Księga Urantii
CZĘŚĆ II
Przygotowano pod nadzorem korpusu osobowości z wszechświata lokalnego Nebadonu, działających z upoważnienia Gabriela z Salvingtonu.
Księga Urantii
Przekaz 32
32:0.1 (357.1) WSZECHŚWIAT lokalny jest dziełem rajskiego Syna Stwórcy klasy Michała. Składa się on ze stu konstelacji, z których każda zawiera sto systemów światów zamieszkałych. Każdy system będzie w końcu zawierał około tysiąca sfer zamieszkałych.
32:0.2 (357.2) Wszystkie wszechświaty czasu i przestrzeni są ewolucyjne. Stwórczy plan Rajskich Michałów zawsze idzie drogą stopniowego rozwoju i postępowej ewolucji natur materialnych oraz zdolności intelektualnych i duchowych różnorodnych istot, zamieszkujących rozmaite rodzaje sfer, z jakich składa się wszechświat lokalny.
32:0.3 (357.3) Urantia należy do wszechświata lokalnego, którego władcą jest Bóg-człowiek z Nebadonu, Jezus z Nazaretu, Michał z Salvingtonu. I wszystkie plany Michała, dotyczące wszechświata lokalnego, zyskały pełną aprobatę Rajskiej Trójcy, zanim jeszcze zaczął on swą najwyższą, kosmiczną przygodę.
32:0.4 (357.4) Synowie Stwórcy mogą wybierać domeny swych stwórczych poczynań, jednak te materialne kreacje zostały wpierw zaprojektowane i obmyślane przez Rajskich Architektów Wszechświata Nadrzędnego.
32:1.1 (357.5) Operowanie przestrzenią-siłą i energiami podstawowymi, poprzedzające powstanie wszechświata, jest funkcją Rajskich Nadrzędnych Organizatorów Siły; jednak odchodzą oni z domen superwszechświatowych, kiedy energia powstająca zacznie reagować na grawitację lokalną albo liniową i oddają sprawy w ręce dyspozytorów mocy danego superwszechświata.
32:1.2 (357.6) Ci dyspozytorzy mocy działają sami w przedmaterialnych a posiłowych stadiach stwarzania wszechświata lokalnego. Syn Stwórca nie może rozpocząć organizowania wszechświata, dopóki dyspozytorzy mocy nie zaktywizują energii kosmicznych w takim stopniu, aby zapewnić materialne podwaliny – dosłownie słońca i sfery materialne – dla powstającego wszechświata.
32:1.3 (357.7) Wszystkie wszechświaty lokalne posiadają taki sam w przybliżeniu potencjał energii, aczkolwiek różnią się znacznie w swych materialnych rozmiarach i mogą się różnić, od czasu do czasu, w swej zawartości materii widzialnej. Ładunek mocy i potencjalne wyposażenie wszechświata lokalnego w materię zależy od funkcjonowania dyspozytorów mocy oraz ich poprzedników, jak również od działania Syna Stwórcy oraz naturalnych cech kontroli fizycznej, w jaką są wyposażeni jego stwórczy asystenci.
32:1.4 (358.1) Ładunek energii wszechświata lokalnego stanowi w przybliżeniu jedną stutysięczną wyposażenia siły tego superwszechświata, do którego wszechświat należy. W przypadku waszego wszechświata lokalnego, Nebadonu, jego zmaterializowana masa jest nieco mniejsza. Określając fizycznie, Nebadon posiada całe fizyczne wyposażenie energii i materii, znajdujące się w dowolnej kreacji lokalnej Orvontonu. Jedyne fizyczne ograniczenie rozwojowej ekspansji wszechświata Nebadonu polega na ilościowym ładunku przestrzeni-energii, trzymanej w ujęciu kontroli grawitacyjnej przez współpracujące ze sobą moce i osobowości zespolonego mechanizmu wszechświata.
32:1.5 (358.2) Kiedy energia-materia osiąga pewne stadium materializacji masy, pojawia się na scenie Rajski Syn Stwórca, w towarzystwie Stwórczej Córki Nieskończonego Ducha. Wraz z przybyciem Syna Stwórcy, zaczynają się prace nad sferą zaprojektowaną, która ma być światem zarządu planowanego wszechświata lokalnego. Taka kreacja lokalna rozwija się przez długie epoki, stabilizują się słońca, formują się planety i krążą po swych orbitach, podczas gdy wciąż trwa praca nad tworzeniem światów zaprojektowanych, które mają służyć jako zarządy konstelacji i stolice systemów.
32:2.1 (358.3) W organizacji wszechświata, Synów Stwórców poprzedzają dyspozytorzy mocy i inne istoty, pochodzące od Trzeciego Źródła i Centrum. Z tak wcześniej zorganizowanych energii kosmicznych, wasz Syn Stwórca, Michał, stworzył domeny zamieszkałe wszechświata Nebadonu i troskliwie zajmuje się ich administracją. Z istniejącej uprzednio energii ci Boscy Synowie materializują materią widzialną, planują istoty żywe a we współpracy z wszechświatową obecnością Nieskończonego Ducha, tworzą zróżnicowaną świtę osobowości duchowych.
32:2.2 (358.4) Dyspozytorzy mocy i kontrolerzy energii, których materialne prace wstępne nad organizacją wszechświata na długo poprzedzają działalność Syna Stwórcy, służą później w doskonałym związku z tym Synem Wszechświatowym, pozostając z nim na zawsze związani w procesie kontroli tych energii, które pierwotnie zorganizowali i objęli obwodem. Na Salvingtonie działa teraz ta sama setka centrów mocy, która współpracowała z waszym Synem Stwórcą w procesie wstępnego formowania wszechświata lokalnego.
32:2.3 (358.5) Pierwszy w Nebadonie, kompletny akt materialnego stworzenia, polegał na zorganizowaniu świata zarządu, zaprojektowanej sfery Salvington, razem z jego satelitami. Od czasu wstępnych czynności centrów mocy i kontrolerów fizycznych, do przybycia żywego personelu na ukończone sfery Salvingtonu, upłynęło nieco ponad miliard lat waszego obecnego czasu planetarnego. Zaraz po zbudowaniu Salvingtonu, stworzono sto światów zarządu dla projektowanych konstelacji oraz dziesięć tysięcy sfer zarządu dla planowanych lokalnych systemów kontroli planetarnej i administracji, wraz z ich zaprojektowanymi satelitami. Te zaprojektowane światy przystosowane są do zamieszkania zarówno przez osobowości materialne jak i duchowe, jak również przez pośrednie między nimi, morontialne albo przejściowe stadia bytu.
32:2.4 (359.1) Salvington, stolica Nebadonu, usytuowany jest dokładnie w centrum energii-masy wszechświata lokalnego. Wasz wszechświat lokalny nie jest jednak odrębną jednostką astronomiczną, choć duży układ istnieje w jego materialnym centrum.
32:2.5 (359.2) Salvington jest osobistą siedzibą Michała z Nebadonu, jednak nie zawsze można go tam zastać. Podczas niezakłóconego funkcjonowania waszego wszechświata lokalnego, stała obecność Syna Stwórcy na sferze stołecznej nie jest konieczna, ale inaczej bywało we wczesnych epokach organizacji materialnej. Syn Stwórca nie może opuścić swego świata zarządu tak długo, aż nie zostanie zakończona grawitacyjna stabilizacja domeny, w wyniku materializacji odpowiedniej ilości energii, aby umożliwić różnym orbitom i układom wzajemnie równoważenie się, dzięki materialnemu przyciąganiu.
32:2.6 (359.3) Materialny plan wszechświata zostaje w pewnym czasie zrealizowany a Syn Stwórca, w powiązaniu ze Stwórczym Duchem, zaczyna realizację swego planu stwarzania życia; po czym ta reprezentantka Nieskończonego Ducha rozpoczyna funkcjonować we wszechświecie jako odrębna, stwórcza osobowość. Gdy pierwszy akt stwórczy zostaje wyrażony i spełniony, powołana zostaje do bytu Gwiazda Jasna i Poranna, uosobienie pierwszej idei tożsamości i ideału boskości. Jest to główny administrator wszechświata, osobisty asystent Syna Stwórcy, ktoś podobny do niego we wszystkich aspektach charakteru, chociaż znacznie ograniczony w atrybutach boskości.
32:2.7 (359.4) I teraz, gdy istnieje już prawa ręka, pomocnik i główny administrator Syna Stwórcy, następuje powoływanie do bytu szerokiego wachlarza wspaniałych i zróżnicowanych istot. Przybywa synów i córek wszechświata lokalnego i niebawem taka kreacja ma swój rząd, rozciągający się od najwyższych rad wszechświata do ojców konstelacji i władców systemów lokalnych – tych skupisk światów, które mają stać się ojczyzną różnych gatunków istot śmiertelnych, obdarzonych wolą; a każdy z takich światów będzie rządzony przez Księcia Planetarnego.
32:2.8 (359.5) I potem, gdy taki wszechświat jest w pełni zorganizowany i doskonale prowadzony, Syn Stwórca przystępuje do realizacji Ojcowskiej propozycji – stworzenia człowieka śmiertelnego na ich boskie podobieństwo.
32:2.9 (359.6) Organizacja planet mieszkalnych nadal trwa w Nebadonie, jako że wszechświat ten jest doprawdy młodym skupiskiem gwiezdnych i planetarnych domen Orvontonu. Ostatni rejestr podaje, że w Nebadonie jest 3.840.101 planet zamieszkałych a Satania, lokalny system waszego świata, jest całkiem typowym systemem.
32:2.10 (359.7) Satania nie jest jednolitym systemem fizycznym, pojedynczą jednostką astronomiczną. Jej 619 zamieszkałych światów znajduje się w ponad pięciuset różnych układach materialnych. Tylko pięć z nich posiada więcej niż dwa zamieszkałe światy a tylko jeden ma cztery zaludnione planety, podczas gdy czterdzieści sześć układów ma dwa zamieszkałe światy.
32:2.11 (359.8) System światów zamieszkałych Satanii jest znacznie oddalony od Uversy i tej wielkiej grupy słońc, która pełni funkcję materialnego i astronomicznego centrum siódmego superwszechświata. Z Jerusem, stolicy Satanii, jest ponad dwieście tysięcy lat świetlnych do fizycznego centrum superwszechświata Orvontonu, leżącego bardzo daleko stąd, na zagęszczonej średnicy Drogi Mlecznej. Satania leży na peryferiach wszechświata lokalnego a Nebadon jest teraz daleko na skraju Orvontonu. Z najbardziej oddalonego systemu światów zamieszkałych jest do centrum superwszechświata nieco mniej niż dwieście pięćdziesiąt tysięcy lat świetlnych.
32:2.12 (360.1) Wszechświat Nebadon znajduje się teraz na południowo-wschodniej części orbity, krążąc wokół superwszechświata Orvontonu. Najbliższe, sąsiednie wszechświaty to: Avalon, Henselon, Sanselon, Portalon, Wolvering, Fanoving i Alvoring.
32:2.13 (360.2) Ewolucja wszechświata lokalnego to długa historia. Przekazy mające do czynienia z superwszechświatem wprowadziły w ten temat, kontynuują go przekazy w tej części, traktujące o kreacjach lokalnych, podczas gdy dalsze przekazy, dotyczące historii i przeznaczenia Urantii, dokończą opowieści. Jednak, aby właściwie zrozumieć przeznaczenie śmiertelników z tej kreacji lokalnej, musicie zgłębić narracje o życiu i naukach waszego Syna Stwórcy, jak kiedyś żył życiem człowieka, w formie ciała materialnego, na waszym własnym świecie ewolucyjnym.
32:3.1 (360.3) Jedyną doskonale niezmienną kreacją jest Havona, wszechświat centralny, stworzony bezpośrednio myślą Ojca Wszechświatowego i słowem Wiecznego Syna. Havona jest egzystencjalnym, doskonałym i kompletnym wszechświatem, otaczającym miejsce pobytu wiecznych Bóstw, centrum wszystkich rzeczy. Kreacje siedmiu superwszechświatów są skończone, ewolucyjne i wciąż się rozwijają.
32:3.2 (360.4) Wszystkie materialne układy czasu i przestrzeni mają ewolucyjne pochodzenie. Nie są nawet materialnie ustabilizowane, zanim nie wejdą na stabilne orbity swego superwszechświata. Tak samo wszechświat lokalny nie wchodzi w erę światłości i życia, dopóki jego materialne możliwości ekspansji i rozwoju nie zostaną wyczerpane a status duchowy wszystkich jego zamieszkałych światów nie zostanie na zawsze ustalony i ustabilizowany.
32:3.3 (360.5) Doskonałość osiągana jest stopniowo, za wyjątkiem wszechświata centralnego. W kreacji centralnej mamy wzór doskonałości, ale wszystkie inne domeny muszą osiągać doskonałość metodami określonymi dla rozwoju tych właśnie światów czy wszechświatów. A plany Synów Stwórców charakteryzują się nieskończoną wręcz różnorodnością, gdy idzie o organizację, rozwój, porządek i stabilizację poszczególnych wszechświatów lokalnych.
32:3.4 (360.6) Każdy wszechświat lokalny jest w pewnym sensie duplikatem organizacji administracyjnej kreacji centralnej czy wzorcowej, za wyjątkiem obecności bóstwa Ojca. Chociaż Ojciec Wszechświatowy obecny jest osobiście w zamieszkałym wszechświecie, nie zamieszkuje on umysłów istot pochodzących z tego wszechświata tak literalnie, jak mieszka w duszach śmiertelników czasu i przestrzeni. Wydaje się, że istnieje wszechmądra równowaga w dopasowaniu i regulacji spraw duchowych rozległej kreacji. We wszechświecie centralnym Ojciec jest jako taki osobiście obecny, ale nie ma go w umysłach dzieci tej doskonałej kreacji; we wszechświatach przestrzennych Ojca nie ma jako osoby, ale jest reprezentowany przez swych Synów Władców, podczas gdy jest intymnie obecny w umysłach swoich śmiertelnych dzieci, reprezentowany duchowo przez przedosobową obecność Nieodgadnionych Monitorów, które mieszkają w umysłach takich obdarzonych wolą istot.
32:3.5 (360.7) W zarządzie wszechświata lokalnego przebywają wszyscy stwórcy i osobowości stwórcze, reprezentujące niezależną władzę i autonomię zarządzania, za wyjątkiem osobistej obecności Ojca Wszechświatowego. We wszechświecie lokalnym można znaleźć jakąś cechę wszystkich istot oraz kogoś z każdej klasy istot inteligentnych, jakie istnieją we wszechświecie centralnym, za wyjątkiem Ojca Wszechświatowego. Chociaż Ojciec Wszechświatowy nie jest osobiście obecny we wszechświecie lokalnym, jest on osobiście reprezentowany przez Syna Stwórcę – z początku namiestnika Boga a później najwyższego i nieograniczonego władcę na swoich własnych prawach.
32:3.6 (361.1) Im niżej schodzimy na skali życia, tym trudniejsza staje się lokalizacja niewidzialnego Ojca oczami wiary. Istotom niższym – a czasami nawet wyższym osobowościom – trudno jest wyobrazić sobie Ojca Wszechświatowego w jego Synach Stwórcach. I tak, do czasu ich duchowego wyniesienia, kiedy to doskonałość rozwoju umożliwi im dostrzeżenie Boga w jego osobie, trudzą się podczas postępu, doznają wątpliwości duchowych, popadają w dezorientację i tym samym odsuwają się od progresywnych celów duchowych swego czasu i swego wszechświata. W ten sposób tracą zdolność widzenia Ojca, gdy widzą Syna Stwórcę. Najpewniejszą ostoją istoty, kiedy długo próbuje dotrzeć do Ojca, w tym czasie, kiedy naturalne warunki jej to uniemożliwiają, jest wytrwałe trzymanie się prawdy-faktu o obecności Ojca w jego Synach. Literalnie i symbolicznie, duchowo i osobiście, Ojciec i Synowie są jednością. Jest faktem, że kto ujrzał Syna Stwórcę, ujrzał też Ojca.
32:3.7 (361.2) Zrównoważenie i niezawodność osobowości z danego wszechświata zależy z początku jedynie od stopnia ich pokrewieństwa z Bóstwem. Kiedy istota swym pochodzeniem odbiega odpowiednio daleko od początkowych i Boskich Źródeł, czy to mamy do czynienia z Synami Boga czy istotami posługującymi, należącymi do Nieskończonego Ducha, zwiększa się możliwość dysharmonii, dezorientacji a czasami buntu – grzechu.
32:3.8 (361.3) Za wyjątkiem doskonałych istot, pochodzących od Bóstwa, wszystkie obdarzone wolą istoty w superwszechświatach są ewolucyjne w swej naturze i zaczynają od niskiego stanu, posuwając się wciąż ku górze, w rzeczywistości do wewnątrz. Nawet wysokie osobowości duchowe wciąż się wznoszą na skali życia, przez progresywne transponowanie od życia do życia i ze sfery do sfery. W wypadku tych istot, które posiadają Nieodgadnione Monitory, nie istnieją doprawdy ograniczenia w sprawie ewentualnych wyżyn ich duchowego wznoszenia się i wszechświatowych osiągnięć.
32:3.9 (361.4) Doskonałość istot czasu, kiedy w końcu zostanie osiągnięta, jest w pełni nabyta, jest prawdziwą zdobyczą osobowości. Podczas gdy czynniki łaski stanowią tutaj szczodrą domieszkę, tym niemniej sukcesy istoty są wynikiem jej indywidualnych wysiłków i faktycznego życia, reagowania osobowości na istniejące otoczenie.
32:3.10 (361.5) Fakt zwierzęcego, ewolucyjnego pochodzenia, z wszechświatowego punktu widzenia nie stanowi piętna dla żadnej osobowości, jako że jest to jedyna metoda wytwarzania jednego z dwu podstawowych gatunków skończonych, inteligentnych, wolą obdarzonych istot. Kiedy osiąga się wyżyny perfekcji i wieczności, stanowi to większy zaszczyt dla tych, którzy zaczynali od dołu, którzy z radością wspinali się po drabinie życia, szczebel po szczeblu i którzy, gdy osiągną wyżyny chwały, będą mieli doświadczenie osobiste będące ucieleśnieniem faktycznej wiedzy o każdym stadium życia, od dołu do samego szczytu.
32:3.11 (361.6) We wszystkim tym ukazuje się mądrość Stwórców. Dla Ojca Wszechświatowego byłoby równie łatwe zrobić ze wszystkich śmiertelników istoty doskonałe, przydać im doskonałość Boskim słowem. Ale to pozbawiłoby te istoty ich cudownych przeżyć, przygody i uczenia się w trakcie ich długiego, stopniowego wspinania się do wewnątrz, pozbawiłoby je tych doświadczeń, jakie mają tylko ci, którzy są na tyle szczęśliwi, że zaczynają od samego dna żywego bytu.
32:3.12 (362.1) Wszechświaty okrążające Havonę posiadają akurat odpowiednią ilość doskonałych istot, żeby dostarczyć wzorów nauczycieli-przewodników dla tych, którzy się wznoszą ewolucyjnymi stopniami życia. Empiryczna natura osobowości typu ewolucyjnego jest naturalnym, kosmicznym dopełnieniem zawsze doskonałych natur istot Raju-Havony. W rzeczywistości, zarówno doskonałe jak i doprowadzone do doskonałości istoty są niekompletne pod względem skończonej pełni. Jednak w dopełniającym się związku egzystencjalnie doskonałych istot systemu Raj-Havona, oraz doprowadzonych empirycznie do doskonałości finalistów, wznoszących się z wszechświatów ewolucyjnych, oba rodzaje istot znajdują wyzwolenie z nieodłącznych im ograniczeń, tym samym mogą razem próbować wznieść się na wspaniałe wyżyny ostatecznego statusu istoty.
32:3.13 (362.2) Te sprawy, tak jak dotyczą istot, są wszechświatowymi następstwami akcji i reakcji w obrębie Bóstwa Siedmiorakiego, w którym wieczna boskość Rajskiej Trójcy połączona jest z rozwijającą się boskością Najwyższych Stwórców wszechświatów czasu-przestrzeni, w aktualizującym swą moc Bóstwie Istoty Najwyższej, z nią i poprzez nią.
32:3.14 (362.3) Bosko doskonała istota oraz doprowadzona do doskonałości istota ewolucyjna są równe w zakresie potencjału boskości, ale różnią się klasą. Jedna musi polegać na drugiej, aby osiągnąć najwyższość służby. Ewolucyjne superwszechświaty zależą od doskonałej Havony, dającej końcowe nauczanie ich wznoszącym się obywatelom, ale doskonały wszechświat centralny tak samo potrzebuje istnienia doskonalących się superwszechświatów, aby zaspokoić potrzeby pełnego rozwoju jego zstępującym mieszkańcom.
32:3.15 (362.4) Dwa zasadnicze przejawy rzeczywistości skończonej, doskonałość wrodzona i doskonałość rozwinięta, czy to w osobowościach czy we wszechświatach, są skoordynowane, wzajemnie zależne i zintegrowane. Jedna potrzebuje drugiej, aby osiągnąć pełnię działania, służby i przeznaczenia.
32:4.1 (362.5) Nie należy żywić idei, że skoro Ojciec Wszechświatowy rozdał tak wiele z siebie i ze swych mocy innym, pozostaje on cichym i bezczynnym członkiem partnerstwa Bóstwa. Oprócz domen osobowości i obdarzania Dostrajaczami, jest on faktycznie najmniej aktywny z Rajskich Bóstw, dlatego, że pozwala swym partnerom, swym Synom i licznym stworzonym istotom inteligentnym, robić tak wiele, aby realizować jego wieczny cel. Jest on cichym członkiem stwórczego tria tylko dlatego, że nigdy nie robi tego, co może zrobić ktokolwiek z partnerskich lub podporządkowanych mu towarzyszy.
32:4.2 (362.6) Bóg dobrze rozumie, że każda istota inteligentna chce działać i doświadczać, dlatego też w każdej sytuacji, czy to mającej do czynienia z przeznaczeniem wszechświata, czy z dobrem najniższej ze stworzonych istot, Bóg zaprzestaje działania, oddając je plejadzie istot i osobowości Stwórczych, które nieodmiennie wkraczają pomiędzy niego a jakąkolwiek daną sytuację wszechświatową czy zdarzenie stwórcze. Jednak pomimo tego odsunięcia się, pomimo tego pokazu nieskończonej koordynacji, Bóg bierze udział w tych zdarzeniach, prawdziwy, literalny i osobisty, dzięki wyznaczonym przez siebie przedstawicielom i osobowościom oraz poprzez nie. W takim właśnie zespole środków i dzięki nim, Ojciec działa dla dobra całego swojego, rozległego stworzenia.
32:4.3 (363.1) W tym, co dotyczy zasad postępowania, prowadzenia i administracji wszechświata lokalnego, Ojciec Wszechświatowy działa w osobie swego Syna Stwórcy. Ojciec Wszechświatowy nigdy nie ingeruje w takie asocjacje, jak związki wzajemne Synów Bożych, powiązania grupowe osobowości Trzeciego Źródła i Centrum oraz związki pomiędzy dowolnymi innymi istotami stworzonymi, takimi jak ludzie. W takich przypadkach zawsze panuje prawo Syna Stwórcy, władza Ojców Konstelacji, Władców Systemu i Książąt Planetarnych – zarządzone drogi postępowania i procedury takiego wszechświata. Nie istnieje podział władzy; nigdy nie ma sprzecznych działań w boskiej mocy i niebiańskich celach. Bóstwa są w stanie doskonałej i wiecznej jednomyślności.
32:4.4 (363.2) Syn Stwórca sprawuje najwyższą władzę we wszystkich sprawach dotyczących relacji etycznych, związków jakiejś grupy istot z jakąkolwiek inną klasą istot, czy też związków dwu lub więcej jednostek z obrębie jakiejkolwiek danej grupy; jednak taki plan nie oznacza, że Ojciec Wszechświatowy nie może interweniować po swojemu i robić czegokolwiek, co zadowala Boski umysł, z jakąkolwiek indywidualną istotą w całym stworzeniu; odnosi się to do obecnego statusu takiej jednostki, czy jej przyszłych perspektyw, wynikających z Ojcowskiego, wiecznego planu i nieskończonego celu.
32:4.5 (363.3) W obdarzonych wolą istotach śmiertelnych Ojciec jest rzeczywiście obecny w zamieszkującym je Dostrajaczu, we fragmencie jego przedosobowego ducha; a Ojciec jest także źródłem osobowości takiej śmiertelnej, obdarzonej wolą istoty.
32:4.6 (363.4) Dostrajacze Myśli, te dary Ojca Wszechświatowego, są względnie wyizolowane; zamieszkują umysły ludzkie, ale nie mają dostrzegalnego związku ze sprawami etycznymi kreacji lokalnej. Nie są bezpośrednio skoordynowane ze służbą seraficzną czy z administracją systemu, konstelacji czy wszechświata lokalnego, ani też z rządami Syna Stwórcy, którego wola jest najwyższym prawem w jego wszechświecie.
32:4.7 (363.5) Zamieszkujące człowieka Dostrajacze to jeden z odrębnych, aczkolwiek powiązanych ze sobą sposobów kontaktu Boga z istotami całego jego nieskończonego stworzenia. W ten sposób ten, który jest niewidzialny dla śmiertelnego człowieka, objawia swoją obecność i gdyby tylko mógł, ukazałby się nam innymi jeszcze sposobami, jednak takie dalsze objawienie nie jest bosko możliwe.
32:4.8 (363.6) Możemy dostrzec i zrozumieć ten mechanizm, dzięki któremu Synowie posiadają szczegółową i kompletną wiedzę o wszechświatach podlegających ich jurysdykcji, ale nie możemy w pełni pojąć tych metod, dzięki którym Bóg jest tak dokładnie i osobiście poinformowany o szczegółach wszechświata wszechświatów, choć możemy przynajmniej rozeznać jaką drogą Ojciec Wszechświatowy może dostawać informację dotyczącą różnych istot z jego niezmierzonej kreacji i objawiać im swą obecność. Ojciec dostaje informację przez obwód osobowości, wie osobiście o wszystkich myślach i działaniach wszystkich istot ze wszystkich systemów wszystkich wszechświatów całego stworzenia. Choć nie potrafimy w pełni zrozumieć metody Bożej komunii z jego dziećmi, jesteśmy podbudowani zapewnieniem, że „Pan zna swoje dzieci” i że o każdym z nas „wie, gdzie byliśmy zrodzeni”.
32:4.9 (363.7) Ojciec Wszechświatowy jest obecny w waszym wszechświecie i w waszym sercu, określając duchowo, dzięki jednemu z Siedmiu Duchów Nadrzędnych z jego centralnego miejsca pobytu, a zwłaszcza dzięki Boskiemu Dostrajaczowi, który żyje, działa i oczekuje w głębiach śmiertelnego umysłu.
32:4.10 (363.8) Bóg nie jest osobowością egocentryczną; Ojciec szczodrze rozdaje siebie swojej kreacji i istotom stworzonym. Żyje i działa nie tylko w Bóstwach, ale także w swych Synach, którym powierzył robienie wszystkiego tego, co mogą zrobić Boskim sposobem. Ojciec Wszechświatowy naprawdę pozbawił się wszelkiej funkcji, którą może sprawować inna istota. Odnosi się to tak samo do śmiertelnego człowieka jak i do Syna Stwórcy, który zamiast Boga rządzi w stolicy wszechświata lokalnego. Widzimy więc tutaj efekt działania idealnej i nieskończonej miłości Ojca Wszechświatowego.
32:4.11 (364.1) Dzięki temu, powszechnemu obdarzaniu sobą, mamy tutaj wystarczający dowód zarówno wielkości jak i wspaniałomyślności Boskiej, Ojcowskiej natury. Jeśli Bóg nie dał czegokolwiek z siebie wszechświatowej kreacji, to z całej reszty jest rozrzutnie hojny, nadając Dostrajacze Myśli śmiertelnikom danych domen, te Nieodgadnione Monitory czasu, które tak cierpliwie zamieszkują śmiertelnych kandydatów do życia wiecznego.
32:4.12 (364.2) Ojciec Wszechświatowy wylał niejako samego siebie na całe stworzenie, aby było bogate osobowością i możliwością osiągnięć duchowych. Bóg dał nam siebie, abyśmy mogli być takimi jak on, a sobie zostawił z mocy i chwały jedynie to, co jest niezbędne dla utrzymywania tych rzeczy, które kocha i dla których właśnie wyzbył się wszystkich innych rzeczy.
32:5.1 (364.3) Istnieje wieczny i wspaniały cel marszu wszechświatów przez przestrzeń. Wszelkie wasze ludzkie trudy nie są daremne. Wszyscy jesteśmy częścią rozległego planu, gigantycznego zamierzenia, i to właśnie wielkość przedsięwzięcia uniemożliwia dostrzeżenie jego większej części kiedykolwiek i podczas jednego życia. Wszyscy jesteśmy częścią wiecznego planu, który Bogowie nadzorują i realizują. Cały cudowny i wszechświatowy mechanizm płynie majestatycznie w przestrzeni, zgodnie z muzyką grającą w takt metronomu nieskończonej myśli i wiecznego celu Pierwszego Wielkiego Źródła i Centrum.
32:5.2 (364.4) Wieczny cel wiecznego Boga jest wysokim duchowym ideałem. Wydarzenia czasu oraz trudy materialnej egzystencji są zaledwie tymczasowym pomostem, łączącym z drugą stroną, z ziemią obiecaną rzeczywistości duchowych i niebiańskiej egzystencji. Jest oczywiste, że wam śmiertelnikom trudno jest zrozumieć ideę wiecznego celu; praktycznie nie potraficie zrozumieć myślenia wieczności, czegoś, co się nigdy nie zaczyna i nigdy nie kończy. Wszystko, co znacie, ma swój koniec.
32:5.3 (364.5) Co się tyczy indywidualnego życia, trwania świata czy chronologii jakiejkolwiek serii powiązanych wzajemnie zdarzeń, wydawałoby się, że mamy do czynienia z oddzielnymi odcinkami czasu; wszystko wydaje się mieć początek i koniec. I może się zdawać, że serie takich doświadczeń, żyć, wieków i epok, gdyby je kolejno połączyć, stanowią prosty ciąg, wyodrębnione zdarzenie czasowe, momentalny przebłysk na nieskończonym obliczu wieczności. Gdy jednak popatrzymy na to wszystko spoza sceny, szersze pole widzenia i pełniejsze zrozumienie podpowiada, że takie wyjaśnienie jest nieodpowiednie, jest bez związku i zupełnie nie odnosi się do właściwej oceny sytuacji oraz nie jest skorelowane z tymi operacjami czasu, co mają za podstawę cele i fundamentalne oddziaływania wieczności.
32:5.4 (364.6) Dla wyjaśnienia tego śmiertelnemu umysłowi, mnie wydaje się bardziej odpowiednie przedstawienie wieczności jako cyklu a wiecznego celu jako nieskończonego okręgu, cyklu wieczności w pewien sposób zsynchronizowanego z przejściowymi, materialnymi cyklami czasu. Co się tyczy odcinków czasu, połączonych z cyklem wieczności i stanowiących jego część, zmuszeni jesteśmy przyznać, że takie tymczasowe epoki rodzą się, żyją i umierają tak zwyczajnie, jak się rodzą, żyją i umierają doczesne istoty. Większość ludzkich istot umiera dlatego, że nie udaje im się osiągnąć duchowego poziomu zespolenia z Dostrajaczem; metamorfoza śmierci stanowi jedyną możliwą procedurę, która może ich wyzwolić z więzów czasu i kajdan kreacji materialnej; mogą w ten sposób wejść na duchowy stopień bytu w progresywnym korowodzie wieczności. Po przeżyciu próbnego życia w czasie i materialnej egzystencji, możecie iść dalej w styczności z wiecznością, nawet jako jej część, krążąc na zawsze wraz ze światami w kosmosie po okręgu wiecznych epok.
32:5.5 (365.1) Odcinki czasu są jak przebłyski osobowości w doczesnej formie; pojawiają się na chwilę a potem znikają sprzed ludzkich oczu tylko po to, aby się zjawić ponownie w charakterze nowych aktorów i dalej trwających czynników wyższego życia, krążenia bez końca po wiecznym okręgu. Raczej trudno wyobrazić sobie wieczność jako prosty ciąg, w ograniczonym według naszych wierzeń wszechświecie, przemieszczającym się po rozległym, wydłużonym okręgu wokół centralnego miejsca zamieszkania Ojca Wszechświatowego.
32:5.6 (365.2) Szczerze mówiąc, wieczność jest niemożliwa do zrozumienia dla skończonego, czasowego umysłu. Po prostu nie możecie jej pojąć, nie możecie jej zrozumieć. Ja też nie mogę sobie w pełni jej uzmysłowić, a gdybym nawet mógł, przekazanie mojej idei umysłowi ludzkiemu byłoby niemożliwe. Tym niemniej zrobiłem, co mogłem, ażeby przedstawić co nieco z naszego punktu widzenia, przekazać wam coś z naszego zrozumienia rzeczy wiecznych. Próbuję pomóc wam skrystalizować wasze myśli na tych wartościach, które mają nieskończoną naturę i wieczne znaczenie.
32:5.7 (365.3) Jest w umyśle Boga plan, który dotyczy każdej istoty ze wszystkich, rozległych Bożych domen a plan ten jest wiecznym celem niezmierzonych możliwości, nieograniczonego postępu i niekończącego się życia. I te nieskończone skarby, leżące na tak niezrównanej drodze bytu, są dla was osiągalne!
32:5.8 (365.4) Przed wami cel wieczności! Oczekuje was przygoda osiągania boskości! Zaczął się bieg do doskonałości! Kto zechce może go zacząć, a pewne zwycięstwo ukoronuje wysiłki każdej ludzkiej istoty, która idzie z prądem wiary i zaufania, uzależniając każdy stopień tej drogi od prowadzenia przez Dostrajacza zamieszkującego człowieka i od przewodnictwa dobrego ducha Syna Wszechświata, który tak szczodrze został wylany na wszelkie ciało.
32:5.9 (365.5) [Przedstawione przez Możnego Posłańca, tymczasowo przydzielonego do Najwyższej Rady Nebadonu i wyznaczonego do tej misji przez Gabriela z Salvingtonu].
Księga Urantii
Przekaz 33
33:0.1 (366.1) PODCZAS gdy Ojciec Wszechświatowy bez wątpienia rządzi swym rozległym stworzeniem, w administracji wszechświata lokalnego działa on przez osobę Syna Stwórcy. Ojciec nie działa osobiście w administracji wszechświata lokalnego. Te sprawy zostały powierzone Synowi Stwórcy i Matce Duchowi wszechświata lokalnego, jak również licznym ich dzieciom. Plany, zasady postępowania oraz czynności administracyjne wszechświata lokalnego są formułowane i wprowadzane w życie przez tego Syna, który wspólnie ze współpracującym z nim Duchem oddał moc wykonawczą Gabrielowi a prawo sądzenia Ojcom Konstelacji, Władcom Systemu i Książętom Planetarnym.
33:1.1 (366.2) Nasz Syn Stwórca jest uosobieniem 611.121-szej oryginalnej idei nieskończonej tożsamości, pochodzącej równocześnie od Ojca Wszechświatowego i Wiecznego Syna. Michał z Nebadonu jest „jednorodzonym Synem”, uosabiającym 611.121-szą wszechświatową ideę boskości i nieskończoności. Jego główna siedziba znajduje się w trojakiej rezydencji światła na Salvingtonie. Mieszkanie to jest tak zorganizowane, gdyż Michał żył życiem wszystkich trzech stadiów bytu istoty inteligentnej: duchowym, morontialnym i materialnym. Czasem nazywa się go Chrystusem Michałem, z powodu imienia, związanego z siódmym i ostatnim obdarzeniem dokonanym przez niego na Urantii.
33:1.2 (366.3) Nasz Syn Stwórca nie jest Wiecznym Synem, nie jest egzystencjalnym, rajskim towarzyszem Ojca Wszechświatowego i Nieskończonego Ducha. Michał z Nebadonu nie jest członkiem Rajskiej Trójcy. Tym niemniej nasz Syn-Mistrz w swojej domenie posiada wszystkie te Boskie atrybuty i moce, jakie Wieczny Syn sam mógłby przejawiać, gdyby rzeczywiście przebywał na Salvingtonie i działał w Nebadonie. Michał posiada nawet dodatkową moc i władzę, ponieważ uosabia nie tylko Wiecznego Syna, ale również w pełni reprezentuje i rzeczywiście ucieleśnia obecność osobowości Ojca Wszechświatowego dla tego wszechświata lokalnego oraz w tym wszechświecie. Reprezentuje nawet Ojca-Syna. Takie związki czynią z Syna Stwórcy najpotężniejszego, najbardziej wszechstronnego i wpływowego ze wszystkich boskich istot, zdolnych do bezpośredniego zarządzania ewolucyjnymi wszechświatami i do osobistych kontaktów z niedojrzałymi istotami stworzonymi.
33:1.3 (366.4) Nasz Syn Stwórca wywiera z zarządu wszechświata lokalnego taką samą moc przyciągania duchowego – grawitacji duchowej – jaką miałby Wieczny Syn z Raju, gdyby osobiście przebywał na Salvingtonie a nawet więcej; ten Syn Wszechświatowy jest także uosobieniem Ojca Wszechświatowego dla wszechświata Nebadonu. Synowie Stwórcy są osobowymi centrami sił duchowych Rajskiego Ojca-Syna. Synowie Stwórcy są końcowym zogniskowaniem mocy-osobowości potężnych atrybutów czasowo-przestrzennych Boga Siedmiorakiego.
33:1.4 (367.1) Syn Stwórca jest namiestnikiem-uosobieniem Ojca Wszechświatowego, partnerem w boskości Wiecznego Syna i stwórczym współpracownikiem Nieskończonego Ducha. Dla naszego wszechświata i dla wszystkich jego zamieszkałych światów Syn Władca jest, praktycznie rzecz biorąc, Bogiem. Uosabia on wszystko to z Rajskich Bóstw, co rozwijający się śmiertelnicy mogą odpowiednio zrozumieć. Ten właśnie Syn i jego towarzyszka, Duch, są waszymi stwórczymi rodzicami. Dla was, Michał, Syn Stwórca, jest osobowością najwyższą a Wieczny Syn jest dla was supernajwyższą, nieskończoną osobowością Bóstwa.
33:1.5 (367.2) W osobie Syna Stwórcy mamy władcę i boskiego rodzica, który jest tak samo potężny, efektywny i dobroczynny, jak byłby Ojciec Wszechświatowy i Wieczny Syn, gdyby obaj przebywali na Salvingtonie i zajmowali się administracją wszechświata Nebadonu.
33:2.1 (367.3) Gdy obserwuje się Synów Stwórców, można zauważyć, że niektórzy bardziej przypominają Ojca, niektórzy Syna, podczas gdy jeszcze inni mają po równo cech obu nieskończonych rodziców. Nasz Syn Stwórcy bardzo wyraźnie przejawia cechy i atrybuty bardziej przypominające Wiecznego Syna.
33:2.2 (367.4) Michał postanowił zorganizować ten wszechświat lokalny a teraz rządzi w nim niepodzielnie. Jego osobista władza ograniczona jest tylko przez istniejące uprzednio obwody grawitacji, zogniskowane w Raju oraz przez klauzulę Pradawnych Czasu z rządu superwszechświata, dotyczącą wszystkich ostatecznych sądów wykonawczych związanych z likwidacją osobowości. Osobowość jest darem samego Ojca, ale Synowie Stwórcy, za aprobatą Wiecznego Syna, mogą inicjować nowe modele istot a przy roboczej współpracy swych towarzyszek-Duchów, mogą próbować nowych przekształceń energii-materii.
33:2.3 (367.5) Michał jest uosobieniem Rajskiego Ojca-Syna dla wszechświata lokalnego Nebadonu i w tym wszechświecie; kiedy zatem Stwórcza Matka Duch, reprezentująca Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym, podporządkowała się Chrystusowi Michałowi, gdy wrócił z końcowego obdarzenia Urantii, Syn-Mistrz przejął wtedy „całą władzę w niebie i na ziemi”.
33:2.4 (367.6) Takie podporządkowanie się Boskich Opiekunek Synom Stwórcom z wszechświatów lokalnych ustanawia tych Synów-Mistrzów osobowymi powiernikami skończenie przejawiającej się boskości Ojca, Syna i Ducha, podczas gdy praktyki obdarzenia w charakterze istoty stworzonej kwalifikują Michałów do obrazowania empirycznej boskości Istoty Najwyższej. Żadna inna istota we wszechświatach nie wyczerpuje w ten sposób, osobiście, potencjałów obecnego, skończonego doświadczenia i żadna inna istota we wszechświatach nie posiada takich warunków do sprawowania samodzielnej władzy.
33:2.5 (367.7) Chociaż zarząd Michała oficjalnie znajduje się na Salvingtonie, stolicy Nebadonu, Michał spędza sporo czasu na odwiedzaniu zarządów konstelacji i systemów a nawet poszczególnych planet. Okresowo podróżuje do Raju a często do Uversy, gdzie odbywa narady z Pradawnymi Czasu. Kiedy jest poza Salvingtonem, jego miejsce zajmuje Gabriel, który działa wtedy jako regent wszechświata Nebadonu.
33:3.1 (368.1) Chociaż Nieskończony Duch przenika wszystkie wszechświaty czasu i przestrzeni, działa on z zarządu każdego wszechświata lokalnego, jako specjalne zogniskowanie, zdobywając wszystkie cechy osobowości dzięki stwórczej współpracy z Synem Stwórcą. Tak dalece, jak to dotyczy wszechświata lokalnego, autorytet administracyjny Syna Stwórcy jest najwyższy; Nieskończony Duch jako Boska Opiekunka, współpracuje z nim w całej pełni, będąc jego doskonałą partnerką.
33:3.2 (368.2) Matka Duch Wszechświata z Salvingtonu, pomagająca Michałowi w nadzorowaniu i zarządzaniu Nebadonem, pochodzi z szóstej grupy Duchów Najwyższych i jest 611.121-szą z tej klasy. Zaofiarowała się towarzyszyć Michałowi w momencie jego zwolnienia od rajskich zobowiązań i odtąd zawsze działa razem z nim, podczas stwarzania i administracji jego wszechświata.
33:3.3 (368.3) Mistrz-Syn Stwórca osobiście zarządza swoim wszechświatem, ale we wszystkich szczegółach tych rządów Duch Wszechświata rządzi razem z Synem. Chociaż Duch zawsze uznaje Syna za monarchę i władcę, Syn zawsze przyznaje Duchowi partnerską pozycję i jednakową władzę we wszystkich sprawach ich domeny. Syna Stwórcę, w całym jego obdarzaniu miłością i życiem, nieustannie i zawsze doskonale podtrzymuje i mądrze wspomaga wszechmądry i zawsze wierny Duch Wszechświata oraz cały różnorodny orszak jej anielskich osobowości. Ta Boska Opiekunka jest w rzeczywistości matką duchów i osobowości duchowych, zawsze obecną i wszechmądrą doradczynią Syna Stwórcy, wiernym i prawdziwym przejawem Rajskiego, Nieskończonego Ducha.
33:3.4 (368.4) Syn działa jako ojciec w swoim wszechświecie lokalnym. Duch, jak mogą to rozumieć istoty śmiertelne, odgrywa rolę matki i zawsze pomaga Synowi, a jest ona na wieczność niezastąpiona w administracji wszechświata. W wypadku buntu, tylko Syn i związani z nim Synowie mogą działać jako wybawiciele. Duch nigdy nie może się przeciwstawiać buntowi czy bronić władzy, ale Duch zawsze podtrzymuje Syna we wszystkim, co musi on przeżyć w czasie prób stabilizacji rządu i utrzymania władzy na światach splamionych przez zło lub zdominowanych przez grzech. Tylko Syn może odzyskać dzieło razem z Duchem stworzone, ale żaden Syn nie mógłby mieć nadziei osiągnięcia końcowego sukcesu bez ustawicznej współpracy Boskiej Opiekunki oraz jej rozległego grona duchowych pomocnic, córek Boga, tak wiernie i dzielnie trudzących się dla dobra śmiertelnych ludzi i dla chwały swych boskich rodziców.
33:3.5 (368.5) Gdy Syn Stwórca zakończy siódme i ostatnie obdarzenie w charakterze istoty stworzonej, dla Boskiej Opiekunki kończą się niepewności, wynikające z okresowego odosobnienia i ta wszechświatowa pomocnica Syna zdobywa na zawsze pewność i kontrolę. To właśnie podczas osadzenia na tronie Syna Stwórcy jako Syna-Mistrza, przy tej uroczystości nad uroczystościami, Duch Wszechświata po raz pierwszy publicznie potwierdza, przed zgromadzonymi zastępami, podporządkowanie się Synowi, zobowiązując się do wierności i posłuszeństwa. Wydarzenie takie miało miejsce w Nebadonie, kiedy Michał wrócił do Salvingtonu, po tym, jak obdarzył sobą Urantię. Nigdy, przed tym doniosłym wydarzeniem, Duch Wszechświata nie potwierdził podporządkowania się Synowi Wszechświata i aż do momentu tego, dobrowolnego zrzeczenia się przez Ducha mocy i władzy, nie mogło być prawdziwe oświadczenie o Synu, że „dana mu jest wszelka moc na niebie i na ziemi”.
33:3.6 (369.1) Michał z Nebadonu, po tym jak Stwórcza Matka Duch przyrzekła podporządkować się jemu, szlachetnie uznał swą wieczną zależność od towarzyszącego mu Ducha, ustanawiając Ducha wspólnym władcą swych wszechświatowych domen, żądając od wszystkich istot razem przez nich stworzonych zobowiązania lojalności wobec Ducha, takiej, jaką mają wobec Syna; i została wydana i rozpowszechniona ostateczna „Proklamacja równości”. Syn, chociaż jest władcą wszechświata lokalnego, ogłosił światom fakt równości z nim Ducha we wszystkich własnościach osobowości i atrybutach boskiego charakteru. I to stało się transcendentalnym wzorem organizacji rodziny i zarządzania, nawet dla skromnych istot ze światów w przestrzeni. To właśnie stanowi, w funkcjonowaniu i prawdzie, wzniosły ideał rodziny i ludzkiej instytucji dobrowolnego małżeństwa.
33:3.7 (369.2) Syn i Duch przewodzą teraz wszechświatowi, tak jak ojciec i matka czuwają nad swą rodziną, złożoną z synów i córek i jej służą. Jest zupełnie poprawne odnosić się do Ducha Wszechświata jako do stwórczej towarzyszki Syna Stwórcy oraz traktować istoty z poszczególnych domen jako ich synów i córki – jako wielką i wspaniałą rodzinę, ale taką, co ma ogromne obowiązki i nigdy nie ustaje w opiece.
33:3.8 (369.3) Syn zapoczątkowuje stwarzanie określonych rodzajów dzieci wszechświatowych, podczas gdy Duch odpowiedzialny jest wyłącznie za powołanie do bytu licznych klas osobowości duchowych, które sprawują opiekę i służą pod kierownictwem i przewodnictwem tej właśnie Matki-Ducha. Przy stwarzaniu innych rodzajów osobowości wszechświatowych, zarówno Syn jak i Duch działają razem, a w każdym akcie stwórczym jedno nie czyni nic bez porady i aprobaty drugiego.
33:4.1 (369.4) Gwiazda Jasna i Poranna jest uosobieniem pierwszej idei tożsamości i ideału osobowości, jaka została poczęta przez Syna Stwórcy oraz przejaw Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym. Cofając się wstecz, do wczesnych dni wszechświata lokalnego, przed zespoleniem Syna Stwórcy i Matki Ducha więzią związku stwórczego, do czasów przed rozpoczęciem stwarzania wszechstronnej rodziny synów i córek, pierwszy wspólny akt wczesnych i dobrowolnych związków tych dwu Boskich osób przyniósł w rezultacie stworzenie najwyższej osobowości duchowej Syna i Ducha, Gwiazdy Jasnej i Porannej.
33:4.2 (369.5) W każdym wszechświecie lokalnym stwarzana jest tylko jedna taka istota, pełna mądrości i majestatu. Ojciec Wszechświatowy i Wieczny Syn mogą stwarzać i stwarzają nieograniczoną ilość Synów, dorównujących im boskością, ale Synowie ci, w związku z Córkami Nieskończonego Ducha, mogą stwarzać w każdym wszechświecie tylko jedną Gwiazdę Jasną i Poranną, istotę podobną do nich samych, mającą pod dostatkiem cech wziętych z ich natur, ale nie z ich stwórczych prerogatyw. Gabriel z Salvingtonu jest w swej boskości i naturze taki jak Syn Wszechświata, chociaż jest znacznie ograniczony w atrybutach Bóstwa.
33:4.3 (369.6) Pierworodny syn rodziców nowego wszechświata jest osobowością unikalną, posiadającą wiele wspaniałych cech, niezbyt wyraźnie dostrzegalnych u obojga rodziców; jest istotą o niebywałej wszechstronności i bardzo utalentowaną. Ta niebiańska osobowość posiada boską wolę Syna, połączoną z twórczą wyobraźnią Ducha. Myśli i działania Gwiazdy Jasnej i Porannej zawsze będą w pełni reprezentować zarówno Syna Stwórcę jak i Stwórczego Ducha. Istota taka dobrze potrafi zrozumieć zarówno duchowe zastępy seraficzne jak i materialne, ewolucyjne istoty obdarzone wolą i potrafi nawiązać z nimi pełen zrozumienia kontakt.
33:4.4 (370.1) Gwiazda Jasna i Poranna nie jest stwórcą, ale jest wspaniałym administratorem, osobistym, administracyjnym reprezentantem Syna Stwórcy. Oprócz stwarzania i dawania życia, Syn i Duch nigdy nie omawiają ważnych zagadnień wszechświatowych bez Gabriela.
33:4.5 (370.2) Gabriel z Salvingtonu jest głównym administratorem wszechświata Nebadonu i arbitrem wszystkich odwołań w sprawach wykonawczych administracji wszechświata. Szef administracyjny wszechświata został stworzony ze wszystkim, co potrzebne do jego pracy, ale zdobywał on również doświadczenie wraz z rozwojem i ewolucją naszej kreacji lokalnej.
33:4.6 (370.3) Gabriel jest głównym urzędnikiem wdrażającym w życie superwszechświatowe rozporządzenia dotyczące nieosobowych spraw wszechświata lokalnego. Większość spraw związanych z masowym sądzeniem i zmartwychwstaniami na koniec systemu sprawiedliwości, orzekanymi przez Pradawnych Czasu, także zlecana jest do wykonania Gabrielowi i jego personelowi. Tym samym Gabriel jest wspólnym, głównym administratorem, zarówno dla władców superwszechświata jak i wszechświata lokalnego. Ma on pod swoją komendą utalentowany korpus asystentów administracyjnych, nie objawionych ewolucyjnym śmiertelnikom, stworzonych do wykonywania tej właśnie pracy. Oprócz tych asystentów, Gabriel może zatrudnić każdą albo i wszystkie klasy istot niebiańskich, działających w Nebadonie i jest on także naczelnym dowódcą „wojsk, które są w niebie” – niebiańskich zastępów.
33:4.7 (370.4) Gabriel i jego personel nie są nauczycielami, są administratorami. Nigdy nie słyszano, aby przerwali swą systematyczną pracę, za wyjątkiem tego okresu, kiedy Michał wcielił się w istotę stworzoną. W trakcie takich obdarzeń, Gabriel zawsze spełniał rolę wcielonego Syna a podczas ostatnich obdarzeń faktycznie kierował wszechświatem, współpracując z Jednoczącym Czasu. Od czasu obdarzenia Michała, dokonanego w charakterze śmiertelnika, Gabriel związał się ściśle z historią i rozwojem Urantii.
33:4.8 (370.5) Śmiertelnicy rzadko stykają się z Gabrielem, kiedy się wznoszą przez wszechświat lokalny, zanim nie zostaną wprowadzeni w pracę administracyjną kreacji lokalnej, za wyjątkiem spotkań na tych światach, gdzie dokonują się obdarzenia oraz w czasie powszechnych i specjalnych apeli zmartwychwstania. Jako administratorzy, dowolnej klasy czy stopnia, będziecie pracować pod kierownictwem Gabriela.
33:5.1 (370.6) Administracja osobowości pochodzących od Trójcy kończy się na rządach superwszechświatowych. Wszechświaty lokalne charakteryzują się podwójnym kierownictwem, które zapoczątkowuje ideę ojca i matki. Ojcem wszechświata jest Syn Stwórca, matką wszechświata Boska Opiekunka, Stwórczy Duch wszechświata lokalnego. Jednak każdy wszechświat lokalny jest błogosławiony obecnością pewnych osobowości z wszechświata centralnego i Raju. Na czele tej rajskiej grupy w Nebadonie stoi ambasador Rajskiej Trójcy – Emanuel z Salvingtonu – Jednoczący Czasu, przydzielony do wszechświata lokalnego Nebadonu. W pewnym sensie ten wysoki Syn Trójcy jest także osobistym reprezentantem Ojca Wszechświatowego w sądach Syna Stwórcy, stąd jego imię, Emanuel.
33:5.2 (370.7) Emanuel z Salvingtonu ma numer 611.121 i należy do szóstej klasy Najwyższych Osobowości Trójcy; jest istotą o podniosłym dostojeństwie i takiej wielkoduszności, że odmawia czczenia i adoracji ze strony wszystkich istot żywych. Wyróżnia się tym, że jest jedyną istotą w całym Nebadonie, która nigdy nie ogłosiła podporządkowania się swemu bratu Michałowi. Działa jako doradca Syna Władcy, ale służy swą radą tylko na życzenie. Podczas nieobecności Syna Stwórcy, może przewodniczyć każdej wysokiej radzie wszechświata, ale skądinąd nie bierze udziału w sprawach administracyjnych wszechświata, chyba, że go o to poproszą.
33:5.3 (371.1) Ambasador Raju w Nebadonie nie podlega jurysdykcji rządu wszechświata lokalnego. Nie ma on również autorytatywnej jurysdykcji w sprawach administracyjnych rozwijającego się wszechświata lokalnego, za wyjątkiem nadzorowania związanych z nim braci, Wiernych Czasu, służących w zarządach konstelacji.
33:5.4 (371.2) Wierny Czasu, podobnie jak Jednoczący Czasu, nigdy nie proponuje swej rady ani nie oferuje pomocy władcom konstelacji, chyba, że jest o to proszony. Ambasadorzy Raju w konstelacji reprezentują końcową, osobistą obecność Stacjonarnych Synów Trójcy, działających w rolach doradczych we wszechświatach lokalnych. Konstelacje mają bliższy kontakt z administracją superwszechświata niż systemy lokalne, które są zarządzane wyłącznie przez osobowości rodzime dla wszechświata lokalnego.
33:6.1 (371.3) Gabriel jest głównym administratorem i aktualnym zarządcą Nebadonu. Kiedy Michała nie ma na Salvingtonie, nie ma to żadnego wpływu na uporządkowany bieg spraw wszechświata. Podczas nieobecności Michała, co ostatnio się zdarzyło, kiedy w Raju zebrali się Synowie-Mistrzowie z Orvontonu, Gabriel zostaje regentem wszechświata. W takim czasie Gabriel zawsze prosi Emanuela z Salvingtonu o radę we wszystkich zasadniczych problemach.
33:6.2 (371.4) Ojciec Melchizedek jest pierwszym asystentem Gabriela. Gdy Gwiazdy Jasnej i Porannej nie ma na Salvingtonie, jego obowiązki przejmuje pierwszy Syn Melchizedek.
33:6.3 (371.5) Rozmaite podadministracje wszechświata mają przydzielone pewne specjalne zakresy obowiązków. Podczas gdy rząd systemu ogólnie dba o dobro swoich planet, szczególnie interesuje się stanem fizycznym istot żywych, ich problemami biologicznymi. Z kolei władcy konstelacji przykładają szczególną wagę do warunków społecznych i rządowych, panujących na różnych planetach i w systemach. Rząd konstelacji zainteresowany jest głównie jednoczeniem i stabilizacją. Jeszcze dalej wzwyż, władcy wszechświata zajmują się bardziej duchowym statusem światów.
33:6.4 (371.6) Ambasadorów mianuje się rozporządzeniem sądowym a reprezentują oni jedne wszechświaty dla innych wszechświatów. Konsulowie reprezentują konstelacje, jedną dla drugiej i dla zarządu wszechświata; mianowani są dekretem prawodawczym i działają tylko w granicach wszechświata lokalnego. Obserwatorów deleguje Władca Systemu dekretem administracyjnym, aby reprezentowali jeden system w innych systemach oraz w stolicy konstelacji; oni również działają tylko w granicach wszechświata lokalnego.
33:6.5 (371.7) Transmisje z Salvingtonu kierowane są równocześnie do zarządu konstelacji, zarządu systemu i do poszczególnych planet. Wszystkie wyższe klasy istot niebiańskich mogą korzystać z tych służb, aby komunikować się ze swymi kolegami, rozrzuconymi po wszechświecie. Transmisja wszechświata rozsyłana jest na wszystkie światy zamieszkałe, niezależnie od ich statusu duchowego. Nie zezwala się na planetarną komunikację wzajemną tylko tym światom, które są objęte kwarantanną duchową.
33:6.6 (372.1) Transmisje konstelacji wysyłane są okresowo z zarządu konstelacji przez szefa Ojców Konstelacji.
33:6.7 (372.2) Chronologia jest obliczana, kalkulowana i korygowana na Salvingtonie przez specjalną grupę istot. Standardowy dzień Nebadonu równy jest osiemnastu dniom i sześciu godzinom czasu Urantii, plus dwie i pół minuty. Rok Nebadonu opiera się na segmencie czasowym, wziętym z krążenia wszechświata po orbicie wokół Uversy i równa się stu dniom standardowego czasu wszechświata, co daje około pięciu lat czasu Urantii.
33:6.8 (372.3) Czas Nebadonu, transmitowany z Salvingtonu, jest czasem standardowym dla wszystkich konstelacji i systemów w tym wszechświecie lokalnym. Każda konstelacja działa według czasu Nebadonu, jednak systemy mają swój własny czas, tak samo jak poszczególne planety.
33:6.9 (372.4) Dzień Satanii, tak jak się go liczy na Jerusem, jest troszkę krótszy (1 godzinę, 4 minuty i 15 sekund) od trzech dni czasu Urantii. Powyższe systemy pomiaru czasu generalnie są znane jako czas Salvingtonu albo czas wszechświata, jak również czas Satanii albo systemu. Czas wszechświata jest czasem standardowym.
33:7.1 (372.5) Syn-Mistrz, Michał, zajmuje się głównie tylko trzema rzeczami: stwarzaniem, podtrzymywaniem i służbą. Nie bierze on osobiście udziału w czynnościach sądowych wszechświata. Stwórcy nigdy nie sądzą istot przez siebie stworzonych; ta funkcja przysługuje wyłącznie istotom stworzonym, posiadającym wysokie szkolenie i rzeczywiste doświadczenie.
33:7.2 (372.6) Cały aparat sądowniczy Nebadonu jest pod nadzorem Gabriela. Sądy najwyższe, mieszczące się na Salvingtonie, zajmują się problemami mającymi ogólne znaczenie dla wszechświata oraz sprawami apelacyjnymi, przychodzącymi z trybunałów systemu. Jest siedemdziesiąt gałęzi sądów wszechświatowych a funkcjonują one w siedmiu grupach, po dziesięć sekcji każda. Wszystkim sprawom, które mają być rozsądzane, przewodniczy dwóch sędziów, jeden wywodzący się z doskonałości i jeden z doświadczeniem wznoszenia się.
33:7.3 (372.7) Jurysdykcja sądów wszechświatów lokalnych ograniczona jest w następujących sprawach:
33:7.4 (372.8) 1. Administracja wszechświata lokalnego zajmuje się stwarzaniem, ewolucją, podtrzymywaniem i służbą. Trybunały wszechświatowe nie mają zatem prawa prowadzenia spraw dotyczących wiecznego życia i śmierci. Nie odnosi się to do śmierci naturalnej, jakiej doznaje się na Urantii, ale jeśli sprawa dotyczy prawa kontynuowania bytu, życia wiecznego, musi być odesłana do trybunałów Orvontonu, a gdy decyzja jest niepomyślna dla jednostki, wyroki likwidacji przeprowadzane są na rozkaz superrządu i środkami jego władców.
33:7.5 (372.9) 2. Zaniedbanie lub odstępstwo któregokolwiek z Synów Bożych wszechświata lokalnego, narażające na szwank status i uprawnienia tego Syna, nigdy nie jest sądzone przez trybunały Syna Stwórcy; takie nieporozumienie natychmiast zostanie przedstawione sądom superwszechświata.
33:7.6 (372.10) 3. Kwestia ponownego przyjęcia, po izolacji duchowej, jakiejkolwiek części składowej wszechświata lokalnego – na przykład systemu lokalnego – do wspólnoty z pełnym statusem duchowym w kreacji lokalnej, musi być zatwierdzona przez wysokie zgromadzenie superwszechświata.
33:7.7 (373.1) We wszystkich innych sprawach sądy Salvingtonu są ostateczne i najwyższe. Nie ma odwołania ani ucieczki od ich decyzji i rozporządzeń.
33:7.8 (373.2) Aczkolwiek ludzkie spory na Urantii czasami wydają się być nieuczciwie rozsądzane, we wszechświecie panuje sprawiedliwość i Boskie prawo. Żyjecie w dobrze zorganizowanym wszechświecie i wcześniej czy później będziecie zależni od istot działających sprawiedliwie, nawet miłosiernie.
33:8.1 (373.3) Na Salvingtonie, stolicy Nebadonu, nie ma prawdziwych ciał prawodawczych. Światy zarządu wszechświata zajmują się głównie orzecznictwem. Zgromadzenia prawodawcze wszechświata lokalnego mieszczą się w zarządach stu konstelacji. Systemy zajmują się głównie działalnością wykonawczą i administracyjną kreacji lokalnych. Władcy Systemu oraz ich pomocnicy egzekwują polecenia prawodawcze władców konstelacji i wykonują rozporządzenia sądowe wysokich sądów wszechświata.
33:8.2 (373.4) Chociaż istotnie ustawodawstwa nie uchwala się w zarządzie wszechświata, działają na Salvingtonie różne zgromadzenia doradcze i badawcze, różnorodnie ustanowione i prowadzone, zgodnie z ich zakresem i celem działania. Niektóre są stałe, inne są rozwiązywane, gdy spełnią swe zadania.
33:8.3 (373.5) Najwyższa rada wszechświata lokalnego składa się z trzech członków z każdego systemu i z siedmiu reprezentantów z każdej konstelacji. Systemy w stanie izolacji nie mają reprezentantów w tym zgromadzeniu, ale mogą przysyłać obserwatorów, którzy uczestniczą we wszystkich obradach i zapoznają się z nimi.
33:8.4 (373.6) Sto rad o najwyższej sankcji znajduje się na Salvingtonie. Przewodniczący tych rad tworzą bezpośredni, roboczy gabinet Gabriela.
33:8.5 (373.7) Wszystkie wnioski wysokich rad konsultacyjnych wszechświata odsyłane są albo do ciał sądowniczych Salvingtonu albo do zgromadzeń prawodawczych konstelacji. Te wysokie rady nie mają władzy czy mocy egzekwowania swych rekomendacji. Jeśli ich rada oparta jest na fundamentalnych prawach wszechświata, wtedy sądy Nebadonu wydają zarządzenia o wprowadzeniu jej w życie; ale jeśli ich rekomendacje odnoszą się do warunków lokalnych lub sytuacji kryzysowych, muszą być przekazane do zgromadzeń prawodawczych konstelacji, aby mogły nabrać mocy zarządzenia a potem do władz systemu, aby zostały wprowadzone w życie. Te wysokie rady są w rzeczywistości ciałami superustawodawczymi, ale nie mają uprawnień wprowadzania w życie ustaw i funkcjonują bez mocy wykonawczej.
33:8.6 (373.8) Kiedy mówimy o administracji wszechświata w terminach „sądów” i „zgromadzeń”, należy rozumieć, że taka duchowa działalność bardzo się różni od bardziej prymitywnych i materialnych spraw, prowadzonych na Urantii a noszących takie same nazwy.
33:8.7 (373.9) [Przedstawione przez Szefa Archaniołów z Nebadonu].
Księga Urantii
Przekaz 34
34:0.1 (374.1) KIEDY Syn Stwórca zostaje uosobiony przez Ojca Wszechświatowego i Wiecznego Syna, wtedy Nieskończony Duch indywidualizuje swą nową i unikalną reprezentantkę, aby szła z tym Synem Stwórcą do domen przestrzeni i aby tam była jego towarzyszką, najpierw podczas organizacji materialnej a potem podczas stwarzania istot oraz służenia istotom tego, świeżo zaplanowanego wszechświata.
34:0.2 (374.2) Stwórczy Duch reaguje zarówno na rzeczywistości duchowe jak i materialne, podobnie jak Syn Stwórca; i w ten sposób są partnerami i współpracownikami w administracji lokalnego wszechświata czasu i przestrzeni.
34:0.3 (374.3) Te Córki Duchy stanowią esencję Nieskończonego Ducha, ale nie mogą działać równocześnie w procesie stwarzania materialnego oraz w służbie duchowej. W stwarzaniu materialnym Syn Wszechświata dostarcza wzoru, podczas gdy Duch Wszechświata inicjuje materializację rzeczywistości fizycznych. Syn działa w zakresie projektów mocy, ale to Duch przekształca takie kreacje energii w substancję materialną. Choć raczej trudno jest zobrazować obecność Nieskończonego Ducha jako osobę we wszechświecie, w jego wczesnym stadium, tym niemniej dla Syna Stwórcy jego towarzyszka Duch jest osobowa i zawsze działa jako odrębna jednostka.
34:1.1 (374.4) Po zakończeniu organizacji materialnej skupisk gwiazd i planet oraz po ustanowieniu obwodów energii przez superwszechświatowe centra mocy, po tym wstępnym dziele stwórczym dokonanym przez przedstawicieli Nieskończonego Ducha, działających pod kierunkiem jego stwórczego zogniskowania we wszechświecie lokalnym i poprzez to zogniskowanie, Syn Michał wydaje oświadczenie, że życie jest następnym zadaniem do wykonania w świeżo zorganizowanym wszechświecie. Po uznaniu takiego oświadczenia przez Raj, pojawia się w Rajskiej Trójcy reakcja aprobująca, po czym zanika duchowa światłość Bóstw w tym Duchu Nadrzędnym, w którego superwszechświecie tworzona jest nowa kreacja. W międzyczasie inne Duchy Nadrzędne zbliżają się do centralnego miejsca pobytu Rajskich Bóstw a potem, kiedy objęty Bóstwem Duch Nadrzędny wyłania się, aby mógł być rozpoznany przez kolegów, następuje to, co się nazywa „pierwotną erupcją”. Jest to gigantyczny duchowy błysk, fenomen wyraźnie dostrzegalny nawet w odległym zarządzie odnośnego superwszechświata; a równocześnie z tym mało zrozumiałym uzewnętrznieniem Trójcy, następuje wyraźna zmiana w naturze obecności stwórczego ducha i w mocy Nieskończonego Ducha, obecnej w danym wszechświecie lokalnym. W odpowiedzi na te rajskie fenomeny uosabia się natychmiast, dokładnie przed obliczem Syna Stwórcy, nowa, osobowa reprezentacja Nieskończonego Ducha. Jest to Boska Opiekunka. Zindywidualizowany, Stwórczy Duch, pomocnica Syna Stwórcy, staje się teraz jego osobistą, stwórczą towarzyszką, Matką Duchem wszechświata lokalnego.
34:1.2 (375.1) Od tego nowego, osobowego wyodrębnienia Wspólnego Stwórcy i poprzez nie, biegną ustanowione prądy i zarządzone obwody mocy ducha i duchowego wpływu, aby przenikały wszystkie światy i istoty wszechświata lokalnego. W rzeczywistości ta nowa, osobowa obecność, jest tylko przekształceniem istniejącej uprzednio i mniej osobowej towarzyszki Syna, współdziałającej z nim w jego wcześniejszej pracy nad materialną organizacją wszechświata.
34:1.3 (375.2) Jest to relacja z gigantycznego przekształcenia, opowiedziana w kilku słowach, ale obrazuje ona mniej więcej wszystko, co można powiedzieć o tych doniosłych zdarzeniach. Są one natychmiastowe, tajemnicze i niepojmowalne; tajemnica ich techniki i procedury spoczywa w łonie Rajskiej Trójcy. Jednej tylko rzeczy jesteśmy pewni: obecność Ducha we wszechświecie lokalnym, w okresie czysto materialnej kreacji albo organizacji, nie była zupełnie wyodrębniona z ducha Rajskiego Nieskończonego Ducha; natomiast po ponownym wyłonieniu się nadzorującego Ducha Nadrzędnego z tajnych objęć Bogów i w następstwie błysku energii duchowej, przejaw Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym nagle całkowicie się zmienia, upodabniając się osobowo do tego Ducha Nadrzędnego, który był w przeobrażającym go związku z Nieskończonym Duchem. Matka Duch wszechświata lokalnego zdobywa w ten sposób osobową naturę, z odcieniem tego Ducha Nadrzędnego, który sprawuje astronomiczną jurysdykcję nad danym superwszechświatem.
34:1.4 (375.3) Ta uosobiona obecność Nieskończonego Ducha, Stwórcza Matka Duch wszechświata lokalnego, nazywana jest w Satanii Boską Opiekunką. Praktycznie biorąc, duchowo, ten przejaw Bóstwa jest boską indywidualnością, osobą duchową. I tak ją widzi i traktuje Syn Stwórca. To właśnie dzięki takiemu umiejscowieniu i uosobieniu Trzeciego Źródła i Centrum w naszym wszechświecie lokalnym, Duch stać się mógł potem tak całkowicie zależny od Syna Stwórcy, że prawdę zawiera powiedzenie o tym Synu: „Dana mu jest wszelka władza w niebie i na ziemi”.
34:2.1 (375.4) Boska Opiekunka, przeszedłszy znaczną przemianę osobowości w okresie stwarzania życia, funkcjonuje odtąd jako osoba i współpracuje w bardzo osobowy sposób z Synem Stwórcą, podczas planowania i kierowania szerokim zakresem spraw ich kreacji lokalnej. Dla wielu rodzajów istot wszechświatowych nawet taka reprezentantka Nieskończonego Ducha może wydawać się niezupełnie osobowa, w epokach poprzedzających ostatnie obdarzenie Michała; jednak po wyniesieniu Syna Stwórcy do poziomu nieograniczonej władzy Syna-Mistrza, osobowe cechy Stwórczej Matki Ducha zostają tak bardzo wzbogacone, że mogą być osobiście rozpoznawane przez wszystkie kontaktujące się z nią jednostki.
34:2.2 (375.5) Duch Wszechświata, od czasów najwcześniejszych związków z Synem Stwórcą, posiada wszystkie atrybuty Nieskończonego Ducha odnoszące się do kontroli fizycznej, razem z pełnym wyposażeniem antygrawitacji. Po osiągnięciu statusu osobowego, Duch Wszechświata sprawuje tak samo pełną i kompletną kontrolę grawitacji umysłowej we wszechświecie lokalnym, jakby to robił Nieskończony Duch, gdyby osobiście przebywał w tym wszechświecie.
34:2.3 (375.6) W każdym wszechświecie lokalnym Boska Opiekunka działa zgodnie z naturą i nieodłącznymi cechami Nieskończonego Ducha, jak są one uosobione w jednym z Siedmiu Duchów Nadrzędnych z Raju. Podczas gdy u wszystkich Duchów Wszechświatowych istnieje zasadnicza jednorodność charakteru, istnieje też zróżnicowanie funkcji, zdeterminowane pochodzeniem poprzez jednego z Siedmiu Duchów Nadrzędnych. Takie zróżnicowanie pochodzenia sprawia, że Matki Duchy wszechświatów lokalnych charakteryzują się różnymi metodami działania w różnych superwszechświatach. Jednak we wszystkich zasadniczych atrybutach duchowych te Duchy są identyczne, równe duchowo i w pełni boskie, niezależnie od ich superwszechświatowego zróżnicowania.
34:2.4 (376.1) Stwórczy Duch jest odpowiedzialny, wspólnie z Synem Stwórcą, za stwarzanie istot na różnorodnych światach i nigdy nie zawodzi Syna we wszelkich jego wysiłkach, zmierzających do zachowania i podtrzymania tych stworzonych. Życie jest pielęgnowane i podtrzymywane przez przedstawicieli Stwórczego Ducha. „Stwarzasz je, gdy ślesz swego Ducha i odnawiasz oblicze ziemi”.
34:2.5 (376.2) Przy stwarzaniu całego wszechświata istot inteligentnych, Stwórcza Matka Duch funkcjonuje najpierw w dziedzinie wszechświatowej doskonałości, współpracując z Synem przy stwarzaniu Gwiazdy Jasnej i Porannej. Później potomstwo Ducha coraz bardziej zbliża się do tych klas istot, które stwarzane są na planetach, podobnie jak Synowie ulegają stopniowaniu w dół, od Melchizedeków do Synów Materialnych, którzy kontaktują się ze śmiertelnikami z różnych sfer. Dalej, w procesie ewolucji istot śmiertelnych, Nosiciele Życia dostarczają ciała fizycznego, wyrabianego z materiału istniejącego i zorganizowanego na danych sferach, podczas gdy Duch Wszechświata przyczynia się do „tchnienia życia”.
34:2.6 (376.3) Chociaż siódmy segment wielkiego wszechświata może być w wielu aspektach powolny w rozwoju, wnikliwi badacze naszych problemów spodziewają się ukształtowania, w przyszłych epokach, wyjątkowo zrównoważonej kreacji. Przewidujemy powstanie wysokiego stopnia proporcjonalności w Orvontonie, gdyż Duch, który przewodniczy temu superwszechświatowi, jest na wysokości szefem Duchów Nadrzędnych, będąc równocześnie inteligencją duchową, obejmującą zrównoważoną jedność i doskonałą koordynację cech i charakterów wszystkich trzech wiecznych Bóstw. Jesteśmy powolni i opieszali w porównaniu z innymi segmentami wielkiego wszechświata, ale kiedyś, w epokach wiecznej przyszłości, bez wątpienia oczekuje nas niezwykły rozwój i sukcesy bez precedensu.
34:3.1 (376.4) Ani Wieczny Syn ani Nieskończony Duch nie są ograniczeni czy uwarunkowani czasem i przestrzenią, tak jak większość ich potomstwa.
34:3.2 (376.5) Nieskończony Duch przenika całą przestrzeń i zamieszkuje okrąg wieczności. Pomimo tego, osobowości Nieskończonego Ducha muszą się często liczyć z czynnikami czasu, podczas osobistych kontaktów z dziećmi czasu, choć nie tak bardzo z przestrzenią. Wiele służb umysłu ignoruje przestrzeń, ale doznają opóźnienia czasowego podczas koordynacji zróżnicowanych poziomów rzeczywistości wszechświatowej. Samotny Posłaniec jest właściwie niezależny od przestrzeni, oprócz tego, że czas jest w istocie potrzebny do podróżowania z jednego miejsca do innego; a istnieją podobne byty, wam nieznane.
34:3.3 (376.6) Stwórczy Duch, w swych osobistych prerogatywach, jest kompletnie i całkowicie niezależny od przestrzeni, ale nie od czasu. Ani w zarządzie konstelacji ani systemu nie ma wyspecjalizowanej, duchowej obecności tego Ducha Wszechświata. Jest ona tak samo i równomiernie obecna na obszarze całego swego wszechświata lokalnego, zatem jest literalnie i osobiście obecna tak na jednym świecie jak i na każdym innym.
34:3.4 (376.7) Stwórczy Duch ograniczony jest w swych posługach wszechświatowych tylko w tym, co dotyczy czynnika czasu. Syn Stwórca działa natychmiastowo na obszarze swego wszechświata, ale Stwórczy Duch musi się liczyć z czasem w służbie wszechświatowego umysłu, za wyjątkiem, kiedy świadomie i celowo korzysta z osobistych prerogatyw Syna Wszechświata. W czysto duchowych funkcjach, Stwórczy Duch działa również niezależnie od czasu, podobnie jak podczas współpracy z tajemniczą funkcją wszechświatowego odzwierciedlania.
34:3.5 (377.1) Chociaż obwód grawitacji duchowej Wiecznego Syna działa niezależnie zarówno od czasu jak i przestrzeni, wszelkie funkcje Syna Stwórcy nie są niezależne od ograniczeń przestrzennych. Jeśli wykluczy się funkcje dotyczące światów ewolucyjnych, Synowie Michałowie wydają się być zdolni do działania względnie niezależnego od czasu. Syn Stwórca nie jest ograniczony czasem, ale jest uwarunkowany przestrzenią; nie może być osobiście w dwu miejscach na raz. Michał z Nebadonu działa bezczasowo w obrębie swego własnego wszechświata a poprzez odzwierciedlanie, praktycznie również w superwszechświecie. Bezczasowo komunikuje się bezpośrednio z Wiecznym Synem.
34:3.6 (377.2) Dzięki pomocy Boskiej Opiekunki, Syn Stwórca może obejść i zniwelować właściwe mu ograniczenia dotyczące przestrzeni, dlatego, kiedy ci dwoje działają jako administracyjna jedność, są praktycznie niezależni od czasu oraz przestrzeni w granicach ich kreacji lokalnej. Zatem, jak to można praktycznie dostrzec na obszarze wszechświata lokalnego, Syn Stwórca i Stwórczy Duch działają zazwyczaj niezależnie zarówno od czasu jak i przestrzeni, skoro jedno zawsze może uwolnić drugie od czasu albo przestrzeni.
34:3.7 (377.3) Tylko istoty absolutne niezależne są od czasu i przestrzeni w sensie absolutnym. Większość osób podporządkowanych, czy to Wiecznemu Synowi czy Nieskończonemu Duchowi, uzależniona jest zarówno od czasu jak i przestrzeni.
34:3.8 (377.4) Gdy Stwórczy Duch staje się „świadomy przestrzeni”, przygotowuje się do rozpoznania określonych „domen przestrzennych” jako swoich własnych, tej dziedziny, w której będzie wolny od przestrzeni, w przeciwieństwie do całej reszty przestrzeni, od której będzie zależny. Każdy ma wolność wyboru i działania tylko w domenach swojej własnej świadomości.
34:4.1 (377.5) We wszechświecie lokalnym Nebadonie istnieją trzy oddzielne obwody duchowe:
34:4.2 (377.6) 1. Obdarzający duch Syna Stwórcy, Pocieszyciel, Duch Prawdy.
34:4.3 (377.7) 2. Obwód duchowy Boskiej Opiekunki, Duch Święty.
34:4.4 (377.8) 3. Obwód służby inteligencji, wraz z bardziej czy mniej ujednoliconymi działaniami, ale zróżnicowanym funkcjonowaniem, siedmiu przybocznych umysłów-duchów.
34:4.5 (377.9) Synowie Stwórcy wyposażeni są w ducha wszechświatowej obecności, pod wieloma względami analogicznego do Siedmiu Duchów Nadrzędnych z Raju. To jest właśnie Duch Prawdy, wylewany na świat przez Syna obdarzającego, po tym, jak otrzyma on duchowe prawo do takiej sfery. Ten dar, Pocieszyciel, jest siłą duchową, która stale przyciąga wszystkich poszukiwaczy prawdy ku Temu, który jest uosobieniem prawdy we wszechświecie lokalnym. Duch ten jest wyposażeniem nieodłącznym Synowi Stwórcy, wyłaniającym się z jego Boskiej natury, tak jak nadrzędne obwody wielkiego wszechświata wywodzą się od obecności osobowości Rajskich Bóstw.
34:4.6 (377.10) Syn Stwórca może przyjść i może odejść; może być osobiście obecny we wszechświecie lokalnym lub gdziekolwiek indziej; a jednak Duch Prawdy działa nieprzerwanie, ponieważ ta boska obecność, podczas gdy wywodzi się z osobowości Syna Stwórcy, funkcjonalnie jest skoncentrowana w osobie Boskiej Opiekunki.
34:4.7 (378.1) Jednak Matka Duch Wszechświata nigdy nie opuszcza świata zarządu wszechświata lokalnego. Duch Syna Stwórcy może funkcjonować i funkcjonuje niezależnie od osobistej obecności Syna, ale inaczej jest z osobistym duchem Matki Ducha. Duch Święty Boskiej Opiekunki przestałby działać, gdyby jej osoby nie było na Salvingtonie. Ta duchowa obecność wydaje się być związana ze światem zarządu wszechświata i to właśnie umożliwia duchowi Syna Stwórcy działanie niezależnie od miejsca pobytu Syna. Matka Duch Wszechświata działa jako wszechświatowe zogniskowanie i centrum Ducha Prawdy, jak również jako jej własny, osobisty wpływ, jako Duch Święty.
34:4.8 (378.2) Stwórca Ojciec-Syn oraz Stwórcza Matka Duch przyczyniają się wspólnie w różny sposób do umysłowego wyposażenia swych dzieci z wszechświata lokalnego. Jednak Stwórczy Duch nie obdarza umysłem, zanim nie zostanie wyposażony w prerogatywy osobowe.
34:4.9 (378.3) Superewolucyjne klasy osobowości we wszechświecie lokalnym wyposażone są w superwszechświatową formę umysłu, właściwą dla wszechświata lokalnego. Ludzkie i podludzkie klasy życia ewolucyjnego wyposażone są w typy umysłu dostarczane przez duchy przyboczne.
34:4.10 (378.4) Siedem przybocznych umysłów-duchów stworzonych jest przez Boską Opiekunkę wszechświata lokalnego. Te umysły-duchy są zbliżone w swym charakterze, ale zróżnicowane w mocy i wszystkie podobnie podzielają naturę Ducha Wszechświata, choć raczej nie można ich uznać za osobowości niezależne od ich Matki Stwórczyni. Siedmiu przybocznym nadano następujące nazwy: duch mądrości, duch czczenia, duch rady, duch wiedzy, duch odwagi, duch zrozumienia i duch intuicji – szybkiej percepcji.
34:4.11 (378.5) To jest właśnie „siedem duchów Bożych”, „podobnych do siedmiu lamp ognistych przed tronem”, które zobaczył prorok w symbolicznej wizji. Jednak nie widział on tronów dwudziestu czterech strażników, w pobliżu tych siedmiu przybocznych umysłów-duchów. Zapis ten jest pomieszaniem dwu prezentacji, jednej odnoszącej się do zarządu wszechświata a drugiej do stolicy systemu. Trony dwudziestu czterech starców znajdują się na Jerusem, w zarządzie waszego lokalnego systemu światów zamieszkałych.
34:4.12 (378.6) To właśnie o Salvingtonie pisał Jan: „A z tronu wychodzą błyskawice i głosy i gromy” – transmisje wszechświata dla systemów lokalnych. Ujrzał on także istoty kontroli kierunkowej wszechświata lokalnego, żywe kompasy świata zarządu. Ta kierunkowa kontrola jest w Nebadonie sprawowana przez cztery istoty kontrolne z Salvingtonu, które operują prądami wszechświata i są umiejętnie wspomagane przez pierwszy działający umysł-duch, przyboczny intuicji, duch „szybkiego zrozumienia”. Jednak określenie tych czterech istot bestiami jest ich przykrym zeszpeceniem; posiadają one niezrównane piękno i znakomitą formę.
34:4.13 (378.7) Cztery punkty kompasu są powszechne i nieodłączne życiu Nebadonu. Wszystkie stworzenia żywe posiadają w ciele elementy wrażliwe i reagujące na te prądy kierunkowe. U istot żywych czynniki te są powielane w dół, przez wszechświat aż do poszczególnych planet i w połączeniu z siłami magnetycznymi światów tak aktywizują zastępy mikroskopijnych ciał organizmu zwierzęcego, że te komórki kierunkowe zawsze wskazują północ i południe. To jest zmysł orientacji, na zawsze dany istotom żywym wszechświata. Ludzkość nie jest zupełnie pozbawiona świadomości tego zmysłu. Ciała te po raz pierwszy zostały zauważone na Urantii mniej więcej w czasie tej narracji.
34:5.1 (379.1) Boska Opiekunka współpracuje z Synem Stwórcą podczas formułowania życia i przy stwarzaniu nowych klas istot, aż do siódmego obdarzenia Syna, a potem, po jego wyniesieniu do pełni władzy we wszechświecie, dalej współpracuje z Synem oraz z obdarzającym duchem Syna w dalszych działaniach służby światowej i postępu planetarnego.
34:5.2 (379.2) Na zamieszkałych światach Duch inicjuje dzieło postępu ewolucyjnego, zaczynając od martwego materiału domeny, z początku przydając życie roślinne, potem organizmy zwierzęce, następnie pierwsze porządki egzystencji ludzkiej; a każdy następny dodatek przyczynia się do dalszego rozwoju ewolucyjnego potencjału życia planetarnego, od stadiów początkowych i prymitywnych do pojawienia się istot obdarzonych wolą. To dzieło Ducha w znacznym stopniu wprowadzane jest w życie przez siedem przybocznych, przez duchy obietnicy, jednoczące i koordynujące duch-umysł na rozwijających się planetach, które bezustannie i ręka w rękę prowadzą rasy ludzkie ku wyższym ideom i duchowym ideałom.
34:5.3 (379.3) Człowiek śmiertelny po raz pierwszy doświadcza służby Ducha w połączeniu z umysłem, kiedy to czysto zwierzęcy umysł stworzenia ewolucyjnego rozwija zdolność przyjęcia przybocznych czczenia i mądrości. Ta służba szóstego i siódmego przybocznego oznacza, że umysł w swej ewolucji wkracza na poziom służby duchowej. I takie umysły, z funkcjami czczenia i służby, natychmiast włączone zostają w duchowe obwody Boskiej Opiekunki.
34:5.4 (379.4) Gdy umysł zostaje w ten sposób obdarowany przez służby Ducha Świętego, posiada możliwość wyboru (świadomą czy nieświadomą) duchowej obecności Ojca Wszechświatowego – Dostrajacza Myśli. Jednak dopiero wtedy, gdy obdarzający Syn wyzwoli Ducha Prawdy, aby służył wszystkim śmiertelnikom na planecie, wszystkie normalne umysły zostają automatycznie przygotowane na przyjęcie Dostrajaczy Myśli. Duch Prawdy działa w jedności z obecnością ducha Boskiej Opiekunki. To dwojakie zespolenie duchowe unosi się nad światami, usiłuje nauczać prawdy i oświecać duchowo umysły ludzkie, inspirować dusze istot ze wznoszących się gatunków i prowadzić ludzi mieszkających na ewolucyjnych planetach zawsze w kierunku ich rajskiego celu, boskiego przeznaczenia.
34:5.5 (379.5) Chociaż Duch Prawdy wylany jest na wszelkie ciało, ten duch Syna, w swym funkcjonowaniu i mocy, jest prawie zupełnie ograniczony przez osobiste przyjęcie przez człowieka tego, co stanowi sumę i kwintesencję misji obdarzającego Syna. Duch Święty częściowo jest niezależny od ludzkiego nastawienia a częściowo uwarunkowany decyzjami i współdziałaniem woli człowieka. Tym niemniej służba Ducha Świętego staje się bardziej efektywna w uświęcaniu i uduchowianiu życia wewnętrznego tych śmiertelników, którzy dokładniej przestrzegają boskiego przewodnictwa.
34:5.6 (379.6) Jako jednostki nie macie osobiście przydzielonej porcji czy bytu, ducha Stwórcy Ojca-Syna lub Stwórczej Matki Ducha; te służby nie kontaktują się z ośrodkami myślenia indywidualnego umysłu ani nie zamieszkują tych umysłów, tak jak Nieodgadnione Monitory. Dostrajacze Myśli są konkretnymi indywidualizacjami przedosobowej rzeczywistości Ojca Wszechświatowego i faktycznie zamieszkują ludzki umysł, jako część tego właśnie umysłu a pracują zawsze w doskonałej harmonii z połączonymi duchami Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha.
34:5.7 (380.1) Przebywanie w ewolucyjnym śmiertelniku, czy razem z nim, Ducha Świętego, pochodzącego od Wszechświatowej Córki Nieskończonego Ducha, dalej Ducha Prawdy, pochodzącego od Wszechświatowego Syna Wiecznego Syna oraz Dostrajacza-ducha, pochodzącego od Rajskiego Ojca, świadczy o symetrii duchowego wyposażenia i służby i sprawia, że taki śmiertelnik może świadomie zdać sobie sprawę z wiary-faktu synostwa z Bogiem.
34:6.1 (380.2) Wraz z postępem ewolucji na zamieszkałej planecie i przyszłym uduchowieniem jej mieszkańców, dojrzałe wtedy osobowości mogą otrzymywać kolejne wpływy duchowe. Jak śmiertelnicy robią postępy w opanowywaniu swego umysłu i w postrzeganiu duchowym, te wielorakie służby duchowe stają się coraz bardziej skoordynowane w swych działaniach; łączą się coraz bardziej z nadrzędną służbą Rajskiej Trójcy.
34:6.2 (380.3) Chociaż Boskość może być różnorodna w swych przejawach, w doświadczeniu ludzkim Bóstwo jest pojedyncze, jest zawsze jedno. W ludzkim doświadczeniu służba duchowa też nie jest różnorodna. Niezależnie od różnorodności pochodzenia, wszystkie wpływy duchowe są w swym funkcjonowaniu jednością. Naprawdę stanowią jedność, będąc duchową służbą Boga Siedmiorakiego dla istot wielkiego wszechświata i w tych istotach; a gdy stworzeni wzrastają w uznaniu i zdolności przyjmowania tej zjednoczonej służby duchowej, staje się ona w ich doświadczeniu służbą Boga Najwyższego.
34:6.3 (380.4) Z wysokości wiecznej chwały Boski Duch zstępuje długim szeregiem stopni, by spotkać was takimi, jakimi jesteście i tam, gdzie jesteście, aby potem, razem z wiarą, miłosiernie objąć duszę śmiertelnego pochodzenia i zacząć cofanie się do swych początków tymi właśnie stopniami łaski, nigdy nie zaprzestając, dopóki ewolucyjna dusza nie zostanie bezpiecznie wyniesiona do tych właśnie wyżyn szczęścia, z których boski Duch wyruszył na misję miłosierdzia i służby.
34:6.4 (380.5) Siły duchowe nieomylnie szukają swych własnych poziomów wyjściowych i do nich docierają. Wyszedłszy od Wiecznego, są one pewne powrotu do niego, prowadząc ze sobą wszystkie dzieci czasu i przestrzeni, które zaakceptowały przewodnictwo i nauczanie zamieszkującego ich Dostrajacza, tych, które naprawdę zostały „zrodzone z Ducha” – synów Boga w wierze.
34:6.5 (380.6) Boski Duch jest źródłem nieustannej służby i wciąż dodaje otuchy dzieciom ludzkim. Wasza wartość i wasze osiągnięcia „zależą od jego miłosierdzia, przez odnowienie w Duchu”. Życie duchowe wyczerpuje się tak samo jak energia fizyczna. Duchowe wysiłki dają w rezultacie relatywne zmęczenie duchowe. Całe doświadczenie wznoszenia się jest rzeczywiste jak również duchowe, prawdziwie zatem jest napisane: „To właśnie Duch ożywia”. „Duch daje życie”.
34:6.6 (380.7) Martwa teoria najwyższych nawet doktryn religijnych nie potrafi przekształcić ludzkiego charakteru, czy kontrolować postępowania śmiertelnika. To, czego dzisiejszy świat potrzebuje, to ta prawda, którą wasz nauczyciel niegdyś oznajmił: „Nie przez samo tylko słowo, ale przez moc i przez Ducha Świętego”. Nasienie teoretycznej prawdy jest martwe, najwyższe idee moralne nie przynoszą efektów, dopóki Boski Duch nie natchnie form prawdy i nie ożywi formuł prawości.
34:6.7 (381.1) Ci, którzy otrzymali i zaaprobowali zamieszkującego ich Boga, narodzili się z Ducha. „Jesteście świątynią Boga i duch Boży mieszka w was”. Nie wystarcza, aby duch był wylany na was; Boski Duch musi dominować i kontrolować każde stadium ludzkiego doświadczenia.
34:6.8 (381.2) To właśnie obecność Boskiego Ducha, wody życia, zabezpiecza śmiertelnika przed trawiącym go pragnieniem niezadowolenia i nieopisanym głodem nie uduchowionego, ludzkiego umysłu. Duchem motywowane istoty „nie pragną na wieki, gdyż ta duchowa woda będzie w nich niewyczerpanym źródłem radości, tryskającym ku wiecznemu życiu”. Tak bosko pojone dusze są zupełnie niezależne od materialnego otoczenia w tym, co dotyczy radości życia i zadowolenia z ziemskiego bytu. Są one duchowo oświecone i pokrzepione, moralnie podbudowane i ugruntowane.
34:6.9 (381.3) W każdym śmiertelniku istnieje podwójna natura: dziedzictwo skłonności zwierzęcych i wysoki impuls wyposażenia duchowego. Podczas krótkiego życia, jakim żyjecie na Urantii, te dwa zróżnicowane i przeciwstawne sobie impulsy rzadko bywają w pełni pojednane, trudno je zestroić i zjednoczyć; jednak przez całe życie połączone Duchy zawsze wam służą, żeby wam pomóc coraz bardziej podporządkować wasze ciało prowadzeniu przez Ducha. Chociaż musicie przeżyć wasze materialne życie od początku do końca, choć nie możecie uciec ciału i jego potrzebom, tym niemniej w celach i ideałach macie możność coraz bardziej podporządkowywać waszą zwierzęcą naturę prowadzeniu przez Ducha. Naprawdę istnieje w was współdziałanie sił duchowych, konfederacja boskich mocy, których wyłącznym celem jest wyzwolić was ostatecznie z materialnej niewoli i ograniczeń skończoności.
34:6.10 (381.4) Celem całej tej służby jest, „aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez ducha Swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka”. A wszystko to stanowi tylko wstępne kroki do ostatecznego osiągnięcia doskonałości wiary i służby, tego doświadczenia, w którym powinniście być „wypełnieni całą pełnią Bożą”, „albowiem wszyscy ci, których prowadzi duch Boży, są synami Bożymi”.
34:6.11 (381.5) Duch nigdy nie forsuje, tylko prowadzi. Jeśli jesteście pilnymi uczniami, jeśli chcecie dostąpić poziomów ducha i osiągnąć boskie wyżyny, jeśli szczerze pragniecie osiągnąć wieczny cel, wtedy Boski Duch będzie delikatnie i z miłością prowadzić was drogą synostwa i rozwoju duchowego. Każdy stopień, na który wstąpicie, musi być wynikiem dobrych chęci, inteligentnej i radosnej współpracy. Dominacja Ducha nigdy nie plami się zniewalaniem ani też nie idzie w parze z przymusem.
34:6.12 (381.6) A kiedy takie życie, pod duchowym przewodnictwem, zostaje dobrowolnie i rozumnie zaakceptowane przez człowieka, wtedy stopniowo rodzi się w ludzkim umyśle świadomość boskiego kontaktu i pewność wspólnoty duchowej; wcześniej czy później „Duch wspiera świadectwem wraz z twoim duchem (Dostrajacz), że jesteś dzieckiem Bożym”. Twój własny Dostrajacz Myśli mówił ci już o twoim pokrewieństwie z Bogiem, zatem zapis poświadcza, że Duch wspiera świadectwem „wraz z twoim duchem” a nie twego ducha.
34:6.13 (381.7) Świadomości dominacji ducha w życiu ludzkim towarzyszy niebawem coraz wyraźniejsze przejawianie się cech charakterystycznych dla Ducha, w reakcjach życiowych takiego śmiertelnika, któremu duch przewodzi, „owocem zaś ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność i opanowanie”. Tacy, prowadzeni przez ducha i bosko oświeceni śmiertelnicy, podczas gdy nadal kroczą skromną drogą trudu i z ludzką dokładnością wypełniają swe ziemskie obowiązki, zaczęli już dostrzegać światła wiecznego życia, migoczące na odległych brzegach innego świata; zaczęli już rozumieć rzeczywistość owej inspirującej i pocieszającej prawdy, „bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym”. I w czasie każdej próby, jak również w obliczu każdego trudu, narodzone z ducha dusze podtrzymuje ta nadzieja, która przewyższa wszystkie lęki, dlatego, że miłość Boża rozsiana jest szeroko we wszystkich sercach dzięki obecności Boskiego Ducha.
34:7.1 (382.1) Ciało, nieodłączne człowiekowi jestestwo, wywodzące się z gatunków zwierzęcych, nie wydaje w sposób naturalny owoców Boskiego Ducha. Kiedy śmiertelna natura zostaje udoskonalona dodaniem do niej natury Bożych Synów Materialnych, tak jak narody Urantii były w pewnej mierze zaawansowane przez dar Adama, wtedy Duch Prawdy ma łatwiejszą drogę do współpracy z zamieszkującym człowieka Dostrajaczem, aby wydać piękne żniwo owoców charakteru, pochodzących od ducha. Jeśli nie odrzucicie tego ducha, nawet w wieczności będzie on wam potrzebny, aby spełnić swe powołanie i „doprowadzić was do całej prawdy”.
34:7.2 (382.2) Ewolucyjni śmiertelnicy, zamieszkujący te światy, gdzie rozwój duchowy przebiega normalnie, nie doznają bolesnych konfliktów pomiędzy duchem a ciałem, tak charakterystycznych dla współczesnych narodów Urantii. Jednak na najbardziej nawet idealnych planetach, człowiek przedadamiczny musi dokonać konkretnych wysiłków, aby się wznieść z czysto zwierzęcej płaszczyzny egzystencji w górę, kolejnymi poziomami coraz bardziej intelektualnych znaczeń i wyższych duchowych wartości.
34:7.3 (382.3) Na normalnym świecie śmiertelnicy nie przeżywają ciągłej walki pomiędzy swymi materialnymi a duchowymi naturami. Stają przed koniecznością pięcia się w górę, od zwierzęcych poziomów egzystencji na wyższe płaszczyzny życia duchowego, jednak takie wznoszenie przypomina raczej nauczanie w systemie edukacyjnym a nie ostre konflikty, przeżywane przez śmiertelników na Urantii w domenie rozbieżnych natur materialnych i duchowych.
34:7.4 (382.4) Narody Urantii cierpią, gdyż dwukrotnie pozbawione zostały pomocy w osiąganiu progresywnych planetarnych sukcesów duchowych. Przewrót Caligastii spowodował powszechny chaos na tym świecie i okradł wszystkie kolejne pokolenia z tej pomocy moralnej, jaką mogłoby im dać dobrze zorganizowane społeczeństwo. Odstępstwo adamiczne było jednak jeszcze bardziej katastrofalne, gdyż ograbiło rasy ludzkie z tej fizycznej natury wyższego rodzaju, która mogłaby zostać lepiej dostrojona do ich aspiracji duchowych.
34:7.5 (382.5) Śmiertelnicy Urantii zmuszeni są przeżywać takie właśnie konflikty pomiędzy duchem a ciałem, gdyż ich dalecy przodkowie nie zostali gruntowniej zadamizowani przez dar z Edenu. Boski plan przewidywał bardziej naturalną reakcję na ducha w materialnych naturach ras śmiertelników żyjących na Urantii.
34:7.6 (382.6) Niezależnie od tego, podwójnego nieszczęścia, jakie spotkało gatunek ludzki i jego środowisko, dzisiejsi śmiertelnicy doznawaliby mniej dostrzegalnego konfliktu pomiędzy ciałem a duchem, gdyby zechcieli wejść do królestwa ducha, gdzie wiara synów Bożych cieszy się względnym wyzwoleniem z niewoli-więzów ciała, pełniąc oświeconą i wolną służbę szczerego poświęcenia się czynieniu woli Ojca w niebie. Jezus ukazał ludzkości nową drogę życia na Ziemi, na której istota ludzka może w znacznym stopniu uniknąć uciążliwych skutków buntu Caligastii i bardzo skutecznie przeciwdziałać stratom wynikłym z adamicznego odstępstwa. „Duch, który daje życie w Jezusie Chrystusie, wyzwolił nas spod praw życia zwierzęcego i pokus zła i grzechu”. „Tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło ciało, jest nasza wiara”.
34:7.7 (383.1) Ci rozpoznający Boga mężczyźni i kobiety, którzy się zrodzili z doświadczania Ducha, nie są w większej sprzeczności ze swymi śmiertelnymi naturami, niż mieszkańcy najnormalniejszych światów, tych planet, które nigdy nie zostały splamione grzechem czy dotknięte buntem. Synowie wiary działają na poziomach intelektualnych i żyją na płaszczyznach duchowych znacznie przewyższających konflikty, wywoływane przez nieokiełznane lub nienaturalne pragnienia materialne. Normalne bodźce istot zwierzęcych oraz naturalne apetyty i impulsy natury materialnej nie stoją w sprzeczności z najwyższymi nawet osiągnięciami duchowymi, chyba, że w umysłach ignorantów, nieuków czy osób na nieszczęście zbyt skrupulatnych.
34:7.8 (383.2) Po wejściu na drogę życia wiecznego, po przyjęciu zadania i otrzymaniu polecenia, żeby iść naprzód, nie bójcie się niebezpieczeństw ludzkiego zapomnienia i niestałości, nie dręczcie się wątpliwościami dotyczącymi upadku czy kłopotliwymi konfuzjami, nie załamujcie się i nie pytajcie o wasz status i reputację, gdyż w każdej czarnej godzinie, na każdym rozdrożu rozwojowych zmagań, Duch Prawdy zawsze będzie mówił: „To jest droga”.
34:7.9 (383.3) [Przedstawione przez Możnego Posłańca, tymczasowo przydzielonego do służby na Urantii].
Księga Urantii
Przekaz 35
35:0.1 (384.1) PRZEDSTAWIENI wam uprzednio Synowie Boży pochodzili z Raju. Byli potomstwem Boskich Władców domen wszechświatowych. W Nebadonie jest tylko jeden Syn Stwórca z pierwszej, rajskiej klasy synostwa – Michał, ojciec wszechświata i jego władca. Z drugiej klasy rajskiego synostwa, Avonali lub Synów-Arbitrów, Nebadon posiada pełny ich kontyngent, 1.062 Synów. Ci „mniejsi Chrystusowie”, gdy obdarzają sobą planety, są tak samo efektywni i wszechmocni, jak był na Urantii Stwórca i Syn-Mistrz. Trzecia klasa, pochodząca od Trójcy, nie jest rejestrowana we wszechświecie lokalnym, szacuje się jednak, że w Nebadonie jest od piętnastu do dwudziestu tysięcy Nauczycieli-Synów Trójcy, oprócz 9.642 zarejestrowanych ich asystentów, istot utrójcowionych przez stworzonych. Ci Rajscy Daynale nie są ani sędziami ani administratorami; są to supernauczyciele.
35:0.2 (384.2) Klasy Synów, które teraz będą omawiane, pochodzą z wszechświata lokalnego; jest to potomstwo Rajskiego Syna Stwórcy, powstałe w różnorodnym związku z uzupełniającą go Matką Duchem Wszechświata. W tych narracjach omawiane będą następujące klasy synostwa wszechświata lokalnego:
35:0.3 (384.3) 1. Synowie Melchizedecy.
35:0.4 (384.4) 2. Synowie Vorondadecy.
35:0.5 (384.5) 3. Synowie Lanonandecy.
35:0.6 (384.6) 4. Synowie Nosiciele Życia.
35:0.7 (384.7) Trzy klasy synostwa stwarzane są przez Trójjedne, Rajskie Bóstwo: Michałowie, Avonale i Daynale. We wszechświecie lokalnym, Podwójne Bóstwo, Syn i Duch, także funkcjonuje przy stwarzaniu trzech wysokich klas Synów: Melchizedeków, Vorondadeków i Lanonandeków; a osiągnąwszy tę trojaką ekspresję, stwarza wszechstronną klasę Nosicieli Życia, przy współpracy następnego stopnia Boga Siedmiorakiego. Nosiciele Życia zaliczani są do zstępujących Synów Boga, ale są to unikalne i oryginalne formy życia wszechświatowego. Cały następny przekaz jest im poświęcony.
35:1.1 (384.8) Po powołaniu do bytu istot przeznaczonych do osobistej pomocy, takich jak Gwiazda Jasna i Poranna oraz innych osobowości administracyjnych, zgodnie z boskimi zamierzeniami i stwórczymi planami dla danego wszechświata, pojawia się nowa forma wspólnoty stwórczej pomiędzy Synem Stwórcą a Stwórczym Duchem, Córką Nieskończonego Ducha we wszechświecie lokalnym. Osobowe potomstwo, powstałe w wyniku tego stwórczego partnerstwa, jest pierwszym Melchizedekiem – Ojcem Melchizedekiem – tą unikalną istotą, która następnie współpracuje z Synem Stwórcą i Stwórczym Duchem, powołując do bytu całą grupę istot, noszącą tę nazwę.
35:1.2 (385.1) We wszechświecie Nebadon, Ojciec Melchizedek pełni funkcję pierwszego asystenta administracyjnego Gwiazdy Jasnej i Porannej. Gabriel zajmuje się raczej zasadami postępowania we wszechświecie, Melchizedek działalnością praktyczną. Gabriel przewodniczy regularnym trybunałom i radom Nebadonu, Melchizedek komisjom specjalnym, nadzwyczajnym i od nagłych wypadków, jak również ciałom doradczym. Gabriel i Ojciec Melchizedek nigdy nie oddalają się z Salvingtonu równocześnie, ponieważ pod nieobecność Gabriela, Ojciec Melchizedek działa jako główny administrator Nebadonu.
35:1.3 (385.2) W naszym wszechświecie wszyscy Melchizedecy stworzeni byli podczas jednego, milenijnego okresu standardowego czasu, przez Syna Stwórcę i Stwórczego Ducha, w połączeniu z Ojcem Melchizedekiem. Będąc taką klasą synostwa, w której jeden z ich własnych członków działa jako partnerski stwórca, Melchizedecy częściowo sami siebie stworzyli, są zatem kandydatami do wprowadzenia niebiańskiego typu samorządu. Okresowo wybierają swego własnego szefa administracyjnego, na siedem lat czasu standardowego, a poza tym funkcjonują jako klasa, która sama ustanawia sobie normy, aczkolwiek pierwszy Melchizedek posiada pewne, nieodłączne mu, współrodzicielskie prerogatywy. Od czasu do czasu Ojciec Melchizedek wyznacza pewne jednostki ze swojej klasy, aby działały jako specjalni Nosiciele Życia dla światów midsonicznych, dla klasy zamieszkałych planet jak dotąd nie objawionych na Urantii.
35:1.4 (385.3) Melchizedecy nie działają zbyt wiele poza wszechświatem lokalnym, chyba, że są powoływani na świadków w sprawach rozstrzyganych przed trybunałami superwszechświata, albo czasami mianowani są ambasadorami specjalnymi, do reprezentowania jednego wszechświata wobec drugiego w tym samym superwszechświecie. Pierwszy albo pierworodny Melchizedek, z każdego wszechświata, zawsze może podróżować do sąsiednich wszechświatów, albo do Raju, pełniąc misję związaną ze sprawami i obowiązkami swojej klasy.
35:2.1 (385.4) Melchizedecy są pierwszą klasą boskich Synów, mogącą tak bardzo zbliżać się do niższych istot żywych, że bezpośrednio pomagają w rozwoju śmiertelników i służą rasom ewolucyjnym, bez potrzeby wcielania się. Synowie ci, z racji swej natury, są w środkowym punkcie wielkiego zstępowania osobowości, mniej więcej w połowie drogi między najwyższą Boskością a najniższymi istotami żywymi, wyposażonymi w wolę. W ten sposób zostają w sposób naturalny pośrednikami, pomiędzy najwyższymi i boskimi poziomami żywej egzystencji a niższymi, nawet materialnymi, formami życia na światach ewolucyjnych. Klasy seraficzne, aniołowie, lubią pracować z Melchizedekami; faktycznie wszystkie formy inteligentnego życia mają w tych Synach wyrozumiałych przyjaciół, sympatycznych nauczycieli i mądrych doradców.
35:2.2 (385.5) Melchizedecy są klasą samorządną. U tej unikalnej grupy zauważamy pierwszą próbę samostanowienia istot z wszechświata lokalnego i dostrzegamy w niej najwyższy typ prawdziwego samorządu. Synowie ci organizują własny aparat administracyjny dla swej grupy, dla rodzimej planety oraz sześciu sfer jej towarzyszących, jak również dla światów od nich zależnych. I należy odnotować, że nigdy nie nadużyli swych prerogatyw; ani razu, w całym wszechświecie Orvonton, Synowie Melchizedecy nie zawiedli pokładanego w nich zaufania. Są oni nadzieją dla każdej, pragnącej samorządu grupy istot we wszechświecie; są wzorem samorządu i nauczycielami samorządu dla wszystkich sfer Nebadonu. Wszystkie klasy istot inteligentnych, zwierzchników z góry i podwładnych z dołu, szczerze chwalą rząd Melchizedeków.
35:2.3 (386.1) Klasa synostwa Melchizedeków zajmuje pozycję najstarszego syna w wielkiej rodzinie i pełni jego obowiązki. Większość ich pracy jest systematyczna i w pewnym sensie rutynowa, ale dużo tej pracy wykonywane jest dobrowolnie i generalnie z własnej inicjatywy. Większość zgromadzeń specjalnych, jakie od czasu do czasu zbierają się na Salvingtonie, zwoływanych jest na wniosek Melchizedeków. Synowie ci z własnej inicjatywy dokonują rekonesansu w ich rodzimym wszechświecie. Utrzymują autonomiczną organizację, zajmującą się gromadzeniem informacji wszechświatowej i robią okresowe raporty dla Syna Stwórcy, niezależne od całej informacji przychodzącej do zarządu wszechświata od stałych czynników, zajmujących się rutynową administracją różnych domen. Melchizedecy są z natury bezstronnymi obserwatorami; wszystkie klasy istot inteligentnych darzą ich pełnym zaufaniem.
35:2.4 (386.2) Melchizedecy działają w charakterze objazdowych sądów rewizyjnych różnych domen; ci Synowie wszechświata udają się do różnych światów w małych grupach, aby służyć jako komisje doradcze, zbierać zeznania, słuchać sugestii i działać jako rzeczoznawcy, pomagając tym samym usuwać większe trudności i likwidować poważne różnice, narastające od czasu do czasu podczas kierowania sprawami domen ewolucyjnych.
35:2.5 (386.3) Ci najstarsi Synowie wszechświata są głównymi doradcami Gwiazdy Jasnej i Porannej, gdy wykonuje on zalecenia Syna Stwórcy. Kiedy Melchizedek udaje się do odległego świata w imieniu Gabriela, może na okoliczność tej właśnie misji być namiestnikiem wysyłającego i w takim wypadku pojawia się na docelowej planecie jako pełnomocnik Gwiazdy Jasnej i Porannej. Odnosi się to zwłaszcza do tych sfer, gdzie wyższy Syn nie pojawił się jak dotąd w formie istoty danej domeny.
35:2.6 (386.4) Kiedy Syn Stwórca zaczyna misję obdarzającą na świecie ewolucyjnym, udaje się tam sam; ale kiedy obdarzenie zaczyna jeden z jego rajskich braci, Syn Avonalny, towarzyszą mu pomocnicy, dwunastu Melchizedeków, którzy bardzo efektywnie przyczyniają się do sukcesu misji obdarzającej. Melchizedecy pomagają także Rajskim Avonalom na ich misjach arbitrażowych dla zamieszkałych światów i w czasie pełnienia tych zadań są oni widzialni dla oczu śmiertelnych, jeśli Syn Avonalny objawia się w ten sam sposób.
35:2.7 (386.5) Nie ma takiego stadium planetarnych potrzeb duchowych, w którym nie służyliby Melchizedecy. Są oni tymi nauczycielami, którzy tak często pozyskują całe światy zaawansowanego życia do ostatecznego i pełnego zaaprobowania Syna Stwórcy i jego Rajskiego Ojca.
35:2.8 (386.6) Melchizedecy są nieomal doskonali w swej mądrości, ale nie są nieomylni w osądzie. Gdy są oddzieleni i samotni na misji planetarnej, czasem pobłądzą w drobnych sprawach, znaczy to decydują się robić pewne rzeczy, których potem nie aprobują ich przełożeni. Taki błąd w osądzie tymczasowo dyskwalifikuje Melchizedeka, do czasu, aż uda się on do Salvingtonu i podczas audiencji u Syna Stwórcy otrzyma tę instrukcję, która skutecznie oczyści go z dysharmonii powodującej nieporozumienie z jego współbraćmi; a potem, na trzeci dzień po korekcyjnym odpoczynku, wraca do służby. Jednak takie drobne dysharmonie w działalności Melchizedeków zdarzały się dość rzadko w Nebadonie.
35:2.9 (387.1) Liczebność tych synów się nie zwiększa, ich ilość jest stała, choć zróżnicowana w każdym wszechświecie lokalnym. Liczba Melchizedeków, zarejestrowanych na ich stołecznej planecie w Nebadonie, wynosi ponad dziesięć milionów.
35:3.1 (387.2) Melchizedecy zamieszkują swój własny świat w pobliżu Salvingtonu, stolicy wszechświata. Sfera ta, o nazwie Melchizedek, jest światem pilotującym na orbicie Salvingtonu, na której krąży siedemdziesiąt podstawowych sfer a każda z nich okrążana jest przez sześć podległych jej sfer, poświęconych specyficznym funkcjom. Te wspaniałe sfery – siedemdziesiąt podstawowych i 420 je okrążających – nazywane są często Uniwersytetem Melchizedeków. Wznoszący się śmiertelnicy ze wszystkich konstelacji Nebadonu, gdy zdobywają swój status mieszkańca Salvingtonu, nauczani są na wszystkich tych 490 światach. Edukacja wznoszących się istot jest tylko jednym stadium rozlicznych przedsięwzięć, prowadzonych w grupie zaprojektowanych sfer Salvingtonu.
35:3.2 (387.3) Tych 490 sfer na orbicie Salvingtonu podzielonych jest na dziesięć grup, z których każda zawiera siedem podstawowych i czterdzieści dwie podległe jej sfery. Każda z tych grup znajduje się pod generalnym nadzorem jednej z głównych klas życia wszechświatowego. Grupa pierwsza, obejmująca świat pilotujący i sześć kolejnych sfer podstawowych w krążącym, planetarnym korowodzie, znajduje się pod nadzorem Melchizedeków. Światy Melchizedeków są następujące:
35:3.3 (387.4) 1. Świat pilotujący – świat ojczysty Synów Melchizedeków.
35:3.4 (387.5) 2. Świat, na którym się mieszczą szkoły życia materialnego i laboratoria energii żywych.
35:3.5 (387.6) 3. Świat życia morontialnego.
35:3.6 (387.7) 4. Sfera wstępnego życia duchowego.
35:3.7 (387.8) 5. Świat pośredniego życia duchowego.
35:3.8 (387.9) 6. Sfera zaawansowanego życia duchowego.
35:3.9 (387.10) 7. Domena skoordynowanej i najwyższej samorealizacji.
35:3.10 (387.11) Sześć światów, okrążających każdą sferę Melchizedeków, zajmuje się funkcjami nawiązującymi do prac ich sfery podstawowej.
35:3.11 (387.12) Świat pilotujący, sfera Melchizedek, jest popularnym miejscem spotkań wszystkich istot zajmujących się nauczaniem i uduchowianiem wznoszących się śmiertelników czasu i przestrzeni. Dla wznoszącej się istoty, świat ten prawdopodobnie jest najbardziej interesującym miejscem w całym Nebadonie. Wszyscy śmiertelnicy ewolucyjni, którzy ukończyli naukę w konstelacji, muszą wylądować na Melchizedeku, gdzie są wprowadzani w porządek kształcenia i postępu duchowego w edukacyjnym systemie Salvingtonu. Nigdy nie zapomnicie waszych wrażeń z pierwszego dnia życia na tym unikalnym świecie, nawet później, gdy osiągniecie rajski cel.
35:3.12 (387.13) Miejscem zamieszkania wznoszących się śmiertelników jest Melchizedek, ale swoje nauki pobierają oni na sześciu okrążających go planetach edukacji specjalistycznej. I taką samą metodę stosuje się przez cały okres ich pobytu na siedemdziesięciu światach kulturowych – na podstawowych sferach orbity Salvingtonu.
35:3.13 (387.14) Istoty, zamieszkujące sześć światów okrążających sferę Melchizedek, spędzają swój czas na wielu różnorodnych zajęciach, ale co się tyczy wznoszących się śmiertelników, satelity te poświęcone są następującym, specjalnym etapom studiów:
35:3.14 (388.1) 1. Pierwsza sfera zajmuje się przeglądem wstępnego życia planetarnego wznoszących się śmiertelników. Praca tutaj prowadzona jest w klasach, w których uczestniczą ci, którzy przybywają z odpowiedniego świata ich ludzkich początków. Ci, co pochodzą z Urantii, wspólnie odbywają taki empiryczny przegląd.
35:3.15 (388.2) 2. Specyficzna działalność sfery drugiej polega na podobnym przeglądzie doświadczeń, nabytych w trakcie przechodzenia przez światy-mieszkania, okrążające głównego satelitę zarządu systemu lokalnego.
35:3.16 (388.3) 3. Przeglądy na tej sferze nawiązują do pobytu w stolicy systemu lokalnego i obejmują również to, co się robiło na pozostałych światach zaprojektowanych w grupie zarządu systemu.
35:3.17 (388.4) 4. Czwarta sfera zajmuje się przeglądem doświadczeń, zgromadzonych na siedemdziesięciu światach podległych konstelacji i na sferach im towarzyszących.
35:3.18 (388.5) 5. Na piątej sferze dokonuje się przeglądu pobytu wznoszącej się istoty na świecie zarządu konstelacji.
35:3.19 (388.6) 6. Czas na szóstej sferze poświęcony jest korelacji tych pięciu epok, tym samym na skoordynowaniu doświadczenia przygotowującego do rozpoczęcia nauki w szkołach podstawowych Melchizedeków, w systemie nauczania wszechświatowego.
35:3.20 (388.7) Szkoły administracji wszechświatowej i mądrości duchowej znajdują się na świecie rodzimym Melchizedeków, gdzie są również szkoły poświęcone specyficznym kierunkom badań, takim jak energia, materia, organizacja, komunikacja, zapisy, etyka i typologia istot stworzonych.
35:3.21 (388.8) W Melchizedekowym Kolegium Wyposażenia Duchowego wszystkie klasy Synów Bożych – nawet klasy rajskie – współpracują z Melchizedekami i nauczycielami seraficznymi w nauczaniu tych zastępów, które stamtąd wychodzą jako ewangeliści przeznaczenia, głosząc wolność duchową i Boskie synostwo nawet odległym światom tego wszechświata. Ta właśnie szkoła Uniwersytetu Melchizedeków jest instytucją działającą wyłącznie dla wszechświata; odwiedzający badacze z innych domen nie są tutaj przyjmowani.
35:3.22 (388.9) Najwyższy kurs, nauczający administracji wszechświatowej, prowadzony jest przez Melchizedeków na ich świecie rodzimym. Temu Kolegium Wyższej Etyki przewodniczy pierwszy Ojciec Melchizedek. Do tych właśnie szkół różne wszechświaty posyłają studentów uczestniczących w wymianie. Chociaż młody wszechświat Nebadon znajduje się nisko na skali wszechświatowej, gdy idzie o osiągnięcia duchowe i wyższy rozwój etyczny, tym niemniej nasze kłopoty administracyjne tak bardzo przekształciły cały ten wszechświat w rozległą klinikę dla innych, pobliskich kreacji, że kolegia Melchizedeków przepełnione są odwiedzającymi badaczami i obserwatorami z innych domen. Oprócz rozległej grupy praktykantów lokalnych, w szkołach Melchizedeków znajduje się zawsze ponad sto tysięcy obcych badaczy, uczęszczających do tych szkół, jako że klasa Melchizedeków z Nebadonu ma swą renomę w całym Splandonie.
35:4.1 (388.10) Wysoce specjalistyczna sekcja działalności Melchizedeków zajmuje się nadzorem rozwojowej drogi życia śmiertelników wznoszących się w morontii. Większość tego nauczania prowadzona jest przez cierpliwych i mądrych opiekunów seraficznych, którym pomagają ci śmiertelnicy, którzy się wznieśli do relatywnie wysokich poziomów wszechświatowych osiągnięć, jednak cała ta praca szkoleniowa znajduje się pod generalnym nadzorem Melchizedeków, działających w powiązaniu z Nauczycielami-Synami Trójcy.
35:4.2 (389.1) Podczas gdy klasa Melchizedeków zajmuje się zasadniczo rozległym systemem edukacyjnym i organizacją szkolenia empirycznego we wszechświecie lokalnym, wykonują oni także zadania specjalne i działają w sytuacjach nadzwyczajnych. W rozwijającym się wszechświecie, docelowo zawierającym około dziesięciu milionów zamieszkałych światów, wydarzyć się musi wiele rzeczy odbiegających od normy i właśnie w takich, nagłych wypadkach, działają Melchizedecy. Na Edentii, w zarządzie waszej konstelacji, znani są oni pod nazwą Synów od sytuacji krytycznych. Są zawsze gotowi służyć we wszystkich potrzebach – materialnych, intelektualnych albo duchowych – czy to na planecie, czy w systemie, czy w konstelacji, czy we wszechświecie. Kiedykolwiek i gdziekolwiek potrzeba pomocy specjalnej, tam znajdziecie jednego lub więcej Synów Melchizedeków.
35:4.3 (389.2) Gdy się wydaje, że jakiś element planu Syna Stwórcy może nie zostać zrealizowany, natychmiast udaje się tam Melchizedek z pomocą. Jednak niezbyt często Synowie ci są wzywani do działania w obliczu grzesznego buntu, takiego, jaki miał miejsce w Satanii.
35:4.4 (389.3) Melchizedecy pierwsi są gotowi do działania we wszystkich zagrożeniach dowolnej natury, na wszystkich światach, gdzie mieszkają istoty obdarzone wolą. Czasami działają jako tymczasowi opiekunowie nieobliczalnych planet, służąc jako zarządcy komisaryczni, którzy przejmują rolę błądzącego rządu planetarnego. W czasie kryzysu planetarnego, Synowie Melchizedecy pełnią wiele unikalnych funkcji. Syn taki łatwo może stać się widzialny dla istot śmiertelnych a czasem jeden z tej klasy wciela się nawet w formę ciała śmiertelnego. Siedem razy w Nebadonie, Melchizedek służył na świecie ewolucyjnym w formie ciała śmiertelnego, a w wielu wypadkach ci Synowie pojawiali się w formach innych klas istot wszechświatowych. Są oni naprawdę wszechstronni i dobrowolnie służą w nagłych wypadkach wszystkim klasom wszechświatowych istot inteligentnych, dla wszystkich światów i systemów światów.
35:4.5 (389.4) Melchizedek, który żył na Urantii za czasów Abrahama, znany był lokalnie jako Książę Salemu, ponieważ przewodził małej kolonii poszukiwaczy prawdy w miejscowości o nazwie Salem. Zaofiarował się wcielić w formę ciała materialnego i zrobił to za aprobatą Melchizedeków, zarządzających planetą, którzy się obawiali, że światłość życia może wygasnąć w tamtych czasach coraz większej duchowej ciemności. Udało mu się ożywić prawdę, odpowiednią dla jego czasu i bezpiecznie przekazać ją Abrahamowi i jego towarzyszom.
35:5.1 (389.5) Po stworzeniu osobistych pomocników i pierwszej grupy wszechstronnych Melchizedeków, Syn Stwórca i Stwórczy Duch wszechświata lokalnego planują a następnie powołują do bytu drugą, wielką i zróżnicowaną klasę synostwa wszechświatowego, Vorondadeków. Są oni na ogół znani jako Ojcowie Konstelacji, gdyż Syn tej klasy nieodmiennie zajmuje pozycję szefa rządu każdej konstelacji, w każdym wszechświecie lokalnym.
35:5.2 (389.6) W każdym wszechświecie lokalnym liczba Vorondadeków jest zróżnicowana, w Nebadonie zarejestrowane jest dokładnie milion tych istot. Synowie ci, podobnie jak ich partnerzy, Melchizedecy, nie mogą się rozmnażać. Nie istnieje znana metoda, dzięki której mogliby zwiększyć swą liczebność.
35:5.3 (389.7) Pod wieloma względami Synowie ci stanowią ciało samorządne; jako jednostki i jako grupy, nawet jako całość przeważnie sami stanowią o sobie, podobnie jak Melchizedecy, jednak Vorondadecy nie pełnią tak szerokiej gamy różnorodnych funkcji. Nie dorównują swym braciom Melchizedekom w ich zdumiewającej wszechstronności, ale są znacznie bardziej niezawodni i efektywni jako władcy i dalekowzroczni administratorzy. Nie są również podobni do swych podwładnych w administracji, Władców Systemu, Lanonandeków, ale przewyższają wszystkie klasy synostwa wszechświata nieugiętością w dążeniu do celu i boskością osądu.
35:5.4 (390.1) Chociaż decyzje i orzeczenia Synów tej klasy zawsze są zgodne z duchem Boskiego synostwa oraz w harmonii z zarządzeniami Syna Stwórcy, gdy popełnią pomyłkę, są wzywani do Syna Stwórcy a czasami ich decyzje są unieważniane, w szczegółach i w procedurze, na skutek apelacji złożonych do najwyższych trybunałów wszechświata. Jednak Synowie ci rzadko popełniają błędy i nigdy się nie zbuntowali; nigdy, w całej historii Nebadonu, Vorondadek nie był uznany winnym lekceważenia rządu wszechświatowego.
35:5.5 (390.2) Służba Vorondadeków we wszechświatach lokalnych jest szeroka i różnorodna. Służą jako ambasadorzy dla innych wszechświatów i jako konsulowie, reprezentujący konstelacje w obrębie ich rodzimego wszechświata. To im, spośród wszystkich klas synostwa wszechświata lokalnego, najczęściej powierza się pełną i nieograniczoną władzę, z której korzystają we wszechświatowych sytuacjach krytycznych.
35:5.6 (390.3) Na odosobnionych światach, pogrążonych w duchowych ciemnościach, na sferach, które są izolowane na skutek buntu i odstępstwa, przebywa zazwyczaj Vorondadek-obserwator, do czasu przywrócenia normalnego statusu. W pewnych, nadzwyczajnych sytuacjach, Najwyższy Ojciec obserwator może sprawować absolutną i arbitralną władzę nad każdą niebiańską istotą, przydzieloną do takiej planety. Są zapisy na Salvingtonie, że Vorondadecy czasami sprawują taką władzą jako Najwyżsi Ojcowie, regenci takich planet. Odnosi się to nawet do tych światów zamieszkałych, gdzie nie było buntu.
35:5.7 (390.4) Częstokroć korpus dwunastu lub więcej Synów Vorondadeków zasiada w pełnym składzie, jako najwyższy sąd odwoławczy i apelacyjny do spraw specjalnych odnoszących się do planety albo systemu. Jednak praca Vorondadeków związana jest głównie z funkcjami prawodawczymi, dotyczącymi rządów konstelacji. W rezultacie pełnienia tych wszystkich służb, Synowie Vorondadecy stają się historykami wszechświatów lokalnych; są osobiście zaznajomieni ze wszystkimi zmaganiami politycznymi i przewrotami społecznymi na światach zamieszkałych.
35:6.1 (390.5) Co najmniej trzech Vorondadeków jest przydzielonych do rządzenia każdą ze stu konstelacji wszechświata lokalnego. Synowie ci wybierani są przez Syna Stwórcę i zatwierdzani przez Gabriela jako Najwyżsi Ojcowie konstelacji, na czas służby wynoszący dekamillennium – 10.000 standardowych lat, około 50.000 lat czasu Urantii. Rządzący, Najwyższy Ojciec Konstelacji, ma dwóch towarzyszy, starszego i młodszego. Przy każdej zmianie administracji, starszy towarzysz zostaje szefem rządu, młodszy przejmuje obowiązki starszego, podczas gdy Vorondadecy bez przydziału, przebywający na światach Salvingtonu, mianują jednego ze swoich szeregów jako kandydata do wyboru, żeby przejął obowiązki młodszego towarzysza. Tym samym, zgodnie z obecnymi zasadami, każdy z rządzących Najwyższych Ojców służy w zarządzie konstelacji trzy dekamillennia, około 150.000 lat czasu Urantii.
35:6.2 (390.6) Stu Ojców Konstelacji, aktualnych szefów kierujących rządami konstelacji, stanowi najwyższy gabinet doradczy Syna Stwórcy. Rada ta często obraduje w zarządzie wszechświata i nie ma ograniczeń, co do tematu i zakresu jej obrad, choć głównym przedmiotem jej troski jest dobro wszystkich konstelacji i zjednoczenie administracji całego wszechświata lokalnego.
35:6.3 (391.1) Gdy Ojciec Konstelacji sprawuje funkcje w zarządzie wszechświata, co się często zdarza, starszy towarzysz pełni obowiązki szefa konstelacji. Funkcją starszego towarzysza zazwyczaj jest nadzór nad sprawami duchowymi, podczas gdy młodszy towarzysz zajmuje się osobiście sprawami materialnymi konstelacji. Żadne jednak ważniejsze normy postępowania nie są wprowadzane w konstelacji, dopóki wszyscy trzej Najwyżsi Ojcowie nie zgodzą się w sprawie wszystkich szczegółów ich realizacji.
35:6.4 (391.2) Cały mechanizm informacji duchowej i kanały komunikacyjne są do dyspozycji Najwyższych Ojców konstelacji. Najwyżsi Ojcowie zawsze są w dobrym kontakcie ze swymi przełożonymi z Salvingtonu, jak również ze swymi bezpośrednimi podwładnymi, władcami systemów lokalnych. Zwołują często tych Władców Systemów na narady, aby omówić stan konstelacji.
35:6.5 (391.3) Najwyżsi Ojcowie otaczają się korpusem doradców, których liczba i skład personalny są okresowo zróżnicowane, w zależności od obecności różnych grup istot w zarządzie konstelacji i odpowiednio do lokalnych potrzeb. W okresie natężenia obowiązków mogą oni prosić o dodatkowych Synów klasy Vorondadeków, do pomocy w pracach administracyjnych i szybko ich dostają. Wasza konstelacja, Norlatiadek, jest obecnie zarządzana przez dwunastu Synów Vorondadeków.
35:7.1 (391.4) Druga grupa siedmiu światów, znajdujących się na orbicie siedemdziesięciu sfer podstawowych, krążących wokół Salvingtonu, stanowi planety Vorondadeków. Każda z tych sfer, wraz z sześcioma okrążającymi je satelitami, poświęcona jest specjalnemu stadium działalności Vorondadeków. Na tych czterdziestu dziewięciu sferach, wznoszący się śmiertelnicy osiągają punkt kulminacyjny swej edukacji w dziedzinie prawodawstwa wszechświatowego.
35:7.2 (391.5) Wznoszący się śmiertelnicy obserwowali już zgromadzenia prawodawcze, jak działają na światach zarządów konstelacji, ale tutaj, na światach Vorondadeków, biorą teraz udział we wprowadzaniu w życie aktualnego, powszechnego prawodawstwa wszechświata lokalnego, pod kuratelą starszych Vorondadeków. Taka działalność ma na celu koordynację różnych orzeczeń, powstałych w autonomicznych zgromadzeniach prawodawczych stu konstelacji. Nauka, jaką się przyswaja w szkołach Vorondadeków, jest niedościgniona nawet na Uversie. Nauka ta jest progresywna i zaczyna się na pierwszej sferze, wraz z działalnością uzupełniającą na sześciu jej satelitach i dalej, poprzez pozostałe sześć podstawowych sfer oraz związanych z nimi grup satelitów.
35:7.3 (391.6) Na tych światach studiów i zadań praktycznych, wznoszący się pielgrzymi będą wprowadzani w liczne, nowe zakresy działalności. Nie zabroniono nam objawiania tych nowych zajęć, trudnych do wyobrażenia, ale wątpimy czy potrafimy zobrazować takie przedsięwzięcia materialnemu umysłowi istot śmiertelnych. Brakuje nam słów, aby przekazać sens tych niebiańskich funkcji a nie istnieją analogiczne, ludzkie działania, których można by użyć jako ilustracji takich nowych rodzajów zajęć wznoszących się śmiertelników, kiedy przechodzą szkolenie na tych czterdziestu dziewięciu światach. I dużo jeszcze innych zajęć, nie będących częścią porządku wznoszenia się, skoncentrowanych jest na światach Vorondadeków, na orbicie Salvingtonu.
35:8.1 (392.1) Po stworzeniu Vorondadeków, Syn Stwórca i Matka Duch Wszechświata jednoczą się, aby powołać do bytu trzecią klasę synostwa wszechświatowego, Lanonandeków. Chociaż Lanonandecy zajmują się różnymi zadaniami, związanymi z administracją systemu, najlepiej są znani jako Władcy Systemu, szefowie systemów lokalnych oraz jako Książęta Planetarni, administracyjni władcy zamieszkałych planet.
35:8.2 (392.2) Jako późniejsza i niższa – pod względem poziomu boskości – klasa stworzonego synostwa, istoty te muszą przechodzić pewne kursy szkoleniowe na światach Melchizedeków, przygotowujące ich do dalszej służby. Lanonandecy byli pierwszymi studentami Uniwersytetu Melchizedeków, zostali zaklasyfikowani i dostali świadectwa od swych nauczycieli i egzaminatorów, Melchizedeków, zgodnie ze swymi zdolnościami, osobowością i osiągnięciami.
35:8.3 (392.3) Wszechświat Nebadon rozpoczął swą egzystencję dokładnie z dwunastoma milionami Lanonandeków, a kiedy przeszli oni przez sferę Melchizedeków, podczas końcowego egzaminu zostali podzieleni na trzy klasy:
35:8.4 (392.4) 1. Lanonandecy klasy pierwszej. Tych, zaliczanych do najwyższej rangi, było 709.841. Synowie ci są typowani na Władców Systemu i asystentów najwyższych rad konstelacji oraz na doradców, działających w wyższej pracy administracyjnej wszechświata.
35:8.5 (392.5) 2. Lanonandecy klasy drugiej. W tej klasie, gdy wychodziła od Melchizedeków, było ich 10.234.601. Są oni typowani na Książąt Planetarnych i na rezerwy tej klasy.
35:8.6 (392.6) 3. Lanonandecy klasy trzeciej. Grupa ta zamyka się liczbą 1.055.558 istot. Synowie ci działają jako niżsi asystenci, posłańcy, kuratorzy, delegaci, obserwatorzy, jak również pełnią rozmaite obowiązki w systemie i na jego światach składowych.
35:8.7 (392.7) Synowie ci nie mogą awansować z jednej grupy do drugiej, jak to się dzieje z istotami ewolucyjnymi. Poddani szkoleniu Melchizedeków, raz sprawdzeni i zaklasyfikowani, zawsze służą w tej kategorii, do której zostali przydzieleni. Synowie ci także nie rozmnażają się, ich liczba we wszechświecie jest stała.
35:8.8 (392.8) W liczbach zaokrąglonych, klasa Synów Lanonandeków zaklasyfikowana jest na Salvingtonie następująco:
35:8.9 (392.9) Koordynatorzy wszechświatowi i radcy konstelacji100.000
35:8.10 (392.10) Władcy Systemu oraz ich asystenci600.000
35:8.11 (392.11) Książęta Planetarni oraz rezerwy10.000.000
35:8.12 (392.12) Korpus posłańców400.000
35:8.13 (392.13) Kuratorzy i rejestratorzy100.000
35:8.14 (392.14) Korpus rezerwowy800.000
35:8.15 (392.15) Skoro Lanonandecy są w pewnym sensie niższą klasą synostwa niż Melchizedecy czy Vorondadecy, pełnią oni jeszcze wspanialszą służbę w podległych im jednostkach wszechświata, gdyż mogą bardziej się zbliżyć do niskich istot z ras inteligentnych. Zagraża im także wielkie niebezpieczeństwo pobłądzenia, odejścia od dopuszczalnych metod rządzenia wszechświatem. Ale Lanonandecy, zwłaszcza ich klasa pierwsza, są najbardziej operatywni i wszechstronni ze wszystkich administratorów wszechświata lokalnego. W zdolnościach administracyjnych przewyższa ich tylko Gabriel i jego nie objawieni towarzysze.
35:9.1 (393.1) Lanonandecy są stałymi władcami planet i rotacyjnymi władcami systemów. Syn Lanonandek rządzi teraz na Jerusem, w stolicy waszego lokalnego systemu światów zamieszkałych.
35:9.2 (393.2) Władcy Systemów rządzą jako komisje, w składzie dwóch czy trzech Synów, w stolicy każdego systemu światów zamieszkałych. Na każde dekamillennium Ojcowie Konstelacji mianują jednego z tych Lanonandeków szefem systemu. Czasami nie zmienia się szefa takiego tria; sprawa ta leży wyłącznie w kompetencji władców konstelacji. Nie zmienia się nagle osobowego składu rządu systemu, chyba, że rozegra się jakaś tragedia.
35:9.3 (393.3) Kiedy Władcy Systemu albo ich asystenci zostają odwołani, ich miejsce zapełniane jest istotami wybranymi przez najwyższą radę, przebywającą w zarządzie konstelacji, z rezerw tej klasy, z grupy istot, która na Edentii jest większa niż to wynikałoby ze średniej.
35:9.4 (393.4) Najwyższe rady Lanonandeków znajdują się w zarządach różnych konstelacji. Ciału takiemu przewodniczy starszy Najwyższy Ojciec, asystent Ojca Konstelacji, podczas gdy młodszy asystent kieruje rezerwami klasy drugiej.
35:9.5 (393.5) Nazwa Władcy Systemów dobrze określa ich funkcję; są oni prawie niezależni w prowadzeniu lokalnych spraw światów zamieszkałych. Nieomal po ojcowsku kierują Książętami Planetarnymi, Synami Materialnymi i duchami posługującymi. Osobiste panowanie suwerena jest prawie absolutne. Władcy ci nie są nadzorowani przez obserwatorów Trójcy z wszechświata centralnego. Stanowią grupę wykonawczą wszechświata lokalnego, a będąc odpowiedzialni za egzekwowanie zaleceń prawodawczych oraz będąc egzekutorami wyroków sądowych, reprezentują jedyne stanowisko w całej administracji wszechświata, gdzie osobista nielojalność wobec woli Syna Michała może najłatwiej i szybko się utwierdzić i szukać dla siebie uznania.
35:9.6 (393.6) Nasz wszechświat lokalny nie miał szczęścia, gdyż ponad siedmiuset Synów klasy Lanonandeków zbuntowało się przeciw rządowi wszechświata, wywołując tym samym chaos w kilku systemach i na wielu planetach. Z tej ogólnej liczby upadłych tylko trzech było Władcami Systemów; praktycznie wszyscy ci synowie należeli do klasy drugiej i trzeciej; byli to Książęta Planetarni i Lanonandecy klasy trzeciej.
35:9.7 (393.7) To, że znaczna liczba tych Synów utraciła integralność, nie świadczy o jakimś błędzie w akcie ich stworzenia. Mogli być stworzeni bosko doskonali, ale zostali stworzeni w ten sposób, żeby mogli lepiej zrozumieć istoty ewolucyjne zamieszkujące światy czasu i przestrzeni i żeby się bardziej do nich zbliżyli.
35:9.8 (393.8) Spośród wszystkich wszechświatów lokalnych Orvontonu, za wyjątkiem Henselonu, nasz wszechświat utracił najwięcej Synów tej klasy. Na Uversie uważają, że w Nebadonie mamy tak wiele problemów administracyjnych, dlatego, że nasi Synowie klasy Lanonandeków zostali stworzeni z wielką dozą wolności osobistej, gdy idzie o możliwości wyboru i planowania. Nie czynię tego spostrzeżenia jako krytyki. Stwórca naszego wszechświata ma pełną władzę i prawo tak postąpić. Nasi wysocy władcy uważają, że chociaż obdarzeni wolnością wyboru Synowie sprawiają spore kłopoty we wczesnych epokach wszechświata, kiedy sprawy są w pełni uporządkowane i ostatecznie ustabilizowane, zysk płynący z wyższej lojalności i pełniejszej, dobrowolnej służby tych dokładnie sprawdzonych Synów, będzie bardziej niż wynagradzał dezorientacje i udręki wcześniejszych okresów.
35:9.9 (394.1) W wypadku buntu w zarządzie systemu, nowy władca jest zazwyczaj wprowadzany na stanowisko w stosunkowo krótkim czasie, ale nie odnosi się to do poszczególnych planet. Są one jednostkami składowymi kreacji materialnej i wolna wola istot jest czynnikiem znaczącym w ostatecznym orzekaniu takich problemów. Odosobnionym światom, tym planetom, których prawowici książęta pobłądzili, wyznacza się następców Książąt Planetarnych, jednak nie przejmują oni czynnego rządzenia takimi światami, zanim skutki buntu nie zostaną częściowo przezwyciężone i usunięte środkami zaradczymi, stosowanymi przez Melchizedeków i inne osobowości opiekuńcze. Bunt Księcia Planetarnego natychmiast izoluje jego planetę; lokalne obwody duchowe zostają niezwłocznie przerwane. Tylko obdarzający planetę Syn może znowu przywrócić międzyplanetarne linie komunikacji na takim, duchowo odosobnionym świecie.
35:9.10 (394.2) Istnieje plan ratowania takich samowolnych i niemądrych Synów; i wielu już skorzystało z tej klauzuli miłosierdzia, ale nigdy ponownie nie mogą oni zajmować tych pozycji, na których dokonali odstępstwa. Po rehabilitacji, są oni przydzielani do pracy jako kuratorzy i pełnią funkcje w administracji materialnej.
35:10.1 (394.3) Trzecia grupa siedmiu światów, krążących na orbicie siedemdziesięciu planet Salvingtonu, wraz z ich czterdziestu dwu satelitami, stanowi grupę sfer administracyjnych Lanonandeków. Na tych właśnie sferach doświadczeni Lanonandecy, należący do korpusu byłych Władców Systemu, nauczają administracji wznoszących się pielgrzymów i zastępy seraficzne. Śmiertelnicy ewolucyjni obserwują administratorów systemu pracujących w stolicach systemu, ale tutaj biorą udział w rzeczywistej koordynacji orzeczeń administracyjnych dla dziesięciu tysięcy systemów lokalnych.
35:10.2 (394.4) Te szkoły administracyjne wszechświata lokalnego nadzorowane są przez korpus Synów Lanonandeków, którzy mają długie doświadczenie w pracy jako Władcy Systemu i radcy konstelacji. Tylko szkoły administracyjne Ensy są lepsze od tych kolegiów zarządzania.
35:10.3 (394.5) Światy Lanonandeków, podczas gdy służą jako sfery nauczania wznoszących się śmiertelników, są także centrami szeroko zakrojonych przedsięwzięć, mających do czynienia z normalnymi i rutynowymi funkcjami administracyjnymi wszechświata. Na całej swej drodze do Raju, wznoszący się pielgrzymi studiują w praktycznych szkołach wiedzy stosowanej, robiąc dokładnie te rzeczy, których są nauczani. System edukacyjny wszechświata, nadzorowany przez Melchizedeków, jest praktyczny, progresywny, treściwy i empiryczny. Obejmuje on naukę o sprawach materialnych, intelektualnych, morontialnych i duchowych.
35:10.4 (394.6) Większość odzyskanych Synów tej klasy jest związanych ze sferami zarządzania Lanonandeków i służy tutaj w charakterze kuratorów i kierowników spraw planetarnych. I ci Książęta Planetarni-odstępcy, oraz ich towarzysze, buntownicy, którzy zechcieli przyjąć proponowaną im rehabilitację, wciąż będą służyć na takich stałych stanowiskach przynajmniej do tego czasu, aż wszechświat Nebadon zostanie ustanowiony w światłości i życiu.
35:10.5 (395.1) W starszych systemach, wielu Synów Lanonandeków zapisało się jednak wspaniale w rejestrach służby, administracji i osiągnięć duchowych. Jest to szlachetna, wierna i lojalna grupa istot, niezależnie od ich tendencji do popełniania błędów, w wyniku ułudy wolności osobistej i fikcji samookreślenia.
35:10.6 (395.2) [Nadzorowane przez Szefa Archaniołów, działającego z upoważnienia Gabriela z Salvingtonu].
Księga Urantii
Przekaz 36
36:0.1 (396.1) ŻYCIE nie powstaje samoistnie. Życie tworzone jest zgodnie z planami formułowanymi przez (nie objawionych) Architektów Istot i pojawia się na zamieszkałych planetach albo przez bezpośrednie jego sprowadzenie, albo w rezultacie działalności Nosicieli Życia z wszechświatów lokalnych. Nosiciele Życia należą do najbardziej interesujących i wszechstronnych Synów z całej ich różnorodnej, wszechświatowej rodziny. Powierzono im planowanie i dostarczanie na sfery planetarne życia, w formie istot stworzonych. Po zasadzeniu życia na nowych światach, pozostają na nich przez dłuższy czas, żeby to życie wspomagać i rozwijać.
36:1.1 (396.2) Chociaż Nosiciele Życia należą do rodziny Boskiego synostwa, są oni specyficznym i odrębnym typem wszechświatowych Synów, stanowiąc jedyną grupę inteligentnego życia we wszechświecie lokalnym, w którego stwarzaniu biorą udział władcy superwszechświata. Nosiciele Życia są potomstwem trzech istniejących wcześniej osobowości: Syna Stwórcy, Matki Ducha Wszechświata i wyznaczonego do tej funkcji jednego z trzech Pradawnych Czasu, którzy kierują przeznaczeniem danego superwszechświata. Pradawni Czasu, którzy sami mogą zarządzić likwidację inteligentnego życia, biorą udział w stwarzaniu Nosicieli Życia, którym powierza się zaprowadzenie materialnego życia na rozwijających się światach.
36:1.2 (396.3) Mamy we wszechświecie Nebadon zapis o stworzeniu stu milionów Nosicieli Życia. Ten operatywny korpus istot szerzących życie nie jest grupą w pełni samorządną. Kierowani są przez trio, podejmujące decyzje o życiu, składające się z Gabriela, Ojca Melchizedeka i Nambii, pierwszego i pierworodnego Nosiciela Życia w Nebadonie. Jednak we wszystkich stadiach swej grupowej administracji są oni samorządni.
36:1.3 (396.4) Nosiciele Życia dzielą się na trzy główne grupy: grupa pierwsza obejmuje starszych Nosicieli Życia, druga asystentów a trzecia opiekunów. Ten podział podstawowy dzieli się dodatkowo na dwanaście podgrup, specjalistów od różnych form, w jakich przejawia się życie. Podziału na te trzy grupy dokonali Melchizedecy, którzy w tym celu przeprowadzali testy na sferze stołecznej Nosicieli Życia. Od tamtego czasu Melchizedecy są blisko związani z Nosicielami Życia i zawsze im towarzyszą, kiedy ci idą stworzyć życie na nowej planecie.
36:1.4 (396.5) Kiedy ewolucyjna planeta zostaje w końcu ustanowiona w światłości i życiu, Nosiciele Życia są organizowani w wyższe ciała opiniodawcze, mogące doradzać późniejszej administracji i pomagać w rozwoju świata oraz jego gloryfikowanych istot. W późniejszych, stabilnych epokach rozwijającego się wszechświata, Nosicielom Życia powierza się wiele nowych obowiązków.
36:2.1 (397.1) Melchizedecy sprawują generalny nadzór nad czwartą grupą siedmiu sfer podstawowych, krążących na orbicie Salvingtonu. Te światy Nosicieli Życia określa się następująco:
36:2.2 (397.2) 1. Zarząd Nosicieli Życia.
36:2.3 (397.3) 2. Sfera planowania życia.
36:2.4 (397.4) 3. Sfera podtrzymania życia.
36:2.5 (397.5) 4. Sfera ewolucji życia.
36:2.6 (397.6) 5. Sfera życia związanego z umysłem.
36:2.7 (397.7) 6. Sfera umysłu i ducha w istotach żyjących.
36:2.8 (397.8) 7. Sfera życia nie objawionego.
36:2.9 (397.9) Każda z tych sfer podstawowych otoczona jest przez sześć satelitów, gdzie koncentrują się stadia specjalne wszelkiej działalności Nosicieli Życia.
36:2.10 (397.10) Pierwszy świat, sfera zarządu, wraz z sześcioma podległymi jej satelitami, poświęcona jest badaniom wszechświatowego życia – wszystkich znanych przejawów życia. Tutaj mieści się kolegium planowania życia, w którym pracują nauczyciele i doradcy z Uversy i Havony a nawet z Raju. I mogę objawić, że siedem centralnych miejsc pobytu przybocznych umysłów-duchów znajduje się na tym świecie Nosicieli Życia.
36:2.11 (397.11) Liczba dziesięć – system dziesiętny – jest nieodłączną cechą wszechświata fizycznego, ale nie duchowego. Domeny życia charakteryzują się trójką, siódemką i dwunastką bądź wielokrotnościami i kombinacjami tych podstawowych liczb. Istnieją trzy podstawowe i zasadniczo odmienne plany życia, według porządku trzech Rajskich Źródeł i Centrów, a we wszechświecie Nebadon te trzy podstawowe formy życia rozdzielone są na trzy różne rodzaje planet. Początkowo było dwanaście oddzielnych, boskich idei przekazywalnego życia. Ta liczba dwanaście, razem z jej podziałami i wielokrotnościami, przewija się we wszystkich podstawowych formach życia, we wszystkich siedmiu superwszechświatach. Istnieje także siedem rodzajów kunsztownych projektów życiowych, zasadniczych porządków konfiguracji rozmnażania się w materii ożywionej. W Orvontonie formy życiowe konfigurowane są dwunastoma nośnikami dziedziczności. Zróżnicowane porządki istot z wolą mają konfigurację złożoną z 12, 24, 48, 96, 192, 384 i 768 modułów. Na Urantii istnieje czterdzieści osiem modułów kontroli formy – określających cechy – w płciowych komórkach rozrodczych człowieka.
36:2.12 (397.12) Drugi świat jest sferą projektów życia; tutaj wypracowuje się wszystkie nowe metody organizacji życia. Podczas gdy pierwowzorów projektów życia dostarcza Syn Stwórca, wdrażanie tych planów powierzono Nosicielom Życia oraz ich towarzyszom. Kiedy zostają sformułowane ogólne plany życia dla nowego świata, są one transmitowane do sfery zarządu, gdzie są drobiazgowo badane przez najwyższą radę starszych Nosicieli Życia, przy współpracy korpusu doradzających Melchizedeków. Jeśli plany odbiegają od uprzednio zatwierdzonych wzorów, muszą być przedstawione Synowi Stwórcy i zatwierdzone przez niego. Szef Melchizedeków częstokroć reprezentuje Syna Stwórcy w takich deliberacjach.
36:2.13 (397.13) Dlatego życie planetarne, chociaż podobne w wielu aspektach, jest również zróżnicowane na wiele sposobów na każdym ewolucyjnym świecie. Nawet w jednolitej serii życia, w jednej rodzinie światów, nie ma dokładnie takiego samego życia na jakichkolwiek dwu planetach; zawsze istnieje typ planetarny, ponieważ Nosiciele Życia nie ustają w swych wysiłkach doskonalenia podstawowych wzorów, oddanych im pod opiekę.
36:2.14 (398.1) Istnieje ponad milion fundamentalnych czy kosmicznych wzorów chemicznych, które stanowią formy źródłowe oraz liczne podstawowe, funkcjonalne zróżnicowania przejawów życia. Pierwszy satelita sfery planowania życia jest domeną wszechświatowych fizyków i elektrochemików, którzy służą Nosicielom Życia jako techniczni asystenci w ich pracy wychwytywania, organizowania i ukierunkowywania podstawowych jednostek energii, używanych do tworzenia materialnego nośnika przekazywania życia, tak zwanej plazmy zarodkowej.
36:2.15 (398.2) Laboratoria planowania życia planetarnego znajdują się na drugim satelicie, okrążającym ten drugi świat. W tych laboratoriach Nosiciele Życia oraz wszyscy ich towarzysze współpracują z Melchizedekami, kiedy próbują zmodyfikować i ewentualnie udoskonalić życie, które ma być zaszczepione na planetach dziesiętnych Nebadonu. Życie, które teraz rozwija się na Urantii, było planowane i częściowo wypracowane na tym właśnie świecie, ponieważ Urantia jest planetą dziesiętną, światem życia eksperymentalnego. Na jednym świecie na dziesięć dopuszczalne jest większe odchylenie od standardowego planu życia, niż na innych (nieeksperymentalnych) światach.
36:2.16 (398.3) Trzeci świat poświęcony jest podtrzymywaniu życia. Tutaj właśnie różne metody ochrony i zachowania życia są badane i wypracowywane przez asystentów i opiekunów z korpusu Nosicieli Życia. Plany życia dla każdego nowego świata przewidują zawsze stworzenie na początku komisji zachowania życia, złożonej z opiekunów specjalizujących się w mistrzowskim operowaniu podstawowymi formami życia. Na Urantii było dwudziestu czterech takich opiekunów w komisji, po dwóch dla każdego zasadniczego albo macierzystego wzoru kunsztownej organizacji materiału życiowego. Na planetach takich jak wasza, najwyższa forma życia rozmnaża się przy pomocy wiązki niosącej życie, która posiada dwadzieścia cztery jednostki formy. (A skoro życie intelektualne wyrasta z tej formy i na jej fizycznym podłożu, pojawiają się też dwadzieścia cztery podstawowe rodzaje organizacji psychicznej).
36:2.17 (398.4) Sfera czwarta i jej satelity poświęcone są generalnie badaniu ewolucji życia istot stworzonych a w szczególności ewolucyjnym okolicznościom poprzedzającym każdy poziom życia. Na ewolucyjnym świecie pierwotna plazma życia musi zawierać w sobie całkowity potencjał wszystkich przyszłych, rozwijających się odmian oraz wszystkich kolejnych ewolucyjnych zmian i modyfikacji. Zabezpieczenia, dokonane dla tak dalekosiężnych projektów metamorfozy życia, mogą spowodować pojawienie się wielu pozornie bezużytecznych form życia zwierzęcego i roślinnego. Takie produkty uboczne ewolucji planetarnej, spodziewane bądź nieprzewidziane, pojawiają się na scenie akcji jedynie po to, aby z niej zniknąć, jednak w tym długim procesie i poprzez niego przewija się nić mądrych i inteligentnych formuł oryginalnych twórców planetarnego planu życia i struktury gatunków. Różnorodne, uboczne produkty ewolucji biologicznej, są, ogólnie biorąc, niezbędne dla końcowego i pełnego funkcjonowania wyższych, inteligentnych form życia, pomimo tego, że od czasu do czasu może zapanować pozornie wielka dysharmonia w długich, wiodących wzwyż zmaganiach istot wyższych, aby zawładnąć niższymi formami życia, z których wiele czasami tak bardzo zakłóca spokój i wygodę rozwijającym się, obdarzonym wolą istotom.
36:2.18 (398.5) Piąty świat zajmuje się wyłącznie życiem związanym z umysłem. Każdy jego satelita poświęcony jest badaniom pojedynczego stadium umysłu istoty stworzonej, w powiązaniu z życiem tej istoty. Umysł, tak jak go człowiek rozumie, jest wyposażeniem siedmiu przybocznych umysłów-duchów, nałożonym przez przedstawicieli Nieskończonego Ducha na nie uczące się, czy mechaniczne poziomy umysłu. Formy żywe różnorodnie reagują na tych przybocznych i na różne służby duchowe, działające we wszechświatach czasu i przestrzeni. Możliwość wywołania reakcji duchowej u istot materialnych jest w pełni zależna od związanego z nimi wyposażenia umysłu, który z kolei nadawał kierunek biegowi ewolucji biologicznej tych właśnie istot śmiertelnych.
36:2.19 (399.1) Szósty świat poświęcony jest korelacji umysłu i ducha, jak są one związane z formami i organizmami żywymi. Świat ten oraz sześć światów krążących wokół niego, mieści szkoły koordynacji istot stworzonych, w których nauczyciele, tak z wszechświata centralnego jak i superwszechświata, współpracują z instruktorami z Nebadonu, prezentując te najwyższe poziomy, jakie istoty stworzone osiągnęły w czasie i przestrzeni.
36:2.20 (399.2) Siódma sfera Nosicieli Życia poświęcona jest nie objawionym domenom ewolucyjnego życia istot stworzonych, jak jest ono związane z kosmiczną filozofią coraz szerszego urzeczywistniania się Istoty Najwyższej.
36:3.1 (399.3) Życie nie pojawia się we wszechświatach spontanicznie; Nosiciele Życia muszą je inicjować na jałowych planetach. Są oni nosicielami, szerzycielami i opiekunami życia, które pojawia się na ewolucyjnych światach w przestrzeni. Wszelkie znane na Urantii klasy i formy życia powstały dzięki tym Synom, chociaż nie wszystkie formy życia planetarnego istnieją na Urantii.
36:3.2 (399.4) Korpus Nosicieli Życia, wyznaczony do zaszczepienia życia na nowym świecie, składa się zazwyczaj ze stu starszych nosicieli, stu asystentów i tysiąca opiekunów. Nosiciele Życia, często, choć nie zawsze, przenoszą odpowiednią plazmę życia na nowy świat. Czasami, po przybyciu na przydzieloną im planetę, organizują formy życiowe zgodnie z zatwierdzonymi przedtem recepturami nowego eksperymentu w zaprowadzaniu życia. Taki był początek życia planetarnego na Urantii.
36:3.3 (399.5) Kiedy przygotowane zostają wzory materialne, zgodnie z zatwierdzonymi recepturami, wtedy Nosiciele Życia katalizują martwy materiał, przekazują przez swoje osoby życiodajną iskrę duchową i obojętne formy natychmiast się stają materią żywą.
36:3.4 (399.6) Życiodajna iskra – tajemnica życia – nie jest nadawana przez Nosicieli Życia a poprzez nich. Co prawda nadzorują oni te procesy, sami kształtują plazmę życia, ale to Matka Duch Wszechświata dostarcza podstawowego elementu żywej plazmy. Ta iskra energii, która ożywia ciało i jest zapowiedzią umysłu, przybywa od Stwórczej Córki Nieskończonego Ducha.
36:3.5 (399.7) Przy obdarzaniu życiem, Nosiciele Życia nie przekazują niczego ze swych natur osobistych, nawet na tych sferach, gdzie planowane są nowe porządki życia. W takim przypadku po prostu inicjują i przenoszą iskrę życia, zapoczątkowują wymagane obroty materii zgodnie z fizycznymi, chemicznymi i elektrycznymi specyfikacjami zatwierdzonych planów i wzorów. Nosiciele Życia są żywymi obecnościami katalitycznymi, które pobudzają, organizują i ożywiają obojętne skądinąd czynniki bytu materialnego.
36:3.6 (400.1) Nosiciele Życia z korpusu planetarnego mają pewien czas na to, aby zainicjować życie na nowym świecie, w przybliżeniu pół miliona lat takiej planety. Na koniec tego okresu, co określają pewne osiągnięcia w rozwoju życia planetarnego, zaprzestają oni zaszczepiania i potem nie mogą już dodać nic nowego czy uzupełniającego, do życia takiej planety.
36:3.7 (400.2) W epokach upływających pomiędzy inicjacją życia a pojawieniem się istot ludzkich o statusie moralnym, Nosicielom Życia wolno oddziaływać na środowisko życiowe i skądinąd korzystnie ukierunkowywać kurs ewolucji biologicznej. I robią to przez długi czas.
36:3.8 (400.3) Gdy Nosiciele Życia, działający na nowym świecie, osiągną w końcu sukces polegający na wytworzeniu istoty obdarzonej wolą, z możliwością decyzji etycznej i duchowego wyboru, wtedy ich praca jest skończona – są niepotrzebni; nie mogą dalej oddziaływać na rozwijające się życie. Od tego punktu ewolucja rzeczy żywych musi iść dalej, zgodnie z wyposażeniem dziedzicznej natury i tymi skłonnościami, które uprzednio nadane były planetarnym formułom i wzorom życia oraz w nich utrwalone. Nosiciele Życia nie mogą eksperymentować albo ingerować w wolę istoty; nie pozwala się im dominować nad istotami etycznymi czy arbitralnie na nie wpływać.
36:3.9 (400.4) Gdy przybywa Książę Planetarny, Nosiciele Życia przygotowują się do odejścia, chociaż dwu starszych nosicieli i dwunastu opiekunów może się zgłosić, składając tymczasową przysięgę nieingerencji, do pozostania na planecie na czas nieokreślony, jako doradcy do spraw dalszego rozwoju i ochrony plazmy życia. Dwu Synów z tej klasy oraz dwunastu ich towarzyszy służy teraz na Urantii.
36:4.1 (400.5) W każdym lokalnym systemie światów zamieszkałych, na obszarze całego Nebadonu, znajduje się pojedyncza sfera, na której Melchizedecy działają jako nosiciele życia. Takie światy mieszkalne znane są jako midsoniczne światy systemów a na każdym z nich materialnie zmodyfikowany Syn Melchizedek kojarzy się z wybraną Córką materialnej klasy synostwa. Matki Ewy takich światów midsonicznych wysyłane są z zarządu systemu, sprawującego jurysdykcję nad sferą, wybrane przez wyznaczonych Melchizedeków-nosicieli życia spośród licznych ochotniczek, które odpowiedziały na apel Władcy Systemu wystosowany do Córek Materialnych z jego sfery.
36:4.2 (400.6) Potomstwo Melchizedeka-nosiciela życia i Córki Materialnej zwane jest midsonitami. Melchizedek, ojciec takiego gatunku niebiańskich istot, opuszcza w końcu planetę, na której pełnił unikalne funkcje życiodajne a Matka Ewa tej, specjalnej klasy istot wszechświatowych, także odlatuje, gdy się pojawi siódme pokolenie planetarnego potomstwa. Kierownictwo takiego świata przechodzi wtedy na jej najstarszego syna.
36:4.3 (400.7) Istoty midsoniczne żyją i działają na swych wspaniałych światach, jako istoty rozmnażające się, aż osiągną wiek tysiąca standardowych lat; po czym zostają transponowane przez transport seraficzny. Odtąd midsonici już się nie rozmnażają, gdyż technika dematerializacji, jaką przeszli przygotowując się do objęcia seraficznego, na zawsze pozbawia ich prerogatyw rozmnażania.
36:4.4 (400.8) Obecny status tych istot trudno zaklasyfikować jako śmiertelny czy nieśmiertelny – tak samo nie mogą być one definitywnie zaklasyfikowane do istot ludzkich czy boskich. Istot tych nie zamieszkują Dostrajacze, stąd raczej nie są one nieśmiertelne. Jednak nie wydają się również być śmiertelne; żaden midsonita nie umarł. Wszyscy midsonici, jacy kiedykolwiek zrodzili się w Nebadonie, żyją do dziś i działają na swych rodzimych światach, na pewnej pośredniej sferze, albo na sferze midsonitów Salvingtonu w grupie światów finalistów.
36:4.5 (401.1) Salvingtońskie światy finalistów. Melchizedecy-nosiciele życia, jak również związane z nimi Matki Ewy, idą ze sfer midsonicznych do światów finalistów na orbicie Salvingtonu, gdzie ma się również gromadzić ich potomstwo.
36:4.6 (401.2) W związku z tym należy wyjaśnić, że piąta grupa siedmiu światów podstawowych, okrążających Salvington, to są światy finalistów Nebadonu. Dzieci Melchizedeków-nosicieli życia i Córek Materialnych zamieszkują na siódmym świecie finalistów, na midsonicznej sferze Salvingtonu.
36:4.7 (401.3) Satelity siedmiu podstawowych światów finalistów są miejscem spotkania tych osobowości, z superwszechświatów i z wszechświata centralnego, które wykonują swe zadania w Nebadonie. Podczas gdy wznoszący się śmiertelnicy poruszają się prawie zupełnie swobodnie na wszystkich światach kulturowych i sferach szkoleniowych 490 światów, tworzących Uniwersytet Melchizedeków, istnieją pewne szkoły specjalne i liczne strefy zastrzeżone, do których wstęp jest im wzbroniony. Odnosi się to zwłaszcza do czterdziestu dziewięciu sfer, będących pod jurysdykcją finalistów.
36:4.8 (401.4) Przeznaczenie istot midsonicznych nie jest obecnie znane, wydaje się jednak, że osobowości te zbierają się na siódmym świecie finalistów, przygotowując się do pewnej przyszłej okoliczności w ewolucji wszechświata. Nasze pytania, dotyczące ras midsonicznych, zawsze są odsyłane do finalistów a finaliści nigdy nie chcą mówić o przeznaczeniu swych podopiecznych. Pomimo, że nie jesteśmy pewni co do przyszłości midsonitów, wiemy, że każdy wszechświat lokalny w Orvontonie posiada zbierający się korpus tych tajemniczych istot. Melchizedecy-nosiciele życia wierzą, że ich midsoniczne dzieci będą pewnego dnia wyposażone przez Boga Ostatecznego w transcendentalnego i wiecznego ducha absoniczności.
36:5.1 (401.5) To właśnie obecność siedmiu przybocznych umysłów-duchów, na światach prymitywnych, warunkuje kurs ewolucji organicznej; wyjaśnia to, dlaczego ewolucja jest celowa a nie przypadkowa. Przyboczni ci reprezentują tę funkcję służby umysłu Nieskończonego Ducha, która rozciąga się aż do niższych klas życia inteligentnego, dzięki działalności Matki Ducha wszechświata lokalnego. Przyboczni są dziećmi Matki Ducha Wszechświata i są wyrazem jej osobistej działalności na rzecz materialnych umysłów różnych domen. Gdziekolwiek i kiedykolwiek przejawia się umysł, tam w różny sposób działają te duchy.
36:5.2 (401.6) Siedem przybocznych umysłów-duchów posiada nazwy, będące ekwiwalentami następujących określeń: intuicja, zrozumienie, odwaga, wiedza, rada, czczenie i mądrość. Te umysły-duchy ślą swój wpływ na wszystkie zamieszkałe światy, jako zróżnicowane impulsy; każdy z nich stara się pozyskać zdolność odbioru swoich przejawów działania, zupełnie niezależnie od stopnia, w jakim jego koledzy mogą zostać przyjęci i znaleźć sposobność funkcjonowania.
36:5.3 (401.7) Centralne umiejscowienia duchów przybocznych, na świecie zarządu Nosicieli Życia, ukazuje kierownictwu Nosicieli Życia rozciągłość i jakość funkcjonowania umysłu przybocznych na każdym świecie i w każdym danym organizmie żywym o statusie intelektualnym. Takie umiejscowienia życia-umysłu doskonale ukazują żywe funkcje umysłu w odniesieniu do pierwszych pięciu przybocznych. Jednak, co się tyczy szóstego i siódmego ducha przybocznego – ducha czczenia i mądrości – ich centralne umiejscowienia odnotowują jedynie funkcje jakościowe. Ilościowa działalność przybocznego czczenia i przybocznego mądrości rejestrowana jest w bezpośredniej obecności Boskiej Opiekunki na Salvingtonie i stanowi osobiste doświadczenie Matki Ducha Wszechświata.
36:5.4 (402.1) Siedmiu przybocznych zawsze towarzyszy Nosicielom Życia, kiedy udają się oni na nową planetę, jednak umysłów-duchów nie można uznawać za byty, są raczej podobni do obwodów. Duchy siedmiu wszechświatowych przybocznych nie działają jako osobowości, w oderwaniu od wszechświatowej obecności Boskiej Opiekunki; faktycznie są one poziomem świadomości Boskiej Opiekunki i zawsze są podporządkowane działaniu i obecności ich stwórczej matki.
36:5.5 (402.2) Trudno nam znaleźć słowa na właściwe określenie siedmiu przybocznych umysłów-duchów. Służą one niższym poziomom empirycznego umysłu i mogą być określone według porządku ewolucyjnych osiągnięć następująco:
36:5.6 (402.3) 1. Duch intuicji – szybkiej percepcji, prymitywne, materialne, wrodzone instynkty odruchowe, kierunkowe i inne wyposażenia samozachowawcze wszystkich stworzeń z umysłem; jest to jedyny przyboczny działający tak szeroko w niższych klasach życia zwierzęcego i jedyny mający szeroki, funkcjonalny kontakt z nie uczącymi się poziomami umysłu mechanicznego.
36:5.7 (402.4) 2. Duch zrozumienia – impuls koordynacji, spontaniczne i pozornie automatyczne kojarzenie idei. Jest to dar koordynowania nabytej wiedzy, zjawisko szybkiego rozumowania, błyskawicznego osądu i natychmiastowej decyzji.
36:5.8 (402.5) 3. Duch odwagi – wyposażenie wierności – w istotach osobowych podstawa zdobywania charakteru oraz intelektualne korzenie niezłomności moralnej i duchowego męstwa. Duch ten, gdy oświecony przez fakty i inspirowany prawdą, staje się tajemnicą bodźca ewolucyjnego wznoszenia się kanałami inteligentnego i sumiennego ukierunkowania osobowości.
36:5.9 (402.6) 4. Duch wiedzy – ciekawość – matka przygód i odkryć, duch nauki; przewodnik i wierny towarzysz duchów odwagi i rady; ten bodziec, który prowadzi dar odwagi na użyteczną i postępową drogę rozwoju.
36:5.10 (402.7) 5. Duch rady – bodziec społeczny, podstawa współpracy gatunku; zdolność istot z wolą do zestrojenia się ze swymi współbraćmi; u niższych istot źródło instynktu stadnego.
36:5.11 (402.8) 6. Duch czczenia – impuls religijny, pierwszy bodziec różnicujący, rozdzielający istoty z umysłem na dwie podstawowe klasy śmiertelnej egzystencji. Duch czczenia na zawsze odróżnia zwierzę z nim związane od pozbawionych duszy istot z wyposażeniem umysłowym. Czczenie jest atrybutem kandydata do duchowego wznoszenia się.
36:5.12 (402.9) 7. Duch mądrości – nieodłączne wszystkim istotom etycznym dążenie do uporządkowanego i stopniowego rozwoju ewolucyjnego. Jest to najwyższy z przybocznych, duchowy koordynator i wyraziciel pracy wszystkich innych duchów. Duch ten jest tajemnicą tego wrodzonego instynktu, u istot posiadających umysł, który inicjuje i podtrzymuje praktyczny i efektywny program wznoszącej się skali bytu; tego daru rzeczy żywych, który przyczynia się do ich niewytłumaczalnych zdolności przeżywania, a w przeżywaniu, do koordynacji całego ich przeszłego doświadczenia i obecnych możliwości, do wyzyskania całości wszystkiego, co każdy z pozostałych sześciu mentalnych opiekunów może zaktywizować w umyśle danego organizmu. Mądrość jest punktem kulminacyjnym funkcjonowania intelektualnego. Mądrość jest celem czysto mentalnej i moralnej egzystencji.
36:5.13 (403.1) Przyboczne umysły-duchy nabierają doświadczenia, ale nigdy nie stają się osobowe. Rozwijają się w trakcie działania, a działanie pierwszych pięciu z nich w klasach zwierzęcych jest do pewnego stopnia konieczne do działania wszystkich siedmiu w formie intelektu ludzkiego. To właśnie, zwierzęce pokrewieństwo, sprawia, że przyboczni są bardziej życiowo efektywni w formie umysłu ludzkiego; zwierzęta są zatem do pewnego stopnia niezbędne tak dla intelektualnej jak i fizycznej ewolucji człowieka.
36:5.14 (403.2) Te przyboczne umysły Matki Ducha wszechświata lokalnego związane są z życiem istot o statusie inteligentnym, tak samo jak centra mocy i kontrolerzy fizyczni związani są z nieożywionymi siłami wszechświata. Pełnią one nieocenioną służbę na zamieszkałych światach, w obwodach umysłu i efektywnie współpracują z Nadrzędnymi Kontrolerami Fizycznymi, którzy służą także jako kontrolerzy i ukierunkowujący tych poziomów umysłu, które poprzedzają przybocznych, poziomów umysłu nie uczącego się albo mechanicznego.
36:5.15 (403.3) Zanim żywy umysł będzie potrafił uczyć się z doświadczenia, pozostaje on domeną służby Nadrzędnych Kontrolerów Fizycznych. Umysł istoty stworzonej, zanim osiągnie zdolność rozpoznawania boskości i czczenia Bóstwa, stanowi wyłączną domenę duchów przybocznych. Wraz z pojawieniem się reakcji duchowych w intelekcie istoty stworzonej, takie stworzone umysły stają się superumysłowe, natychmiast zostają objęte obwodem cykli duchowych Matki Ducha wszechświata lokalnego.
36:5.16 (403.4) Przyboczne umysły-duchy nie są w żaden sposób bezpośrednio związane ze zróżnicowaną i wysoce duchową działalnością ducha osobistej obecności Boskiej Opiekunki, Ducha Świętego światów zamieszkałych; jednak funkcjonalnie go poprzedzają i przygotowują zjawienie się tego właśnie ducha w ewolucyjnym człowieku. Przyboczni umożliwiają Matce Duchowi Wszechświata różnorodne kontakty z materialnymi, żywymi istotami wszechświata lokalnego i sprawowanie kontroli nad nimi, jednak nie znajdują oni oddźwięku w Istocie Najwyższej, kiedy działają na poziomach przedosobowych.
36:5.17 (403.5) Nieduchowy umysł jest albo przejawem ducha-energii albo zjawiskiem energii fizycznej. Nawet umysł ludzki, umysł osobowy, nie ma wartości wiecznego życia w oderwaniu od utożsamiania się z duchem. Umysł jest obdarzeniem boskości, ale nie jest nieśmiertelny, kiedy działa bez wnikliwości duchowej i kiedy pozbawiony jest zdolności czczenia i pragnienia przetrwania.
36:6.1 (403.6) Życie jest zarówno mechaniczne jak i witalistyczne – materialne i duchowe. Na Urantii, fizycy i chemicy zawsze będą robić postępy w zrozumieniu protoplazmatycznych form życia roślinnego i zwierzęcego, ale nigdy nie będą mogli wytworzyć żywych organizmów. Życie jest czymś odmiennym od wszelkich przejawów energii; nawet materialne życie istot fizycznych nie jest właściwością materii.
36:6.2 (403.7) Rzeczy materialne mogą mieć niezależny byt, ale życie powstaje tylko od życia. Umysł może być wyprowadzony tylko z uprzednio istniejącego umysłu. Duch powstaje jedynie z duchowych protoplastów. Istota stworzona może wytwarzać formy życiowe, ale tylko stwórcza osobowość lub siła stwórcza dostarczyć może aktywizującej je iskry życia.
36:6.3 (404.1) Nosiciele Życia mogą organizować formy materialne albo wzory fizyczne istot żywych, ale to Duch dostarcza początkowej iskry życia i obdarza te formy podstawą umysłu. Nawet formy żywe życia eksperymentalnego, jakie Nosiciele Życia organizują na swych salvingtońskich światach, zawsze pozbawione są możliwości rozmnażania. Kiedy receptury życia i wzory życiowe są poprawnie złożone i prawidłowo zorganizowane, obecność Nosicieli Życia wystarcza do zapoczątkowania życia, jednak wszystkie tak zapoczątkowane organizmy żywe są pozbawione dwu podstawowych atrybutów – wyposażenia umysłowego i możliwości rozmnażania się. Umysł zwierzęcy i umysł ludzki są darami Matki Ducha wszechświata lokalnego, funkcjonującego przez siedem przybocznych umysłów-duchów, podczas gdy zdolności rozrodcze istoty są specyficznym i osobistym dodatkiem Ducha Wszechświata do dziedzicznej plazmy życia, zapoczątkowanej przez Nosicieli Życia.
36:6.4 (404.2) Gdy Nosiciele Życia zaplanują wzory życia, po tym, jak zorganizują systemy energii, musi pojawić się dodatkowy fenomen – „tchnienie życia”, które musi być przekazane tym formom nieożywionym. Synowie Boży mogą tworzyć formy życiowe, ale to Duch Boży prawdziwie daje iskrę życiową. A kiedy życie przekazane w ten sposób się zużyje, pozostające ciało materialne znów stanie się martwą materią. Kiedy nadane życie się wyczerpie, ciało wraca do łona wszechświata materialnego, skąd zostało zapożyczone przez Nosicieli Życia, aby służyło jako przejściowy wehikuł tego wyposażenia życiowego, które oni przekazali owemu widzialnemu połączeniu energii-materii.
36:6.5 (404.3) Życie nadane przez Nosicieli Życia roślinom i zwierzętom nie wraca do Nosicieli Życia po śmierci rośliny czy zwierzęcia. Ulatujące życie takiej rzeczy żywej nie posiada ani tożsamości, ani osobowości; nie może przetrwać śmierci indywidualnie. Podczas swej egzystencji, w czasie pobytu w ciele materialnym, doznało ono przemiany; doznało ewolucji energii i przetrwa jedynie jako część kosmicznych sił wszechświata; nie przetrwa jako indywidualne życie. Przetrwanie istot śmiertelnych opiera się wyłącznie na rozwoju nieśmiertelnej duszy w obrębie śmiertelnego umysłu.
36:6.6 (404.4) Mówimy o życiu jako o „energii” i o „sile”, ale nie jest ono żadnym z tych pojęć. Siła-energia rozmaicie reaguje na grawitację, ale nie życie. Forma także nie reaguje na grawitację, stanowiąc tę konfigurację różnych energii, które już uprzednio wypełniły wszystkie zobowiązania reagowania na grawitację. Życie jako takie, stanowi animację pewnego, kształtowanego przez formę, albo skądinąd wydzielonego systemu energii – materialnej, umysłowej czy duchowej.
36:6.7 (404.5) Są pewne sprawy, związane z wypracowywaniem życia na planetach ewolucyjnych, które nie są dla nas zupełnie jasne. W pełni rozumiemy fizyczną organizację elektrochemicznych formuł, tworzonych przez Nosicieli Życia, ale niezupełnie rozumiemy naturę i źródło iskry aktywizującej życie. Wiemy, że życie płynie od Ojca przez Syna za pośrednictwem Ducha. Jest bardzo możliwe, że Duchy Nadrzędne są siedmiorakim korytem rzeki życia, wylewającej się na całe stworzenie. Nie rozumiemy jednak, w jaki sposób nadzorujący Duch Nadrzędny bierze udział w początkowym epizodzie nadania życia nowej planecie. Jesteśmy pewni, że Pradawni Czasu także mają pewien udział w zapoczątkowaniu życia na nowym świecie, ale zupełnie nie wiemy, jaka jest natura tego udziału. Wiemy, że Matka Duch Wszechświata ożywia martwe formy i daje takiej, zaktywizowanej plazmie, prerogatywy organicznego rozmnażania. Widzimy, że ci troje są poziomami Boga Siedmiorakiego i czasem zwani są Najwyższymi Stwórcami czasu i przestrzeni; ale skądinąd wiemy niewiele więcej o tych sprawach niż śmiertelnicy Urantii – po prostu ta idea tkwi w Ojcu, znajduje wyraz w Synu i życiową realizację w Duchu.
36:6.8 (405.1) [Zredagowane przez Syna Vorondadeka, przebywającego na Urantii w charakterze obserwatora i działającego tak na żądanie Melchizedeka, szefa nadzorującego korpusu objawieniowego].
Księga Urantii
Przekaz 37
37:0.1 (406.1) NA CZELE wszystkich osobowości w Nebadonie stoi ich Stwórca, Syn-Mistrz, Michał, ojciec i władca wszechświata. Matka Duch, Boska Opiekunka wszechświata lokalnego, jest partnerką Michała w boskości i dopełnia Syna w atrybutach stwórczych. W dosłownym znaczeniu, stwórcy ci są Ojcem-Synem i Matką-Duchem wszystkich istot rodzimych dla Nebadonu.
37:0.2 (406.2) Poprzednie przekazy miały do czynienia ze stworzonymi klasami synostwa; dalsze narracje przedstawiać będą duchy posługujące i wznoszące się klasy synostwa. Ten przekaz zajmuje się głównie grupą pośrednią, Wszechświatowymi Pomocnikami, ale przynosi też skrócony przegląd niektórych innych, wyższych duchów przebywających w Nebadonie i pewnych klas stałego obywatelstwa wszechświata lokalnego.
37:1.1 (406.3) Wiele unikalnych klas, ogólnie zaszeregowanych do tej kategorii, nie jest objawionych, ale Wszechświatowi Pomocnicy, tak jak są przedstawieni w tych przekazach, obejmują siedem następujących klas:
37:1.2 (406.4) 1. Gwiazdy Jasne i Poranne.
37:1.3 (406.5) 2. Gwiazdy Błyszczące Wieczorne.
37:1.4 (406.6) 3. Archaniołowie.
37:1.5 (406.7) 4. Asystenci Najwyższych Ojców.
37:1.6 (406.8) 5. Wysocy Komisarze.
37:1.7 (406.9) 6. Niebiańscy Nadzorcy.
37:1.8 (406.10) 7. Nauczyciele Światów-Mieszkań.
37:1.9 (406.11) Co się tyczy pierwszej grupy Wszechświatowych Pomocników - Gwiazd Jasnych i Porannych - to w każdym wszechświecie lokalnym jest tylko jeden i jest on pierworodny w stosunku do wszystkich istot rodzimych dla wszechświata lokalnego. Gwiazdą Jasną i Poranną waszego wszechświata jest Gabriel z Salvingtonu. Jest on głównym administratorem całego Nebadonu i działa jako osobisty reprezentant Syna Władcy oraz jako rzecznik jego stwórczej małżonki.
37:1.10 (406.12) We wczesnym okresie Nebadonu, Gabriel pracował praktycznie sam, tylko z Michałem i Stwórczym Duchem. Gdy wszechświat się rozwijał i narastały problemy administracyjne, otrzymał on osobisty personel złożony z nie objawionych asystentów a w końcu ta grupa została rozszerzona dzięki stworzeniu nebadońskiego korpusu Gwiazd Wieczornych.
37:2.1 (407.1) Te znakomite istoty zaplanowane zostały przez Melchizedeków a potem powołane do bytu przez Syna Stwórcę i Stwórczego Ducha. Pełnią wiele funkcji, jednak zasadniczo są urzędnikami łącznikowymi Gabriela, głównego administratora wszechświata lokalnego. Jedna albo więcej tych istot reprezentuje Gabriela w stolicy każdej konstelacji i każdego systemu Nebadonu.
37:2.2 (407.2) Gabriel jako główny administrator Nebadonu, jest przewodniczącym z urzędu, albo obserwatorem większości zgromadzeń Salvingtonu, a często aż tysiąc takich zgromadzeń odbywa się równocześnie. W takich sytuacjach Gabriela reprezentują Gwiazdy Błyszczące Wieczorne; nie może on być w dwu miejscach jednocześnie i ci superaniołowie rekompensują to ograniczenie. Pełnią też analogiczną służbę dla korpusu Nauczycieli-Synów Trójcy.
37:2.3 (407.3) Gabriel, choć osobiście zajęty obowiązkami administracyjnymi, jest zawsze w kontakcie ze wszystkimi innymi stadiami życia wszechświatowego, przez Gwiazdy Błyszczące Wieczorne. Towarzyszą mu oni zawsze na objazdach planet a często udają się do poszczególnych planet na misje specjalne jako jego osobiści reprezentanci. W trakcie pełnienia tych obowiązków zwani są czasem „aniołami Pańskimi”. Udają się często do Uversy, żeby reprezentować Gwiazdę Jasną i Poranną przed sądami i zgromadzeniami Pradawnych Czasu, jednak rzadko podróżują poza granice Orvontonu.
37:2.4 (407.4) Gwiazdy Błyszczące Wieczorne są unikalną, dwojaką klasą; jedna część tej klasy ma tę godność jako tak stworzeni, druga jej część zdobywa tę godność przez służbę. Korpus tych superaniołów zamyka się w Nebadonie liczbą 13.641. Wśród nich jest 4.832, którzy zostali tak stworzeni, podczas gdy 8.809 z nich to wzniosłe duchy, co doszły do tego celu chwalebną służbą. Wiele wzniosłych Gwiazd Wieczornych zaczęło swe wszechświatowe misje jako serafini; inni się wznieśli z nie objawionych poziomów życia istoty stworzonej. Korpus ten jako cel do osiągnięcia, nie zostanie zamknięty dla kandydatów do wznoszenia się tak długo, aż wszechświat nie zostanie ustanowiony w światłości i życiu.
37:2.5 (407.5) Oba typy Gwiazd Błyszczących Wieczornych są dobrze widzialne dla osobowości morontialnych i pewnych typów materialnych istot nadśmiertelnych. Istoty stworzone, należące do tej ciekawej i wszechstronnej klasy, mają siły duchowe, które mogą się przejawiać niezależnie od ich osobistej obecności.
37:2.6 (407.6) Szefem tych superaniołów jest Gavalia, pierworodny z tej klasy w Nebadonie. Po powrocie Chrystusa Michała z jego tryumfalnego obdarzenia Urantii, Gavalia został przydzielony do służby dla wzniosłych śmiertelników a przez ostatnie tysiąc dziewięćset lat Urantii, jego pomocnik, Galantia, ma swoją siedzibę główną na Jerusem, gdzie spędza blisko połowę swego czasu. Galantia jest pierwszym ze wznoszących się superaniołów, którzy osiągnęli tak wysoki status.
37:2.7 (407.7) Gwiazdy Błyszczące Wieczorne nie mają swego zgrupowania czy bratniej organizacji, poza tym, że zwyczajowo łączą się w pary na czas wykonywania wielu zadań. Nie są zbyt często przydzielani do misji, mających do czynienia z procesem wznoszenia się śmiertelników, ale gdy już zostaną tak przydzieleni, nigdy nie działają sami. Zawsze pracują w parach – jedna istota stworzona i druga Gwiazda Wieczorna, która się wzniosła.
37:2.8 (407.8) Jednym z zaszczytnych obowiązków Gwiazd Wieczornych jest towarzyszenie Avonalnym Synom obdarzającym na ich misjach planetarnych, nawet tak jak Gabriel towarzyszył Michałowi w czasie obdarzenia Urantii. Dwu asystujących superaniołów zajmuje wyższą pozycję wśród osobowości towarzyszących takiej misji, służąc jako dowódcy-pomocnicy archaniołów i wszystkich innych istot, przydzielonych do tego zadania. To właśnie starszy z tych dowódców-superaniołów, w odpowiednim czasie i wieku, mówi obdarzającemu Synowi Avonalowi: „Zajmij się sprawami swego brata”.
37:2.9 (408.1) Podobne pary tych superaniołów przydzielane są do planetarnych korpusów Nauczycieli-Synów Trójcy, którzy pracują nad zaprowadzeniem postobdarzeniowej, albo wczesnej ery ducha na zamieszkałym świecie. Podczas takich zadań Gwiazdy Wieczorne pełnią funkcje łącznikowe pomiędzy śmiertelnikami domeny a niewidzialnym korpusem Nauczycieli-Synów.
37:2.10 (408.2) Światy Gwiazd Wieczornych. Szósta grupa siedmiu światów Salvingtonu oraz czterdzieści dwa ich satelity przydzielona jest administracji Gwiazd Błyszczących Wieczornych. Tym siedmiu podstawowym światom przewodzą klasy stworzone superaniołów, podczas gdy satelity zarządzane są przez Gwiazdy Wieczorne, które się wzniosły.
37:2.11 (408.3) Satelity pierwszych trzech światów poświęcone są szkołom Nauczycieli-Synów i Gwiazd Wieczornych, przeznaczonym dla osobowości duchowych z wszechświata lokalnego. Następne trzy grupy satelitów zajmowane są przez podobne, wspólne szkoły, nauczające wznoszących się śmiertelników. Satelity siódmego świata zarezerwowane są dla trojakich narad Nauczycieli-Synów, Gwiazd Wieczornych i finalistów. Nie tak dawno, ci superaniołowie związali się mocno z pracą Korpusu Finalizmu wszechświata lokalnego a długo już są związani z Nauczycielami-Synami. Pomiędzy Gwiazdami Wieczornymi a Posłańcami Grawitacji, przydzielonymi do grup roboczych finalistów, istnieje związek o ogromnej mocy i znaczeniu. Siódmy świat podstawowy zarezerwowany jest dla tych właśnie, nie objawionych spraw, które odnoszą się do przyszłych związków pomiędzy Nauczycielami-Synami, finalistami a Gwiazdami Wieczornymi, związków, które powstaną w wyniku pełnego wyłonienia się superwszechświatowego przejawu osobowości Boga Najwyższego.
37:3.1 (408.4) Archaniołowie są potomstwem Syna Stwórcy i Matki Ducha Wszechświata. Są najwyższym gatunkiem wysokich istot duchowych, stwarzanych we wszechświecie lokalnym w znacznych ilościach; podczas ostatniej rejestracji było ich w Nebadonie prawie osiemset tysięcy.
37:3.2 (408.5) Archaniołowie są jedną z niewielu grup osobowości wszechświata lokalnego, które normalnie nie podlegają jurysdykcji Gabriela. Nie zajmują się oni w żadnej mierze rutynową administracją wszechświata, poświęcają się pracy związanej z życiem wiecznym istot stworzonych i pomagają w procesie wznoszenia się śmiertelników czasu i przestrzeni. Archaniołowie, choć zasadniczo nie podlegają kierownictwu Gwiazdy Jasnej i Porannej, działają czasami z jego upoważnienia. Współpracują także z innymi Wszechświatowymi Pomocnikami, takimi jak Gwiazdy Wieczorne, jak to widać w pewnych operacjach, opisane w narracjach o zaszczepieniu życia na waszym świecie.
37:3.3 (408.6) Korpusem archaniołów z Nebadonu kieruje pierworodny tej klasy a od całkiem niedawna oddziałowy zarząd archaniołów utrzymywany jest na Urantii. Ten właśnie, niezwykły fakt, szybko przykuwa uwagę odwiedzających badaczy spoza Nebadonu. Podczas wstępnych obserwacji operacji śródwszechświatowych odkrywają oni, że wiele poczynań, związanych ze wznoszeniem się Gwiazd Błyszczących Wieczornych, kierowanych jest ze stolicy systemu lokalnego, Satanii. W trakcie dalszych badań odkrywają, że pewne działania archaniołów kierowane są z małego i pozornie nieznaczącego, zamieszkałego świata, zwanego Urantią. I wtedy odkrywają obdarzenie, dokonane przez Michała na Urantii, co od razu rozbudza ich zainteresowanie wami i waszą skromną planetą.
37:3.4 (409.1) Czy pojmujecie, co to oznacza, że wasza skromna i zdezorientowana planeta stała się zarządem oddziałowym administracji wszechświata i dyrekcją pewnych działań archaniołów, związanych z programem wznoszenia się do Raju? Zapowiada to bez wątpienia przyszłą koncentrację innych funkcji, związanych ze wznoszeniem się istot, na świecie obdarzonym przez Michała oraz nadaje wielkiego i uroczystego znaczenia osobistej obietnicy Mistrza: „Przyjdę powtórnie”.
37:3.5 (409.2) Generalnie, archaniołowie przydzielani są do służby i pomocy Avonalnej klasie synostwa, ale dopiero po przejściu szerokiego, wstępnego szkolenia we wszystkich stadiach pracy różnych duchów posługujących. Korpus stu archaniołów, tymczasowo przydzielonych na czas obdarzenia, towarzyszy każdemu rajskiemu Synowi obdarzającemu, przychodzącemu na każdy zamieszkały świat. Gdyby Syn-Arbiter został tymczasowym władcą planety, archaniołowie ci działaliby jako szefowie całego niebiańskiego życia takiej sfery.
37:3.6 (409.3) Wszystkim Avonalnym misjom planetarnym, czy to dotyczącym akcji sędziowskich, czy misji arbitrażowych, czy wcieleń obdarzających, przydziela się zawsze dwu starszych archaniołów w charakterze osobistych pomocników Rajskiego Avonala. Kiedy ten Rajski Syn zakończy osąd domeny a umarli zostaną wezwani według spisu (tak zwane zmartwychwstanie), jest literalnie prawdziwe, że seraficzni opiekunowie śpiących osobowości odpowiadają na „głos archanioła”. Apel kończący system sprawiedliwości ogłaszany jest przez asystującego archanioła. Jest to archanioł zmartwychwstania, zwany czasami „archaniołem Michała”.
37:3.7 (409.4) Światy archaniołów. Archaniołom przydzielona jest siódma grupa światów, okrążających Salvington, wraz z towarzyszącymi im satelitami. Sfera pierwsza i wszystkie sześć podległych jej satelitów zajmowane są przez opiekunów zapisów osobowości. Ten ogromny korpus rejestratorów systematycznie prowadzi zapisy o każdym śmiertelniku czasu, od momentu jego narodzin, poprzez wszechświatową działalność, aż do tego czasu, kiedy taka jednostka opuści Salvington i pójdzie ku porządkowi superwszechświata, albo gdy zostaje „wymazana z zapisu istnienia” nakazem Pradawnych Czasu.
37:3.8 (409.5) Na tych właśnie światach zapisy osobowości i zabezpieczenia tożsamości są klasyfikowane, przechowywane i chronione, w okresie występującym pomiędzy śmiercią ciała a godziną ponownego uosobienia – zmartwychwstaniem.
37:4.1 (409.6) Asystenci Najwyższych Ojców to grupa istot-ochotników, pochodzących spoza wszechświata lokalnego, przydzielanych tymczasowo do kreacji lokalnych jako reprezentanci wszechświata centralnego i superwszechświata, albo, jako obserwatorzy. Ich liczba jest wciąż zmienna, ale zawsze jest ich wiele milionów.
37:4.2 (409.7) Od czasu do czasu korzystamy więc ze służby i pomocy takich, pochodzących z Raju istot, jak Perfektorzy Mądrości, Niebiańscy Radcy, Wszechświatowi Cenzorzy, Natchnione Duchy Trójcy, Utrójcowieni Synowie, Samotni Posłańcy, supernafini, sekonafini, tertiafini i inni życzliwi opiekunowie, przebywający z nami, aby pomagać naszym rodzimym osobowościom w ich wysiłkach doprowadzenia całego Nebadonu do pełniejszego zestrojenia z ideami Orvontonu oraz z ideałami Raju.
37:4.3 (410.1) Każda z takich istot może służyć dobrowolnie w Nebadonie, a zatem formalnie może pozostawać poza naszą jurysdykcją, jednak takie osobowości, kiedy działają na zasadzie przydziału z superwszechświata i wszechświata centralnego, nie są w pełni zwolnione od przestrzegania przepisów wszechświata lokalnego, w którym przebywają, aczkolwiek nadal funkcjonują jako reprezentanci wyższych wszechświatów i pracują zgodnie z instrukcjami, będącymi podstawą ich misji w naszej domenie. Ich zarząd główny znajduje się na Salvingtonie, w sektorze Jednoczącego Czasu, a kiedy działają w Nebadonie podlegają generalnemu nadzorowi tego ambasadora Rajskiej Trójcy. Te osobowości z wyższych domen są z reguły samorządne, gdy służą w niezależnych grupach, jednak, gdy służą na czyjeś żądanie, często dobrowolnie poddają się w pełni jurysdykcji szefów zarządzających tą domeną, gdzie im przydzielono funkcję.
37:4.4 (410.2) Asystenci Najwyższych Ojców służą na stanowiskach we wszechświecie lokalnym i w konstelacji, ale nie są bezpośrednio związani z rządami systemu czy planetarnymi. Mogą natomiast funkcjonować wszędzie we wszechświecie lokalnym i mogą być przydzieleni do jakiegokolwiek stadium działalności, prowadzonych w Nebadonie – administracyjnych, wykonawczych, edukacyjnych czy innych.
37:4.5 (410.3) Znaczna większość tego korpusu powoływana jest do pomocy rajskim osobowościom Nebadonu – Jednoczącemu Czasu, Synowi Stwórcy, Wiernym Czasu, Synom-Arbitrom i Nauczycielom-Synom Trójcy. Tak teraz jak i dawniej, w trakcie prowadzenia spraw kreacji lokalnej, okazało się rozsądne tymczasowe nie podawanie do wiadomości pewnych szczegółów, praktycznie wszystkim osobowościom rodzimym dla danego wszechświata lokalnego. Pewne zaawansowane plany i kompleksowe zarządzenia są również lepiej pojmowane i pełniej rozumiane przez bardziej dojrzały i dalekowzroczny korpus Asystentów Najwyższych Ojców, i w takich właśnie sytuacjach, oraz w wielu innych, są oni tak bardzo przydatni dla władców i administratorów wszechświata.
37:5.1 (410.4) Wysocy Komisarze to wznoszący się śmiertelnicy, zespoleni z Duchem; nie są oni zespoleni z Dostrajaczem. Rozumiecie raczej dobrze wszystko to, co dotyczy drogi wszechświatowego wznoszenia się śmiertelnika, kandydata do zespolenia z Dostrajaczem, co stanowi ewentualne wysokie przeznaczenie wszystkich śmiertelników z Urantii, po jej obdarzeniu przez Chrystusa Michała. Jednak nie jest to jedyne przeznaczenie wszystkich śmiertelników w epokach przedobdarzeniowych na światach takich jak wasz; a jest jeszcze inny typ światów, których mieszkańców nigdy na stałe nie zamieszkują Dostrajacze Myśli. Śmiertelnicy tacy nigdy nie jednoczą się na stałe z Nieodgadnionym Monitorem, nadanym z Raju; tym niemniej Dostrajacze zamieszkują ich na krótko, służąc im za przewodników i za wzór podczas życia w ciele. W czasie tego, tymczasowego pobytu, Dostrajacze przyczyniają się do rozwoju nieśmiertelnej duszy, podobnie jak u tych istot, z którymi mają się zamiar zespolić; jednak na koniec śmiertelnej egzystencji opuszczają na zawsze istoty, z którymi były tymczasowo związane.
37:5.2 (410.5) Dusze tej klasy, które przetrwały śmierć, osiągają nieśmiertelność dzięki wiecznemu zespoleniu się ze zindywidualizowanym fragmentem duchowym Matki Ducha wszechświata lokalnego. Nie stanowią one grupy licznej, przynajmniej w Nebadonie. Na światach-mieszkaniach spotkacie tych, zespolonych z Duchem śmiertelników i zbratacie się z nimi, kiedy wznosić się będą rajską drogą razem z wami, aż do Salvingtonu, gdzie się zatrzymują. Niektóre z tych istot mogą się potem wznieść na wyższe poziomy wszechświata, ale ich większość zostaje na zawsze na służbie we wszechświecie lokalnym; jako klasa nie docierają do Raju.
37:5.3 (411.1) Ponieważ nie są zespoleni z Dostrajaczem, nigdy nie zostaną finalistami, ale w końcu zostaną zwerbowani do Korpusu Doskonałości wszechświata lokalnego. W duchu posłuszni byli poleceniu Ojca: „Bądźcie doskonali”.
37:5.4 (411.2) Te zespolone z Duchem, wznoszące się istoty, po dotarciu do Korpusu Doskonałości w Nebadonie, mogą zaakceptować swój przydział na Wszechświatowych Pomocników, co jest dla nich jedną z otwartych dróg kontynuacji empirycznego rozwoju. Stają się w ten sposób kandydatami do wysokiej służby, polegającej na objaśnianiu punktu widzenia rozwijających się istot ze światów materialnych niebiańskim władzom wszechświata lokalnego.
37:5.5 (411.3) Wysocy Komisarze zaczynają służbę na planetach jako komisarze do spraw rasy. Na tym stanowisku objaśniają oni punkt widzenia i przedstawiają potrzeby różnych ras ludzkich. W najwyższym stopniu poświęcają się dobru ras śmiertelnych, których są rzecznikami, zawsze próbując zaskarbić dla nich miłosierdzie, sprawiedliwość i godziwe traktowanie we wszystkich ich związkach z innymi ludami. Komisarze do spraw rasy działają w niekończącym się ciągu kryzysów planetarnych i służą jako wyrazista ekspresja całych grup trudzących się śmiertelników.
37:5.6 (411.4) Po długim okresie nabywania doświadczenia w rozwiązywaniu problemów na zamieszkałych światach, komisarze do spraw rasy awansują na wyższe poziomy działalności, osiągając w końcu status Wysokich Komisarzy tego wszechświata lokalnego, w którym działają. W ostatnim spisie odnotowano w Nebadonie nieco ponad półtora miliarda Wysokich Komisarzy. Istoty te nie są finalistami, ale są istotami wznoszącymi się, o długim doświadczeniu i o wielkiej użyteczności dla swej rodzimej domeny.
37:5.7 (411.5) Zawsze znajdujemy tych komisarzy we wszystkich trybunałach sprawiedliwości, od najniższych do najwyższych. Nie oznacza to, że uczestniczą oni w postępowaniu sądowym, ale działają jako przyjaciele sądu, doradzając sędziom przewodniczącym odnośnie okoliczności poprzedzających sprawę, odnośnie środowiska i natury tych, których dotyczy orzecznictwo.
37:5.8 (411.6) Wysocy Komisarze przydzielani są różnym zastępom posłańców przestrzeni i zawsze posługującym duchom czasu. Spotyka się ich w programach różnych zgromadzeń wszechświata i tych samych, rozumiejących śmiertelnika komisarzy, przydziela się zawsze do misji Synów Bożych na światach w przestrzeni.
37:5.9 (411.7) Kiedy tylko godziwość i sprawiedliwość wymagają zrozumienia, jak rozważane zasady czy procedura mogą oddziaływać na ewolucyjne rasy czasu, komisarze ci są pod ręką, aby przedstawić swe rekomendacje; zawsze są na miejscu, żeby przemawiać w imieniu tych, których nie ma i nie mogą mówić za siebie.
37:5.10 (411.8) Światy zespolonych z Duchem śmiertelników. Ósma grupa siedmiu światów podstawowych na orbicie Salvingtonu i podległe im satelity, znajduje się w wyłącznym posiadaniu zespolonych z Duchem śmiertelników z Nebadonu. Wznoszący się, zespoleni z Dostrajaczem śmiertelnicy, nie interesują się tymi światami, za wyjątkiem tego, że wiele radości sprawiają im miłe i wartościowe odwiedziny, w charakterze gości zaproszonych do zespolonych z Duchem mieszkańców.
37:5.11 (411.9) Za wyjątkiem kilku tych, którzy dotarli do Uversy i do Raju, światy te są stałym miejscem pobytu zespolonych z Duchem, żyjących wiecznie istot. Takie planowe ograniczenie śmiertelnego wznoszenia się działa dla dobra wszechświatów lokalnych, gwarantując zachowanie stałej, rozwiniętej populacji, której kumulujące się doświadczenie wciąż będzie poszerzało przyszłą stabilizację i urozmaicenie administracji wszechświata lokalnego. Istoty te mogą nie dotrzeć do Raju, ale nabywają praktycznej wiedzy w rozwiązywaniu problemów Nebadonu, wiedzy zupełnie przewyższającej wszystko to, co osiągają istoty wznoszące się, przebywające w Nebadonie tymczasowo. I te żyjące wiecznie dusze istnieją jako unikalna kombinacja ludzkości i boskości, i coraz lepiej potrafią zjednoczyć punkty widzenia tych dwu tak bardzo różnorodnych poziomów oraz przedstawiać takie podwójne punkty widzenia z coraz większą mądrością.
37:6.1 (412.1) System edukacyjny Nebadonu administrowany jest wspólnie przez Nauczycieli-Synów Trójcy oraz przez nauczający korpus Melchizedeków, jednak większość prac, związanych z jego prowadzeniem i rozwojem wykonywana jest przez Niebiańskich Nadzorców. Istoty te stanowią grupę zwerbowaną ze wszelkich rodzajów jednostek, związanych z systemem edukacji i szkolenia wznoszących się śmiertelników. W Nebadonie jest ich ponad trzy miliony i wszyscy są ochotnikami, zakwalifikowanymi do służby dzięki swemu doświadczeniu w charakterze doradców edukacyjnych dla całej domeny. Ze swego zarządu na salvingtońskich światach Melchizedeków, nadzorcy przebiegają wszechświat lokalny jako kontrolerzy metodyki szkół Nebadonu, której celem jest szkolenie umysłu i edukacja ducha wznoszących się istot.
37:6.2 (412.2) Szkolenie umysłu i edukacja ducha prowadzone są od światów ludzkich początków w górę, poprzez system światów-mieszkań i innych sfer rozwoju, związanych z Jerusem, na siedemdziesięciu światach uspołecznienia, towarzyszących Edentii i na czterystu dziewięćdziesięciu sferach postępu duchowego, okrążających Salvington. W samym tylko zarządzie wszechświata znajdują się liczne szkoły Melchizedeków, kolegia Synów Wszechświatowych, seraficzne uniwersytety, szkoły Synów Trójcy oraz Jednoczącego Czasu. Uruchomione są wszelkie możliwe środki, aby dać różnym osobowościom z wszechświata kwalifikacje, potrzebne do ich zaawansowanej służby i sprawniejszego funkcjonowania. Cały wszechświat jest jedną wielką szkołą.
37:6.3 (412.3) Metody, jakie są stosowane w wielu wyższych szkołach, przekraczają ludzkie zrozumienie sztuki nauczania prawdy, jednak myślą przewodnią całego systemu edukacyjnego jest zdobywanie charakteru przez oświecające doświadczenie. Nauczyciele udzielają objaśnień; miejsce we wszechświecie i status wznoszącej się istoty dają sposobność zdobycia doświadczenia; mądre zastosowanie obu umacnia charakter.
37:6.4 (412.4) W systemie edukacyjnym Nebadonu, z zasady najpierw dostajecie zadanie a potem macie możliwość otrzymania instrukcji w sprawie idealnej i boskiej metody najlepszego wykonania tego zadania. Otrzymujecie konkretne zadanie do wykonania i jednocześnie dostajecie nauczycieli, którzy mają kwalifikacje, aby was nauczyć najlepszej metody wykonania powierzonego wam zadania. Boski plan edukacyjny zapewnia bliski związek pracy i nauki. Uczymy was, jak najlepiej wykonywać te rzeczy, które polecamy wam zrobić.
37:6.5 (412.5) Celem całego tego nauczania i nabywania doświadczania jest przygotowanie was do rozpoczęcia wyższego i bardziej duchowego szkolenia w sferach superwszechświata. Postęp w granicach danej domeny jest indywidualny, ale przejście z jednego stadium bytu do drugiego odbywa się zazwyczaj klasami.
37:6.6 (412.6) Rozwój w wieczności nie polega wyłącznie na kształtowaniu duchowym. Zdobycze intelektualne są również częścią wszechświatowej edukacji. Doświadczenie umysłowe poszerzane jest na równi z ekspansją horyzontu duchowego. Umysł i duch dostają podobne możliwości nauczania i rozwoju. Jednak przy całym tym wspaniałym szkoleniu umysłu i ducha, na zawsze jesteście wolni od ograniczeń śmiertelnego ciała. Nie musicie już stale rozsądzać konfliktowych argumentów waszych zróżnicowanych natur, duchowej i materialnej. W końcu możecie się cieszyć ujednoliconym impulsem gloryfikowanego umysłu, dawno już pozbawionego prymitywnych, zwierzęcych dążeń ku rzeczom materialnym.
37:6.7 (413.1) Większość śmiertelników z Urantii będzie miała możliwość służyć, dłużej czy krócej, w charakterze członków nebadońskiego korpusu Niebiańskich Nadzorców, przed opuszczeniem wszechświata Nebadonu.
37:7.1 (413.2) Nauczyciele Światów-Mieszkań są gloryfikowanymi cherubinami, zwerbowanymi do tej pracy. Podobnie jak większość innych instruktorów w Nebadonie, są oni mianowani przez Melchizedeków. Działają w większości instytucji edukacyjnych życia morontialnego a ich liczba przekracza nieomal zdolność pojmowania ludzkiego umysłu.
37:7.2 (413.3) Nauczyciele Światów-Mieszkań, jako stadium osiągnięć cherubinów i sanobinów, będą jeszcze omawiani w następnym przekazie, natomiast jako nauczyciele odgrywają oni ważną rolę w życiu morontialnym i będą szerzej omawiani w przekazie o takim tytule.
37:8.1 (413.4) Pewne istoty duchowe wyższego pochodzenia, z rodziny Nieskończonego Ducha, są oprócz centrów mocy i kontrolerów fizycznych na stałe przydzielone do wszechświata lokalnego. Przydziały wyższych klas duchowych, z rodziny Nieskończonego Ducha, wyglądają następująco:
37:8.2 (413.5) Samotni Posłańcy, kiedy są funkcjonalnie przydzieleni do administracji wszechświata lokalnego, oddają nam nieocenione przysługi, gdy próbujemy pokonać ograniczenia czasu i przestrzeni. Kiedy są inaczej przydzieleni, my z wszechświatów lokalnych zupełnie nie mamy nad nimi władzy, ale nawet wtedy te unikalne istoty zawsze są skłonne nam pomagać w rozwiązywaniu naszych problemów i w wykonywaniu naszych zadań.
37:8.3 (413.6) Nadzorca Obwodów Wszechświata trzeciej klasy, stale przebywający w naszym wszechświecie lokalnym, nazywa się Andovontia. Zajmuje się on tylko obwodami duchowymi i morontialnymi, nie tymi, które podlegają jurysdykcji dyspozytorów mocy. To właśnie on odseparował Urantię, kiedy Caligastia zdradził planetę w trudnych chwilach buntu Lucyfera. Śląc pozdrowienia śmiertelnikom Urantii, wyraża swoje zadowolenie, gdyż przewiduje przywrócenie was kiedyś do wszechświatowych obwodów, znajdujących się pod jego nadzorem.
37:8.4 (413.7) Kierownik Spisu w Nebadonie, Salsatia, ma swą siedzibę główną w obrębie tego sektora Salvingtonu, który zajmuje Gabriel. Uświadamia on sobie automatycznie narodziny i śmierć woli, a obecnie rejestruje dokładną liczbę istot z wolą we wszechświecie lokalnym. Pracuje blisko związany z rejestratorami osobowości, którzy mieszkają na światach rejestracyjnych archaniołów.
37:8.5 (413.8) Inspektor Pomocniczy mieszka na Salvingtonie. Jest on osobistym reprezentantem Najwyższego Wykonawcy z Orvontonu. Współpracujący z nim, Przydzieleni Strażnicy, także reprezentują w systemach lokalnych Najwyższego Wykonawcę z Orvontonu.
37:8.6 (414.1) Wszechświatowi Rozjemcy to podróżujące sądy wszechświatów czasu i przestrzeni, działające, począwszy od światów ewolucyjnych, w każdej sekcji wszechświata lokalnego i wyżej. Arbitrzy tacy rejestrowani są na Uversie; dokładna liczba tych, co działają w Nebadonie, nie jest rejestrowana, szacuję jednak, że w naszym wszechświecie lokalnym jest w przybliżeniu sto milionów komisji rozjemczych.
37:8.7 (414.2) Nasza część Doradców Proceduralnych, prawniczych umysłów tej domeny, liczy około pół miliarda istot. Istoty te są żywymi, obiegowymi i empirycznymi bibliotekami prawniczymi całego kosmosu.
37:8.8 (414.3) W Nebadonie mamy siedemdziesięciu pięciu Niebiańskich Kronikarzy, wznoszących się serafinów. Są to starsi albo sprawujący nadzór kronikarze. Liczba uczących się, zaawansowanych studentów tej klasy, wynosi prawie cztery miliardy.
37:8.9 (414.4) Służba siedemdziesięciu miliardów Morontiańskich Towarzyszy, przebywających w Nebadonie, opisana jest w tych narracjach, które mówią o przejściowych planetach pielgrzymów czasu.
37:8.10 (414.5) Każdy wszechświat ma swój własny, rodzimy korpus anielski; tym niemniej zdarzają się okoliczności, kiedy dobrze jest dostać pomoc od wyższych duchów, pochodzących spoza kreacji lokalnej. Supernafini pełnią pewne rzadkie i unikalne służby; obecny szef serafinów Urantii jest supernafinem klasy pierwszej z Raju. Sekonafinów zwierciadlanych spotyka się wszędzie tam, gdzie działa personel superwszechświata a znaczna liczba tertiafinów służy tymczasowo jako Asystenci Najwyższych Ojców.
37:9.1 (414.6) Podobnie jak w superwszechświecie i wszechświecie centralnym, wszechświat lokalny też ma swoje klasy stałego obywatelstwa. Obejmują one następujące klasy stworzone:
37:9.2 (414.7) 1. Susaci.
37:9.3 (414.8) 2. Univitaci.
37:9.4 (414.9) 3. Synowie Materialni.
37:9.5 (414.10) 4. Istoty pośrednie.
37:9.6 (414.11) Te istoty, rodzime dla kreacji lokalnej, razem z zespolonymi z Duchem istotami wznoszącymi się oraz spirongi (które są inaczej klasyfikowane), stanowią poczet względnie stałego obywatelstwa. Generalnie biorąc, te klasy istot nie są ani wznoszące się ani zstępujące. Wszystkie one są istotami empirycznymi a ich poszerzające się doświadczenie zawsze jest dostępne dla tego poziomu wszechświata, z którego pochodzą. Podczas gdy powyższe nie odnosi się w pełni do Synów Adamicznych i istot pośrednich, jest to w pewnym stopniu prawdziwe również dla tych klas.
37:9.7 (414.12) Susaci. Te wspaniałe istoty mieszkają i działają na Salvingtonie, jako stali obywatele stolicy wszechświata lokalnego. Są wspaniałym potomstwem Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha i są blisko związani ze wznoszącymi się obywatelami z wszechświata lokalnego, zespolonymi z Duchem śmiertelnikami z Nebadońskiego Korpusu Doskonałości.
37:9.8 (414.13) Univitaci. Każda sfera, należąca do skupiska stu zaprojektowanych sfer zarządu konstelacji, korzysta ze stałej służby istot tam zamieszkałych, z klasy zwanej univitatami. Te dzieci Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha stanowią stałą populację światów zarządu konstelacji. Istoty te się nie rozmnażają, istnieją na poziomie życia mniej więcej w połowie pomiędzy częściowo materialnym statusem Synów Materialnych, mieszkających w stolicy systemu, a zdecydowanie bardziej duchowym poziomem zespolonych z Duchem śmiertelników oraz susatów z Salvingtonu; jednak univitaci nie są istotami morontialnymi. Wznoszącym się śmiertelnikom, którzy przechodzą sfery konstelacji, dają to, co mieszkańcy Havony dają pielgrzymom-duchom, przechodzącym kreację centralną.
37:9.9 (415.1) Materialni Synowie Boga. Kiedy stwórczy związek pomiędzy Synem Stwórcą a wszechświatową reprezentantką Nieskończonego Ducha, Matką Duchem Wszechświata, zakończy swój cykl, kiedy nie przybywa już więcej potomstwa o wspólnej naturze, wtedy Syn Stwórca uosabia, w podwójnej formie, swą ostatnią ideę istoty, potwierdzając tym samym ostatecznie swoje własne, pierwotne, podwójne pochodzenie. W sobie i z siebie stwarza wtedy pięknych i znakomitych Synów oraz Córki, materialną klasę wszechświatowego synostwa. Takie jest pochodzenie pierwotnego Adama i pierwotnej Ewy w każdym lokalnym systemie Nebadonu. Ta klasa synostwa rozmnaża się, ponieważ są stworzeni jako mężczyzna i kobieta. Ich potomstwo funkcjonuje jako względnie stali obywatele stolicy systemu, chociaż niektórzy dostają misję Planetarnych Adamów.
37:9.10 (415.2) Podczas misji planetarnej, Materialny Syn i Materialna Córka mają zlecone wprowadzenie rasy adamicznej na świat, tej rasy, która ma się w końcu zmieszać ze śmiertelnymi mieszkańcami danej sfery. Planetarni Adamowie są Synami zarówno zstępującymi jak i wznoszącymi się, ale zazwyczaj klasyfikujemy ich jako wznoszących się.
37:9.11 (415.3) Istoty pośrednie. Na większości zamieszkałych światów, we wczesnych dniach ich rozwoju, pełnią swe zadania pewne nadludzkie, lecz zmaterializowane istoty, które jednak zazwyczaj odchodzą po przybyciu Planetarnych Adamów. Działalność takich istot oraz wysiłki Synów Materialnych, zmierzające do ulepszenia ras ewolucyjnych, dają często w rezultacie ograniczoną ilości istot, trudnych do klasyfikacji. Te unikalne istoty istnieją często pośrodku, pomiędzy Synami Materialnymi a istotami ewolucyjnymi, stąd ich określenie – istoty pośrednie. W pewnym sensie, ci pośredni są stałymi obywatelami światów ewolucyjnych. Od czasów zaraz po przybyciu Księcia Planetarnego, do odległej epoki ustanowienia planety w światłości i życiu, są oni jedyną grupą istot inteligentnych przebywających stale na planecie. Służący na Urantii pośredni są w rzeczywistości opiekunami planety, praktycznie biorąc obywatelami Urantii. Śmiertelnicy są wprawdzie fizycznymi i materialnymi mieszkańcami świata ewolucyjnego; ale ogólnie biorąc żyjecie tak krótko, przebywacie na planecie waszych początków tylko małą chwilę. Rodzicie się, żyjecie, umieracie i przechodzicie do innych światów ewolucyjnego rozwoju. Nawet nadludzkie istoty, służące na planecie jako niebiańscy opiekunowie, mają przydział tymczasowy; tylko kilku z nich przydziela się na dłużej do danej sfery. Istoty pośrednie zapewniają ciągłość administracji planetarnej, w obliczu wciąż zmieniających się służb planetarnych i nieustannie przemieszczających się śmiertelnych mieszkańców planety. Podczas wszystkich tych, niekończących się zmian i przemieszczeń, istoty pośrednie pozostają na planecie, nieprzerwanie wykonując swe obowiązki.
37:9.12 (415.4) Tak samo wszystkie sekcje administracyjnej organizacji wszechświatów lokalnych i superwszechświatów posiadają swe bardziej czy mniej stałe populacje, mieszkańców o statusie obywateli. Tak jak Urantia ma swoich pośrednich, tak Jerusem, stolica waszego systemu, posiada Materialnych Synów i Materialne Córki; Edentia, zarząd waszej konstelacji, ma univitatów, podczas gdy obywatele Salvingtonu są dwojacy, stworzeni susaci i rozwijający się, zespoleni z Duchem śmiertelnicy. Światy administracyjne mniejszych i większych sektorów superwszechświatów nie mają stałych obywateli. Jednak sferom zarządu Uversy wciąż pomaga w ich funkcjonowaniu wspaniała grupa istot zwanych abandonterami, którzy są stworzeni przez nie objawionych przedstawicieli Pradawnych Czasu i siedem Duchów Zwierciadlanych, przebywających w stolicy Orvontonu. Ci stali mieszkańcy, obywatele Uversy, pełnią obecnie rutynowe obowiązki swego świata, pod bezpośrednim kierownictwem korpusu zespolonych z Synem śmiertelników z Uversy. Nawet Havona ma swe istoty rodzime a centralna Wyspa Światłości i Życia jest ojczyzną różnych grup Obywateli Raju.
37:10.1 (416.1) Oprócz klas seraficznych i śmiertelnych, które będą rozważane w dalszych przekazach, istnieją jeszcze liczne inne istoty, zajmujące się utrzymywaniem i doskonaleniem tak gigantycznej organizacji, jaką jest wszechświat Nebadon, który nawet teraz ma ponad trzy miliony zamieszkałych światów a dziesięć milionów w perspektywie. Różnorodne typy życia Nebadonu są zbyt liczne, żeby je można było skatalogować w tym przekazie, można jednak wspomnieć o dwu niezwykłych klasach, funkcjonujących szeroko na 647.591 zaprojektowanych sferach wszechświata lokalnego.
37:10.2 (416.2) Spirongi są duchowym potomstwem Gwiazdy Jasnej i Porannej oraz Ojca Melchizedeka. Nie podlegają likwidacji osobowości, jednak nie są to istoty wznoszące się czy ewolucyjne. Nie są też funkcjonalnie związane z ewolucyjnym porządkiem wznoszenia się. Są duchowymi pomocnikami we wszechświecie lokalnym, spełniającymi rutynowe, duchowe zadania Nebadonu.
37:10.3 (416.3) Spornagie. Zaprojektowane światy zarządu wszechświata lokalnego są światami rzeczywistymi – kreacjami materialnymi. Ich materialna konserwacja wymaga sporo pracy i tutaj pomagają nam grupy istot materialnych zwanych spornagiami. Poświęcają się one opiece i pielęgnacji materialnych sfer światów zarządu, od Jerusem do Salvingtonu. Spornagie nie są ani duchami, ani osobami; należą do zwierzęcej klasy bytu, jeśli jednak moglibyście je zobaczyć, zgodzilibyście się, że sprawiają wrażenie zwierząt doskonałych.
37:10.4 (416.4) Różne kolonie kurtuazyjne mieszczą się na Salvingtonie oraz w innych miejscach wszechświata. Szczególny pożytek mamy ze służb niebiańskich twórców w konstelacjach oraz duże korzyści z działalności organizatorów powrotu, którzy funkcjonują głównie w stolicach systemów lokalnych.
37:10.5 (416.5) Do służb wszechświatowych przydzielony jest zawsze korpus wznoszących się śmiertelników, razem z gloryfikowanymi istotami pośrednimi. Te wznoszące się istoty, kiedy dotrą do Salvingtonu, używane są do nieskończonej prawie różnorodności prac, związanych z prowadzeniem wszechświata. Z każdego osiągniętego poziomu ci awansujący śmiertelnicy sięgają wstecz i w dół, żeby wyciągnąć pomocną dłoń do swych współbraci, którzy za nimi pną się w górę. Śmiertelnicy tacy, przebywający tymczasowo na Salvingtonie, są na żądanie przydzielani do wszystkich praktycznie korpusów osobowości niebiańskich jako pomocnicy, studenci, obserwatorzy i nauczyciele.
37:10.6 (416.6) Istnieją jeszcze inne typy inteligentnego życia, zaangażowane w administrację wszechświata lokalnego, jednak plan tych narracji nie przewiduje dalszego objawienia owych klas stworzonych. Jest tutaj zobrazowane odpowiednio dużo, gdy idzie o życie i administrację tego wszechświata, żeby dać śmiertelnemu umysłowi pojęcie o rzeczywistości i majestatyczności istnienia po życiu. Dalsze doświadczenie, zdobywane podczas waszej zaawansowanej działalności, będzie coraz lepiej wam objawiać te interesujące i przemiłe istoty. Narracja ta nie może wykraczać poza skrócony zarys natury i działalności różnych osobowości, od których roją się wszechświaty w przestrzeni, które kierują tymi kreacjami jak ogromnymi kształcącymi szkołami, tymi szkołami w których pielgrzymi czasu promowani są z życia do życia i ze świata do świata, aż zostaną z miłością wyekspediowani poza granice wszechświata, z którego pochodzą ku wyższemu porządkowi edukacyjnemu superwszechświata, a stamtąd ku światom Havony dla nauczania duchowego i ostatecznie do Raju oraz wzniosłego przeznaczenia finalistów – wiecznego przydziału do misji nie objawionej jeszcze wszechświatom czasu i przestrzeni.
37:10.7 (417.1) [Podyktowane przez Gwiazdę Błyszczącą Wieczorną, 1.146 członka Korpusu Stworzonych].
Księga Urantii
Przekaz 38
38:0.1 (418.1) ISTNIEJĄ trzy odmienne klasy osobowości Nieskończonego Ducha. Impulsywny apostoł to rozumiał, gdy pisał, nawiązując do Jezusa: „On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani mu zostali aniołowie i władze i moce”. Aniołowie są posługującymi duchami czasu; władze – zastępy posłańców przestrzeni; moce – wyższe osobowości Nieskończonego Ducha.
38:0.2 (418.2) Tak jak supernafini we wszechświecie centralnym i sekonafini w superwszechświecie, tak serafini wraz z towarzyszącymi im cherubinami i sanobinami, tworzą anielski korpus wszechświata lokalnego.
38:0.3 (418.3) Serafini jako tacy są zaplanowani dość jednolicie. Od wszechświata do wszechświata, przez wszystkie siedem superwszechświatów, wykazują oni minimalne zróżnicowanie; ze wszystkich duchowych typów istot osobowych są najbardziej ujednoliceni. Ich różnorodne klasy tworzą korpus sprawnych, pospolitych opiekunów kreacji lokalnych.
38:1.1 (418.4) Serafini stwarzani są przez Matkę Ducha Wszechświata i pojawiają się w jednakowych formacjach – po 41.472 jednocześnie – po tym jak stworzono „wzorcowych aniołów” i pewne anielskie pierwowzory we wczesnych dniach Nebadonu. Syn Stwórca i reprezentantka Nieskończonego Ducha we wszechświecie współpracują ze sobą przy stwarzaniu dużej liczby Synów i innych osobowości wszechświata. Po zakończeniu tych, wspólnych czynności, Syn zajmuje się stwarzaniem Synów Materialnych, pierwszych istot płciowych, podczas gdy Matka Duch Wszechświata zaczyna równocześnie swe pierwsze, samotne wysiłki rozmnażania ducha. W ten sposób zaczyna się stwarzanie seraficznych zastępów wszechświata lokalnego.
38:1.2 (418.5) Klasy anielskie projektowane są w czasie planowania ewolucji istot śmiertelnych z wolą. Stwarzanie serafinów datuje się od czasu nabycia względnej osobowości przez Matkę Ducha Wszechświata, nie wtedy, gdy jest ona partnerką Syna-Mistrza, ale wcześniej, gdy jest stwórczą pomocnicą Syna Stwórcy. Przed tym zdarzeniem, serafinów służących w Nebadonie pożycza się na jakiś czas od sąsiednich wszechświatów.
38:1.3 (418.6) Serafini nadal są okresowo stwarzani; wszechświat Nebadon wciąż jest w trakcie tworzenia. Matka Duch Wszechświata nigdy nie zaprzestaje stwórczych działań w rozwijającym się i doskonalącym wszechświecie.
38:2.1 (419.1) Aniołowie nie mają ciał materialnych, jednak są to konkretne i niezależnie istniejące istoty; mają duchową naturę i pochodzą od ducha. Choć niewidzialne dla śmiertelników, widzą was takimi, jakimi jesteście w ciele, bez pomocy przetworników czy urządzeń przystosowujących; intelektualnie rozumieją sposób życia ludzkiego i podzielają wszystkie ludzkie, niezmysłowe uczucia i nastroje. Doceniają i bardzo lubią wasze osiągnięcia w muzyce, sztuce oraz prawdziwy humor. Uświadamiają sobie w całej pełni wasze zmagania moralne i trudności duchowe. Kochają istoty ludzkie i tylko dobro może wyniknąć z tego, jeśli będziecie próbować zrozumieć ich i kochać.
38:2.2 (419.2) Choć serafini są istotami bardzo uczuciowymi i wyrozumiałymi, nie mają doznań płciowych. Są tacy, jakimi wy będziecie na światach-mieszkaniach, gdzie nie będziecie „ani się żenić, ani za mąż wychodzić, lecz będziecie jak aniołowie w niebie”. Gdyż wszyscy, „którzy uznani zostaną godni udziału w światach-mieszkaniach, ani się żenić nie będą, ani za mąż wychodzić; już bowiem umrzeć nie mogą, gdyż są równi aniołom”. Tym niemniej, kiedy mamy do czynienia z istotami płciowymi, zazwyczaj mówimy o istotach bardziej bezpośrednio pochodzących od Ojca i Syna, jako o synach Boga, a do dzieci Ducha nawiązujemy jako do córek Boga. Aniołowie są zatem określani zazwyczaj zaimkami żeńskimi na tych planetach, gdzie istnieje płeć.
38:2.3 (419.3) Serafini są tak stworzeni, aby mogli działać zarówno na poziomie duchowym jak i na materialnym. Niewiele jest stadiów działań morontialnych albo duchowych, w których nie mogą służyć. Podczas gdy w statusie osobowym aniołowie nie odbiegają zbytnio od istot ludzkich, serafini znacznie przewyższają ludzi w pewnych możliwościach funkcjonalnych. Posiadają wiele cech znacznie przekraczających ludzkie zrozumienie. Na przykład: powiedziano wam, że „u was zaś nawet włosy na głowie wszystkie są policzone” i prawdą jest, że są, ale serafin nie spędza czasu na ich liczeniu i zapamiętaniu ich aktualnej liczby. Aniołowie posiadają nieodłączne im i automatyczne (znaczy tak bardzo automatyczne jak to możecie sobie uświadomić) zdolności poznania tych rzeczy; naprawdę moglibyście uważać serafinów za geniuszy matematycznych. Zatem rozliczne obowiązki, które stanowiłyby gigantyczne zadania dla śmiertelników, są wykonywane przez serafinów z wielką łatwością.
38:2.4 (419.4) Aniołowie są wyżsi od was w statusie duchowym, ale nie są waszymi sędziami ani oskarżycielami. Nieważne, jakie są wasze błędy, „aniołowie, których siła i potęga jest większa, nie wnoszą przeciwko wam oskarżenia”. Aniołowie nie zasiadają w sądzie ludzkości, nie powinni też indywidualni śmiertelnicy osądzać z góry swych bratnich istot.
38:2.5 (419.5) Dobrze robicie, gdy ich kochacie, ale nie powinniście ich czcić; aniołowie nie są przedmiotem czczenia. Wielki serafin, Loyalatia, gdy wasz prorok „upadł, aby oddać pokłon przed stopami anioła” powiedział: „Bacz byś tego nie uczynił, bo jestem współsługą twoim i braci twoich, którzy wszyscy lubią czcić Boga”.
38:2.6 (419.6) Na skali bytu istot stworzonych, serafini zaledwie trochę wyprzedzają rasy śmiertelne, w swojej naturze i cechach osobowości. Doprawdy, kiedy zostaniecie wyzwoleni z ciała, staniecie się bardzo do nich podobni. Na światach-mieszkaniach zaczniecie doceniać serafinów, na sferach konstelacji będziecie ich lubić, podczas gdy na Salvingtonie będą dzielić z wami swe miejsca odpoczynku i czczenia. Przez całą morontię i późniejsze wznoszenie się duchowe, wasze braterstwo z serafinami będzie doskonałe a wasze koleżeństwo wyśmienite.
38:3.1 (420.1) We wszystkich domenach wszechświata lokalnego działają liczne klasy istot duchowych, nie objawionych śmiertelnikom, gdyż nie są one w żaden sposób związane z ewolucyjnym planem wznoszenia się do Raju. W tym przekazie słowo „anioł” celowo jest zawężone w swym znaczeniu do tego seraficznego i związanego z nim potomstwa Matki Ducha Wszechświata, które zajmuje się zasadniczo realizacją planów wiecznego życia śmiertelnika. We wszechświecie lokalnym służy sześć innych klas pokrewnych im istot, aniołów nie objawionych, którzy nie są w żaden szczególny sposób związani z tymi wszechświatowymi funkcjami, które mają do czynienia ze wznoszeniem się do Raju śmiertelników ewolucyjnych. Tych sześciu grup aniołów towarzyszących nigdy nie nazywa się serafinami, ani też nie nawiązuje się do nich jako do duchów posługujących. Osobowości te zajmują się wyłącznie sprawami administracyjnymi Nebadonu oraz innymi obowiązkami, w żaden sposób nie związanymi ze stopniowym, duchowym wznoszeniem się człowieka i osiąganiem doskonałości.
38:4.1 (420.2) Dziewiątą grupę siedmiu sfer podstawowych, krążących na orbicie Salvingtonu, tworzą światy serafinów. Każdy z tych światów ma sześć okrążających je satelitów, na których mieszczą się specjalne szkoły, zajmujące się wszystkimi stadiami nauczania seraficznego. Podczas gdy serafini mają dostęp do wszystkich czterdziestu dziewięciu światów, składających się na tę grupę sfer Salvingtonu, zajmują oni wyłącznie pierwszą grupę siedmiu światów. Pozostałe sześć grup zajmuje sześć klas anielskich pomocników, nie objawionych na Urantii; każda z tych grup ma swój zarząd na jednym z sześciu światów podstawowych i prowadzi działania specjalistyczne na sześciu okrążających je satelitach. Każda klasa anielska ma swobodny dostęp do wszystkich światów, należących do tych siedmiu zróżnicowanych grup.
38:4.2 (420.3) Te światy zarządu zaliczają się do okazalszych domen Nebadonu; posiadłości seraficzne charakteryzują się zarówno pięknem jak i ogromem. Każdy serafin ma tutaj prawdziwy dom a „dom” oznacza miejsce zamieszkania dwu serafinów, gdyż żyją oni parami.
38:4.3 (420.4) Chociaż serafini nie są mężczyznami i kobietami, tak jak Synowie Materialni czy gatunki śmiertelne, są negatywni i pozytywni. Do wykonania większości zadań potrzeba dwóch aniołów. Gdy nie są objęci obwodem mogą pracować w pojedynkę; nie potrzebują też dopełnienia swej istoty, kiedy są stacjonarni. Zazwyczaj zachowują oni swoje początkowe dopełnienie istoty, ale nie zawsze. Takich związków wymaga głównie pełniona funkcja, aniołowie nie przeżywają emocji płciowych, aczkolwiek ich związki są bardzo osobiste i prawdziwie uczuciowe.
38:4.4 (420.5) Poza wyznaczonymi dla nich domami, serafini mają też swoje grupy, kompanie, bataliony i dowództwo formacji. Spotykają się na zjazdach, raz na tysiąc lat, a uczestniczą w nich wszyscy, odpowiednio do czasu ich stworzenia. Jeśli serafin pełni obowiązki uniemożliwiające opuszczenie służby, udaje się na zjazdy na przemian ze swym uzupełnieniem, zastępowany na służbie przez serafina z inną datą narodzin. Każdy partner seraficzny uczestniczy zatem przynajmniej w co drugim zjeździe.
38:5.1 (420.6) Pierwsze tysiąclecie swego istnienia serafini spędzają jako obserwatorzy bez przydziału na Salvingtonie oraz na towarzyszących mu światach-szkołach. Drugie tysiąclecie spędzają na światach seraficznych, na orbicie Salvingtonu. Ich główne szkoły przygotowawcze działają obecnie pod kierownictwem pierwszych stu tysięcy serafinów z Nebadonu a na ich czele stoi pierwszy lub pierworodny anioł wszechświata lokalnego. Pierwsza grupa serafinów, stworzonych w Nebadonie, była nauczana przez korpus tysiąca serafinów z Avalonu; potem nasi aniołowie byli nauczani przez swych własnych seniorów. Melchizedecy także wnieśli swój znaczny wkład w edukację i przygotowanie wszystkich aniołów z wszechświata lokalnego – serafinów, cherubinów i sanobinów.
38:5.2 (421.1) Po ukończeniu tego okresu szkolenia na seraficznych światach Salvingtonu, serafini gromadzeni są w standardowych grupach i jednostkach organizacji anielskiej oraz przydzielani do jednej z konstelacji. Nie są jeszcze przydzielani jako posługujące duchy, chociaż są dobrze zaawansowani w tych stadiach szkolenia anielskiego, które poprzedzają przydział.
38:5.3 (421.2) Serafini są wprowadzani w rolę posługujących duchów, gdy służą jako obserwatorzy na światach ewolucyjnych o najniższym poziomie rozwoju. Po tym doświadczeniu wracają do światów towarzyszących zarządowi przydzielonej im konstelacji, żeby zacząć zaawansowane studia a konkretniej, aby się przygotować do służby w pewnym, określonym systemie lokalnym. Po zakończeniu tej edukacji ogólnej awansują do służby w którymś z lokalnych systemów. Na zaprojektowanych światach, związanych ze stolicą jakiegoś systemu w Nebadonie, serafini nasi kończą naukę i otrzymują przydział jako posługujące duchy czasu.
38:5.4 (421.3) Serafini, gdy raz otrzymają swój przydział, mogą przemierzać cały Nebadon a nawet Orvonton, wykonując zadanie. Ich praca we wszechświecie nie ma ograniczeń ani limitów; są blisko związani z istotami materialnymi ze światów i zawsze służą niskim klasom osobowości duchowych, umożliwiając tym istotom ze świata duchowego kontakt ze śmiertelnikami z domen materialnych.
38:6.1 (421.4) Serafini, po drugim tysiącleciu ich pobytu w zarządzie seraficznym, zostają zorganizowani w grupy po dwunastu, z szefem na czele grupy (12 par albo 24 serafinów) a dwanaście takich grup tworzy kompanię (144 pary albo 288 serafinów), która jest dowodzona przez lidera. Dwanaście kompanii, pod komendantem, tworzy batalion (1.728 par albo 3.456 serafinów) a dwanaście batalionów pod naczelnikiem równa się jednostce seraficznej (20.736 par albo 41.472 istot), podczas gdy dwanaście jednostek, pod komendą dowódcy, tworzy legion liczący 248.832 pary albo 497.664 istot. Jezus napomknął o takiej grupie aniołów, pamiętnej nocy, w ogrodzie Getsemane: „Nawet teraz mógłbym prosić Ojca mego, a on wystawiłby mi więcej niż dwanaście legionów aniołów.”
38:6.2 (421.5) Dwanaście legionów aniołów tworzy zastęp, liczący 2.985.984 pary lub 5.971.968 jednostek a dwanaście takich zastępów (35.831.808 par lub 71.663.616 jednostek) tworzy największą strukturę operacyjną serafinów, wojsko anielskie. Zastęp seraficzny dowodzony jest przez archanioła lub przez jakąkolwiek inną osobowość o równorzędnym statusie, podczas gdy wojska anielskie są dowodzone przez Gwiazdy Błyszczące Wieczorne albo przez jakiegoś innego, bezpośredniego porucznika Gabriela. Gabriel jest „głównodowodzącym wojsk niebieskich”, głównym administratorem Władcy Nebadonu, „Pana Boga zastępów”.
38:6.3 (421.6) Serafini i inne klasy istot wszechświata lokalnego, chociaż służą pod bezpośrednim nadzorem Nieskończonego Ducha, tak jak jest on uosobiony na Salvingtonie, od czasu obdarzenia przez Michała Urantii zostali podporządkowani najwyższej władzy Syna-Mistrza. Nawet wtedy, kiedy Michał narodził się w ciele na Urantii, transmisja superwszechświata dla całego Nebadonu głosiła: „Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie”. Aniołowie wszystkich stopni podlegają jego najwyższej władzy, są częścią tej grupy, która jest określona jako „jego potężni aniołowie”.
38:7.1 (422.1) Cherubini i sanobini podobni są do serafinów we wszystkich swych podstawowych cechach. Mają takie same początki, chociaż nie zawsze to samo przeznaczenie. Są zadziwiająco inteligentni, wyjątkowo efektywni, wzruszająco uczuciowi, są prawie tacy jak ludzie. Są najniższą klasą aniołów, zatem są bardzo blisko spokrewnieni z bardziej postępowymi gatunkami istot ludzkich, żyjących na ewolucyjnych światach.
38:7.2 (422.2) Cherubini i sanobini są nierozdzielnie ze sobą związani, funkcjonalnie zjednoczeni. Jeden jest osobowością o energii ze znakiem dodatnim, drugi o energii ze znakiem ujemnym. Odchylający w prawą stronę, czy dodatnio naładowany anioł, jest cherubinem – osobowością starszą lub kontrolującą. Odchylający w lewą stronę, czy ujemnie naładowany anioł, jest sanobinem – istotą uzupełniającą. Samotne funkcjonowanie anioła każdego rodzaju jest bardzo ograniczone, zatem służą oni zazwyczaj parami. Kiedy służą niezależnie od swych seraficznych dowódców, są bardziej niż kiedykolwiek zależni od związków wzajemnych i zawsze działają razem.
38:7.3 (422.3) Cherubini i sanobini są sumiennymi i operatywnymi pomocnikami seraficznych opiekunów i wszystkie siedem klas serafinów posiada tych podwładnych asystentów. Cherubini i sanobini przez całe epoki służą na takich stanowiskach, jednak nie towarzyszą serafinom podczas tych zadań, które serafini wykonują poza granicami wszechświata lokalnego.
38:7.4 (422.4) Cherubini i sanobini są rutynowymi pracownikami duchowymi na poszczególnych światach w systemie. Podczas zadań nieosobowych i w nagłych wypadkach, mogą służyć zamiast pary seraficznej, ale nigdy nie działają, nawet tymczasowo, jako aniołowie zajmujący się istotami ludzkimi; to jest wyłącznie seraficzny przywilej.
38:7.5 (422.5) Kiedy cherubin zostaje przydzielony do planety, rozpoczyna lokalne kursy przygotowawcze, obejmujące studia zwyczajów planetarnych oraz języków. Wszystkie posługujące duchy czasu są dwujęzyczne, mówią językiem wszechświata lokalnego z którego pochodzą oraz językiem swego rodzimego superwszechświata. Studiując w szkołach różnych sfer, przyswajają dodatkowe języki. Cherubini i sanobini, podobnie jak serafini i wszystkie inne klasy istot duchowych, nie ustają nigdy w wysiłkach samodoskonalenia. Tylko tak bardzo podporządkowane istoty jak te, które kontrolują moc i ukierunkowują energię, niezdolne są do rozwoju; wszystkie istoty stworzone, posiadające aktualną czy potencjalną osobową wolę, dążą do nowych sukcesów.
38:7.6 (422.6) Z racji swej natury cherubini i sanobini są bardzo blisko poziomu egzystencji morontialnej i okazują się najbardziej operatywni, gdy działają na pograniczu domen fizycznych, morontialnych i duchowych. Te dzieci Matki Ducha wszechświata lokalnego charakteryzują się „czterema istotami”, podobnie jak Servitale Havony i komisje rozjemcze. Co czwarty cherubin i co czwarty sanobin są niby-materialni, bardzo wyraźnie zbliżeni do poziomu egzystencji morontialnej.
38:7.7 (422.7) Te co czwarte istoty anielskie są bardzo użyteczne dla serafinów, w ich bardziej przyziemnych stadiach działań wszechświatowych i planetarnych. Tacy cherubini morontialni pełnią też wiele ważnych zadań na pograniczu światów szkoleniowych morontii i w znacznych ilościach przydzielani są do służby jako Morontiańscy Towarzysze. Są mniej więcej tym samym dla sfer morontialnych, czym są istoty pośrednie dla planet ewolucyjnych. Na zamieszkałych światach cherubini morontialni często pracują razem z istotami pośrednimi. Cherubini i istoty pośrednie są zupełnie odmiennymi klasami, mają odmienne pochodzenie, ale w swej naturze i funkcjonowaniu wykazują znaczne podobieństwo.
38:8.1 (423.1) Liczne drogi zaawansowanej służby, prowadzące do podwyższenia statusu, otwarte są dla cherubinów i sanobinów; status ten może być jeszcze bardziej podwyższony dzięki objęciu przez Boską Opiekunkę. Z punktu widzenia potencjału ewolucyjnego, istnieją trzy wielkie klasy cherubinów i sanobinów:
38:8.2 (423.2) 1. Kandydaci do wznoszenia się. Istoty te są z natury kandydatami do statusu seraficznego. Cherubini i sanobini tej klasy są utalentowani, ale nie dzięki wrodzonemu wyposażeniu, tak jak serafini; jednak dzięki pilności i doświadczeniu mogą osiągnąć pełny status seraficzny.
38:8.3 (423.3) 2. Cherubini stadium pośredniego. Nie wszyscy cherubini i sanobini mają jednakowy potencjał wznoszenia się i te ograniczenia są naturalne dla istot anielskich. Większość z nich pozostanie cherubinami i sanobinami, choć bardziej utalentowane jednostki mogą dojść do ograniczonej służby seraficznej.
38:8.4 (423.4) 3. Cherubini morontialni. Te „czwarte istoty” klas anielskich zawsze zachowują swe niby-materialne cechy. Będą istnieć jako cherubini i sanobini, razem z większością swych braci stadium pośredniego, do czasu pełnego urzeczywistnienia się Istoty Najwyższej.
38:8.5 (423.5) Podczas gdy druga i trzecia grupa mają poniekąd ograniczony potencjał rozwoju, kandydaci do wznoszenia się mogą osiągać wyżyny wszechświatowej służby seraficznej. Wielu bardziej doświadczonych spośród tych cherubinów jest przydzielanych do seraficznych opiekunów przeznaczenia i tym sposobem mają prostą drogę awansu do statusu Nauczycieli Światów-Mieszkań, kiedy zostaną opuszczeni przez ich seraficznych seniorów. Opiekunowie przeznaczenia nie mają cherubinów i sanobinów za pomocników, kiedy ich śmiertelni podopieczni przybywają do celu życia morontialnego. Kiedy inne typy ewolucyjnych serafinów otrzymują zezwolenie na pójście do Serafingtonu i Raju, muszą opuścić swych dawnych podwładnych, kiedy wychodzą poza granice Nebadonu. Tacy opuszczeni cherubini i sanobini są zazwyczaj obejmowani przez Matkę Ducha Wszechświata a zdobywając status seraficzny, dochodzą do takiego poziomu, jaki ma Nauczyciel Światów-Mieszkań.
38:8.6 (423.6) Kiedy raz objęci cherubini i sanobini długo służą na sferach morontialnych, jako Nauczyciele Światów-Mieszkań, od najniższej do najwyższej sfery i kiedy ich korpus na Salvingtonie ma nadmiar rekrutów, Gwiazda Jasna i Poranna wzywa wierne sługi istot czasu, żeby zjawili się przed nim. Podczas przekształcenia osobowości składają oni przysięgę, po czym zaawansowani, starsi cherubini i sanobini obejmowani są ponownie przez Matkę Ducha Wszechświata, w grupach po siedem tysięcy. Z tego powtórnego objęcia wyłaniają się jako w pełni dojrzali serafini. Odtąd pełna i kompletna misja serafinów z jej wszystkimi rajskimi możliwościami otwiera się przed narodzonymi powtórnie cherubinami i sanobinami. Aniołowie tacy mogą być przydzielani jako opiekunowie przeznaczenia do pewnych istot śmiertelnych, a gdy ich śmiertelni podopieczni przetrwają śmierć, mogą awansować do Serafingtonu i do siedmiu kręgów dostąpienia seraficznego, a nawet do Raju i Korpusu Finalizmu.
38:9.1 (424.1) Istoty pośrednie klasyfikuje się trojako: prawidłowo zalicza się je do wznoszących się Synów Boga; merytorycznie grupuje się je w klasach stałego obywatelstwa, podczas gdy funkcjonalnie zaliczane są do posługujących duchów czasu, ze względu na ich bliski, roboczy związek z zastępami anielskimi, jaki mają podczas służby dla śmiertelnego człowieka na poszczególnych światach w przestrzeni.
38:9.2 (424.2) Te unikalne istoty występują na większości zamieszkałych światów, zawsze jednak znaleźć je można na planetach dziesiętnych albo życia eksperymentalnego, takich jak Urantia. Pośredni są dwóch typów – pierwotni i wtórni – i pojawiają się w następujący sposób:
38:9.3 (424.3) 1. Pośredni pierwotni, grupa bardziej duchowa, będąca niejako znormalizowaną klasą tych istot, wywodzi się w całości od wznoszących się śmiertelników ze zmodyfikowanego personelu Książąt Planetarnych. Liczba pierwotnych istot pośrednich wynosi zawsze pięćdziesiąt tysięcy i żadna planeta, korzystająca z ich służby, nie posiada większej grupy.
38:9.4 (424.4) 2. Pośredni wtórni, bardziej materialna grupa tych istot, zróżnicowana liczebnie na różnych światach, chociaż średnio liczy około pięćdziesięciu tysięcy istot. Wywodzą się oni rozmaicie, od planetarnych udoskonalaczy biologicznych, Adamów i Ew, albo od ich najbliższego potomstwa. Istnieją aż dwadzieścia cztery zróżnicowane metody wytwarzania tych wtórnych istot pośrednich, na ewolucyjnych światach w przestrzeni. Sposób powstania tej grupy na Urantii był wyjątkowy i niezwykły.
38:9.5 (424.5) Żadna z tych grup nie jest przypadkiem ewolucyjnym; obie wynikają z zasadniczych właściwości planu architektów wszechświata a ich pojawienie się na rozwijających się światach, w odpowiedniej chwili, zgodne jest z pierwotnymi projektami i planami rozwojowymi nadzorujących Nosicieli Życia.
38:9.6 (424.6) Pośredni pierwotni zasilani są intelektualnie i duchowo techniką anielską a ich status intelektualny jest jednolity. Siedem przybocznych umysłów-duchów nie kontaktuje się z nimi; tylko szósty i siódmy, duch czci i duch mądrości, mogą służyć grupie wtórnej.
38:9.7 (424.7) Pośredni wtórni zasilani są energią, fizycznie dzięki technice adamicznej, duchowo objęci są obwodem dzięki technice seraficznej, a intelektualnie wyposażeni są w przejściowy umysł typu morontialnego. Podzieleni są na cztery typy fizyczne, siedem klas duchowych i dwanaście poziomów intelektualnego reagowania na wspólną służbę ostatnich dwu duchów przybocznych oraz na umysł morontialny. Taka różnorodność wpływa na zróżnicowanie ich funkcji oraz zadań planetarnych.
38:9.8 (424.8) Pośredni pierwotni bardziej przypominają aniołów niż śmiertelników; klasa wtórna jest w znacznym stopniu podobna do istot ludzkich. Każda z nich świadczy nieocenioną pomoc drugiej, przy wykonywaniu ich różnorodnych zadań planetarnych. Pierwotni opiekunowie mogą się kontaktować i współpracować zarówno z kontrolerami energii morontialnej jak i duchowej jak również z tymi od obwodów umysłu. Grupa wtórna może mieć robocze kontakty tylko z kontrolerami fizycznymi i z operatorami obwodów materialnych. Ponieważ każda klasa pośrednich może się doskonale zsynchronizować z drugą, podczas wzajemnych kontaktów, każda z tych grup potrafi używać w takim samym stopniu praktycznie pełnej gamy energii, rozciągającej się od prostych mocy światów materialnych w górę, poprzez przejściowe stadia energii wszechświatowych, do wyższych sił rzeczywistości duchowej domen niebiańskich.
38:9.9 (425.1) Luka pomiędzy światem materialnym a duchowym jest doskonale zapełniona dzięki serii związków, od śmiertelnego człowieka, poprzez pośredniego wtórnego, pośredniego pierwotnego, cherubina morontialnego, cherubina stadium pośredniego, do serafina. W osobistym doświadczeniu indywidualnego śmiertelnika te zróżnicowane poziomy są bez wątpienia bardziej czy mniej ujednolicone i nabierają osobistego znaczenia w niedostrzegalnych, tajemniczych działaniach Boskiego Dostrajacza Myśli.
38:9.10 (425.2) Na normalnych światach pośredni pierwotni służą jako korpus gromadzenia informacji i jako niebiańscy gospodarze w imieniu Księcia Planetarnego, podczas gdy opiekunowie wtórni współpracują z porządkiem adamicznym i pomagają w procesie rozwoju cywilizacji planetarnej. W wypadku odstępstwa Księcia Planetarnego i niepowodzenia misji Syna Materialnego, jak to miało miejsce na Urantii, istoty pośrednie zostają podopiecznymi Władcy Systemu i służą pod bezpośrednim kierownictwem tymczasowego opiekuna planety. Ale tylko na trzech innych światach w Satanii istoty te działają jako jedna grupa, pod wspólnym kierownictwem, tak jak zjednoczeni opiekunowie pośredni Urantii.
38:9.11 (425.3) Działalność planetarna, zarówno pośrednich pierwotnych jak i wtórnych, jest różnorodna i rozmaicie prowadzona na różnych, indywidualnych światach wszechświata, ale na normalnych, przeciętnych planetach ich funkcje są bardzo odmienne od tych obowiązków, jakie zajmują im czas na odosobnionych sferach, takich jak Urantia.
38:9.12 (425.4) Pośredni pierwotni są historykami planetarnymi, którzy od czasu przybycia Księcia Planetarnego aż do ustabilizowanej epoki światłości i życia, programują widowiska i projektują przedstawienia historii planetarnej na wystawy planet na światach zarządu systemu.
38:9.13 (425.5) Pośredni pozostają na światach zamieszkałych przez długie epoki, ale jeśli nie zawiodą pokładanego w nich zaufania, zyskają w końcu uznanie za swą wiekową służbę w popieraniu władzy Syna Stwórcy i będą należycie wynagrodzeni za swą cierpliwą pomoc, niesioną materialnym śmiertelnikom na światach czasu i przestrzeni. Wcześniej czy później, wszystkie uprawnione do tego istoty pośrednie będą zamustrowane w szeregi wznoszących się Synów Boga i zaczną długą przygodę wznoszenia się do Raju, w towarzystwie tych właśnie, pochodzących od zwierząt śmiertelników, ich ziemskich braci, których tak zazdrośnie strzegli i którym tak dobrze służyli podczas długiego pobytu na planecie.
38:9.14 (425.6) [Przedstawione przez Melchizedeka, działającego na prośbę szefa zastępów seraficznych Nebadonu].
Księga Urantii
Przekaz 39
39:0.1 (426.1) TAK DALECE jak się orientujemy, Nieskończony Duch, uosobiony w zarządzie wszechświata lokalnego, zamierza stwarzać jednolicie doskonałych serafinów, jednak z pewnej nieznanej przyczyny, seraficzne potomstwo jest bardzo zróżnicowane. Różnorodność taka może być rezultatem nieznanej interwencji rozwijającego się Bóstwa empirycznego, ale nawet, jeśli tak jest, nie potrafimy tego udowodnić. Zauważamy jednak, że kiedy serafini zostaną poddani sprawdzianom edukacyjnym i dyscyplinie szkolenia, klasyfikują się niezawodnie i wyraźnie do jednej z następujących siedmiu grup:
39:0.2 (426.2) 1. Najwyżsi serafini.
39:0.3 (426.3) 2. Zwierzchni serafini.
39:0.4 (426.4) 3. Serafini nadzorcy.
39:0.5 (426.5) 4. Serafini administratorzy.
39:0.6 (426.6) 5. Pomocnicy planetarni.
39:0.7 (426.7) 6. Opiekunowie przejścia.
39:0.8 (426.8) 7. Serafini przyszłości.
39:0.9 (426.9) Nie można powiedzieć, że jakikolwiek serafin jest niższy względem anioła jakiejś innej grupy. Tym niemniej, w swej służbie, każdy anioł jest na początku ograniczony do grupy wstępnej i jemu właściwej klasyfikacji. Mój seraficzny asystent, pomagający w przygotowaniu tego oświadczenia, Manotia, jest najwyższym serafinem i kiedyś działał tylko jako najwyższy serafin. Przez pilność i wierną służbę osiągnął on, stopień po stopniu, wszystkie siedem rodzajów służb seraficznych, działając nieomal w każdej dziedzinie funkcji dostępnych dla serafina i teraz, na Urantii, sprawuje godność zastępcy szefa serafinów.
39:0.10 (426.10) Istotom ludzkim czasami trudno jest zrozumieć, że stworzona zdolność do służby na wysokiej pozycji nie oznacza koniecznie zdolności funkcjonowania na względnie niskich poziomach służby. Człowiek zaczyna życie jako bezradne niemowlę, zatem każde ludzkie osiągnięcie musi zawierać w sobie wszystkie jego empiryczne warunki wstępne; serafini nie mają takiego życia przed osiągnięciem dojrzałości – nie mają dzieciństwa. Są to jednak istoty empiryczne i poprzez doświadczenie oraz dodatkową edukację mogą pomnożyć swe boskie i wrodzone zdolności, dzięki empirycznemu przyswajaniu funkcjonalnych umiejętności jednej czy wielu służb seraficznych.
39:0.11 (426.11) Po otrzymaniu nominacji, serafini przydzielani są do rezerw właściwej im grupy. Ci, o statusie planetarnym i administratora, służą często przez długi czas tak, jak pierwotnie zostali zaklasyfikowani, jednak im wyższy właściwy im poziom funkcyjny, tym bardziej wytrwale opiekunowie anielscy starają się o przydział do niższych klas służby wszechświatowej. Szczególnie pragną dostać przydział do rezerw pomocników planetarnych, a gdy im się to uda, idą do szkół niebiańskich przy zarządzie Księcia Planetarnego na jakimś świecie ewolucyjnym. Zaczynają tam naukę języków, historii i lokalnych obyczajów ras ludzkich. Serafini muszą przyswajać wiedzę i zdobywać doświadczenie, podobnie jak to czynią istoty ludzkie. Nie są od was zbyt oddaleni w pewnych atrybutach osobowości. I wszyscy chcą zaczynać od dołu, od najniższego możliwego poziomu służby, dzięki temu mogą mieć nadzieję osiągnięcia najwyższego możliwego poziomu empirycznego przeznaczenia.
39:1.1 (427.1) Serafini ci są najwyżsi rangą spośród siedmiu objawionych klas aniołów wszechświata lokalnego. Działają w siedmiu grupach, z których każda jest blisko związana z opiekunami anielskimi z Seraficznego Korpusu Kompletności.
39:1.2 (427.2) 1. Opiekunowie Synów i Duchów. Pierwsza grupa najwyższych serafinów przydzielona jest do służby wysokim Synom oraz pochodzącym od Ducha istotom, przebywającym i funkcjonującym we wszechświecie lokalnym. Ta grupa anielskich opiekunów służy także Synowi Wszechświata oraz Duchowi Wszechświata i jest blisko związana z korpusem gromadzenia informacji Gwiazdy Jasnej i Porannej, głównego administratora wspólnej woli Syna Stwórcy i Stwórczego Ducha.
39:1.3 (427.3) Otrzymując przydział do wysokich Synów i Duchów, serafini naturalnie zostają związani z rozległą służbą Rajskich Avonali – boskiego potomstwa Wiecznego Syna i Nieskończonego Ducha. Rajskim Avonalom, na ich wszystkich misjach sędziowskich i obdarzających, zawsze pomagają ci serafini, wysokiej klasy i doświadczeni, którzy w takich wypadkach zajmują się organizacją i kierownictwem zadań specjalnych, związanych z zakończeniem jednego planetarnego systemu sprawiedliwości oraz inauguracją nowej epoki. Nie interesują się jednak osądem, który może być związany z takimi zmianami systemów sprawiedliwości.
39:1.4 (427.4) Asystenci obdarzenia. Rajscy Avonale, ale nie Synowie Stwórcy, podczas swej misji obdarzającej zawsze mają przydzieloną grupę, złożoną ze 144 asystentów obdarzenia. Ci 144 aniołowie są szefami wszystkich innych opiekunów Synów i Duchów, którzy mogą być związani z misją obdarzającą. Pod komendą Syna Bożego, wcielonego na misji planetarnej, mogą znajdować się legiony aniołów, jednak wszyscy ci serafini byliby wtedy zorganizowani i kierowani przez 144 asystentów obdarzenia. Wyższe klasy aniołów, supernafini i sekonafini, również mogą stanowić część zastępów asystujących i chociaż ich misje są odmienne od misji serafinów, wszystkie ich działania byłyby koordynowane przez asystentów obdarzenia.
39:1.5 (427.5) Ci asystenci obdarzenia są serafinami kompletności; wszyscy oni przeszli kręgi Serafingtonu i doszli do Seraficznego Korpusu Kompletności. Później byli specjalnie szkoleni, aby sprostać trudnościom i podołać nagłym sytuacjom, związanym z obdarzeniami dokonywanymi przez Synów Boga dla zaawansowania dzieci czasu. Wszyscy tacy serafini dotarli do Raju i osobiście zostali objęci przez Drugie Źródło i Centrum – Wiecznego Syna.
39:1.6 (427.6) Serafini pragną zarówno przydziału do misji wcielających się Synów, jak i związania się ze śmiertelnikami z różnych domen, jako ich opiekunowie przeznaczenia; to ostatnie jest najpewniejszym seraficznym paszportem do Raju, podczas gdy asystenci obdarzenia osiągają najwyższą służbę we wszechświecie lokalnym – służbę serafinów kompletności rajskiego dostąpienia.
39:1.7 (428.1) 2. Radcy sądowi. Są to seraficzni radcy i pomocnicy, przydzielani do wszystkich rodzajów sądownictwa, od rozjemców w górę, aż do najwyższych trybunałów domeny. Celem takich trybunałów nie jest wydawanie karzących wyroków, ale raczej rozsądzanie szczerych różnic w opiniach i zarządzanie wiecznego życia dla wznoszących się śmiertelników. Obowiązkiem tych radców sądowych jest zorientować się, czy wszystkie zarzuty przeciwko śmiertelnym istotom są oparte na sprawiedliwości i orzekane w miłosierdziu. W tej pracy radcy są blisko związani z Wysokimi Komisarzami – wznoszącymi się śmiertelnikami zespolonymi z Duchem, służącymi we wszechświecie lokalnym.
39:1.8 (428.2) Seraficzni radcy sądowi służą szeroko jako obrońcy śmiertelników. Nie dlatego, żeby kiedykolwiek zaistniała jakakolwiek skłonność bycia niesprawiedliwym wobec niskich istot z różnych domen, jednak, podczas gdy sprawiedliwość wymaga osądu każdego odstępstwa, dokonanego podczas wspinania się ku boskiej perfekcji, miłosierdzie wymaga, aby każde takie wykroczenie było godziwie rozstrzygnięte, zgodnie z naturą istoty i Boskim celem. Aniołowie ci są wyrazicielami i przykładami czynnika miłosierdzia, nieodłącznego boskiej sprawiedliwości – godziwości opartej na znajomości faktów, będących podłożem motywów osobistych i tendencji rasowych.
39:1.9 (428.3) Służba tej klasy aniołów rozciąga się od rad Książąt Planetarnych do najwyższych trybunałów wszechświata lokalnego, podczas gdy ich towarzysze z Seraficznego Korpusu Kompletności działają w wyższych domenach Orvontonu, aż do sądów Pradawnych Czasu na Uversie.
39:1.10 (428.4) 3. Wszechświatowi konsultanci. Są to prawdziwi przyjaciele i podyplomowi doradcy wszystkich tych wznoszących się istot, które zatrzymały się po raz ostatni na Salvingtonie, w swym rodzimym wszechświecie, kiedy stają w obliczu przygody duchowej, rozpościerającej się tuż przed nimi w rozległym superwszechświecie Orvonton. W takim czasie wiele wznoszących się istot ma odczucie, które śmiertelnicy mogą zrozumieć jedynie przez porównanie z ludzkim uczuciem nostalgii. W tyle zostały domeny osiągnięć, domeny rozwoju, poznane podczas długiej służby i sukcesów morontialnych; z przodu rozpościera się pociągająca tajemnica większego i rozleglejszego wszechświata.
39:1.11 (428.5) Zadaniem wszechświatowych konsultantów jest ułatwienie wznoszącym się pielgrzymom przejścia, od osiągniętych do nieosiągniętych jeszcze poziomów służby wszechświatowej; pomaganie tym pielgrzymom w dokonaniu kalejdoskopowych przystosowań, polegających na zrozumieniu znaczeń i wartości, tkwiących w uświadomieniu sobie tego, że pierwsze stadium ducha nie stoi na końcu i w punkcie kulminacyjnym wznoszenia się w morontii wszechświata lokalnego, ale raczej na zupełnym dole długiej drabiny duchowego wznoszenia się do Ojca Wszechświatowego w Raju.
39:1.12 (428.6) Wielu absolwentów Serafingtonu, członków Seraficznego Korpusu Kompletności, którzy są związani z tymi serafinami, zajmuje się zakrojonym na szeroką skalę nauczaniem w odpowiednich szkołach Salvingtonu, które przygotowują istoty z Nebadonu do relacji występujących w następnej epoce wszechświata.
39:1.13 (428.7) 4. Doradcy nauczania. Aniołowie ci są nieocenionymi asystentami duchowego korpusu nauczającego z wszechświata lokalnego. Doradcy nauczania są sekretarzami wszystkich klas nauczycieli, od Melchizedeków i Nauczycieli-Synów Trójcy w dół, do śmiertelników morontialnych, przydzielonych do pomocy tym z ich klasy, którzy są tuż za nimi na skali wznoszącego się życia. Pierwszy raz zobaczycie tych serafinów, pomagających w procesie nauczania, na jednym z siedmiu światów-mieszkań otaczających Jerusem.
39:1.14 (428.8) Serafini ci zostają asystentami szefów oddziałowych licznych instytucji edukacyjnych i szkoleniowych wszechświatów lokalnych i są przydzielani w znacznych ilościach do wydziałów siedmiu światów szkoleniowych systemów lokalnych oraz do siedemdziesięciu sfer edukacyjnych konstelacji. Takie służby rozciągają się w dół do poszczególnych światów. Nawet oddani i wierni nauczyciele czasu są wspomagani i często odwiedzani przez tych doradców najwyższych serafinów.
39:1.15 (429.1) Czwarte obdarzenie Syna Stwórcy, w formie istoty stworzonej, odbyło się w charakterze doradcy nauczania, pracującego dla najwyższego serafina z Nebadonu.
39:1.16 (429.2) 5. Kierownicy przydziału. Jest to ciało złożone ze 144 najwyższych serafinów, wybierane od czasu do czasu przez aniołów, służących na ewolucyjnych i zaprojektowanych sferach mieszkalnych. Jest to najwyższa rada anielska, jaka istnieje na jakiejkolwiek sferze a koordynuje ona samodzielne stadia służby i przydziału seraficznego. Aniołowie ci przewodniczą wszystkim zgromadzeniom seraficznym, odnoszącym się do zasad postępowania albo potrzeb czczenia.
39:1.17 (429.3) 6. Rejestratorzy. Są to oficjalni rejestratorzy, pracujący dla najwyższych serafinów. Wielu takich wysokich aniołów narodziło się ze swym darem w pełni rozwiniętym; inni zakwalifikowali się na to stanowisko, obdarzone zaufaniem i wymagające odpowiedzialności, przez pracowite przykładanie się do nauki i wierne wykonywanie podobnych obowiązków, kiedy byli przydzieleni do niższych albo obarczonych mniejszą odpowiedzialnością klas.
39:1.18 (429.4) 7. Opiekunowie bez przydziału. Duża liczba najwyższej klasy serafinów bez przydziału służy ochotniczo na sferach zaprojektowanych i na zamieszkałych planetach. Tacy opiekunowie z własnej woli wychodzą naprzeciw zróżnicowanym potrzebom służby najwyższych serafinów i stanowią tym samym główną rezerwę tej klasy.
39:2.1 (429.5) Zwierzchni serafini otrzymali tę nazwę nie dlatego, że są w jakimkolwiek sensie jakościowo wyżsi od innych klas aniołów, ale dlatego, że są odpowiedzialni za wyższe funkcje wszechświata lokalnego. Znaczną większość pierwszych dwu grup tego, seraficznego korpusu, stanowią serafini dostąpienia, ci aniołowie, którzy służyli we wszystkich stadiach szkolenia i wrócili do gloryfikowanego zadania jako kierownicy swego rodzaju na sferach, gdzie działali wcześniej. Wszechświat Nebadon jest młody i nie ma wielu serafinów tej klasy.
39:2.2 (429.6) Zwierzchni serafini działają w siedmiu następujących grupach:
39:2.3 (429.7) 1. Korpus informacyjny. Serafini ci należą do osobistego personelu Gabriela, Gwiazdy Jasnej i Porannej. Przebiegają wszechświat lokalny, zbierając informacje z różnych domen, potrzebne Gabrielowi do kierowania Nebadonem. Stanowią korpus informacyjny potężnych zastępów, którym przewodzi Gabriel jako namiestnik Syna-Mistrza. Serafini ci nie są bezpośrednio związani ani z systemami, ani z konstelacjami, a ich informacja płynie bezpośrednio do Salvingtonu stałym, bezpośrednim i niezależnym obwodem.
39:2.4 (429.8) Korpusy informacyjne różnych wszechświatów lokalnych mogą komunikować się wzajemnie i to czynią, ale tylko w obrębie danego superwszechświata. Istnieje zróżnicowanie energii, które skutecznie oddziela sprawy i funkcje różnych superrządów. Normalnie, jeden superwszechświat może komunikować się z innym superwszechświatem tylko przez urządzenia i mechanizmy rajskiego centrum analitycznego.
39:2.5 (430.1) 2. Głos miłosierdzia. Miłosierdzie jest myślą przewodnią działalności seraficznej i służby anielskiej. Jest zatem właściwe, że powinien istnieć korpus aniołów, którzy w sposób szczególny obrazują miłosierdzie. Serafini ci prawdziwie służą miłosierdziem wszechświatom lokalnym. Są natchnionymi przewodnikami, ożywiającymi wyższe impulsy i świętsze uczucia ludzi i aniołów. Obecnie szefami takich legionów są nieodmiennie serafini kompletności, którzy ukończyli także służbę opiekunów ludzkiego przeznaczenia; oznacza to, że każda para anielska prowadziła co najmniej jedną duszę zwierzęcego pochodzenia przez jej życie w ciele, następnie przeszła okręgi Serafingtonu i została przyjęta do Seraficznego Korpusu Kompletności.
39:2.6 (430.2) 3. Koordynatorzy duchowi. Trzecia grupa zwierzchnich serafinów ma swoją bazę na Salvingtonie, ale działa wszędzie tam we wszechświecie lokalnym, gdzie służba tych aniołów może być owocna. Chociaż ich zadania są zasadniczo duchowe, tym samym przekraczają możliwości ich zrozumienia ludzkim umysłem, pojmiecie być może co nieco z ich działalności na rzecz śmiertelników, gdy się wam wyjaśni, że aniołom tym powierzono zadanie przygotowania wznoszących się istot, przebywających na Salvingtonie do ich ostatniej przemiany we wszechświecie lokalnym – od najwyższych poziomów morontialnych do stanu nowo narodzonych istot duchowych. Tak jak planiści umysłu na światach-mieszkaniach pomagają przetrwałym istotom dostosować się do potencjałów umysłu morontialnego i skutecznie go używać, tak ci serafini nauczają absolwentów morontii na Salvingtonie o nowo nabytych zdolnościach umysłu duchowego. I na wiele innych jeszcze sposobów służą wznoszącym się śmiertelnikom.
39:2.7 (430.3) 4. Asystenci nauczycieli. Asystenci nauczycieli są pomocnikami i towarzyszami swych braci serafinów, doradców nauczania. Są oni również osobiście związani z rozległymi instytucjami nauczającymi wszechświata lokalnego, szczególnie z siedmiorakim schematem szkolenia, funkcjonującym na światach-mieszkaniach systemów lokalnych. Wspaniały korpus tej klasy serafinów działa na Urantii, aby ożywiać i wypracowywać dzieła prawdy i prawości.
39:2.8 (430.4) 5. Transportowcy. Wszystkie grupy posługujących duchów posiadają swój korpus transportu, klasę anielską służącą do przenoszenia z jednej sfery do drugiej tych osobowości, które same nie mogą się przenosić. Piąta grupa zwierzchnich serafinów ma swą centralę na Salvingtonie i służą przemierzając przestrzeń do i od zarządu wszechświata lokalnego. Podobnie jak w przypadku innych podgrup zwierzchnich serafinów, niektórzy z nich byli stworzeni jako tacy, podczas gdy inni awansowali z niższych albo gorzej uzdolnionych grup.
39:2.9 (430.5) „Zakres energii” serafina jest zupełnie wystarczający we wszechświecie lokalnym i jest nawet odpowiedni dla potrzeb superwszechświata, jednak serafini nigdy nie mogą sprostać wymaganiom energetycznym, potrzebnym do tak długiej podróży jak z Uversy do Havony. Tak wyczerpująca podróż wymaga mocy specjalnych sekonafinów pierwszej klasy z wyposażeniem transportowym. Transportowcy pobierają energię potrzebną do lotu podczas przemieszczania się a po zakończeniu podróży regenerują swą osobistą moc.
39:2.10 (430.6) Nawet na Salvingtonie wznoszący się śmiertelnicy nie mają osobowych form umożliwiających przemieszczanie się. Wznoszące się istoty muszą polegać na transporcie seraficznym, gdy awansują ze świata do świata, do tego momentu, gdy po ostatnim spoczynku we śnie na wewnętrznej orbicie Havony obudzą się do wieczności w Raju. Potem nie będziecie już zależni od aniołów, żeby się przenosić z wszechświata do wszechświata.
39:2.11 (430.7) Proces objęcia serafinem podobny jest do śmierci albo snu, za wyjątkiem tego, że podczas drzemki przemieszczania działa automatyczny czynnik czasu. Podczas seraficznego odpoczynku jesteście świadomie nieświadomi. Dostrajacz Myśli jest jednak całkowicie i w pełni świadomy, faktycznie wyjątkowo aktywny, skoro nie możecie przeciwstawiać się, opierać czy skądinąd przeszkadzać w jego twórczej i przekształcającej pracy.
39:2.12 (431.1) Gdy zostajecie objęci serafinem, zasypiacie na określony czas i budzicie się w odpowiednim momencie. Podczas snu tranzytowego długość podróży nie ma znaczenia. Bezpośrednio nie zdajecie sobie sprawy z upływu czasu. To tak, jak byście zasnęli w środku lokomocji w jednym mieście i po nocnym odpoczynku w spokojnym śnie, obudzili się w innym, odległym mieście. Podróżowaliście, gdy spaliście. I tak, gdy odpoczywacie, gdy śpicie, lecicie przez przestrzeń objęci serafinem. Tranzytowy sen wywołany jest przez związek między Dostrajaczem a transportowcami seraficznymi.
39:2.13 (431.2) Aniołowie nie mogą przenosić ciał, które się palą – z krwi i kości – takich, jakie macie teraz, ale mogą przenosić wszystkie inne formy, od najniższych morontialnych do wyższych duchowych. Nie działają podczas naturalnej śmierci. Kiedy skończycie waszą ziemską egzystencję, wasze ciało zostanie na tej planecie. Wasz Dostrajacz Myśli udaje się na łono Ojca, a ci aniołowie nie biorą bezpośrednio udziału w ponownym połączeniu waszej osobowości, na świecie-mieszkaniu waszego utożsamienia. Tutaj wasze nowe ciało jest formą morontialną, taką, która może zostać objęta serafinem. Do grobu „zasiewacie ciało śmiertelne”; „zbieracie formę morontialną” na światach-mieszkaniach.
39:2.14 (431.3) 6. Rejestratorzy. Osobowości te zajmują się zasadniczo przyjmowaniem, segregowaniem i rozsyłaniem zapisów Salvingtonu oraz związanych z nim światów. Służą także jako rejestratorzy specjalni dla mieszkających we wszechświecie grup osobowości superwszechświatowych i wyższych, oraz jako urzędnicy sądów Salvingtonu i sekretarze jego władców.
39:2.15 (431.4) Transmitujący – odbiorcy i nadawcy – są specjalną podgrupą seraficznych rejestratorów, zajmującą się wysyłaniem zapisów i rozpowszechnianiem niezbędnych informacji. Ich działalność jest tak zaawansowana i tak wieloobwodowa, że 144.000 wiadomości może biec równocześnie tymi samymi liniami energii. Używają oni wyższych, ideograficznych technik superaficznych głównych rejestratorów i przy pomocy tych popularnych symboli utrzymują obustronny kontakt, zarówno z koordynatorami informacji supernafinów klasy trzeciej jak i z gloryfikowanymi koordynatorami informacji Seraficznego Korpusu Kompletności.
39:2.16 (431.5) Seraficzni rejestratorzy wyższej klasy tym samym mają bliskie kontakty z korpusem informacyjnym swej własnej klasy, jak i ze wszystkimi podwładnymi rejestratorami, podczas gdy transmisje dają im możność utrzymywania stałej łączności z wyższymi rejestratorami superwszechświata, a tym kanałem, z rejestratorami Havony oraz kuratorami wiedzy w Raju. Wielu rejestratorów wyższych klas to ci serafini, którzy się wznieśli, pełniąc uprzednio podobne obowiązki w niższych sekcjach wszechświata.
39:2.17 (431.6) 7. Rezerwy. Na Salvingtonie utrzymywane są znaczne rezerwy wszystkich typów serafinów zwierzchnich, gotowych do natychmiastowego wyprawienia do najdalszych światów Nebadonu, zgodnie z decyzją kierowników od przydziału lub na żądanie administratorów wszechświata. Na wniosek szefa Gwiazd Błyszczących Wieczornych, któremu powierzono opiekę nad wszystkimi osobowymi wiadomościami i ich wysyłką, rezerwy zwierzchnich serafinów dostarczają też posłańców pomocniczych. Wszechświat lokalny dobrze jest zaopatrzony w odpowiednie środki komunikacji, ale zawsze pozostają wiadomości, które muszą być wysłane przez posłańców osobowych.
39:2.18 (432.1) Główne rezerwy serafinów dla całego wszechświata lokalnego utrzymywane są na seraficznych światach Salvingtonu. W korpusie tym znajdują się wszystkie typy, wszystkich grup aniołów.
39:3.1 (432.2) Ta wszechstronna klasa wszechświatowych aniołów przydzielana jest wyłącznie do służby w konstelacjach. Ci utalentowani opiekunowie mają swoje zarządy w stolicach konstelacji, ale działają w całym Nebadonie, w interesie przydzielonych im domen.
39:3.2 (432.3) 1. Asystenci nadzorujący. Pierwsza klasa serafinów nadzorujących przydzielona jest do kolektywnej pracy dla Ojców Konstelacji i zawsze pozostają oni operatywnymi pomocnikami Najwyższych Ojców. Serafini ci zajmują się głównie konsolidacją i stabilizacją całej konstelacji.
39:3.3 (432.4) 2. Progności prawa. Intelektualną fundacją sprawiedliwości jest prawo a we wszechświecie lokalnym prawo powstaje na zgromadzeniach prawodawczych konstelacji. Te ciała obradujące kodyfikują i formalnie ogłaszają podstawowe prawa Nebadonu, te prawa, które mają na celu osiąganie najwyższej możliwej koordynacji całej konstelacji, w harmonii ze stałymi zasadami postępowania, dotyczącymi nienaruszalności moralnej, wolnej woli istot osobowych. Obowiązkiem serafinów nadzorców drugiej klasy jest przedłożenie prawodawcom konstelacji prognostyku, mówiącego o tym, jak jakiekolwiek proponowane zarządzenie mogłoby wpłynąć na życie istot z wolną wolą. Nadają się oni dobrze do tej służby, dzięki swemu długiemu doświadczeniu zdobytemu w systemach lokalnych i na światach zamieszkałych. Serafini ci nie starają się o specjalne względy dla tej czy dla innej grupy istot, ale zjawiają się przed niebiańskimi prawodawcami, aby mówić za tych, którzy sami nie mogą się stawić, aby mówić za siebie. Nawet śmiertelny człowiek może mieć swój wkład w rozwój prawa wszechświatowego, ponieważ ci serafini wiernie i dokładnie oddają, niekoniecznie krótkotrwałe i świadome ludzkie pragnienia, ale raczej prawdziwe tęsknoty ducha ludzkiego, rozwijającej się morontialnej duszy w materialnym śmiertelniku na światach w przestrzeni.
39:3.4 (432.5) 3. Organizatorzy społeczności. Od indywidualnych planet w górę, przez światy nauczania morontii, serafini ci pracują nad umocnieniem wszelkich autentycznych kontaktów społecznych i nad popieraniem rozwoju społecznego wszechświatowych istot stworzonych. Są to ci aniołowie, którzy próbują oczyścić związki istot inteligentnych z wszelkiej sztuczności, a jednocześnie starają się ożywiać te związki wzajemne istot z wolą, które opierają się na prawdziwym zrozumieniu samego siebie i na autentycznym wzajemnym uznaniu.
39:3.5 (432.6) Organizatorzy społeczności czynią wszystko w zakresie swych możliwości i uprawnień, aby zbliżyć do siebie odpowiednie jednostki, tak, żeby mogły one tworzyć operatywne i zgodne grupy robocze na Ziemi; a czasami takie grupy znaleźć można na światach-mieszkaniach, połączone ponownie, aby kontynuowały swą owocną służbę. Jednak ci serafini nie zawsze osiągają swój cel; nie zawsze mogą zbliżyć tych, którzy tworzyliby najbardziej idealną grupę, odpowiednią dla osiągnięcia danego celu czy realizacji określonego przedsięwzięcia; w takich sytuacjach używać muszą najlepszego materiału ludzkiego, jaki jest dostępny.
39:3.6 (432.7) Aniołowie ci kontynuują swą służbę w mieszkaniach i na wyższych światach morontialnych. Zajmują się wszelkimi przedsięwzięciami, mającymi do czynienia z postępem na światach morontialnych, gdy dotyczy to trzech albo większej ilości osób. Zakłada się, że dwie istoty działają na bazie kojarzenia się, uzupełniania lub partnerstwa jednak, kiedy troje czy więcej istot zbiera się dla służby, stanowią problem społeczny i tym samym podlegają jurysdykcji organizatorów społeczności. Ci operatywni serafini zorganizowani są w siedemdziesiąt sekcji na Edentii, a sekcje te usługują siedemdziesięciu światom rozwoju morontialnego, które okrążają sferę zarządu.
39:3.7 (433.1) 4. Uwrażliwiający na etykę. Misją tych serafinów jest ożywianie i rozwijanie u istot stworzonych zdolności doceniania moralności czy związków międzyludzkich, gdyż to jest zalążek i tajemnica stałego i celowego rozwoju społeczeństwa oraz rządu, ludzkiego czy nadludzkiego. Ci, którzy umacniają szacunek dla etyki, działają wszędzie tam, gdzie mogą służyć jako ochotnicy-doradcy władców planetarnych oraz jako nauczyciele wymienni na światach szkoleniowych systemu. Nie będziecie jednak w pełni pod ich kierownictwem, zanim nie dotrzecie do szkół braterstwa na Edentii, gdzie ułatwią wam uznanie tych właśnie prawd o braterstwie, jakie będziecie jeszcze wtedy tak gorliwie odkrywać, dzięki aktualnym doświadczeniom życia z univitatami w laboratoriach społecznych Edentii – na siedemdziesięciu satelitach stolicy Norlatiadek.
39:3.8 (433.2) 5. Transportowcy. Piąta grupa serafinów nadzorców działa jako przewoźnicy osobowości, przenoszący istoty do zarządów konstelacji i z powrotem. Tacy serafini transportujący, podczas lotu z jednej sfery do drugiej, są w pełni świadomi swej prędkości, kierunku i swego astronomicznego położenia. Nie przelatują przestrzeni jak nieożywiony pocisk. Mogą lecieć przez przestrzeń jeden blisko drugiego, bez najmniejszego niebezpieczeństwa zderzenia. Potrafią w pełni regulować prędkość lotu oraz zmieniać jego kierunek a nawet cele lotu, jeśli ich szefowie tak im polecą, na jakimkolwiek węźle wszechświatowych obwodów informacyjnych przestrzeni.
39:3.9 (433.3) Osobowości przemieszczające są tak zorganizowane, że mogą używać wszystkich trzech, powszechnie rozlokowanych linii energii równocześnie, z których każda posiada pełną prędkość kosmiczną 299.790 kilometrów na sekundę. Transportowcy potrafią nałożyć prędkość energii na prędkość mocy, aż osiągną średnią prędkość swych długich podróży wahającą się gdzieś pomiędzy 893.000 a 900.000 waszych kilometrów na sekundę waszego czasu. Ich prędkość zależna jest od masy i bliskości sąsiadującej materii oraz od siły i kierunku najbliższych, głównych obwodów mocy wszechświata. Istnieją również liczne typy istot podobnych do serafinów, zdolnych do przemierzania przestrzeni, mogących transportować inne istoty odpowiednio do tego przygotowane.
39:3.10 (433.4) 6. Rejestratorzy. Szósta klasa serafinów nadzorujących działa jako specjalni rejestratorzy wydarzeń w konstelacji. Duży i operatywny ich korpus działa na Edentii, w zarządzie konstelacji Norlatiadek, do której należy wasz system i wasza planeta.
39:3.11 (433.5) 7. Rezerwy. W zarządach konstelacji utrzymywane są generalne rezerwy serafinów nadzorców. Ci anielscy rezerwiści nie są w żadnym sensie bezczynni; wielu z nich służy jako pomocnicy posłańców działających dla władców konstelacji; inni przyłączeni są na Salvingtonie do rezerw Vorondadeków bez przydziału; jeszcze inni mogą być przydzieleni do Synów Vorondadeków do zadań specjalnych, takich jak Vorondadek obserwator a czasami regent Najwyższego Ojca, jaki teraz działa na Urantii.
39:4.1 (434.1) Czwarta klasa serafinów ma przydzielone obowiązki administracyjne w systemach lokalnych. Są oni stałymi mieszkańcami stolic systemów, ale stacjonują w znacznej liczbie na sferach mieszkań i morontialnych oraz na światach zamieszkałych. Serafini czwartej klasy z natury posiadają niezwykłe zdolności administracyjne. Sprawnie służą swą pomocą kierownikom niższych sekcji wszechświatowego rządu Syna Stwórcy a zajmują się głównie sprawami systemów lokalnych oraz ich światów składowych. Do celów służby zorganizowani są następująco:
39:4.2 (434.2) 1. Asystenci administracyjni. Ci utalentowani serafini są najbliższymi asystentami Władcy Systemu, Syna Lanonandeka pierwszej klasy. Służą nieocenioną pomocą przy wypracowywaniu zawiłych szczegółów postępowania wykonawczego w zarządzie systemu. Służą też jako osobiści przedstawiciele władców systemu; spora ich liczba jeździ w tę i z powrotem do różnych światów przejściowych oraz na zamieszkałe planety i prowadzi wiele misji dla dobra systemu, jak również dla fizycznego i biologicznego dobra jego zamieszkałych światów.
39:4.3 (434.3) Ci sami, seraficzni administratorzy, przydzielani są również do rządów władców światów, do Książąt Planetarnych. Większość planet w każdym wszechświecie podlega jurysdykcji Syna Lanonandeka drugiej klasy, jednak na pewnych światach, takich jak Urantia, boski plan rozwoju nie został zrealizowany. W wypadku odstępstwa Księcia Planetarnego, serafini tacy zostają przyłączeni do zarządców komisarycznych, Melchizedeków oraz do ich następców w rządzie planetarnym. Obecnemu, tymczasowemu władcy Urantii, pomaga korpus złożony z tysiąca serafinów tej wszechstronnej klasy.
39:4.4 (434.4) 2. Doradcy sprawiedliwości. To są ci aniołowie, którzy prezentują wyciągi z ewidencji w sprawach dotyczących wiecznego dobra ludzi i aniołów, kiedy sprawy takie rozpatrywane są w trybunałach systemu czy planety. Przygotowują oświadczenia we wszystkich rozprawach wstępnych, dotyczących wiecznego życia śmiertelnika, które następnie dostarcza się wraz z aktami takich spraw do wyższych trybunałów wszechświata i superwszechświata. We wszystkich takich sprawach kwestionowanego przetrwania, obronę przygotowują ci serafini, którzy doskonale rozumieją wszystkie szczegóły każdej cechy wszystkich wykroczeń, zawartych w oskarżeniach wnoszonych przez administratorów sprawiedliwości wszechświata.
39:4.5 (434.5) Udaremnianie czy opóźnianie sprawiedliwości nie jest misją tych aniołów, raczej zapewnienie tego, żeby nieomylna sprawiedliwość była wymierzana wszystkim istotom, razem z obfitością miłosierdzia i rzetelności. Serafini ci częstokroć działają na światach lokalnych, występując zazwyczaj przed triami arbitrażowymi komisji rozjemczych – sądami zajmującymi się drobnymi nieporozumieniami. Wielu tych, którzy kiedyś służyli jako doradcy sprawiedliwości w niższych domenach, pojawia się potem jako Głosy Miłosierdzia na wyższych sferach i na Salvingtonie.
39:4.6 (434.6) W czasie buntu Lucyfera w Satanii utracono tylko kilku doradców sprawiedliwości, ale ponad czwarta część innych serafinów administratorów i niższych klas opiekunów seraficznych została zwiedziona i poszła za ułudą sofistyki nieokiełznanej wolności osobistej.
39:4.7 (434.7) 3. Interpretatorzy obywatelstwa kosmicznego. Kiedy wznoszący się śmiertelnicy ukończą szkołę światów-mieszkań, pierwszą studencką praktykę we wszechświatowej egzystencji, mogą mieć przejściową satysfakcję względnej dojrzałości – obywatelstwo stolicy systemu. Podczas gdy dotarcie do każdego celu jest istotnym osiągnięciem dla wznoszącej się istoty, w szerszym znaczeniu takie cele są po prostu kamieniami milowymi na długiej drodze wznoszenia się do Raju. Jednak bez względu na to, jak relatywne mogą być takie sukcesy, żadna istota ewolucyjna nigdy nie jest pozbawiona pełnego choć chwilowego zadowolenia z osiągnięcia celu. Co jakiś czas następuje przerwa we wznoszeniu się do Raju, krótki okres wytchnienia, kiedy horyzonty wszechświata są nieruchome, status istoty jest stały a osobowość odczuwa słodycz realizacji celu.
39:4.8 (435.1) Na drodze wznoszenia się śmiertelnika, pierwszy taki okres ma miejsce w stolicy systemu lokalnego. Podczas tej przerwy, już jako obywatele Jerusem, będziecie próbować wyrazić w życiu istoty stworzonej te rzeczy, które sobie przyswoiliście podczas ośmiu poprzednich doświadczeń życiowych, obejmujących Urantię i siedem światów-mieszkań.
39:4.9 (435.2) Seraficzni interpretatorzy obywatelstwa kosmicznego są przewodnikami nowych obywateli stolic systemów i pomagają im docenić te obowiązki, jakie pełni rząd wszechświatowy. Kiedy ci serafini obrazują materialnym śmiertelnikom ze światów zamieszkałych odpowiedzialność i moralność obywatelstwa kosmicznego, współpracują blisko z Synami Materialnymi z administracji systemu.
39:4.10 (435.3) 4. Stymulatorzy moralności. Na światach-mieszkaniach zaczynacie uczyć się samorządu dla dobra wszystkich, których to dotyczy. Umysły wasze uczą się współpracować, uczą się planować wraz z innymi, mądrzejszymi istotami. W zarządzie systemu seraficzni nauczyciele dalej będą rozwijać wasz szacunek dla moralności kosmicznej – oddziaływań wzajemnych wolności i lojalności.
39:4.11 (435.4) Czym jest lojalność? Jest to owoc inteligentnej oceny kosmicznego braterstwa; nikt nie może brać za dużo, sam nic nie dając. Kiedy awansujecie na skali osobowości, najpierw uczycie się być lojalni, potem kochać, potem być synami a potem możecie być wolni, ale nie wcześniej, aż zostaniecie finalistami; nie możecie uświadomić sobie finalizmu wolności, dopóki nie osiągniecie perfekcji lojalności.
39:4.12 (435.5) Serafini ci nauczają o korzyściach płynących z cierpliwości, uczą, że stagnacja oznacza pewną śmierć, ale zbyt szybki rozwój jest równie samobójczy; tak jak kropla wody spada z wysokich poziomów na niskie i płynąc dalej zawsze podąża w dół, szeregiem krótkich spadków, tak i postęp jest zawsze ku górze, w morontii i światach ducha, i tylko powolny, i przez równie stopniowe stadia.
39:4.13 (435.6) Stymulatorzy moralności ukazują światom zamieszkałym życie moralne jako nieprzerwany łańcuch wielu ogniw. Wasz krótki pobyt na Urantii, na sferze niemowlęctwa moralności, jest tylko pojedynczym ogniwem, dokładnie pierwszym w długim łańcuchu, rozciągającym się przez wszechświaty i przez epoki wieczności. Nie chodzi o to, czego uczysz się w tym pierwszym życiu; to doświadczenie życia tym życiem jest ważne. Nawet praca na tym świecie, choćby była najwznioślejsza, nie jest aż tak ważna, jak sposób, w jaki tę pracę wykonujecie. Nie ma materialnego wynagrodzenia za prawe życie, ale jest głęboka satysfakcja – świadomość sukcesu – i ona przewyższa każde wyobrażalne, materialne wynagrodzenie.
39:4.14 (435.7) Kluczami do królestwa nieba są: szczerość, więcej szczerości i jeszcze więcej szczerości. Wszyscy mają te klucze. Ludzie ich używają – posuwają się w swym statusie duchowym – poprzez decyzje, więcej decyzji i jeszcze więcej decyzji. Najwyższym wyborem moralnym jest wybór najwyższych możliwych wartości i zawsze – na każdej sferze i na wszystkich z nich – jest to wybór czynienia woli Boga. Gdy człowiek dokonuje tego wyboru jest wielki, choćby był najskromniejszym obywatelem Jerusem albo nawet najmniejszym ze śmiertelników Urantii.
39:4.15 (436.1) 5. Transportowcy. Są to serafini transportujący, działający w systemach lokalnych. W waszym systemie, Satanii, przenoszą pasażerów do Jerusem i z powrotem a poza tym służą jako transportowcy międzyplanetarni. Rzadko zdarza się taki dzień, kiedy serafini transportujący nie przywiozą jakiegoś odwiedzającego badacza lub jakiegoś innego podróżnika, duchowego lub częściowo duchowego, na powierzchnię Urantii. Ci właśnie, kosmiczni wędrowcy, będą was kiedyś przenosić z jednych światów do drugich w grupie zarządu systemu, a kiedy skończycie wasze jerusemskie zadania, poniosą was dalej do Edentii. Ale w żadnym wypadku nie poniosą was z powrotem do świata waszych ludzkich początków. Śmiertelnik nigdy nie wraca do swojej rodzimej planety, w czasie trwania systemu sprawiedliwości jego doczesnego bytu, a jeśli wróciłby podczas następnego systemu sprawiedliwości, miałby asystę serafina transportującego z grupy zarządu wszechświata.
39:4.16 (436.2) 6. Rejestratorzy. Serafini ci są w systemach lokalnych opiekunami potrójnych zapisów. Świątynia zapisów w stolicy systemu jest unikalną strukturą, w jednej trzeciej materialną, zbudowaną z błyszczących metali i kryształów; w jednej trzeciej morontialną, wytworzoną z połączenia energii duchowej i materialnej, ale niewidzialną dla wzroku śmiertelnika; w jednej trzeciej duchową. Rejestratorzy tej klasy zarządzają i opiekują się trojakim systemem zapisów. Wznoszący się śmiertelnicy z początku zaglądać będą do archiwów materialnych, Synowie Materialni i wyższe istoty przejściowe będą sprawdzać zapisy w halach morontialnych, podczas gdy serafini i wyższe osobowości duchowe takiej domeny czytać będą zapisy w sekcji duchowej.
39:4.17 (436.3) 7. Rezerwy. Rezerwowy korpus serafinów-administratorów spędza większość czasu swego oczekiwania na Jerusem na odwiedzaniu, w charakterze duchowych towarzyszy, nowo przybyłych, wznoszących się śmiertelników z różnych światów systemu – akredytowanych absolwentów światów-mieszkań. W czasie waszego pobytu na Jerusem, jedną z wielu radości będzie, w czasie wakacji, rozmowa i przebywanie w towarzystwie tych dużo podróżujących i bardzo doświadczonych serafinów z oczekującego korpusu rezerwowego.
39:4.18 (436.4) To właśnie takie przyjazne stosunki sprawiają, że wznoszący się śmiertelnicy bardzo się przywiązują do stolicy systemu. Na Jerusem najpierw poznacie się z Synami Materialnymi, aniołami i wznoszącymi się pielgrzymami. Bratają się tutaj istoty w pełni duchowe i częściowo duchowe oraz jednostki dopiero co wyłaniające się z materialnego bytu. Formy istot śmiertelnych są tutaj tak bardzo przekształcone a ludzki zakres reagowania na światłość tak bardzo poszerzony, że wszyscy mogą się tutaj wzajemnie rozpoznać i wzajemnie zrozumieć.
39:5.1 (436.5) Serafini ci mają swoje zarządy w stolicach systemów i choć są blisko związani z osiadłymi tam obywatelami adamicznymi, przydzielani są głównie do służby z Adamami Planetarnymi, biologicznymi czy fizycznymi udoskonalaczami ras materialnych na światach ewolucyjnych. W miarę zbliżania się do światów zamieszkałych, opiekuńcza praca aniołów staje się coraz ciekawsza, kiedy przybliża się do aktualnych problemów napotykanych przez mężczyzn i kobiety czasu, jak przygotowują się do próby dotarcia do celu wieczności.
39:5.2 (437.1) Po upadku porządku adamicznego, większość pomocników planetarnych została zabrana z Urantii a seraficzny nadzór waszego świata został w znacznej mierze przełożony na barki administratorów, opiekunów przejścia i opiekunów przeznaczenia. Jednak seraficzni pomocnicy Synów Materialnych-odstępców wciąż służą na Urantii w następujących grupach:
39:5.3 (437.2) 1. Głosy Ogrodu. Kiedy bieg ewolucji ludzkiej osiąga najwyższy poziom biologiczny, pojawiają się zawsze na planecie Materialni Synowie i Materialne Córki, Adamowie i Ewy, aby doskonalić przyszłą ewolucję gatunku poprzez konkretny wkład swej wyższej plazmy życiowej. Planetarna siedziba główna Adama i Ewy nazywana jest zazwyczaj Ogrodem Eden a ich personalni serafini nazywani są najczęściej „głosami Ogrodu”. Serafini ci oddają nieocenione usługi Planetarnym Adamom podczas realizacji wszystkich ich planów, zmierzających do fizycznego oraz intelektualnego zaawansowania gatunków ewolucyjnych. Na Urantii, po odstępstwie adamicznym, niektórych z tych serafinów pozostawiono na planecie i zostali oni przydzieleni do sukcesorów Adama we władzy.
39:5.4 (437.3) 2. Duchy braterstwa. Należy zrozumieć, że kiedy Adam i Ewa przybywają na ewolucyjny świat, ich zadanie, zaprowadzenia harmonii rasowej i współpracy społecznej między rozmaitymi rasami, jest gigantyczne. Rzadko kiedy te rasy, o różnych kolorach skóry i różnorodnych naturach, odnoszą się pozytywnie do planu braterstwa ludzkości. Tacy prymitywni ludzie uświadamiają sobie mądrość pokojowych stosunków tylko w wyniku dojrzewania ludzkiego doświadczenia i dzięki oddanej służbie seraficznych duchów braterstwa. Gdyby nie praca tych serafinów, wysiłki Synów Materialnych, zmierzające do zgrania i zaawansowania ras rozwijającego się świata, byłyby znacznie opóźnione. Gdyby wasz Adam trzymał się pierwotnego planu rozwoju Urantii, do dzisiaj duchy braterstwa wypracowałyby niewiarygodne przemiany gatunku ludzkiego. Jest naprawdę niezwykłe, w świetle adamicznego odstępstwa, że te klasy duchów zdołały ukształtować i wprowadzić w życie nawet tyle braterstwa, ile teraz go macie na Urantii.
39:5.5 (437.4) 3. Dusze pokoju. Wczesne tysiąclecia rozwoju ludzi ewolucyjnych cechuje wiele walk. Pokój nie jest naturalnym stanem domen materialnych. Po raz pierwszy światy uświadamiają sobie „pokój na ziemi i dobrą wolę pomiędzy ludźmi” dzięki służbie seraficznych dusz pokoju. Chociaż wczesne wysiłki tych aniołów na Urantii w znacznej mierze poszły na marne, pozostał na Urantii Vevona, szef dusz pokoju z czasów Adama i teraz przydzielony został do personelu przebywającego tutaj gubernatora generalnego. Kiedy Michał się narodził, ten sam Vevona, jako przywódca zastępów anielskich, zwiastował światu: „Chwała Bogu w Havonie a na ziemi pokój i dobra wola między ludźmi”.
39:5.6 (437.5) W bardziej zaawansowanych epokach ewolucji planetarnej, serafini ci pomagają zastąpić ideę odkupienia ideą boskiego dostrojenia się jako filozofią wiecznego życia śmiertelnika.
39:5.7 (437.6) 4. Duchy ufności. Podejrzliwość jest normalną reakcją człowieka prymitywnego; we wczesnych epokach walka o byt nie rodzi zaufania w sposób naturalny. Ufność jest nową zdobyczą ludzkości, którą nabywa ona dzięki służbie planetarnych serafinów, działających przy rządach adamicznych. Misja tych serafinów polega na wpajaniu ufności w umysły rozwijających się ludzi. Bogowie są bardzo ufni; Ojciec Wszechświatowy pragnie szczodrze oddać siebie – Dostrajacza – aby związał się z człowiekiem.
39:5.8 (438.1) Po niepowodzeniu adamicznym, cała ta grupa serafinów została przekazana nowym rządom i od tamtego czasu nadal działa na Urantii. I nie pozostają zupełnie bez wyników, ponieważ cywilizacja, która się teraz rozwija, zawiera wiele ich ideałów zawierzania i ufności.
39:5.9 (438.2) W bardziej zaawansowanych epokach planetarnych, ci serafini pomagają ludziom docenić prawdę, że niepewność jest tajemnicą szczęśliwego trwania. Pomagają zrozumieć śmiertelnym filozofom, że kiedy ignorancja jest niezbędna dla sukcesu, znajomość przyszłości byłaby kolosalnym mankamentem dla istoty stworzonej. Rozwijają u ludzi smak słodyczy niepewności, romantyzmu i uroku nieokreślonej i nieznanej przyszłości.
39:5.10 (438.3) 5. Transportowcy. Transportowcy planetarni służą indywidualnym światom. Większość dowożonych do tej planety istot, objętych serafinem, jest tu przejazdem; po prostu zatrzymują się tutaj, będąc pod opieką swych własnych, specjalnych transportowców seraficznych; jednak spora liczba takich serafinów przebywa stale na Urantii. Są to osobowości transportujące, działające między planetami lokalnymi, jak od Urantii do Jerusem.
39:5.11 (438.4) Wasza stereotypowa idea aniołów powstała w sposób następujący. Tuż przed śmiercią materialną pojawiają się czasem w ludzkim umyśle fenomeny zwierciadlane a słabnąca świadomość wydaje się uzmysławiać sobie co nieco z kształtu asystującego anioła, co natychmiast zostaje przetłumaczone na zwyczajowe pojmowanie idei aniołów, zachowane w umyśle takiej jednostki.
39:5.12 (438.5) Za błędne mniemanie, że aniołowie mają skrzydła, nie można winić tylko dawniejszego rozumowania, że muszą mieć skrzydła, żeby latać w powietrzu. Czasami istotom ludzkim pozwalano obserwować serafinów, przygotowujących się do służby transportowej i tradycja narosła w wyniku takich doświadczeń w znacznym stopniu zdeterminowała anielskie koncepcje Urantian. Obserwując serafina transportującego, jak przygotowuje się na przyjęcie pasażera do międzyplanetarnego lotu, można zauważyć coś, co z pozoru przypomina podwójny zestaw skrzydeł, rozciągających się od głowy do stóp anioła. W rzeczywistości skrzydła te są izolatorami energetycznymi – osłonami zabezpieczającymi przed tarciem.
39:5.13 (438.6) Kiedy istoty niebiańskie mają być objęte serafinem, aby się mogły przenieść z jednego świata do drugiego, są sprowadzane do zarządu sfery i po odpowiedniej rejestracji wprowadzane w sen tranzytowy. W tym czasie transportujący serafin ustawia się w pozycji horyzontalnej, dokładnie nad biegunem wszechświatowej energii planety. Kiedy energetyczne osłony są szeroko otwarte, śpiąca osobowość jest umiejętnie ułożona, bezpośrednio na wierzchu transportującego ją anioła, przez odprawiających asystentów seraficznych. Potem zarówno górne jak i dolne pary osłon zostają ostrożnie zamknięte i dopasowane.
39:5.14 (438.7) I teraz, na skutek działania przetwarzaczy i przekaźników, zaczynają się dziwne przekształcenia, ponieważ serafin przygotowuje się do wlotu w strumienie energii obwodów wszechświata. Gdy obserwuje się to z zewnątrz, można zauważyć, jak serafin rośnie, ostro zakończony z obu stron i tak bardzo spowija go dziwne światło barwy bursztynowej, że wkrótce nie można rozróżnić objętej serafinem osobowości. Kiedy wszystko jest gotowe do odlotu, szef transportu odpowiednio sprawdza nośnik życia, dokonując rutynowych testów, żeby się upewnić, czy anioł jest prawidłowo objęty obwodem a potem oświadcza, że podróżny jest prawidłowo objęty serafinem, że energie są dopasowane, że anioł jest izolowany i że wszystko jest gotowe do błysku odlotu. Potem dwu kontrolerów mechanicznych zajmuje swe pozycje. Do tego czasu serafin transportujący staje się prawie przezroczysty, wibrujący – zarys połyskującej światłości w kształcie torpedy. Teraz dyspozytor transportu sfery wzywa pomocnicze baterie żywych przekaźników energii, zazwyczaj w liczbie tysiąca; ogłasza punkt docelowy transportu, sięga i dotyka najbliższego punktu seraficznego nośnika, który wystrzela z prędkością błyskawicy, zostawiając smugę niebiańskiej poświaty tak daleko, jak sięga atmosfera planetarna. W niecałe dziesięć minut zdumiewające widowisko zanika nawet dla silniejszego wzroku seraficznego.
39:5.15 (439.1) Podczas gdy raporty kosmiczne odbierane są na planecie w południe, na południku określonego, duchowego zarządu, transportowcy ekspediowani są z tego samego miejsca o północy. Jest to najodpowiedniejszy czas odlotu i jego typowa godzina, jeśli nie jest inaczej sprecyzowana.
39:5.16 (439.2) 6. Rejestratorzy. Są oni kustoszami ważniejszych wydarzeń planety, funkcjonującej jako część systemu i tak, jak jest ona związana z rządem wszechświata i jak jest przez ten rząd widziana. Rejestrują zdarzenia planetarne, jednak nie interesują się sprawami życiowymi jednostki i jej bytem.
39:5.17 (439.3) 7. Rezerwy. Rezerwowy korpus serafinów planetarnych Satanii utrzymywany jest na Jerusem i jest blisko związany z rezerwami Synów Materialnych. Te rozległe rezerwy w pełni zaspokajają potrzeby każdego stadium różnorodnych funkcji klasy seraficznej. Aniołowie ci są także nosicielami wiadomości osobistych w systemach lokalnych. Służą śmiertelnikom w stadium przejściowym, aniołom i Synom Materialnym, jak również innym mieszkańcom zarządu systemu. Chociaż Urantii nie ma teraz w obwodach duchowych Satanii i Norlatiadeku, jesteście skądinąd blisko związani ze sprawami międzyplanetarnymi, ponieważ ci posłańcy z Jerusem często przybywają do tego świata, jak również do wszystkich innych sfer systemu.
39:6.1 (439.4) Jak może sugerować ich nazwa, serafini opieki przejściowej służą wszędzie tam, gdzie mogą pomóc przejść istocie ze stanu materialnego do duchowego. Aniołowie ci służą od światów zamieszkałych aż do stolic systemów, ale w Satanii przykładają teraz wielką wagę do nauczania przetrwałych śmiertelników na siedmiu światach-mieszkaniach. Służba ta jest zróżnicowana, zgodnie z siedmiu następującymi klasami przydziału:
39:6.2 (439.5) 1. Seraficzni ewangeliści.
39:6.3 (439.6) 2. Interpretatorzy rasowi.
39:6.4 (439.7) 3. Planiści umysłu.
39:6.5 (439.8) 4. Doradcy morontialni.
39:6.6 (439.9) 5. Technicy.
39:6.7 (439.10) 6. Rejestratorzy-nauczyciele.
39:6.8 (439.11) 7. Posługujące rezerwy.
39:6.9 (439.12) Dowiecie się więcej o tych seraficznych opiekunach wznoszących się istot w stadium przejściowym, w związku z narracjami opisującymi światy-mieszkania i życie morontialne.
39:7.1 (440.1) Służba tych aniołów nie jest zbyt szeroka; wyjątek stanowią starsze domeny i bardziej zaawansowane planety Nebadonu. Znaczna ilość tych aniołów trzymana jest w rezerwie na seraficznych światach w pobliżu Salvingtonu, gdzie zajmują się zadaniami związanymi z erą światłości i życia, która kiedyś zaświta w Nebadonie. Funkcja tych serafinów związana jest ze wznoszeniem się śmiertelników, ale służą oni prawie wyłącznie tym śmiertelnikom, którzy przetrwali śmierć dzięki jakiemuś zmodyfikowanemu porządkowi wznoszenia się.
39:7.2 (440.2) Skoro ci aniołowie nie są obecnie bezpośrednio związani tak z Urantią jak i z Urantianami, najlepiej będzie nie opisywać ich fascynującej działalności.
39:8.1 (440.3) Serafini wywodzą się z wszechświatów lokalnych i w tych właśnie domenach swych początków niektórzy z nich docierają do celu swej służby. Niektórzy serafini mogą być wywyższeni do podniosłych obowiązków Gwiazd Błyszczących Wieczornych, z pomocą i za poradą starszych archaniołów, podczas gdy inni dochodzą do statusu i służby nie objawionych partnerów Gwiazd Wieczornych. Istnieją jeszcze inne przedsięwzięcia, dzięki którym serafini osiągają swój cel we wszechświecie lokalnym, ale Serafington zawsze pozostaje wiecznym celem wszystkich aniołów. Serafington jest anielskim progiem do Raju i Bóstwa, sferą przejściową między służbą czasu a wzniosłą służbą wieczności.
39:8.2 (440.4) Serafini dotrzeć mogą do Raju na dziesiątki a nawet setki różnych sposobów, jednak najważniejsze z nich, wyszczególnione w tych narracjach, są następujące:
39:8.3 (440.5) 1. Można otrzymać wstęp do rajskiego, seraficznego miejsca pobytu jako osoba, osiągając doskonałość w specjalistycznej służbie, jako niebiański twórca, Doradca Proceduralny czy Niebiański Kronikarz. Można zostać Rajskim Towarzyszem a osiągnąwszy w ten sposób centrum wszystkich rzeczy, ewentualnie zostać później wiecznym opiekunem oraz doradcą klas seraficznych i innych istot.
39:8.4 (440.6) 2. Można dostać wezwanie do Serafingtonu. W pewnych warunkach serafini zostają odkomenderowani ku wysokości; w innych okolicznościach aniołowie docierają czasem do Raju w znacznie krótszym czasie niż śmiertelnicy. Ale jest bez znaczenia, jak bardzo może być odpowiednia jakakolwiek seraficzna para, nie może ona sama zainicjować odejścia do Serafingtonu czy innego miejsca. Nikt, oprócz tych opiekunów przeznaczenia, którzy odnieśli sukces, nie może być pewny pójścia do Raju progresywną drogą ewolucyjnego wznoszenia się. Wszyscy inni muszą cierpliwie czekać przybycia rajskich posłańców – supernafinów klasy trzeciej – którzy przybędą z wezwaniem nakazującym stawienie się na wysokościach.
39:8.5 (440.7) 3. Można dotrzeć do Raju ewolucyjną drogą śmiertelników. Najbardziej upragnionym stanowiskiem serafinów, podczas ich misji w czasie, jest stanowisko anioła stróża, dzięki któremu mogą zacząć misję finalizmu i zakwalifikować się do zadania na wiecznych sferach służby seraficznej. Tacy personalni przewodnicy dzieci czasu zwani są opiekunami przeznaczenia, co oznacza, że opiekują się istotami śmiertelnymi na ich drodze do boskiego przeznaczenia i dzięki temu decydują o swym własnym, wysokim przeznaczeniu.
39:8.6 (440.8) Opiekunowie przeznaczenia wybierani są z szeregów bardziej doświadczonych osobowości anielskich, spośród wszystkich klas serafinów zdatnych do tej służby. Tymczasowi opiekunowie przydzielani są wszystkim tym przeżywającym śmiertelnikom, których celem jest zespolenie się z Dostrajaczem, a tacy partnerzy mogą być przyłączeni do śmiertelnika na stałe, kiedy przetrwali śmiertelnicy osiągną wymagany rozwój intelektualny i duchowy. Zanim wznoszący się śmiertelnicy opuszczą światy-mieszkania, wszyscy posiadają stałych partnerów seraficznych. Ta grupa duchów posługujących omawiana jest w narracjach o Urantii.
39:8.7 (441.1) Aniołowie nie mogą dotrzeć do Boga z poziomu ludzkich początków, ponieważ stworzeni są „trochę wyżej od was”; jednak tak to mądrze zostało zaaranżowane, że chociaż nie mogą ewentualnie zaczynać od samego dołu, od duchowych nizin śmiertelnej egzystencji, mogą zejść do tych, którzy zaczynają od dołu i pilotować takie istoty, stopień po stopniu, świat po świecie, do bram Havony. Kiedy wznoszący się śmiertelnicy opuszczą Uversę, aby się znaleźć na orbitach Havony, ci opiekunowie, którzy związali się z nimi po życiu w ciele, pożegnają na chwilę swych towarzyszy pielgrzymów i pójdą do Serafingtonu, anielskiego celu wielkiego wszechświata. Tutaj opiekunowie ci będą próbować osiągnąć i niewątpliwie osiągną, siedem okręgów światłości seraficznej.
39:8.8 (441.2) Wielu tych serafinów, chociaż nie wszyscy, którzy są przydzieleni jako opiekunowie przeznaczenia na czas materialnego życia ich ludzkich towarzyszy, prowadzi swych podopiecznych przez orbity Havony; jednak niektórzy serafini przechodzą orbity wszechświata centralnego sposobem zupełnie odmiennym od wznoszenia się śmiertelnika. Jednak niezależnie od trasy wznoszenia się, wszyscy ewolucyjni serafini przechodzą Serafington, a większość z nich przechodzi to doświadczenie zamiast orbit Havony.
39:8.9 (441.3) Serafington jest sferą docelową aniołów a ich docieranie do tego świata różni się znacznie od doświadczeń tych pielgrzymów śmiertelników, którzy dochodzą do Ascendingtonu. Aniołowie nie są zupełnie pewni swej wiecznej przyszłości, zanim nie dojdą do Serafingtonu. Żaden z aniołów, przybyłych do Serafingtonu, nigdy nie pobłądził; grzech nigdy nie znajdzie oddźwięku w sercu serafina kompletności.
39:8.10 (441.4) Absolwenci Serafingtonu różnie są przydzielani. Opiekunowie przeznaczenia, z doświadczeniem na orbitach Havony, wstępują zazwyczaj do Korpusu Finalistów-Śmiertelników. Inni opiekunowie, przeszedłszy sprawdziany separacji w Havonie, łączą się często na nowo ze swymi śmiertelnymi towarzyszami w Raju, a niektórzy zostają na wieczność towarzyszami śmiertelników-finalistów, podczas gdy inni wstępują do różnych korpusów finalistów nie-śmiertelników a wielu z nich gromadzi się w Korpusie Seraficznej Kompletności.
39:9.1 (441.5) Po dostąpieniu Ojca duchów i przyjęciu do seraficznej służby kompletności, aniołowie są czasami przydzielani do służby na rzecz światów ustanowionych w światłości i życiu. Mogą też dostać przydział do wysokich, utrójcowionych istot wszechświatowych i do podniosłych służb Raju i Havony. Tacy serafini z wszechświatów lokalnych empirycznie wyrównali zróżnicowanie w potencjale boskości, oddzielające ich wcześniej od posługujących duchów wszechświata centralnego i superwszechświatów. Aniołowie z Seraficznego Korpusu Kompletności służą jako towarzysze sekonafinów superwszechświatowych i jako asystenci wysokich supernafinów klasy Raju-Havony. Dla tych aniołów ich misja w czasie jest zakończona; odtąd na zawsze są sługami Boga, przebywają z Boskimi osobowościami, są równi rajskim finalistom.
39:9.2 (441.6) Znaczna ilość serafinów kompletności wraca do swych rodzimych wszechświatów, aby tutaj dopełniać służbę boskiego nadania służbą empirycznej doskonałości. Nebadon jest jednym z młodszych wszechświatów, w porównaniu z innymi, dlatego też nie ma tylu absolwentów wracających z Serafingtonu, ilu ich można znaleźć w starszych domenach; tym niemniej nasz wszechświat lokalny jest odpowiednio zaopatrzony w serafinów kompletności, gdyż znamienne jest to, że domeny ewolucyjne coraz bardziej potrzebują ich służb dopiero wtedy, kiedy zbliżają się do statusu światłości i życia. Serafini kompletności służą teraz zazwyczaj z wyższymi klasami serafinów, ale niektórzy z nich służą z każdą z pozostałych klas anielskich. Nawet wasz świat korzysta z szerokiej służby dwunastu specjalistycznych grup Seraficznego Korpusu Kompletności; tacy nadrzędni serafini nadzorują planetę i towarzyszą każdemu, nowo przydzielonemu Księciu Planetarnemu do zamieszkałych światów.
39:9.3 (442.1) Wiele fascynujących dróg służby stoi otworem przed serafinami kompletności, ale tak jak wszyscy w czasach przedrajskich, pragną przydziału w charakterze opiekunów przeznaczenia, tak w porajskim doświadczeniu najbardziej pragną służyć jako personel towarzyszący obdarzeniu, dokonanemu przez wcielonego Rajskiego Syna. Nadal jednak zajmują się wprowadzaniem w życie tego, powszechnego planu, który umożliwia śmiertelnym istotom ze światów ewolucyjnych rozpoczęcie długiej i ciekawej podróży do rajskiego celu boskości i wieczności. Przez całą życiową drogę śmiertelnika, kiedy znajduje on Boga i dociera do boskiej perfekcji, ci duchowi opiekunowie seraficznej kompletności, razem z wiernymi posługującymi duchami czasu, są zawsze i po wszystkie czasy waszymi prawdziwymi przyjaciółmi i niezawodnymi pomocnikami.
39:9.4 (442.2) [Przedstawione przez Melchizedeka, działającego na życzenie szefa zastępów seraficznych Nebadonu].