Το Βιβλίο της Ουράντια
<< Εγγραφο 6 | Μέρη | Περιεχόμενο | Εγγραφο 8 >>
Εγγραφο 7
7:0.1 (81.1) Ο Πρωταρχικός Υιός ενδιαφέρεται πάντα για την εκτέλεση των πνευματικών σχεδίων του αιώνιου σκοπού του Πατέρα, καθώς αυτός προοδευτικά αποκαλύπτεται μέσα από τα φαινόμενα των εξελισσομένων συμπάντων με τις ποικίλες ομάδες των ζώντων πλασμάτων. Δεν αντιλαμβανόμαστε απολύτως αυτό το αιώνιο σχέδιο, αλλά ο Υιός του Παραδείσου αναμφίβολα το αντιλαμβάνεται.
7:0.2 (81.2) Ο Υιός μοιάζει με τον πατέρα στο ότι προσπαθεί να μεταδώσει όλα όσα μπορεί από τον εαυτό του στους ισόβαθμους Υιούς και τους υποκείμενους Υιούς των. Και ο Υιός μοιράζεται τη φύση του Πατέρα που αυτοδιανέμεται δια της απεριόριστης πλήρωσης του εαυτού του επί του Απείρου Πνεύματος, του συνεργικού εκτελεστή των.
7:0.3 (81.3) Ως υποστηρικτής της πνευματικής πραγματικότητας, η Δεύτερη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο αποτελεί την αιώνια εξισορρόπηση του Νησιού του Παραδείσου, το οποίο με τρόπο τόσο μεγαλειώδη υποστηρίζει όλα τα θέματα που αφορούν στην ύλη. Με τον τρόπο αυτό, η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο αποκαλύπτεται πάντα στην υλική ομορφιά των εκπληκτικών προτύπων του κεντρικού Νησιού και στις πνευματικές αξίες της ουράνιας προσωπικότητας του Αιώνιου Υιού.
7:0.4 (81.4) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο ουσιαστικός υποστηρικτής της αχανούς δημιουργίας της αλήθειας του πνεύματος και των πνευματικών υπάρξεων. Ο κόσμος του πνεύματος είναι η ενασχόληση, η προσωπική διεύθυνση του Υιού και οι απρόσωπες αλήθειες της φ’υσης του πνεύματος ανταποκρίνονται πάντα στη βούληση και το σκοπό της τέλειας προσωπικότητας του Απόλυτου Υιού.
7:0.5 (81.5) Ο Υιός, ωστόσο, δεν είναι προσωπικά υπεύθυνος για την καθοδήγηση όλων των πνευματικών οντοτήτων. Η βούληση του ατόμου είναι σχετικά ελεύθερη και εξ αυτού καθορίζεται η δράση των υπάρξεων αυτών με την ελεύθερη βούληση. Για το λόγο αυτό, ο πνευματικός κόσμος και η ελεύθερη βούληση δεν είναι πάντα αντιπροσωπευτικός του χαρακτήρα του Αιώνιου Υιού, όπως και η φύση στην Ουράντια δεν αποκαλύπτει πραγματικά την τελειότητα και το αμετάβλητο του Παραδείσου και του Θείου. Ανεξάρτητα, όμως, από το τι μπορεί να χαρακτηρίσει την ελεύθερη δράση των ανθρώπων ή των αγγέλων, η αιώνια επαφή του Υιού με τον συμπαντικό έλεγχο της βαρύτητας κάθε πνευματικής πραγματικότητας συνεχίζει να υφίσταται ως απόλυτη.
7:1.1 (81.6) Όλα όσα διδαχθήκαμε πάνω στη φύση του Θεού, την απανταχού παρουσία του, την παντοδυναμία και την παντογνωσία του είναι το ίδιο αληθινά και για τον Υιό στον πνευματικό χώρο. Η καθαρή και συμπαντική πνευματική βαρύτητα ολόκληρης της δημιουργίας, το αποκλειστικό πνευματικό αυτό κύκλωμα, οδηγεί κατ’ ευθείαν στη Δεύτερη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο στον Παράδεισο. Είναι εκείνος ο οποίος προίσταται του ελέγχου και της λειτουργίας αυτής της αεί παρούσας και αλάθητης πνευματικής επαφής με όλες τις αληθινές πνευματικές αξίες. Με τον τρόπο αυτό ο Αιώνιος Υιός ασκεί απόλυτη πνευματική κυριαρχία. Ουσιαστικά κρατά κάθε πνευματική πραγματικότητα και αγνή αξία στη χούφτα του χεριού του. Ο έλεγχος της συμπαντικής πνευματικής βαρύτητας είναι συμπαντική, πνευματική κυριαρχία.
7:1.2 (82.1) Ο βαρυτικός αυτών έλεγχος των πνευματικών θεμάτων λειτ0υργεί ανεξάρτητα από τόπο και χρόνο. Για το λόγο αυτό, η πνευματική ενέργεια δεν μειώνεται κατά τη μετάδοση. Η πνευματική βαρύτητα δεν υπόκειται σε χρονικές καθυστερήσεις, ούτε υφίσταται μείωση μέσα στο χρόνο. Δεν ελαττώνεται ανάλογα με το τετράγωνο της απόστασης της μετάδοσής της. Τα κυκλώματα της καθαρής πνευματικής δύναμης δεν καθυστερούν εξ αιτίας της μάζας της υλικής δημιουργίας. Και η υπέρβαση αυτή της καθαρής πνευματικής ενέργειας μέσα στον χώρο και το χρόνο ενυπάρχει στο απόλυτο της φύσης του Υιού. Δεν οφείλεται στην παρέμβαση των δυνάμεων αντιβαρύτητας της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.
7:1.3 (82.2) Οι πνευματικές πραγματικότητες ανταποκρίνονται στην ελκτική δύναμη του κέντρου της πνευματικής βαρύτητας ανάλογα με την ποιότητά τους, τον πραγματικό βαθμό της πνευματικής τους φύσης. Η ουσία του πνεύματος (η ποιότητα) ανταποκρίνεται ευθέως στην πνευματική βαρύτητα, όπως ακριβώς η οργανωμένη ενέργεια στην ύλη (ποσότητα) ανταποκρίνεται στη φυσική βαρύτητα. Οι πνευματικές αξίες και οι δυνάμεις του πνεύματος είναι πραγματικές. Από την άποψη της προσωπικότητας, το πνεύμα είναι η ψυχή της δημιουργίας. Η ύλη είναι το ασαφές φυσικό σώμα.
7:1.4 (82.3) Οι αντιδράσεις και οι διακυμάνσεις της πνευματικής βαρύτητας είναι πάντοτε πραγματικές ως προς το περιεχόμενο των πνευματικών αξιών, ως προς την ποιότητα του πνευματικού επιπέδου ενός ατόμου, ή ενός κόσμου. Η ελκτική αυτή δύναμη ανταποκρίνεται άμεσα στις ενδιάμεσες και διαπνευματικές αξίες κάθε συμπαντικής περίστασης, ή πλανητικής κατάστασης. Κάθε φορά που μία πνευματική πραγματικότητα δραστηριοποιείται στα σύμπαντα, προκαλείται μια αλλαγή η οποία καθιστά αναγκαία την άμεση και αυτόματη αναπροσαρμογή της πνευματικής βαρύτητας. Ένα τέτοιο καινούργιο πνεύμα αποτελεί, στην πραγματικότητα, μέρος της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Και όπως ακριβώς ο θνητός άνθρωπος αποκτά γίνεται πνευματική ύπαρξη, συναντά τον πνευματικό Υιό, το κέντρο και την απαρχή της πνευματικής βαρύτητας.
7:1.5 (82.4) Η πνευματική, ελκτική δύναμη του Υιού ενυπάρχει, σε μικρότερο βαθμό, σε πολλές Παραδείσιες τάξεις Υιών. Διότι οι υιοί αυτοί πράγματι υπάρχουν στο απόλυτο κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας των τοπικών εκείνων συστημάτων πνευματικής βαρύτητας, τα οποία λειτουργούν σε κατώτερες μονάδες της δημιουργίας. Παρόμοιες υπό-απόλυτες συγκεντρώσεις πνευματικής βαρύτητας αποτελούν μέρος της θείας φύσης των προσωπικοτήτων του Δημιουργού μέσα στον χώρο και τον χρόνο και σχετίζεται με τον εκδηλωνόμενο, εμπειρικό υπερέλεγχο του Υπέρτατου Όντος.
7:1.6 (82.5) Έτσι, η έλξη και η ανταπόκριση της πνευματικής βαρύτητας λειτουργούν όχι μόνο στο σύμπαν ως σύνολο, αλλά ακόμη και μεταξύ των ατόμων και των ομάδων των ατόμων. Υπάρχει πνευματική συνάφεια μεταξύ των πνευματικών και πνευματικοποιημένων προσωπικοτήτων οποιουδήποτε κόσμου, φυλής έθνους, ή ομάδας πιστών. Υπάρχει μια άμεση έλξη πνευματικής φύσης μεταξύ των πνευματικά δραστηριοποιημένων ατόμων με ίδιες απόψεις και επιθυμίες. Ο όρος συγγενή πνεύματα δεν είναι μόνο τρόπος έκφρασης.
7:1.7 (82.6) Όπως ακριβώς συμβαίνει με την υλική βαρύτητα του Παραδείσου, έτσι και η πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού είναι απόλυτη. Η αμαρτία και η εξέγερση μπορεί να παρεμβαίνουν στη λειτουργία των κυκλωμάτων των τοπικών συμπάντων, αλλά τίποτε δεν μπορεί να αναστείλει την πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού. Η εξέγερση του Εωσφόρου προκάλεσε πολλές αλλαγές στο σύστημά σας των κατοικημένων κόσμων και της Ουράντια, αλλά παρατηρούμε ότι η προκύψασα πνευματική απομόνωση του πλανήτη σας ούτε κατ’ ελάχιστον επηρέασε την παρουσία και τη λειτουργία είτε του πανταχού παρόντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού, είτε το αντίστοιχο κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας.
7:1.8 (82.7) Όλες οι αντιδράσεις του κυκλώματος πνευματικής βαρύτητας του μεγάλου σύμπαντος είναι προβλέψιμες. Αναγνωρίζουμε όλες τις λειτουργίες και τις αντιδράσεις του πανταχού παρόντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού και τις βρίσκουμε έγκυρες. Σύμφωνα με νόμους που γνωρίζουμε καλά, μπορούμε και μετράμε την πνευματική βαρύτητα, όπως ακριβώς ο θνητός επιχειρεί να υπολογίσει τις επιδράσεις της πεπερασμένης φυσικής βαρύτητας. Υπάρχει μία αναλλοίωτη ανταπόκριση του πνεύματος του Υιού σε όλες τις πνευματικές καταστάσεις, υπάρξεις και άτομα και η ανταπόκριση αυτή γίνεται πάντα σύμφωνα με τον βαθμό πραγματικότητας (τον ποιοτικό βαθμό πραγματικότητας), όλων αυτών των πνευματικών αξιών.
7:1.9 (83.1) Παράλληλα, όμως, με την εξαιρετικά αξιόπιστη και προβλέψιμη αυτή λειτουργία της πνευματικής παρουσίας του Αιώνιου Υιού, υπάρχουν φαινόμενα των οποίων οι αντιδράσεις δεν είναι στον ίδιο βαθμό προβλέψιμες. Τέτοια φαινόμενα καταδεικνύουν, προφανώς, τη συνεργική δράση του Απόλυτου Θείου στους κόσμους των εκδηλωμένων πνευματικών δυναμικών. Γνωρίζουμε ότι η πνευματική παρουσία του Αιώνιου Υιού είναι η επίδραση μιας μεγαλειώδους και άπειρης προσωπικότητας, αλλά δύσκολα μπορούμε να θεωρήσουμε ως πνευματικές τις αντιδράσεις που σχετίζονται με τις εικαζόμενες εκδηλώσεις του Θείου Απόλυτου.
7:1.10 (83.2) Από τη σκοπιά της προσωπικότητας και του ατόμου, ο Αιώνιος Υιός και το Θείο Απόλυτο φαίνεται ότι σχετίζονται ως εξής: Ο Αιώνιος Υιός κυριαρχεί στο χώρο των πραγματικών πνευματικών αξιών, ενώ το Θείο Απόλυτο φαίνεται ότι διαπερνά τον αχανή χώρο των δυνητικών πνευματικών αξιών. Όλες οι ουσιαστικές, πνευματικής φύσης, αξίες τοποθετούνται στη βαρυτική συγκράτηση του Αιώνιου Υιού, οι δυνητικές, όμως, τοποθετούνται προφανώς στην παρουσία του Απόλυτου Θείου.
7:1.11 (83.3) Το πνεύμα μοιάζει να εκδηλώνεται από τις δυναμικές του Απόλυτου Θείου. Το εξελισσόμενο πνεύμα συσχετίζεται, μέσω εμπειρικών και ατελών επαφών, με το Ύψιστο και το Ύπατο. Το πνεύμα βρίσκει εν καιρώ τον τελικό του προορισμό στην απόλυτη επαφή με την πνευματική βαρύτητα του Αιώνιου Υιού. Αυτός φαίνεται ότι είναι ο κύκλος του εμπειρικού πνεύματος, το υπαρξιακό, όμως, πνεύμα ενυπάρχει στην άπειρη φύση της Δεύτερης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.
7:2.1 (83.4) Η παρουσία και η προσωπική δραστηριότητα του Πρωταρχικού Υιού στον Παράδεισο είναι βαθιά, απόλυτη, με την πνευματική σημασία του όρου. Καθώς βγαίνουμε από τον Παράδεισο δια μέσου της Χαβόνα και μπαίνουμε στο χώρο των επτά υπερσυμπάντων, εντοπίζουμε ολοένα και λιγότερο την προσωπική παρουσία του Αιώνιου Υιού. Στα μετά-τη-Χαβόνα σύμπαντα η παρουσία του Αιώνιου Υιού παίρνει το πρόσωπο των Υιών του Παραδείσου, οριοθετημένη από το Ύψιστο και το Ύπατο και συντονισμένη με την απεριόριστη πνευματική δυναμική του Απόλυτου Θείου.
7:2.2 (83.5) Στο κεντρικό διάστημα η προσωπική δραστηριότητα του Πρωταρχικού Υιού διακρίνεται από την εξαίρετη πνευματική παρουσία της αιώνιας δημιουργίας. Η Χαβόνα είναι τόσο θαυμαστά τέλεια, ώστε η πνευματική και ενεργειακή κατάσταση αυτού του πρότυπου σύμπαντος βρίσκονται σε τέλεια και αέναη ισορροπία.
7:2.3 (83.6) Ο Υιός δεν κατοικεί, ούτε είναι παρών στα υπερσύμπαντα. Στις δημιουργίες αυτές διατηρεί μόνο μία υπερατομική εκπροσώπηση. Οι πνευματικές αυτές εκδηλώσεις του Υιού δεν είναι προσωπικές. Δεν βρίσκονται στα κυκλώματα προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος. Δεν γνωρίζουμε κανένα καλύτερο όρο για να τις προσδιορίσουμε, από τον όρο υπερπροσωπικότητες. Και είναι οντότητες πεπερασμένες. Δεν είναι ασύμβατες, ούτε απόλυτες.
7:2.4 (83.7) Η διακυβέρνηση του Αιώνιου Υιού στα υπερσύμπαντα, επειδή είναι αποκλειστικά πνευματική και υπερ-προσωπική δεν μπορεί να ανιχνευθεί από τα πλάσματα της δημιουργίας. Όπως και να είναι, όμως, η πνευματική ώθηση της προσωπικής επίδρασης του Υιού η οποίας διαπερνά τα πάντα, συναντάται σε κάθε φάση των δραστηριοτήτων όλων των τομέων της κατοικίας των Αρχαίων των Ημερών. Στα τοπικά σύμπαντα πάντως παρατηρούμε τον Αιώνιο Υιό προσωπικά παρόντα μέσω των προσώπων των Υιών του Παραδείσου. Εδώ ο Άπειρος Υιός πνευματικά και δημιουργικά λειτουργεί στα πρόσωπα του μεγαλειώδους σώματος των ισόβαθμων Δημιουργών Υιών.
7:3.1 (84.1) Κατά την ανέλιξή τους στο τοπικό σύμπαν, οι θνητοί του χρόνου θεωρούν τον Δημιουργό Υιό ως τον προσωπικό εκπρόσωπο του Αιώνιου Υιού. Όταν όμως αρχίσουν να ανέρχονται στο χώρο εξάσκησης του υπερσύμπαντος, οι οδοιπόροι του χρόνου διαπιστώνουν ολοένα και περισσότερο την ουράνια παρουσία του εμπνέοντος πνεύματος του Αιώνιου Υιού και μπορούν να επωφεληθούν από την πρόσληψη αυτής της λειτουργίας της πνευματικής ενεργοποίησης. Στη Χαβόνα οι ανερχόμενοι αποκτούν ολοένα περισσότερη συνείδηση του τρυφερού εναγκαλισμού του πνεύματος του Πρωταρχικού Υιού που διαπερνά τα πάντα. Το πνεύμα του Αιώνιου Υιού δεν βρίσκεται σε κανένα στάδιο ολόκληρης της πνευματικής, ή ψυχικής ανέλιξης των θνητών οδοιπόρων του χρόνου, η θεία του χάρη, όμως, βρίσκεται πάντα κοντά και πάντα νοιάζεται για το ευ-ζιν και την πνευματική ασφάλεια των προοδευόντων παιδιών του χρόνου.
7:3.2 (84.2) Η έλξη της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού αποτελεί το μυστικό που ενυπάρχει στην προς τον Παράδεισο ανάβαση της διασωζόμενης ανθρώπινης ψυχής. Όλες οι γνήσιες πνευματικές αξίες και όλα τα καλή τη πίστει εξαγνιζόμενα άτομα βρίσκονται μέσα στο αλάθητο κράτημα της πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού. Ο θνητός νους για παράδειγμα αρχίζει τη διαδρομή του ως υλικός μηχανισμός και με τον καιρό εντάσσεται στο Σώμα της Τελικότητας, ως μία εξαιρετικά τελειοποιημένη πνευματική οντότητα, υποκείμενος σταδιακά όλο και λιγότερο στην υλική βαρύτητα και αντίστοιχα ανταποκρινόμενος περισσότερο στην προς τα μέσα ελκτική ορμή της πνευματικής βαρύτητας κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της εμπειρίας.Το κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας κυριολεκτικά έλκει την ανθρώπινη ψυχή προς τον Παράδεισο.
7:3.3 (84.3) Το κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας είναι ο βασικός δίαυλος δια του οποίου μεταδίδονται οι ειλικρινείς προσευχές της ανθρώπινης καρδιάς από το επίπεδο της ανθρώπινης συνείδησης στην ουσιαστική συνειδητοποίηση του Θείου. Εκείνο το οποίο εμπεριέχει αληθινή πνευματική αξία στις ικεσίες σας συλλαμβάνεται από το συμπαντικό κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας και περνά άμεσα και ταυτόχρονα σε όλες τις θείες οντότητες στις οποίες απευθύνεται. Κάθε μία από τις οντότητες αυτές θα ασχοληθεί με εκείνο ακριβώς το θέμα που υπάγεται στη δικαιοδοσία της. Για το λόγο αυτό, στην πρακτική θρησκευτική εμπειρία δεν έχει σημασία εάν, απευθύνοντας τις δεήσεις σας, έχετε στο νου σας την εικόνα του Δημιουργού Υιού του τοπικού σας σύμπαντος, ή του Αιώνιου Υιού στο κέντρο των πάντων.
7:3.4 (84.4) Η διακριτική λειτουργία του κυκλώματος της πνευματικής βαρύτητας μπορεί ίσως να συγκριθεί με τις λειτουργίες των νευρικών κυκλωμάτων του υλικού ανθρώπινου σώματος: Οι αισθήσεις ταξιδεύουν μέσω των νευρικών οδών. Ορισμένες συλλαμβάνονται από τα τοπικά, αυτόνομα κέντρα κατά μήκος της σπονδυλικής στήλης, απ’ όπου γίνεται η ανταπόκριση. Άλλες, περνούν στα λιγότερο αυτόνομα, αλλά ικανά να αναγνωρίσουν τα επαναλαμβανόμενα σήματα, κέντρα του ήσσονος εγκεφάλου, ενώ τα πλέον σημαντικά και ζωτικής σημασίας εισερχόμενα μηνύματα αντανακλώνται από τα κατώτερα αυτά κέντρα και αμέσως καταγράφονται στα ανώτερα επίπεδα της ανθρώπινης συνείδησης.
7:3.5 (84.5) Όμως πόσο πολύ πιο τέλεια είναι η υπέροχη τεχνική του πνευματικού κόσμου! Οτιδήποτε προέρχεται από την συνείδησή σας το οποίο φέρει υπέρτατο πνευματικό φορτίο, εφόσον του δώσετε έκφραση καμιά δύναμη στο σύμπαν δεν μπορεί να εμποδίσει την άμεση μετάδοσή του στην Απόλυτη Πνευματική Προσωπικότητα ολόκληρης της δημιουργίας.
7:3.6 (84.6) Αντίθετα, αν οι ικεσίες σας είναι καθαρά υλικής φύσης και αποκλειστικά εγωιστικές, δεν υπάρχει τρόπος τέτοιες, χωρίς αξία προσευχές να βρουν θέση στο πνευματικό κύκλωμα του Αιώνιου Υιού. Το περιεχόμενο κάθε δέησης που δεν έχει «πνευματική σύνταξη» δεν μπορεί να βρει θέση στο συμπαντικό πνευματικό κύκλωμα. Αιτήματα καθαρά εγωιστικά και υλικά απορρίπτονται. Δεν φθάνουν μέχρι τα κυκλώματα των αληθινών πνευματικών αξιών. Παρόμοια λόγια είναι «κύμβαλα αλλαλάζοντα.»
7:3.7 (85.1) Είναι η υποκινούσα σκέψη, το πνευματικό περιεχόμενο που δίνει αξία στην ικεσία των θνητών. Τα λόγια δεν έχουν αξία.
7:4.1 (85.2) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο παντοτινός σύνδεσμος με τον Πατέρα για την επιτυχή εκτέλεση του θείου σχεδίου της προόδου: Το συμπαντικό σχέδιο για τη δημιουργία, την εξέλιξη, την ανέλιξη και την τελειοποίηση όλων των πλασμάτων που διαθέτουν ελεύθερη βούληση. Και στη θεία πίστη ο Υιός είναι το αιώνιο αντίστοιχο του Πατέρα.
7:4.2 (85.3) Ο Πατέρας και ο Υιός του λειτουργούν σαν ένας στη διαμόρφωση και την εκτέλεση του γιγάντιου αυτού εγχειρήματος που αποσκοπεί στην προώθηση των υλικών υπάρξεων του χρόνου προς την τελειότητα της αιωνιότητας. Το σχέδιο αυτό για την πνευματική εξέλιξη των ανερχομένων ψυχών του διαστήματος είναι μία θεία, κοινή δημιουργία του Πατέρα και του Υιού, οι οποίοι, με τη συνεργασία του Απείρου Πνεύματος είναι επιφορτισμένοι με την από κοινού εκτέλεση του θείου προορισμού τους.
7:4.3 (85.4) Το θείο αυτό σχέδιο της επίτευξης της τελειότητας περιλαμβάνει τρεις μοναδικές, αν και θαυμαστά συνδεόμενες, φάσεις στη συμπαντική διαδικασία:
7:4.4 (85.5) 1. Το σχέδιο της Προοδευτικής Επίτευξης: Τούτο είναι το σχέδιο του Πατέρα του Σύμπαντος για την εξελικτική ανάβαση, ένα πρόγραμμα που ανεπιφύλακτα αποδέχθηκε ο Αιώνιος Υιός όταν συμφώνησε με την πρόταση του Πατέρα, «ποιήσωμεν άνθρωπον ως εαυτόν.» Η μέριμνα αυτή για την αναβάθμιση των πλασμάτων του χρόνου απαιτεί την επιφοίτηση του Πατέρα δια των Ρυθμιστών της Σκέψης και, σαν δώρο προς τα υλικά πλάσματα, του προνομίου της προσωπικότητας.
7:4.5 (85.6) 2. Το Σχέδιο της Επιφοίτησης: Το επόμενο συμπαντικό σχέδιο είναι η μεγάλη επιχείρηση του Πατέρα για να αποκαλυφθεί ο Αιώνιος Υιός και οι ισόβαθμοί του Υιοί. Τούτο αποτελεί πρόταση του Αιώνιου Υιού και συνίσταται στην επιφοίτηση των Υιών του Θεού πάνω στις εξελισσόμενες δημιουργίες, ώστε να προσωποποιηθεί και να πραγματοποιηθεί, να ενσαρκωθεί και να υλοποιηθεί η αγάπη του Πατέρα και το έλεος του Υιού στα πλάσματα όλων των συμπάντων. Συμφυείς στο σχέδιο της πλήρωσης αλλά και πρόσκαιρο γνώρισμα αυτής της λειτουργίας της αγάπης, οι Υιοί του Παραδείσου δρουν ως επανορθωτές εκείνου το οποίο ο παραπλανημένος θνητός θέτει σε πνευματικό κίνδυνο. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε υπάρξει καθυστέρηση στην εξέλιξη του σχεδίου της επίτευξης, αν μία εξέγερση ίσως απειλήσει, ή περιπλέξει την επιχείρηση αυτή, τότε οι υπηρεσίες επείγουσας ανάγκης του σχεδίου πλήρωσης τίθενται σε λειτουργία. Οι Υιοί του Παραδείσου είναι πανέτοιμοι να δράσουν ως επανορθωτές, να πάνε στην καρδιά της εξέγερσης και εκεί να αποκαταστήσουν την πνευματική ισορροπία των κόσμων. Και μια τέτοια ηρωική υπηρεσία προσφέρει ένας ισόβαθμος Υιός-Δημιουργός στην Ουράντια σε σχέση με την εμπειρική του αποστολή πλήρωσης για την απόκτηση κυριαρχίας.
7:4.6 (85.7) 3. Το Σχέδιο Λειτουργίας του Ελέους : Όταν τα σχέδια επιφοίτησης και επίτευξης διαμορφώθηκαν και αναγγέλθηκαν, μόνο του και από μόνο του το Άπειρο Πνεύμα προέβαλε και έθεσε σε λειτουργία την τρομακτική, συμπαντική επιχείρηση της λειτουργίας του ελέους. Πρόκειται για υπηρεσία βασικότατη για την πρακτική και αποτελεσματική λειτουργία τόσο του σχεδίου επίτευξης όσο και του σχεδίου επιφοίτησης και οι πνευματικές οντότητες της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου συμμετέχουν όλες στη λειτουργία του πνεύματος του ελέους, το οποίο σαφώς αποτελεί μέρος της φύσης του Τρίτου Προσώπου του θείου. Όχι μόνο στη δημιουργία αλλά και στη διαχείρησή της, επίσης, το Άπειρο Πνεύμα λειτουργεί πραγματικά και ουσιαστικά ως ο συνδεδεμένος εκτελεστής του Πατέρα και του Υιού.
7:4.7 (86.1) Ο Αιώνιος Υιός είναι ο προσωπικός θεματοφύλακας, ο θείος επιτηρητής του συμπαντικού σχεδίου του Πατέρα για την ανέλιξη των όντων. Έχοντας αναγγείλει το συμπαντικό μήνυμα, «γίνετε τέλειοι, όπως εγώ είμαι τέλειος,» ο Πατέρας εμπιστεύθηκε την εκτέλεση αυτού του τρομακτικού εγχειρήματος στον Αιώνιο Υιό. Και ο Αιώνιος Υιός μοιράζεται τη διεξαγωγή της ουράνιας αυτής επιχείρησης με το θείο συνεργάτη, το Άπειρο Πνεύμα. Με τον τρόπο αυτό, οι Θείες Δυνάμεις συνεργάζονται αποτελεσματικά για την ολοκλήρωση της δημιουργίας, του ελέγχου, της εξέλιξης, της αποκάλυψης και της λειτουργίας – και αν χρειασθεί, της αποκατάστασης και της επανόρθωσης.
7:5.1 (86.2) Ο Αιώνιος Υιός ανεπιφύλακτα ενώθηκε με τον Πατέρα του Σύμπαντος στη διάδοση αυτής της τρομακτικής εντολής σε ολόκληρη τη δημιουργία: «Γίνετε τέλειοι, όπως ο πατέρας σας στη Χαβόνα είναι τέλειος.» Και από τότε, τούτη η πρόκληση – εντολή έχει γίνει η κινητήρια δύναμη όλων των σχεδίων διάσωσης και των προγραμμάτων πλήρωσης του Αιώνιου Υιού και της απέραντης οικογένειάς του των ισόβαθμων και συνεργαζόμενων Υιών. Και στις πληρώσεις αυτές, οι Υιοί του Θεού έγιναν για όλα τα εξελισσόμενα πλάσματα «ο δρόμος, η αλήθεια και η ζωή.»
7:5.2 (86.3) Ο Αιώνιος Υιός δεν μπορεί να επικοινωνήσει άμεσα με τα ανθρώπινα πλάσματα όπως ο Πατέρας, μέσω του δώρου των προ-ατομικών Ρυθμιστών της Σκέψης. Ο Αιώνιος Υιός, όμως, ‘έλκει κοντά τους τις υπάρξεις της δημιουργίας με μία σειρά υποβαθμίσεων της θείας του φύσης ως Υιός, μέχρις ότου φθάσει στο επίπεδο του ανθρώπου και, ορισμένες φορές, ως άνθρωπος και ο ίδιος.
7:5.3 (86.4) Η καθαρά προσωπική φύση του Αιώνιου Υιού δεν μπορεί να κλασματοποιηθεί. Ο Αιώνιος Υιός λειτουργεί ως πνευματική επίδραση, ή ως άτομο, ποτέ με άλλο τρόπο. Ο Υιός θεωρεί αδύνατο το να γίνει μέρος της εμπειρίας των θνητών με την έννοια υπό την οποία ο Πατέρας – Ρυθμιστής συμμετέχει, ωστόσο ο Αιώνιος Υιός αντισταθμίζει τον περιορισμό αυτό με τη μέθοδο της πλήρωσης. Ό,τι σημαίνει η εμπειρία των κλασματοποιημένων οντοτήτων για τον Πατέρα του Σύμπαντος, σημαίνει η ενσάρκωση των Υιών του Παραδείσου για τον Αιώνιο Υιό.
7:5.4 (86.5) Ο Αιώνιος Υιός δεν εμφανίζεται στους θνητούς ως θεία βούληση, ως Ρυθμιστής της Σκέψης που ενοικεί στον ανθρώπινο νου, αλλά εμφανίσθηκε στους θνητούς της Ουράντια όταν η θεία προσωπικότητα του Υιού του, του Μιχαήλ του Νέβαδον ενσαρκώθηκε στην ανθρώπινη φύση του Ιησού της Ναζαρέτ. Για να μοιρασθούν την εμπειρία των πλασμάτων της δημιουργίας, οι Παραδείσιοι Υιοί του Θεού πρέπει να προσλάβουν την ίδια τη φύση των πλασμάτων αυτών και να ενσαρκώσουν τις θείες προσωπικότητές των ώστε να γίνουν ίδιοι με τα θνητά πλάσματα. Η ενσάρκωση, το μυστικό του Σονάρινγκτον είναι ο τρόπος με τον οποίο ο Υιός ξεφεύγει από τους πλήρεις περιορισμούς της απολυταρχίας της προσωπικότητας.
7:5.5 (86.6) Πριν από πάρα πολύ καιρό ο Αιώνιος Υιός πλήρωσε δια του εαυτού του όλα τα κυκλώματα της κεντρικής δημιουργίας με σκοπό τη διαφώτιση και τη βελτίωση όλων των κατοίκων και οδοιπόρων της Χαβόνα, περιλαμβανομένων των ανελισσομένων οδοιπόρων του χρόνου. Σε καμία από αυτές τις επτά χορηγήσεις δεν λειτούργησε είτε ως ανερχόμενος, είτε ως κάτοικος της Χαβόνα. Υπήρξε ως ο εαυτός του. Η εμπειρία του ήταν μοναδική. Δεν ήταν μαζί με τους ανθρώπους, ή ως άνθρωπος, αλλά κατά κάποιο τρόπο συνδεδεμένος με την υπερ-ατομική έννοια.
7:5.6 (86.7) Ούτε διέσχισε το διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ του εσώτερου κυκλώματος της Χαβόνα και των ακτών του Παραδείσου. Ήταν αδύνατο γι΄ αυτόν, μία απόλυτη ύπαρξη, να αναστείλει τη συνείδηση της προσωπικότητας, αφού σ’ αυτόν συγκλίνουν όλες οι γραμμές της πνευματικής βαρύτητας. Και καθ’ όλη τη διάρκεια των πληρώσεων αυτών, η εστία του πνευματικού φωτός στον κεντρικό Παράδεισο δε σκιάστηκε ποτέ και η επαφή του Υιού με τη συμπαντική πνευματική βαρύτητα δεν ατόνησε.
7:5.7 (87.1) Οι ενσαρκώσεις του Αιώνιου Υιού στη Χαβόνα είναι πέρα από τις δυνατότητες της ανθρώπινης φαντασίας . Ήταν υπερφυσικές. Τις επισώρευσε στην εμπειρία ολόκληρης της Χαβόνα, τότε και αργότερα, αλλά δεν γνωρίζουμε αν πρόσθεσε κάτι στην πιθανή εμπειρική δυνατότητα της ύπαρξής του. Αυτό εμπίπτει στο μυστήριο της επιφοίτησης των Υιών του Παραδείσου. Πιστεύουμε, πάντως, πως οτιδήποτε απέκτησε ο Αιώνιος Υιός από τις επιφοιτήσεις αυτές, το διατήρησε για πάντα. Δεν γνωρίζουμε, όμως, τι είναι αυτό.
7:5.8 (87.2) Όσο κι’ αν μας είναι δύσκολο να κατανοήσουμε τις ενσαρκώσεις του Δεύτερου Προσώπου του Θείου, σαφώς κατανοούμε την ενσάρκωση στη Χαβόνα ενός Υιού του Αιώνιου Υιού, ο οποίος κυριολεκτικά διαπέρασε τα κυκλώματα του κεντρικού σύμπαντος και ουσιαστικά μοιράστηκε τις εμπειρίες αυτές, οι οποίες αποτελούν την προετοιμασία ενός ανερχόμενου προκειμένου να κατακτήσει το Θείο. Αυτός ήταν ο Αρχικός Μιχαήλ, ο πρωτότοκος Υιός του Δημιουργού, που έζησε τη ζωή των ανελισσομένων οδοιπόρων από κύκλωμα σε κύκλωμα, ταξιδεύοντας ο ίδιος σε μία φάση κάθε κύκλου μαζί τους, την εποχή του Γκρανφάντα, του πρώτου από τους θνητούς που κατέκτησε τη Χαβόνα.
7:5.9 (87.3) Οτιδήποτε άλλο και αν απεκάλυψε αυτός ο πρώτος Μιχαήλ, έκανε πραγματική την υπερφυσική ενσάρκωση του Υιού – Μητέρα στα πλάσματα της Χαβόνα. Τόσο πραγματική, που έκτοτε κάθε οδοιπόρος του χρόνου που εμπλέκεται στη διαδικασία δημιουργίας των κυκλωμάτων της Χαβόνα αγαλλιάζει και ενδυναμώνεται, γνωρίζοντας ότι ο Αιώνιος Υιός του Θεού επτά φορές αποποιήθηκε τη δύναμη και τη δόξα του Παραδείσου για να συμμετάσχει στην εμπειρία των οδοιπόρων του χωροχρόνου στα επτά κυκλώματα της προοδευτικής κατάκτησης της Χαβόνα.
7:5.10 (87.4) Ο Αιώνιος Υιός είναι το πρότυπο της έμπνευσης για όλους τους Υιούς του θεού που ενσαρκώνονται στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος. Οι συντονισμένοι Υιοί του Δημιουργού και οι συνεργαζόμενοι Δεσπότες Υιοί, μαζί με άλλες, μη αποκαλυφθείσες τάξεις Υιών, συμμετέχουν στη θαυμάσια αυτή απόφαση να πληρώσουν δια του εαυτού τους τις ποικίλες τάξεις των ζώντων πλασμάτων, ως πλάσματα και αυτοί. Για το λόγο αυτό πνευματικά, εξ αιτίας της φυσικής συγγένειας και της προέλευσης γίνεται αληθές το ότι με την ενσάρκωση κάθε Υιού του θεού στους κόσμους του διαστήματος και μέσω των ενσαρκώσεων αυτών ο Αιώνιος Υιός πληροί δια του εαυτού του τα έλλογα όντα των συμπάντων.
7:5.11 (87.5) Κατά πνεύμα και κατά φύση, αν όχι καθ’ όλες τις ιδιότητες, κάθε Υιός του Παραδείσου είναι μία τέλεια, θεία απεικόνιση του Πρωταρχικού Υιού. Είναι απολύτως αληθές ότι όποιος είδε έναν Υιό του Παραδείσου είδε τον Αιώνιο Υιό του Θεού.
7:6.1 (87.6) Η έλλειψη γνώσης πάνω στην ύπαρξη των πολλαπλών Υιών του Θεού είναι η πηγή της μεγάλης σύγχυσης της Ουράντια. Και η άγνοια αυτή διατηρείται στην ύπαρξη δηλώσεων όπως τα πρακτικά μιας συνέλευσης των θείων αυτών οντοτήτων: «Όταν οι Υιοί του Θεού ανήγγειλαν τη χαρά και όλα τα Πρωινά Αστέρια τραγούδησαν.» Κάθε χιλιετηρίδα συμβατικού χρόνου, σε κάθε τομέα, οι διάφορες τάξεις των Θείων Υιών συγκεντρώνονται για τις περιοδικές συνελεύσεις τους.
7:6.2 (87.7) Ο Αιώνιος Υιός είναι η ατομική πηγή των υψηλών ιδιοτήτων του ελέους και της προσφοράς που τόσο πλούσια χαρακτηρίζουν όλες τις τάξεις των κατερχομένων Υιών του θεού κατά τη δράση τους σε ολόκληρη τη δημιουργία. Ως άπασα η θεία φύση, αν όχι το σύνολο των άπειρων χαρακτηριστικών, ο Αιώνιος Υιός αλάθητα μεταδίδεται στους Υιούς του Παραδείσου, που με τη σειρά τους φεύγουν από το Αιώνιο Νησί για να αποκαλύψουν τη θεία του φύση στο σύμπαν των συμπάντων.
7:6.3 (88.1) Ο Πρωταρχικός και Αιώνιος Υιός είναι η προσωποποίηση της «αρχικής», πλήρους και άπειρης σκέψης του Πατέρα του Σύμπαντος. Κάθε φορά που ο Πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός από κοινού διατυπώνουν μία καινούργια, αυθεντική, ίδια, μοναδική και απόλυτη προσωπική σκέψη, αυτήν ακριβώς τη στιγμή, η δημιουργική αυτή ιδέα προσωποποιείται τέλεια και οριστικά στην ύπαρξη και στην προσωπικότητα ενός νέου και αυθεντικού Υιού του Δημιουργού. Σε πνευματική φύση, θεία σοφία και συντονισμένη δημιουργική δύναμη, αυτοί οι Υιοί του Δημιουργού είναι δυνητικά ισοδύναμοι με τον θεό-Πατέρα και τον θεό-Υιό.
7:6.4 (88.2) Οι Υιοί του Δημιουργού πηγαίνουν από τον Παράδεισο στα σύμπαντα του χρόνου και, με τη συνεργασία των ελεγκτικών και δημιουργικών δυνάμεων της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου ολοκληρώνουν την οργάνωση των τοπικών συστημάτων της προοδευτικής εξέλιξης. Οι Υιοί αυτοί δεν είναι προσαρτημένοι, ούτε απασχολούνται με τον κεντρικό και συμπαντικό έλεγχο της ύλης, του νου και του πνεύματος. Η δημιουργική τους δραστηριότητα περιορίζεται από την προ-ύπαρξη, την προτεραιότητα και την πρωτοκαθεδρία της Αρχικής Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου και των συντονισμένων Απολύτων του. Οι Υιοί αυτοί μπορούν να διαχειρισθούν μόνον εκείνα που οι ίδιοι δημιουργούν. Η απόλυτη διαχείρηση ενυπάρχει στην προτεραιότητα της ύπαρξης και δεν διαχωρίζεται από την αιώνια παρουσία. Ο πατέρας παραμένει πρωταρχικός στα σύμπαντα.
7:6.5 (88.3) Όπως οι Υιοί του Δημιουργού προσωποποιούνται από τον Πατέρα και τον Υιό, έτσι και οι Δεσπόζοντες Υιοί προσωποποιούνται από τον Υιό και το πνεύμα. Αυτοί είναι οι Υιοί οι οποίοι, με τις ενσαρκώσεις τους σε θνητούς, κερδίζουν το δικαίωμα να λειτουργούν ως κριτές διάσωσης στις δημιουργίες του χώρου και του χρόνου.
7:6.6 (88.4) Ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα ενώνονται επίσης για να προσωποποιήσουν την πολύπλευρη Αγία Τριάδα των Διδασκάλων Υιών, οι οποίοι επιβλέπουν το μεγάλο σύμπαν ως ουράνιοι δάσκαλοι όλων των οντοτήτων, ανθρώπινων και θείων. Και υπάρχουν πολυάριθμες τάξεις Υιών του Παραδείσου που δεν έχουν ακόμη γνωρίσει οι θνητοί της Ουράντια.
7:6.7 (88.5) Μεταξύ του Πρωταρχικού Υιού-Μητέρα και των τάξεων αυτών των Υιών του Παραδείσου που είναι διασκορπισμένοι σε ολόκληρη τη δημιουργία, υπάρχει ένας άμεσος και αποκλειστικός δίαυλος επικοινωνίας, ένας δίαυλος η λειτουργία του οποίου ενυπάρχει στην ποιότητα της πνευματικής συγγένειας που τους ενώνει με δεσμά απόλυτης, σχεδόν, πνευματικής σχέσης. Το κύκλωμα αυτό της σχέσης μεταξύ των Υιών είναι εντελώς διαφορετικό από το συμπαντικό κύκλωμα της πνευματικής βαρύτητας, το οποίο επίσης εστιάζεται στο πρόσωπο της Δεύτερης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Όλοι οι Υιοί του Θεού που έλκουν την προέλευσή τους από τα πρόσωπα των θεοτήτων του Παραδείσου βρίσκονται σε άμεση και διαρκή επικοινωνία με τον Αιώνιο Θεό-Μητέρα. Και η επικοινωνία αυτή πραγματοποιείται στιγμιαία. Είναι ανεξάρτητη από τον χρόνο, αν και ορισμένες φορές περιορίζεται από την απόσταση.
7:6.8 (88.6) Ο Αιώνιος Υιός δεν έχει μόνο, πάντοτε, γνώση πάνω στην κατάσταση, τις σκέψεις και τις ποικίλες δραστηριότητες όλων των τάξεων των Υιών του Παραδείσου, αλλά διαθέτει επιπλέον τέλεια γνώση, κάθε στιγμή, πάνω σε οτιδήποτε έχει πνευματική αξία και υπάρχει στην καρδιά όλων των πλασμάτων της αρχικής, κεντρικής δημιουργίας της αιωνιότητας καθώς και στις δευτερεύουσες, χρονικά, δημιουργίες των ισόβαθμων Υιών του Δημιουργού.
7:7.1 (88.7) Ο Αιώνιος Υιός είναι μία ολοκληρωμένη, αποκλειστική, συμπαντική και τελική αποκάλυψη του πνεύματος και της προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος. Όλη η γνώση για τον Πατέρα του Σύμπαντος και κάθε πληροφορία που τον αφορά πρέπει να προέρχεται από τον Αιώνιο Υιό και τους Παραδείσιους Υιούς του. Ο Αιώνιος Υιός έρχεται από την αιωνιότητα και ολοκληρωτικά, χωρίς καμία πνευματική επιφύλαξη, είναι ένα με τον Πατέρα. Σε πνευματική προσωπικότητα είναι ισόβαθμοι. Σε θειότητα είναι πανομοιότυποι.
7:7.2 (89.1) Ο χαρακτήρας του θεού δεν θα μπορούσε, ουσιαστικά, να βελτιωθεί στο πρόσωπο του Υιού, αφού ο Θείος Πατέρας είναι άπειρα τέλειος, ο χαρακτήρας του, όμως, αυτός και η προσωπικότητά του ενισχύονται δια της αφαίρεσης του μη-προσωπικού και μη-πνευματικού, προκειμένου να αποκαλυφθούν στα πλάσματα της δημιουργίας. Η Πρωταρχική Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι πολύ περισσότερο από μία προσωπικότητα, όλες όμως οι πνευματικές ιδιότητες της πατρικής προσωπικότητας της Πρωταρχικής Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου είναι πνευματικά παρούσες στην απόλυτη προσωπικότητα του Αιώνιου Υιού.
7:7.3 (89.2) Ο Πρωταρχικός Υιός και οι Υιοί του έχουν αναλάβει το έργο της αποκάλυψης στο σύμπαν της πνευματικής και προσωπικής φύσης του Πατέρα, σε ολόκληρη τη δημιουργία. Στο κεντρικό σύμπαν, στα υπερσύμπαντα, στα τοπικά σύμπαντα, ή στους κατοικημένους πλανήτες υπάρχει ένας Υιός του Παραδείσου ο οποίος αποκαλύπτει τον τρόπο της προσέγγισης των θνητών προς τον Πατέρα του Σύμπαντος. Ακόμα κι’ εμείς, με την υψηλή προέλευση, κατανοούμε τον Πατέρα πληρέστερα καθώς μελετούμε την αποκάλυψη του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του στον Αιώνιο Υιό και τους Υιούς του Αιώνιου Υιού.
7:7.4 (89.3) Ο Πατέρας κατεβαίνει σ’ εσάς ως οντότητα μόνο μέσω των Θείων Υιών του Αιώνιου Υιού. Και εσείς φθάνετε στον Πατέρα με τον ίδιο τρόπο διαβίωσης. Ανέρχεστε στον Πατέρα με την καθοδήγηση αυτής της ομάδας των θείων Υιών. Και τούτο παραμένει αληθές, παρά το γεγονός ότι αυτή καθ’ εαυτή η προσωπικότητά σας είναι μία άμεση χορήγηση του Συμπαντικού Πατέρα.
7:7.5 (89.4) Σε όλες αυτές τις ευρύτερες δραστηριότητες της πνευματικά απέραντης διακυβέρνησης του Αιώνιου Υιού, μην ξεχνάτε ότι ο Υιός είναι ένα πρόσωπο, όπως ακριβώς και κατ’ ουσίαν ο Πατέρας είναι πρόσωπο. Πράγματι, για τα πλάσματα της ανθρώπινης κατηγορίας ο Αιώνιος Υιός θα προσεγγισθεί καλύτερα απ’ όσο ο Πατέρας του Σύμπαντος. Στην πρόοδο των οδοιπόρων του χρόνου μέσα στα κυκλώματα της Χαβόνα θα μπορέσετε να προσεγγίσετε τον Υιό πολύ πριν αποδειχθείτε έτοιμοι να διακρίνετε τον Πατέρα.
7:7.6 (89.5) Περισσότερα πάνω στον χαρακτήρα και την ελεήμονα φύση του Αιώνιου Υιού της ευσπλαχνίας θα αντιληφθείτε καθώς θα διαλογίζεσθε πάνω στην αποκάλυψη αυτή των θείων ιδιοτήτων, η οποία εκπονήθηκε σαν προσφορά αγάπης από το δικό σας Υιό του Δημιουργού , ο οποίος κάποτε υπήρξε Υιός του Ανθρώπου επί της γης και που τώρα κυριαρχει ψηλά στο τοπικό σας σύστημα – ο Υιός του Ανθρώπου και ο Υιός του θεού.
7:7.7 (89.6) (Συντάχθηκε από ένα Θείο Σύμβουλο επιφορτισμένο να διατυπώσει την έκθεση αυτή που απεικονίζει τον Αιώνιο Υιό του Παραδείσου.)