ΕΓΓΡΑΦΟ 191, ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ

^{(2037.1) 191:0.1} Η αναστάσιμη Κυριακή ήταν μια φοβερή μέρα στη ζωή των αποστόλων. Δέκα από αυτούς πέρασαν το μεγαλύτερο τμήμα της μέρας στο υπερώο πίσω από φραγμένες πόρτες. Θα είχαν απομακρυνθεί από την Ιερουσαλήμ, αλλά φοβόντουσαν μήπως συλληφθούν από τους πράκτορες του Σανχεντρίν, αν τους έβρισκαν έξω. Ο Θωμάς διαλογιζόταν τα βάσανά του μόνος, στη Βηθφαγία. Θα τα είχε καταφέρει καλύτερα αν είχε μείνει με τους συντρόφους του αποστόλους, και τους είχε βοηθήσει να κατευθύνουν τις συνομιλίες τους σε πιο ωφέλιμα θέματα.

^{(2037.2) 191:0.2} Όλη την ημέρα ο Ιωάννης διατηρούσε την ιδέα ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Αφηγήθηκε όχι λιγότερες από πέντε ξεχωριστές φορές που ο Κύριος είχε επιβεβαιώσει ότι θα ανασταινόταν πάλι και τουλάχιστον τρεις φορές που υπαινίχθηκε την τρίτη μέρα. Η στάση του Ιωάννη είχε σημαντική επίδραση πάνω τους, ιδιαίτερα στον αδελφό του Ιάκωβο και στο Ναθαναήλ. Ο Ιωάννης θα τους είχε επηρεάσει περισσότερο αν δεν ήταν το νεαρότερο μέλος της ομάδας.

^{(2037.3) 191:0.3} Η απομόνωσή τους είχε πολύ να κάνει με τα βάσανά τους. Ο Ιωάννης Μάρκος τους κράτησε σε επαφή με εξελίξεις στο ναό και τους πληροφορούσε για τις πολλές φήμες που επικρατούσαν στην πόλη, αλλά δεν του έτυχε να συλλέξει ειδήσεις από τις διαφορετικές ομάδες πιστών στους οποίους είχε ήδη εμφανιστεί ο Ιησούς. Αυτό ήταν το είδος της υπηρεσίας που μέχρι τώρα επιτελούσαν οι αγγελιαφόροι του Δαυίδ, αλλά όλοι απουσίαζαν στην τελευταία αποστολή τους σαν προάγγελοι της ανάστασης στις ομάδες των πιστών που κατοικούσαν μακριά από την Ιερουσαλήμ. Για πρώτη φορά σε όλα αυτά τα χρόνια οι απόστολοι κατάλαβαν πόσο πολύ εξαρτιόνταν από τους αγγελιαφόρους του Δαυίδ για την καθημερινή τους πληροφόρηση σχετικά με τις υποθέσεις της βασιλείας.

^{(2037.4) 191:0.4} Όλη την ημέρα αυτή ο Πέτρος χαρακτηριστικά ταλαντευόταν συναισθηματικώς, μεταξύ πίστης και αμφιβολίας, σχετικά με την ανάσταση του Κυρίου. Ο Πέτρος δεν μπορούσε να ξεφύγει από τη θέα των νεκρικών ρούχων που παρέμειναν εκεί στον τάφο, καθώς το σώμα του Ιησού είχε πριν λίγο εξαερωθεί από μέσα τους. «Αλλά», εξήγησε ο Πέτρος μέσα του, «αν έχει αναστηθεί και μπορεί να δείχνει τον εαυτό του στις γυναίκες, γιατί δεν δείχνεται και σε μας, τους αποστόλους του;». Ο Πέτρος θλίφτηκε όταν σκέφτηκε ότι ίσως ο Ιησούς δεν ήρθε σ’ αυτούς εξαιτίας της δικής του παρουσίας ανάμεσα στους αποστόλους, επειδή τον είχε αρνηθεί εκείνη τη νύχτα στον περίβολο του Άννα. Και μετά χάρηκε με την είδηση που έφεραν οι γυναίκες, «Πηγαίνετε και πείτε στους αποστόλους μου – και τον Πέτρο». Αλλά για να αντλήσει κουράγιο από το μήνυμα αυτό συνεπαγόταν ότι έπρεπε να πιστέψει ότι οι γυναίκες είχαν δει πραγματικά και ακούσει τον αναστημένο Κύριο. Έτσι ο Πέτρος εναλλασσόταν μεταξύ πίστης και αμφιβολίας όλη τη διάρκεια της μέρας, μέχρι λίγο μετά τις οκτώ το βράδυ, όταν ρισκάρισε να βγει στην αυλή. Ο Πέτρος σκέφτηκε να μετακινηθεί από τους αποστόλους ώστε να μην εμποδίζει τον Ιησού να έρθει σ’ αυτούς εξαιτίας της δικής του άρνησης του Κυρίου.

^{(2037.5) 191:0.5} Ο Ιάκωβος Ζεβεδαίος κατ’ αρχήν συνηγόρησε να πάνε όλοι στο μνήμα. Ήταν πολύ υπέρ του να κάνουν κάτι για να φτάσουν στο βάθος του μυστηρίου. Ήταν ο Ναθαναήλ που τους εμπόδισε να βγούνε έξω δημόσια, σε απάντηση του καλέσματος του Ιακώβου, και το έκανε αυτό υπενθυμίζοντάς τους την προειδοποίηση του Ιησού να μη διακινδυνεύσουν αδικαιολόγητα τις ζωές τους αυτό τον καιρό. Κατά το μεσημέρι ο Ιάκωβος είχε κατασταλάξει με τους άλλους αποστόλους να περιμένουν άγρυπνοι. Είπε λίγα. Ήταν τρομαχτικά απογοητευμένος επειδή ο Ιησούς δεν εμφανίστηκε σ’ αυτούς, και δεν γνώριζε για τις πολλές εμφανίσεις του Κυρίου σε άλλες ομάδες και άτομα.

^{(2038.1) 191:0.6} Ο Ανδρέας την ημέρα αυτή άκουσε πολύ. Ήταν υπερβολικά μπερδεμένος από την κατάσταση και είχε παραπάνω από ο δικό του μερίδιο αμφιβολιών, αλλά τουλάχιστον απολάμβανε κάποια αίσθηση ελευθερίας από την ευθύνη της καθοδήγησης των συντρόφων του αποστόλων. Ήταν όντως ευγνώμων που ο Κύριος τον είχε απαλλάξει από τα φορτία της αρχηγίας πριν πέσουν πάνω του αυτοί οι ζαλισμένοι καιροί.

^{(2038.2) 191:0.7} Περισσότερο από μια φορά κατά τη διάρκεια των πολλών και εξαντλητικών ωρών της τραγικής αυτής μέρας, η μόνη υποστήριξη της ομάδας ήταν η συχνή συμβολή της χαρακτηριστικής φιλοσοφικής δράσης του Ναθαναήλ. Ήταν πραγματικά η ελεγχόμενη επιρροή μέσα στους δέκα, ολόκληρη τη μέρα. Ούτε μια φορά δεν εκφράστηκε είτε με πίστη είτε με απιστία σχετικά με την ανάσταση του Κυρίου. Αλλά καθώς η μέρα περνούσε, έτεινε να πιστεύει όλο και περισσότερο ότι ο Ιησούς είχε κρατήσει την υπόσχεσή του να αναστηθεί.

^{(2038.3) 191:0.8} Ο Σίμων ο Ζηλωτής ήταν πολύ συντριμμένος για να συμμετέχει στις συζητήσεις. Τον περισσότερο χρόνο ήταν καθισμένος σ’ ένα καναπέ στη γωνιά του δωματίου με το πρόσωπό του προς τον τοίχο. Δεν μίλησε έξι φορές σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Το σχέδιό του για τη βασιλεία είχε συντριβεί, και δεν μπορούσε να αντιληφθεί ότι μπορούσε η ανάσταση του Κυρίου να αλλάξει υλικά την κατάσταση. Η απογοήτευσή του ήταν πολύ προσωπική και ολοκληρωτικά σφοδρή για να συνέλθει από τη μικρή αναφορά, ακόμα και ενός τόσο καταπληκτικού γεγονότος όπως η ανάσταση.

^{(2038.4) 191:0.9} Περίεργο να αναφερθεί, ο συνήθως ανέκφραστος Φίλιππος έκανε πολλές συζητήσεις όλο το απόγευμα της ημέρας αυτής. Στη διάρκεια του πρωινού δεν είπε πολλά, αλλά το απόγευμα έκανε ερωτήσεις στους άλλους αποστόλους. Ο Πέτρος ενοχλήθηκε πολλές φορές από τις ερωτήσεις του Φιλίππου, αλλά οι άλλοι εξέλαβαν τις απορίες του καλοπροαίρετα. Ο Φίλιππος λαχταρούσε ιδιαίτερα να γνωρίζει, δεδομένου ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από το μνήμα, αν το σώμα του έφερε τα φυσικά σημάδια της σταύρωσης.

^{(2038.5) 191:0.10} Ο Ματθαίος ήταν πολύ μπερδεμένος. Πρόσεχε τις συζητήσεις των συντρόφων του αλλά περνούσε τον περισσότερο καιρό στριφογυρίζοντας στο μυαλό του το πρόβλημα των μελλοντικών οικονομικών τους. Άσχετα με την υποτιθέμενη ανάσταση του Ιησού, ο Ιούδας είχε φύγει, ο Δαυίδ είχε επιστρέψει τις οικονομίες ανεπίσημα σ’ αυτόν, και βρίσκονταν χωρίς ένα καθοδηγητή αρχηγό. Πριν προλάβει ο Ματθαίος να σκεφτεί σοβαρά τη συζήτησή τους για την ανάσταση, είχε ήδη δει πρόσωπο με πρόσωπο τον Κύριο.

^{(2038.6) 191:0.11} Οι δίδυμοι του Αλφαίου, πήραν μικρό μέρος σ’ αυτές τις σοβαρές συζητήσεις. Ήταν αρκετά απασχολημένοι με τις συνηθισμένες φροντίδες τους. Ένας από αυτούς εξέφρασε τη στάση και των δυο τους όταν είπε, σαν απάντηση σε μια ερώτηση του Φίλιππου: «Δεν γνωρίζουμε για την ανάσταση, αλλά η μητέρα μας λέγει ότι μίλησε με τον Κύριο, και την πιστεύουμε».

^{(2038.7) 191:0.12} Ο Θωμάς βρισκόταν στο μέσον μιας τυπικής περιόδου κατάθλιψης από απελπισία. Κοιμόταν ένα τμήμα της μέρας και περπάταγε στους λόφους τον υπόλοιπο καιρό. Αισθανόταν την παρόρμηση να συναντήσει τους συντρόφους του αποστόλους, αλλά η επιθυμία να μείνει μόνος του ήταν μεγαλύτερη.

^{(2038.8) 191:0.13} Ο Κύριος ανέβαλλε τη πρώτη μοροντιανή εμφάνισή του στους αποστόλους για ένα σωρό λόγους. Πρώτα, ήθελε να έχουν χρόνο, μετά που άκουσαν για την ανάστασή του, για να ξανασκεφθούν καλά όσα τους είχε πει για το θάνατο και την ανάστασή του όταν ήταν ακόμα μαζί τους ζωντανός. Ο Κύριος ήθελε ο Πέτρος να παλέψει με μερικές από τις παράξενες δυσκολίες του προτού παρουσιαστεί ενώπιον όλων. Δεύτερον, επιθυμούσε να βρίσκεται ο Θωμάς μαζί τους την ώρα της πρώτης εμφάνισής του. Ο Ιωάννης Μάρκος εντόπισε το Θωμά στο σπίτι του Σίμωνα στη Βηθφαγία, νωρίς το πρωί της Κυριακής, μεταφέροντας την είδηση αυτή στους αποστόλους κατά τις έντεκα. Οποιαδήποτε στιγμή εκείνη την ημέρα ο Θωμάς θα είχε γυρίσει σ’ αυτούς αν ο Ναθαναήλ ή δυο από τους λοιπούς αποστόλους είχαν πάει να τον βρουν. Ήθελε πραγματικά να επιστρέψει, αλλά έχοντας αναχωρήσει, όπως έκανε το προηγούμενο βράδυ, ήταν πολύ περήφανος να γυρίσει με δικό του συμβιβασμό τόσο γρήγορα. Την επόμενη μέρα ήταν τόσο συντετριμμένος που χρειάστηκε σχεδόν μια βδομάδα ο ίδιος για να αποφασίσει να γυρίσει. Οι απόστολοι τον περίμεναν, και αυτός περίμενε τ’ αδέλφια του να τον ψάξουν και να του ζητήσουν να γυρίσει σ’ αυτούς. Έτσι ο Θωμάς παρέμενε μακριά από τους συνεργάτες του μέχρι το επόμενο Σάββατο βράδυ, όταν, αφού έπεσε το σκοτάδι, ο Πέτρος και ο Ιωάννης πήγαν στη Βηθφαγία και τον έφεραν πίσω μαζί τους. Και αυτός είναι επίσης ο λόγος που δεν πήγαν κατ’ ευθείαν στη Γαλιλαία, μετά την εμφάνιση του Ιησού σ’ αυτούς. Δεν θα πήγαιναν χωρίς το Θωμά.

^{(2039.1) 191:1.1} Κόντευε οκτώ και μισή το βράδυ της Κυριακής όταν ο Ιησούς εμφανίστηκε στο Σίμωνα Πέτρο στον κήπο της οικίας του Μάρκου. Αυτή ήταν η όγδοη μοροντιανή του εμφάνιση. Ο Πέτρος ζούσε με ένα βαρύ φορτίο αμφιβολίας και ενοχής από τότε που αρνήθηκε τον Κύριο. Όλη τη μέρα του Σαββάτου και την Κυριακή αυτή πάλευε με το φόβο ότι, ίσως, δεν ήταν πια ένας απόστολος. Ανατρίχιαζε από το τέλος του Ιούδα και σκεπτόταν ακόμα ότι, κι αυτός, είχε προδώσει τον Κύριό του. Όλο το απόγευμα σκεφτόταν ότι μπορεί να ήταν η παρουσία του με τους αποστόλους που εμπόδιζε τον Ιησού να εμφανιστεί σ’ αυτούς, δεδομένου, φυσικά, ότι είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Και ήταν στον Πέτρο, με τέτοιο σχέδιο μυαλού και με τέτοια ψυχική κατάσταση, που παρουσιάστηκε ο Ιησούς καθώς ο θλιμμένος απόστολος περιφερότανε ανάμεσα στα λουλούδια και τους θάμνους.

^{(2039.2) 191:1.2} Όταν ο Πέτρος σκέφτηκε το αγαπημένο βλέμμα του Κυρίου καθώς πέρναγε από το διάδρομο του Άννα, και καθώς στριφογύριζε στο μυαλό του εκείνο το υπέροχο μήνυμα που έφεραν νωρίς εκείνο το πρωί οι γυναίκες που επέστρεψαν από το κενό μνήμα, «Πηγαίνετε να πείτε στους αποστόλους μου – και στον Πέτρο» – καθώς μελετούσε αυτές τις ενδείξεις του ελέους, η πίστη του άρχισε να υπερνικά τις αμφιβολίες του και στάθηκε ακίνητος, σφίγγοντας τις παλάμες του, καθώς μίλησε δυνατά: «Πιστεύω ότι αναστήθηκε από τους νεκρούς, θα πάω και θα το πω στους αδελφούς μου». Και μόλις το είπε αυτό, εμφανίστηκε εκεί μπροστά του η μορφή ενός άνδρα, που μίλησε μαζί του με οικείο τρόπο, λέγοντας: «Πέτρο, ο εχθρός επιθυμούσε να σε πάρει, αλλά εγώ δεν σε παρέδωσα. Ήξερα ότι δεν ήταν από την καρδιά σου που με απαρνήθηκες, κι έτσι σε συγχώρησα πριν ακόμα μου το ζητήσεις. Αλλά τώρα πρέπει να σταματήσεις να σκέφτεσαι για τον εαυτό σου και τα βάσανα της ώρας, αφού ετοιμάζεσαι να μεταφέρεις τα καλά νέα του ευαγγελίου σ’ εκείνους που βρίσκονται στο σκοτάδι. Ούτε πρέπει να ενδιαφέρεσαι πια για το τι μπορείς να πάρεις από τη βασιλεία αλλά αντίθετα να εξασκηθείς για αυτά που μπορείς να δώσεις σε εκείνους που ζουν σε φρικτή πνευματική ένδεια. Ζώσου, Σίμωνα, για τη μάχη μιας νέας μέρας, τον αγώνα με το πνευματικό σκοτάδι, και τις πονηρές αμφιβολίες του φυσικού μυαλού των ανθρώπων».

^{(2039.3) 191:1.3} Ο Πέτρος και ο μοροντιανός Ιησούς βάδισαν μέσα στον κήπο και μίλησαν για πράγματα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος για σχεδόν πέντε λεπτά. Μετά ο Κύριος χάθηκε από το βλέμμα του, λέγοντας, «Έχε γεια, Πέτρο, μέχρι να σε ξαναδώ με τους αδελφούς σου».

^{(2039.4) 191:1.4} Για μια στιγμή, στον Πέτρο υπερίσχυσε η αντίληψη ότι είχε μιλήσει με τον αναστημένο Κύριο, και ότι μπορούσε να είναι βέβαιος ότι ακόμα ήταν πρεσβευτής της βασιλείας. Είχε μόλις ακούσει το δοξασμένο Κύριο να τον προτρέπει να συνεχίσει το κήρυγμα του ευαγγελίου. Και με όλα αυτά να ξεχειλίζουν μέσα στην καρδιά του, έτρεξε στο υπερώο και μπροστά στους συντρόφους του αποστόλους, αναφώνησε με ξέπνοη έξαψη: «Είδα τον Κύριο, ήταν στον κήπο. Μίλησα μαζί του και με συγχώρησε».

^{(2040.1) 191:1.5} Η δήλωση του Πέτρου ότι είχε δει τον Ιησού στον κήπο έκανε βαθύτατη εντύπωση στους συντρόφους του αποστόλους και ήταν έτοιμοι να αφήσουν τις αμφιβολίες τους, όταν ο Ανδρέας σηκώθηκε και τους προειδοποίησε να μην επηρεάζονται τόσο πολύ από την αναφορά του αδελφού του. Ο Ανδρέας υπαινίχθηκε ότι ο Πέτρος είχε δει πράγματα πρωτύτερα που δεν ήταν αληθινά. Αν και ο Ανδρέας δεν αναφέρθηκε άμεσα στο όραμα της νύχτας στη Θάλασσα της Γαλιλαίας, όπου ο Πέτρος είχε ισχυριστεί πως είχε δει τον Κύριο να έρχεται προς αυτούς περπατώντας πάνω στο νερό, είπε αρκετά για να υποδηλώσει ότι είχε αυτό το περιστατικό στο μυαλό. Ο Σίμων Πέτρος πληγώθηκε πολύ από τους υπαινιγμούς του αδελφού του και αμέσως υποχώρησε ντροπιασμένος με σιωπή. Οι δίδυμοι λυπήθηκαν πολύ για τον Πέτρο, και αμφότεροι πήγαν να του εκφράσουν τη συμπάθειά τους και να πουν ότι τον πίστευαν και να τον βεβαιώσουν ότι η ίδια τους η μάνα είχε δει επίσης τον Κύριο.

^{(2040.2) 191:2.1} Λίγο μετά τις εννέα εκείνο το βράδυ, μετά την αναχώρηση του Κλεώπα και του Ιακώβ, ενόσω οι δίδυμοι Αλφαίοι παρηγορούσαν τον Πέτρο, και ενόσω ο Ναθαναήλ διαμαρτυρόταν στον Ανδρέα, και καθώς οι δέκα απόστολοι ήταν μαζεμένοι στο υπερώο με όλες τις πόρτες μανταλωμένες από το φόβο της σύλληψης, ο Κύριος, με μοροντιανή μορφή, εμφανίστηκε ξαφνικά στο μέσον τους, λέγοντας: «Ειρήνη σε σας. Γιατί φοβόσαστε τόσο όταν εμφανίζομαι, σαν να βλέπετε φάντασμα; Δεν σας μίλησα γι’ αυτά τα πράγματα όταν βρισκόμουν μαζί σας; Δεν σας είπα ότι οι αρχιερείς και οι αρχηγοί θα με παρέδιδαν για να με θανατώσουν, ότι ένας από σας θα με πρόδιδε και ότι την τρίτη μέρα θα ανασταινόμουν; Προς τι λοιπόν όλες οι αμφιβολίες σας και όλη αυτή η συζήτηση για τις αναφορές των γυναικών, του Κλεώπα και του Ιακώβ, ακόμα και του Πέτρου; Πόσο ακόμα θα αμφιβάλετε τα λόγια μου και θα αρνείστε να πιστέψετε τις υποσχέσεις μου; Και τώρα που με βλέπετε κανονικά, θα πιστέψετε; Ακόμα και τώρα ένας από εσάς είναι απών. Όταν θα μαζευτείτε όλοι μαζί πάλι, και όταν όλοι σας θα γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι ο Γιος του Ανθρώπου αναστήθηκε από τον τάφο, πηγαίνετε από εδώ στη Γαλιλαία. Πιστεύετε στο Θεό. Πιστεύετε ο ένας τον άλλο, και με τον τρόπο αυτό θα εισέλθετε στη νέα υπηρεσία της βασιλείας των ουρανών. Θα μείνω μαζί σας στην Ιερουσαλήμ, μέχρις ότου είστε έτοιμοι να πάτε στη Γαλιλαία. Σας αφήνω την ειρήνη μου».

^{(2040.3) 191:2.2} Όταν ο μοροντιανός Ιησούς τους μίλησε , εξαφανίστηκε στη στιγμή από τα μάτια τους. Και όλοι έπεσαν με το πρόσωπο κάτω, προσευχόμενοι στο Θεό και λατρεύοντας τον εξαφανισμένο Κύριο. Αυτή ήταν η ένατη μοροντιανή εμφάνιση του Κυρίου.

^{(2040.4) 191:3.1} Την επομένη, τη Δευτέρα, την πέρασε εξ ολοκλήρου με τις μοροντιανές υπάρξεις που ήταν παρούσες τότε στην Ουράντια. Σαν συμμετέχοντες στην εμπειρία της μετάβασης του Κυρίου στη μορόντια, είχαν έρθει στην Ουράντια περισσότεροι από ένα εκατομμύριο διευθυντές και συνεργάτες, μαζί με μεταβατικούς θνητούς από ποικίλες τάξεις των επτά μανσονικών κόσμων της Σατάνια. Ο μοροντιανός Ιησούς παρέμεινε με αυτές τις υπέροχες οντότητες σαράντα μέρες. Τους έδωσε οδηγίες και έμαθε από τους διευθυντές τους τη ζωή της μοροντιανής μετάβασης όπως την διέρχονται οι θνητοί των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια, καθώς αυτοί περνούν μέσα από το μοροντιανό σύστημα των σφαιρών.

^{(2041.1) 191:3.2} Κατά τα μεσάνυχτα, αυτής της Δευτέρας, η μοροντιανή μορφή του Κυρίου προσαρμόστηκε για τη μετάβαση στο δεύτερο επίπεδο της μοροντιανής προόδου. Όταν μετά εμφανίστηκε στα θνητά παιδιά του στη γη, ήταν σαν ένα μοροντιανό ον δευτέρου επιπέδου. Καθώς ο Κύριος προόδευε στη μοροντιανή σταδιοδρομία του, γινόταν, τεχνικά, όλο και πιο δύσκολο για τις μοροντιανές οντότητες και τους μετατροπείς βοηθούς τους να κάνουν ορατό τον Κύριο στα θνητά και υλικά μάτια.

^{(2041.2) 191:3.3} Ο Ιησούς έκανε τη μετάβασή του στο τρίτο επίπεδο της μορόντια την Παρασκευή, 14 Απριλίου. Στο τέταρτο επίπεδο τη Δευτέρα, 17^η, στο πέμπτο επίπεδο το Σάββατο, 22^η, στο έκτο επίπεδο την Πέμπτη, 27^η, στο έβδομο επίπεδο την Τρίτη, 2 Μαΐου, στους πολίτες της Τζερουζέμ την Κυριακή, στις 7, και εισήλθε στην αγκαλιά των Υψίστων της Εντέντια την Κυριακή στις 14.

^{(2041.3) 191:3.4} Με τον τρόπο αυτό ο Μιχαήλ του Νέβαδον συμπλήρωσε την υπηρεσία του στη συμπαντική εμπειρία εφόσον είχε ήδη, σε συνδυασμό με τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, βιώσει ολοκληρωτικά τη ζωή των ανερχόμενων θνητών του χρόνου και του χώρου, από την παραμονή στο αρχηγείο του αστερισμού μέχρι και μέσα από την υπηρεσία στο αρχηγείο του υπερσύμπαντος. Και ήταν με αυτές τις μοροντιανές εμπειρίες που ο Δημιουργός Γιος του Νέβαδον τελείωσε πραγματικά και τερμάτισε αποδεκτά την έβδομη και τελική συμπαντική του φανέρωση.

^{(2041.4) 191:4.1} Η δέκατη μοροντιανή εμφάνιση του Ιησού σε θνητή αναγνώριση συνέβη λίγο χρόνο μετά τις οκτώ, την Τρίτη, 11 Απριλίου, στη Φιλαδέλφεια, όπου εμφανίστηκε στον Άμπνερ και στο Λάζαρο και σε εκατόν πενήντα περίπου συνεργάτες τους, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων των πενήντα από το σώμα των εβδομήντα ευαγγελιστών. Η εμφάνιση αυτή συνέβη ακριβώς μετά το ξεκίνημα μιας συνεδρίασης της συναγωγής την οποία είχε συγκαλέσει ο Άμπνερ για να συζητήσει τη σταύρωση του Ιησού και την τελευταία αναφορά της ανάστασης που μεταφέρθηκε από τον αγγελιαφόρο του Δαυίδ. Εφόσον ο αναστημένος Λάζαρος ήταν τώρα μέλος της ομάδας αυτής των πιστών, δεν ήταν δύσκολο γι αυτούς να πιστέψουν την αναφορά ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.

^{(2041.5) 191:4.2} Η συνεδρίαση στη συναγωγή είχε μόλις αρχίσει από τον Άμπνερ και το Λάζαρο, που στεκόντουσαν μαζί στον άμβωνα, όταν ολόκληρο το ακροατήριο των πιστών είδε τη μορφή του Κυρίου να εμφανίζεται ξαφνικά. Προχώρησε μπροστά, από εκεί που εμφανίστηκε, ανάμεσα στον Άμπνερ και το Λάζαρο, κανένας των οποίων δεν τον είχε παρατηρήσει, και χαιρετώντας τη συντροφιά, είπε:

^{(2041.6) 191:4.3} «Ειρήνη σε σας. Όλοι σας γνωρίζετε ότι έχουμε ένα Πατέρα στον ουρανό, και ότι δεν υπάρχει παρά μόνο ένα ευαγγέλιο της βασιλείας – τα καλά νέα του δώρου της αιώνιας ζωής το οποίο οι άνθρωποι λαμβάνουν με την πίστη. Καθώς αγαλλιάζετε με τη πίστη σας στο ευαγγέλιο, παρακαλέστε τον Πατέρα της αλήθειας να εκχύσει στις καρδιές σας μια νέα και μεγαλύτερη αγάπη για τους αδελφούς σας. Να αγαπήσετε όλους τους ανθρώπους όπως εγώ σας αγάπησα. Να υπηρετήσετε όλους τους ανθρώπους όπως σας υπηρέτησα. Με κατανόηση, συμπάθεια και αδελφική αγάπη, κάνετε αδελφούς σας όλους τους αδελφούς σας που έχουν αφιερωθεί στη διακήρυξη των καλών νέων, είτε είναι Ιουδαίοι είτε εθνικοί, Έλληνες ή Ρωμαίοι, Πέρσες ή Αιθίοπες. Ο Ιωάννης διακήρυξε τη βασιλεία προκαταβολικά. Εσείς κηρύξατε το ευαγγέλιο με δύναμη. Οι Έλληνες διδάσκουν ήδη τα καλά νέα, και εγώ σύντομα θα στείλω το Πνεύμα της Αληθείας μέσα στις ψυχές όλων αυτών, αδελφοί μου, που έχουν τόσο αλτρουιστικά αφιερώσει τις ζωές τους για τη διαφώτιση των συντρόφων τους που βρίσκονται σε πνευματικό σκοτάδι. Είστε όλοι παιδιά του φωτός. Επομένως μη σκοντάφτετε μέσα στα μπλεξίματα των παρεξηγήσεων της θνητής υποψίας και της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας. Αν έχετε εξευγενιστεί από τη χάρη της πίστης, και αγαπάτε του άπιστους, δεν πρέπει επίσης παρόμοια να αγαπάτε εκείνους που είναι πιστοί συνάνθρωποί σας μέσα στην ευρύτατη οικογένεια της πίστης; Θυμηθείτε, καθώς θα αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όλοι οι άνθρωποι θα μάθουν ότι είστε μαθητές μου.

^{(2042.1) 191:4.4} Πηγαίνετε, λοιπόν, σε όλο τον κόσμο διακηρύσσοντας το ευαγγέλιο αυτό της πατρότητας του Θεού και της αδελφότητας του ανθρώπου σε όλα τα έθνη και ράτσες και να είστε πάντα γνωστικοί στην επιλογή των μεθόδων για την παρουσίαση των καλών νέων στις διαφορετικές ράτσες και φυλές της ανθρωπότητας. Δωρεάν λάβατε το ευαγγέλιο της βασιλείας, και δωρεάν θα δώσετε τα καλά νέα σε όλα τα έθνη. Μην φοβηθείτε την αντίσταση του πονηρού γιατί θα είμαι μαζί σας πάντα, και μέχρι το τέλος των εποχών. Και την ειρήνη μου αφήνω μαζί σας».

^{(2042.2) 191:4.5} Όταν είπε, «Την ειρήνη μου αφήνω μαζί σας», χάθηκε από τα μάτια τους. Με την εξαίρεση μιας εμφάνισής του στη Γαλιλαία, όπου πάνω από πεντακόσια άτομα τον είδαν συγχρόνως, αυτή η ομάδα στη Φιλαδέλφεια περιέκλειε το μεγαλύτερο αριθμό θνητών που τον είδαν σε μια μόνη περίπτωση.

^{(2042.3) 191:4.6} Νωρίς το επόμενο πρωί, ενώ οι απόστολοι έμεναν ακόμα στην Ιερουσαλήμ, περιμένοντας τη συναισθηματική ανάκαμψη του Θωμά, οι πιστοί αυτοί στη Φιλαδέλφεια βγήκαν να διακηρύξουν ότι ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είχε αναστηθεί από τους νεκρούς.

^{(2042.4) 191:4.7} Την επομένη, τη Τετάρτη, ο Ιησούς την πέρασε χωρίς διακοπή με την παρέα των μοροντιανών συνεργατών, και κατά τη διάρκεια των απογευματινών ωρών δέχτηκε την επίσκεψη μοροντιανών απεσταλμένων από τους μανσονικούς κόσμους κάθε τοπικού συστήματος κατοικημένων σφαιρών σε όλο τον αστερισμό του Νορλατιαντέκ. Και όλοι αγαλλίασαν μαθαίνοντας ότι ο Δημιουργός τους ήταν σαν μια, από τη δική τους τάξη, συμπαντική οντότητα.

^{(2042.5) 191:5.1} Ο Θωμάς πέρασε μια μοναχική εβδομάδα ολομόναχος στους λόφους γύρω από τον Ελαιώνα. Όλο αυτό το διάστημα είδε μονάχα τους οικείους του σπιτιού του Σίμωνα και τον Ιωάννη Μάρκο. Ήταν περίπου εννιά το Σάββατο 15 Απριλίου, όταν οι δυο απόστολοι τον βρήκαν και τον πήραν μαζί τους πίσω στον τόπο της συνάντησής τους στο σπίτι του Μάρκου. Την επομένη ο Θωμάς άκουσε να του λένε τις ιστορίες των ποικίλων εμφανίσεων του Κυρίου, αλλά αυτός αρνιόταν πεισματικά να πιστέψει. Υποστήριζε ότι ο Πέτρος τους είχε ενθουσιάσει και πίστευαν ότι είδαν τον Κύριο. Ο Ναθαναήλ του εξήγησε, αλλά δεν έβγαλε αποτέλεσμα. Υπήρχε μια συναισθηματική επιμονή σε συνδυασμό με τη συνηθισμένη του αμφιβολία, και αυτή η στάση του μυαλού του, ενωμένη με τη θλίψη του, που είχε φύγει μακριά τους, συνωμότησαν για να δημιουργήσουν μια κατάσταση απομόνωσης την οποία ακόμα και ο ίδιος ο Θωμάς δεν κατάλαβε τελείως. Είχε απομακρυνθεί από τους συντρόφους του, είχε πάρει το δικό του δρόμο, και τώρα, που επέστρεψε ανάμεσά τους, είχε ακόμα την τάση να παίρνει ασυνείδητα μια θέση διαφωνίας. Αργούσε να υποκύψει, αποστρεφόταν να ενδώσει. Χωρίς να έχει την πρόθεση, απολάμβανε την προσοχή που του έδιναν. Αποκόμιζε ασυνείδητη ικανοποίηση από τις προσπάθειες όλων των συντρόφων του να τον πείσουν και να του αλλάξουν γνώμη. Τους είχε χάσει για μια ολόκληρη βδομάδα, και απολάμβανε σημαντική ευχαρίστηση από τη συνεχή προσοχή τους.

^{(2042.6) 191:5.2} Έπαιρναν το βραδινό φαγητό τους λίγο μετά τις έξι, με τον Πέτρο καθισμένο στο ένα πλευρό του Θωμά και το Ναθαναήλ στο άλλο, όταν ο άπιστος απόστολος είπε: «Δεν θα πιστέψω εκτός και δω τον Κύριο με τα ίδια μου τα μάτια και βάλω το δάχτυλό μου στο σημάδι των καρφιών». Καθώς ήταν καθισμένοι έτσι στο δείπνο, και ενόσω οι πόρτες ήταν κλεισμένες με ασφάλεια και μανταλωμένες, ο μοροντιανός Κύριος ξαφνικά παρουσιάστηκε μέσα στην καμπύλη του τραπεζιού και στεκόμενος ακριβώς μπροστά από το Θωμά, είπε:

^{(2043.1) 191:5.3} «Ειρήνη σε σας. Μια ολόκληρη εβδομάδα περίμενα να εμφανιστώ πάλι όταν θα ήσασταν όλοι παρόντες για να ακούσετε την εντολή να πάτε σε όλο τον κόσμο και να κηρύξετε το ευαγγέλιο αυτό της βασιλείας. Σας λέγω και πάλι: Όπως με έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο, έτσι σας στέλνω κι εγώ. Όπως εγώ αποκάλυψα τον Πατέρα, έτσι εσείς θα αποκαλύψετε τη θεϊκή αγάπη, όχι απλά με λόγια, αλλά με την καθημερινή ζωή σας. Σας στέλνω όχι για να αγαπήσετε τις ψυχές των ανθρώπων αλλά αντίθετα να αγαπήσετε τους ανθρώπους. Δεν θα διακηρύξετε απλά τις χαρές του ουρανού αλλά θα δείξετε επίσης με την καθημερινή εμπειρία σας τις πνευματικές αλήθειες της θεϊκής ζωής εφόσον έχετε ήδη αιώνια ζωή, σαν δώρο Θεού, δια της πίστης. Όταν πιστεύετε, όταν η δύναμη από ψηλά, το Πνεύμα της Αληθείας, έρθει πάνω σας, δεν θα κρύβετε το φως σας εδώ, πίσω από κλειστές πόρτες. Θα κάνετε γνωστή την αγάπη και το έλεος του Θεού σε όλη την ανθρωπότητα. Μέσα από το φόβο τώρα αποφεύγετε τα γεγονότα δυσάρεστων εμπειριών, αλλά όταν θα βαφτισθείτε με το Πνεύμα της Αλήθειας, θα προχωρήσετε με θάρρος και χαρά για να συναντήσετε τις καινούργιες εμπειρίες από τη διακήρυξη των καλών νέων της αιώνιας ζωής στη βασιλεία του Θεού. Μπορείτε να παραμείνετε εδώ και στη Γαλιλαία για ένα σύντομο διάστημα, καθόσον θα συνέρχεστε από το σοκ της μετάβασης από τη ψεύτικη βεβαιότητα της εξουσίας της παράδοσης στη νέα τάξη της εξουσίας των γεγονότων, της αλήθειας και της πίστης μέσα στις ύψιστες αλήθειες της ζωντανής εμπειρίας. Η αποστολή σας στη γη στηρίζεται στο γεγονός ότι έζησα μια ζωή που αποκάλυψα το Θεό σε σας, πάνω στην αλήθεια ότι εσείς και οι άλλοι άνθρωποι είστε τα παιδιά του Θεού. Και θα συνίσταται στη ζωή που θα ζήσετε ανάμεσα στους ανθρώπους – την καθημερινή και ζωντανή εμπειρία να αγαπάτε τους ανθρώπους και να τους υπηρετείτε, όπως σας αγάπησα και σας υπηρέτησα εγώ. Αφήστε την πίστη σας να αποκαλύψει στον κόσμο το φως σας. Αφήστε την αποκάλυψη της αλήθειας να ανοίξει τα μάτια που είναι τυφλά από την παράδοση. Αφήστε την αγαπημένη υπηρεσία σας να καταστρέψει με επιτυχία την προκατάληψη που γεννά η άγνοια. Με το να έρθετε έτσι κοντά στους συνανθρώπους σας με συμπάθεια και κατανόηση και με ανιδιοτελή αφοσίωση, θα τους οδηγήσετε στη σωτήρια γνώση της αγάπης του Θεού. Οι Ιουδαίοι εκθειάζουν την καλοσύνη, οι Έλληνες εξυμνούν την ομορφιά, οι Χίντι κηρύττουν την αφοσίωση, οι μακρινοί ασκητές διδάσκουν την ευλάβεια, οι Ρωμαίοι απαιτούν νομιμοφροσύνη, αλλά εγώ απαιτώ από τη ζωή των μαθητών μου, μια ζωή γεμάτη από υπηρεσία με αγάπη για τους θνητούς αδελφούς σας».

^{(2043.2) 191:5.4} Όταν ο Κύριος μίλησε έτσι, κοίταξε μέσα στα μάτια το Θωμά και είπε: «Κι εσύ, Θωμά, που είπες ότι δεν θα πιστέψεις αν δεν με δεις και βάλεις το δάχτυλό σου στο σημάδι των καρφιών του χεριού μου, παρατήρησέ με τώρα και άκου τα λόγια μου, και εφόσον δεν βλέπεις σημάδια καρφιών στα χέρια μου, αφού αναστήθηκα με τη μορφή που θα έχετε κι εσείς επίσης όταν αναχωρήσετε από αυτό τον κόσμο, τι θα πεις στους αδελφούς σου; Θα ομολογήσεις την αλήθεια, γιατί ήδη μέσα στην καρδιά σου έχεις αρχίσει να πιστεύεις ακόμα και όταν με τόσο πείσμα διεκδικείς την απιστία σου. Οι αμφιβολίες σου, Θωμά, πάντα διεκδικούν το μερίδιό τους με περισσότερο πείσμα ακριβώς την ώρα που αρχίζουν να συντρίβονται. Θωμά, σε προσκαλώ να είσαι πιστός και όχι άπιστος – και ξέρω ότι θα πιστέψεις και μάλιστα με όλη σου την καρδιά».

^{(2043.3) 191:5.5} Όταν ο Θωμάς άκουσε αυτά τα λόγια, έπεσε στα γόνατά του μπροστά στο μοροντιανό Κύριο και αναφώνησε, «Πιστεύω! Κύριέ μου!». Κατόπιν είπε ο Ιησούς στο Θωμά: «Πίστεψες Θωμά, επειδή με είδες και με άκουσες. Ευλογημένοι είναι εκείνοι στα χρόνια που θα έλθουν που θα πιστεύουν παρόλο που δεν θα βλέπουν με τα μάτια της σάρκας ούτε θα ακούνε με τα θνητά αυτιά».

^{(2043.4) 191:5.6} Και τότε, καθώς η μορφή του Κυρίου κινήθηκε προς την άκρη του τραπεζιού, απευθύνθηκε σε όλους λέγοντας: «Και τώρα πηγαίνετε όλοι σας στη Γαλιλαία, όπου σύντομα θα εμφανιστώ σε σας». Όταν είπε αυτό, εξαφανίστηκε από τα μάτια τους.

^{(2044.1) 191:5.7} Οι ένδεκα απόστολοι ήταν τώρα τελείως πεπεισμένοι ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς, και πολύ νωρίς το επόμενο πρωί, πριν από το χάραμα, ξεκίνησαν για τη Γαλιλαία.

^{(2044.2) 191:6.1} Ενόσω οι ένδεκα απόστολοι ήταν καθοδόν προς τη Γαλιλαία, φτάνοντας στο τέλος του ταξιδιού τους, την Τρίτη το βράδυ, 18 Απριλίου, κατά τις οκτώ και μισή, ο Ιησούς εμφανίστηκε στο Ροδάν και σε άλλους ογδόντα περίπου πιστούς, στην Αλεξάνδρεια. Αυτή ήταν η δωδέκατη εμφάνιση του Κυρίου σε μοροντιανή μορφή. Ο Ιησούς εμφανίστηκε ενώπιον αυτών των Ελλήνων και Ιουδαίων στο τέλος της αναφοράς του αγγελιαφόρου του Δαυίδ σχετικά με τη σταύρωση. Ο αγγελιαφόρος αυτός, όντας ο πέμπτος στη σειρά των δρομέων Ιερουσαλήμ-Αλεξάνδρειας, είχε φτάσει στην Αλεξάνδρεια αργά το απόγευμα, και όταν παρέδωσε το μήνυμά του στο Ροδάν, αποφασίστηκε να καλέσουν τους πιστούς όλους για να πάρουν το τραγικό νέο από τον ίδιο τον αγγελιαφόρο. Περίπου στις οκτώ, ο αγγελιαφόρος, ο Νάθαν από τη Βούσιρη, ήρθε ενώπιον της ομάδας αυτής και τους είπε με λεπτομέρειες όλα όσα του είχε πει ο προηγούμενος δρομέας. Ο Νάθαν τελείωσε τη συγκινητική αφήγησή του με αυτά τα λόγια: «Αλλά ο Δαυίδ, που μας έστειλε αυτό το νέο, αναφέρει ότι ο Κύριος, προλέγοντας το θάνατό του, δήλωσε ότι θα ανασταινόταν πάλι». Όταν ο Νάθαν μίλησε, ο μοροντιανός Κύριος εμφανίστηκε εκεί τελείως ορατός απ’ όλους. Και όταν ο Νάθαν κάθισε, ο Ιησούς είπε:

^{(2044.3) 191:6.2} «Ειρήνη σε σας. Εκείνο που ο Πατέρας μου με έστειλε να ιδρύσω στον κόσμο δεν ανήκει σε μια ράτσα, ένα έθνος, ούτε μια ειδική ομάδα δασκάλων ή ιεροκηρύκων. Το ευαγγέλιο της βασιλείας ανήκει και σε Ιουδαίους και εθνικούς, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους, άνδρες και γυναίκες, ακόμα και στα μικρά παιδιά. Και όλοι σας θα κηρύξετε το ευαγγέλιο αυτό της αγάπης και της αλήθειας με τη ζωή που ζείτε σαν θνητοί. Να αγαπήσετε ο ένας τον άλλο με μια νέα και αιφνιδιαστική αγάπη, όπως σας αγάπησα εγώ. Να υπηρετήσετε την ανθρωπότητα με μια νέα και εκπληκτική αφοσίωση, όπως σας υπηρέτησα εγώ. Και όταν οι άνθρωποι δούνε να τους αγαπάτε τόσο, και όταν παρατηρήσουν πόσο θερμά τους υπηρετείτε, θα καταλάβουν ότι γίνατε πιστοί οπαδοί της βασιλείας των ουρανών και θα ακολουθήσουν το Πνεύμα της Αλήθειας που θα βλέπουν στις ζωές σας, για να βρούνε την αιώνια σωτηρία.

^{(2044.4) 191:6.3} Όπως με έστειλε ο Πατέρας στον κόσμο, έτσι σας στέλνω τώρα εγώ. Καλείστε όλοι σας να μεταφέρετε τα καλά νέα σε εκείνους που βρίσκονται στο σκοτάδι. Το ευαγγέλιο της βασιλείας ανήκει σε όλους που το πιστεύουν, δεν θα δοθεί στη φύλαξη απλών ιερέων. Σύντομα το Πνεύμα της Αληθείας θα έρθει πάνω σας και θα σας οδηγήσει στην αλήθεια. Πηγαίνετε, λοιπόν, σε όλο τον κόσμο κηρύττοντας το ευαγγέλιο και ω! θα είμαι μαζί σας για πάντα, μέχρι το τέλος των εποχών».

^{(2044.5) 191:6.4} Όταν ο Κύριος μίλησε έτσι, χάθηκε από τα μάτια τους. Όλη εκείνη τη νύχτα οι πιστοί παρέμειναν εκεί μαζί, αφηγούμενοι τις εμπειρίες τους σαν πιστοί της βασιλείας και προσέχοντας στα λόγια του Ροδάν και των συνεργατών του. Και όλοι πίστεψαν ότι ο Ιησούς είχε αναστηθεί από τους νεκρούς. Φανταστείτε την έκπληξη του προάγγελου της ανάστασης του Δαυίδ, που έφτασε τη δεύτερη μέρα μετά από αυτό το γεγονός, όταν απάντησαν στην αναγγελία του, λέγοντας: «Ναι, γνωρίζουμε, γιατί τον είδαμε. Εμφανίστηκε σε μας προχθές».