Παράκαμψη προς το κυρίως περιεχόμενο

ΕΓΓΡΑΦΟ 15, ΤΑ ΕΠΤΑ ΥΠΕΡΣΥΜΠΑΝΤΑ

Το Βιβλίο της Ουράντια

ΕΓΓΡΑΦΟ 15

ΤΑ ΕΠΤΑ ΥΠΕΡΣΥΜΠΑΝΤΑ

ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ στον Πατέρα του Σύμπαντος – ως Πατέρα – τα σύμπαντα ουσιαστικά δεν υπάρχουν. Εκείνος συνδιαλέγεται με προσωπικότητες· είναι ο Πατέρας των προσωπικοτήτων. Όσον αφορά στον Αιώνιο Υιό και το Άπειρο Πνεύμα – ως εταίροι του δημιουργού – τα σύμπαντα είναι εντοπισμένα και εξατομικευμένα κάτω από την κοινή διακυβέρνηση των Δημιουργών Υιών και των Δημιουργικών Πνευμάτων. Όσον αφορά στην Αγία Τριάδα, πέραν της Χαβόνα υπάρχουν μόνο επτά κατοικημένα σύμπαντα, τα επτά υπερσύμπαντα, τα οποία έχουν δικαιοδοσία στον κύκλο του πρώτου μετά τη Χαβόνα διαστημικού επιπέδου. Τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα εκπέμπουν την ακτινοβολία της επιρροής τους προς τα έξω, από την κεντρική Νήσο, κάνοντας με τον τρόπο αυτό την αχανή δημιουργία ένα γιγάντιο τροχό, με κέντρο την αιώνια Νήσο του Παραδείσου, με επτά ακτίνες, την ακτινοβολία των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων και περιφέρεια τις εξωτερικές περιοχές του μεγάλου σύμπαντος.

Κατά την πρώιμη υλοποίηση της συμπαντικής δημιουργίας, διαμορφώθηκε το επτάπτυχο σχέδιο της οργάνωσης και διακυβέρνησης του υπερσύμπαντος. Η πρώτη, μετά Χαβόνα, δημιουργία διαιρέθηκε σε επτά θαυμάσιους τομείς, ενώ σχεδιάστηκαν και φτιάχτηκαν οι κόσμοι που θα χρησίμευαν ως αρχηγεία αυτών των υπερσυμπαντικών κυβερνήσεων. Το παρόν σχέδιο διακυβέρνησης υπάρχει σχεδόν από την αιωνιότητα και οι κυβερνήτες των επτά αυτών υπερσυμπάντων ορθά αποκαλούνται Αρχαίοι των Ημερών.

Λίγα θα σας αναφέρω για τον απέραντο όγκο της γνώσης που αφορά στα υπερσύμπαντα, σ’ όλα αυτά τα βασίλεια, ωστόσο, λειτουργεί μία τεχνική διανοητικού ελέγχου για τις φυσικές αλλά και τις πνευματικές δυνάμεις και οι συμπαντικές βαρυτικές παρουσίες λειτουργούν εκεί με δύναμη θαυμαστή και τέλεια αρμονία. Είναι σημαντικό να αποκτήσετε, αρχικά, μία επαρκή άποψη για την φυσική δομή και την υλική οργάνωση των χώρων του υπερσύμπαντος, διότι τότε θα είσαστε καλύτερα προετοιμασμένοι να κατανοήσετε τη σπουδαιότητα της θαυμάσιας οργάνωσης που προβλέφθηκε για την πνευματική τους διακυβέρνηση και την διανοητική πρόοδο των πλασμάτων ελεύθερης βούλησης που κατοικούν στις μυριάδες των κατοικημένων πλανητών που βρίσκονται διασκορπισμένοι εδώ κι’ εκεί μέσα σ’ αυτά τα επτά υπερσύμπαντα.

Μέσα στα περιορισμένα αρχεία, παρατηρήσεις και αναμνήσεις των γενεών ενός εκατομμυρίου, ή δισεκατομμυρίου των σύντομων ετών σας, για κάθε πρακτική πρόθεση και σκοπό, η Ουράντια και το σύμπαν στο οποίο ανήκει βιώνουν το εγχείρημα μιας μακροχρόνιας και αχαρτογράφητης κατάδυσης σ’ ένα καινούργιο διάστημα. Σύμφωνα όμως με τα αρχεία της Ουβέρσα, αλλά και με άλλες παλαιότερες παρατηρήσεις, σύμφωνα με την πλέον εκτεταμένη εμπειρία και τους υπολογισμούς της τάξης μας και ως αποτέλεσμα των συμπερασμάτων τα οποία βασίζονται σε αυτά αλλά και σε άλλα στοιχεία, γνωρίζουμε ότι τα σύμπαντα κινούνται σε μία κανονική, ευκολονόητη και τέλεια ελεγχόμενη ακολουθία, καθώς στροβιλίζονται με βασιλική μεγαλοπρέπεια τριγύρω από την Πρώτη Πηγή και Κέντρο και το σύμπαν όπου εκείνη κατοικεί.

Έχει περάσει πάρα πολύς καιρός απ’ όταν ανακαλύψαμε ότι τα επτά υπερσύμπαντα διασχίζουν μία μεγάλη έλλειψη, ένα γιγάντιο επιμηκυμένο κύκλο. Το ηλιακό σας σύστημα, αλλά και άλλοι πλανήτες του χρόνου, δεν προχωρεί απερίσκεπτα, δίχως χάρτη και πυξίδα, στο αχαρτογράφητο διάστημα. Το τοπικό σύμπαν στο οποίο ανήκει το σύστημά σας ακολουθεί μίνα καθορισμένη και ξεκάθαρη πορεία, αντίθετη με το φορά του ρολογιού γύρω από την απέραντη αιώρα η οποία περιβάλλει το κεντρικό σύμπαν. Το κοσμικό αυτό μονοπάτι είναι καλά χαρτογραφημένο και σε βάθος γνωστό στους παρατηρητές των άστρων του υπερσύμπαντος, τόσο γνωστό, όσο και οι τροχιές των πλανητών οι οποίοι αποτελούν το ηλιακό σας σύστημα είναι γνωστές στους αστρονόμους της Ουράντια.

Η Ουράντια βρίσκεται σ’ ένα τοπικό σύμπαν και ένα υπερσύμπαν όχι απολύτως οργανωμένο ενώ το τοπικό σας σύμπαν βρίσκεται σε άμεση γειτονία με πολυάριθμές, μερικώς ολοκληρωμένες, φυσικές δημιουργίες. Ανήκετε σ’ ένα από τα σχετικά νεαρά σύμπαντα. Σήμερα, όμως, δεν βυθίζεστε άστοχα στο αχαρτογράφητο διάστημα, ούτε στροβιλίζεστε τυφλά σε περιοχές άγνωστες. Ακολουθείτε το κανονικό και προκαθορισμένο μονοπάτι του διαστημικού επιπέδου του υπερσύμπαντος. Τώρα περνάτε μέσα από το ίδιο ακριβώς σύστημα το οποίο το πλανητικό σας σύστημα, ή τα προηγηθέντα συστήματα διέσχισαν αιώνες πριν. Και κάποια μέρα, στο μακρινό μέλλον, το σύστημά σας, ή τα επόμενα συστήματα, θα διασχίσουν ξανά το ίδιο ακριβώς διάστημα το οποίο τώρα εσείς γοργά διασχίζετε.

Τον καιρό αυτό και όπως φαίνεται η κατεύθυνση από την Ουράντια, το υπ’ αριθμόν ένα υπερσύμπαν αιωρείται έχοντας σχεδόν βόρεια κατεύθυνση, περίπου αντίθετα, με κατεύθυνση ανατολική, με την Παραδείσια κατοικία των Μεγάλων Γενεσιουργών Αιτιών και Κέντρων και το κεντρικό σύμπαν της Χαβόνα. Η θέση αυτή σε αντιστοιχία με το υπ’ αριθμόν ένα προς τη δύση, αντιπροσωπεύει την πλησιέστερη φυσική προσέγγιση των πλανητών του χρόνου σε σχέση με το αιώνιο Νησί. Το υπερσύμπαν υπ’ αριθμόν δύο βρίσκεται βόρεια, καθώς ετοιμάζεται για την προς δυσμάς αιώρησή του, ενώ το υπ’ αριθμόν τρία κρατά τώρα τον βορειότερο τομέα του μεγάλου διαστημικού μονοπατιού, έχοντας ήδη στρίψει την καμπύλη η οποία οδηγεί προς το νοτιότερο μονοπάτι. Το υπ’ αριθμόν τέσσερα ακολουθεί συγκριτικά ευθεία πορεία προς το νότο, με τα προωθημένα του τμήματα να σχηματίζουν, τώρα, σχεδόν αντίθεση με τα Μεγάλα Κέντρα. Το υπ’ αριθμόν πέντε έχει μόλις αφήσει τη θέση του αντίθετα προς το Κέντρο των Κέντρων, ενώ συνεχίζει σε ευθεία, νότια πορεία, προηγούμενο της ανατολικής καμπύλης. Το υπ’ αριθμόν έξι καταλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της νότιας καμπύλης, τον τομέα από τον οποίο το υπερσύμπαν σας μόλις πέρασε.

Το τοπικό σας σύμπαν του Νέβαδον ανήκει στον Όρβοντον, το έβδομο υπερσύμπαν, το οποίο αιωρείται μεταξύ των υπερσυμπάντων υπ’ αριθμόν ένα και έξι, έχοντας μόλις προ ολίγου (έτσι όπως υπολογίζουμε το χρόνο) πάρει τη νοτιοανατολική στροφή του διαστημικού επιπέδου του υπερσύμπαντος. Σήμερα, το ηλιακό σύστημα στο οποίο ανήκει η Ουράντια βρίσκεται λίγα δισεκατομμύρια χρόνια πέρα από την τροχιά γύρω από την νότια καμπή, έτσι ώστε τώρα προχωρείτε πέραν της νοτιοανατολικής καμπύλης και κινείστε γοργά πάνω στο μεγάλο και σχετικά ευθύ βόρειο μονοπάτι. Για καιρούς ανείπωτους ο Όρβοντον θα ακολουθεί αυτή την σχεδόν ευθεία προς βορά πορεία του.

Η Ουράντια ανήκει σε ένα σύστημα το οποίο βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά, κοντά στα όρια του τοπικού σας σύμπαντος ενώ το τοπικό σας σύμπαν επί του παρόντος διασχίζει την περιφέρεια του Όρβοντον. Υπάρχουν και άλλοι πέρα από εσάς, αλλά έχετε απομακρυνθεί, μέσα στο διάστημα, από τα φυσικά εκείνα συστήματα τα οποία αιωρούνται γύρω από τον μεγάλο κύκλο σε σχετική γειτονία με τη Μεγάλη Πηγή και Κέντρο.

Μόνον ο Συμπαντικός Πατέρας γνωρίζει τη θέση και τον ακριβή αριθμό των κατοικημένων κόσμων στο διάστημα. Τους ξεχωρίζει από το όνομα και τον αριθμό τους. Εγώ μόνο ένα κατά προσέγγισιν αριθμό των κατοικημένων, ή των δυναμένων να κατοικηθούν πλανητών μπορώ να σας δώσω, εφ’ όσον ορισμένα τοπικά σύμπαντα διαθέτουν περισσότερους πλανήτες κατάλληλους για έλλογη ζωή από άλλους. Ούτε είναι όλα τα τοπικά σύμπαντα οργανωμένα. Για το λόγο αυτό, η εκτίμηση που μπορώ να κάνω έχει μοναδικό σκοπό να σας δώσει μια ιδέα για την απεραντοσύνη της υλικής δημιουργίας.

Υπάρχουν επτά υπερσύμπαντα στο μέγα σύμπαν και η δομή τους είναι περίπου η εξής:

1. Το Σύστημα. Η βασική μονάδα της υπερκυβέρνησης αποτελείται από περίπου χίλιους κατοικημένους ή δυνάμενους να κατοικηθούν πλανήτες. Ήλιοι που εκρήγνυνται, παγωμένοι κόσμοι, πλανήτες πολύ κοντά σε καυτούς ήλιους, καθώς και άλλα σώματα ακατάλληλα για την εγκατάσταση των πλασμάτων δεν περιλαμβάνονται στην ομάδα αυτή. Οι χίλιοι αυτοί κόσμοι οι οποίοι είναι προσαρμοσμένοι έτσι ώστε να μπορούν να συντηρήσουν τη ζωή λέγονται σύστημα, ωστόσο στα νεαρά συστήματα μόνο ένας σχετικά μικρός αριθμός παρόμοιων κόσμων μπορεί να κατοικηθεί. Κάθε κατοικημένος πλανήτης εποπτεύεται από έναν Πλανητικό Πρίγκιπα και κάθε τοπικό σύστημα ένα αρχιτεκτονικό κόσμο ως αρχηγείο και κυβερνάται από ένα Άρχοντα του Συστήματος.

2. Ο Αστερισμός. Εκατό συστήματα (περίπου 100,000 κατοικήσιμους πλανήτες) φτιάχνουν έναν αστερισμό. Κάθε αστερισμός διαθέτει ένα κόσμο ως αρχιτεκτονικό αρχηγείο και εποπτεύεται από τρεις Υιούς Βορόνταντεκ, τους Κορυφαίους. Κάθε αστερισμός διαθέτει επίσης έναν Πιστό των Ημερών ως παρατηρητή, ένα πρεσβευτή της Τριάδας του Παραδείσου.

3. Το Τοπικό Σύμπαν. Εκατό αστερισμοί (περίπου 10,000,000 πλανήτες που μπορούν να κατοικηθούν) αποτελούν ένα τοπικό σύμπαν. Κάθε τοπικό σύμπαν έχει ένα μεγαλειώδη κόσμο ως αρχιτεκτονικό αρχηγείο και κυβερνάται από έναν εκ των ομόβαθμων Δημιουργών Υιών του Θεού της τάξης του Μιχαήλ. Κάθε σύμπαν ευλογείται από την παρουσία ενός Ενοποιητή των Ημερών, αντιπροσώπου της Τριάδας του Παραδείσου.

4. Ο Ελάσσων Τομέας. Εκατό τοπικά σύμπαντα (περίπου 1,000,000,000) πλανήτες που μπορούν να κατοικηθούν αποτελούν ένα ελάσσονα τομέα της κυβέρνησης του υπερσύμπαντος. Έχει ένα θαυμάσιο κόσμο ως αρχηγείο, από όπου οι κυβερνήτες του, οι Πρόσφατοι των Ημερών διαχειρίζονται τα θέματα του ελάσσονος τομέα. Υπάρχουν τρεις Πρόσφατοι των Ημερών, Προσωπικότητες της Υπέρτατης Τριάδας σε κάθε αρχηγείο ελάσσονος τομέα.

5. Ο Μείζων Τομέας. Εκατό ελάσσονες τομείς (περίπου 100,000,000,000 πλανήτες οι οποίοι μπορούν να κατοικηθούν) αποτελούν ένα μείζονα τομέα. Κάθε μείζων τομέας διαθέσει υπέροχο αρχηγείο και εποπτεύεται από τρεις Τελειοποιητές των Ημερών, Προσωπικότητες της Υπέρτατης Τριάδας.

6. Το Υπερσύμπαν. Δέκα μείζονες τομείς (περίπου 1,000,000,000,000 πλανήτες που μπορούν να κατοικηθούν) σχηματίζουν ένα υπερσύμπαν. Κάθε υπερσύμπαν είναι εφοδιασμένο με ένα απέραντο και μεγαλειώδη κόσμο-αρχηγείο και κυβερνάται από τρεις Αρχαίους των Ημερών.

7. Το Μέγα Σύμπαν. Επτά υπερσύμπαντα απαρτίζουν το σημερινό οργανωμένο μέγα σύμπαν, το οποίο αποτελείται από περίπου επτά τρισεκατομμύρια κόσμους που μπορούν να κατοικηθούν συν τις αρχιτεκτονικές σφαίρες και το ένα δισεκατομμύριο κατοικημένους πλανήτες της Χαβόνα. Τα υπερσύμπαντα κυβερνώνται και διευθύνονται έμμεσα και αντανακλαστικά από τον Παράδεισο, δια των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων. Το ένα δισεκατομμύριο κόσμων της Χαβόνα διευθύνονται άμεσα από τους Αιώνιους των Ημερών, με κάθε μία από τις Υπέρτατες αυτές Τριαδικές Προσωπικότητες να προΐσταται σε κάθε έναν από τους τέλειους αυτούς κόσμους.

Εκτός των κόσμων του Παραδείσου-Χαβόνα, το σχέδιο της συμπαντικής οργάνωσης προβλέπει τις ακόλουθες μονάδες:

Υπερσύμπαντα ........... 7

Μείζονες τομείς ........... 70

Ελάσσονες τομείς ........... 7,000

Τοπικά σύμπαντα ........... 700,000

Αστερισμοί ........... 70,000,000

Τοπικά συστήματα ........... 7,000,000,000

Κατοικήσιμοι πλανήτες ........... 7,000,000,000,000

Κάθε ένα από τα επτά υπερσύμπαντα είναι δομημένο, περίπου, ως εξής:

Ένα σύστημα περιλαμβάνει περίπου ........... 1,000 κόσμους

Ένας αστερισμός (100 συστήματα) ........... 100,000 κόσμους

Ένα σύμπαν (100 αστερισμοί) ........... 10,000,000 κόσμους

Ένας ελάσσων τομέας (100 σύμπαντα) ........... 1,000,000,000 κόσμους

Ένας μείζων τομέας (100 ελάσσονες τομείς) ........... 100,000,000,000 κόσμους

Ένα υπερσύμπαν (10 μείζονες τομείς) ........... 1,000,000,000,000 κόσμους

Όλες αυτές οι εκτιμήσεις είναι στρογγυλοποιημένες κατά το καλύτερο, αφού καινούργια συστήματα συνεχώς εξελίσσονται, ενώ άλλες οργανώσεις σταματούν προσωρινά την υλική τους ύπαρξη.

Πρακτικά, όλα τα αστρικά βασίλεια που είναι ορατά με γυμνό οφθαλμό από την Ουράντια ανήκουν στον έβδομο τομέα του μεγάλου σύμπαντος, το υπερσύμπαν του Όρβοντον. Το απέραντο αστρικό σύστημα του Γαλαξία αντιπροσωπεύει τον κεντρικό πυρήνα του Όρβοντον και βρίσκεται μακράν των ορίων του τοπικού σας σύμπαντος. Η μεγάλη αυτή συνάθροιση ήλιων, σκοτεινών νησίδων διαστήματος, διπλών αστέρων, σφαιρικά συμπλέγματα, νέφη αστέρων, σπειροειδή και άλλα νεφελώματα, μαζί με μυριάδες ξεχωριστών πλανητών, σχηματίζουν μία ομάδα που μοιάζει με ρολόι και έχει σχήμα προεκτεταμένου κύκλου, το ένα έβδομο περίπου των εξελικτικών κατοικημένων συμπάντων.

Από την αστρονομική θέση της Ουράντια, όπως βλέπετε μέσω της διατομής των κοντινών συστημάτων προς τον μεγάλο Γαλαξία, παρατηρείτε ότι οι πλανήτες του Όρβοντον ταξιδεύουν σ’ ένα απέραντο, προεκτεταμένο επίπεδο, το εύρος του οποίου είναι πολύ μεγαλύτερο από την πυκνότητά του και το μήκος του πολύ μεγαλύτερο από το εύρος.

Η παρατήρηση του αποκαλούμενου Γαλαξία αποκαλύπτει την σχετικά αύξηση της αστρικής πυκνότητας του Όρβοντον, όταν κοιτάζουμε τον ουρανό προς μία κατεύθυνση, ενώ από τις πλευρές η πυκνότητα ελαττώνεται. Ο αριθμός των αστέρων και των άλλων σωμάτων μειώνεται όσο απομακρυνόμαστε από το κυρίως επίπεδο του υλικού μας υπερσύμπαντος. Όταν η γωνία παρατήρησης είναι καλή, όταν κοιτάζετε μέσα από το κύριο σώμα του βασιλείου αυτού της μέγιστης πυκνότητας, βλέπετε προς τον οίκο του σύμπαντος και το κέντρο των πάντων.

Από τις δέκα μείζονες υποδιαιρέσεις του Όρβοντον, οι οκτώ μετά βίας έχουν αναγνωρισθεί από τους αστρονόμους της Ουράντια. Οι άλλες δύο είναι δύσκολο να αναγνωρισθούν ξεχωριστά, επειδή είστε υποχρεωμένοι να βλέπετε τα φαινόμενα αυτά από μέσα. Αν μπορούσατε να δείτε το υπερσύμπαν του Όρβοντον από μια μακρινή θέση μέσα στο διάστημα, θα αναγνωρίζατε αμέσως τους δέκα μείζονες τομείς του έβδομου γαλαξία.

Το κέντρο περιστροφής του ελάσσονος τομέα σας βρίσκεται μακριά, στο πελώριο και πυκνό νέφος αστέρων του Τοξότη, γύρω από το οποίο το τοπικό σας σύμπαν και οι σχετικές με αυτό δημιουργίες κινούνται και, από την αντίθετη πλευρά του αχανούς υπογαλαξιακού συστήματος του Τοξότη μπορείτε να δείτε δύο μεγάλα ρεύματα αστρικών νεφών να αναδύονται σαν θαυμάσιες αστρικές σπείρες.

Ο πυρήνας του φυσικού συστήματος στο οποίο ανήκουν ο ήλιος σας και οι πλανήτες του είναι το κέντρο του πάλαι ποτέ νεφελώματος του Αντρόνοβερ. Αυτό το πρώην σπειροειδές νεφέλωμα ήταν ελαφρά παραμορφωμένο από τις βαρυτικές διασπάσεις που σχετίζονταν με τα γεγονότα τα οποία συνόδευσαν τη γέννηση του ηλιακού σας συστήματος και τα οποία συνέβησαν εξ αιτίας της στενής προσέγγισης ενός μεγάλου, γειτονικού νεφελώματος. Αυτή η παρ’ ολίγον σύγκρουση μετέβαλε τον Αντρόνοβερ σ’ ένα είδος σφαιρικής συνάθροισης, αλλά δεν κατέστρεψε ολοσχερώς την αμφίδρομη ακολουθία των ήλιων και των συνδεδεμένων μ’ αυτούς φυσικών ομάδων. Το ηλιακό σας σύστημα τώρα καταλαμβάνει μία σχεδόν κεντρική θέση σε μία από τις πτέρυγες αυτού του παραμορφωμένου σπειράματος, και βρίσκεται στο μισό περίπου της διαδρομής από το κέντρο προς το άκρο του αστρικού συστήματος.

Ο τομέας του Τοξότη και όλοι οι άλλοι τομείς και τμήματα του Όρβοντον περιστρέφονται γύρω από την Ουβέρσα και μέρος της σύγχυσης των παρατηρητών των άστρων στην Ουράντια ξεκινά από τις ψευδαισθήσεις και τις σχετικές παραμορφώσεις που δημιουργούνται από τις ακόλουθες, πολλαπλές περιστροφικές κινήσεις:

1. Την περιστροφή της Ουράντια γύρω από τον ήλιο της

2. Το κύκλωμα του ηλιακού σας συστήματος γύρω από τον πυρήνα του πάλαι ποτέ νεφελώματος Αντρόνοβερ.

3. Την περιφορά της αστρικής οικογένειας του Αντρόνοβερ και των σχετικών μ’ αυτόν συμπλεγμάτων γύρω από το σύνθετο κέντρο περιφοράς-βαρύτητας του αστρικού νέφους του Νέβαδον

4. Την ταλάντευση του τοπικού αστρικού νέφους του Νέβαδον και των σχετικών μ’ αυτόν δημιουργιών γύρω από το κέντρο του Τοξότη του ελάσσονος τομέα τους

5. Την περιφορά των εκατό ελασσόνων τομέων, περιλαμβανομένου και του Τοξότη, γύρω από τον μείζονα τομέα τους

6. Την περιδίνηση των δέκα μειζόνων τομέων, των αποκαλουμένων αστρικών σωρών, γύρω από τα αρχηγεία της Ουβέρσα στον Όρβοντον

7. Την κίνηση του Όρβοντον και των έξι σχετιζομένων μ’ αυτόν υπερσυμπάντων γύρω από τον Παράδεισο και τη Χαβόνα, την αντίθετη με τη φορά του ρολογιού ακολουθία του διαστημικού επιπέδου του υπερσύμπαντος.

Οι πολλαπλές αυτές κινήσεις κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες: Τα διαστημικά μονοπάτια του πλανήτη σας και του ηλιακού σας συστήματος είναι γενετικά, συμφυή στην καταγωγή τους. Η απόλυτη, κατά τη φορά του ρολογιού κίνηση του Όρβοντον είναι και αυτή γενετική, συμφυής στα αρχιτεκτονικά σχέδια του κυρίαρχου σύμπαντος. Οι παρεμβαίνουσες όμως κινήσεις έχουν σύνθετη προέλευση, διαιρούμενες εν μέρει από τη δομική κατάτμηση της ύλης-ενέργειας μέσα στα υπερσύμπαντα και εν μέρει παραγόμενες από τη διάνοια και την σκόπιμη δράση των οργανωτών της δύναμης του Παραδείσου.

Τα τοπικά σύμπαντα πλησιάζουν μεταξύ τους καθώς πλησιάζουν τη Χαβόνα. Τα κυκλώματα γίνονται περισσότερα και παρατηρείται αυξημένη εναπόθεση, το ένα επίπεδο επάνω στο άλλο. Μακρύτερα όμως από το αιώνιο κέντρο, τα συστήματα, τα επίπεδα, τα κυκλώματα και τα σύμπαντα μειώνονται συνεχώς.

Ενώ η δημιουργία και η οργάνωση του σύμπαντος παραμένει εσαεί υπό τον έλεγχο των άπειρων Δημιουργών και των συνεργατών τους, ολόκληρο το φαινόμενο κινείται σύμφωνα με μία διατεταγμένη τεχνική, υπακούοντας στους βαρυτικούς νόμους της δύναμης, της ενέργειας και της ύλης. Υπάρχει ωστόσο κάτι μυστηριώδες το οποίο έχει σχέση με τη συμπαντική ενεργειακή φόρτιση του διαστήματος. Γνωρίζουμε επαρκώς την οργάνωση των υλικών δημιουργιών από το ουλτιματονικό στάδιο κα μετά, αλλά δεν κατανοούμε πλήρως την κοσμική γενεαλογία των ουλτιματόνιων. Είμαστε βέβαιοι ότι οι προγονικές αυτές δυνάμεις έχουν Παραδείσια προέλευση, επειδή αιωρούνται πάντα μέσα στο διαπερασμένο διάστημα στα γιγάντια ακριβώς όρια του Παραδείσου. Αν και δεν ανταποκρίνεται στην βαρύτητα του Παραδείσου, η δυναμική αυτή φόρτιση του διαστήματος, ο πρόγονος κάθε υλοποίησης, ανταποκρίνεται πάντοτε στην παρουσία του κατώτερου Παραδείσου, επειδή προφανώς μπαίνει και βγαίνει στο κέντρο του κατώτερου Παραδείσου.

Οι οργανωτές της Παραδείσιας ενέργειας μετατρέπουν την διαστημική ισχύ σε πρωταρχική δύναμη και εξελίσσουν την προ-υλική αυτή δυναμική σε βασικές και δευτερεύουσες ενεργειακές υλοποιήσεις της φυσικής πραγματικότητας. Όταν η ενέργεια αυτή φθάσει σε επίπεδα απ’ όπου ανταποκρίνεται στην βαρύτητα, οι διευθυντές δύναμης και οι συνεργάτες τους στο βασίλειο του υπερσύμπαντος εμφανίζονται στο προσκήνιο και αρχίζουν τους αιώνιους χειρισμούς, οι οποίοι σχεδιάσθηκαν για να παγιώσουν τα πολλαπλά κυκλώματα της δύναμης και τους ενεργειακούς διαύλους των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος. Έτσι εμφανίζεται η φυσική ύλη στο διάστημα και ετοιμάζεται η σκηνή για την έναρξη της οργάνωσης του σύμπαντος.

Η ενεργειακή αυτή κατάτμηση είναι ένα φαινόμενο το οποίο ποτέ δεν εξιχνιάσθηκε από τους φυσικούς του Νέβαδον. Η μεγαλύτερη δυσκολία τους βρίσκεται στη σχετική τους αδυναμία να πλησιάσουν τους οργανωτές της Παραδείσιας δύναμης, διότι οι διευθυντές της ζώσης δύναμης, αν και είναι σε θέση να συνδιαλλαγούν με τη διαστημική ενέργεια, δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για την προέλευση των ενεργειών τις οποίες με τόση επιδεξιότητα και ευφυΐα διαχειρίζονται.

Οι οργανωτές της Παραδείσιας δύναμης προέρχονται από νεφελώματα. Μπορούν να αρχίσουν, από το διαστημικό τους χώρο, τους τρομακτικούς κυκλώνες της δύναμης, οι οποίοι, όταν αρχίσουν δεν μπορούν ποτέ να σταματήσουν, ή να περιοριστούν μέχρις ότου οι δυνάμεις που διαπερνούν τα πάντα κινητοποιηθούν για την τελική εμφάνιση των ουλτιματονικών μονάδων του υλικού σύμπαντος. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται τα σπειροειδή και τα υπόλοιπα νεφελώματα, οι μητρικοί τροχοί των άμεσης προέλευσης ήλιων και των πολύμορφων συστημάτων τους. Στο εξωτερικό διάστημα μπορεί κανείς να δει δέκα διαφορετικές μορφές νεφελωμάτων, φάσεις βασικής συμπαντικής εξέλιξης και οι πελώριοι αυτοί ενεργειακοί τροχοί έχουν την ίδια προέλευση με εκείνους στα επτά υπερσύμπαντα.

Τα νεφελώματα ποικίλουν πολύ ως προς το μέγεθος και τον προκύπτοντα αριθμό, και ως προς τη συγκεντρωμένη μάζα των αστρικών και πλανητικών τους απογόνων. Ένα νεφέλωμα που δημιουργεί ήλιους, βόρεια των συνόρων του Όρβοντον, αλλά μέσα στο διαστημικό επίπεδο του υπερσύμπαντος, έχει ήδη δημιουργήσει σαράντα χιλιάδες ήλιους και ο μητρικός τροχός συνεχίζει να παράγει ήλιους, η πλειονότητα των οποίων είναι πολλές φορές μεγαλύτερη από το δικό σας ήλιο. Ορισμένα από τα μεγαλύτερα νεφελώματα του εξωτερικού διαστήματος μπορούν να δημιουργήσουν μέχρι και εκατό εκατομμύρια ήλιους.

Τα νεφελώματα δεν έχουν άμεση σχέση με οποιαδήποτε διοικητική μονάδα, όπως οι ελάσσονες τομείς, ή τα τοπικά σύμπαντα, αν και ορισμένα τοπικά σύμπαντα έχουν οργανωθεί από τα προϊόντα ενός και μόνου νεφελώματος. Κάθε τοπικό σύμπαν περιλαμβάνει ακριβώς το ένα εκατοντάκις χιλιοστό του συνολικού ενεργειακού φορτίου ενός υπερσύμπαντος ανεξάρτητα από τη σχέση του με κάποιο νεφέλωμα, διότι η ενέργεια δεν οργανώνεται από τα νεφελώματα – διανέμεται συμπαντικά.

Δεν είναι όλα τα σπειροειδή νεφελώματα αφιερωμένα στη δημιουργία ήλιων. Ορισμένα έχουν διατηρήσει τον έλεγχο πολλών από τους διαχωρισμένους αστρικούς απογόνους τους και η σπειροειδής εμφάνισή τους οφείλεται στο γεγονός ότι οι ήλιοι τους βγαίνουν από το άκρο του νεφελώματος σε ακριβή σχηματισμό, αλλά επιστρέφουν από διαφορετικούς δρόμους , καθιστώντας, με τον τρόπο αυτό, εύκολη την παρατήρηση σε ένα σημείο, αλλά δύσκολο το να τους δει κανείς όταν διασκορπίζονται στους διαφορετικούς δρόμους επιστροφής των, έξω και πέρα από το άκρο του νεφελώματος. Δεν υπάρχουν πολλά δραστηριοποιημένα νεφελώματα που δημιουργούν ήλιους στον Όρβοντον επί του παρόντος, αν και η Ανδρομέδα, η οποία βρίσκεται εκτός του κατοικημένου υπερσύμπαντος, είναι πολύ δραστήρια. Αυτό το πολύ μακρινό νεφέλωμα είναι ορατό με γυμνό μάτι και όταν το δείτε, σταματήστε για να αναλογισθείτε ότι το φως που βλέπετε, άφησε τους μακρινούς αυτούς ήλιους σχεδόν ένα εκατομμύριο χρόνια πριν.

Ο Γαλαξίας αποτελείται από άπειρο αριθμό πρώην σπειροειδών αλλά και άλλων νεφελωμάτων, ενώ πολλά διατηρούν ακόμη την αρχική τους διαμόρφωση. Ως αποτέλεσμα όμως εσωτερικών καταστροφών και εξωτερικών έλξεων, πολλά έχουν υποστεί τέτοια παραμόρφωση και αναδιάταξη, ώστε οι πελώριες αυτές συναθροίσεις να φαίνονται ως γιγάντιες μάζες φλεγόμενων ήλιων, όπως το Νέφος του Μαγγελάνου. Ο σφαιρικός τύπος των αστρικών συμπλεγμάτων επικρατεί κοντά στα εξωτερικά όρια του Όρβοντον.

Τα αχανή αστρικά νέφη του Όρβοντον πρέπει να θεωρούνται μεμονωμένες συγκεντρώσεις ύλης, δυνάμενα να συγκριθούν με τα διαχωρισμένα νεφελώματα που μπορούμε να παρατηρήσουμε στις διαστημικές περιοχές οι οποίες βρίσκονται έξω από το Γαλαξία. Πολλά από τα αποκαλούμενα αστρικά νέφη του διαστήματος, ωστόσο, αποτελούνται μόνο από ύλη σε αέρια μορφή. Η ενεργειακή δυναμική των αστρικών αυτών αερίων νεφών είναι απίστευτα πελώρια, ενώ ένα μέρος της απορροφάται από τους κοντινούς ήλιους και αποστέλλεται και πάλι στο διάστημα ως ηλιακή εκπομπή.

Το κύριο μέρος της μάζας η οποία εμπεριέχεται στους ήλιους και τους πλανήτες του υπερσύμπαντος προέρχεται από τους τροχούς των νεφελωμάτων. Πολύ μικρό μέρος της μάζας του υπερσύμπαντος είναι οργανωμένο από την άμεση δραστηριότητα των διαχειριστών της δύναμης (όπως συμβαίνει στη δομή των αρχιτεκτονικών σφαιρών), αν και μία συνεχώς μεταβαλλόμενη ποσότητα ύλης προέρχεται από το ανοιχτό διάστημα.

Όσον αφορά στην προέλευση, η πλειονότητα των ήλιων, των πλανητών και των άλλων σωμάτων μπορεί να ταξινομηθεί σε μία από τις ακόλουθες δέκα κατηγορίες:

1. Ομόκεντροι Συστολικοί Δακτύλιοι. Δεν είναι όλα τα νεφελώματα σπειροειδή. Πάρα πολλά, πελώρια νεφελώματα, αντί να διαχωρισθούν και να σχηματίσουν ένα διπλό αστρικό σύστημα, ή να εξελιχθούν σε σπείραμα, συμπυκνώνονται δια του σχηματισμού πολλαπλών δακτυλίων. Για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα, ένα τέτοιο νεφέλωμα εμφανίζεται ως πελώριος κεντρικός ήλιος, περιβαλλόμενος από αμέτρητα, γιγάντια, κυκλικά νέφη ύλης σε μορφή δακτυλίου.

2. Περιδινιζόμενοι Αστέρες. Περιβάλλουν τους ήλιους εκείνους οι οποίοι εκτοξεύονται από τα μεγάλα μητρικά νέφη, τα αποτελούμενα από διάπυρα αέρια. Δεν εκτοξεύονται ως δακτύλιοι, αλλά σε ακολουθίες από τις πλευρές – δεξιά και αριστερά. Οι περιδινιζόμενοι αστέρες προέρχονται επίσης από μη σπειροειδή νεφελώματα.

3. Πλανήτες Βαρυτικής Έκρηξης. Όταν ένας ήλιος δημιουργηθεί από ένα σπειροειδές, ή ένα ραβδοειδές νεφέλωμα, όχι σπάνια εκτοξεύεται σε μεγάλη απόσταση. Ένας τέτοιος ήλιος αποτελείται κυρίως από αέρια και με τον καιρό, αφού κάπως ψυχθεί και συμπυκνωθεί, μπορεί να αρχίσει να στροβιλίζεται κοντά σε κάποια πελώρια μάζα ύλης, ένα γιγάντιο ήλιο, ή μία σκοτεινή διαστημική νησίδα. Μία παρόμοια προσέγγιση μπορεί να μην είναι τόσο στενή ώστε να προκαλέσει σύγκρουση, είναι, ωστόσο, αρκετά στενή ώστε να επιτρέψει στη βαρυτική έλξη του μεγαλύτερου σώματος να δημιουργήσει παλιρροϊκές αναταραχές στο μικρότερο, δίνοντας έτσι το έναυσμα για μία σειρά παλιρροϊκών αναστατώσεων οι οποίες εκδηλώνονται ταυτόχρονα σε δύο αντίθετες πλευρές του προσβαλλόμενου ήλιου. Όταν οι εκρήξεις αυτές φθάσουν στο ανώτατο σημείο τους, δημιουργούν μία σειρά συγκεντρώσεων ύλης μεταβαλλόμενου μεγέθους, οι οποίες μπορεί να εκτοξευθούν πέραν της ζώνης ανάκτησης της βαρύτητας του εκρηγνυόμενου ήλιου, σταθεροποιούμενες, με τον τρόπο αυτό, σε δικές τους τροχιές γύρω από τον ένα εκ των δύο σωμάτων που συμμετέχουν στο γεγονός. Πολύ αργότερα, οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ύλης ενώνονται και σταδιακά έλκουν τα μικρότερα σώματα κοντά τους. Με τον τρόπο αυτό δημιουργήθηκαν πολλοί από τους συμπαγείς πλανήτες των κατώτερων συστημάτων. Τέτοια είναι και η προέλευση του δικού σας ηλιακού συστήματος.

4. Φυγόκεντρες, Πλανητικές Θυγατέρες. Οι πελώριοι ήλιοι, όταν βρεθούν σε ορισμένο στάδιο ανάπτυξης και εφ’ όσον η ταχύτητα περιστροφής τους αυξηθεί σε μεγάλο βαθμό, αρχίζουν να εκτοξεύουν μεγάλες ποσότητες ύλης, η οποία μπορεί στη συνέχεια να συγκεντρωθεί για να σχηματίσει μικρούς πλανήτες, οι οποίοι εξακολουθούν να περιβάλλουν τον ήλιο-γονέα.

5. Πλανήτες Ανεπαρκούς Βαρύτητας. Υπάρχει ένα κρίσιμο όριο στο μέγεθος των αστέρων. Όταν ένας ήλιος φθάσει στο όριο αυτό, εκτός και εάν μειωθεί η περιστροφική του ταχύτητα, είναι καταδικασμένος να διασπασθεί· προκύπτει ηλιακή σχάση, και ένας νέος διπλός αστέρας του ιδίου είδους γενιέται. Πολυάριθμοι μικροί πλανήτες μπορεί στη συνέχεια να δημιουργηθούν ως υποπροϊόν αυτής της γιγάντιας διάσπασης.

6. Αστέρες εκ Συνενώσεως. Στα μικρότερα συστήματα, π μεγαλύτερος, εξωτερικός πλανήτης, έλκει, ορισμένες φορές, τους γειτονικούς του πλανήτες, ενώ οι πλανήτες που βρίσκονται πιο κοντά στον ήλιο αρχίζουν μια τελική πορεία προς αυτόν. Στο ηλιακό σας σύστημα, ένα τέτοιο τέλος θα σήμαινε ότι οι τέσσερις εσωτερικοί πλανήτες θα έλκονταν από τον ήλιο, ενώ ο μεγαλύτερος πλανήτης, ο Δίας θα αποκτούσε ακόμη μεγαλύτερο μέγεθος, αιχμαλωτίζοντας τους υπόλοιπους πλανήτες. Ένα τέτοιο τέλος ενός ηλιακού συστήματος θα είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία δύο παρακείμενων αλλά άνισων ήλιων, ενός τύπου διπλού αστρικού σχηματισμού. Τέτοιες καταστροφές είναι σπάνιες, συμβαίνουν μόνο στο περιθώριο των αστρικών συγκεντρώσεων του υπερσύμπαντος.

7. Συσσωρευτικές Σφαίρες. Από την απροσμέτρητη ποσότητα της ύλης που κυκλοφορεί στο διάστημα, είναι δυνατόν, με αργό ρυθμό, να συγκεντρωθούν μικροί πλανήτες. Αναπτύσσονται εξ αιτίας της αύξησης των μετεωριτών και των μικρών συγκρούσεων. Σε ορισμένους τομείς του διαστήματος οι συνθήκες ευνοούν παρόμοιους σχηματισμούς πλανητικών γεννήσεων. Πολλοί κατοικημένοι κόσμοι έχουν τέτοια προέλευση.

Ορισμένες από τις μεγάλης πυκνότητας σκοτεινές νησίδες είναι το άμεσο αποτέλεσμα της αύξησης της μεταβαλλόμενης ενέργειας στο διάστημα. Μία άλλη ομάδα σκοτεινών νησίδων δημιουργήθηκαν από τη συγκέντρωση πελώριων ποσοτήτων ψυχρής ύλης, απλά τμήματα και μετεωρίτες, που στροβιλίζονται στο σύμπαν. Οι συγκεντρώσεις αυτές της ύλης ποτέ δεν υπήρξαν θερμές και, με εξαίρεση την πυκνότητά τους, έχουν σύνθεση που μοιάζει πολύ με εκείνη της Ουράντια.

8. Σβησμένοι Ήλιοι. Μερικές από τις σκοτεινές νησίδες του διαστήματος είναι απομονωμένοι, σβησμένοι ήλιοι, οι οποίοι έχουν εκπέμψει όλη τη διαστημική ενέργεια που διέθεταν. Οι οργανωμένες μονάδες ύλης φθάνουν, σχεδόν, σε πλήρη πύκνωση, σε απόλυτη, ουσιαστικά στερεοποίηση. Και απαιτούνται αιώνες επί αιώνων μέχρις ότου οι μάζες αυτές της εξαιρετικά συμπυκνωμένης ύλης επαναφορτισθούν στα διαστημικά κυκλώματα και ετοιμασθούν, έτσι, για καινούργιους κύκλους συμπαντικής λειτουργίας, μετά από μία σύγκρουση, ή κάποιο άλλο εξ ίσου αναγεννητικό συμβάν.

9. Κόσμοι από σύγκρουση. Στις περιοχές εκείνες όπου υπάρχουν πυκνότερες συσσωρεύσεις, οι συγκρούσεις δεν είναι σπάνιες. Μία τέτοια αστρονομική αναδιάταξη συνοδεύεται από τρομακτικές ενεργειακές μεταβολές και μεταστοιχειώσεις. Οι συγκρούσεις στις οποίες συμμετέχουν σβησμένοι ήλιοι συνεισφέρουν μοναδικά στη δημιουργία ευρύτατων ενεργειακών διακυμάνσεων. Τα θραύσματα που δημιουργούνται από μία σύγκρουση αποτελούν συχνά τους υλικούς πυρήνες για τον εν συνεχεία σχηματισμό πλανητικών σωμάτων, τα οποία μπορούν να κατοικηθούν από θνητούς.

10. Αρχιτεκτονικοί Κόσμοι. Πρόκειται για τους κόσμους οι οποίοι φτιάχτηκαν σύμφωνα με τα σχέδια και τις προδιαγραφές ενός συγκεκριμένου σκοπού, όπως ο Σάλβινγκτον, το αρχηγείο του τοπικού σας σύμπαντος και η Ουβέρσα, η έδρα της κυβέρνησης του υπερσύμπαντός μας.

Υπάρχουν άπειρες άλλες τεχνικές για την εξέλιξη των ήλιων και τον διαχωρισμό των πλανητών και οι προαναφερθείσες διαδικασίες υποδεικνύουν τους τρόπους δια των οποίων δημιουργείται η πλειονότητα των αστρικών συστημάτων και των πλανητικών οικογενειών. Το να αναλάβει κανείς την περιγραφή όλων των πολυποίκιλων τεχνικών που εφαρμόζονται στην αστρική μεταμόρφωση και την πλανητική εξέλιξη, θα απαιτούσε την αφήγηση εκατό, σχεδόν, διαφορετικών τρόπων ηλιακού σχηματισμού και πλανητικής δημιουργίας. Καθώς οι μελετητές σας των άστρων ερευνούν τους ουρανούς, παρατηρούν φαινόμενα ενδεικτικά όλων αυτών των τρόπων αστρικής εξέλιξης, αλλά σπάνια διαπιστώνουν την ύπαρξη στοιχείων σχετικών με το σχηματισμό αυτών των μικρών, σκοτεινών συγκεντρώσεων της ύλης, οι οποίοι χρησιμεύουν ως κατοικημένοι πλανήτες και είναι οι πλέον σημαντικοί στις αχανείς υλικές δημιουργίες.

Ανεξαρτήτως προέλευσης, οι διάφοροι κόσμοι του διαστήματος κατατάσσονται στις ακόλουθες μείζονες κατηγορίες:

1. Οι ήλιοι – οι αστέρες του διαστήματος.

2. Οι σκοτεινές νησίδες του διαστήματος

3. Μικρότερα διαστημικά σώματα – κομήτες, μετεωρίτες και πλανητοειδείς.

4. Οι πλανήτες, περιλαμβανομένων και των κατοικημένων κόσμων

5. Οι Αρχιτεκτονικοί κόσμοι – κόσμοι φτιαγμένοι κατά παραγγελία.

Εξαιρουμένων των αρχιτεκτονικών κόσμων, όλα τα διαστημικά σώματα έχουν εξελικτική προέλευση, εξελικτική υπό την έννοια του ότι δεν δημιουργήθηκαν με θεία εντολή, εξελικτική υπό την έννοια ότι οι δημιουργικές πράξεις του Θεού εκτυλίχθηκαν μέσω μιας χωροχρονικής τεχνικής με τη βοήθεια της λειτουργίας πολλών από τις δημιουργημένες και υπάρχουσες διάνοιες του Θείου.

Οι Ήλιοι. Πρόκειται για τους αστέρες του διαστήματος, σε όλα τα πολύμορφα στάδια ύπαρξής τους. Ορισμένοι αποτελούν μοναχικά, εξελικτικά διαστημικά συστήματα. Άλλοι είναι διπλοί αστέρες, συστολικά, ή εξαφανιζόμενα πλανητικά συστήματα. Οι αστέρες του διαστήματος υπάρχουν σε όχι λιγότερα από χίλια διαφορετικά στάδια και φάσεις. Εσείς γνωρίζετε ήλιους οι οποίοι εκπέμπουν φως και θερμότητα. Υπάρχουν, ωστόσο, άλλοι ήλιοι, που λάμπουν χωρίς θερμότητα.

Τα τρισεκατομμύρια τρισεκατομμυρίων ετών κατά τη διάρκεια των οποίων ένας συνήθης ήλιος θα συνεχίσει εκπέμπει θερμότητα και φως δίνουν μία καλή εικόνα των άπειρων ενεργειακών αποθεμάτων τα οποία περιέχει κάθε μονάδα ύλης. Η πραγματική ενέργεια η οποία βρίσκεται αποθηκευμένη σ’ αυτά τα αόρατα σωματίδια φυσικής ύλης είναι πέρα από κάθε φαντασία. Και η ενέργεια αυτή γίνεται στο σύνολό της σχεδόν διαθέσιμη με τη μορφή του φωτός, όταν υποβληθεί στην τρομακτική πίεση της θερμότητας και τις συνακόλουθες ενεργειακές δραστηριότητες οι οποίες επικρατούν στο εσωτερικό των φλογερών ήλιων. Υπάρχουν και άλλες συνθήκες υπό τις οποίες οι ήλιοι αυτοί μετασχηματίζονται και εκπέμπουν μεγάλο μέρος της διαστημικής ενέργειας που έρχεται στην τροχιά τους, μέσα στα καθορισμένα διαστημικά κυκλώματα. Πολλές φάσεις φυσικής ενέργειας και όλες οι μορφές της ύλης έλκονται και εν συνεχεία διανέμονται από τις ηλιακές γεννήτριες. Με τον τρόπο αυτό, οι ήλιοι χρησιμεύουν ως τοπικοί επιταχυντές ενεργειακής κυκλοφορίας, λειτουργώντας ωε αυτόματοι σταθμοί δυναμικού ελέγχου.

Το υπερσύμπαν του Όρβοντον φωτίζεται και θερμαίνεται από περισσότερους των δέκα τρισεκατομμυρίων φλογερών ήλιων. Οι ήλιοι αυτοί είναι οι αστέρες τους οποίους μπορείτε να παρατηρήσετε στο αστρονομικό σας σύστημα. Περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια βρίσκονται σε πολύ μεγάλη απόσταση και είναι πάρα πολύ μικροί ώστε να μπορείτε να τους δείτε από την Ουράντια. Στο κυρίαρχο, όμως, σύμπαν, υπάρχουν τόσοι ήλιοι, όσα ποτήρια νερού περιέχουν οι ωκεανοί του πλανήτη σας.

Οι σκοτεινές Νησίδες του Διαστήματος. Πρόκειται για τους νεκρούς ήλιους και τις άλλες μεγάλες συγκεντρώσεις ύλης, κενής από φως και θερμότητα. Οι σκοτεινές νησίδες έχουν ορισμένες φορές πελώρια μάζα και ασκούν μεγάλη επίδραση στην συμπαντική ισορροπία και τη διαχείριση ενέργειας. Η πυκνότητα ορισμένων από τις πελώριες μάζες είναι απίστευτα μεγάλη. Και η μεγάλη αυτή συγκέντρωση μάζας κάνει τις σκοτεινές νησίδες να λειτουργούν ως πανίσχυροι τροχοί εξισορρόπησης, συγκρατώντας αποτελεσματικά μεγάλα γειτονικά συστήματα σε ομάδες. Διατηρούν τη βαρυτική ισορροπία δύναμης σε πολλούς αστερισμούς. Πολλά φυσικά συστήματα που διαφορετικά γρήγορα θα καταστρέφονταν σε κοντινούς ήλιους συγκρατούνται με ασφάλεια στη βαρυτική έλξη αυτών των σκοτεινών νησίδων-φρουρών. Εξ αιτίας αυτής ακριβώς της λειτουργίας μπορούμε και τους εντοπίζουμε με ακρίβεια. Έχουμε μετρήσει τη βαρυτική έλξη των φωτεινών σωμάτων και για το λόγο αυτό μπορούμε να υπολογίσουμε το ακριβές μέγεθος και θέση των σκοτεινών νησίδων του διαστήματος, οι οποίες τόσο αποτελεσματικά συγκρατούν ένα συγκεκριμένο σύστημα σταθερό στην πορεία του.

Μικρότερα Διαστημικά Σώματα. Οι μετεωρίτες και τα άλλα μικρά σωματίδια της ύλης, τα οποία κυκλοφορούν και εξελίσσονται στο διάστημα, συνιστούν μία πελώρια συγκέντρωση ενέργειας και υλικής παρουσίας.

Πολλοί κομήτες είναι μη εγκατεστημένοι, απειθάρχητοι απόγονοι των ηλιακών μητρικών τροχών, οι οποίοι σταδιακά τίθενται υπό τον έλεγχο του κεντρικού κυβερνώντος ήλιου. Οι κομήτες, επίσης, έχουν ποικίλη προέλευση. Η ουρά ενός κομήτη βρίσκεται σε κατεύθυνση αντίθετη εκείνης του ήλιου, ή του σώματος το οποίο τον έλκει, εξ αιτίας της ηλεκτρικής αντίδρασης των ευρύτατα διασκορπιζόμενων αερίων του και επίσης εξ αιτίας της δραστικής πίεσης του φωτός και των άλλων μορφών ενέργειας που πηγάζουν από τον ήλιο. Το φαινόμενο αυτό αποτελεί πειστική απόδειξη του γεγονότος της ύπαρξης του φωτός και των σχετιζόμενων με αυτό ενεργειών. Καταδεικνύει ότι το φως έχει βάρος. Το φως έχει πράγματι υπόσταση, δεν είναι μόνο κύματα υποθετικού αιθέρα.

Οι Πλανήτες. Είναι οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις ύλης, οι οποίες ακολουθούν μία τροχιά γύρω από έναν ήλιο, ή άλλο διαστημικό σώμα. Το μέγεθός τους ποικίλει από τους πλανητοειδείς, μέχρι τους πελώριους αεριώδεις, υγρούς, ή στερεούς κόσμους. Οι ψυχροί κόσμοι που δημιουργήθηκαν από τη συγκέντρωση περιφερόμενης διαστημικής ύλης, όταν συμβεί να βρεθούν στην κατάλληλη, σε σχέση με έναν κοντινό ήλιο, θέση, γίνονται οι ιδανικότεροι πλανήτες για να φιλοξενήσουν έλλογα όντα. Οι νεκροί ήλιοι, κατά κανόνα, δεν είναι κατάλληλοι για ζωή. Συνήθως βρίσκονται πάρα πολύ μακριά από έναν ζώντα, δραστήριο ήλιο, ενώ επιπλέον, έχουν πολύ μεγάλη, συνολικά, μάζα. Η βαρύτητα είναι τρομακτική στην επιφάνειά τους.

Ούτε ένας στους σαράντα ψυχρούς πλανήτες του υπερσύμπαντός σας δεν μπορεί να κατοικηθεί από πλάσματα του είδους σας. Και, φυσικά, οι υπερθερμασμένοι ήλιοι και οι παγωμένοι εξωτερικοί πλανήτες είναι ακατάλληλοι για να φιλοξενήσουν ανώτερες μορφές ζωής. Στο ηλιακό σας σύστημα, μόνο τρεις πλανήτες είναι επί του παρόντος κατάλληλοι για να συντηρήσουν τη ζωή. Η Ουράντια, όσον αφορά στο μέγεθος, την πυκνότητα και τη θέση είναι από πολλές πλευρές ιδανική για να κατοικηθεί από τον άνθρωπο.

Οι νόμοι της φυσικής-ενεργειακής συμπεριφοράς είναι κατά βάση συμπαντικοί, τα τοπικά ωστόσο δυναμικά έχουν πολύ μεγάλη σχέση με τις φυσικές συνθήκες που επικρατούν στον καθένα ξεχωριστά πλανήτη και στα ηλιακά συστήματα. Μία σχεδόν ατέλειωτη ποικιλία μορφών ζωής, αλλά και άλλων ζωντανών εκδηλώσεων χαρακτηρίζει τους αμέτρητους κόσμους του διαστήματος. Υπάρχουν, πάντως, ορισμένα στοιχεία ομοιότητας σε μία ομάδα πλανητών η οποία βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο σύστημα, ενώ υπάρχει επίσης ένα συμπαντικό πρότυπο έλλογης ζωής. Υπάρχουν φυσικοί συσχετισμοί μεταξύ των πλανητικών εκείνων συστημάτων τα οποία ανήκουν στο ίδιο φυσικό κύκλωμα και τα οποία ακολουθούν στενά το ένα το άλλο στην ατέλειωτη περιφορά τους στον κύκλο των συμπάντων.

Ενώ κάθε υπερσυμπαντική κυβέρνηση προΐσταται κοντά στο κέντρο των εξελικτικών συμπάντων του διαστημικού της τομέα, καταλαμβάνει έναν κόσμο φτιαγμένο να κυβερνά και κατοικείται από διαπιστευμένες προσωπικότητες. Οι αρχηγικοί αυτοί κόσμοι είναι αρχιτεκτονικές σφαίρες, διαστημικά σώματα ειδικά φτιαγμένα για τον μοναδικό σκοπό τους. Ενώ μοιράζονται το φως των κοντινών ήλιων, οι κόσμοι αυτοί φωτίζονται και θερμαίνονται ανεξάρτητα. Καθένας τους διαθέτει ήλιο ο οποίος εκπέμπει φως χωρίς θερμότητα, όπως οι δορυφόροι του Παραδείσου, ενώ ο κάθε κόσμος εφοδιάζεται με θερμότητα από την κυκλοφορία ορισμένων ενεργειακών ρευμάτων κοντά στην επιφάνειά του. Αυτοί οι κόσμοι-αρχηγεία ανήκουν σ’ ένα από τα μείζονα συστήματα τα οποία βρίσκονται κοντά στο αστρονομικό κέντρο των αντίστοιχων μ’ αυτούς υπερσυμπάντων.

Στα αρχηγεία των υπερσυμπάντων ο χρόνος είναι τυποποιημένος. Η τυπικά ημέρα του υπερσύμπαντος του Όρβοντον είναι ίση με τριάντα περίπου ημέρες σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στην Ουράντια και το έτος στον Όρβοντον είναι ίσο με εκατό τυπικές ημέρες. Το έτος αυτό της Ουβέρσα είναι τυπικό στο έβδομο υπερσύμπαν και είναι κατά είκοσι δύο λεπτά μικρότερο από τρεις χιλιάδες ημέρες της Ουράντια, περίπου οκτώ και ένα πέμπτο του έτους σας.

Οι αρχηγικοί κόσμοι των επτά υπερσυμπάντων αποτελούν μέρος της φύσης και του μεγαλείου του Παραδείσου, ο οποίος αποτελεί το κεντρικό τους πρότυπο τελειότητας. Στην πραγματικότητα, όλοι οι κόσμοι-αρχηγεία είναι παραδεισιακοί. Είναι πράγματι η κατοικία των ουρανών και αυξάνονται σε υλική μάζα, μοροντιανή ομορφιά και πνευματικό μεγαλείο από την Τζερουσέμ στην κεντρική Νήσο. Και όλοι οι δορυφόροι των αρχηγικών αυτών κόσμων, είναι επίσης αρχιτεκτονικοί κόσμοι.

Οι διάφοροι αρχηγικοί κόσμοι είναι εφοδιασμένοι με κάθε είδος υλικής και πνευματικής δημιουργίας. Όλα τα είδη υλικών, μοροντιανών και πνευματικών υπάρξεων συνυπάρχουν αρμονικά σ’ αυτούς τους κόσμους συνάντησης των συμπάντων. Καθώς οι θνητοί ανέρχονται στο σύμπαν, περνώντας από το βασίλειο της ύλης στο βασίλειο του πνεύματος, δεν παύουν ποτέ να εκτιμούν και να απολαμβάνουν τα προηγούμενα επίπεδα ύπαρξής των.

Η Τζερουσέμ, το αρχηγείο του δικού σας, τοπικού συστήματος της Σατάνια, έχει τους επτά του κόσμους μεταβατικής κουλτούρας καθένας από τους οποίους περιβάλλεται από επτά δορυφόρους, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και οι επτά πλανήτες-έδρες του μοροντιανού περιορισμού, η πρώτη μεταθανάτια κατοικία του ανθρώπου. Με την έννοια υπό την οποία χρησιμοποιείται ο όρος ουρανός στην Ουράντια, υποδηλώνει ορισμένες φορές τους επτά αυτούς κόσμους-μέγαρα, με τον πρώτο κόσμο-μέγαρο να αποκαλείται πρώτος ουρανός και ούτω καθεξής, μέχρι τον έβδομο.

Η Εντέντια, το αρχηγείο του αστερισμού σας, του Νορλάτιαντεκ, διαθέτει εβδομήντα δορυφόρους κοινωνικής κουλτούρας και παιδείας, επί των οποίων οι ανελισσόμενοι ταξιδεύουν μέχρις ότου ολοκληρωθεί στο καθεστώς της Τζερουσέμ η κινητοποίηση, ενοποίηση και συνειδητοποίηση της προσωπικότητάς τους .

Το Σάλβινγκτον, η πρωτεύουσα του Νέβαδον, του τοπικού σας σύμπαντος περιβάλλεται από δέκα πρυτανικές συστοιχίες, αποτελούμενες από σαράντα εννέα κόσμους η μάθε μία. Από εδώ ο άνθρωπος αποκτά πνευματικότητα, ακολουθώντας την κοινωνικοποίηση του αστερισμού του.

Ο Γιουμάινορ ο Τρίτος, το αρχηγείο του δικού σας ελάσσονος τομέα, της Ένσα, περιβάλλεται από τις επτά σφαίρες των υψηλότερων φυσικών σπουδών της ανελισσόμενης ζωής.

Ο Γιουμέιτζορ ο Πέμπτος το αρχηγείο του δικού σας μείζονος τομέα, του Σπλάντον, περιβάλλεται από εβδομήντα κόσμους προηγμένης διανοητικής εκπαίδευσης του υπερσύμπαντος.

Η Ουβέρσα, το αρχηγείο του Όρβοντον, του υπερσύμπαντός σας, περιβάλλεται άμεσα από τα επτά υψηλότερα πρυτανεία προηγμένης πνευματικής εκπαίδευσης για τα ανελισσόμενα πλάσματα ελεύθερης βούλησης. Κάθε μία από τις επτά αυτές συστοιχίες των θαυμαστών κόσμων αποτελείται από εβδομήντα εξειδικευμένους κόσμους οι οποίοι περιέχουν χιλιάδες χιλιάδων υπερπλήρων ιδρυμάτων και οργανισμών, αφιερωμένων στην σπουδή του σύμπαντος και την πνευματική κουλτούρα, όπου οι οδοιπόροι του χρόνοι επανεκπαιδεύονται και επανεξετάζονται, προετοιμαζόμενοι για τη μακριά τους πορεία προς τη Χαβόνα. Οι κόσμοι αυτοί αποτελούν πάντα τους χώρους υποδοχής των αφικνούμενων οδοιπόρων, οι αναχωρούντες, όμως, απόφοιτοι αποστέλλονται στη Χαβόνα κατ’ ευθείαν από τις ακτές της Ουβέρσα.

Η Ουβέρσα είναι το πνευματικό και διοικητικό αρχηγείο για περίπου ένα τρισεκατομμύριο κατοικημένους και μη κόσμους. Η δόξα, το μεγαλείο και η τελειότητα της πρωτεύουσας του Όρβοντον ξεπερνά κάθε θαύμα της δημιουργίας του χρόνου και του διαστήματος.

Αν όλα τα σχεδιαζόμενα τοπικά σύμπαντα και τα μέρη από τα οποία αποτελούνται είχαν εγκαθιδρυθεί θα υπήρχαν κάτι λιγότερο από πεντακόσια δισεκατομμύρια αρχιτεκτονικοί κόσμοι στα επτά υπερσύμπαντα.

Οι αρχηγικοί κόσμοι των υπερσυμπάντων είναι με τέτοιο τρόπο δομημένοι, ώστε να μπορούν να λειτουργούν ως αποτελεσματικοί ρυθμιστές δύναμης-ενέργειας στους διάφορους τομείς των, χρησιμεύοντας ως σημεία εστίασης του καθορισμού κατεύθυνσης της ενέργειας προς τα τοπικά σύμπαντα από τα οποία αποτελούνται. Ασκούν δυναμική επίδραση στην ισορροπία και τον έλεγχο της φυσικής ενέργειας που υπάρχει μέσα στο οργανωμένο διάστημα.

Περαιτέρω ρυθμιστικές λειτουργίες επιτελούνται από τα ενεργειακά κέντρα του υπερσύμπαντος και των φυσικών ελεγκτών, των ζώντων και ημιζώντων πλασμάτων τα οποία δημιουργήθηκαν ακριβώς για το σκοπό αυτό. Τα ενεργειακά αυτά κέντρα και ελεγκτές δύσκολα γίνονται κατανοητά· οι κατώτερες τάξεις δεν έχουν τη δυνατότητα, δεν έχουν τη βούληση, δεν κάνουν επιλογές και οι λειτουργίες τους είναι μεν έλλογες, αλλά προφανώς αυτόματες και συμφυείς στην υψηλά εξειδικευμένη οργάνωσή τους. Τα ενεργειακά κέντρα και οι φυσικοί ελεγκτές των υπερσυμπάντων αναλαμβάνουν την διεύθυνση και τον μερικό έλεγχο των τριάντα ενεργειακών συστημάτων τα οποία απαρτίζουν τον χώρο γκράβιτα. Τα φυσικά-ενεργειακά κυκλώματα τα οποία διοικούνται από τα ενεργειακά κέντρα της Ουβέρσα, απαιτούν λίγο περισσότερα από 968 εκατομμύρια χρόνια για να ολοκληρώσουν την πλήρη περιφορά τους γύρω από το υπερσύμπαν.

Η αναπτυσσόμενη ενέργεια διαθέτει υπόσταση. Έχει βάρος, αν και το βάρος είναι πάντα σχετικό, εξαρτώμενο από την ταχύτητα περιστροφής, μάζα και αντιβαρύτητα. Η μάζα στην ύλη τείνει να μειώνει την ταχύτητα στην ενέργεια. Και η πανταχού παρούσα ταχύτητα της ενέργειας αντιπροσωπεύει: το αρχικό φορτίο ταχύτητας, μείον την καθυστέρηση εξ αιτίας της μάζας που συναντάται κατά τη διαδρομή, συν την ρυθμιστική δράση των ζώντων ενεργειακών ελεγκτών του υπερσύμπαντος και τη φυσική επίδραση των κοντινών υπέρθερμων, ή υπερφορτισμένων σωμάτων.

Το συμπαντικό σχέδιο για τη διατήρηση της ισορροπίας μεταξύ ύλης και ενέργειας καθιστά απαραίτητη τη δημιουργία και την απάλειψη αυτών των μικρότερων υλικών μονάδων. Οι Διευθυντές της Συμπαντικής Δύναμης έχουν την ικανότητα να συμπυκνώνουν και να αναχαιτίζουν, ή αντίθετα να διευρύνουν και να απελευθερώνουν μεταβαλλόμενες ποσότητες ενέργειας.

Δεδομένης μιας επαρκούς διάρκειας επιβραδυντικής επίδρασης, η βαρύτητα, τελικά, θα μετέτρεπε το σύνολο της ενέργειας σε ύλη, αν δεν παρενέβαιναν δύο παράγοντες: Πρώτον οι αντιβαρυτικές επιδράσεις των ενεργειακών ελεγκτών και δεύτερον το γεγονός ότι η οργανωμένη ύλη τείνει να αποσυντίθεται κάτω από ορισμένες συνθήκες η ύπαρξη των οποίων διαπιστώθηκε σε πολύ θερμούς αστέρες, καθώς και κάτω από ορισμένες ιδιαίτερες συνθήκες στο διάστημα, κοντά σε εξαιρετικά ενεργοποιημένα ψυχρά σώματα συμπυκνωμένης ύλης.

Όταν η μάζα συγκεντρώνεται σε πολύ μεγάλο βαθμό και απειλεί να αποσταθεροποιήσει την ενέργεια, για να αποσυμφορηθούν τα κυκλώματα φυσικής δύναμης, παρεμβαίνουν οι φυσικοί ελεγκτές, εκτός και αν η περαιτέρω τάση της ίδιας της βαρύτητας να υπερ-υλοποιεί την ενέργεια περιορισθεί εξ αιτίας κάποιας σύγκρουσης μεταξύ των νεκρών γιγάντων του διαστήματος, ώστε να διασπασθεί, με τον τρόπο αυτό, η συγκεντρωτική συλλογή βαρύτητας. Κατά τις συγκρούσεις αυτές, πελώριες μάζες ύλης μετατρέπονται ξαφνικά σε σπανιότατες μορφές ενέργειας και ξαναρχίζει η διαδικασία της αποκατάστασης της συμπαντικής ισορροπίας. Τελικά, τα μεγαλύτερα φυσικά συστήματα σταθεροποιούνται, βρίσκουν τη φυσική τους θέση και αιωρούνται μέσα στα εξισορροπημένα και σταθεροποιημένα κυκλώματα των υπερσυμπάντων. Μετά το γεγονός αυτό και σε σταθεροποιημένα, πλέον, συστήματα δεν θα συμβούν περαιτέρω συγκρούσεις, ή άλλου είδους ολέθριες καταστροφές.

Κατά τη διάρκεια των περιόδων προσαυξημένης ενέργειας, υπάρχουν διαταραχές ισχύος και διακυμάνσεις θερμότητας οι οποίες συνοδεύονται από ηλεκτρικά φαινόμενα. Κατά τις περιόδους μειωμένης ενέργειας υπάρχουν αυξημένες τάσεις συγκέντρωσης, πύκνωσης και απώλειας ελέγχου της ύλης στα πιο ευαίσθητα από πλευράς ισορροπίας κυκλώματα, που έχουν ως αποτέλεσμα ρυθμίσεις με τη μορφή παλιρροιών, ή συγκρούσεων οι οποίες γοργά αποκαθιστούν την ισορροπία μεταξύ της υπάρχουσας ενέργειας και της ουσιαστικότερα σταθεροποιημένης ύλης. Το να προβλεφθεί και να γίνει κατά κάποιο τρόπο κατανοητή μία τέτοια συμπεριφορά των πυρακτωμένων ήλιων και των σκοτεινών νησίδων του διαστήματος είναι ένας από τα έργα των ουράνιων παρατηρητών των άστρων.

Είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε τους περισσότερους από τους νόμους οι οποίοι διέπουν τη συμπαντική ισορροπία και να προβλέψουμε πολλά από όσα αφορούν στη συμπαντική ισορροπία. Πρακτικά, οι προβλέψεις μας είναι αξιόπιστες, πάντα όμως ερχόμαστε αντιμέτωποι με ορισμένες δυνάμεις οι οποίες δεν υπακούουν πάντα στους γνωστούς μας νόμους του ελέγχου της ενέργειας και της συμπεριφοράς της ύλης. Η προβλεψιμότητα όλων των φυσικών φαινομένων γίνεται ακόμη δυσκολότερη καθώς προχωρούμε στα σύμπαντα από τον Παράδεισο. Καθώς προσπερνούμε τα όρια της προσωπικής διακυβέρνησης των Κυβερνητών του Παραδείσου, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αυξημένη ανικανότητα να λειτουργήσουμε σύμφωνα με τα καθιερωμένα πρότυπα και τις εμπειρίες τις οποίες έχουμε αποκτήσει, πάνω στις παρατηρήσεις μας το αποκλειστικό αντικείμενο των οποίων είναι τα φυσικά φαινόμενα στα κοντινά μας αστρονομικά συστήματα. Ακόμη και στο χώρο των επτά υπερσυμπάντων, ζούμε εν μέσω δυναμικών λειτουργιών και ενεργειακών αντιδράσεων οι οποίες διαπερνούν όλο μας το χώρο και επεκτείνονται σε ενοποιημένη ισορροπία προς όλες τις περιοχές του εξωτερικού διαστήματος.

Όσο μακρύτερα προχωρούμε, τόσο είναι βέβαιο ότι θα συναντήσουμε αυτά τα πολυποίκιλα και απρόβλεπτα φαινόμενα τα οποία αποτελούν τόσο αλάθητα χαρακτηριστικό της απροσμέτρητης παρουσίας-δράσης των Απολύτων και των εμπειρικών Θεοτήτων. Και τα φαινόμενα αυτά πρέπει να είναι ενδεικτικά ενός είδους συμπαντικού υπερελέγχου των πάντων.

Το υπερσύμπαν του Όρβοντον ταξιδεύει, προφανώς, προς τα κάτω. Τα εξωτερικά σύμπαντα φαίνονται ότι συσπειρώνονται για μη παράλληλες μελλοντικές δραστηριότητες. Το κεντρικό σύμπαν της Χαβόνα σταθεροποιείται για πάντα. Η βαρύτητα και η απουσία θερμότητας (το ψύχος) οργανώνουν και συγκρατούν την ύλη, η θερμότητα και η αντιβαρύτητα διασπούν την ύλη και διασκορπίζουν την ενέργεια. Οι διευθυντές της ζώσας δύναμης και οι οργανωτές της ισχύος αποτελούν το μυστικό του ιδιαίτερου ελέγχου και της ευφυούς διεύθυνσης των ατέλειωτων μεταμορφώσεων της δημιουργίας του σύμπαντος, της αποδόμησής του και της αναδημιουργίας του. Νεφελώματα μπορεί να διαλυθούν, ήλιοι να σβήσουν, συστήματα να εξαφανισθούν και πλανήτες να καταστραφούν, τα σύμπαντα όμως δεν θα εξαντληθούν ποτέ.

Τα συμπαντικά κυκλώματα του Παραδείσου κυριολεκτικά διαπερνούν το χώρο των επτά υπερσυμπάντων. Αυτά τα κυκλώματα παρουσίας είναι· η βαρύτητα της προσωπικότητας του Συμπαντικού Πατέρα, η πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού, η διανοητική βαρύτητα του Συνδεδεμένου Δρώντος και η υλική βαρύτητα της αιώνιας Νήσου.

Πέραν των συμπαντικών κυκλωμάτων του Παραδείσου και επιπλέον της παρουσίας-εκδήλωσης των Απολύτων και των εμπειρικών Θεοτήτων, μόνον δύο περιοχές, ή δυναμικοί διαχωρισμοί των ενεργειακών κυκλωμάτων λειτουργούν μέσα στα όρια του διαστημικού επιπέδου του υπερσύμπαντος: τα κυκλώματα του υπερσύμπαντος και τα κυκλώματα του τοπικού σύμπαντος.

Τα Κυκλώματα του Υπερσύμπαντος:

1. Το κύκλωμα διανοητικής συνένωσης ενός εκ των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων του Παραδείσου. Ένα τέτοιο κύκλωμα κοσμικής διανοίας περιορίζεται σε ένα μόνο υπερσύμπαν.

2. Το κύκλωμα ανακλαστικότητας των επτά Ανακλαστικών Πνευμάτων σε κάθε υπερσύμπαν.

3. Τα κρυφά κυκλώματα των Ρυθμιστών των Μυστηρίων, δισυνδεδεμένα, κατά κάποιο τρόπο και κατευθυνόμενα από τον Ντιβίνινγκτον προς τον Πατέρα του Σύμπαντος στον Παράδεισο.

4. Το κύκλωμα ενδοκοινωνίας του Αιώνιου Υιού με τους Παραδείσιους Υιούς του.

5. Αστραπιαία παρουσία του Απείρου Πνεύματος

6. Οι εκπομπές του Παραδείσου, οι διαστημικές αναφορές της Χαβόνα

7. Τα ενεργειακά κυκλώματα των κέντρων δύναμης και των φυσικών ελεγκτών.

Τα Κυκλώματα του Τοπικού Σύμπαντος:

1. Το επιφοιτούν πνεύμα των Υιών του Παραδείσου, το Άγιο Πνεύμα των πληρούμενων κόσμων. Το Πνεύμα της Αλήθειας, το πνεύμα του Μιχαήλ στην Ουράντια

2. Το κύκλωμα των Θείων Λειτουργών, των Μητρικών Πνευμάτων του τοπικού σύμπαντος, το Άγιο Πνεύμα του κόσμου σας

3. Το κύκλωμα διαχείρισης της διάνοιας ενός τοπικού συστήματος, το οποίο περιλαμβάνει την πολλαπλώς λειτουργούσα παρουσία των υπασπιστών διανοιών-πνευμάτων.

Όταν αναπτύσσεται τέτοια πνευματική αρμονία σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ώστε τα μεμονωμένα και συνδυασμένα του κυκλώματα να μην διακρίνονται πλέον από εκείνα του υπερσύμπαντος, όταν μία τέτοια ταυτότητα λειτουργίας και διαχειριστικής ενότητας ουσιαστικά επικρατεί, τότε το τοπικό αυτό σύστημα αμέσως μεταφέρεται στα σταθεροποιημένα κυκλώματα του φωτός και της ζωής και αποκτά αμέσως το δικαίωμα να γίνει δεκτό στην πνευματική συνομοσπονδία της τελειοποιημένης ένωσης της υπερδημιουργίας. Οι απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει ένα τοπικό σύμπαν αποδεκτό από το συμβούλιο των Αρχαίων των Ημερών και μέλος της συμπαντικής συνομοσπονδίας, είναι:

1. Η Φυσική Σταθερότητα. Τα αστέρια και οι πλανήτες ενός τοπικού σύμπαντος πρέπει να βρίσκονται σε ισορροπία. Πρέπει να έχουν τελειώσει οι περίοδοι άμεσης αστρικής μεταμόρφωσης. Το σύμπαν πρέπει να βαδίσει σε καθαρό μονοπάτι. Η τροχιά του πρέπει να είναι εξασφαλισμένη και σταθεροποιημένη.

2. Πνευματική Αφοσίωση. Πρέπει να υπάρχει μία κατάσταση συμπαντικής αναγνώρισης και αφοσίωσης προς τον Κυρίαρχο Υιό του Θεού ο οποίος εποπτεύει επί των θεμάτων ενός τέτοιου τοπικού σύμπαντος. Θα πρέπει να υπάρξει μια κατάσταση αρμονικής συνεργασίας ανάμεσα στους μεμονωμένους πλανήτες, συστήματα και αστερισμούς ολόκληρου του τοπικού σύμπαντος.

Το τοπικό σας σύμπαν δεν θεωρείται καν ότι ανήκει στη σταθερή, φυσική σειρά του υπερσύμπαντος, πολύ λιγότερο, δε, ότι είναι μέλος της αναγνωρισμένης πνευματικής οικογένειας της υπερκυβέρνησης. Αν και ο Νέβαδον δεν αντιπροσωπεύεται ακόμη στην Ουβέρσα, εμείς οι της κυβέρνησης του υπερσύμπαντος πηγαίνουμε στους κόσμους του, σε ειδικές αποστολές από καιρό σε καιρό, έτσι όπως και εγώ ήλθα κατ’ ευθείαν στην Ουράντια από την Ουβέρσα. Παρέχουμε κάθε δυνατή βοήθεια στους διευθυντές και κυβερνήτες σας για τη λύση των δύσκολων προβλημάτων τους. Επιθυμούμε να δούμε το σύμπαν σας να πληροί τις απαιτήσεις για πλήρη ένταξη στις συνεργαζόμενες δημιουργίες της υπερσυμπαντικής οικογένειας.

Τα αρχηγεία των υπερσυμπάντων είναι οι έδρες της ανώτερης πνευματικής κυβέρνησης του χωροχρόνου. Ο εκτελεστικός κλάδος της υπερκυβέρνησης, η προέλευση του οποίου βρίσκεται στα Συμβούλια της Αγίας Τριάδας, κατευθύνεται άμεσα από ένα εκ των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων υπέρτατης επίβλεψης, από πλάσματα που κατέχουν θέσεις Παραδείσιας εξουσίας και διοικούν τα υπερσύμπαντα μέσω των Επτά Υπέρτατων Εκτελεστών, που σταθμεύουν στους επτά μοναδικούς κόσμους του Απείρου Πνεύματος, τους εξώτατους δορυφόρους του Παραδείσου.

Τα αρχηγεία του υπερσύμπαντος είναι ο τόπος κατοικίας των Ανακλαστικών Πνευμάτων καθώς και των Ανακλαστικών Αρωγών Εικόνας. Από την ενδιάμεση αυτή θέση, οι θαυμάσιες αυτές υπάρξεις διευθύνουν τις τρομερές τους επιχειρήσεις ανακλαστικότητας, λειτουργώντας με τον τρόπο αυτό στο κεντρικό σύμπαν επάνω και στα τοπικά σύμπαντα, κάτω.

Σε κάθε υπερσύμπαν προΐστανται Τρεις από τους Αρχαίους των Ημερών, οι από κοινού επικεφαλής εκτελεστές της υπερκυβέρνησης. Στο εκτελεστικό του μέρος, το προσωπικό της υπερσυμπαντικής κυβέρνησης αποτελείται από επτά διαφορετικές ομάδες:

1. Τους Αρχαίους των Ημερών

2. Τους Τελειοποιητές της Σοφίας

3. Τους Θείους Συμβούλους

4. Τους Συμπαντικούς Ελεγκτές

5. Τους Κραταιούς Αγγελιαφόρους

6. Τους Ανώτατους στην Εξουσία

7. Εκείνους που δεν έχουν Όνομα και Αριθμό.

Τους Τρεις Αρχαίους των Ημερών βοηθά άμεσα ένα σώμα αποτελούμενο από ένα δισεκατομμύριο Τελειοποιητών της Σοφίας, με τους οποίους συνεργάζονται τρία δισεκατομμύρια Θείοι Σύμβουλοι. Ένα δισεκατομμύριο Συμπαντικοί Ελεγκτές είναι προσαρτημένοι στη διοίκηση του κάθε υπερσύμπαντος. Οι τρεις αυτές ομάδες είναι Ομόβαθμες Προσωπικότητες της Αγίας Τριάδας, η προέλευση των οποίων βρίσκεται με τρόπο άμεσο και θείο στην Αγία του Παραδείσου Τριάδα.

Οι υπόλοιπες τρεις κατηγορίες, οι Κραταιοί Αγγελιαφόροι, Οι Ανώτατοι στην Εξουσία και οι Χωρίς Όνομα και Αριθμό είναι μεγαλυνθέντες ανελισσόμενοι θνητοί. Η πρώτη από τις κατηγορίες αυτές ανήλθε δια του καθεστώτος της ανέλιξης και πέρασε από τη Χαβόνα την εποχή της Γκραντφάντα. Έχοντας κατακτήσει τον Παράδεισο, συμπεριελήφθησαν στο Σώμα της Τελικότητας, έγιναν αποδεκτοί από την Αγία του Παραδείσου Τριάδα και εν συνεχείας τους ανετέθη η ουράνια υπηρεσία των Αρχαίων των Ημερών. Ως τάξη, οι τρεις αυτές κατηγορίες είναι γνωστές ως οι Τριαδικοί Υιοί της Επίτευξης, έχοντας διπλή προέλευση, αλλά υπηρεσία που τους ανετέθη από την Αγία Τριάδα. Με τον τρόπο αυτό διευρύνθηκε ο εκτελεστικός κλάδος της κυβέρνησης του υπερσύμπαντος, ώστε να περιλάβει τα θεοποιημένα και τελειοποιημένα παιδιά των εξελικτικών κόσμων.

Το συμβούλιο συνεργασίας του υπερσύμπαντος αποτελείται από τις επτά εκτελεστικές ομάδες που αναφέραμε προηγούμενα και τους ακόλουθους τομεάρχες καθώς και άλλους τοπικούς επόπτες:

1. Τους Τελειοποιητές των Ημερών – τους κυβερνήτες των μειζόνων τομέων του υπερσύμπαντος

2. Τους Πρόσφατους των Ημερών – τους διευθυντές των ελασσόνων τομέων του υπερσύμπαντος

3. Τους Ενοποιημένους των Ημερών – τους Παραδείσιους συμβούλους των κυβερνητών των τοπικών συμπάντων

4. Τους Πιστούς των Ημερών – τους Παραδείσιους συμβούλους των Ανώτατων κυβερνητών των κυβερνήσεων των αστερισμών

5. Τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας οι οποίοι συμβαίνει να εκτελούν υπηρεσίες στα αρχηγεία του υπερσύμπαντος

6. Τους Αιώνιους των Ημερών οι οποίοι μπορεί να είναι παρόντες στα αρχηγεία του υπερσύμπαντος

7. Τους επτά Ανακλαστικούς Αρωγούς Εικόνας– τους εκπροσώπους των επτά Ανακλαστικών Πνευμάτων και μέσω αυτών, αντιπροσώπους των Επτά Πρωταρχικών Πνευμάτων του Παραδείσου.

Οι Ανακλαστικοί Αρωγοί Εικόνας λειτουργούν επίσης ως οι αντιπρόσωποι πολυάριθμων ομάδων υπάρξεων οι οποίες ασκούν επίδραση στις κυβερνήσεις του υπερσύμπαντος, αλλά οι οποίες δεν είναι, επί του παρόντος, για διάφορους λόγους, πλήρως ενεργοποιημένες ανάλογα με τις ικανότητές τους. Μέσα στην ομάδα αυτή βρίσκονται: η ατομική εκδήλωση του Υπέρτατου Όντος μέσα στο εξελικτικό υπερσύμπαν, οι Ανεπιφύλακτοι Επόπτες του Υπέρτατου, οι Αρμόδιοι Πληρεξούσιοι του Απώτατου, οι χωρίς όνομα ανακλαστικοποιητές διασύνδεσης του Ματζέστον και οι αντιπρόσωποι του υπερ-ατομικού πνεύματος του Αιώνιου Υιού.

Πάντα σχεδόν υπάρχει η δυνατότητα να βρεθούν αντιπρόσωποι όλων των ομάδων των πλασμάτων στους αρχηγικούς κόσμους των υπερσυμπάντων. Το σύνηθες λειτουργικό έργο στα υπερσύμπαντα επιτελείται από τα κραταιά σεκοναφείμ καθώς και άλλα μέλη της απέραντης οικογένειας του Απείρου Πνεύματος. Στο έργο αυτών των θαυμάσιων κέντρων της υπερσυμπαντικής διοίκησης, ελέγχου, λειτουργίας και εκτελεστικής κρίσης, οι διάνοιες κάθε κόσμου συμπαντικής ζωής αναμειγνύονται σε αποτελεσματική υπηρεσία, χρηστή διαχείριση, αγαθή λειτουργία και δίκαιη κρίση.

Τα υπερσύμπαντα δεν διατηρούν κάποιο είδος πρεσβευτικής εκπροσώπησης. Είναι απόλυτα απομονωμένα το ένα από το άλλο. Γνωρίζουν τις κοινές τους υποθέσεις μόνο μέσω του οίκου εκπροσώπησης του Παραδείσου ο οποίος συντηρείται από τα Επτά Πρωταρχικά Πνεύματα. Οι κυβερνήτες τους εργάζονται στα συμβούλια της θείας σοφίας για το καλό των οικείων υπερσυμπάντων ανεξάρτητα από το τι μπορεί να συμβαίνει σε άλλους τομείς της συμπαντικής δημιουργίας. Η απομόνωση αυτή των υπερσυμπάντων θα διατηρηθεί, μέχρις ότου επιτευχθεί συντονισμός τους μέσω της πληρέστερης πραγματοποίησης της κυριαρχίας της προσωπικότητας του εξελικτικού εμπειρικού Υπέρτατου Όντος.

Είναι σε κόσμους όπως η Ουβέρσα όπου οι υπάρξεις οι οποίες αντιπροσωπεύουν τον ολοκληρωτισμό της τελειότητας και τη δημοκρατία της εξέλιξης συναντώνται πρόσωπο με πρόσωπο. Ο εκτελεστικός κλάδος της υπερκυβέρνησης προέρχεται από τα βασίλεια της τελειότητας. Ο νομοθετικός κλάδος ξεπηδά από την άνθιση των εξελικτικών συμπάντων.

Η συνέλευση της εξεταστικής επιτροπής του υπερσύμπαντος περιορίζεται στους κόσμους-αρχηγεία. Το νομοθετικό, ή συμβουλευτικό αυτό όργανο αποτελείται από επτά οίκους, σε κάθε ένα εκ των οποίων κάθε τοπικό σύμπαν που έγινε δεκτό στο συμβούλιο του υπερσύμπαντος εκλέγει ένα γηγενή αντιπρόσωπο. Οι αντιπρόσωποι αυτοί επιλέγονται από τα ανώτατα συμβούλια των τοπικών αυτών συμπάντων, μεταξύ των ανελισσομένων-οδοιπόρων αποφοίτων του Όρβοντον, οι οποίοι διαμένουν στην Ουβέρσα και των οποίων έχει εγκριθεί η μεταφορά στη Χαβόνα. Ο μέσος χρόνος υπηρεσίας τους είναι περίπου εκατό χρόνια τυπικού συμπαντικού χρόνου.

Δεν συνάντησα ποτέ διαφωνία μεταξύ των εκτελεστικών του Όρβοντον και της συνέλευσης της Ουβέρσα. Ακόμη, ουδέποτε στην ιστορία του υπερσύμπαντός μας υπήρξε εισήγηση την οποία το εκτελεστικό τμήμα της υπερκυβέρνησης δίστασε, έστω, να φέρει εις πέρας. Έχει πάντα επικρατήσει η πλέον τέλεια αρμονία και συμφωνία για τα έργα που γίνονται και όλα αυτά πιστοποιούν το γεγονός ότι οι εξελικτικές υπάρξεις μπορούν πραγματικά να φθάσουν στα ύψη της τελειοποιημένης σοφίας, η οποία τα καθιστά ικανά να συνεργάζονται με τις τέλειας προέλευσης και θείας φύσης προσωπικότητες. Η παρουσία της εξεταστικής επιτροπής στα αρχηγεία του υπερσύμπαντος αποκαλύπτει τη σοφία και προαναγγέλλει τον τελικό θρίαμβο ολόκληρης της αχανούς εξελικτικής ιδέας του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού του.

Όταν μιλάμε για εκτελεστικά και εξεταστικά σώματα της κυβέρνησης της Ουβέρσα, μπορεί, εξ αιτίας της αναλογίας των όρων προς ορισμένους όρους της πολιτικής κυβέρνησης της Ουράντια, να θεωρήσετε ότι πρέπει να υπάρχει ένας τρίτος, ή δικαστικός κλάδος – και πράγματι υπάρχει. Δεν έχει όμως ξεχωριστό προσωπικό. Τα δικαστήριά μας λειτουργούν ως εξής: Προεδρεύει, ανάλογα με τη φύση και τη βαρύτητα της υπόθεσης, ένας Αρχαίος των Ημερών, ένας Τελειοποιητής Σοφίας, ή ένας Θείος Σύμβουλος. Τα στοιχεία υπέρ, ή κατά ενός ατόμου, πλανήτη, συστήματος, αστερισμού, ή σύμπαντος παρουσιάζονται και ερμηνεύονται από τους Ελεγκτές. Η υπεράσπιση των παιδιών του χρόνου και των εξελικτικών πλανητών γίνεται από τους Κραταιούς Αγγελιαφόρους, τους επίσημους παρατηρητές της κυβέρνησης του υπερσύμπαντος προς τα τοπικά σύμπαντα και συστήματα. Η πρόθεση της ανώτατης κυβέρνησης παρουσιάζεται από τους Ανώτατους στην Εξουσία. Και η ετυμηγορία συνήθως διατυπώνεται από μία μεταβλητού μεγέθους επιτροπή η οποία αποτελείται από Τους Χωρίς Όνομα και Αριθμό και από μία ομάδα διευθετικών προσωπικοτήτων οι οποίες επελέγησαν από την συνέλευση της εξεταστικής επιτροπής, σε ίσο αριθμό μελών.

Τα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών είναι τα ανώτατα αναθεωρητικά δικαστήρια για την πνευματική επιδίκαση όλων των συμπάντων που τα αποτελούν. Οι Κυρίαρχοι Υιοί των τοπικών συμπάντων είναι υπέρτατοι στους οικείους χώρους. Ελέγχονται από την υπερκυβέρνηση μόνο μέχρι του σημείου όπου εκούσια υποβάλλουν τις υποθέσεις τους για συζήτηση, ή επιδίκαση από τους Αρχαίους των Ημερών εκτός των υποθέσεων εκείνων οι οποίες έχουν θέμα την εξάλειψη πλασμάτων ελεύθερης βούλησης. Οι οδηγίες για τη διεξαγωγή της δίκης προέρχονται από τα τοπικά σύμπαντα, η ποινές όμως που περιλαμβάνουν την εξάλειψη πλασμάτων ελεύθερης βούλησης διατυπώνονται και εκτελούνται από τα αρχηγεία του υπερσύμπαντος. Οι Υιοί των τοπικών συμπάντων μπορούν να αποφασίσουν αυτή καθ’ εαυτή τη ζωή ενός θνητού, αλλά μόνον οι Αρχαίοι των Ημερών μπορούν να αποφασίσουν πάνω στα θέματα που αφορούν στην αιώνια ζωή και θάνατο.

Σε όλες τις υποθέσεις οι οποίες δεν απαιτούν δίκη, ή υποβολή στοιχείων οι Αρχαίοι των Ημερών, ή οι συνεργάτες τους αποφασίζουν και οι αποφάσεις τους είναι πάντα ομόφωνες. Εδώ μιλάμε για τους συμβούλους της τελειότητας. Δεν υπάρχουν ασυμφωνίες, ούτε μειοψηφικές απόψεις στις αποφάσεις αυτών των υπέρτατων και υπερθετικών δικαστηρίων.

Με ορισμένες μόνο εξαιρέσεις, οι υπερκυβερνήσεις έχουν δικαιοδοσία πάνω σε όλα τα πράγματα και τα πλάσματα των αντίστοιχων χώρων κυριαρχίας τους. Δεν υπάρχει έφεση για τα θεσπίσματα και τις αποφάσεις των επιτετραμμένων του υπερσύμπαντος, εφ’ όσον αυτοί αντιπροσωπεύουν τις συγκλίνουσες απόψεις των Αρχαίων των Ημερών και του Κυρίαρχου Πνεύματος, το οποίο από τον Παράδεισο εποπτεύει πάνω στο πεπρωμένο του εν λόγω υπερσύμπαντος.

Ένας μείζων τομέας συνιστά το ένα δέκατο, περίπου, ενός υπερσύμπαντος και αποτελείται από εκατό ελάσσονες τομείς, δέκα χιλιάδες τοπικά σύμπαντα και περίπου εκατό δισεκατομμύρια κατοικημένους κόσμους. Οι μείζονες αυτοί τομείς διοικούνται από τρεις Τελειοποιητές των Ημερών, Προσωπικότητες της Υπέρτατης Τριάδας.

Τα δικαστήρια τω Τελειοποιητών των Ημερών λειτουργούν όπως εκείνα των Αρχαίων των Ημερών, εκτός του γεγονότος ότι δεν λαμβάνουν αποφάσεις για τα πνευματικά θέματα των βασιλείων. Το έργο αυτών των κυβερνήσεων των μειζόνων τομέων έχει κυρίως να κάνει με τη διανοητική κατάσταση της αχανούς δημιουργίας. Οι μείζονες τομείς κρατούν, επικυρώνουν, διανέμουν και συνοψίζουν, για περαιτέρω αναφορά στους Αρχαίους των Ημερών, όλα τα θέματα υπερσυμπαντικής σπουδαιότητας καθημερινής, διαχειριστικής φύσης, τα οποία δεν έχουν άμεση σχέση με την πνευματική διοίκηση των βασιλείων, ή με την επεξεργασία των σχεδίων ανέλιξης των θνητών, των Κυβερνητών του Παραδείσου. Το προσωπικό μιας κυβέρνησης ενός μείζονος τομέα δεν διαφέρει από εκείνο ενός υπερσύμπαντος.

Καθώς οι υπέροχοι δορυφόροι της Ουβέρσα αναλαμβάνουν την τελική πνευματική σας προετοιμασία για τη Χαβόνα, έτσι και οι εβδομήντα δορυφόροι του Γιουμέιτζορ του πέμπτου είναι αφιερωμένοι στην υπερσυμπαντική, διανοητική σας εξάσκηση και ανάπτυξη. Από ολόκληρο τον Όρβοντον, εδώ συναθροίζονται οι σοφές υπάρξεις, οι οποίες μοχθούν ακάματα για να προετοιμάσουν τους θνητούς του χρόνου για την περαιτέρω πρόοδό τους προς την αιωνιότητα. Το μεγαλύτερο μέρος της εξάσκησης αυτής των ανελισσομένων θνητών διευθύνεται στους εβδομήντα κόσμους μάθησης.

Στις κυβερνήσεις των ελασσόνων τομέων προίστανται τρεις Πρόσφατοι των Ημερών. Το έργο τους έχει κυρίως να κάνει με το φυσικό έλεγχο, την ενοποίηση, τη σταθεροποίηση και το συνήθη συντονισμό της διαχείρισης των επί μέρους τοπικών συμπάντων. Κάθε ελάσσων τομέας περιλαμβάνει εκατό τοπικά σύμπαντα, δέκα χιλιάδες αστερισμούς, ένα εκατομμύριο συστήματα και περίπου ένα δισεκατομμύριο κατοικημένους κόσμους.

Τα αρχηγεία των ελασσόνων τομέων είναι οι τόποι της μεγάλης συνάντησης των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών. Οι αρχηγικοί αυτοί κόσμοι περιβάλλονται από τους επτά διαφωτιστικούς κόσμους, οι οποίοι αποτελούν τα σχολεία εισόδου στο υπερσύμπαν και είναι τα κέντρα εξάσκησης της φυσικής και διαχειριστικής γνώσης που αφορά στο σύμπαν των συμπάντων.

Οι διαχειριστές της κυβέρνησης των ελασσόνων τομέων βρίσκονται από την άμεση δικαιοδοσία των κυβερνητών των μειζόνων τομέων. Οι Πρόσφατοι των Ημερών λαμβάνουν όλες τις αναφορές τις σχετικές με παρατηρήσεις και συντονίζουν όλες τις εισηγήσεις που φθάνουν σ’ ένα υπερσύμπαν από τους Ενοποιητές των Ημερών, οι οποίοι σταθμεύουν ως παρατηρητές και σύμβουλοι της Τριάδας στους αρχηγικούς κόσμους των τοπικών συμπάντων καθώς και από τους Πιστούς των Ημερών, οι οποίοι είναι με παρόμοιο τρόπο προσαρτημένοι στα συμβούλια των Ανώτατων, στα αρχηγεία των αστερισμών. Όλες αυτές οι αναφορές διαβιβάζονται στους Τελειοποιητές των Ημερών στους μείζονες τομείς και στη συνέχεια διαβιβάζονται στα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών. Με τον τρόπο αυτό, το καθεστώς της Τριάδας εκτείνεται από τους αστερισμούς των τοπικών συμπάντων μέχρι τα αρχηγεία του υπερσύμπαντος. Τα αρχηγεία του τοπικού συστήματος δεν διαθέτουν αντιπροσώπους της Τριάδας.

Υπάρχουν επτά μείζονες στόχοι οι οποίοι αποκαλύπτονται στην εξέλιξη των επτά υπερσυμπάντων. Κάθε μείζων στόχος στην εξέλιξη του υπερσύμπαντος θα βρει πλήρη έκφραση σε ένα μόνο από τα επτά υπερσύμπαντα, και για το λόγο αυτό κάθε υπερσύμπαν διαθέτει μία ιδιαίτερη λειτουργία και μία μοναδική φύση.

Ο Όρβοντον, το έβδομο υπερσύμπαν, εκείνο στο οποίο ανήκει το τοπικό σας σύμπαν, είναι κυρίως γνωστό εξ αιτίας της τρομακτικής και άφθονης εφαρμογής σ’ αυτό της ελεήμονος λειτουργίας προς τους θνητούς των βασιλείων. Είναι περίφημο για τον τρόπο με τον οποίο επιβάλλεται η δικαιοσύνη, καθώς εμφορείται από έλεος και κανόνες δύναμης οι οποίοι χαρακτηρίζονται από την υπομονή, ενώ ο χρόνος θυσιάζεται ελεύθερα για να διασφαλισθεί η σταθερότητα της αιωνιότητας. Ο Όρβοντον είναι μία συμπαντική εκδήλωση αγάπης και ελέους.

Είναι, ωστόσο, πολύ δύσκολο να περιγράψουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε την πραγματική φύση του εξελικτικού στόχου ο οποίος αποκαλύπτεται στον Όρβοντον, μπορούμε όμως να το υπαινιχθούμε λέγοντας ότι στην υπερδημιουργία αυτή, αισθανόμαστε ότι οι έξι μοναδικοί στόχοι της κοσμικής εξέλιξης όπως εκδηλώνονται στις έξι συναφείς υπερδημιουργίες, εδώ διασυνδέονται σε μία έννοια του ολοκλήρου. Και είναι ακριβώς αυτός ο λόγος για τον οποίο εικάσαμε, ορισμένες φορές, ότι η εξελιγμένη και ολοκληρωμένη προσωποποίηση του Θεού του Υπέρτατου θα κυβερνήσει στο απώτερο μέλλον και από την Ουβέρσα τα επτά τελειοποιημένα υπερσύμπαντα, με όλη την εμπειρική μεγαλοπρέπεια της κραταιάς κυριαρχίας που θα έχει, τότε, αποκτήσει.

Όπως ο Όρβοντον έχει μοναδική φύση και ξεχωριστό πεπρωμένο, έτσι είναι και το καθένα από τα έξι συνεταιρισμένα υπερσύμπαντα. Ένα μεγάλο μέρος, πάντως, όσων συμβαίνουν στον Όρβοντον δεν σας αποκαλύπτεται και πολλά από τα μη αποκαλυπτόμενα αυτά χαρακτηριστικά της ζωής στον Όρβοντον θα εκφρασθούν πλήρως σε κάποιο άλλο υπερσύμπαν. Οι επτά στόχοι της υπερσυμπαντικής εξέλιξης λειτουργούν σε όλα τα επτά υπερσύμπαντα, κάθε υπερδημιουργία, ωστόσο, θα επιτρέψει την πλήρη έκφραση σε ένα μόνο από τους στόχους αυτούς. Για να καταλάβετε περισσότερα γι’ αυτούς τους υπερσυμπαντικούς στόχους, πρέπει να σας αποκαλυφθούν πολλά από εκείνα που δεν καταλαβαίνετε και, ακόμη και τότε, δεν θα δεν θα κατανοούσατε παρά ελάχιστα. Ολόκληρη η αφήγηση αυτή δεν είναι παρά μία φευγαλέα ματιά πάνω στην απέραντη δημιουργία της οποίας ο κόσμος σας και το τοπικό σας σύμπαν αποτελούν μέρος.

Ο κόσμος σας ονομάζεται Ουράντια και έχει τον αριθμό 606 στην συμπαντική ομάδα, ή σύστημα της Σατάνια. Το σύστημα αυτό έχει επί του παρόντος 619 κατοικημένους κόσμους και περισσότεροι από διακόσιοι επιπλέον πλανήτες εξελίσσονται ικανοποιητικά προς την κατεύθυνση του να γίνουν κατάλληλοι για κατοικία κόσμοι, κάποια στιγμή στο μέλλον.

Η Σατάνια έχει έναν αρχηγικό κόσμο ο οποίος αποκαλείται Τζερουσέμ και είναι το υπ’ αριθμόν είκοσι τέσσερα σύστημα στον αστερισμό του Νορλάτιαντεκ. Ο αστερισμός σας, ο Νορλάτιαντεκ, αποτελείται από εκατό τοπικά συστήματα και διαθέτει ένα κόσμο-αρχηγείο που ονομάζεται Εντέντια. Ο Νορλάτιαντεκ φέρει τον αριθμό εβδομήντα στο σύμπαν του Νέβαδον. Το τοπικό σύστημα του Νέβαδον αποτελείται από εκατό αστερισμούς και η πρωτεύουσά του είναι γνωστή ως Σάλβινγκτον. Το σύμπαν του Νέβαδον είναι το υπ’ αριθμόν ογδόντα τέσσερα στον ελάσσονα τομέα της Ένσα.

Ο ελάσσων τομέας της Ένσα αποτελείται από εκατό τοπικά σύμπαντα και η πρωτεύουσά του ονομάζεται Γιουμάινορ ο τρίτος. Ο ελάσσων αυτός τομέας είναι ο υπ’ αριθμόν τρία στον μείζονα τομέα του Σπλάντον. Ο Σπλάντον αποτελείται από εκατό ελάσσονες τομείς και έχει ένα κόσμο-αρχηγείο που ονομάζεται Γιουμέιτζορ ο πέμπτος. Είναι ο πέμπτος μείζων τομέας του υπερσύμπαντος του Όρβοντον, το έβδομο τμήμα του μεγάλου σύμπαντος. Με τον τρόπο αυτό μπορείτε να εντοπίσετε τον πλανήτη σας στο περίγραμμα της οργάνωσης και διοίκησης του σύμπαντος των συμπάντων.

Ο αριθμός του μεγάλου σύμπαντος του πλανήτη σας, της Ουράντια, είναι 5,342,482,337,666. Αυτός είναι ο αριθμός μητρώου στην Ουβέρσα και τον Παράδεισο, ο αριθμός σας στον κατάλογο των κατοικημένων κόσμων. Γνωρίζω τον αριθμό μητρώου του φυσικού πλανήτη, αλλά είναι τόσο ασυνήθιστα μεγάλος, ώστε δεν έχει καμία πρακτική σημασία για τον θνητό νου.

Ο πλανήτης σας είναι μέλος ενός απέραντου σύμπαντος. Είστε μέλη μίας πελώριας, άπειρης οικογένειας κόσμων, ο πλανήτης σας, ωστόσο διοικείται με τόσο μεγάλη ακρίβεια και αντιμετωπίζεται με τόση αγάπη, σαν να ήταν ο μοναδικός κατοικημένος κόσμος σ’ ολόκληρη τη δημιουργία.

[Παρουσιάσθηκε από ένα Συμπαντικό Ελεγκτή προερχόμενο από την Ουβέρσα.]