ΕΓΓΡΑΦΟ 123, ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

^{(1355.1) 123:0.1} Εξαιτίας των κινδύνων και των φόβων κατά την διάρκεια της διαμονής τους στην Βηθλεέμ, η Μαρία δεν άφηνε λεπτό από πάνω της το μωρό μέχρι που φτάσανε με ασφάλεια στην Αλεξάνδρεια, όπου η οικογένεια μπόρεσε να τακτοποιηθεί σε μια φυσιολογική ζωή. Μείνανε με συγγενείς, και ο Ιωσήφ μπορούσε να συντηρεί την οικογένειά του πολύ καλά μόλις βρήκε σταθερή δουλειά αμέσως μόλις φτάσανε. Προσλήφθηκε σαν μαραγκός για αρκετούς μήνες και μετά ανέβηκε στην θέση του αρχιεργάτη μιας μεγάλης ομάδας εργατών που δούλευαν για την κατασκευή ενός δημόσιου κτιρίου. Αυτή η καινούρια εμπειρία του έδωσε την ιδέα να γίνει εργολάβος και κτίστης μετά την επιστροφή τους στην Ναζαρέτ.

^{(1355.2) 123:0.2} Σε όλα αυτά τα πρώτα χρόνια της αβοήθητης βρεφικής ηλικίας του Ιησού, η Μαρία βρισκόταν σε ένα διαρκές ξενύχτι από φόβο μην συμβεί κάτι κακό στο παιδί της που θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο το καλό του ή με οποιοδήποτε τρόπο να μπει εμπόδιο στην μελλοντική του αποστολή στην γη¨ καμιά μητέρα δεν ήταν ποτέ πιο αφοσιωμένη στο παιδί της. Στο σπίτι που έτυχε να είναι τότε ο Ιησούς υπήρχαν άλλα δύο παιδιά περίπου της ηλικίας του, και από τους κοντινούς γείτονές του υπήρχαν άλλα δύο παιδιά των οποίων η ηλικίες ήταν αρκετά κοντά στην δική του, ώστε να μπορεί να παίζει μαζί τους. Στην αρχή η Μαρία είχε την πρόθεση να κρατά τον Ιησού συνέχεια στο πλευρό της. Φοβόταν ότι θα μπορούσε να του συμβεί αν τον άφηνε να παίξει στον κήπο με τα άλλα παιδιά, αλλά ο Ιωσήφ, με την βοήθεια των συγγενών του, μπόρεσε να την πείσει ότι με αυτήν την μεταχείριση θα στερούσε από τον Ιησού από την χρήσιμη εμπειρία της εκμάθησης πώς να προσαρμόζεται με παιδιά της ηλικίας του. Και η Μαρία, συνειδητοποιώντας ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα υπέρμετρης προφύλαξης και προστασίας μπορεί να τον έκανε δειλό και κάπως εγωκεντρικό, τελικά συναίνεσε στο να αφήσει «το ελπιδοφόρο παιδί» να μεγαλώσει σαν όλα τα παιδιά¨ και παρόλο που τήρησε αυτήν την απόφαση, διαρκώς το παρακολουθούσε από μακριά όταν έπαιζε με τα άλλα παιδιά στο σπίτι ή στον κήπο. Μόνο μια στοργική μητέρα μπορεί να καταλάβει την έγνοια που είχε μέσα στην καρδιά της η Μαρία για την ασφάλεια του υιού της όλα αυτά τα χρόνια της βρεφικής του ηλικίας και των πρώτων παιδικών του χρόνων.

^{(1355.3) 123:0.3} Όλο το διάστημα των δύο χρόνων της διαμονής τους στην Αλεξάνδρεια, ο Ιησούς απολάμβανε καλή υγεία και συνέχιζε να μεγαλώνει κανονικά. Εκτός από μερικούς φίλους και συγγενείς , σε κανέναν δεν είχαν πει ότι ο Ιησούς ήταν το «ελπιδοφόρο παιδί». Ένας από τους συγγενείς του Ιωσήφ το αποκάλυψε σε μερικούς φίλους του από την Μέμφιδα, απογόνους του μακρινού Ίχνατων, και αυτοί, μαζί με μια μικρή ομάδα Αλεξανδρινών πιστών, μαζεύτηκαν στο μεγαλοπρεπές σπίτι του ευεργέτη συγγενή του Ιωσήφ λίγο μετά την επιστροφή στην Παλαιστίνη για να ευχηθούν στην οικογένεια από την Ναζαρέτ και να υποβάλλουν τα σέβη τους στο παιδί. Τότε οι συγκεντρωμένοι φίλοι δώρισαν στον Ιησού ένα πλήρες αντίγραφο της Ελληνικής μετάφρασης των Εβραϊκών γραφών. Αλλά αυτό το αντίγραφο των Ιουδαϊκών ιερών κειμένων δεν δόθηκε στα χέρια του Ιωσήφ παρά μόνο όταν τελικά αυτός και η Μαρία δεν δέχτηκαν την πρόσκληση των φίλων τους από την Μέμφιδα και την Αλεξάνδρεια, να παραμείνουν στην Αίγυπτο. Αυτοί οι πιστοί επέμεναν ότι «το παιδί της μοίρας» θα μπορούσε να επηρεάσει καλύτερα τον κόσμο σαν κάτοικος της Αλεξάνδρειας από ότι σε κάποιο μέρος στην Παλαιστίνη. Αυτές οι διαπραγματεύσεις καθυστέρησαν για λίγο την αναχώρησή τους για την Παλαιστίνη αφού έμαθαν τα νέα για τον θάνατο του Ηρώδη.

^{(1356.1) 123:0.4} Ο Ιωσήφ και η Μαρία τελικά έφυγαν από την Αλεξάνδρεια με ένα καράβι που ανήκε στον φίλο τους τον Έζραιον, με κατεύθυνση για την Ιόππη, και έφτασαν σε αυτό το λιμάνι αργά τον Αύγουστο του έτους 4 π.Χ. Πήγαν κατευθείαν στην Βηθλεέμ, όπου πέρασαν όλο τον Σεπτέμβρη συνομιλώντας με τους φίλους τους και τους συγγενείς τους για το αν θα έπρεπε να μείνουν εκεί ή να επιστρέψουν στην Ναζαρέτ.

^{(1356.2) 123:0.5} Η Μαρία ποτέ δεν παραιτήθηκε από την ιδέα ότι ο Ιησούς έπρεπε να μεγαλώσει στην Βηθλεέμ, την Πόλη του Δαβίδ. Ο Ιωσήφ στην πραγματικότητα δεν πίστευε ότι ο υιός τους θα γινόταν ένας βασιλικός απελευθερωτής του Ισραήλ. Εξάλλου, ήξερε ότι ο ίδιος δεν ήταν πραγματικά απόγονος του Δαβίδ¨ το ότι θεωρείτο απόγονος του Δαβίδ οφειλόταν στην υιοθέτηση ενός από τους προγόνους του από κάποιον από το γένος του Δαβίδ. Η Μαρία ,φυσικά, θεωρούσε την πόλη του Δαβίδ σαν την πιο κατάλληλη τοποθεσία στην οποία μπορούσε να ανατραφεί ο νέος υποψήφιος για τον θρόνο του Δαβίδ, αλλά ο Ιωσήφ προτιμούσε να δοκιμάσει την τύχη του με τον Ηρώδη Αντίπα παρά με τον αδερφό του τον Αρχέλαο. Φοβόταν πολύ για την ασφάλεια του παιδιού στην Βηθλεέμ ή σε οποιαδήποτε άλλη πόλη στην Ιουδαία, και υπέθετε ότι ο Αρχέλαος θα ήταν πιο πιθανόν να ακολουθεί την απειλητική πολιτική του πατέρα του, του Ηρώδη, από ότι ο Αντίπας στην Γαλιλαία. Και εκτός από όλους αυτούς τους λόγους, ο Ιωσήφ έδειχνε σταθερά την προτίμησή του για την Γαλιλαία σαν καλύτερο μέρος να ανατραφεί και να μορφωθεί το παιδί, αλλά περάσανε τέσσερις βδομάδες μέχρι να πειστεί η Μαρία και να ξεπεράσει τις αντιρρήσεις της.

^{(1356.3) 123:0.6} Μέχρι την πρώτη του Οκτώβρη ο Ιωσήφ είχε πείσει την Μαρία και όλους τους φίλους τους ότι ήταν καλύτερο γι αυτούς να επιστρέψουν στην Ναζαρέτ. Έτσι λοιπόν, νωρίς τον Οκτώβρη, το 4 π.Χ., έφυγαν από την Βηθλεέμ για την Ναζαρέτ, περνώντας από την Λύδδα και την Σκυθόπολη. Ξεκίνησαν νωρίς ένα Κυριακάτικο πρωινό, η Μαρία και το παιδί πάνω στο νέο τους υποζύγιο, ενώ ο Ιωσήφ και οι πέντε συγγενείς του που τους συνοδεύανε προχωρούσαν πεζοί¨ οι συγγενείς του Ιωσήφ αρνήθηκαν να τους αφήσουν να κάνουν το ταξίδι για την Ναζαρέτ μόνοι. Φοβόντουσαν να πάνε στην Γαλιλαία από την Ιερουσαλήμ και την κοιλάδα του Ιορδάνη, και οι δυτικοί δρόμοι δεν ήταν και εντελώς ασφαλείς για δύο μόνους ταξιδιώτες με ένα μικρό παιδί.

^{(1356.4) 123:1.1} Έφτασαν στον προορισμό τους με ασφάλεια, την τέταρτη μέρα του ταξιδιού. Έφτασαν απροειδοποίητοι στο σπίτι του Ναζαρέτ, στο οποίο έμεναν για πάνω από τρία χρόνια ένας από τους παντρεμένους αδερφούς του Ιωσήφ, που στα αλήθεια ένοιωσε μεγάλη έκπληξη όταν τους είδε¨ τόσο σιωπηλά είχαν φύγει ώστε κανένας από τους συγγενείς του Ιωσήφ και της Μαρίας δεν ήξερε ούτε ότι είχαν φύγει από την Αλεξάνδρεια. Την επόμενη μέρα ο αδερφός του Ιωσήφ μετακόμισε με την οικογένειά του, και η Μαρία, για πρώτη φορά από την γέννηση του Ιησού, τακτοποιήθηκε με την μικρή της οικογένεια για να απολαύσει την ζωή στο δικό τους σπίτι. Σε λιγότερο από μια βδομάδα ο Ιωσήφ βρήκε σταθερή δουλειά σαν ξυλουργός, και ήταν πολύ ευτυχισμένοι.

^{(1356.5) 123:1.2} Ο Ιησούς ήταν περίπου τριών ετών και δύο μηνών όταν επέστρεψαν στην Ναζαρέτ. Άντεξε όλα αυτά τα ταξίδια πολύ καλά και είχε θαυμάσια υγεία και ήταν γεμάτος παιδική χαρά και ενθουσιασμό που είχε δικό του σπίτι να τρέχει και να παίζει. Αλλά του έλειπαν και πολύ η παρέα του από την Αλεξάνδρεια.

^{(1356.6) 123:1.3} Στον δρόμο για την Ναζαρέτ ο Ιωσήφ είχε πείσει την Μαρία ότι δεν θα ήταν σωστό να διαδώσουν στους Γαλιλαίους φίλους τους και συγγενείς ότι ο Ιησούς ήταν «το παιδί των ελπίδων». Συμφώνησαν να μην αναφέρουν σε κανέναν αυτά τα θέματα. Και οι δύο τήρησαν πολύ αυτήν τους την υπόσχεση.

^{(1357.1) 123:1.4} Όλος ο τέταρτος χρόνος του Ιησού ήταν περίοδος φυσιολογικής ανάπτυξης και ασυνήθιστης νοητικής δραστηριότητας. Εν τω μεταξύ είχε συνάψει στενή φιλία με ένα γειτονόπουλο της ηλικίας του, με το όνομα Ιακώβ. Ο Ιησούς και ο Ιακώβ έπαιζαν χαρούμενα, και μεγάλωσαν σαν σπουδαίοι φίλοι και πιστοί σύντροφοι.

^{(1357.2) 123:1.5} Το επόμενο σημαντικό γεγονός στην ζωή αυτής της οικογένειας από την Ναζαρέτ ήταν η γέννηση του δεύτερου παιδιού, του Ιάκωβου, νωρίς το πρωί στις 2 Απριλίου, το 3 π.Χ. Ο Ιησούς ενθουσιάστηκε με την σκέψη ότι θα είχε ένα μωρό αδερφάκι, και περίμενε μέχρι να δει τις πρώτες κινήσεις του μωρού.

^{(1357.3) 123:1.6} Ήταν στο μέσο του καλοκαιριού αυτής της ίδιας χρονιάς που ο Ιωσήφ έκτισε ένα μικρό εργαστήριο δίπλα στην πηγή του χωριού και κοντά στον πισσωμένο χώρο των καραβανιών. Μετά από αυτό έκανε πολύ λίγη ξυλουργική εργασία την ημέρα. Είχε για συνεταίρους του δύο από τους αδερφούς του και πολλούς άλλους μηχανικούς, τους οποίους έστελνε στις εξωτερικές δουλειές ενώ αυτός έμενε στο μαγαζί και έφτιαχνε ζυγούς και αλέτρια και κάνοντας άλλες εργασίες σε ξύλο. Επίσης έκανε και κάποιες εργασίες σε δέρμα και με σχοινί και λινάτσα. Και ο Ιησούς, όσο μεγάλωνε, όταν δεν ήταν στο σχολείο, περνούσε τον χρόνο του βοηθώντας εξίσου τον μητέρα του στις δουλειές του σπιτιού και βλέποντας τον πατέρα του να δουλεύει στο μαγαζί, και εν τω μεταξύ άκουγε και τις συνομιλίες και τα κουτσομπολιά των εισπρακτόρων των καραβανιών και των επιβατών από τα όλα τα μέρη του γης.

^{(1357.4) 123:1.7} Τον Ιούλιο αυτού του έτους, έναν μήνα πριν κλείσει τα τέσσερα ο Ιησούς, στην Ναζαρέτ ξέσπασε μία φοβερή δυσεντερία που την έφεραν οι ταξιδιώτες των καραβανιών. Η Μαρία ανησύχησε τόσο πολύ από τον κίνδυνο που θα διέτρεχε ο Ιησούς αν εκτιθόταν σε αυτήν την επιδημία, που μάζεψε βιαστικά και τα δυο της παιδιά και έτρεξε στο εξοχικό σπίτι του αδερφού της, αρκετά μίλια νότια της Ναζαρέτ στον δρόμο του Μέντιγκο κοντά στην Σάριδω. Δεν γύρισαν στην Ναζαρέτ για πάνω από δυο μήνες¨ ο Ιησούς το χάρηκε πολύ αυτό, την πρώτη του εμπειρία σε αγρόκτημα.

^{(1357.5) 123:2.1} Σε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο από την επιστροφή του στην Ναζαρέτ το αγόρι Ιησούς έφτασε στην ηλικία της πρώτης προσωπικής και ολόκαρδης ηθικής απόφασης¨ και ήρθε να διαμείνει μαζί του ένας Προσαρμοστής Σκέψης, ένα θεϊκό δώρο του Παραδείσιου Πατέρα, που είχε κάποτε υπηρετήσει με τον Μαχιβέντα Μελχισεδέκ, έχοντας έτσι αποκομίσει από την εμπειρία της λειτουργίας σε σχέση με την ενσάρκωση μιας υπεράνθρωπης ύπαρξης που έζησε μέσα στην θνητή σάρκα. Αυτό το γεγονός συνέβη στις 11 Φεβρουαρίου, το 2 π.Χ. Ο Ιησούς δεν γνώριζε τίποτα περισσότερο για τον ερχομό αυτού του θεϊκού Επιμελητή από ότι γνωρίζουν τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων που, από εκείνη την ημέρα έχουν δεχτεί αυτούς τους Προσαρμοστές Σκέψης να κατοικήσουν στο νου τους και να εργαστούν για την τελική πνευματικοποίηση αυτών των διανοιών και την αιώνια ζωή των εξελισσόμενων αθάνατων ψυχών.

^{(1357.6) 123:2.2} Από εκείνη την ημέρα του Φεβρουαρίου η άμεση και προσωπική επίβλεψη από τους Συμπαντικούς Κυβερνήτες, όσον αφορά την ακεραιότητα της παιδικής ενσάρκωσης του Μιχαήλ, ήρθε στο τέλος της.. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα σε όλη τη διάρκεια της ανθρώπινης ξεδίπλωσης της ενσάρκωσης, η φύλαξη του Ιησού θα την αναλάμβανε αυτός ο εσωτερικά διαμένων Προσαρμοστής και οι συνεργαζόμενοι σεραφικοί φύλακες, που μερικές φορές συμπληρωνόντουσαν από την βοήθεια των μεσόδρομων πλασμάτων που είχαν αναλάβει την εκτέλεση συγκεκριμένων καθηκόντων σύμφωνα με τις οδηγίες των πλανητικών ανωτέρων τους.

^{(1357.7) 123:2.3} Ο Ιησούς έγινε πέντε χρονών τον Αύγουστο εκείνου του έτους, και θα αναφερόμαστε σε αυτό σαν τον πέμπτο χρόνο (ημερολογιακό) της ζωής του. Την χρονιά αυτή, το 2 π.Χ., κάτι παραπάνω από ένα μήνα πριν τα πέμπτα του γενέθλια, ο Ιησούς χάρηκε πολύ από τον ερχομό της αδερφής του της Μίριαμ, που γεννήθηκε την νύχτα της 11^ης Ιουλίου. Το βραδάκι της επόμενης μέρας ο Ιησούς είχε μια μεγάλη συζήτηση με τον πατέρα του για τον τρόπο που διάφορες ομάδες ζωντανών όντων γεννιούνται στον κόσμο σαν ξεχωριστά άτομα. Το πολυτιμότερο μέρος της πρώτης μόρφωσης του Ιησού βασίστηκε στους γονείς του που απαντούσαν στις σοβαρές και ερευνητικές αναζητήσεις του. Ο Ιωσήφ πάντα ήταν πολύ συνεπής στο καθήκον του και ποτέ δεν βαρέθηκε να απαντά στις πολυάριθμες ερωτήσεις του παιδιού. Από την ώρα που ο Ιησούς έγινε πέντε χρονών μέχρι τα δέκα, ήταν ένα συνεχές ερωτηματικό. Αν και ο Ιωσήφ και η Μαρία δεν μπορούσαν πάντα να απαντούν στις ερωτήσεις του, πάντα συζητούσαν μαζί του για τις αναζητήσεις του και με κάθε δυνατό τρόπο προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν στις προσπάθειές του να φτάσει σε μια ικανοποιητική λύση για το πρόβλημα που απασχολούσε το ξύπνιο μυαλό του.

^{(1358.1) 123:2.4} Από τότε που επέστρεψαν στην Ναζαρέτ, η οικογένεια ήταν πολύ απασχολημένη, και ο Ιωσήφ ήταν πάρα πολύ απασχολημένος με το κτίσιμο του μαγαζιού του και με το ξεκίνημα της επιχείρησής του. Τόσο πολύ ήταν απασχολημένος, που δεν βρήκε καιρό να φτιάξει μια κούνια για τον Ιάκωβο, αλλά αυτό διορθώθηκε πολύ πριν έρθει η Μίριαμ, έτσι αυτή είχε μια θαυμάσια κούνια για να κάθεται και να την θαυμάζει η οικογένεια. Και το παιδί Ιησούς μπήκε ολοκληρωτικά σε όλες αυτές τις φυσικές και φυσιολογικές οικογενειακές εμπειρίες. Απολάμβανε πολύ την παρέα του μικρού του αδερφού και της μικρής αδερφής και βοηθούσε πολύ την Μαρία στην φροντίδα τους.

^{(1358.2) 123:2.5} Πολύ λίγα σπίτια υπήρχαν στον μη Ιουδαϊκό κόσμο εκείνων των ημερών που μπορούσαν να δώσουν σε ένα παιδί καλύτερη πνευματική, ηθική, και θρησκευτική μόρφωση από τα σπίτια των Ιουδαίων στην Γαλιλαία. Αυτοί οι Εβραίοι είχαν ένα συστηματικό πρόγραμμα ανατροφής και εκπαίδευσης των παιδιών τους. Χώριζαν την ζωή ενός παιδιού σε επτά στάδια:

^{(1358.3) 123:2.6} 1. Το νεογέννητο παιδί, από την πρώτη μέχρι την όγδοη μέρα.

^{(1358.4) 123:2.7} 2. Το παιδί που θηλάζει.

^{(1358.5) 123:2.8} 3. Το απογαλακτισμένο παιδί.

^{(1358.6) 123:2.9} 4. Η περίοδος εξάρτησης στην μητέρα, που διαρκούσε μέχρι το τέλος του πέμπτου χρόνου.

^{(1358.7) 123:2.10} 5. Η αρχή της ανεξαρτησίας του παιδιού και, στους υιούς, η ανάληψη της ευθύνης από τον πατέρα για την μόρφωσή τους.

^{(1358.8) 123:2.11} 6. Οι έφηβοι νέοι και νέες.

^{(1358.9) 123:2.12} 7. Οι νεαροί άνδρες και γυναίκες.

^{(1358.10) 123:2.13} Ήταν συνήθεια των Εβραίων από την Γαλιλαία για την μητέρα να έχει την ευθύνη της εκπαίδευσης του παιδιού μέχρι τα πέμπτα του γενέθλια, και μετά, αν το παιδί ήταν αγόρι, ο πατέρας αναλάμβανε την ευθύνη για την μόρφωση του παιδιού από δω και στο εξής. Έτσι, εκείνη την χρονιά, ο Ιησούς μπήκε στο πέμπτο στάδιο της σταδιοδρομίας ενός Εβραϊκού παιδιού από την Γαλιλαία, και έτσι λοιπόν, στις 21 Αυγούστου, το 2 π.Χ., η Μαρία τυπικά τον παρέδωσε στον Ιωσήφ για περαιτέρω οδηγίες.

^{(1358.11) 123:2.14} Παρόλο που ο Ιωσήφ αναλάμβανε τώρα την άμεση υπευθυνότητα για την πνευματική και θρησκευτική εκπαίδευση του Ιησού, η μητέρα του εξακολουθούσε να ενδιαφέρεται για την οικογενειακή του μόρφωση. Τον δίδαξε να γνωρίζει και να ενδιαφέρεται για τα κλήματα και τα λουλούδια που μεγάλωναν στους τοίχους του κήπου και περικύκλωναν εντελώς το οικόπεδο του σπιτιού. Του είχε ακόμα στην στέγη του σπιτιού ( το θερινό υπνοδωμάτιο) κουτιά με λίγη άμμο στα οποία ο Ιησούς έφτιαχνε χάρτες και έκανε πολλή από την πρώτη του εξάσκηση στο γράψιμο της Αραμαϊκής, της Ελληνικής, και αργότερα, της Εβραϊκής, γιατί σύντομα έμαθε να διαβάζει, να γράφει και να μιλάει, πολύ καλά, και τις τρεις αυτές γλώσσες.

^{(1358.12) 123:2.15} Ο Ιησούς έδειχνε ένα σχεδόν τέλειο παιδί σωματικά και συνέχιζε να προοδεύει φυσιολογικά, νοητικά και συναισθηματικά. Κάποια στιγμή έπαθε μια ελαφρά στομαχική διαταραχή, η πρώτη του ελαφρά ασθένεια, στο τελευταίο αυτό μέρος αυτού του πέμπτου (ημερολογιακού) χρόνου.

^{(1359.1) 123:2.16} Αν και ο Ιωσήφ και η Μαρία συζητούσαν συχνά για το μέλλον του μεγαλύτερου παιδιού τους, αν ήσασταν εκεί, θα βλέπατε μόνο την ανατροφή ενός φυσιολογικού, υγιούς, ανέμελου, αλλά υπερβολικά περίεργου παιδιού.

^{(1359.2) 123:3.1} Ήδη, με την βοήθεια της μητέρας του, ο Ιησούς κατείχε την Γαλιλαιϊκή διάλεκτο της Αραμαϊκής γλώσσας¨ και τώρα ο πατέρας του άρχισε να τον διδάσκει Ελληνικά. Η Μαρία μιλούσε λίγα Ελληνικά, αλλά ο Ιωσήφ μιλούσε άπταιστα και τα Αραμαϊκά και τα Ελληνικά. Το βιβλίο κειμένων για την μελέτη της Ελληνικής γλώσσας ήταν ένα αντίγραφο των Εβραϊκών γραφών—μια πλήρης ερμηνεία του νόμου και των προφητών, συμπεριλαμβανομένων και των Ψαλμών—που τους την χάρισαν όταν έφευγαν από την Αίγυπτο. Υπήρχαν μόνο δύο πλήρη αντίγραφα των Γραφών στα Ελληνικά σε όλη την Ναζαρέτ, και η κατοχή ενός από αυτά από την οικογένεια του ξυλουργού έκανε το σπίτι του Ιωσήφ περιζήτητο μέρος και έδωσε στον Ιησού την ικανότητα, όσο μεγάλωνε, να γνωρίζει πάρα πολλούς σοβαρούς μελετητές και ειλικρινείς αναζητητές της αλήθειας. Πριν τελειώσει αυτός ο χρόνος, ο Ιησούς είχε αναλάβει την φύλαξη αυτού του πολύτιμου χειρόγραφου, αφού του είπαν ότι το βιβλία του το χάρισαν κάποιοι Αλεξανδρινοί φίλοι και συγγενείς. Και πολύ σύντομα μπορούσε να το διαβάζει με άνεση.

^{(1359.3) 123:3.2} Το πρώτο μεγάλο σοκ της νεανικής ζωής του Ιησού συνέβη όταν δεν ήταν καλά- καλά έξι χρονών. Το παιδί νόμιζε ότι ο πατέρας του—τουλάχιστον ο πατέρας του και η μητέρα του μαζί—γνώριζαν τα πάντα. Φανταστείτε, λοιπόν, την έκπληξη αυτού του ερευνητικού παιδιού, όταν ρώτησε τον πατέρα του για την αιτία ενός ελαφρού σεισμού που μόλις είχε συμβεί, όταν άκουσε τον Ιωσήφ να του λέει, «Γιε μου, στα αλήθεια δεν ξέρω.» Έτσι άρχισε η μακρόχρονη και ανατρεπτική απογοήτευση στην πορεία της οποίας ο Ιησούς ανακάλυπτε ότι οι επίγειοι γονείς του δεν ήταν πάνσοφοι και παντογνώστες.

^{(1359.4) 123:3.3} Η πρώτη σκέψη του Ιωσήφ ήταν να πει στον Ιησού ότι ο σεισμός προκλήθηκε από τον Θεό, αλλά μια στιγμιαία αναλαμπή τον συμβούλεψε ότι μια τέτοια απάντηση θα προκαλούσε και άλλες πολλές ενοχλητικές αναζητήσεις. Ακόμα και σε αυτήν την μικρή ηλικία ήταν πολύ δύσκολο να απαντάς στις ερωτήσεις του Ιησού για τα φυσικά ή τα κοινωνικά φαινόμενα λέγοντάς του χωρίς σκέψη ότι είτε ο Θεός ή ο διάβολος ήταν υπέυθυνος. Εναρμονιζόμενος με την επικρατούσα πίστη των Ιουδαίων, ο Ιησούς ήταν πρόθυμος να δεχτεί την διδασκαλία των καλών πνευμάτων σαν πιθανή εξήγηση για τα διανοητικά και πνευματικά φαινόμενα, αλλά πολύ γρήγορα άρχισε να αμφιβάλλει ότι τέτοιες αόρατες επιδράσεις ήταν υπεύθυνες και για τα φυσικά γεγονότα του φυσικού κόσμου.

^{(1359.5) 123:3.4} Πριν γίνει έξι χρονών, νωρίς το καλοκαίρι του 1 π.Χ., ο Ζαχαρίας και η Ελισάβετ και ο υιός τους ο Ιωάννης ήρθαν να επισκεφτούν την οικογένεια στην Ναζαρέτ. Ο Ιησούς και ο Ιωάννης πέρασαν ωραία σε αυτήν την πρώτη τους επίσκεψη. Παρόλο που οι επισκέπτες θα έμεναν μόνο λίγες μέρες, οι γονείς κουβέντιασαν για πολλά πράγματα, συμπεριλαμβανομένων και των μελλοντικών τους σχεδίων για τους υιούς τους. Ενώ ήταν απασχολημένοι με αυτά, τα παιδιά έπαιζαν χαρούμενα με τουβλάκια στην άμμο στην στέγη του σπιτιού και πολλά άλλα παιχνίδια και χαιρόντουσαν όπως χαίρονται όλα τα παιδιά.

^{(1359.6) 123:3.5} Γνωρίζοντας τον Ιωάννη, που προερχόταν από τα περίχωρα της Ιερουσαλήμ, ο Ιησούς άρχισε να φανερώνει ένα ασυνήθιστο ενδιαφέρον για την ιστορία του Ισραήλ και να αναζητεί να μάθει με λεπτομέρεια την σημασία των ιεροτελεστιών του Σαββάτου, των τελετών στις συναγωγές, και των επαναλαμβανόμενων μνημόσυνων εορτών. Ο πατέρας του εξήγησε την έννοια όλων αυτών των εποχών. Η πρώτη από αυτές τις εορτές, ήταν οι εορταστικές φωταψίες στο μέσον του χειμώνα, που διαρκούσαν οκτώ ημέρες, και ξεκινούσαν με ένα κερί την πρώτη νύχτα και πρόσθεταν από ένα κάθε νύχτα¨ αυτή η εορτή μνημόνευε την αφιέρωση του ναού μετά την αποκατάσταση των Μωσαϊκών λειτουργιών από τον Ιούδα τον Μακαββαίο. Επόμενη ήταν νωρίς την άνοιξη ο εορτασμός του Πουρίμ, η γιορτή της Εσθήρ και της απελευθέρωσης του Ισραήλ χάρη σ’ αυτήν. Μετά ακολουθούσε το επίσημο Πάσχα, που οι ενήλικες γιόρταζαν στην Ιερουσαλήμ όποτε ήταν δυνατόν, ενώ τα παιδιά στο σπίτι θα έπρεπε να θυμηθούν να μην φάνε ψωμί με προζύμι για ολόκληρη την εβδομάδα. Αργότερα ερχόταν η γιορτή των πρώτων καρπών, η συγκομιδή του θέρους¨ και τέλος, η πιο επίσημη από όλες, η εορτή του νέου χρόνου, η μέρα της εξιλέωσης. Ενώ μερικές από αυτές τις γιορτές και τυπικά ιεροτελεστικά ήταν δύσκολα για να τα καταλάβει ο νεαρός νους του Ιησού, αυτός τα συλλογιζόταν σοβαρά και μετά συμμετείχε πλήρως στην χαρά της γιορτής των σκηνωμάτων, την ετήσια εποχή των διακοπών όλου του Ιουδαϊκού λαού, τότε που κατασκήνωναν στην ύπαιθρο σε παράγκες από φύλλα και έπεφταν στο γλέντι και στις απολαύσεις.

^{(1360.1) 123:3.6} Αυτή την χρονιά ο Ιωσήφ και η Μαρία είχαν πρόβλημα με τον Ιησού για τις προσευχές του. Επέμενε να μιλά στον ουράνιο Πατέρα του όπως μιλούσε και με τον Ιωσήφ, τον επίγειο πατέρα του. Αυτή η απομάκρυνση από τους πιο επίσημους και ευλαβικούς τρόπους επικοινωνίας με την Θεότητα ήταν λίγο ανατρεπτικές για τους γονείς του, ιδιαίτερα για την μητέρα του, αλλά δεν μπορούσαν να τον μεταπείσουν¨ θα έλεγε τις προσευχές του όπως του είχαν υποδείξει, αλλά έπειτα επέμενε να έχει «μόνο μια μικρή κουβεντούλα με τον Πατέρα μου στον ουρανό».

^{(1360.2) 123:3.7} Τον Ιούνιο αυτής της χρονιάς ο Ιωσήφ παρέδωσε το μαγαζί στην Ναζαρέτ στους αδερφούς του και ανέλαβε και τυπικά πια το επάγγελμα του κατασκευαστή. Πριν τελειώσει ο χρόνος, το εισόδημα της οικογένειας τριπλασιάστηκε και με το παραπάνω. Ποτέ ξανά, μέχρι μετά τον θάνατο του Ιωσήφ, δεν αισθάνθηκε η οικογένεια της Ναζαρέτ την δυσκολία της φτώχειας. Η οικογένεια γινόταν όλο και μεγαλύτερη, χαλούσαν περισσότερα χρήματα για μόρφωση και ταξίδια, αλλά πάντα το αυξανόμενο εισόδημα του Ιωσήφ συμβάδιζε με τα αυξανόμενα έξοδα.

^{(1360.3) 123:3.8} Τα επόμενα χρόνια ο Ιωσήφ έκανε πολύ δουλειά στην Κανά, στην Βηθλεέμ (της Γαλιλαίας), τα Μάγδαλα, την Ναίν, την Σέφορη, την Καπερναούμ, και την Ενδόρ, αλλά και μέσα, και στα περίχωρα της Ναζαρέτ. Καθώς ο Ιάκωβος μεγάλωσε αρκετά για να βοηθά την μητέρα του με τις δουλειές του σπιτιού και με την φροντίδα των μικρότερων παιδιών, ο Ιησούς έκανε συχνά ταξιδάκια με τον πατέρα του σε αυτές τις γειτονικές πόλεις και χωριά. Ο Ιησούς ήταν καλός παρατηρητής και αποκόμισε πολύ πρακτική γνώση από αυτά τα ταξίδια μακριά από το σπίτι¨ επίμονα συνέλεγε γνώσεις για τον άνθρωπο και τον τρόπο ζωής του στην γη.

^{(1360.4) 123:3.9} Εκείνη την χρονιά ο Ιησούς έκανε μεγάλη πρόοδο όσον αφορά την προσαρμογή των έντονων συναισθημάτων του και των ζωηρών παρορμήσεων στις απαιτήσεις της οικογενειακής συνεργασίας και πειθαρχίας. Η Μαρία ήταν τρυφερή μητέρα αλλά και πολύ αυστηρή στην τήρηση της πειθαρχίας. Ο Ιωσήφ όμως, με πολλούς τρόπους ασκούσε τον μεγαλύτερο έλεγχο στον Ιησού καθώς ήταν το σύστημά του να κάθεται και να κουβεντιάζει μαζί του και να του εξηγεί πλήρως τους πραγματικούς και βαθύτερους λόγους για την αναγκαιότητα της πειθαρχικής περικοπής των προσωπικών επιθυμιών προς όφελος της ευτυχίας και ηρεμίας ολόκληρης της οικογένειας. Όταν του εξηγούσαν πλήρως την κατάσταση, ο Ιησούς πάντα εκούσια και πρόθυμα συνεργαζόταν και υπάκουε τις γονικές επιθυμίες και τους οικογενειακούς κανονισμούς.

^{(1360.5) 123:3.10} Πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του—όταν η μητέρα του δεν χρειαζόταν την βοήθειά του στο σπίτι—τον περνούσε μελετώντας τα λουλούδια και τα φυτά την ημέρα και τα αστέρια την νύχτα. Μάλιστα εκδήλωσε μια ενοχλητική συνήθεια να μένει ξαπλωμένος ανάσκελα και να κοιτάζει με θαυμασμό τον έναστρο ουρανό πολύ αργότερα από την συνηθισμένη ώρα ύπνου αυτής της πειθαρχημένης οικογένειας της Ναζαρέτ.

^{(1361.1) 123:4.1} Αυτή η χρονιά της ζωής του Ιησού ήταν πραγματικά γεμάτη γεγονότα. Νωρίς τον Ιανουάριο έγινε μια μεγάλη χιονοθύελλα στην Γαλιλαία. Το χιόνι έφτασε τα δύο πόδια, ήταν η μεγαλύτερη χιονόπτωση που είδε ο Ιησούς σε όλη την ζωή του και μία από τις μεγαλύτερες που είδε η Ναζαρέτ τα τελευταία εκατό χρόνια.

^{(1361.2) 123:4.2} Τα παιχνίδια των παιδιών των Ιουδαίων εκείνης της εποχής του Ιησού ήταν μάλλον περιορισμένα¨ συνήθως έπαιζαν τους μεγάλους και τις δραστηριότητες τους όπως τις είχαν δει. Πολλές φορές έπαιζαν τους γάμους και τις κηδείες, τελετές που έβλεπαν συχνά και ήταν τόσο εντυπωσιακές. Χόρευαν και τραγουδούσαν αλλά είχαν λίγα οργανωμένα παιχνίδια, σαν αυτά που απολαμβάνουν τόσο πολύ τα μεταγενέστερα παιδιά.

^{(1361.3) 123:4.3} Ο Ιησούς, παρέα με ένα γειτονόπουλο και αργότερα με τον αδερφό του τον Ιάκωβο, τρελαινότανε να παίζει σε μια μακρινή γωνιά του ξυλουργείου, όπου διασκέδαζαν πολύ με τα πριονίδια και τα κομμάτια ξύλου. Πάντα ήταν δύσκολο για τον Ιησού να καταλάβει τι κακό είχαν ορισμένα παιχνίδια που απαγορευόντουσαν το Σάββατο, αλλά πάντα συμμορφωνόταν στις επιθυμίες των γονέων του. Είχε μια αίσθηση του χιούμορ και του παιχνιδιού που δεν είχαν και πολλές ευκαιρίες για να εκφραστούν στο περιβάλλον των ημερών του και της γενιάς του, αλλά μέχρι την ηλικία των δεκατεσσάρων ήταν χαρούμενος και ανέμελος την πιο πολλή ώρα.

^{(1361.4) 123:4.4} Η Μαρία είχε έναν περιστεριώνα στην κορυφή του σπιτιού των ζώων δίπλα στο σπίτι, και χρησιμοποιούσαν τα κέρδη από την πώληση των περιστεριών σαν ιδιαίτερο πόρο για φιλανθρωπίες, που τον διαχειριζόταν ο Ιησούς αφού αφαιρούσε την δεκάτη και την παρέδιδε στον υπεύθυνο της συναγωγής.

^{(1361.5) 123:4.5} Το μόνο πραγματικό ατύχημα που είχε ο Ιησούς μέχρι εκείνη την στιγμή ήταν ένα πέσιμο από τις σκάλες της πίσω αυλής που οδηγούσαν στο υπνοδωμάτιο με την σκεπή από καραβόπανο. Συνέβη κατά την διάρκεια μιας απρόσμενης αμμοθύελλας του Ιουλίου από την ανατολή. Οι καυτοί άνεμοι, που μετέφεραν ρεύματα λεπτής άμμου, συνήθως φυσούσαν την βροχερή περίοδο, ιδιαίτερα τον Μάρτιο και τον Απρίλιο. Ήταν ασυνήθιστη μια τέτοια θύελλα τον Ιούλιο. Όταν ήρθε η θύελλα, ο Ιησούς ήταν στην οροφή και έπαιζε, όπως ήταν η συνήθειά του, γιατί την περίοδο της ξηρασίας αυτό ήταν το συνηθισμένο του δωμάτιο παιχνιδιού. Τυφλώθηκε από την άμμο όταν κατέβαινε τις σκάλες και έπεσε. Μετά από αυτό το ατύχημα ο Ιωσήφ έκτισε ένα κιγκλίδωμα στο κλιμακοστάσιο.

^{(1361.6) 123:4.6} Δεν υπήρχε τρόπος να εμποδιστεί αυτό το ατύχημα. Δεν μπορούμε να το καταλογίσουμε σε αμέλεια των μεσόδρομων προσωρινών προστατών, του ενός πρωτοβάθμιου και ενός δευτεροβάθμιου που είχαν αναλάβει την φύλαξη του παιδιού¨ ούτε μπορούμε να καταλογίσουμε ευθύνη στους προστάτες σεραφείμ. Απλά δεν μπορούσε να αποφευχθεί. Αλλά αυτό το ελαφρό ατύχημα που συνέβη όταν ο Ιωσήφ έλειπε στην Ενδώρ, προκάλεσε μεγάλη αγωνία στον νου της Μαρίας που όχι σωστά έπειτα προσπαθούσε να τον κρατά συνεχώς κοντά της για μερικούς μήνες.

^{(1361.7) 123:4.7} Στα υλικά ατυχήματα, συνηθισμένα συμβάντα υλικής φύσης, δεν αναμιγνύονται αυθαίρετα οι ουράνιες προσωπικότητες. Κάτω από συνηθισμένες συνθήκες μόνο τα μεσόδρομα πλάσματα μπορούν να παρέμβουν σε υλικές καταστάσεις για να προφυλάξουν τους προορισμένους χαρισματικούς άνδρες και γυναίκες, και ακόμα και σε ειδικές καταστάσεις αυτές οι υπάρξεις μπορούν να δράσουν μόνο υπακούοντας συγκεκριμένες εντολές των ανωτέρων τους.

^{(1361.8) 123:4.8} Και αυτό δεν ήταν παρά ένα από τα πολλά ασήμαντα ατυχήματα που συνέβησαν σε αυτό το ζωηρό και περίεργο νεαρό αγόρι. Αν φανταστείτε την συνήθεις καταστάσεις μιας παιδικής ηλικίας ενός ζωηρού αγοριού, τότε θα αποκτήσετε μια πολύ καλή ιδέα για την σταδιοδρομία των νεαρών χρόνων του Ιησού, και θα μπορέσετε να φανταστείτε πόση αγωνία προκαλούσε στους γονείς του, ιδιαίτερα στην μητέρα του.

^{(1362.1) 123:4.9} Το τέταρτο μέλος της οικογένειας από την Ναζαρέτ, ο Ιωσήφ, γεννήθηκε την Τετάρτη το πρωί, στις 16 Μαρτίου, το 1 μΧ.

^{(1362.2) 123:5.1} Ο Ιησούς ήταν τώρα επτά χρονών, η ηλικία που τα παιδιά των Ιουδαίων υποτίθεται ότι άρχιζαν την τυπική τους εκπαίδευση στα σχολεία των συναγωγών. Έτσι, τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς ξεκίνησε την περιπετειώδη σχολική του ζωή στην Ναζαρέτ. Ήδη αυτό το παιδί μπορούσε να διαβάζει, να γράφει, και να μιλά πολύ καλά δύο γλώσσες, την Αραμαϊκή και την Ελληνική. Τώρα θα άρχιζε να μαθαίνει να διαβάζει, να γράφει, και να μιλά την Εβραϊκή γλώσσα. Και ήταν πραγματικά ανυπόμονος για αυτήν την νέα σχολική ζωή που ήταν μπροστά του.

^{(1362.3) 123:5.2} Για τρία χρόνια—μέχρι τα δέκα—παρακολούθησε το δημοτικό της συναγωγής της Ναζαρέτ. Αυτά τα τρία χρόνια μελέτησε τα βασικά στοιχεία του Βιβλίου του Νόμου όπως είχε καταγραφεί στην Εβραϊκή γλώσσα. Για τα επόμενα τρία χρόνια μελετούσε στο προχωρημένο σχολείο και απομνημόνευε, με την μέθοδο της προφορικής επανάληψης, τις βαθύτερες διδασκαλίες του ιερού νόμου. Αποφοίτησε από το σχολείο της συναγωγής κατά το δέκατο τρίτο έτος του και παραδόθηκε στους γονείς του από τους επι κεφαλής της συναγωγής σαν ένας «εκπαιδευμένος υιός της Εντολής»—από δω και στο εξής ένας υπεύθυνος πολίτης του κράτους του Ισραήλ, και ως εκ τούτου θα παρακολουθούσε και το Πάσχα στη Ιερουσαλήμ¨ έτσι, παρακολούθησε το πρώτο του Πάσχα εκείνη την χρονιά, παρέα με τον πατέρα του και την μητέρα του.

^{(1362.4) 123:5.3} Στην Ναζαρέτ οι μαθητές καθόντουσαν στο πάτωμα σε ημικύκλιο, ενώ ο δάσκαλός τους ο σαζάνος, ένας αξιωματούχος της συναγωγής, καθόταν απέναντί τους. Αρχίζοντας με το Βιβλίο του Λεβιτικού, περνούσαν στην μελέτη των άλλων βιβλίων του νόμου, και έπειτα στην μελέτη των Προφητών και των Ψαλμών. Η συναγωγή της Ναζαρέτ κατείχε ένα πλήρες αντίγραφο των Γραφών στα Εβραϊκά. Πριν τον δωδέκατο χρόνο δεν μελετούσαν τίποτα άλλο από τις Γραφές. Τους καλοκαιρινούς μήνες οι σχολικές ώρες ελαττωνόντουσαν κατά πολύ.

^{(1362.5) 123:5.4} Ο Ιησούς γρήγορα έμαθε πολύ καλά τα Εβραϊκά, και σαν νέος, όταν δεν βρισκόταν κανένας σημαντικός επισκέπτης στην Ναζαρέτ, πολύ συχνά θα του ζητούσαν να διαβάσει τις Εβραϊκές Γραφές στους πιστούς που μαζευόντουσαν στην συναγωγή στις κανονικές λειτουργίες του Σαββάτου.

^{(1362.6) 123:5.5} Αυτά τα σχολεία των συναγωγών, φυσικά, δεν είχαν βιβλία κειμένων. Στην διδασκαλία ο σαζάνος θα έλεγε μια πρόταση ενώ οι σπουδαστές όλοι μαζί θα την επαναλάμβαναν μετά από αυτόν. Όταν είχαν πρόσβαση στα γραπτά βιβλία του νόμου, ο σπουδαστής μάθαινε το μάθημά του διαβάζοντάς το δυνατά και με συνεχείς επαναλήψεις.

^{(1362.7) 123:5.6} Έπειτα, εκτός από το τυπικό σχολείο, ο Ιησούς άρχισε να έρχεται σε επαφή με την ανθρώπινη φύση από όλα τα μέρη του κόσμου καθώς άνθρωποι από πολλές χώρες περνούσαν από το μαγαζί επισκευών του πατέρα του. Όταν μεγάλωσε, αναμιγνυόταν ελεύθερα με τα καραβάνια καθώς ερχόντουσαν στον πισσωμένο χώρο περίπου την άνοιξη για ανάπαυση και τροφοδοσία. Καθώς μιλούσε πολύ καλά Ελληνικά, δεν είχε και μεγάλο πρόβλημα να συνομιλεί με την πλειοψηφία των ταξιδιωτών των καραβανιών και των εισπρακτόρων.

^{(1362.8) 123:5.7} Η Ναζαρέτ ήταν σταθμός των καραβανιών και σταυροδρόμι ταξιδιών και σε πληθυσμό κατά μεγάλο μέρος μη Ιουδαϊκή¨ την ίδια στιγμή ήταν πλατιά γνωστή σαν κέντρο φιλελεύθερης ερμηνείας του παραδοσιακού Εβραϊκού νόμου. Στην Γαλιλαία οι Εβραίοι είχαν αναμιχθεί πιο ελεύθερα με τους μη Ιουδαίους από ότι στην Ιουδαία. Και από όλες τις πόλεις της Γαλιλαίας, οι Εβραίοι της Ναζαρέτ ήταν πιο φιλελεύθεροι στην ερμηνεία των κοινωνικών περιορισμών που βασιζόντουσαν στους φόβους μόλυνσης από επαφή με τους μη Ιουδαίους. Και αυτές οι συνθήκες προκάλεσαν το ρητό στην Ιερουσαλήμ, « Μπορεί ποτέ να βγει τίποτα καλό από την Ναζαρέτ;»

^{(1363.1) 123:5.8} Ο Ιησούς πήρα την ηθική του εκπαίδευση και την πνευματική του καλλιέργεια κυρίως από την δική του οικογένεια. Κατοχύρωσε πολύ από την νοητική και θεολογική παιδεία του από τον σαζάνο. Αλλά την πραγματική του μόρφωση—αυτό τον εξοπλισμό του νου και της καρδιάς για την πραγματική δοκιμασία της αντιμετώπισης των δύσκολων προβλημάτων της ζωής—την απόκτησε με την ανάμιξή του με τους συνανθρώπους του. Και ήταν αυτή η στενή του σχέση με τους συνανθρώπους του, νέους και γέρους, Εβραίους και μη, που του έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσει την ανθρώπινη φύση. Ο Ιησούς ήταν πολύ μορφωμένος στο ότι κατανοούσε πραγματικά τους ανθρώπους και τους αγαπούσε αφοσιωμένα.

^{(1363.2) 123:5.9} Όλα του τα χρόνια στην συναγωγή ήταν εξυπνότατος σπουδαστής, έχοντας και το προτέρημα ότι μιλούσε τρεις γλώσσες. Ο σαζάνος της Ναζαρέτ, όταν τελείωσε ο Ιησούς τον κύκλο των μαθημάτων του στο σχολείο του, είπε στον Ιωσήφ ότι φοβόταν ότι «είχε μάθει αυτός περισσότερα από τις ερευνητικές ερωτήσεις του Ιησού, από ότι είχε μπορέσει να τον διδάξει».

^{(1363.3) 123:5.10} Σε όλη την πορεία των σπουδών του ο Ιησούς έμαθε πολλά και εμπνεύστηκε πολύ από τα τακτικά κηρύγματα του Σαββάτου στην συναγωγή. Ήταν σύνηθες να καλούν διακεκριμένους επισκέπτες, που βρισκόντουσαν εκείνο το διάστημα στην Ναζαρέτ, να απευθυνθούν στην συναγωγή. Όσο μεγάλωνε ο Ιησούς, άκουσε πολλούς σπουδαίους στοχαστές από όλον τον Ιουδαϊκό κόσμο να εκθέτουν τις απόψεις τους, και πολλούς ακόμα που δεν ήταν και πολύ ορθόδοξοι Εβραίοι μιας και η συναγωγή της Ναζαρέτ ήταν ένα προχωρημένο και φιλελεύθερο κέντρο Εβραϊκής σκέψης και κουλτούρας.

^{(1363.4) 123:5.11} Όταν ξεκίνησε το σχολείο στα επτά του χρόνια (εκείνο τον καιρό οι Εβραίοι είχαν μόλις εισάγει έναν υποχρεωτικό εκπαιδευτικό νόμο), συνηθιζόταν οι μαθητές να επιλέγουν το «γενέθλιο κείμενό τους», ένα είδος χρυσού κανόνα να τους καθοδηγεί σε όλες τις σπουδές τους, και πάνω στο οποίο συχνά μακρηγορούσαν στην αποφοίτησή τους όταν γινόντουσαν δεκατριών ετών. Το κείμενο που διάλεξε ο Ιησούς ήταν από τον Προφήτη Ησαία: « Το πνεύμα του Θεού και Κυρίου μου είναι μαζί μου, αφού ο Κύριος με έχει χρισμένο¨ με έστειλε να φέρω καλά νέα στους πιστούς, να παρηγορήσω τους πληγωμένους, και να ελευθερώσω τους αιχμαλώτους, και να δώσω την ελευθερία στους πνευματικά φυλακισμένους.»

^{(1363.5) 123:5.12} Η Ναζαρέτ ήταν ένα από τα εικοσιτέσσερα ιερατικά κέντρα του Εβραϊκού έθνους. Αλλά το ιερατείο της Γαλιλαίας ήταν πιο φιλελεύθερο στην ερμηνεία των παραδοσιακών νόμων από τους γραμματείς και τους ραβίνους. Και στην Ναζαρέτ ήταν επίσης πιο χαλαροί όσον αφορά την τήρηση του Σαββάτου. Έτσι λοιπόν, ήταν συνήθεια του Ιωσήφ να παίρνει τον Ιησού για περίπατο τα απογεύματα του Σαββάτου, και μια από τις πιο αγαπημένες τους βόλτες ήταν να ανεβαίνουν στον ψηλό λόφο κοντά στο σπίτι τους, από όπου μπορούσαν να έχουν πανοραμική θέα όλης της Γαλιλαίας. Στα νοτιοδυτικά, όταν η μέρα ήταν καθαρή, μπορούσαν να δουν την μακριά κορυφογραμμή του Όρους Κάρμελ που έφτανε μέχρι την θάλασσα¨ και πολλές φορές ο Ιησούς άκουγε τον πατέρα του να αναφέρει την ιστορία του Ηλία, ενός από τους πρώτους προφήτες, που κατάκρινε τον Αχάμπ και ξεσκέπασε τους ιερείς του Βάαλ. Προς τα βόρεια το Όρος Ερμών ύψωνε την χιονισμένη κορυφή του με μεγαλοπρεπές μεγαλείο και μονοπωλούσε τον ορίζοντα, περίπου στα τρεις χιλιάδες πόδια στις ψηλότερες κορυφές άστραφταν κάτασπρες από το μόνιμο χιόνι. Μακριά προς την ανατολή μπορούσαν να διακρίνουν την κοιλάδα του Ιορδάνη και ακόμα πάρα πέρα βρισκόντουσαν οι βραχώδεις λόφοι του Μόαμπ. Ακόμα προς τα νότια και τα ανατολικά, όταν ο ήλιος έπεφτε πάνω στους μαρμάρινους τοίχους τους, μπορούσαν να δουν τις Ελληνο-Ρωμαϊκές πόλεις της Δεκάπολης, με τα αμφιθέατρά τους και τους εξεζητημένους ναούς τους. Και όταν έμεναν μέχρι την δύση του ήλιου, προς τα δυτικά μπορούσαν να διακρίνουν τα ιστιοφόρα στην μακρινή Μεσόγειο.

^{(1364.1) 123:5.13} Από τα τέσσερις κατευθύνσεις ο Ιησούς μπορούσε να βλέπει τις πομπές των καραβανιών καθώς τραβούσαν τον δρόμο τους μέσα και έξω από την Ναζαρέτ, και προς τα νότια μπορούσε να αγναντεύει την πλατιά και γόνιμη πεδιάδα του Εσδραελόν, που απλωνόταν προς το Όρος Γκιλμπόα και την Σαμάρια.

^{(1364.2) 123:5.14} Όταν δεν ανέβαιναν στα ψηλά για να αγναντέψουν το μακρινό τοπίο, περπατούσαν στην εξοχή και μελετούσαν την φύση στις διάφορες διαθέσεις της σύμφωνα με τις εποχές. Η πρώτη εκπαίδευση του Ιησού, εκτός από την οικογενειακή εστία, είχε να κάνει με την ταπεινή και όλο αγάπη επαφή του με την φύση.

^{(1364.3) 123:5.15} Πριν κλείσει τα οκτώ, ήταν γνωστός σε όλες τις μητέρες και τις νεαρές γυναίκες της Ναζαρέτ, που τον είχαν γνωρίσει και είχαν μιλήσει μαζί του στην πηγή, που δεν ήταν μακριά από το σπίτι του, και ήταν ένα από τα κοινωνικά κέντρα συναντήσεων και κουτσομπολιού όλης της πόλης. Αυτή την χρονιά ο Ιησούς έμαθε να αρμέγει την αγελάδα της οικογένειας και να φροντίζει τα άλλα ζώα. Αυτή και την επόμενη χρονιά έμαθε ακόμα να φτιάχνει τυρί και να υφαίνει. Όταν έγινε δέκα χρονών ήταν πια επιδέξιος χειριστής του αργαλειού. Τότε ήταν περίπου που ο Ιησούς και το γειτονόπουλο ο Ιακώβ έγιναν σπουδαίοι φίλοι του αγγειοπλάστη που εργαζόταν κοντά στην πηγή¨ και καθώς έβλεπαν τον Ναθαναήλ με τα επιδέξια δάχτυλά του να διαπλάθει τον πηλό με τον αγγειοπλαστικό τροχό, πολλές φορές και οι δυο τους αποφάσισαν να γίνουν αγγειοπλάστες όταν μεγαλώσουν. Ο Ναθαναήλ συμπαθούσε πολύ τα δυο αγόρια και συχνά τους έδινε πηλό να παίξουν, και προσπαθούσε να παρακινήσει τις δημιουργικές φαντασίες τους προτείνοντάς τους κάποιες ανταγωνιστικές δραστηριότητες στο να φτιάχνουν διάφορα αντικείμενα και ζώα από πηλό.

^{(1364.4) 123:6.1} Αυτή ήταν μια ενδιαφέρουσα χρονιά στο σχολείο. Παρόλο που ο Ιησούς δεν ήταν ασυνήθιστος σπουδαστής, ήταν επιμελής μαθητής και ανήκε στο πιο προοδευτικό τρίτο της τάξης, και έκανε την εργασία του τόσο καλά που του παραχωρούσαν απαλλαγή από την παρακολούθηση των μαθημάτων μια εβδομάδα κάθε μήνα. Αυτήν την εβδομάδα συνήθως την περνούσε είτε με τον θείο του τον ψαρά στις ακτές της Θάλασσας της Γαλιλαίας κοντά στα Μάγδαλα, ή στο αγρόκτημα ενός άλλου θείου (του αδερφού της μητέρας του) πέντε μίλια νότια της Ναζαρέτ.

^{(1364.5) 123:6.2} Αν και η μητέρα του είχε γίνει υπερβολικά ανήσυχη για την υγεία του και την ασφάλειά του, σιγά- σιγά συμφιλιώθηκε μα αυτά τα ταξιδάκια του μακριά από το σπίτι. Όλοι οι θείοι και οι θείες του Ιησού τον αγαπούσαν πολύ, και συναγωνιζόντουσαν ποιος θα τον πρωτοπάρει για αυτές τις εβδομαδιαίες επισκέψεις του, και αυτήν την χρονιά αλλά και τις επόμενες. Η πρώτη του εβδομαδιαία διαμονή στο αγρόκτημα του θείου του (από τότε που ήταν μωρό) ήταν τον Ιανουάριο εκείνου του έτους¨ η πρώτη του εβδομαδιαία εμπειρία στο ψάρεμα στην Θάλασσα της Γαλιλαίας ήταν τον Μάη.

^{(1364.6) 123:6.3} Περίπου εκείνο το διάστημα ο Ιησούς γνώρισε κάποιον καθηγητή των μαθηματικών από την Δαμασκό, και αφού έμαθε κάποιες νέες τεχνικές πάνω στους αριθμούς, περνούσε πολύ χρόνο ασχολούμενος με τα μαθηματικά για αρκετά χρόνια. Ανέπτυξε ισχυρή αντίληψη στους αριθμούς, τις αποστάσεις, και τις αναλογίες.

^{(1364.7) 123:6.4} Ο Ιησούς άρχισε να απολαμβάνει πολύ την συντροφιά του αδερφού του Ιάκωβου και μέχρι το τέλος του χρόνου είχε αρχίσει να τον διδάσκει το αλφάβητο.

^{(1364.8) 123:6.5} Αυτή τη χρονιά ο Ιησούς κανόνισε να ανταλλάσσει γαλακτοκομικά προϊόντα με μαθήματα άρπας. Έδειχνε μια ασυνήθιστη συμπάθεια σε οτιδήποτε μουσικό. Αργότερα, έκανε πολλά για να προωθήσει το ενδιαφέρον για την φωνητική μουσική στους νεαρούς συνεργάτες του. Μέχρι να γίνει έντεκα χρονών ήταν επιδέξιος παίχτης άρπας και του άρεσε να ψυχαγωγεί και την οικογένειά του και τους φίλους του με ασυνήθιστες ερμηνείες και ωραίους αυτοσχεδιασμούς.

^{(1365.1) 123:6.6} Ενώ ο Ιησούς συνέχισε να έχει αξιοζήλευτη πρόοδο στο σχολείο, τα πράγματα δεν πήγαιναν όλα ομαλά, ούτε με τους γονείς του ούτε με τους δασκάλους του. Επέμενε να τους υποβάλλει ενοχλητικές ερωτήσεις για την επιστήμη και την θρησκεία, ιδιαίτερα για την γεωγραφία και την αστρονομία. Επέμενε ιδιαίτερα να μάθει γιατί υπήρχε ξηρή και βροχερή περίοδος στην Παλαιστίνη. Επανειλημμένα αναζητούσε την εξήγηση για την μεγάλη διαφορά των θερμοκρασιών της Ναζαρέτ και της κοιλάδας του Ιορδάνη. Ποτέ δεν σταμάταγε να κάνει έξυπνες αλλά περίπλοκες ερωτήσεις.

^{(1365.2) 123:6.7} Ο τρίτος του αδερφός ο Σίμων, γεννήθηκε την Παρασκευή το βράδυ, στις 14 Απριλίου εκείνου του έτους, του 2 μ.Χ.

^{(1365.3) 123:6.8} Τον Φεβρουάριο, ο Ναχώρ, ένας από τους καθηγητές σε μια ακαδημία ραβίνων στην Ιερουσαλήμ. Ήρθε στην Ναζαρέτ να δει τον Ιησού, έχοντας πάει για μια παρόμοια αποστολή στο σπίτι του Ζαχαρία κοντά στην Ιερουσαλήμ. Ήρθε στην Ναζαρέτ μετά από προτροπή του πατέρα του Ιωάννη. Ενώ στην αρχή σοκαρίστηκε κάπως από την ειλικρίνεια του Ιησού και από τον αντι-συμβατικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζε κάθε τι θρησκευτικό, το απέδωσε στην απόσταση της Γαλιλαίας από τα κέντρα της Εβραϊκής μάθησης και κουλτούρας και συμβούλευσε τον Ιωσήφ και την Μαρία να τον αφήσουν να πάρει τον Ιησού μαζί του στην Ιερουσαλήμ, όπου θα μπορούσε να έχει τα προνόμια της εκπαίδευσης και της μόρφωσης στο κέντρο της Ιουδαϊκής κουλτούρας. Η Μαρία είχε σχεδόν πεισθεί να συναινέσει¨ ήταν πεπεισμένη ότι ο μεγαλύτερος υιός της θα γινόταν ο Μεσσίας, ο απελευθερωτής των Ιουδαίων¨ ο Ιωσήφ δίσταζε¨ ήταν μεν σίγουρος ότι ο Ιησούς όταν μεγάλωνε θα γινόταν ένας άνθρωπος με σπουδαίο προορισμό, αλλά τι προορισμός θα ήταν αυτός δεν ήταν καθόλου σίγουρος. Βέβαια ποτέ δεν αμφέβαλε ότι ο υιός του θα εκπλήρωνε κάποια σπουδαία αποστολή στην γη. Όσο περισσότερο σκεφτόταν την συμβουλή του Ναχώρ, τόσο πιο πολύ αμφισβητούσε την ορθότητα της πρότασής του για την Ιερουσαλήμ.

^{(1365.4) 123:6.9} Εξαιτίας αυτής της διαφωνίας ανάμεσα στον Ιωσήφ και στην Μαρία, ο Ναχώρ ζήτησε την άδειά τους να θέσει το όλο θέμα στον Ιησού. Ο Ιησούς άκουσε πολύ προσεκτικά, μίλησε με τον Ιωσήφ, την Μαρία, και έναν γείτονά τους, τον Ιακώβ τον κατασκευαστή πέτρας, με τον υιό του οποίου ήταν οι καλύτεροι φίλοι, και έπειτα, μετά από δυο μέρες, τους είπε ότι εφόσον υπήρχαν τόσες διαφορές απόψεων ανάμεσα στους γονείς του και τους συμβούλους του, και εφόσον δεν αισθανόταν ικανός να αναλάβει την ευθύνη για μια τέτοια απόφαση, και δεν έκλινε ιδιαίτερα προς το μέρος κανενός, εφόσον λοιπόν ήταν έτσι όλη η κατάσταση, τελικά αποφάσισε να « θα το συζητήσω με τον Πατέρα που είναι στον ουρανό»¨ και ενώ δεν ήταν απόλυτα σίγουρος για την απάντηση, αισθανόταν ότι θα έπρεπε να μείνει στο σπίτι «με τον πατέρα μου και την μητέρα μου», προσθέτοντας ότι, «αυτοί που με αγαπούν τόσο πολύ θα μπορούν να κάνουν για μένα περισσότερα και να με καθοδηγήσουν καλύτερα από ότι κάποιοι ξένοι που βλέπουν μόνο το σώμα μου και παρατηρούν τον μυαλό μου αλλά δεν μπορούν να με γνωρίζουν πραγματικά.» Όλοι έμειναν με ανοιχτό στόμα από θαυμασμό, και ο Ναχώρ γύρισε πίσω στην Ιερουσαλήμ. Και από τότε πέρασαν πολλά χρόνια για να σκεφθούν πάλι το θέμα της απομάκρυνσης του Ιησού από το σπίτι.