ΕΓΓΡΑΦΟ 6, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΥΙΟΣ

Ο Αιώνιος Υιός αποτελεί την τέλεια και οριστική έκφραση της «αρχικής» προσωπικής και απόλυσης θεώρησης του Πατέρα του Σύμπαντος. Συνεπώς, οποτεδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο ο Πατέρας προσωπικά και απόλυτα εκφράζει τον εαυτό του, τον εκφράζει μέσω του Αιώνιου Υιού του, που ήταν, είναι και θα είναι ο ζων και θείος Λόγος. Και ο Αιώνιος αυτός Υιός βρίσκεται στο κέντρο των πάντων, συνδέεται και άμεσα περιβάλλει την προσωπική παρουσία του Αιώνιου Πατέρα του Σύμπαντος.

Μιλάμε για την «αρχική» έννοια του Θεού και υπαινισσόμαστε μια απίστευτη χρονική απαρχή για τον Αιώνιο Υιό, με σκοπό να βρούμε πρόσβαση στους δίαυλους σκέψης της ανθρώπινης διάνοιας. Παρόμοιες διαστρεβλώσεις της γλώσσας αντιπροσωπεύουν τις καλύτερές μας προσπάθειες προκειμένου να έλθουμε σε συμβιβαστική επαφή με τον περιορισμένο από το χρόνο νου των θνητών πλασμάτων. Με την έννοια της διαδοχής, ο πατέρας του Σύμπαντος δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει μία αρχική σημασία, ούτε ο Αιώνιος Υιός θα μπορούσε να έχει αρχή. Οι οδηγίες που έχω, όμως, είναι να απεικονίσω την πραγματικότητα της αιωνιότητας στον από το χρόνο περιορισμένο νου των θνητών με τέτοια σύμβολα εννοιών και να προσδιορίσω τη σχέση της αιωνιότητας με τη χρονική θεώρηση της διαδοχής.

Ο Αιώνιος Υιός είναι η πνευματική προσωποποίηση της συμπαντικής και άπειρης ιδέας της θείας πραγματικότητας, του ανεπιφύλακτου πνεύματος και της απόλυτης προσωπικότητας του Πατέρα του Παραδείσου. Ως εκ τούτου, ο Υιός αποτελεί την θεία αποκάλυψη της δημιουργικής ταυτότητας του πατέρα του Σύμπαντος. Η τέλεια προσωπικότητα του Υιού αποκαλύπτει ότι ο Πατέρας είναι ουσιαστικά η αιώνια και παγκόσμια απαρχή όλων των εννοιών και των αξιών του πνεύματος, της βούλησης, του σκοπού και του ατόμου.

Σε μια προσπάθεια να μπορέσει ο πεπερασμένος νους του χρόνου να σχηματίσει κάποια συνακόλουθη θεώρηση των σχέσεων ανάμεσα στις αιώνιες και άπειρες υπάρξεις της Αγίας Τριάδας του παραδείσου, χρησιμοποιούμε όρους όπως «η αρχική προσωπική, συμπαντική και άπειρη θεώρηση του Πατέρα.» Μου είναι αδύνατο να μεταδώσω στον ανθρώπινο νου οποιαδήποτε επαρκή άποψη για τις αιώνιες σχέσεις των Θείων Οντοτήτων. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιώ τους όρους αυτούς, που θα βοηθήσουν τον πεπερασμένο νου να αποκτήσει μία ιδέα για τη σχέση αυτών των αιώνιων υπάρξεων στις διαδοχικές χρονικές περιόδους. Πιστεύουμε ότι ο Υιός εκπορεύθηκε από τον Πατέρα. Διδασκόμαστε ότι και οι δύο είναι ανεπιφύλακτα αιώνιοι. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι κανένα πλάσμα στο χρόνο δεν θα μπορέσει να κατανοήσει πλήρως το μυστήριο αυτό, ενός Υιού που προέρχεται από τον Πατέρα και που ταυτόχρονα είναι ισοδύναμα αιώνιος όπως ο ίδιος ο Πατέρας.

ο Αιώνιος Υιός είναι ο Πρωταρχικός και μοναδικός Υιός του Θεού. Είναι ο Θεός ο Υιός, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας και ο συνεργός δημιουργός των πάντων. Όπως ο πατέρας είναι η Πρώτη γενεσιουργός Αιτία και το Κέντρο, έτσι και ο Αιώνιος Υιός είναι η Δεύτερη Γενεσιουργός Αιτία και το Κέντρο.

Ο Αιώνιος Υιός είναι το πνευματικό κέντρο και ο θείος διαχειριστής της πνευματικής κυριαρχίας του σύμπαντος των συμπάντων. Ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι αρχικά δημιουργός και έπειτα ελεγκτής. Ο Αιώνιος Υιός είναι αρχικά συνδημιουργός και έπειτα ένας πνευματικός διαχειριστής. «Ο Θεός είναι πνεύμα,» και ο Υιός είναι μια προσωπική αποκάλυψη του πνεύματος αυτού. Η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι το Εκούσιο Απόλυτο. Η Δεύτερη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι το Απόλυτο της Προσωπικότητας.

Ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν λειτουργεί ποτέ προσωπικά ως δημιουργός, ει μη μόνο σε σχέση με τον Υιό, ή με την συνδυασμένη δράση του Υιού. Αναφερόμενος στον Αιώνιο Υιό, ο συγγραφέας της Καινής Διαθήκης είπε την αλήθεια, όταν έγραφε: «Εν αρχή ην ο Λόγος και ο Λόγος ήτο μετά του θεού και ο Λόγος ήτο ο Θεός. Τα πάντα έγιναν από αυτόν και χωρίς αυτόν τίποτε από όσα έγιναν δεν θα γινόταν.»

Όταν ένας Υιός του Αιώνιου Υιού παρουσιάστηκε στην Ουράντια, εκείνοι που αδελφώθηκαν με τη θεία αυτή ύπαρξη στην ανθρώπινη μορφή της τον θεώρησαν ως «εκείνον που υπήρχε εξ αρχής, για τον οποίο ακούσαμε, τον οποίο είδαμε με τα μάτια μας, εκείνον στον οποίο προσβλέψαμε και αγγίξαμε με τα χέρια μας, το Λόγο της ζωής.» Και αυτός ο Υιός της πλήρωσης ήλθε από τον Πατέρα, το ίδιο αληθινά με τον Αρχικό Υιό, όπως αναφέρεται σε μία από τις προσευχές του στη γη: «Και τώρα, ω, Πατέρα μου, μεγαλύνει με, με την ουσία σου, όπως και εγώ, πριν γίνει αυτός ο κόσμος.»

Ο Αιώνιος Υιός είναι γνωστός με διαφορετικά ονόματα στα διάφορα σύμπαντα. Στο κεντρικό σύμπαν είναι γνωστός ως Συνεργική γενεσιουργός Αιτία, Συνδημιουργός και Συνδυασμένο Απόλυτο. Στην Ουβέρσα, το αρχηγείο του υπερσύμπαντος, προσδιορίζουμε τον Υιό ως το Κέντρο του Συνδυασμένου Πνεύματος και ως Διαχειριστή του Αιώνιου Πνεύματος. Στο Σάλβινγκτον, το αρχηγείο του δικού σας τοπικού σύμπαντος ο Υιός αυτός καταγράφεται ως η Δεύτερη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο. Οι Μελχισεδέκ μιλούν γι’ αυτόν ως τον Υιό των Υιών. Στον κόσμο σας, αλλά όχι στο σύστημα των πλανητών που κατοικούνται, ο Αρχικός αυτός Υιός έχει συγχυστεί με έναν συνεργό Υιό του Δημιουργού, τον Μιχαήλ του Νέβαδον ο οποίος επιφοίτησε στις θνητές φυλές της Ουράντια.

Αν και οποιοσδήποτε από τους Υιούς του Παραδείσου μπορεί να αποκληθεί Υιός του Θεού, συνηθίζουμε να κρατάμε τον προσδιορισμό «ο Αιώνιος Υιός» γι’ αυτόν τον Αρχικό Υιό, τη Δεύτερη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο, συνδημιουργό με τον Πατέρα του Σύμπαντος του κεντρικού σύμπαντος της ισχύος και της τελειότητας, αλλά και συνδημιουργό όλων των άλλων θείων Υιών που εκπορεύονται από τις άπειρες θεότητες.

Ο Αιώνιος Υιός είναι τόσο αναλλοίωτος και άπειρα αξιόπιστος, όσο και ο Πατέρας του Σύμπαντος. Είναι επίσης το ίδιο πνευματικός με τον Πατέρα, το ίδιο αληθινός, όπως το άπειρο πνεύμα. Σ’ εσάς, με την ταπεινή καταγωγή, ο Υιός θα μπορούσε να φανεί πιο προσωπικός, εφ’ όσον είναι ένα βήμα πιο κοντά σας για να τον προσεγγίσετε από όσο είναι ο Πατέρας του Σύμπαντος.

Ο Αιώνιος Υιός είναι ο αιώνιος Λόγος του Θεού. Είναι καθ’ ολοκληρίαν ίδιος με τον Πατέρα. Στην πραγματικότητα, ο Αιώνιος Υιός είναι Θεός, η προσωπική εκδήλωση του Πατέρα στο σύμπαν των συμπάντων. Και έτσι ήταν, είναι και για πάντα θα είναι αλήθεια για τον Αιώνιο Υιό και για όλους τους ομοβάθμιους Υιούς του Δημιουργού: «Εκείνος που είδε τον Υιό, είδε και τον Πατέρα.»

Στη φύση ο Υιός είναι απόλυτα ίδιος με τον Πατέρα του πνεύματος. Όταν λατρεύουμε τον Πατέρα του Σύμπαντος, ουσιαστικά λατρεύουμε, ταυτόχρονα, τον Θεό τον Υιό και τον Θεό το Πνεύμα. Ο Θεός ο Υιός είναι θεϊκά αληθινός και αιώνιος στη φύση του όπως είναι ο Θεός ο Πατέρας.

Ο Υιός, όχι μόνο κατέχει όλη την άπειρη και υπερβατική δικαιοσύνη του Πατέρα, αλλά αντανακλά όλη την ιερότητα του χαρακτήρα του Πατέρα. Ο Υιός μοιράζεται την τελειότητα του Πατέρα και μαζί μ’ αυτόν, την ευθύνη του να παραστέκεται σε όλα τα ατελή πλάσματα στην πνευματική τους προσπάθεια να κατακτήσουν τη θεία τελειότητα.

Ο Αιώνιος Υιός διαθέτει εξ ολοκλήρου τον χαρακτήρα θεότητας του Πατέρα και τα χαρακτηριστικά της πνευματικότητάς του. Ο Υιός είναι η πληρότητα του απόλυτου του Θεού στην προσωπικότητα και το πνεύμα και τις ιδιότητες αυτές ο Υιός τις αποκαλύπτει στην προσωπική του διαχείριση της πνευματικής κυριαρχίας του σύμπαντος των συμπάντων.

Ο Θεός είναι, πραγματικά, ένα συμπαντικό πνεύμα. Ο Θεός είναι πνεύμα. Και η πνευματική αυτή φύση του Πατέρα εστιάζεται και προσωποποιείται στην Θεία υπόσταση του Αιώνιου Υιού. Στον Υιό, όλα τα πνευματικά χαρακτηριστικά είναι φανερά αυξημένα εξ αιτίας της διαφοροποίησης από τη συμπαντικότητα της Πρώτης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Και καθώς ο Πατέρας μοιράζεται την πνευματική του φύση με τον Υιό, έτσι και οι δύο μαζί, με πληρότητα και χωρίς επιφύλαξη, μοιράζονται το θείο πνεύμα με τον Συνδυασμένο Δρώντα, το Άπειρο Πνεύμα.

Ο Πατέρας και ο Υιός είναι ίσοι στην αγάπη της αλήθειας και την δημιουργία του κάλλους, εκτός από το ότι ο Υιός φαίνεται να αφιερώνεται περισσότερο στην κατανόηση του αποκλειστικού πνευματικού κάλλους των συμπαντικών αξιών.

Στη θεία καλοσύνη δεν διακρίνω διαφορές μεταξύ του Πατέρα και του Υιού. Ο Πατέρας αγαπά τα παιδιά του στο σύμπαν σαν πατέρας. Ο Αιώνιος Υιός φροντίζει όλα τα πλάσματα σαν πατέρας και σαν αδελφός.

Ο Υιός μοιράζεται τη δικαιοσύνη και την ορθότητα της Αγίας Τριάδας, αλλά επισκιάζει αυτές τις θείες ιδιότητες με την άπειρη προσωποποίηση της αγάπης και του ελέους του Πατέρα. Ο Υιός είναι η αποκάλυψη της θείας αγάπης στα σύμπαντα. Όπως ο θεός είναι αγάπη, ο Υιός είναι έλεος. Ο Υιός δεν μπορεί να αγαπά περισσότερο από τον Πατέρα, αλλά μπορεί να δείχνει έλεος στα πλάσματά του με ένα παραπάνω τρόπο, επειδή δεν είναι μόνο ένας βασικός δημιουργός σαν τον Πατέρα, αλλά είναι επίσης ο Αιώνιος Υιός του ίδιου Πατέρα, και ως εκ τούτου μοιράζεται εξ αιτίας αυτής της υικής του σχέσης την εμπειρία όλων των άλλων γιων του Πατέρα του Σύμπαντος.

Ο Αιώνιος Υιός είναι εκείνος που αποδίδει το μέγα έλεος σε ολόκληρη τη δημιουργία. Το έλεος είναι η ουσία του πνευματικού χαρακτήρα του Υιού. Οι επιταγές του Αιώνιου Υιού, όπως διασπείρονται μέσω των πνευματικών κυκλωμάτων της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, μιλούν για έλεος.

Για να κατανοήσετε την αγάπη του Αιώνιου Υιού πρέπει πρώτα να αντιληφθείτε την θεία προέλευσή του, τον Πατέρα, ο οποίος είναι αγάπη και έπειτα να παρατηρήσετε το ξετύλιγμα της άπειρης στοργής του στην απέραντη λειτουργία του Απείρου Πνεύματος και τις σχεδόν χωρίς όρια στρατιές των υπηρετούντων προσωπικοτήτων.

Η δράση του Αιώνιου Υιού είναι αφιερωμένη στην αποκάλυψη του Θεού της αγάπης στο σύμπαν των συμπάντων. Αυτός ο θείος Υιός δεν αναλίσκεται στο ταπεινό έργο του να προσπαθήσει να πείσει τον φιλεύσπλαχνο Πατέρα του να αγαπήσει τα ταπεινά του πλάσματα και να δείξει έλεος στους αμαρτωλούς μέσα στο χρόνο. Πόσο λανθασμένα φανταζόμαστε τον Αιώνιο Υιό, να παρακαλά τον Πατέρα του Σύμπαντος να δείξει έλεος στα ταπεινά του πλάσματα, στους υλικούς κόσμους του διαστήματος! Μια τέτοια αντίληψη για το Θεό είναι πρωτόγονη και ανάρμοστη. Είναι προτιμότερο να καταλάβετε ότι όλες οι ελεήμονες υπηρεσίες των Υιών του Θεού αποτελούν άμεση αποκάλυψη της καρδιάς του Πατέρα, γεμάτης από συμπαντική αγάπη και άπειρη ευσπλαχνία. Η αγάπη του Πατέρα είναι η πραγματική και αιώνια προέλευση του ελέους του Υιού.

Ο Θεός είναι αγάπη, ο Υιός είναι έλεος. Το έλεος είναι η εφαρμοσμένη αγάπη, η αγάπη του Πατέρα που δρα στο πρόσωπο του Αιώνιου Υιού του. Η αγάπη αυτού του Υιού του Σύμπαντος απλώνεται κι’ αυτή στο σύμπαν. Όπως μπορεί η αγάπη να γίνει αντιληπτή σε πλανήτες που κατοικούνται από πλάσματα με διαφορετικά φύλα, η αγάπη του θεού μπορεί περισσότερο να συγκριθεί με την αγάπη ενός πατέρα, ενώ η αγάπη του Αιώνιου Υιού μοιάζει περισσότερο με τη στοργή μιας μητέρας. Πρωτόγονες εξηγήσεις, πράγματι, αλλά τις χρησιμοποιώ με την ελπίδα να μεταδώσω στον ανθρώπινο νου ότι υπάρχει διαφορά όχι στο θείο περιεχόμενο, αλλά στην ποιότητα και τον τρόπο έκφρασης της αγάπης του Πατέρα και της αγάπης του Υιού.

Ο Αιώνιος Υιός κινητοποιεί το πνευματικό επίπεδο της κοσμικής πραγματικότητας. Η πνευματική δύναμη του Υιού είναι απόλυτη σε σχέση με όλες τις συμπαντικές πραγματικότητες. Ασκεί τέλειο έλεγχο πάνω στη διασύνδεση όλης της αδιαφοροποίητης πνευματικής ενέργειας και πάνω σε όλη την υφιστάμενη πνευματική πραγματικότητα μέσω της απόλυτης κατοχής της πνευματικής βαρύτητας. Το αγνό, αδιάσπαστο πνεύμα αλλά και όλες οι πνευματικές υπάρξεις ανταποκρίνονται στην άπειρα ελκτική δύναμη του Πρωταρχικού Υιού του Παραδείσου. Και αν το αιώνιο μέλλον γίνει μάρτυρας της εμφάνισης ενός απεριόριστου σύμπαντος, η πνευματική βαρύτητα και η πνευματική δύναμη του Πρωταρχικού Υιού θα αποδειχθεί απολύτως επαρκής για τον πνευματικό έλεγχο και την αποτελεσματική διαχείριση μιας τέτοιας, απεριόριστης δημιουργίας.

Ο Υιός είναι παντοδύναμος μόνο στο χώρο του πνεύματος. Στην αιώνια οικονομία της διαχείρισης του σύμπαντος, δεν απαντάται ποτέ μία σπάταλη και άχρηστη λειτουργία. Οι Θεοί δεν δίδονται σε άχρηστα αντίγραφα της υπηρεσίας του σύμπαντος.

Η απανταχού παρουσία του Πρωταρχικού Υιού συνιστά την πνευματική ενοποίηση του σύμπαντος των συμπάντων. Η πνευματική συνάφεια ολόκληρης της δημιουργίας στηρίζεται στην απανταχού ενεργητική παρουσία του Αιώνιου Υιού. Όταν συλλάβουμε την πνευματική παρουσία του Πατέρα, βλέπουμε ότι είναι δύσκολο να την ξεχωρίσουμε στη σκέψη μας από την παρουσία του Αιώνιου Υιού. Το πνεύμα του Πατέρα κατοικεί αιώνια στο πνεύμα του Υιού.

Ο Πατέρας πρέπει να είναι πνευματικά πανταχού παρών, μία τέτοια, όμως απανταχού παρουσία φαίνεται ότι είναι αδιαχώριστη από τις απανταχού πνευματικές δραστηριότητες του Αιώνιου Υιού. Ωστόσο, πιστεύουμε, ότι σε όλες τις περιπτώσεις παρουσίας Πατέρα – Υιού διττής πνευματικής φύσης, το πνεύμα του Υιού συντονίζεται με το πνεύμα του Πατέρα.

Στην επαφή του με την προσωπικότητα, ο Πατέρας επενεργεί στο κύκλωμα της προσωπικότητας. Στην προσωπική και ανιχνεύσιμη επαφή με την πνευματική δημιουργία, παρουσιάζεται σε τμήματα του όλου της Θείας του φύσης, και αυτά τα τμήματα του Πατέρα, έχουν μία μοναχική, μοναδική και αποκλειστική λειτουργία, οπουδήποτε και οποτεδήποτε εμφανίζονται στα σύμπαντα. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, το πνεύμα του Υιού συντονίζεται με την πνευματική λειτουργία της τμηματικής παρουσίας του Πατέρα του Σύμπαντος.

Πνευματικά ο Αιώνιος Υιός είναι πανταχού παρών. Το πνεύμα του Αιώνιου Υιού είναι σίγουρα μαζί σας και γύρω σας, αλλά όχι εντός σας και μέρος σας, όπως ο Ελεγκτής των Μυστηρίων. Το ενοικούν τμήμα του Πατέρα ρυθμίζει τον ανθρώπινο νου, προοδευτικά, προς το θείο, οπότε ένας τέτοιος, ανελισσόμενος νους ανταποκρίνεται ολοένα και περισσότερο στην πνευματική ελκτική δύναμη του πανίσχυρου κυκλώματος της πνευματικής βαρύτητας της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.

Ο Πρωταρχικός Υιός έχει συμπαντική και πνευματική αυτοσυνείδηση. Στη σοφία ο Υιός είναι απόλυτα ίσος με τον Πατέρα. Στο χώρο της γνώσης, της πανεπιστήμης, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την Πρώτη από τη Δεύτερη Γενεσιουργό Αιτία. Όπως ο Πατέρας και ο Υιός γνωρίζει τα πάντα. Ποτέ δεν εκπλήσσεται από κάποιο γεγονός στο σύμπαν. Κατανοεί το τέλος από την αρχή.

Ο Πατέρας και ο Υιός γνωρίζουν τον αριθμό και το πού βρίσκονται όλα τα πνεύματα και οι εξαγνισμένες υπάρξεις στο σύμπαν των συμπάντων. Ο Υιός, όχι μόνο γνωρίζει τα πάντα χάρη στο πανταχού παρόν πνεύμα του, αλλά ο Υιός, όπως ακριβώς ο Πατέρας και ο Συνδεδεμένος Δρων, έχει πλήρη γνώση ολόκληρης της απέραντης ανακλαστικότητας της διάνοιας της Υπέρτατης Ύπαρξης, η οποία διάνοια γνωρίζει ανά πάσα στιγμή τα πάντα όσα συμβαίνουν σε όλους τους κόσμους των επτά υπερσυμπάντων. Και υπάρχουν και άλλοι τρόποι με τους οποίους ο Υιός του Παραδείσου είναι πανεπιστήμων.

Ο Αιώνιος Υιός, ως στοργική, ελεήμων και χορηγούσα πνευματική προσωπικότητα είναι απόλυτα και άπειρα ίσος με τον Πατέρα του Σύμπαντος, ενώ σε όλες τις ελεήμονες και γεμάτες στοργή προσωπικές επαφές του με τα ανελισσόμενα πλάσματα των ταπεινότερων επιπέδων, ο Αιώνιος Υιός είναι το ίσιο ακριβώς αγαθός και συνετός, το ίδιο υπομονετικός και ανεκτικός με τους Παραδείσιους Υιούς του στα τοπικά σύμπαντα, οι οποίοι πολύ συχνά επιφοιτούν στους εξελικτικούς κόσμους του χρόνου.

Δεν είναι απαραίτητο να μακρηγορήσουμε περισσότερο πάνω στις ιδιότητες του Αιώνιου Υιού. Με τις εξαιρέσεις που σημειώσαμε, το μόνο που χρειάζεται είναι να μελετήσουμε τις πνευματικές ιδιότητες του Πατέρα Θεού για να κατανοήσουμε και να αξιολογήσουμε σωστά τις ιδιότητες του Υιού Θεού.

Ο Αιώνιος Υιός δεν λειτουργεί προσωπικά στους φυσικούς κόσμους, ούτε παρεμβαίνει – εκτός αν αυτό γίνει μέσω του Συνδεδεμένου Δρώντος – στους βαθμούς διανοητικής λειτουργίας των πλασμάτων. Οι ιδιότητες αυτές, όμως, κατ’ ουδένα τρόπο περιορίζουν τον Αιώνιο Υιό από την πλήρη και ελεύθερη άσκηση όλων των θείων ιδιοτήτων της πνευματικής παντογνωσίας, απανταχού παρουσίας και παντοδυναμίας.

Ο Αιώνιος Υιός δεν διαπερνά προσωπικά τις δυναμικές του πνεύματος οι οποίες συμφυώς υπάρχουν στο άπειρο του Θείου Απόλυτου, αλλά, καθώς αυτές οι δυναμικές καθίστανται ουσιαστικές, έρχονται μέσω του παντοδύναμου κυκλώματος της πνευματικής βαρύτητας του Υιού.

Η προσωπικότητα είναι ένα αποκλειστικό δώρο του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Αιώνιος Υιός αντλεί την προσωπικότητά του από τον Πατέρα, αλλά χωρίς τον Πατέρα δεν πληροί με την προσωπικότητά του. Ο Υιός είναι η προέλευση μιας απροσμέτρητης πνευματικής στρατιάς, τα πλάσματα όμως της στρατιάς αυτής δεν είναι προσωπικότητες. Όταν ο Υιός δημιουργεί μία προσωπικότητα, τη δημιουργεί σε συνδυασμό με τον Πατέρα ή με τον Συνδεδεμένο Δρώντα, ο οποίος μπορεί εκ μέρους του Πατέρα να λειτουργήσει σε παρόμοιες σχέσεις. Έτσι, ο Αιώνιος Υιός είναι ένας συνδημιουργός προσωπικοτήτων, δεν πληροί όμως με την προσωπικότητά του τα πλάσματα και δεν δημιουργεί υπαρκτές προσωπικότητες μόνος του. Ο περιορισμός, όμως, αυτός στη δράση δεν αποστερεί τον Υιό από την ικανότητα να δημιουργεί όλους τους τύπους της πέρα-από-το-ατομικό προσωπικότητας.

Ο Αιώνιος Υιός περιορίζεται στη μετάδοση των προνομίων του δημιουργού. Ο Πατέρας, καθιστώντας αιώνιο τον Πρωταρχικό Υιό, του έδωσε τη δύναμη και το προνόμιο της μετέπειτα συνένωσής του με τον Πατέρα στο θείο έργο της δημιουργίας και άλλων Υιών με δημιουργικές ιδιότητες και αυτό έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν. Από τη στιγμή όμως που αυτοί οι ισοδύναμοι Υιοί δημιουργήθηκαν, το προνόμιο της δημιουργικότητας, προφανώς, δεν μπορούσε να μεταβιβαστεί περαιτέρω. Ο Αιώνιος Υιός μεταβιβάζει τις δημιουργικές δυνάμεις μόνο στην πρώτη, ή άμεση εξατομίκευση. Για το λόγο αυτό, όταν ο Πατέρας και ο Υιός ενώνονται για να προσωποποιήσουν έναν Υιό Δημιουργό, επιτυγχάνουν το σκοπό τους. Ο Δημιουργός Υιός, όμως, που με τον τρόπο αυτό απέκτησε ύπαρξη, δεν μπορεί ποτέ να μεταβιβάσει, ή να εξουσιοδοτήσει με το προνόμιο της δημιουργικότητας τις διάφορες τάξεις των Υιών που με τη σειρά του μπορεί να έχει δημιουργήσει, παρά το γεγονός ότι στους Υιούς που βρίσκονται στο ύπατο τοπικό σύμπαν φαίνεται να υπάρχει μία πολύ περιορισμένη αντανάκλαση των δημιουργικών ιδιοτήτων ενός Υιού Δημιουργού.

Ο Αιώνιος Υιός, ως άπειρη και αποκλειστικά εξατομικευμένη ύπαρξη, δεν μπορεί να κλασματοποιήσει τη φύση του, δεν μπορεί να διανείμει και να αποθέσει ξεχωριστά τμήματα του εαυτού του σε άλλες οντότητες, ή πρόσωπα, όπως κάνουν ο Πατέρας του Σύμπαντος και το Άπειρο Πνεύμα. Ο Υιός, όμως, μπορεί και επιφοιτά ως απεριόριστο πνεύμα για να εμβαπτίσει ολόκληρη τη δημιουργία και αδιάλειπτα έλκει όλες τις προσωπικότητες του πνεύματος και τις πνευματικές υπάρξεις προς τον εαυτό του.

Να θυμάστε, επίσης, ότι ο Αιώνιος Υιός είναι η προσωπική απεικόνιση του Πατέρα του πνεύματος σε ολόκληρη τη δημιουργία. Ο Υιός είναι προσωποπαγής και μόνο, υπό την έννοια του Θείου. Μία τόσο θεία και απόλυτη προσωπικότητα δεν μπορεί να διασκορπισθεί, ή να κλασματοποιηθεί. Ο Θεός ο Πατέρας και ο Θεός το Πνεύμα είναι αληθώς προσωποπαγείς, αλλά, επιπλέον του να είναι αυτές οι θείες προσωπικότητες, είναι και όλα τα άλλα μαζί.

Αν και ο Αιώνιος Υιός Δεν μπορεί προσωπικά να συμμετάσχει στην επιφοίτηση όπως οι Ρυθμιστές της σκέψης, παρευρίσκεται στο συμβούλιο μαζί με τον πατέρα του Σύμπαντος στο αιώνιο παρελθόν, εγκρίνει το σχέδιο και δεσμεύεται με αιώνια συνεργασία, όταν ο Πατέρας, σχεδιάζοντας την επιφοίτηση των Ρυθμιστών της Σκέψης, πρότεινε στον Υιό, «Ας φτιάξουμε το θνητό άνθρωπο καθ’ ομοίωσή μας.» Και όπως το πνευματικό τμήμα του Πατέρα κατοικεί εντός σας, έτσι και η πνευματική παρουσία του Υιού σας περιβάλλει, ενώ και οι δύο τους εργάζονται για πάντα σαν ένας για την πνευματική σας εξέλιξη.

Ο Αιώνιος Υιός είναι πνεύμα και έχει νου, αλλά όχι το νου, ή το πνεύμα που οι θνητοί μπορούν να κατανοήσουν. Ο θνητός άνθρωπος αντιλαμβάνεται το νου σε πεπερασμένο, κοσμικό, υλικό και προσωπικό επίπεδο. Ο άνθρωπος, επίσης, παρατηρεί τα φαινόμενα του νου στους ζωντανούς οργανισμούς που λειτουργούν στο υπο-ατομικό (ζωικό) επίπεδο, του είναι όμως δύσκολο να κατανοήσει τη φύση του νου όταν αυτός συνδέεται με υπεράνω της ύλης πλάσματα αλλά και ως μέρος αποκλειστικά πνευματικών προσωπικοτήτων. Για το λόγο αυτό ο όρος «νους» πρέπει να προσδιορίζεται διαφορετικά όταν αναφέρεται στο πνευματικό επίπεδο της ύπαρξης και όταν χρησιμοποιείται για να υποδηλώσει πνευματικές λειτουργίες της διάνοιας. Αυτό το είδος του νου το οποίο είναι άμεσα συνδεδεμένο με το πνεύμα, δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με τον νου αυτόν, ο οποίος συντονίζει ύλη και πνεύμα, ούτε με εκείνον που συνδέεται μόνο με την ύλη.

Το πνεύμα έχει πάντα συνείδηση, διάνοια και υπάρχει σε όλες τις φάσεις της ταυτότητας. Χωρίς το νου παρόντα σε κάποια φάση, δεν μπορεί να υπάρξει πνευματική συνειδητοποίηση στην αδελφότητα των πνευματικών υπάρξεων. Το ισοδύναμο του νου, η ικανότητα του γιγνώσκειν και του γιγνώσκεσθαι ενυπάρχει στο Θείο. Η Θεία Φύση μπορεί να είναι προσωπική, προ-ατομική, υπερ-ατομική, ή απρόσωπη, το Θείο, όμως, ποτέ δεν στερείται διανοίας, με άλλα λόγια δεν στερείται ποτέ της ικανότητας τουλάχιστον να επικοινωνεί με παρόμοιες οντότητες, πλάσματα, ή προσωπικότητες.

Ο Νους του Αιώνιου Υιού μοιάζει με αυτόν του Πατέρα, αλλά δεν μοιάζει με κανένα άλλο νου στο σύμπαν και μαζί με το νου του Πατέρα είναι ο πρόγονος των ποικίλων και άπειρων διανοιών του Συνδεδεμένου Δρώντος. Ο νους του Πατέρα και του Υιού, η διάνοια αυτή η προγονική του απόλυτου νου της τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου αποδίδεται ίσως καλύτερα στον προ-νου ενός Ρυθμιστού της σκέψης, εφ’ όσον αν και τα τμήματα αυτά του Πατέρα βρίσκονται εντελώς πέρα από τα διανοητικά κυκλώματα του Συνδεδεμένου Δρώντος, έχουν μια μορφή προ-νου. Γνωρίζουν και γνωρίζονται. Απολαμβάνουν το ισόβαθμο της ανθρώπινης σκέψης.

Ο Αιώνιος Υιός είναι απόλυτα πνευματικός. Ο άνθρωπος είναι σχεδόν μόνο υλικός. Για το λόγο αυτό ο Υιός, σε σχέση με την πνευματική του προσωπικότητα, τους επτά πνευματικούς του κόσμους που περιβάλλουν τον Παράδεισο και τη φύση των απρόσωπων πλασμάτων του Υιού του Παραδείσου, πρέπει να περιμένει να φθάσετε στην πνευματική κατάσταση εκείνη που θα ακολουθήσει την συμπλήρωση της ανέλιξής σας στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Και τότε, καθώς θα προχωρείτε στο υπερσύμπαν και στη Χαβόνα, πολλά από αυτά τα πνευματικά σφραγισμένα μυστήρια θα αποσαφηνισθούν καθώς θα αρχίσει να σας δίδεται «ο νους του πνεύματος» - η πνευματική ενόραση.

Ο Αιώνιος Υιός είναι η άπειρη αυτή προσωπικότητα από τα ανεπιφύλακτα δεσμά της οποίας ο Πατέρας του Σύμπαντος δραπέτευσε με την τεχνική της τριαδικότητας και χάρη στην οποία έκτοτε συνεχίζει να πληροί με τον εαυτό του σε ατέρμονη αφθονία το αεί εκτεινόμενο σύμπαν των Δημιουργών και των δημιουργημάτων. Ο Υιός είναι η απόλυτη προσωπικότητα. Ο Θεός είναι η προσωπικότητα – πατέρας , η απαρχή της προσωπικότητας, εκείνος που πληροί με τον εαυτό του την προσωπικότητα, η αιτία της προσωπικότητας. Κάθε άτομο αντλεί την προσωπικότητά του από τον Πατέρα του Σύμπαντος, ακριβώς όπως ο Πρωταρχικός Υιός αντλεί αιώνια την προσωπικότητά του από τον Πατέρα του Παραδείσου.

Η προσωπικότητα του Υιού του Παραδείσου είναι απόλυτη και καθαρά πνευματική και η απόλυτη αυτή προσωπικότητα είναι επίσης το θείο και αιώνιο πρότυπο αρχικά της επιφοίτησης του Πατέρα επί του Συνδεδεμένου Δρώντος και κατόπιν της επιφοίτησης της προσωπικότητάς του επί των μυριάδων των πλασμάτων σ’ ολόκληρο το αχανές σύμπαν.

Ο Αιώνιος Υιός είναι πραγματικά ένας ελεήμων λειτουργός, ένα θείο πνεύμα, μία πνευματική δύναμη και μία αληθινή προσωπικότητα. Ο Υιός είναι η πνευματική και ατομική φύση της εκδήλωσης του Θεού στα σύμπαντα – το σύνολο και η ουσία της Πρώτης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, απαλλαγμένη από ό,τι δεν είναι προσωπικό, μακράν του θείου, μη-πνευματικό και αμιγώς δυναμικό. Είναι όμως αδύνατο να μεταβιβάσω στον ανθρώπινο νου μία λεκτική εικόνα του κάλλους και του μεγαλείου της αιώνιας προσωπικότητας του Αιώνιου Υιού. Οτιδήποτε τείνει να αμαυρώσει τον Πατέρα του Σύμπαντος εμποδίζει με τον ίδιο σχεδόν τρόπο τη θεμελιώδη αναγνώριση του Αιώνιου Υιού. Πρέπει να περιμένετε μέχρις ότου κατακτήσετε τον Παράδεισο και τότε θα καταλάβετε το γιατί δεν μπόρεσα να απεικονίσω το χαρακτήρα αυτής της απόλυτης προσωπικότητας ώστε να γίνει κατανοητή από τον πεπερασμένο νου.

Όσον αφορά στην ταυτότητα, τη φύση και τις άλλες ιδιότητες της προσωπικότητας, ο Αιώνιος Υιός είναι το πλήρες ισοδύναμο, το τέλειο συμπλήρωμα και το αιώνιο ήμισυ του Πατέρα του Παραδείσου. Υπό την ίδια έννοια κατά την οποία ο Θεός είναι ο Πατέρας του Σύμπαντος, ο Υιός είναι η Μητέρα του Σύμπαντος. Και όλοι μας, ανώτεροι και ταπεινότεροι, αποτελούμε τη συμπαντική τους οικογένεια.

Για να εκτιμήσετε το χαρακτήρα του Υιού, πρέπει να μελετήσετε την αποκάλυψη του θείου χαρακτήρα του Πατέρα. Είναι για πάντα και αδιαχώριστα ένας. Ως θείες προσωπικότητες, ουσιαστικά δεν διακρίνονται από τις κατώτερου βαθμού διάνοιες. Δεν είναι ωστόσο δύσκολο να αναγνωρισθούν ξεχωριστά από εκείνους των οποίων η προέλευση βρίσκεται στο δημιουργικό έργο του ίδιου του Θείου. Τα πλάσματα που γεννήθηκαν στο κεντρικό σύμπαν και στον παράδεισο διακρίνουν τον πατέρα από τον υιό όχι μόνο ως μία προσωπική ενότητα συμπαντικού ελέγχου, αλλά επίσης ως δύο ξεχωριστές προσωπικότητες που λειτουργούν σε καθορισμένους χώρους της συμπαντικής διοίκησης.

Ως άτομα μπορεί να αντιλαμβάνεσθε τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό σαν ξεχωριστά άτομα, αφού στην πραγματικότητα είναι. Στη διοίκηση, όμως, των συμπάντων, είναι τόσο διαπλεγμένοι και έχουν τόσο στενό συσχετισμό που δεν είναι πάντα εφικτός ο διαχωρισμός τους. Όταν, για τις υποθέσεις των συμπάντων, ο Πατέρας και ο Υιός συναντώνται σε διαπλοκές που συγχύζουν, δεν είναι πάντα επωφελές να προσπαθήσει κανείς να διαχωρίσει τις λειτουργίες τους. Πρέπει απλώς να θυμάται ότι ο Θεός είναι η πρωταρχική έννοια και ο Υιός ο εκπεφρασμένος λόγος. Σε κάθε τοπικό σύμπαν, αυτός ο μη-διαχωρισμός εξατομικεύεται στη θεία φύση του Δημιουργού Υιού, ο οποίος αντιπροσωπεύει τον πατέρα και τον υιό απέναντι στα πλάσματα των δέκα εκατομμυρίων κατοικημένων κόσμων.

Ο Αιώνιος Υιός είναι άπειρος, αλλά μπορεί να προσεγγισθεί μέσω των προσώπων των παραδείσιων Υιών του και μέσω της υπομονετικής λειτουργίας του Άπειρου Πνεύματος. Χωρίς την επιφοιτιστική λειτουργία των υιών του Παραδείσου και την γεμάτη αγάπη δράση των πλασμάτων του Απείρου Πνεύματος, τα υλικής προέλευσης πλάσματα δύσκολα θα μπορούσαν να ελπίσουν ότι θα φθάσουν στον Αιώνιο Υιό. Και είναι ακριβώς το ίδιο αληθές: Με τη βοήθεια και την καθοδήγηση αυτών των ουράνιων επιδράσεων, ο έχων συνείδηση του θεού θνητός θα φθάσει σίγουρα στον παράδεισο και κάποτε να βρεθεί στην προσωπική παρουσία του μεγαλειώδους αυτού Υιού των Υιών.

Έστω και αν ο Αιώνιος Υιός αποτελεί το πρότυπο του επιτεύγματος της θνητής προσωπικότητας, κατανοείτε ευκολότερα την πραγματικότητα του Πατέρα και του Πνεύματος, επειδή ο Πατέρας είναι εκείνος ο οποίος ουσιαστικά πληροί δια της ουσίας του την ανθρώπινη προσωπικότητά σας και το Άπειρο Πνεύμα είναι η απόλυτη απαρχή του θνητού σας νου. Καθώς όμως ανελίσσεσθε στο Παραδείσιο μονοπάτι της πνευματικής προόδου, η προσωπικότητα του Αιώνιου Υιού θα γίνεται όλο και περισσότερο αληθινή και η αλήθεια της άπειρης πνευματικής του διάνοιας θα γίνει περισσότερο ευδιάκριτη στον προοδευτικά εξαγνιζόμενο νου σας.

Η αντίληψη του Αιώνιου Υιού δεν μπορεί ποτέ να λάμψει στον υλικό και κατά συνέπεια ανόητο νου σας. Όταν εξαγνισθείτε και αρχίσετε την πνευματική σας ανέλιξη, η κατανόηση της προσωπικότητας του Αιώνιου Υιού θα αρχίσει να ισοβαθμίζεται σε λαμπρότητα με την αντίληψή σας για την προσωπικότητα του Παραδείσιας προέλευσης Δημιουργού Υιού, ο οποίος προσωπικά και ως άτομο κάποτε ενσαρκώθηκε και έζησε στην Ουράντια ως άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων.

Η εμπειρία της ύπαρξης του Δημιουργού Υιού μέσα στο τοπικό σας σύμπαν πρέπει να αντισταθμίσει την ανικανότητά σας να κατανοήσετε την πλήρη σημασία του αποκλειστικά πνευματικού, αλλά ουδέ κατ’ ελάχιστον λιγότερο προσωπικού, Αιώνιου Υιού του Παραδείσου. Καθώς προχωρείτε μέσω του Όρβοτον και της Χαβόνα, καθώς αφήνετε πίσω τη λαμπρή εικόνα και τις βαθειές αναμνήσεις του Δημιουργού Υιού του τοπικού σας σύμπαντος, το πέρασμα αυτής της υλικής και ανόητης εμπειρίας θα αντισταθμιστεί από την αεί μεγεθυνόμενη αντίληψη και την εντεινόμενη κατανόηση του Αιώνιου Υιού του Παραδείσου, η αλήθεια και προσέγγιση του οποίου συνεχώς θα αυξάνονται καθώς οδεύετε προς τον παράδεισο.

Ο Αιώνιος Υιός είναι μία μεγάλη και θαυμάσια προσωπικότητα. Αν και είναι πέρα από τη δύναμη του θνητού και υλικού νου να κατανοήσει την πραγματικότητα της προσωπικότητας μια τέτοιας άπειρης ύπαρξης, εκείνος, αναμφίβολα, είναι άτομο. Γνωρίζω αυτό για το οποίο μιλώ. Αναρίθμητες σχεδόν φορές βρέθηκα στη θεία παρουσία αυτού του Αιώνιου Υιού και από εκεί ταξίδεψα στο σύμπαν για να εκτελέσω τις μεγαλειώδεις οδηγίες του.

(Καταγράφηκε από ένα Θείο Σύμβουλο επιφορτισμένο να διατυπώσει την έκθεση αυτή που απεικονίζει τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου.)