ΕΓΓΡΑΦΟ 176, ΤΡΙΤΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΩΝ ΕΛΑΙΩΝ

^{(1912.1) 176:0.1} Εκείνη την Τρίτη το απόγευμα, όταν ο Ιησούς και οι απόστολοι έβγαιναν από τον ναό για να πάνε στο καταυλισμό της Γεσθημανή, ο Ματθαίος, τραβώντας την προσοχή στην κατασκευή του ναού, είπε: «Κύριε, κοίταξε με τι τρόπο είναι κτισμένο αυτό το κτίριο. Βλέπεις τις ογκώδεις πέτρες και τον ωραίο στολισμό¨ γίνεται ποτέ να καταστραφούν αυτά τα κτίρια;» Καθώς πήγαιναν προς το Όρος των Ελαιών, ο Ιησούς είπε: «Βλέπεις αυτές τις πέτρες και τον μεγαλοπρεπή ναό¨ αλήθεια σας λέγω: Στις μέρες που έρχονται σύντομα δεν θα μείνει ούτε μια πέτρα πάνω στην άλλη. Όλες θα γκρεμιστούν.» Αυτές οι παρατηρήσεις που περιέγραφαν την καταστροφή του ιερού ναού προξένησαν την περιέργεια των αποστόλων καθώς περπατούσαν πίσω από τον Κύριο¨ δεν μπορέσουν να συλλάβουν με τον νου τους κανένα γεγονός που θα προξενούσε την καταστροφή του ναού, εκτός από το τέλος του κόσμου.

^{(1912.2) 176:0.2} Για να αποφύγουν τα πλήθη που περνούσαν από την κοιλάδα της Κιδρώνας προς την Γεσθημανή, ο Ιησούς και οι συνεργάτες του προτίμησαν να ανέβουν από την δυτική πλαγιά του Όρους των Ελαιών, για κάποια σύντομη απόσταση και μετά να ακολουθήσουν ένα μονοπάτι που οδηγούσε προς τον ιδιωτικό τους καταυλισμό κοντά στην Γεσθημανή που βρισκόταν κοντά στον τόπο της δημόσιας κατασκήνωσης. Καθώς γύρισαν για να αφήσουν τον δρόμο που οδηγούσε στην Βηθανία , παρατήρησαν τον ναό, που ήταν πανέμορφος μέσα στις αχτίδες του ηλιοβασιλέματος¨ και ενώ βρισκόντουσαν στο βουνό, είδαν τα φώτα της πόλης να εμφανίζονται και να κοίταζαν την ομορφιά του φωτισμένου ναού¨ και εκεί, κάτω από το γλυκό φως της πανσέληνου, ο Ιησούς και οι δώδεκα κάθισαν. Ο Κύριος τους μιλούσε, και ο Ναθαναήλ έκανε την εξής ερώτηση: «Πες μας Κύριε, πως θα ξέρουμε πότε θα γίνουν αυτά τα γεγονότα;»

^{(1912.3) 176:1.1} Απαντώντας στην ερώτηση του Ναθαναήλ, ο Ιησούς είπε: «Ναι, θα σας πω για τον καιρό που αυτός ο λαός θα έχει ξεχειλίσει αυτό το ποτήρι της ανομίας του¨ όταν η δικαιοσύνη κατέβει γοργά πάνω στην πόλη των πατέρων μας. Εγώ πρόκειται να σας αφήσω¨ θα πάω στον Πατέρα. Αφού θα έχω φύγει, προσέξτε να μην εξαπατηθείτε από κανέναν γιατί πολλοί θα ΄έρθουν σαν απελευθερωτές και θα αποπλανήσουν πολλούς. Όταν ακούσετε για πολέμους και φήμες πολέμου, μην ταραχτείτε, γιατί παρόλο που όλα αυτά θα γίνουν, το τέλος της Ιερουσαλήμ δεν θα είναι αυτό. Δεν θα έπρεπε να ταραχτείτε από λιμούς και σεισμούς¨ ούτε θα έπρεπε να ανησυχείτε μήπως συλληφθείτε από τις αστικές αρχές και διωχθείτε από για χάη του ευαγγελίου. Θα σας διώξουν από την συναγωγή και θα φυλακιστείτε για χάρη μου, και μερικοί από εσάς θα σκοτωθείτε. Όταν σας φέρουν ενώπιον των κυβερνητών και των ηγετών, θα είναι για να μαρτυρήσετε για την πίστη σας και να δείξετε την σταθερότητά σας στο ευαγγέλιο της βασιλείας. Και όταν σταθείτε ενώπιον των δικαστών, μην έχετε αγωνία από πριν για το τι θα πρέπει να πείτε, γιατί το πνεύμα θα σας διδάξει εκείνη ακριβώς την ώρα τι πρέπει να απαντήσετε στους αντιπάλους σας. Εκείνες τις μέρες του πόνου, ακόμα και οι ίδιοι οι συγγενείς σας, κάτω από την καθοδήγηση εκείνων που απέρριψαν τον Υιό του Ανθρώπου, θα σας παραδώσουν στην φυλακή και στον θάνατο. Για κάποιο διάστημα μπορεί να σας μισούν όλοι οι άνθρωποι εξαιτίας μου, αλλά ακόμα και σε αυτές τις διώξεις εγώ δεν θα σας αφήσω¨ το πνεύμα μου δεν θα σας εγκαταλείψει. Έχετε υπομονή! Να μην αμφιβάλλετε ότι η βασιλεία των ουρανών θα θριαμβεύσει πάνω σε όλους τους εχθρούς της και, στο τέλος θα διακηρυχθεί σε όλα τα έθνη.»

^{(1913.1) 176:1.2} Ο Ιησούς σταμάτησε και κοίταξε την πόλη. Ο Κύριος ήξερε ότι η απόρριψη της πνευματικής ιδέας του Μεσσία, και η τυφλή εμμονή των Εβραίων στην υλική αποστολή του αναμενόμενου απελευθερωτή, σύντομα θα έφερνε τους Εβραίους σε άμεση σύγκρουση με τα ισχυρά Ρωμαϊκά στρατεύματα, και ότι μία τέτοια σύγκρουση θα κατέληγε στην πλήρη συντριβή του Ιουδαϊκού έθνους. Όταν ο λαός του αρνήθηκε την πνευματική του προσφορά και δεν θέλησε να δει το φως του ουρανού που με τόσο έλεος έλαμπε πάνω τους, τότε επισφράγισαν την καταδίκη τους σαν ανεξάρτητος λαός με μια ειδική πνευματική αποστολή στην γη. Ακόμα και οι Εβραίοι ηγέτες έπειτα αναγνώρισαν ότι ήταν αυτή η εγκόσμια ιδέα για τον Μεσσία που τους οδήγησε άμεσα στην αναταραχή που τελικά προξένησε την καταστροφή τους.

^{(1913.2) 176:1.3} Εφόσον η Ιερουσαλήμ θα γινόταν το λίκνο του πρώτου κινήματος του ευαγγελίου, ο Ιησούς δεν ήθελε οι δάσκαλοι και κήρυκές του να χαθούν σε αυτή την τρομερή συντριβή του Ιουδαϊκού λαού στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ¨ γι αυτό έδωσε αυτές τις οδηγίες στους οπαδούς του. Ο Ιησούς ανησυχούσε πολύ μήπως κάποιοι από τους μαθητές του αναμιχθούν σε αυτές την εξέγερση που πλησίαζε και χαθούν με την πτώση της Ιερουσαλήμ.

^{(1913.3) 176:1.4} Τότε ο Ανδρέας ρώτησε: «Μα Κύριε, αν η Ιερή Πόλη και ο ναός πρόκειται να καταστραφούν, και αν εσύ δεν θα είσαι εδώ να μας καθοδηγείς, πότε θα πρέπει να αφήσουμε την Ιερουσαλήμ;» Είπε ο Ιησούς: «Μπορείτε να παραμείνετε στην πόλη αφού φύγω, ακόμα και σε εκείνες τις μέρες του πόνου και των πικρών διωγμών, αλλά όταν τελικά δείτε την Ιερουσαλήμ να περικυκλώνεται από τα Ρωμαϊκά στρατεύματα μετά την εξέγερση των ψευδό προφητών, τότε θα ξέρετε ότι η ερήμωση πλησιάζει¨ τότε πρέπει να τρέξετε στα βουνά. Μην αφήσετε κανέναν γύρω σας στην πόλη να σας καθυστερήσει για να γλιτώστε, ούτε να αφήσετε κανέναν έξω από την πόλη να σας προκαλέσει να μπείτε μέσα. Θα υπάρξουν μεγάλες συμφορές, γιατί αυτές θα είναι οι μέρες της εκδίκησης των αλλοθρήσκων. Και αφού έχετε φύγει από την πόλη, αυτός ο ανυπάκουος λαός θα πέσει από τα ξένα σπαθιά και αιχμαλωτισθεί από όλα τα έθνη¨ και έτσι η Ιερουσαλήμ θα τσαλαπατηθεί από τους αλλόθρησκους. Εν τω μεταξύ, σας προειδοποιώ, μην εξαπατηθείτε. Αν κανένας έρθει και σας πει, «Κοιτάξτε, να ο Απελευθερωτής,» ή «Κοιτάξτε, εκεί είναι,» να μην το πιστέψετε, γιατί πολλοί ψευτοδιδάσκαλοι θα φανούν και πολλοί θα αποπλανηθούν¨ αλλά εσείς δεν πρέπει να εξαπατηθείτε, γιατί θα σας τα έχω πει όλα αυτά από πριν.»

^{(1913.4) 176:1.5} Οι απόστολοι καθόντουσαν σιωπηλοί στο φεγγαρόφωτο για αρκετή ώρα όσο στριφογυρνούσαν στο μυαλό τους αυτές τις εκπληκτικές προβλέψεις του Κυρίου. Και ήταν σε συμμόρφωση με αυτές τις προειδοποιήσεις που όλη η ομάδα των πιστών και μαθητών έφυγαν από την Ιερουσαλήμ μόλις εμφανίστηκαν για πρώτη φορά οι Ρωμαίοι στρατιώτες, βρίσκοντας ασφαλές καταφύγιο στην Πέλλα προς τον βορρά.

^{(1913.5) 176:1.6} Ακόμα και μετά από αυτή την ξεκάθαρη προειδοποίηση, πολλοί οπαδοί του Ιησού ερμήνευαν αυτές τις προβλέψεις σαν να αναφερόντουσαν στις αλλαγές που θα συνέβαιναν στην Ιερουσαλήμ όταν η επανεμφάνιση του Μεσσία θα είχε σαν αποτέλεσμα την ίδρυση της Νέας Ιερουσαλήμ και την επέκταση της πόλης σε παγκόσμια πρωτεύουσα. Μέσα στο μυαλό τους αυτοί οι Εβραίοι ήταν αποφασισμένοι να συνδέσουν την καταστροφή του ναού με το «τέλος του κόσμου.» Πίστευαν ότι αυτή η Νέα Ιερουσαλήμ θα κάλυπτε όλη την Παλαιστίνη¨ ότι το τέλος του κόσμου θα το ακολουθούσε αμέσως η εμφάνιση των «νέων ουρανών και της νέας γης.» Γι αυτό δεν ήταν παράξενο που ο Πέτρος είπε: «Κύριε, ξέρουμε ότι όλα αυτά τα πράγματα θα περάσουν όταν οι νέοι ουρανοί και η νέα γη εμφανιστεί, αλλά πως θα ξέρουμε πότε θα επιστρέψεις για να τα φέρεις όλα αυτά;»

^{(1914.1) 176:1.7} Όταν ο Ιησούς το άκουσε αυτό, έμεινε σκεφτικός για λίγη ώρα και έπειτα είπε: «Πάντα σφάλλετε αφού πάντα προσπαθείτε να προσαρμόσετε την νέα διδασκαλία στην παλιά¨ είσαστε αποφασισμένοι να παρερμηνεύετε όλη την διδασκαλία μου¨ επιμένετε να ερμηνεύετε το ευαγγέλιο ανάλογα με τις καθιερωμένες πεποιθήσεις σας. Παρόλα αυτά, θα προσπαθήσω να σας διαφωτίσω.»

^{(1914.2) 176:2.1} Σε πολλές περιπτώσεις ο Ιησούς είχε κάνει κάποιες δηλώσεις που έκαναν τους ακροατές του να συμπεράνουν ότι, ενώ τώρα σκόπευε να αφήσει σύντομα αυτό τον κόσμο, σίγουρα θα επέστρεφε να ολοκληρώσει το έργο της ουράνιας βασιλείας. Όσο μεγάλωνε η βεβαιότητά τους ότι θα τους άφηνε, και αφού θα είχε πλέον φύγει από αυτόν τον κόσμο, ήταν πολύ φυσικό οι οπαδοί του να πιαστούν από τις υποσχέσεις που τους είχε δώσει ότι θα γύριζε. Η θεωρία του δευτέρου ερχομού του Χριστού ενσωματώθηκε έτσι πολύ γρήγορα στις διδασκαλίες των Χριστιανών, και σχεδόν κάθε γενιά μαθητών πίστευε με ευλαβικά σε αυτή την αλήθεια και προσδοκούσε σε αυτό το δεύτερο ερχομό.

^{(1914.3) 176:2.2} Αν ήταν να αποχωριστούν τον Κύριό και Διδάσκαλό τους, πόσο περισσότερο αυτοί οι πρώτοι μαθητές και απόστολοι πιάστηκαν από αυτή του την υπόσχεση ότι θα γυρίσει, και δεν έχασαν καιρό και συνέδεσαν αυτή την καταστροφή της Ιερουσαλήμ που είχε προφητέψει ο Κύριος με την υπόσχεσή του για την επιστροφή του. Και συνέχισαν να ερμηνεύουν έτσι τα λόγια του παρά το ότι, όλο το βράδυ της διδασκαλίας στο Όρος των Ελαιών, ο Κύριος κατέβαλε μεγάλες φροντίδες να εμποδίσει ένα τέτοιο σφάλμα.

^{(1914.4) 176:2.3} Συμπληρώνοντας ακόμα την απάντηση στον Πέτρο, ο Ιησούς είπε: «Γιατί ψάχνετε ακόμα για τον Υιό του Ανθρώπου να καθίσει στον θρόνο του Δαβίδ και περιμένετε ότι θα εκπληρωθούν τα υλικά όνειρα των Εβραίων; Δεν σας έχω πει όλα αυτά τα χρόνια ότι τι βασίλειό μου δεν είναι σε αυτόν τον κόσμο; Τα πράγματα που κοιτάτε τώρα πλησιάζουν στο τέλος τους, αλλά αυτή θα είναι μια νέα αρχή από την οποία το ευαγγέλιο της βασιλείας θα πάει σε όλο τον κόσμο και θα απλωθεί σε όλους τους λαούς. Και όταν η βασιλεία έχει φτάσει στην πλήρη εκπλήρωσή της, να είστε βέβαιοι ότι ο Πατέρας στον ουρανό θα σας επισκεφθεί με μια ολοκληρωμένη αποκάλυψη της αλήθειας και μια διευρυμένη επίδειξη δικαιοσύνης, σαν αυτή που ήδη προσέφερε στον κόσμο, αυτόν δηλαδή που έγινε μετά ο πρίγκιπας του σκότους, και έπειτα τον Αδάμ, και αργότερα τον Μελχισεδέκ, και αυτές τις μέρες, τον Υιό του Ανθρώπου. Και έτσι ο Πατέρας μου θα συνεχίσει να εκδηλώνει το έλεός του και να φανερώνει την αγάπη του, ακόμα και σε αυτόν τον σκοτεινό και μοχθηρό κόσμο. Έτσι και εγώ, αφού ο Πατέρας μου θα με έχει περιβάλει με όλη την δύναμη και εξουσία, θα συνεχίσω να παρακολουθώ την τύχη σας και να σας καθοδηγώ στις υποθέσεις της βασιλείας των ουρανών δια της παρουσίας του πνεύματος μου, το οποίο σύντομα θα επιφοιτήσω σε όλη την σάρκα. Παρόλο που θα είμαι παρών μαζί σας με το πνεύμα μου, επίσης σας υπόσχομαι ότι κάποτε θα επιστρέψω σε αυτόν τον κόσμο, όπου έζησα αυτή την ζωή στην σάρκα και πέτυχα την εμπειρία της ταυτόχρονης αποκάλυψης του Θεού στον άνθρωπο και της οδήγησης του ανθρώπου στον Θεό. Πολύ σύντομα πρέπει να σας αφήσω και να αναλάβω το έργο που μου έχει ο αναθέσει ο Πατέρα μου, αλλά να έχετε θάρρος, γιατί κάποια στιγμή θα επιστρέψω. Εν τω μεταξύ, το Πνεύμα μου της Αλήθειας ενός σύμπαντος θα σας εμψυχώνει και θα σας καθοδηγεί.

^{(1915.1) 176:2.4} «Τώρα με βλέπετε σε αδυναμία και στην σάρκα, αλλά όταν επιστρέψω, θα είναι με δύναμη και στο πνεύμα, αλλά μόνο τα μάτια του πνεύματος θα δουν τον Υιό του Ανθρώπου δοξασμένο από τον Πατέρα και εμφανιζόμενο στην γη εν ονόματί του.

^{(1915.2) 176:2.5} «Αλλά ο καιρός της επανεμφάνισης του Υιού του Ανθρώπου είναι γνωστός μόνο στα συμβούλια του Παραδείσου¨ ούτε οι άγγελοι του ουρανού δεν γνωρίζουν πότε θα συμβεί αυτό. Όμως, θα πρέπει να καταλάβετε ότι, όταν αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας θα έχει διακηρυχθεί σε όλο τον κόσμο για την σωτηρία όλων των λαών, και όταν η πληρότητα μιας εποχής έχει πια ολοκληρωθεί, ο Πατέρας θα σας στείλει μια άλλη απονομή προσφοράς, ειδάλλως ο Υιός του Ανθρώπου θα επιστρέψει να κρίνει την εποχή.

^{(1915.3) 176:2.6} «Και τώρα όσον αφορά τα μαρτύρια της Ιερουσαλήμ, για τα οποία σας έχω μιλήσει, ακόμα και αυτή η γενιά δεν θα έχει περάσει μέχρι να εκπληρωθούν τα λόγια μου¨ αλλά όσον αφορά τον καιρό της επανεμφάνισης του Υιού του Ανθρώπου, κανένας στον ουρανό ή στην γη δεν τολμά να μιλήσει. Αλλά θα πρέπει να είσαστε συνετοί όσον αφορά την ωρίμανση μιας εποχής¨ θα πρέπει να έχετε το νου σας για να διακρίνετε τα σημάδια των καιρών. Ξέρετε ότι η συκιά δείχνει τα τρυφερά της βλαστάρια και παράγει τα φύλλα της όταν πλησιάζει το καλοκαίρι. Έτσι, όταν ο κόσμος θα έχει περάσει μέσα από ένα μακροχρόνια χειμώνα υλιστικού τρόπου σκέψης και διακρίνετε τον ερχομό της πνευματικής άνοιξης μιας νέας απονομής, τότε θα πρέπει να καταλάβετε ότι πλησιάζει το καλοκαίρι μιας νέας επίσκεψης.

^{(1915.4) 176:2.7} «Αλλά τι σχέση η σημασία αυτής της διδασκαλίας με τον ερχομό των Υιών του Θεού; Δεν αντιλαμβάνεστε ότι, όταν ο καθένας κληθεί να καταθέσει τον αγώνα της ζωής του και να περάσει μέσα από τις θύρες του θανάτου, στέκεστε τότε στην άμεση παρουσία της κρίσης, και ότι θα βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τα γεγονότα μιας νέας απονομής υπηρεσίας στο αιώνιο σχέδιο του άπειρου Πατέρα; Αυτό που όλος ο κόσμος πρέπει να αντιμετωπίσει σας κυριολεκτικό γεγονός στο τέλος μιας εποχής, εσείς, σαν άτομα, θα πρέπει με σιγουρότατα να αντιμετωπίστε σαν προσωπική εμπειρία όταν φτάσετε στο τέλος της φυσικής ζωής σας και έπειτα συνεχίσετε ώστε να έρθετε αντιμέτωποι με τις συνθήκες και απαιτήσεις στην επόμενη αποκάλυψη της αιώνιας προόδου της βασιλείας του Πατέρα.»

^{(1915.5) 176:2.8} Από όλες τις διδασκαλίες που έκανε ο Κύριος στους αποστόλους του, καμία δεν μπερδεύτηκε τόσο μέσα στο μυαλό τους όσο αυτή, που δόθηκε εκείνη την Τρίτη το βράδυ στο όρος των Ελαιών, και αφορούσε το διπλό θέμα της καταστροφής της Ιερουσαλήμ και του δικού του δεύτερου ερχομού. Έτσι, πολύ λίγο συμφωνούσαν τα μεταγενέστερα γραπτά τα βασισμένα στις μνήμες όσων είπε ο Κύριος σε εκείνη την ασυνήθιστη περίσταση. Συνεπώς, όταν τα αρχεία για όσα ελέχθησαν εκείνη την Τρίτη το βράδυ έμειναν κενά, καλλιεργήθηκαν πολλές παραδόσεις¨ και πολύ νωρίς τον δεύτερο αιώνα ένα Ιουδαϊκό αποκαλυπτικό έργο για τον Μεσσία που γράφτηκε από κάποιον Σέλτα, που ανήκε στην αυλή του Αυτοκράτορα Καλιγούλα, ενσωματώθηκε ολόκληρο στο ευαγγέλιο του Ματθαίου και έπειτα προστέθηκε (μερικώς) στα αρχεία του Μάρκου και του Λουκά. Ήταν σε αυτά τα γραπτά του Σέλτα που εμφανίστηκε η παραβολή των δέκα παρθένων. Κανένα τμήμα του ευαγγελίου δεν υπέστη ποτέ τέτοια παρερμηνεία όσο η διδασκαλία εκείνης της νύχτας. Αλλά ο απόστολος Ιωάννης ποτέ δεν συγχύστηκε έτσι.

^{(1915.6) 176:2.9} Την ώρα που αυτοί οι δεκατρείς άνδρες έκαναν το ταξίδι της επιστροφής στην κατασκήνωση, ήταν σιωπηλοί και σε μεγάλη υπερένταση. Ο Ιούδας τελικά ισχυροποίησε την απόφαση του να εγκαταλείψει τους συντρόφους του. Ήταν περασμένη ώρα όταν ο Δαβίδ του Ζεβεδαίου, ο Ιωάννης Μάρκος, και ένας αριθμός ηγετικών μαθητών καλωσόρισαν τον Ιησού και τους δώδεκα στην νέα κατασκήνωση, αλλά οι απόστολοι δεν ήθελαν να κοιμηθούν¨ ήθελαν να μάθουν περισσότερα για την καταστροφή της Ιερουσαλήμ, την αναχώρηση του Κυρίου, και το τέλος του κόσμου.

^{(1916.1) 176:3.1} Όταν καμιά εικοσαριά από αυτούς μαζεύτηκαν γύρω από την φωτιά, ο Θωμάς ρώτησε: «Εφόσον θα γυρίσεις να ολοκληρώσεις το έργο της βασιλείας, ποια θα πρέπει να είναι η στάση μας όσο εσύ λείπεις για το έργο του Πατέρα;» Και ο Ιησούς κοιτάζοντάς τους πάνω από το φως της φωτιάς, απάντησε:

^{(1916.2) 176:3.2} «Ακόμα και εσύ, Θωμά, δεν μπόρεσες να καταλάβεις αυτά που έλεγα. Δεν σας έχω διδάξει όλο αυτό τον καιρό ότι η σχέση σας με την βασιλεία είναι πνευματική και ατομική, θέμα εξ ολοκλήρου προσωπικής εμπειρίας με το πνεύμα μέσα από την συνειδητοποίηση της πίστης ότι είσαστε υιοί του Θεού; Τι άλλο να πω; Η πτώση εθνών, η συντριβή αυτοκρατοριών, η καταστροφή των απίστων Εβραίων, το τέλος μια εποχής, ακόμα και το τέλος του κόσμου, τι σχέση έχουν όλα αυτά τα πράγματα με κάποιον που πιστεύει σε αυτό το ευαγγέλιο, και που έχει κρύψει την ζωή του μέσα στην ασφάλεια του αιώνιου βασιλείου; Εσείς που γνωρίζετε τον Θεό και πιστεύετε στο ευαγγέλιο έχετε ήδη λάβει την βεβαιότητα της αιώνιας ζωής. Εφόσον έχετε ζήσει τις ζωές σας στο πνεύμα και για τον Πατέρα, τίποτα δεν μπορεί να σας απασχολεί σοβαρά. Οι ιδρυτές της βασιλείας, οι διαπιστευμένοι πολίτες της ουράνιας βασιλείας, δεν πρέπει να ενοχλούνται από προσωρινές ταραχές ή επίγειους κατακλυσμούς. Τι σημασία έχει για σας που πιστεύετε σε αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας των ουρανών αν αναποδογυρίσουν τα έθνη, τελειώσει η εποχή, ή αν όλα τα υλικά πράγματα συντριβούν, εφόσον γνωρίζετε ότι η ζωή σας είναι το δώρο του Υιού, και ότι είναι αιώνια ασφαλισμένο από τον Πατέρα; Έχοντας ζήσει την προσωρινή σας ζωή μέσα από την πίστη και έχοντας παραχωρήσει τους καρπούς του πνεύματος όπως την ορθότητα της υπηρεσίας αγάπης προς τους συνανθρώπους σας, μπορείτε με σιγουριά να προσδοκείτε το επόμενο βήμα στην αιώνια σταδιοδρομία με την ίδια πίστη επιβίωσης που σας βοήθησε να διεκπεραιώσετε την πρώτη σας γήινη περιπέτεια με την ιδιότητα του υιού του Θεού.

^{(1916.3) 176:3.3} «Κάθε γενιά πιστών θα έπρεπε να συνεχίζει το έργο της , σαν πρόκειται να επιστρέψει ο Υιός του Ανθρώπου από στιγμή σε στιγμή, ακριβώς όπως κάθε πιστός ατομικά συνεχίζει το έργο της ζωής του μπροστά στον αναπόφευκτο και αναμενόμενο φυσικό θάνατο. Όταν έχεις μέσα από την πίστη σου καθιερώσει τον εαυτό σου σαν υιό του Θεού, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία μπροστά στην βεβαιότητα της επιβίωσης. Αλλά μην κάνετε κανένα λάθος! Αυτή η πίστη της επιβίωσης είναι μια ζωντανή πίστη, και όλο και περισσότερο παράγει τους καρπούς εκείνου του θείου πνεύματος που την ενέπνευσε αρχικά στην ανθρώπινη καρδιά. Το ότι μια φορά αποδεχτήκατε την ιδιότητα του υιού στην ουράνια βασιλεία δεν θα σας σώσει μπροστά στην γνώση και συνεχή απόρριψη εκείνων των αληθειών που έχουν να κάνουν με την πνευματική καρποφορία των υιών του Θεού στην σάρκα. Εσείς που ήσασταν μαζί μου στο έργο του Πατέρα στην γη μπορείτε ακόμα και τώρα να εγκαταλείψετε την βασιλεία αν ανακαλύψετε ότι δεν αγαπάτε τον δρόμο της υπηρεσίας του Πατέρα προς την ανθρωπότητα.

^{(1916.4) 176:3.4} «Σαν άτομα, και σαν γενιά πιστών, ακούστε με καθώς θα σας διηγηθώ μια παραβολή: Ήταν κάποιος σπουδαίος άνθρωπος που, πριν ξεκινήσει για ένα μακρινό ταξίδι σε μια άλλη χώρα, κάλεσε ενώπιόν του όλους τους έμπιστους υπηρέτες του και παρέδωσε στα χέρια τους όλα του τα αγαθά. Στον ένα έδωσε πέντε τάλαντα, στον άλλο δύο, και στον άλλου ένα. Και ούτω κάθε εξής σε όλους τους τιμώμενους βοηθούς του, στον καθένας τους εμπιστεύτηκε τα αγαθά του ανάλογα με τις ικανότητές τους¨ και έπειτα ξεκίνησε για το ταξίδι του. Όταν ο αφέντης τους είχε αναχωρήσει, οι υπηρέτες του ανασκουμπώθηκαν στην δουλειά για να βγάλουν κέρδη από τον πλούτο που τους είχαν εμπιστευτεί. Αμέσως εκείνος που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα άρχισε να τα αξιοποιεί και πολύ γρήγορα είχε κέρδος άλλων πέντε ταλάντων. Κατά παρόμοιο τρόπο αυτός που είχε λάβει τα δύο, κέρδισε ‘άλλα δύο. Έτσι και όλοι οι άλλοι υπηρέτες έβγαλαν κέρδη για τον κύριό τους κτός από εκείνον που είχε λάβει το ένα τάλαντο. Αυτός έφυγε μόνος του και έσκαψε μια τρύπα στην γη όπου έκρυψε τα χρήματα του αφέντη του. Σύντομα ο αφέντης εκείνων των υπηρετών επέστρεψε απρόσμενα και κάλεσε τους υπηρέτες του για έναν απολογισμό. Και όταν όλοι παρουσιάστηκαν μπροστά στον αφέντη τους, αυτός που είχε λάβει τα πέντε τάλαντα παρουσίασε τα χρήματα που του είχε εμπιστευτεί ο αφέντης του και τα άλλα πέντε τάλαντα που είχε κερδίσει, λέγοντας, «Κύριε, μου έδωσες πέντε τάλαντα να επενδύσω, και με χαρά μου σου παραδίδω άλλα πέντε τάλαντα κέρδος.» Και τότε ο κύριός του, του είπε: «Μπράβο, καλέ και πιστέ μου υπηρέτη, ήσουν πιστός σε πολλά πράγματα¨ τώρα θα σε διορίσω υπεύθυνο σε πολλά¨ λάβε και εσύ μέρος από την χαρά του κυρίου σου.» Και έπειτα εκείνος που είχε λάβει τα δύο τάλαντα παρουσιάστηκε, λέγοντας: «Κύριε, που παράδωσες δύο τάλαντα, και ορίστε, κέρδισα άλλα δύο τάλαντα.» Και ο κύριός του τότε του είπε: «Μπράβο καλέ και πιστέ μου υπηρέτη¨ και εσύ ήσουν πιστός σε μερικά πράγματα, και τώρα θα σε ορίσω υπεύθυνο σε πολλά¨ λάβε και εσύ μέρος στην χαρά του κυρίου σου.» Και μετά ήρθε η σειρά εκείνου που είχε λάβει το ένα τάλαντο, να δώσει λογαριασμό. Αυτός ο υπηρέτης παρουσιάστηκε και είπε, «Κύριε, σε ήξερα και κατάλαβα ότι ήσουν έξυπνος αφού περίμενες κέρδη από κάτι που δεν κόπιασες προσωπικά¨ έτσι φοβήθηκα να ριψοκινδυνεύσω τίποτα από ότι μου εμπιστεύτηκες. Έκρυψα με ασφάλεια το τάλαντό σου στην γη¨ ορίστε ,νάτο¨ τώρα πάρε αυτό που σου ανήκει.» Αλλά ο κύριός του απάντησε: Είσαι νωθρός και οκνηρός υπηρέτης. Με τα ίδια σου τα λόγια ομολογείς ότι ήξερες ότι θα σας απαιτούσα ένα λογικό κέρδος, σαν αυτό που οι φιλότιμοι συνάδελφοί σου υπηρέτες παρέδωσαν σήμερα. Γνωρίζοντας αυτό, όφειλες, λοιπόν, τουλάχιστον να καταθέσεις τα χρήματά μου στην τράπεζα ώστε στην επιστροφή μου να μπορώ να λάβω και τον ανάλογο τόκο.» Και έπειτα στον αρχι-υπηρέτη είπε ο κύριος: «Πάρε αυτό το ένα τάλαντο από αυτόν τον ασύμφορο υπηρέτη και δώσε το σε αυτόν που έχει τα δέκα τάλαντα.»

^{(1917.1) 176:3.5} «Σε όποιον έχει, θα δοθούν περισσότερα, και θα έχει αφθονία¨ αλλά από αυτόν που δεν έχει, ακόμα και αυτό που έχει θα του αφαιρεθεί. Δεν μπορείτε να στέκεστε ακίνητοι στις υποθέσεις του αιώνιου βασιλείου. Ο Πατέρας μου χρειάζεται όλα του τα παιδιά να αναπτυχθούν με την χάρη και με την γνώση της αλήθειας. Εσείς που γνωρίζετε αυτές τις αλήθειες πρέπει να αυξήσετε τους καρπούς του πνεύματος και να εκδηλώσετε μια αναπτυσσόμενη αφοσίωση στην ανιδιοτελή υπηρεσία των συνανθρώπων σας. Και να θυμόσαστε ότι, εφόσον προσφέρετε σε έναν από τους ταπεινότερους εκ των αδερφών μου, είναι σαν να προσφέρετε αυ5τη την υπηρεσία σε μένα.

^{(1917.2) 176:3.6} «Και έτσι θα έπρεπε να πράξετε και στην εργασία του Πατέρα, από τώρα και στο εξής, και για πάντα. Να συνεχίσετε μέχρι να έρθω. Με πίστη να κάνετε αυτό που σας έχει ανατεθεί, και έτσι θα είστε έτοιμοι για το λογαριασμό που θα δώσετε με το κάλεσμα του θανάτου. Και έχοντας ζήσει έτσι για την δόξα του Πατέρα και την ικανοποίηση του Υιού,, θα εισέλθετε με χαρά και υπέρμετρη ευχαρίστηση στην αιώνια υπηρεσία του αιώνιου βασιλείου.»

^{(1917.3) 176:3.7} Η αλήθεια είναι ζώσα» το Πνεύμα της Αλήθειας οδηγεί πάντα τα παιδιά του φωτός στις νέες σφαίρες της πνευματικής πραγματικότητας και της θείας υπηρεσίας. Δεν σας δίδεται η αλήθεια για να την κρυσταλλώσετε σε καθιερωμένες, ασφαλείς, και τιμημένες μορφές. Η αποκάλυψη της αλήθειας σας πρέπει να διευρυνθεί τόσο μέσα από την προσωπική σας εμπειρία ότι νέα ομορφιά και πραγματικά πνευματικά οφέλη θα αποκαλυφθούν σε όλους όσους βλέπουν τους πνευματικούς καρπούς σας και έτσι να οδηγηθούν και αυτοί να δοξάσουν τον Πατέρα που είναι στον ουρανό. Μόνο εκείνοι οι πιστοί υπηρέτες που αναπτύσσονται έτσι στην γνώση της αλήθειας, και που αναπτύσσονται έτσι την ικανότητα της θεϊκής εκτίμησης των πνευματικών αληθειών, μπορούν να ελπίζουν πάντα να «εισέλθουν ολοκληρωτικά στην χαρά του Κυρίου τους.» Τι λυπηρό θέαμα, οι επόμενες γενεές των δήθεν οπαδών του Ιησού που λένε, για την υπηρεσία τους στην θεϊκή αλήθεια: «Ορίστε, Κύριε, εδώ είναι η αλήθεια που μας παρέδωσες εκατό ή χίλια χρόνια πριν. Δεν χάσαμε τίποτα¨ διατηρήσαμε πιστά όλα όσα μας έδωσες¨ δεν αφήσαμε να γίνουν αλλαγές σε αυτά που μας δίδαξες¨ ορίστε η αλήθεια που μας έδωσες.» Αλλά ένας τέτοιος ισχυρισμός δεν θα δικαιώσει τον στείρο υπηρέτη της αλήθειας μπροστά στον Κύριο. Ανάλογα με την αλήθεια που έχετε παραλάβει ο Κύριος της αλήθειας θα απαιτήσει απολογισμό.

^{(1918.1) 176:3.8} Στον επόμενο κόσμο θα σας ζητηθεί να δώσετε λογαριασμό για τα χαρίσματα και τις προσφορές αυτού του κόσμου. Είτε τα έμφυτα ταλέντα είναι λίγα ή πολλά, θα πρέπει να γίνει ένας δίκαιος και ελεήμων απολογισμός. Αν τα χαρίσματα χρησιμοποιούνται μόνο για ιδιοτελείς επιδιώξεις και δεν προσφέρεται καμιά φροντίδα για το υψηλότερο καθήκον της απόκτησης των καρπών του πνεύματος, με τον τρόπο που εκδηλώνονται στην διευρυμένη υπηρεσία των ανθρώπων και στην λατρεία του Θεού, τέτοιοι ιδιοτελείς υπηρέτες πρέπει να δεχτούν τις συνέπειες της συνειδητής επιλογής τους.

^{(1918.2) 176:3.9} Και πόσο έμοιαζε εκείνος ο άπιστος υπηρέτης με το ένα τάλαντο, με τους εγωιστές θνητούς, στο ότι έριξε την οκνηρία του άμεσα στον κύριό του. Πόσο επιρρεπής είναι ο άνθρωπος, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τις αποτυχίες για τ6ις οποίες είναι υπεύθυνος, να ρίχνει το φταίξιμο στους άλλους, και πολύ συχνά σε αυτούς που το αξίζουν πιο λίγο!

^{(1918.3) 176:3.10} Είπε ο Ιησούς εκείνη την νύχτα όταν αποσύρθηκαν για να αναπαυτούν: «Ελεύθερα λάβατε¨ γι αυτό ελεύθερα να μοιράσετε την αλήθεια των ουρανών, και δίνοντάς την αυτή η αλήθεια θα πολλαπλασιαστεί και θα παρουσιάσει το φως της σωτήριας χάρης, ακόμα και καθώς θα την αποδίδετε.»

^{(1918.4) 176:4.1} Από όλες τις διδασκαλίες του Κυρίου καμία δεν έχει παρεξηγηθεί τόσο όσο η υπόσχεσή του να επανέλθει κάποτε προσωπικά στον κόσμο αυτό. Δεν είναι παράξενο που ο Μιχαήλ ενδιαφέρεται να ξαναγυρίσει κάποτε στο πλανήτη όπου έζησε την έβδομη και τελευταία προσφορά του σαν θνητός της υλικής σφαίρας. Είναι πολύ φυσικό να πιστεύετε ότι ο Ιησούς της Ναζαρέτ, τώρα κυρίαρχος ηγέτης ενός αχανούς σύμπαντος, θα ενδιαφερόταν να επανέλθει, όχι μόνο μια φορά αλλά ακόμα και πολλές φορές, στον κόσμο που έζησε μια τέτοια μοναδική ζωή και Τελικά κέρδισε για τον εαυτό του την απεριόριστη προσφορά συμπαντικής και εξουσίας δύναμης από τον Πατέρα του. Η Ουράντια θα είναι μια από τις επτά σφαίρες γέννησης του Μιχαήλ στην απόκτηση της συμπαντικής εξουσίας.

^{(1918.5) 176:4.2} Ο Ιησούς, σε πολλές περιπτώσεις και σε πολλά άτομα, δήλωσε την πρόθεσή του να επιστρέψει σε αυτόν τον κόσμο. Καθώς οι οπαδοί του συνειδητοποίησαν το γεγονός ότι ο Κύριός τους δεν επρόκειτο να λειτουργήσει σαν εγκόσμιος απελευθερωτής, και καθώς άκουγαν τις προβλέψεις του για την πτώση της Ιερουσαλήμ και του Ιουδαϊκού έθνους, ήταν πολύ φυσικό να αρχίσουν να συνδέουν την επιστροφή που τους είχε υποσχεθεί με αυτά τα καταστροφικά γεγονότα. Αλλά όταν τα Ρωμαϊκά στρατεύματα ισοπέδωσαν τα τείχη της Ιερουσαλήμ, κατάστρεψαν τα ναό, και διασκόρπισαν τους Ιουδαίους Εβραίους, και ούτε τότε ο Κύριος δεν αποκαλύφθηκε με δύναμη και δόξα, οι οπαδοί του άρχισαν να διαμορφώνουν την πίστη που τελικά συνέδεε την Δευτέρα παρουσία του με το τέλος μιας εποχής, ακόμα και με το τέλος του κόσμου.

^{(1918.6) 176:4.3} Ο Ιησούς υποσχέθηκε να κάνει δύο πράγματα αφού θα είχε ανέλθει στον Πατέρα, και αφού όλη η δύναμη του ουρανού και της γης θα είχε αποδοθεί στην διάθεσή του. Υποσχέθηκε πρώτα, να στείλει στον κόσμο, και στην θέση του, έναν άλλο διδάσκαλο, το Πνεύμα της Αληθείας¨ και το έπραξε την μέρα της Πεντηκοστής. Δεύτερον, υποσχέθηκε ξεκάθαρα στους οπαδούς του ότι κάποια στιγμή θα επέστρεφε προσωπικά σε αυτόν τον κόσμο. Αλλά δεν είπε πως, που, ή πότε θα επισκεφθεί ξανά αυτόν τον πλανήτη της Προσφοράς του στην σάρκα. Μια φορά υπαινίχθηκε ότι, ενώ τα μάτια της σάρκας τον έβλεπαν όταν ζούσε στην σάρκα, στην επιστροφή του (τουλάχιστον σε μια από τις πιθανές επισκέψεις του) μόνο τα μάτια της πνευματικής πίστης θα μπορούσαν να τον διακρίνουν.

^{(1919.1) 176:4.4} Πολλοί από εμάς έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι ο Ιησούς θα επιστρέψει στην Ουράντια πολλές φορές στις εποχές που έρχονται. Δεν έχουμε συγκεκριμένη υπόσχεση ότι θα γίνουν αυτές οι πολλαπλές επισκέψεις, αλλά φαίνεται πολύ πιθανό ότι αυτός που φέρει ανάμεσα στους τόσους τίτλους του και τον τίτλο του Πλανητικού Πρίγκιπα της Ουράντια, θα επισκεφθεί πολλές φορές τον κόσμο , που η κατάκτησή του του απέφερε έναν τέτοιο μοναδικό τίτλο.

^{(1919.2) 176:4.5} Με βεβαιότητα πιστεύουμε ότι ο Μιχαήλ θα επανέλθει προσωπικά στην Ουράντια, αλλά δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πότε ή για το με ποιο τρόπο θα επιλέξει να έρθει. Θα είναι αυτή η δεύτερη άφιξη συγχρονισμένη να συμβεί παράλληλα με την τελική κρίση αυτής της παρούσης εποχής, είτε με ή χωρίς την παράλληλη εμφάνιση ενός Δικαστικού Υιού; Θα έρθει παράλληλα με τον τερματισμό μιας μελλοντικής εποχής της Ουράντια; Θα έρθει χωρίς να απροειδοποίητα, σαν απομονωμένο γεγονός; Δεν ξέρουμε. Μόνο για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι, και αυτό είναι, ότι όταν επιστρέψει όλος ο κόσμος θα το γνωρίζει, γιατί θα έρθει σαν ο ανώτατος άρχοντας ενός σύμπαντος και όχι σαν ένα άγνωστο μωρό από την Βηθλεέμ. Αλλά αν όλα τα μάτια θα τον δούνε, και αν μόνο τα πνευματικά μάτια θα μπορούν να διακρίνουν την παρουσία του, τότε αυτή η άφιξή του πρέπει να καθυστερήσει πολύ.

^{(1919.3) 176:4.6} Καλά θα κάνατε, λοιπόν, να αποσυνδέσετε την προσωπική επιστροφή του Κυρίου στην γη με οποιαδήποτε σειρά γεγονότων ή καθιερωμένες εποχές. Είμαστε σίγουροι μόνο για ένα πράγμα: Υποσχέθηκε να επανέλθει. Δεν έχουμε ιδέα για το πότε θα εκπληρώσει αυτή την υπόσχεση ή πως θα την συνδέσει. Από όσο γνωρίζουμε, μπορεί να εμφανιστεί στην γη μια μέρα, και μπορεί να μην έρθει μέχρι να έχουν περάσει πολλές γενεές γενεών και έχει θα έχει αποφανθεί το σώμα των συναδέλφων του Υιών του Παραδείσου.

^{(1919.4) 176:4.7} Η δεύτερη άφιξη του Μιχαήλ στην γη είναι ένα γεγονός τεράστιας συναισθηματικής αξίας και για τους μεσόδρομους και τους ανθρώπους¨ αλλά κατά τα άλλα δεν άμεσης ανάγκης για τους μεσόδρομους και ούτε πρακτικής σημασίας για τις ανθρώπινες υπάρξεις ότι το κοινό γεγονός του φυσικού θανάτου, που τόσο αιφνιδιάζει τους θνητούς και τους οδηγεί στην άμεση αντίληψη της σειράς των συμπαντικών γεγονότων που οδηγεί άμεσα σε αυτό τον ίσιο τον Ιησού, τον κυρίαρχο άρχοντα του σύμπαντος μας. Τα παιδιά του φωτός είναι όλα προορισμένα να τον δουν, και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία το αν εμείς πάμε σε αυτόν ή τύχει να έρθει αυτός πρώτος σε εμάς. Γι αυτό να είσαστε πάντα έτοιμοι να τον καλωσορίσετε στην γη όπως είναι και αυτός έτοιμος να σας καλωσορίσει στον ουρανό. Με πεποίθηση προσδοκούμε την ένδοξη εμφάνισή του, ακόμα και τις επανειλημμένες επισκέψεις του, αλλά δεν έχουμε ιδέα για το πώς, ή το πότε, η σε σχέση με τι πρόκειται να εμφανιστεί.