση και ακόμα υψηλές ηθικές αξίες. Ήταν καλλιεργημένος, εγωιστικός και αλτρουιστικός, αλλά δεν ήξερε πώς να υποτάξει τη δική του θέληση στη θέληση του θεϊκού Πατέρα, σαν ένα μικρό παιδί, που είναι πρόθυμο να υποταχθεί στην καθοδήγηση ενός σοφού και στοργικού γήινου πατέρα, και ως εκ τούτου να γίνει αληθινός γιος του Θεού, ένας προοδευτικός διάδοχος του αιώνιου βασιλείου.

^{(1603.1) 142:6.9} Αλλά ο Νικόδημος πράγματι είχε αρκετή πίστη ικανή για να γαντζωθεί στη βασιλεία. Διαμαρτυρήθηκε άτολμα, όταν οι συνάδελφοί του στο Σανχεντρίν ζήτησαν να καταδικάσουν τον Ιησού χωρίς να τον εξετάσουν. Μαζί όμως με τον Ιωσήφ από την Αριμαθαία, αργότερα παραδέχτηκε τολμηρά την πίστη του και ζήτησε το σώμα του Ιησού, όταν οι περισσότεροι από τους μαθητές του Ιησού είχαν εξαφανιστεί από το φόβο εξαιτίας των σκηνών του μαρτυρίου και του τελικού θανάτου του Κυρίου τους.

^{(1603.2) 142:7.1} Μετά τη γεμάτη δραστηριότητα περίοδο της διδασκαλίας και της προσωπικής εργασίας κατά την εβδομάδα του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς πέρασε την επόμενη Τετάρτη στη Βηθανία, μαζί με τους αποστόλους, αναπαυόμενος. Εκείνο το μεσημέρι, ο Θωμάς ρώτησε κάτι που απαιτούσε μεγάλη και διδακτική απάντηση. Είπε ο Θωμάς: «Κύριε, την ημέρα που μας είχες στείλει σαν πρεσβευτές της βασιλείας, μας είπες πολλά πράγματα , μας δίδαξες σχετικά με τον τρόπο ζωής μας, αλλά τι θα διδάσκουμε τα πλήθη; Πώς θα ζουν αυτοί οι άνθρωποι μετά τον ολοκληρωτικό ερχομό της βασιλείας; Οι μαθητές σου θα έχουν σκλάβους; Οι πιστοί σου θα αποζητούν την φτώχεια και θα αποφεύγουν την περιουσία; Μήπως θα επικρατήσει το έλεος και δεν θα χρειάζεται πια ο νόμος και η δικαιοσύνη;». Ο Ιησούς και οι δώδεκα πέρασαν όλο το απόγευμα και το βράδυ, μετά το δείπνο, συζητώντας τις ερωτήσεις του Θωμά. Για τους σκοπούς αυτής της καταγραφής παρουσιάζουμε την παρακάτω περίληψη των οδηγιών του Κυρίου:

^{(1603.3) 142:7.2} Ο Ιησούς προσπάθησε κατ’ αρχάς να κάνει σαφές στους αποστόλους του ότι και ο ίδιος βρισκόταν στη γη ζώντας μια μοναδική ζωή με σάρκα, και ότι αυτοί, οι δώδεκα καλέστηκαν να συμμετάσχουν στην εμπειρία αυτής της ενσάρκωσης του Γιου του Ανθρώπου, και αυτοί σαν συνεργάτες του έπρεπε να μοιραστούν τους πολλούς ιδιαίτερους περιορισμούς και υποχρεώσεις ολόκληρης της εμπειρίας στη γη. Υπήρχε ένας θολός υπαινιγμός ότι ο Γιος του Ανθρώπου ήταν το μόνο άτομο που έζησε ποτέ στη γη, που μπορούσε συγχρόνως να δει μέσα στην ίδια την καρδιά του Θεού και μέσα στα βάθη της ψυχής του ανθρώπου.

^{(1603.4) 142:7.3} Με απόλυτη σαφήνεια ο Ιησούς εξήγησε ότι η Βασιλεία των Ουρανών ήταν μια εξελικτική εμπειρία, που άρχιζε εδώ στη γη και προοδευτικά δια μέσου διαδοχικών επιπέδων ζωής έφτανε στον Παράδεισο. Στην πορεία της νύχτας δήλωσε οριστικά ότι ο «όρος βασιλεία» δεν ήταν ο καλύτερος για να επεξηγήσει τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό.

^{(1603.5) 142:7.4} Χρησιμοποιούσε τέτοια σχήματα λόγου γιατί ο Ιουδαϊκός λαός περίμενε τη βασιλεία, και γιατί ο Ιωάννης είχε κηρύξει χρησιμοποιώντας τους όρους της ερχόμενης βασιλείας. Είπε πάλι ο Ιησούς: «Ο κόσμος μιας άλλης εποχής θα καταλάβει καλύτερα το ευαγγέλιο της βασιλείας όταν θα παρουσιαστεί με όρους που εκφράζουν τις οικογενειακές σχέσεις – όταν ο άνθρωπος κατανοήσει τη θρησκεία σαν τη διδασκαλία της πατρότητας του Θεού και της αδελφότητας του ανθρώπου, σε υική σχέση με το Θεό». Μετά ο Κύριος μίλησε κάμποσο για τη γήινη οικογένεια σαν αντικατοπτρισμό της ουράνιας οικογένειας, επανατοποθετώντας τους δυο βασικούς νόμους της ζωής: Την πρώτη εντολή της αγάπης προς τον πατέρα, την κεφαλή της οικογένειας, και τη δεύτερη εντολή της αμοιβαίας αγάπης ανάμεσα στα παιδιά, να αγαπάς τον αδελφό σου σαν τον εαυτό σου. Και μετά εξήγησε ότι μια τέτοια ποιότητα αδελφικής αγάπης θα φανερωθεί σταθερά μέσα στην ανιδιοτελή και στοργική κοινωνική υπηρεσία.

^{(1603.6) 142:7.5} Μετά ακολούθησε η αξιομνημόνευτη συζήτηση των βασικών χαρακτηριστικών της οικογενειακής ζωής και την εφαρμογή τους στη σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ο Ιησούς δήλωσε ότι μια αληθινή οικογένεια βασίζεται στους επτά επόμενους παράγοντες:

^{(1604.1) 142:7.6} 1. Ο παράγων της ύπαρξης. Η συγγένεια με τη φύση και τα φαινόμενα που προέρχονται από την ομοιότητα της θνητότητας συνυπάρχουν μέσα στην οικογένεια. Τα παιδιά κληρονομούν μερικά γονικά γνωρίσματα. Τα παιδιά κατάγονται από τους γονείς. Η προσωπικότητα εξαρτάται από τις ενέργειες των γονέων. Η συγγένεια πατέρα και παιδιού είναι έμφυτη σε όλη τη φύση και διαπερνά όλες τις ζωντανές υπάρξεις.

^{(1604.2) 142:7.7} 2. Ασφάλεια και ευχαρίστηση. Οι αληθινοί πατεράδες ευχαριστούνται πολύ να παρέχουν τα αναγκαία στα παιδιά τους. Πολλοί πατεράδες δεν ευχαριστούνται να παρέχουν μόνο τα απολύτως αναγκαία στα παιδιά τους αλλά χαίρονται να τους παρέχουν επίσης και εφόδια για ευχαρίστηση.

^{(1604.3) 142:7.8} 3. Εκπαίδευση και εκγύμναση. Οι σοφοί πατεράδες σχεδιάζουν προσεκτικά την εκπαίδευση και την ικανοποιητική εκγύμναση των αγοριών και των κοριτσιών τους. Σαν νέοι προετοιμάζονται για τις μεγαλύτερες ευθύνες της μετέπειτα ζωής.

^{(1604.4) 142:7.9} 4. Πειθαρχία και περιορισμός. Πατεράδες με σωστή κρίση ενεργούν κατάλληλα για την απαραίτητη πειθαρχία, καθοδήγηση, διόρθωση και μερικές φορές περιορισμό των νεαρών και ανώριμων βλαστών τους.

^{(1604.5) 142:7.10} 5. Συντροφικότητα και πίστη. Ο στοργικός πατέρας κρατάει εχέμυθη και τρυφερή επαφή με τα παιδιά του. Έχει πάντα το αυτί πρόθυμο να ακούσει τις αιτήσεις τους. Είναι πάντα έτοιμος να μοιραστεί τις κακουχίες τους και τα βοηθάει στις δυσκολίες τους. Ο πατέρας ενδιαφέρεται πάνω από όλα για την προοδευτική ευημερία του απογόνου του.

^{(1604.6) 142:7.11} 6. Αγάπη και έλεος. Ένας συμπονετικός πατέρας συγχωρεί απλόχερα. Οι πατεράδες δεν μνησικακούν προς τα παιδιά τους. Οι πατεράδες δεν είναι σαν τους δικαστές, τους εχθρούς ή τους πιστωτές. Οι πραγματικές οικογένειες έχουν χτιστεί πάνω στην επιείκεια, την υπομονή και τη συγχώρεση.

^{(1604.7) 142:7.12} 7. Προμήθεια για το μέλλον. Οι εγκόσμιοι πατεράδες αγαπούν να αφήνουν κληρονομιά στα παιδιά τους. Η οικογένεια συνεχίζει από τη μια γενιά στην άλλη. Ο θάνατος σταματάει μόνο μια γενιά και σηματοδοτεί την αρχή μιας άλλης. Ο θάνατος βάζει τέλος σε μια ατομική ζωή αλλά όχι απαραίτητα στην οικογένεια.

^{(1604.8) 142:7.13} Επί ώρες ο Κύριος κουβέντιαζε τις εφαρμογές αυτών των χαρακτηριστικών της οικογενειακής ζωής στις σχέσεις του ανθρώπου, του γήινου παιδιού με το Θεό, τον Ουράνιο Πατέρα. και αυτό ήταν το συμπέρασμά του: «Αυτήν τη ολοκληρωμένη σχέση ενός γιου προς τον Πατέρα, τον οποίο γνωρίζω στην τελειότητα, και που πρέπει όλοι σας να επιτύχετε στο αιώνιο μέλλον, εγώ έχω ήδη επιτύχει. Ο Γιος του Ανθρώπου προετοιμάζεται να ανέλθει στα δεξιά του Πατρός, έτσι ώστε μέσα από εμένα να ανοίξει φαρδύς ο δρόμος για όλους σας να δείτε το Θεό και πριν το τέλος της ένδοξης πορείας να γίνετε τέλειοι, όπως ο Πατέρας σας στον Ουρανό είναι τέλειος».

^{(1604.9) 142:7.14} Όταν οι απόστολοι άκουσαν αυτές τις αιφνιδιαστικές κουβέντες, ξαναθυμήθηκαν τις αναγγελίες που έκανε ο Ιωάννης την εποχή της βάφτισης του Ιησού και ξαναθυμήθηκαν ζωηρά αυτήν την εμπειρία, όταν μετά το θάνατο και την ανάσταση του Κυρίου συνέχισαν το κήρυγμα και τη διδασκαλία τους.

^{(1604.10) 142:7.15} Ο Ιησούς είναι θεϊκός Γιος, που έχει την απόλυτη εμπιστοσύνη του Συμπαντικού Πατέρα. Βρισκόταν μαζί με τον Πατέρα και τον καταλάβαινε πλήρως. Έζησε τώρα αυτή τη γήινη ζωή προς πλήρη ικανοποίηση του Πατέρα, και αυτή η ενσάρκωση τον έκανε δυνατό να καταλάβει τον άνθρωπο. Ο Ιησούς ήταν η τελειοποίηση του ανθρώπου. Κατόρθωσε να φτάσει σε τέτοια τελειότητα την οποία είναι προορισμένοι να φτάσουν όλοι οι αληθινοί πιστοί δια μέσου αυτού. Ο Ιησούς αποκάλυψε ένα Θεό τελειότητας στον άνθρωπο και παρουσίασε με τον εαυτό του τον τελειοποιημένο γιο της κυριαρχίας στο Θεό.

^{(1605.1) 142:7.16} Αν και ο Ιησούς συζητούσε για αρκετές ώρες, ο Θωμάς δεν είχε ικανοποιηθεί ακόμα γιατί είπε: «Κύριε, βρίσκουμε ότι ο ουράνιος Πατέρας δεν έχει φερθεί πάντα ευγενικά και ευσπλαχνικά σε μας. Πολλές φορές υποφέρουμε με θλίψη στη γη και οι προσευχές μας δεν εισακούονται πάντα. Σε ποιο σημείο έχουμε παραλείψει να πιάσουμε το νόημα της διδασκαλίας σου;».

^{(1605.2) 142:7.17} Αποκρίθηκε ο Ιησούς: «Θωμά, Θωμά, πότε πια θα αποκτήσεις την ικανότητα να ακούς με το αυτί του πνεύματος; Πότε τελικά θα διακρίνεις ότι αυτή η βασιλεία είναι πνευματική βασιλεία και ότι ο Πατέρας μου είναι επίσης ένα πνευματικό ον; Δεν αντιλαμβάνεσαι ότι σας διδάσκω σαν πνευματικά παιδιά της πνευματικής οικογένειας του ουρανού, της οποίας η κεφαλή είναι ένα ατελεύτητο και αιώνιο πνεύμα; Δεν θα μου επιτρέψεις να χρησιμοποιώ τη γήινη οικογένεια σαν παράδειγμα της θεϊκής συγγένειας χωρίς να εφαρμόζεις κατά γράμμα τη διδασκαλία μου στις υλικές υποθέσεις; Δεν μπορεί το μυαλό σας να ξεχωρίσει την πνευματική πραγματικότητα της βασιλείας από τα υλικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της εποχής; Όταν μιλάω τη γλώσσα του πνεύματος, γιατί επιμένετε να μεταφράζετε το νόημα στη γλώσσα της σάρκας μόνο και μόνο επειδή τολμώ να χρησιμοποιώ κοινοτοπίες και κυριολεκτικές συγγένειες για τους σκοπούς της επεξήγησης; Παιδιά μου, σας ικετεύω να σταματήσετε να εφαρμόζετε τη διδασκαλία της βασιλείας του πνεύματος στις ιδιοτελείς υποθέσεις που έχουν να κάνουν με δουλεία, φτώχεια, σπίτια και κτήματα, και τα υλικά προβλήματα της ανθρώπινης αμεροληψίας και δικαιοσύνης. Αυτά τα εγκόσμια θέματα ενδιαφέρουν τους ανθρώπους του κόσμου τούτου, και ενώ κατά ένα τρόπο επηρεάζουν όλους, εσείς έχετε κληθεί να με παρουσιάσετε στον κόσμο όπως παρουσιάζω εγώ τον Πατέρα μου. Είστε πνευματικοί πρεσβευτές ενός πνευματικού βασιλείου, ειδικοί αντιπρόσωποι του πνευματικού Πατέρα. Αλλά τώρα θα έπρεπε πια να είναι δυνατό να σας διδάσκω σαν να είστε τέλειοι ενήλικες του πνευματικού βασιλείου. Μήπως πρέπει να σας μιλάω σαν σε παιδιά; Δεν θα μεγαλώσετε ποτέ σε πνευματική αντίληψη; Όπως και νάναι, σας αγαπώ και θα σας συνοδεύσω μέχρι το τέλος της σάρκινης συνεργασίας μας. Και ακόμα το πνεύμα μου θα σας προστατεύει σε όλο τον κόσμο».

^{(1605.3) 142:8.1} Με το τέλος του Απριλίου η αντίθεση του Ιησού με τους Φαρισαίους και τους Σαδδουκαίους είχε γίνει τόσο αποφασιστική ώστε ο Κύριος και οι απόστολοι αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ για λίγο, πηγαίνοντας να εργασθούν νότια, στη Βηθανία και τη Χεβρώνα. Όλο το Μάιο τον πέρασαν εργαζόμενοι προσωπικά σε αυτές τις πόλεις και ανάμεσα σε κόσμο από τα γύρω χωριά. Δεν έγινε κανένα δημόσιο κήρυγμα σ’ αυτό το ταξίδι, μόνο επισκέψεις από σπίτι σε σπίτι. Ένα μέρος του καιρού εκείνου, ενώ οι απόστολοι δίδασκαν το ευαγγέλιο και εξυπηρετούσαν τους άρρωστους, ο Ιησούς και ο Άμπνερ το πέρασαν στο Ενγκέδι, επισκεπτόμενοι την εκεί αποικία των Ναζαριτών. Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε περάσει από αυτό το μέρος όταν ο Άμπνερ ήταν αρχηγός της ομάδας. Πολλοί από την αδελφότητα των Ναζαριτών πίστεψαν στον Ιησού, αλλά η πλειονότης αυτών των ασκητικών και εκκεντρικών ανδρών αρνήθηκε να τον δεχτεί σαν δάσκαλο σταλμένο από τον ουρανό γιατί δεν δίδασκε νηστεία και άλλες μορφές αυταπάρνησης.

^{(1605.4) 142:8.2} Ο κόσμος σ’ εκείνη την περιοχή δεν γνώριζε ότι ο Ιησούς είχε γεννηθεί στην Βηθλεέμ. Υπέθεταν πάντα ότι ο Κύριος είχε γεννηθεί στη Ναζαρέτ, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των μαθητών του, αλλά οι δώδεκα γνώριζαν την υπόθεση.

^{(1605.5) 142:8.3} Αυτή η παραμονή στο νότιο μέρος της Ιουδαίας ήταν μια ξεκούραστη αλλά και γόνιμη περίοδος εργασίας, πολλές ψυχές προστέθηκαν στη Βασιλεία. Τις πρώτες μέρες του Ιουνίου η κινητοποίηση κατά του Ιησού είχε τόσο κατευναστεί στην Ιερουσαλήμ ώστε ο Κύριος και οι απόστολοι επέστρεψαν για να διδάξουν και ανακουφίσουν πιστούς.

^{(1606.1) 142:8.4} Αν και ο Ιησούς και οι απόστολοι πέρασαν όλο τον Ιούνιο μέσα ή κοντά στην Ιερουσαλήμ, δεν έκαναν δημόσια κηρύγματα κατ’ αυτήν την περίοδο. Ζούσαν τον περισσότερο καιρό σε σκηνές, τις οποίες έστησαν σε ένα σκιερό κήπο ή αγρό, γνωστό εκείνη την εποχή σαν Γεθσημανή. Αυτός ο κήπος είχε χτιστεί στη δυτική κλιτύ του όρους των Ελαιών όχι μακριά από το ρυάκι Κιδρών. Τα Σάββατα τα πέρναγαν συνήθως στο σπίτι του Λάζαρου και των αδελφών του, στη Βηθανία. Ο Ιησούς μπήκε εντός των τειχών της Ιερουσαλήμ μόνο λίγες φορές, αλλά ένα μεγάλο πλήθος ενδιαφερομένων αναζητητών ήρθαν έξω μέχρι τη Γεθσημανή να τον επισκεφθούν. Μια Παρασκευή βράδυ ο Νικόδημος και κάποιος Ιωσήφ από την Αριμαθαία ριψοκινδύνεψαν να πάνε να δουν τον Ιησού αλλά γύρισαν πίσω από φόβο, αν και είχαν φτάσει έξω από την είσοδο της σκηνής του Κυρίου. Και φυσικά, δεν αντιλήφθηκαν ότι ο Ιησούς ήξερε όλα αυτά τα γεγονότα.

^{(1606.2) 142:8.5} Όταν οι άρχοντες των Ιουδαίων έμαθαν ότι ο Ιησούς επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ, ετοιμάστηκαν να τον συλλάβουν αλλά όταν παρατήρησαν ότι δεν έκανε δημόσιο κήρυγμα, συμπέραναν ότι είχε φοβηθεί από την προηγούμενη κινητοποίηση και αποφάσισαν να του επιτρέψουν να συνεχίσει τη διδασκαλία του με αυτόν τον ιδιωτικό τρόπο χωρίς να τον ενοχλήσουν περισσότερο. Και έτσι τα πράγματα κύλησαν ήρεμα μέχρι τις τελευταίες μέρες του Ιουνίου, όταν ο Σίμων, ένα μέλος του Σανχεντρίν, ενστερνίστηκε δημόσια τη διδασκαλία του Ιησού, δηλώνοντάς το ο ίδιος μπροστά στους άρχοντες των Ιουδαίων. Αμέσως μια καινούργια κινητοποίηση για τη σύλληψη του Ιησού ξεπετάχτηκε και φούντωσε τόσο πολύ που ο Κύριος αποφάσισε να αποσυρθεί στις πόλεις της Σαμάρειας και της Δεκάπολης.