Urantia’nın Kitabı

54. Makale

Lucifer İsyanı’nın Yarattı ğı Sorunlar

54:0.1 (613.1) EVRİMSEL insan; kötülük, yanlış, günah ve haksızlık kavramlarının önemini bütünüyle kavramada ve onların anlamlarının deriden bir biçimde algılanmasında zorluk çekmektedir. İnsan, kusursuzluğun zıddının ve kusursuz olmayanın olası kötülüğün gerçekleşmesine zemin hazırladığını doğrunun zıddının ve yanlışlığın kafa karışıklığına neden olan hatayı yarattığını özgür irade tercihinin kutsal kazanımının günah ve doğruluğun farklı âlemlerini belirlediğini; kutsallığın azimli bir biçimde aranışının sürekli olarak reddinin haksızlığın nüfuz alanına yöneltmesinin zıddında bu arayışın Tanrı’nın hükümranlığına götürdüğünü yavaş bir biçimde kavramaktadır.

54:0.2 (613.2) Tanrı ne kötülüğü yaratmakta ne de günah ve isyana izin vermektedir. Olası kötülük, bir evren içinde kusursuzluğun anlam ve değerlerinin farklı düzeyleri ile belirlenen zamana bağlı mevcut bir niteliktedir. Günah, kusursuz olmayan varlıkların iyilik ve kötülük arasında tercihte bulunma yetkinliğinin kazandırıldığı yer olan âlemlerin tümünde olası bir nitelikte bulunmaktadır. Gerçek ve yanlış olarak, doğruluk ve doğru olmama durumunun bahse konu bu çelişki içindeki mevcudiyeti, hatanın olasılığını oluşturmaktadır. Kötülüğün bilinçli tercihi günahı doğruluğun gönüllü reddi yanlışı günah ve hatanın ısrarkar bir biçimde amaçlanması haksızlığı meydana getirmektedir.

1. Gerçek ve Sahte Özgürlük

54:1.1 (613.3) Lucifer isyanı sonucunda büyüyen karışıklık yaratıcı sorunların arasında hiçbiri, olgunlaşmamış evrimsel fanilerin gerçek ve sahte özgürlük arasında ayrımda bulunmada başarısız olmasından daha zorunu oluşturmamıştır.

54:1.2 (613.4) Gerçek özgürlük, çağların arayışı ve evrimsel ilerleyişin ödülüdür. Sahte özgürlük, zaman içinde yapılan hatanın ve mekân için gerçekleştirilen kötülüğün ince detaya sahip aldanışıdır. Kalıcı özgürlük; us, olgunluk, kardeşlik ve hakkaniyet olarak adaletin gerçekliğine dayanmaktadır.

54:1.3 (613.5) Özgürlük; onu harekete geçiren etkenin usun dışında çıktığında, sınırlanmadığında ve denetlenmediğinde, kâinatsal mevcudiyete ait bireyin kendisini yok edişinin gerçekleşme biçimidir. Gerçek özgürlük; ilerleyici bir biçimde gerçeklik ile ilişkili olup, her zaman toplumsal hakkaniyet, kâinatsal adalet, evren kardeşliği ve kutsal yükümlülüklerin bilincindedir.

54:1.4 (613.6) Özgürlük; maddi adalet, ussal hakkaniyet, toplumsal hoşgörü, ahlaki sorumluluk ve ruhsal değerler ile olan bağından koptuğu zaman bireyin kendi eliyle ölümüne neden olacak niteliğe sahiptir. Özgürlük; kâinatsal gerçekliğin dışında mevcut olmayıp, kişilik gerçekliğinin bütünü onun kutsal ilişkileri ile orantılıdır.

54:1.5 (613.7) Sınırsız özgür irade ve bireyin kendisini düzenlenmemiş ifade edişi; tanrısallığın dışında bulunmanın en uç noktası olarak, koşulsuz bencilliğe eşittir. Bireyin birliktelik içindeki ve kendisi üzerinde sürekli olarak artan hâkimiyeti olmadan özgürlük, bencil fani tahayyülünün bir sahte yaratımıdır. Bireyin kendisinden muhtelif gördüğü özgürlük, zalimce bir aldanış olarak kavramsal bir yanılsamadır. Özgürlüğün dışavurumunda sorumsuz bir biçimde ona kılıflar uydurmak, oldukça bayağı köleliğin habercisidir.

54:1.6 (614.1) Gerçek özgürlük, bireyin içtenlikle kendisine saygı duyuşunun birlikteliğidir; sahte özgürlük, bireyin kendisine hayranlık besleyişinin eşidir. Gerçek özgürlük, bireyin kendisini denetleyişinin meyvesidir; sahte özgürlük, bireyin kendiliğinden doğruyu addedişinin varsayımıdır. Bireyin kendisini denetlemesi, herkesi fedakârca gözetleme hizmetiyle sonuçlanmaktadır; bireyin kendisine hayranlık besleyişi, akran varlıkları üzerinde haksız güce sahip olmak için doğruluğun kazanımını feda etme gönüllülüğü içinde, bu türden yanlışa düşmüş bir bireyin kendisinin bencil yükselişi için başkaları kullanmasına götürmektedir.

54:1.7 (614.2) Bilgelik bile, kapsam bakımından kâinatsal ve onu harekete geçiren dürtü bakımından ruhsal olduğunda kutsal ve emniyet içindedir.

54:1.8 (614.3) Diğer varlıkların doğal özgürlüklerinin onların ellerinden alınması amacıyla bu bireyler üzerinde güç uygulamayı derin bir biçimde arzulamaya ussal varlıkları iten, bireyin kendisini aldatışından daha büyük bir hata türler arasında mevcut değildir. İnsan adiliyetinin temel ahlaki kuralı bu türden haksız kazanç, hakkaniyetsizlik, bencillik ve adaletsizliğin tümüne karşı geçerliliğini korumaktadır. Yalnızca gerçek ve özgün özgürlük, derin sevginin düzeni ve bağışlamanın hizmeti uyarınca geçerliliğini korumaktadır.

54:1.9 (614.4) Evrenin Yüce İdarecileri; kişiliğin iradesine ve onların potansiyellerine ait bu ayrıcalıklar için bağışlamacı saygı içerisinde onları desteklediklerinde, irade sahibi yaratılmışlar kişisel özgürlük adına kendi akranlarının haklarına hangi cüretle tecavüz edebilir! Hiçbir varlık, kendisinin varsaydığı kişisel özgürlüğünün uygulanması bakımından; Yaratıcılar tarafından sunulan ve onların tüm sadık birliktelikleri, alt bağımlı unsurları ve birimlerinin tümü tarafından yerinde bir biçimde saygı duyulan, mevcudiyetin bu ayrıcalıklarından herhangi bir varlığı mahrum etme türünden bir hakka sahip değildir.

54:1.10 (614.5) Evrimsel insan kendi maddi özgürlükleri için, günah ve haksızlığın bir dünyası üzerinde veya evrim halindeki ilkel bir âlemin öncül zamanları boyunca diktalara ve baskıcı yöneticilere karşı koymak zorunda kalabilir; ancak bu durum, morontia dünyalarında veya ruhaniyet âlemlerinde bu biçimde gerçekleşmemektedir. Savaş, ilkel evrimsel insanın mirasıdır; ancak ilerleyiş halindeki olağan medeniyetin dünyaları üzerinde ırksal anlaşmazlıkları gidermenin bir işleyiş biçimi olarak fiziksel mücadele, çoktandır itibarsız bir konuma düşmüştür.

2. Özgürlük’ün Gaspı

54:2.1 (614.6) Evlat ve Ruhaniyet içinde birliktelik halinde Tanrı ebedi Havona’yı tasarlamış, ve burası bahse konu zaman zarfından itibaren, paylaşımsal olarak, yaratım içine eş güdümsel katılımın ebedi bir yöntemsel düzenini elde edilmiştir. Paylaşımın bu yönetimsel düzeni; ebedi kusursuzluğun merkezi evrenini zaman içinde çoğaltma çabasına katılmak amacıyla mekân içinde hareket eden Tanrı’nın Erkek ve Kız Evlatları’nın her biri için, üstün tasarımdır.

54:2.2 (614.7) Evrim halindeki her evrenin Yaratıcı’nın idaresini gerçekleştirmeyi arzulayan her yaratılmışı, deneyimsel kusursuzluk erişiminin bu muazzam serüveni içinde zaman-mekân Yaratanları’nın eşi haline gelmenin nihai sonuna sahiptir. Eğer bu anlatılan gerçeklik doğru olmasaydı, Yaratıcı bu türden yaratılmışları kendi yaratıcı özgür iradesi ile bahşetmez, ve buna ek olarak ne onlar içinde ikamet eder ne de mevcut bir biçimde kendi ruhaniyetinin araçları vasıtasıyla onlarla birliktelik içine girerdi.

54:2.3 (614.8) Lucifer’in düşüncesizliği, deneyimsel bir evren içinde düzenin ilerleyişini kısaltarak yapılamayacak olan şeyi gerçekleştirmeye çalışmak olmuştur. Lucifer’in suçu; bireysel ve ortak bir biçimde ışık ve yaşam düzeyine erişmek amacıyla verilen uzun evrimsel uğraşlar içinde — özgür iradenin katılımı olarak — yaratılmışın kişisel katılımının tanınmamış kısaltılışı biçiminde, Satania içinde her kişiliğin haklarından onları mahrum etmeye çabalamak olmuştur. Bu faaliyeti gerçekleştirerek sisteminizin Egemenliği’nde bir kez bulunmuş olan bahse konu bu unsur; tüm kişisel yaratılmışlar üzerinde özgür iradenin bahşedilişinde açığa çıkarıldığı biçimiyle Tanrı’nın iradesinin ebedi amacının tam zıt konumunda bulunan bir tarafa kendi iradesinin geçici gayesini yerleştirmiştir. Lucifer isyanı böylelikle; — Satania’nın kusursuzlaştırılmış sistemi olarak gelecekte bir zaman zarfında mevcut olacak deneyimsel bilgelik için yavaş ama kesin bir şekilde yükselen abideye olan kişisel ve benzersiz bir biçimde katkıda bulunmanın heyecan verici deneyiminden bu varlıkların her birini sonsuza kadar mahrum bırakma tehdidi biçiminde — Satania’nın siteminin yükseliş unsurlarının ve hizmetkârlarının özgür irade tercihine gerçekleştirilecek olası en yüksek müdahalenin gözdağını vermiştir. Özgürlüğe aldatıcı kılıflar uydurarak Lucifer bildirisi böylelikle; kişisel özgürlüğün gaspının bütüncül bir biçimde gerçekleştirilmesine karşı devasa bir tehdit olarak, nedenselliğin apaçık ışığı altında kendisini öne sürmüş ve bunu Nebadon’un tüm tarihi boyunca ona yalnızca iki kez yaklaşılan bir ölçekte gerçekleştirmiştir.

54:2.4 (615.1) Kısacası Tanrı’nın insanlar ve meleklere verdiğini Lucifer onlardan alacaktı ve bu bahşetme, varlıkların kendilerine ait kaderlerinin ve yerleşik dünyalara ait bu yerel sistemin nihai sonunun yaratılmasına katılmanın kutsal ayrıcalığıdır.

54:2.5 (615.2) Evrenin tümü içinde hiçbir varlık; Tanrı’ya ibadet etme ve kendisine ait varlık akranlarına hizmet etmenin ayrıcalığı olan derinden sevme ve sevilmenin hakkı biçiminde, gerçek özgürlükten diğer hiçbir varlığı mahrum bırakma hakkına sahip değildir.

3. Adalet’in Bekleme Süresi

54:3.1 (615.3) Evrimsel dünyaların ahlaki irade sahibi yaratılmışları her zaman, bütünüyle bilge olan Yaratanlar’ın kötülük ve günaha neden izin verdiklerinin kapsamlı bir biçimde düşünülmemiş sorusuyla muhatap olmaktadır. Onlar, yaratılmışın gerçek anlamıyla özgür olduğu bir durumda kötülük ve günahın kaçınılmaz olduğunu kavrayamamaktadır. Evrim halindeki insan veya seçkin meleğin özgür iradesi, simgesel bir nihai amaç biçiminde yalın bir felsefi kavram değildir. İnsanın iyiliği veya kötülüğü tercih etme yetkinliği, bir evren gerçekliğidir. Bir insanın kendisi için bu tercihte bulunma özgürlüğü, Yüce İdareciler’in bir bahşedilişidir; ve onlar, yanlış adlandırılan bahse konu kişisel özgürlüğün hoşnut deneyimi içinde bu türden yanlış yönlendirilen ve cahil varlıkları memnun etmeyi bırakın, kutsal bir biçimde bahşedilen bu özgürlüğün geniş evreninden tek bir kişiliğin herhangi bir varlık veya varlıklar topluluğu tarafından mahrum bırakılmasına izin vermeyecektir.

54:3.2 (615.4) Her ne kadar günah ile bilinçli ve içten bir biçimde özleşme, (yok edilme biçiminde) mevcut olmamanın dengi iken; orada, ilgili evren kişiliklerin tümü için bütünüyle tatmin edici, ve günahkârın kendisinin onayına kazanacak kadar hakkani ve adil nitelikte bulunacak, bu türden bir bireyin evren düzeyinin herhangi bir yargısında bulunulması için verilen yeterli bir zaman zarfı, günah ile bu türden özdeşleşme anı ve — kötülük ile bir bilinçli iradenin bu türden bütünleşmesinin kendiliğinden gerçekleşen sonucu olarak — cezanın uygulanması anı arasında her zaman bir zaman aralığı bulunmak zorundadır.

54:3.3 (615.5) Gerçeğin ve iyiliğin karşısında eğer bu evren isyankârı hakkında verilen kararı onaylamayı reddederse, ve eğer suçlu kişi kendi kalbinde kınanmasına dair adaleti haklı görüyor ancak bu türden bir itirafı gerçekleştirmiyorsa; bunun sonrasında yargı hükmünün uygulanması, Zamanın Ataları’nın takdir yetkisi uyarınca ertelenir. Ve Zamanın Ataları, kötülüğe karışan unsura ek olarak onunla ilişkili destekçiler ve onun olası taraftarları içinde ahlaki değerlerin ve ruhsal gerçekliklerinin bütünüyle yozlaştığı konuma kadar herhangi bir varlığın yok edilişini reddetmektedir.

4. Bağışlama’nın Bekleme Süresi

54:4.1 (615.6) Norlatiadek’in takımyıldızları içinde bir şekilde açıklanması zor olan diğer sorun; Lucifer, Satan ve doğru düzenden ayrılan prenslerin yakalanmalarından, gözaltına alınmalarından ve yargılanmalarından çok daha önce bu türden zararlarını ortaya koymalarına izin verilmesi ile ilgilidir.

54:4.2 (616.1) Dünyaya çocuk getiren ve onları yetiştiren ebeveynler, bir Yaratan-babası olarak Mikâil’in kendi Evlatları’nı mahkûm etmede ve onlara zarar vermede bu derece yavaş davranmış olabileceğinin nedenini daha iyi anlamaktadır. İsa’nın savurgan evladının hikâyesi, sevgi dolu bir babanın yanlış yoldaki olan çocuğunun pişmanlığı için ne kadar uzun süre bekleyebileceğini oldukça iyi bir biçimde sergilemektedir.

54:4.3 (616.2) Kötülükte bulunan bir yaratılmışın gerçek anlamda yanlışı tercih etmesine — günah işlemesine — dair gerçeklik; özgür iradeye sahipliğin doğruluğunu pekiştirmekte, genişletilmiş bağışlamanın pişmanlık ve iyileşme ile sonuçlanabileceği şartıyla adaletin uygulanmasındaki her gecikmeyi haklı kılmaktadır.

54:4.4 (616.3) Lucifer’in arayışta olduğu özgürlüklerin büyük bir kısmı, hâlihazırda onun tarafından sahip olunan bir konumda bulunmaktaydı diğerleri ise bu özgürlüklere gelecekte sahip olacaktı. Bütün bu kazanımlar; sabırsızlığa kendini teslim etmekle ve bir diğer unsurun şu anda sahip olduğunu şimdi elde etme arzusu ve bunu âlemlerin tümünü oluşturan tüm diğer varlıkların hakları ve özgürlüklerine saygıda bulunmaya olan görevin tümünün reddi içerisinde gerçekleştirme isteği tarafından, kaybedilmiştir. Etiksel sorumluluklar içkin, kutsal ve evrenseldir.

54:4.5 (616.4) Yüce İdareciler’in Lucifer isyanının baş yöneticilerini vakit kaybetmeden yok etme veya onları göz hapsine almamasının sebebi olarak bizim tarafımızdan bilinen birçok neden bulunmaktadır. Orada kuşkusuz, bizim tarafımızdan hâlihazırda bilinmeyen diğer ve muhtemelen daha iyi nedenler mevcut bulunmaktadır. Adaletin uygulanması bakımından bu gecikmenin bağışlama özellikleri, Nebadon Mikâil’i tarafından kişisel olarak genişletilmiştir. Bu Yaratan-baba unsurunun hataya düşmüş olan Evlatları’na beslediği sevgi olmasaydı, aşkın-evrenin yüce adaleti uygulanmış olacaktı. Mikâil’in Urantia üzerinde ete kemiğe büründürüldüğü zaman aralığında Lucifer isyanının bu türden bir dönemi Nebadon içinde gerçekleşmiş olsaydı, bahse konu kötülüğün azmettiricileri derhal ve mutlak bir biçimde yok edilebilirdi.

54:4.6 (616.5) Yüce adalet, kutsal bağışlama tarafından kısıtlanmadığı zaman eş zamanlı olarak faaliyet gösterebilir. Ancak bağışlamanın zaman ve mekânın çocuklarına olan hizmeti her zaman, ekilenlerin biçilmesi arasındaki zaman zarfının bu biçimde uzatılması şeklinde bu gecikme sürecini sağlamaktadır. Eğer tohumun ekimi iyi sonuçlar doğuracaksa, bu zaman aralığı karakterin sınanmasını ve onun inşa edilmesini sağlamaktadır. Eğer tohumun ekimi kötülükle sonuçlanacak olursa, bu bağışlama süreci pişmanlık ve hatanın telafisi için zaman tanımaktadır. Kötülükte bulunanların yargılanması ve cezaya çarptırılmasında gerçekleşen bu erteleme süreci, yedi aşkın-evrenin bağışlama hizmeti içinde içkin nitelikte bulunmaktadır. Adaletin bağışlama tarafından bu biçimde kısıtlanışı Tanrı’nın derin sevginin tam da kendisi olduğunu, bu türden Tanrı’nın derin bir sevgisinin evrenleri baskın bir biçimde kapsadığını ve bağışlama içinde kendisine ait yaratılmışların tümünün kaderini ve yargısını denetim altına aldığını doğrulamaktadır.

54:4.7 (616.6) Zaman bağışlama gecikmeleri, Yaratanlar’ın özgür iradesinin hükmü tarafından gerçekleşmektedir. Günahkâr isyankârlar ile olan ilişkilerde sabrın bu işleyiş biçiminden evren içinde elde edilmesi gereken iyilik mevcut bulunmaktadır. Kötülüğü düşünen ve onu uygulayan bir unsur için iyiliğin kötülük sonrasında gerçekleşmesinin mümkün olmadığı bütünüyle doğru olsa da; Tanrı’yı tanıyan, onun iradesini gerçekleştirmeyi derinden seven ve onun ebedi tasarımı ve kutsal amacı uyarınca Cennet doğrultusunda yükselen varlıkların tümü için her şey (olası ve çoktan dışa vurulmuş konumdaki kötülüğü de içine alan bir biçimde) iyilik için hep birlikte görev yapmaktadır.

54:4.8 (616.7) Ancak bu bağışlama gecikmeleri sonsuza kadar sürmemektedir. Her ne kadar Lucifer’in isyanının karara bağlanmasında gerçekleşen (Urantia üzerindeki zaman algısı bakımından) uzun gecikme mevcut bulunmuş olsa da, bu açığa çıkarımın gerçekleşme zamanı boyunca Cebrail karşısında Lucifer’in beklemekte olan davasının ilk duruşmasının Uversa üzerinde gerçekleştirildiğini bizler ifade edebiliriz; ve bu duruşmanın gerçekleştiği zaman zarfından sonra yakın bir zaman içinde, Satan’ın bundan böyle Lucifer ile birlikte mahkûmiyet dünyasına hapsedilmesini emreden hükmü yürürlülüğe girmiştir. Bu hüküm, Satan’ın Satania’nın doğru düzenden çıkmış dünyalarının herhangi birine ilave ziyarette bulunması yetkinliğini sona erdirmiştir. Adalet bağışlamanın hükmünü sürdüğü evren içinde yavaş işleyebilir, ancak adalet nihai olarak kesin bir biçimde sağlanmaktadır.

5. Gecikme’nin Bilgeliği

54:5.1 (617.1) Lucifer ve onun müttefiklerinin neden daha önce göz hapsine alınmamalarının veya yargılanmamalarının benim tarafımdan bilinen nedenleri arasında benim şunları söylememe izin verilmiştir:

54:5.2 (617.2) 1. Bağışlama; her kötülük işleyen unsurun, kendi kötülük dolu düşünceleri ve günahkâr faaliyetleri karşısında bilinçli ve kesin bir biçimde karar verecekleri tutumları oluşturmaları için yeterli zamana sahip olmalarını gerekmektedir.

54:5.3 (617.3) 2. Yüce adalet, Yaratıcı’nın derin bir sevgisi tarafından belirlenmektedir; bu nedenle adalet hiçbir zaman bağışlamanın kurtarabileceği bir şeye zarar vermeyecektir. Kurtarılmayı kabul etmek için zaman her kötülük işleyen unsura lütfedilmektedir.

54:5.4 (617.4) 3. Sevgi besleyen hiçbir baba, kendi ailesinin hata işleyen bir üyesi üzerinde zarar verici cezanın bir parçası hiçbir zaman olmamaktadır. Sabır, zamandan bağımsız bir biçimde faaliyet gösteremez.

54:5.5 (617.5) 4. Her ne kadar yanlış yapma bir aile için yıkıcı sonuçları beraberinde getirse de, bilgelik ve derinden sevgi doğruluk içindeki kardeşlerinden; sevgi duyan baba tarafından verilen zaman zarfı boyunca tercih ettiği doğrultudaki hatasını görebileceği ve kurtuluşu ile bütünleşebileceği hata içindeki bir kardeşe sahip çıkmalarını derinden arzulayabilir.

54:5.6 (617.6) 5. Mikâil’in Lucifer’e olan tutumundan bağımsız olarak, her ne kadar o Lucifer’in Yaratan-babası olsa da, bu Yaratan Evlat’ın doğru düzenden ayrılmış Sistem Egemeni üzerinde adalet süreci işlemeden yargıda bulunması onun yetkisinde bulunmamaktaydı çünkü o, bahşedilme sürecini bu zaman zarfında tamamlamamış ve böylece Nebadon’un koşulsuz egemenliğine erişmemişti.

54:5.7 (617.7) 6. Zamanın Ataları, bu isyankârları derhal yok edebilirdi; ancak onlar oldukça seyrek bir biçimde, bütüncül bir dava yargıya bağlanmadan hata işleyenlerin yaşamlarını sonlandırmaktadır. Bu durumda onlar Mikâil’in feshetmeyi reddettiler.

54:5.8 (617.8) 7. Immanuel’in Mikâil’e, isyankârlara ilgisiz duruşunu korumasını ve isyanın kendi kendisini yok edişine ait doğal olan doğrultusunu takip etmesine izin vermesini tavsiye ettiği aşikârdır. Ve Zamanın Birlikteliği’nin bilgeliği, Cennet Kutsal Üçlemesi’nin birleşik bilgeliğinin zamansal yansımasıdır.

54:5.9 (617.9) 8. Edentia üzerinde Zamanın İnançlıları, Takımyıldız Yaratıcıları’na; fani, morontia veya ruhani yaratılmışın her birisi olarak, Norlatiadek’in mevcut ve gelecekteki her vatandaşının kalplerinde bu günahkârlara olan tüm iyi niyetli desteğin yakın bir zamanda ortadan kalkışına kadar, isyankârın istediği doğrultuda hareket etmelerine izin vermelerinin tavsiyesini sunmuştur.

54:5.10 (617.10) 9. Jerusem üzerinde Orvonton’un Yüce Yönetimi’ne ait kişisel temsilci, Cebrail’e; her yaşayan yaratılmışın, Lucifer’in Özgürlük Bildirgesi’nin içine aldığı konularda bilinçli ve kesin bir tercihte bulunmasının bütüncül özgürlüğünü desteklemelerinin önerisinde bulunmuştur. İsyanın yarattığı bu durumlar hakkında Cebrail’in Cennet acil durum danışmanı eğer bu türden bütüncül ve özgür olanak Norlatiadek’in tüm yaratılmışlarına verilmez ise, bunun sonucunda takımyıldızın bütününe karşı nefsi müdafaa içinde, bu türden olası gönülsüz veya diğer bir değişle kuşku duyan yaratılmışların tümü karşısında Cennet tecridinin genişletilme ihtiyacının ortaya çıkacağını belirtmiştir. Norlatiadek’in varlıkları için yükseliş Cennet kapılarının açık bir biçimde tutulmasını korumak amacıyla, isyanın bütüncül gelişiminin sağlanmasına ek olarak herhangi bir biçimde ona katılan varlıkların tümü için takınılan tavrın bütüncül bir biçimde belirlenmesinin teminat altına alınması gerekliydi.

54:5.11 (617.11) 10. Salvington’un Kutsal Hizmetkârı, üçüncü bağımsız duyurusu olarak; isyankârlar ve isyana ait kısmen düzelmiş, korku sebebiyle bastırılmış veya bunların dışında kalan durumlarda ise gizlenmiş oldukça kötü dışavurumlar hakkında hiçbir şeyin yapılmaması gerektiğine dair bir hükmü yürürlülüğe koymuştur. Meleksel ev sahipleri, kötülük ve günahın vebasından kusursuz ve nihai iyileşmeye erişimin en çabuk işleyiş biçimi olarak günahı kabullenmenin bütüncül dışavurumu ve koşulsuz olanağı için çalışmaya yönlendirilmiştir.

54:5.12 (618.1) 11. Bu tür durumlarda kişisel deneyime sahip bulunmuş yüceltilmiş faniler olarak Kudretli İleticiler’den oluşan eski fani unsurların bir acil durum heyeti ve onlarla birlikte kendilerinin çalışma arkadaşları, Jerusem üzerinde yönetimsel olarak düzenlenmiştir. Onlar Cebrail’e; baskının keyfi veya adaletin kararı beklenmeden yapılacak uygulama biçimlerinin tercihine kalkışılırsa, doğru düzenden ayrılan varlıkların sayısının mevcut bulunanın en az üç katı daha fazla olacağı uyarısında bulunmuştur. Danışmanların bütüncül Uversa birlikleri; sonuçlarının giderilmesi bir milyon yıl dahi sürse de isyanın izlediği bütüncül ve doğal doğrultu içinde devam etmesine Cebrail’in izin vermesi gerektiğine dair tavsiyede hem fikir olmuşlardır.

54:5.13 (618.2) 12. Zaman, bir evren zamanı için bile, görecelidir. Eğer ortalama yaşama sahip olan bir Urantia fanisi dünya çapında karışıklığa neden olacak bir suça karışırsa, ve bu kişi suçu işlediği tarihten itibaren iki veya üç gün içinde yakalanır, yargılanır ve idam edilirse, bu zaman aralığı sizin için uzun bir süre gibi mi gelecektir? Ama yine de bu duruma en yakın düzeyde karşılaştırılabilecek olan olgu, yargısı henüz mevcut zamanda başlasa da ve bir yüz binlik yıllık süre içinde tamamlanmayacak olsa da, Lucifer’in yaşamının uzunluğudur. Şu an davanın sonucunun beklendiği Uversa açısından zamanın göreceli akışı Lucifer’in suçunun onun gerçekleştiği zaman zarfından itibaren iki buçuk saniye içinde yargı önüne çıkarıldığı benzetmesi ile açıklanabilir. Cennet bakış açısına göre ise yargılanma suça karışım ile eş zamanlı olarak gerçekleşmiştir.

54:5.14 (618.3) Lucifer isyanının keyfi bir biçimde durdurulmaması için; sizin tarafınızdan kısmen kavranabilecek, ama benim anlatmama izin verilmeyen, eşit sayıda neden daha mevcut bulunmaktadır. Ben, bizlerin; kötülüğün kendisine ait ahlaki iflasının ve ruhsal yok oluşunun bütüncül doğrultusunu izlemesine izin vermenin kırk sekiz nedenini öğretmekte olduğumuz konusunda sizleri bilgilendirebilirim. Ben, tarafımdan bilinmeyen bir bu kadar daha ek nedenin bulunduğundan kuşku duymamaktayım.

6. Derin Sevgi’nin Zaferi

54:6.1 (618.4) Evrimsel fanilerin Lucifer’in isyanını anlama çabalarında karşılaşabilecekleri zorluklar her ne olursa olsun, kapsamlı düşünen düşünürlerin tümü için isyankârlar karşısında tutulan tavrın işleyiş biçiminin kutsal sevginin bir göstergesi olduğu kesin bir nitelikte olmalıdır. İsyankârları kapsayacak bir biçimde genişletilen sevgi dolu bağışlamanın, birçok masum varlığın sınanışını ve onların yüksek mahkemelere çıkarılmasını içine alan bir sürece sahip olduğu görünebilir; ancak bu baştan çıkmış kişiliklerin tümü, adalete ek olarak bağışlama içinde nihai sonlarına karar verecek bütünüyle bilge Hakimler’e güvenli bir biçimde emanet edilmiştir.

54:6.2 (618.5) Yaratan Evlat’ın ve onun Cennet Yaratıcısı’nın ussal varlıklara olan tüm tutumları, derin sevginin içinde baskın bulunduğu niteliktedir. Bir Yaratıcı olarak Tanrı’nın insanlık ile olan kutsallığın tüm etkileşimlerinde İlahiyat’ın dışavurumunun tüm diğer fazlarını öncellikle göz önünde bulundurmakta olduğu unutulursa, — günah ve günah işleyenler olarak — isyankârlar ve isyan karşısında evren yöneticilerinin tutumlarının birçok fazını kavramak imkânsız olacaktır. Cennet Yaratan Evlatları’nın bütünüyle bağışlama tarafından feyz aldıkları aynı zamanda hatırlanmalıdır.

54:6.3 (618.6) Geniş bir ailenin sevgi dolu babası oldukça kötü kabahatin dolayı suçlu bulunan kendi çocuklarından biri karşısında bağışlama gösterirse, bağışlamanın bu yanlış davranan evlat için bu şekilde genişletilmesi diğer ve oldukça terbiyeli olan çocukların tümü üzerinde kısa süreli bir sıkıntı yaratacaktır. Bu türden muhtemel sonuçlar kaçınılmazdır; bu türden bir tehlike, sevgi dolu bir ebeveyne sahip bulunmanın ve bir aile topluluğunun bir üyesi olmanın gerçekliği durumundan ayrılamaz. Bir ailenin her üyesi, her bir diğer üyenin doğru davranışından yarar görmektedir; benzer bir biçimde her üye, diğer her bir üyenin yanlış davranışının zaman içinde gerçekleşen doğrudan sonuçlarından zarar görmek zorundadır. Aileler, topluluklar, milletler, ırklar, dünyalar, sistemler, takımyıldızları ve evrenler; kişiliğe sahip olan birliktelik ilişkileridir; ve bu nedenle büyük veya küçük bu türden herhangi bir topluluğun her üyesi, ilgili topluluğun tüm diğer üyelerinin doğru ve yanlış davranışlarının sonuçlarından yarar sağlamakta ve onlardan zarar görmektedir.

54:6.4 (619.1) Fakat bir nokta açıklığa kavuşturulmalıdır: Eğer siz ailenizin, herhangi bir eş vatandaşınızın veya akran fanilerinizin bir üyesine ait günahın kötülük dolu sonuçlarından isyan evreni içinde bile veya herhangi bir yerde muzdarip olmak zorunda bırakılırsanız, — birliktelikleriniz, akranlarınız veya üstlerinizde bulunan unsurların yanlış davranışları yüzünden çekmek zorunda kalacağınız şeyler her ne olursa olsun — bu türden çilelerin geçici sıkıntılar olduğunun ebedi güvencesi içerisinde kendinizi huzur içinde hissedebilirsiniz. Topluluk içindeki yanlış davranışa ait bu türden kardeşsel sonuçlarından hiçbiri; ebedi geleceğinizi hiçbir zaman tehlikeye atamaz, hiçbir biçimde Cennet yükselişine ve Tanrı’ya olan erişiminize ait kutsal hakkınızdan sizleri mahrum bırakamaz.

54:6.5 (619.2) Ve orada, isyanın günahına değişmeyen bir biçimde eşlik eden bu sınamalar, gecikmeler ve hayal kırıklıkları için telafi mevcut bulunmaktadır. Lucifer isyanının sayılabilecek değerli sonuçlarının birçoğu içerisinde ben yalnızca; günahın içi boş savlarına karşı durarak gelecek Kudretli İleticiler haline gelmek için kendilerini, bu konuma alınan unsurların arasına yerleştiren benim düzeyimin akranları Jerusem vatandaşları olarak, bu fani yükseliş unsurlarının gelişmiş süreçlerine dikkati çekmek istiyorum. Kötülüğün sürecine ait sınanışta dik duran her varlık doğrudan bir biçimde kendisinin idari düzeyini ileri bir seviyeye taşımış olup ruhsal değerini arttırmıştır.

54:6.6 (619.3) Sistem ve evren için Lucifer başkaldırısı ilk mutlak bir felaket görüntüsüne sahipti. Kademeli olarak bu başkaldırının yararları belirginleşmeye başlamıştı. Sistem zamanının yirmi beş bin yılının geçmesiyle birlikte (Urantia zamanına göre yirmi bin yıllık bir süre zarfında) Melçizedekler, Lucifer’in akılsızlığından doğan iyi sonuçların ortaya çıkan kötülüğe eş değer bir düzeye ulaştığını öğretmeye başladılar. Bu zaman zarfında açığa çıkan kötülüğün bütünlüğü, yalnızca belirli tecrit dünyaları üzerinde artışını sürdürerek neredeyse sabit bir düzeye gelmiştir; bunun karşısında onun yararlı sonuçları, evrenler ve aşkın-evrenlere ek olarak Havona’ya kadar bile çoğalarak genişlemeye devam etti. Melçizedekler mevcut an içerisinde, Satania isyanından doğan iyi sonuçların kötülüğün bütününden bin kat daha fazla olduğunu öğretmektedir.

54:6.7 (619.4) Ancak yanlış davranışın bu türden muazzam ve yararlı hasadı yalnızca; Edentia üzerindeki Takımyıldız Yaratıcıları’ndan Cennet üzerindeki Kâinatın Yaratıcısı’na kadar uzanan bir biçimde, Lucifer’in üst unsurlarının tümüne ait bilge, kutsal ve bağışlamacı tutum tarafından sağlanabilirdi. Zamanın ilerleyişi, Lucifer’in düşüncesizliğinden elde edilebilecek sonuçsal iyiliği derinleştirmiştir; ve cezalandırılacak olan kötülüğün göreceli bir kısa zaman zarfı içinde oldukça bütünsel bir biçimde gelişmiş olmasından dolayı tamamiyle bilge ve geleceği gören evren yöneticilerin bu zaman sürecini, içinde yararlı sonuçları elde etmek amacıyla uzatmanın gerekliliğinden emin oldukları aşikârdır. Satania isyankârlarının gözaltına alınmasını ve onların yargılanmasını geciktiren ilave birçok nedenden bağımsız olarak tek başına bu kazanç; bahse konu bu günahkârların neden daha yakın bir zaman zarfında göz hapsine alınmadıklarını, ve neden yargılanıp yok edilmediklerini açıklamak için yeterli olacaktır.

54:6.8 (619.5) Öngörüsü olmayan ve zaman tarafından kısıtlı fani akıllarının, evren olaylarının geleceği gören ve bütünüyle bilge olan idarecilerinin zamansal sürecini erteleyişlerini eleştirmeleri için dar görüşlü olmaları gerekir.

54:6.9 (620.1) Bu sorunlarla ilgili insan düşüncesinin bir hatası evrim halindeki bir gezegen üzerinde evrimsel fanilerin tümünün, eğer günah dünyalarını lanetlememiş olsaydı Cennet sürecine girmeyi tercih edeceklerine dair fikirden meydana gelmektedir. Kurtuluşa erişmeyi reddetme yetkinliği, Lucifer’in isyanının meydana geldiği zaman zarfında ortaya çıkmamıştır. Fani insan her zaman, Cennet süreci ile ilgili özgür irade tercihinin bahşedilişini elinde bulundurmuştur.

54:6.10 (620.2) Kurtuluş deneyimi içerisinde sizler yükselirken, evren kavramlarınızı derinletecek olmanıza ek olarak anlamlar ve değerlere ait ufkunuzu genişleteceksiniz; ve böylelikle siz, Lucifer ve Satan olarak neden bu tür varlıkların isyana devam etmelerine izin verildiğini daha iyi bir biçimde anlamaya yetkin olacaksınız. Siz aynı zamanda, (doğrudan olmasa da) nihai iyiliğin zaman tarafından kısıtlı olan kötülükten nasıl elde edilebileceğini daha iyi kavrayacaksınız. Cennet’e erişiminizden sonra siz gerçek anlamıyla, birincil hizmetkâr filozoflarının evren uyumunun bahse konu derin sorunlarını tartışmalarını ve onları açıklamalarını dinledikten sonra aydınlanacak ve huzura kavuşacaksınız. Ancak bu zaman zarfından sonra bile ben, akıl yönünden bütünüyle tatmin olacağınızdan kuşku duymaktayım. En azından ben, evren felsefesinin zirvesine böylelikle eriştikten sonra bile düşünce yönünden kuşku duymaktaydım. Ben; mevcut deneyim sayesinde kâinatsal hakkaniyet ve ruhsal felsefe içinde bu türden çok yan tarafı olan sorunların kavranışı için yeterli kavramsal yetkinliği elde ettiğim yer olan, aşkın evren içinde idari görevlere atanmama kadar bu karmaşık durumlara dair bütüncül bir kavrayışa sahip olmamıştım. Cennet doğrultusunda yükseldikçe siz; evren idaresinin sorunlu birçok özelliğinin, yalnızca genişlemiş deneyimsel yetkinliğe erişim ve derinleşmiş ruhsal algıya ulaşma sonrasında kavranabileceğini gittikçe artan bir biçimde öğreneceksiniz. Kâinatsal bilgelik, kâinatsal durumların anlayışı için temel nitelikte öneme sahiptir.

54:6.11 (620.3) [Mevcut an içerisinde Orvonton’un aşkın-evren hükümetine bağlı olan ve bu konumda Salvington Cebraili’nin talebi üzerine faaliyet gösteren, zamanın âlemleri içinde ilk sistem isyanında deneyimsel kurtuluşun bir Kudretli İleticisi tarafından sunulmuştur.]