ΕΓΓΡΑΦΟ 174, ΤΡΙΤΗ ΠΡΩΙ ΣΤΟΝ ΝΑΟ

^{(1897.1) 174:0.1} Περίπου στις επτά εκείνη την Τρίτη το πρωί ο Ιησούς συνάντησε τους αποστόλους, το γυναικείο σώμα, και κάμποσους άλλους σημαντικούς μαθητές του στο σπίτι του Σίμωνα. Σε αυτή την συνάντηση αποχαιρέτησε τον Λάζαρο, δίνοντάς του αυτές τις οδηγίες που τον έκαναν να φύγει για την Φιλαδέλφεια στην Περέα, όπου αργότερα σχετίστηκε με την το ιεραποστολικό κίνημα που είχε την έδρα του σε εκείνη την πόλη. Ο Ιησούς ακόμα αποχαιρέτησε τον ηλικιωμένο Σίμωνα, και έδωσε την αποχαιρετιστήρια συμβουλή του στο σώμα τον γυναικών, αφού δεν θα τους απευθυνόταν επίσημα ξανά.

^{(1897.2) 174:0.2} Εκείνο το πρωί χαιρέτησε ξεχωριστά τον καθένα με προσωπικό χαιρετισμό. Στον Ανδρέα είπε: «Μην τρομάξεις από αυτά που θα γίνουν. Να κρατιέσαι σταθερά από τους αδερφούς σου και να προσέξεις να μη σε δουν αποθαρρυμένο.» Στον Πέτρο είπε: «Μην εμπιστεύεσαι την δύναμη της σάρκας ούτε τα ατσάλινα όπλα. Να βασίζεσαι στα πνευματικά θεμέλια των αιώνιων βράχων.» Στον Ιάκωβο είπε: «Μην τρομάξεις από τα εξωτερικά φαινόμενα. Κράτα σταθερά την πίστη σου, και σύντομα θα γνωρίσεις την πραγματικότητα όσων πιστεύεις.» Στον Ιωάννη είπε: «Να είσαι ήπιος και ευγενικός¨ αγάπα και τους εχθρούς σου¨ να είσαι ανεκτικός. Και να θυμάσαι ότι σε έχω εμπιστευτεί σε πολλά.» Στον Ναθαναήλ είπε: «Μην κρίνεις από τα φαινόμενα¨ να κρατήσεις σταθερά την πίστη σου όταν όλα δείχνουν να καταρρέουν¨ να μείνεις συνεπής στην αποστολή σου σαν πρέσβης της βασιλείας.» Στον Φίλιππο είπε: «Μην κλονιστείς από τα γεγονότα που θα συμβούν. Μείνε ακλόνητος, ακόμα και όταν δεν βλέπεις το πώς. Μείνει πιστός στον όρκο της χειροτονίας σου.» Στον Ματθαίο είπε: «Μην ξεχάσεις το έλεος που σε δέχτηκε στην βασιλεία των ουρανών. Μην αφήσεις κανέναν να σε εξαπατήσει και σου στερήσει την αιώνια ανταμοιβή σου. Όπως άντεξες τις τάσεις της ανθρώπινης φύσης, να μείνεις απτόητος.» Στον Θωμά είπε: «Όσο δύσκολο και να είναι, αυτή την στιγμή πρέπει να βαδίζεις με οδηγό την πίστη και όχι την όραση. Μην αμφιβάλλεις ότι είμαι ικανός να ολοκληρώσω το έργο που ξεκίνησα, και ότι τελικά θα δω τους πιστούς μου πρεσβευτές στην βασιλεία των ουρανών που βρίσκεται πέρα από εδώ.» Στους διδύμους Αλφαίους είπε: «Μην επιτρέψετε να σας συντρίψουν όλα όσα δεν καταλαβαίνετε. Μείνετε πιστοί σε αυτά που αγαπά η καρδιά σας και μην εμπιστεύεστε ούτε τους σπουδαίους ανθρώπους ούτε τις διαθέσεις του όχλου που αλλάζουν. Σταθείτε δίπλα στους αδερφούς σας.» Και στον Σίμωνα τον Ζηλωτή είπε: «Σίμωνα μπορεί να συντριβείς από απογοήτευση, αλλά το πνεύμα σου θα ξεπεράσει όλα όσα θα σου συμβούν. Αυτό που δεν μπόρεσες να μάθεις από μένα, θα σου το διδάξει το πνεύμα μου. Αναζήτα τις αλήθειες του πνεύματος και σταμάτα να ελκύεσαι από ψεύτικες και υλικές σκιές.» Και στον Ιούδα τον Ισκαριώτη είπε: «Ιούδα, σε αγάπησα και προσευχήθηκα να αγαπήσεις τους αδερφούς σου. Μην κουράζεσαι να κάνεις το καλό¨ και θέλω να σε προειδοποιήσω να προσέχεις τα ύπουλα μονοπάτια της κολακείας και τα δηλητηριώδη βέλη της γελοιοποίησης.»

^{(1897.3) 174:0.3} Και όταν ολοκλήρωσε αυτούς τους χαιρετισμούς, αναχώρησε για την Ιερουσαλήμ με τον Ανδρέα, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο, και τον Ιωάννη ενώ οι άλλοι απόστολοι ξεκίνησαν για τον καταυλισμό της Γεσθημανή, όπου θα έμεναν την νύχτα και θα ήταν η έδρα τους για την υπόλοιπη ζωή του Κυρίου στην σάρκα. Περίπου στα μισά της πλαγιάς του όρους των Ελαιών ο Ιησούς σταμάτησε και συζήτησε για περισσότερο από μια ώρα με τους τέσσερις αποστόλους.

^{(1898.1) 174:1.1} Για αρκετές μέρες ο Πέτρος και ο Ιάκωβος συζητούσαν τις διαφορετικές απόψεις τους για την διδασκαλία του Κυρίου σχετικά με την άφεση αμαρτιών. Συμφώνησαν και οι δύο να θέσουν το θέμα στον Ιησού, και ο Πέτρος θεώρησε ότι ήταν η κατάλληλη στιγμή για να συμβουλευτούν τον Κύριο. Έτσι, ο Σίμωνας Πέτρος διέκοψε την συζήτηση για τις διαφορές ανάμεσα στους ύμνους και στην λατρεία, ρωτώντας: «Κύριε, ο Ιάκωβος και εγώ δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε σχετικά με την διδασκαλία σου όσον αφορά την άφεση αμαρτιών. Ο Ιάκωβος ισχυρίζεται ότι διδάσκεις ότι ο Πατέρας μας συγχωρεί ακόμα και πριν το ζητήσουμε, και εγώ υποστηρίζω ότι η μετάνοια και η εξομολόγηση πρέπει να προηγούνται της άφεσης. Ποιος από μας έχει δίκιο; τι λες;»

^{(1898.2) 174:1.2} Μετά από μια σύντομη σιωπή ο Ιησούς κοίταξε σοβαρά και τους τέσσερις και απάντησε: «Αδερφοί μου, σφάλλετε στις απόψεις σας γιατί δεν καταλαβαίνετε την φύση αυτών των στενών και τρυφερών σχέσεων ανάμεσα στο πλάσμα και τον Δημιουργό του, ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Δεν μπορείτε να αντιληφθείτε το νόημα της κατανόησης και της συμπόνιας που τρέφει ο σοφός γονέας για τα ανώριμα και μερικές φορές σφάλλοντα παιδιά του. Είναι αμφίβολο αν πραγματικά οι έξυπνοι και στοργικοί γονείς καλούνται ποτέ να συγχωρέσουν ένα μέσο και φυσιολογικό παιδί. Οι σχέσεις που έχουν κατανόηση μαζί με διάθεση αγάπης εμποδίζουν αποτελεσματικά όλες αυτές τις αποξενώσεις που αργότερα επιβάλλουν την αναπροσαρμογή της μετάνοιας από το παιδί με την συγχώρεση από τον γονέα.

^{(1898.3) 174:1.3} ¨΄Ένα κομμάτι από τον κάθε πατέρα ζει μέσα στο παιδί του. Ο πατέρας χαίρει της προτεραιότητας και την υπεροχής της κατανόησης σε όλα τα θέματα που έχουν σχέση με την σχέση παιδιού-πατέρα. Ο γονέας είναι ικανός να δει την ανωριμότητα του παιδιού κάτω από το φως της πιο προχωρημένης γονεϊκής ωριμότητας, την ωριμότερη εμπειρία του μεγαλύτερου συντρόφου. Με το γήινο παιδί και τον ουράνιου Πατέρα, ο θεϊκός γονέας κατέχει άπειρη και θεϊκή συμπόνοια και ικανότητα για αγάπη με κατανόηση. Η θεϊκή συγχώρεση είναι αναπόφευκτη¨ είναι έμφυτη και αναπαλλοτρίωτη μέσα στην άπειρη κατανόηση του Θεού, μέσα στην τέλεια γνώση για όλα όσα αφορούν την λανθασμένη και εσφαλμένη επιλογή του παιδιού. Η θεία δικαιοσύνη είναι τόσο αιώνια δίκαιη που περιλαμβάνει ανεξάντλητα έλεος με κατανόηση.

^{(1898.4) 174:1.4} «Όταν ένας σοφός άνθρωπος καταλαβαίνει τα εσώτερα κίνητρα των συνανθρώπων του, θα τους αγαπήσει. Και όταν αγαπάς τον αδερφό σου, τον έχεις ήδη συγχωρήσει. Αυτή η ικανότητα να καταλαβαίνεις την ανθρώπινη φύση και να συγχωρείς τα προφανή λάθη της είναι Θεϊκό γνώρισμα. Αν είσαστε σοφοί γονείς, αυτός είναι ο τρόπος που θα αγαπάτε και θα καταλαβαίνετε τα παιδιά σας, ακόμα και να τα συγχωρείτε όταν κάποιες παροδικές παρεξηγήσεις σας έχουν χωρίσει φαινομενικά. Το παιδί, επειδή είναι ανώριμο και του λείπει η πλήρης κατανόηση του βάθους της σχέσης παιδιού- πατέρα, πρέπει συχνά να αισθάνεται έναν ένοχο αποχωρισμό από την πλήρη έγκριση του πατέρα, αλλά ο αληθινός πατέρας ποτέ δεν αισθάνεται ένα τέτοιο χωρισμό. Η αμαρτία είναι μια εμπειρία της συνείδησης των πλασμάτων¨ δεν έχει θέση στην συνείδηση του Θεού.

^{(1898.5) 174:1.5} «Η ανικανότητά σας ή η απροθυμία σας να συγχωρέσετε τους συνανθρώπους σας είναι το μέτρο της ανωριμότητάς σας, η αποτυχία σας να αποκτήσετε ενήλικη συμπόνια, κατανόηση, και αγάπη. Κρατάτε κακίες και τρέφετε αισθήματα εκδικητικότητας σε άμεση αναλογία με την άγνοια της εσώτερης φύσης σας και των πραγματικών πόθων των παιδιών σας και των συνανθρώπων σας. Η αγάπη είναι το αποτέλεσμα της θεϊκού και εσώτερου πόθου της ζωής. Βασίζεται στην κατανόηση, τρέφεται από την ανιδιοτελή υπηρεσία, και τελειοποιείται με την σοφία.»

^{(1899.1) 174:2.1} Την Δευτέρα το βράδυ έγινε ένα συμβούλιο ανάμεσα στους Σανχεντρίν και περίπου πενήντα ηγέτες που είχαν επιλεγεί ανάμεσα στους γραμματείς, τους Φαρισαίους, και τους Σαδδουκαίους. Σε αυτή την συνάντηση αποφασίστηκε ομόφωνα ότι θα ήταν επικίνδυνο να συλλάβουν τον Ιησού δημόσια εξαιτίας της επίδρασής του στα αισθήματα των κοινών ανθρώπων. Ήταν ακόμα γνώμη της πλειοψηφίας ότι θα έπρεπε να γίνει μια αποφασιστική προσπάθεια να τον μειώσουν στα μάτια του πλήθους πριν τον συλλάβουν και τον οδηγήσουν σε δίκη. Έτσι, κάμποσες ομάδες μορφωμένων ανθρώπων ορίστηκαν να βρίσκονται σε ετοιμότητα το επόμενο πρωί στον ναό για να αναλάβουν να τον παγιδέψουν με δύσκολες ερωτήσεις και να τον φέρουν έτσι σε δύσκολη θέση μπροστά στο λαό. Τελικά, οι Φαρισαίοι, οι Σαδδουκαίοι,, ακόμα και οι Ηρωδιανοί ενώθηκαν σε αυτή την προσπάθεια να μειώσουν τον Ιησού στα μάτια του πλήθους που βρισκόντουσαν εκεί για το Πάσχα.

^{(1899.2) 174:2.2} Την Τρίτη το πρωί, όταν ο Ιησούς έφτασε στον περίβολο του ναού και άρχισε να διδάσκει, δεν είχε πει παρά μόνο λίγες λέξεις όταν μια ομάδα νεαρών σπουδαστών από τις ακαδημίες, που είχαν προετοιμαστεί γι αυτό το σκοπό, τον πλησίασαν και μέσω του αντιπροσώπου τους απευθύνθηκαν στον Ιησού : «Κύριε, γνωρίζουμε ότι είσαι ένας δίκαιος διδάσκαλος, και ξέρουμε ότι διακηρύσσεις τους δρόμους της αλήθειας, και ότι υπηρετείς μόνο τον Θεό, γιατί δεν φοβάσαι κανέναν άνθρωπο, και ότι δεν λογαριάζεις κανέναν. Εμείς είμαστε απλοί σπουδαστές, και θα θέλαμε να ξέρουμε την αλήθεια για ένα ζήτημα που μας απασχολεί¨ το πρόβλημα μας είναι: Είναι σωστό να δίνουμε φόρο υποτελείας στον Καίσαρα; Να δίνουμε ή να μην δίνουμε;» Ο Ιησούς κατάλαβε την υποκρισία και την πονηριά τους, και τους είπε: «Γιατί προσπαθείτε να με δοκιμάσετε με αυτό τον τρόπο; Δείξτε μου τα χρήματα που είναι για τον φόρο υποτέλειας, και θα σας απαντήσω.» Και όταν του έδωσαν ένα δηνάριο, το κοίταξε και είπε, «Τίνος η μορφή και επιγραφή απεικονίζεται σε αυτό το νόμισμα;» Και όταν του απάντησαν, «του Καίσαρα», ο Ιησούς είπε, «Να δίνετε τα του Καίσαρος στον Καίσαρα, και τα του Θεού στον Θεό.»

^{(1899.3) 174:2.3} Όταν απάντησε έτσι σε αυτούς τους νεαρούς γραμματείς και στους Ηρωδιανούς συνεργάτες τους, αυτοί αποσύρθηκαν από μπροστά του, και ο λαός, ακόμα και οι Σαδδουκαίοι, απόλαυσαν την αμηχανία τους. Ακόμα και οι ίδιοι οι νέοι που είχαν προσπαθήσει να τον παγιδέψουν θαύμασαν πολύ την απρόσμενη ευστροφία της απάντησης του Κυρίου.

^{(1899.4) 174:2.4} Την προηγούμενη μέρα οι ηγέτες είχαν προσπαθήσει να του βάλουν τρικλοποδιά μπροστά στο πλήθος για θέματα εκκλησιαστικής εξουσίας, και αφού απέτυχαν, τώρα προσπάθησαν να τον αναμείξουν σε μια επικίνδυνη συζήτηση για την αστική εξουσία. Και ο Πιλάτος και ο Ηρώδης βρισκόντουσαν στην Ιερουσαλήμ εκείνες τις μέρες, και οι εχθροί του Ιησού υπέθεσαν ότι, αν τολμούσε να συμβουλεύσει ενάντια στην πληρωμή του φόρου υποτελείας στον Καίσαρα, αυτοί θα μπορούσαν να πάνε ευθύς στις Ρωμαϊκές αρχές και να τον κατηγορήσουν για αποστασία. Από την άλλη μεριά, αν συμβούλευε την πληρωμή του φόρου ξεκάθαρα, σωστά υπολόγιζαν ότι μια τέτοια αναγγελία, θα πλήγωνε κατά πολύ την εθνική υπερηφάνεια των Εβραίων ακροατών του, και έτσι θα αποξενωνόταν από την καλή θέληση και την στοργή του κόσμου.

^{(1899.5) 174:2.5} Σε όλα αυτά οι εχθροί του Ιησού ηττήθηκαν εφόσον ήταν ένας γνωστός κανονισμός των Σανχεντρίν, που έγινε για την καθοδήγηση των Εβραίων που είχαν διασκορπιστεί στα αλλόθρησκα έθνη, ότι «το δικαίωμα του νομισματικού συστήματος έφερε και το δικαίωμα να θεσπίζονται φόροι.» Με αυτό τον τρόπο ο Ιησούς απόφυγε την παγίδα τους. Αν είχε απαντήσει «Όχι» στην ερώτησή τους θα ισοδυναμούσε με υποκίνηση στάσης¨ αν είχε απαντήσει «Ναι» θα σοκάριζε τα βαθιά ριζωμένα εθνικιστικά αισθήματα εκείνων των ημερών. Ο Κύριος υπεξέφυγε της ερώτησης¨ απλά σοφά χρησιμοποίησε την διπλή απάντηση. Ο Ιησούς δεν ήταν ποτέ ασαφής, αλλά ήταν πάντα σοφός στην αντιμετώπιση εκείνων που προσπαθούσαν να τον ενοχλήσουν και να τον καταστρέψουν.

^{(1900.1) 174:3.1} Πριν αρχίσει ο Ιησούς την διδασκαλία του, μια άλλη ομάδα πλησίασε για να τον ρωτήσει, αυτή την φορά μια ομάδα μορφωμένων και πονηρών Σαδδουκαίων. Ο αντιπρόσωπος, πλησιάζοντάς τον, είπε: «Κύριε, ο Μωυσής είπε ότι αν ένας παντρεμένος άνδρας πεθάνει, και δεν έχει αφήσει παιδιά, ο αδερφός του θα πρέπει να πάρει την γυναίκα και να αφήσει απογόνους για τον πεθαμένο αδερφό του. Έχει συμβεί μια περίπτωση όπου κάποιος άνδρας που είχε έξι αδερφούς πέθανε άτεκνος¨ ο επόμενος αδερφός πήρε την γυναίκα αλλά και αυτός σύντομα πέθανε, χωρίς να αφήσει παιδιά. Κατά τον ίδιο τρόπο ο δεύτερος αδερφός πήρε την γυναίκα, αλλά και αυτός πέθανε χωρίς να αφήσει απογόνους. Και ούτω καθεξής μέχρι που και οι έξι αδερφοί την πήραν, και όλοι τους πέθαναν χωρίς να αφήσουν παιδιά. Και έπειτα, μετά από όλους του, πέθανε και η γυναίκα. Τώρα, αυτό που θέλουμε να σε ρωτήσουμε είναι: Στην ανάσταση τίνος γυναίκα θα είναι αφού και οι επτά αδερφοί την είχαν;»

^{(1900.2) 174:3.2} Ο Ιησούς ήξερε, το ίδιο και ο λαός, ότι αυτοί οι Σαδδουκαίοι δεν ήταν ειλικρινείς που ρωτούσαν αυτή την ερώτηση επειδή ήταν απίθανο να γίνει κάτι τέτοιο¨ και εξάλλου, αυτή η συνήθεια των αδερφών του νεκρού να γεννήσουν παιδιά για λογαριασμό του ήταν πια ξεπερασμένη συνήθεια ανάμεσα στους Εβραίους. Παρόλα αυτά, ο Ιησούς συμφώνησε να απαντήσει σε αυτή την παραπλανητική ερώτηση. Είπε: «Όλοι σας σφάλλετε κάνοντας αυτή την ερώτηση επειδή δεν γνωρίζετε ούτε τις Γραφές ούτε την ζώσα δύναμη του Θεού. Ξέρετε ότι οι γιοι αυτού του κόσμου μπορούν να παντρεύονται και να δίνονται σε γάμο, αλλά δεν φαίνεται να καταλαβαίνετε ότι αυτά δεν ισχύουν στους επόμενους κόσμους, μέσα από την ανάσταση των δικαίων, ούτε παντρεύονται ούτε δίνονται σε γάμο. Εκείνοι που θα ζήσουν την ανάσταση εκ νεκρών θα είναι περισσότερο σαν τους αγγέλους του ουρανού, και ποτέ δεν θα πεθάνουν. Αυτοί οι αναστημένοι θα είναι αιώνια υιοί του Θεού¨ θα είναι τα παιδιά του φωτός που αναστήθηκαν στην πρόοδο της αιώνιας ζωής. Ακόμα και ο Πατέρας σας ο Μωυσής το καταλάβαινε αυτό, γιατί, σε σχέση με την εμπειρία του στον φλεγόμενο θάμνο, άκουσε τον Πατέρα του να λέγει, «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ.» Έτσι , μαζί με τον Μωυσή, και εγώ σας δηλώνω ότι ο Πατέρας μου δεν είναι ο Θεός των νεκρών αλλά των ζωντανών. Μέσα σε αυτόν όλοι σας ζείτε, αναπαράγετε, και αποκτάτε την θνητή σας ύπαρξη.»

^{(1900.3) 174:3.3} Όταν ο Ιησούς ολοκλήρωσε τις απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, οι Σαδδουκαίοι αποσύρθηκαν, και μερικοί Φαρισαίοι ξεχάστηκαν και αναφώνησαν, «Αλήθεια, αλήθεια, Κύριε, καλά απάντησες σε αυτούς τους απίστους Σαδδουκαίους.» Οι Σαδδουκαίοι δεν τόλμησαν να κάνουν άλλες ερωτήσεις, και οι κοινοί άνθρωποι θαύμαζαν την σοφία της διδασκαλίας του.

^{(1900.4) 174:3.4} Ο Ιησούς επικαλέστηκε τον Μωυσή σε αυτή του την συνάντηση με τους Σαδδουκαίους επειδή αυτή η θρησκευτικό-πολιτική αίρεση αναγνώριζε την εγκυρότητα μόνο των πέντε ονομαζόμενων Βιβλίων του Μωυσή¨ δεν αναγνώριζαν τις διδασκαλίες των προφητών σαν βάση της δογματικής θεωρίας. Ο Κύριος στην απάντησή του, αν και επιβεβαίωνε το γεγονός της επιβίωσης των θνητών υπάρξεων μέσα από την τεχνική της ανάστασης, όμως δεν ενέκρινε καθόλου με τα λόγια του τις Φαρισαϊκές πίστεις για την ανάσταση του ανθρώπινου σώματος κυριολεκτικά. Το σημείο το οποίο ήθελε να τονίσει ο Ιησούς ήταν: Ότι ο Πατέρας είχε πει, «Εγώ είμαι ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ,» και όχι ήμουν ο Θεός τους.

^{(1900.5) 174:3.5} Οι Σαδδουκαίοι είχαν σκεφθεί να υποβάλλουν τον Ιησού στην φθοροποιό επίδραση της γελοιοποίησης, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν τον εδίωκαν δημόσια θα προκαλούσαν περισσότερη συμπάθεια προς αυτόν στο μυαλό του κόσμου.

^{(1901.1) 174:4.1} Μια άλλη ομάδα των Σαδδουκαίων είχε τις οδηγίες να κάνει στον Ιησού παραπλανητικές ερωτήσεις για τους αγγέλους, αλλά όταν είδαν την μοίρα των συντρόφων τους που είχαν προσπαθήσει να τον παγιδέψουν με ερωτήσεις για την ανάσταση, πολύ σοφά αποφάσισαν να καθίσουν στα αυγά τους¨ αποσύρθηκαν χωρίς να κάνουν καμιά ερώτηση. Ήταν το προκαθορισμένο σχέδιο των ενωμένων Φαρισαίων, γραμματέων, Σαδδουκαίων, και Ηρωδιανών να γεμίσουν όλη την ημέρα με αυτές τις παραπλανητικές ερωτήσεις, ελπίζοντας έτσι να μειώσουν τον Ιησού μπροστά στο λαό και συγχρόνως να τον εμποδίσουν αποτελεσματικά να έχει χρόνο να διακηρύσσει τις ενοχλητικές διδασκαλίες του.

^{(1901.2) 174:4.2} Τότε πλησίασε μια ομάδα Φαρισαίων για να κάνουν ενοχλητικές ερωτήσεις, και ο αντιπρόσωπός τους, είπε στον Ιησού: «Κύριε, είμαι δικηγόρος, και θα ήθελα να σε ρωτήσω ποια, κατά την γνώμη σου, είναι η σπουδαιότερη εντολή;» Ο Ιησούς απάντησε: «Δεν υπάρχει παρά μια εντολή, και αυτή είναι η σπουδαιότερη όλων, και αυτή η εντολή είναι: «Ω Ισραήλ, άκουσε, ο Κύριος και Θεός μας, ο Κύριος είναι ένας¨ και να αγαπάτε τον Κύριο και Θεός σας με όλη σας την καρδιά και με όλη σας την ψυχή, με όλο σας τον νου και με όλη σας την δύναμη.» Αυτή είναι η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή. Και η δεύτερη εντολή είναι σαν αυτή την πρώτη¨ στα αλήθεια προέρχεται άμεσα από αυτήν, και είναι: «Να αγαπάτε τον γείτονά σας όπως τον εαυτό σας.» Δεν υπάρχει άλλη σπουδαιότερη εντολή από αυτές¨ σε αυτές τις δύο εντολές βασίζεται όλος ο νόμος και οι προφήτες.»

^{(1901.3) 174:4.3} Όταν ο δικηγόρος αντιλήφθηκε ότι ο Ιησούς είχε απαντήσει όχι μόνο σύμφωνα με την ανώτερη σύλληψη της Ιουδαϊκής θρησκείας, αλλά είχε απαντήσει με σύνεση μπροστά στο συγκεντρωμένο πλήθος, θεώρησε εντιμότερο και πιο αντρίκειο να επαινέσει την απάντηση του Κυρίου. Γι αυτό, είπε: «Πολύ σωστά, Κύριε, είπες ότι ο Θεός είναι ένας και δεν υπάρχει κανένας εκτός από αυτόν¨ και επίσης να αγαπάς τον γείτονά σου σαν τον εαυτό σου, είναι η πρώτη και σπουδαιότερη εντολή¨ και είμαστε σύμφωνοι ότι αυτή η εντολή είναι κατά πολύ σπουδαιότερη από τις προσφορές, τα θυμιάματα και τις θυσίες.» Όταν ο δικηγόρος απάντησε τόσο διακριτικά, ο Ιησούς τον κοίταξε και είπε, «Φίλε μου, βλέπω ότι δεν είσαι μακριά από την βασιλεία του Θεού.»

^{(1901.4) 174:4.4} Ο Ιησούς είπε την αλήθεια όταν αναφέρθηκε σε αυτόν τον δικηγόρο ότι δεν βρισκόταν «μακριά από την βασιλεία,» γιατί εκείνη ακριβώς την νύχτα αυτός πήγε στην κατασκήνωση του Κυρίου κοντά στην Γεσθημανή, δήλωσε την πίστη του στο ευαγγέλιο της βασιλείας, και βαπτίστηκε από τον Ιωσία, έναν από τους μαθητές του Άμπνερ.

^{(1901.5) 174:4.5} Άλλες δύο ή τρεις ομάδες γραμματέων και Φαρισαίων ήταν παρόντες και σκόπευαν να κάνουν ερωτήσεις, αλλά είτε αφοπλίστηκαν από την απάντηση του Ιησού στον δικηγόρο, ή αποτράπηκαν από την αμηχανία όλων όσων είχαν επιχειρήσει να τον παγιδέψουν. Μετά από αυτά, κανένας δεν τόλμησε να του κάνει άλλη ερώτηση δημόσια.

^{(1901.6) 174:4.6} Όταν δεν υπήρχαν πια άλλες ερωτήσεις, και αφού πλησίαζε μεσημέρι, ο Ιησούς δεν συνέχισε την διδασκαλία του αλλά έμεινε ικανοποιημένος με το να ρωτήσει απλά τους Φαρισαίους και τους συνεργάτες τους μια ερώτηση. Είπε ο Ιησούς: «Αφού δεν κάνετε πια άλλες ερωτήσεις, θα ήθελα να σας κάνω και εγώ μια. Τι γνώμη έχετε για τον Απελευθεωτή; Δηλαδή, τίνος υιός είναι;» μετά από μια σύντομη παύση ένας από τους γραμματείς απάντησε, «Ο Μεσσίας είναι ο υιός του Δαβίδ.» Και αφού ο Ιησούς γνώριζε ότι υπήρχαν πολλές διαφωνίες, ακόμα και ανάμεσα στους δικούς του μαθητές , για το εάν αυτός ήταν ή όχι υιός του Δαβίδ, έκανε αυτήν ακόμα την ερώτηση: «Αν ο Απελευθερωτής είναι πραγματικά ο υιός του Δαβίδ, πως και στον Ψαλμό που αποδίδετε στον Δαβίδ, αυτός ο ίδιος, μιλώντας με το πνεύμα, λέγει, « Ο Κύριος είπε στον κύριό μου, κάθισε στα δεξιά μου μέχρι κάνω τους εχθρούς σου υποπόδιο των ποδιών σου.» Αν ο Δαβίδ τον αποκαλεί Κύριο, πως γίνεται να είναι υιός του;» Αν και οι ηγέτες, οι γραμματείς, και οι αρχιερείς δεν έδωσαν απάντηση σε αυτή την ερώτηση, δεν του έκαναν άλλες ερωτήσεις με σκοπό να τον μπερδέψουν. Ποτέ δεν απάντησαν στην ερώτηση που τους έκανε ο Ιησούς, αλλά μετά τον θάνατο του Κυρίου επιχείρησαν να ξεφύγουν από την δυσκολία αλλάζοντας την ερμηνεία αυτού του Ψαλμού, ώστε να τον κάνουν να αναφέρεται στον Αβραάμ αντί για τον Μεσσία. Άλλοι πάλι προσπάθησαν να αποφύγουν το δίλημμα απορρίπτοντας ότι ήταν ο Δαβίδ που ήταν ο συγγραφέας αυτού του αποκαλούμενου Μεσσιανικού Ψαλμού.

^{(1902.1) 174:4.7} Λίγη ώρα πριν οι Φαρισαίοι είχαν απολαύσει τον τρόπο με τον οποίο οι Σαδδουκαίοι αποστομώθηκαν από τον Κύριο¨ τώρα οι Σαδδουκαίοι ενθουσιάστηκαν με την αποτυχία των Φαρισαίων¨ αλλά αυτή η αντιπαλότητα ήταν μόνο προσωρινή¨ πολύ γρήγορα ξέχασαν τις παλιές τους διαφορές για χάρη της κοινής τους προσπάθειας να σταματήσουν τις πράξεις και διδασκαλίες του Ιησού. Αλλά όλο αυτό το διάστημα οι κοινοί άνθρωποι τον άκουγαν με χαρά.

^{(1902.2) 174:5.1} Κατά το μεσημέρι, όταν ο Φίλιος αγόραζε προμήθειες για τον νέο καταυλισμό που στηνόταν εκείνη την ημέρα κοντά στην Γεσθημανή, τον πλησίασε μια επιτροπή ξένων, μια ομάδα πιστών Ελλήνων από την Αλεξάνδρεια, την Αθήνα, και την Ρώμη, των οποίων ο αντιπρόσωπος είπε στον απόστολο: «Εκείνοι που σε ξέρουν μας έστειλαν σε σένα¨ έτσι ερχόμαστε σε σένα, Κύριε, να σου ζητήσουμε να δούμε τον Ιησού, τον Κύριό σου.» Ο Φίλιππος εξεπλάγη που συνάντησε αυτούς τους επιφανείς και ερευνητικούς Έλληνες αλλόθρησκους στην αγορά, και, εφόσον ο Ιησούς τους είχε ζητήσει κατηγορηματικά να μην ασχοληθούν με δημόσια διδασκαλία την εβδομάδα του Πάσχα, αισθάνθηκε λίγο μπερδεμένος για το πώς να χειριστεί σωστά το θέμα αυτό. Ακόμα είχε ταραχτεί επειδή αυτοί οι άνθρωποι ήταν ξένοι και αλλόθρησκοι. Αν ήταν Εβραίοι ή κοντινοί και οικείοι αλλόθρησκοι, δεν δίσταζε τόσο πολύ. Αυτό που έκανε λοιπόν ήταν: Ζήτησε σε εκείνους τους Έλληνες να μείνουν εκεί που βρισκόντουσαν. Όταν έφυγε βιαστικά, αυτοί υπέθεσαν ότι πήγε προς αναζήτηση του Ιησού, αλλά στην πραγματικότητα έτρεξε στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου ήξερε ότι βρισκόντουσαν για το μεσημεριανό γεύμα ο Ανδρέας και οι άλλοι απόστολοι¨ και φωνάζοντας έξω τον Ανδρέα, του εξήγησε τον σκοπό της επίσκεψης του, και μετά, συνοδευόμενος από τον Ανδρέα επέστρεψε στους Έλληνες που περίμεναν.

^{(1902.3) 174:5.2} Εφόσον ο Φίλιππος είχε σχεδόν τελειώσει την αγορά των προμηθειών, αυτός και ο Ανδρέας γύρισαν μαζί με τους Έλληνες στο σπίτι του Ιωσήφ, όπου τους δέχτηκε ο Ιησούς¨ και κάθισαν κοντά όσο μιλούσε στους αποστόλους του και σε έναν αριθμό μαθητών που είχαν μαζευτεί σε αυτό το γεύμα. Είπε ο Ιησούς:

^{(1902.4) 174:5.3} «Ο Πατέρας μου με έστειλε σε αυτό τον κόσμο για να αποκαλύψω την αγάπη του και την καλοσύνη του στα παιδιά των ανθρώπων, αλλά αυτοί στους οποίους ήρθα πρώτα αρνήθηκαν να με δεχτούν. Είναι αλήθεια, πραγματικά, ότι πολλοί από εσάς έχετε πιστέψει στο ευαγγέλιό μου, αλλά τα παιδιά του Αβραάμ και οι αρχηγοί τους πρόκειται να με απορρίψουν, και κάνοντας αυτό, θα απορρίψουν και Αυτόν που με έστειλε. Έχω διακηρύξει ανοιχτά το ευαγγέλιο της σωτηρίας σε αυτούς τους ανθρώπους, τους έχω πει για την ιδιότητα του υιού που με χαρά, ελευθερία, και με ζωή πιο άφθονη στο πνεύμα. Ο Πατέρας μου έχει κάνει πολλά θαυμαστά έργα ανάμεσα σε αυτούς τους καταβεβλημένους από φόβο γιους των ανθρώπων. Αλλά πραγματικά ο Προφήτης Ησαΐας αναφερόταν σε αυτούς τους ανθρώπους όταν έγραφε: «Κύριε, ποιος επίστεψε στις διδασκαλίες μας; Και σε ποιόν αποκαλύφθηκε ο Κύριος;» αλήθεια η ηγέτες του λαού μου έχουν κλείσει τα μάτια τους με την θέλησή τους για να μην βλέπουν, και σκλήρυναν τις καρδιές τους για να μην πιστέψουν και σωθούν. Όλα αυτά τα χρόνια προσπάθησα να τους θεραπεύσω από την απιστία τους και να τους κάνω να δεχτούν την αιώνια σωτηρία του Πατέρα. Γνωρίζω ότι δεν με απογοήτευσαν όλοι¨ μερικοί από εσάς πίστεψαν αληθινά στο μήνυμά μου. Σε αυτό το δωμάτιο βρίσκονται ήδη ένα πλήθος ανθρώπων που ήταν κάποτε μέλη των Σανχεντρίν, ή που είχαν υψηλές θέσεις στα εθνικά συμβούλια, παρόλο που μερικοί από εσάς ακόμα φοβούνται να ομολογήσουν ανοιχτά την αλήθεια μήπως και εκδιωχθούν από την συναγωγή. Μερικοί από εσάς μπαίνουν στον πειρασμό να αγαπούν περισσότερο την δόξα των ανθρώπων περισσότερο από την δόξα του Θεού. Αλλά είμαι αναγκασμένος να δείξω ανεκτικότητα αφού φοβάμαι για την ασφάλεια και την πίστη ακόμα και εκείνων που είναι τόσο καρό μαζί μου, και που ζουν τόσο καρό στο πλευρό μου.

^{(1903.1) 174:5.4} «Σε αυτή την αίθουσα του συμποσίου βλέπω ότι είναι συγκεντρωμένοι Εβραίοι και αλλόθρησκοι σε ίσους αριθμούς, και σε μια τέτοια ομάδα θα μιλήσω για πρώτη και τελευταία φορά για τις υποθέσεις της βασιλείας πριν πάω στον Πατέρα μου».

^{(1903.2) 174:5.5} Αυτοί οι Έλληνες είχαν παρακολουθήσει με προσοχή την διδασκαλία του Ιησού στον ναό. Την Δευτέρα το βράδυ συνεδρίασαν στο σπίτι του Νικόδημου, μέχρι τα χαράματα, και τριάντα από αυτούς επέλεξαν να εισέλθουν στην βασιλεία.

^{(1903.3) 174:5.6} Και όπως στεκόταν μπροστά τους ο Ιησούς, κατάλαβε ότι έπρεπε να τελειώσει την μια απονομή και να αρχίσει την επόμενη. Στρέφοντας την προσοχή του στους Έλληνες, ο Κύριος είπε:

^{(1903.4) 174:5.7} «Αυτός που πιστεύει αυτό το ευαγγέλιο, δεν πιστεύει απλά σε μένα αλλά σε Αυτόν που με έστειλε. Όταν με κοιτάτε δεν βλέπετε μόνο τον Υιό του Ανθρώπου αλλά και Αυτόν που με έστειλε. Εγώ είμαι το φως του κόσμου, και όποιος πιστέψει την διδασκαλία μου δεν θα βρίσκεται πια στο σκοτάδι. Αν εσείς οι αλλόθρησκοι θέλετε να με ακούσετε θα δεχτείτε τα λόγια της ζωής και θα εισέλθετε από τώρα και στο εξής στην χαρμόσυνη ελευθερία της αλήθειας της ιδιότητας του υιού του Θεού. Αν οι συμπατριώτες μου, οι Εβραίοι, επ8ιλέξουν να με απορρίψουν και να αρνηθούν τις διδασκαλίες μου, δεν θα καθίσω να τους κρίνω, γιατί δεν έχω έρθει να κρίνω τον κόσμο, αλλά να του προσφέρω την σωτηρία. Όμως, αυτοί που με απορρίπτουν και αρνούνται να δεχτούν την διδασκαλία μου θα κριθούν όταν πρέπει από τον Πατέρα μου και από εκείνους που έχει ορίσει να δικάσουν μια τέτοια απόρριψη του δώρου του ελέους και της αλήθειας της σωτηρίας. Να θυμάστε όλοι, ότι δεν μιλώ για λογαριασμό μου, αλλά σας έχω δηλώσει πιστά ότι αποκαλύπτω στα παιδιά των ανθρώπων αυτά που με πρόσταξε ο Πατέρας μου. Και αυτά τα λόγια που με διέταξε ο Πατέρας μου να πω στον κόσμο, είναι λόγια θεϊκής αλήθειας, αιώνιου ελέους, και αιώνιας ζωής.

^{(1903.5) 174:5.8} «Αλλά και στους Εβραίους και στους αλλόθρησκους δηλώνω ότι ήρθε η ώρα που θα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου. Ξέρετε πολύ καλά, ότι εκτός και αν ο σπόρος του σιταριού πέσει στην γη, ζει μόνος¨ αλλά αν πέσει και πεθάνει σε καλό χώμα, ξεπηδά στην ζωή ξανά και παράγει πολλούς καρπούς. Αυτός που αγαπά την ζωή του εγωιστικά κινδυνεύει να την χάσει¨ αλλά αυτός που είναι πρόθυμος να δώσει την ζωή του για χάρη μου και για χάρη του ευαγγελίου μου θα απολαύσει πιο άφθονα τα αγαθά στην γη και στον ουρανό, ζωή αιώνια. Αν πραγματικά θέλετε να με ακολουθήσετε, ακόμα και αφού έχω πάει στον Πατέρα μου, τότε θα γίνετε μαθητές μου και ειλικρινείς υπηρέτες των συνανθρώπων σας.

^{(1903.6) 174:5.9} «Ξέρω ότι η ώρα μου πλησιάζει, και ανησυχώ. Αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποί μου είναι αποφασισμένοι να περιφρονήσουν το βασίλειο, και με χαρά δέχομαι αυτούς τους αλλόθρησκους αναζητητές της αλήθειας που έρχονται εδώ σήμερα για να βρουν το δρόμο του φωτός. Όμως, η καρδιά μου πονά για τον λαό μου, και η ψυχή μου είναι ταραγμένη από αυτά που με περιμένουν. Τι να πω τώρα λοιπόν που κοιτάζω μπροστά και διακρίνω τι θα μου συμβεί; Να πω, Πατέρα σώσε με από αυτή την τρομερή στιγμή; Όχι! Γι αυτόν ακριβώς τον σκοπό έχω έρθει σε αυτόν τον κόσμο, ακόμα και γι αυτή την ώρα. Μάλλον λοιπόν θα πω, και θα προσευχηθώ και εσείς μαζί μου: Πατέρα, δοξασμένο το όνομά σου¨ ας γίνει το θέλημά σου.»

^{(1904.1) 174:5.10} Όταν ο Ιησούς είπε αυτά τα λόγια, ο Προσωποποιημένος Προσαρμοστής που διέμενε μέσα του τον καιρό προ της βάπτισής του εμφανίστηκε μπροστά του, και όταν αυτός σταμάτησε να μιλά, αυτό το τώρα ισχυρό πνεύμα της αντιπροσώπευσης του Πατέρα μίλησε στον Ιησού από την Ναζαρέτ, και του είπε: «Έχω δοξάσει το όνομά μου στις Προσφορές σου πολλές φορές, και θα το δοξάσω για άλλη μια φορά.»

^{(1904.2) 174:5.11} Ενώ οι Εβραίοι και οι αλλόθρησκοι που ήταν συγκεντρωμένοι δεν άκουσαν καμιά φωνή, μπόρεσαν να διακρίνουν, όμως, ότι ο Κύριος είχε διακόψει την ομιλία του για να λάβει κάποιο μήνυμα υπερφυσικής προέλευσης. Όλοι έλεγαν μεταξύ τους, «Ένας άγγελος του μίλησε».

^{(1904.3) 174:5.12} Έπειτα ο Ιησούς συνέχισε να μιλά: «Όλα αυτά δεν έχουν γίνει για χάρη μου αλλά για χάρη σας. Ξέρω με βεβαιότητα ότι ο Πατέρας θα με δεχτεί και θα αποδεχτεί την αποστολή μου για χάρη σας, αλλά χρειάζεται να ενθαρρυνθείτε και να ετοιμαστείτε για την σκληρή δοκιμασία που βρίσκεται μπροστά σας. Αφήστε με να σας διαβεβαιώσω ότι ο θρίαμβος θα στέψει τελικά τις ενωμένες προσπάθειές μας να φωτίσουμε τον κόσμο και να απελευθερώσουμε τους ανθρώπους. Η παλαιά τάξη θα έρθει πλέον ενώπιον την κρίσης¨ έχω εκθρονίσει τον Πρίγκιπα αυτού του κόσμου¨ και όλοι οι άνθρωποι θα γίνουν ελεύθεροι χάρη στο φως του πνεύματος που θα χαρίσω σε όλη την σάρκα αφού ανέλθω στον Πατέρα μου στον ουρανό.

^{(1904.4) 174:5.13} «Και τώρα σας δηλώνω ότι εγώ, αν εξυψωθώ στην γη και στις ζωές σας, θα φέρω όλους τους ανθρώπους σε μένα και στην αδερφοσύνη του Πατέρα μου. Πιστεύατε ότι ο Απελευθερωτής θα έμενε στην γη για πάντα, αλλά σας δηλώνω ότι ο Υιός του Ανθρώπου θα απορριφθεί από τους ανθρώπους, και ότι θα γυρίσει στον ουρανό στον Πατέρα. Μόνο για λίγο θα μείνω μαζί σας¨ μόνο για λίγο θα βρίσκεται το ζωντανό φως σε αυτή την συσκοτισμένη γενιά. Περπατείστε όσο έχετε αυτό το φως για να μην σας φτάσει το σκότος και η σύγχυση που έρχονται. Αυτός που περπατά στο σκοτάδι δεν ξέρει που πηγαίνει¨ αλλά αν επιλέξετε να περπατήσετε στο φως, τότε πραγματικά θα γίνετε απελευθερωμένοι γιοι του Θεού. Και τώρα, όλοι σας, ελάτε μαζί μου στους αρχιερείς, τους γραμματείς, τους Φαρισαίους, τους Σαδδουκαίους, τους Ηρωδιανούς, και τους βυθισμένους στο σκότος ηγέτες του Ισραήλ.»

^{(1904.5) 174:5.14} Έχοντας πει αυτά τα λόγια, ο Ιησούς τους οδήγησε μέσα από τους στενούς δρόμους της Ιερουσαλήμ πίσω στον ναό. Μόλις είχαν ακούσει τον Κύριο να λεει ότι αυτή θα ήταν η αποχαιρετιστήρια ομιλία του στον ναό, και τον ακολουθούσαν σιωπηλά βυθισμένοι σε σκέψεις.