Τα κύρια σουπερναφείμ είναι οι ουράνιοι υπηρέτες των Θεοτήτων στην αιώνιο Νήσο του Παραδείσου. Ουδέποτε ακούστηκε ότι ξέφυγαν από τα μονοπάτια του φωτός και του ορθού. Το προσκλητήριο ολοκληρώθηκε. Κανείς από τη μεγαλειώδη αυτή στρατιά δεν χάθηκε, σ’ ολόκληρη την αιωνιότητα. Τα ανώτερα αυτά υπερναφείμ είναι υπάρξεις τέλειες, με υπέρτατη τελειότητα αλλά δεν θεωρούνται ενδιάμεσες, ούτε απόλυτες. Διαθέτοντας την ουσία της τελειότητας, τα παιδιά αυτά του Απείρου Πνεύματος εργάζονται εναλλακτικά και εκούσια σε όλες τις φάσεις του πολύμορφου έργου τους. Δεν δραστηριοποιούνται σε μεγάλο βαθμό εκτός Παραδείσου, αν και συμμετέχουν στις διάφορες ανά χιλιετηρίδα συγκεντρώσεις και ομαδικές συναντήσεις του κεντρικού σύμπαντος. Πηγαίνουν, επίσης, ως ειδικοί αγγελιαφόροι των Θεών και πολλοί εξ αυτών αναρριχώνται και γίνονται Τεχνικοί Σύμβουλοι.

Τα κύρια υπερναφείμ τίθενται επίσης επικεφαλής της σεραφικής στρατιάς η οποία λειτουργεί επί των απομονωμένων, εξ αιτίας κάποιας στάσης, κόσμων. Όταν ένας Υιός του Παραδείσου επιφοιτά σ’ έναν τέτοιο κόσμο, ολοκληρώνει την αποστολή του, ανεβαίνει στον Συμπαντικό Πατέρα, γίνεται αποδεκτός και επιστρέφει ως ο διαπιστευμένος ελευθερωτής του απομονωμένου αυτού κόσμου, ανατίθεται πάντα, από τους προϊστάμενους αποστολής, σ’ ένα κύριο υπερναφείμ να αναλάβει την ηγεσία των λειτουργικών πνευμάτων που θα τεθούν στην υπηρεσία του πρόσφατα αναμορφωμένου κόσμου. Στην ειδική αυτή υπηρεσία τα υπερναφείμ εναλλάσσονται περιοδικά. Στην Ουράντια, ο παρών «αρχηγός των υπερναφείμ» είναι ο δεύτερος εν υπηρεσία της τάξης του από την εποχή της επιφοίτησης του Χριστού Μιχαήλ.

Από την αιωνιότητα τα κύρια υπερναφείμ υπηρετούν στη Νήσο του Φωτός και έχουν λάβει μέρος σε αρχηγικές αποστολές στους πλανήτες του διαστήματος, αλλά με την παρούσα κατάταξή τους, λειτουργούν μόνον από την εποχή που έφθασαν στον Παράδεισο της Χαβόνα οι οδοιπόροι του χρόνου. Οι ανώτεροι αυτοί άγγελοι λειτουργούν κυρίως στις ακόλουθες επτά κατηγορίες, αναλόγως της υπηρεσίας των:

1. Κατευθυντές της Λατρείας

2. Κυρίαρχοι της Φιλοσοφίας

3. Επιτηρητές της Γνώσης

4. Διευθυντές της Μετάδοσης

5. Ερμηνευτές της Ηθικής

6. Προϊστάμενοι Αποστολών

7. Διεγέρτες της Γαλήνης

Οι ανερχόμενοι οδοιπόροι δεν τίθενται υπό την άμεση επιρροή αυτών των υπερναφείμ ει μη μόνον όταν φθάσουν στην εν Παραδείσω κατοικία τους, ενώ στη συνέχεια εξασκούνται υπό τη διεύθυνση των αγγέλων αυτών σε σειρά αντίθετη από την κατάταξή τους. Αρχίζετε, δηλαδή, την πορεία σας στον Παράδεισο υπό την εποπτεία των διεγερτών της γαλήνης και, μετά από διαδοχικές περιόδους με τις ενδιάμεσες κατηγορίες, ολοκληρώνετε την εκπαιδευτική αυτή διαδικασία με τους κατευθυντές της σοφίας. Από το σημείο αυτό είστε έτοιμοι να αρχίσετε την ατέλειωτη πορεία σας ως τελικιστές.

Οι διεγέρτες της γαλήνης είναι εκείνοι οι επιθεωρητές του Παραδείσου οι οποίοι πηγαίνουν από την κεντρική Νήσο στο εσώτερο κύκλωμα της Χαβόνα για να συνεργασθούν με τους συντρόφους τους, τους ολοκληρωτές της γαλήνης της δευτερεύουσας τάξης των υπερναφείμ. Το μόνο που ουσιαστικά απαιτείται για να απολαύσει κάποιος τον Παράδεισο είναι η γαλήνη, η θεία γαλήνη. Και οι διεγέρτες αυτοί της γαλήνης είναι οι τελικοί καθοδηγητές, που προετοιμάζουν τους οδοιπόρους του χρόνου για να μπουν στην αιωνιότητα. Το έργο τους αρχίσει στον τελικό κύκλο κατάκτησης του κεντρικού σύμπαντος και συνεχίζεται όταν ο οδοιπόρος ξυπνήσει από τον τελικό ύπνο διέλευσης, τον ύπνο δια του οποίου το πλάσμα του διαστήματος αναβαθμίζεται στο βασίλειο της αιωνιότητας.

Η γαλήνη έχει φύση επταπλή: Υπάρχει η γαλήνη του ύπνου και η γαλήνη του παιγνιδιού στις κατώτερες υπάρξεις, η γαλήνη της ανακάλυψης στις ανώτερες υπάρξεις και η γαλήνη της λατρείας στους ανώτατους τύπους πνευματικής προσωπικότητας. Υπάρχει επίσης η φυσιολογική γαλήνη της πρόσληψης ενέργειας, η επαναφόρτιση των υπάρξεων με φυσική, ή πνευματική ενέργεια. Κι’ ακόμα, υπάρχει ο ύπνος της διέλευσης, ο ασύνειδος ύπνος όταν γίνεται κάποιος σεραφείμ, όταν περνά από τη μία σφαίρα στην άλλη. Εντελώς διαφορετικός από όλους αυτούς είναι ο βαθύς ύπνος της μεταμόρφωσης, της γαλήνης της διέλευσης από το ένα στάδιο της ύπαρξης στο άλλο, από τη μία ζωή στην άλλη, από τη μία κατάσταση ύπαρξης στην επόμενη, ο ύπνος που συνοδεύει πάντα τη διέλευση από την ουσιαστική κατάσταση μέσα στο σύμπαν, σε αντίθεση με την εξέλιξη μέσα από τα διάφορα στάδια μιας οποιασδήποτε κατάστασης.

Ο τελευταίος ύπνος, όμως, της μεταμόρφωσης είναι κάτι περισσότερο από τους προηγούμενους ύπνους διέλευσης που σηματοδότησαν τις διαδοχικά στάδια της πορείας του ανελισσομένου. Με τον ύπνο αυτό τα πλάσματα του χρόνου και του διαστήματος διασχίζουν τα εσώτατα όρια του εγκόσμιου και πεπερασμένου για να φθάσουν στην κατάσταση αυτή που τους επιτρέπει να κατοικήσουν στα αιώνια και άπειρα δώματα του Παραδείσου. Οι διεγέρτες και οι ολοκληρωτές της ανάπαυσης είναι τόσον απαραίτητοι για την υπερβατική αυτή μεταμόρφωση, όσο είναι τα σεραφείμ και οι συνεργαζόμενες υπάρξεις για την επιβίωση των θνητών πλασμάτων μέσα από το θάνατο.

Εισέρχεστε στη γαλήνη του τελικού κυκλώματος της Χαβόνα και ανασταίνεστε αιώνια στον Παράδεισο. Και καθώς εκεί επαναπροσδιορίζεστε ως προσωπικότητες, αναγνωρίζετε αμέσως τον διεγέρτη της γαλήνης που σας καλωσορίζει στις αιώνιες ακτές, ως το πρώτο κύριο υπερναφείμ που επέφερε τον τελικό ύπνο στο εσώτατο κύκλωμα της Χαβόνα. Και θα θυμηθείτε την τελευταία, έξοχη επέκταση της πίστης καθώς, άλλη μία φορά, είστε έτοιμοι να εμπιστευθείτε την διατήρηση της ταυτότητάς σας στα χέρια του Πατέρα του Σύμπαντος.

Η τελευταία ανάπαυση μέσα στο χρόνο είναι γεγονός. Ο τελευταίος ύπνος της διέλευσης έχει βιωθεί. Ξυπνάτε, τώρα, στην αιώνια ζωή, στις ακτές της αιώνιας κατοικίας. «Και δεν θα κοιμηθείτε ποτέ πια. Η παρουσία του Θεού και του Υιού αυτού βρίσκονται εμπρός σας και είστε αιώνια υπηρέτες του. Έχετε δει το πρόσωπό του και το όνομά του είναι το πνεύμα σας. Άλλη νύκτα δεν θα υπάρξει. Δεν χρειάζονται το φως του ήλιου, αφού η Μεγάλη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο παρέχει το φως. Θα ζήσουν στους αιώνες των αιώνων. Και ο Θεός θα στεγνώσει όλα τα δάκρυα από τα μάτια τους. Δεν θα υπάρξει πια θάνατος, ούτε λύπη, ούτε δάκρυ, ούτε άλλος πόνος, διότι όλα τα προηγούμενα έφυγαν μακριά.»

Πρόκειται για την ομάδα που διορίζεται κατά διαστήματα από τον προϊστάμενο των υπερναφείμ, «τους αγγέλους του αρχικού προτύπου,» για να διευθύνει την οργάνωση όλων, και των τριών, τάξεων των αγγέλων – βασική, δευτερεύουσα και τριτεύουσα. Τα υπερναφείμ, ως σώμα, είναι απόλυτα αυτοκυβερνώμενα και αυτορυθμιζόμενα εκτός των λειτουργιών του κοινού αρχηγού τους, του πρώτου αγγέλου του Παραδείσου, ο οποίος πάντα προΐσταται όλων αυτών των πνευματικών προσωπικοτήτων.

Οι άγγελοι αποστολής έχουν ιδιαίτερη σχέση με τους ανελιχθέντες θνητούς κατοίκους του Παραδείσου πριν αυτοί γίνουν δεκτοί στο Σώμα της Τελικότητας. Η μελέτη και η καθοδήγηση δεν αποτελούν την κύρια απασχόληση των αφικνούμενων στον Παράδεισο. Η προσφορά υπηρεσίας παίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην προ της τελικότητας εκπαιδευτική πορεία στον Παράδεισο . Και έχω παρατηρήσει ότι, όταν οι ανερχόμενοι θνητοί περνούν περιόδους ανάπαυσης, δείχνουν μία προτίμηση στο να συναδελφώνονται με το εφεδρικό σώμα των υπεραφικών προϊσταμένων αποστολής .

Όταν, εσείς οι θνητοί ανερχόμενοι, φθάσετε στον Παράδεισο, οι κοινωνικές σας σχέσεις περιλαμβάνουν πολλά περισσότερα πράγματα από την επαφή με μία στρατιά ανελιχθέντων και θείων υπάρξεων αλλά και το οικείο πλήθος των μεγαλυμένων θνητών συντρόφων σας. Οφείλετε να συναδελφωθείτε, επίσης, με τρεις χιλιάδες διαφορετικές κατηγορίες Πολιτών του Παραδείσου, με τις διάφορες ομάδες των σε Υπερβατική Κατάσταση Ευρισκομένων, καθώς και με πολυάριθμες άλλες κατηγορίες Παραδείσιων κατοίκων, μόνιμων και παροδικών, οι οποίοι δεν έχουν αποκαλυφθεί στην Ουράντια. Αφού διατηρήσετε την επαφή με τις κραταιές αυτές διάνοιες του Παραδείσου, είναι πολύ ανακουφιστικό το να μείνετε με τους αγγελικούς τύπους του νου. Θυμίζουν στους θνητούς του χρόνου τα σεραφείμ με τα οποία είχαν τόσο πολύχρονη επαφή και τόσο αναζωογονητική σχέση.

Όσο ψηλότερα ανεβαίνετε στην κλίμακα της ζωής, τόσο μεγαλύτερη προσοχή πρέπει να δίνετε στην ηθική του σύμπαντος. Η ηθική συνείδηση είναι απλά η αναγνώριση από κάθε άτομο των εγγενών στην ύπαρξη όλων των άλλων ατόμων δικαιωμάτων. Η πνευματική ηθική ωστόσο υπερβαίνει κατά πολύ τη θνητή, ακόμη και τη μοροντιανή αντίληψη των προσωπικών και ομαδικών σχέσεων.

Η ηθική μπορεί να διδαχθεί σωστά και να γίνει επαρκώς κατανοητή από τους οδοιπόρους του χρόνου κατά τη μακρά τους ανάβαση στη δόξα του Παραδείσου. Καθώς η προς το εσωτερικό αυτή ανελικτική πορεία αρχίζει από τον κόσμο του σύμπαντος όπου γεννήθηκε ο οδοιπόρος, οι ανερχόμενοι συνέχισαν να προσθέτουν τη μία ομάδα μετά την άλλη στον αεί διευρυνόμενο κύκλο των συντρόφων τους στο σύμπαν. Κάθε ομάδα συντρόφων που συναντούν προσθέτει άλλο ένα επίπεδο ηθικής που πρέπει να αναγνωρισθεί και να εφαρμοσθεί μέχρις ότου, όταν οι ανερχόμενοι θνητοί φθάσουν στον Παράδεισο, χρειασθούν κάποιον να τους παράσχει χρήσιμη και φιλική συμβουλή σχετικά με την ηθική ερμηνεία. Δεν χρειάζεται να διδαχθούν την ηθική, χρειάζονται όμως αυτό που με τόσο κόπο έμαθαν, να το ερμηνεύσουν σωστά, καθώς θα αντιμετωπίσουν το ασυνήθιστο έργο να διεκπεραιώσουν τόσα καινούργια πράγματα.

Οι ερμηνευτές της ηθικής παρέχουν ανυπολόγιστη βοήθεια σε όσους φθάνουν στον Παράδεισο, βοηθώντας τους να προσαρμοσθούν μέσα στις πολυάριθμες κατηγορίες εξαίσιων υπάρξεων κατά την πλούσια σε εμπειρίες περίοδο που εκτείνεται από την κατάκτηση της κατοικίας μέχρι την επίσημη είσοδο στο Σώμα των Θνητών Tελικιστών. Πολλούς από τους αμέτρητους τύπους των Πολιτών του Παραδείσου, οι ανερχόμενοι οδοιπόροι τους έχουν συναντήσει στα επτά κυκλώματα της Χαβόνα. Οι θεοποιημένοι θνητοί έχουν επίσης απολαύσει την στενή επικοινωνία με τους εκ των θνητών τριαδοποιημένους υιούς του συνενωμένου σώματος στο εσώτατο κύκλωμα της Χαβόνα, όπου οι υπάρξεις αυτές δέχονται ένα πολύ μεγάλο μέρος της εκπαίδευσής των. Και στα άλλα κυκλώματα οι ανερχόμενοι οδοιπόροι έχουν συναντήσει πολυάριθμους, αφανέρωτους κατοίκους του συστήματος Παραδείσου-Χαβόνα οι οποίοι ακολουθούν την ομαδική εξάσκηση στην προετοιμασία των άγνωστων αποστολών του μέλλοντος.

Όλες αυτές οι ουράνιες σχέσεις έχουν μία σταθερή αμοιβαιότητα. Ως ανερχόμενοι θνητοί, δεν επωφελείσθε μόνο από τις διαδοχικές αυτές συμπαντικές σχέσεις και τις αμέτρητες κατηγορίες των αυξανόμενης θείας ουσίας συντρόφων, αλλά μεταδίδετε επίσης σε κάθε μία από τις αδελφές αυτές υπάρξεις κάτι από τη δική σας προσωπικότητα και εμπειρία κάτι που για πάντα θα κάνει τον καθένα τους διαφορετικό και καλύτερο, επειδή θα έχει συνδεθεί με ένα ανερχόμενο θνητό από τους εξελικτικούς κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.

Έχοντας ήδη απόλυτα εκπαιδευθεί πάνω στην ηθική των σχέσεων στον Παράδεισο – δεν πρόκειται για ανούσιες τυπικότητες, ούτε για επιταγές ψευδών τάξεων, αλλά μάλλον για την εγγενή, αληθή φύση – οι ανερχόμενοι θνητοί βρίσκουν χρήσιμη τη συμβουλή των υπερναφείμ διευθυντών μετάδοσης οι οποίοι διδάσκουν στα καινούργια μέλη της κοινωνίας του Παραδείσου τη χρήση της τέλειας μετάδοσης των ανώτερων υπάρξεων οι οποίες για λίγο μένουν στην κεντρική Νήσο του Φωτός και της Ζωής.

Η λέξη-κλειδί του κεντρικού σύμπαντος είναι η αρμονία και η απτή τάξη βασιλεύει στον Παράδεισο. Η κατάλληλη μετάδοση είναι βασική για την δια της γνώσης πρόοδο, μέσω της φιλοσοφίας, προς τα πνευματικά ύψη της αυθόρμητης λατρείας. Υπάρχει μία θεία τεχνική στην προσέγγιση του Θεού. Και η απόκτηση της τεχνικής αυτής πρέπει να περιμένει μέχρις ότου φθάσουν οι οδοιπόροι στον Παράδεισο. Το πνεύμα της έχει μεταδοθεί στα κυκλώματα της Χαβόνα, η τελική όμως εκπαιδευτική πινελιά των οδοιπόρων του χρόνου μπορεί να μπει μόνο μετά την ουσιαστική τους άφιξη στο Νησί του Φωτός.

Κάθε Παραδείσια μετάδοση είναι απολύτως αυθόρμητη, φυσική υπό κάθε έννοια και ελεύθερη. Ωστόσο υπάρχει ένας τρόπος σωστός και κατάλληλος για να γίνονται τα διάφορα πράγματα στο αιώνιο Νησί και οι διευθυντές της μετάδοσης είναι πάντα στο πλευρό των «ξένων μέσα στις πύλες» για να τους διδάξουν και με τον τρόπο αυτό να οδηγήσουν τα βήματά τους ώστε να διευκολύνουν και ταυτόχρονα να κάνουν τους οδοιπόρους ικανούς να αποφύγουν τη σύγχυση και την αβεβαιότητα που δεν θα μπορούσαν με άλλο τρόπο να αποφύγουν. Μόνο με μία τέτοια διευθέτηση μπορεί να αποφευχθεί η ατέλειωτη σύγχυση. Και σύγχυση δεν παρουσιάζεται ποτέ στον Παράδεισο.

Οι διευθυντές αυτοί της μετάδοσης υπηρετούν πραγματικά ως έξοχοι δάσκαλοι και οδηγοί. Ασχολούνται κυρίως με την καθοδήγηση των νέων θνητών κατοίκων πάνω στη σχεδόν ατέλειωτη σειρά των νέων καταστάσεων και άγνωστων χρήσεων. Παρά τη μακρόχρονη προετοιμασία μέχρις εκεί και το μεγάλο ταξίδι που ακολουθεί, ο παράδεισος παραμένει ανείπωτα παράξενος και απρόσμενα καινούργιος σε όσους τελικά αποκτούν μια κατοικία σ’ αυτόν.

Οι σουπεραφικοί επιτηρητές της γνώσης είναι οι ανώτερες «ζώσες επιστολές» που υπάρχουν και διαβάζονται από όλους όσους κατοικούν στον Παράδεισο. Είναι τα ζώντα αρχεία της αλήθειας, τα ζώντα βιβλία της αληθούς γνώσεως. Έχετε ακούσει για τα αρχεία στο «βιβλίο της ζωής.» Οι επιτηρητές της γνώσης είναι αυτά ακριβώς τα ζωντανά βιβλία, τα αρχεία της τελειότητας που χαράχθηκαν στις αιώνιες πινακίδες της θείας ζωής και της υπέρτατης βεβαιότητας. Είναι πράγματι ζωντανές, αυτόματες βιβλιοθήκες. Τα συμβαίνοντα στα σύμπαντα υπάρχουν εγγενώς στα κύρια αυτά σουπερναφείμ, είναι πράγματι καταγεγραμμένα στους αγγέλους αυτούς, ενώ επίσης είναι εκ φύσεως αδύνατο οποιοδήποτε ψέμα να καταγραφεί στο νου των τέλειων αυτών και πλούσιων αποθεμάτων της αιώνιας αλήθειας και της διάνοιας του χρόνου.

Οι επιτηρητές αυτοί διευθύνουν τις ανεπίσημες πηγές προέλευσης των οδηγιών για τους κατοίκους της αιώνιας Νήσου, η κύρια, ωστόσο λειτουργία τους, συνίσταται στην πληροφόρηση και την επαλήθευση. Οποιοσδήποτε διαμείνει στον Παράδεισο, εκούσια μπορεί να έχει στο πλευρό του τη ζώσα δεξαμενή του συγκεκριμένου γεγονότος, ή αλήθειας που θέλει να γνωρίσει. Στο βόρειο άκρο της Νήσου υπάρχουν διαθέσιμοι οι ζωντανοί ανιχνευτές της γνώσης, εκείνοι οι οποίοι ορίζουν τον διευθυντή της ομάδας που κατέχει τη ζητούμενη πληροφορία και από εδώ θα παρουσιασθούν οι λαμπρές υπάρξεις οι οποίες είναι η ίδια η γνώση που θέλετε να αποκτήσετε. Δεν χρειάζεστε πλέον ογκώδη βιβλία για να διαφωτιστείτε. Τώρα πια, επικοινωνείτε άμεσα με τη ζώσα διάνοια. Βρίσκετε με τον τρόπο αυτό την υπέρτατη γνώση, από τις ζώσες υπάρξεις που αποτελούν τους τελικούς επιτηρητές της.

Όταν εντοπίσετε το σουπερναφείμ εκείνο το οποίο είναι ακριβώς αυτό που θέλετε να επαληθεύσετε, θα τεθούν στη διάθεσή σας όλα τα γνωστά γεγονότα όλων των συμπάντων, αφού οι επιτηρητές αυτοί της γνώσης είναι τελικές και ζώσες περιλήψεις του αχανούς δικτύου των αρχειοθετούντων αγγέλων, από τα σεραφείμ και τα σεκοναφείμ του τοπικού σύμπαντος και των υπερσυμπάντων, μέχρι τους προϊστάμενους καταγραφείς των τριτευόντων υπερναφείμ στη Χαβόνα. Και η ζώσα αυτή συγκέντρωση της γνώσης διακρίνεται από τα επίσημα αρχεία του Παραδείσου, τη συγκεντρωτική περίληψη της ιστορίας του σύμπαντος.

Η σοφία της αλήθειας προέρχεται από τη θεία φύση του κεντρικού σύμπαντος, η γνώση όμως, η δια της εμπειρίας γνώση, προέρχεται κατά το πλείστον από τους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος – εξ ου και η αναγκαιότητα της διατήρησης της εκτεταμένης υπερσυμπαντικής οργάνωσης των αρχειοθετούντων σεραφείμ και υπερναφείμ, των υποστηριζομένων από τους Ουράνιους Καταγραφείς.

Τα κύρια αυτά υπερναφείμ που εγγενώς κατέχουν τη συμπαντική γνώση, είναι επίσης υπεύθυνα για την οργάνωση και την ταξινόμησή της. Αποτελώντας αυτά καθ’ εαυτά τη ζώσα βιβλιοθήκη πληροφοριών του σύμπαντος των συμπάντων, έχουν ταξινομήσει τη γνώση σε επτά κύριες κατηγορίες, κάθε μία από τις οποίες διαιρείται σε ένα εκατομμύριο υποκατηγορίες. Η ευκολία με την οποία οι κάτοικοι του Παραδείσου μπορούν να συμβουλεύονται το αχανές αυτό απόθεμα γνώσεων οφείλεται αποκλειστικά στις εκούσιες και συνετές προσπάθειες των επιτηρητών της γνώσης. Οι επιτηρητές είναι επίσης ανώτεροι διδάσκαλοι του κεντρικού σύμπαντος, προσφέροντας απεριόριστα τους ζωντανούς θησαυρούς των σε όλες τις υπάρξεις, οποιουδήποτε κυκλώματος της Χαβόνα και, ενώ επίσης χρησιμοποιούνται σε μεγάλο βαθμό, έμμεσα έστω, από τα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών. Η ζώσα, όμως, αυτή βιβλιοθήκη η διαθέσιμη στο κεντρικό σύμπαν και τα υπερσύμπαντα, δεν είναι προσβάσιμη από τις τοπικές δημιουργίες. Μόνον έμμεσα και ανακλαστικά διασφαλίζονται τα οφέλη της γνώσης του Παραδείσου στα τοπικά σύμπαντα.

Πλάι στην υπέρτατη ικανοποίηση της λατρείας βρίσκεται η χαρά της φιλοσοφίας. Ποτέ δεν μπορείτε να ανέβετε τόσο ψηλά, ή να προχωρήσετε τόσο μακριά ώστε να μην εξακολουθούν να μένουν χίλια μυστήρια που απαιτούν τη βοήθεια της φιλοσοφίας για οποιαδήποτε απόπειρα διαλεύκανσής τους.

Οι κυρίαρχοι της φιλοσοφίας στον Παράδεισο απολαμβάνουν το να οδηγούν το νου των κατοίκων του, γηγενών και ανελιχθέντων, στην ευφρόσυνη επιδίωξη μιας απόπειρας επίλυσης των προβλημάτων του σύμπαντος. Οι υπεραφικοί αυτοί κυρίαρχοι της φιλοσοφίας είναι οι «συνετοί άνδρες του ουρανού», οι σοφές υπάρξεις οι οποίες χρησιμοποιούν την αλήθεια της γνώσης και τα δεδομένα της εμπειρίας στις προσπάθειές τους να κατανοήσουν το άγνωστο. Μαζί τους η γνώση κατακτά την αλήθεια και η εμπειρία αναβιβάζεται σε σοφία. Στον Παράδεισο, οι ανερχόμενες υπάρξεις του διαστήματος βιώνουν τα ύψη της ύπαρξης: Αποκτούν γνώση. Γνωρίζουν την αλήθεια. Μπορούν να φιλοσοφήσουν – να σκεφθούν πάνω στην αλήθεια. Μπορούν ακόμη να προσπαθήσουν να περιγράψουν την ιδέα του Απώτατου και να επιχειρήσουν να αδράξουν την τεχνική των Απολύτων.

Στο νοτιότερο άκρο του αχανούς βασιλείου του Παραδείσου οι κυρίαρχοι της φιλοσοφίας διευθύνουν περίπλοκες διαδικασίες στους εβδομήντα λειτουργικούς υποτομείς της σοφίας. Εδώ συζητούν για τα σχέδια και τους στόχους του Απείρου και αναζητούν το συντονισμό των εμπειριών και τη σύνθεση της γνώσης, όλων όσων έχουν πρόσβαση στη σοφία τους. Έχουν αναπτύξει μία πάρα πολύ εξειδικευμένη άποψη έναντι των ποικίλων προβλημάτων του σύμπαντος, τα τελικά τους όμως συμπεράσματα είναι πάντα ομόφωνα.

Οι Παραδείσιοι αυτοί φιλόσοφοι διδάσκουν με κάθε δυνατό κατευθυντήριο τρόπο, περιλαμβανομένης της ανώτατης γραφιστικής τεχνικής της Χαβόνα καθώς και ορισμένων Παραδείσιων μεθόδων διάδοσης της πληροφορίας. Όλες αυτές οι ανώτερες τεχνικές διάδοσης της γνώσης και μετάδοσης των ιδεών βρίσκονται μακράν της ικανότητας αντίληψης ακόμη και της ανώτατα ανεπτυγμένης ανθρώπινης διάνοιας. Μία ώρα διδασκαλίας στον Παράδεισο μπορεί να θεωρηθεί αντίστοιχη δέκα χιλιάδων χρόνων των μεθόδων απομνημόνευσης στην Ουράντια. Δεν μπορείτε να κατανοήσετε τέτοιες επικοινωνιακές μεθόδους και δεν υπάρχει απλά τίποτα στην εμπειρία των θνητών με το οποίο μπορούν να συγκριθούν, τίποτα με το οποίο να παραβληθούν.

Οι κυρίαρχοι της φιλοσοφίας αντλούν υπέρτατη απόλαυση από τη μετάδοση της άποψής τους για το σύμπαν των συμπάντων στα πλάσματα εκείνα τα οποία ανήλθαν από τους κόσμους του διαστήματος. Και ενώ η φιλοσοφία δεν μπορεί ποτέ να θεωρηθεί τόσο σταθερή στα συμπεράσματά της όσο αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της γνώσης και η δια της εμπειρίας αλήθεια, εν τούτοις, όταν ακούσετε τα κύρια αυτά υπερναφείμ να συζητούν πάνω στα άλυτα προβλήματα της αιωνιότητας και τις αντιδράσεις των Απολύτων, θα νοιώσετε μεγάλη και διαρκή ικανοποίηση για την αντιμετώπιση αυτών των άλυτων προβλημάτων.

Οι διανοητικές αυτές Παραδείσιες προσπάθειες δεν εκπέμπονται. Η φιλοσοφία της τελειότητας είναι διαθέσιμη μόνο στους προσωπικά παρόντες. Οι περιβάλλουσες δημιουργίες γνωρίζουν τις διδασκαλίες αυτές μόνον από εκείνους οι οποίοι βίωσαν την εμπειρία αυτή και που εν συνεχεία εφάρμοσαν τη σοφία αυτή στα σύμπαντα των συμπάντων.

Η λατρεία αποτελεί το ύψιστο προνόμιο και το πρώτιστο καθήκον όλων των δημιουργημένων διανοιών. Η λατρεία είναι η συνειδητή και απολαυστική πράξη της αναγνώρισης και αποδοχής της αλήθειας και της ύπαρξης των στενών και προσωπικών σχέσεων των Δημιουργών με τα δημιουργήματά τους. Η ποιότητα της λατρείας καθορίζεται από το βάθος της αντίληψης του δημιουργήματος και καθώς η γνώση πάνω στον άπειρο χαρακτήρα των θεών βελτιώνεται, η πράξη της λατρείας συνεχώς διευρύνεται μέχρις ότου τελικά κατακτά τη δόξα της ύψιστης δια της εμπειρίας ηδονής και την πλέον έξοχης απόλαυσης που γνώρισαν ποτέ τα θνητά πλάσματα.

Ενώ στη Νήσο του Παραδείσου υπάρχουν ορισμένοι τόποι λατρείας, μοιάζει περισσότερο με ένα απέραντο ναό θείας λειτουργίας. Η λατρεία είναι η πρώτη και κύρια επιθυμία όλων εκείνων οι οποίοι αναρριχώνται στις μακάριες ακτές του – η πηγαία υπερβολή των υπάρξεων που έχουν μάθει αρκετά για το Θεό ώστε να αισθάνονται την παρουσία του. Από το ένα κύκλωμα στο άλλο, κατά το προς το εσωτερικό ταξίδι στη Χαβόνα, η λατρεία είναι πάθος που μεγαλώνει μέχρις ότου φθάσει στον Παράδεισο, όπου είναι πλέον απαραίτητο να κατευθυνθεί, ή κατά κάποιο τρόπο να ελεγχθεί η εκδήλωσή του.

Οι περιοδικές, αυτόματες, ομαδικές και λοιπές ειδικές εκρήξεις υπέρτατης λατρείας και πνευματικής εξύμνησης που βιώνονται στον Παράδεισο διοχετεύονται υπό την επίβλεψη ενός ειδικού σώματος κύριων υπερναφείμ. Υπό την διεύθυνση αυτών των κατευθυντών της λατρείας, ο φόρος αυτός τιμής που αποδίδεται κάνει το δημιούργημα να επιτυγχάνει το στόχο του της υπέρτατης απόλαυσης και να κατακτά τα ύψη της τελειότητας της απόλυτης αυτοέκφρασης και ατομικής ευχαρίστησης. Όλα τα κύρια υπερναφείμ διακαώς επιθυμούν να γίνουν κατευθυντές σοφίας. Και όλες οι ανερχόμενες υπάρξεις θα μπορούσαν με χαρά να εκδηλώνουν για πάντα τη λατρεία τους, αν οι προϊστάμενοι των αποστολών δεν διασκόρπιζαν κατά διαστήματα τις συγκεντρώσεις αυτές. Από καμία, ωστόσο, ανερχόμενη ύπαρξη δεν ζητήθηκε ποτέ να αναλάβει αιώνια λειτουργία πριν αποκομίσει πλήρη ικανοποίηση στη λατρεία.

Είναι, λοιπόν, το έργο των κατευθυντών της σοφίας που διδάσκει τα ανερχόμενα πλάσματα πώς να λατρεύουν, ώστε να είναι σε θέση να κερδίσουν την ικανοποίηση αυτή της αυτοέκφρασης και ταυτόχρονα να μπορέσουν να κατανοήσουν τις βασικές δραστηριότητες του καθεστώτος στον Παράδεισο. Χωρίς τη βελτίωση της τεχνικής της λατρείας θα απαιτούνταν εκατοντάδες χρόνια για το μέσο θνητό που φθάνει στον Παράδεισο μέχρις ότου μπορέσει να δώσει πλήρη και ικανοποιητική έκφραση στα συναισθήματα διανοητικής εκτίμησης και ανώτερης ευγνωμοσύνης. Οι κατευθυντές της λατρείας ανοίξουν καινούργιες και μέχρι τώρα άγνωστες λεωφόρους έκφρασης, έτσι ώστε τα θαυμάσια αυτά παιδιά της μήτρας του διαστήματος και των ωδινών του χρόνου μπορέσουν να απολαύσουν την πλήρη ικανοποίηση του να λατρεύουν σε πολύ λιγότερο χρόνο.

Όλες οι πράξεις, όλων των πλασμάτων ολόκληρου του σύμπαντος που μπορούν να εντείνουν και να εξυψώσουν την ικανότητα αυτοέκφρασης και να μεταδώσουν την εκτίμηση χρησιμοποιούνται στο έπακρο για τη λατρεία των Θεοτήτων του Παραδείσου. Η λατρεία είναι η ύψιστη απόλαυση της εν Παραδείσω ύπαρξης. Είναι η αναζωογονητική τέρψη του Παράδεισου. Αυτό που κάνει το παιχνίδι για τον κουρασμένο νου σας στη γη, θα το κάνει η λατρεία για την τελειοποιημένη σας ψυχή στον Παράδεισο. Ο τρόπος λατρείας στον Παράδεισο βρίσκεται μακράν της θνητής αντίληψης το πνεύμα της λατρείας όμως μπορείτε να αρχίσετε να το εκτιμάτε ακόμη κι’ εδώ κάτω, στην Ουράντια, αφού το πνεύμα του Θεού ακόμα και τώρα κατοικεί εντός σας, πλανάται υπεράνω σας και σας εμπνέει την πραγματική λατρεία.

Υπάρχουν καθορισμένοι χρόνοι και τόποι λατρείας στον Παράδεισο, δεν αρκούν ωστόσο για να ικανοποιηθεί η διαρκώς αυξανόμενη πλημμύρα των πνευματικών συγκινήσεων της αναπτυσσόμενης διάνοιας και της εκτεινόμενης θείας αναγνώρισης των λαμπρών υπάρξεων της δια της εμπειρίας ανέλιξης στην αιώνια Νήσο. Ποτέ, από την εποχή του Γκραντφάντα δεν μπόρεσαν τα υπερναφείμ να παράσχουν πλήρες κατάλυμα στο πνεύμα της λατρείας στον Παράδεισο. Πάντα υπάρχει περίσσεια λατρευτικής διάθεσης, όπως εκτιμάται από την προετοιμασία της. Και τούτο συμβαίνει επειδή οι προσωπικότητες με εγγενή τελειότητα δεν μπορούν να εκτιμήσουν απόλυτα τις τρομακτικές αντιδράσεις των πνευματικών συγκινήσεων των πλασμάτων που αργά και επίπονα βρήκαν το δρόμο τους προς τη δόξα του Παραδείσου από τα βάθη του πνευματικού σκότους των κατώτερων κόσμων του χρόνου και του διαστήματος. Όταν τέτοιοι άγγελοι και θνητοί του χρόνου κατακτούν την παρουσία των Δυνάμεων του Παραδείσου, εκεί εκφράζονται τα συσσωρευμένα συναισθήματα αιώνων, ένα θέαμα εκπληκτικό για τους αγγέλους του Παραδείσου, που προκαλεί υπέρτατη απόλαυση θείας ικανοποίησης στους Παραδείσιους Θεούς.

Κάποιες φορές, ολόκληρος ο Παράδεισος περιβάλλεται από μία κυρίαρχη παλίρροια πνευματικής και λατρευτικής έκφρασης. Συχνά οι κατευθυντές λατρείας δεν μπορούν να ελέγξουν τέτοια φαινόμενα μέχρις ότου εμφανισθεί η τριπλή ταλάντευση του φωτός της κατοικίας της Θεότητας, η οποία σηματοδοτεί το ότι η θεία καρδιά των Θεών έχει απόλυτα και τέλεια ικανοποιηθεί από την ειλικρινή λατρεία των κατοίκων του Παραδείσου, των τέλειων πολιτών της δόξας και των ανερχομένων πλασμάτων του χρόνου. Τι θρίαμβος τεχνικής! Πόσο μεγάλη καρποφορία του αιώνιου σχεδίου και στόχου των Θεών, όταν η διανοητική αγάπη του δημιουργηθέντος τέκνου δίνει τόσο μεγάλη ικανοποίηση στην άπειρη αγάπη του Δημιουργού Πατέρα!

Μετά την κατάκτηση της υπέρτατης ικανοποίησης της πληρότητας της λατρείας, θεωρείστε πλέον άξιοι να γίνετε δεκτοί στο Σώμα της Τελικότητας. Η ανελικτική πορεία έχει πλέον ολοκληρωθεί και το έβδομο ιωβηλαίο ετοιμάζεται για τον εορτασμό. Το πρώτο ιωβηλαίο σηματοδότησε την συμφωνία του θνητού με τον Ρυθμιστή της Σκέψης, όταν ο στόχος επιβίωσης αποτελούσε μυστικό. Το δεύτερο ήταν η αφύπνιση στην μοροντιανή κατάσταση ζωής. Το τρίτο ήταν η ένωση με τον Ρυθμιστή της Σκέψης. Το τέταρτο ήταν η αφύπνιση στη Χαβόνα. Το πέμπτο γιόρτασε την εύρεση του Πατέρα του Σύμπαντος και το έκτο ιωβηλαίο έγινε με την εν Παραδείσω αφύπνιση από τον τελικό ύπνο διέλευσης του χρόνου. Το έβδομο ιωβηλαίο σηματοδοτεί την είσοδο στο σώμα των θνητών τελικιστών και την αρχή της αιώνιας λειτουργίας. Η κατάκτηση του έβδομου πνευματικού σταδίου συνειδητοποίησης από έναν τελικιστή θα σημάνει πιθανόν την απαρχή του εορτασμού του πρώτου των ιωβηλαίων της αιωνιότητας.

Και έτσι τελειώνει η ιστορία των υπερναφείμ του Παραδείσου, της ανώτατης κατηγορίας όλων των λειτουργικών πνευμάτων, των υπάρξεων εκείνων οι οποίες, ως πανεπιστημιακή τάξη, βρίσκονται δίπλα σας από τον κόσμο προέλευσής σας μέχρις ότου, τελικά, σας αποχαιρετήσουν οι κατευθυντές της λατρείας, καθώς θα δίνετε τον Τριαδικό όρκο της αιωνιότητας και θα γίνεστε δεκτοί στο Θνητό Σώμα της Τελικότητας.

Η ατέλειωτη υπηρεσία της Τριάδας του Παραδείσου αρχίζει. Και τώρα, ο τελικιστής βρίσκεται πρόσωπο με πρόσωπο, με την διεκδίκηση του Θεού του Απώτατου.

[Παρουσιάσθηκε από έναν Τελειοποιητή της Σοφίας από την Ουβέρσα.]