υποστηρίχθηκε από ένα σώμα προσωπικοτήτων τοπικών συμπάντων του νέβαδον, με την εξουσιοδότηση του γαβριήλ του σάλβινγκτον.
(357.1) 32:0.1 Ένα τοπικό σύμπαν αποτελεί το προσωπικό έργο ενός Δημιουργού Υιού της Παραδείσιας τάξης των Μιχαήλ. Αποτελείται από εκατό αστερισμούς, καθένας των οποίων περιλαμβάνει εκατό συστήματα κατοικημένων κόσμων. Κάθε σύστημα θα αποκτήσει τελικά χίλιους, περίπου, κατοικημένους πλανήτες.
(357.2) 32:0.2 Τα σύμπαντα αυτά του χρόνου και του χώρου είναι εξελικτικά. Το δημιουργικό σχέδιο των Μιχαήλ του Παραδείσου βαδίζει πάντοτε στο δρόμο της σταδιακής εξέλιξης και της προοδευτικής ανάπτυξης της φυσικής, διανοητικής και πνευματικής φύσης και των δυνατοτήτων των πολύμορφων πλασμάτων που κατοικούν στις διαφορετικές κατηγορίες πλανητών οι οποίοι συνιστούν ένα τοπικό σύμπαν.
(357.3) 32:0.3 Η Ουράντια ανήκει σε ένα τοπικό σύμπαν κυρίαρχος του οποίου είναι ο Θεός-άνθρωπος του Νέβαδον, ο Ιησούς της Ναζαρέτ και Μιχαήλ του Σάλβινγκτον. Και όλα τα σχέδια του Μιχαήλ για το τοπικό αυτό σύμπαν εγκρίθηκαν στο σύνολό τους από την Αγία τριάδα του Παραδείσου πριν ακόμη ο ίδιος αναλάβει το υπέρτατο εγχείρημα του διαστήματος.
(357.4) 32:0.4 Οι Υιοί του Θεού μπορούν να επιλέγουν τους κόσμους των δημιουργικών δραστηριοτήτων τους, οι υλικές αυτές ωστόσο δημιουργίες συνελήφθησαν αρχικά, ως ιδέες, και σχεδιάσθηκαν από τους εν Παραδείσω Αρχιτέκτονες του Κυρίαρχου Σύμπαντος.
(357.5) 32:1.1 Οι προ-συμπαντικοί χειρισμοί των διαστημικών δυνάμεων και η πρωτογενής ενέργεια αποτελούν έργο των Οργανωτών της Κυρίαρχης Δύναμης στον Παράδεισο. Στους χώρους όμως των υπερσυμπάντων, όταν η αναδυόμενη ενέργεια ανταποκρίνεται στην τοπική, ή τη γραμμική βαρύτητα, οι Οργανωτές αποσύρονται για χάρη των διευθυντών δύναμης των συγκεκριμένων υπερσυμπάντων.
(357.6) 32:1.2 Οι διευθυντές αυτοί της δύναμης λειτουργούν μόνο στις προ-υλικές και μεταδυναμικές φάσεις της δημιουργίας ενός τοπικού σύμπαντος. Δεν υπάρχει η δυνατότητα για έναν Δημιουργό Υιό να αρχίσει την οργάνωση ενός σύμπαντος μέχρις ότου οι διευθυντές της δύναμης επιτύχουν την κινητοποίηση της διαστημικής ενέργειας σε βαθμό ικανοποιητικό ώστε να παρασχεθεί μία υλική βάση – μιλώντας κυριολεκτικά, ήλιοι και υλικοί πλανήτες – για το αναδυόμενο σύμπαν.
(357.7) 32:1.3 Τα τοπικά σύμπαντα έχουν όλα την ίδια περίπου ενεργειακή δυναμική, αν και διαφέρουν πάρα πολύ όσον αφορά στις φυσικές τους διαστάσεις ενώ μπορεί και να ποικίλουν ως προς την αναλογία της ορατής ύλης κατά διαστήματα. Η δυναμική φόρτιση και η δυνητική συσσώρευση της ύλης ενός τοπικού σύμπαντος καθορίζονται από τους χειρισμούς των διευθυντών της δύναμης και τους προκατόχους τους, καθώς επίσης και από τις δραστηριότητες των Δημιουργών Υιών, αλλά και από το δώρο του ενυπάρχοντος φυσικού ελέγχου τον οποίο διαθέτουν οι δημιουργικοί του συνεργάτες.
(358.1) 32:1.4 Η ενεργειακή φόρτιση ενός τοπικού σύμπαντος είναι το ένα εκατοστό τεσσαρακοστό, περίπου, της δυναμικής ικανότητας του οικείου υπερσύμπαντος. Στην περίπτωση του Νέβαδον, του δικού σας τοπικού σύμπαντος η υλοποίηση της μάζας είναι εξαιρετικά ασήμαντη. Από φυσικής πλευράς μιλώντας, ο Νέβαδον διαθέτει το σύνολο της ποσότητας της ενέργειας και της ύλης η οποία μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε τοπική δημιουργία του Όρβοντον. Ο μόνος φυσικός περιορισμός για την αναπτυξιακή επέκταση του σύμπαντος του Νέβαδον συνίσταται στην ποσότητα του φορτίου της διαστημικής ενέργειας το οποίο κατακρατείται από τον βαρυτικό έλεγχο των συνεργαζομένων δυνάμεων και οντοτήτων του σύνθετου συμπαντικού μηχανισμού.
(358.2) 32:1.5 Όταν η ενέργεια-ύλη φθάσει ένα συγκεκριμένο στάδιο μαζικής υλοποίησης, εμφανίζεται στο προσκήνιο ένας Δημιουργός Υιός, συνοδευόμενος από μία Δημιουργική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος. Ταυτόχρονα με την εμφάνιση του Δημιουργού Υιού, αρχίζει το έργο στον αρχιτεκτονικό κόσμο που πρόκειται να γίνει ο αρχηγικός κόσμος του εν λόγω τοπικού σύμπαντος. Μία τέτοια δημιουργία εξελίσσεται για ατέλειωτους αιώνες, οι ήλιοι σταθεροποιούνται, οι πλανήτες σχηματίζονται και αιωρούνται στις τροχιές τους, ενώ συνεχίζεται το έργο της δημιουργίας των αρχιτεκτονικών κόσμων οι οποίοι θα χρησιμοποιηθούν ως αρχηγεία του αστερισμού και των πρωτευουσών του συστήματος.
(358.3) 32:2.1 Των Δημιουργών Υιών προηγούνται στη συμπαντική οργάνωση οι διευθυντές δύναμης καθώς και άλλες υπάρξεις προερχόμενες από την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο. Από τη διαστημική ενέργεια που με τον τρόπο αυτό οργανώθηκε, ο Μιχαήλ, ο δικός σας Δημιουργός Υιός παγίωσε τους κατοικημένους κόσμους του σύμπαντος του Νέβαδον και από τότε αφοσιώθηκε με μεγάλη επιμέλεια στη διακυβέρνησή τους. Από την προϋπάρχουσα ενέργεια οι θείοι αυτοί Υιοί δημιουργούν την ορατή ύλη, σχεδιάζουν τα ζώντα πλάσματα και, με τη συνεργασία της συμπαντικής παρουσίας του Απείρου Πνεύματος, δημιουργούν μία διαφορετική ακολουθία πνευματικών προσωπικοτήτων.
(358.4) 32:2.2 Αυτοί οι διευθυντές δύναμης και ενεργειακοί ελεγκτές που για χρόνια ατέλειωτα προηγήθηκαν του Δημιουργού Υιού στο προκαταρκτικό έργο της οργάνωσης του σύμπαντος, υπηρετούν αργότερα σε έξοχη συνεργασία με το συγκεκριμένο Υιό του Σύμπαντος, διατηρώντας για πάντα τον συνεργικό έλεγχο των ενεργειών εκείνων τις οποίες οι ίδιοι οργάνωσαν και κυκλωματοποίησαν. Στον Σάλβινγκτον τώρα λειτουργούν τα ίδια εκατό δυναμικά κέντρα που συνεργάσθηκαν με το δικό σας Δημιουργό Υιό στον αρχικό σχηματισμό του τοπικού τούτου σύμπαντος.
(358.5) 32:2.3 Η πρώτη ολοκληρωμένη πράξη της φυσικής δημιουργίας στον Νέβαδον συνίστατο στην οργάνωση του αρχηγικού κόσμου, του αρχιτεκτονικού πλανήτη του Σάλβινγκτον, και των δορυφόρων του. Από την εποχή της αρχικής δραστηριοποίησης των ενεργειακών κέντρων και των φυσικών ελεγκτών μέχρι τη στιγμή της άφιξης των ζώντων πλασμάτων στις ολοκληρωμένες σφαίρες του Σάλβινγκτον, μεσολάβησαν λίγο περισσότερο από ένα δισεκατομμύριο χρόνια, σύμφωνα με την παρούσα μέτρησή σας του πλανητικού χρόνου. Την δημιουργία του Σάλβινγκτον αμέσως ακολούθησε η δημιουργία των εκατό αρχηγικών κόσμων των σχεδιαζόμενων αστερισμών και των δέκα χιλιάδων πλανητών-αρχηγείων των σχεδιαζόμενων τοπικών συστημάτων πλανητικού ελέγχου και διοίκησης, μαζί με τους αρχιτεκτονικούς δορυφόρους τους. Οι αρχιτεκτονικοί αυτοί κόσμοι σχεδιάζονται για να στεγάσουν τόσο τις φυσικές όσο και τις πνευματικές οντότητες καθώς επίσης και τα παρεμβαλλόμενα μοροντιανά, ή μεταβατικά στάδια της ύπαρξης.
(359.1) 32:2.4 Ο Σάλβινγκτον, το αρχηγείο του Νέβαδον, βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο ενέργειας-μάζας του τοπικού σύμπαντος. Το τοπικό σας, όμως, σύμπαν δεν είναι ένα απλό αστρονομικό σύστημα, αν και στο φυσικό ντου κέντρο βρίσκεται ένα μεγάλο σύστημα.
(359.2) 32:2.5 Ο Σάλβινγκτον αποτελεί το ατομικό αρχηγείο του Μιχαήλ του Νέβαδον, ο οποίος όμως δεν βρίσκεται πάντοτε εκεί. Ενώ, τώρα, η ομαλή λειτουργία του τοπικού σας σύμπαντος δεν απαιτεί πλέον τη μόνιμη παρουσία του Δημιουργού Υιού στον πρωτεύοντα κόσμο, δεν συνέβαινε το ίδιο τους πρώτους καιρούς της φυσικής οργάνωσης. Ένα Δημιουργός Υιός δεν μπορεί να εγκαταλείψει το αρχηγείο του μέχρις ότου επιτευχθεί η σταθεροποίηση της βαρύτητας δια της υλοποίησης επαρκούς ενέργειας η οποία θα επιτρέψει στα διάφορα κυκλώματα και συστήματα να εξισορροπήσουν μεταξύ τους δια της αμοιβαίας υλικής έλξης.
(359.3) 32:2.6 Τώρα πλέον, το φυσικό σχέδιο ενός σύμπαντος έχει ολοκληρωθεί και ο Δημιουργός Υιός, σε συνεργασία με το Δημιουργικό Πνεύμα, συλλαμβάνει το πλάνο του για τη δημιουργία της ζωής. Κατόπιν τούτου η εκπροσώπηση του Απείρου Πνεύματος αρχίζει τη συμπαντική της λειτουργία ως ξεχωριστή, δημιουργική οντότητα. Όταν η αρχική δημιουργική πράξη μορφοποιηθεί και εκτελεσθεί, αποκτά υπόσταση ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας, η προσωποποίηση αυτής της αρχικής δημιουργικής θεώρησης της ταυτότητας και του θείου ιδεώδους. Είναι ο ανώτερος διοικητής του σύμπαντος, ο προσωπικός συνεργάτης του Δημιουργού Υιού, που του μοιάζει, απ’ όλες τις απόψεις, στο χαρακτήρα, αλλά διαθέτει αξιοσημείωτα περιορισμένες θείες ιδιότητες.
(359.4) 32:2.7 Και τώρα που ο κυριότερος βοηθός και ανώτερος διοικητής του Δημιουργού Υιού εξασφαλίσθηκε, ακολουθεί η έλευση μιας άπειρης και θαυμαστής σειράς διαφορετικών πλασμάτων. Οι υιοί και οι θυγατέρες του τοπικού σύμπαντος πλησιάζουν και σύντομα, μετά από αυτό, ορίζεται η κυβέρνηση μιας τέτοιας δημιουργίας, εκτεινόμενη από τα ανώτατα συμβούλια του σύμπαντος μέχρι τους πατέρες των αστερισμών και τους κυβερνήτες των τοπικών συστημάτων – τις συναθροίσεις των κόσμων εκείνων οι οποίοι εν συνεχεία σχεδιάσθηκαν για να γίνουν η πατρίδα των ποικιλόμορφων θνητών φυλών των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων. Και σε κάθε ένα από τους κόσμους αυτούς θα προΐσταται ένας Πλανητικός Πρίγκιπας.
(359.5) 32:2.8 Και τότε, όταν ένα τέτοιο σύμπαν θα έχει τόσο ολοκληρωμένα οργανωθεί και τόσο πλούσια στελεχωθεί, θα ακολουθήσει ο Δημιουργός Υιός την πρόταση του Πατέρα, να δημιουργήσει τον άνθρωπο τον θνητό καθ’ ομοίωση της θείας εικόνας τους.
(359.6) 32:2.9 Η οργάνωση των πλανητικών διαμονών εξακολουθεί να εξελίσσεται στον Νέβαδον, αφού το σύμπαν αυτό είναι πράγματι μία καινούργια μονάδα στους αστρικούς και πλανητικούς κόσμους του Όρβοντον. Κατά την τελευταία εγγραφή υπήρχαν 3,840,101 κατοικημένοι πλανήτες στον Νέβαδον και η Σατάνια, το τοπικό σύστημα του κόσμου σας, είναι αρκετά αντιπροσωπευτική των άλλων συστημάτων.
(359.7) 32:2.10 MISSING PARAGRAPH
(359.8) 32:2.11 Το σύστημα των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από την Ουβέρσα και το μέγα ηλιακό σύμπλεγμα που λειτουργεί στο φυσικό και αστρονομικό κέντρο του έβδομου υπερσύμπαντος. Από την Τζερουζέμ, το αρχηγείο της Σατάνια, η απόσταση είναι πάνω από διακόσιες χιλιάδες έτη φωτός μέχρι το φυσικό κέντρο του υπερσύμπαντος του Όρβοντον, πάρα πολύ μακριά, την πυκνή διάμετρο του Γαλαξία. Η Σατάνια βρίσκεται στην περιφέρεια του τοπικού σύμπαντος και ο Νέβαδον βρίσκεται στο άκρο, σχεδόν, του Όρβοντον. Από το εξώτατο σύστημα κατοικημένων κόσμων μέχρι το κέντρο του υπερσύμπαντος η απόσταση είναι ελάχιστα μικρότερη των διακοσίων πενήντα χιλιάδων ετών φωτός.
(360.1) 32:2.12 Το σύμπαν του Νέβαδον αιωρείται τώρα μακριά, προς το νοτιοανατολικό κύκλωμα του Όρβοντον. Τα πλησιέστερα όμορα σύμπαντα είναι: ο Άβαλον, ο Χένσελον, ο Σάνσελον, ο Πόρταλον, ο Γούλβερινγκ, ο Φέϊβονινγκ και ο Άλβορινγκ.
(360.2) 32:2.13 Η εξέλιξη όμως ενός τοπικού σύμπαντος είναι μεγάλη ιστορία. Τα κεφάλαια τα οποία περιγράφουν τα σύμπαντα κάνουν μία εισαγωγή στο θέμα, τα κεφάλαια του παρόντος τμήματος που έχουν θέμα τις τοπικές δημιουργίες το συνεχίζουν, ενώ εκείνα που ακολουθούν, αναλύοντας την ιστορία και το πεπρωμένο της Ουράντια ολοκληρώνουν την ιστορία. Μπορείτε, ωστόσο, αρκετά καλά να αντιληφθείτε το πεπρωμένο των θνητών μιας τέτοιας τοπικής δημιουργίας απλά και μόνο μελετώντας τα κείμενα που αφορούν στη ζωή και τη διδασκαλία του Δημιουργού Υιού σας, όπως κάποτε έζησε ως άνθρωπος, με σάρκα θνητή, στον εξελικτικό σας κόσμο.
(360.3) 32:3.1 Η μοναδική τέλεια παγιωμένη δημιουργία είναι η Χαβόνα, το κεντρικό σύμπαν, το οποίο δημιουργήθηκε άμεσα από την σκέψη του Πατέρα του Σύμπαντος και το λόγο του Αιώνιου Υιού. Η Χαβόνα είναι ένα σύμπαν υπαρκτό, τέλειο και ολοκληρωμένο, που περιβάλλει τον οίκο των αιώνιων Θεοτήτων, το κέντρο των πάντων. Οι δημιουργίες των επτά υπερσυμπάντων είναι πεπερασμένες, εξελικτικές και συνεχώς προοδεύουσες.
(360.4) 32:3.2 Τα φυσικά συστήματα του χωροχρόνου έχουν όλα εξελικτική προέλευση. Δεν σταθεροποιούνται καν από υλικής πλευράς, μέχρις ότου αρχίσουν να αιωρούνται στα σταθερά κυκλώματα των οικείων υπερσυμπάντων. Ούτε παγιώνεται ένα τοπικό σύμπαν στο φως και στη ζωή μέχρις ότου οι φυσικές του δυνατότητες για επέκταση και ανάπτυξη εξαντληθούν και η πνευματική κατάσταση σ’ όλους τους κατοικημένους του κόσμους παγιωθεί και σταθεροποιηθεί για πάντα.
(360.5) 32:3.3 Εκτός του κεντρικού σύμπαντος, η τελειότητα αποδεικνύεται μία προοδευτική επίτευξη. Στην κεντρική δημιουργία έχουμε ένα πρότυπο τελειότητας, όλοι οι άλλοι κόσμοι, όμως, πρέπει να φθάσουν στην τελειότητα αυτή με τρόπους που καθιερώθηκαν για την πρόοδο των συγκεκριμένων αυτών κόσμων, ή συμπάντων. Και μια σχεδόν άπειρη ποικιλία χαρακτηρίζει τα σχέδια του Δημιουργών Υιών πάνω στην οργάνωση, την εξέλιξη, την πειθαρχία και την παγίωση των οικείων τοπικών συμπάντων.
(360.6) 32:3.4 Με εξαίρεση τη θεία παρουσία του Πατέρα, κάθε τοπικό σύμπαν αποτελεί, υπό μία έννοια, αντιγραφή της διοικητικής οργάνωσης της κεντρικής, ή πρότυπης δημιουργίας. Αν και ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι ο ίδιος παρών στο σύμπαν στο οποίο κατοικεί, δεν ενοικεί, ωστόσο, στο νου των υπάρξεων οι οποίες προέρχονται από το συγκεκριμένο σύμπαν, όπως κυριολεκτικά ενοικεί στις ψυχές του χρόνου και του διαστήματος. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα πάνσοφο αντιστάθμισμα στην προσαρμογή και τη ρύθμιση των πνευματικών θεμάτων της αχανούς δημιουργίας. Στο κεντρικό σύμπαν ο Πατέρας είναι ατομικά παρών αυτός καθ’ εαυτός, αλλά δεν βρίσκεται στο νου των παιδιών της τέλειας αυτής δημιουργίας. Στα σύμπαντα του διαστήματος, ο Πατέρας απουσιάζει ως οντότητα, εκπροσωπούμενος από τους Κυρίαρχους Υιούς του, ενώ είναι εσωτερικά παρών στο νου των θνητών του παιδιών, πνευματικά εκπροσωπούμενος από την προ-ατομική παρουσία των Ελεγκτών των Μυστηρίων που ενοικούν στο νου αυτών των έλλογων πλασμάτων.
(360.7) 32:3.5 Στο αρχηγείο ενός τοπικού σύμπαντος κατοικούν όλοι οι δημιουργοί και οι δημιουργικές εκείνες οντότητες οι οποίες αντιπροσωπεύουν την ανεξάρτητη εξουσία και τη διαχειριστική αυτονομία, εκτός της προσωπικής παρουσίας του Πατέρα του Σύμπαντος. Στο τοπικό σύμπαν βρίσκεται κάτι από τον καθένα και κάποιος από όλες τις κατηγορίες ευφυών υπάρξεων που υπάρχουν στο κεντρικό σύμπαν, εκτός του Πατέρα του Σύμπαντος. Αν και ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν είναι ο ίδιος παρών σ΄ ένα τοπικό σύμπαν, εκπροσωπείται προσωπικά από τον Δημιουργό Υιό του, τον κάποτε αντιβασιλέα του Πατρός και μετέπειτα υπέρτατο και κυρίαρχο, αυτοδύναμο κυβερνήτη.
(361.1) 32:3.6 Όσο κατερχόμαστε την κλίμακα της ζωής, τόσο γίνεται δυσκολότερο το να εντοπίσουμε, με τα μάτια της πίστης, τον αόρατο Πατέρα. Τα κατώτερα πλάσματα – και ορισμένες φορές ακόμη και οι ανώτερες οντότητες – το βρίσκουν πάντα δύσκολο να συλλάβουν μία εικόνα του Πατέρα του Σύμπαντος και του Δημιουργού Υιού του. Και έτσι, αναλόγως του χρόνου της πνευματικής τους ανάτασης, όταν η τελειότητα της εξέλιξης τους επιτρέψει να δουν τον ίδιο τον Θεό, αναπτύσσονται σε αργή πρόοδο, βιώνουν πνευματικές αμφιβολίες, διαπράττουν το αμάρτημα της σύγχυσης και έτσι απομονώνονται από τους προοδευτικούς πνευματικούς σκοπούς της εποχής τους και του χώρου τους. Χάνουν έτσι την ικανότητα να δουν τον Πατέρα, όταν προσέχουν τον Αιώνιο Υιό. Ο ασφαλέστερος φρουρός ενός πλάσματος σ’ ολόκληρο τον αγώνα του να φθάσει στον Πατέρα, την εποχή κατά την οποία εγγενείς συνθήκες καθιστούν ένα παρόμοιο επίτευγμα αδύνατο, είναι να κρατηθεί σθεναρά από την αλήθεια της παρουσίας του Πατέρα στους Υιούς του. Κυριολεκτικά και μεταφορικά, πνευματικά και ατομικά, ο Πατέρας και οι Υιοί του είναι ένας. Είναι γεγονός: Όποιος έχει δει τον Δημιουργό Υιό, έχει δει και τον Πατέρα.
(361.2) 32:3.7 Αρχικά, οι προσωπικότητες ενός συγκεκριμένου σύμπαντος είναι πάγιες και έγκυρες, μόνο ανάλογα με το βαθμό συγγενείας τους προς τον Θεό. Όταν η προέλευση ενός πλάσματος απομακρύνεται πολύ από τις γνήσιες και θείες Πηγές, είτε πρόκειται για τους Υιούς του Θεού, είτε για πλάσματα της δικαιοδοσίας του Απείρου Πνεύματος, αυξάνεται η πιθανότητα δυσαρμονίας, σύγχυσης και ορισμένες φορές στάσης-αμαρτίας.
(361.3) 32:3.8 Εκτός των τέλειων υπάρξεων Θεία προέλευσης, όλα τα πλάσματα στα υπερσύμπαντα είναι φύσης εξελικτικής, αρχίζοντας από το κατώτερο στάδιο και πάντα αναρριχώμενα προς την εσωτερική αλήθεια. Ακόμη και οι ανώτερες προσωπικότητες εξακολουθούν να ανέρχονται την κλίμακα της ζωής δια των προοδευτικών μετασχηματισμών από τη μία ζωή στην άλλη και από τον ένα κόσμο στον επόμενο. Και στην περίπτωση εκείνων που μπορούν να αποδεχθούν τους Ελεγκτές των Μυστηρίων, δεν υπάρχουν όρια του ύψους στο οποίο μπορούν να φθάσουν κατά την πνευματική τους ανέλιξη και το συμπαντικό τους επίτευγμα.
(361.4) 32:3.9 Η τελειότητα των πλασμάτων του χρόνου, όταν τελικά επιτευχθεί, αποτελεί, συνολικά, μία κατάκτηση, ένα καλή τη πίστει ατομικό απόκτημα. Ενώ τα στοιχεία της θείας χάρης παρέχονται ελεύθερα, τα επιτεύγματα των πλασμάτων είναι το αποτέλεσμα των προσπαθειών ενός εκάστου, καθώς επίσης και η ουσιαστική, ατομική, ζώσα ανταπόκριση στο υπάρχον περιβάλλον.
(361.5) 32:3.10 Το γεγονός της ζωικής, εξελικτικής προέλευσης δεν αποτελεί στίγμα σε καμία οντότητα του σύμπαντος, αφού αυτή είναι η μοναδική μέθοδος δημιουργίας ενός, ή δύο βασικών τύπων πεπερασμένων, ευφυών, αυτόβουλων πλασμάτων. Όταν το αποκορύφωμα της τελειότητας και της αιωνιότητας κατακτηθεί, η μεγαλύτερη τιμή ανήκει σ’ εκείνους που ξεκίνησαν από το χαμηλώτερο σημείο και ευτυχείς αναρριχήθηκαν την κλίμακα της ζωής, από το ένα κύκλωμα στο άλλο και οι οποίοι, όταν πράγματι φθάσουν στο αποκορύφωμα της δόξας, θα έχουν κερδίσει μία προσωπική εμπειρία που θα περιλαμβάνει μία ουσιαστική γνώση κάθε φάσης της ζωής, από το κατώτερο σημείο μέχρι την κορυφή.
(361.6) 32:3.11 Μέσα σ’ όλα αυτά διαφαίνεται η σοφία των Δημιουργών. Θα ήταν πανεύκολο για τον Πατέρα του Σύμπαντος να κάνει όλους τους θνητούς τέλειους , να μεταδώσει την τελειότητα με το θείο του λόγο. Αυτό όμως, θα αποστερούσε τα πλάσματα από τη θαυμάσια εμπειρία του εγχειρήματος και την εκπαίδευση που συνεπάγεται η μακρόχρονη και σταδιακή εσωτερική αναρρίχηση, μία εμπειρία την οποία έχουν μόνον εκείνοι που υπήρξαν τόσο τυχεροί, ώστε να ξεκινήσουν από το κατώτατο σημείο της ύπαρξης.
(362.1) 32:3.12 Στα περιβάλλοντα τη Χαβόνα σύμπαντα διατίθεται ένας αριθμός τέλειων πλασμάτων ο οποίος επαρκεί μόνο για να καλυφθούν οι ανάγκες των διδασκάλων οδηγών για τα πρότυπα όσων ανέρχονται στην εξελικτική κλίμακα της ζωής. Η εμπειρική φύση των εξελικτικών τύπων της προσωπικότητας είναι το φυσικό κοσμικό συμπλήρωμα της πάντα τέλειας φύσης των πλασμάτων του Παραδείσου-Χαβόνα. Στην πραγματικότητα, τόσο τα τέλεια, όσο και τα τελειοποιημένα πλάσματα είναι ατελή όσον αφορά στην πεπερασμένη τελικότητα. Στη συμπληρωματική όμως σχέση των υπαρχόντων τέλειων πλασμάτων του συστήματος Παραδείσου-Χαβόνα με τους εμπειρικώς τελειοποιημένους τελικιστές που ανελίσσονται από τα εξελικτικά σύμπαντα, αίρονται οι εγγενείς περιορισμοί που υπάρχουν και στους δύο τύπους, οι οποίοι με τον τρόπο αυτό μπορούν από κοινού να επιχειρήσουν να φθάσουν το ανυπέρβλητο αποκορύφωμα του ύπατου της κατάστασης ενός πλάσματος.
(362.2) 32:3.13 Οι διεργασίες αυτές μεταξύ των πλασμάτων αποτελούν τον συμπαντικό αντίκτυπο των δράσεων και αντιδράσεων που λαμβάνουν χώρα εντός της Επτάπτυχης Θεότητας, όπου η αιώνια θεία υπόσταση της Παραδείσιας Τριάδας ενώνεται με την εξελικτική θεία υπόσταση των Υπέρτατων Δημιουργών των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος, εντός της και δια της την δύναμη δραστηριοποιούσας Θείας Υπόστασης του Υπέρτατου Όντος.
(362.3) 32:3.14 Το θεία τέλειο πλάσμα και το εξελικτικά τελειοποιημένο πλάσμα είναι ισότιμα όσον αφορά στο βαθμό θείας δυναμικής, διαφέρουν όμως στο είδος. Το ένα εξαρτάται από το άλλο προκειμένου να επιτευχθεί το υπέρτατο της υπηρεσίας. Τα εξελικτικά υπερσύμπαντα εξαρτώνται από την τέλεια Χαβόνα για να αποκτήσουν οι ανελισσόμενοι πολίτες τους την τελική τους εκπαίδευση, αλλά και το τέλειο κεντρικό σύμπαν χρειάζεται την ύπαρξη των τελειοποιούμενων υπερσυμπάντων ώστε να εξασφαλισθεί η πλήρης εξέλιξη των κατερχομένων κατοίκων του.
(362.4) 32:3.15 Οι δύο κύριες εκδηλώσεις της πεπερασμένης πραγματικότητας, η εγγενής τελειότητα και η εξελιγμένη τελειότητα, είτε πρόκειται για οντότητες, είτε για σύμπαντα, είναι συντονισμένες, αλληλοεξαρτώμενες και ολοκληρωμένες. Η κάθε μία χρειάζεται την άλλη για να ολοκληρώσει τη λειτουργία, την υπηρεσία και το πεπρωμένο της.
(362.5) 32:4.1 Μην εμφορείστε με την ιδέα ότι, αφού ο Πατέρας του Σύμπαντος έχει μεταβιβάσει τόσο μεγάλο μέρος του εαυτού του και της δύναμής του στους άλλους, έχει γίνει πλέον ένα σιωπηλό, ή ανενεργό μέλος της Θείας συντροφίας. Πέραν των χώρων της προσωπικότητας και της επιφοίτησης του Προσαρμοστή, ο Πατέρας είναι προφανώς η λιγότερο δραστήρια από τις Θεότητες του Παραδείσου, εφ’ όσον επιτρέπει στους, ισόβαθμους σε θεία υπόσταση, Υιούς του, αλλά και σε πολυάριθμες δημιουργηθείσες διάνοιες να επιτελούν ένα πάρα πολύ μεγάλο μέρος των αιώνιων σκοπών του. Είναι το σιωπηλό μέλος της δημιουργικής τριάδας μόνο στο ότι δεν αντιδρά ποτέ σε ό,τι μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε από τους ισότιμους, ή κατώτερους συνεργάτες του.
(362.6) 32:4.2 Ο Θεός κατανοεί πλήρως τις ανάγκες κάθε ευφυούς πλάσματος πάνω στη λειτουργία του και την απόκτηση εμπειριών και, για το λόγο αυτό, σε κάθε περίσταση, είτε πρόκειται για το πεπρωμένο ενός σύμπαντος, είτε για την ευημερία του ταπεινότερου των πλασμάτων του, ο Θεός αποσύρεται από την ενεργό δράση προς χάριν του γαλαξία των δημιουργημάτων και των Δημιουργικών οντοτήτων οι οποίες εγγενώς παρεμβαίνουν μεταξύ του ιδίου και μιας συγκεκριμένης συμπαντικής συγκυρίας, ή δημιουργικού γεγονότος. Παρά την απομάκρυνση όμως αυτή, παρά την επίδειξη τούτη του άπειρου συντονισμού, υπάρχει εκ μέρους του Θεού μία ουσιαστική, κυριολεκτική και προσωπική συμμετοχή στα γεγονότα τα οποία προκαλούνται από και διεξάγονται μέσω των εντεταλμένων επιδράσεων και οντοτήτων. Ο Πατέρας εργάζεται δια μέσου όλων αυτών των διαύλων για την ευημερία ολόκληρης της αχανούς δημιουργίας του.
(363.1) 32:4.3 Όσον αφορά στην τακτική, τη διεύθυνση και τη διαχείριση ενός τοπικού σύμπαντος, ο Πατέρας του Σύμπαντος δραστηριοποιείται στο πρόσωπο του Δημιουργού Υιού του. Στις μεταξύ των Υιών του σχέσεις, στις ομαδικές σχέσεις των από την Τρίτη Γενεσιουργό Αιτία και Κέντρο προερχομένων οντοτήτων, ή στις σχέσεις μεταξύ οποιωνδήποτε άλλων πλασμάτων, όπως ας πούμε των ανθρώπων – όσον αφορά σε όλες αυτές τις σχέσεις, ο πατέρας του Σύμπαντος δεν παρεμβαίνει ποτέ. Ο νόμος του Δημιουργού Υιού, οι κανονισμοί των Πατέρων των Αστερισμών, οι Κυβερνήτες των Συστημάτων και οι Πλανητικοί Πρίγκιπες – οι εντεταλμένες τακτικές και διαδικασίες για το συγκεκριμένο σύμπαν – επικρατούν πάντα. Η εξουσία δεν μοιράζεται. Αλληλοσυγκρουόμενες λειτουργίες θείας δύναμης και σκοπού ουδέποτε υπήρξαν. Οι Θεότητες βρίσκονται σε τέλεια και αιώνια ομοφωνία.
(363.2) 32:4.4 Ο Δημιουργός Υιός διαχειρίζεται με τρόπο έξοχο όλα τα δεοντολογικά θέματα, τις σχέσεις οποιασδήποτε κατηγορίας πλασμάτων έναντι οποιασδήποτε άλλης τάξης πλασμάτων, ή μεταξύ δύο, ή περισσότερων ατόμων σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη ομάδα. Ένα τέτοιο σχέδιο, όμως, δεν σημαίνει ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν μπορεί να παρέμβει με τον τρόπο του και να ακυρώσει τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ του θείου νου και οποιουδήποτε μεμονωμένου πλάσματος σ’ ολόκληρη την έκταση της δημιουργίας, όπως ισχύει για την παρούσα κατάσταση, ή τις μελλοντικές προοπτικές του συγκεκριμένου ατόμου, ή όσον αφορά στο αιώνιο σχέδιο και τον άπειρο σκοπό του Πατέρα.
(363.3) 32:4.5 Στα θνητά, ελεύθερης βούλησης, πλάσματα ο Πατέρας είναι ουσιαστικά παρών μέσω του ενοικούντος Προσαρμοστή, ενός τμήματος του προ-ατομικού του πνεύματος. Και ο Πατέρας αποτελεί επίσης την απαρχή της προσωπικότητας αυτού του θνητού, ελεύθερης βούλησης πλάσματος.
(363.4) 32:4.6 Οι Προσαρμοστές της Σκέψης, οι επιφοιτήσεις του Πατέρα του Σύμπαντος, είναι συγκριτικά απομονωμένοι. Ενοικούν τον ανθρώπινο νου, αλλά δεν έχουν εμφανή σύνδεσμο με τα δεοντολογικής φύσης θέματα μιας τοπικής δημιουργίας. Δεν είναι άμεσα συντονισμένοι με τη σεραφική υπηρεσία, ούτε με τη διακυβέρνηση των συστημάτων, των αστερισμών, ή ενός τοπικού σύμπαντος, ούτε καν με τις αποφάσεις ενός Δημιουργού Υιού, η θέληση του οποίου είναι ο υπέρτατος νόμος του σύμπαντός του.
(363.5) 32:4.7 Οι ενοικούντες Προσαρμοστές είναι ένας από τους ξεχωριστούς αλλά ενιαίους τρόπους που μεταχειρίζεται ο Θεός για να επικοινωνήσει με τα πλάσματα ολόκληρης, πλην της άπειρης, δημιουργίας του. Με τον τρόπο αυτό ο αόρατος για το θνητό άνθρωπο Θεός εκδηλώνει την παρουσία του και αν μπορούσε, θα μας παρουσιαζόταν και με άλλους ακόμη τρόπους, μία περαιτέρω αποκάλυψη όμως δεν είναι δυνατή από τη θεία πλευρά της.
(363.6) 32:4.8 Μπορούμε να δούμε και να κατανοήσουμε το μηχανισμό δια του οποίου οι Υιοί εξασφαλίζουν βαθιά και ολοκληρωμένη γνώση πάνω στα σύμπαντα της δικαιοδοσίας τους. Δεν μπορούμε, όμως, να αντιληφθούμε απόλυτα τις μεθόδους δια των οποίων ο Θεός έχει τόσο ολοκληρωμένη και προσωπική γνώση των λεπτομερειών του σύμπαντος των συμπάντων, αν και μπορούμε τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε την οδό από την οποία ο Πατέρας του Σύμπαντος μπορεί να λάβει πληροφορίες σχετικά με, και να εκδηλώσει την παρουσία του προς τις υπάρξεις της αχανούς δημιουργίας του. Μέσω του κυκλώματος της προσωπικότητας, ο Πατέρας γνωρίζει – έχει προσωπική γνώση – όλες τις σκέψεις και τις πράξεις όλων των υπάρξεων, σε όλα τα συστήματα, όλων των συμπάντων, ολόκληρης της δημιουργίας. Αν και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε απόλυτα τον τρόπο επικοινωνίας του Θεού με τα παιδιά του, μπορούμε να νοιώσουμε πιο δυνατοί με τη διαβεβαίωση ότι ο «Κύριος γνωρίζει τα παιδιά του,» και ότι για τον καθένα μας «σημειώνει το πού γεννήθηκε.»
(363.7) 32:4.9 Ο Πατέρας είναι παρών στο σύμπαν σας και στην καρδιά σας, πνευματικά μιλώντας, μέσω ενός εκ των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων των κεντρικών δωμάτων και ιδιαίτερα μέσω του θείου Προσαρμοστή ο οποίος ζει, εργάζεται και περιμένει στα βάθη του θνητού νου.
(363.8) 32:4.10 Ο Θεός δεν είναι εγωκεντρική προσωπικότητα. Ο Πατέρας διανέμει ελεύθερα τον εαυτό του στη δημιουργία και τα πλάσματά του. Υπάρχει και λειτουργεί όχι μόνο μέσα στις Θεότητες, αλλά και στους Υιούς του, τους οποίους εμπιστεύεται αναθέτοντάς τους τη διεξαγωγή οποιουδήποτε έργου είναι από τη θεία πλευρά δυνατόν να κάνουν. Ο Πατέρας του Σύμπαντος έχει αληθινά αποστερήσει τον εαυτό του από κάθε λειτουργία την οποία είναι δυνατόν να επιτελέσει κάποια άλλη ύπαρξη. Και τούτο είναι αληθές για το θνητό άνθρωπο, όπως είναι και για το Δημιουργό Υιό, ο οποίος κυβερνά στη θέση του Θεού, στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος. Έτσι βλέπουμε το μέγεθος της ιδανικής και άπειρης αγάπης του Πατέρα του Σύμπαντος.
(364.1) 32:4.11 Στη συμπαντική αυτή πλήρωση δια του εαυτού του, βρίσκουμε άφθονες αποδείξεις του μεγέθους, αλλά και της μεγαθυμίας της θείας φύσης του Πατέρα. Αν ο Θεός έχει αποστερήσει τη συμπαντική δημιουργία από ένα κομμάτι του, τότε από το κομμάτι αυτό είναι που με την μεγάλη του γενναιοδωρία πληροί τους Προσαρμοστές της Σκέψης επί των θνητών των κόσμων, τους Ελεγκτές των Μυστηρίων του χρόνου, που τόσο υπομονετικά κατοικούν εντός των θνητών υποψήφιων για την αιώνια ζωή.
(364.2) 32:4.12 Ο Αιώνιος Πατέρας έχει δώσει όλο του τον εαυτό για να εμπλουτίσει ολόκληρη τη δημιουργία σε αποθέματα προσωπικότητας και δυνατότητα πνευματικού επιτεύγματος. Ο Θεός μας χάρισε τον εαυτό του για να γίνουμε σαν αυτόν και κράτησε από τη δύναμη και τη δόξα του μόνον όσο χρειάζεται για τη διατήρηση των πραγμάτων εκείνων, για την αγάπη των οποίων αποστέρησε τον εαυτό του από οτιδήποτε άλλο.
(364.3) 32:5.1 Υπάρχει ένας θαυμάσιος και μεγαλειώδης σκοπός στην παρέλαση των συμπάντων μέσα στο διάστημα. Όλοι εσείς οι θνητοί δεν αγωνίζεστε μάταια. Όλοι μας αποτελούμε μέρος ενός πελώριου σχεδίου, μια γιγάντιας επιχείρησης και είναι το άπειρο του εγχειρήματος που καθιστά αδύνατο το να αντιληφθούμε μέρος έστω του μεγέθους του, κάποια δεδομένη στιγμή, αλλά και κατά τη διάρκεια μιας ολόκληρης ζωής. Συμμετέχουμε όλοι σ’ ένα αιώνιο σχέδιο που εποπτεύουν και διεκπεραιώνουν οι Θεοί. Ολόκληρος ο θαυμάσιος, συμπαντικός μηχανισμός διασχίζει μεγαλοπρεπώς το διάστημα, με τη μουσική του μέτρου της άπειρης φροντίδας και του αιώνιου σκοπού της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.
(364.4) 32:5.2 Ο αιώνιος σκοπός του αιώνιου Θεού είναι ένα ανώτερο πνευματικό ιδεώδες. Τα συμβαίνοντα στο χρόνο και οι αγώνες της υλικής ύπαρξης δεν είναι τίποτε άλλο από περαστικές σκαλωσιές που στήνουν γέφυρες προς την άλλη πλευρά, προς τη γη της επαγγελίας της πνευματικής πραγματικότητας και της ουράνιας υπόστασης. Φυσικά, εσείς οι θνητοί δύσκολα κατανοείτε την ιδέα ενός αιώνιου σκοπού. Είστε σχεδόν ανίκανοι να αντιληφθείτε το νόημα της αιωνιότητας, μιας κατάστασης που δεν άρχισε ποτέ και δεν τελειώνει ποτέ. Όλα όσα γνωρίζετε έχουν ένα τέλος.
(364.5) 32:5.3 Όσον αφορά στη ζωή ενός εκάστου, τη διάρκεια ενός κόσμου, ή τη χρονολογία οποιασδήποτε σχετικής σειράς γεγονότων, φαίνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένη επέκταση του χρόνου. Όλα φαίνονται ότι έχουν αρχή και τέλος. Και μία σειρά παρόμοιων εμπειριών, ζωών, αιώνων, ή εποχών που διαδέχονται η μία την άλλη, θα φαινόταν ως μία ευθεία, ως ένα μεμονωμένο χρονικό περιστατικό, που στιγμιαία φωτίζει το άπειρο πρόσωπο της αιωνιότητας. Όταν όμως όλα αυτά τα δούμε πίσω από τη σκηνή, μία περιεκτικότερη θεώρηση και μία περισσότερο ολοκληρωμένη προσέγγιση υποδηλώνουν ότι μία τέτοια ερμηνεία είναι ανεπαρκής, ασύνδετη και εντελώς ακατάλληλη για να ερμηνεύσει σωστά και κάπως να συσχετίσει τις συναλλαγές του χρόνου με τους υποκείμενους σκοπούς και τις βασικές αντιδράσεις της αιωνιότητας.
(364.6) 32:5.4 Μου φαίνεται πιο ταιριαστό, και με το σκοπό να προσφέρω μία ερμηνεία στον θνητό νου, να θεωρήσω την αιωνιότητα ως κύκλο και τον αιώνιο σκοπό ως ένα ατέλειωτο δακτύλιο, έναν κύκλο της αιωνιότητας, κατά κάποιο τρόπο συγχρονισμένο με τους μεταβατικούς υλικούς κύκλους του χρόνου. Όσον αφορά στους τομείς του χρόνου τα οποία συνδέονται με τον κύκλο της αιωνιότητας και αποτελούν μέρος του, είμαστε υποχρεωμένοι να αναγνωρίσουμε ότι παρόμοιες προσωρινές εποχές γεννώνται, ζουν και πεθαίνουν όπως ακριβώς οι προσωρινές υπάρξεις του χρόνου γεννώνται, ζουν και πεθαίνουν. Οι περισσότερες ανθρώπινες υπάρξεις πεθαίνουν διότι, έχοντας αποτύχει να φθάσουν το πνευματικό επίπεδο της συγχώνευσής τους με τον Προσαρμοστή, η μεταμόρφωση του θανάτου συνιστά γι’ αυτούς το μόνο τρόπο για να ξεφύγουν από τα δεσμά του χρόνου και τους περιορισμούς της υλικής ύπαρξης, και να μπορέσουν από το σημείο αυτό και μετά να ανακαλύψουν την πνευματική επαφή με την προοδευτική διαδοχή της αιωνιότητας. Έχοντας διασωθεί από τη δοκιμαστική ζωή του χρόνου και της υλικής υπόστασης, γίνεται εφικτό σ` σας να διατηρήσετε την επαφή σας με την αιωνιότητα, ακόμη και ως μέρος της, αιωρούμενοι αιώνια με τους κόσμους του διαστήματος γύρω από τον κύκλο των αιώνιων εποχών.
(365.1) 32:5.5 Οι χρονικοί τομείς μοιάζουν με την αναλαμπή μιας, με γήινη μορφή, προσωπικότητας. Παρουσιάζονται για μία περίοδο και χάνονται από τα ανθρώπινα μάτια, μόνο και μόνο για να παρουσιασθούν ως νέοι δρώντες και σταθεροί παράγοντες στην ανώτερη ζωή της ατέρμονης αιώρησης γύρω από τον αιώνιο κύκλο Δύσκολα μπορεί η αιωνιότητα να θεωρηθεί μονόδρομος, εξ αιτίας της πίστης μας σε ένα απεριόριστο σύμπαν το οποίο κινείται γύρω από έναν απέραντο επιμηκυσμένο κύκλο γύρω από το κέντρο της κατοικίας του Ουράνιου Πατέρα.
(365.2) 32:5.6 Ειλικρινά, η έννοια της αιωνιότητας είναι ακατανόητη για τον πεπερασμένο νου του χρόνου. Απλά δεν μπορείτε να τη συλλάβετε. Ούτε εγώ μπορώ να σχηματίσω απόλυτα σαφή εικόνα, αλλά ακόμη και αν μπορούσα, θα μου ήταν αδύνατο να μεταδώσω τις απόψεις μου στον ανθρώπινο νου. Παρά ταύτα, έκανα το καλύτερο που μπόρεσα για να σας μεταδώσω κάτι από τις απόψεις μας, να σας πω λίγα πράγματα πάνω στο πώς αντιλαμβανόμαστε τις αιώνιες ιδέες. Προσπαθώ να σας βοηθήσω να αποκρυσταλλώστε τις απόψεις σας πάνω στις αξίες αυτές, των οποίων η φύση είναι άπειρη και η σημασία αιώνια.
(365.3) 32:5.7 Υπάρχει ένα σχέδιο στο νου του Θεού το οποίο περιλαμβάνει κάθε πλάσμα ολόκληρου του αχανούς χώρου κυριαρχίας του και το σχέδιο αυτό είναι ο στόχος των αδέσμευτων ευκαιριών, της απεριόριστης προόδου και της αιώνιας ζωής. Και οι άπειροι θησαυροί μιας τέτοιας μοναδικής πορείας είναι δικοί σας, αν προσπαθήσετε!
(365.4) 32:5.8 Ο στόχος της αιωνιότητας περιμένει! Η ευκαιρία να κατακτήσετε το θείο βρίσκεται εμπρός σας! Ο αγώνας για την τελειότητα αρχίζει! Όποιος επιθυμεί μπορεί να λάβει μέρος και η δόξα σίγουρα θα στεφανώσει τις προσπάθειες κάθε θνητού πλάσματος που θα τρέξει στον αγώνα με πίστη και εμπιστοσύνη, εναποθέτοντας κάθε βήμα της πορείας του στην καθοδήγηση του ενοικούντος Προσαρμοστή και στη φώτιση του αγαθού εκείνου πνεύματος του Υιού του Σύμπαντος, που αφειδώς παρεσχέθη σε όλους τους θνητούς.
(365.5) 32:5.9 [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά αποσπασμένο στο Ανώτατο Συμβούλιο του Νέβαδον και επιφορτισμένο με την αποστολή αυτή από τον Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]
(366.1) 33:0.1 Ενώ ο Πατέρας του Σύμπαντος σαφώς κυβερνά την αχανή δημιουργία του, στη διακυβέρνηση ενός τοπικού σύμπαντος λειτουργεί δια του προσώπου του Δημιουργού Υιού. Ο πατέρας δεν λειτουργεί με άλλο τρόπο στις διοικητικές υποθέσεις ενός τοπικού σύμπαντος. Τα θέματα αυτά τα εμπιστεύεται στον Δημιουργό Υιό και το Πνεύμα-Μητέρα του οικείου σύμπαντος καθώς και στα πολυποίκιλα παιδιά τους. Τα σχέδια, οι τακτικές και το κυβερνητικό έργο των τοπικών συμπάντων διαμορφώνονται και εκτελούνται από το συγκεκριμένο Υιό, ο οποίος, σε συμφωνία με το Πνεύμα-συνεργάτη του, αναθέτει την εκτελεστική εξουσία στον Γαβριήλ και το δικαιοδοτικό κύρος στους Πατέρες των Αστερισμών, τους Κυβερνήτες των Συστημάτων και τους Πλανητικούς Πρίγκιπες.
(366.2) 33:1.1 Ο Δημιουργός μας Υιός είναι η προσωποποίηση της 611,121ής αυθεντικής ιδέας της άπειρης ταυτότητας της ταυτόχρονης προέλευσης στον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον είναι ο «μόνος γεννηθείς Υιός» ο οποίος προσωποποιεί αυτή την 611,121ή συμπαντική ιδέα του θείου και του άπειρου. Το αρχηγείο του βρίσκεται στο τρίπτυχο δώμα του φωτός στον Σάλβινγκτον. Και τούτη η κατοικία είναι με τον τρόπο αυτό διατεταγμένη επειδή ο Μιχαήλ έχει δια της εμπειρίας γνωρίσει και τις τρεις φάσεις της εμπειρίας των έλλογων πλασμάτων: την πνευματική, την απολυτοειδή και την υλική. Εξ αιτίας του ονόματός του το οποίο συσχετίζεται με την έβδομη και τελική του επιφοίτηση στην Ουράντια, πολλές φορές αποκαλείται Χριστός Μιχαήλ.
(366.3) 33:1.2 Ο Δημιουργός μας Υιός δεν είναι ο Αιώνιος Υιός, ο εμπειρικός εν Παραδείσω συνεργάτης του Πατέρα του Σύμπαντος και του Απείρου Πνεύματος. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον δεν είναι μέρος της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου. Οπωσδήποτε, όμως, ο Κυρίαρχος Υιός μας διαθέτει στο χώρο κυριαρχίας του όλες τις θείες ιδιότητες και δυνάμεις τις οποίες ο ίδιος ο Αιώνιος Υιός θα εκδήλωνε, αν επρόκειτο να παρουσιασθεί προσωπικά στον Σάλβινγκτον και να λειτουργήσει στον Νέβαδον. Ο Μιχαήλ διαθέτει ακόμη μεγαλύτερες δυνάμεις και εξουσίες, διότι όχι μόνο αποτελεί προσωποποίηση του Αιώνιου Υιού, αλλά διότι επίσης αντιπροσωπεύει απόλυτα και ενσωματώνει ουσιαστικά την προσωπική παρουσία του Πατέρα του Σύμπαντος στο τοπικό αυτό σύμπαν. Αντιπροσωπεύει ακόμη και τον Πατέρα-Υιό. Οι σχέσεις αυτές συνιστούν έναν Δημιουργό υιό, την πλέον ισχυρή, πολύμορφη και σημαίνουσα από όλες τις θείες υπάρξεις που είναι σε θέση να διακυβερνούν άμεσα τα εξελικτικά σύμπαντα και προσωπικά να επικοινωνούν με τις ανώριμες θνητές υπάρξεις.
(366.4) 33:1.3 Ο Δημιουργός μας Υιός ασκεί την ίδια πνευματική ελκτική δύναμη, την ίδια πνευματική βαρύτητα, από το αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος, την οποία θα ασκούσε ο Αιώνιος Υιός του Παραδείσου αν ήταν ο ίδιος παρών στον Σάλβινγκτον και ακόμη περισσότερη. Ο Συμπαντικός αυτός Υιός αποτελεί προσωποποίηση του Πατέρα του Σύμπαντος προς το σύμπαν του Νέβαδον. Οι Δημιουργοί Υιοί είναι κέντρα προσωπικότητας των πνευματικών δυνάμεων του εν Παραδείσω Πατέρα-Υιού. Οι Δημιουργοί Υιοί αποτελούν την οριστική επικέντρωση της δυναμικής προσωπικότητας των εξαιρετικών χωροχρονικών ιδιοτήτων του Θεού του Επτάπτυχου.
(367.1) 33:1.4 Ο Δημιουργός Υιός είναι η υπό μορφή αντιβασιλέα προσωποποίηση του Πατέρα του Σύμπαντος, ο θείος ομοβάθμιος του Αιώνιου Υιού και ο δημιουργικός συνεργάτης του Απείρου Πνεύματος. Για το σύμπαν μας και όλους του τους κατοικημένους κόσμους ο Κυρίαρχος Υιός είναι, από κάθε πρακτική σκοπιά και άποψη, Θεός. Είναι η προσωποποίηση όλων των παραδείσιων Θεοτήτων τις οποίες μπορούν οι εξελισσόμενοι θνητοί εύκολα και να κατανοήσουν. Ο Υιός αυτός και το συνεργικό του Πνεύμα είναι οι δημιουργοί γονείς σας. Για εσάς, ο Μιχαήλ, ο Δημιουργός Υιός, είναι η υπέρτατη προσωπικότητα. Για εσάς, ο Αιώνιος Υιός είναι υπέρ-υπέρτατος – είναι μία άπειρη Θεία προσωπικότητα.
(367.2) 33:1.5 Στο πρόσωπο του Δημιουργού Υιού έχουμε έναν κυβερνήτη και θείο γονέα τόσο ισχυρό, αποτελεσματικό και ελεήμονα, όσο θα ήταν ο Πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός, αν βρίσκονταν παρόντες στον Σάλβινγκτον και ασχολούνταν με τη διαχείριση των θεμάτων του σύμπαντος του Νέβαδον.
(367.3) 33:2.1 Η παρατήρηση των Δημιουργών Υιών αποκαλύπτει ότι ορισμένοι μοιάζουν περισσότερο στον Πατέρα, άλλοι στον υιό, ενώ άλλοι αποτελούν ανάμειξη και των δύο των άπειρων γονέων τους. Ο Δημιουργός μας Υιός σαφέστατα εκδηλώνει γνωρίσματα και χαρακτηριστικά που προσιδιάζουν περισσότερο στον Αιώνιο Υιό.
(367.4) 33:2.2 Ο Μιχαήλ επελέγη να οργανώσει τούτο το τοπικό σύμπαν και από τότε το κυβερνά με τρόπο θαυμάσιο. Η ατομική του δύναμη περιορίζεται από τα προϋπάρχοντα κυκλώματα βαρύτητας που επικεντρώνονται στον Παράδεισο, αλλά και από την παρακράτηση, εκ μέρους των Αρχαίων των Ημερών, της υπερσυμπαντικής κυβέρνησης όλων των τελικών κυβερνητικών αποφάσεων που αφορούν στην απάλειψη της προσωπικότητας. Η προσωπικότητα αποτελεί τη μοναδική επιφοίτηση του Πατέρα, αλλά οι Δημιουργοί Υιοί, με την έγκριση του Αιώνιου Υιού, αρχίζουν το σχεδιασμό καινούργιων πλασμάτων ενώ με τη λειτουργική συνεργασία των εκ του Πνεύματος προερχομένων συνεργατών τους μπορούν να επιχειρήσουν νέους μετασχηματισμούς ενέργειας-ύλης.
(367.5) 33:2.3 Ο Μιχαήλ είναι η προσωποποίηση του εν Παραδείσω Πατέρα-Υιού στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Γι’ αυτό, όταν το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα, ο αντιπρόσωπος στο τοπικό σύμπαν του Απείρου Πνεύματος τέθηκε υπό τις εντολές του Χριστού Μιχαήλ, όταν εκείνος γύρισε από τη τελική του επιφοίτηση στην Ουράντια, ο Κυρίαρχος υιός απέκτησε δικαιοδοσία πάνω «σε όλη τη δύναμη εν ουρανώ και επί της γης.»
(367.6) 33:2.4 Η υποταγή αυτή των Θείων Λειτουργών στους Δημιουργούς Υιούς των τοπικών συμπάντων συνιστά τα προσωπικά αποθέματα των Κυρίαρχων αυτών Υιών σε σχέση με την πεπερασμένα δυνάμενη να εκδηλωθεί θεία υπόσταση του Πατέρα, του Υιού και του Πνεύματος, ενώ οι εμπειρίες των επί των πλασμάτων επιφοιτήσεων των υιών Μιχαήλ, τους καθιστούν ικανούς να παρουσιάσουν την εμπειρική θεία φύση του Υπέρτατου Όντος. Ουδεμία άλλη ύπαρξη στα σύμπαντα έχει προσωπικά εξαντλήσει τη δυναμική της παρούσης πεπερασμένης εμπειρίας και ουδεμία άλλη ύπαρξη στα σύμπαντα διαθέτει τέτοια προσόντα για μοναχική κυριαρχία.
(367.7) 33:2.5 Αν και το αρχηγείο του Μιχαήλ βρίσκεται επίσημα στον Σάλβινγκτον, την πρωτεύουσα του Νέβαδον, εκείνος περνά πολύ από το χρόνο του επισκεπτόμενος τον αστερισμό και το αρχηγείο του συστήματος, ακόμη και μεμονωμένους πλανήτες. Κατά περιόδους ταξιδεύει στον Παράδεισο και συχνά στην Ουβέρσα, όπου συσκέπτεται με τους Αρχαίους των Ημερών. Όταν βρίσκεται μακριά από τον Σάλβινγκτον, τη θέση του παίρνει ο Γαβριήλ, ο οποίος στην περίπτωση αυτή λειτουργεί ως Έφορος του σύμπαντος του Νέβαδον.
(368.1) 33:3.1 Καθώς διαπερνά όλα τα σύμπαντα του χρόνου και του χώρου, το Άπειρο Πνεύμα λειτουργεί από το αρχηγείο του κάθε τοπικού σύμπαντος ως εξειδικευμένη επικέντρωση, ενώ αποκτά όλα τα γνωρίσματα της προσωπικότητας, με τη μέθοδο της δημιουργικής συνεργασίας με τον Δημιουργό Υιό. Όσον αφορά σε ένα τοπικό σύμπαν, η διοικητική εξουσία ενός Δημιουργού Υιού είναι υπέρτατη. Το Άπειρο Πνεύμα, ως Θείος Λειτουργός, είναι απόλυτα συνεργάσιμο αν και τέλεια ισότιμο.
(368.2) 33:3.2 Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα του Σάλβινγκτον, ο συνεργάτης του Μιχαήλ στον έλεγχο και τη διοίκηση του Νέβαδον, ανήκει στην έκτη κατηγορία των Υπέρτατων Πνευμάτων, έχοντας τον αριθμό 611,121 της κατηγορίας αυτής. Εθελοντικά προσφέρθηκε να συνοδεύσει τον Μιχαήλ σε περίπτωση απαλλαγής του από θα καθήκοντά του στον Παράδεισο και από τότε συνεργάζεται μαζί του στη δημιουργία και διακυβέρνηση του σύμπαντός του.
(368.3) 33:3.3 Ο Κυρίαρχος Δημιουργός Υιός είναι ο προσωπικός κυβερνήτης του σύμπαντός του, αλλά σε όλες τις λεπτομέρειες της διακυβέρνησης το Άπειρο Πνεύμα συγκυβερνά με τον Υιό. Ενώ το Πνεύμα αναγνωρίζει πάντα τον Υιό ως κυρίαρχο και κυβερνήτη, ο Υιός πάντα φέρεται στο Πνεύμα με διάθεση συνεργασίας και ισότητας ως προς το κύρος σε όλες τις υποθέσεις του χώρου κυριαρχίας των. Σε ολόκληρο το γεμάτο αγάπη και πλήρωση ζωής έργο του, ο Δημιουργός Υιός υποστηρίζεται πάντα, τέλεια, και λαμβάνει άφθονη βοήθεια από το πάνσοφο και πάντα πιστό Συμπαντικό Πνεύμα καθώς και από ολόκληρη τη διαφοροποιημένη ακολουθία του, την αποτελούμενη από προσωπικότητες αγγελικές. Ένας τέτοιος Θείος Λειτουργός είναι στην πραγματικότητα η μητέρα των πνευμάτων και των πνευματικών προσωπικοτήτων, ο πανταχού παρών και πάνσοφος σύμβουλος του Δημιουργού Υιού, η πιστή και πραγματική εκδήλωση του εν Παραδείσω Απείρου Πνεύματος.
(368.4) 33:3.4 Ο Υιός λειτουργεί ως Πατέρας στο τοπικό του σύμπαν. Το Πνεύμα, όπως μπορούν να καταλάβουν οι θνητοί, παίζει το ρόλο της μητέρας, βοηθώντας πάντοτε τον Υιό, αιώνια αδιαχώριστο από αυτόν στη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Στην περίπτωση επανάστασης, μόνον ο Υιός και οι συνεργαζόμενοι μαζί του Υιοί μπορούν να δράσουν ως ελευθερωτές. Το Πνεύμα ποτέ δεν αναλαμβάνει να κρίνει τη στάση, ή να υπερασπιστεί την εξουσία, αλλά πάντα υποστηρίζει τον Υιό σε οτιδήποτε του ζητηθεί να πράξει προκειμένου να σταθεροποιήσει την κυβέρνηση και να διατηρήσει την εξουσία στους διεφθαρμένους από το πονηρό, ή κυριαρχημένους από την αμαρτία κόσμους. Μόνον ένας Υιός μπορεί να αποκαταστήσει το έργο της από κοινού δημιουργίας των, αλλά δεν μπορεί να ελπίσει ότι τελικά θα επιτύχει χωρίς την ακατάπαυστη συνεργασία του Θείου Λειτουργού και του άπειρου πλήθους των πνευματικών βοηθών του, των θυγατέρων του Θεού, που με τόση αφοσίωση και γενναιότητα αγωνίζονται για την ευημερία των θνητών και το μεγαλείο των θείων γονέων τους.
(368.5) 33:3.5 Μόλις ο Δημιουργός Υιός ολοκληρώσει την έβδομη και τελική του επί των πλασμάτων επιφοίτηση, η αβεβαιότητα της περιοδικής απομόνωσης του Θείου Λειτουργού τερματίζεται και ο βοηθός του Υιού στο σύμπαν σταθεροποιείται για πάντα ασφαλής και ισχυρός. Είναι κατά την ενθρόνιση του Δημιουργού Υιού ως Κυρίαρχου Υιού, στο ιωβηλαίο των ιωβηλαίων, που το Συμπαντικό Πνεύμα, μπροστά στα συγκεντρωμένα πλήθη, κάνει την πρώτη δημόσια και συμπαντική ομολογία υποταγής του στον Υιό, ορκιζόμενο πίστη και υποταγή. Το γεγονός αυτό συνέβη στον Νέβαδον την εποχή της επιστροφής του Μιχαήλ στον Σάλβινγκτον, μετά την επιφοίτησή του στην Ουράντια. Ποτέ πριν το κοσμοϊστορικό αυτό συμβάν δεν είχε το Συμπαντικό Πνεύμα δηλώσει υποταγή στον Συμπαντικό Υιό και μόνο μετά την εκούσια αυτή παράδοση της δύναμης και της εξουσίας στον Συμπαντικό Υιό από το Πνεύμα, κατέστη δυνατή η ειλικρινής δήλωση για τον Υιό, «όλη η δύναμη εν ουρανώ και επί της γης παρεδόθη στα χέρια του.»
(369.1) 33:3.6 Μετά από την ομολογία υποταγής από το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα, ο Μιχαήλ του Νέβαδον με ανωτερότητα ομολόγησε την αιώνια εξάρτησή του από το Πνεύμα-σύντροφό του, καθιστώντας το Πνεύμα συγκυβερνήτη του σύμπαντός του και ζητώντας από όλα τα άλλα πλάσματα να υποσχεθούν πίστη προς το Πνεύμα, όπως είχαν υποσχεθεί στον Υιό: Και τότε εκδόθηκε και δημοσιεύθηκε η τελική «Αναγγελία Ισότητας.» Αν και κυρίαρχος του τοπικού του σύμπαντος, ο Υιός δημοσιοποίησε στους κόσμους το ότι το Πνεύμα είναι ίσο με τον ίδιο σε όλα τα χαρίσματα της προσωπικότητας και τις ιδιότητες του θείου χαρακτήρα. Και τούτο γίνεται το υπερβατικό πρότυπο για την οικογενειακή οργάνωση και τη διακυβέρνηση και των ταπεινότερων ακόμη πλασμάτων των κόσμων του διαστήματος. Τούτο είναι, έμπρακτα και αληθινά, το υψηλό ιδεώδες της οικογένειας και του ανθρώπινου θεσμού του εκούσιου γάμου.
(369.2) 33:3.7 Ο Υιός και το Πνεύμα είναι υπεύθυνοι πλέον για το σύμπαν, περίπου όπως ένας πατέρας και μία μητέρα επιβλέπουν και προστατεύουν την οικογένειά τους, τους γιους και τις θυγατέρες τους. Δεν είναι άτοπο να αναφέρουμε το Συμπαντικό Πνεύμα ως το δημιουργικό σύντροφο του Δημιουργού Υιού και να θεωρήσουμε τα πλάσματα των κόσμων ως γιους και θυγατέρες τους – μία θαυμάσια, μεγαλειώδη οικογένεια, αλλά με άφατες ευθύνες και ατέλειωτη φροντίδα.
(369.3) 33:3.8 Ο Υιός είναι η απαρχή της δημιουργίας ορισμένων από τα παιδιά του σύμπαντος, ενώ το Πνεύμα είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την ύπαρξη πολυάριθμων τάξεων πνευματικών προσωπικοτήτων οι οποίες λειτουργούν και υπηρετούν υπό τις εντολές και οδηγίες αυτού του ίδιου Πνεύματος-Μητέρα. Στη δημιουργία άλλων τύπων συμπαντικών προσωπικοτήτων ο Υιός και το Πνεύμα εργάζονται από κοινού και σε κάθε δημιουργική πράξη δεν γίνεται το παραμικρό χωρίς ο ένας να συμβουλευθεί τον άλλο και να πάρει την έγκρισή του.
(369.4) 33:4.1 Ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας είναι η προσωποποίηση της αρχικής θεώρησης της ταυτότητας και το ιδεώδες της προσωπικότητας, όπως το συνέλαβε ο Δημιουργός Υιός και η εκδήλωση στο τοπικό σύμπαν του Απείρου Πνεύματος. Επιστρέφοντας στους πρώτους καιρούς του τοπικού σύμπαντος, πριν από την ένωση του Δημιουργού Υιού και του Πνεύματος-Μητέρα με τα δεσμά της δημιουργικής συνεργασίας, πίσω στους καιρούς πριν από την αρχή της δημιουργίας της πολύμορφης οικογένειας των γυιών και θυγατέρων τους, η πρώτη από κοινού πράξη της πρώιμης αυτής και απεριόριστης συνεργασίας αυτών των δύο θείων προσώπων είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της ανώτατης πνευματικής προσωπικότητας του Υιού και του Πνεύματος, του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα.
(369.5) 33:4.2 Μόνο μία τέτοια ύπαρξη, γεμάτη σοφία και μεγαλείο δημιουργείται σε κάθε τοπικό σύμπαν. Ο πατέρας του Σύμπαντος και ο Αιώνιος Υιός μπορούν – και πράγματι το πράττουν – να δημιουργήσουν έναν ατέλειωτο αριθμό θείων Υιών, ίσων με τους ίδιους σε θεία ουσία. Οι Υιοί όμως αυτοί, όταν ενωθούν με τις Θυγατέρες του Άπείρου Πνεύματος, μπορούν να δημιουργήσουν μόνον ένα Λαμπερό και Πρωινό Αστέρα σε κάθε σύμπαν, μία ύπαρξη που τους μοιάζει και μοιράζεται τη συνδυασμένη φύση τους, αλλά όχι και το δημιουργικό τους προνόμιο. Ο Γαβριήλ του Σάλβινγκτον μοιάζει με το Συμπαντικό Υιό ως προς τη θεία φύση αν και διαθέτει εξαιρετικά περιορισμένα τα χαρακτηριστικά του Θείου.
(369.6) 33:4.3 Αυτός ο πρωτότοκος των γονιών ενός καινούργιου σύμπαντος είναι προσωπικότητα μοναδική, η οποία διαθέτει πολλές θαυμάσιες καταβολές, μη άμεσα ορατές σε κανένα από τους γεννήτορές τους, μία ύπαρξη πρωτοφανούς πολυμορφίας και αφάνταστης λαμπρότητας. Η ουράνια αυτή προσωπικότητα περικλείει τη θεία βούληση του Υιού συνδυασμένη με τη δημιουργική φαντασία του Πνεύματος. Οι σκέψεις και οι πράξεις του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα για πάντα θα αντιπροσωπεύουν τον Δημιουργό Υιό αλλά και το Δημιουργικό Πνεύμα. Μία τέτοια ύπαρξη είναι επίσης ικανή να κατανοεί απόλυτα και να επικοινωνεί φιλικά τόσο με τα πνευματικά, σεραφικά πλήθη , όσο και με τα υλικά, εξελικτικά, αυτόβουλα πλάσματα.
(370.1) 33:4.4 Ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας δεν είναι δημιουργός, είναι όμως θαυμάσιος διαχειριστής, όντας ο ατομικός διαχειριστικός εκπρόσωπος του Δημιουργού Υιού. Πέραν της δημιουργίας και της εμφύσησης της ζωής, ο Υιός και το Πνεύμα ουδέποτε συσκέπτονται πάνω στα σημαντικά συμπαντικά θέματα χωρίς την παρουσία του Γαβριήλ.
(370.2) 33:4.5 Ο Γαβριήλ του Σάλβινγκτον είναι ο διευθύνων σύμβουλος του σύμπαντος του Νέβαδον και ο διαιτητής όλων των, σχετικών με τη διακυβέρνησή του, διοικητικών εφέσεων. Ο συμπαντικός αυτός διοικητής δημιουργήθηκε έχοντας όλα τα εφόδια που απαιτούνται για το έργο του, αλλά αποκτά εμπειρίες με την ανάπτυξη και την εξέλιξη του της τοπικής μας δημιουργίας.
(370.3) 33:4.6 Ο Γαβριήλ είναι ο προϊστάμενος διεκπεραίωσης των υπερσυμπαντικών εντολών οι οποίες αφορούν στα μη προσωπικά θέματα του τοπικού σύμπαντος. Η εκτέλεση των περισσότερων υποθέσεων που αφορούν σε μαζικές κρίσεις και απονεμητικές, κατά το θέλημα του Θεού, αναστάσεις και κρίνονται από τους Αρχαίους των Ημερών, ανατίθεται στον Γαβριήλ και το επιτελείο του. Ο Γαβριήλ γίνεται, έτσι, ταυτόχρονα διευθύνων σύμβουλος και εκτελεστής των κυβερνητών του τοπικού σύμπαντος, αλλά και του υπερσύμπαντος. Έχει υπό τις εντολές του ένα ικανό σώμα διοικητικών βοηθών που δημιουργήθηκαν για το συγκεκριμένο αυτό έργο, οι οποίοι είναι άγνωστοι στους εξελικτικούς θνητούς. Πλέον αυτών των βοηθών ο Γαβριήλ μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε τάξη ουράνιων υπάρξεων λειτουργεί στον Νέβαδον, ενώ είναι επίσης ο διοικητής του «ουράνιου στρατού,» - του ουράνιου πλήθους.
(370.4) 33:4.7 Ο Γαβριήλ και το επιτελείο του δεν είναι δάσκαλοι, είναι διαχειριστές. Ουδέποτε εγκατέλειψαν το έργο τους, από όσο είναι γνωστό, εκτός από όταν ο Μιχαήλ ενσαρκώθηκε σε κάποια επιφοίτησή του. Όταν λαμβάνει χώρα μία επιφοίτηση, ο Γαβριήλ βρίσκεται πάντα εκεί, ως παραστάτης της βούλησης του ενσαρκωμένου Υιού και με τη συνεργασία των Ενοποιήσεων των Ημερών γίνεται ο πραγματικός διευθυντής των συμπαντικών θεμάτων, κατά τις επόμενες επιφοιτήσεις. Ο Γαβριήλ έχει συνδεθεί στενά με την ιστορία και την ανάπτυξη της Ουράντια από την εποχή της θνητής επιφοίτησης του Μιχαήλ.
(370.5) 33:4.8 Πέραν του να συναντήσουν τον Γαβριήλ στους κόσμους επιφοίτησης καθώς και τις εποχές γενικού – ή ειδικού – αναστάσιμου προσκλητήριου, οι θνητοί σπάνια θα τον συναντήσουν καθώς θα ανέρχονται μέσω του τοπικού σύμπαντος μέχρις ότου εισαχθούν στο διαχειριστικό έργο της τοπικής δημιουργίας. Ως διαχειριστές, οποιασδήποτε τάξης, ή βαθμού, θα τεθείτε υπό τις εντολές του Γαβριήλ.
(370.6) 33:5.1 Το έργο της διοίκησης των Τριαδικής προέλευσης προσωπικοτήτων λήγει με την διακυβέρνηση των υπερσυμπάντων. Τα τοπικά σύμπαντα χαρακτηρίζονται από διπλή εποπτεία, την απαρχή της ιδέας πατέρα-μητέρας. Ο συμπαντικός πατέρας είναι ο Δημιουργός Υιός, η συμπαντική μητέρα είναι ο Θείος Λειτουργός, το Δημιουργικό Πνεύμα του τοπικού σύμπαντος. Κάθε τοπικό σύμπαν, πάντως, έχει την ευλογία της παρουσίας ορισμένων προσωπικοτήτων από το κεντρικό σύμπαν και τον Παράδεισο. Επικεφαλής της εκ του Παραδείσου αυτής ομάδας στον Νέβαδον είναι ο πρεσβευτής της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου – ο Εμμανουήλ του Σάλβινγκτον –η Ενοποίηση των Ημερών η αποσπασμένη στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον. Κατά μία έννοια ο ανώτερος αυτός Τριαδικής προέλευσης Υιός είναι επίσης ο προσωπικός εκπρόσωπος του Πατέρα του Σύμπαντος στην αυλή του Δημιουργού Υιού. Εξ αυτού και το όνομά του, Εμμανουήλ.
(370.7) 33:5.2 Ο Εμμανουήλ του Σάλβινγκτον, ο υπ’ αριθμόν 611,121 της έκτης τάξης των Προσωπικοτήτων της Υπέρτατης Τριάδας είναι ύπαρξη εξαίσιας επιβλητικότητας και τόσο μεγάλης συμπύκνωσης ώστε να αρνείται τη λατρεία και το προσκύνημα όλων των ζώντων πλασμάτων. Διακρίνεται σε ολόκληρο τον Νέβαδον ως η μοναδική ύπαρξη που ποτέ δεν δήλωσε υποταγή στον αδελφό του Μιχαήλ. Λειτουργεί ως σύμβουλος του Κυρίαρχου Υιού, αλλά παρέχει τις συμβουλές του μόνον όταν του ζητηθεί. Κατά την απουσία του Δημιουργού Υιού μπορεί να δράσει ως προϊστάμενος οποιουδήποτε ανώτατου συμπαντικού συμβουλίου, αλλά δεν συμμετέχει κατά τα λοιπά στη διαχείριση του σύμπαντος, εκτός αν του ζητηθεί.
(371.1) 33:5.3 Ο πρεσβευτής αυτός του Παραδείσου στον Νέβαδον δεν υπόκειται στη δικαιοδοσία της κυβέρνησης του τοπικού σύμπαντος. Ούτε έχει επίσημη δικαιοδοσία στις διαχειριστικές υποθέσεις ενός εξελισσόμενου τοπικού σύμπαντος, εκτός της εποπτείας των συνδεδεμένων αδελφών του, των Πιστών των Ημερών, οι οποίοι υπηρετούν στα αρχηγεία των αστερισμών.
(371.2) 33:5.4 Οι Πιστοί των Ημερών, όπως και οι Ενοποιήσεις των Ημερών, δεν παρέχουν συμβουλές, ούτε προσφέρουν βοήθεια στους κυβερνήτες των αστερισμών, εκτός εάν τους ζητηθεί. Οι Παραδείσιοι αυτοί πρεσβευτές των αστερισμών αντιπροσωπεύουν την τελική προσωπική παρουσία των Σταθερών υιών της Αγίας Τριάδας, ο ρόλος των οποίων είναι συμβουλευτικός στα τοπικά σύμπαντα. Οι αστερισμοί έχουν στενότερη σχέση με την υπερσυμπαντική διακυβέρνηση από τα τοπικά σύμπαντα, τα οποία διοικούνται αποκλειστικά από προσωπικότητες που γεννήθηκαν στο συγκεκριμένο τοπικό σύμπαν.
(371.3) 33:6.1 Ο Γαβριήλ είναι ο διευθύνων σύμβουλος και ουσιαστικός διοικητής του Νέβαδον. Η απουσία του Μιχαήλ από τον Σάλβινγκτον κατ’ ουδένα τρόπο επηρεάζει την ομαλή διεξαγωγή των συμπαντικών υποθέσεων. Κατά την απουσία του Μιχαήλ, όπως πρόσφατα στην αποστολή επανασύνδεσης των Κυρίαρχων Υιών του Όρβοντον στον Παράδεισο, ο Γαβριήλ είναι ο έφορος του σύμπαντος. Στις περιπτώσεις αυτές και για όλα τα μείζονα θέματα, ο Γαβριήλ πάντα ζητά τη συμβουλή του Εμμανουήλ του Σάλβινγκτον.
(371.4) 33:6.2 Ο Πατέρας Μελχισεδέκ είναι ο κυριότερος βοηθός του Γαβριήλ. Όταν ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας λείπει από τον Σάλβινγκτον, τις ευθύνες του τις αναλαμβάνει αυτός ο αυθεντικός Υιός Μελχισεδέκ.
(371.5) 33:6.3 Στις διάφορες υποδιοικήσεις του σύμπαντος ανατίθενται ορισμένοι ιδιαίτεροι τομείς ευθύνης. Ενώ, γενικά, η κυβέρνηση ενός συστήματος μεριμνά για την ευημερία των πλανητών του, δίνει μεγαλύτερη προσοχή στη φυσική κατάσταση των ζωντανών του υπάρξεων εκείνων με τα βιολογικά προβλήματα. Αντίστοιχα, οι κυβερνήτες των αστερισμών δίνουν ιδιαίτερη σημασία στις κοινωνικές και κυβερνητικές συνθήκες οι οποίες επικρατούν στους διάφορους πλανήτες και τα συστήματα. Η διακυβέρνηση ενός αστερισμού ασκείται κυρίως επί της ενοποίησης και της σταθεροποίησης. Ακόμη υψηλότερα, οι συμπαντικοί κυβερνήτες ασχολούνται περισσότερο με την πνευματική κατάσταση των κόσμων.
(371.6) 33:6.4 Οι πρεσβευτές ορίζονται με δικαστικό βούλευμα και αντιπροσωπεύουν τα σύμπαντα στα άλλα σύμπαντα. Οι πρόξενοι είναι οι αντιπρόσωποι του ενός αστερισμού προς στον άλλο, καθώς και των αστερισμών προς το αρχηγείο του σύμπαντος. Ορίζονται με νομοθετικό διάταγμα και λειτουργούν μόνο μέσα στα όρια του τοπικού σύμπαντος. Με εκτελεστική απόφαση του Κυριάρχου του Συστήματος ορίζονται παρατηρητές οι οποίοι αντιπροσωπεύουν το συγκεκριμένο σύστημα στα άλλα συστήματα, αλλά και στην πρωτεύουσα του αστερισμού, ενώ επίσης λειτουργούν μόνο μέσα στα όρια του τοπικού σύμπαντος.
(371.7) 33:6.5 Από τον Σάλβινγκτον, οι εκπομπές κατευθύνονται ταυτόχρονα προς τα αρχηγεία του αστερισμού, τα αρχηγεία του συστήματος καθώς και προς τους μεμονωμένους πλανήτες. Όλες οι ανώτερες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων είναι σε θέση να χρησιμοποιούν την υπηρεσία αυτή για να επικοινωνούν με τους διασκορπισμένους σ’ ολόκληρο το σύμπαν συντρόφους τους. Οι συμπαντικές εκπομπές απλώνονται σε όλους τους κατοικημένους κόσμους, ανεξάρτητα από την πνευματική τους κατάσταση. Η πλανητική ενδοεπικοινωνία απαγορεύεται μόνο στους πλανήτες εκείνους που βρίσκονται σε πνευματική καραντίνα.
(372.1) 33:6.6 Οι εκπομπές των αστερισμών γίνονται κατά περιόδους από τα αρχηγεία του αστερισμού από τον προϊστάμενο των Πατέρων του Αστερισμού.
(372.2) 33:6.7 Η χρονολόγηση προσμετράται, υπολογίζεται και ρυθμίζεται από μία ειδική ομάδα υπάρξεων του Σάλβινγκτον. Η τυπική ημέρα του Νέβαδον ισούται με δέκα οκτώ ημέρες και έξι ώρες σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια συν δυόμισι λεπτά. Το έτος του Νέβαδον συνίσταται σε κλάσμα του χρόνου ταλάντωσης του σύμπαντος προς το κύκλωμα της Ουβέρσα και ισούται με εκατό ημέρες τυπικού συμπαντικού χρόνου, περίπου πέντε έτη του χρόνου της Ουράντια.
(372.3) 33:6.8 Η ώρα του Νέβαδον, η οποία μεταδίδεται από τον Σάλβινγκτον, είναι τυπική για όλους τους αστερισμούς και τα συστήματα σ’ αυτό το τοπικό σύμπαν. Κάθε αστερισμός διευθύνει τις υποθέσεις του σύμφωνα με την ώρα του Νέβαδον, αλλά τα συστήματα, ωστόσο, διατηρούν τη δική τους χρονολόγηση, όπως και οι μεμονωμένοι πλανήτες.
(372.4) 33:6.9 Η ημέρα στη Σατάνια, όπως αναγνωρίζεται στην Τζερουζέμ, είναι κατά τι μικρότερη (1 ώρα, 4 λεπτά και 15 δεύτερα) από τρεις ημέρες της Ουράντια. Η ώρα αυτή είναι γενικά γνωστή ως ώρα του Σάλβινγκτον, ή συμπαντική ώρα, καθώς και ώρα της Σατάνια, ή ώρα του συστήματος. Η τυπική ώρα είναι η συμπαντική ώρα.
(372.5) 33:7.1 Το υπέρτατο μέλημα του Κυρίαρχου Υιού Μιχαήλ συνίσταται σε τρία πράγματα: τη δημιουργία, τη συντήρηση και τη λειτουργία. Δεν λαμβάνει προσωπικά μέρος στο δικαστικό έργο του σύμπαντος. Οι Δημιουργοί δεν δικάζουν ποτέ τα πλάσματά τους. Αυτό είναι αποκλειστική λειτουργία υπάρξεων ανώτερης εκπαίδευσης και πραγματικής εμπειρίας ζωής.
(372.6) 33:7.2 Ολόκληρος ο δικαστικός μηχανισμός του Νέβαδον βρίσκεται υπό την εποπτεία του Γαβριήλ. Τα ανώτατα δικαστήρια που βρίσκονται στον Σάλβινγκτον ασχολούνται με συμπαντικά προβλήματα γενικής φύσης καθώς και με τις εφέσεις που προέρχονται από τα δικαστήρια των συστημάτων. Υπάρχουν εβδομήντα κλάδοι τέτοιων συμπαντικών δικαστηρίων οι οποίοι λειτουργούν σε επτά υποδιαιρέσεις με δέκα τομείς η κάθε μία. Σε όλα τα προς κρίση θέματα προεδρεύει ένα διμελές σώμα κατώτερων δικαστών, αποτελούμενο από ένα δικαστή της τάξης των προηγηθέντων στην τελειότητα και ένα ειρηνοδίκη από την τάξη των ανελθόντων πλασμάτων.
(372.7) 33:7.3 Όσον αφορά στη δικαιοδοσία, τα δικαστήρια του τοπικού σύμπαντος περιορίζονται στα εξής θέματα:
(372.8) 33:7.4 1. Η διακυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος ασχολείται με τη δημιουργία, την εξέλιξη, τη διατήρηση και τη λειτουργία. Για το λόγο αυτό απαγορεύεται στους συμπαντικούς δικαστές να ασχολούνται με υποθέσεις όπου εμπεριέχεται το θέμα της αιώνιας ζωής και του θανάτου. Τούτο δεν αναφέρεται στον φυσικό θάνατο, όπως επικρατεί στην Ουράντια, αν, όμως, το ερώτημα για το δικαίωμα της ύπαρξης να συνεχίσει να υφίσταται, και η αιώνια ζωή τεθεί προς κρίση, πρέπει να εκδικαστεί από τα δικαστήρια του Όρβοντον και αν η απόφαση είναι καταδικαστική για τον ενδιαφερόμενο, η ποινή της εξάλειψης εκτελείται μόλις δοθεί η εντολή και μέσω των αντιπροσώπων των κυβερνητών της υπερκυβέρνησης.
(372.9) 33:7.5 2. Η παράβαση, ή η λιποταξία οποιουδήποτε των Υιών του Θεού ενός Τοπικού Σύμπαντος που θέτει σε κίνδυνο την θέση και το κύρος τους ως Υιούς δεν δικάζεται ποτέ από τα δικαστήρια των Υιών. Παρόμοιες υποθέσεις μεταφέρονται αμέσως στα δικαστήρια του υπερσύμπαντος.
(372.10) 33:7.6 3. Το θέμα της μετάβασης οποιουδήποτε συνιστώντος μέρους ενός τοπικού σύμπαντος – όπως π.χ. ενός τοπικού συστήματος – στην αδελφότητα της απόλυτης πνευματικότητας στην τοπική δημιουργία, μετά από μία περίοδο πνευματικής απομόνωσης πρέπει να τύχει της συναίνεσης της ανώτατης σύσκεψης του υπερσύμπαντος.
(373.1) 33:7.7 Σε όλα τα άλλα θέματα τα δικαστήρια του Σάλβινγκτον είναι τελικά και ανώτατα. Δεν υπάρχει έφεση, ούτε διαφυγή από τις αποφάσεις και τα βουλεύματά τους.
(373.2) 33:7.8 Οσοδήποτε άδικα και αν φαίνονται ορισμένες φορές ότι εκδικάζονται οι ανθρώπινες διαφορές στην Ουράντια, στο σύμπαν επικρατεί δικαιοσύνη και θεία ισότητα. Ζείτε σε ένα καλά τακτοποιημένο σύμπαν και αργά ή γρήγορα θα γνωρίσετε τη δικαιοσύνη, ακόμη και το έλεος.
(373.3) 33:8.1 Στον Σάλβινγκτον, το αρχηγείο του Νέβαδον, δεν υπάρχουν πραγματικά νομοθετικά σώματα. Οι αρχηγικοί κόσμοι του σύμπαντος ασχολούνται κυρίως με την επιδίκαση των αποφάσεων. Οι νομοθετικές επιτροπές του τοπικού σύμπαντος βρίσκονται στα αρχηγεία των εκατό αστερισμών. Τα συστήματα ασχολούνται κυρίως με το εκτελεστικό και το διαχειριστικό έργο των τοπικών δημιουργιών. Οι Κυρίαρχοι των Συστημάτων και οι συνεργάτες τους επιβάλλουν τις νομοθετικές αποφάσεις των κυβερνητών των αστερισμών και εκτελούν τις δικαστικές αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων του σύμπαντος.
(373.4) 33:8.2 Ενώ η πραγματική νομοθεσία δεν θεσμοθετείται στα αρχηγεία των συμπάντων, στον Σάλβινγκτον λειτουργεί μία ποικιλία συμβουλευτικών και ερευνητικών επιτροπών, η σύσταση και διεύθυνση των οποίων εξαρτάται από το αντικείμενο και το σκοπό τους. Ορισμένες είναι μόνιμες, άλλες διαλύονται μόλις επιτελέσουν το σκοπό τους.
(373.5) 33:8.3 Το Ανώτατο συμβούλιο του τοπικού σύμπαντος αποτελείται από τρία μέλη από κάθε σύστημα και επτά αντιπροσώπους από κάθε αστερισμό. Τα ευρισκόμενα σε απομόνωση συστήματα δεν αντιπροσωπεύονται στην επιτροπή αυτή, αλλά τους επιτρέπεται να στέλνουν παρατηρητές οι παρακολουθούν και μελετούν όλες τις συσκέψεις του.
(373.6) 33:8.4 Τα εκατό συμβούλια της ανώτατης επικύρωσης βρίσκονται επίσης στον Σάλβινγκτον. Οι πρόεδροι των συμβουλίων αυτών αποτελούν το άμεσα λειτουργούν υπουργικό συμβούλιο του Γαβριήλ.
(373.7) 33:8.5 Όλα τα πορίσματα των ανώτατων συμπαντικών συμβουλευτικών επιτροπών παραπέμπονται είτε στα δικαστικά σώματα του Σάλβινγκτον, είτε στις νομοθετικές επιτροπές των αστερισμών. Τα ανώτατα αυτά συμβούλια δεν έχουν την εξουσία, ή τη δύναμη να επιβάλλουν τις εισηγήσεις τους. Αν η εισήγησή τους στηρίζεται στους βασικούς συμπαντικούς νόμους, τότε τα δικαστήρια του Νέβαδον εκδίδουν κανόνες εκτέλεσης. Αν όμως οι εισηγήσεις τους έχουν να κάνουν με τοπικά, ή επείγοντα θέματα, πρέπει να διαβιβαστούν στις νομοθετικές επιτροπές του αστερισμού για θεσμοθέτηση κατόπιν συζήτησης και στη συνέχεια στις αρχές του συστήματος για εκτέλεση. Οι ανώτατες αυτές επιτροπές είναι, στην πραγματικότητα, τα συμπαντικά υπερνομοθετικά σώματα, αλλά λειτουργούν χωρίς την εξουσία θεσμοθέτησης και χωρίς τη δυνατότητα εκτέλεσης.
(373.8) 33:8.6 Ενώ μιλούμε για τη συμπαντική διακυβέρνηση με όρους όπως «δικαστήρια» και «επιτροπές», πρέπει να γίνει σαφές ότι οι πνευματικές αυτές διεργασίες είναι πολύ διαφορετικές από τις περισσότερο πρωτόγονες και υλικές δραστηριότητες της Ουράντια για τις οποίες χρησιμοποιούνται οι ίδιοι όροι.
(373.9) 33:8.7 [Παρουσιάσθηκε από τον Προϊστάμενο των Αρχαγγέλων του Νέβαδον.]
(374.1) 34:0.1 Όταν ο Δημιουργός Υιός προσωποποιείται από τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό, τότε το Άπειρο Πνεύμα εξατομικεύει μία νέα και μοναδική εκπροσώπηση του εαυτού του για να συνοδεύσει το Δημιουργό αυτό Υιό στους κόσμους του διαστήματος, να γίνει σύντροφός του, αρχικά, στη φυσική οργάνωση και αργότερα στη δημιουργία και λειτουργία των πλασμάτων του καινοφανούς σύμπαντος.
(374.2) 34:0.2 Ένα Δημιουργικό Πνεύμα αντιδρά στη φυσική αλλά και στην πνευματική πραγματικότητα. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Δημιουργό Υιό. Και έτσι συντονίζονται και συνεργάζονται στη διακυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος του χρόνου και του διαστήματος.
(374.3) 34:0.3 Τα Πνεύματα αυτά Θυγατέρες είναι της ίδιας ουσίας με το Άπειρο Πνεύμα, αλλά δεν μπορούν να λειτουργήσουν στη διαδικασία της φυσικής δημιουργίας και της πνευματικής λειτουργίας ταυτόχρονα. Στη φυσική δημιουργία ο Συμπαντικός Υιός παρέχει το πρότυπο ενώ το Συμπαντικό Πνεύμα αρχίζει την υλοποίηση των φυσικών οντοτήτων. Ο Υιός λειτουργεί στο δυναμικό σχεδιασμό, ενώ το Πνεύμα μετασχηματίζει τις ενεργειακές αυτές δημιουργίες σε φυσικές υποστάσεις. Αν και είναι κάπως δύσκολο να απεικονίσουμε την πρώιμη αυτή συμπαντική παρουσία του Απείρου Πνεύματος ως πρόσωπο, όπως και να είναι, το Πνεύμα βοηθός είναι για τον Δημιουργό Υιό προσωπικό και λειτουργεί πάντα ως ξεχωριστό άτομο.
(374.4) 34:1.1 Μετά την ολοκλήρωση της φυσικής οργάνωσης ενός αστρικού και πλανητικού συμπλέγματος και την παγίωση των ενεργειακών κυκλωμάτων από τα υπερσυμπαντικό κέντρα δύναμης, συνακόλουθη με το προκαταρκτικό αυτό έργο της δημιουργίας από τις δυνάμεις του Απείρου Πνεύματος, οι οποίες λειτουργούν μέσω, και υπό την καθοδήγηση της δημιουργικής εστίασης του τοπικού του σύμπαντος, γίνεται η αναγγελία του Υιού Μιχαήλ ότι πρόκειται να δημιουργηθεί ζωή στο πρόσφατα οργανωθέν σύμπαν. Μόλις αναγνωρισθεί από τον Παράδεισο η δήλωση αυτή της πρόθεσης, δημιουργείται μία θετική αντίδραση αποδοχής από την εν Παραδείσω Τριάδα, η οποία ακολουθείται από την εξαφάνιση στην πνευματική λάμψη των Θεοτήτων του Κυρίαρχου Πνεύματος στο σύμπαν του οποίου οργανώνεται η καινούργια αυτή δημιουργία. Εν τω μεταξύ, τα άλλα Κυρίαρχα Πνεύματα έλκονται προς το κεντρικό κατάλυμα των Παραδείσιων Θεοτήτων και στη συνέχεια, όταν το περιβεβλημένο το Θείο Κυρίαρχο Πνεύμα αναδύεται για να αναγνωρίσει τους συντρόφους του, συμβαίνει αυτό που είναι γνωστό ως «πρωταρχική έκρηξη.» Πρόκειται για μια τρομακτική πνευματική αστραπή, ένα φαινόμενο που φαίνεται ολοκάθαρα μέχρι τα αρχηγεία του συγκεκριμένου υπερσύμπαντος. Και, ταυτόχρονα με την ελάχιστα κατανοητή αυτή εκδήλωση της Τριάδας, λαμβάνει χώρα μία καταπληκτική αλλαγή στη φύση της παρουσίας του δημιουργικού πνεύματος αλλά και τη δύναμη του Απείρου Πνεύματος, η οποία ενοικεί στο συγκεκριμένο τοπικό σύμπαν. Ανταποκρινόμενη στα παραδείσια αυτά φαινόμενα, προσωποποιείται άμεσα, στην ίδια την παρουσία του Δημιουργού Υιού, μία καινούργια ατομική αντιπροσώπευση του Απείρου Πνεύματος. Τούτος είναι ο Θείος Λειτουργός. Το προσωποποιημένο Δημιουργικό Πνεύμα-βοηθός του Δημιουργού Υιού έχει γίνει ο προσωπικός δημιουργικός συνεργάτης του, το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος.
(375.1) 34:1.2 Από, και μέσω του καινούργιου αυτού προσωπικού διαχωρισμού του Συνδεδεμένου Δρώντος προχωρούν τα παγιωμένα ρεύματα και τα θεσπισμένα κυκλώματα της δύναμης του πνεύματος και της πνευματικής επίδρασης, της οποίας προορισμός είναι να διαπεράσει όλους τους κόσμους και τις υπάρξεις αυτού του τοπικού σύμπαντος. Στην πραγματικότητα, αυτή η καινούργια και προσωπική παρουσία δεν είναι παρά ένας μετασχηματισμός του προϋπάρχοντος και λιγότερο προσωπικού συνεργάτη του Υιού στο πρώιμο έργο του της φυσικής οργάνωσης του σύμπαντος.
(375.2) 34:1.3 Τούτη είναι η αφήγηση, με λίγα λόγια, ενός τρομακτικού δράματος η οποία όμως αντιπροσωπεύει όλα όσα μπορούν να ειπωθούν σχετικά μ’ αυτές τις κοσμοϊστορικές διεργασίες. Είναι ακαριαίες, ανεξιχνίαστες και ακατανόητες. Το μυστικό της τεχνικής και της διαδικασίας που ακολουθείται βρίσκεται μέσα στην Αγία τριάδα του Παραδείσου. Για ένα μόνο πράγμα είμαστε βέβαιοι: Η παρουσία του Πνεύματος στο τοπικό σύμπαν την εποχή της αμιγώς φυσικής δημιουργίας, ή της οργάνωσης ήταν ατελώς διαφοροποιημένη από το πνεύμα του εν Παραδείσω Απείρου Πνεύματος. Διότι, μετά την επανεμφάνιση του εποπτεύοντος Κυρίαρχου Πνεύματος από τη μυστική αγκάλη των Θεών αλλά και μετά την αστραπή της πνευματικής ενέργειας, η εκδήλωση του Απείρου Πνεύματος στο τοπικό σύμπαν αλλάζει αιφνίδια και απόλυτα και παίρνει τα ατομικά χαρακτηριστικά του Κυρίαρχου Πνεύματος εκείνου, το οποίο είχε τη μετασχηματίζουσα σχέση με το Άπειρο Πνεύμα. Το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος αποκτά, με τον τρόπο αυτό, προσωπική φύση, με μία ελαφρά χροιά της φύσης του Κυρίαρχου Πνεύματος του υπερσύμπαντος με αστρονομική δικαιοδοσία.
(375.3) 34:1.4 Η εξατομικευμένη αυτή παρουσία του Απείρου Πνεύματος, το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος είναι στη Σατάνια γνωστή ως Θείος Λειτουργός. Με κάθε πρακτική πρόθεση και πνευματικό σκοπό η εκδήλωση αυτή του Θείου αποτελεί ένα θείο άτομο, ένα πνευματικό πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που αναγνωρίζεται και τιμάται από τον Δημιουργό Υιό. Είναι μέσω αυτού του εντοπισμού και της εξατομίκευσης της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου στο τοπικό μας σύμπαν, που το Πνεύμα μπόρεσε στη συνέχεια τόσο απόλυτα να υποταχθεί στο Δημιουργό Υιό, και έχει ειπωθεί, πράγματι, για τον Υιό αυτό, «Όλη η δύναμη η εν ουρανώ και επί της γης έχει εναποτεθεί σ’ αυτόν.»
(375.4) 34:2.1 Έχοντας υποστεί αξιοσημείωτη ατομική μεταμόρφωση την εποχή της δημιουργίας της ζωής, ο Θείος Λειτουργός λειτουργεί εφεξής ως άτομο και συνεργάζεται με πολύ προσωπικό τρόπο με το Δημιουργό Υιό στον σχεδιασμό και τη διεύθυνση των εκτεταμένων θεμάτων του τοπικού τους σύμπαντος. Σε πολλούς συμπαντικούς τύπους υπάρξεων ακόμη και αυτή η εκπροσώπηση του Απείρου Πνεύματος μπορεί να μην φαίνεται απόλυτα προσωπική κατά την εποχή που προηγείται της τελικής επιφοίτησης του Μιχαήλ. Έπειτα, όμως, από την ανέλιξη του Δημιουργού Υιού στο ανώτατο κύρος ενός Κυρίαρχου Υιού, τα προσωπικά χαρακτηριστικά του Δημιουργικού Πνεύματος-Μητέρα διογκώνονται τόσο πολύ, ώστε να αναγνωρίζεται πλέον προσωπικά από όλους όσους έρχονται σε επαφή μαζί του.
(375.5) 34:2.2 Από την πρώτη του συνεργασία με τον Δημιουργό Υιό, το Συμπαντικό Πνεύμα διαθέτει όλες τις ικανότητες φυσικού ελέγχου του Απείρου Πνεύματος, περιλαμβανομένου του πλήρους δώρου της αντιβαρύτητας. Με την κατάκτηση της προσωπικής του υπόστασης, το Συμπαντικό Πνεύμα ασκεί τόσο πλήρη και ολοκληρωμένο έλεγχο της πνευματικής βαρύτητας στο τοπικό σύμπαν, όσο θα ασκούσε το Άπειρο Πνεύμα αν ήταν παρόν.
(375.6) 34:2.3 Σε κάθε τοπικό σύμπαν ο Θείος Λειτουργός ενεργεί ανάλογα με τη φύση και τα εγγενή χαρακτηριστικά του Απείρου Πνεύματος, όπως αυτά ενσωματώνονται σε ένα από τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα του Παραδείσου. Ενώ υπάρχει μία βασική ομοιομορφία στο χαρακτήρα όλων των Συμπαντικών Πνευμάτων, υπάρχει επίσης ποικιλία στη λειτουργία τους, η οποία καθορίζεται από την προέλευσή τους μέσω ενός εκ των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων. Η διαφορά αυτή στην καταγωγή εξηγεί τις διαφορετικές τεχνικές στη λειτουργία των Πνευμάτων-Μητέρων των τοπικών συμπάντων, στα διάφορα υπερσύμπαντα. Σε όλες όμως τις βασικές πνευματικές τους ιδιότητες, τα Πνεύματα αυτά είναι ταυτόσημα, ισότιμα πνευματικά και απόλυτα θεία, ανεξάρτητα από τις υπερσυμπαντικές διαφοροποιήσεις.
(376.1) 34:2.4 Το Δημιουργικό Πνεύμα είναι συνυπεύθυνο με τον Δημιουργό Υιό για τη δημιουργία των πλασμάτων των κόσμων και ο Υιός δεν αποτυγχάνει ποτέ στις προσπάθειες που καταβάλλει για να στηρίξει και να συντηρήσει τις δημιουργίες αυτές. Η ζωή συνεχίζεται και συντηρείται δια της ενέργειας του Δημιουργικού Πνεύματος. «Βλασταίνει το Πνεύμα σου και δημιουργούνται. Ανανεώνεις το πρόσωπο της γης.»
(376.2) 34:2.5 Στη δημιουργία ενός σύμπαντος έλλογων πλασμάτων το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα ενεργεί αρχικά στη σφαίρα της συμπαντικής τελειότητας, συνεργαζόμενο με τον Υιό στην παραγωγή του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα. Στη συνέχεια, ο απόγονος του Πνεύματος ολοένα και περισσότερο προσεγγίζει την τάξη των δημιουργημένων πλασμάτων σους πλανήτες, ακόμα και όταν οι Υιοί σταδιακά κατέρχονται από την τάξη των Μελχισεδέκ στην τάξη των Υλικών Υιών, οι οποίοι έρχονται σε πραγματική επαφή με τους θνητούς των κόσμων. Στη μετέπειτα εξέλιξη των θνητών πλασμάτων, οι Υιοί Φορείς της Ζωής παρέχουν το φυσικό σώμα, που φτιάχτηκε από τα υπάρχουσες οργανωμένες ύλες του πλανήτη, ενώ το Συμπαντικό Πνεύμα συνεισφέρει με την «ανάσα της ζωής.»
(376.3) 34:2.6 Ενώ ο έβδομος τομέας του μεγάλου σύμπαντος μπορεί, από πολλές απόψεις, να εξελίσσεται αργά, οι προσεκτικοί σπουδαστές των θεμάτων μας περιμένουν ανυπόμονα την εξέλιξη μιας εξαιρετικής, καλά σταθεροποιημένης δημιουργίας τους καιρούς που θα έλθουν. Προβλέπουμε ότι θα υπάρξει αυτή η υψηλού βαθμού συμμετρία στον Όρβοντον, επειδή το προϊστάμενο στο υπερσύμπαν αυτό Πνεύμα είναι ο αρχηγός των Κυρίαρχων Πνευμάτων εν ουρανώ, ο οποίος είναι πνευματική διάνοια που ενσωματώνει την ισορροπημένη συνένωση και τον τέλειο συντονισμό των καταβολών και του χαρακτήρα και των τριών προσώπων του αιώνιου Θείου. Σε σύγκριση με άλλους τομείς είμαστε αργοί και οπισθοδρομικοί, αλλά μας περιμένει, αναμφίβολα, μία υπερβατική ανάπτυξη και μία χωρίς προηγούμενο επίτευξη, κάποτε, στους αιώνιους καιρούς του μέλλοντος.
(376.4) 34:3.1 Ούτε ο Αιώνιος Υιός, ούτε το Άπειρο Πνεύμα περιορίζονται από το χρόνο, ή το χώρο, ούτε προσαρμόζονται σ’ αυτόν, οι περισσότεροι ωστόσο από τους απογόνους τους περιορίζονται.
(376.5) 34:3.2 Το Άπειρο Πνεύμα διαπερνά το σύνολο του διαστήματος και ενοικεί τους κύκλους της αιωνιότητας. Επιπλέον, στις προσωπικές επαφές τους με τα παιδιά του χρόνου, οι προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος πρέπει συχνά να λαμβάνουν υπ’ όψη τους στοιχεία τα οποία αφορούν στο χρόνο, αν και όχι τόσο στο διάστημα (χώρο). Πολλές διανοητικές διεργασίες αγνοούν το διάστημα αλλά επηρεάζονται από το χρόνο κατά το συντονισμό των διαφορετικών επιπέδων της συμπαντικής πραγματικότητας. Ένας Μοναχικός Αγγελιαφόρος παραμένει σχεδόν ανεπηρέαστος από το διάστημα, ενώ απαιτείται πραγματικός χρόνος για να ταξιδέψει από το ένα μέρος στο άλλο. Και υπάρχουν και άλλες παρόμοιες οντότητες άγνωστες σ’ εσάς.
(376.6) 34:3.3 Όσον αφορά στα ατομικά του πλεονεκτήματα, ένα Δημιουργικό Πνεύμα είναι ολοκληρωτικά και απόλυτα ανεξάρτητο από το χώρο, αλλά όχι από το χρόνο. Δεν υπάρχει εξειδικευμένη ατομική παρουσία ενός τέτοιου Συμπαντικού Πνεύματος στα αρχηγεία των αστερισμών, ή των συστημάτων. Είναι ισότιμο και, με τον ίδιο βαθμό διάχυσης, παρόν σ’ ολόκληρη την έκταση του τοπικού του σύμπαντος και είναι, για το λόγο αυτό, στον ίδιο βαθμό κυριολεκτικά παρόν σε κάθε κόσμο.
(376.7) 34:3.4 Μόνο σε σχέση με το στοιχείο του χρόνου μπορεί ένα Δημιουργικό Πνεύμα να περιορισθεί στις λειτουργίες μέσα στο σύμπαν του. Ένας Δημιουργός Υιός δρα ακαριαία σ’ όλη την έκταση του σύμπαντός του, ενώ ένα Δημιουργικό Πνεύμα πρέπει να υπολογίζει το χρόνο στη διεξαγωγή των συμπαντικών διανοητικών διεργασιών, εκτός του γεγονότος ότι συνειδητά και προγραμματισμένα επωφελείται από τα ατομικά προνόμια του Συμπαντικού Υιού. Κατά την αμιγώς πνευματική λειτουργία, αλλά και κατά τη συνεργασία του με τη μυστηριώδη λειτουργία της συμπαντικής ανακλαστικότητας, το Δημιουργικό Πνεύμα λειτουργεί επίσης ανεξάρτητα από το χρόνο.
(377.1) 34:3.5 Αν και το κύκλωμα πνευματικής βαρύτητας του Αιώνιου Υιού λειτουργεί ανεξάρτητα από το χρόνο αλλά και το διάστημα, όλες οι λειτουργίες των Δημιουργών Υιών δεν εξαιρούνται από τους περιορισμούς του διαστήματος. Αν οι διεργασίες των εξελικτικών κόσμων εξαιρεθούν, αυτοί οι Υιοί Μιχαήλ φαίνονται ότι μπορούν να λειτουργούν σχετικά ανεξάρτητα από το χρόνο. Ένας Δημιουργός Υιός δεν παρεμποδίζεται από το χρόνο, αλλά διέπεται από τους περιορισμούς του χώρου. Δεν μπορεί να βρίσκεται ο ίδιος ταυτόχρονα σε δύο μέρη. Ο Μιχαήλ του Νέβαδον λειτουργεί ανεπηρέαστος από το χρόνο στα όρια του σύμπαντός του και δι’ ανακλάσεως στο υπερσύμπαν. Επικοινωνεί με τον Αιώνιο Υιό κατ’ ευθείαν, ανεξάρτητα από το χρόνο.
(377.2) 34:3.6 Ο Θείος Λειτουργός είναι ο γεμάτος κατανόηση βοηθός του Δημιουργού Υιού, ο οποίος τον καθιστά ικανό να αντιπαρέρχεται και να αποκαθιστά τους εγγενείς περιορισμούς του σχετικά με το χώρο, αφού, όταν αυτοί οι δύο λειτουργούν διαχειριστικά από κοινού είναι, πρακτικά, ανεξάρτητοι από το χρόνο και το χώρο, μέσα στα όρια της τοπικής δημιουργίας. Για το λόγο αυτό, όπως παρατηρείται στην πράξη, σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ο Δημιουργός υιός και το Δημιουργικό Πνεύμα λειτουργούν συνήθως ανεξάρτητα από χρόνο και χώρο, αφού ο ένας δεν επηρεάζεται από το χρόνο και ο άλλος είναι ελεύθερος από τα δεσμά του χώρου.
(377.3) 34:3.7 Μόνο οι απόλυτες υπάρξεις είναι ανεξάρτητες από το χώρο και το χρόνο υπό την απόλυτη έννοια. Η πλειονότητα των κατώτερων προσωπικοτήτων τόσο του Αιώνιου Υιού όσο και του Απείρου Πνεύματος υπόκεινται στους περιορισμούς του χώρου και του χρόνου.
(377.4) 34:3.8 Όταν ένα Δημιουργικό Πνεύμα αποκτήσει «συνείδηση του χώρου», ετοιμάζεται να αναγνωρίσει ένα περιγεγραμμένο «χώρο κυριαρχίας» ως δικό του, ως το χώρο που θα λειτουργεί ανεξάρτητα από το διάστημα, σε αντιδιαστολή με κάθε άλλο χώρο (διάστημα), από το οποίο θα περιοριζόταν. Ένα Πνεύμα είναι ελεύθερο να επιλέξει και να ενεργήσει μόνο στο χώρο της συνείδησής του.
(377.5) 34:4.1 Υπάρχουν τρία ευδιάκριτα πνευματικά κυκλώματα στο τοπικό σύμπαν του Νέβαδον:
(377.6) 34:4.2 1. Το πνεύμα επιφοίτησης του Δημιουργού Υιού, ο Παρηγορητής, το Πνεύμα της Αλήθειας
(377.7) 34:4.3 2. Το πνευματικό κύκλωμα του Θείου Λειτουργού, το Άγιο Πνεύμα
(377.8) 34:4.4 3. Το κύκλωμα διανοητικής λειτουργίας στο οποίο περιλαμβάνονται οι κατά το μάλλον, ή ήττον ενοποιημένες δραστηριότητες, αλλά διαφορετικές λειτουργίες των επτά υπασπιστών διανοιών-πνευμάτων.
(377.9) 34:4.5 Οι Δημιουργοί Υιοί διαθέτουν ένα πνεύμα συμπαντικής παρουσίας κατά πολλούς τρόπους ανάλογο με εκείνο των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων του Παραδείσου. Τούτο είναι το Πνεύμα της Αλήθειας το οποίο εκχύνεται σ’ ένα κόσμο από ένα επιφοιτούντα Υιό, αφού αυτός λάβει το πνευματικό δικαίωμα (να το πράξει) στο συγκεκριμένο κόσμο. Αυτός ο επιφοιτών Παρηγορητής είναι η πνευματική δύναμη η οποία έλκει πάντα όλους όσους αναζητούν την αλήθεια προς Αυτόν, που είναι η προσωποποίηση της αλήθειας στο τοπικό σύμπαν. Το πνεύμα αυτό είναι ένα χάρισμα που ενυπάρχει στον Δημιουργό Υιό, που εκπορεύεται από τη θεία του φύση, όπως ακριβώς τα σημαντικότερα κυκλώματα του κυρίαρχου σύμπαντος εκπορεύονται από την παρουσία των προσωπικοτήτων των Θεών του Παραδείσου.
(377.10) 34:4.6 Ο Δημιουργός Υιός μπορεί να έρχεται και να φεύγει. Η προσωπική του παρουσία μπορεί να υπάρχει στο τοπικό σύμπαν, ή οπουδήποτε αλλού. Παρ’ όλ’ αυτά, το Πνεύμα της Αλήθειας λειτουργεί ανενόχλητο, αφού η θεία αυτή παρουσία, ενώ εκπορεύεται από την προσωπικότητα του Δημιουργού Υιού, είναι λειτουργικά επικεντρωμένη στο πρόσωπο του Θείου Λειτουργού.
(378.1) 34:4.7 Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα, πάντως, δεν εγκαταλείπει ποτέ τον αρχηγικό κόσμο του τοπικού σύμπαντος. Το πνεύμα του Δημιουργού Υιού μπορεί και πραγματικά λειτουργεί ανεξαρτήτως της προσωπικής παρουσίας του Υιού, αλλά όχι ανεξαρτήτως του πνεύματός του. Το Άγιο Πνεύμα του Θείου Λειτουργού δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει αν η φυσική του παρουσία απομακρυνόταν από τον Σάλβινγκτον. Η πνευματική του παρουσία φαίνεται να σταθεροποιείται στον αρχηγικό κόσμο του σύμπαντος και τούτο ακριβώς είναι το γεγονός που καθιστά το πνεύμα του Δημιουργού ικανό να λειτουργεί ανεξαρτήτως της φυσικής παρουσίας του Υιού. Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ενεργεί ως συμπαντική εστία και κέντρο του Πνεύματος της Αλήθειας καθώς επίσης και της προσωπικής του επίδρασης, του Αγίου Πνεύματος.
(378.2) 34:4.8 Ο Δημιουργός Πατέρας-Υιός και το Δημιουργικό Πνεύμα-Μητέρα συνεισφέρουν με διάφορους τρόπους στα διανοητικά χαρίσματα των παιδιών του τοπικού τους σύμπαντος. Το Δημιουργικό Πνεύμα, πάντως δεν πληροί τη διάνοια μέχρις ότου του δοθούν ατομικά προνόμια.
(378.3) 34:4.9 Οι υπερεξελικτικές τάξεις προσωπικοτήτων σ’ ένα τοπικό σύμπαν διαθέτουν το υπερσυμπαντικά πρότυπο διάνοιας τοπικού συμπαντικού τύπου. Οι ανθρώπινες και υπανθρώπινες τάξεις εξελικτικής ζωής διαθέτουν υπασπιστικού τύπου πνεύμα διανοητικής λειτουργίας.
(378.4) 34:4.10 Οι επτά υπασπιστές διάνοιες-πνεύματα αποτελούν δημιουργία του Θείου Λειτουργού ενός τοπικού σύμπαντος. Αυτές οι διάνοιες-πνεύματα μοιάζουν στο χαρακτήρα αλλά διαφέρουν στη δύναμη ενώ όλες μετέχουν με τον ίδιο τρόπο στη φύση του Συμπαντικού Πνεύματος, αν και μετά βίας μπορούν να θεωρηθούν προσωπικότητες μακριά από τη Μητέρα-Δημιουργό τους. Στους επτά υπασπιστές έχουν δοθεί τα ακόλουθα ονόματα: το πνεύμα της σοφίας, το πνεύμα της λατρείας, το πνεύμα της συμβουλής, το πνεύμα της γνώσης, το πνεύμα του θάρρους, το πνεύμα της κατανόησης, το πνεύμα της διαισθητικότητας - της γρήγορης αντίληψης.
(378.5) 34:4.11 Υπάρχουν τα «επτά πνεύματα του Θεού,» «σαν λάμπες που καίνε μπροστά στο θρόνο,» που ο προφήτης οραματίσθηκε. Δεν είδε, όμως, τις θέσεις των είκοσι τεσσάρων φρουρών γύρω από τους επτά αυτούς υπασπιστές διάνοιες-πνεύματα. Η καταγραφή αυτή αντιπροσωπεύει τη σύγχυση μεταξύ δύο παρουσιάσεων, μιας αναφερόμενης στο αρχηγείο του σύμπαντος και μιας αναφερόμενης στην πρωτεύουσα του συστήματος. Οι θέσεις των είκοσι τεσσάρων αρχαιότερων βρίσκονται στην Τζερουζέμ, το αρχηγείο του τοπικού σας σύμπαντος των κατοικημένων κόσμων.
(378.6) 34:4.12 Ήταν όμως για τον Σάλβινγκτον που έγραψε ο Ιωάννης: «Κι’ από το θρόνο βγαίναν αστραπές και κεραυνοί και φωνές» - οι εκπομπές του σύμπαντος προς τα τοπικά συστήματα. Ο προφήτης οραματίσθηκε επίσης τα πλάσματα κατευθυντήριου ελέγχου του τοπικού σύμπαντος, τις ζώσες πυξίδες του αρχηγικού κόσμου. Ο κατευθυντήριος αυτός έλεγχος διατηρείται στον Νέβαδον από τα τέσσερα πλάσματα ελέγχου του Σάλβινγκτον, που λειτουργούν επί των συμπαντικών ρευμάτων και έξυπνα βοηθούνται από την αρχικά λειτουργούσα διάνοια-πνεύμα, τον υπασπιστή διαισθητικότητας, το πνεύμα της «γρήγορης αντίληψης». Η περιγραφή όμως των τεσσάρων αυτών πλασμάτων – των αποκαλουμένων κτηνών – έχει θλιβερά κηλιδωθεί. Είναι απαράμιλλης ομορφιάς και εξαίσιας μορφής.
(378.7) 34:4.13 Οι τέσσερις ακμές της πυξίδας είναι συμπαντικές και εγγενείς στη ζωή του Νέβαδον. Όλα τα ζώντα πλάσματα διαθέτουν σώματα ευαίσθητα που αντιδρούν στα κατευθυντήρια αυτά ρεύματα. Τα πλάσματα αυτά της δημιουργίας1 [1] αναπαράγονται σε αντίγραφα προς τα κάτω στο σύμπαν, προς τους μεμονωμένους πλανήτες και, ενωμένα με τις μαγνητικές δυνάμεις των κόσμων, ενεργοποιούν τα πλήθη των μικροσκοπικών σωμάτων στον ζωικό οργανισμό, με τρόπο που τα κατευθυντήρια αυτά κύτταρα δείχνουν πάντα βορρά και νότο. Έτσι σταθεροποιείται για πάντα η έννοια του προσανατολισμού στις ζώσες υπάρξεις. Η έννοια αυτή δεν είναι απαραίτητα συνειδητό απόκτημα της ανθρωπότητας. Τα συγκεκριμένα σωματίδια παρατηρήθηκαν για πρώτη φορά στην Ουράντια την εποχή αυτής της αφήγησης.
(379.1) 34:5.1 Ο Θείος Λειτουγός συνεργάζεται με τον Δημιουργό Υιό στη δόμηση της ζωής και τη δημιουργία καινούργιων τάξεων υπάρξεων μέχρι τη στιγμή της έβδομης επιφοίτησής του ενώ κατόπιν, μετά την ανέλιξή του στην απόλυτη κυριαρχία του σύμπαντος, εξακολουθεί να συνεργάζεται με τον Υιό και το επιφοιτήσαν πνεύμα του Υιού στο περαιτέρω έργο της λειτουργίας επί του κόσμου και της πλανητικής προόδου.
(379.2) 34:5.2 Στους κατοικημένους κόσμους το Πνεύμα αρχίζει το έργο της εξελικτικής προόδου από τη χωρίς ζωή ύλη του πλανήτη, δωρίζοντας πρώτα τα φυτά, κατόπιν τους ζωικούς οργανισμούς, έπειτα τις πρώτες τάξεις των ανθρώπων. Και κάθε διαδοχική μετάδοση συνεισφέρει στην περαιτέρω ανάπτυξη της εξελικτικής δυναμικής της πλανητικής ζωής από τα αρχικά και πρωτόγονα στάδια μέχρι την εμφάνιση των αυτόβουλων πλασμάτων. Το έργο αυτό του Πνεύματος επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από τους επτά υπασπιστές, τα πνεύματα της επαγγελίας, τα ενοποιούντα και συντονίζοντα πνεύματα-διάνοιες των εξελισσόμενων πλανητών, που πάντα και ενωμένα οδηγούν τις φυλές των ανθρώπων σε ανώτερες ιδέες και πνευματικά ιδανικά.
(379.3) 34:5.3 Ο θνητός άνθρωπος βιώνει αρχικά τη λειτουργία του Πνεύματος μαζί και της διάνοιας όταν ο αμιγώς ζωικός νους των εξελικτικών πλασμάτων αναπτύξει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τους υπασπιστές της λατρείας και της σοφίας. Η λειτουργία αυτή του έκτου και έβδομου υπασπιστή καταδεικνύει τη διανοητική εξέλιξη, που περνά το κατώφλι της πνευματικής λειτουργίας. Και αμέσως οι διάνοιες αυτές που λειτουργούν πλέον δια της λατρείας και της σοφίας περιλαμβάνονται στα πνευματικά κυκλώματα του Θείου Λειτουργού.
(379.4) 34:5.4 Όταν, λοιπόν, η διάνοια δοθεί, με τη λειτουργία του Αγίου Πνεύματος, διαθέτει, πλέον, την ικανότητα να επιλέγει (συνειδητά, ή ασυνείδητα) την πνευματική παρουσία του Πατέρα του Σύμπαντος – του Προσαρμοστή της Σκέψης. Αλλά κάθε φυσιολογική διάνοια δεν προετοιμάζεται αυτόματα για να δεχθεί τους Προσαρμοστές της Σκέψης, ει μη μόνον αφού ο επιφοιτών Υιός ελευθερώσει το Πνεύμα της Αλήθειας για πλανητική λειτουργία πάνω σε όλους τους θνητούς. Το Πνεύμα της Αλήθειας λειτουργεί ως ένα με την παρουσία του πνεύματος του Θείου Λειτουργού. Ο διπλός αυτός πνευματικός σύνδεσμος αιωρείται πάνω από τους κόσμους ζητώντας να διδάξει την αλήθεια και να διαφωτίσει πνευματικά το νου του ανθρώπου, να εμπνεύσει την ψυχή των πλασμάτων των ανερχομένων φυλών και να οδηγήσει τους λαούς που κατοικούν στους εξελικτικούς πλανήτες για πάντα προς τον Παραδείσιο στόχο τους του θείου πεπρωμένου.
(379.5) 34:5.5 Αν και το Πνεύμα της Αλήθειας εκχύνεται πάνω σε όλα τα υλικά πλάσματα, η λειτουργία και η δύναμη του πνεύματος αυτού του Υιού περιορίζονται σχεδόν απόλυτα από το πώς ο κάθε άνθρωπος δέχεται αυτό που αποτελεί το σύνολο και την ουσία της αποστολής του επιφοιτούντος Υιού. Το Άγιο Πνεύμα είναι εν μέρει ανεξάρτητο από τις ανθρώπινες προθέσεις και εν μέρει εξαρτημένο από τις αποφάσεις και τη συνεργασία της ανθρώπινης βούλησης. Οπωσδήποτε όμως, η λειτουργία του Αγίου Πνεύματος γίνεται ολοένα και πιο αποτελεσματική με τον καθαγιασμό και τον εξαγνισμό της εσωτερικής ζωής των θνητών εκείνων οι οποίοι περισσότερο ολοκληρωτικά υπακούουν στις θείες επιταγές.
(379.6) 34:5.6 Ως μεμονωμένα άτομα δεν κατέχετε προσωπικά κάποιο ξεχωριστό κομμάτι, ή οντότητα του πνεύματος του Δημιουργού Πατέρα-Υιού, ή του Δημιουργικού Πνεύματος-Μητέρα. Οι λειτουργίες αυτές δεν επικοινωνούν, ούτε κατοικούν στα σκεπτόμενα κέντρα της ατομικής διάνοιας, όπως οι Ελεγκτές των Μυστηρίων. Οι Προσαρμοστές της Σκέψεις σαφώς αποτελούν προσωποποιήσεις της προ-ατομικής πραγματικότητας, ενοικώντας πραγματικά το νου του θνητού ανθρώπου, μέρος κι΄ αυτοί του ίδιου του νου και εργάζονται πάντα σε τέλεια αρμονία με τα συνδυασμένα πνεύματα του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος.
(380.1) 34:5.7 Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος της Συμπαντικής Θυγατέρας του Απείρου Πνεύματος, του Πνεύματος της Αλήθειας του Συμπαντικού Υιού του Αιώνιου Υιού και εκείνη του πνεύματος-Ρυθμιστή του Πατέρα του Σύμπαντος μέσα σε, ή μαζί με κάθε εξελικτικό θνητό, δηλώνει συμμετρία πνευματικών χαρισμάτων και λειτουργίας, ενώ καθιστά έναν τέτοιο θνητό ικανό συνειδητά να αντιληφθεί το γεγονός ότι είναι και αυτός υιός του Θεού.
(380.2) 34:6.1 Με την προοδευτική εξέλιξη ενός κατοικημένου πλανήτη και την περαιτέρω πνευματοποίηση των κατοίκων του, επιπλέον πνευματικές επιρροές μπορεί να ληφθούν από τις ώριμες αυτές προσωπικότητες. Καθώς οι θνητοί βελτιώνουν τον έλεγχο του νου και την αντίληψη του πνεύματος, οι πολλαπλές αυτές πνευματικές λειτουργίες γίνονται ολοένα και περισσότερο συντονισμένες. Σε αυξανόμενο βαθμό ενώνονται με την υπερ-λειτουργία της Αγίας τριάδας του Παραδείσου.
(380.3) 34:6.2 Αν και το Θείο μπορεί να έχει πολλαπλές εκδηλώσεις, η θεότητα είναι μοναδική στην ανθρώπινη εμπειρία, πάντα μία. Ούτε η πνευματική λειτουργία είναι πολλαπλή στην ανθρώπινη εμπειρία. Ανεξαρτήτως της πολλαπλότητας της προέλευσης, όλες οι πνευματικές επιδράσεις είναι μία στη λειτουργία τους. Πράγματι είναι μία, όντας η πνευματική λειτουργία του Θεού του Επτάπτυχου εντός, και προς τα πλάσματα του μεγάλου σύμπαντος. Και καθώς η εκτίμηση αλλά και η δεκτικότητα των πλασμάτων για την ενοποιούσα αυτή λειτουργία του πνεύματος μεγαλώνει, γίνεται, στην εμπειρία τους, η λειτουργία του Θεού του Υπέρτατου.
(380.4) 34:6.3 Από τα ύψη της αιώνιας δόξας κατέρχεται το θείο Πνεύμα, μέσα από μακρές κλιμακώσεις, για να σας συναντήσει όπως είστε, εκεί που βρίσκεστε, τη συγκεκριμένη στιγμή, στη συντροφικότητα της πίστης, με αγάπη να αγκαλιάσει την ψυχή της θνητής προέλευσης και να αρχίσει τη βέβαιη και αδιαφιλονίκητη προσεκτική ανίχνευση των βημάτων εκείνων της συγκατάβασης, χωρίς ποτέ να σταματά, μέχρις ότου η εξελικτική ψυχή ανέλθει με ασφάλεια σ’ αυτά καθ’ εαυτά τα ύψη της ευδαιμονίας απ΄ όπου το θείο Πνεύμα αρχικά ξεκίνησε την αποστολή αυτή του ελέους και της προσφορά.
(380.5) 34:6.4 Οι πνευματικές δυνάμεις αλάνθαστα αναζητούν και κατακτούν τα αρχέτυπα επίπεδά τους. Έχοντας απομακρυνθεί από το Αιώνιο, είναι βέβαιες ότι θα επιστρέψουν σ’ αυτό, φέροντας μαζί τους όλα εκείνα τα παιδιά του χρόνου και του διαστήματος που αποδέχθηκαν την καθοδήγηση και τη διδασκαλία του ενοικούντος Προσαρμοστή, εκείνα που αληθινά «γεννήθηκαν από το Πνεύμα,» τα παιδιά της πίστης του Θεού.
(380.6) 34:6.5 Το θείο πνεύμα είναι η πηγή της συνεχούς λειτουργίας και ενθάρρυνσης προς τα παιδιά του ανθρώπου. Η δύναμη και τα επιτεύγματά σας γίνονται «σύμφωνα με το έλεός του, δια της ενδυνάμωσης του Πνεύματος.» Η πνευματική ζωή, όπως και η φυσική ενέργεια, είναι αναλώσιμη. Οι πνευματικές προσπάθειες έχουν ως αποτέλεσμα τη σχετική πνευματική εξάντληση. Ολόκληρη η διαδικασία ανέλιξης είναι πραγματική, όσο και πνευματική. Γι’ αυτό, ορθά γράφηκε «Είναι το Πνεύμα που ανανεώνει.» «Το Πνεύμα δίνει ζωή.»
(380.7) 34:6.6 Οι νεκρές θεωρίες ακόμη και των ύψιστων θρησκευτικών δογμάτων δεν έχουν τη δύναμη να μετασχηματίσουν τον ανθρώπινο χαρακτήρα, ή να ελέγξουν την συμπεριφορά των θνητών. Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα είναι η αλήθεια την οποία οι αρχαίοι σας διδάσκαλοι διεκήρυξαν: «Όχι μόνο με το λόγο, αλλά επίσης με τη δύναμη και το Άγιο Πνεύμα.» Ο σπόρος της θεωρητικής αλήθειας είναι νεκρός, οι ύψιστες ηθικές θεωρήσεις αναποτελεσματικές, εκτός και μέχρις ότου το θείο Πνεύμα εμφυσήσει τα πρότυπα της αλήθειας και αναζωογονήσει τους τύπους του ορθού.
(381.1) 34:6.7 Εκείνοι που δέχθηκαν και αναγνώρισαν το Θεό που κατοικεί εντός τους γεννήθηκαν από το Πνεύμα. «Είστε ο ναός του Θεού και το πνεύμα του Θεού κατοικεί εντός σας.» Δεν είναι αρκετό να εκχυθεί το πνεύμα εφ’ υμών. Το θείο πνεύμα πρέπει να κυριαρχήσει και να ελέγξει κάθε φάση της ανθρώπινης εμπειρίας.
(381.2) 34:6.8 Είναι η παρουσία του θείου πνεύματος, του νερού της ζωής εκείνη που εμποδίζει την εξαντλητική δίψα της δυσαρέσκειας των θνητών και την απερίγραπτη πείνα της μη εξαγνισθείσας ανθρώπινης διάνοιας. Οι από το Πνεύμα ορμώμενες υπάρξεις «ποτέ δεν διψούν, γιατί το πνευματικό νερό θα γίνει εντός τους πηγή ικανοποίησης που θα αναβλύζει αιώνια ζωντανή.» Τέτοιες θεϊκά ποτισμένες ψυχές δεν εξαρτώνται από το υλικό τους περιβάλλον για να βρουν τη χαρά της ζωής και την ικανοποίηση της επί της γης ύπαρξης. Φωτίζονται και αναζωογονούνται πνευματικά, ενδυναμώνονται και αποκτούν χαρίσματα ηθικά.
(381.3) 34:6.9 Σε κάθε θνητό υπάρχει μία διπλή φύση: η κληρονομιά των ζωικών τάσεων και η ανώτερη παρόρμηση του πνευματικού δώρου. Κατά τη σύντομη ζωή σας στην Ουράντια, οι δύο αυτές διαφορετικές και μεταξύ τους αντίθετες παρορμήσεις σπάνια μπορούν απόλυτα να συνυπάρξουν. Δύσκολα μπορούν να εναρμονισθούν και να ενοποιηθούν. Σ’ ολόκληρη τη ζωή σας, όμως, το συνδυασμένο Πνεύμα πάντα λειτουργεί για να σας βοηθήσει ώστε να καθυποτάξετε τη σάρκα στο Πνεύμα. Έστω κι’ αν πρέπει να ζήσετε μια ολόκληρη ζωή ως πλάσματα υλικά, έστω κι’ αν δεν μπορείτε να δραπετεύσετε από το σώμα και τις ανάγκες του, παρ’ όλ’ αυτά, όσον αφορά στους στόχους και τα ιδανικά σας, έχετε την αυξανόμενη δύναμη να θέσετε τη ζωική σας φύση υπό την κυριαρχία του Πνεύματος. Μια συνωμοσία των πνευματικών δυνάμεων υπάρχει, πραγματικά, εντός σας, μια συμμαχία θείων δυνάμεων, ο αποκλειστικός σκοπός των οποίων είναι να επιτύχουν την τελική σας απελευθέρωση από τα υλικά δεσμά και τα εμπόδια του πεπερασμένου.
(381.4) 34:6.10 Ο σκοπός όλης αυτής της λειτουργίας είναι, «να γίνετε δυνατώτεροι με το πνεύμα Του εντός σας.» Και όλο τούτο δεν αντιπροσωπεύει ει μη μόνο τα αρχικά βήματα προς το τελικό επίτευγμα της τέλειας σοφίας και υπηρεσίας, προς την εμπειρία εκείνη δια της οποίας θα «πληρωθείτε με όλη την ουσία του Θεού,» «αφού όλοι όσοι καθοδηγούνται από το πνεύμα του Θεού είναι Υιοί του Θεού.»
(381.5) 34:6.11 Το Πνεύμα ποτέ δεν οδηγεί, μόνο ηγείται. Αν θέλετε ειλικρινά να διδαχθείτε, αν επιθυμείτε να κατακτήσετε επίπεδα πνευματικά και να φθάσετε στα θεία ύψη, αν ειλικρινά επιθυμείτε να επιτύχετε τον αιώνιο στόχο, τότε το θείο Πνεύμα τρυφερά και στοργικά θα σας οδηγήσει στο μονοπάτι της υϊκής με το Θεό σχέσης και της πνευματικής προόδου. Κάθε σας βήμα πρέπει να είναι βήμα θέλησης, λογικής και χαρούμενης συνεργασίας. Η κυριαρχία του Πνεύματος δεν διαφθείρεται ποτέ από την ανάγκη, ούτε συμβιβάζεται με την παρόρμηση.
(381.6) 34:6.12 Και όταν μία τέτοια ζωή πνευματικής καθοδήγησης γίνεται ελεύθερα και λογικά αποδεκτή, τότε αναπτύσσεται σταδιακά στον ανθρώπινο νου η αναντίρρητη συνειδητοποίηση της θείας επαφής και η διαβεβαίωση της πνευματικής επικοινωνίας. Αργά, ή γρήγορα, «το Πνεύμα συνομολογεί με το πνεύμα σας (τον Προσαρμοστή) ότι είσαστε παιδί του Θεού.» Ήδη σας έχει πει ο Προσαρμοστής της Σκέψης εντός σας, για τη συγγένειά σας με τον Θεό, έτσι που τα αρχεία να πιστοποιούν ότι το Πνεύμα «συνομολογεί με το πνεύμα σας» και όχι προς το πνεύμα σας.
(381.7) 34:6.13 Η συνειδητοποίηση της πνευματικής κυριαρχίας στην ανθρώπινη ζωή συνοδεύεται τώρα από μία αυξανόμενη προβολή των χαρακτηριστικών του Πνεύματος στις εκφάνσεις της ζωής ενός τέτοιου, υπό του Πνεύματος οδηγούμενου θνητού, «διότι οι καρποί του πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, ο μακρόχρονος πόνος, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα και η αυτοκυριαρχία.» Τέτοιοι πνευματικά οδηγούμενοι και με τρόπο θεϊκό φωτισμένοι θνητοί, ενώ ακόμη βαδίζουν το ταπεινό μονοπάτι του μόχθου και με την ανθρώπινη πίστη τους εκτελούν τα καθήκοντα της γήινης ύπαρξής τους, έχουν ήδη αρχίσει να διακρίνουν το φως της αιώνιας ζωής, που αχνοφέγγει στις μακρινές ακτές ενός άλλου κόσμου. Έχουν ήδη αρχίσει να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα της εμπνέουσας και παρηγορούσας αυτής αλήθειας, ότι «Το Βασίλειο του Θεού δεν είναι φαγητό και ποτό, αλλά δικαιοσύνη, γαλήνη και χαρά, μέσα από το Άγιο Πνεύμα.» Και σε κάθε δοκιμασία, σε κάθε δυσκολία, οι αναγεννημένες από το πνεύμα ψυχές στηρίζονται με την ελπίδα εκείνη που υπερβαίνει κάθε φόβο, αφού η αγάπη του Θεού διαχέεται παντού, σε όλες τις καρδιές, με την παρουσία του θείου Πνεύματος.
(382.1) 34:7.1 Η σάρκα, η εγγενής φύση η προερχόμενη από της ζωικής προέλευσης φυλές, δεν φέρει αφ’ εαυτής τους καρπούς του θείου Πνεύματος. Όταν η θνητή φύση αναβαθμίζεται με την προσθήκη της φύσης των Υλικών Υιών του Θεού, όπως οι φυλές της Ουράντια προόδευσαν ως ένα σημείο με την επιφοίτηση του Αδάμ, προετοιμάζεται καλύτερα ο δρόμος για το Πνεύμα της Αλήθειας να συνεργασθεί με τον ενοικούντα Προσαρμοστή για να παρουσιάσει την όμορφη σοδειά των καρπών της φύσης του πνεύματος. Αν δεν αποποιηθείτε τούτο το πνεύμα, ακόμα κι’ η αιωνιότητα θα συνηγορήσει για να εκπληρωθεί η ρήση, «εκείνος θα σας οδηγήσει στην απόλυτη αλήθεια.»
(382.2) 34:7.2 Οι εξελικτικοί θνητοί οι κατοικούντες τους φυσικούς κόσμους της πνευματικής ανέλιξης δεν βιώνουν τις έντονες συγκρούσεις μεταξύ του πνεύματος και της σάρκας, οι οποίες χαρακτηρίζουν τις παρούσες φυλές της Ουράντια. Ωστόσο, ακόμα και στους πλέον ιδανικούς πλανήτες, ο προ-Αδαμικός άνθρωπος πρέπει να καταβάλει μεγάλες προσπάθειες για να ανελιχθεί από το αμιγώς ζωικό επίπεδο της ύπαρξης, μέσω διαδοχικών σταδίων διανοητικών εννοιών και ανώτερων πνευματικών αξιών που συνεχώς αυξάνουν.
(382.3) 34:7.3 Η υλική και η πνευματική φύση των θνητών των φυσιολογικών2 [2] κόσμων δεν βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο μεταξύ τους. Έρχονται αντιμέτωπες με την αναγκαιότητα της αναρρίχησης από το ζωικό επίπεδο της ύπαρξης στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικής ζωής, αλλά η ανέλιξη αυτή μοιάζει περισσότερο με εκπαιδευτική άσκηση, συγκρινόμενη με τις έντονες αντιπαραθέσεις των θνητών της Ουράντια στο χώρο αυτό της υλικής και πνευματικής φύσης οι οποίες είναι εντελώς διαφορετικές η μία από την άλλη.
(382.4) 34:7.4 Οι λαοί της Ουράντια υφίστανται τις συνέπειες της διπλής αποστέρησης της βοήθειας στη διαδικασία της προοδευτικής πλανητικής πνευματικής κατάκτησης. Η μεγάλη αναστάτωση της Καλιγκάστια δημιούργησε παγκόσμια σύγχυση και αποστέρησε όλες τις επόμενες γενεές από την ηθική βοήθεια, την οποία μία καλώς δομημένη κοινωνία θα παρείχε. Περισσότερο όμως καταστροφικό ήταν το σφάλμα του Αδάμ, αφού αποστέρησε τους ανθρώπους από τον ανώτερο αυτό τύπο υλικής φύσης ο οποίος θα μπορούσε να είναι περισσότερο σύμφωνος με τις πνευματικές φιλοδοξίες.
(382.5) 34:7.5 Οι θνητοί της Ουράντια είναι υποχρεωμένοι να υφίστανται τον πολύ σκληρό αυτό αγώνα μεταξύ σάρκας και πνεύματος επειδή οι μακρινοί τους πρόγονοι δεν μετέσχαν πλήρως στη φύση του Αδάμ, μία διαδικασία που έλαβε χώρα με την επιφοίτηση της Εδέμ. Το θείο σχέδιο προέβλεπε για τις θνητές φυλές της Ουράντια να έχουν υλική φύση καλύτερα αποκρινόμενη, αφ’ εαυτής, προς το πνεύμα.
(382.6) 34:7.6 Παρά τη διπλή αυτή καταστροφή στη φύση του ανθρώπου αλλά και στο περιβάλλον του, οι σημερινοί θνητοί θα βιώσουν σε μικρότερο βαθμό τον προφανή αυτό πόλεμο μεταξύ της σάρκας και του πνεύματος αν εισέλθουν στη βασιλεία του πνεύματος, όπου οι πιστοί υιοί του Θεού απολαμβάνουν σχετική απελευθέρωση από τα δεσμά της σάρκας δια της φωτισμένης και απελευθερωτικής υπηρεσίας τους να πράττουν με ολόψυχη αφοσίωση το θέλημα του Πατέρα εν ουρανοίς. Ο Ιησούς έδειξε στην ανθρωπότητα ένα καινούργιο τρόπο ζωής, σύμφωνα με τον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να ξεφύγουν από τις φρικτές συνέπειες της Καλιγκαστικής εξέγερσης και περισσότερο αποτελεσματικά να αποζημιωθούν για την αποστέρηση που τους προκαλεί το σφάλμα του Αδάμ. «Το πνεύμα της ζωής του Ιησού Χριστού μας ελευθέρωσε από τους νόμους των ζώων και τους πειρασμούς του πονηρού και της αμαρτίας.» «Τούτη είναι η νίκη που υπερβαίνει τη σάρκα, ακόμη και την πίστη σας.»
(383.1) 34:7.7 Οι άνδρες και οι γυναίκες που γνωρίζουν το Θεό, που αναγεννήθηκαν δια του πνεύματος δεν αντιμάχονται πλέον τη θνητή τους φύση περισσότερο απ’ όσο οι κάτοικοι των πιο κανονικών (καλύτερων) κόσμων, των πλανητών που η αμαρτία δεν τους διέφθειρε και η εξέγερση δεν τους άγγιξε. Οι υιοί της πίστης λειτουργούν σε διανοητικά επίπεδα και ζουν σε πνευματικέ σφαίρες πολύ ψηλότερα από τις αντιπαραθέσεις που δημιουργούνται από ανεξέλεγκτες, ή αφύσικες υλικές επιθυμίες. Οι φυσιολογικές παρορμήσεις των ζωικής προέλευσης υπάρξεων και οι υλικές ορέξεις και ορμέμφυτα της υλικής φύσης δεν συγκρούονται με τα πνευματικά επιτεύγματα, ακόμη και τα ανώτερα, ει μη μόνο στο νου των αδαών, των παραπλανημένων, ή των, ανεπιτυχώς, υπερευσυνείδητων ατόμων.
(383.2) 34:7.8 Έχοντας ξεκινήσει το δρόμο για την αιώνια ζωή, έχοντας αποδεχθεί την αποστολή σας και έχοντας λάβει τις οδηγίες για την ανέλιξή σας, μην φοβηθείτε τους κινδύνους της ανθρώπινης λησμονιάς και της θνητής αστάθειας, μην ενοχληθείτε από τις αμφιβολίες της αποτυχίας, ή την αβεβαιότητα της σύγχυσης, μην διστάσετε και μην αμφισβητήσετε τη θέση και την υπόληψή σας, γιατί σε κάθε δύσκολη ώρα, σε κάθε σταυροδρόμι στον αγώνα εμπρός σας, το Πνεύμα της Αλήθειας πάντα θα σας μιλά και θα σας λέει, «Αυτός είναι ο δρόμος.»
(383.3) 34:7.9 [Παρουσιάσθηκε από ένα Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά επιφορτισμένο να υπηρετήσει στην Ουράντια.]
(384.1) 35:0.1 Οι Υιοί του Θεού που παρουσιάστηκαν προηγούμενα είχαν προέλευση τον Παράδεισο. Είναι οι απόγονοι των θείων Κυβερνητών των χώρων του σύμπαντος. Από την πρώτη Παραδείσια τάξη των υιών, τους Δημιουργούς Υιούς, μόνον ένας υπάρχει στον Νέβαδον, ο Μιχαήλ, ο συμπαντικός πατέρας και κυρίαρχος. Από τη δεύτερη τάξη των υιών του Παραδείσου, τους Άβοναλ, ή Υιούς Μάγιστρους, ο Νέβαδον έχει πλήρη αναλογία – 1.062. Και αυτοί, οι «κατώτεροι Χριστοί» είναι το ίδιο αποτελεσματικοί και παντοδύναμοι στις πλανητικές επιφοιτήσεις τους με τον Δημιουργό και Κυρίαρχο Υιό στην Ουράντια. Η Τρίτη τάξη, προερχόμενη από την Τριάδα, δεν καταγράφεται στα αρχεία ενός τοπικού σύμπαντος, υπολογίζω, όμως, ότι στον Νέβαδον υπάρχουν από δεκαπέντε έως είκοσι χιλιάδες Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας, εκτός των 9,642 θνητής προέλευσης τριαδοποιημένων βοηθών οι οποίοι είναι καταγραμμένοι. Οι Παραδείσιοι αυτοί Ντέηναλ δεν είναι δικαστές, ούτε διαχειριστές. Είναι υπερδιδάσκαλοι.
(384.2) 35:0.2 Οι τύποι των Υιών για τους οποίους πρόκειται να μιλήσουμε έλκουν την καταγωγή από το τοπικό σύμπαν. Είναι οι απόγονοι ενός Δημιουργού Υιού του Παραδείσου και διατηρούν μεταβαλλόμενη σχέση με το συμπληρωματικό Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα. Στο κείμενο αυτό θα μιλήσουμε για τις ακόλουθες κατηγορίες υιών του τοπικού σύμπαντος:
(384.3) 35:0.3 1. Τους Υιούς Μελχισεδέκ.
(384.4) 35:0.4 2. Τους Υιούς Βοροντάντεκ.
(384.7) 35:0.7 Η τριπλή Θεότητα του Παραδείσου δραστηριοποιείται για τη δημιουργία των τριών τάξεων των υιών: Οι Μιχαήλ, οι Άβοναλ και οι Ντέηναλ. Η Διπλή Θεότητα του τοπικού σύμπαντος, ο Υιός και το Πνεύμα, δραστηριοποιούνται επίσης για τη δημιουργία των τριών ανώτερων τάξεων των Υιών: Τους Μελχισεδέκ, τους Βοροντάντεκ και τους Λανονάντεκ. Και, έχοντας επιτύχει την τριπλή αυτή έκφραση, συνεργάζονται με το επόμενο επίπεδο του Θεού του Επτάπτυχου για τη δημιουργία της πολύμορφης τάξης των Φορέων της Ζωής. Οι υπάρξεις αυτές κατατάσσονται στους κατερχόμενους Υιούς του Θεού, αλλά έχουν μία μοναδική και αυθεντική μορφή συμπαντικής ζωής. Η ανάλυσή τους θα αποτελέσει το θέμα ολόκληρου του επόμενου κεφαλαίου.
(384.8) 35:1.1 Αφού απέκτησαν υπόσταση οι υπάρξεις προσωπικής αρωγής, όπως ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας, αλλά και άλλες διοικητικές προσωπικότητες, σύμφωνα με το θείο στόχο και τα δημιουργικά σχέδια ενός δεδομένου σύμπαντος, μία νέα μορφή δημιουργικής ένωσης μεταξύ του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος, της Θυγατέρας του Απείρου Πνεύματος στο τοπικό σύμπαν λαμβάνει χώρα. Η προσωπικότητα που δημιουργείται από τη δημιουργική αυτή συνεργασία είναι ο αρχικός Μελχισεδέκ – ο Πατέρας Μελχισεδέκ – η μοναδική αυτή ύπαρξη, η οποία στη συνέχεια συνεργάζεται με το Δημιουργό Υιό και το Δημιουργικό Πνεύμα για να δώσει ζωή σε ολόκληρη την ομάδα που φέρει το όνομα αυτό.
(385.1) 35:1.2 Στο σύμπαν του Νέβαδον, ο Πατέρας Μελχισεδέκ δρα ως ο κύριος υψηλόβαθμος συνεργάτης του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα. Ο Γαβριήλ ασχολείται ολοένα και περισσότερο με τις συμπαντικές τακτικές, ο Μελχισεδέκ με τις πρακτικές διαδικασίες. Ο Γαβριήλ προίσταται των, σε τακτική βάση δικαστηρίων και συνεδριάσεων του Νέβαδον, ο Μελχισεδέκ προίσταται των ειδικών, εξαιρετικών και επειγουσών επιτροπών καθώς και συμβουλευτικών σωμάτων. Ο Γαβριήλ και ο Πατέρας Μελχισεδέκ δεν απουσιάζουν ποτέ από τον Σάλβινγκτον ταυτόχρονα, διότι κατά την απουσία του Γαβριήλ, ο Πατέρας Μελχισεδέκ λειτουργεί ως ο διευθύνων σύμβουλος στον Νέβαδον.
(385.2) 35:1.3 Οι Μελχισεδέκ του σύμπαντός μας δημιουργήθηκαν όλοι μέσα σε μία χιλιετία τυπικού χρόνου από τον Δημιουργό Υιό και το Δημιουργικό Πνεύμα, σε συνεργασία με τον Πατέρα Μελχισεδέκ. Όντας μία τάξη υιών, όπου ένας εξ αυτών ενήργησε ως ισότιμος δημιουργός, οι Μελχισεδέκ είναι από ιδιοσυστασία εν μέρει αυτο-καταγόμενοι, και για το λόγο αυτό υποψήφιοι για την πραγματοποίηση ενός ουράνιου τύπου αυτοδιοίκησης. Περιοδικά επιλέγουν τον διευθύνοντα σύμβουλό τους για ένα ορίζοντα επτά ετών τυπικού χρόνου ενώ κατά τα λοιπά λειτουργούν ως αυτοδιοικούμενη ομάδα, αν και ο αρχικός Μελχισεδέκ κάνει χρήση ορισμένων εγγενών συν-γονεϊκών προνομίων. Ο Πατέρας αυτός Μελχισεδέκ ορίζει συγκεκριμένα μέλη της τάξης του να λειτουργήσουν ως ειδικοί Φορείς της Ζωής στους ενδιαμεσοειδείς κόσμους, ένα τύπο κατοικημένων πλανητών άγνωστο μέχρι τώρα στην Ουράντια.
(385.3) 35:1.4 Οι Μελχισεδέκ δεν λειτουργούν πάρα πολύ εκτός του τοπικού σύμπαντος, ει μη μόνο όταν καλούνται ως μάρτυρες σε υποθέσεις οι οποίες εκκρεμούν στα δικαστήρια του υπερσύμπαντος, ενώ όταν ορισθούν ως ειδικοί πρεσβευτές, πράγμα που συμβαίνει συχνά, αντιπροσωπεύουν ένα σύμπαν σ’ ένα άλλο, μέσα στο ίδιο υπερσύμπαν. Ο αρχικός, ή πρωτότοκος Μελχισεδέκ κάθε σύμπαντος είναι πάντα ελεύθερος να ταξιδεύει σε γειτονικά σύμπαντα, ή στον Παράδεισο, σε αποστολές που έχουν σχέση με τα συμφέροντα και τα καθήκοντα της τάξης του.
(385.4) 35:2.1 Οι Μελχισεδέκ είναι η πρώτη τάξη θείων Υιών που πλησιάζουν αρκετά κοντά την κατώτερη έμβια ζωή, ώστε να μπορούν να λειτουργούν άμεσα στο έργο της ανάτασης των θνητών, να υπηρετούν τις εξελικτικές φυλές χωρίς την αναγκαιότητα της ανάστασης. Οι Υιοί αυτοί βρίσκονται φυσιολογικά στο μέσον της μεγαλειώδους καθόδου της προσωπικότητας, προερχόμενοι από το μέσο περίπου της απόστασης μεταξύ των ανώτατων Θεοτήτων και των κατώτατων, προικισμένων με το χάρισμα της ελεύθερης βούλησης έμβιων όντων. Έτσι, γίνονται οι φυσικοί μεσάζοντες μεταξύ των ανώτερων και θείων επιπέδων της ζώσας ύπαρξης και των κατώτερων, ακόμη και των υλικών, μορφών ζωής στους εξελικτικούς κόσμους. Οι σεραφικές τάξεις, οι άγγελοι, χαίρονται να εργάζονται με τους Μελχισεδέκ. Πράγματι, όλες οι μορφές έλλογης ζωής βρίσκουν στους Υιούς αυτούς γεμάτους κατανόηση φίλους, ευμενείς δασκάλους και συνετούς συμβούλους.
(385.5) 35:2.2 Οι Μελχισεδέκ είναι μία τάξη αυτοκυβερνώμενη. Στη μοναδική αυτή ομάδα συναντούμε την πρώτη απόπειρα αυτοπροσδιορισμού εκ μέρους των υπάρξεων των τοπικών συμπάντων και παρατηρούμε τον ανώτατο τύπο της αληθούς αυτοκυβέρνησης. Οι Υιοί αυτοί οργανώνουν τους δικούς τους μηχανισμούς για την ομάδα τους και τη διακυβέρνηση του πλανήτη-πατρίδα τους, καθώς επίσης και για τη διακυβέρνηση των έξι συνδεδεμένων πλανητών και των υποτελών κόσμων τους. Και πρέπει να σημειωθεί ότι ουδέποτε εκμεταλλεύτηκαν τα προνόμιά τους. Ούτε μία φορά σ’ ολόκληρο το υπερσύμπαν του Όρβοντον δεν καταχράστηκαν οι Μελχισεδέκ την εμπιστοσύνη που τους περιβάλλει. Είναι η ελπίδα κάθε συμπαντικής ομάδας που επιθυμεί να αυτοκυβερνηθεί. Είναι το πρότυπο και οι διδάσκαλοι της αυτοκυβέρνησης σε όλους τους κόσμους του Νέβαδον. Όλες οι τάξεις των ελλόγων υπάρξεων, ανώτερες από ψηλά και υποδεέστερες από κάτω, είναι ειλικρινείς όταν εγκωμιάζουν την κυβέρνηση των Μελχισεδέκ.
(386.1) 35:2.3 Η τάξη των υιών Μελχισεδέκ έχει τη θέση και αναλαμβάνει τις ευθύνες του μεγαλύτερου γιου μιας μεγάλης οικογένειας. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου τους είναι συνηθισμένο, ρουτίνα κατά κάποιο τρόπο, αλλά είναι σε μεγάλο βαθμό εθελοντικό και απόλυτα αυτοεπιβαλλόμενο. Η πλειονότητα των ειδικών συναθροίσεων οι οποίες, από καιρό σε καιρό, συνέρχονται στον Σάλβινγκτον, ειδοποιούνται από τους Μελχισεδέκ. Με δική τους πρωτοβουλία οι Υιοί αυτοί περιπολούν το σύμπαν καταγωγής τους. Διατηρούν μια οργάνωση αυτόνομη, αφιερωμένη στις συμπαντικές ειδήσεις, δίνοντας περιοδικές αναφορές στον Δημιουργό Υιό, ανεξάρτητα από κάθε πληροφορία που φθάνει στο αρχηγείο του σύμπαντος δια των συνήθων πρακτορείων που ασχολούνται με τη διαχείριση θεμάτων ρουτίνας του κόσμου. Είναι εκ φύσεως απροκατάληπτοι παρατηρητές. Απολαμβάνουν της πλήρους εμπιστοσύνης όλων των τάξεων των ελλόγων υπάρξεων.
(386.2) 35:2.4 Οι Μελχισεδέκ λειτουργούν ως μετακινούμενο και συμβουλευτικό αναθεωρητικό δικαστήριο των κόσμων. Οι συμπαντικοί αυτοί Υιοί πηγαίνουν, σε μικρές ομάδες, στους πλανήτες για να υπηρετήσουν ως συμβουλευτικές επιτροπές, να πάρουν καταθέσεις, να τους υποβληθούν προτάσεις και να εργασθούν ως σύμβουλοι, βοηθώντας με τον τρόπο αυτό να διευθετούνται οι μείζονες δυσκολίες και να τακτοποιούνται οι σοβαρές διαφορές που αναφύονται από καιρό σε καιρό στις υποθέσεις των εξελικτικών κόσμων.
(386.3) 35:2.5 Αυτοί οι αρχαιότεροι Υιοί των συμπάντων είναι οι κύριοι βοηθοί του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα στην εκτέλεση των εντολών του Δημιουργού Υιού. Όταν ένας Μελχισεδέκ πηγαίνει σ’ έναν απομακρυσμένο κόσμο στο όνομα του Γαβριήλ, είναι σε θέση, για τους σκοπούς της συγκεκριμένης αποστολής, να ενεργήσει ως αντιπρόσωπος στο όνομα εκείνου που τον αποστέλλει και στην περίπτωση αυτή, θα παρουσιασθεί στον πλανήτη αποστολής του με την πλήρη εξουσία του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα. Τούτο συμβαίνει ιδιαίτερα στους πλανήτες εκείνους στους οποίους δεν έχει εμφανισθεί ακόμη ένας ανώτερος Υιός με τη μορφή των πλασμάτων του πλανήτη αυτού.
(386.4) 35:2.6 Όταν ένας Δημιουργός Υιός αρχίσει την πορεία του της επιφοίτησης σ’ έναν εξελικτικό κόσμο, πηγαίνει μόνος. Όταν, όμως, ένας από τους εν Παραδείσω αδελφούς του, ένας Υιός Άβοναλ, αρχίζει την επιφοίτησή του συνοδεύεται από τους ακολούθους του Μελχισεδέκ, δώδεκα τον αριθμό, που τόσο αποτελεσματικά συνεισφέρουν στην επιτυχία της αποστολής επιφοίτησης. Συνοδεύουν επίσης τους Παραδείσιους Άβοναλ στις δικαστικές τους αποστολές επί των κατοικημένων κόσμων και στις αποστολές αυτές, οι Μελχισεδέκ είναι ορατοί στα μάτια των θνητών, αν ο Υιός Άβοναλ γίνει κι’ εκείνος ορατός.
(386.5) 35:2.7 Δεν υπάρχει φάση πνευματικής αναγκαιότητας σ’ έναν πλανήτη στην οποία να μην προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Είναι οι δάσκαλοι, που τόσο συχνά οδηγούν κόσμους ολόκληρους στην τελική και πλήρη αναγνώριση του Δημιουργού Υιού και του Πατέρα του στον Παράδεισο.
(386.6) 35:2.8 Οι Μελχισεδέκ είναι σχεδόν τέλειοι σε σοφία, αλλά όχι αλάθητοι στην κρίση τους. Όταν αναλαμβάνουν μόνοι πλανητικές αποστολές, σφάλλουν, ορισμένες φορές σε ήσσονος σημασίας θέματα, έχουν δηλαδή επιλέξει να κάνουν ορισμένα πράγματα τα οποία οι ανώτεροι τους δεν ενέκριναν στη συνέχεια. Ένα τέτοιο λάθος κρίσης καθιστά τον Μελχισεδέκ ακατάλληλο, μέχρις ότου πάει στον Σάλβινγκτον και, παρουσιαζόμενος στον Δημιουργό υιό, λάβει τις οδηγίες εκείνες που αποτελεσματικά θα τον εξαγνίσουν από τη δυσαρμονία, η οποία προκάλεσε διαφωνία με τους συντρόφους του. Και τότε, μετά την επανορθωτική απαλλαγή, η αποκατάσταση στην υπηρεσία του ακολουθεί την τρίτη ημέρα. Τέτοια όμως ήσσονος σημασίας λάθη στην λειτουργία των Μελχισεδέκ σπάνια έχουν συμβεί στον Νέβαδον.
(387.1) 35:2.9 Οι Υιοί αυτοί δεν αποτελούν αυξανόμενη κατηγορία. Ο αριθμός τους είναι σταθερός, αν και ποικίλει σε κάθε τοπικό σύμπαν. Ο αριθμός των Μελχισεδέκ που είναι καταγραμμένοι στον αρχηγικό τους πλανήτη στον Νέβαδον είναι πάνω από δέκα εκατομμύρια.
(387.2) 35:3.1 Οι Μελχισεδέκ καταλαμβάνουν ένα δικό τους κόσμο στον Σάλβινγκτον, το αρχηγείο του σύμπαντος. Ο πλανήτης αυτός, που ονομάζεται Μελχισεδέκ, είναι ο πιλοτικός κόσμος του κυκλώματος του Σάλβινγκτον με τους εβδομήντα κύριους πλανήτες, κάθε ένας από τους οποίους περιβάλλεται από έξι δευτερεύοντες πλανήτες αφιερωμένους σε εξειδικευμένες δραστηριότητες. Οι θαυμάσιες αυτές σφαίρες – εβδομήντα κύριες και 420 δευτερεύουσες – αναφέρονται συχνά ως το Πανεπιστήμιο των Μελχισεδέκ. Οι ανελισσόμενοι θνητοί, απ’ όλους τους αστερισμούς του Νέβαδον εκπαιδεύονται σε όλους τους 420 κόσμους προκειμένου να αποκτήσουν το δικαίωμα να κατοικήσουν στον Σάλβινγκτον. Η εκπαίδευση όμως των ανερχομένων αποτελεί μία μόνο φάση των ποικίλων δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώρα στους αρχιτεκτονικούς κόσμους του συμπλέγματος του Σάλβινγκτον.
(387.3) 35:3.2 Οι 490 πλανήτες του κυκλώματος του Σάλβινγκτον χωρίζονται σε δέκα ομάδες, κάθε μία από τις οποίες περιλαμβάνει επτά κύριους και σαράντα δύο δευτερεύοντες πλανήτες. Κάθε μία από τις ομάδες αυτές βρίσκεται υπό τη γενική εποπτεία μιας από τις μείζονες τάξεις της συμπαντικής ζωής. Η πρώτη ομάδα, η οποία περιλαμβάνει τον πιλοτικό κόσμο και τους έξι κύριους πλανήτες στην κυκλική πλανητική ακολουθία βρίσκεται υπό την εποπτεία των Μελχισεδέκ. Οι κόσμοι αυτοί των Μελχισεδέκ είναι:
(387.4) 35:3.3 1. Ο πιλοτικός κόσμος – ο πλανήτης-πατρίδα των υιών Μελχισεδέκ.
(387.5) 35:3.4 2. Ο κόσμος των σχολείων της φυσικής ζωής και των εργαστηρίων της ζώσας ενέργειας.
(387.6) 35:3.5 3. Ο κόσμος της μοροντιανής ζωής.
(387.7) 35:3.6 4. Ο κόσμος της αρχικής πνευματικής ζωής.
(387.8) 35:3.7 5. Ο κόσμος της μεσο-πνευματικής ζωής.
(387.9) 35:3.8 6. Η σφαίρα της προοδεύουσας πνευματικής ζωής.
(387.10) 35:3.9 7. Ο χώρος της συντονισμένης και υπέρτατης αυτοσυναίσθησης.
(387.11) 35:3.10 Οι έξι δευτερεύοντες κόσμοι κάθε μιας από τις σφαίρες αυτές των Μελχισεδέκ είναι αφιερωμένοι σε αρμοδιότητες σχετικές με το έργο των συνδεδεμένων κύριων κόσμων.
(387.12) 35:3.11 Ο πιλοτικός κόσμος, ο πλανήτης Μελχισεδέκ, είναι ο κοινός τόπος συνάντησης όλων των υπάρξεων των επιφορτισμένων με την εκπαίδευση και τον εξαγνισμό των ανερχομένων θνητών του χρόνου και του διαστήματος. Για έναν ανερχόμενο, ο κόσμος αυτός είναι πιθανόν ο πλέον ενδιαφέρων χώρος σε ολόκληρο τον Νέβαδον. Όλοι οι εξελικτικοί θνητοί που αποφοιτούν από την επί των αστερισμών εκπαίδευσή τους προορίζονται να προσεδαφιστούν στον Μελχισεδέκ, όπου εισάγονται στο καθεστώς της πειθαρχίας και της πνευματικής προόδου σύμφωνα με το εκπαιδευτικό σύστημα του Σάλβινγκτον. Και ποτέ δεν θα λησμονήσετε την αντίδρασή σας, την πρώτη ημέρα της ζωής σας α’ αυτόν τον μοναδικό πλανήτη, ούτε καν αφού θα έχετε φθάσει στον προορισμό σας, τον Παράδεισο.
(387.13) 35:3.12 Οι ανερχόμενοι θνητοί διατηρούν την κατοικία τους στον κόσμο Μελχισεδέκ ενώ συνεχίζουν την εξάσκησή τους στους έξι περιβάλλοντες πλανήτες της εξειδικευμένης εκπαίδευσης. Και η ίδια αυτή μέθοδος εφαρμόζεται σε ολόκληρη τη διάρκεια της παραμονής τους στους εβδομήντα εκπαιδευτικούς κόσμους, τις κύριες σφαίρες του κυκλώματος του Σάλβινγκτον.
(387.14) 35:3.13 Πολλές διαφορετικές δραστηριότητες απασχολούν το χρόνο των πολυάριθμων υπάρξεων που διαμένουν στους έξι δευτερεύοντες κόσμους της σφαίρας του Μελχισεδέκ, όσον όμως αφορά στους ανερχόμενους θνητούς, οι δορυφόροι αυτοί είναι αφιερωμένοι στις ακόλουθες ειδικές φάσεις μελέτης:
(388.1) 35:3.14 1. Ο πλανήτης υπ’ αριθμόν ένα ασχολείται με την ανασκόπηση της αρχικής πλανητικής ζωής των ανελισσομένων θνητών. Το έργο αυτό διεκπεραιώνεται σε τάξεις αποτελούμενες από εκείνους που προέρχονται από ένα συγκεκριμένο κόσμο θνητής καταγωγής. Οι προερχόμενοι από την Ουράντια συνεχίζουν την εμπειρική αυτή ανασκόπηση όλοι μαζί.
(388.2) 35:3.15 2. Το εξειδικευμένο έργο στον υπ’ αριθμόν δύο κόσμο συνίσταται σε μία παρόμοια ανασκόπηση των εμπειριών οι οποίες έχουν βιωθεί στους κόσμους-δώματα που περιβάλλουν τον κύριο δορυφόρο του αρχηγείου του τοπικού σύμπαντος.
(388.3) 35:3.16 3. Οι ανασκοπήσεις του κόσμου αυτού αναφέρονται στην παραμονή επί του πρωτεύοντος κόσμου του τοπικού σύμπαντος και περιλαμβάνουν τις δραστηριότητες των υπόλοιπων αρχιτεκτονικών κόσμων του συμπλέγματος του αρχηγείου του συστήματος.
(388.4) 35:3.17 4. Η τέταρτη σφαίρα ασχολείται με την ανασκόπηση των εμπειριών των εβδομήντα δευτερευόντων κόσμων του αστερισμού και των σχετικών με αυτούς σφαιρών.
(388.5) 35:3.18 5. Στην πέμπτη σφαίρα διεξάγεται η ανασκόπηση της παραμονής των ανερχόμενων στον αρχηγικό κόσμο του αστερισμού.
(388.6) 35:3.19 6. Ο χρόνος στον πλανήτη υπ’ αριθμόν έξι είναι αφιερωμένος στην προσπάθεια τα συσχετισθούν οι πέντε αυτές εποχές για να επιτευχθεί με τον τρόπο αυτό συντονισμός των προκαταρκτικών, για την εισαγωγή στα κύρια σχολεία της συμπαντικής εκπαίδευσης των Μελχισεδέκ, εμπειριών.
(388.7) 35:3.20 Τα σχολεία της συμπαντικής διακυβέρνησης και της πνευματικής σοφίας βρίσκονται στον πατρικό κόσμο των Μελχισεδέκ, όπου επίσης βρίσκονται τα σχολεία τα αφιερωμένα σε ένα μόνο πεδίο έρευνας, όπως είναι η ενέργεια, η ύλη, η οργάνωση, η επικοινωνία, τα αρχεία, η δεοντολογία, καθώς και η συγκριτική υπόσταση των πλασμάτων.
(388.8) 35:3.21 Στο Κολέγιο των Πνευματικών Χαρισμάτων του Μελχισεδέκ όλες οι τάξεις – ακόμα και οι Παραδείσιες – των Υιών του Θεού συνεργάζονται με τους Μελχισεδέκ και τους σεραφικούς δασκάλους στην εκπαίδευση των στρατιών που φεύγουν ευαγγελίζοντες το πεπρωμένο, διακηρύσσοντας την πνευματική ελευθερία και τη θεία υική σχέση, ακόμα και στους απομακρυσμένους κόσμους του σύμπαντος. Η ιδιαίτερη αυτή σχολή του Πανεπιστημίου των Μελχισεδέκ είναι ένα μοναδικό πανεπιστημιακό ίδρυμα. Οι επισκέπτες που φοιτούν εκεί δεν γίνονται δεκτοί από άλλους χώρους.
(388.9) 35:3.22 Η ανώτερη σειρά μαθημάτων πάνω στη συμπαντική διακυβέρνηση δίνεται από τους Μελχισεδέκ στον πατρικό τους κόσμο. Τούτο το Κολέγιο της Ανώτερης Δεοντολογίας προεδρεύονται από τον αυθεντικό Πατέρα Μελχισεδέκ. Είναι σ’ αυτά τα σχολειά που τα διάφορα σύμπαντα ανταλλάσσουν σπουδαστές. Ενώ το νεαρό σύμπαν του Νέβαδον βρίσκεται χαμηλά στην κλίμακα των συμπάντων όσον αφορά στα πνευματικά επιτεύγματα και την ανώτερη ηθική ανάπτυξη, παρά ταύτα, τα διαχειριστικά μας προβλήματα έχουν μετατρέψει ολόκληρο το σύμπαν σε μία απέραντη κλινική για άλλες γειτονικές δημιουργίες σε τέτοιο βαθμό, ώστε τα κολέγια των Μελχισεδέκ να έχουν κατακλυσθεί από σπουδάζοντες επισκέπτες και παρατηρητές από άλλους κόσμους. Εκτός της πάρα πολύ μεγάλης ομάδας των εντοπίων εγγεγραμμένων, υπάρχουν πάντα περισσότεροι από εκατό χιλιάδες ξένοι σπουδαστές που παρακολουθούν τα σχολεία των Μελχισεδέκ, αφού η τάξη των Μελχισεδέκ του Νέβαδον είναι ξακουστή σ’ ολόκληρο τον Σπλάντον.
(388.10) 35:4.1 Ένας ανώτερα εξειδικευμένος κλάδος των δραστηριοτήτων των Μελχισεδέκ ασχολείται με την εποπτεία της προοδευτικής μοροντιανής πορείας των ανερχομένων θνητών. Μεγάλο μέρος της εκπαίδευσης αυτής διευθύνεται από τους υπομονετικούς και συνετούς σεραφικούς λειτουργούς, οι οποίοι βοηθούνται από θνητούς ήδη ανελθόντες σε σχετικά ανώτερα επίπεδα συμπαντικής κατάκτησης, ολόκληρο όμως αυτό το εκπαιδευτικό έργο βρίσκεται υπό τη γενική εποπτεία των Μελχισεδέκ σε συνεργασία με τους Διδάσκαλους Υιούς της Τριάδας.
(389.1) 35:4.2 Ενώ οι τάξεις των Μελχισεδέκ είναι κυρίως αφοσιωμένες στο αχανές εκπαιδευτικό σύστημα και το καθεστώς εμπειρικής εξάσκησης του τοπικού σύμπαντος, δραστηριοποιούνται επίσης σε έργα μοναδικά και ασυνήθιστες περιστάσεις. Σ’ ένα εξελικτικό σύμπαν το οποίο τελικά θα συμπεριλάβει δέκα περίπου εκατομμύρια κατοικημένους κόσμους, πολλά πράγματα πέραν του συνήθους πρόκειται να συμβούν και είναι σε τέτοιες περιπτώσεις ανάγκης που δραστηριοποιούνται οι Μελχισεδέκ. Στην Εντέντια, το αρχηγείο του αστερισμού σας, είναι γνωστοί ως Υιοί Άμεσης Ανάγκης. Είναι έτοιμοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε κάθε κρίσιμη κατάσταση – φυσική, διανοητική, ή πνευματική – είτε πρόκειται για ένα πλανήτη, ένα σύστημα, ένα αστερισμό, ή ένα σύμπαν. Οποτεδήποτε και οπουδήποτε απαιτείται ιδιαίτερη βοήθεια, εκεί θα βρείτε έναν, ή περισσότερους Υιούς Μελχισεδέκ.
(389.2) 35:4.3 Όταν κάποιο μέρος του σχεδίου των Δημιουργών Υιών απειλείται με αποτυχία, εκεί θα παρουσιασθεί ένας Μελχισεδέκ για να προσφέρει βοήθεια. Σπάνια, όμως, συγκεντρώνονται για να δράσουν στην παρουσία αμαρτωλής εξέγερσης, όπως συνέβη στην Σατάνια.
(389.3) 35:4.4 Οι Μελχισεδέκ είναι οι πρώτοι που θα δραστηριοποιηθούν σε όλες τις καταστάσεις επειγούσης ανάγκης οποιασδήποτε φύσης, σε όλους τους κόσμους όπου κατοικούν πλάσματα ελεύθερης βούλησης. Ορισμένες φορές δρουν ως προσωρινοί επόπτες σε ασταθείς πλανήτες, υπηρετούντες ως διαχειριστές μιας ελλιπούς πλανητικής κυβέρνησης. Σε μία πλανητική κρίση, αυτοί οι Υιοί Μελχισεδέκ υπηρετούν με πολλούς μοναδικούς τρόπους. Είναι εύκολα εφικτό για έναν τέτοιον Υιό να γίνει ορατός στις θνητές υπάρξεις ενώ ορισμένες φορές ένα μέλος της τάξης τους έχει ενσαρκωθεί παίρνοντας τη μορφή της θνητής σάρκας. Επτά φορές έχει υπηρετήσει ένας Μελχισεδέκ σε έναν εξελικτικό κόσμο του Νέβαδον παίρνοντας τη μορφή της θνητής σάρκας και σε άπειρες άλλες περιπτώσεις οι Υιοί αυτοί εμφανίσθηκαν με τη μορφή άλλων τάξεων συμπαντικών πλασμάτων. Πρόκειται, πράγματι, για τους πολύμορφους άμεσης ανάγκης λειτουργούς για όλες τις τάξεις της συμπαντικής διάνοιας και σε όλους τους κόσμους και τα συστήματα των κόσμων.
(389.4) 35:4.5 Ο Μελχισεδέκ που έζησε στην Ουράντια την εποχή του Αβραάμ ήταν τοπικά γνωστός ως Πρίγκιπας του Σάλεμ επειδή προήδρευσε μιας μικρής αποικίας αναζητητών της αλήθειας που έμεναν σε μία περιοχή με το όνομα Σάλεμ. Εθελοντικά ενσαρκώθηκε παίρνοντας τη μορφή της θνητής σάρκας, πράγμα το οποίο έπραξε με την έγκριση των Μελχισεδέκ που διαχειρίζονταν τον πλανήτη, οι οποίοι φοβούνταν ότι το φως της ζωής θα έσβηνε κατά την περίοδο αυτή της αυξημένης πνευματικής άγνοιας. Και πράγματι υπέθαλψε την αλήθεια του καιρού του και με ασφάλεια την παρέδωσε στον Αβραάμ και τους συντρόφους του.
(389.5) 35:5.1 Μετά τη δημιουργία των προσωπικών βοηθών και της πρώτης ομάδας των πολύμορφων Μελχισεδέκ, ο Δημιουργός Υιός και το Δημιουργικό Πνεύμα του τοπικού σύμπαντος σχεδίασαν και έδωσαν υπόσταση στη δεύτερη μεγάλη και διαφορετική τάξη των συμπαντικών υιών, τους Βοροντάντεκ. Είναι περισσότερο γνωστοί, γενικά, ως οι Πατέρες των Αστερισμών, επειδή ένας Υιός της τάξης αυτής βρίσκεται σταθερά επικεφαλής της κάθε κυβέρνησης των αστερισμών σε κάθε τοπικό σύμπαν.
(389.6) 35:5.2 Ο αριθμός των Βοροντάντεκ ποικίλει σε κάθε τοπικό σύμπαν, ενώ ακριβώς ένα εκατομμύριο είναι καταγραμμένοι στον Νέβαδον. Οι Υιοί αυτοί, όπως και οι ομοβάθμιοί τους, οι Μελχισεδέκ, δεν διαθέτουν ικανότητα αναπαραγωγής. Δεν υπάρχει γνωστή μέθοδος σχετικά με το πώς μπορούν να αυξάνουν τον αριθμό τους.
(389.7) 35:5.3 Από πολλές απόψεις, οι Υιοί αυτοί αποτελούν αυτοκυβερνώμενο σώμα. Ως άτομα και ως ομάδες, ακόμη και ως σύνολο, είναι σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό αυτοπροσδιοριζόμενοι, μοιάζοντας σ’ αυτό πολύ με τους Μελχισεδέκ, οι Βοροντάντεκ, ωστόσο δεν έχουν τόσο μεγάλο εύρος δραστηριοτήτων. Δεν είναι ίσοι με τους αδελφούς τους Μελχισεδέκ στην ευφυή προσαρμοστικότητα, αλλά είναι ακόμη περισσότερο αξιόπιστοι και αποτελεσματικοί ως κυβερνήτες και προβλεπτικοί διοικητές. Ούτε είναι ακριβώς εφάμιλλοι στην ικανότητα διοίκησης με τους κατώτερούς τους, τους Λανονάντεκ, τους Κυβερνήτες των Συστημάτων, αλλά ξεπερνούν όλες τις τάξεις των υιών στη σταθερότητα του στόχου τους και στη θεία έμπνευση της κρίσης.
(390.1) 35:5.4 Παρά το ότι οι αποφάσεις και οι κανονισμοί αυτής της τάξης των υιών συμφωνούν πάντα με το πνεύμα της θείας υικής σχέσης και εναρμονίζονται με τις τακτικές του Δημιουργού Υιού, έχουν αναφερθεί για λάθη στο Δημιουργό Υιό και, στις λεπτομέρειες της τεχνικής, οι αποφάσεις τους έχουν, ορισμένες φορές, ακυρωθεί σε εφέσεις που έγιναν στα ανώτατα δικαστήρια του σύμπαντος. Οι Υιοί αυτοί, ωστόσο, σπάνια πέφτουν σε λάθη και δεν έχουν επαναστατήσει ποτέ. Ποτέ, σ’ ολόκληρη την ιστορία του Νέβαδον δεν βρέθηκε ένας Βοροντάντεκ στη δυσμένεια της συμπαντικής κυβέρνησης.
(390.2) 35:5.5 Η υπηρεσία των Βοροντάντεκ στο τοπικό σύμπαν είναι εκτεταμένη και ποικίλη. Υπηρετούν ως πρεσβευτές στα άλλα σύμπαντα και ως πρόξενοι αντιπροσωπεύοντας τους αστερισμούς μέσα στο σύμπαν όπου δημιουργήθηκαν. Από όλες τις τάξεις των υιών του τοπικού σύμπαντος είναι οι πιο συχνά εμπιστευμένοι με την πλήρη αντιπροσώπευση των κυριαρχικών δυνάμεων που ασκούνται σε κρίσιμες συμπαντικές περιστάσεις.
(390.3) 35:5.6 Στους απομονωμένους από την πνευματική άγνοια κόσμους, στις σφαίρες αυτές που έχουν, εξ αιτίας εξέγερσης και σφαλμάτων, υποστεί πλανητική απομόνωση, ένας παρατηρητής Βοροντάντεκ είναι συνήθως παρών, εν αναμονή της αποκατάστασης της φυσιολογικής κατάστασης. Σε ορισμένες επείγουσες περιπτώσεις, αυτός ο Ανώτατος παρατηρητής μπορεί να ασκήσει απόλυτη και αυθαίρετη εξουσία πάνω σε κάθε ουράνια ύπαρξη που υπηρετεί στο συγκεκριμένο πλανήτη. Στα αρχεία του Σάλβινγκτον υπάρχει καταγραμμένο ότι οι Βοροντάντεκ άσκησαν, ορισμένες φορές, παρόμοια εξουσία ως Ανώτατοι Έφοροι σε τέτοιους πλανήτες. Και τούτο ισχύει επίσης για κατοικημένους κόσμους που δεν τους άγγιξε η εξέγερση.
(390.4) 35:5.7 Συχνά ένα σώμα αποτελούμενο από δώδεκα, ή περισσότερους Βοροντάντεκ κάθεται στην έδρα ως ανώτατο αναθεωρητικό εφετείο για ειδικές περιπτώσεις οι οποίες αφορούν στην καθεστηκυία τάξη ενός πλανήτη, ή ενός συστήματος. Το έργο τους όμως αφορά σε μεγαλύτερο βαθμό στις εντόπιες νομοθετικές λειτουργίες των κυβερνήσεων των αστερισμών. Ως αποτέλεσμα όλων αυτών των υπηρεσιών, οι Υιοί Βοροντάντεκ έχουν γίνει οι ιστορικοί των τοπικών συμπάντων. Είναι προσωπικά εξοικειωμένοι με όλους τους πολιτικούς αγώνες και τις κοινωνικές αναταραχές των κατοικημένων κόσμων.
(390.5) 35:6.1 Τουλάχιστον τρεις Βοροντάντεκ είναι αποσπασμένοι στην κυβέρνηση καθενός από τους εκατό αστερισμούς ενός τοπικού σύμπαντος. Οι Υιοί αυτοί επιλέγονται από το Δημιουργό Υιό και εξουσιοδοτούνται από τον Γαβριήλ ως οι Ανώτατοι των αστερισμών για να υπηρετήσουν κατά τη διάρκεια μίας δεκα-χιλιετίας – μία περίοδο 10,000 τυπικών ετών, περίπου 50,000 χρόνια της Ουράντια. Ο κυβερνών Ανώτατος, ο Πατέρας του Αστερισμού, έχει δύο συνεργάτες, ένα πρεσβύτερο και ένα νεώτερο. Σε κάθε αλλαγή στη διοίκηση, ο πρεσβύτερος βοηθός τίθεται επικεφαλής της κυβέρνησης, ο νεώτερος αναλαμβάνει τα καθήκοντα του πρεσβύτερου, ενώ ο μη επιφορτισμένος Βοροντάντεκ που κατοικεί στους κόσμους του Σάλβινγκτον ονομάζει ένα μέλος της τάξης τους ως υποψήφιο για να εκλεγεί και να αναλάβει τα καθήκοντα του νεώτερου συνεργάτη. Με τον τρόπο αυτό, κάθε ένας από τους Ανώτατους κυβερνήτες, σύμφωνα με την κρατούσα τακτική, υπηρετεί στο αρχηγείο ενός αστερισμού για μία περίοδο τριών δεκα-χιλιετιών, περίπου 150,000 χρόνια της Ουράντια.
(390.6) 35:6.2 Οι εκατό Πατέρες των Αστερισμών, οι ουσιαστικοί επικεφαλής των κυβερνήσεων των αστερισμών, συνιστούν το ανώτατο συμβουλευτικό σώμα του Δημιουργού Υιού. Το σώμα αυτό συνεδριάζει συχνά στο αρχηγείο του σύμπαντος, και είναι απεριόριστο στο πεδίο δράσης και την κλίμακα αποφάσεων, αλλά κυρίως ασχολείται με την ευημερία των αστερισμών και την ενοποίηση της διακυβέρνησης ολόκληρου του τοπικού σύμπαντος.
(391.1) 35:6.3 Όταν ένας Πατέρας των Αστερισμών επιτελεί τα καθήκοντά του σ’ ένα συμπαντικό αρχηγείο, όπως συχνά συμβαίνει, ο πρεσβύτερος συνεργάτης γίνεται ο ουσιαστικός διευθυντής των υποθέσεων του αστερισμού. Η φυσιολογική λειτουργία του πρεσβύτερου συνεργάτη είναι η επίβλεψη των πνευματικών υποθέσεων, ενώ ο νεώτερος Συνεργάτης ασχολείται προσωπικά με τη φυσική ευημερία του αστερισμού. Καμία μείζων πολιτική, ωστόσο, δεν εφαρμόζεται σ’ έναν αστερισμό, ει μη μόνο όταν και οι τρεις Ανώτατοι συμφωνήσουν στις λεπτομέρειες της εκτέλεσής της.
(391.2) 35:6.4 Ολόκληρος ο μηχανισμός των πνευματικών ειδήσεων και των διαύλων επικοινωνίας είναι στη διάθεση των Ανώτατων των αστερισμών. Είναι σε τέλεια επαφή με τους ανωτέρους τους στον Σάλβινγκτον αλλά και με τους άμεσα υποκείμενους σ’ αυτούς, τους κυβερνήτες των τοπικών συστημάτων. Συχνά συνέρχονται για να συνεδριάσουν με τους τρεις Κυβερνήτες του Συστήματος και να αποφασίσουν πάνω στα κρατικά θέματα του αστερισμού.
(391.3) 35:6.5 Οι Ανώτατοι περιβάλλονται από ένα σώμα συμβούλων του οποίου ο αριθμός και τα μέλη αλλάζουν από καιρό σε καιρό, σύμφωνα με την παρουσία των διαφόρων ομάδων που βρίσκονται στα αρχηγεία των αστερισμών αλλά και καθώς οι τοπικές ανάγκες αλλάζουν. Σε περιόδους έντασης μπορούν να ζητήσουν και γρήγορα θα υποδεχθούν επιπλέον Υιούς της τάξης των Βοροντάντεκ για να τους βοηθήσουν στο διοικητικό τους έργο. Ο Νορλέιτιαντεκ, ο δικός σας αστερισμός, διοικείται τώρα από δώδεκα Υιούς Βοροντάντεκ.
(391.4) 35:7.1 Η δεύτερη ομάδα των επτά κόσμων στο κύκλωμα των εβδομήντα κυρίων σφαιρών που περιβάλλουν τον Σάλβινγκτον απαρτίζει τους πλανήτες των Βοροντάντεκ. Κάθε μία από τις σφαίρες αυτές, με τους έξι περιβάλλοντες δορυφόρους της, είναι αφιερωμένη σε μία ιδιαίτερη φάση των δραστηριοτήτων των Βοροντάντεκ. Σ’ αυτούς τους σαράντα εννέα κόσμους οι ανερχόμενοι θνητοί εξασφαλίζουν το αποκορύφωμα της εκπαίδευσής τους πάνω στη νομοθεσία του σύμπαντος.
(391.5) 35:7.2 Οι ανερχόμενοι θνητοί έχουν παρατηρήσει τα νομοθετικά σώματα που συνεδριάζουν στους αρχηγικούς κόσμους των αστερισμών, ωστόσο εδώ, στους κόσμους αυτούς των Βοροντάντεκ, οι ανερχόμενοι θνητοί συμμετέχουν στην θεσμοθέτηση της ουσιαστικής γενικής νομοθεσίας του τοπικού σύμπαντος υπό την καθοδήγηση του πρεσβύτερου Βοροντάντεκ. Τέτοιες θεσμοθετήσεις σχεδιάζονται για να συντονίσουν τις διάφορες επίσημες αναγγελίες των αυτόνομων νομοθετικών σωμάτων των εκατό αστερισμών. Η εκπαίδευση που δίδεται στα σχολεία των Βοροντάντεκ είναι ανυπέρβλητη, ακόμη και πάνω στην Ουβέρσα. Η εκπαίδευση αυτή είναι προοδευτική, εκτεινόμενη από τον κύριο πλανήτη, με έργο συμπληρωματικό στους έξι δορυφόρους του, μέχρι πάνω, ψηλά, στους υπόλοιπους έξι κύριους πλανήτες και τις συνδεδεμένες ομάδες δορυφόρων τους.
(391.6) 35:7.3 Οι ανερχόμενοι οδοιπόροι θα γνωρίσουν πολυάριθμες καινούργιες δραστηριότητες στους κόσμους αυτούς της μελέτης και της πράξης. Δεν μας απαγορεύεται να αναλάβουμε την αποκάλυψη των καινούργιων αυτών έργων που κανείς δεν ονειρεύτηκε ακόμα, αλλά φοβούμαστε ότι δεν θα μπορέσουμε να παρουσιάσουμε τα εγχειρήματα στον υλικό νου των θνητών πλασμάτων. Δεν βρίσκουμε λόγια να περιγράψουμε την ουσία των ουράνιων αυτών δραστηριοτήτων και δεν υπάρχουν ανάλογες ανθρώπινες ενασχολήσεις που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να ερμηνεύσουν τις καινούργιες αυτές δραστηριότητες των ανερχομένων θνητών, καθώς συνεχίζουν τις μελέτες τους σ’ αυτούς τους σαράντα εννέα κόσμους. Αλλά και πολλές άλλες δραστηριότητες, όχι μέρος της ενασχόλησης των ανερχομένων, επικεντρώνονται στους κόσμους αυτούς των Βοροντάντεκ του κυκλώματος του Σάλβινγκτον.
(392.1) 35:8.1 Μετά τη δημιουργία των Βοροντάντεκ, ο Δημιουργός Υιός και το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ενώνονται με σκοπό να δώσουν υπόσταση στην τρίτη τάξη των συμπαντικών υιών, τους Λανονάντεκ. Αν και απασχολούνται σε διάφορα έργα σχετικά με την διακυβέρνηση των συστημάτων, είναι περισσότερο γνωστοί ως Κυρίαρχοι των Συστημάτων, ως κυβερνήτες των τοπικών συστημάτων και ως Πλανητικοί πρίγκιπες, οι διοικητικοί επικεφαλής των κατοικημένων κόσμων.
(392.2) 35:8.2 Όντας μεταγενέστερη και κατώτερη – όσον αφορά στο επίπεδο του θείου – τάξη της δημιουργίας των υιών, οι υπάρξεις αυτές χρειάστηκε να παρακολουθήσουν ορισμένες τάξεις εκπαίδευσης στους κόσμους των Μελχισεδέκ προετοιμαζόμενοι για την μετέπειτα υπηρεσία τους. Ήταν οι πρώτοι σπουδαστές στο Πανεπιστήμιο των Μελχισεδέκ ενώ ταξινομήθηκαν και πιστοποιήθηκαν από τους διδασκάλους και εξεταστές τους Μελχισεδέκ, σύμφωνα με τις ικανότητες, την προσωπικότητα και τα επιτεύγματα.
(392.3) 35:8.3 Το σύμπαν του Νέβαδον άρχισε την ύπαρξή του διαθέτοντας ακριβώς δώδεκα εκατομμύρια Λανονάντεκ και όταν πέρασαν όλοι από την σφαίρα των Μελχισεδέκ, χωρίσθηκαν, στις τελικές εξετάσεις, σε τρεις τάξεις:
(392.4) 35:8.4 1. Οι Κύριοι Λανονάντεκ. Της ανώτατης σειράς, ήταν 709,841. Είναι οι καθορισμένοι ως Κυρίαρχοι των Συστημάτων Υιοί και συνεργάτες στα ανώτατα συμβούλια των αστερισμών, αλλά και σύμβουλοι στο ανώτερο διοικητικό έργο του σύμπαντος.
(392.5) 35:8.5 2. Οι δευτερεύοντες Λανονάντεκ. Στην τάξη αυτή, την εκπορευόμενη από τους Μελχισεδέκ υπήρχαν 10,234,601. Προσδιορίζονται ως Πλανητικοί Πρίγκιπες και ανήκουν στις εφεδρείες της τάξης τους.
(392.6) 35:8.6 3. Οι Τριτεύοντες Λανονάντεκ. Η ομάδα αυτή περιλαμβάνει 1,055,558. Οι Υιοί αυτοί λειτουργούν ως κατώτεροι βοηθοί, αγγελιαφόροι, φρουροί, επίτροποι, παρατηρητές και εκτελούν τα διάφορα καθήκοντα σ’ ένα σύστημα και τους κόσμους που το απαρτίζουν.
(392.7) 35:8.7 Δεν είναι δυνατόν, όπως συμβαίνει με τα εξελικτικά πλάσματα, για τους Υιούς αυτούς να προωθηθούν από τη μία ομάδα στην άλλη. Όταν υποβληθούν στην εκπαίδευση των Μελχισεδέκ, όταν μία φορά εξετασθούν και ταξινομηθούν, υπηρετούν διαρκώς στην κατηγορία στην οποία ορίστηκαν. Ούτε αυτοί οι Υιοί αναπαράγονται. Ο αριθμός τους μέσα στο σύμπαν είναι σταθερός.
(392.8) 35:8.8 Σε στρογγυλούς αριθμούς η τάξη των Υιών Λανονάντεκ είναι ταξινομημένη στον Σάλβινγκτον ως εξής:
(392.9) 35:8.9 Συμπαντικοί Συντονιστές και Σύμβουλοι των Αστερισμών . 100,000
(392.10) 35:8.10 Κυρίαρχοι των Συστημάτων και Βοηθοί. . . . . . . . . . . 600,000
(392.11) 35:8.11 Πλανητικοί Πρίγκιπες και Εφεδρείες. . . . . . . . . . .10,000,000
(392.12) 35:8.12 Σώματα Αγγελιαφόρων . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 400,000
(392.13) 35:8.13 Συνοδοί και Καταγραφείς. . . . . . . . . . . . . . . 100,000
(392.14) 35:8.14 Εφεδρικό Σώμα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 800,000
(392.15) 35:8.15 Εφ’ όσον οι Λανονάντεκ είναι μία τάξη υιών μάλλον κατώτερη από τους Μελχισεδέκ και τους Βοροντάντεκ, προσφέρουν πολύ μεγάλη υπηρεσία στις κατώτερες μονάδες του σύμπαντος, διότι είναι ικανοί να έλκουν πλησιέστερα τα κατώτερα πλάσματα των έλλογων φυλών. Διατρέχουν επίσης μεγαλύτερο κίνδυνο να παραστρατήσουν, να απομακρυνθούν από την αποδεκτή τεχνική της συμπαντικής κυβέρνησης. Αυτοί, όμως, οι Λανονάντεκ, ιδιαίτερα η κύρια τάξη τους, είναι οι πλέον ικανοί και πολυμήχανοι απ’ όλους τους συμπαντικούς διοικητές. Σε διοικητικές ικανότητες τους ξεπερνά μόνον ο Γαβριήλ και οι άγνωστοι συνεργάτες του.
(393.1) 35:9.1 Οι Λανονάντεκ είναι οι διαρκείς κυβερνήτες των πλανητών και οι εναλλασσόμενοι κυρίαρχοι των συστημάτων. Ένας τέτοιος Υιός κυβερνά τώρα στην Τζερουζέμ, το αρχηγείο του τοπικού σας συστήματος των κατοικημένων κόσμων.
(393.2) 35:9.2 Οι Κυρίαρχοι των Συστημάτων κυβερνούν σε επιτροπές των δύο, ή των τριών στο αρχηγείο κάθε συστήματος κατοικημένων κόσμων. Ο Πατέρας του Αστερισμού επιλέγει έναν από τους Λανονάντεκ αυτούς ως Αρχηγό κάθε δεκα-χιλιετία. Ορισμένες φορές δεν γίνεται αλλαγή του επικεφαλής της τριάδας, αφού το θέμα είναι εντελώς προαιρετικό για τους κυβερνήτες των αστερισμών. Οι κυβερνήσεις των Συστημάτων δεν αλλάζει ξαφνικά το προσωπικό του, εκτός αν συμβεί κάποιου είδους τραγωδία.
(393.3) 35:9.3 Όταν οι Κυρίαρχοι των Συστημάτων, ή οι συνεργάτες τους ανακαλούνται, οι θέσεις τους καταλαμβάνονται από τις επιλογές οι οποίες έγιναν από το ανώτατο συμβούλιο που βρίσκεται στο αρχηγείο του αστερισμού, από τις εφεδρείες της τάξης αυτής, μιας ομάδας η οποία είναι μεγαλύτερη στην Εντέντια από τον ενδεδειγμένο μέσο όρο.
(393.4) 35:9.4 Τα ανώτατα συμβούλια των Λανονάντεκ έχουν τη βάση τους στα αρχηγεία των διαφόρων αστερισμών. Ενός τέτοιου σώματος προΐσταται ο αρχαιότερος Ανώτατος συνεργάτης του Πατέρα του Αστερισμού, ενώ ο νεώτερος συνεργάτης εποπτεύει τις εφεδρείες της δευτερεύουσας τάξης.
(393.5) 35:9.5 Οι Κυρίαρχοι των Συστημάτων είναι αντιπροσωπευτικοί του ονόματός τους. Είναι σχεδόν απόλυτοι κυρίαρχοι των τοπικών υποθέσεων των κατοικημένων κόσμων. Είναι σχεδόν πατρικοί στις οδηγίες τους προς τους Πλανητικούς Πρίγκιπες, τους Υλικούς Υιούς και τα λειτουργικά πνεύματα. Ο προσωπικός τους έλεγχος επί της κυριαρχίας είναι απόλυτος. Οι κυβερνήτες αυτοί δεν εποπτεύονται από Τριαδικούς παρατηρητές από το κεντρικό σύμπαν. Αποτελούν το διοικητικό τομέα του τοπικού σύμπαντος, ενώ ως επόπτες για την επιβολή των νομοθετικών επιταγών και ως εκτελεστές για την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων παρουσιάζουν το μοναδικό χώρο σε ολόκληρη τη συμπαντική διοίκηση όπου η προσωπική ανυπακοή προς τη βούληση του Υιού Μιχαήλ μπορεί εξαιρετικά εύκολα και άμεσα να προστατευθεί και να επιχειρήσει να επιβεβαιωθεί.
(393.6) 35:9.6 Το τοπικό μας σύμπαν υπήρξε άτυχο στο ότι πάνω από επτακόσιοι Υιού της τάξης των Λανονάντεκ στασίασαν κατά της συμπαντικής κυβέρνησης, επιταχύνοντας με τον τρόπο αυτό τη σύγχυση σε διάφορα συστήματα και πολυάριθμους πλανήτες. Από το συνολικό αυτό αριθμό των αποτυχιών, μόνο τρεις ήταν Κυρίαρχοι των Συστημάτων. Πρακτικά, όλοι αυτοί οι Υιοί ανήκαν στην δεύτερη και τρίτη τάξη, ήταν, δηλαδή Πλανητικοί Πρίγκιπες και τριτεύοντες Λανονάντεκ.
(393.7) 35:9.7 Ο μεγάλος αριθμός των Υιών αυτών που εξέπεσαν από την ακεραιότητα δεν υποδηλώνει κάποιο λάθος στην δημιουργία τους. Θα μπορούσαν να είχαν φτιαχτεί με θεία τελειότητα, αλλά δημιουργήθηκαν έτσι ώστε να μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα και να ελκύσουν πλησιέστερα τα εξελικτικά πλάσματα που κατοικούν στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.
(393.8) 35:9.8 Απ’ όλα τα τοπικά σύμπαντα του Όρβοντον, το δικό μας σύμπαν έχει, με την εξαίρεση του Χένσελον, απολέσει τον μεγαλύτερο αριθμό της τάξης αυτής των Υιών. Στην Ουβέρσα αποτελεί κοινή ομολογία ότι είχαμε πολύ μεγάλα διοικητικά προβλήματα στον Νέβαδον επειδή οι Υιοί μας της τάξης των Λανονάντεκ δημιουργήθηκαν με τόσο μεγάλο βαθμό προσωπικής ελευθερίας στην επιλογή και το σχεδιασμό. Δεν κάνω την παρατήρηση αυτή δίκην κριτικής. Ο Δημιουργός του σύμπαντός μας διαθέτει πλήρη εξουσία και δύναμη για να το πράξει. Αποτελεί σημείο τριβής για τους κυβερνήτες μας το γεγονός ότι ενώ τέτοιοι, ελεύθερα επιλέγοντες Υιοί δημιουργούν υπερβολικά προβλήματα κατά τις αρχικές εποχές του σύμπαντος, όταν τα πράγματα ομαλοποιηθούν εντελώς και κατασταλάξουν τελικά, τα κέρδη της ανώτερης νομιμοφροσύνης και της πληρέστερης εθελοντικής υπηρεσίας εκ μέρους αυτών των σε βάθος δοκιμασμένων Υιών αντισταθμίζουν με το παραπάνω τη σύγχυση και τις δοκιμασίες των προηγούμενων εποχών.
(394.1) 35:9.9 Στην περίπτωση εξέγερσης στο αρχηγείο ενός συστήματος, ένας καινούργιος κυρίαρχος εγκαθίσταται συνήθως σε σύντομο συγκριτικά χρονικό διάστημα, ωστόσο δεν συμβαίνει το ίδιο στους μεμονωμένους πλανήτες. Είναι οι συνιστώσες μονάδες της υλικής δημιουργίας και η ελεύθερη βούληση των πλασμάτων αποτελεί παράγοντα για την τελική εκδίκαση όλων των προβλημάτων του είδους. Οι διάδοχοι Πλανητικοί Πρίγκιπες προορίζονται για απομονωμένους κόσμους, πλανήτες των οποίων οι πρίγκιπες της εξουσίας μπορεί να έχουν παραστρατήσει, αλλά δεν αναλαμβάνουν ενεργό διακυβέρνηση στους κόσμους αυτούς μέχρις ότου τα αποτελέσματα της εξέγερσης ξεπεραστούν εν μέρει και απαλειφθούν από τα διορθωτικά μέτρα που εφαρμόζονται από τους Μελχισεδέκ αλλά και τις άλλες λειτουργικές προσωπικότητες. Η εξέγερση ενός Πλανητικού Πρίγκιπα αυτόματα απομονώνει τον πλανήτη του. Τα τοπικά πνευματικά κυκλώματα διακόπτονται αμέσως. Μόνον ένας επιφοιτών Υιός μπορεί να επανεγκαταστήσει τις διαπλανητικές γραμμές επικοινωνίας σ’ έναν τέτοιο απομονωμένο πνευματικά κόσμο.
(394.2) 35:9.10 Υπάρχει ένα σχέδιο για τη διάσωση αυτών των απειθάρχητων και αφρόνων Υιών και πολλοί επωφελήθηκαν από την ελεήμονα αυτή πρόβλεψη. Ποτέ όμως ξανά δεν θα λειτουργήσουν στις θέσεις αυτές, όπου έσφαλαν. Μετά την αποκατάσταση τους ανατίθενται καθήκοντα φρουρών σε τμήματα φυσικής διοίκησης.
(394.3) 35:10.1 Η τρίτη ομάδα των επτά πλανητών στο κύκλωμα των εβδομήντα πλανητών του Σάλβινγκτον, μαζί με τους αντίστοιχους σαράντα δύο δορυφόρους, συνιστούν το σύμπλεγμα των διοικητικών σφαιρών του Λανονάντεκ. Στους κόσμους αυτούς, οι έμπειροι Λανονάντεκ οι οποίοι ανήκουν στο σώμα των πρώην Κυριάρχων των Συστημάτων, εκτελούν καθήκοντα διοικητικών δασκάλων των ανερχομένων οδοιπόρων και των σεραφικών στρατιών. Οι εξελικτικοί θνητοί παρατηρούν τους διοικητές του συστήματος να εργάζονται στις πρωτεύουσες των συστημάτων, αλλά εδώ συμμετέχουν στον ουσιαστικό συντονισμό των διοικητικών εξαγγελιών των δέκα χιλιάδων τοπικών συστημάτων.
(394.4) 35:10.2 Τα διοικητικά αυτά σχολεία του τοπικού σύμπαντος εποπτεύονται από ένα σώμα Υιών Λανονάντεκ οι οποίοι διαθέτουν μακρά εμπειρία ως Κυρίαρχοι των Συστημάτων, αλλά και ως σύμβουλοι των αστερισμών. Τα διοικητικά αυτά σχολεία τα ξεπερνούν μόνο τα διοικητικά σχολεία του Έσνα.
(394.5) 35:10.3 Ενώ χρησιμεύουν ως εκπαιδευτικές σφαίρες για τους ανερχόμενους θνητούς, οι κόσμοι των Λανονάντεκ αποτελούν τα κέντρα εκτεταμένων επιχειρήσεων που έχουν να κάνουν με τις φυσιολογικές και συνηθισμένες διοικητικές λειτουργίες του σύμπαντος. Σε όλη τη διαδρομή προς τον Παράδεισο, οι ανερχόμενοι οδοιπόροι συνεχίζουν τις σπουδές τους στα πρακτικά σχολειά της εφαρμοσμένης γνώσης – στην ουσιαστική εξάσκηση του να κάνουν πραγματικά αυτά που διδάχθηκαν. Το συμπαντικό εκπαιδευτικό σύστημα, υποστηριζόμενο από τους Μελχισεδέκ είναι πρακτικό, προοδευτικό, σημαντικό και εμπειρικό. Περιλαμβάνει εξάσκηση σε θέματα υλικά, διανοητικά, μοροντιανά και πνευματικά.
(394.6) 35:10.4 Είναι σε σχέση με τους διοικητικούς αυτούς κόσμους των Λανονάντεκ που οι περισσότεροι από τους διασωθέντες Υιούς της τάξης αυτής υπηρετούν ως κηδεμόνες και διευθυντές των πλανητικών υποθέσεων. Και οι σφάλλοντες αυτοί Πλανητικοί Πρίγκιπες καθώς και οι σύντροφοί τους στην εξέγερση οι οποίοι επιλέγουν να αποδεχθούν την προσφερόμενη επανόρθωση, θα συνεχίσουν να υπηρετούν σε θέματα ρουτίνας, τουλάχιστον μέχρις ότου το σύμπαν του Νέβαδον εγκατασταθεί στο φως και τη ζωή.
(395.1) 35:10.5 Πολλοί από τους Υιούς Λανονάντεκ, πάντως, στα αρχαιότερα συστήματα έχουν παγιώσει θαυμάσιες καταγραφές υπηρεσίας, διακυβέρνησης και πνευματικών επιτευγμάτων. Είναι μία ανώτερη, πιστή και νομοταγής ομάδα, παρά την τάση τους να υποπίπτουν σε σφάλματα μέσα από την πλάνη της προσωπικής τους ελευθερίας και τις ονειροφαντασίες της αυτοδιάθεσης.
(395.2) 35:10.6 [Υποστηρίχθηκε από τον Αρχηγό των Αρχαγγέλων ο οποίος λειτουργεί με την εξουσία του Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]
(396.1) 36:0.1 Η ζωή δεν δημιουργείται αυτόματα. Η ζωή χτίζεται σύμφωνα με τα σχέδια που έχουν διαμορφωθεί από τους (μη αποκαλυφθέντες) Αρχιτέκτονες της Ύπαρξης και εμφανίζεται στους κατοικημένους πλανήτες είτε δια της άμεσης εισαγωγής, είτε ως αποτέλεσμα της λειτουργίας των Φορέων της Ζωής των τοπικών συμπάντων. Αυτοί οι φορείς της ζωής είναι από τα πλέον ενδιαφέροντα και πολύπλευρα μέλη της ποικιλόμορφης οικογένειας των συμπαντικών Υιών. Είναι εμπιστευμένοι με το σχεδιασμό και τη μεταφορά της ζωής των πλασμάτων στις πλανητικές σφαίρες. Και αφού εμφυτεύσουν τη ζωή αυτή σε τέτοιους καινούργιους κόσμους, μένουν εκεί για μεγάλες περιόδους, για να καλλιεργήσουν την ανάπτυξή της.
(396.2) 36:1.1 Αν και οι Φορείς της Ζωής ανήκουν στην οικογένεια των θείων υιών, αποτελούν ένα ιδιάζοντα και ξεχωριστό τύπο συμπαντικών Υιών, όντας η μοναδική ομάδα έλλογης ζωής σ’ ένα τοπικό σύμπαν, στη δημιουργία της οποίας συμμετέχουν οι κυβερνήτες ενός υπερσύμπαντος. Οι Φορείς της Ζωής είναι οι απόγονοι των τριών προ-υπαρχουσών προσωπικοτήτων: του Δημιουργού Υιού, του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και, μετά από διορισμό, ενός από τους Αρχαίους των Ημερών, οι οποίοι προίστανται των πεπρωμένων του συγκεκριμένου υπερσύμπαντος. Οι Αρχαίοι αυτοί των Ημερών, οι οποίοι αφ’ εαυτών μπορούν να αποφασίσουν για την εξάλειψη της έλλογης ζωής, συμμετέχουν στην δημιουργία των Φορέων της Ζωής, οι οποίοι είναι εμπιστευμένοι με την εγκαθίδρυση της φυσικής ζωής στους εξελισσόμενους κόσμους.
(396.3) 36:1.2 Στο σύμπαν του Νέβαδον έχουμε καταγραμμένη την δημιουργία εκατό εκατομμυρίων Φορέων της Ζωής. Το ικανό αυτό σώμα των διασπορέων της ζωής δεν είναι ένα πραγματικά αυτοκυβερνώμενο σώμα. Διευθύνονται από το τρίο που προσδιορίζει τη ζωή και αποτελείται από τον Γαβριήλ, τον Πατέρα Μελχισεδέκ και τον Νάμπια, τον αρχικό και πρωτότοκο Φορέα της Ζωής του Νέβαδον. Σε όλες όμως τις φάσεις της διακυβέρνησης που ασκούν στους διάφορους τομείς, είναι αυτοκυβερνώμενοι.
(396.4) 36:1.3 Οι Φορείς της Ζωής είναι διαβαθμισμένοι σε τρεις μείζονες κατηγορίες: Η πρώτη κατηγορία είναι οι αρχαιότεροι Φορείς της Ζωής, η δεύτερη οι συνεργάτες και η τρίτη, οι κηδεμόνες (συνοδοί). Η αρχική κατηγορία υποδιαιρείται σε δώδεκα ομάδες ειδικών στις διάφορες μορφές των εκδηλώσεων της ζωής. Ο διαχωρισμός των τριών αυτών κατηγοριών πραγματοποιήθηκε από τους Μελχισεδέκ, οι οποίοι διεξήγαγαν τις δοκιμές για το σκοπό αυτό στον αρχηγικό κόσμο των Φορέων της Ζωής. Οι Μελχισεδέκ έχουν από τότε συνδεθεί στενά με τους Φορείς της Ζωής και πάντα τους συνοδεύουν όταν φεύγουν για να εγκαθιδρύσουν τη ζωή σ’ ένα καινούργιο πλανήτη.
(396.5) 36:1.4 Όταν ένας εξελικτικός πλανήτης εγκατασταθεί, τελικά, στο φως και τη ζωή, οι Φορείς της Ζωής οργανώνονται στα ανώτερα εξεταστικά σώματα, με συμβουλευτικό ρόλο, για να βοηθήσουν την περαιτέρω διακυβέρνηση και ανάπτυξη του κόσμου και των θεοποιούμενων υπάρξεών του. Κατά τις μεταγενέστερες και κατασταλαγμένες εποχές ενός εξελισσόμενου σύμπαντος, οι Φορείς αυτοί της Ζωής επιφορτίζονται με πολλά νέα καθήκοντα.
(397.1) 36:2.1 Οι Μελχισεδέκ έχουν τη γενική επίβλεψη της τέταρτης ομάδας των επτά κυρίων σφαιρών στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον. Οι κόσμοι αυτοί των Φορέων της Ζωής προσδιορίζονται ως εξής:
(397.2) 36:2.2 1. Το αρχηγείο των Φορέων της Ζωής.
(397.3) 36:2.3 2. Η σφαίρα του σχεδιασμού της ζωής.
(397.4) 36:2.4 3. Η σφαίρα της διατήρησης της ζωής.
(397.5) 36:2.5 4. Η σφαίρα της εξέλιξης της ζωής.
(397.6) 36:2.6 5. Η σφαίρα της συνδεδεμένης με τη διάνοια ζωής.
(397.7) 36:2.7 6. Η σφαίρα της διάνοιας και του πνεύματος στις ζώσες υπάρξεις.
(397.9) 36:2.9 Κάθε ένας από τους κύριους αυτούς κόσμους περιστοιχίζεται από έξι δορυφόρους, στους οποίους επικεντρώνονται οι ειδικές φάσεις όλων των δραστηριοτήτων των Φορέων της Ζωής στο σύμπαν.
(397.10) 36:2.10 Ο Κόσμος υπ’ αριθμόν Ένα, ο αρχηγικός κόσμος, μαζί με τους έξι δευτερεύοντες δορυφόρους του είναι αφιερωμένος στη μελέτη της συμπαντικής ζωής, της ζωής σε όλες τις γνωστές της εκφάνσεις. Εδώ βρίσκεται το Κολέγιο του σχεδιασμού της ζωής, όπου εργάζονται δάσκαλοι και σύμβουλοι από την Ουβέρσα και τη Χαβόνα, ακόμη και από τον Παράδεισο. Και μου επιτρέπεται να σας αποκαλύψω ότι οι επτά κεντρικές τοποθεσίες των υπασπιστών διανοητικών πνευμάτων βρίσκονται σ’ αυτόν τον κόσμο των Φορέων της Ζωής.
(397.11) 36:2.11 Ο αριθμός δέκα – το δεκαδικό σύστημα – είναι εγγενές στο φυσικό σύμπαν αλλά όχι στο πνευματικό. Ο χώρος κυριαρχίας της ζωής χαρακτηρίζεται από τους αριθμούς τρία, επτά και δώδεκα, ή από τα πολλαπλάσια και τους συνδυασμούς των βασικών αυτών αριθμών. Υπάρχουν τρία κύρια και ουσιωδώς διαφορετικά σχέδια ζωής, κατά τη σειρά των τριών εν Παραδείσω Γενεσιουργών Αιτιών και Κέντρων και στο σύμπαν του Νέβαδον αυτές οι τρεις βασικές μορφές ζωής είναι διαχωρισμένες σε τρεις διαφορετικούς τύπους πλανητών. Αρχικά, υπήρχαν δώδεκα διακριτές και θείες ιδέες μεταβιβάσιμης ζωής. Αυτός ο αριθμός δώδεκα, με τις υποδιαιρέσεις και τα πολλαπλάσιά του, ισχύει για όλα τα βασικά πρότυπα ζωής, και στα επτά υπερσύμπαντα. Υπάρχουν, επίσης, επτά αρχιτεκτονικοί τύποι σχεδίων ζωής, δομικές διατάξεις των αναπαραγωγικών διαμορφώσεων της ζώσας ύλης. Στον Όρβοντον τα πρότυπα ζωής είναι διαμορφωμένα ως δώδεκα φορείς κληρονομίας. Οι διάφορες κατηγορίες των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων είναι διαμορφωμένες σύμφωνα με τους αριθμούς 12, 24, 48, 96, 192, 384 και 768. Στην Ουράντια υπάρχουν σαράντα οκτώ μονάδες ελέγχου προτύπων – που προσδιορίζουν τα κληρονομικά χαρακτηριστικά – στα σεξουαλικά κύτταρα της ανθρώπινης αναπαραγωγής.
(397.12) 36:2.12 Ο Δεύτερος Κόσμος είναι η σφαίρα σχεδιασμού της ζωής. Εδώ όλοι οι καινούργιοι τρόποι οργάνωσης της ζωής μελετώνται λεπτομερώς. Ενώ τα αρχικά σχέδια της ζωής διατίθενται από τον Δημιουργό Υιό, η ουσιαστική διεκπεραίωση των σχεδίων αυτών εμπιστεύεται στους Φορείς της Ζωής και τους συνεργάτες τους. Όταν τα γενικά σχέδια της ζωής για έναν καινούργιο κόσμο διαμορφωθούν, διαβιβάζονται στον αρχηγικό κόσμο, όπου εξετάζονται λεπτομερώς από το ανώτατο συμβούλιο των αρχαιότερων Φορέων της Ζωής σε συνεργασία με ένα σώμα συμβούλων Μελχισεδέκ. Αν τα σχέδια απομακρυνθούν από τους προηγούμενα αποδεκτούς τύπους, πρέπει να αναθεωρηθούν και να επικυρωθούν από τον Δημιουργό Υιό. Ο αρχηγός των Μελχισεδέκ συχνά αντιπροσωπεύει το Δημιουργό Υιό στα συμβούλια αυτά.
(397.13) 36:2.13 Για το λόγο αυτό, η πλανητική ζωή, ενώ μοιάζει, από ορισμένες απόψεις, διαφέρει κατά πολλούς τρόπους στον κάθε εξελικτικό κόσμο. Ακόμη και σε μία ενιαία σειρά ζωής, σε μία και μοναδική οικογένεια πλανητών, η ζωή δεν είναι ακριβώς η ίδια σε δύο πλανήτες του ίδιου συστήματος. Υπάρχει πάντα ένας πλανητικός τύπος, αφού οι Φορείς της Ζωής εργάζονται συνεχώς προσπαθώντας να βελτιώσουν τους ζωτικούς τύπους που τους έχει ανατεθεί να διατηρήσουν.
(398.1) 36:2.14 Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο θεμελιώδεις, ή κοσμικοί χημικοί τύποι οι οποίοι συνιστούν τα γονικά πρότυπα και τις πολυάριθμες βασικές λειτουργικές παραλλαγές των εκδηλώσεων της ζωής. Ο υπ’ αριθμόν ένα δορυφόρος του πλανήτη σχεδιασμού της ζωής είναι ο χώρος κυριαρχίας των φυσικών και των ηλεκτροχημικών του σύμπαντος οι οποίοι υπηρετούν ως τεχνικοί σύμβουλοι των Φορέων της Ζωής στο έργο της σύλληψης, της οργάνωσης και διαχείρισης των βασικών μονάδων ενέργειας οι οποίες χρησιμοποιούνται για την κατασκευή των υλικών οχημάτων της μετάδοσης της ζωής, τα οποία αποκαλούνται πλάσμα σπέρματος.
(398.2) 36:2.15 Τα πλανητικά εργαστήρια σχεδιασμού της ζωής βρίσκονται στο δεύτερο δορυφόρο αυτού του υπ’ αριθμόν δύο κόσμου. Στα εργαστήρια αυτά, οι Φορείς της Ζωής και όλοι οι βοηθοί τους συνεργάζονται με τους Μελχισεδέκ σε μια προσπάθεια να τροποποιήσουν και πιθανόν να βελτιώσουν τη σχεδιασμένη για εμφύτευση ζωή στους δεκαδικούς πλανήτες του Νέβαδον. Η ζωή που τώρα εξελίσσεται στην Ουράντια σχεδιάστηκε και εν μέρει εξελίχθηκε στο συγκεκριμένο αυτό κόσμο, διότι η Ουράντια είναι ένας δεκαδικός πλανήτης, ένας κόσμος όπου γίνονται πειράματα πάνω στη ζωή. Σε έναν κόσμο στους δέκα επιτρέπεται μια μεγαλύτερη διακύμανση των προτύπων σχεδιασμών ζωής, από όσο (επιτρέπεται) στους άλλους (μη πειραματικούς) κόσμους.
(398.3) 36:2.16 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Τρία είναι αφιερωμένος στη διατήρηση της ζωής. Εδώ μελετώνται και βελτιώνονται οι διάφοροι τρόποι προστασίας και διατήρησης της ζωής από τους συνεργάτες και τους συνοδούς του σώματος των Φορέων της Ζωής. Τα σχέδια ζωής για κάθε καινούργιο κόσμο πάντοτε προβλέπουν την έγκαιρη εγκατάσταση της επιτροπής για τη διατήρηση της ζωής, η οποία αποτελείται από συνοδούς ειδικευμένους στην επιδέξια διαχείριση των βασικών προτύπων ζωής. Στην Ουράντια υπήρχαν είκοσι τέσσερις τέτοιοι συνοδοί επίτροποι, δύο για κάθε βασικό, ή γονικό πρότυπο της αρχιτεκτονικής οργάνωσης των υλικών της ζωής. Σε πλανήτες όπως ο δικός σας, ο ανώτερος τύπος ζωής αναπαράγεται από μία δέσμη-φορέα ζωής, η οποία διαθέτει είκοσι τέσσερις μονάδες πρότυπα. (Και εφ’ όσον η διανοητική ζωή αναπτύσσεται από, και με βάση, το φυσικό μέρος, παίρνουν υπόσταση οι είκοσι τέσσερις βασικές κατηγορίες της ψυχικής οργάνωσης.)
(398.4) 36:2.17 Η Σφαίρα υπ’ Αριθμόν Τέσσερα και οι δευτερεύοντες δορυφόροι της είναι αφιερωμένοι στη μελέτη της εξέλιξης της ζωής των πλασμάτων, γενικά, και στους εξελικτικούς προγόνους του κάθε επιπέδου ζωής, ειδικώτερα. Το αρχικό πλάσμα της ζωής ενός εξελικτικού κόσμου πρέπει να περιέχει το πλήρες δυναμικό όλων των μελλοντικών αναπτυξιακών παραλλαγών και όλων των συνακόλουθων εξελικτικών μεταβολών και τροποποιήσεων. Η πρόβλεψη για τέτοια μεγαλεπήβολα σχέδια μεταμόρφωσης της ζωής μπορεί να απαιτήσει την εμφάνιση πολλών, φαινομενικά άχρηστων, μορφών ζώων και φυτών. Τέτοια υποπροϊόντα πλανητικής εξέλιξης, προβλεπόμενα ή απρόβλεπτα, εμφανίζονται κατά το στάδιο της ζωηρής δραστηριοποίησης μόνο και μόνο για να εξαφανιστούν, αλλά καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς αυτής διαδικασίας ξετυλίγεται το νήμα των σωστών και έξυπνων σχηματισμών των αρχικών σχεδιαστών του πλανητικού σχεδίου ζωής και του περιγράμματος των ειδών. Τα ποικίλα υποπροϊόντα της βιολογικής εξέλιξης είναι όλα απαραίτητα για την τελική και ολοκληρωμένη λειτουργία των ανώτερων ευφυών μορφών ζωής, παρά το γεγονός ότι μεγάλη εξωτερικά δυσαρμονία μπορεί να επικρατεί από καιρό σε καιρό στον μακρόχρονο ανοδικό αγώνα των ανώτερων πλασμάτων για την επίτευξη του ελέγχου επί των κατώτερων μορφών ζωής, πολλές από τις οποίες είναι, ορισμένες φορές, πολύ ανταγωνιστικές για την γαλήνη και την ηρεμία των εξελισσόμενων πλασμάτων ελεύθερης βούλησης.
(398.5) 36:2.18 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Πέντε ασχολείται εξ ολοκλήρου με τη συνδεδεμένη με τη διάνοια ζωή. Κάθε ένας από τους δορυφόρους του είναι αφιερωμένος στη μελέτη μιας μοναδικής φάσης της διάνοιας των πλασμάτων που συνδέεται με τη ζωή τους. Η διάνοια, όπως την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, είναι δώρο των επτά υπασπιστών διανοητικών πνευμάτων τα οποία υπερτίθενται επί των ανίκανων να διδαχθούν, ή μηχανικών επιπέδων του νου από τις δυνάμεις του Απείρου Πνεύματος. Τα πρότυπα της ζωής αποκρίνονται με ποικίλους τρόπους στους υπασπιστές αυτούς καθώς και στις διαφορετικές πνευματικές λειτουργίες που δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρη την έκταση των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος. Η ικανότητα των πλασμάτων της ύλης να ανταποκρίνονται πνευματικά εξαρτάται απόλυτα από το σχετικό διανοητικό φορτίο, το οποίο, με τη σειρά του, έχει κατευθύνει την πορεία της βιολογικής εξέλιξης αυτών των ίδιων των θνητών πλασμάτων.
(399.1) 36:2.19 Ο Κόσμος υπ’ Αριθμόν Έξι είναι αφιερωμένος στο συσχετισμό διάνοιας και πνεύματος όπως συνδέονται στους ζώντες τύπους και οργανισμούς. Ο κόσμος αυτός και οι έξι δορυφόροι του περιλαμβάνουν τα σχολεία συντονισμού των πλασμάτων, όπου δάσκαλοι τόσο από το κεντρικό σύμπαν όσο και από το υπερσύμπαν συνεργάζονται με τους καθοδηγητές του Νέβαδον στην παρουσίαση των ανώτατων επιπέδων που κατακτώνται από τα πλάσματα μέσα στο χρόνο και το διάστημα.
(399.2) 36:2.20 Η Έβδομη Σφαίρα των Φορέων της Ζωής είναι αφιερωμένη στους μη αποκαλυφθέντες χώρους της εξελικτικής ζωής των πλασμάτων, όπως αυτή σχετίζεται με την κοσμική φιλοσοφία της διευρυνόμενης πραγμάτωσης του Υπέρτατου Όντος.
(399.3) 36:3.1 Η ζωή δεν παρουσιάζεται αυτόματα στα σύμπαντα. Πρέπει να την εγκαινιάσουν οι Φορείς της Ζωής στους άγονους πλανήτες. Αυτοί είναι οι φορείς, οι διασπορείς και οι φρουροί της ζωής , όπως αυτή εμφανίζεται στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος. Το σύνολο των κατηγοριών και μορφών ζωής που είναι γνωστό στην Ουράντια αρχίζει με τους Υιούς αυτούς, αν και δεν υπάρχουν στην Ουράντια όλες οι μορφές πλανητικής ζωής.
(399.4) 36:3.2 Το σώμα των Φορέων της Ζωής που έχει επιφορτισθεί με το να εμφυτεύσει ζωή σ΄ έναν καινούργιο κόσμο, αποτελείται συνήθως από εκατό αρχαιότερους φορείς, εκατό βοηθούς και χίλιους συνοδούς. Οι Φορείς της Ζωής συχνά μεταφέρουν πραγματικό πλάσμα ζωής σ’ έναν καινούργιο κόσμο, αλλά όχι πάντα. Ορισμένες φορές οργανώνουν τα πρότυπα ζωής αφού φθάσουν στον πλανήτη της αποστολής τους, σύμφωνα με τύπους οι οποίοι έχουν ήδη εγκριθεί για μια καινούργια περιπέτεια εγκαθίδρυσης της ζωής. Τέτοια ήταν και η προέλευση της πλανητικής ζωής στην Ουράντια.
(399.5) 36:3.3 Όταν, σύμφωνα με εγκεκριμένους τύπους, τα φυσικά πρότυπα έχουν παρασχεθεί, τότε οι Φορείς της Ζωής δρουν ως καταλύτες στο χωρίς ζωή αυτό υλικό, μεταδίδοντας δια των εαυτών τους τη σπίθα του πνεύματος της ζωής. Και αμέσως τα αδρανή πρότυπα γίνονται ζώσα ύλη.
(399.6) 36:3.4 Η ζωτική σπίθα– το μυστήριο της ζωής –πληρούται δια των Φορέων της Ζωής, όχι από αυτούς. Οι ίδιοι πράγματι εποπτεύουν τις διεργασίες αυτές, σχηματοποιούν το ίδιο το πλάσμα της ζωής, αλλά είναι το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα εκείνο το οποίο παρέχει το βασικό υλικό του ζώντος πλάσματος. Από την Δημιουργική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος προέρχεται η ζωτική εκείνη σπίθα που δίνει ζωή στο σώμα και προαναγγέλλει τη διάνοια.
(399.7) 36:3.5 Κατά την πλήρωση της ζωής, οι Φορείς της Ζωής δεν μεταδίδουν τίποτε από την προσωπική τους φύση, ούτε καν στις σφαίρες εκείνες όπου σχεδιάζονται καινούργιες κατηγορίες ζωής. Σε τέτοιες περιπτώσεις, απλά εγκαινιάζουν και μεταδίδουν τη σπίθα της ζωής, βάζουν μπροστά τις απαιτούμενες περιστροφές της ύλης, σύμφωνα με τις φυσικές, χημικές και ηλεκτρικές προδιαγραφές των διατεταγμένων σχεδίων και προτύπων. Οι Φορείς της Ζωής είναι ζώσες καταλυτικές παρουσίες, οι οποίες διεγείρουν, οργανώνουν και δραστηριοποιούν τα κατά τα άλλα αδρανή στοιχεία της υλικής τάξης της ύπαρξης.
(400.1) 36:3.6 Στους Φορείς της Ζωής ενός πλανητικού σώματος δίδεται μια συγκεκριμένη περίοδος κατά την οποία θα εγκαθιδρύσουν τη ζωή σ’ ένα νέο κόσμο, περίπου μισό εκατομμύριο έτη σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στο συγκεκριμένο πλανήτη. Με το πέρας αυτής της περιόδου, το οποίο υποδηλώνεται από ορισμένα αναπτυξιακά επιτεύγματα της πλανητικής ζωής, σταματούν τις προσπάθειες εμφύτευσης και μπορεί εν συνεχεία να μην προσθέσουν τίποτε καινούργιο, ή συμπληρωματικό στη ζωή αυτού του πλανήτη.
(400.2) 36:3.7 Κατά τις περιόδους που μεσολαβούν μεταξύ της εγκαθίδρυσης της ζωής και της ανάδυσης των ανθρώπινων πλασμάτων με ηθική υπόσταση, επιτρέπεται στους Φορείς της Ζωής να διαχειρίζονται το περιβάλλον της ζωής, ή κατ’ άλλους τρόπους ευνοϊκά να κατευθύνουν την πορεία της βιολογικής εξέλιξης. Και τούτο πράττουν, για μεγάλες χρονικές περιόδους.
(400.3) 36:3.8 Όταν οι Φορείς της Ζωής οι οποίοι λειτουργούν σ’ έναν καινούργιο κόσμο επιτύχουν μία φορά στη δημιουργία μιας αυτόβουλης ύπαρξης με τη δύναμη των ηθικών αποφάσεων και των πνευματικών επιλογών, τότε, και στο σημείο αυτό το έργο τους τερματίζεται – έχουν τελειώσει. Δεν μπορούν να διαχειριστούν πλέον την εξελισσόμενη ζωή. Από το σημείο αυτό και μετά, η εξέλιξη των ζωντανών πλασμάτων πρέπει να προχωρήσει σύμφωνα με τις εγγενείς της ικανότητες αλλά και τις τάσεις οι οποίες έχουν ήδη μεταδοθεί και εγκατασταθεί στους πλανητικούς τύπους και τα πρότυπα. Στους Φορείς της Ζωής δεν επιτρέπεται να πειραματισθούν, ή να παρέμβουν εκούσια. Δεν τους επιτρέπεται να κυριαρχήσουν, ή αυθαίρετα να επηρεάσουν τα ηθικής υπόστασης πλάσματα.
(400.4) 36:3.9 Με την άφιξη ενός Πλανητικού Πρίγκιπα ετοιμάζονται να αποχωρήσουν, αν και δύο από τους αρχαιότερους φορείς και δώδεκα συνοδοί μπορεί εθελοντικά, δίνοντας προσωρινό όρκο αποποίησης, να παραμείνουν επ’ αόριστο στον πλανήτη ως σύμβουλοι σε θέματα περαιτέρω ανάπτυξης και διατήρησης του πλάσματος της ζωής. Δύο τέτοιοι Υιοί και οι δώδεκα συνεργάτες τους υπηρετούν τώρα στην Ουράντια.
(400.5) 36:4.1 Σε κάθε τοπικό σύστημα κατοικημένων κόσμων, σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, υπάρχει μία μοναδική σφαίρα επί της οποίας οι Μελχισεδέκ λειτούργησαν ως φορείς της ζωής. Οι διαμονές αυτές είναι γνωστές ως οι ενδιαμεσοειδείς κόσμοι του συστήματος και σε κάθε έναν από αυτούς, ένας υλικά τροποποιημένος Υιός Μελχισεδέκ ενώνεται με μία επιλεγμένη Θυγατέρα της υλικής τάξης. Οι Μητέρες Εύες αυτών των ενδιαμεσοειδών κόσμων αποστέλλονται από τα αρχηγεία των συστημάτων δικαιοδοσίας, έχοντας επιλεγεί από τον υπεύθυνο Μελχισεδέκ φορέα ζωής μεταξύ των πολυάριθμων εθελοντριών οι οποίες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Κυρίαρχου του Συστήματος, όταν απευθύνθηκε στις Υλικές Θυγατέρες του κόσμου του.
(400.6) 36:4.2 Οι απόγονοι ενός Μελχισεδέκ φορέα ζωής και μιας Υλικής θυγατέρας είναι γνωστοί ως ενδιαμεσοειδείς. Ο Μελχισεδέκ πατέρας μιας τέτοιας φυλής ουράνιων πλασμάτων εγκαταλείπει, τελικά, τον πλανήτη της μοναδικής λειτουργίας του επί της ζωής ενώ η Μητέρα Εύα της εξαιρετικής αυτής τάξης των συμπαντικών υπάρξεων αποχωρεί επίσης, μόλις εμφανισθεί η έβδομη γενεά των πλανητικών απογόνων. Η διεύθυνση ενός τέτοιου κόσμου, ανατίθεται στη συνέχεια στον μεγαλύτερο υιό της.
(400.7) 36:4.3 Τα ενδιαμεσοειδή πλάσματα ζουν και λειτουργούν ως αναπαραγόμενες υπάρξεις στους μεγαλειώδεις κόσμους τους μέχρις ότου η ηλικία τους φθάσει τα χίλια χρόνια κατά την τυπική μέτρηση του χρόνου. Κατόπιν αυτού μετασχηματίζονται μεταφερόμενοι στην τάξη των σεραφείμ. Οι Ενδιαμεσοειδείς δεν αναπαράγονται από το σημείο αυτό και μετά, διότι η τεχνική της αποϋλοποίησης από την οποία περνούν, προετοιμαζόμενοι για την ένταξή τους στα σεραφείμ, τους στερεί το προνόμιο της αναπαραγωγής.
(400.8) 36:4.4 Η παρούσα κατάσταση των υπάρξεων αυτών δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί θνητή, ή αθάνατη, ούτε μπορεί οριστικά να ταξινομηθεί ως ανθρώπινη, ή θεία. Τα πλάσματα αυτά δεν ενοικούνται από τον Προσαρμοστή, γι’ αυτό δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν αθάνατα. Ούτε όμως φαίνεται ότι είναι αθάνατα. Κανείς ενδιαμεσοειδής δεν έχει βιώσει το θάνατο. Όλοι οι ενδιαμεσοειδείς που γεννήθηκαν στον Νέβαδον ζουν ακόμη και σήμερα, λειτουργώντας στους κόσμους όπου γεννήθηκαν, σε κάποιο ενδιάμεσο κόσμο, ή στον ενδιαμεσοειδή πλανήτη του Σάλβινγκτον, στην ομάδα των τελικιστών των κόσμων.
(401.1) 36:4.5 Οι Κόσμοι των Τελικιστών του Σάλβινγκτον. Οι Μελχισεδέκ φορείς της ζωής, καθώς και οι συνδεδεμένες μαζί τους Μητέρες Εύες πηγαίνουν από τις ενδιαμεσοειδείς σφαίρες του συστήματος στους κόσμους των τελικιστών του κυκλώματος του Σάλβινγκτον, όπου επίσης πρόκειται να συναθροιστούν οι απόγονοί τους.
(401.2) 36:4.6 Πρέπει στο σημείο αυτό να γίνει σαφές ότι η πέμπτη ομάδα των επτά κύριων κόσμων στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον είναι οι κόσμοι των τελικιστών του Νέβαδον. Τα παιδιά των Μελχισεδέκ φορέων ζωής και των Υλικών Θυγατέρων κατοικούν στον έβδομο κόσμο των τελικιστών, την ενδιαμεσοειδή σφαίρα του Σάλβινγκτον.
(401.3) 36:4.7 Οι δορυφόροι των επτά κύριων κόσμων των τελικιστών αποτελούν τον τόπο συνάντησης των προσωπικοτήτων του υπερσύμπαντος και του κεντρικού σύμπαντος οι οποίες τυχαίνει να εκτελούν αποστολές στον Νέβαδον. Ενώ οι ανερχόμενοι θνητοί κυκλοφορούν ελεύθερα σε όλες τις πολιτιστικές και εκπαιδευτικές σφαίρες των 490 κόσμων οι οποίοι αποτελούν το Πανεπιστήμιο των Μελχισεδέκ, υπάρχουν ορισμένα ειδικά σχολεία καθώς και απαγορευμένες ζώνες στις οποίες δεν τους επιτρέπεται να μπουν. Τούτο αληθεύει ιδιαίτερα για τις σαράντα εννέα σφαίρες οι οποίες βρίσκονται στη δικαιοδοσία των τελικιστών.
(401.4) 36:4.8 Ο προορισμός των ενδιαμεσοειδών πλασμάτων δεν είναι προς το παρόν γνωστός, φαίνεται, ωστόσο, ότι οι προσωπικότητες αυτές συναθροίζονται στον έβδομο κόσμο των τελικιστών προετοιμαζόμενες για κάποιο μελλοντικό συμβάν στην εξέλιξη του σύμπαντος. Οι σχετικές με τις ενδιαμεσοειδείς φυλές έρευνές μας καταλήγουν πάντα στους τελικιστές και πάντα οι τελικιστές αρνούνται να συζητήσουν τον προορισμό των προστατευομένων τους. Ανεξάρτητα από την αβεβαιότητά μας για το μέλλον των ενδιαμεσοειδών, πράγματι γνωρίζουμε ότι κάθε τοπικό σύμπαν στον Όρβοντον φιλοξενεί ένα τέτοιο, αυξανόμενο, σώμα των μυστηριωδών αυτών πλασμάτων. Οι Μελχισεδέκ φορείς ζωής πιστεύουν ότι τα ενδιαμεσοειδή παιδιά τους θα προικιστούν, κάποια μέρα, με το υπερβατικό και αιώνιο πνεύμα του απολυτοειδούς, από το Θεό τον Ύψιστο.
(401.5) 36:5.1 Είναι η παρουσία των επτά συνοδευτικών διανοητικών πνευμάτων στους πρωτόγονους κόσμους εκείνη που διέπει την πορεία της οργανικής εξέλιξης. Τούτο εξηγεί το γιατί η εξέλιξη είναι σκόπιμη και όχι τυχαία. Οι υπασπιστές (συνοδοί) αυτοί αντιπροσωπεύουν τη δραστηριοποίηση εκείνη της διανοητικής λειτουργίας του Απείρου Πνεύματος η οποία εκτείνεται ως τις κατώτερες τάξεις της έλλογης ζωής, δια της λειτουργίας ενός Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Οι υπασπιστές είναι παιδιά του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και συνιστούν την προσωπική της λειτουργία προς τις υλικές διάνοιες των κόσμων. Οπουδήποτε και οποτεδήποτε εκδηλώνεται μία τέτοια διάνοια, τα πνεύματα αυτά δραστηριοποιούνται με ποικίλους τρόπους.
(401.6) 36:5.2 Τα επτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές έχουν ονόματα τα οποία αντιστοιχούν στους ακόλουθους χαρακτηρισμούς: διαισθητικότητα (έμπνευση), κατανόηση, θάρρος, γνώση, παραίνεση, λατρεία και σοφία. Αυτά τα διανοητικά πνεύματα αποστέλλουν την επίδρασή τους σε όλους τους κατοικημένους κόσμους ως διαφορική παρόρμηση, προσπαθώντας το κάθε ένα να βρει δεκτικότητα (εκ μέρους του κόσμου) για να εκδηλωθεί, ανεξάρτητα από το βαθμό στον οποίο τα συντροφικά του διανοητικά πνεύματα μπορούν να βρουν δεκτικότητα και ευκαιρία για να λειτουργήσουν.
(401.7) 36:5.3 Η κεντρική κατοικία των πνευμάτων-υπασπιστών στον αρχηγικό κόσμο των Φορέων της Ζωής δείχνει στους επόπτες Φορείς της Ζωής το μέγεθος και την ποιότητα της διανοητικής λειτουργίας των υπασπιστών σε οποιοδήποτε κόσμο και οποιοδήποτε δεδομένο, ζώντα, νοήμονα οργανισμό. Οι διανοητικές-πνευματικές αυτές ενισχύσεις είναι τέλειοι δείκτες της λειτουργίας του ζώντος νου για τους πέντε πρώτους συνοδούς. Όσον όμως αφορά στο έκτο και το έβδομο υπασπιστή-πνεύμα – τη λατρεία και τη σοφία – οι κεντρικές τους κατοικίες καταγράφουν μόνο την ποιοτική τους λειτουργία. Η ποιοτική δραστηριότητα του υπασπιστή της λατρείας και του υπασπιστή της σοφίας καταγράφεται στην άμεση παρουσία του Θείου Λειτουργού στον Σάλβινγκτον, ο οποίος είναι η προσωπική εμπειρία του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα.
(402.1) 36:5.4 Τα επτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές συνοδεύουν πάντα τους Φορείς της Ζωής σ’ έναν καινούργιο πλανήτη, ωστόσο δεν πρέπει να θεωρηθούν οντότητες. Μοιάζουν περισσότερο με κυκλώματα. Τα πνεύματα των επτά συμπαντικών υπασπιστών δεν λειτουργούν ως προσωπικότητες μακριά από τη συμπαντική παρουσία του Θείου Λειτουργού. Αποτελούν, στην πραγματικότητα, ένα επίπεδο συνείδησης του Θείου Λειτουργού και είναι πάντα υποκείμενα στη δράση και την παρουσία της δημιουργικής τους μητέρας.
(402.2) 36:5.5 Δυσκολευόμαστε να προσδιορίσουμε επαρκώς με λέξεις τα επτά αυτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές. Είναι οι λειτουργοί των κατώτερων επιπέδων του εμπειρικού νου και μπορούν ίσως να περιγραφούν, με τη σειρά των εξελικτικών επιτευγμάτων, ως εξής:
(402.3) 36:5.6 1. Το πνεύμα της διαισθητικότητας – της γρήγορης αντίληψης, το πρωταρχικό, φυσικό και εγγενές αντανακλαστικό ένστικτο, το κατευθυντήριο και διαφορετικό χάρισμα της αυτοσυντήρησης όλων των έλλογων πλασμάτων. Ο μοναδικός από τους υπασπιστές που λειτουργεί τόσο εκτεταμένα στις κατώτερες τάξεις της ζωής και ο μόνος μου μπορεί να δημιουργήσει, σε πολύ μεγάλο βαθμό, επαφή με τα μη δυνάμενα να διδαχθούν επίπεδα του μηχανικού νου.
(402.4) 36:5.7 2. Το πνεύμα της κατανόησης – το ορμέμφυτο του συντονισμού, ο πηγαίος και φαινομενικά αυτόματος συσχετισμός των ιδεών. Τούτο είναι το δώρο του συντονισμού της αποκτηθείσας γνώσης, το φαινόμενο του γοργού συλλογισμού, της αστραπιαίας κρίσης και της άμεσης απόφασης.
(402.5) 36:5.8 3. Το πνεύμα του θάρρους - το χάρισμα της πιστότητας – στις εξατομικευμένες υπάρξεις, η βάση των αποκτημένων χαρακτηριστικών και η διανοητική ρίζα της ηθικής καρτερίας και της πνευματικής γενναιότητας. Όταν διαπαιδαγωγηθεί από τα γεγονότα και εμπνευσθεί από την αλήθεια, γίνεται το μυστικό της παρόρμησης για εξελικτική ανέλιξη μέσω των διανοητικών διαύλων και της ευσυνείδητης ατομικής πορείας.
(402.6) 36:5.9 4. Το πνεύμα της γνώσης – η περιέργεια-μητέρα της περιπέτειας και της ανακάλυψης, το επιστημονικό πνεύμα. Ο οδηγός και πιστός σύντροφος των πνευμάτων του θάρρους και της παραίνεσης. Το ένστικτο να κατευθύνει κάποιος το δώρο του θάρρους σε χρήσιμα και προοδευτικά μονοπάτια ανάπτυξης.
(402.7) 36:5.10 5. Το πνεύμα της παραίνεσης – το κοινωνικό ένστικτο, το χάρισμα της συνεργασίας των ειδών. Η ικανότητα των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων ζουν αρμονικά με τους συντρόφους τους. Η προέλευση του αγελαίου ενστίκτου μεταξύ των κατώτερης κλίμακας πλασμάτων.
(402.8) 36:5.11 6. Το πνεύμα της λατρείας – το θρησκευτικό ορμέμφυτο, το πρώτο διαφορικό ένστικτο που ξεχωρίζει τα έλλογα πλάσματα σε δύο βασικές κατηγορίες θνητής υπόστασης. Το πνεύμα της λατρείας κάνει για πάντα να ξεχωρίζει το πλάσμα με το οποίο συνδέεται από τα χωρίς ψυχή πλάσματα που απλά διαθέτουν νου. Η λατρεία είναι το έμβλημα της υποψηφιότητας για την πνευματική ανέλιξη.
(402.9) 36:5.12 7. Το πνεύμα της σοφίας – η εγγενής τάση όλων των ηθικής υπόστασης πλασμάτων προς την μεθοδική και προοδευτική εξελικτική βελτίωση. Αυτός είναι ο ανώτατος των υπασπιστών, ο πνευματικός συντονιστής και εναρθρωτής του έργου όλων των τάξεων. Το πνεύμα αυτό αποτελεί το μυστικό της έμφυτης παρόρμησης των έλλογων πλασμάτων που ξεκινά και συνεχίζει το πρακτικό και αποτελεσματικό πρόγραμμα της ανελικτικής κλίμακας της ύπαρξης. Αυτό το χάρισμα των ζώντων πλασμάτων που εξηγεί την ανεξήγητη ικανότητά τους να σώζονται και, εν σωτηρία, να χρησιμοποιούν συντονισμένα όλες τις παρελθούσες εμπειρίες και τις παρούσες ευκαιρίες τους για να αποκτήσουν όλα εκείνα τα οποία οι άλλοι έξι πνευματικοί λειτουργοί μπορούν να κινητοποιήσουν στο νου των συγκεκριμένων υπάρξεων. Η σοφία είναι το αποκορύφωμα της διανοητικής προσπάθειας. Η σοφία αποτελεί το στόχο μιας αμιγώς διανοητικής και ηθικής ύπαρξης.
(403.1) 36:5.13 Τα διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές αναπτύσσονται δια της εμπειρίας, αλλά δεν γίνονται ποτέ προσωπικά. Εξελίσσονται όσον αφορά στη λειτουργία τους και η δραστηριοποίηση των πρώτων πέντε στις τάξεις των ζώων είναι ως ένα σημείο απαραίτητη για τη λειτουργία και των επτά ως ανθρώπινη διάνοια. Η ζωική αυτή σχέση κάνει τους υπασπιστές περισσότερο αποτελεσματικούς, πρακτικά, ως ανθρώπινο νου. Για το λόγο αυτό τα ζώα δεν διαχωρίζονται, ως ένα σημείο, ούτε από τη διανοητική, ούτε από τη φυσική εξέλιξη του ανθρώπου.
(403.2) 36:5.14 Οι διανοητικοί αυτοί υπασπιστές του Πνεύματος-Μητέρα ενός τοπικού σύμπαντος συνδέονται με τη ζωή των έλλογων πλασμάτων κατά το πλείστον όπως τα κέντρα δύναμης και οι φυσικοί ελεγκτές συνδέονται με τις μη ζώσες δυνάμεις του σύμπαντος. Προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στα διανοητικά κυκλώματα των κατοικημένων κόσμων, ενώ είναι ικανοί συνεργάτες των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών, οι οποίοι επίσης υπηρετούν ως ελεγκτές και διευθυντές των προ της ύπαρξης των υπασπιστών διανοητικών επιπέδων, των επιπέδων εκείνων που δεν μπορούν να διδαχθούν,1 [3] ή (με άλλα λόγια), των μηχανικών επιπέδων.
(403.3) 36:5.15 Ο ζωντανός νους, προτού εμφανισθεί η ικανότητα να διδάσκεται από την εμπειρία, αποτελούσε το χώρο λειτουργίας των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών. Ο νους των πλασμάτων, πριν αποκτήσει την ικανότητα να αναγνωρίζει το θείο και να λατρεύει το Θεό, ήταν ο αποκλειστικός χώρος λειτουργίας των πνευμάτων-υπασπιστών. Με την εμφάνιση της πνευματικής ανταπόκρισης του νου των πλασμάτων, οι δημιουργηθείσες αυτές διάνοιες έγιναν αμέσως υπέρ-διάνοιες, ακαριαία περιληφθείσες στα πνευματικά κυκλώματα του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος.
(403.4) 36:5.16 Τα διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές ουδεμία άμεση σχέση έχουν με την διαφορετική και ανώτερα πνευματική λειτουργία του πνεύματος της προσωπικής παρουσίας του Θείου Λειτουργού, του Αγίου Πνεύματος των κατοικημένων κόσμων. Προηγούνται, όμως λειτουργικά και προετοιμάζουν την εμφάνιση του συγκεκριμένου αυτού πνεύματος στον εξελισσόμενο άνθρωπο. Οι υπασπιστές παρέχουν στο Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα μία κυμαινόμενη επαφή με, καθώς και έλεγχο επί των υλικών, ζώντων πλασμάτων ενός τοπικού σύμπαντος, αλλά δεν επιδρούν στη λειτουργία του Υπέρτατου Όντος, όταν ενεργεί σε προ-ατομικά επίπεδα.
(403.5) 36:5.17 Η μη πνευματική διάνοια αποτελεί είτε εκδήλωση πνευματικής ενέργειας, είτε φαινόμενο φυσικής ενέργειας. Ακόμη και η ανθρώπινη διάνοια, ο ατομική διάνοια, δεν διαθέτει ιδιότητες που θα της επέτρεπαν την σωτηρία μακράν της πνευματικής αναγνώρισης. Η διάνοια αποτελεί πλήρωση του θείου, αλλά δεν είναι αθάνατη όταν λειτουργεί χωρίς την πνευματική ενόραση και όταν στερείται της ικανότητας να λατρεύει και να εκλιπαρεί τη σωτηρία.
(403.6) 36:6.1 Η ζωή είναι και μηχανιστική και βιταλιστική – υλική και πνευματική. Οι φυσικοί και οι χημικοί της Ουράντια πάντα θα βελτιώνουν την κατανόησή τους πάνω στις πρωτοπλασματικές φόρμες της ζωής των φυτών και των ζώων, αλλά ποτέ δεν θα μπορέσουν να δημιουργήσουν ζώντες οργανισμούς. Η ζωή είναι κάτι διαφορετικό από κάθε ενεργειακή εκδήλωση. Ακόμη και η υλική ζωή των φυσικών πλασμάτων δεν είναι εγγενής στην ύλη.
(403.7) 36:6.2 Τα υλικά πλάσματα μπορούν να απολαμβάνουν μία ανεξάρτητη ύπαρξη, αλλά η ζωή αναβλύζει μόνο από τη ζωή. Η διάνοια μπορεί να εκπορευθεί μόνο από την προ-υπαρξιακή διάνοια. Το πνεύμα έλκει την προέλευσή του μόνο από πνευματικούς προγόνους. Τα πλάσματα μπορούν να παράγουν τις μορφές της ζωής, αλλά μόνο η προσωπικότητα ενός δημιουργού, μια δημιουργική δύναμη μπορεί να παράσχει την ενεργοποιούσα σπίθα της ζωής.
(404.1) 36:6.3 Οι Φορείς της Ζωής μπορούν να οργανώσουν τις υλικές μορφές, ή τα φυσικά πρότυπα, των ζωντανών υπάρξεων αλλά το Πνεύμα παρέχει την αρχική σπίθα της ζωής και εναποθέτει το δώρο του νου. Ακόμη και οι πειραματικές ζωντανές μορφές τις οποίες οι Φορείς της Ζωής οργανώνουν στους κόσμους τους στον Σάλβινγκτον, πάντοτε στερούνται αναπαραγωγικών ικανοτήτων. Όταν οι τύποι της ζωής και τα ζωτικά πρότυπα συνενωθούν σωστά και οργανωθούν κατάλληλα, η παρουσία ενός Φορέα της Ζωής είναι αρκετή για να ξεκινήσει η ζωή, από όλους, όμως, αυτούς τους ζωντανούς οργανισμούς λείπουν δύο βασικά χαρακτηριστικά – το χάρισμα του νου και η δύναμη αναπαραγωγής. Ο ζωικός νους και ο ανθρώπινος νους είναι δώρα του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος, το οποίο λειτουργεί δια των επτά διανοητικών πνευμάτων-υπασπιστών, ενώ η ικανότητα των πλασμάτων να αναπαράγονται είναι η ειδοποιός και προσωπική μετάδοση του Συμπαντικού Πνεύματος στο πλάσμα της προγονικής ζωής, η οποία εγκαινιάστηκε από τους Φορείς της Ζωής.
(404.2) 36:6.4 Όταν οι Φορείς της Ζωής σχεδιάσουν τα πρότυπα ζωής, αφού οργανώσουν τα ενεργειακά συστήματα, πρέπει να λάβει χώρα ένα επιπλέον φαινόμενο: η «ανάσα της ζωής» πρέπει να μεταδοθεί σ’ αυτές τις, χωρίς ζωή, μορφές. Οι Υιοί του Θεού μπορούν να φτιάξουν τις μορφές της ζωής, αλλά είναι το Πνεύμα του Θεού εκείνο που πραγματικά παρέχει τη ζωτική σπίθα. Και όταν η ζωή, που με τον τρόπο αυτό μεταδόθηκε τελειώσει, τότε το υλικό σώμα που μένει γίνεται πάλι νεκρή ύλη. Όταν η ζωή που εναποτέθηκε εξαντληθεί, το σώμα επιστρέφει στην αγκάλη του υλικού σύμπαντος, από το οποίο το δανείσθηκαν οι Φορείς της Ζωής, για να χρησιμεύσει ως όχημα μεταφοράς για το δώρο εκείνο της ζωής, που οι ίδιοι έφεραν σε ένα τέτοιο, ορατό, συσχετισμό ενέργειας-ύλης.
(404.3) 36:6.5 Η ζωή που εναποτέθηκε στα φυτά και τα ζώα από τους Φορείς της ζωής δεν επιστρέφει σ’ αυτούς με το θάνατο του φυτού, ή του ζώου. Η ζωή που εγκαταλείπει ένα ζωντανό πλάσμα δεν έχει ταυτότητα, ούτε προσωπικότητα. Δεν επιζεί, ως άτομο, του θανάτου. Όσο υπάρχει και προσωρινά κατοικεί στο από ύλη σώμα, υφίσταται μια αλλαγή. Έχει υποστεί την εξέλιξη της ενέργειας και επιζεί μόνον ως μέρος των κοσμικών δυνάμεων του σύμπαντος. Δεν επιζεί ως ατομική ζωή. Η επιβίωση των θνητών πλασμάτων στηρίζεται απόλυτα στην εξέλιξη μιας αθάνατης ψυχής μέσα στον θνητό νου.
(404.4) 36:6.6 Αναφερόμαστε στη ζωή ως σε «ενέργεια» και «δύναμη», αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα από τα δύο. Η δύναμη-ενέργεια ανταποκρίνεται με τρόπο μεταβλητό στην βαρύτητα. Η ζωή όχι. Το πρότυπο, επίσης, δεν ανταποκρίνεται στη βαρύτητα, εφόσον αποτελεί διαμόρφωση των ενεργειών οι οποίες έχουν ήδη εκπληρώσει όλες τις απορρέουσες από την ανταπόκριση στη βαρύτητα δεσμεύσεις. Η ζωή καθ’ εαυτή συνιστά την δυναμική κίνηση ορισμένων, σε πρότυπα διαμορφωμένων, ή με άλλο τρόπο διαχωρισμένων, συστημάτων ενέργειας – υλικής, διανοητικής, ή πνευματικής.
(404.5) 36:6.7 Υπάρχουν ορισμένα πράγματα συνδεδεμένα με την επεξεργασία της ζωής στους εξελικτικούς πλανήτες, τα οποία δεν είναι απόλυτα σαφή για μάς. Κατανοούμε πλήρως τη φυσική οργάνωση των ηλεκτροχημικών τύπων των Φορέων της Ζωής, αλλά δεν καταλαβαίνουμε απόλυτα τη φύση και την πηγή της σπίθας που ενεργοποιεί τη ζωή. Γνωρίζουμε ότι η ζωή κυλά από τον Πατέρα μέσω του Υιού και δια του Πνεύματος. Είναι περισσότερο από πιθανό ότι τα Κυρίαρχα Πνεύματα αποτελούν τον επτάπτυχο δίαυλο του ποταμού της ζωής που χύνεται σ’ ολόκληρη τη δημιουργία. Δεν κατανοούμε, ωστόσο, τον τρόπο με τον οποίο το εποπτεύον Κυρίαρχο Πνεύμα συμμετέχει στο αρχικό επεισόδιο της εναπόθεσης της ζωής σ’ έναν νέο πλανήτη. Οι Αρχαίοι των Ημερών, είμαστε βέβαιοι, παίζουν επίσης κάποιο ρόλο στην απαρχή της ζωής σ’ έναν καινούργιο κόσμο, αλλά αγνοούμε απολύτως τη φύση του ρόλου αυτού. Γνωρίζουμε ότι το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ουσιαστικά δίνει ζωή στα άψυχα πρότυπα και μεταδίδει σ’ αυτό το ενεργοποιημένο πλάσμα το προνόμιο της αναπαραγωγής των οργανισμών. Παρατηρούμε ότι αυτοί οι τρεις είναι τα επίπεδα του Θεού του Επτάπτυχου, που ορισμένες φορές αποκαλούνται Υπέρτατοι Δημιουργοί του χρόνου και του διαστήματος. Πέραν αυτού όμως, ελάχιστα περισσότερα γνωρίζουμε από τους κατοίκους της Ουράντια – απλά ότι η ιδέα ενυπάρχει στον Πατέρα, η έκφραση στον Υιό και η πραγμάτωση της ζωής στο Πνεύμα.
(405.1) 36:6.8 [Υπαγορεύθηκε από έναν Υιό Βοροντάντεκ που σταθμεύει στην Ουράντια ως παρατηρητής και ενεργεί στη θέση αυτή κατόπιν απαίτησης του Αρχηγού των Μελχισεδέκ του Εποπτικού Αποκαλυπτικού Σώματος.]
(406.1) 37:0.1 Επικεφαλής όλων των προσωπικοτήτων του Νέβαδον βρίσκεται ο Δημιουργός και Κυρίαρχος Υιός, ο Μιχαήλ, ο πατέρας και κυρίαρχος του σύμπαντος. Ισότιμο σε θεία φύση και συμπληρωματικό σε δημιουργικές ιδιότητες είναι το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος, ο Θείος Λειτουργός του Σάλβινγκτον. Και οι δημιουργοί αυτοί είναι κυριολεκτικά ο Πατέρας-Υιός και το Πνεύμα-Μητέρα όλων των αυτόχθονων πλασμάτων του Νέβαδον.
(406.2) 37:0.2 Τα προηγούμενα κεφάλαια περιέγραψαν τις δημιουργημένες κατηγορίες των υιών. Τα επόμενα κείμενα θα παρουσιάσουν τα λειτουργικά πνεύματα και τις ανερχόμενες τάξεις των υιών. Αυτό εδώ το κείμενο ασχολείται κυρίως με μία ενδιάμεση ομάδα, τους Συμπαντικούς Βοηθούς, αλλά θα αφιερώσει και μία σύντομη μελέτη σε ορισμένα από τα ανώτερα πνεύματα που σταθμεύουν στον Νέβαδον καθώς και σε ορισμένες από τις τάξεις των μόνιμων κατοίκων του τοπικού σύμπαντος.
(406.3) 37:1.1 Πολλές από τις μοναδικές τάξεις που βρίσκονται, γενικά, στην κατηγορία αυτή είναι άγνωστες, όπως όμως παρουσιάζονται στα κεφάλαια αυτά, οι Συμπαντικοί Βοηθοί περιλαμβάνουν τις ακόλουθες επτά τάξεις:
(406.4) 37:1.2 1. Λαμπεροί και Πρωινοί Αστέρες.
(406.5) 37:1.3 2. Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες.
(406.7) 37:1.5 4. Ανώτατοι Βοηθοί.
(406.8) 37:1.6 5. Ανώτεροι Επίτροποι.
(406.11) 37:1.9 Από την πρώτη τάξη των Συμπαντικών Βοηθών, τους Λαμπερούς και Πρωινούς Αστέρες υπάρχει ένας μόνο σε κάθε τοπικό σύμπαν και είναι ο πρωτότοκος όλων των πλασμάτων που γεννήθηκαν στο τοπικό σύστημα. Ο Λαμπερός και πρωινός Αστέρας του σύμπαντός μας είναι γνωστός ως ο Γαβριήλ του Σάλβινγκτον. Είναι ο διευθύνων σύμβουλος ολόκληρου του Νέβαδον και λειτουργεί ως προσωπικός αντιπρόσωπος του Κυρίαρχου Υιού και ως ομιλητής-αντιπρόσωπος της δημιουργικής του ομάδας.
(406.12) 37:1.10 Τους πρώτους καιρούς του Νέβαδον, ο Γαβριήλ εργάσθηκε εντελώς μόνος, με τον Μιχαήλ και το Δημιουργικό Πνεύμα. Καθώς το σύμπαν μεγάλωνε και τα διοικητικά προβλήματα πολλαπλασιάζονταν, του παραχωρήθηκε ένα προσωπικό επιτελείο από μη αποκαλυφθέντες βοηθούς και με τον καιρό, η ομάδα αυτή προσαυξήθηκε με τη δημιουργία του σώματος των Εσπερινών Αστέρων του Νέβαδον.
(407.1) 37:2.1 Τα εξέχοντα αυτά πλάσματα σχεδιάστηκαν από τους Μελχισεδέκ και πήραν υπόσταση από το Δημιουργό Υιό και το Δημιουργικό Πνεύμα. Υπηρετούν με πολλούς τρόπους αλλά κυρίως ως σύνδεσμοι του Γαβριήλ, του διευθύνοντος συμβούλου του τοπικού σύμπαντος. Μία, ή περισσότερες από τις υπάρξεις αυτές λειτουργούν ως αντιπρόσωποί του στην πρωτεύουσα του κάθε αστερισμού και συστήματος στον Νέβαδον.
(407.2) 37:2.2 Ως διευθύνων σύμβουλος του Νέβαδον, ο Γαβριήλ είναι ο λόγω αξιώματος πρόεδρος, ή παρατηρητής των περισσότερων συνεδρίων του Σάλβινγκτον και συχνά έως και χίλια παρόμοια συμβούλια συγκαλούνται ταυτόχρονα. Ο Υπέρλαμπρος Εσπερινός Αστέρας αντιπροσωπεύει τον Γαβριήλ στις περιπτώσεις αυτές. Δεν μπορεί να βρίσκεται σε δύο μέρη ταυτόχρονα ο ίδιος και οι υπεράγγελοι αυτοί αντισταθμίζουν τον περιορισμό του. Επιτελούν ένα έργο ανάλογο εκείνου του σώματος των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας.
(407.3) 37:2.3 Αν και προσωπικά απασχολημένος με καθήκοντα διοικητικά, ο Γαβριήλ διατηρεί επαφή με όλες τις υπόλοιπες εκφάνσεις της ζωής και των υποθέσεων του σύμπαντος μέσω των Υπέρλαμπρων εσπερινών Αστέρων. Πάντα τον συνοδεύουν στα πλανητικά ταξίδια του και συχνά πηγαίνουν σε ειδικές αποστολές στους μεμονωμένους πλανήτες ως προσωπικοί του αντιπρόσωποι. Σε παρόμοιες αποστολές έχουν γίνει γνωστοί ως «ο άγγελος του Κυρίου.» Συχνά πηγαίνουν στην Ουβέρσα για να αντιπροσωπεύσουν τον Λαμπερό και Πρωινό Αστέρα στα δικαστήρια και τις συναθροίσεις των Αρχαίων των Ημερών, αλλά σπάνια ταξιδεύουν πέραν των ορίων του Όρβοντον.
(407.4) 37:2.4 Οι Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες αποτελούν μία μοναδική, δίπτυχη τάξη, η οποία περιλαμβάνει ορισμένους από τους δημιουργηθέντες τίτλους καθώς και άλλους, από υπηρεσίες που ολοκληρώθηκαν. Το σώμα αυτών των υπεραγγέλων του Νέβαδον αριθμεί τώρα 13,641. Υπάρχουν 4,832 δημιουργηθέντων τίτλων, ενώ 8,809 είναι ανερχόμενα πνεύματα τα οποία επέτυχαν το στόχο αυτό της ανώτερης υπηρεσίας. Πολλοί από τους ανερχόμενους αυτούς Εσπερινούς Αστέρες άρχισαν τη συμπαντική τους σταδιοδρομία ως σεραφείμ. Άλλοι ανέβηκαν από άγνωστα επίπεδα της ζωής των πλασμάτων. Ως στόχος επίτευξης, το ανώτερο αυτό σώμα δεν περιλαμβάνεται ποτέ από τους ανερχόμενους υποψήφιους, εφ’ όσον το σύμπαν δεν έχει εγκατασταθεί στο φως και τη ζωή.
(407.5) 37:2.5 Και οι δύο τύποι των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων είναι εύκολα ορατοί στις μοροντιανές προσωπικότητες αλλά και σε ορισμένους τύπους των υπεράνω των θνητών υλικών υπάρξεων. Οι δημιουργημένες υπάρξεις αυτής της ενδιαφέρουσας και πολύμορφης τάξης διαθέτουν μία δύναμη πνευματική, η οποία μπορεί να εκδηλωθεί ανεξαρτήτως της προσωπικής τους παρουσίας.
(407.6) 37:2.6 Ο επικεφαλής αυτών των υπεραγγέλων είναι ο Γκαβέιλια, ο πρωτότοκος της τάξης αυτής στον Νέβαδον. Από την εποχή της επιστροφής του Χριστού Μιχαήλ από τη θριαμβευτική του επιφοίτηση στην Ουράντια, ο Γκαβέιλια έχει επιφορτισθεί με την επί των ανερχομένων θνητών λειτουργία και, για τα τελευταία χίλια εννιακόσια χρόνια σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στην Ουράντια, ο βοηθός του, ο Γκαλέιντια έχει διατηρήσει το αρχηγείο του στην Τζερουζέμ, όπου περνά περίπου το μισό από το χρόνο του. Ο Γκαλέιντια είναι ο πρώτος από τους ανελθόντες υπεραγγέλους που έφθασε στην ανώτερη αυτή θέση.
(407.7) 37:2.7 Καμία ομαδοποίηση, ή οργανωμένος όμιλος των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων υπάρχει εκτός της συνήθους σχέσης τους ανά ζεύγη σε πολλές αποστολές. Δεν τους ανατίθενται σε μεγάλο βαθμό αποστολές που να έχουν σχέση με την ανελικτική πορεία των θνητών, αλλά όταν τους ανατεθούν, ποτέ δεν λειτουργούν μόνοι. Πάντα εργάζονται σε ζεύγη – το ένα μέλος δημιουργημένη ύπαρξη το άλλο ανερχόμενος Εσπερινός Αστέρας.
(407.8) 37:2.8 Ένα από τα υψηλά καθήκοντα των Εσπερινών Αστέρων είναι να συνοδεύουν τους επιφοιτούντες Υιούς Άβοναλ στις πλανητικές τους αποστολές, όπως ο Γαβριήλ συνόδευσε τον Μιχαήλ στην επιφοίτησή του στην Ουράντια. Οι δύο συνοδεύοντες υπεράγγελοι είναι οι ανώτερες προσωπικότητες μιας τέτοιας αποστολής, υπηρετώντας ως συνδιοικητές των αρχαγγέλων καθώς και όλων των άλλων στους οποίους έχον ανατεθεί οι αποστολές αυτές. Είναι ο αρχαιότερος αυτών των υπεραγγέλων διοικητών, ο οποίος, όντας σε μια εξαιρετική χρονική στιγμή και ηλικία, διατάσσει τον επιφοιτούντα Υιό Άβοναλ, «Ανάλαβε το έργο του αδελφού σου.»
(408.1) 37:2.9 Παρόμοια ζεύγη των υπεραγγέλων αυτών είναι αποσπασμένα στο πλανητικό σώμα των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας που εργάζεται για να παγιώσει την μετά-την-επιφοίτηση, ή την εκκίνηση της πνευματικής εποχής ενός κατοικημένου κόσμου. Σε τέτοιες αποστολές, οι Εσπερινοί Αστέρες υπηρετούν ως σύνδεσμοι μεταξύ των θνητών του κόσμου και του αόρατου σώματος των Διδασκάλων Υιών.
(408.2) 37:2.10 Οι κόσμοι των Εσπερινών Αστέρων. Η έκτη ομάδα των επτά κόσμων του Σάλβινγκτον και οι σαράντα δύο δευτερεύοντες δορυφόροι τους είναι αφιερωμένοι στη διακυβέρνηση των Υπέρλαμπρων Εσπερινών αστέρων. Στους επτά κύριους κόσμους προίστανται οι δημιουργημένες τάξεις αυτών των υπεραγγέλων, ενώ οι δευτερεύοντες δορυφόροι διοικούνται από τους ανερχόμενους Εσπερινούς Αστέρες.
(408.3) 37:2.11 Οι δορυφόροι των τριών πρώτων κόσμων είναι αφιερωμένοι στα σχολεία των Διδασκάλων Υιών και οι Εσπερινοί Αστέρες είναι αφιερωμένοι στις πνευματικές προσωπικότητες του τοπικού σύμπαντος. Οι επόμενες τρεις ομάδες καταλαμβάνονται από παρόμοια ομαδικά σχολεία αφιερωμένα στην εξάσκηση των ανερχομένων θνητών. Οι δορυφόροι του έβδομου κόσμου φυλάσσονται για τις τριαδικές συσκέψεις των Διδασκάλων Υιών, των Εσπερινών Αστέρων και των τελικιστών. Κατά τους πρόσφατους χρόνους, οι υπεράγγελοι αυτοί ταυτίσθηκαν στενά με το έργο του Σώματος της Τελικότητας και έχουν από μακρού συνδεθεί με τους Διδασκάλους Υιούς. Υπάρχει ένας σύνδεσμος τρομακτικής δύναμης και ιδεών μεταξύ των Εσπερινών Αστέρων και των αποσπασμένων στις ομάδες εργασίας των τελικιστών Αγγελιαφόρων της Βαρύτητας. Ο ίδιος ο έβδομος κύριος κόσμος φυλάσσεται για τα άγνωστα εκείνα θέματα που αναφέρονται στη μελλοντική σχέση η οποία θα δημιουργηθεί μεταξύ των Διδασκάλων Υιών, των τελικιστών και των Εσπερινών Αστέρων μετά την ολοκληρωμένη εμφάνιση της υπερσυμπαντικής εκδήλωσης της προσωπικότητας του θεού του Υπέρτατου.
(408.4) 37:3.1 Οι αρχάγγελοι είναι οι απόγονοι του Δημιουργού Υιού και του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα. Αποτελούν τον ύψιστο τύπο ανώτερων πνευματικών υπάρξεων που δημιουργήθηκαν σε μεγάλους αριθμούς σ΄ ένα τοπικό σύμπαν και την εποχή της τελευταίας καταγραφής υπήρχαν σχεδόν οκτακόσιες χιλιάδες στον Νέβαδον.
(408.5) 37:3.2 Οι αρχάγγελοι είναι μία από τις λίγες ομάδες των προσωπικοτήτων του τοπικού σύμπαντος που δεν βρίσκονται φυσιολογικά υπό τη δικαιοδοσία του Γαβριήλ. Με κανένα τρόπο δεν συνδέονται με τη συνηθισμένη διακυβέρνηση του σύμπαντος, όντας αφοσιωμένοι στο έργο της σωτηρίας των πλασμάτων και την επέκταση της ανελικτικής πορείας των θνητών του χρόνου και του διαστήματος. Ενώ κανονικά δεν υπόκεινται στην καθοδήγηση του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα, ορισμένες φορές οι αρχάγγελοι λειτουργούν υπό την εξουσία του. Συνεργάζονται επίσης και με άλλους Συμπαντικούς Βοηθούς, όπως οι Εσπερινοί Αστέρες, όπως φαίνεται από ορισμένες διεργασίες οι οποίες παρουσιάσθηκαν στο κεφάλαιο που πραγματεύεται τη μεταφύτευση της ζωής στον κόσμο σας.
(408.6) 37:3.3 Το αρχαγγελικό σώμα του Νέβαδον διευθύνεται από τον πρωτότοκο της τάξης και, κατά τους πιο πρόσφατους χρόνους, ένα τοπικό αρχηγείο αρχαγγέλων διατηρείται στην Ουράντια. Και είναι αυτό το ασυνήθιστο γεγονός που γρήγορα τραβά την προσοχή των εκτός του Νέβαδον μελετητών-επισκεπτών. Μεταξύ των πρώτων παρατηρήσεων που έκαναν πάνω στις διασυμπαντικές διεργασίες είναι η ανακάλυψη ότι πολλές ανελικτικές δραστηριότητες των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων διευθύνονται από την πρωτεύουσα ενός τοπικού συστήματος, τη Σατάνια. Σε περαιτέρω παρατηρήσεις διαπίστωσαν ότι ορισμένες αρχαγγελικές δραστηριότητες διευθύνονται από έναν μικρό και φαινομενικά ασήμαντο κατοικημένο κόσμο που ονομάζεται Ουράντια. Και τότε, ακολούθησε η αποκάλυψη της επιφοίτησης του Μιχαήλ στην Ουράντια και το άμεσα αναζωογονημένο ενδιαφέρον τους για σας και τον ταπεινό σας κόσμο.
(409.1) 37:3.4 Αντιλαμβάνεστε τη σημασία του γεγονότος ότι ο ταπεινός και γεμάτος σύγχυση πλανήτης σας έχει γίνει το τοπικό αρχηγείο της συμπαντικής διακυβέρνησης και διεύθυνσης ορισμένων αρχαγγελικών δραστηριοτήτων, που έχουν να κάνουν με το Παραδείσιο σχέδιο ανέλιξης; Τούτο αναμφίβολα προοιωνίζει τη μελλοντική συγκέντρωση και άλλων δραστηριοτήτων ανέλιξης στον κόσμο επιφοίτησης του Μιχαήλ και δίνει μια τρομακτική και ιερή σημασία στην προσωπική υπόσχεση του Κυρίου, «Θα επιστρέψω.»
(409.2) 37:3.5 Γενικά, οι αρχάγγελοι είναι επιφορτισμένοι με την υπηρεσία και τη λειτουργία της τάξης των υιών Άβοναλ, αλλά όχι πριν ολοκληρώσουν μία εκτενή προκαταρκτική εξάσκηση σε όλες τις φάσεις του έργου των διαφόρων λειτουργικών πνευμάτων. Ένα σώμα των εκατό συνοδεύει κάθε Υιό του Παραδείσου που πρόκειται να επιφοιτήσει σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, αποσπαζόμενο προσωρινά σ’ αυτόν για τη διάρκεια μιας τέτοιας επιφοίτησης. Αν ο Μάγιστρος Υιός γίνει προσωρινός κυβερνήτης του πλανήτη, οι αρχάγγελοι αυτοί ενεργούν ως υπεύθυνοι διευθυντές όλης της ουράνιας ζωής στη συγκεκριμένη σφαίρα.
(409.3) 37:3.6 Δυο αρχαιότεροι αρχάγγελοι είναι πάντα αποσπασμένοι ως προσωπικοί βοηθοί ενός Άβοναλ του Παραδείσου σε όλες τις πλανητικές αποστολές, είτε αυτές αναφέρονται σε νομικές διαδικασίες, δικαστικές αποστολές, ή ενσαρκώσεις επιφοίτησης. Όταν ένας Υιός του Παραδείσου ολοκληρώσει την κρίση ενός κόσμου και οι νεκροί κληθούν για να καταγραφούν (η λεγόμενη ανάσταση), είναι απολύτως αληθές ότι οι σεραφικοί φρουροί των εν αδρανεία προσωπικοτήτων αποκρίνονται «στη φωνή του αρχαγγέλου.» Ο κατάλογος μιας απονεμητικής περάτωσης δημοσιοποιείται από έναν συνοδεύοντα αρχάγγελο. Τούτος είναι ο αρχάγγελος της ανάστασης, ο οποίος ορισμένες φορές αναφέρεται ως «Αρχάγγελος του Μιχαήλ.»
(409.4) 37:3.7 Οι κόσμοι των αρχαγγέλων. Η έβδομη ομάδα των κόσμων που περιβάλλουν τον Σάλβινγκτον μαζί με τους δορυφόρους τους έχει δοθεί στους αρχαγγέλους. Ο κόσμος υπ’ αριθμόν ένα και όλοι οι έξι δορυφόροι του καταλαμβάνονται από τους φύλακες των αρχείων των προσωπικοτήτων. Το άπειρο αυτό σώμα των καταγραφέων απασχολείται με το να κρατά ανόθευτο το αρχείο κάθε θνητού από τη στιγμή της γέννησής του και σ’ ολόκληρη την πορεία του στο σύμπαν, μέχρις ότου ο θνητός αυτός φύγει από τον Σάλβινγκτον για το χώρο του υπερσύμπαντος, ή μέχρις ότου «απαλειφθεί από τις καταγραμμένες υπάρξεις» κατόπιν εντολής των Αρχαίων των Ημερών.
(409.5) 37:3.8 Είναι σ’ αυτούς τους κόσμους όπου τα αρχεία των προσωπικοτήτων και η βεβαίωση της ταυτότητας ταξινομούνται, αρχειοθετούνται και φυλάσσονται για ολόκληρο το χρονικό διάστημα που παρεμβάλλεται μεταξύ του θανάτου και τη στιγμή της επαναπροσωποποίησης, της εκ νεκρών ανάστασης.
(409.6) 37:4.1 Οι Ανώτατοι Βοηθοί είναι μία ομάδα εθελοντριών υπάρξεων, με προέλευση εκτός του τοπικού σύμπαντος, οι οποίοι προσωρινά υπηρετούν ως αντιπρόσωποι του κεντρικού σύμπαντος και του υπερσύμπαντος, ή ως παρατηρητές των τοπικών δημιουργιών. Ο αριθμός τους μεταβάλλεται συνεχώς, αλλά πάντα ανέρχεται σε εκατομμύρια.
(409.7) 37:4.2 Έτσι επωφελούμεθα, από καιρό σε καιρό, από την λειτουργία και την βοήθεια των Παραδείσιας προέλευσης αυτών υπάρξεων, όπως είναι οι Τελειοποιητές ης Σοφίας, οι Θείοι Σύμβουλοι, οι Συμπαντικοί Ελεγκτές, Τα Εμπνευσμένα Πνεύματα της Τριάδας, οι Τριαδοποιημένοι Υιοί, οι Μοναχικοί Αγγελιαφόροι, τα υπερναφείμ, τα σεκοναφείμ, τα τερτιαφείμ και οι άλλοι μεγαλειώδεις λειτουργοί, οι μένουν για λίγο μαζί μας με σκοπό να βοηθήσουν εμάς, που γεννηθήκαμε εδώ, στην προσπάθειά μας να φέρουμε σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον την αρμονία με τα ιδανικά του Όρβοντον και τα ιδεώδη του Παραδείσου.
(410.1) 37:4.3 Οποιαδήποτε από τις υπάρξεις αυτές μπορεί εθελοντικά να υπηρετήσει στον Νέβαδον και από εκεί να βρεθεί, τεχνικά, εκτός της δικαιοδοσίας μας, όταν όμως εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία, οι προσωπικότητες αυτές του υπερσύμπαντος και του κεντρικού σύμπαντος δεν εξαιρούνται απόλυτα από τους κανονισμούς του τοπικού σύμπαντος στο οποίο προσωρινά διαμένουν, αν και εξακολουθούν να λειτουργούν ως αντιπρόσωποι των ανώτερων συμπάντων και να εργάζονται σύμφωνα με τις εντολές οι οποίες συνιστούν την αποστολή τους στον κόσμο μας. Το γενικό αρχηγείο τους βρίσκεται στον τομέα των Ενοποιήσεων των Ημερών του Σάλβινγκτον και λειτουργούν στον Νέβαδον υποκείμενοι στην υπερ-εποπτεία του πρεσβευτή της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου. Όταν υπηρετούν σε ανεξάρτητες ομάδες, οι προσωπικότητες αυτές από τους ανώτερους κόσμους συνήθως διευθύνονται μόνοι τους, όταν όμως υπηρετούν κατόπιν αιτήσεως, τότε συχνά τίθενται εθελοντικά στη δικαιοδοσία των εποπτευόντων διευθυντών των κόσμων στους οποίους τους ανατέθηκε να λειτουργήσουν.
(410.2) 37:4.4 Οι Ανώτατοι Βοηθοί μπορούν να υπηρετήσουν σ’ ένα τοπικό σύμπαν, ή σε ένα αστερισμό, αλλά δεν είναι άμεσα αποσπασμένοι στο σύστημα, ή τις πλανητικές κυβερνήσεις. Μπορούν, πάντως, να λειτουργήσουν οπουδήποτε στο τοπικό σύμπαν και μπορεί να τους ανατεθεί οποιαδήποτε φάση των δραστηριοτήτων του Νέβαδον – διοικητική, εκτελεστική, εκπαιδευτική, ή άλλη.
(410.3) 37:4.5 Η πλειονότητα του σώματος αυτού είναι στρατευμένη στη βοήθεια των Παραδείσιων προσωπικοτήτων του Νέβαδον – των Ενοποιήσεων των Ημερών, του Δημιουργού Υιού, των Πιστών των Ημερών, των Υιών Μαγίστρων και των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας. Από καιρό σε καιρό, κατά τη διεκπεραίωση των υποθέσεων μιας τοπικής δημιουργίας, κρίνεται σκόπιμο να αποκρύψουν ορισμένες λεπτομέρειες, προσωρινά, από τη γνώση όλων, πρακτικά, των γηγενών ατόμων του συγκεκριμένου τοπικού σύμπαντος. Ορισμένα προωθημένα σχέδια και περίπλοκοι κανονισμοί γίνονται επίσης καλύτερα αντιληπτοί και πληρέστερα κατανοητοί από το πιο ώριμο και προβλεπτικό σώμα των Ανώτατων Βοηθών και είναι σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά και σε πολλές άλλες, που παρέχουν τόσο πολύτιμες υπηρεσίες στους κυβερνήτες και τους διαχειριστές του σύμπαντος.
(410.4) 37:5.1 Οι Ανώτεροι Επίτροποι είναι με το Πνεύμα συγχωνευθέντες ανερχόμενοι θνητοί. Δεν έχουν συγχωνευθεί με τον Προσαρμοστή. Καταλαβαίνετε πολύ καλά την συμπαντική ανελικτική πορεία ενός θνητού υποψήφιου για την συνένωση με τον Προσαρμοστή, αφού αυτός είναι ο ανώτερος προορισμός που μπορούν να προσδοκούν οι θνητοί της Ουράντια από τον καιρό της επιφοίτησης του Χριστού Μιχαήλ. Δεν είναι όμως ο αποκλειστικός προορισμός όλων των θνητών κατά τις προ-επιφοίτησης εποχές κόσμων σαν τον δικό σας, ενώ υπάρχει και ένας άλλος τύπος κόσμου οι κάτοικοι του οποίου δεν ενοικούνται ποτέ μόνιμα από τους Προσαρμοστές της Σκέψης. Τέτοιοι θνητοί δεν ενώνονται ποτέ, μόνιμα, με έναν Ελεγκτή των Μυστηρίων Παραδείσιας επιφοίτησης. Οπωσδήποτε, όμως, οι Προσαρμοστές ενοικούν σ’ αυτούς τους θνητούς παροδικά, λειτουργώντας ως καθοδηγητές και πρότυπα καθ’ όλη τη διάρκεια της θνητής ζωής. Κατά την προσωρινή αυτή παραμονή τους, υποθάλπουν την εξέλιξη μιας αθάνατης ψυχής ακριβώς όπως και την ψυχή των πλασμάτων με τα οποία ελπίζουν τα συγχωνευθούν, όταν όμως η θνητή φυλή σταματήσει να υφίσταται, εγκαταλείπουν για πάντα τα πλάσματα με τα οποία προσωρινά συνδέθηκαν.
(410.5) 37:5.2 Οι διασωζόμενες ψυχές της τάξης αυτής κατακτούν την αθανασία δια της αιώνιας συγχώνευσης με ένα εξατομικευμένο κλάσμα του πνεύματος του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Δεν αποτελούν πολυάριθμη ομάδα, τουλάχιστον όχι στον Νέβαδον. Στους κόσμους-δώματα θα συναντήσετε και θα αδελφοποιηθείτε με τους συγχωνευθέντες με το Πνεύμα αυτούς θνητούς, καθώς θα ανέρχονται το μονοπάτι του Παραδείσου μαζί σας, ως τον Σάλβινγκτον, όπου σταματούν. Κάποιοι από αυτούς μπορεί αργότερα να αναρριχηθούν σε ανώτερα συμπαντικά επίπεδα, αλλά η πλειονότητά τους θα μείνει για πάντα στην υπηρεσία του τοπικού σύμπαντος. Ως τάξη, δεν είναι προορισμένοι να φθάσουν στον Παράδεισο.
(411.1) 37:5.3 Εφ’ όσον δεν συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή, δεν γίνονται ποτέ τελικιστές, αλλά τελικά, κατατάσσονται στο Σώμα της Τελειότητας του τοπικού σύμπαντος. Έχουν εν πνεύματι υπακούσει στην εντολή του Πατέρα, «Γίνετε τέλειοι.»
(411.2) 37:5.4 Αφού ενταχθούν στο Σώμα της Τελειότητας του Νέβαδον, οι με το Πνεύμα συγχωνευθέντες ανερχόμενοι μπορούν να δεχθούν μια αποστολή ως Συμπαντικοί Βοηθοί, και τούτος είναι ένας από τους δρόμους της συνεχούς εμπειρικής ανάπτυξης που ανοίγεται μπροστά τους. Με τον τρόπο αυτό, γίνονται υποψήφιοι για την ανάληψη μιας αποστολής στην ανώτερη υπηρεσία της ερμηνείας των απόψεων των εξελισσομένων πλασμάτων των υλικών κόσμων προς τις ουράνιες αρχές του τοπικού σύμπαντος.
(411.3) 37:5.5 Οι Ανώτεροι Επίτροποι αρχίζουν την υπηρεσία τους στους πλανήτες ως επίτροποι των φυλών. Είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στην ευημερία των θνητών φυλών των οποίων είναι οι εκπρόσωποι, προσπαθώντας πάντα να επιτύχουν γι’ αυτούς το έλεος, τη δικαιοσύνη και τη σωστή αντιμετώπιση σε όλες τις σχέσεις τους με άλλους λαούς. Οι επίτροποι των φυλών δρουν σε μία ατέλειωτη σειρά πλανητικών κρίσεων και υπηρετούν ως εκφραστές ολόκληρων ομάδων αγωνιζόμενων θνητών.
(411.4) 37:5.6 Μετά από μακρόχρονη εμπειρία στην επίλυση προβλημάτων στους κατοικημένους κόσμους, οι επίτροποι αυτοί των φυλών προωθούνται σε ανώτερα επίπεδα λειτουργίας, κατακτώντας, τελικά, το κύρος των Ανώτερων Επιτρόπων του τοπικού σύμπαντος. Η τελευταία καταγραφή αναφέρει πάνω από ενάμισι δισεκατομμύριο τέτοιους Ανώτερους Επιτρόπους στον Νέβαδον. Οι υπάρξεις αυτές δεν είναι τελικιστές, αλλά ανερχόμενες υπάρξεις μακρόχρονης εμπειρίας και εξαιρετικής υπηρεσίας προς τους κόσμους στους οποίους γεννήθηκαν.
(411.5) 37:5.7 Βρίσκουμε σταθερά τους επιτρόπους αυτούς σε όλα τα δικαστήρια, από τα κατώτερα ως τα ανώτατα. Όχι ότι συμμετέχουν στη διεξαγωγή μιας δίκης, αλλά ενεργούν ως φίλοι του δικαστηρίου, εισηγούμενοι στους προεδρεύοντες δικαστές σχετικά με την καταγωγή, το περιβάλλον και την εγγενή φύση εκείνων οι οποίοι δικάζονται.
(411.6) 37:5.8 Οι Ανώτεροι Επίτροποι είναι αποσπασμένοι στις διάφορες στρατιές των αγγελιαφόρων του διαστήματος και πάντα στα λειτουργικά πνεύματα του χρόνου. Τους συναντούμε στα προγράμματα των διαφόρων συμπαντικών συναθροίσεων ενώ οι ίδιοι αυτοί επίτροποι που απέκτησαν τη σοφία των θνητών, λαμβάνουν πάντα μέρος στις αποστολές των Υιών του Θεού, στους κόσμους του διαστήματος.
(411.7) 37:5.9 Οποτεδήποτε η αμεροληψία και η δικαιοσύνη απαιτήσουν την κατανόηση του πώς μία μελετώμενη πολιτική, ή διαδικασία μπορεί να επηρεάσει τις εξελικτικές φυλές του χρόνου, οι επίτροποι αυτοί είναι έτοιμοι να παρουσιάσουν τις παρατηρήσεις τους. Είναι πάντα παρόντες για να μιλήσουν εκ μέρους εκείνων που δεν μπορούν να παρευρίσκονται για να μιλήσουν για λογαριασμό τους.
(411.8) 37:5.10 Οι κόσμοι των συγχωνευθέντων με το Πνεύμα Θνητών. Η όγδοη ομάδα των επτά κύριων κόσμων και των δευτερευόντων δορυφόρων στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον είναι στην αποκλειστική διάθεση των συγχωνευθέντων με το Πνεύμα θνητών του Νέβαδον. Οι Ανερχόμενοι, με τον Ρυθμιστή συγχωνευθέντες, δεν έχουν σχέση με τους κόσμους αυτούς, πέραν του ότι απολαμβάνουν πολλά και επωφελή σύντομα ταξίδια ως προσκεκλημένοι των συγχωνευθέντων με το Πνεύμα κατοίκων.
(411.9) 37:5.11 Εκτός εκείνων των ολίγων, οι οποίοι κατακτούν την Ουβέρσα και τον Παράδεισο, οι κόσμοι αυτοί αποτελούν τη μόνιμη κατοικία των με το Πνεύμα συγχωνευθέντων που διασώθηκαν. Ο σχεδιασμένος αυτός περιορισμός της θνητής ανόδου οδηγεί στο καλό των τοπικών συμπάντων, εξασφαλίζοντας τη διατήρηση ενός μόνιμου, εξελιχθέντος πληθυσμού, η αυξανόμενη εμπειρία του οποίου θα εξακολουθήσει να βελτιώνει τη μελλοντική σταθερότητα και διαφοροποίηση της διακυβέρνησης του τοπικού σύμπαντος. Οι υπάρξεις αυτές μπορεί να μην κατακτούν τον Παράδεισο, αλλά αποκτούν μία εμπειρική σοφία στη διαχείριση των προβλημάτων του Νέβαδον η οποία ξεπερνά εντελώς οτιδήποτε επιτεύχθηκε από τους μεταβατικούς ανερχόμενους. Και οι ψυχές αυτές που σώζονται συνεχίζουν ως μοναδικοί συνδυασμοί του ανθρώπινου και του θείου, αυξάνοντας την ικανότητά τους να συγχωνεύουν τις απόψεις των δύο αυτών εντελώς ξεχωριστών επιπέδων και να παρουσιάζουν μία τέτοια διπλή άποψη με μία διαρκώς αυξανόμενη σοφία.
(412.1) 37:6.1 Το εκπαιδευτικό σύστημα του Νέβαδον διευθύνεται από κοινού από τους Διδασκάλους Υιούς της τριάδας και το διδακτικό σώμα των Μελχισεδέκ, μεγάλο, όμως, μέρος του έργου που σχεδιάστηκε για την διατήρηση και αναδόμηση του συστήματος εκτελείται από τους Ουράνιους Επιτηρητές. Οι υπάρξεις αυτές αποτελούν ένα σώμα το οποίο έχει στελεχωθεί περιλαμβάνοντας όλους τους τύπους των ατόμων που συνδέονται με το σχέδιο εκπαίδευσης και εξάσκησης των ανερχομένων θνητών. Υπάρχουν πάνω από τρία εκατομμύρια Επιτηρητών στον Νέβαδον, όλοι εθελοντές που πιστοποιήθηκαν δια της εμπειρίας τους προκειμένου να υπηρετήσουν ως εκπαιδευτικοί σύμβουλοι σ’ ολόκληρη την έκταση του χώρου. Από το αρχηγείο τους στους κόσμους των Μελχισεδέκ του Σάλβινγκτον, οι επιτηρητές αυτοί διατρέχουν το τοπικό σύμπαν ως επιθεωρητές της τεχνικής του σχολείου του Νέβαδον, η οποία σχεδιάστηκε για να πραγματοποιήσει τη διανοητική εξάσκηση και την πνευματική εκπαίδευση των ανερχομένων πλασμάτων.
(412.2) 37:6.2 Η εξάσκηση αυτή του νου και η εκπαίδευση του πνεύματος γίνεται από τους κόσμους της προέλευσης των ανθρώπων, και ανεβαίνει μέχρι τους κόσμους-δώματα του συστήματος, αλλά και τις άλλες σφαίρες της προόδου οι οποίες συνδέονται με την Τζερουζέμ, στους εβδομήντα κόσμους, τους προσαρτημένους στην Εντέντια, στους οποίους δημιουργούνται οι κοινωνικές βάσεις, καθώς και στις τετρακόσιες ενενήντα σφαίρες της πνευματικής προόδου που περιβάλλουν τον Σάλβινγκτον. Στο ίδιο το αρχηγείο του σύμπαντος υπάρχουν πολυάριθμα σχολεία των Μελχισεδέκ, τα κολέγια των Συμπαντικών Υιών, τα σεραφικά πανεπιστήμια και τα σχολεία των Διδασκάλων Υιών και των Ενοποιήσεων των Ημερών. Κάθε δυνατή μέριμνα έχει ληφθεί για να πιστοποιήσει τις διάφορες προσωπικότητες του σύμπαντος ως κατάλληλες για προωθημένη υπηρεσία και βελτιωμένη λειτουργία. Ολόκληρο το σύμπαν είναι ένα απέραντο σχολείο.
(412.3) 37:6.3 Οι μέθοδοι που εφαρμόζονται σε πολλά από τα ανώτερα σχολεία είναι πέραν της ανθρώπινης αντίληψης πάνω στην τεχνική της διδασκαλίας της αλήθειας, αυτό όμως είναι το κλειδί ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος: χαρακτήρας που αποκτήθηκε δια της εκπαιδευτικής εμπειρίας. Οι δάσκαλοι παρέχουν την παιδεία. Οι θέσεις του σύμπαντος και η κατάσταση του ανερχομένου παρέχουν την ευκαιρία για την απόκτηση εμπειριών. Η συνετή χρήση αυτών των δύο βελτιώνει το χαρακτήρα.
(412.4) 37:6.4 Κατά βάση, το εκπαιδευτικό σύστημα του Νέβαδον φροντίζει για την ανάθεση κάποιου έργου σ’ εσάς και στη συνέχεια σας δίνει την ευκαιρία να λάβετε οδηγίες ως προς την ιδανική και θεία μέθοδο δια της οποίας θα φέρετε εις πέρας το έργο σας με τον καλύτερο τρόπο. Σας δίδεται ένα συγκεκριμένο έργο να εκτελέσετε και ταυτόχρονα σας παρέχονται οι δάσκαλοι, οι ειδικοί για να σας καθοδηγήσουν με τον καλύτερο τρόπο ώστε να εκτελέσετε την αποστολή σας. Το θείο σχέδιο της εκπαίδευσης μεριμνά για το στενό συνδυασμό έργου και καθοδήγησης. Σας διδάσκουμε πώς να φέρετε εις πέρας με τον καλύτερο τρόπο εκείνα τα οποία σας διατάσσουμε να πράξετε.
(412.5) 37:6.5 Ο σκοπός όλης αυτής της εξάσκησης και εμπειρίας είναι να σας προετοιμάσει για να γίνετε δεκτοί στις ανώτερες και περισσότερο πνευματικές σφαίρες εξάσκησης του υπερσύμπαντος. Η πρόοδος στα όρια ενός συγκεκριμένου κόσμου είναι ατομική, η διέλευση όμως από τη μία φάση στην άλλη γίνεται συνήθως για ολόκληρες τάξεις.
(412.6) 37:6.6 Η πρόοδος της αιωνιότητας δεν συνίσταται αποκλειστικά στην πνευματική ανάπτυξη. Τα διανοητικά επιτεύγματα αποτελούν επίσης μέρος της συμπαντικής εκπαίδευσης. Η εμπειρία του νου διευρύνεται εξ ίσου με την επέκταση του πνευματικού ορίζοντα. Στο νου και στο πνεύμα παρέχονται ίσες ευκαιρίες για εξάσκηση και πρόοδο. Σ’ ολόκληρη την έκταση, ωστόσο, της μεγαλειώδους αυτής εξάσκησης του νου και του πνεύματος, ελευθερώνεστε για πάντα από τα δεσμά της θνητής σάρκας. Δεν χρειάζεται πλέον να διαιτητεύετε συνεχώς τα συγκρουόμενα στοιχεία της πνευματικής και της υλικής σας φύσης που αποκλίνουν μεταξύ τους. Τελικά, γίνεστε ικανοί να απολαύσετε την ενοποιημένη ορμή ενός μεγαλυνθέντος νου που έχει πλέον αποβάλει τις πρωτόγονες ζωώδεις τάσεις προς τα υλικά πράγματα.
(413.1) 37:6.7 Πριν εγκαταλείψουν το σύμπαν του Νέβαδον, οι περισσότεροι θνητοί της Ουράντια θα έχουν την ευκαιρία να υπηρετήσουν για ένα μεγαλύτερο, ή μικρότερο χρονικό διάστημα, ως μέλη του σώματος των Ουράνιων Επιτηρητών του Νέβαδον.
(413.2) 37:7.1 Οι Διδάσκαλοι των δωμάτων στρατολογούνται από τα μεγαλυνθέντα χερουβείμ. Όπως οι περισσότεροι άλλοι καθοδηγητές στον Νέβαδον εξουσιοδοτούνται από τους Μελχισεδέκ. Δραστηριοποιούνται στις περισσότερες εκπαιδευτικές προσπάθειες της μοροντιανής ζωής και ο αριθμός τους είναι απολύτως μακράν του θνητού νου.
(413.3) 37:7.2 Ως επίπεδο κατάκτησης των χερουβείμ και των σανομπείμ, οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων θα παρουσιασθούν εκτενέστερα στο επόμενο κεφάλαιο, ενώ ως διδάσκαλοι που παίζουν σημαντικό ρόλο στη μοροντιανή ζωή θα αναλυθούν ακόμη περισσότερο στο οικείο κεφάλαιο.
(413.4) 37:8.1 Εκτός των κέντρων δύναμης και των φυσικών ελεγκτών, ορισμένες από τις ανώτερης προέλευσης πνευματικές υπάρξεις της οικογενείας του Απείρου Πνεύματος είναι επιφορτισμένες με μόνιμες αποστολές στο τοπικό σύμπαν. Από τις ανώτερες πνευματικές τάξεις της οικογένειας του Απείρου Πνεύματος, οι ακόλουθες είναι επιφορτισμένες με μόνιμες αποστολές:
(413.5) 37:8.2 Οι Μοναχικοί Αγγελιαφόροι, όταν προσαρτώνται λειτουργικά στη διακυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος, μας προσφέρουν ανεκτίμητες υπηρεσίες στις προσπάθειές μας να αντιπαρέλθουμε τα εμπόδια του χρόνου και του διαστήματος. Όταν δεν έχουν αναλάβει τέτοιου είδους καθήκοντα, εμείς, οι των τοπικών συμπάντων, δεν έχουμε καμία απολύτως εξουσία επάνω τους, αλλά ακόμη και τότε, οι μοναδικές αυτές υπάρξεις πάντα μας βοηθούν ευχαρίστως να επιλύσουμε τα προβλήματά μας και να εκτελέσουμε τις εντολές μας.
(413.6) 37:8.3 Αντοβόντια είναι το όνομα του τριτεύοντος Επιθεωρητή των Συμπαντικών Κυκλωμάτων που σταθμεύει στο τοπικό μας σύμπαν. Ασχολείται μόνο με πνευματικά και μοροντιανά κυκλώματα, όχι με εκείνα που βρίσκονται στη δικαιοδοσία των Διευθυντών της δύναμης. Ήταν εκείνος που απομόνωσε την Ουράντια κατά την δοκιμαστική εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Χαιρετώντας τους θνητούς της Ουράντια, εκφράζει την χαρά του εν αναμονή της εν καιρώ αποκατάστασής σας στα συμπαντικά κυκλώματα που επιθεωρεί.
(413.7) 37:8.4 Ο Διευθυντής Απογραφής του Νέβαδον, ο Σαλσέιτια, διατηρεί το αρχηγείο του στα όρια του τομέα του Γαβριήλ, στον Σάλβινγκτον. Λαμβάνει αυτόματα γνώση της γέννησης και του θανάτου της βούλησης και επί του παρόντος καταγράφει τον ακριβή αριθμό των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων, που λειτουργούν στο τοπικό σύμπαν. Συνεργάζεται στενά με τους καταγραφείς της προσωπικότητας που κατοικούν στους κόσμους καταγραφής των αρχαγγέλων.
(413.8) 37:8.5 Ένας Βοηθός Επιθεωρητής κατοικεί στον Σάλβινγκτον. Είναι ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Ανώτατου Διοικητή του Όρβοντον. Οι σύντροφοί του, οι Επιφορτισμένοι Φρουροί στα τοπικά συστήματα, αντιπροσωπεύουν, επίσης, τον Ανώτατο Διοικητή του Όρβοντον.
(414.1) 37:8.6 Οι Συμπαντικοί Συμφιλιωτές είναι τα μετακινούμενα δικαστήρια των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος και λειτουργούν από τους εξελικτικούς κόσμους, μέσω κάθε τομέα του τοπικού σύμπαντος και πέρα από αυτό. Οι διαιτητές αυτοί είναι εγγεγραμμένοι στην Ουβέρσα. Ο ακριβής αριθμός τους που λειτουργεί στον Νέβαδον δεν έχει καταγραφεί, υπολογίζω, όμως, ότι υπάρχουν περίπου εκατό εκατομμύρια συμβιβαστικές επιτροπές στο τοπικό μας σύμπαν.
(414.2) 37:8.7 Από τους Τεχνικούς Συμβούλους, τις νομικές διάνοιες του χώρου, έχουμε μία αναλογία περίπου μισό δισεκατομμύριο. Οι υπάρξεις αυτές είναι οι ζώσες και περιφερόμενες εμπειρικές νομικές βιβλιοθήκες ολόκληρου του διαστήματος.
(414.3) 37:8.8 Από τους Ουράνιους Καταγραφείς, τα ανερχόμενα σεραφείμ, έχουμε στον Νέβαδον εβδομήντα πέντε. Είναι οι αρχαιότεροι των επιθεωρούντων καταγραφέων. Οι προχωρημένοι σπουδαστές της τάξης αυτής που εκπαιδεύονται τώρα πλησιάζουν τα τέσσερα δισεκατομμύρια.
(414.4) 37:8.9 Η λειτουργία των εβδομήντα δισεκατομμυρίων Μοροντιανών Συντρόφων στον Νέβαδον περιγράφεται στα κείμενα εκείνα που παρουσιάζουν τους πλανήτες διάβασης των οδοιπόρων του χρόνου.
(414.5) 37:8.10 Κάθε σύμπαν έχει το δικό του, αποτελούμενο από γηγενείς, αγγελικό σώμα. Υπάρχουν, πάντως, περιπτώσεις κατά τις οποίες είναι πολύ χρήσιμο να έχει κανείς τη βοήθεια των ανώτερων αυτών πνευμάτων των οποίων η προέλευση βρίσκεται εκτός της τοπικής δημιουργίας. Τα υπερναφείμ προσφέρουν ορισμένες σπάνιες και μοναδικές υπηρεσίες. Ο σημερινός αρχηγός των σεραφείμ στην Ουράντια είναι ένα πρωταρχικό σεραφείμ του Παραδείσου. Τα ανακλαστικά σεκοναφείμ συναντώνται οπουδήποτε λειτουργεί το προσωπικό του υπερσύμπαντος και πάρα πολλά τερτιαφείμ έχουν αναλάβει προσωρινή υπηρεσία ως Ανώτατοι Βοηθοί.
(414.6) 37:9.1 Όπως συμβαίνει με τα υπερσύμπαντα και το κεντρικό σύμπαν, έτσι και το τοπικό σύμπαν έχει τις τάξεις των μόνιμων κατοίκων του. Οι τάξεις αυτές περιλαμβάνουν τους εξής δημιουργημένους τύπους:
(414.7) 37:9.2 1. Τους Σουσέιτια.
(414.8) 37:9.3 2. Τους Γιουνιβιτέιτια.
(414.11) 37:9.6 Οι αυτόχθονες αυτοί της τοπικής δημιουργίας, μαζί με τους ανερχόμενους που συνενώθηκαν με το Πνεύμα και τους σπιρόνγκα (οι οποίοι είναι διαφορετικά ταξινομημένοι), αποτελούν τους σχετικά μόνιμους πολίτες. Οι τάξεις αυτές των υπάρξεων, γενικά, δεν είναι ανερχόμενοι, ούτε κατερχόμενοι. Όλοι είναι εμπειρικά πλάσματα, αλλά η διευρυνόμενη εμπειρία τους, εξακολουθεί να είναι διαθέσιμη στο σύμπαν του επιπέδου προέλευσής τους. Ενώ τούτο δεν είναι απολύτως αληθές για τους Υιούς του Αδάμ και τα μεσοδιάστατα πλάσματα, είναι σχετικά αληθές για τις τάξεις αυτές.
(414.12) 37:9.7 Οι Σουσέιτια. Οι θαυμάσιες αυτές υπάρξεις κατοικούν και λειτουργούν ως μόνιμοι πολίτες στον Σάλβινγκτον, το αρχηγείο αυτού του τοπικού σύμπαντος. Είναι οι εξέχοντες απόγονοι του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος και συνδέονται στενά με τους ανερχόμενους πολίτες του τοπικού σύμπαντος, τους θνητούς που συνενώθηκαν με το Πνεύμα, του Σώματος Τελειότητας του Νέβαδον.
(414.13) 37:9.8 Οι Γιουνιβιτέιτια. Κάθε ένα από τα εκατό συμπλέγματα των αρχηγείων των αστερισμών των αρχιτεκτονικών σφαιρών απολαμβάνουν τη συνεχή λειτουργία μιας κατηγορίας πλασμάτων που κατοικούν εκεί, γνωστής ως γιουνιβιτέιτια. Τα παιδιά αυτά του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος αποτελούν το μόνιμο πληθυσμό των αρχηγικών κόσμων των αστερισμών. Είναι υπάρξεις μη αναπαραγόμενες που υπάρχουν βάσει ενός σχεδίου ζωής που βρίσκεται περίπου ανάμεσα στην ημι-υλική κατάσταση των Υλικών Υιών που κατοικούν στα αρχηγεία των συστημάτων και του σαφέστερα πνευματικού σχεδίου των συγχωνευμένων με το Πνεύμα θνητών, καθώς και των σουσέιτια του Σάλβινγκτον. Οι γιουνιβιτέιτια όμως δεν είναι μοροντιανές υπάρξεις. Επιτυγχάνουν για τους ανερχόμενους θνητούς, κατά τη διάβασή τους από τους κόσμους των αστερισμών, εκείνο που οι αυτόχθονες της Χαβόνα συνεισφέρουν στα πνεύματα-οδοιπόρους που διασχίζουν την κεντρική δημιουργία.
(415.1) 37:9.9 Οι Υλικοί Υιοί του Θεού. Όταν ένας δημιουργικός σύνδεσμος μεταξύ του Δημιουργού Υιού και του συμπαντικού αντιπροσώπου του Απείρου Πνεύματος, του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα συμπληρώσει τον κύκλο του, όταν δεν αναμένονται πλέον περισσότεροι, συνδυασμένης φύσης, απόγονοι, τότε ο Δημιουργός Υιός εξατομικεύει, σε διπλή μορφή, την τελευταία του άποψη πάνω στην ύπαρξη, επιβεβαιώνοντας με τον τρόπο αυτό, τελικά, την αρχική, διπλή του προέλευση. Εντός του και εκ του εαυτού του δημιουργεί, τότε, τους ωραίους και μεγαλειώδεις Υιούς και Θυγατέρες της υλικής τάξης των παιδιών του σύμπαντος. Αυτή είναι η προέλευση των αρχέτυπων Αδάμ και Εύας του κάθε τοπικού συστήματος του Νέβαδον. Αποτελούν τάξη αναπαραγόμενων υπάρξεων, όντας δημιουργημένοι ως άνδρας και γυναίκα. Οι απόγονοί τους λειτουργούν ως σχετικά μόνιμοι πολίτες της πρωτεύουσας ενός συστήματος, αν και ορισμένοι διορίζονται ως Πλανητικοί Αδάμ.
(415.2) 37:9.10 Σε μία πλανητική αποστολή, ο υλικός Υιός και η Υλική Θυγατέρα επιφορτίζονται να βρουν την Αδαμική φυλή του συγκεκριμένου κόσμου, μία φυλή σχεδιασμένη τελικά να συγχωνευθεί με τους θνητούς κατοίκους. Οι Πλανητικοί Αδάμ είναι ανερχόμενοι αλλά και κατερχόμενοι Υιοί, αλλά συνήθως τους κατατάσσουμε στους ανερχόμενους.
(415.3) 37:9.11 Τα Μεσοδιάστατα Πλάσματα. Κατά τους πρώιμους καιρούς των περισσότερων κατοικημένων κόσμων, ορισμένα υπερναφείμ, εκτός των υλοποιημένων υπάρξεων, αναλαμβάνουν αποστολές, αλλά αποσύρονται συνήθως μόλις φθάσουν οι Πλανητικοί Αδάμ. Οι συνδιαλλαγές των υπάρξεων αυτών και οι προσπάθειες των Υλικών Υιών να βελτιώσουν τις εξελικτικές φυλές, καταλήγουν συχνά στην εμφάνιση ενός περιορισμένου αριθμού πλασμάτων τα οποία είναι δύσκολο να κατατάξουμε. Οι μοναδικές αυτές υπάρξεις βρίσκονται συχνά στο μέσον της διαδρομής μεταξύ των Υλικών Υιών και των εξελικτικών πλασμάτων. Εξ αυτού και ο χαρακτηρισμός τους, μεσοδιάστατα πλάσματα. Υπό μία συγκριτική έννοια, οι μεσοδιάστατοι αυτοί είναι οι μόνιμοι πολίτες των εξελικτικών κόσμων. Από τις πρώιμες εποχές της άφιξης ενός Πλανητικού Πρίγκιπα μέχρι τη μακρινή στιγμή κατά την οποία ένας πλανήτης εγκαθίσταται στο φως και τη ζωή, αποτελούν τη μοναδική ομάδα ευφυών υπάρξεων που παραμένουν συνεχώς στον πλανήτη. Στην Ουράντια, οι μεσοδιάστατοι λειτουργοί αποτελούν στην πραγματικότητα τους πραγματικούς κηδεμόνες του πλανήτη. Είναι, από πρακτικής πλευράς, οι πολίτες της Ουράντια. Οι θνητοί είναι, πράγματι, οι φυσικοί και υλικοί κάτοικοι ενός εξελικτικού κόσμου, αλλά όλοι ζείτε τόσο λίγο. Μένετε στον γενέθλιο πλανήτη σας για πολύ σύντομο διάστημα. Γεννιέστε, ζείτε, πεθαίνετε και προχωρείτε σε άλλους κόσμους εξελικτικής προόδου. Ακόμα και οι πάνω από το ανθρώπινο υπάρξεις που υπηρετούν στους πλανήτες ως ουράνιοι λειτουργοί, έχουν προσωρινή αποστολή. Ελάχιστοι από αυτούς υπηρετούν για πολύ σε μία συγκεκριμένη σφαίρα. Τα μεσοδιάστατα πλάσματα, όμως, παρέχουν τη συνέχιση της πλανητικής διακυβέρνησης εν όψει των αεί μεταβαλλόμενων ουράνιων λειτουργιών και των διαρκώς εναλλασσομένων θνητών κατοίκων. Σ’ όλη αυτή την μηδέποτε λήγουσα μεταβολή και εναλλαγή, τα μεσοδιάστατα πλάσματα παραμένουν στον πλανήτη αδιάλειπτα συνεχίζοντας το έργο τους.
(415.4) 37:9.12 Με παρόμοιο τρόπο, όλοι οι τομείς της κυβερνητικής οργάνωσης των τοπικών συμπάντων και των υπερσυμπάντων έχουν τους περισσότερο, ή λιγότερο μόνιμους πληθυσμούς τους, κατοίκους της κατηγορίας των πολιτών. Όπως η Ουράντια έχει τους δικούς της μεσοδιάστατους, η Τζερουζέμ, η πρωτεύουσα του συστήματός σας, έχει τους Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες. Η Εντέντια, το αρχηγείο του αστερισμού σας, έχει τους γιουνιβιτέιτια, ενώ οι πολίτες του Σάλβινγκτον είναι δισυπόστατοι, αποτελούμενοι από τους δημιουργημένους σουσέιτια και τους εξελιχθέντες θνητούς που συγχωνεύθηκαν με το Πνεύμα. Οι διοικητικοί κόσμοι των μειζόνων και ελασσόνων τομέων των υπερσυμπάντων δεν διαθέτουν μόνιμους πολίτες. Οι αρχηγικοί κόσμοι της Ουβέρσα, όμως, είναι γεμάτοι από μια εκπληκτική ομάδα πλασμάτων γνωστών ως οι αποχωρούντες,1 [4] τη δημιουργία των άγνωστων αντιπροσώπων των Αρχαίων των Ημερών και των επτά Ανακλαστικών Πνευμάτων που διαμένουν στην πρωτεύουσα του Όρβοντον. Οι πολίτες και κάτοικοι αυτοί στην Ουβέρσα διευθύνουν προς το παρόν τις συνήθεις υποθέσεις του κόσμου τους υπό την άμεση εποπτεία του σώματος των με τον Υιό συγχωνευθέντων θνητών της Ουβέρσα. Ακόμη και η Χαβόνα έχει τις εγχώριες υπάρξεις της, ενώ το κεντρικό Νησί του Φωτός και της Ζωής είναι η πατρίδα των διαφόρων ομάδων των Πολιτών του Παραδείσου.
(416.1) 37:10.1 Εκτός των σεραφικών και των θνητών τάξεων με τις οποίες θα ασχοληθούμε σε επόμενα κεφάλαια, υπάρχουν πολυάριθμες επιπλέον υπάρξεις που έχουν σχέση με τη διατήρηση και την τελειοποίηση ενός τόσο γιγάντιου οργανισμού όπως είναι το σύμπαν του Νέβαδον, ο οποίος ακόμη και τώρα διαθέτει περισσότερους από τρία δισεκατομμύρια κατοικημένους κόσμους, με πιθανότητα να δημιουργηθούν άλλα δέκα εκατομμύρια. Ο αριθμός των διαφόρων τύπων ζωής του Νέβαδον είναι πάρα πολύ μεγάλος για να μπορεί να καταγραφεί στο κεφάλαιο αυτό, υπάρχουν, ωστόσο, δύο ασυνήθιστες τάξεις που λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό στους 647,591 αρχιτεκτονικούς κόσμους του τοπικού σύμπαντος, οι οποίοι μπορούν να αναφερθούν.
(416.2) 37:10.2 Οι Σπιρόνγκα είναι οι πνευματικοί απόγονοι του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα και του Πατέρα Μελχισεδέκ. Εξαιρούνται από την εξάλειψη της προσωπικότητας, αλλά δεν είναι εξελικτικές, ή ανερχόμενες υπάρξεις. Ούτε έχουν λειτουργικά σχέση με το καθεστώς της εξελικτικής ανέλιξης. Είναι οι πνευματικοί βοηθοί του τοπικού σύμπαντος οι οποίοι επιτελούν τα συνήθη πνευματικά έργα του Νέβαδον.
(416.3) 37:10.3 Οι Σπορνέιτζια. Οι αρχιτεκτονικοί, αρχηγικοί κόσμοι του τοπικού σύμπαντος είναι πραγματικοί κόσμοι – φυσικές δημιουργίες. Υπάρχει πολλή δουλειά σε σχέση με τη φυσική τους συντήρηση κι΄ εδώ έχουμε τη βοήθεια μιας ομάδας φυσικών πλασμάτων που ονομάζονται σπορνέιτζια. Είναι αφοσιωμένοι στη φροντίδα και την καλλιέργεια των υλικών φάσεων των αρχηγικών αυτών κόσμων, από τη Τζερουζέμ ως τον Σάλβινγκτον. Οι Σπορνέιτζια δεν είναι πνεύματα, ούτε άτομα. Είναι μία ζωική κατηγορία ύπαρξης, αλλά αν μπορούσατε να τους δείτε, θα συμφωνούσατε ότι φαίνονται να είναι τέλεια ζώα.
(416.4) 37:10.4 Οι διάφορες αποικίες καλής θέλησης βρίσκονται στον Σάλβινγκτον και αλλού. Ιδιαίτερα επωφελούμαστε από τη λειτουργία των ουράνιων τεχνουργών στους αστερισμούς και ευεργετούμαστε από τις δραστηριότητες των διευθυντών ανάκλησης, οι οποίοι λειτουργούν κυρίως στις πρωτεύουσες των τοπικών συστημάτων.
(416.5) 37:10.5 Υπάρχει πάντα αποσπασμένο στη συμπαντική υπηρεσία ένα σώμα ανερχομένων θνητών, στο οποίο περιλαμβάνονται τα μεγαλυνθέντα μεσοδιάστατα πλάσματα. Οι ανερχόμενοι αυτοί, αφού κατακτήσουν τον Σάλβινγκτον, χρησιμοποιούνται σε μία σχεδόν ατέλειωτη ποικιλία δραστηριοτήτων, στη διεύθυνση των συμπαντικών θεμάτων. Από κάθε επίπεδο επιτεύγματος, οι προωθημένοι αυτοί θνητοί επιστρέφουν και κατεβαίνουν για να τείνουν χείρα βοηθείας στους συντρόφους τους που τους ακολουθούν στην προς τα πάνω πορεία. Οι θνητοί αυτοί που προσωρινά διαμένουν στον Σάλβινγκτον προσαρτώνται, όταν τους ζητηθεί, σε όλα πρακτικά τα σώματα των ουράνιων προσωπικοτήτων ως βοηθοί, μελετητές, παρατηρητές και δάσκαλοι.
(416.6) 37:10.6 Υπάρχουν και άλλοι τύποι ευφυούς ζωής που ασχολούνται με τη διακυβέρνηση ενός τοπικού σύμπαντος, αλλά το σχέδιο της αφήγησης αυτής δεν προβλέπει την περαιτέρω αποκάλυψη των τάξεων αυτών της δημιουργίας. Μεγάλο μέρος της ζωής και της διοίκησης του σύμπαντος αυτού παρουσιάζεται εδώ για να δώσει στο θνητό νου μια άποψη της πραγματικότητας και του μεγαλείου της σωτηρίας της ύπαρξης. Περαιτέρω εμπειρία στην ανελικτική σας πορεία θα αποκαλύπτει όλο και περισσότερο τις ενδιαφέρουσες και γοητευτικές αυτές υπάρξεις. Η αφήγηση αυτή δεν μπορεί να είναι τίποτα περισσότερο από μία σύντομη περιγραφή της φύσης και του έργου των πολύπλευρων προσωπικοτήτων που γεμίζουν τα σύμπαντα του διαστήματος, διευθύνοντας τις δημιουργίες αυτές σαν απέραντα σχολειά εξάσκησης, σχολειά όπου οι οδοιπόροι του χρόνου προωθούνται από τη μία ζωή στην άλλη και από τον ένα κόσμο στον άλλο, μέχρις ότου τρυφερά αποσταλούν από τα όρια του σύμπαντος όπου γεννήθηκαν στο ανώτερο εκπαιδευτικό καθεστώς του υπερσύμπαντος και από εκεί στους κόσμους πνευματικής εξάσκησης της Χαβόνα και, τελικά, στον Παράδεισο και το ανώτερο πεπρωμένο των τελικιστών – την αιώνια ανάληψη αποστολών που δεν αποκαλύφθηκαν ακόμη στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος.
(417.1) 37:10.7 [Υπαγορεύτηκε από έναν Υπέρλαμπρο εσπερινό Αστέρα του Νέβαδον, υπ’ αριθμόν 1,146 του Δημιουργημένου Σώματος.]
(418.1) 38:0.1 Υπάρχουν τρεις ξεχωριστές τάξεις των προσωπικοτήτων του Απείρου Πνεύματος. Ο παράφορος απόστολος το κατάλαβε όταν έγραφε αναφερόμενος στον Ιησού, «που πήγε στον ουρανό και βρίσκεται εκ δεξιών του Πατρός, άγγελοι και εξουσίες και δυνάμεις γίνονται υπήκοοί του.» Οι άγγελοι είναι τα λειτουργικά πνεύματα του χρόνου. Εξουσίες, τα πλήθη των αγγελιαφόρων του διαστήματος. Δυνάμεις, οι ανώτερες προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος.
(418.2) 38:0.2 Όπως τα υπερναφείμ στο κεντρικό σύμπαν και τα σεκοναφείμ στο υπερσύμπαν, έτσι και τα σεραφείμ με τα συνδεδεμένα χερουβείμ και σανομπείμ αποτελούν το σώμα των αγγέλων του τοπικού σύμπαντος.
(418.3) 38:0.3 Τα σεραφείμ είναι όλα σχεδόν ομοιόμορφα στο σχεδιασμό. Από σύμπαν σε σύμπαν, και στα επτά υπερσύμπαντα, παρουσιάζουν ελάχιστες αποκλίσεις. Είναι σχεδόν οι πιο σταθεροί από όλους τους πνευματικούς τύπους των εξατομικευμένων υπάρξεων. Οι διάφορες τάξεις τους συνιστούν το σώμα των εξειδικευμένων και διαδεδομένων λειτουργών των τοπικών δημιουργιών.
(418.4) 38:1.1 Τα σεραφείμ δημιουργήθηκαν από το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα και εκτοξεύθηκαν σε ομαδικό σχηματισμό – 41,472 κάθε φορά – από την εποχή ακόμη της δημιουργίας των «προτύπων αγγέλων» και ορισμένων αγγελικών αρχέτυπων, τους πρώτους καιρούς του Νέβαδον. Ο Δημιουργός Υιός και η συμπαντική αντιπροσώπευση του Απείρου Πνεύματος συνεργάζονται στη δημιουργία ενός μεγάλου αριθμού Υιών καθώς και άλλων συμπαντικών προσωπικοτήτων. Μετά την ολοκλήρωση της από κοινού αυτής προσπάθειας, ο Υιός μπαίνει στη διαδικασία της δημιουργίας των Υλικών Υιών, των πρώτων από τα πλάσματα με φύλο, ενώ το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ασχολείται παράλληλα με την αρχική, μοναχική του προσπάθεια για πνευματική αναπαραγωγή. Έτσι αρχίζει η δημιουργία των σεραφικών στρατιών ενός τοπικού σύμπαντος.
(418.5) 38:1.2 Οι αγγελικές αυτές τάξεις εκτοξεύονται κατά την εποχή του σχεδιασμού της εξέλιξης των θνητών πλασμάτων ελεύθερης βούλησης. Η δημιουργία των σεραφείμ χρονολογείται από την στιγμή κατά την οποία το Συμπαντικό Πνεύμα Μητέρα αποκτά την προσωπικότητά του, όχι ως ο μετέπειτα ισότιμος του Κυρίαρχου Υιού, αλλά ως ο πρώιμος δημιουργικός βοηθός του Δημιουργού Υιού. Πριν το γεγονός αυτό, τα σεραφείμ που υπηρετούσαν στον Νέβαδον ήταν προσωρινά «δανεισμένα» από ένα γειτονικό σύμπαν.
(418.6) 38:1.3 Τα σεραφείμ εξακολουθούν να δημιουργούνται περιοδικά. Το σύμπαν του Νέβαδον εξακολουθεί να διαμορφώνεται. Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα ποτέ δεν σταματά τη δημιουργική του δραστηριότητα σ’ ένα αναπτυσσόμενο και τελειοποιούμενο σύμπαν.
(419.1) 38:2.1 Οι άγγελοι δεν έχουν υλικά σώματα, είναι ωστόσο σαφείς και ξεχωριστές υπάρξεις. Είναι πνευματικής φύσης και προέλευσης. Αν και αόρατοι στους θνητούς, σας αντιλαμβάνονται, μέσα στο περίβλημα της σάρκας σας, χωρίς τη βοήθεια μετασχηματιστών, ή διερμηνευτών. Διανοητικά αντιλαμβάνονται την κατάσταση της θνητής ζωής και μοιράζονται όλες τις πέραν των αισθήσεων ανθρώπινες συγκινήσεις και συναισθήματα. Εκτιμούν και πολύ απολαμβάνουν την έφεσή σας στη μουσική, την τέχνη και το πραγματικό χιούμορ. Είναι απόλυτοι γνώστες των προσπαθειών που κάνετε ως θνητοί και των πνευματικών σας δυσκολιών. Αγαπούν τους ανθρώπους και μόνο καλό μπορεί να προέλθει αν προσπαθήσετε να τους γνωρίσετε και να τους αγαπήσετε.
(419.2) 38:2.2 Αν και τα σεραφείμ είναι πολύ στοργικές και φιλικές υπάρξεις, δεν είναι πλάσματα που κυριαρχούνται από το σεξ. Μοιάζουν πολύ μ’ αυτό που θα γίνετε στους κόσμους-δώματα, όπου «δεν θα νυμφεύεστε, ούτε θα υπανδρεύεστε αλλά θα είσαστε όπως οι άγγελοι στον ουρανό.» Διότι, όλοι «εκείνοι οι οποίοι θα κριθούν ικανοί να κατακτήσουν τους κόσμους δώματα δεν θα νυμφεύονται, ούτε θα υπανδρεύονται. Ούτε θα πεθαίνουν πια, γιατί θα είναι ίσιοι με τους αγγέλους.» Οπωσδήποτε, όμως, ασχολούμενοι με πλάσματα που διαθέτουν φύλο, συνηθίζουμε να αποκαλούμε τις υπάρξεις εκείνες οι οποίες προέρχονται από τον Πατέρα και τον Υιό με τρόπο περισσότερο άμεσο, υιούς του Θεού, ενώ αναφερόμενοι στα παιδιά του Πνεύματος τα αποκαλούμε θυγατέρες του Θεού. Για το λόγο αυτό, οι άγγελοι συνήθως προσδιορίζονται με θηλυκές αντωνυμίες στους κόσμους των οποίων τα πλάσματα διαθέτουν φύλο.
(419.3) 38:2.3 Τα σεραφείμ έχουν δημιουργηθεί με τρόπο ώστε να λειτουργούν τόσο σε πνευματικό, όσο και σε πραγματικό επίπεδο. Υπάρχουν ελάχιστες φάσεις μοροντιανών, ή πνευματικών δραστηριοτήτων που δεν είναι ανοικτές στη λειτουργία τους. Ενώ σε προσωπικό επίπεδο οι άγγελοι δεν είναι πάρα πολύ μακριά από τις ανθρώπινες υπάρξεις, σε ορισμένες λειτουργικές διαδικασίες τα σεραφείμ τους ξεπερνούν κατά πολύ. Διαθέτουν πολλές δυνάμεις πέραν της ανθρώπινης αντίληψης. Για παράδειγμα: Σας έχει ειπωθεί ότι «τα ίδια τα μαλλιά της κεφαλής σας έχουν καταμετρηθεί,» και βεβαίως έχουν καταμετρηθεί, αλλά ένα σεραφείμ δεν σπαταλά το χρόνο του μετρώντας τα και διορθώνοντας τον αριθμό τους. Οι άγγελοι διαθέτουν εγγενείς και αυτόματες (δηλαδή, αυτόματες όσον αφορά στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσατε να τις αντιληφθείτε) δυνάμεις για να γνωρίζουν παρόμοια πράγματα. Θα μπορούσατε να θεωρήσετε ένα σεραφείμ ως μαθηματικό θαύμα. Για το λόγο αυτό, απειράριθμα καθήκοντα που θα μπορούσαν να αποδειχθούν τρομακτικά καταπιεστικά για τους θνητούς επιτελούνται με πολύ μεγάλη ευκολία από τα σεραφείμ.
(419.4) 38:2.4 Οι άγγελοι είναι ανώτεροί σας σε πνευματικό επίπεδο, αλλά δεν είναι δικαστές, ή κατήγοροί σας. Ανεξάρτητα από τα λάθη σας, «οι άγγελοι, αν και έχουν μεγαλύτερη δύναμη και σθένος, δεν σας προσάπτουν καμιά κατηγορία.» Οι άγγελοι δεν δικάζουν το γένος των ανθρώπων, ούτε και οι μεμονωμένοι θνητοί θα έπρεπε να προδικάζουν τους συνανθρώπους τους.
(419.5) 38:2.5 Πρέπει να τους αγαπάτε, αλλά όχι να τους λατρεύετε. Οι άγγελοι δεν είναι αντικείμενα λατρείας. Το σπουδαιότερο σεραφείμ, ο Λογιαλέιτια, όταν ο προφήτης σας «έπεσε στα πόδια του αγγέλου να τον προσκυνήσει,» είπε: «Μην το κάνεις. Είμαι σύντροφος και υπηρέτης σου, και υπηρέτης ων ομοίων σου, και όλοι ενωμένοι λατρεύουμε το Θεό.»
(419.6) 38:2.6 Όσον αφορά στη φύση και τις ιδιότητές τους ως προσωπικότητες, τα σεραφείμ είναι κατά τι ανώτερα από τις θνητές φυλές στην κλίμακα της ύπαρξής τους ως πλάσματα. Πράγματι, όταν απελευθερώνεστε από τη σάρκα γίνεστε περίπου σαν κι’ αυτά. Στους κόσμους-δώματα αρχίζετε να εκτιμάτε τα σεραφείμ, στις σφαίρες των αστερισμών αρχίζετε να απολαμβάνετε την παρουσία τους, ενώ στον Σάλβινγκτον θα μοιραστούν τους χώρους τους ανάπαυσης και λατρείας μαζί σας. Σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της μοροντιανής και μετέπειτα πνευματικής ανόδου σας, η αδελφοσύνη σας με τα σεραφείμ θα είναι ιδανική. Η συντροφικότητά σας μαζί τους υπέροχη.
(420.1) 38:3.1 Πολυάριθμες τάξεις πνευματικών υπάρξεων λειτουργούν σ’ όλους τους χώρους του τοπικού σύμπαντος οι οποίες δεν έχουν αποκαλυφθεί στους θνητούς, επειδή κατ’ ουδένα τρόπο συνδέονται με το εξελικτικό σχέδιο της προς τον Παράδεισο ανέλιξης. Στο κεφάλαιο αυτό ο όρος «άγγελος» σκόπιμα περιορίζεται στον προσδιορισμό των σεραφείμ εκείνων, καθώς και των σχετικών απογόνων του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα, τα οποία ασχολούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό με την εφαρμογή των σχεδίων της σωτηρίας των θνητών. Στο τοπικό σύμπαν υπηρετούν άλλες έξι τάξεις σχετικών υπάρξεων, οι μη αποκαλυφθέντες άγγελοι, οι οποίοι δεν συνδέονται με κάποιο συγκεκριμένο τρόπο με τις συμπαντικές εκείνες δραστηριότητες τις αναφερόμενες στην προς τον Παράδεισο ανάβαση των εξελικτικών θνητών. Οι έξι αυτές σειρές των αγγελικών βοηθών δεν αποκαλούνται ποτέ σεραφείμ, ούτε αναφέρονται ως λειτουργικά πνεύματα. Οι προσωπικότητες αυτές ασχολούνται αποκλειστικά με τις διοικητικές αλλά και τις άλλες υποθέσεις του Νέβαδον, υποχρεώσεις οι οποίες κατ’ ουδένα τρόπο σχετίζονται με την προοδευτική πορεία του ανθρώπου προς την πνευματική ανέλιξη και την κατάκτηση της τελειότητας.
(420.2) 38:4.1 Η ένατη ομάδα των επτά κύριων σφαιρών στο κύκλωμα του Σάλβινγκτον συνιστά τους κόσμους των σεραφείμ. Κάθε ένας από τους κόσμους αυτούς έχει έξι δευτερεύοντες δορυφόρους, όπου υπάρχουν τα εξειδικευμένα σχολεία, τα αφιερωμένα σε όλες τις φάσεις της σεραφικής εξάσκησης. Ενώ τα σεραφείμ έχουν πρόσβαση και στους σαράντα εννέα κόσμους που αποτελούν την ομάδα αυτή των πλανητών του Σάλβινγκτον, εκτενώς καταλαμβάνουν μόνο το πρώτο σύμπλεγμα των επτά. Τα υπόλοιπα έξι συμπλέγματα καταλαμβάνονται από τις έξι τάξεις των αγγελικών βοηθών που δεν έχουν αποκαλυφθεί την Ουράντια. Κάθε τέτοια ομάδα διατηρεί αρχηγείο σε έναν από τους έξι κύριους κόσμους και διευθύνει εξειδικευμένες δραστηριότητες στους έξι δευτερεύοντες δορυφόρους. Κάθε αγγελική τάξη έχει ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους κόσμους των επτά αυτών, διαφορετικών ομάδων.
(420.3) 38:4.2 Αυτοί οι κόσμοι-αρχηγεία βρίσκονται στο μεγαλειώδη χώρο του Νέβαδον. Τα σεραφικά βασίλεια χαρακτηρίζονται από ομορφιά αλλά και απεραντοσύνη. Εδώ, κάθε σεραφείμ διαθέτει ένα πραγματικό σπίτι, και «σπίτι» σημαίνει η κατοικία δύο σεραφείμ. Ζουν ανά ζευγάρια.
(420.4) 38:4.3 Αν και δεν είναι αρσενικά και θηλυκά όπως οι Υλικοί Υιοί και οι φυλές των θνητών, τα σεραφείμ είναι αρνητικά και θετικά. Στην πλειονότητα των αποστολών απαιτούνται δύο άγγελοι για την ολοκλήρωση του έργου. Όταν δεν είναι πλαισιωμένοι μπορούν να εργάζονται μόνοι. Και όταν είναι σταθμευμένοι, δεν χρειάζονται συμπληρωματικές υπάρξεις. Συνήθως διατηρούν τα αρχικά υπαρξιακά τους συμπληρώματα, αλλά όχι απαραίτητα. Τέτοιου είδους συνεργασίες υπαγορεύονται, βασικά, από τη λειτουργία. Τα σεραφείμ δεν χαρακτηρίζονται από ερωτικά συναισθήματα, αν και είναι εξαιρετικά εξατομικευμένα και πραγματικά στοργικά.
(420.5) 38:4.4 Πέραν των προκαθορισμένων κατοικιών τους, τα σεραφείμ έχουν επίσης αρχηγεία ομάδας, εταιρίας, τάγματος και μονάδας. Συγκεντρώνονται για τις συναθροίσεις τους κάθε χιλιετία και είναι όλα παρόντα ανάλογα με την εποχή που δημιουργήθηκαν. Αν ένα σεραφείμ φέρει ευθύνες οι οποίες του απαγορεύουν να απουσιάσει από τα καθήκοντά του, στη συνάθροιση πηγαίνει το συμπληρωματικό του σεραφείμ, απαλλάσσεται, δηλαδή, από ένα σεραφείμ με διαφορετική ημερομηνία γέννησης. Με τον τρόπο αυτό, κάθε σεραφικός σύντροφος είναι παρών τουλάχιστον σε κάθε δεύτερη συνάθροιση.
(420.6) 38:5.1 Τα σεραφείμ διανύουν την πρώτη χιλιετία της ύπαρξής τους ως μη επιφορτισμένοι με καθήκοντα παρατηρητές στον Σάλβινγκτον και στα σχολεία των συνδεδεμένων με αυτόν κόσμων. Η δεύτερη χιλιετία τους περνά στους σεραφικούς κόσμους του κυκλώματος του Σάλβινγκτον. Στο κεντρικό σχολείο όπου εκπαιδεύονται προίστανται τώρα οι πρώτες εκατό χιλιάδες των σεραφείμ του Νέβαδον και επικεφαλής τους είναι ο πρωταρχικός, ή πρωτότοκος άγγελος αυτού του τοπικού σύμπαντος. Η πρώτη ομάδα σεραφείμ του Νέβαδον που δημιουργήθηκε εκπαιδεύτηκε από ένα σώμα χιλίων σεραφείμ από τον Άβαλον. Στη συνέχεια οι άγγελοί μας διδάχθηκαν από αρχαιότερα μέλη της τάξης τους. Οι Μελχισεδέκ, επίσης, παίζουν σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση και την εξάσκηση όλων των αγγέλων του τοπικού σύμπαντος – των σεραφείμ, των χερουβείμ και των σανομπείμ.
(421.1) 38:5.2 Κατά τη λήξη αυτής της περιόδου εξάσκησης στους σεραφικούς κόσμους του Σάλβινγκτον, τα σεραφείμ επιστρατεύονται στις συμβατικές ομάδες και μονάδες της οργάνωσης των αγγέλων και τους ανατίθεται από ένας αστερισμός. Δεν έχουν αναλάβει ακόμη καθήκοντα ως λειτουργικά πνεύματα, αν και έχουν ήδη εισαχθεί στις, προ της ανάληψης καθηκόντων, φάσεις της αγγελικής εξάσκησης.
(421.2) 38:5.3 Τα σεραφείμ αρχίζουν την πορεία τους ως λειτουργικά πνεύματα υπηρετώντας ως παρατηρητές στους κατώτερους των εξελικτικών κόσμων. Μετά την εμπειρία αυτή, επιστρέφουν στους οικείους κόσμους των αρχηγείων του αστερισμού που τους έχει ανατεθεί για να αρχίσουν τις ανώτερες σπουδές τους και οριστικά, πλέον, να προετοιμαστούν για να υπηρετήσουν σε ένα συγκεκριμένο τοπικό σύστημα. Μετά την γενική αυτή εκπαίδευση, προωθούνται στην υπηρεσία ενός τοπικού συστήματος. Στους αρχιτεκτονικούς κόσμους οι οποίοι συνδέονται με την πρωτεύουσα ενός συστήματος του Νέβαδον, τα σεραφείμ μας ολοκληρώνουν την εξάσκησή τους και αναλαμβάνουν καθήκοντα ως λειτουργικά πνεύματα του χρόνου.
(421.3) 38:5.4 Από τη στιγμή που αναλαμβάνουν καθήκοντα, τα σεραφείμ δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, ακόμη και τον Όρβοντον, εκτελώντας τις αποστολές τους. Το έργο τους στο σύμπαν δεν έχει δεσμεύσεις και περιορισμούς. Συνδέονται στενά με τα υλικά πλάσματα των κόσμων, επιπλέον δε, υπηρετούν τις κατώτερες τάξεις των πνευματικών προσωπικοτήτων, εγκαθιστώντας επαφή μεταξύ των υπάρξεων αυτών του πνευματικού κόσμου και των θνητών του υλικού χώρου.
(421.4) 38:6.1 Μετά την δεύτερη χιλιετία της προσωρινής τους παραμονής στους σεραφικούς κόσμους,, τα σεραφείμ οργανώνονται σε ομάδες των δώδεκα, με έναν αρχηγό (12 ζευγάρια, 24 σεραφείμ) και δώδεκα τέτοιες ομάδες συνιστούν μία εταιρία (144 ζευγάρια, 288 σεραφείμ), η οποία διοικείται από έναν αρχηγό. Δώδεκα εταιρίες, υπό την ηγεσία ενός διοικητού, συνιστούν ένα τάγμα (1,728 ζευγάρια, ή 3,456 σεραφείμ) και δώδεκα τάγματα, υπό τις εντολές ενός διευθυντή ισούνται με μία μονάδα σεραφείμ (20,736 ζευγάρια, ή 248,472 μεμονωμένα σεραφείμ), ενώ δώδεκα μονάδες, υπό τις εντολές ενός επόπτη συνιστούν μία λεγεώνα, η οποία αριθμεί 248,832 ζευγάρια, ή 497,664 μεμονωμένα σεραφείμ. Μία τέτοια ομάδα αγγέλων υπαινίχθηκε ο Ιησούς, εκείνη τη νύχτα στον κήπο της Γεσθημανή, όταν είπε, «Μπορώ και τώρα να το ζητήσω από τον Πατέρα μου και αμέσως θα μου δώσει περισσότερες από δώδεκα λεγεώνες αγγέλων.»
(421.5) 38:6.2 Δώδεκα λεγεώνες αγγέλων αποτελούν μία στρατιά η οποία αριθμεί 2,985,984 ζευγάρια, ή 5,971,968 μεμονωμένους αγγέλους και δώδεκα τέτοιες στρατιές (35,831,808 ζευγάρια, ή 71,663,616 μεμονωμένοι άγγελοι), σχηματίζουν τη μεγαλύτερη λειτουργική οργάνωση των σεραφείμ, ένα αγγελικό στράτευμα. Μια σεραφική στρατιά διοικείται από έναν αρχάγγελο, ή κάποια άλλη ισότιμη προσωπικότητα, ενώ τα αγγελικά στρατεύματα διοικούνται από τον Υπέρλαμπρο Εσπερινό Αστέρα, ή από έναν εκ των άμεσων υπαξιωματικών του Γαβριήλ. Και ο Γαβριήλ είναι ο «ανώτατος διοικητής των ουράνιων στρατευμάτων», ο διευθύνων σύμβουλος της Κυριαρχίας του Νέβαδον, «ο Κύριος και Θεός των στρατιών.»
(421.6) 38:6.3 Αν και υπηρετούν υπό την άμεση διεύθυνση του Απείρου Πνεύματος όπως προσωποποιήθηκε στον Σάλβινγκτον, από την εποχή της ενσάρκωσης του Μιχαήλ στην Ουράντια, τα σεραφείμ αλλά και οι άλλες τάξεις του τοπικού σύμπαντος έχουν τεθεί υπό την ηγεσία του Κυρίαρχου Υιού. Επιπλέον, όταν γεννήθηκε ο Μιχαήλ στην Ουράντια με σάρκα και οστά, έγινε μια υπερσυμπαντική εκπομπή σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον που διακήρυξε, «Και όλοι οι άγγελοι ας τον λατρέψουν.» Όλες οι τάξεις των αγγέλων υπόκεινται στην κυριαρχία του. Αποτελούν μέρος της ομάδας εκείνης που έχει ονομαστεί «οι κραταιοί άγγελοι.»
(422.1) 38:7.1 Σε όλες τις βασικές τους ιδιότητες τα χερουβείμ και τα σανομπείμ μοιάζουν με τα σεραφείμ. Έχουν την ίδια προέλευση, αλλά όχι πάντα το ίδιο πεπρωμένο. Είναι με τρόπο θαυμαστό ευφυή, εξαιρετικά αποτελεσματικά, συγκινητικά στοργικά και σχεδόν ανθρώπινα. Αποτελούν την κατώτατη τάξη των αγγέλων και για το λόγο αυτό είναι οι πλησιέστεροι προς τους πλέον προοδευτικούς τύπους των ανθρώπινων υπάρξεων των εξελικτικών κόσμων.
(422.2) 38:7.2 Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ συνδέονται από τη φύση τους και ενώνονται με τη λειτουργία τους. Το ένα αποτελεί προσωπικότητα φορτισμένη με θετική ενέργεια, το άλλο με αρνητική. Ο προς τα δεξιά αποκλίνων, ή θετικά φορτισμένος άγγελος, είναι το χερουβείμ – η ανώτερη, ή ελέγχουσα προσωπικότητα. Ο προς τα αριστερά αποκλίνων, ή αρνητικά φορτισμένος άγγελος, είναι το σανομπείμ – η συμπληρωματική του ύπαρξη. Κάθε τύπος αγγέλου έχει πολύ περιορισμένη δράση ως άτομο. Γι’ αυτό και υπηρετούν πάντοτε σε ζευγάρια. Όταν μάλιστα υπηρετούν ανεξάρτητα από τους σεραφικούς διευθυντές τους, εξαρτώνται περισσότερο από ποτέ από την μεταξύ τους επαφή και πάντα λειτουργούν μαζί.
(422.3) 38:7.3 Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ είναι οι έμπιστοι και αποτελεσματικοί βοηθοί των σεραφικών λειτουργών, ενώ και οι επτά τάξεις των σεραφείμ διαθέτουν τους κατώτερους αυτούς βοηθούς. Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ υπηρετούν για αιώνες εκτελώντας τις υπηρεσίες αυτές, αλλά δεν συνοδεύουν τα σεραφείμ σε αποστολές πέραν των ορίων του τοπικού σύμπαντος.
(422.4) 38:7.4 Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ είναι οι πνευματικοί εργάτες ρουτίνας στους μεμονωμένους κόσμους των συστημάτων. Σε μία μη εξατομικευμένη αποστολή, καθώς επίσης και σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης, μπορούν να υπηρετήσουν στη θέση ενός σεραφικού ζεύγους, αλλά ποτέ δεν λειτουργούν, ούτε καν προσωρινά, ως επιβλέποντες άγγελοι στις ανθρώπινε υπάρξεις. Τούτο αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο των σεραφείμ.
(422.5) 38:7.5 Όταν τους ανατίθεται μία αποστολή σε κάποιον πλανήτη, τα χερουβείμ αρχίζουν την εξάσκησή τους πάνω στα τοπικά θέματα, στα οποία περιλαμβάνονται τα έθιμα και οι γλώσσες του συγκεκριμένου πλανήτη. Όλα τα λειτουργικά πνεύματα του χρόνου γνωρίζουν δύο γλώσσες, μιλούν τη γλώσσα του τοπικού σύμπαντος από το οποίο προέρχονται καθώς επίσης και εκείνη του υπερσύμπαντος στο οποίο γεννήθηκαν. Με τις μελέτες τους στα σχολεία των κόσμων μαθαίνουν επιπλέον γλώσσες. Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ, όπως και τα σεραφείμ, αλλά και όλες οι άλλες τάξεις των πνευματικών υπάρξεων, καταβάλουν συνεχείς προσπάθειες αυτοβελτίωσης. Μόνον οι κατώτερες, όσον αφορά στον έλεγχο της δύναμης και την διοχέτευση της ενέργειας, υπάρξεις είναι ανίκανες να προοδεύσουν. Όλα τα πλάσματα που διαθέτουν ουσιαστική, ή εν δυνάμει, βούληση ως προσωπικότητες αναζητούν καινούργιες κατακτήσεις.
(422.6) 38:7.6 Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ βρίσκονται, από τη φύση τους, πολύ κοντά στο μοροντιανό επίπεδο ύπαρξης και αποδεικνύονται εξαιρετικά ικανά στο έργο το οποίο επιτελείται στα όρια των φυσικών, μοροντιανών και πνευματικών χώρων. Τα παιδιά αυτά του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος χαρακτηρίζονται από τα «ένα στα τέσσερα πλάσματα» ακριβώς όπως οι Υπηρέτες της Χαβόνα και οι ειρηνευτικές επιτροπές. Ένα στα τέσσερα χερουβείμ και ένα στα τέσσερα σανομπείμ είναι ημι-υλικά, προσιδιάζοντα εξαιρετικά προς το μοροντιανό επίπεδο ύπαρξης.
(422.7) 38:7.7 Αυτά τα αγγελικά ένα στα τέσσερα πλάσματα προσφέρουν μεγάλη βοήθεια στα σεραφείμ στις πιο απλές φάσεις των συμπαντικών και πλανητικών δραστηριοτήτων τους. Τέτοια μοροντιανά χερουβείμ επιτελούν επίσης μεγάλο μέρος του απαραίτητου στις παραμεθόριες περιοχές των κόσμων μοροντιανής εξάσκησης έργου και βρίσκονται στην υπηρεσία των Μοροντιανών Συντρόφων σε μεγάλους αριθμούς. Είναι για τις μοροντιανές σφαίρες ό,τι τα μεσοδιάστατα πλάσματα για τους εξελικτικούς κόσμους. Στους κατοικημένους κόσμους, τα μοροντιανά αυτά χερουβείμ συχνά συνεργάζονται με τα μεσοδιάστατα πλάσματα. Τα χερουβείμ και τα μεσοδιάστατα πλάσματα αποτελούν ξεχωριστές κατηγορίες υπάρξεων. Δεν έχουν κοινή καταγωγή, παρουσιάζουν, ωστόσο, μεγάλες ομοιότητες στη φύση και τη λειτουργία.
(423.1) 38:8.1 Άπειροι δρόμοι προωθημένης υπηρεσίας ανοίγονται για τα χερουβείμ και τα σανομπείμ, που τα οδηγούν σε βελτίωση της θέσης τους, βελτίωση η οποία μπορεί περαιτέρω να αυξηθεί δια της περίπτυξης από τον Θείο Λειτουργό. Υπάρχουν τρεις μεγάλες κατηγορίες χερουβείμ και σανομπείμ με εξελικτική Δυναμικής:
(423.2) 38:8.2 1. Οι Υποψήφιοι για Ανέλιξη. Οι υπάρξεις αυτές είναι εκ φύσεως υποψήφιες για το σεραφικό βαθμό. Τα χερουβείμ και τα σανομπείμ αυτής της τάξης είναι ευφυή, αν και τα φυσικά προσόντα τους δεν είναι ίσα μ’ εκείνα των σεραφείμ. Με την λειτουργία, ωστόσο και την εμπειρία είναι δυνατόν για τα χερουβείμ να φθάσουν το σεραφικό επίπεδο.
(423.3) 38:8.3 2. Τα Μέσης Κατηγορίας Χερουβείμ. Όλα τα χερουβείμ και τα σανομπείμ δεν είναι ίσα όσον αφορά στη δυναμική ανέλιξης και οι συγκεκριμένες είναι οι εγγενώς περιορισμένες υπάρξεις του γένους των αγγέλων. Οι περισσότεροι θα παραμείνουν χερουβείμ και σανομπείμ, αν και οι περισσότερο προικισμένοι άγγελοι μπορούν να επιτύχουν περιορισμένου βαθμού σεραφική υπηρεσία.
(423.4) 38:8.4 3. Τα Μοροντιανά Χερουβείμ. Αυτά τα «ένα στα τέσσερα πλάσματα» των τάξεων των αγγέλων διατηρούν πάντα τα ημι-υλικά χαρακτηριστικά τους. Θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν ως χερουβείμ και σανομπείμ, μαζί με την πλειονότητα των μέσης κατηγορίας αδελφών τους, εν αναμονή της ολοκληρωμένης πραγμάτωσης του Υπέρτατου Όντος.
(423.5) 38:8.5 Ενώ η δεύτερη και η τρίτη ομάδα είναι κάπως περιορισμένες όσον φορά στην δυνατότητα ανάπτυξης, οι υποψήφιοι για ανέλιξη μπορούν να φθάσουν στο αποκορύφωμα της συμπαντικής σεραφικής υπηρεσίας. Πολλά από τα πλέον έμπειρα των χερουβείμ αυτών προσαρτώνται στους σεραφικούς φρουρούς του πεπρωμένου και με τον τρόπο αυτό μπαίνουν στην ευθεία για να προωθηθούν στο επίπεδο των Διδασκάλων στους Κόσμους-Δώματα, όταν τους εγκαταλείπουν οι σεραφικοί ανώτεροί τους. Οι φρουροί του πεπρωμένου δεν έχουν χερουβείμ και σανομπείμ ως βοηθούς, όταν οι θνητοί προστατευόμενοί τους κατακτούν τη μοροντιανή ζωή. Και όταν άλλες κατηγορίες εξελικτικών σεραφείμ παίρνουν την άδεια για να μεταβούν στον Σεράφινγκτον και στον Παράδεισο, πρέπει να εγκαταλείψουν τους αλλοτινούς υφισταμένους τους, όταν βγουν έξω από τα όρια του Νέβαδον. Τέτοια εγκαταλειμμένα χερουβείμ και σανομπείμ βιώνουν συνήθως την περίπτυξη του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα, κατακτώντας έτσι ένα επίπεδο ισότιμο εκείνου ενός Διδασκάλου των Κόσμων-Δωμάτων, στην διαδικασία της επίτευξης του σεραφικού βαθμού.
(423.6) 38:8.6 Όταν, όπως συμβαίνει και με τους Διδασκάλους στους Κόσμους-Δώματα, τα κάποτε υπό του Πνεύματος-Μητέρα περιπτυχθέντα χερουβείμ και σανομπείμ ολοκληρώσουν τη μακρόχρονη υπηρεσία τους στις μοροντιανές σφαίρες, από την κατώτερη ως την ανώτερη και όταν το σώμα τους στον Σάλβινγκτον υπερπληρωθεί, ο Λαμπερός και Πρωινός Αστέρας καλεί τους έμπιστους αυτούς υπηρέτες των πλασμάτων του χρόνου να παρουσιαστούν εμπρός του. Δίδεται ο όρκος του μετασχηματισμού της προσωπικότητας και αμέσως μετά, σε ομάδες των επτά χιλιάδων, τα προοδευμένα και ανώτερα αυτά χερουβείμ και σανομπείμ γνωρίζουν την εκ νέου περίπτυξη του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα. Από τη δεύτερη αυτή περίπτυξη, αναδύονται ως πλήρως ανεπτυγμένα σεραφείμ. Εφεξής, η πλήρης και ολοκληρωμένη πορεία ενός σεραφείμ, με όλες τις Παραδείσιες δυνατότητες, είναι ελεύθερη για ένα τέτοιο αναγεννημένο χερουβείμ και σανομπείμ. Οι άγγελοι αυτοί μπορούν να υπηρετήσουν ως φρουροί του πεπρωμένου κάποιας θνητής ύπαρξης και, αν ο θνητός προστατευόμενος κατακτήσει τη σωτηρία, τότε εκείνοι δικαιούνται να προωθηθούν στον Σεράφινγκτον και τα επτά κυκλώματα της σεραφικής επίτευξης, ακόμη και στον Παράδεισο και το Σώμα της Τελικότητας.
(424.1) 38:9.1 Τα μεσοδιάστατα πλάσματα ταξινομούνται σε τρεις κατηγορίες: Κατατάσσονται, αναλόγως της καταλληλότητάς τους στους ανερχόμενους Υιούς του Θεού, ομαδοποιούνται αναλόγως της πραγμάτωσής τους στις τάξεις των μονίμων πολιτών, ενώ αναλόγως της λειτουργικότητάς τους γίνονται δεκτά στα λειτουργικά πνεύματα του χρόνου, εξ αιτίας της στενής και αποτελεσματικής τους σχέσης με τις στρατιές των αγγέλων στο έργο της προσφοράς υπηρεσίας προς τους θνητούς, στους μεμονωμένους κόσμους του διαστήματος.
(424.2) 38:9.2 Τα μοναδικά αυτά πλάσματα εμφανίζονται στους περισσότερους κατοικημένους κόσμους και βρίσκονται πάντα στους δεκαδικούς, ή πειραματικούς επί της ζωής κόσμους, όπως η Ουράντια. Οι Μεσοδιάστατοι ανήκουν σε δύο τύπους – τον κύριο και τον δευτερεύοντα – και παρουσιάζονται με τους εξής τρόπους:
(424.3) 38:9.3 1. Οι Κύριοι Μεσοδιάστατοι, η περισσότερο πνευματική ομάδα, αποτελούν μία, κατά κάποιο τρόπο τυποποιημένη τάξη πλασμάτων τα οποία σταθερά προέρχονται από το επιτελείο των τροποποιημένων ανερχομένων θνητών των Πλανητικών πριγκίπων. Ο αριθμός των κύριων μεσοδιάστατων πλασμάτων είναι πάντα πενήντα χιλιάδες και ουδείς πλανήτης που ευτύχησε να βιώσει τη λειτουργία τους διαθέτει μεγαλύτερη ομάδα.
(424.4) 38:9.4 2. Οι Δευτερεύοντες Μεσοδιάστατοι, η περισσότερο υλική ομάδα των πλασμάτων αυτών, ποικίλουν εξαιρετικά ως προς τον αριθμό στους διάφορους πλανήτες, αν και ο μέσος όρος τους είναι περίπου πενήντα χιλιάδες. Εκπορεύονται, με διάφορους τρόπους, από τους πλανητικούς βιολογικούς εξαγνισθέντες, τους Αδάμ και τις Εύες, ή από τους άμεσους απογόνους τους. Οι διάφοροι τρόποι που χρησιμοποιούνται για την δημιουργία των δευτερευόντων αυτών μεσοδιάστατων πλασμάτων στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος δεν είναι λιγότεροι από είκοσι τέσσερις. Ο τρόπος δια του οποίου προήλθε η ομάδα αυτή στην Ουράντια ήταν ασυνήθιστος και σπάνιος.
(424.5) 38:9.5 Καμία από τις ομάδες αυτές δεν αποτελεί εξελικτική σύμπτωση. Και οι δύο αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά των προκαθορισμένων σχεδίων των αρχιτεκτόνων του σύμπαντος και η εμφάνισή τους στους εξελισσόμενους κόσμους τη συγκεκριμένη, κρίσιμη στιγμή γίνεται σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό και τα αναπτυξιακά πλάνα των εποπτευόντων Φορέων της ζωής.
(424.6) 38:9.6 Οι κύριοι μεσοδιάστατοι ενεργοποιούνται διανοητικά και πνευματικά δια της αγγελικής τεχνικής και διαθέτουν ενιαίο διανοητικό επίπεδο. Τα επτά διανοητικά πνεύματα-υπασπιστές δεν έχουν επαφή μαζί τους. Και μόνο το έκτο και το έβδομο, το πνεύμα της λατρείας και το πνεύμα της σοφίας μπορούν να επενεργήσουν στη δευτερεύουσα ομάδα.
(424.7) 38:9.7 Η δευτερεύουσα ομάδα ενεργοποιείται φυσιολογικά δια της Αδαμικής μεθόδου, πλαισιώνεται πνευματικά δια της σεραφικής και αποκτά διανοητική υπόσταση με τον μοροντιανής μεταλλαγής τύπο της διάνοιας. Χωρίζονται σε τέσσερις φυσικούς τύπους, σε επτά πνευματικές κατηγορίες και δώδεκα επίπεδα διανοητικής απόκρισης προς την από κοινού λειτουργία των δύο τελευταίων πνευμάτων-υπασπιστών και της μοροντιανής διάνοιας. Οι διαφορές αυτές καθορίζουν τους διάφορους τρόπους δραστηριοποίησής τους αλλά και τις πλανητικές τους αποστολές.
(424.8) 38:9.8 Οι κύριοι μεσοδιάστατοι μοιάζουν με τους αγγέλους περισσότερο από όσο με τους θνητούς. Οι δευτερεύουσες τάξεις μοιάζουν περισσότερο με τις ανθρώπινες υπάρξεις. Η κάθε ομάδα προσφέρει πολύτιμη βοήθεια στην άλλη κατά την εκτέλεση των πολυποίκιλων πλανητικών αποστολών τους. Οι κύριοι λειτουργοί μπορούν να επιτύχουν δεσμούς συνεργασίας τόσο με τους μοροντιανής και πνευματικής ενέργειας ελεγκτές όσο και με τους πλαισιωτές της διάνοιας. Η δευτερεύουσα ομάδα μπορεί να επιτύχει λειτουργικές διασυνδέσεις μόνο με τους φυσικούς ελεγκτές και τους διαχειριστές των υλικών κυκλωμάτων. Εφ’ όσον, όμως, κάθε κατηγορία μεσοδιάστατων μπορεί τα συγχρονιστεί τέλεια με την άλλη, είναι εξ αυτού ικανή, πρακτικά, να χρησιμοποιήσει το σύνολο της ενεργειακής κλίμακας, το οποίο εκτείνεται από την ακατέργαστη φυσική δύναμη των υλικών κόσμων και προχωρώντας δια των μεταβαλλομένων ενεργειών του σύμπαντος φθάνει ως τις ανώτερες πνευματικής πραγματικότητας δυνάμεις των ουράνιων βασιλείων.
(425.1) 38:9.9 Το χάσμα μεταξύ των υλικών και φυσικών κόσμων γεφυρώνεται τέλεια από την εν σειρά συνεργασία των θνητών ανθρώπων, των δευτερευόντων μεσοδιάστατων, των κύριων μεσοδιάστατων, των μοροντιανών χερουβείμ, των ενδιάμεσης φάσης χερουβείμ και των σεραφείμ. Στην προσωπική εμπειρία ενός μεμονωμένου θνητού τα διαφορετικά αυτά επίπεδα είναι αναμφίβολα λίγο-πολύ ενοποιημένα ενώ οι μη παρατηρήσιμες και μυστηριώδεις λειτουργίες του θείου Προσαρμοστή της Σκέψης τα έχουν καταστήσει σημαντικά για τον κάθε θνητό.
(425.2) 38:9.10 Στους κανονικούς κόσμους οι κύριοι μεσοδιάστατοι συνεχίζουν την υπηρεσία τους ως σώμα πληροφοριών και ουράνιων διασκεδαστών εκ μέρους των Πλανητικών πριγκίπων, ενώ οι δευτερεύοντες λειτουργοί εξακολουθούν τη συνεργασία τους με το Αδαμικό καθεστώς επέκτασης του σκοπού του προοδευτικού πλανητικού πολιτισμού. Στην περίπτωση λιποταξίας του Πλανητικού Πρίγκιπα και αποτυχίας του Υλικού Υιού, όπως συνέβη στην Ουράντια, τα μεσοδιάστατα πλάσματα γίνονται οι φρουροί της Κυριαρχίας του Συστήματος και υπηρετούν υπό τις κατευθυντήριες οδηγίες του εν ενεργεία επόπτη του πλανήτη. Στη Σατάνια, όμως, οι υπάρξεις αυτές λειτουργούν ως ομάδα μόνο σε τρεις άλλους πλανήτες, υπό ενοποιημένη αρχηγία, όπως ακριβώς οι ενωμένοι μεσοδιάστατοι λειτουργοί στην Ουράντια.
(425.3) 38:9.11 Το πλανητικό έργο τόσο των κύριων όσο και των δευτερευόντων μεσοδιάστατων είναι ποικίλο και διαφορετικό στους πολυάριθμους μεμονωμένους κόσμους ενός σύμπαντος, ωστόσο, στους κανονικούς, μέσου όρου, πλανήτες οι δραστηριότητές τους είναι εντελώς διαφορετικές από τα καθήκοντα που απορροφούν το χρόνο τους σε απομονωμένες σφαίρες, όπως είναι η Ουράντια.
(425.4) 38:9.12 Οι κύριοι μεσοδιάστατοι είναι οι πλανητικοί ιστορικοί, οι οποίοι, από την εποχή της άφιξης του Πλανητικού Πρίγκιπα μέχρι την εποχή της παγίωσης του φωτός και της ζωής διατυπώνουν την ακολουθία των γεγονότων και σχεδιάζουν τις παρουσιάσεις της πλανητικής ιστορίας για τις πλανητικές εκθέσεις στους αρχηγικούς κόσμους των συστημάτων.
(425.5) 38:9.13 Οι μεσοδιάστατοι παραμένουν για μακρόχρονες περιόδους στους κατοικημένους κόσμους και, αν αποδειχθούν άξιοι εμπιστοσύνης, είναι βέβαιο ότι τελικά θα αναγνωρισθεί η μακρόχρονη υπηρεσία τους στη διατήρηση της κυριαρχίας του Δημιουργού Υιού. Θα ανταμειφθούν δεόντως για την υπομονετική τους λειτουργία επί των θνητών της ύλης στον κόσμο τους του χρόνου και του διαστήματος. Αργά ή γρήγορα όλα τα διαπιστευμένα μεσοδιάστατα πλάσματα θα ενταχθούν στις τάξεις των ανερχομένων Υιών του θεού και με τρόπο προσήκοντα θα αρχίσουν την μακρά τους πορεία της ανόδου προς τον Παράδεισο, συντροφευόμενοι από τους ίδιους εκείνους, ζωικής προέλευσης, θνητούς, τους επί της γης αδελφούς τους, τους οποίους με τόσο ζήλο προστάτευσαν και τόσο αποτελεσματικά υπηρέτησαν στη διάρκεια της μακρόχρονης πλανητικής τους διαμονής.
(425.6) 38:9.14 [Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ ο οποίος ενήργησε έπειτα από απαίτηση του Αρχηγού των Σεραφικών Στρατιών του Νέβαδον.]
(426.1) 39:0.1 Απ’ όσο γνωρίζουμε, το Άπειρο Πνεύμα, όπως εξατομικεύεται στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος, φιλοδοξεί να δημιουργήσει ομοιόμορφα τέλεια σεραφείμ, αλλά για κάποιο άγνωστο λόγο οι σεραφικοί αυτοί γόνοι διαφέρουν πολύ μεταξύ τους. Η διαφορετικότητα αυτή μπορεί να είναι αποτέλεσμα της άγνωστης παρέμβασης της εξελισσόμενης εμπειρικής Θεότητας. Αν τούτο συμβαίνει, δεν μπορούμε να το αποδείξουμε. Σίγουρα όμως παρατηρούμε ότι όταν τα σεραφείμ υποβληθούν σε εξετάσεις, όσον αφορά στην εκπαίδευση και στην πειθαρχία της εξάσκησης, μπορούν αλάθητα και με ευκρίνεια να ταξινομηθούν στις εξής επτά ομάδες:
(426.2) 39:0.2 1. Τα Ανώτατα Σεραφείμ.
(426.3) 39:0.3 2. Τα Ανώτερα Σεραφείμ.
(426.4) 39:0.4 3. Τα Εποπτεύοντα Σεραφείμ.
(426.5) 39:0.5 4. Τα Διοικούντα Σεραφείμ.
(426.6) 39:0.6 5. Τους Πλανητικούς Αρωγούς.
(426.9) 39:0.9 Το να πούμε ότι οποιοδήποτε από τα σεραφείμ είναι κατώτερο από έναν άγγελο, οποιασδήποτε ομάδας, δεν θα ήταν αλήθεια. Παρ’ όλα ταύτα, κάθε άγγελος, στην πρώτη του αποστολή περιορίζεται στην ομάδα στην οποία εγγενώς και αρχικώς ταξινομείται. Ο σεραφική βοηθός μου στην προετοιμασία της έκθεσης αυτής, η Μενότια, είναι ένα ανώτατο σεραφείμ και κάποτε λειτουργούσε μόνον ως ανώτατο σεραφείμ. Με τις καλές της επιδόσεις, όμως, και την αφοσιωμένη υπηρεσία της, επέτυχε και στα επτά είδη σεραφικής υπηρεσίας, δραστηριοποιούμενη σε όλους σχεδόν τους δρόμους δραστηριοτήτων που ανοίγονται σ’ ένα σεραφείμ και τώρα εκτελεί καθήκοντα βοηθού διευθυντού των σεραφείμ στην Ουράντια.
(426.10) 39:0.10 Τα ανθρώπινα πλάσματα δυσκολεύονται ορισμένες φορές να κατανοήσουν το γεγονός ότι η υπάρχουσα ικανότητα για ανώτερου επιπέδου λειτουργία δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ικανότητα λειτουργίας σε σχετικά κατώτερα επίπεδα υπηρεσίας. Ο άνθρωπος αρχίζει τη ζωή του ως βρέφος αβοήθητο. Γι’ αυτό, κάθε κατάκτηση των θνητών πρέπει να περιλαμβάνει όλες τις προηγούμενες εμπειρίες τους. Τα σεραφείμ δεν έχουν τέτοια προ-ενήλικη ζωή – ούτε παιδική ηλικία. Είναι, πάντως, πλάσματα που μαθαίνουν, τα οποία δια της εμπειρίας και της επιπλέον εκπαίδευσης μπορούν να αυξήσουν τις θείες και συμφυείς τους ικανότητες, αποκτώντας εμπειρικά λειτουργική δεινότητα σε μία ή περισσότερες σεραφικές υπηρεσίες.
(426.11) 39:0.11 Αφού λάβουν τη σχετική εξουσιοδότηση, τα σεραφείμ εντάσσονται στις εφεδρείες της ομάδας στην οποία εγγενώς ανήκουν. Εκείνα που ανήκουν στην πλανητική, ή διοικητική τάξη, συχνά υπηρετούν για μεγάλες περιόδους σύμφωνα με την αρχική τους ταξινόμηση, ωστόσο, όσο υψηλότερο είναι το εγγενές επίπεδο λειτουργίας τους, τόσο περισσότερο επίμονα επιζητούν οι αγγελικοί λειτουργοί κάποια αποστολή σε κατώτερο επίπεδο συμπαντικής υπηρεσίας. Ειδικώτερα, επιθυμούν να αναλάβουν καθήκοντα στις εφεδρείες των πλανητικών αρωγών και αν επιτύχουν εντάσσονται στα ουράνια σχολεία που βρίσκονται στο αρχηγείο του Πλανητικού Πρίγκιπα ενός εξελικτικού κόσμου. Εδώ αρχίζουν τη μελέτη των γλωσσών, της ιστορίας και των τοπικών εθίμων των ανθρώπινων φυλών. Δεν βρίσκονται και πολύ μακριά σας, όσον αφορά σε ορισμένες ιδιότητές τους ως προσωπικότητες. Και όλοι διακαώς επιθυμούν να αρχίσουν από το κατώτερο, κατά το δυνατόν, επίπεδο υπηρεσίας. Με τον τρόπο αυτό, μπορούν να ελπίσουν ότι θα κατακτήσουν το ανώτερο δυνατόν επίπεδο εμπειρικού προορισμού.
(427.1) 39:1.1 Τα σεραφείμ αυτά είναι τα ανώτατα των επτά γνωστών τάξεων των αγγέλων του τοπικού σύμπαντος. Λειτουργούν σε επτά ομάδες, κάθε μία από τις οποίες συνδέεται στενά με τους αγγελικούς λειτουργούς του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης.
(427.2) 39:1.2 1. Λειτουργοί του Υιού-Πνεύματος. Η πρώτη ομάδα των ανώτατων σεραφείμ εντάσσεται στην υπηρεσία των ανώτερων Υιών και των Πνευματικής προέλευσης υπάρξεων οι οποίες κατοικούν και λειτουργούν στο τοπικό σύμπαν. Η ομάδα αυτή των αγγελικών λειτουργών υπηρετεί επίσης τον Συμπαντικό Υιό και το Συμπαντικό Πνεύμα, ενώ έχει στενή σχέση με το σώμα πληροφοριών του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα, του συμπαντικού διευθύνοντος εκτελεστού της ενοποιημένης βούλησης του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος.
(427.3) 39:1.3 Όντας στην υπηρεσία των ανώτερων Υιών και Πνευμάτων, τα σεραφείμ αυτά φυσιολογικά συνδέονται με τις εκτεταμένες υπηρεσίες των εν Παραδείσω Άβοναλ, των θείων γόνων του Αιώνιου Υιού και του Απείρου Πνεύματος. Οι Παραδείσιοι Άβοναλ συνοδεύονται πάντοτε, σε όλες τις δικαστικές και επιφοιτιστικές αποστολές από την ανώτατη και έμπειρη αυτή τάξη των σεραφείμ, τα οποία σε παρόμοιες περιπτώσεις αφοσιώνονται στην οργάνωση και τη διεύθυνση του ειδικού έργου, που συνδέεται με την ολοκλήρωση της εφαρμογής της θείας κρίσης σ’ έναν πλανήτη και την εγκαινίαση μιας νέας εποχής. Δεν ασχολούνται όμως με το έργο της επιδίκασης των αποφάσεων, οι οποίες μπορεί να ληφθούν σε μία τέτοια μεταβολή της θείας κρίσης.
(427.4) 39:1.4 Οι Συνοδοί της Επιφοίτησης. Οι Άβοναλ, αλλά όχι οι Δημιουργοί Υιοί, όταν βρίσκονται σε μία αποστολή επιφοίτησης πάντα συνοδεύονται από ένα σώμα 144 συνοδών επιφοίτησης. Οι 144 αυτοί άγγελοι είναι οι προϊστάμενοι όλων των άλλων λειτουργών του Υιού-Πνεύματος, οι οποίοι είναι δυνατόν να έχουν σχέση με μία αποστολή επιφοίτησης. Λεγεώνες τέτοιων αγγέλων μπορεί να βρίσκονται υπό την διοίκηση ενός ενσαρκωθέντος Υιού του Θεού σε μια πλανητική επιφοίτηση, όλα όμως τα σεραφείμ αυτά οργανώνονται και διευθύνονται από τους 144 συνοδούς επιφοίτησης. Ανώτερες τάξεις αγγέλων, υπερναφείμ και σεκοναφείμ, μπορούν επίσης να αποτελέσουν μέρος της συνοδευτικής στρατιάς και, παρά το γεγονός ότι τα καθήκοντά τους είναι διαφορετικά από εκείνα των σεραφείμ, όλες οι δραστηριότητες αυτές συντονίζονται από τους συνοδούς επιφοίτησης.
(427.5) 39:1.5 Οι συνοδοί αυτοί της επιφοίτησης είναι ολοκληρωμένα σεραφείμ. Όλα τους έχουν διασχίσει τα κυκλώματα του Σεράφινγκτον και έχουν ενταχθεί στο Σεραφικό Σώμα της Ολοκλήρωσης. Και έχουν επιπλέον εκπαιδευθεί ειδικά για να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες και να χειρίζονται επιτυχώς τις έκτακτες ανάγκες που σχετίζονται με τις επιφοιτήσεις των Υιών του θεού, σκοπός των οποίων είναι η πρόοδος των παιδιών του χρόνου. Τα σεραφείμ αυτά έχουν όλα κατακτήσει τον Παράδεισο και την προσωπική περίπτυξη της Δεύτερης γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, του Αιώνιου Υιού.
(427.6) 39:1.6 Τα σεραφείμ το ίδιο θερμά επιθυμούν να ενταχθούν στις αποστολές των ενσαρκωθέντων Υιών, αλλά και να διοριστούν φρουροί του πεπρωμένου των θνητών των κόσμων. Το τελευταίο αποτελεί το πλέον σίγουρο σεραφικό διαβατήριο για τον Παράδεισο, ενώ οι συνοδοί επιφοίτησης έχουν επιτύχει την ανώτερη υπηρεσία στο τοπικό σύμπαν για την ολοκλήρωσή τους ως σεραφείμ που φθάνουν στον Παράδεισο.
(428.1) 39:1.7 2. Οι Δικαστικοί Σύμβουλοι. Αυτοί είναι οι σεραφικοί σύμβουλοι και αρωγοί οι οποίοι υπηρετούν σε όλες τις βαθμίδες εφαρμογής της θείας δικαιοσύνης, από τις ειρηνευτικές επιτροπές, μέχρι τα ανώτατα δικαστήρια των κόσμων. Δεν αποτελεί στόχο των δικαστηρίων αυτών να τιμωρήσουν, αλλά μάλλον να διευθετήσουν τις ειλικρινείς διαφορές απόψεων και να αποφασίσουν την αιώνια σωτηρία των ανερχομένων θνητών. Και αυτό είναι το καθήκον των δικαστικών συμβούλων: Να βεβαιώσουν ότι όλες οι κατηγορίες εναντίον των θνητών πλασμάτων διατυπώνονται δίκαια και εκδικάζονται ευσπλαχνικά. Στο έργο αυτό συνεργάζονται στενά με τους Ανώτερους Επιτρόπους, τους με το Πνεύμα συγχωνευμένους ανελθόντες θνητούς, που υπηρετούν στο τοπικό σύμπαν.
(428.2) 39:1.8 Οι σεραφικοί δικαστικοί σύμβουλοι υπηρετούν σε μεγάλο βαθμό ως συνήγοροι των θνητών. Όχι ότι μπορεί ποτέ μία απόφαση να είναι άδικη για τα κατώτερα πλάσματα των κόσμων, αλλά ενώ η δικαιοσύνη απαιτεί την επιδίκαση κάθε σφάλματος που έγινε κατά την ανέλιξη προς τη θεία τελειότητα, το έλεος απαιτεί κάθε παρόμοιο ολίσθημα να κρίνεται με επιείκεια σύμφωνα με τη φύση του πλάσματος που το έκανε και το θείο στόχο. Οι άγγελοι αυτοί είναι οι υποστηρικτές και παράδειγμα του στοιχείου του ελέους που ενυπάρχει στη θεία δικαιοσύνη – της αμεροληψίας που βασίζεται στη γνώση των υποκείμενων προσωπικών κινήτρων και των φυλετικών τάσεων.
(428.3) 39:1.9 Η τάξη αυτή των αγγέλων υπηρετεί από τα συμβούλια των Πλανητικών Πριγκίπων μέχρι τα ανώτατα δικαστήρια του τοπικού σύμπαντος, ενώ οι συνεργάτες τους του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης δραστηριοποιούνται στα ανώτατα επίπεδα του Όρβοντον, ακόμη και στα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών στην Ουβέρσα.
(428.4) 39:1.10 3. Οι Συμπαντικοί Προσανατολιστές. Αυτοί είναι οι αληθινοί φίλοι και σύμβουλοι όλων εκείνων ανερχομένων πλασμάτων που έχουν ήδη αποφοιτήσει και που σταματούν για τελευταία φορά στον Σάλβινγκτον, στο σύμπαν απ’ όπου προέρχονται, καθώς βρίσκονται στα πρόθυρα του συμπαντικού εγχειρήματος που απλώνεται μπροστά τους, στο αχανές υπερσύμπαν του Όρβοντον. Και σε τέτοιες στιγμές, πολλοί ανερχόμενοι έχουν μια αίσθηση την οποία οι θνητοί θα αντιλαμβάνονταν μόνο συγκρίνοντάς την με το ανθρώπινο συναίσθημα της νοσταλγίας. Πίσω τους βρίσκονται οι χώροι των επιτευγμάτων τους, χώροι που τους έγιναν οικείοι μέσα από τη μακρόχρονη υπηρεσία και την κατάκτηση του μοροντιανού επιπέδου. Εμπρός τους βρίσκεται το προκλητικό μυστήριο ενός μεγαλοπρεπέστερου και περισσότερο αχανούς σύμπαντος.
(428.5) 39:1.11 Είναι έργο των συμπαντικών προσανατολιστών το να διευκολύνουν το πέρασμα των ανερχόμενων οδοιπόρων από το επιτευχθέν στο μη επιτευχθέν επίπεδο συμπαντικής υπηρεσίας, να βοηθήσουν τους οδοιπόρους αυτούς στο να πραγματοποιήσουν καινούργιες καλειδοσκοπικές προσαρμογές στην κατανόηση των εννοιών και των αξιών οι οποίες εγγενώς υπάρχουν στην συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι μία πρώτης βαθμίδας πνευματική ύπαρξη βρίσκεται όχι στο τέλος της κλίμακας της μοροντιανής ανόδου στο τοπικό σύμπαν, αλλά ακριβώς στη βάση της μακράς κλίμακας της πνευματικής ανέλιξης προς τον Πατέρα του Σύμπαντος στον Παράδεισο.
(428.6) 39:1.12 Πολλοί από τους απόφοιτους του Σεράφινγκτον, μέλη του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης, οι οποίοι συνεργάζονται με τα σεραφείμ αυτά, αναλαμβάνουν τη διδασκαλία σε ορισμένα σχολεία του Σάλβινγκτον, τα οποία αφορούν στην προετοιμασία των πλασμάτων του Νέβαδον για τις σχέσεις τους κατά την επόμενη συμπαντική εποχή.
(428.7) 39:1.13 4. Οι Διδάσκοντες Σύμβουλοι. Οι άγγελοι αυτοί είναι οι ανεκτίμητοι βοηθοί του σώματος πνευματικής διδασκαλίας του τοπικού σύμπαντος. Οι διδάσκοντες σύμβουλοι είναι οι γραμματείς των δασκάλων όλων των άλλων τάξεων, από τους Μελχισεδέκ και τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας, ως κάτω, τους μοροντιανούς θνητούς οι οποίοι ορίζονται βοηθοί των ατόμων εκείνων του είδους των, που βρίσκονται ακριβώς πίσω τους στην κλίμακα της ανελισσόμενης ζωής. Για πρώτη φορά θα δείτε τους βοηθούς αυτούς δασκάλους-σεραφείμ σε κάποιον από τους επτά κόσμους-δώματα που περιβάλλουν την Τζερουζέμ.
(428.8) 39:1.14 Τα σεραφείμ αυτά γίνονται βοηθοί των προϊσταμένων των τομέων των πολυάριθμων ιδρυμάτων εκπαίδευσης και εξάσκησης των τοπικών συμπάντων και εντάσσονται, σε μεγάλους αριθμούς, στο προσωπικό των επτά κόσμων εξάσκησης των τοπικών συστημάτων, καθώς επίσης και των εβδομήντα εκπαιδευτικών πλανητών των αστερισμών. Οι δραστηριότητές τους αυτές εκτείνονται ως κάτω, στους μεμονωμένους κόσμους. Ακόμη και οι πραγματικοί και καθοσιωμένοι δάσκαλοι του χρόνου βοηθούνται και συχνά συνοδεύοντα από τους συμβούλους αυτούς των ανώτατων σεραφείμ.
(429.1) 39:1.15 Η επιφοίτηση του Δημιουργού Υιού επί του τέταρτου πλάσματος1 [5] έγινε με τη μορφή ενός διδάσκοντος συμβούλου των ανώτατων σεραφείμ του Νέβαδον.
(429.2) 39:1.16 5. Οι Διευθυντές Αποστολών. Ένα σώμα 144 ανώτατων σεραφείμ εκλέγεται κατά διαστήματα από τους αγγέλους που υπηρετούν στις εξελικτικές και αρχιτεκτονικές, κατοικημένες από πλάσματα, σφαίρες. Το σώμα αυτό αποτελεί το ανώτατο αγγελικό συμβούλιο μιας σφαίρας και συντονίζει τις αυτοδιευθυνόμενες φάσεις της σεραφικής υπηρεσίας και αποστολής. Οι άγγελοι αυτοί προίστανται όλων των αγγελικών συναθροίσεων που αφορούν στη γραμμή καθηκόντων, ή τα προσκλητήρια λατρείας.
(429.3) 39:1.17 6. Οι Καταγραφείς. Πρόκειται για τους επίσημους καταγραφείς των ανώτατων σεραφείμ. Πολλοί από τους αγγέλους αυτούς γεννήθηκαν με τις ιδιότητές τους πλήρως ανεπτυγμένες. Άλλοι κρίθηκαν κατάλληλοι για τις έμπιστες και υπεύθυνες θέσεις τους μέσα από τη φιλόπονη αφοσίωση στη μελέτη και την πιστή εκτέλεση παρόμοιων καθηκόντων, ενώ βρίσκονταν αποσπασμένοι σε κατώτερες, ή λιγότερο υπεύθυνες ομάδες.
(429.4) 39:1.18 7. Οι Μη Επιφορτισμένοι με Καθήκοντα Λειτουργοί. Μεγάλοι αριθμοί μη αποσπασμένων σεραφείμ της ανώτατης τάξης είναι αυτοδιοικούμενοι υπηρέτες στις αρχιτεκτονικές σφαίρες και τους κατοικημένους πλανήτες. Παρόμοιοι λειτουργοί εθελοντικά ανταποκρίνονται στις ποικιλόμορφες απαιτήσεις της υπηρεσίας των ανώτατων σεραφείμ, συνιστώντας έτσι τη γενική εφεδρεία της τάξης αυτής.
(429.5) 39:2.1 Τα ανώτερα σεραφείμ παίρνουν το όνομά τους όχι επειδή είναι καθ’ οιανδήποτε έννοια ποιοτικά ανώτερα από τις άλλες τάξεις των αγγέλων, αλλά επειδή τους ανατίθενται οι ανώτερες δραστηριότητες ενός τοπικού σύμπαντος. Πάρα πολλά σεραφείμ από τις δύο πρώτες ομάδες του σώματος αυτού ανήκουν στην κατηγορία των σεραφείμ που ανελίχθηκαν δια των επιτευγμάτων τους, άγγελοι που υπηρέτησαν σε όλες τις φάσεις της εξάσκησης και επέστρεψαν με μία μεγαλειώδη αποστολή ως διευθυντές του είδους των στις σφαίρες όπου προηγούμενα δραστηριοποιήθηκαν. Όντας νέο σύμπαν, ο Νέβαδον δεν διαθέτει πολλά σεραφείμ αυτής της τάξης.
(429.6) 39:2.2 Τα ανώτερα σεραφείμ δραστηριοποιούνται στις εξής επτά ομάδες:
(429.7) 39:2.3 1. Το Σώμα Πληροφοριών. Τα σεραφείμ αυτά ανήκουν στο προσωπικό επιτελείο του Γαβριήλ, του Λαμπερού και Πρωινού Αστέρα. Διασχίζουν το τοπικό σύμπαν συγκεντρώνοντας πληροφορίες από τους κόσμους ώστε να είναι ενημερωμένος στα συμβούλια του Νέβαδον. Αποτελούν το σώμα πληροφοριών της κραταιάς στρατιάς της οποίας προΐσταται ο Γαβριήλ ως αντιβασιλέας του Κυρίαρχου Υιού. Τα σεραφείμ αυτά δεν συνδέονται άμεσα με τα συστήματα, ή τους αστερισμούς, και οι πληροφορίες τους διοχετεύονται κατ’ ευθείαν στον Σάλβινγκτον, μέσω ενός συνεχούς, άμεσου και ανεξάρτητου κυκλώματος.
(429.8) 39:2.4 Τα σώματα πληροφοριών των διαφόρων τοπικών συμπάντων μπορούν να επικοινωνούν μεταξύ τους, αλλά μόνο μέσα σ’ ένα συγκεκριμένο υπερσύμπαν. Υπάρχει μία διαφοροποίηση ενέργειας η οποία με τρόπο αποτελεσματικό διαχωρίζει τις δραστηριότητες και τις συναλλαγές των διαφόρων υπερκυβερνήσεων. Ένα υπερσύμπαν μπορεί συνήθως να επικοινωνεί με ένα άλλο υπερσύμπαν, μόνο μέσω των παροχών και των διευκολύνσεων του ιδρύματος διευθέτησης του Παραδείσου.
(430.1) 39:2.5 2. Η Φωνή του Ελέους. Το έλεος αποτελεί τη λέξη-κλειδί της σεραφικής υπηρεσίας και της αγγελικής λειτουργίας. Είναι συνεπώς θεμιτό να υπάρχει ένα σώμα αγγέλων οι οποίοι, μ΄ έναν ιδιαίτερο τρόπο, εκπροσωπούν το έλεος. Τα σεραφείμ αυτά είναι οι πραγματικοί λειτουργοί του ελέους στα τοπικά σύμπαντα. Είναι οι εμπνευσμένοι αρχηγοί που υποθάλπουν τα ανώτερα κίνητρα και τα ιερότερα συναισθήματα των ανθρώπων και των αγγέλων. Οι διευθυντές των λεγεώνων αυτών είναι πάντοτε ολοκληρωμένα σεραφείμ αλλά επίσης και απόφοιτοι φρουροί του ανθρώπινου πεπρωμένου. Με άλλα λόγια, κάθε αγγελικό ζευγάρι έχει οδηγήσει μία τουλάχιστον ψυχή ζωικής προέλευσης κατά τη διάρκεια της θνητής της ζωής, έχει στη συνέχεια διασχίσει τα κυκλώματα του Σεράφινγκτον και έχει ενταχθεί στο Σεραφικό Σώμα της Ολοκλήρωσης.
(430.2) 39:2.6 3. Οι Πνευματικοί Συντονιστές. Η τρίτη ομάδα των ανώτερων σεραφείμ έχει την έδρα της στον Σάλβινγκτον αλλά δραστηριοποιείται σε οποιοδήποτε σημείο του τοπικού σύμπαντος μπορεί να προσφέρει αποτελεσματική υπηρεσία. Ενώ το έργο τους είναι κατά βάση πνευματικό και εξ αυτού πέραν της έμπρακτης κατανόησης του ανθρώπινου νου, θα αντιληφθείτε, ίσως, κάτι από τη λειτουργία τους επί των θνητών, αν σας αποσαφηνισθεί ότι οι άγγελοι αυτοί είναι διαπιστευμένοι με το έργο της προετοιμασίας των ανερχομένων ταξιδιωτών στον Σάλβινγκτον για την τελευταία τους διέλευση από το τοπικό σύμπαν – από το ανώτατο μοροντιανό επίπεδο στην κατάσταση των νεογέννητων πνευματικών υπάρξεων. Όπως οι σχεδιαστές της διάνοιας στους κόσμους-δώματα βοηθούν τα διασωζόμενα πλάσματα να προσαρμοστούν στις δυναμικές της μοροντιανής διάνοιας και να τη χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά, έτσι και τα σεραφείμ αυτά καθοδηγούν τους απόφοιτους του μοροντιανού επιπέδου στον Σάλβινγκτον πάνω στις νεοαποκτηθείσες ικανότητες της διάνοιας του πνεύματος. Και υπηρετούν τους ανερχόμενους θνητούς με πολλούς ακόμη τρόπους.
(430.3) 39:2.7 4. Οι Βοηθοί Διδάσκαλοι. Οι βοηθοί διδάσκαλοι είναι οι αρωγοί και συνεργάτες των συντρόφων τους σεραφείμ, των διδασκόντων συμβούλων. Είναι επίσης, το καθένα ξεχωριστά, συνδεδεμένα με τις εκτεταμένες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις του τοπικού σύμπαντος, ιδιαίτερα με το επτάπτυχο σχέδιο της εξάσκησης που εφαρμόζεται στους κόσμους-δώματα των τοπικών συστημάτων. Ένα θαυμάσιο σώμα της τάξης αυτής των σεραφείμ λειτουργεί στην Ουράντια με σκοπό την υποστήριξη και επέκταση της αλήθειας και της δικαιοσύνης.
(430.4) 39:2.8 5. Οι Μεταφορείς. Όλες οι ομάδες των λειτουργικών πνευμάτων έχουν τα δικά τους σώματα μεταφοράς, αγγελικές τάξεις αφοσιωμένες στη μεταφορά των προσωπικοτήτων εκείνων οι οποίες είναι ανίκανες αφ’ εαυτών να ταξιδέψουν από τη μία σφαίρα στην άλλη. Η πέμπτη ομάδα των ανώτερων σεραφείμ έχει το αρχηγείο της στον Σάλβινγκτον και υπηρετεί διασχίζοντας το διάστημα από και προς το αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος. Όπως και οι άλλες υποδιαιρέσεις των ανώτερων σεραφείμ, ορισμένα δημιουργήθηκαν έτσι, ενώ άλλα ανήλθαν από τις κατώτερες, ή λιγότερο χαρισματικές ομάδες.
(430.5) 39:2.9 Το «ενεργειακό εύρος» των σεραφείμ είναι απολύτως επαρκές για τις απαιτήσεις ενός τοπικού σύμπαντος, ακόμη και ενός υπερσύμπαντος, δεν θα μπορούσαν, όμως, ποτέ να ανθέξουν τις ενεργειακές απαιτήσεις που συνεπάγεται ένα τόσο μακρύ ταξίδι, όπως αυτό από την Ουβέρσα στη Χαβόνα. Ένα τέτοιο εξαντλητικό ταξίδι απαιτεί τις ιδιαίτερες δυνάμεις ενός κύριου σεκοναφείμ με ικανότητα μεταφοράς. Οι μεταφορείς προσλαμβάνουν ενέργεια για τις πτήσεις τους ενώ ταξιδεύουν στο χώρο και αποκαθιστούν την προσωπική τους δύναμη στο τέλος του ταξιδιού.
(430.6) 39:2.10 Ακόμη και στον Σάλβινγκτον, οι ανερχόμενοι θνητοί δεν διαθέτουν ατομικό τρόπο Μετάβασης. Οι ανερχόμενοι πρέπει να εξαρτηθούν από τη σεραφική μεταφορά για να προωθηθούν από τον ένα κόσμο στον άλλο, μέχρις ότου ολοκληρώσουν την τελευταία τους δια του ύπνου ανάπαυση στο εσώτερο κύκλωμα της Χαβόνα και το αιώνιο ξύπνημα στον Παράδεισο. Κατόπιν αυτού, δεν θα εξαρτάστε από τους αγγέλους για τη μεταφορά σας από σύμπαν σε σύμπαν.
(430.7) 39:2.11 Η διαδικασία της σεραφειμοποίησης δεν είναι ανόμοια με την εμπειρία του θανάτου, ή του ύπνου, εκτός του ότι υπάρχει ένα αυτόματο στοιχείο χρόνου στον μεταβατικό λήθαργο. Είσαστε συνειδητά αναίσθητος κατά τη σεραφική ανάπαυση. Ο Προσαρμοστής της Σκέψης, όμως, είναι απόλυτα και ολοκληρωτικά ενσυνείδητος, στην πραγματικότητα εξαιρετικά αποτελεσματικός, αφού εσείς δεν είσαστε ικανοί να αντιδράσετε, να αντισταθείτε και εμποδίζεστε στο δημιουργικό, ή μετασχηματιστικό έργο.
(431.1) 39:2.12 Όταν σεραφειμοποιείστε, κοιμάστε για συγκεκριμένο χρόνο και ξυπνάτε την προκαθορισμένη στιγμή. Η διάρκεια του ταξιδιού του ύπνου Μετάβασης είναι άνευ σημασίας. Δεν έχετε άμεσα γνώση του χρόνου που περνά. Είναι σαν να κοιμηθήκατε σ’ ένα μέσο μεταφοράς, σε μία πόλη και, αφού αναπαυθήκατε κοιμώμενοι ειρηνικά όλη τη νύχτα, ξυπνήσατε σε μία άλλη, μακρινή μητρόπολη. Ταξιδεύατε ενώ κοιμόσασταν. Με τον ίδιο τρόπο πετάτε στο διάστημα, σεραφειμοποιημένοι, ενώ αναπαύεστε – κοιμάστε. Ο ύπνος της Μετάβασης είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μεταξύ των Προσαρμοστών και των σεραφικών μεταφορέων.
(431.2) 39:2.13 Οι άγγελοι δεν μπορούν να μεταφέρουν σώματα εντός των οποίων γίνονται καύσεις – από σάρκα και αίμα – σαν αυτά που έχετε τώρα, μπορούν όμως να μεταφέρουν όλα τα άλλα, από τα κατώτερα μοροντιανά ως τις ανώτερες πνευματικές μορφές. Δεν λειτουργούν στην περίπτωση του φυσικού θανάτου. Όταν τελειώσετε την επί της γης πορεία σας, το σώμα σας παραμένει σ’ αυτόν τον πλανήτη. Ο Προσαρμοστής σας της Σκέψης προχωρεί στην αγκάλη του Πατέρα, ενώ οι άγγελοι αυτοί δεν έχουν άμεση σχέση με την συνακόλουθη αναδόμηση της προσωπικότητάς σας στους αναγνωριστικούς κόσμους-δώματα. Εκεί το καινούργιο σας σώμα είναι σε μοροντιανή μορφή, μία μορφή που μπορεί να σεραφειμοποιηθεί. «Σπέρνετε ένα θνητό σώμα» στο μνήμα. «Θερίζετε μία μοροντιανή μορφή» στους κόσμους-δώματα.
(431.3) 39:2.14 6. Οι Καταγραφείς. Οι προσωπικότητες αυτές ασχολούνται ιδιαίτερα με την υποδοχή, την αρχειοθέτηση και την επαναδιαβίβαση των αρχείων του Σάλβινγκτον και των συνδεδεμένων μ’ αυτόν κόσμων. Υπηρετούν επίσης ως ειδικοί καταγραφείς για τις ομάδες οι οποίες διαμένουν στο υπερσύμπαν καθώς και τις ανώτερες προσωπικότητες, αλλά και ως υπάλληλοι των δικαστηρίων του Σάλβινγκτον και γραμματείς των επ’ αυτού κυβερνητών.
(431.4) 39:2.15 Οι Εκπέμποντες - παραλήπτες και αποστολείς – είναι μία εξειδικευμένη υποδιαίρεση των σεραφικών καταγραφέων, οι οποίοι ασχολούνται με τη διαβίβαση των αρχείων και την διασπορά των απαραίτητων πληροφοριών. Το έργο τους είναι ανώτερης τάξης, με τόσα πολλά κυκλώματα, ώστε 144,000 μηνύματα να μπορούν ταυτόχρονα να διασχίσουν τις ίδιες ενεργειακές γραμμές. Εφαρμόζουν τις ανώτερες ιδεογραφικές τεχνικές των υπεραφικών προϊσταμένων καταγραφέων και με τα κοινά αυτά σύμβολα διατηρούν αμφίδρομη επαφή τόσο με τους συντονιστές πληροφοριών των τρίτης τάξης υπερναφείμ, όσο και με τους μεγαλυνθέντες συντονιστές πληροφοριών του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης.
(431.5) 39:2.16 Η σεραφικοί καταγραφείς της ανώτερης τάξης επιτυγχάνουν με τον τρόπο αυτό ένα στενό σύνδεσμο με το σώμα πληροφοριών της τάξης τους αλλά και με όλους τους κατώτερους καταγραφείς, ενώ οι εκπομπές τους καθιστούν ικανούς να διατηρούν συνεχή επικοινωνία με τους ανώτερους καταγραφείς του υπερσύμπαντος και, μέσω του διαύλου αυτού, με τους καταγραφείς της Χαβόνα και τους επόπτες της γνώσης στον Παράδεισο. Πολλοί από την ανώτερη τάξη των καταγραφέων είναι σεραφείμ τα οποία προήχθησαν από παρόμοια καθήκοντα σε κατώτερους τομείς του σύμπαντος.
(431.6) 39:2.17 7. Οι Εφεδρείες. Στον Σάλβινγκτον διατηρούνται μεγάλες εφεδρείες όλων των τύπων των ανώτερων σεραφείμ, οι οποίοι είναι έτοιμοι να μεταφερθούν ακαριαία στους πλέον μακρινούς κόσμους του Νέβαδον, όπως επιτάσσουν οι διευθυντές αποστολών, ή μετά από αίτημα των διοικητών του σύμπαντος. Οι εφεδρείες των ανώτερων σεραφείμ παρέχουν επίσης βοήθεια ως αγγελιαφόροι όταν αυτό ζητηθεί από τον προϊστάμενο των Λαμπερών και Πρωινών Αστέρων, ο οποίος έχει διαπιστευθεί με την εποπτεία και τη διαβίβαση όλων των προσωπικών επικοινωνιών. Ένα τοπικό σύμπαν διαθέτει όλα τα κατάλληλα μέσα ενδοεπικοινωνίας, ωστόσο, πάντα υπάρχουν υπόλοιπα μηνυμάτων τα οποία απαιτούν διαβίβαση από προσωπικούς αγγελιαφόρους.
(432.1) 39:2.18 Οι βασικές εφεδρείες για ολόκληρο το τοπικό σύμπαν διατηρούνται στους σεραφικούς κόσμους του Σάλβινγκτον. Το σώμα αυτό περιλαμβάνει όλους τους τύπους, όλων των ομάδων των αγγέλων.
(432.2) 39:3.1 Η πολύμορφη αυτή τάξη των συμπαντικών αγγέλων είναι επιφορτισμένη με την αποκλειστική υπηρεσία των αστερισμών. Οι ικανοί αυτοί λειτουργοί έχουν τα αρχηγεία τους στις πρωτεύουσες των αστερισμών, αλλά δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των κόσμων στους οποίους υπηρετούν.
(432.3) 39:3.2 1. Εποπτεύοντες Βοηθοί. Η πρώτη τάξη των εποπτευόντων σεραφείμ είναι επιφορτισμένη με το συλλογικό έργο των Πατέρων των Αστερισμών και αποτελεί τους πάντα ικανούς βοηθούς των Ανώτατων. Τα σεραφείμ αυτά ασχολούνται κυρίως με την ενοποίηση και τη σταθεροποίηση του συνόλου ενός αστερισμού.
(432.4) 39:3.3 2. Οι Νομικοί Προγνώστες. Η διανοητική βάση της δικαιοσύνης είναι ο νόμος και σ’ ένα τοπικό σύμπαν ο νόμος εκπορεύεται από τις νομοθετικές συνελεύσεις των αστερισμών. Οι εξεταστικές αυτές επιτροπές κωδικοποιούν και θέτουν επισήμως σε ισχύ τους βασικούς νόμους του Νέβαδον, νόμους σχεδιασμένους για να παρέχουν το μεγαλύτερο δυνατό συντονισμό στο σύνολο ενός αστερισμού, συνεπείς στην σταθερή πολιτική της μη παραβίασης της ηθικής, ελεύθερης βούλησης των ατόμων. Αποτελεί καθήκον της δεύτερης τάξης των εποπτευόντων σεραφείμ να φέρουν εις γνώση των δημιουργών του νόμου στους αστερισμούς μία πρόγνωση σχετική με το πώς μία προτεινόμενη νομοθεσία θα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων. Είναι απόλυτα αρμόδιοι να επιτελέσουν την υπηρεσία αυτή, εξ αιτίας της μακράς τους εμπειρίας στα τοπικά συστήματα και τους κατοικημένους κόσμους. Τα σεραφείμ αυτά δεν ζητούν ιδιαίτερη εύνοια για τη μία, ή την άλλη ομάδα, αλλά παρουσιάζονται στους ουράνιους δημιουργούς του νόμου για να μιλήσουν εκ μέρους εκείνων οι οποίοι δεν μπορούν να παρευρεθούν για να μιλήσουν αφ’ εαυτών. Ακόμη και ο άνθρωπος ο θνητός μπορεί να συνεισφέρει στην εξέλιξη του συμπαντικού νόμου, αφού τα ίδια αυτά τα σεραφείμ πιστά και ολοκληρωμένα παρουσιάζουν, όχι απαραίτητα τις παροδικές και συνειδητές επιθυμίες του ανθρώπου, αλλά μάλλον τους πραγματικούς πόθους του εσώτερου ανθρώπου, της εξελισσόμενης μοροντιανής ψυχής του, εκ της ύλης, θνητού στους κόσμους του διαστήματος.
(432.5) 39:3.4 3. Οι Κοινωνικοί Αρχιτέκτονες. Από τους μεμονωμένους κόσμους μέχρι τους μοροντιανούς εκπαιδευτικούς κόσμους, τα σεραφείμ αυτά κοπιάζουν για να εμπλουτίσουν όλες τις ειλικρινείς κοινωνικές επαφές και να προαγάγουν την κοινωνική εξέλιξη των πλασμάτων του σύμπαντος. Είναι οι άγγελοι που επιζητούν να αφαιρέσουν από τις σχέσεις των ευφυών υπάρξεων κάθε τι τεχνητό, ενώ προσπαθούν να διευκολύνουν τις σχέσεις των ελεύθερης βούλησης πλασμάτων μεταξύ τους, βάσει της αληθούς αυτογνωσίας και της γνήσιας, αμοιβαίας εκτίμησης.
(432.6) 39:3.5 Οι κοινωνικοί αρχιτέκτονες κάνουν τα πάντα μέσα στη σφαίρα επιρροής και δύναμης τους, προκειμένου να συνενώσουν τα άτομα που ταιριάζουν μεταξύ τους και μπορούν να αποτελέσουν ικανές και ομονοούσες ομάδες εργασίας στη γη. Και κάποιες φορές, οι ομάδες αυτές επανασυνδέθηκαν στους κόσμους-δώματα για τη συνέχιση της καρποφόρας υπηρεσίας τους. Τα σεραφείμ, όμως, δεν επιτυγχάνουν πάντα τους στόχους τους. Δεν είναι πάντα σε θέση να συνενώσουν εκείνους οι οποίοι θα μπορούσαν να σχηματίσουν την πλέον ιδανική ομάδα για την επίτευξη ενός δεδομένου στόχου, ή την ολοκλήρωση ενός συγκεκριμένου έργου. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, πρέπει να χρησιμοποιήσουν το καλύτερο από το διατιθέμενο υλικό.
(432.7) 39:3.6 Οι άγγελοι αυτοί συνεχίζουν την υπηρεσία τους στους κόσμους-δώματα καθώς και στους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους. Ασχολούνται με οποιαδήποτε διεργασία σχετίζεται με την πρόοδο των μοροντιανών κόσμων, οι οποίες απασχολούν τρία, ή περισσότερα άτομα. Δύο υπάρξεις θεωρούνται ως λειτουργούσες σε συντροφική, συμπληρωματική, ή συνεταιρική βάση, όταν όμως τρεις, ή περισσότερες υπηρετούν ομαδοποιημένες, συνιστούν κοινωνικό πρόβλημα και γι’ αυτό εμπίπτουν στη δικαιοδοσία των κοινωνικών αρχιτεκτόνων. Τα ικανά αυτά σεραφείμ είναι οργανωμένα σε εβδομήντα υποτομείς στην Εντέντια και οι υποτομείς αυτοί λειτουργούν σε εβδομήντα κόσμους μοροντιανής προόδου, οι οποίοι περιβάλλουν την αρχηγική σφαίρα.
(433.1) 39:3.7 4. Οι Ηθικοί Ευαισθητοποιητές. Είναι η αποστολή των σεραφείμ αυτών να υποθάλψουν και να προωθήσουν την αύξηση της εκτίμησης των πλασμάτων πάνω στην ηθική των διαπροσωπικών σχέσεων, αφού αυτός είναι ο πυρήνας και το μυστικό της συνεχιζόμενης και σκόπιμης ανάπτυξης της κοινωνίας και της εξουσίας, ανθρώπινης, ή υπερ-ανθρώπινης. Οι βελτιωτές αυτοί της εκτίμησης της ηθικής λειτουργούν οπουδήποτε και σε κάθε σημείο όπου απαιτείται να υπηρετήσουν ως εθελοντές σύμβουλοι των πλανητικών κυβερνητών και ως εναλλασσόμενοι δάσκαλοι στους κόσμους εξάσκησης του συστήματος. Δεν θα λάβετε, ωστόσο, την πλήρη καθοδήγησή τους, παρά μόνον όταν φθάσετε στα σχολεία της αδελφοποίησης στην Εντέντια, όπου θα εντείνουν την εκτίμησή σας για αυτές καθ’ εαυτές τις αλήθειες της αδελφοσύνης, τις οποίες εν συνεχεία ένθερμα θα διερευνήσετε μέσα από την ουσιαστική εμπειρία της ζωής με τους γιουνιβιτέιτια, στα κοινωνικά εργαστήρια της Εντέντια, των εβδομήντα δορυφόρων της πρωτεύουσας του Νορλέιτιαντεκ.
(433.2) 39:3.8 5. Οι Μεταφορείς. Τα εποπτεύοντα σεραφείμ της πέμπτης ομάδας λειτουργούν ως μεταφορείς της προσωπικότητας, μεταφέροντας τα πλάσματα προς και από τα αρχηγεία των αστερισμών. Τα σεραφείμ αυτά μεταφορείς, καθώς πετούν από τη μία σφαίρα στην άλλη, έχουν πλήρη συνείδηση της ταχύτητας, της κατεύθυνσης και της αστρονομικής τους θέσης. Δεν διασχίζουν το διάστημα όπως θα το διέσχιζε ένα άψυχο βλήμα. Μπορούν να πλησιάσουν το ένα το άλλο καθώς πετούν στο διάστημα χωρίς τον ελάχιστο κίνδυνο σύγκρουσης. Είναι απολύτως ικανά να μεταβάλουν την ταχύτητα προώθησής τους και να αλλάξουν την κατεύθυνση της πτήσης τους, ακόμη και να αλλάξουν προορισμό, αν οι διευθυντές των τους δώσουν εντολή να το κάνουν, σε οποιοδήποτε διαστημικό κόμβο των συμπαντικών διανοητικών κυκλωμάτων.
(433.3) 39:3.9 Οι προσωπικότητες αυτές μεταφορείς είναι τόσο οργανωμένοι, ώστε μπορούν ταυτόχρονα να κάνουν χρήση και των τριών κατανεμημένων στο σύμπαν γραμμών ενέργειας, κάθε μία από τις οποίες έχει καθαρή διαστημική ταχύτητα 186,280 μιλίων ανά δευτερόλεπτο. Οι μεταφορείς αυτοί, μπορούν, έτσι, να θέσουν την ταχύτητα της ενέργειας υπεράνω της ταχύτητας της δύναμης, μέχρις ότου επιτύχουν μία μέση ταχύτητα, στα μεγάλα ταξίδια τους, που να μεταβάλλεται σε οποιοδήποτε σημείο μεταξύ των 555,000 μέχρι των 559,000 μιλίων ανά δευτερόλεπτο σύμφωνα, με τη μέτρηση του χρόνου σας. Η ταχύτητά τους επηρεάζεται από τη μάζα και την απόσταση της γειτνιάζουσας ύλης , καθώς επίσης από την ισχύ και την κατεύθυνση των κυρίων κυκλωμάτων της συμπαντικής δύναμης που βρίσκονται κοντά. Υπάρχουν πολυάριθμοι τύποι υπάρξεων, παρόμοιων με τα σεραφείμ που μπορούν να διασχίσουν το διάστημα και που επίσης μπορούν να μεταφέρουν άλλες υπάρξεις, κατάλληλα προετοιμασμένες.
(433.4) 39:3.10 6. Οι Καταγραφείς. Τα εποπτεύοντα σεραφείμ της έκτης τάξης λειτουργούν ως ειδικοί καταγραφείς των θεμάτων των αστερισμών. Ένα μεγάλο και ικανό σώμα λειτουργεί στην Εντέντια, το αρχηγείο του αστερισμού του Νορλέιτιαντεκ, στο οποίο ανήκουν το σύστημα και ο πλανήτης σας.
(433.5) 39:3.11 7. Οι Εφεδρείες. Γενικών καθηκόντων εφεδρείες εκ των εποπτευόντων σεραφείμ διατηρούνται στα αρχηγεία των αστερισμών. Οι αγγελικοί αυτοί έφεδροι κατ’ ουδεμία έννοια παραμένουν ανενεργοί. Πολλοί υπηρετούν ως βοηθοί αγγελιαφόροι των κυβερνητών των αστερισμών. Άλλοι είναι προσαρτημένοι στις εφεδρείες των Βοροντάντεκ στον Σάλβινγκτον, οι οποίοι δεν έχουν αναλάβει κάποια αποστολή. Άλλοι, πάλι, μπορεί να προσαρτηθούν στους Υιούς Βοροντάντεκ, σε ειδικές αποστολές, όπως είναι οι παρατηρητές Βοροντάντεκ και ενίοτε ο Έφορος των Ανώτατων στην Ουράντια.
(434.1) 39:4.1 Τα σεραφείμ της τέταρτης τάξης είναι επιφορτισμένα με τα διοικητικά καθήκοντα των τοπικών συστημάτων. Κατάγονται από τις πρωτεύουσες των συστημάτων αλλά σταθμεύουν, σε μεγάλους αριθμούς, στους κόσμους-δώματα, στους μοροντιανούς και στους κατοικημένους κόσμους. Τα τέταρτης τάξης σεραφείμ διαθέτουν εκ φύσεως ασυνήθιστες διοικητικές ικανότητες. Είναι οι άξιοι βοηθοί των διευθυντών των κατώτερων υποδιαιρέσεων της συμπαντικής κυβέρνησης ενός Δημιουργού Υιού και ασχολούνται κυρίως με τα θέματα των τοπικών συστημάτων και των κόσμων που τα αποτελούν. Είναι οργανωμένοι για να υπηρετούν ως εξής:
(434.2) 39:4.2 1. Βοηθοί Διοίκησης. Τα ικανά αυτά σεραφείμ είναι οι άμεσοι βοηθοί του Κυριάρχου ενός Συστήματος, ενός πρωταρχικού Υιού Λανονάντεκ. Είναι οι ανεκτίμητοι βοηθοί στην εκτέλεση των περίπλοκων λεπτομερειών του διοικητικού έργου των αρχηγείων των συστημάτων. Υπηρετούν επίσης ως ατομικοί αντιπρόσωποι των κυβερνητών των συστημάτων, ταξιδεύοντας από το ένα μέρος στο άλλο, σε μεγάλους αριθμούς, στους διάφορους κόσμους μεταφοράς, αλλά και στους κατοικημένους πλανήτες, εκτελώντας πολλές αποστολές για την ευημερία του συστήματος, καθώς επίσης και για τα φυσικά και βιολογικά συμφέροντα των κατοικημένων κόσμων
(434.3) 39:4.3 Οι ίδιοι αυτοί σεραφικοί διοικητές αναλαμβάνουν επίσης καθήκοντα στις κυβερνήσεις των εξουσιαστών των κόσμων, των Πλανητικών Πριγκίπων. Η πλειονότητα των πλανητών σε ένα συγκεκριμένο σύμπαν βρίσκεται υπό την δικαιοδοσία ενός δευτερεύοντος Υιού Λανονάντεκ, σε ορισμένους, ωστόσο, κόσμους, όπως η Ουράντια, έχει γίνει κακοδιαχείριση του θείου σχεδίου. Στην περίπτωση της αποστασίας ενός Πλανητικού Πρίγκιπα, τα σεραφείμ αυτά προσαρτώνται στους Μελχισεδέκ αποδέκτες της πλανητικής εξουσίας καθώς και στους διαδόχους τους. Ο επί του παρόντος εν λειτουργία κυβερνήτης της Ουράντια έχει τη βοήθεια ενός σώματος χιλίων σεραφείμ της πολύμορφης αυτής τάξης.
(434.4) 39:4.4 2. Οι Καθοδηγητές της Δικαιοσύνης. Πρόκειται για τους αγγέλους εκείνους οι οποίοι παρουσιάζουν το σύνολο των στοιχείων που αφορούν στην αιώνια ευημερία των ανθρώπων και των αγγέλων, όταν παρόμοια θέματα φθάνουν για εκδίκαση στα δικαστήρια ενός συστήματος, ή ενός πλανήτη. Προετοιμάζουν τις καταθέσεις όλων των προκαταρκτικών ακροαματικών διαδικασιών που αφορούν στη σωτηρία των θνητών, καταθέσεις οι οποίες στη συνέχεια μεταφέρονται μαζί με τα αρχεία παρόμοιων υποθέσεων στα ανώτατα δικαστήρια του σύμπαντος και του υπερσύμπαντος. Η υπεράσπιση όλων των αμφίβολης σωτηρίας υποθέσεων προετοιμάζεται από τα σεραφείμ αυτά, τα οποία διαθέτουν τέλεια κατανόηση όλων των λεπτομερειών, όλων των χαρακτηριστικών, όλων υποθέσεων οι οποίες επισύρουν τις κατηγορίες των διοικητών της συμπαντικής δικαιοσύνης.
(434.5) 39:4.5 Η αποστολή των αγγέλων αυτών δεν είναι να ακυρώσουν, ή να παρακωλύσουν τη δικαιοσύνη, αλλά μάλλον να διασφαλίσουν ότι αλάθητη δικαιοσύνη θα απονεμηθεί με γενναιόδωρη ευσπλαχνία, αμερόληπτα, σε όλα τα πλάσματα. Τα σεραφείμ αυτά συχνά λειτουργούν στους τοπικούς κόσμους, εμφανιζόμενα συνήθως στις διαιτητικές, τριμελείς ειρηνευτικές επιτροπές – στα ειρηνοδικεία. Πολλά από εκείνα τα οποία κάποτε υπηρέτησαν ως καθοδηγητές δικαιοσύνης στους κατώτερους κόσμους, εμφανίζονται αργότερα ως Φωνές του Ελέους στις ανώτερες σφαίρες αλλά και στον Σάλβινγκτον.
(434.6) 39:4.6 Κατά την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου στη Σατάνια ελάχιστοι από τους καθοδηγητές της δικαιοσύνης χάθηκαν, περισσότερα, όμως, από το ένα τέταρτο των άλλων διοικητικών σεραφείμ, καθώς και σεραφικοί λειτουργοί των κατώτερων τάξεων παραπλανήθηκαν και εξαπατήθηκαν από τις σοφιστείες της αχαλίνωτης προσωπικής ελευθερίας.
(434.7) 39:4.7 3. Οι Ερμηνευτές της Κοσμικής Ιθαγένειας. Όταν οι ανερχόμενοι θνητοί ολοκληρώσουν την εξάσκησή τους στους κόσμους-δώματα, την πρώτη φάση της μαθητείας τους στη συμπαντική τους πορεία, τους δίδεται η άδεια να απολαύσουν την παροδική ικανοποίηση μιας σχετικής ωριμότητας-ιθαγένειας στην πρωτεύουσα του συστήματος. Ενώ η επίτευξη κάθε στόχου ανέλιξης αποτελεί πραγματικό κατόρθωμα, υπό μία ευρύτερη έννοια παρόμοιοι στόχοι είναι απλά ορόσημα στην μακρά, ανελικτική πορεία προς τον Παράδεισο. Οσοδήποτε όμως κι’ αν είναι σχετικές οι επιτυχίες αυτές, κανένα εξελικτικό πλάσμα δεν γνώρισε ποτέ την άρνηση της πλήρους, αν και παροδικής, ικανοποίησης της επίτευξης του στόχου. Πάντα γίνεται μία στάση στην προς τον Παράδεισο ανέλιξη, μια σύντομη στάση για να πάρει ο ανερχόμενος «μια ανάσα», κατά την οποία οι ορίζοντες του σύμπαντος ακινητοποιούνται, το επίπεδο του πλάσματος μένει στάσιμο και η προσωπικότητα δοκιμάζει την απόλαυση της επίτευξης του στόχου.
(435.1) 39:4.8 Η πρώτη από τις περιόδους αυτές στην πορεία ενός ανερχόμενου θνητού λαμβάνει χώρα στην πρωτεύουσα ενός τοπικού συστήματος. Κατά την στάση αυτή, ως πολίτης της Τζερουζέμ, θα προσπαθήσετε να εκφράσετε, με τον τρόπο των ζώντων πλασμάτων, τα πράγματα εκείνα που μάθατε στις οκτώ προηγούμενες εμπειρίες ζωής – που περιλαμβάνουν την Ουράντια και τους επτά κόσμους-δώματα.
(435.2) 39:4.9 Οι σεραφικοί ερμηνευτές της κοσμικής ιθαγένειας καθοδηγούν τους νέους πολίτες των πρωτευουσών των συστημάτων και επιταχύνουν την κατανόησή τους πάνω στις ευθύνες της συμπαντικής διακυβέρνησης. Τα σεραφείμ αυτά συνεργάζονται επίσης στενά με τους Υλικούς Υιούς στη διακυβέρνηση του συστήματος, ενώ παρουσιάζουν τις ευθύνες και την ηθική της κοσμικής ιθαγένειας στους εκ της ύλης θνητούς στους κατοικημένους κόσμους.
(435.3) 39:4.10 4. Οι Διεγέρτες της Ηθικής. Στους κόσμους-δώματα αρχίζετε να διδάσκεστε την αυτοκυριαρχία προς όφελος όλων όσων σχετίζονται μαζί σας. Ο νους σας μαθαίνει τη συνεργασία, μαθαίνει πώς να κάνει σχέδια μαζί με άλλες, συνετότερες υπάρξεις. Στα αρχηγεία των συστημάτων οι σεραφικοί δάσκαλοι θα διεγείρουν ακόμα περισσότερο την εκτίμησή σας για την κοσμική ηθική – για την αλληλεπίδραση της ελευθερίας και της νομιμοφροσύνης.
(435.4) 39:4.11 Τι σημαίνει νομιμοφροσύνη; Είναι ο καρπός της ευφυούς εκτίμησης της συμπαντικής αδελφότητας. Δεν μπορεί κάποιος να παίρνει πολλά και να μην δίνει τίποτε. Καθώς ανέρχεστε στην κλίμακα της προσωπικότητας,2 [6] πρώτα μαθαίνετε να είστε νομιμόφρονες, έπειτα να αγαπάτε, κατόπιν να νοιώθετε σαν παιδιά (του Θεού) και τελικά, να νοιώσετε ελεύθεροι. Την τελικότητα της ελευθερίας, όμως, δεν θα την αντιληφθείτε παρά μόνον όταν γίνετε τελικιστής, όταν φθάσετε στην τελειότητα της νομιμοφροσύνης.
(435.5) 39:4.12 Τα σεραφείμ αυτά διδάσκουν την ευκαρπία3 [7] της υπομονής. Διδάσκουν ότι ο μαρασμός είναι βέβαιος θάνατος, αλλά και ότι η υπερβολικά γρήγορη ανάπτυξη είναι εξ ίσου αυτοκτονική. Ότι όπως μια σταγόνα νερού, από ένα υψηλότερο επίπεδο, πέφτει σ’ ένα χαμηλότερο και, κυλώντας μπροστά, περνά ακόμη χαμηλότερα, μέσα από διαδοχικούς, μικρούς καταρράκτες, έτσι και η πρόοδος γίνεται πάντα προς τα ανώτερα επίπεδα, στους μοροντιανούς και πνευματικούς κόσμους – το ίδιο αργά και με τις ίδιες σταδιακές διαδικασίες.
(435.6) 39:4.13 Στους κατοικημένους κόσμους, οι διεγέρτες της ηθικής παρουσιάζουν τη θνητή ζωή ως μία αδιάσπαστη αλυσίδα με πολλούς κρίκους. Η σύντομη διαμονή σας στην Ουράντια, στη σφαίρα αυτή της νηπιακής ηλικίας των θνητών, είναι μόνο ένας μεμονωμένος κρίκος, ο πρώτος στη μακριά αλυσίδα που εκτείνεται μέσα στα σύμπαντα και τις αιώνιες εποχές. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία το τι μαθαίνετε στην πρώτη αυτή ζωή. Είναι η εμπειρία του να ζήσετε τη ζωή αυτή που έχει σημασία. Ακόμη και το έργο του κόσμου τούτου, αν και κυρίαρχο, δεν είναι τόσο σημαντικό, όσο ο τρόπος με τον οποίο επιτελείτε αυτό το έργο. Δεν υπάρχει υλική ανταμοιβή για μία χρηστή ζωή, υπάρχει όμως βαθιά ικανοποίηση – η συνειδητοποίηση του επιτεύγματος – και τούτο υπερβαίνει οποιαδήποτε υλική ανταμοιβή μπορεί να φανταστεί κανείς.
(435.7) 39:4.14 Τα κλειδιά της βασιλείας των ουρανών είναι: ειλικρίνεια, περισσότερη ειλικρίνεια, ακόμη περισσότερη ειλικρίνεια. Όλοι οι άνθρωποι κατέχουν τα κλειδιά αυτά. Ο άνθρωπος τα χρησιμοποιεί – πρόοδος στην πνευματική του κατάσταση – λαμβάνοντας αποφάσεις, περισσότερες αποφάσεις, ακόμη περισσότερες αποφάσεις. Η ανώτατη ηθική επιλογή είναι η επιλογή των κατά το δυνατόν ανώτατων αξιών και πάντα – σε οποιοδήποτε κόσμο, σε όλους τους κόσμους – συνίσταται στο να επιλέξει να πράττει το θέλημα του Θεού. Αν ο άνθρωπος το επιλέξει, είναι μεγάλος, έστω κι’ αν πρόκειται για τον ταπεινότερο πολίτη της Τζερουζέμ, ή τον έσχατο των θνητών της Ουράντια.
(436.1) 39:4.15 5. Οι Μεταφορείς. Πρόκειται για τα σεραφείμ μεταφοράς που λειτουργούν στα τοπικά συστήματα. Στην Σατάνια, το σύστημά σας, μεταφέρουν τους ταξιδιώτες από και προς την Τζερουζέμ ενώ υπηρετούν και με άλλους τρόπους ως διαπλανητικοί μεταφορείς. Σπάνια περνά μία μέρα χωρίς ένα σεραφείμ μεταφοράς της Σατάνια να αποθέσει ένα σπουδάζοντα επισκέπτη, ή κάποιον άλλο πνευματικής, ή ημι-πνευματικής φύσης ταξιδιώτη στις ακτές της Ουράντια. Τα ίδια αυτά σεραφείμ που διασχίζουν το διάστημα θα σας μεταφέρουν κάποια στιγμή προς και από τους διάφορους κόσμους της ομάδας των αρχηγείων του συστήματος και, όταν θα έχετε ολοκληρώσει την αποστολή σας στη Τζερουζέμ, θα σας μεταφέρουν στην Εντέντια. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα σας πάνε πίσω, στον κόσμο της ανθρώπινης προέλευσής σας. Ένας θνητός δεν επιστρέφει ποτέ στον πλανήτη όπου γεννήθηκε κατά τη διανομή της προσωρινής του ύπαρξης και αν επιστρέψει σε μία επόμενη διανομή, θα συνοδεύεται από ένα σεραφείμ μεταφοράς, της ομάδας των συμπαντικών αρχηγείων.
(436.2) 39:4.16 6. Οι Καταγραφείς. Τα σεραφείμ αυτά είναι οι φύλακες των τρίπτυχων αρχείων των τοπικών συστημάτων. Ο ναός των αρχείων στην πρωτεύουσα ενός συστήματος είναι μία μοναδική κατασκευή, κατά το ένα τρίτο υλική, φτιαγμένη από λαμπερά μέταλλα και κρύσταλλα, κατά το ένα τρίτο μοροντιανή, δομημένη από το σύνδεσμο πνευματικής και υλικής ενέργειας, πέραν όμως του φάσματος της αντίληψης των θνητών και κατά το ένα τρίτο πνευματική. Οι καταγραφείς της τάξης αυτής προίστανται του τρίπτυχου αυτού συστήματος αρχείων το οποίο και διατηρούν. Οι ανερχόμενοι θνητοί θα συμβουλευθούν κατ’ αρχήν τα υλικά αρχεία, οι Υλικοί Υιοί και οι ανώτερες διελαύνουσες υπάρξεις συμβουλεύονται εκείνα των μοροντιανών αιθουσών, ενώ τα σεραφείμ και οι ανώτερες πνευματικές προσωπικότητες του χώρου μελετούν τα αρχεία του πνευματικού τομέα.
(436.3) 39:4.17 7. Οι Εφεδρείες. Τα σεραφείμ του εφεδρικού διοικητικού σώματος στην Τζερουζέμ περνούν πολύ από το χρόνο αναμονής, μένοντας ως πνευματικοί συνοδοί, κοντά στους ανερχόμενους θνητούς που μόλις έφθασαν από τους διάφορους κόσμους του συστήματος – τους διαπιστευμένους απόφοιτους των κόσμων-δωμάτων. Μία από τις απολαύσεις της σύντομης διαμονής σας στην Τζερουζέμ θα είναι το να μιλήσετε και να μείνετε για λίγο – κατά τις περιόδους ανάπαυσης – με τα πολυταξιδεμένα και πολύπειρα αυτά σεραφείμ του εφεδρικού σώματος αναμονής.
(436.4) 39:4.18 Είναι αυτές ακριβώς, οι τόσο φιλικές σχέσεις που κάνουν την πρωτεύουσα ενός συστήματος τόσο αγαπητή στους ανερχόμενους θνητούς. Στην Τζερουζέμ θα βρείτε την πρώτη ανάμιξη Υλικών Υιών, αγγέλων και ανερχόμενων οδοιπόρων. Εδώ αδελφώνονται υπάρξεις καθ’ ολοκληρίαν πνευματικές και ημιπνευματικές, καθώς και οντότητες που μόλις αναδύθηκαν από την υλική υπόσταση. Οι θνητές μορφές εδώ διαφοροποιούνται τόσο πολύ και οι αντιδρώσες στο φως θνητές φυλές διευρύνονται σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορούν όλοι να απολαμβάνουν αμοιβαία αναγνώριση και φιλική, προσωπική κατανόηση.
(436.5) 39:5.1 Τα σεραφείμ αυτά διατηρούν τα αρχηγεία τους στις πρωτεύουσες των συστημάτων και, παρά το ότι συνεργάζονται στενά με τους Αδαμικούς πολίτες που κατοικούν στα συστήματα, η κύρια αποστολή τους είναι να υπηρετούν τους Πλανητικούς Αδάμ, τους βιολογικούς, ή φυσικούς εξυψωτές των υλικών φυλών στους εξελικτικούς κόσμους. Το λειτουργικό έργο των αγγέλων αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον καθώς πλησιάζουν τους κατοικημένους κόσμους, καθώς προσεγγίζουν τα ουσιαστικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν άνδρες και γυναίκες, καθώς προετοιμάζονται για την προσπάθεια κατάκτησης του στόχου της αιωνιότητας.
(437.1) 39:5.2 Η πλειονότητα των πλανητικών αρωγών στην Ουράντια απομακρύνθηκε μετά την κατάρρευση του Αδαμικού καθεστώτος και η σεραφική εποπτεία του κόσμου σας περιήλθε, σε μεγαλύτερο βαθμό, στους διαχειριστές, τους λειτουργούς Μετάβασης και τους φρουρούς του πεπρωμένου. Οι σεραφικοί ωστόσο αυτοί βοηθοί των παραβατών Υλικών σας Υιών, εξακολουθούν να υπηρετούν στην Ουράντια στις ακόλουθες ομάδες:
(437.2) 39:5.3 1. Οι Φωνές του Κήπου. Όταν η πλανητική πορεία της ανθρώπινης εξέλιξης φθάσει στο ανώτατο βιολογικό της επίπεδο, εμφανίζονται πάντα οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες, οι Αδάμ και οι Εύες, για να εγκαινιάσουν την περαιτέρω εξέλιξη των φυλών, δια της ουσιαστικής συνεισφοράς του ανώτερου ζωτικού τους πλάσματος. Το πλανητικό αρχηγείο ενός τέτοιου Αδάμ και Εύας ονομάζεται συνήθως Κήπος της Εδέμ και τα ατομικά τους σεραφείμ είναι συχνά γνωστά ως οι «φωνές του Κήπου.»Τα σεραφείμ αυτά προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια στους Πλανητικούς Αδάμ σε όλα τους τα σχέδια που αφορούν στη φυσική και διανοητική αναβάθμιση των εξελικτικών φυλών. Μετά την Αδαμική παράβαση στην Ουράντια, ορισμένα από τα σεραφείμ αυτά παρέμειναν στον πλανήτη και προσαρτήθηκαν στους διαδόχους του Αδάμ στην εξουσία.
(437.3) 39:5.4 2. Τα Πνεύματα της Αδελφοσύνης. Είναι προφανές ότι όταν ένας Αδάμ και μία Εύα φθάσουν σ’ έναν εξελικτικό κόσμο, το έργο του να επιτύχουν φυλετική αρμονία και κοινωνική συνεργασία μεταξύ των διαφόρων φυλών του, είναι έργο μεγάλου μεγέθους. Σπάνια οι διαφορετικών χρωμάτων και ποικίλων φύσεων αυτές φυλές βλέπουν με καλό μάτι το σχέδιο της ανθρώπινης αδελφοσύνης. Οι πρωτόγονοι αυτοί άνθρωποι φθάνουν στο σημείο να κατανοήσουν τη σοφία των ειρηνικών μεταξύ τους σχέσεων μόνον ως αποτέλεσμα της ώριμης πλέον ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά και μέσω της πιστής λειτουργίας των σεραφικών πνευμάτων της αδελφοσύνης. Χωρίς το έργο των σεραφείμ αυτών, οι προσπάθειες των Υλικών Υιών να εναρμονίσουν και να προωθήσουν τις φυλές ενός εξελικτικού κόσμου θα καθυστερούσαν πολύ. Και αν ο δικός σας Αδάμ είχε παραμείνει συνεπής στο αρχικό σχέδιο προόδου της Ουράντια, τα πνεύματα αυτά της αδελφοσύνης θα είχαν, ως τώρα, επιφέρει απίστευτες μεταμορφώσεις στην ανθρώπινη φυλή. Με δεδομένη όμως την Αδαμική παράβαση, είναι πράγματι αξιοσημείωτο το ότι οι σεραφικές αυτές τάξεις κατόρθωσαν να υποστηρίξουν και να πραγματοποιήσουν έστω και το ποσοστό αυτό της αδελφοσύνης που τώρα γνωρίζετε στην Ουράντια.
(437.4) 39:5.5 3. οι Ψυχές της Ειρήνης. Οι πρώτες χιλιετίες των ανοδικών αγώνων του εξελικτικού ανθρώπου χαρακτηρίζονται από πολλές προσπάθειες. Η ειρήνη4 [8] δεν αποτελεί φυσική κατάσταση στους υλικούς κόσμους. Οι κόσμοι πρώτα επιτυγχάνουν την «επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία» δια της λειτουργίας των σεραφικών ψυχών της ειρήνης. Αν και οι άγγελοι αυτοί αποθαρρύνθηκαν, σε μεγάλο βαθμό, στις πρώτες τους ενέργειες στην Ουράντια, η Βεβόνα, η αρχηγός των ψυχών της ειρήνης την εποχή του Αδάμ παρέμεινε στην Ουράντια και είναι τώρα προσαρτημένη στο επιτελείο του αρμοστή γενικού κυβερνήτη. Και είναι η ίδια η Βεβόνα η οποία, όταν γεννήθηκε ο Μιχαήλ ανήγγειλε στους κόσμους, ως αρχηγός της αγγελικής στρατιάς, «Ωσαννά, εν τοις Υψίστοις στη Χαβόνα, επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.»
(437.5) 39:5.6 Κατά τις περισσότερο προηγμένες εποχές της πλανητικής εξέλιξης, τα σεραφείμ αυτά συντελούν στην αντικατάσταση της άποψης της επανόρθωσης με την θεία εναρμόνιση, ως φιλοσοφία της σωτηρίας των θνητών.
(437.6) 39:5.7 4. Τα Πνεύματα της Εμπιστοσύνης. Η υποψία είναι η εγγενής αντίδραση του πρωτόγονου ανθρώπου. Οι αγώνες για τη σωτηρία των πρώτων αιώνων δεν γεννούν, φυσικά, εμπιστοσύνη. Η εμπιστοσύνη αποτελεί νέο απόκτημα για τον άνθρωπο, το οποίο επέφερε η λειτουργία των πλανητικών αυτών σεραφείμ του Αδαμικού καθεστώτος. Είναι η αποστολή τους το να εμφυσήσουν την εμπιστοσύνη στο νου των εξελισσόμενων ανθρώπων. Οι Θεοί είναι εξαιρετικά έμπιστοι. Ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι πρόθυμος να εμπιστευθεί ελεύθερα τον εαυτό του – τον Προσαρμοστή – στην ένωσή του με τον άνθρωπο.
(438.1) 39:5.8 Ολόκληρη αυτή η ομάδα των σεραφείμ μεταφέρθηκε στο νέο καθεστώς μετά την Αδαμική αποτυχία και από τότε συνεχίζει το έργο της στην Ουράντια. Και ουδέποτε απέτυχαν απόλυτα, αφού βρίσκεται εν εξελίξει ένας πολιτισμός που ενσωματώνει πολλά από τα ιδανικά τους πάνω στην αξιοπιστία και την εμπιστοσύνη.
(438.2) 39:5.9 Σε περισσότερο προηγμένες πλανητικές εποχές τα σεραφείμ αυτά επαυξάνουν την ανθρώπινη εκτίμηση για την αλήθεια του ότι η αβεβαιότητα αποτελεί το μυστικό της ευχάριστης συνέχειας. Βοηθούν τους θνητούς φιλοσόφους να κατανοήσουν ότι, όταν η άγνοια είναι βασική για την επιτυχία, θα αποτελούσε κολοσσιαίο σφάλμα για ένα πλάσμα το να γνωρίζει το μέλλον. Επιτείνουν την απόλαυση των ανθρώπων από τη γλυκύτητα της αβεβαιότητας για τα θέλγητρα και τις χάρες του αόριστου και άγνωστου μέλλοντος.
(438.3) 39:5.10 5. οι Μεταφορείς. Οι πλανητικοί μεταφορείς υπηρετούν στους μεμονωμένους κόσμους. Η πλειονότητα των σεραφοποιημένων υπάρξεων που ήρθε στον πλανήτη είναι περαστική. Απλά κάνει μία ενδιάμεση στάση. Συνοδεύουν τους δικούς τους ειδικευμένους σεραφικούς μεταφορείς, υπάρχει ωστόσο ένας μεγάλος αριθμός αυτών των σεραφείμ που σταθμεύει στην Ουράντια. Πρόκειται για τις μεταφορικές προσωπικότητες οι οποίες λειτουργούν από τους τοπικούς πλανήτες, όπως από την Ουράντια στην Τζερουζέμ.
(438.4) 39:5.11 Η συμβατική σας άποψη για τους αγγέλους αποκτήθηκε με τον εξής τρόπο: Ακριβώς τη στιγμή πριν από τον φυσικό θάνατο, ένα ανακλαστικό φαινόμενο λαμβάνει χώρα στον ανθρώπινο νου και αυτή ακριβώς η φθίνουσα συνείδηση φαίνεται ότι σχηματίζει το όραμα κάποιου όντος με τη μορφή του συνοδού αγγέλου και τούτο ερμηνεύεται αμέσως με τους όρους της συνήθους άποψης για τους αγγέλους που υπάρχει στον νου του κάθε ανθρώπου.
(438.5) 39:5.12 Η εσφαλμένη αντίληψη ότι οι άγγελοι έχουν φτερά δεν οφείλεται αποκλειστικά στην παλιομοδίτικη δοξασία ότι πρέπει να έχουν φτερά για να πετάξουν στον αέρα. Στις ανθρώπινες υπάρξεις έχει ορισμένες φορές επιτραπεί να δουν τα σεραφείμ που προετοιμάζονταν για μεταφορική υπηρεσία και οι παραδόσεις των εμπειριών αυτών έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό καθορίσει την Ουραντιανή αντίληψη για τους αγγέλους. Παρατηρώντας ένα σεραφείμ μεταφοράς να ετοιμάζεται να δεχθεί ένα ταξιδιώτη για την διαπλανητική διέλευση, μπορεί να δει κανείς αυτό που φαινομενικά παρουσιάζεται σαν διπλά φτερά, να εκτείνονται από κεφάλι ως τα πόδια του αγγέλου. Στην πραγματικότητα τα φτερά αυτά είναι ενεργειακοί μονωτές, ασπίδες προστασίας από την τριβή.
(438.6) 39:5.13 Όταν οι ουράνιες υπάρξεις πρόκειται να σεραφοποιηθούν για να μεταβούν από τον ένα κόσμο στον άλλο, μεταφέρονται στο αρχηγείο του πλανήτη και, μετά τη δέουσα καταχώρηση, άγονται στον ύπνο μετάβασης. Εν τω μεταξύ, το σεραφείμ μεταφοράς μετακινείται σε οριζόντια θέση, αμέσως επάνω από τον ενεργειακό πόλο του πλανήτη. Ενώ οι ενεργειακές ασπίδες προστασίας είναι ολάνοιχτες, η κοιμώμενη προσωπικότητα εναποτίθεται επιδέξια, από τους επίσημους σεραφικούς βοηθούς, στο επάνω μέρος του αγγέλου μεταφοράς. Τότε και τα δύο ζευγάρια, το πάνω και το κάτω, των ασπίδων προστασίας κλείνουν προσεκτικά και ρυθμίζονται.
(438.7) 39:5.14 Και τώρα, υπό την επήρεια των μεταφορέων και των αναμεταδοτών, μια παράξενη μεταμόρφωση αρχίζει, καθώς το σεραφείμ είναι έτοιμο για να πετάξει μέσα στα ενεργειακά ρεύματα των συμπαντικών κυκλωμάτων. Ως προς την εξωτερική του εμφάνιση, το σεραφείμ αυξάνει σε ευκρίνεια, και προς τα δύο άκρα και περιβάλλεται από ένα παράξενο κεχριμπαρένιο φως σε τέτοιο βαθμό που, πολύ γρήγορα, είναι αδύνατο να διακρίνει κανείς την σεραφειμοποιημένη προσωπικότητα. Όταν όλα είναι έτοιμα για αναχώρηση, ο προϊστάμενος των μεταφορών κάνει την δέουσα επιθεώρηση του οχήματος της ζωής, κάνει τις συνηθισμένες δοκιμές για να εξασφαλίσει το αν ο άγγελος είναι κατάλληλα συνδεδεμένος με το κύκλωμα, ή όχι και στη συνέχεια αναγγέλλει ότι ο ταξιδιώτης σεραφειμοποιήθηκε δεόντως, ότι οι ενέργειες έχουν ρυθμιστεί, ότι ο άγγελος έχει μονωθεί και ότι όλα είναι έτοιμα για την μεταφορική αστραπή. Οι μηχανικοί ελεγκτές, δύο από αυτούς, παίρνουν κατόπιν τις θέσεις τους. Ως εκείνη τη στιγμή, το σεραφείμ μεταφοράς έχει γίνει ένα σχεδόν διάφανο, δονούμενο, σε σχήμα τορπίλης περίγραμμα σπινθηρίζουσας φωτοβολίας. Τώρα, ο μεταφορικός αποστολέας του κόσμου καλεί τις βοηθητικές συστοιχίες των ζώντων ενεργειακών αναμεταδοτών, χιλίων, συνήθως, στον αριθμό. Καθώς αναγγέλλει τον προορισμό μεταφοράς, απλώνεται και αγγίζει το πλησιέστερο σημείο του σεραφικού οχήματος, το οποίο εκτινάσσεται εμπρός με ταχύτητα αστραπής, αφήνοντας πίσω του μια γραμμή ουράνιας φωτοβολίας, ως το σημείο στο οποίο φθάνει η επένδυση της ατμόσφαιρας του πλανήτη. Σε λιγότερο από δέκα λεπτά, το φαντασμαγορικό θέαμα θα χαθεί ακόμα και από την ενισχυμένη σεραφική όραση.
(439.1) 39:5.15 Ενώ οι σχετικές με τους πλανήτες διαστημικές αναφορές λαμβάνονται το μεσημέρι, στον μεσημβρινό του καθορισμένου πνευματικού αρχηγείου, οι μεταφορείς αποστέλλονται από την ίδια αυτή θέση τα μεσάνυκτα. Τούτη είναι η πλέον ευνοϊκή στιγμή για αναχώρηση και αποτελεί την τυπική ώρα, αν δεν καθοριστεί διαφορετικά.
(439.2) 39:5.16 6. Οι Καταγραφείς. Τούτοι είναι οι επιτηρητές των μειζόνων θεμάτων ενός πλανήτη, καθώς αυτός λειτουργεί ως μέρος του συστήματος και καθώς συνδέεται και ασχολείται με την συμπαντική διακυβέρνηση. Εργάζονται πάνω στην καταγραφή των πλανητικών υποθέσεων, αλλά δεν ασχολούνται με θέματα ατομικής ζωής και υπόστασης.
(439.3) 39:5.17 7. Οι Εφεδρείες. Το εφεδρικό σώμα των πλανητικών σεραφείμ της Σατάνια διατηρείται στην Τζερουζέμ, σε στενή συνεργασία με τις εφεδρείες των Υλικών Υιών. Οι άφθονες αυτές εφεδρείες διατίθενται πλουσιοπάροχα σε κάθε φάση των πολύπλευρων δραστηριοτήτων της σεραφικής αυτής τάξης. Οι άγγελοι αυτοί είναι επίσης οι ατομικοί αγγελιαφόροι των τοπικών συστημάτων. Υπηρετούν τους διελαύνοντες θνητούς, τους αγγέλους και τους Υλικούς Υιούς, καθώς επίσης και άλλους οι οποίοι κατοικούν στο αρχηγείο του συστήματος. Ενώ η Ουράντια είναι, επί του παρόντος, εκτός των πνευματικών κυκλωμάτων της Σατάνια και του Νορλάτιαντεκ, είστε, με άλλους τρόπους, σε στενή επαφή με τις διαπλανητικές υποθέσεις, αφού οι αγγελιαφόροι αυτοί από την Τζερουζέμ συχνά έρχονται στον κόσμο αυτό, όπως και σε όλες τις άλλες σφαίρες του συστήματος.
(439.4) 39:6.1 Όπως δηλώνει το όνομά τους, τα σεραφείμ μεταβατικής λειτουργίας υπηρετούν οπουδήποτε μπορούν να συνεισφέρουν στη μετάβαση των πλασμάτων από την υλική στην πνευματική κατάσταση. Οι άγγελοι αυτοί υπηρετούν από τους κατοικημένους κόσμους ως τις πρωτεύουσες των συστημάτων, εκείνοι ωστόσο που βρίσκονται επί του παρόντος στη Σατάνια, κατευθύνουν τις μεγαλύτερες προσπάθειές τους προς την εκπαίδευση των διασωζόμενων θνητών στους επτά κόσμους-δώματα. Η λειτουργία αυτή διαφοροποιείται σύμφωνα με τις αποστολές των επτά τάξεων που ακολουθούν:
(439.5) 39:6.2 1. Τα Σεραφικά Ευαγγέλια.
(439.6) 39:6.3 2. Οι Φυλετικοί Ερμηνευτές.
(439.7) 39:6.4 3. Οι Σχεδιαστές του Νου.
(439.8) 39:6.5 4. Οι Μοροντιανοί Σύμβουλοι.
(439.9) 39:6.6 5. Οι Τεχνικοί.
(439.12) 39:6.9 Περισσότερα για τη λειτουργία των σεραφικών αυτών λειτουργών επί των διελαυνόντων ανερχομένων θα μάθετε στα κείμενα τα οποία αναφέρονται στους κόσμους-δώματα και τη μοροντιανή ζωή.
(440.1) 39:7.1 Οι άγγελοι αυτοί δεν λειτουργούν σε μεγάλη έκταση, εκτός των παλαιότερων κόσμων αλλά και των περισσότερο προηγμένων πλανητών του Νέβαδον. Μεγάλοι αριθμοί των σεραφείμ αυτών παραμένουν σε εφεδρεία στους σεραφικούς κόσμους κοντά στον Σάλβινγκτον, όπου αναλαμβάνουν έρευνες σχετικές με τη μακρινή αυγή της εποχής του φωτός και της ζωής στον Νέβαδον. Τα σεραφείμ αυτά δεν δραστηριοποιούνται σε σχέση με την πορεία των ανερχομένων θνητών, αλλά λειτουργούν σχεδόν αποκλειστικά επί των θνητών εκείνων οι οποίοι διασώζονται από μία εκ των τροποποιημένων τάξεων ανέλιξης.
(440.2) 39:7.2 Εφ’ όσον οι άγγελοι αυτοί δεν ασχολούνται, επί του παρόντος, άμεσα με την Ουράντια, ή τους Ουραντιανούς, είναι προτιμότερο να μην προχωρήσουμε στην περιγραφή των συναρπαστικών δραστηριοτήτων τους.
(440.3) 39:8.1 Τα σεραφείμ κατάγονται από τα τοπικά σύμπαντα και, στους ίδιους αυτούς κόσμους όπου γεννήθηκαν, ορισμένα από αυτά φθάνουν στο δια της υπηρεσίας πεπρωμένο τους. Με τη βοήθεια και τη συμβουλή των αρχαιότερων αρχαγγέλων, ορισμένα σεραφείμ μπορούν να ανελιχθούν στα ανώτερα καθήκοντα των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων, ενώ άλλα κατακτούν τη θέση και τις υπηρεσίες των μη αποκαλυφθέντων ομόβαθμων των Εσπερινών Αστέρων. Κι’ άλλες ακόμη περιπέτειες στο πεπρωμένο των τοπικών συμπάντων μπορεί να επιχειρηθούν, ο Σεράφινγκτον, όμως, παραμένει για πάντα ο αιώνιος στόχος όλων των αγγέλων. Ο Σεράφινγκτον αποτελεί το κατώφλι προς τον Παράδεισο και την κατάκτηση του Θείου, τη σφαίρα διέλευσης από τη λειτουργία του χρόνου στην ανώτερη υπηρεσία της αιωνιότητας.
(440.4) 39:8.2 Τα σεραφείμ μπορούν να φθάσουν στον Παράδεισο με πάρα πολλούς – με εκατοντάδες – τρόπους, οι σημαντικότεροι όμως, όπως παρουσιάζονται στην αφήγηση αυτή, είναι οι εξής:
(440.5) 39:8.3 1. Να επιτύχουν την είσοδο στην εν Παραδείσω σεραφική κατοικία το καθένα με την αξία του, φθάνοντας στην τελειότητα της εξειδικευμένης υπηρεσίας ως ουράνιος τεχνουργός, Τεχνικός Σύμβουλος, ή Ουράνιος Καταγραφέας. Να γίνει Παραδείσιος Σύντροφος και, έχοντας με τον τρόπο αυτό φθάσει στο κέντρο πάντων των πραγμάτων, να γίνει, ίσως, κατόπιν ένας αιώνιος λειτουργός και σύμβουλος των σεραφικών τάξεων, καθώς και άλλων.
(440.6) 39:8.4 2. Να κληθεί στον Σεράφινγκτον. Υπό ορισμένες προϋποθέσεις, τα σεραφείμ λαμβάνουν άνωθεν εντολές. Σε άλλες περιπτώσεις οι άγγελοι, ορισμένες φορές, φθάνουν στον Παράδεισο σε πολύ μικρότερο χρόνο από τους θνητούς. Ανεξάρτητα όμως από το πόσο ικανό μπορεί να είναι ένα σεραφικό ζευγάρι, δεν μπορεί να αναχωρήσει για τον Σεράφινγκτον, ή οπουδήποτε αλλού. Κανείς, εκτός των επιτυχημένων φρουρών του πεπρωμένου, δεν μπορεί να είναι βέβαιος ότι θα προσεγγίσει τον Παράδεισο μέσω μιας προοδευτικής οδού εξελικτικής ανόδου. Όλοι οι άλλοι πρέπει υπομονετικά να περιμένουν την άφιξη των Παραδείσιων αγγελιαφόρων των τριτευόντων υπερναφείμ, οι οποίοι έρχονται με την κλήτευση που τους διατάσσει να εμφανισθούν στα ανώτερα κλιμάκια.
(440.7) 39:8.5 3. Να φθάσουν στον Παράδεισο δια της εξελικτικής μεθόδου των θνητών. Η υπέρτατη επιλογή των σεραφείμ στην πορεία τους μέσα στο χρόνο είναι το αξίωμα του φρουρού αγγέλου, ώστε να φθάσουν στο στάδιο της τελικότητας και να προκριθούν για να αναλάβουν καθήκοντα στις αιώνιες σφαίρες της σεραφικής υπηρεσίας. Παρόμοιοι προσωπικού φρουροί των παιδιών του χρόνου αποκαλούνται φρουροί του πεπρωμένου, υπό την έννοια ότι φρουρούν τα θνητά πλάσματα στο μονοπάτι του θείου πεπρωμένου και ότι ενεργώντας με τον τρόπο αυτό, καθορίζουν και το δικό τους, ανώτερο πεπρωμένο.
(440.8) 39:8.6 Οι φρουροί του πεπρωμένου επιλέγονται από τις τάξεις των πλέον έμπειρων αγγελικών προσωπικοτήτων όλων των κατηγοριών των σεραφείμ, τα οποία έχουν προκριθεί για την υπηρεσία αυτή. Όλοι οι διασωζόμενοι θνητοί, το πεπρωμένο των οποίων οδηγεί στη συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, έχουν κοντά τους προσωρινούς φρουρούς και οι σύντροφοι αυτοί να προσαρτηθούν σ’ αυτούς μόνιμα, όταν οι θνητοί διασωθέντες επιτύχουν την απαραίτητη διανοητική και πνευματική εξέλιξη. Προτού οι θνητοί ανερχόμενοι εγκαταλείψουν τους κόσμους-δώματα, έχουν όλοι αποκτήσει μόνιμους σεραφικούς συντρόφους. Η ομάδα αυτή των λειτουργικών πνευμάτων παρουσιάζεται στα σχετικά με την Ουράντια κείμενα.
(441.1) 39:8.7 Δεν είναι δυνατόν στους αγγέλους να φθάσουν στο Θεό από το ανθρώπινο επίπεδο προέλευσης, αφού δημιουργήθηκαν «λίγο καλύτεροι από εσάς.» Αυτό, όμως, έχει με σοφία διευθετηθεί και, ενώ δεν τους είναι δυνατόν να αρχίσουν από το κατώτατο σημείο, από την πνευματική «πεδιάδα» της θνητής ύπαρξης, μπορούν να κατέβουν ως εκείνους που αρχίζουν την πορεία τους από το κατώτερο σημείο και να καθοδηγήσουν τα πλάσματα αυτά βήμα προς βήμα, από τον ένα κόσμο στον άλλο, ως τις πύλες της Χαβόνα. Όταν οι θνητοί ανερχόμενοι εγκαταλείψουν την Ουβέρσα για να μπουν στα κυκλώματα της Χαβόνα, οι φρουροί εκείνοι των οποίων η αποστολή ήταν επακόλουθο της ζωής στη σάρκα, θα αποχαιρετήσουν προσωρινά τους οδοιπόρους συντρόφους τους, ενώ θα ταξιδεύουν προς τον Σεράφινγκτον, τον αγγελικό προορισμό του μεγάλου σύμπαντος. Εδώ, οι άγγελοι αυτοί θα επιχειρήσουν να κατακτήσουν και, αναμφίβολα θα το πετύχουν, τα επτά κυκλώματα του σεραφικού φωτός.
(441.2) 39:8.8 Πολλά, αλλά όχι όλα, από τα σεραφείμ αυτά, τα αποσπασμένα ως φρουροί του πεπρωμένου κατά την υλική ζωή, συνοδεύουν τους θνητούς συντρόφους τους μέσα από τα κυκλώματα της Χαβόνα ενώ ορισμένα άλλα σεραφείμ περνούν μέσα από τα κυκλώματα του κεντρικού σύμπαντος με τρόπο εντελώς διαφορετικό από την ανέλιξη των θνητών. Ανεξάρτητα όμως από την οδό ανέλιξης, όλα τα εξελικτικά σεραφείμ διασχίζουν τον Σεράφινγκτον και η πλειονότητά τους βιώνει την εμπειρία αυτή, αντί εκείνης των κυκλωμάτων της Χαβόνα.
(441.3) 39:8.9 Ο Σεράφινγκτον είναι ο πλανήτης προορισμού των αγγέλων και το να κατακτήσουν τον κόσμο αυτό είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τις εμπειρίες των θνητών οδοιπόρων στον Ασέντινγκτον. Οι άγγελοι δεν είναι5 [9] απόλυτα βέβαιοι για το αιώνιο μέλλον τους μέχρις ότου φθάσουν στον Σεράφινγκτον. Κανείς, από όσο γνωρίζουμε, από τους αγγέλους που φθάνουν στον Σεράφινγκτον δεν παραστράτησε ποτέ. Η αμαρτία δεν θα βρει ποτέ ανταπόκριση στην καρδιά ενός ολοκληρωμένου σεραφείμ.
(441.4) 39:8.10 Οι απόφοιτοι του Σεράφινγκτον αναλαμβάνουν διάφορες αποστολές: Οι φρουροί του πεπρωμένου που βιώνουν την εμπειρία των κυκλωμάτων της Χαβόνα, εντάσσονται συνήθως στο Σώμα της Τελικότητας των Θνητών. Άλλοι φρουροί, έχοντας περάσει της εξετάσεις διαχωρισμού της Χαβόνα, συχνά επανασυνδέονται με τους θνητούς συντρόφους τους στον Παράδεισο και άλλοι γίνονται οι αιώνιοι σύντροφοι των θνητών τελικιστών, ενώ άλλοι, πάλι, εντάσσονται στα διάφορα σώματα των μη-θνητών τελικιστών και, τέλος, πολλοί εντάσσονται στο Σώμα της Σεραφικής Ολοκλήρωσης.
(441.5) 39:9.1 Αφού φθάσουν στον Πατέρα των πνευμάτων και γίνουν δεκτοί στη σεραφική υπηρεσία της ολοκλήρωσης, οι άγγελοι αναλαμβάνουν ορισμένες φορές καθήκοντα επί της λειτουργίας των κόσμων που παγιώθηκαν στο φως και τη ζωή. Επιτυγχάνουν την προσάρτησή τους στις ευγενείς τριαδοποιημένες υπάρξεις των συμπάντων και στις ανώτερες υπηρεσίες του Παραδείσου και της Χαβόνα. Τα σεραφείμ αυτά των τοπικών συμπάντων έχουν δια της εμπειρίας τους αντισταθμίσει τη διαφορά στη θεία δυναμική, η οποία κατά το παρελθόν τα διαχώριζε από τα λειτουργικά πνεύματα του κεντρικού σύμπαντος και των υπερσυμπάντων. Οι άγγελοι του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης υπηρετούν ως συνεργάτες των σεκοναφείμ του υπερσύμπαντος και ως βοηθοί των ανώτερων τάξεων των υπερναφείμ του Παραδείσου-Χαβόνα. Για τους αγγέλους αυτούς, η πορεία στο χρόνο έχει ολοκληρωθεί. Εφεξής και για πάντα είναι οι υπηρέτες του Θεού, οι συνεργάτες των θείων προσωπικοτήτων, ισότιμοι των εν Παραδείσω τελικιστών.
(441.6) 39:9.2 Μεγάλοι αριθμοί των ολοκληρωμένων σεραφείμ επιστρέφουν στα σύμπαντα όπου γεννήθηκαν, για να συμπληρώσουν εκεί τη λειτουργία των θείων ικανοτήτων τους με την λειτουργία της, δια της εμπειρίας, ολοκλήρωσης. Ο Νέβαδον είναι, συγκριτικά μιλώντας, ένα από τα νεώτερα σύμπαντα και γι’ αυτό δεν διαθέτει τόσους πολλούς από τους απόφοιτους αυτούς που επέστρεψαν στον Σεράφινγκτον, όσους θα μπορούσε να βρει κανείς σ’ ένα παλαιότερο σύμπαν. Παρ’ όλ’ αυτά, το τοπικό μας σύμπαν είναι επαρκώς εφοδιασμένο με σεραφείμ ολοκλήρωσης, αφού είναι προφανές ότι οι εξελικτικοί κόσμοι παρουσιάζουν αυξημένες ανάγκες για τις υπηρεσίες τους, καθώς πλησιάζουν το φως και τη ζωή. Τα σεραφείμ ολοκλήρωσης υπηρετούν πλέον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό μαζί με τις ανώτερες τάξεις των σεραφείμ, ορισμένα, ωστόσο, υπηρετούν μαζί με κάθε μία από τις υπόλοιπες τάξεις των αγγέλων. Ακόμη και ο κόσμος σας απολαμβάνει την εκτεταμένη λειτουργία δώδεκα εξειδικευμένων ομάδων του Σεραφικού Σώματος της Ολοκλήρωσης. Τα κυρίαρχα αυτά σεραφείμ της πλανητικής εποπτείας συνοδεύουν κάθε νεοδιορισμένο Πλανητικό Πρίγκιπα στους κατοικημένους κόσμους.
(442.1) 39:9.3 Πολλές συναρπαστικές λεωφόροι λειτουργίας είναι ανοικτές για τα σεραφείμ ολοκλήρωσης, αλλά, όπως όλα επιζητούσαν να αναλάβουν καθήκοντα ως φρουροί του πεπρωμένου, κατά τις προ του Παραδείσου εποχές, έτσι και κατά την μετά Παράδεισο εμπειρία τους εκείνο που επιθυμούν περισσότερο είναι να υπηρετήσουν ως ακόλουθοι επιφοίτησης των ενσαρκωμένων Υιών του Παραδείσου. Εξακολουθούν να είναι εξαιρετικά αφοσιωμένοι στο συμπαντικό εκείνο σχέδιο της εκκίνησης του μεγάλου και σαγηνευτικού ταξιδιού των θνητών πλασμάτων των εξελικτικών κόσμων προς τον Παραδείσιο προορισμό του θείου και της αιωνιότητας. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας των θνητών για να βρουν το Θεό και να επιτύχουν τη θεία τελειότητα, οι πνευματικοί αυτοί λειτουργοί της σεραφικής ολοκλήρωσης, μαζί με τα πιστά λειτουργικά πνεύματα του χρόνου, είναι πάντα και για πάντα οι αληθινοί σας φίλοι και αλάνθαστοι αρωγοί.
(442.2) 39:9.4 [Παρουσιάστηκε από έναν Μελχισεδέκ, ο οποίος ενεργεί κατόπιν εντολής του Προϊσταμένου της Σεραφικής Στρατιάς του Νέβαδον.]
(443.1) 40:0.1 Όπως σε πολλές από τις μείζονες ομάδες των συμπαντικών υπάρξεων, έτσι και εδώ επτά επικρατούσες τάξεις Ανερχομένων Υιών του Θεού έχουν αποκαλυφθεί:
(443.2) 40:0.2 1. Οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι Θνητοί.
(443.3) 40:0.3 2. Οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι Θνητοί.
(443.4) 40:0.4 3. Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι Θνητοί.
(443.5) 40:0.5 4. Τα Εξελικτικά Σεραφείμ.
(443.6) 40:0.6 5. Οι Ανερχόμενοι Υλικοί Υιοί.
(443.9) 40:0.9 Η ιστορία των υπάρξεων αυτών, από τους κατώτερους, ζωικής προέλευσης θνητούς των εξελικτικών κόσμων, μέχρι τους Εξατομικευμένους Προσαρμοστές του Πατέρα του Σύμπαντος, συνιστά μία έξοχη παρουσίαση της απεριόριστης πλήρωσης της θείας αγάπης και της ελεήμονος συγκατάβασης κατά τη διάρκεια όλων των εποχών και σε όλα τα σύμπαντα της απέραντης δημιουργίας των Θεοτήτων του Παραδείσου.
(443.10) 40:0.10 Οι παρουσιάσεις αυτές άρχισαν με μία περιγραφή των Θεοτήτων και, από ομάδα σε ομάδα, η αφήγηση κατήλθε τη συμπαντική κλίμακα των ζωντανών υπάρξεων, μέχρις ότου έφθασε στην κατώτερη τάξη της ζωής, η οποία πληρώθηκε με την δυνατότητα της αθανασίας. Και τώρα, με απέστειλαν από τον Σάλβινγκτον – άλλου καιρού θνητός, προερχόμενος από έναν εξελικτικό κόσμο του διαστήματος – για να επεξεργασθώ και να συνεχίσω την παρουσίαση του αιώνιου στόχου των Θεών, που αφορά στις ανερχόμενες τάξεις των υιών, ιδιαίτερα δε στα θνητά πλάσματα του χρόνου και του διαστήματος.
(443.11) 40:0.11 Εφ’ όσον το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης αυτής θα αφιερωθεί στην ανάλυση των τριών βασικών τάξεων των ανερχομένων θνητών, προτεραιότητα θα δοθεί στη μελέτη των μη-θνητών ανερχόμενων τάξεων των υιών - την σεραφική, την Αδαμική, την τάξη των μεσοδιάστατων και τους Προσαρμοστές.
(443.12) 40:1.1 Τα ζωικής προέλευσης θνητά πλάσματα δεν είναι οι μοναδικές υπάρξεις που έχουν το προνόμιο να απολαμβάνουν την εξέλιξή τους σε υιούς. Οι στρατιές των αγγέλων μοιράζονται επίσης την ουράνια ευκαιρία να κατακτήσουν τον Παράδεισο. Τα σεραφείμ-Φρουροί, δια της εμπειρίας και της υπηρεσίας τους επί των ανερχομένων θνητών του χρόνου, φθάνουν επίσης στο στάδιο των ανερχομένων υιών. Τέτοιοι άγγελοι κατακτούν τον Παράδεισο μέσω του Σεράφινγκτον και πολλοί εντάσσονται ακόμα και στο Σώμα της Τελικότητας των Θνητών.
(443.13) 40:1.2 Το να αναρριχηθεί στα ουράνια ύψη των τελικιστών υιών κοντά στον Θεό, αποτελεί δεινό επίτευγμα για έναν άγγελο, ένα κατόρθωμα που υπερβαίνει κατά πολύ τη δική σας κατάκτηση της αιώνιας σωτηρίας μέσω του σχεδίου του Αιώνιου Υιού και την αεί παρούσα αρωγή του ενοικούντος Προσαρμοστή. Τα σεραφείμ-φρουροί, όμως, καθώς και άλλοι, ενίοτε, πραγματοποιούν ουσιαστικά τέτοιες ανόδους.
(444.1) 40:2.1 Οι Υλικοί Υιοί του Θεού δημιουργήθηκαν στο τοπικό σύμπαν μαζί με τους Μελχισεδέκ και τους συνεργάτες τους, οι οποίοι έχουν όλοι ταξινομηθεί ως κατερχόμενοι Υιοί. Και πράγματι, οι Πλανητικοί Αδάμ – οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες των εξελικτικών κόσμων – είναι κατερχόμενοι Υιοί, που κατεβαίνουν στους κατοικημένους κόσμους από τις σφαίρες προέλευσής τους, τις πρωτεύουσες των τοπικών συστημάτων.
(444.2) 40:2.2 Όταν ένας τέτοιος Αδάμ και μία Εύα επιτύχουν απόλυτα στην από κοινού πλανητική αποστολή τους ως βιολογικοί εξυψωτές, μοιράζονται το πεπρωμένο των κατοίκων του κόσμου τους. Όταν αυτός ο κόσμος παγιωθεί στο προηγμένο καθεστώς του φωτός και της ζωής, επιτρέπεται στον πιστό αυτό Υλικό Υιό και στη Θυγατέρα να παραιτηθούν από όλα τα διοικητικά τους καθήκοντα επί του πλανήτη και αφού απαλλαγούν με τον τρόπο αυτό από την προς τα κάτω πορεία τους, τους επιτρέπεται να καταχωρηθούν ως τελειοποιηθέντες Υλικοί Υιοί στα αρχεία του τοπικού σύμπαντος. Με τον ίδιο τρόπο, όταν η πλανητική αποστολή καθυστερεί για καιρό, είναι δυνατόν οι Υλικοί Υιοί ενός σταθερού επιπέδου – οι πολίτες των τοπικών συστημάτων – να αποσυρθούν από τις δραστηριότητες των κόσμων όπου ανήκουν και με τρόπο παρόμοιο να καταχωρηθούν ως τελειοποιηθέντες Υλικοί Υιοί. Μετά τις τυπικές αυτές διαδικασίες, οι Αδάμ και οι Εύες που απηλλάγησαν, αναγνωρίζονται ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού και μπορούν αμέσως να αρχίσουν το μακρύ ταξίδι προς τη Χαβόνα και τον Παράδεισο, ξεκινώντας από το ακριβές σημείο της κατάστασης στην οποία θα βρίσκονται εκείνη τη στιγμή, καθώς και (σύμφωνα) με τα πνευματικά τους επιτεύγματα. Και κάνουν το ταξίδι αυτό συντροφευόμενοι από τους θνητούς και τους άλλους ανερχόμενους Υιούς, συνεχίζοντας μέχρις ότου συναντήσουν το Θεό και κατακτήσουν το Σώμα της Τελικότητας των Θνητών στην αιώνια υπηρεσία των Θεών του Παραδείσου.
(444.3) 40:3.1 Αν και στερούνται των άμεσων ευεργετημάτων των επί των πλανητών επιφοιτήσεων των κατερχομένων Υιών του Θεού, αν και η προς τον Παράδεισο ανέλιξη έχει από μακρού καθυστερήσει, παρ’ όλα ταύτα, μόλις ένας εξελικτικός πλανήτης φθάσει στην ενδιάμεση εποχή του φωτός και της ζωής (αν όχι νωρίτερα), και οι δύο ομάδες των μεσοδιάστατων πλασμάτων απαλλάσσονται από τα πλανητικά τους καθήκοντα. Ορισμένες φορές η πλειονότητά τους μετασχηματίζεται, μαζί με τους εξαδέλφους τους ανθρώπους, την ημέρα της καθόδου του ναού του φωτός και της ανέλιξης του Πλανητικού Πρίγκιπα στο αξίωμα του Πλανητικού Κυρίαρχου. Μόλις απαλλαγούν από την πλανητική τους υπηρεσία, και οι δύο τάξεις καταχωρούνται στο τοπικό σύμπαν ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού και αρχίζουν αμέσως την μακρά προς τον Παράδεισο ανέλιξη μέσα από τον ίδιο ακριβώς δρόμο που ορίσθηκε για την πρόοδο των θνητών φυλών των υλικών κόσμων. Η βασική ομάδα προορίζεται για τα διάφορα σώματα τελικότητας, η δευτερεύουσα όμως, ή οι Αδαμικοί Μεσοδιάστατοι είναι όλοι προορισμένοι να ενταχθούν στο Σώμα της Τελικότητας των Θνητών.
(444.4) 40:4.1 Αν οι θνητοί του χρόνου αποτύχουν να κατακτήσουν την αιώνια σωτηρία της ψυχής τους στην πλανητική τους ένωση με τα πνευματικά δώρα του Πατέρα του Σύμπαντος, μια τέτοια αποτυχία δεν οφείλεται ποτέ, και κατ’ ουδένα τρόπο, σε αμέλεια του καθήκοντος, της λειτουργίας, της υπηρεσίας, ή της αφοσίωσης εκ μέρους του Προσαρμοστή. Κατά το φυσικό θάνατο, αυτοί οι εγκαταλειμμένοι Ελεγκτές επιστρέφουν στον Ντιβίνινγκτον και εν συνεχεία, μετά την δικαστική απόφαση για τον μη διασωθέντα, μπορεί να αναλάβουν εκ νέου καθήκοντα στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος. Ορισμένες φορές, μετά από επανειλημμένη υπηρεσία του είδους αυτού, ή έπειτα από μία ασυνήθιστη εμπειρία, όπως η λειτουργία ως ενοικούντες Προσαρμοστές ενός ενσαρκωμένου επιφοιτούντος Υιού, οι ικανοί αυτοί Προσαρμοστές εξατομικεύονται από τον Πατέρα του Σύμπαντος.
(445.1) 40:4.2 Οι εξατομικευμένοι Προσαρμοστές είναι υπάρξεις μιας μοναδικής και ανεξιχνίαστης τάξης. Όντας αρχικά σε ένα υπαρξιακό, μη-προσωπικό επίπεδο, απέκτησαν εμπειρίες δια της συμμετοχής των στη ζωή και την πορεία των κατώτερων θνητών των υλικών κόσμων. Και αφού η προσωπικότητα που εναποτέθηκε στους έμπειρους αυτούς Προσαρμοστές της Σκέψης γεννηθεί και αποκτήσει την αστείρευτη πηγή της στην προσωπική και συνεχή λειτουργία του Πατέρα του Σύμπαντος επί των πλασμάτων που δημιούργησε, δια της επιφοίτησης της εμπειρικής προσωπικότητας, οι Εξατομικευμένοι αυτοί Προσαρμοστές ταξινομούνται ως ανερχόμενοι Υιοί του Θεού, ως η ανώτερη όλων αυτών των τάξεων των υιών.
(445.2) 40:5.1 Οι θνητοί αντιπροσωπεύουν τον τελευταίο κρίκο στην αλυσίδα των υπάρξεων εκείνων οι οποίες αποκαλούνται υιοί του Θεού. Η προσωπική επαφή του Αρχικού και Αιώνιου Υιού υποβιβάζεται μέσω μίας σειράς εξατομικεύσεων ελαττούμενης θείας υπόστασης και αυξανόμενης ανθρώπινης υπόστασης μέχρις ότου γίνει μία ύπαρξη σχεδόν σαν κι’ εσάς, μία ύπαρξη που μπορείτε να δείτε, να ακούσετε και να αγγίξετε. Και τότε γίνεστε πνευματικά ενήμεροι πάνω στη μεγάλη αλήθεια την οποία η πίστη σας μπορεί να συλλάβει – την υική σας σχέση με τον Αιώνιο Θεό!
(445.3) 40:5.2 Κατά τον ίδιο τρόπο το Αρχικό και Άπειρο Πνεύμα, μέσω μίας μακράς σειράς τάξεων ελαττούμενης θείας υπόστασης και αυξανόμενης θνητής υπόστασης, έλκεται όλο και πιο κοντά στα αγωνιζόμενα πλάσματα των κόσμων, φθάνοντας το όριο της έκφρασης με τη μορφή των αγγέλων – από τους οποίους είστε ελάχιστα κατώτεροι – οι οποίοι προσωπικά σας φυλάσσουν και σας οδηγούν στο ταξίδι της ζωής της θνητής πορείας μέσα στο χρόνο.
(445.4) 40:5.3 Ο Θεός ο Πατέρας δεν υποβιβάζεται, δεν μπορεί να υποβιβαστεί, με τον ίδιο τρόπο ώστε να πραγματοποιήσει μια τέτοια στενή προσωπική επαφή με τον σχεδόν ατέλειωτο αριθμό των ανερχομένων πλασμάτων, σ’ όλη την έκταση του σύμπαντος των συμπάντων. Ο Πατέρας, ωστόσο, δεν στερείται προσωπικής επαφής με τα κατώτερα πλάσματά του. Δεν είσαστε χωρίς τη θεία παρουσία. Αν και ο Θεός ο Πατέρας δεν μπορεί να βρίσκεται μαζί σας μέσω μιας άμεσης εκδήλωσης της προσωπικότητάς του, βρίσκεται εντός σας και αποτελεί μέρος σας με την ταυτότητα των ενοικούντων Προσαρμοστών της Σκέψης, των θείων Ελεγκτών. Με τον τρόπο αυτό ο Πατέρας, ο οποίος είναι ο πλέον μακράν ευρισκόμενος σε σχέση μ’ εσάς, όσον αφορά στην προσωπικότητα και το πνεύμα, έλκεται κοντά σας μέσα στο κύκλωμα της προσωπικότητας και την πνευματική επαφή της εσώτερης επικοινωνίας με αυτές καθ’ εαυτές τις ψυχές των θνητών υιών και θυγατέρων του.
(445.5) 40:5.4 Η πνευματική αναγνώριση συνιστά το μυστικό της ατομικής σωτηρίας και καθορίζει τον προορισμό της πνευματικής ανέλιξης. Και εφ’ όσον οι Προσαρμοστές της Σκέψης είναι τα μόνα πνεύματα με δυνατότητα συγχώνευσης, τα οποία μπορούν να συνταυτισθούν με τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια της θνητής του ζωής, οι θνητοί του χρόνου και του διαστήματος ταξινομούνται κατ’ αρχήν σύμφωνα με τη σχέση τους προς τα θεία αυτά δώρα, τους ενοικούντες Ελεγκτές των Μυστηρίων. Η ταξινόμηση αυτή έχει ως εξής:
(445.6) 40:5.5 1. Θνητοί μεταβατικής, ή εμπειρικής παραμονής του Προσαρμοστή.
(445.7) 40:5.6 2. Θνητοί μη συγχωνευόμενων με τον Προσαρμοστή τύπων.
(445.8) 40:5.7 3. Θνητοί με δυνατότητα συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή.
(445.9) 40:5.8 Σειρά πρώτη – θνητοί μεταβατικής, ή εμπειρικής παραμονής του Προσαρμοστή. Ο καθορισμός της σειράς αυτής είναι προσωρινός σε οποιονδήποτε εξελισσόμενο πλανήτη, εφ’ όσον χρησιμοποιείται κατά τα πρώιμα στάδια όλων των κατοικημένων κόσμων, εκτός εκείνων της δεύτερης σειράς.
(445.10) 40:5.9 Οι θνητοί της πρώτης σειράς κατοικούν στους κόσμους του διαστήματος κατά τις πρώιμες εποχές της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και περιλαμβάνουν τους πλέον πρωτόγονους τύπους της ανθρώπινης διάνοιας. Σε πολλούς κόσμους, όπως η προ-Αδαμική Ουράντια, μεγάλοι αριθμοί ανώτερων και περισσότερο προηγμένων τύπων πρωτόγονων ανθρώπων αποκτούν την ικανότητα της σωτηρίας, αλλά αποτυγχάνουν να φθάσουν στη συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Για αιώνες επί αιώνων, προ της ανέλιξης του ανθρώπου στο επίπεδο της ανώτερης πνευματικής επιλογής, οι Προσαρμοστές κατοικούν στο νου των αγωνιζόμενων αυτών πλασμάτων κατά τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους στη σάρκα και τη στιγμή κατά την οποία τα αυτόβουλα αυτά πλάσματα ενοικούνται από τον Προσαρμοστή, αρχίζει τη λειτουργία της η ομάδα των αγγέλων. Ενώ οι θνητοί αυτοί της πρώτης σειράς δεν έχουν προσωπικούς φρουρούς, έχουν ομαδικούς επιτηρητές.
(446.1) 40:5.10 Ένας εμπειρικός Προσαρμοστής παραμένει κοντά σε μία πρωτόγονη ανθρώπινη ύπαρξη σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της ζωής της στη σάρκα. Οι Προσαρμοστές συνεισφέρουν σε μεγάλο βαθμό στην πρόοδο των πρωτόγονων ανθρώπων, αλλά είναι ανίκανοι να σχηματίσουν αιώνια ένωση με τους θνητούς αυτούς. Η παροδική αυτή λειτουργία των Προσαρμοστών επιτυγχάνει δύο πράγματα: Κατ’ αρχήν αποκτούν πολύτιμη και ουσιαστική εμπειρία πάνω στη φύση και τη λειτουργία της εξελικτικής διάνοιας, μία εμπειρία που θα αποδειχθεί ανεκτίμητη σε σχέση με τις μετέπειτα επαφές σε άλλους κόσμους, με υπάρξεις μεγαλύτερης εξέλιξης. Δεύτερον, η προσωρινή διαμονή των Προσαρμοστών συνεισφέρει στην προετοιμασία των θνητών υποκειμένων τους για την πιθανή, συνακόλουθη συγχώνευση με το Πνεύμα. Όλες οι ψυχές του τύπου αυτού που αναζητούν τον Θεό επιτυγχάνουν την αιώνια ζωή δια του πνευματικού εναγκαλισμού του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος και γίνονται, με τον τρόπο αυτό, ανερχόμενοι θνητοί του καθεστώτος του τοπικού σύμπαντος. Πολλά άτομα της προ-Αδαμικής Ουράντια προωθήθηκαν έτσι στους κόσμους-δώματα της Σατάνια.
(446.2) 40:5.11 Οι Θεοί που θέσπισαν ότι ο θνητός άνθρωπος πρέπει να ανέλθει στα ανώτερα επίπεδα της πνευματικής διάνοιας μέσα από ατέλειωτους καιρούς εξελικτικών δοκιμών και δεινών, λαμβάνουν υπ’ όψιν την κατάσταση και τις ανάγκες του σε κάθε στάδιο της ανέλιξής του. Και είναι πάντα με τρόπο θείο σωστοί και δίκαιοι, ακόμα και σαγηνευτικά ελεήμονες, στην τελική κρίση των αγωνιζόμενων αυτών θνητών των πρώτων ημερών των εξελισσόμενων φυλών.
(446.3) 40:5.12 Σειρά δεύτερη – θνητοί μη συγχωνευόμενων με τον Προσαρμοστή τύπων. Πρόκειται για ιδιαίτερους τύπους ανθρώπινων υπάρξεων οι οποίες δεν είναι ικανές να επιτύχουν αιώνια ένωση με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους. Η κατά τύπο ταξινόμηση μεταξύ των φυλών των οποίων η διάνοια ανήκει στην πρώτη, δεύτερη, ή τρίτη σειρά δεν αποτελεί όρο για τη συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Όλοι αυτοί οι θνητοί είναι συγγενείς, οι συγκεκριμένοι όμως τύποι, οι μη συγχωνευόμενοι με τον Προσαρμοστή αποτελούν μία εντελώς διαφορετική και ευδιάκριτα τροποποιημένη τάξη αυτόβουλων πλασμάτων. Πολλοί από τους μη-αναπνέοντες ανήκουν στη σειρά αυτή, ενώ υπάρχουν πολυάριθμες επίσης ομάδες οι οποίες συνήθως δεν συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή.
(446.4) 40:5.13 Όπως και η σειρά υπ’ αριθμόν ένα, κάθε μέλος της ομάδας αυτής απολαμβάνει τη λειτουργία ενός και μοναδικού Προσαρμοστή κατά τη διάρκεια της ζωής του στη σάρκα. Κατά την εγκόσμια ζωή, οι Προσαρμοστές αυτοί κάνουν για τους υποκείμενους στην προσωρινή ενοίκησή τους, οτιδήποτε γίνεται σε άλλους κόσμους, όπου οι θνητοί έχουν τη δυνατότητα συγχώνευσης. Οι θνητοί της δεύτερης αυτής σειράς ενοικούνται συχνά από παρθένους1 [10] Προσαρμοστές, οι ανώτεροι τύποι των ανθρώπων, όμως, συνδέονται συχνά με κυρίαρχους και έμπειρους Ελεγκτές.
(446.5) 40:5.14 Στο ανελικτικό σχέδιο αναβάθμισης των ζωικής προέλευσης πλασμάτων, οι υπάρξεις αυτές απολαμβάνουν την ίδια αφοσιωμένη υπηρεσία των Υιών του Θεού, όπως αυτή επεκτείνεται ως τον τύπο των θνητών της Ουράντια. Η σεραφική συνεργασία με τους Προσαρμοστές στους μη συγχωνευόμενους πλανήτες παρέχεται το ίδιο ολοκληρωμένα όπως στους κόσμους με δυνατότητα συγχώνευσης. Οι φρουροί του πεπρωμένου λειτουργούν επί των κόσμων αυτών ακριβώς όπως λειτουργούν στην Ουράντια ενώ με παρόμοιο τρόπο λειτουργούν και κατά τη στιγμή της σωτηρίας των θνητών, οπότε η διασωζόμενη ψυχή συγχωνεύεται με το Πνεύμα.
(446.6) 40:5.15 Όταν συναντήσετε τους τροποποιημένους αυτούς τύπους θνητών στους κόσμους-δώματα, δεν θα συναντήσετε δυσκολίες στο να επικοινωνήσετε μαζί τους. Εκεί μιλούν την ίδια γλώσσα του συστήματος, αλλά μέσα από μια τροποποιημένη τεχνική. Οι υπάρξεις αυτές είναι ταυτόσημες με τη δική σας τάξη πλασμάτων όσον αφορά στις εκδηλώσεις του πνεύματος και της προσωπικότητας, διαφέροντας μόνο σε ορισμένα φυσικά χαρακτηριστικά και στο γεγονός ότι εκείνοι δεν συγχωνεύονται με τους Προσαρμοστές της Σκέψης.
(447.1) 40:5.16 Όσον αφορά στο γιατί αυτός ο τύπος πλασμάτων δεν μπορεί ποτέ να συγχωνευθεί με τους Προσαρμοστές του Πατέρα του Σύμπαντος, δεν είμαι σε θέση να σας το πω. Ορισμένοι από εμάς τείνουμε να πιστέψουμε ότι οι Φορείς της Ζωής, στην προσπάθειά τους να μορφοποιήσουν υπάρξεις ικανές να διατηρούν την υπόστασή τους σε όχι συνηθισμένο πλανητικό περιβάλλον, βρίσκονται αντιμέτωποι με την ανάγκη να κάνουν τέτοιες ριζικές τροποποιήσεις στο συμπαντικό σχέδιο των έλλογων, αυτόβουλων πλασμάτων, ώστε καθίσταται εγγενώς αδύνατον γι’ αυτά να δημιουργήσουν μόνιμη ένωση με τους Προσαρμοστές. Συχνά έχουμε ρωτήσει: Πρόκειται για ένα εκούσιο, ή ακούσιο μέρος του σχεδίου ανέλιξης; Αλλά ποτέ δεν βρήκαμε την απάντηση.
(447.2) 40:5.17 Σειρά τρίτη – θνητοί με δυνατότητα συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή. Όλοι οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι θνητοί έχουν ζωική προέλευση, ακριβώς όπως οι Ουραντιανές φυλές. Περιλαμβάνουν θνητούς του πρώτου, δεύτερου και τρίτου τύπου διάνοιας οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα να συγχωνευθούν με τον Προσαρμοστή. Οι Ουραντιανοί ανήκουν στον ενδιάμεσο, ή υπ’ αριθμόν δύο τύπο διάνοιας, όντας με πολλούς τρόπους ανώτεροι, ως άνθρωποι, από τις ομάδες του υπ’ αριθμόν ένα τύπου διάνοιας, αλλά σαφώς περιορισμένοι σε σύγκριση με τις τάξεις του υπ’ αριθμόν τρία τύπου διάνοιας. Οι τρεις αυτοί τύποι των φυσικών-διανοητικών ικανοτήτων δεν αποτελούν όρο για την επιφοίτηση του Προσαρμοστή, τη σεραφική υπηρεσία, ή οποιαδήποτε άλλη φάση πνευματικής λειτουργίας. Η διανοητική και πνευματική διαφορά μεταξύ των τριών διανοητικών τύπων χαρακτηρίζει άτομα τα οποία είναι, κατά τα λοιπά, απόλυτα ίδια, όσον αφορά στις διανοητικές ικανότητες και τις πνευματικές δυνατότητες, διαφορά μέγιστη στην εγκόσμια ζωή και με τάση να ελαττωθεί καθώς οι κόσμοι-δώματα διασχίζονται ένας προς έναν. Από τα αρχηγεία των συστημάτων και πέρα, η πρόοδος των τριών αυτών τύπων είναι η ίδια και το τελικό προς τον Παράδεισο πεπρωμένο τους ταυτόσημο.
(447.3) 40:5.18 Οι μη αριθμημένες σειρές. Η αφήγηση αυτή δεν είναι δυνατόν να περιλάβει όλες τις συναρπαστικές παραλλαγές των εξελικτικών κόσμων. Γνωρίζετε ότι ένας στους δέκα κόσμους αποτελεί ένα δεκαδικό, ή εμπειρικό πλανήτη, δεν γνωρίζετε όμως τίποτα για τις υπόλοιπες μεταβλητές που σημειοδοτούν την διαδοχή των εξελικτικών κόσμων. Υπάρχουν διαφορές αμέτρητες ώστε να μπορέσουμε τις αφηγηθούμε, ακόμη και μεταξύ των άγνωστων τάξεων των ζώντων πλασμάτων, όπως υπάρχουν και μεταξύ των πλανητών της ίδιας ομάδας, η παρουσίαση όμως αυτή καθιστά σαφείς τις βασικές διαφορές εν σχέσει προς την ανελικτική πορεία. Και η ανελικτική πορεία είναι ο σημαντικότερος παράγων για οποιαδήποτε θεώρηση των θνητών του χρόνου και του διαστήματος.
(447.4) 40:5.19 Όσον αφορά στις ευκαιρίες για τη σωτηρία των θνητών, ας γίνει μια για πάντα σαφές: Όλες οι ψυχές, σε οποιαδήποτε δυνατή φάση θνητής ύπαρξης θα σωθούν με την προϋπόθεση ότι θα επιδείξουν τη θέληση να συνεργασθούν με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους και θα εκδηλώσουν την επιθυμία να συναντήσουν το Θεό και να κατακτήσουν τη θεία τελειότητα, έστω κι’ αν αυτή η επιθυμία δεν είναι παρά η αρχική, αμυδρή αναλαμπή της πρωτόγονης αντίληψης εκείνου του «αληθούς φωτός το οποίο φωτίζει κάθε άνθρωπο που έρχεται στον κόσμο.»
(447.5) 40:6.1 Οι θνητές φυλές αποτελούν τους αντιπροσώπους της κατώτερης τάξης της έλλογης και προσωπικής δημιουργίας. Εσείς οι θνητοί είστε οι πολυαγαπημένοι των θεών και καθένας σας μπορεί να αποφασίσει να αποδεχθεί το συγκεκριμένο πεπρωμένο μιας λαμπρής εμπειρίας, δεν ανήκετε όμως εκ φύσεως στη θεία τάξη. Είστε εξ ολοκλήρου θνητοί. Θα αναγνωρισθείτε ως ανερχόμενοι υιοί τη στιγμή κατά την οποία θα λάβει χώρα η συγχώνευση, αλλά το επίπεδο των θνητών του χρόνου και του διαστήματος είναι εκείνο των υιών της πίστης προ του γεγονότος της τελικής συγχώνευσης της διασωζόμενης θνητής ψυχής με κάποιο τύπο αιώνιου και αθάνατου πνεύματος.
(448.1) 40:6.2 Είναι σοβαρό και ουράνιο το γεγονός ότι τέτοια ταπεινά και υλικά πλάσματα όπως οι θνητές υπάρξεις της Ουράντια είναι υιοί του Θεού, παιδιά της πίστης του Ανώτατου. «Ιδού, ποιο είδος αγάπης μας έχει εναποθέσει ο Πατέρας, ώστε να αποκαλούμεθα υιοί του Θεού.» «Σε όσους τον αποδέχθηκαν, έδωσε τη δύναμη να αντιλαμβάνονται ότι είναι οι υιοί του θεού.» Ενώ «αυτό που θα γίνετε δεν φαίνεται ακόμη,» ενώ ακόμα και τώρα «είσαστε παιδιά της πίστης του Θεού.» «διότι δεν δεχθήκατε το πνεύμα που θα σας προσδέσει πάλι στο φόβο, αλλά δεχθήκατε το πνεύμα των υιών, δια του οποίου εκράξατε ‘Πατέρα μας’». Ο αρχαίος προφήτης μίλησε στο όνομα του αιώνιου Θεού: «Θα τους δώσω ακόμη ένα χώρο στον οίκο μου και ένα όνομα καλύτερο από αυτό των υιών. Θα τους δώσω ένα όνομα αιώνιο ένα που δεν θα αποχωριστούν. «Και επειδή είσαστε υιοί του, ο Θεός απέστειλε το πνεύμα του Υιού του στην καρδιά σας.»
(448.2) 40:6.3 Όλοι οι εξελικτικοί κόσμοι οι οποίοι κατοικούνται από θνητούς αποτελούν κατοικία αυτών των υιών της πίστης του Θεού, των υιών της Χάρης και του ελέους, των θνητών υπάρξεων που ανήκουν στη θεία οικογένεια και γι’ αυτό αποκαλούνται υιοί του Θεού. Οι θνητοί της Ουράντια δικαιούνται να θεωρούν εαυτούς ως υιούς του Θεού διότι:
(448.3) 40:6.4 1. Είστε οι υιοί της πνευματικής επαγγελίας, υιοί της πίστης. Αποδεχθήκατε το καθεστώς της υικής σχέσης. Πιστεύετε στην αλήθεια της υικής σας σχέσης και με τον τρόπο αυτό η υική σας σχέση με το Θεό γίνεται για πάντα αληθής.
(448.4) 40:6.5 2. Ένας Δημιουργός Υιός του Θεού έγινε ένας εξ υμών. Είναι στην πραγματικότητα ο μεγαλύτερος αδελφός σας. Και αν γίνετε εν πνεύματι αληθείς αδελφοί του Χριστού, του τροπαιοφόρου Μιχαήλ, τότε εν πνεύματι πρέπει επίσης να γίνετε υιοί του κοινού σας Πατέρα – του ίδιου του Συμπαντικού Πατέρα των πάντων.
(448.5) 40:6.6 3. Είστε υιοί επειδή το πνεύμα ενός Υιού σας κατέκλυσε, επειδή απεριόριστα και βέβαια εναποτέθηκε σ’ όλες τις φυλές της Ουράντια. Το πνεύμα αυτό σας έλκει πάντα προς τον θείο Υιό ο οποίος είναι η γενεσιουργός αιτία και προς τον Πατέρα του Παραδείσου, ο οποίος είναι η γενεσιουργός αιτία του θείου αυτού Υιού.
(448.6) 40:6.7 4. Από τη θεία, ελεύθερη βούλησή του, ο Πατέρας του Σύμπαντος σας έχει δώσει την προσωπικότητά σας ως πλάσματα. Είσαστε προικισμένοι με μία ποσότητα της θείας αυτής αμεσότητας της δράσης της ελεύθερης βούλησης, την οποία ο Θεός μοιράζεται με όλους όσους γίνονται υιοί του.
(448.7) 40:6.8 5. Εντός σας κατοικεί ένα κλάσμα του Πατέρα του Σύμπαντος και έτσι σχετίζεστε άμεσα με τον θείο πατέρα όλων των Υιών του Θεού.
(448.8) 40:7.1 Η αποστολή των Προσαρμοστών, η ενοίκησή τους, αποτελεί πράγματι ένα από τα ακατανόητα μυστήρια του Θεού του Πατέρα. Τα κλάσματα αυτά της θείας φύσης του Πατέρα του Σύμπαντος φέρουν μαζί τους τη δυναμική της αθανασίας των πλασμάτων. Οι Προσαρμοστές είναι αθάνατα πνεύματα και η ένωση μαζί τους χαρίζει αιώνια ζωή στην ψυχή του συγχωνευόμενου θνητού.
(448.9) 40:7.2 Οι φυλές σας, των διασωζόμενων θνητών, ανήκουν σ’ αυτή την ομάδα των ανερχομένων Υιών του Θεού. Είστε τώρα πλανητικοί υιοί, εξελικτικά πλάσματα που προήλθαν από τις εμφυτεύσεις του Φορέα της Ζωής και τροποποιήθηκαν από την συγχώνευση με την Αδαμική ζωή, ωστόσο, μετά βίας μπορείτε να θεωρηθείτε ανερχόμενοι υιοί. Είστε όμως πράγματι υιοί με δυναμική ανέλιξης – ακόμη και στα μεγαλύτερα ύψη της δόξας και του θείου επιτεύγματος – και αυτή την πνευματική κατάσταση των ανερχομένων υιών μπορείτε να την κατακτήσετε δια της πίστης και της εκούσιας συνεργασίας με τις εξαγνισμένες δραστηριότητες των ενοικούντων Προσαρμοστών. Όταν εσείς και ο Προσαρμοστής σας συγχωνευθείτε οριστικά και για πάντα, όταν εσείς οι δύο γίνετε ένα, όπως ακριβώς εντός του Χριστού Μιχαήλ ο Υιός του Θεού και ο Υιός του Ανθρώπου είναι ένα, τότε πράγματι θα έχετε γίνει ανερχόμενοι υιοί του Θεού.
(449.1) 40:7.3 Οι λεπτομέρειες της πορείας του Προσαρμοστή ο οποίος λειτουργεί ενοικών σ’ ένα πλάσμα, σ’ έναν δόκιμο και εξελικτικό πλανήτη δεν αποτελεί μέρος της αποστολής μου. Η επεξεργασία της μεγάλης αυτής αλήθειας αγκαλιάζει ολόκληρη την διαδρομή σας. Κάνω μνεία ορισμένων λειτουργιών των Προσαρμοστών για να συντάξω μία πλήρη έκθεση πάνω στους με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενους θνητούς. Τα ενοικούντα αυτά κλάσματα του Θεού βρίσκονται κοντά στην κατηγορία της ύπαρξής σας από τις πρώτες μέρες της φυσικής σας υπόστασης σ’ ολόκληρο το μήκος της ανελικτικής πορείας στον Νέβαδον και τον Όρβοντον κι’ ακόμα προς τη Χαβόνα και τον ίδιο τον Παράδεισο. Μετά ταύτα, στην αιώνια διαδρομή, ο ίδιος αυτός Προσαρμοστής γίνεται ένα μαζί σας και κομμάτι από σας.
(449.2) 40:7.4 Αυτοί είναι οι θνητοί οι οποίοι πήραν την εντολή από τον Πατέρα του Σύμπαντος, «Εστέ τέλειοι, ως εγώ ειμί τέλειος.» Ο Πατέρας έχει εναποθέσει τον εαυτό του πάνω σας, έθεσε το πνεύμα του εντός σας. Γι’ αυτό απαιτεί από σας την ύπατη τελειότητα. Η αφήγηση της ανόδου του ανθρώπου από τις θνητές σφαίρες του κόσμου στα θεία βασίλεια της αιωνιότητας συνιστά μια παράξενη εξιστόρηση η οποία δεν περιλαμβάνεται στα καθήκοντά μου, η ουράνια όμως αυτή περιπέτεια γίνεται η υπέρτατη σπουδή του θνητού ανθρώπου.
(449.3) 40:7.5 Η συγχώνευση με ένα κλάσμα του Πατέρα του Σύμπαντος είναι ισοδύναμη με τη θεία επισημοποίηση της τελικής κατάκτησης του Παράδεισου, και τέτοιοι συγχωνευόμενοι με τον Προσαρμοστή θνητοί αποτελούν τη μοναδική τάξη ανθρωπίνων υπάρξεων που διασχίζουν όλοι τα κυκλώματα της Χαβόνα και βρίσκουν τον Θεό στον Παράδεισο. Για τον συγχωνευόμενο με τον Προσαρμοστή θνητό, η πορεία της συμπαντικής υπηρεσίας είναι ολάνοιχτη. Πόσο αξιοσέβαστο πεπρωμένο και πόσο μεγαλειώδες επίτευγμα περιμένει τον καθένα από εσάς! Μπορείτε να εκτιμήσετε απόλυτα αυτά που έγιναν για σας; Αντιλαμβάνεστε το μεγαλείο της αποκορύφωσης του αιώνιου επιτεύγματος που απλώνεται εμπρός σας; - ακόμα και σ’ εσάς που προχωρείτε με κόπο στο ταπεινό μονοπάτι της ζωής, μέσα από την αποκαλούμενη «κοιλάδα των δακρύων;»
(449.4) 40:8.1 Ενώ πρακτικά όλοι οι διασωζόμενοι θνητοί συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή τους σε κάποιον από τους κόσμους-δώματα, ή αμέσως μετά την άφιξή τους στους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις καθυστερημένης συγχώνευσης, ορισμένοι (θνητοί) που δεν βιώνουν την τελική αυτή βεβαιότητα της σωτηρίας παρά μόνο όταν φθάσουν στους τελευταίους εκπαιδευτικούς κόσμους των αρχηγείων του σύμπαντος. Και λίγοι από τους θνητούς αυτούς υποψήφιους για την αιώνια ζωή αποτυγχάνουν εντελώς να ταυτοποιηθούν δια της συγχώνευσης με τον πιστό Προσαρμοστή τους.
(449.5) 40:8.2 Οι θνητοί αυτοί θεωρήθηκαν άξιοι για σωτηρία από τις δικαστικές αρχές ενώ και οι ίδιοι οι Προσαρμοστές τους, επιστρέφοντας από τον Ντιβίνινγκτον, ενέκριναν την ανέλιξή τους στους κόσμους-δώματα. Οι υπάρξεις αυτές ανήλθαν μέσω ενός συστήματος, ενός αστερισμού, καθώς επίσης και μέσω των εκπαιδευτικών κόσμων του κυκλώματος του Σάλβινγκτον. Απόλαυσαν τις «εβδομήντα φορές επτά» ευκαιρίες για συγχώνευση και παρ’ όλ’ αυτά στάθηκαν ανίκανοι να επιτύχουν την ενοποίηση με τους Προσαρμοστές τους.
(449.6) 40:8.3 Όταν γίνει πλέον φανερό ότι κάποια δυσκολία στο συγχρονισμό παρακωλύει τη συγχώνευση με τον Πατέρα, συνέρχονται οι κριτές της σωτηρίας του Δημιουργού Υιού. Και όταν το δικαστήριο αυτό της αξιολόγησης της συμπεριφοράς, επικυρωμένο από έναν προσωπικό αντιπρόσωπο των Αρχαίων των Ημερών, αποφασίσει τελικά ότι ο ανερχόμενος θνητός δεν είναι ένοχος για μία συγκεκριμένη αιτία που τον εμπόδισε να επιτύχει τη συγχώνευση, καταχωρούν την απόφασή τους στα αρχεία του τοπικού σύμπαντος και δεόντως μεταβιβάζουν τις διαπιστώσεις τους αυτές στους Αρχαίους των Ημερών. Κατόπιν, ο ενοικών Προσαρμοστής επιστρέφει αμέσως στον Ντιβίνινγκτον για να πάρει την επιβεβαίωση από τους Εξατομικευμένους Ελεγκτές και με την αναχώρηση αυτή, ο μοροντιανός θνητός συγχωνεύεται αμέσως μ’ ένα εξατομικευμένο δώρο του πνεύματος του Δημιουργού Υιού.
(450.1) 40:8.4 Όπως περίπου οι μοροντιανές σφαίρες του Νέβαδον μοιράζονται με τους θνητούς που συγχωνεύονται με το Πνεύμα, έτσι και αυτά τα με τον Υιό συγχωνευθέντα πλάσματα μοιράζονται τις υπηρεσίες του Όρβοντον με τους αδελφούς τους, τους συγχωνευθέντες με τον Προσαρμοστή, που ταξιδεύουν προς το μακρινό Νησί του Παραδείσου. Είναι πραγματικοί αδελφοί σας και θ’ απολαύσετε σε μεγάλο βαθμό τη σχέση τους μαζί σας, καθώς θα περνάτε από τους εκπαιδευτικούς κόσμους του υπερσύμπαντος.
(450.2) 40:8.5 Οι με τον Υιό συγχωνευθέντες θνητοί δεν αποτελούν πολυάριθμη ομάδα, όντας λιγότεροι από ένα εκατομμύριο στο υπερσύμπαν του Όρβοντον. Εκτός του προορισμού τους να κατοικήσουν στον Παράδεισο, είναι κατά τα πάντα ισότιμοι με τους συγχωνευθέντες με τον Προσαρμοστή συντρόφους τους. Συχνά ταξιδεύουν στον Παράδεισο, σε υπερσυμπαντικές αποστολές, αλλά σπάνια διαμένουν μόνιμα εκεί, αφού ως τάξη περιορίζονται στο υπερσύμπαν όπου γεννήθηκαν.
(450.3) 40:9.1 Οι ανερχόμενοι, με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί δεν αποτελούν προσωπικότητες της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας. Περιλαμβάνονται στο κύκλωμα προσωπικοτήτων του Πατέρα, αλλά έχουν συγχωνευθεί με εξατομικεύσεις του προ-διανοητικού πνεύματος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Μία τέτοια συγχώνευση με το Πνεύμα ουδέποτε συμβαίνει κατά τη διάρκεια της φυσικής ζωής. Λαμβάνει χώρα μόνο κατά τη στιγμή της επαναφύπνισης των θνητών στη μοροντιανή υπόσταση στους κόσμους-δώματα. Κατά την διαδικασία της συγχώνευσης δεν υπάρχει επικάλυψη. Το αυτόβουλο πλάσμα συγχωνεύεται είτε με το Πνεύμα, είτε με τον Υιό, είτε με τον Πατέρα. Εκείνοι οι οποίοι συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή, ή τον Πατέρα, ουδέποτε συγχωνεύονται με το Πνεύμα, ή τον Υιό.
(450.4) 40:9.2 Το γεγονός ότι οι τύποι αυτοί των θνητών πλασμάτων δεν είναι υποψήφιοι για συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, δεν εμποδίζει τους Προσαρμοστές να κατοικούν εντός τους κατά τη ζωή τους στη σάρκα. Οι Προσαρμοστές λειτουργούν στο νου των υπάρξεων αυτών κατά το διάστημα της υλικής ζωής, αλλά ουδέποτε ενοποιούνται αιώνια με τις ψυχές των μαθητών τους. Όσο διαρκεί η προσωρινή αυτή παραμονή, οι Προσαρμοστές με τρόπο δραστικό αναπτύσσουν σταδιακά το ίδιο πνευματικό ισοδύναμο της θνητής φύσης – την ψυχή – το οποίο αναπτύσσουν στους υποψήφιους για τη συγχώνευση μαζί τους. Μέχρι τη στιγμή του φυσικού θανάτου,2 [11] το έργο των Προσαρμοστών είναι συγγενές προς τη λειτουργία τους επί των φυλών σας, μόλις όμως ο θνητός επιστρέψει στα εξ ων συνετέθη, οι Προσαρμοστές αποχωρίζονται για πάντα τους υποψήφιους αυτούς για συγχώνευση με το Πνεύμα και, προχωρώντας κατ’ ευθείαν προς τον Ντιβίνινγκτον, το αρχηγείο όλων των Θείων Ελεγκτών, περιμένουν τις καινούργιες αποστολές της τάξης τους.
(450.5) 40:9.3 Όταν αυτοί οι κοιμώμενοι διασωθέντες επαναπροσωποποιηθούν στους κόσμους-δώματα, η θέση των Προσαρμοστών που απεχώρησαν πληρούται από μία εξατομίκευση του πνεύματος του Θείου Λειτουργού, του αντιπροσώπου του Απείρου Πνεύματος στο συγκεκριμένο τοπικό σύμπαν. Η πνευματική αυτή ενστάλαξη σχηματίζει τα διασωζόμενα αυτά πλάσματα, τους θνητούς που συγχωνεύθηκαν με το Πνεύμα. Οι υπάρξεις αυτές είναι από κάθε άποψη ισότιμες μ’ εσάς, εν διανοία και πνεύματι. Και είναι πράγματι σύγχρονοί σας, που μοιράζονται τους κόσμους-δώματα και τις μοροντιανές σφαίρες από κοινού με την τάξη σας των υποψηφίων για συγχώνευση, καθώς και με εκείνους που θα συγχωνευθούν με τον Υιό.
(450.6) 40:9.4 Υπάρχει, ωστόσο, κάτι συγκεκριμένο κατά το οποίο οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί διαφέρουν από τους ανερχόμενους αδελφούς τους: Η θνητή μνήμη της ανθρώπινης εμπειρίας στους υλικούς κόσμους προέλευσης επιζεί του θανάτου της σάρκας, επειδή ο ενοικών Προσαρμοστής απέκτησε ένα ισοδύναμο, ή αντίγραφο των γεγονότων εκείνων της ανθρώπινης ζωής, τα οποία είχαν πνευματική σημασία. Με τους θνητούς όμως που συγχωνεύονται με το Πνεύμα δεν υπάρχει παρόμοιος μηχανισμός δια του οποίου να μπορεί η ανθρώπινη μνήμη να διαρκέσει. Τα αντίγραφα της μνήμης του Προσαρμοστή είναι πλήρη και άθικτα, αλλά τα αποκτήματα ήλθαν στην κατοχή των αναχωρούντων Προσαρμοστών δια της εμπειρίας και δεν είναι διαθέσιμα στα πλάσματα εντός των οποίων κατοίκησαν προηγούμενα, που για το λόγο αυτό ξύπνησαν στις αίθουσες της ανάστασης στις μοροντιανές σφαίρες του Νέβαδον, σαν να ήταν νεοδημιουργημένες υπάρξεις, πλάσματα χωρίς συνείδηση προηγούμενης υπόστασης.
(451.1) 40:9.5 Τα παιδιά αυτά του τοπικού σύμπαντος είναι σε θέση να επανακτήσουν οι ίδιοι μεγάλο μέρος της προηγούμενης, ανθρώπινης μνήμης των εμπειριών τους, την οποία τους επαναλαμβάνουν τα συντροφικά τους σεραφείμ και χερουβείμ, αλλά και συμβουλευόμενα τις καταγραφές της θνητής πορείας τις οποίες αρχειοθετούν οι καταγράφοντες άγγελοι. Τούτο μπορούν να το πράξουν με αναμφίβολη επιτυχία επειδή η εμπειρικής προέλευσης, στην υλική και θνητή ζωή, διασωζόμενη ψυχή διαθέτει ένα κατάλοιπο εμπειρικής-αναγνωριστικής αντίδρασης σ’ αυτά τα ξεχασμένα γεγονότα της παρελθούσης εμπειρίας.
(451.2) 40:9.6 Όταν ένας με το Πνεύμα συγχωνευόμενος θνητός πληροφορηθεί τα γεγονότα της ξεχασμένης παρελθούσας εμπειρίας του, δημιουργείται μία άμεση αντίδραση εμπειρικής αναγνώρισης στην ψυχή (ταυτότητα) του διασωθέντος αυτού, η οποία ακαριαία περιβάλλει το αφηγηθέν γεγονός με τη συναισθηματική χροιά της πραγματικότητας και τις διανοητικές ιδιότητες του γεγονότος. Και η διπλή αυτή αντίδραση συνιστά την ανακατασκευή, την αναγνώριση και την επικύρωση μιας ξεχασμένης πλευράς της θνητής εμπειρίας.
(451.3) 40:9.7 Ακόμη και στην περίπτωση των υποψήφιων για συγχώνευση με τον Προσαρμοστή, μόνον οι ανθρώπινες εκείνες εμπειρίες που είχαν πνευματική αξία αποτελούν κοινή κτήση των διασωζόμενων θνητών και του επιστρέφοντος Προσαρμοστή και εξ αυτού έρχονται αμέσως στην μνήμη, μετά τη σωτηρία του θνητού. Όσον αφορά στα συμβάντα που δεν ήταν σημαντικά από πνευματικής πλευράς, ακόμη και εκείνοι οι οποίοι συγχωνεύονται με τον Προσαρμοστή είναι υποχρεωμένοι να εξαρτώνται από το γεγονός3 [12] της αναγνώρισης-αντίδρασης στη διασωζόμενη ψυχή. Και, αφού οποιοδήποτε συμβάν μπορεί να έχει πνευματική σημασία για έναν θνητό, αλλά όχι για έναν άλλο, καθίσταται δυνατόν σε μία ομάδα ταυτόχρονα ανερχομένων θνητών από τον ίδιο πλανήτη να συνδυάζει το απόθεμα των δια του Προσαρμοστή ανακαλούμενων γεγονότων και με τον τρόπο αυτό να ανακατασκευάζει οποιαδήποτε εμπειρία την οποία τα μέλη της είχαν από κοινού, η οποία είχε πνευματική αξία στη ζωή οποιουδήποτε μέλους της.
(451.4) 40:9.8 Ενώ κατανοούμε τις τεχνικές αυτές της ανακατασκευής της μνήμης αρκετά καλά, δεν αντιλαμβανόμαστε την τεχνική της αναγνώρισης της προσωπικότητας. Οι προσωπικότητες που κάποτε είχαν σχέσεις μεταξύ τους, ανταποκρίνονται η μία στην άλλη εντελώς ανεξάρτητα από τη λειτουργία της μνήμης, αν και, η μνήμη καθ’ εαυτή και οι τεχνικές ανακατασκευής της, είναι απαραίτητες για να εγκατασταθεί παρόμοια αμοιβαία ανταπόκριση των προσωπικοτήτων με την πληρότητα της αναγνώρισης.
(451.5) 40:9.9 Ένας δια του Πνεύματος συγχωνευμένος διασωθείς είναι επιπλέον σε θέση να μάθει πολλά για τη ζωή που έζησε στη σάρκα επισκεπτόμενος τον γενέθλιο κόσμο του, αφού κριθεί στον πλανήτη όπου έζησε. Τα παιδιά αυτά της δια του Πνεύματος συγχώνευσης είναι σε θέση να απολαμβάνουν τις ευκαιρίες αυτές για διερεύνηση της ανθρώπινης διαδρομής τους, αφού, γενικά, περιορίζονται στην υπηρεσία του τοπικού σύμπαντος. Δεν μοιράζονται μ’ εσάς το ευγενικό και ανώτερο πεπρωμένο σας στο εν Παραδείσω Σώμα της Τελικότητας. Μόνον οι δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένοι θνητοί, ή άλλες, με ειδικό τρόπο, αντιμετωπιζόμενες υπάρξεις εντάσσονται στις τάξεις εκείνων οι οποίοι τελούν εν αναμονή της αιώνιας πορείας προς το Θείο. Οι δια του Πνεύματος συγχωνευμένοι θνητοί είναι οι μόνιμοι πολίτες των τοπικών συμπάντων. Μπορεί διακαώς να επιθυμούν τον εν Παραδείσω προορισμό τους, αλλά δεν μπορούν να είναι βέβαιοι γι’ αυτόν. Στον Νέβαδον ο συμπαντικός τους οίκος είναι η όγδοη ομάδα των κόσμων που περιβάλλουν τον Σάλβινγκτον, ένας προορισμός-παράδεισος η φύση και ο χώρος του οποίου μοιάζουν πολύ με εκείνον που οραματίσθηκαν οι πλανητικές παραδόσεις της Ουράντια.
(452.1) 40:10.1 Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί είναι, γενικά μιλώντας, εγκλεισμένοι σ’ ένα τοπικό σύμπαν. Οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι θνητοί περιορίζονται σ’ ένα υπερσύμπαν. Οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι θνητοί προορίζονται να διεισδύσουν στο σύμπαν των συμπάντων. Τα πνεύματα συγχώνευσης των θνητών πάντα ανέρχονται στο επίπεδο προέλευσής τους. Παρόμοιες πνευματικές οντότητες πάντα επιστρέφουν στη σφαίρα απ’ όπου αρχικά ξεκίνησαν.
(452.2) 40:10.2 Οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι θνητοί ανήκουν στο τοπικό σύμπαν. Κανονικά δεν ανέρχονται πέραν των ορίων του γενέθλιου κόσμου τους, πέραν των ορίων του διαστημικού βεληνεκούς του πνεύματος το οποίο τα διαπερνά. Με τον ίδιο τρόπο, οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι ανερχόμενοι αναρριχώνται ως την πηγή της πνευματικής δωρεάς, εφ’ όσον, όπως περίπου το Πνεύμα της Αλήθειας ενός Δημιουργού Υιού εστιάζεται στον συνεργαζόμενο Θείο Λειτουργό, έτσι και το «συγχωνευόμενο πνεύμα» του λειτουργεί στα Ανακλαστικά Πνεύματα των ανώτερων συμπάντων. Τέτοια πνευματική σχέση μεταξύ του τοπικού σύμπαντος επιπέδου και του υπερσυμπαντικού επιπέδου του Θεού του Επτάπτυχου ίσως είναι δύσκολο να αποσαφηνισθεί, αλλά όχι και να γίνει αντιληπτή, αφού αλάθητα αποκαλύπτεται στα παιδιά εκείνα των Ανακλαστικών Πνευμάτων – τις Φωνές των σεκοναφείμ των Δημιουργών Υιών. Ο Προσαρμοστής της Σκέψης, προερχόμενος από τον εν Παραδείσω Πατέρα, ποτέ δεν σταματά, μέχρις ότου ο θνητός βρεθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον αιώνιο Θεό.
(452.3) 40:10.3 Η μυστηριώδης μεταβλητή στη σχετική τεχνική δια της οποίας μία θνητή ύπαρξη δεν συγχωνεύεται αιώνια, ή δεν μπορεί να συγχωνευθεί, με τον ενοικούντα Προσαρμοστή της Σκέψης, μπορεί να προδίδει κάποιο σφάλμα στο σχέδιο ανέλιξης. Η συγχώνευση με τον Υιό και η συγχώνευση με το Πνεύμα μοιάζουν, επιφανειακά, όσον αφορά στην επανόρθωση ανεξήγητων αποτυχιών σε κάποιες λεπτομέρειες του σχεδίου κατάκτησης του Παραδείσου. Όλα αυτά τα συμπεράσματα όμως είναι λανθασμένα. Διδαχθήκαμε ότι όλα αυτά τα περιστατικά εκτυλίσσονται υπακούοντας στους παγιωμένους νόμους των Ανώτατων Συμπαντικών Κυβερνητών.
(452.4) 40:10.4 Έχουμε αναλύσει το πρόβλημα αυτό και έχουμε φθάσει στο αναμφίβολο συμπέρασμα ότι η αποστολή όλων των θνητών σ’ ένα τελικό, εν Παραδείσω προορισμό θα ήταν αθέμιτη στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος, στο βαθμό κατά τον οποίο τα δικαστήρια των Δημιουργών Υιών και των Αρχαίων των Ημερών θα εξηρτώντο, στην περίπτωση αυτή, από τις υπηρεσίες εκείνων οι οποίοι θα μετέβαιναν στους ανώτερους κόσμους. Και φαίνεται απόλυτα σωστό το ότι στις κυβερνήσεις των τοπικών συμπάντων και των υπερσυμπάντων παρέχεται μία μόνιμη ομάδα ανερχομένων πολιτών. Ότι οι λειτουργίες των διοικήσεων αυτών εμπλουτίζονται με τις προσπάθειες ορισμένων ομάδων μεγαλυνθέντων θνητών μόνιμης σειράς, εξελικτικών συμπληρωμάτων των αποχωρούντων και των σουσέιτια. Τώρα πλέον είναι απολύτως προφανές ότι το παρόν σχέδιο ανέλιξης παρέχει στις διοικήσεις του χρόνου και του διαστήματος τις συγκεκριμένες ομάδες ανερχομένων πλασμάτων. Κι’ έχουμε όλοι πολλές φορές αναρωτηθεί: Αντιπροσωπεύουν, άραγε, όλα αυτά σκόπιμο μέρος των πάνσοφων σχεδίων των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος, τα οποία δημιουργήθηκαν για να παράσχουν στους Δημιουργούς Υιούς και στους Αρχαίους των Ημερών ένα μόνιμο πληθυσμό ανερχομένων; Με εξελιγμένες τάξεις πολιτών, οι οποίοι θα γίνονται ολοένα περισσότερο ικανοί να διαχειρίζονται τα θέματα των κόσμων αυτών στους συμπαντικούς καιρούς που θα έλθουν;
(452.5) 40:10.5 Το γεγονός ότι τα πεπρωμένα των θνητών ποικίλουν, κατ’ ουδεμία λογική αποδεικνύει ότι το ένα είναι ανώτερο, ή κατώτερο ενός άλλου, αποδεικνύει απλά ότι διαφέρουν. Οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι θνητοί έχουν πράγματι μια θαυμάσια και μεγαλειώδη πορεία, ως τελικιστές, που απλώνεται μπροστά τους στο αιώνιο μέλλον, αλλά τούτο δεν σημαίνει ότι προκρίνονται περισσότερο από τους ανερχόμενους αδελφούς τους. Δεν υπάρχει φαβοριτισμός, ούτε αυθαιρεσία στην επιλεκτική λειτουργία του θείου σχεδίου της σωτηρίας των θνητών.
(453.1) 40:10.6 Ενώ οι με τον Προσαρμοστή συγχωνευόμενοι τελικιστές απολαμβάνουν φαινομενικά τις μεγαλύτερες ευκαιρίες υπηρεσίας από όλους, η κατάκτηση του στόχου αυτού αυτόματα τους αποκλείει από την ευκαιρία να συμμετάσχουν στον αιώνιο αγώνα κάποιου σύμπαντος, ή υπερσύμπαντος, από τις προγενέστερες και λιγότερο κατασταλαγμένες εποχές, μέχρι τις μεταγενέστερες, παγιωμένες περιόδους της επίτευξης της σχετικής τελειότητας. Οι τελικιστές αποκτούν μια θαυμαστή και εκτεταμένη εμπειρία μεταβατικής υπηρεσίας και τους επτά τομείς του μεγάλου σύμπαντος, αλλά συνήθως δεν αποκτούν την ιδιαίτερη εκείνη γνώση οποιουδήποτε σύμπαντος η οποία χαρακτηρίζει τους με το Πνεύμα συγχωνευόμενους βετεράνους του Σώματος της Ολοκλήρωσης του Νέβαδον. Τα άτομα αυτά απολαμβάνουν την ευκαιρία να γίνουν μάρτυρες της ανελισσόμενης διαδοχής των πλανητικών εποχών καθώς αυτές ξεδιπλώνονται μία προς μία, σε δέκα εκατομμύρια κατοικημένους κόσμους. Και στην πιστή υπηρεσία των πολιτών αυτών των τοπικών συμπάντων η μία εμπειρία προτίθεται στην άλλη, μέχρις ότου το πλήρωμα του χρόνου ωριμάσει την ανώτερη εκείνη ποιότητα της σοφίας, η οποία δημιουργείται από την επικεντρωμένη εμπειρία – της αυθεντικής σοφίας – και τούτο αποτελεί αφ’ εαυτού ζωτικό παράγοντα για την παγίωση οποιουδήποτε τοπικού σύμπαντος.
(453.2) 40:10.7 Ό,τι συμβαίνει με εκείνους που συγχωνεύονται με το Πνεύμα, συμβαίνει και με τους θνητούς εκείνους που συγχωνεύονται με τον Υιό, οι οποίοι κατέκτησαν το δικαίωμα να κατοικήσουν στην Ουβέρσα. Ορισμένες από τις υπάρξεις αυτές προέρχονται από τις προγενέστερες εποχές του Όρβοντον και αντιπροσωπεύουν ένα αργά αυξανόμενο σώμα ενορατικής-εμβαθύνουσας σοφίας η οποία συνεισφέρει με αυξανόμενες πάντα υπηρεσίες στην ευημερία και την τελική παγίωση του έβδομου υπερσύμπαντος.
(453.3) 40:10.8 Ποιος θα είναι ο τελικός προορισμός των σταθερών αυτών τάξεων των πολιτών του τοπικού σύμπαντος και του υπερσύμπαντος δεν το γνωρίζουμε, αλλά είναι πολύ πιθανόν, όταν οι εν Παραδείσω τελικιστές ανοίξουν το δρόμο προς τα επεκτεινόμενα όρια της αιωνιότητας στα πλανητικά συστήματα του πρώτου εξωτερικού διαστημικού επιπέδου, οι δια του Υιού και δια του Πνεύματος συγχωνευόμενοι αδελφοί τους, που λαμβάνουν μέρος στην εξελικτική προσπάθεια των ανερχομένων, θα μπορέσουν να συνεισφέρουν στην διατήρηση της εμπειρικής ισορροπίας των τελειοποιημένων υπερσυμπάντων, ενώ θα είναι έτοιμοι να καλωσορίσουν το ρεύμα των οδοιπόρων του Παραδείσου που έρχεται, το οποίο, τη μακρινή εκείνη μέρα, θα εκχυθεί σ’ ολόκληρο τον Όρβοντον και τις αδελφές δημιουργίες του, σαν χείμαρρος που αναζητά το πνεύμα από τους μέχρι τώρα αχαρτογράφητους και ακατοίκητους γαλαξίες του εξώτερου διαστήματος.
(453.4) 40:10.9 Ενώ το μεγαλύτερο μέρος των με το Πνεύμα συγχωνευόμενων υπηρετεί μόνιμα ως πολίτες των τοπικών συμπάντων, δεν υπηρετούν όλοι. Αν κάποια φάση της συμπαντικής τους λειτουργίας απαιτήσει την ατομική τους παρουσία στο υπερσύμπαν, τότε οι πολίτες αυτοί θα μετασχηματισθούν ως υπάρξεις με τέτοιο τρόπο ώστε να καταστούν ικανοί να ανέλθουν στο ανώτερο σύμπαν. Και με την άφιξη των Ουράνιων Φρουρών οι οποίοι θα έχουν εντολή να παρουσιάσουν τους με το Πνεύμα συγχωνευθέντες αυτούς θνητούς στα δικαστήρια των Αρχαίων των Ημερών, εκείνοι θα ανέλθουν για να μην επιστρέψουν ποτέ. Γίνονται φύλακες του υπερσύμπαντος, υπηρετώντας ως βοηθοί των Ουράνιων Φρουρών μόνιμα, εκτός των ολίγων εκείνων οι οποίοι στη συνέχεια καλούνται να υπηρετήσουν στον παράδεισο και τη Χαβόνα.
(453.5) 40:10.10 Όπως οι με το Πνεύμα συγχωνευόμενοι αδελφοί τους, έτσι και οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι ούτε διασχίζουν τη Χαβόνα, ούτε κατακτούν τον Παράδεισο αν δεν υποβληθούν σε ορισμένους τροποποιητικούς μετασχηματισμούς. Για πολλούς και σωστούς λόγους οι αλλαγές αυτές έχουν γίνει σε ορισμένους με τον Υιό συγχωνευμένους διασωθέντες και οι υπάρξεις αυτές συναπαντώνται παντού στα επτά κυκλώματα του κεντρικού σύμπαντος. Και είναι με τον τρόπο αυτό που ορισμένοι αριθμοί αμφότερων των με τον Υιό και με το Πνεύμα συγχωνευόμενων θνητών πράγματι ανέρχονται στον Παράδεισο, και επιτυγχάνουν ένα στόχο εν πολλοίς ισότιμο εκείνου ο οποίος περιμένει τους με τον Πατέρα συγχωνευόμενους θνητούς.
(453.6) 40:10.11 Οι με τον Πατέρα συγχωνευόμενοι θνητοί είναι εν δυνάμει τελικιστές. Ο προορισμός τους είναι ο Πατέρας του Σύμπαντος και αυτόν κατακτούν, ωστόσο στο πλαίσιο της παρούσας συμπαντικής εποχής, οι τελικιστές, σαν τέτοιοι, δεν ολοκληρώνουν το πεπρωμένο τους. Παραμένουν ανολοκλήρωτα πλάσματα – πνεύματα έκτης κατηγορίας – και εξ αυτού ανενεργοί στους εξελικτικούς χώρους της προ του φωτός και της ζωής κατάστασης.
(454.1) 40:10.12 Όταν ένας θνητός τελικιστής περιβληθεί την Τριάδα – γίνει τριαδοποιημένος Υιός, όπως ένας Κραταιός Αγγελιαφόρος – τότε ο τελικιστής αυτός έχει φθάσει στον προορισμό του, τουλάχιστον για την παρούσα συμπαντική εποχή. Οι Κραταιοί Αγγελιαφόροι και οι σύντροφοί τους ίσως δεν είναι στην κυριολεξία έβδομης κατηγορίας πνεύματα, αλλά πέραν των άλλων η περίπτυξη της Τριάδας τους προικίζει με κάθε τι, το οποίο θα επιτύχει κάποτε ένας τελικιστής, ως πνεύμα έβδομης κατηγορίας. Όταν οι με το Πνεύμα, ή οι με τον Υιό συγχωνευόμενοι θνητοί τριαδοποιηθούν, βιώνουν την εν Παραδείσω εμπειρία μαζί με τους ανερχόμενους τους συγχωνευόμενους με τον Προσαρμοστή, με τους οποίους είναι ταυτόσημοι σε οτιδήποτε αφορά στην διακυβέρνηση του υπερσύμπαντος. Οι Τριαδοποιημένοι αυτοί Υιοί της Επιλογής, ή της Επίτευξης είναι, τουλάχιστον στην παρούσα φάση ολοκληρωμένα πλάσματα, εν αντιθέσει προς τους τελικιστές οι οποίοι είναι επί του παρόντος μη ολοκληρωμένα πλάσματα.
(454.2) 40:10.13 Με τον τρόπο αυτό, σε τελική ανάλυση, δεν θα ήταν σωστό να χρησιμοποιήσουμε τις λέξεις «ανώτερος», ή «κατώτερος» προκειμένου να αντιδιαστείλουμε το πεπρωμένο των ανερχόμενων τάξεων των υιών. Κάθε τέτοιος υιός του Θεού μοιράζεται την πατρική ιδιότητα του Θεού και ο Θεός αγαπά το ίδιο κάθε ένα από τα παιδιά που δημιούργησε. Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του το πεπρωμένο των ανελθόντων περισσότερο από όσο των πλασμάτων τα οποία μπορούν να φθάσουν σ’ ένα τέτοιο πεπρωμένο. Ο Πατέρας αγαπά κάθε έναν από τους υιούς του και η αγάπη αυτή δεν είναι λιγότερο από αληθινή, ιερή, θεία, απεριόριστη, αιώνια και μοναδική – μια αγάπη που εναποτίθεται σ’ αυτόν τον υιό και σ’ εκείνον τον υιό, ξεχωριστά, ατομικά και αποκλειστικά. Και μία τέτοια αγάπη επισκιάζει εντελώς όλα τα άλλα δεδομένα. Η υική σχέση είναι η υπέρτατη σχέση των πλασμάτων προς τον Δημιουργό.
(454.3) 40:10.14 Ως θνητοί μπορείτε τώρα να αναγνωρίσετε τη θέση σας στην οικογένεια των θείων υιών και να αρχίσετε να αισθάνεστε την υποχρέωση να επωφεληθείτε από τα πλεονεκτήματα που τόσο ελεύθερα παρέχονται από το Παραδείσιο σχέδιο της σωτηρίας των θνητών, σχέδιο το οποίο τόσο πολύ εμπλουτίσθηκε και καταυγάσθηκε από την εμπειρία της Ζωής ενός επιφοιτούντος Υιού. Κάθε διευκόλυνση και όλη η δύναμη έχουν προβλεφθεί ώστε να σας διασφαλίσουν το ύπατο επίτευγμα του Παραδείσιου στόχου της θείας τελειότητας.
(454.4) 40:10.15 [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά προσαρτημένο στο επιτελείο του Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]
(455.1) 41:0.1 Το χαρακτηριστικό διαστημικό φαινόμενο που κάνει κάθε τοπική δημιουργία να ξεχωρίζει από όλες τις άλλες είναι η παρουσία του Δημιουργικού Πνεύματος. Ολόκληρος ο Νέβαδον διαπερνάται σαφώς από τη διαστημική παρουσία του Θείου Λειτουργού του Σάλβινγκτον και η παρουσία αυτή το ίδιο σίγουρα τερματίζεται στα εξώτερα όρια του τοπικού μας σύμπαντος. Αυτό το οποίο διαπερνάται από το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού μας σύμπαντος είναι ο Νέβαδον. Εκείνο το οποίο εκτείνεται πέραν των ορίων της διαστημικής του παρουσίας βρίσκεται έξω από τον Νέβαδον και αποτελεί τις εκτός του Νέβαδον διαστημικές περιοχές του υπερσύμπαντος του Όρβοντον – άλλα τοπικά σύμπαντα.
(455.2) 41:0.2 Ενώ η διοικητική οργάνωση του μεγάλου σύμπαντος αποκαλύπτει σαφή διαχωρισμό μεταξύ των κυβερνήσεων του μεγάλου σύμπαντος, του υπερσύμπαντος και των τοπικών συμπάντων και ενώ οι υποδιαιρέσεις αυτές είναι αστρονομικά παραλληλισμένες στο διαστημικό διαχωρισμό της Χαβόνα και των επτά υπερσυμπάντων, δεν υπάρχουν τέτοιες σαφείς γραμμές φυσικής οροθεσίας που να διαχωρίζουν τις τοπικές δημιουργίες. Ακόμη και οι μείζονες και ελάσσονες τομείς του Όρβοντον είναι (για μας) σαφώς ευδιάκριτοι, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο να αναγνωρισθούν τα φυσικά όρια των τοπικών συμπάντων. Τούτο συμβαίνει επειδή οι τοπικές αυτές δημιουργίες οργανώνονται διοικητικά σύμφωνα με ορισμένες δημιουργικές αρχές οι οποίες διέπουν την κατάτμηση του συνόλου της ενεργειακής αλλαγής ενός υπερσύμπαντος, ενώ τα φυσικά δομικά του μέρη, οι σφαίρες του διαστήματος – οι ήλιοι, τα σκοτεινά νησιά, οι πλανήτες, κλπ, - προέρχονται βασικά από νεφελώματα και τούτο καθιστά την αστρονομική τους εμφάνιση σύμφωνη με ορισμένα προ-δημιουργικά (υπερβατικά) σχέδια των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος.
(455.3) 41:0.3 Ένα, ή περισσότερα – μπορεί και πολλά – τέτοια νεφελώματα είναι δυνατόν να περιλαμβάνονται στο πλαίσιο ενός τοπικού σύμπαντος, όπως ο Νέβαδον δημιουργήθηκε, υλικά, από τη συνάθροιση των αστρικών και πλανητικών γόνων του Αντρονόβερ και των άλλων νεφελωμάτων. Οι κόσμοι του Νέβαδον προέρχονται από διαφορετικά νεφελώματα, όλοι όμως είχαν ένα ελάχιστο ποσοστό κοινής διαστημικής κίνησης, η οποία ήταν με τέτοιο τρόπο ρυθμισμένη από τις ευφυείς προσπάθειες των διευθυντών δύναμης, ώστε δημιούργησε την παρούσα συγκέντρωση των διαστημικών μας σωμάτων, που όλα μαζί ταξιδεύουν σαν μία συναφής ομάδα πάνω στην τροχιά του υπερσύμπαντος.
(455.4) 41:0.4 Τέτοια είναι η δομή του τοπικού αστρικού νέφους του Νέβαδον, που αιωρείται πλέον σε μια ολοένα και περισσότερο σταθεροποιούμενη τροχιά, γύρω από το κέντρο του Τοξότη, του ελάσσονα εκείνου τομέα του Όρβοντον, στον οποίο ανήκει η τοπική μας δημιουργία.
(455.5) 41:1.1 Τα σπειροειδή αλλά και τα άλλα νεφελώματα, οι μητρικοί τροχοί των κόσμων του διαστήματος, εγκαινιάζονται από τους Παραδείσιους οργανωτές της δύναμης. Και ακολουθώντας την εξέλιξη της βαρυτικής ανταπόκρισης των νεφελωμάτων, εκτοπίζονται στη συμπαντική λειτουργία από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές, οι οποίοι αμέσως μετά αναλαμβάνουν πλήρως την ευθύνη του να κατευθύνουν την φυσική εξέλιξη των επερχομένων γενεών των αστρικών και πλανητικών απογόνων. Η φυσική αυτή εποπτεία του προσύμπαντος του Νέβαδον συντονίσθηκε, αμέσως μετά την άφιξη του Δημιουργού Υιού μας, με το σχέδιό του για την οργάνωση του σύμπαντος. Μέσα στο χώρο κυριαρχίας του Παραδείσιου αυτού Υιού του Θεού, τα Ανώτατα Κέντρα της Δύναμης και οι Κυρίαρχοι Φυσικοί Ελεγκτές συνεργάσθηκαν με τους αργότερα εμφανισθέντες Μοροντιανούς Επόπτες Δύναμης και με άλλους για να δημιουργήσουν το απέραντο σύμπλεγμα των γραμμών επικοινωνίας, τα ενεργειακά κυκλώματα και τις γραμμές της δύναμης που σταθερά συγκρατούν τα πολυποίκιλα διαστημικά σώματα του Νέβαδον σε μία ολοκληρωμένη διοικητική μονάδα.
(456.1) 41:1.2 Εκατό Ανώτατα Ενεργειακά Κέντρα της τέταρτης τάξης είναι μόνιμα αποσπασμένα στο τοπικό μας σύμπαν. Οι υπάρξεις αυτές δέχονται τις εισερχόμενες από τα τρίτης τάξης κέντρα της Ουβέρσα γραμμές της δύναμης και αναμεταδίδουν τα υποβιβασμένα και τροποποιημένα κυκλώματα προς τα κέντρα δύναμης των αστερισμών και των συστημάτων μας. Τα κέντρα αυτά της δύναμης, συνεργικά λειτουργούν για να δημιουργήσουν το ζωντανό σύστημα ελέγχου και εξισορρόπησης το οποίο λειτουργεί για να διατηρήσει την ισορροπία και τη διανομή των άλλως διακυμαινόμενων και μεταβλητών ενεργειών. Τα κέντρα δύναμης δεν ασχολούνται πάντως με τις παροδικές και τοπικές ενεργειακές αναταραχές, όπως είναι οι ηλιακές κηλίδες και οι ηλεκτρικές ανωμαλίες των συστημάτων. Το φως και ο ηλεκτρισμός δεν αποτελούν τις βασικές ενέργειες του διαστήματος. Είναι δευτερεύουσες και επικουρικές εκδηλώσεις.
(456.2) 41:1.3 Τα εκατό κέντρα του τοπικού σύμπαντος σταθμεύουν στον Σάλβινγκτον, όπου λειτουργούν στο ακριβές ενεργειακό κέντρο του πλανήτη αυτού. Οι Αρχιτεκτονικές σφαίρες, όπως ο Σάλβινγκτον, η Εντέντια και η Τζερουζέμ φωτίζονται, θερμαίνονται και ενεργοποιούνται με μεθόδους οι οποίες τις καθιστούν εντελώς ανεξάρτητες από τους ήλιους του διαστήματος. Οι σφαίρες αυτές οικοδομήθηκαν – έγιναν κατά παραγγελίαν – από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές και σχεδιάστηκαν για να ασκήσουν δυναμική επιρροή επί της διανομής της ενέργειας. Βασίζοντας τις δραστηριότητές τους σε παρόμοια εστιακά σημεία ενεργειακού ελέγχου, τα κέντρα δύναμης, με τις ζώσες παρουσίες τους, κατευθύνουν και διοχετεύουν τις φυσικές ενέργειες του διαστήματος. Και τα ενεργειακά αυτά κυκλώματα είναι θεμελιώδη σε όλα τα φυσικά-υλικά και μοροντιανά-πνευματικά φαινόμενα.
(456.3) 41:1.4 Δέκα Ανώτατα Κέντρα Δύναμης πέμπτης τάξης είναι προσαρτημένα σε κάθε μία από τις βασικές υποδιαιρέσεις του Νέβαδον, τους εκατό αστερισμούς. Στον Νορλάτιαντεκ, τον αστερισμό σας, δεν σταθμεύουν στον αρχηγικό κόσμο, αλλά βρίσκονται στο κέντρο του πελώριου αστρικού συστήματος το οποίο συνιστά το φυσικό πυρήνα του αστερισμού. Στην Εντέντια υπάρχουν δέκα συνεργαζόμενοι μηχανικοί ελεγκτές και δέκα φράνταλανκς, οι οποίοι διατηρούν τέλειο και αδιάλειπτο σύνδεσμο με τα γειτονικά κέντρα δύναμης.
(456.4) 41:1.5 Ένα Ανώτατο Κέντρο Δύναμης έκτης τάξης σταθμεύει στην ακριβή εστία βαρύτητας κάθε τοπικού συστήματος. Στο σύστημα της Σατάνια το προσαρτημένο κέντρο δύναμης καταλαμβάνει ένα σκοτεινό νησί του διαστήματος που βρίσκεται στο αστρονομικό κέντρο του συστήματος. Πολλά από τα σκοτεινά αυτά νησιά είναι πελώριες ηλεκτρογεννήτριες οι οποίες κινητοποιούν και κατευθύνουν συγκεκριμένες διαστημικές ενέργειες και οι φυσικές αυτές γεννήτριες1 [13] χρησιμοποιούνται αποτελεσματικά από το Κέντρο Δύναμης της Σατάνια, η ζώσα μάζα του οποίου λειτουργεί ως σύνδεσμος με τα ανώτερα κέντρα, κατευθύνοντας τα ρεύματα περισσότερο υλοποιημένης δύναμης προς τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές στους εξελικτικούς πλανήτες του διαστήματος.
(456.5) 41:2.1 Ενώ οι Κυρίαρχοι Φυσικοί Ελεγκτές δραστηριοποιούνται μαζί με τα κέντρα δύναμης σ’ όλη την έκταση του μεγάλου σύμπαντος, οι λειτουργίες τους σ’ ένα τοπικό σύστημα γίνονται ευκολότερα κατανοητές. Η Σατάνια είναι ένα από τα εκατό τοπικά συστήματα, τα οποία απαρτίζουν τη διοικητική οργάνωση του αστερισμού του Νορλάτιαντεκ, έχοντας ως πλησιέστερους γείτονες τα συστήματα της Σαντμέιτια, της Ασούντια, της Πορόουτζια, της Σορτόρια, της Ραντούλια και της Γκλαντόουνια. Τα συστήματα του Νορλάτιαντεκ διαφέρουν μεταξύ τους από πολλές απόψεις, όλα όμως είναι εξελικτικά και προοδευτικά, ακριβώς όπως η Σατάνια.
(457.1) 41:2.2 Η Σατάνια η ίδια αποτελείται από περισσότερες των επτά χιλιάδων αστρονομικές ομάδες, ή φυσικά συστήματα, ελάχιστα των οποίων είχαν προέλευση παρόμοια μ’ εκείνη του ηλιακού σας συστήματος. Το αστρονομικό κέντρο της Σατάνια είναι ένα πελώριο σκοτεινό διαστημικό νησί το οποίο, μαζί με τους πλανήτες που το συνοδεύουν, βρίσκεται όχι μακρυά από την έδρα της κυβέρνησης του συστήματος.
(457.2) 41:2.3 Εκτός της παρουσίας των προσαρτημένων κέντρων δύναμης, η διεύθυνση ολόκληρου του φυσικού-ενεργειακού συστήματος της Σατάνια είναι συγκεντρωμένη στην Τζερουζέμ, Ένας Κυρίαρχος Φυσικός Ελεγκτής που βρίσκεται στον αρχηγικό του κόσμο, λειτουργεί σε συντονισμό με το κέντρο δύναμης του συστήματος, χρησιμεύοντας ως κύριος σύνδεσμος των επιθεωρητών δύναμης οι οποίοι έχουν έδρα την Τζερουζέμ και δραστηριοποιούνται σ’ ολόκληρο το τοπικό σύστημα.
(457.3) 41:2.4 Η σύνδεση μέσω κυκλωμάτων και η διοχέτευση της ενέργειας εποπτεύεται από πεντακόσιες χιλιάδες ζώντες, ευφυείς διαχειριστές ενέργειας, οι οποίοι είναι διασκορπισμένοι σ’ ολόκληρη την έκταση της Σατάνια. Μέσω της δράσης των φυσικών αυτών ελεγκτών, τα εποπτεύοντα κέντρα δύναμης ασκούν πλήρη και τέλειο έλεγχο στο μεγαλύτερο μέρος των βασικών ενεργειών του διαστήματος, στις οποίες περιλαμβάνεται η απαρχή των εξαιρετικά θερμών ουρανίων σωμάτων και των φορτισμένων με σκοτεινή ενέργεια πλανητών. Η ομάδα αυτή των ζωντανών οντοτήτων μπορεί να κινητοποιήσει, να μεταμορφώσει, να μεταλλάξει, να διαχειριστεί και να μεταδώσει όλες σχεδόν τις φυσικές ενέργειες του οργανωμένου διαστήματος.
(457.4) 41:2.5 Η ζωή διαθέτει την εγγενή ικανότητα κινητοποίησης και μετάλλαξης της συμπαντικής ενέργειας. Είστε εξοικειωμένη με τη λειτουργία των φυτών να μετασχηματίζουν τη φυσική ενέργεια του φωτός στις ποικίλες εκφάνσεις του φυτικού βασιλείου. Γνωρίζετε, επίσης, κάτι για την μέθοδο με την οποία η φυτική αυτή ενέργεια μπορεί να μεταλλαγεί στο φαινόμενο των ζωικών δραστηριοτήτων, δεν γνωρίζετε, όμως, πρακτικά τίποτε για την τεχνική των διευθυντών δύναμης και των φυσικών ελεγκτών, που διαθέτουν την ικανότητα να κινητοποιούν, να μετασχηματίζουν, να κατευθύνουν και να συγκεντρώνουν τις πολυποίκιλες ενέργειες του διαστήματος.
(457.5) 41:2.6 Οι υπάρξεις αυτές του ενεργειακού χώρου δεν ασχολούνται άμεσα οι ίδιες με την ενέργεια ως συστατικό παράγοντα των ζώντων πλασμάτων, ούτε καν με το χώρο της φυσιολογικής χημείας. Ορισμένες φορές ασχολούνται με τη φυσική προεισαγωγή της ζωής, με την επεξεργασία των ενεργειακών εκείνων συστημάτων τα οποία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως φυσικά οχήματα για τις ζώσες ενέργειες των αρχικών υλικών οργανισμών. Κατά κάποιο τρόπο, οι φυσικοί ελεγκτές σχετίζονται με τις επικρατούσες εκδηλώσεις της υλικής ενέργειας όπως οι συνοδευτικές διάνοιες-πνεύματα ασχολούνται με τις προ-πνευματικές λειτουργίες του υλικού νου.
(457.6) 41:2.7 Τα ευφυή αυτά πλάσματα του ελέγχου της δύναμης και της ενεργειακής διεύθυνσης πρέπει να προσαρμόζουν την τεχνική τους σε κάθε πλανήτη σύμφωνα με τη φυσική δομή και αρχιτεκτονική του πλανήτη αυτού. Κάνουν με τρόπο αλάθητο τους υπολογισμούς και τις αφαιρέσεις από το οικείο επιτελείο τους των φυσικών και των άλλων τεχνικών συμβούλων, πάνω στην, σε τοπικό επίπεδο, επίδραση των εξαιρετικά θερμών ήλιων καθώς και των άλλων τύπων των υπερφορτισμένων αστέρων. Ακόμη και οι πελώριοι, ψυχροί και σκοτεινοί γίγαντες του διαστήματος, αλλά και τα συνωστιζόμενα νέφη της αστρικής σκόνης πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν. Όλες αυτές οι φυσικές οντότητες πρέπει να ληφθούν υπ’ όψιν στα πρακτικά προβλήματα της διαχείρισης της ενέργειας.
(457.7) 41:2.8 Η εποπτεία της δύναμης-ενέργειας των εξελικτικών κατοικημένων κόσμων αποτελεί ευθύνη των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών, ωστόσο, οι υπάρξεις αυτές δεν είναι υπεύθυνες για το σύνολο της ανισοκατανομής της ενέργειας στην Ουράντια. Υπάρχει ένας αριθμός αιτιών για παρόμοιες διαταραχές, ορισμένες των οποίων βρίσκονται πέραν της επιρροής και του ελέγχου των φυσικών εποπτών. Η Ουράντια βρίσκεται στις γραμμές τρομακτικών ενεργειών, ένας μικρός πλανήτης στο κύκλωμα πελώριων μαζών και οι τοπικοί ελεγκτές προσλαμβάνουν, ορισμένες φορές, άπειρους αριθμούς από μέλη της τάξης τους σε μία προσπάθεια να εξισορροπήσουν τις ενεργειακές αυτές γραμμές. Τα καταφέρνουν αρκετά καλά, προκειμένου για τα φυσικά κυκλώματα της Σατάνια, αλλά αντιμετωπίζουν προβλήματα μόνωσης έναντι των ισχυρών ρευμάτων του Νορλάτιαντεκ.
(458.1) 41:3.1 Υπάρχουν πάνω από δύο χιλιάδες λαμπροί ήλιοι που σκορπίζουν φως και ενέργεια στη Σατάνια και ο δικός σας ο ήλιος είναι ένα μέσης λαμπρότητας ουράνιο σώμα. Από τους τριάντα ήλιους που βρίσκονται κοντά σας μόνον τρεις είναι λαμπρότεροι. Οι Συμπαντικοί Διευθυντές Δύναμης εγκαινιάζουν τα ειδικά ενεργειακά ρεύματα τα οποία κινούνται μεταξύ των μεμονωμένων αστέρων και των οικείων συστημάτων τους. Οι ηλιακοί αυτοί κλίβανοι, μαζί με τους σκοτεινούς γίγαντες του διαστήματος, χρησιμοποιούνται από τα κέντρα δύναμης και τους φυσικούς ελεγκτές ως ενδιάμεσοι σταθμοί για την αποτελεσματική συγκέντρωση και κατεύθυνση των ενεργειακών κυκλωμάτων των υλικών δημιουργιών.
(458.2) 41:3.2 Οι ήλιοι του Νέβαδον δεν είναι διαφορετικοί από εκείνους των άλλων συμπάντων. Η υλική σύνθεση όλων των ήλιων, των σκοτεινών νησιών, των πλανητών και των δορυφόρων, ακόμη και των μετεωριτών, είναι ακριβώς η ίδια. Οι ήλιοι αυτοί έχουν διάμετρο περίπου ένα εκατομμύριο μίλια, με εκείνη του δικού σας ήλιου να είναι κατά τι μικρότερη. Ο μεγαλύτερος αστέρας στο σύμπαν, το αστρικό νέφος του Αντάρη έχει διάμετρο τετρακόσιες πενήντα φορές μεγαλύτερη από εκείνη του ήλιου σας και εξήντα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερο όγκο. Υπάρχει όμως περίσσιο διάστημα για να χωρέσουν όλοι αυτοί οι πελώριοι ήλιοι. Έχουν συγκριτικά τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους στο διάστημα, όση θα είχαν μια ντουζίνα πορτοκάλια αν βρίσκονταν σε κύκλο σ’ ολόκληρο το εσωτερικό της Ουράντια, αν ο πλανήτης ήταν μία κοίλη σφαίρα.
(458.3) 41:3.3 Όταν ήλιοι, οι οποίοι είναι πολύ μεγάλοι, ξεφεύγουν από τον τροχό του μητρικού νεφελώματος, συχνά διαρρηγνύονται, ή σχηματίζουν διπλούς αστέρες. Όλοι οι ήλιοι αποτελούνται αρχικά μόνον από αέρια, αν και είναι δυνατόν αργότερα να μεταβούν, παροδικά, σε ημίρρευστη κατάσταση. Όταν ο ήλιος σας έφθασε στην ημίρρευστη αυτή κατάσταση εξ αιτίας της υπερβολικά μεγάλης πίεσης των αερίων του, δεν ήταν αρκετά μεγάλος ώστε να διαρραγεί και να σχηματίσει διπλό αστέρα.
(458.4) 41:3.4 Όταν φθάσουν σε μέγεθος λιγότερο από το ένα δέκατο του μεγέθους του ήλιου σας, οι διάπυρες αυτές σφαίρες συρρικνώνονται ραγδαία, συμπυκνώνονται και παγώνουν. Όταν υπερβούν κατά τριάντα φορές το μέγεθος του ήλιου σας - ή, μάλλον, όταν υπερβούν κατά τριάντα φορές το συνολικό περιεχόμενο της πραγματικής μάζας – οι ήλιοι διασπώνται αμέσως σε δύο ξεχωριστά σώματα και γίνονται είτε τα κέντρα νέων συστημάτων, ή άλλως παραμένουν ο ένας στο πεδίο βαρύτητας του άλλου και περιστρέφονται γύρω από ένα κοινό κέντρο, σαν διπλός αστέρας.
(458.5) 41:3.5 Η πιο πρόσφατη από τις μείζονες κοσμικές εκρήξεις στον Όρβοντον ήταν η ασυνήθιστη έκρηξη ενός διπλού αστέρα, το φως του οποίου έφθασε στην Ουράντια το έτος 1572 μ.Χ. Η σύγκρουση ήταν τόσο έντονη που η έκρηξη ήταν καθαρά ορατή ακόμα και στο άπλετο φως της ημέρας.
(458.6) 41:3.6 Δεν είναι όλοι οι αστέρες στερεοί, πολλοί, ωστόσο, από τους παλαιότερους είναι. Ορισμένοι από τους αστέρες που θαμποφέγγουν αμυδρά έχουν αποκτήσει μια πυκνότητα στο κέντρο της πελώριας μάζας τους, που θα μπορούσε να εκφρασθεί λέγοντας ότι μία κυβική ίντσα ενός τέτοιου αστέρα, αν βρισκόταν στην Ουράντια, θα ζύγιζε έξι χιλιάδες λίμπρες. Η τεράστια πίεση συνοδευόμενη από την απώλεια της θερμότητας και της ενέργειας περιστροφής, είχε ως αποτέλεσμα το να έλθουν οι τροχιές των βασικών υλικών μονάδων ολοένα πιο κοντά η μία την άλλη μέχρις ότου τώρα, πλέον, να πλησιάζουν πολύ την κατάσταση της ηλεκτρονικής συμπύκνωσης. Η διαδικασία αυτή της ψύξης και της συρρίκνωσης είναι δυνατόν να εξακολουθήσει μέχρι το οριακό και κρίσιμο σημείο έκρηξης της ουλτιματονικής2 [14] συμπύκνωσης.
(459.1) 41:3.7 Πολλοί από τους γιγαντιαίους ήλιους είναι σχετικά νέοι. Οι περισσότεροι από τους αστέρες νάνους είναι παλιοί, αλλά όχι όλοι. Οι εκ συγκρούσεως προερχόμενοι νάνοι μπορεί να είναι πολύ καινούργιοι και είναι δυνατόν να λάμπουν με έντονο λευκό φως, χωρίς ποτέ να έχουν γνωρίσει το αρχικό κόκκινο στάδιο της λάμψης της νεότητας. Τόσο οι πολύ νέοι όσο και οι πολύ παλαιοί ήλιοι εκπέμπουν συνήθως κοκκινωπή λάμψη. Η κίτρινη απόχρωση είναι ένδειξη σχετικά μικρής, ή μέσης ηλικίας, ενώ το λαμπερό λευκό φώς δείχνει ευρωστία και μακριά, ώριμη ζωή.
(459.2) 41:3.8 Ενώ όλοι οι νεαροί ήλιοι δεν είναι παλλόμενοι, όχι ορατά, τουλάχιστον, όταν κοιτάζετε το διάστημα μπορείτε να παρατηρήσετε πολλούς από τους νεώτερους αυτούς ήλιους, η γιγάντια διακύμανση της ανάσας των οποίων χρειάζεται από δύο έως επτά ημέρες για να ολοκληρώσει ένα κύκλο. Ο δικός σας ο ήλιος έχει ακόμη μια φθίνουσα κληρονομιά των πελώριων διακυμάνσεων των ημερών της νεότητάς του, η περίοδος όμως έχει επιμηκυνθεί, από τους παλμούς (διακυμάνσεις) των τρεισήμισι ημερών του παρελθόντος στους παρόντες κύκλους των ηλιακών κηλίδων οι οποίοι διαρκούν εντεκάμισι χρόνια.
(459.3) 41:3.9 Οι αστρικές μεταβλητές έχουν πολυάριθμες προελεύσεις. Σε ορισμένους διπλούς αστέρες οι παλίρροιες που προκαλούνται από τις ραγδαία μεταβαλλόμενες διαστάσεις καθώς τα δύο σώματα αιωρούνται ακολουθώντας τις τροχιές τους, προκαλούν, επίσης, περιοδικές διακυμάνσεις στο φως. Οι βαρυτικές αυτές μεταβολές δημιουργούν τακτικές, επαναλαμβανόμενες λάμψεις, ακριβώς όπως η παγίδευση των μετεωριτών από την αύξηση της υλικής ενέργειας στην επιφάνεια θα οδηγούσε σε μία, συγκριτικά, ξαφνική λάμψη φωτός, η οποία γρήγορα θα υποχωρούσε στο επίπεδο της φυσιολογικής φωτεινότητας για το συγκεκριμένο ήλιο. Ορισμένες φορές, ένας ήλιος παγιδεύει ένα ρεύμα μετεωριτών σε μία σειρά ελαττωμένης βαρυτικής αντίθεσης και οι τυχαίες συγκρούσεις προκαλούν αστρικές λάμψεις, η πλειονότητα όμως παρόμοιων φαινομένων οφείλεται αποκλειστικά σε εσωτερικές διακυμάνσεις.
(459.4) 41:3.10 Σε μία ομάδα μεταβλητών αστέρων η περίοδος της διακύμανσης του φωτός εξαρτάται άμεσα από τη φωτεινότητα και η γνώση του γεγονότος αυτού καθιστά τους αστρονόμους ικανούς να χρησιμοποιήσουν παρόμοιους ήλιους ως συμπαντικούς φάρους, ή ως σημεία ακριβών μετρήσεων για την περαιτέρω διερεύνηση των μακρινών αστρικών συμπλεγμάτων. Με τον τρόπο αυτό είναι δυνατόν να μετρηθούν οι αστρικές αποστάσεις με μεγαλύτερη ακρίβεια, ακόμα και σε απόσταση μεγαλύτερη του ενός εκατομμυρίου ετών φωτός. Καλύτερες μέθοδοι διαστημικών μετρήσεων και βελτιωμένες τηλεσκοπικές τεχνικές θα αποκαλύψουν κάποτε πλήρως τις δέκα μείζονες υποδιαιρέσεις του υπερσύμπαντος του Όρβοντον. Θα αναγνωρίσετε, τουλάχιστον, οκτώ από τους απέραντους αυτούς τομείς, ως πελώρια και αρκετά συμμετρικά αστρικά συμπλέγματα.
(459.5) 41:4.1 Η μάζα του ήλιου σας είναι ελαφρώς μεγαλύτερη από τις εκτιμήσεις των φυσικών σας, οι οποίοι την υπολογίζουν σε περίπου δύο οκτάκις εκατομμύρια τόνους (2 x 10 στην27). Βρίσκεται τώρα στο ενδιάμεσο, περίπου, μεταξύ των πιο πυκνών και των πιο διάχυτων αστέρων, έχοντας περίπου μιάμιση φορά την πυκνότητα του νερού. Ο ήλιος σας όμως δεν είναι υγρός, ούτε στερεός – είναι αεριώδης – και τούτο είναι αληθές, παρά τη δυσκολία του να εξηγήσει κανείς πώς η αεριώδης ύλη μπορεί να φθάσει σ’ αυτήν, και σε ακόμη μεγαλύτερη πυκνότητα.
(459.6) 41:4.2 Η αεριώδης, υγρή και στερεά κατάσταση είναι θέματα ατομικών-μοριακών σχέσεων, η πυκνότητα όμως είναι σχέση μεταξύ διαστήματος και μάζας. Η πυκνότητα μεταβάλλεται άμεσα με την ποσότητα της μάζας στο διάστημα και αντίστροφα με το ποσό του κενού χώρου στη μάζα, του χώρου μεταξύ των κεντρικών πυρήνων της ύλης και των σωματιδίων που περιστρέφονται γύρω από τα κέντρα αυτά, καθώς επίσης του διαστήματος εντός των υλικών αυτών σωματιδίων.
(459.7) 41:4.3 Οι ψυχροί αστέρες μπορούν να είναι φυσιολογικά αεριώδεις και ταυτόχρονα τρομακτικά πυκνοί. Δεν είστε εξοικειωμένοι με τα ηλιακά υπερ-αέρια, αλλά αυτές, καθώς και άλλες ασυνήθιστες μορφές ύλης εξηγούν το πώς, ακόμη και μη στερεοί ήλιοι, μπορούν να φθάσουν σε πυκνότητα ίση μ’ αυτήν του σιδήρου – περίπου ίδια με της Ουράντια – και παρ’ όλ’ αυτά να βρίσκονται σε εντελώς αεριώδη κατάσταση και να εξακολουθούν να λειτουργούν ως ήλιοι. Τα άτομα στα πυκνά αυτά υπέρ-αέρια είναι εξαιρετικά μικρά. Περιέχουν ελάχιστα ηλεκτρόνια. Παρόμοιοι ήλιοι έχουν επίσης κατά μέγα μέρος απολέσει τα ελεύθερα αποθέματα ενέργειας των ουλτιματονίων τους.
(460.1) 41:4.4 Ένας από τους γειτονικούς σας ήλιους, ο οποίος άρχισε τη ζωή του με μάζα περίπου ίση με εκείνη του δικού σας, έχει τώρα συρρικνωθεί περίπου στο μέγεθος της Ουράντια και έχει γίνει σαράντα χιλιάδες φορές πυκνότερος από τον ήλιο σας. Το βάρος αυτού του θερμού-ψυχρού στερεού-αεριώδους ήλιου είναι περίπου ένας τόνος ανά κυβική ίντσα. Κι’ όμως, ο ήλιος αυτός φέγγει με μια κοκκινωπή λάμψη, τη γερασμένη αναλαμπή ενός βασιλιά του φωτός που πεθαίνει.
(460.2) 41:4.5 Πολλοί από τους ήλιους πάντως δεν είναι τόσο πυκνοί. Ένας από τους κοντινότερους γείτονές σας έχει πυκνότητα ίση ακριβώς μ’ εκείνην της ατμόσφαιράς σας στο επίπεδο της θάλασσας. Αν βρισκόσασταν στο εσωτερικό αυτού του ήλιου, θα ήσασταν ανίκανοι να διακρίνετε οτιδήποτε. Και αν το επέτρεπε η θερμοκρασία, θα μπορούσατε να διεισδύσετε στους περισσότερους από τους ήλιους που λαμπυρίζουν στο νυχτερινό ουρανό και να μην παρατηρήσετε την ύπαρξη περισσότερης ύλης από όση αντιλαμβάνεστε στον αέρα του καθιστικού σας στη γη.
(460.3) 41:4.6 Ο ογκώδης ήλιος της Βελούντια, ένας από τους μεγαλύτερους στον Όρβοντον, έχει το ένα χιλιοστό της πυκνότητας της ατμόσφαιρας της Ουράντια. Αν είχε σύνθεση παρόμοια με την ατμόσφαιρά σας και δεν ήταν υπερθερμασμένος, θα ήταν τόσο κενός, που οι ανθρώπινες υπάρξεις θα πάθαιναν αμέσως ασφυξία, αν βρίσκονταν μέσα του, ή πάνω του.
(460.4) 41:4.7 Ένας άλλος από τους γίγαντες του Όρβοντον έχει τώρα θερμοκρασία επιφάνειας ελάχιστα χαμηλότερη από τρεις χιλιάδες βαθμούς. Η διάμετρός του είναι μεγαλύτερη από τρία εκατομμύρια μίλια – αρκετός χώρος για να χωρέσει τον ήλιο σας και την τωρινή τροχιά της γης. Και παρ’ όλ’ αυτά, παρ’ όλο το πελώριο μέγεθός του, πάνω από σαράντα εκατομμύρια φορές εκείνο του ήλιου σας, η μάζα του είναι μόλις τριάντα περίπου φορές μεγαλύτερη. Οι πελώριοι αυτοί ήλιοι έχουν τόσο εκτεταμένες εκτοξεύσεις αερίων3 [15] που φθάνουν σχεδόν από τον ένα στον άλλο.
(460.5) 41:5.1 Το ότι οι ήλιοι του διαστήματος δεν είναι πολύ πυκνοί αποδεικνύεται από τα σταθερά ρεύματα της διαφεύγουσας ενέργειας του φωτός. Μία πάρα πολύ μεγάλη πυκνότητα θα συγκρατούσε το φως καθιστώντας το αδιαφανές, μέχρις ότου η πίεση της ενέργειας του φωτός θα έφθανε σε σημείο έκρηξης. Υπάρχει τρομακτική πίεση φωτός, ή αερίων μέσα σ’ ένα ήλιο για να προκαλέσει την εκτόξευση ενός τέτοιου ενεργειακού ρεύματος, ώστε να διεισδύσει στο διάστημα για εκατομμύρια εκατομμυρίων μιλίων, για να ενεργοποιήσει, να φωτίσει και να θερμάνει τους μακρινούς πλανήτες. Δεκαπέντε πόδια επιφάνειας με την πυκνότητα της Ουράντια θα εμπόδιζε με επιτυχία τη διαφυγή του συνόλου των ακτίνων Χ και της ενέργειας του φωτός από έναν ήλιο, μέχρις ότου η αυξανόμενη εσωτερική πίεση της συσσωρευόμενης ενέργειας που θα προκαλείτο από τη διάσπαση των ατόμων θα υπερνικούσε τη βαρύτητα με μία τρομακτική έκρηξη.
(460.6) 41:5.2 Το φως, με την παρουσία προωστικών αερίων, είναι εξαιρετικά εκρηκτικό όταν περιορισθεί κάτω από υψηλές θερμοκρασίες, από αδιαφανή φράγματα συγκράτησης. Το φως είναι υπαρκτό. Με τον τρόπο που αποτιμάτε την ενέργεια και τη δύναμη στον κόσμο σας, το ηλιακό φως θα ήταν οικονομικότερο κατά ένα εκατομμύριο δολάρια η λίμπρα.
(460.7) 41:5.3 Το εσωτερικό του ήλιου σας είναι μία απέραντη γεννήτρια ακτίνων Χ. Οι ήλιοι συντηρούνται εκ των έσω με τον αδιάλειπτο βομβαρδισμό των πανίσχυρων αυτών εκπομπών.
(460.8) 41:5.4 Απαιτούνται περισσότερα από μισό εκατομμύριο χρόνια για ένα με ακτίνες Χ διεγερμένο ηλεκτρόνιο να διασχίσει την απόσταση από αυτό καθ’ εαυτό το κέντρο ενός τυπικού ήλιου μέχρι την επιφάνειά του, απ’ όπου αρχίζει την πορεία του στο διάστημα, για να θερμάνει ίσως κάποιον κατοικημένο πλανήτη, να παγιδευτεί από ένα μετεωρίτη, να συμμετάσχει στη γέννηση ενός ατόμου, να προσελκυστεί από ένα έντονα φορτισμένο σκοτεινό νησί του διαστήματος, ή να δει τη διαστημική του πορεία να τερματίζεται με μία τελική βουτιά στην επιφάνεια ενός ήλιου παρόμοιου εκείνου της προέλευσής του.
(461.1) 41:5.5 Οι ακτίνες Χ του εσωτερικού ενός ήλιου φορτίζουν τα υπερθερμασμένα και διαταραγμένα ηλεκτρόνια με ενέργεια αρκετή να τα εκτοξεύσει στο διάστημα, προσπερνώντας το πλήθος των αναχαιτιστικών επιδράσεων της παρεμβαίνουσας ύλης και, παρά τις αποκλίνουσες βαρυτικές έλξεις, να τα στείλει στις μακρινές σφαίρες των απομακρυσμένων συστημάτων. Η τεράστια ενέργεια της ταχύτητας η οποία απαιτείται για να ξεφύγει από τη βαρυτική επίδραση ενός ήλιου είναι αρκετή για να εξασφαλίσει ότι η ηλιακή ακτίνα θα συνεχίσει τα ταξιδεύει με αμείωτη ταχύτητα, μέχρις ότου συναντήσει πάρα πολύ μεγάλες μάζες ύλης, οπότε θα μετασχηματισθεί γρήγορα σε θερμότητα, με την απελευθέρωση (και) άλλων ενεργειών.
(461.2) 41:5.6 Η ενέργεια, είτε ως φως, είτε με άλλη μορφή, κατά τη διαδρομή της στο διάστημα, κινείται ίσια εμπρός. Τα υπάρχοντα σωματίδια υλικής υπόστασης διασχίζουν το διάστημα σαν ομοβροντία βλημάτων. Ταξιδεύουν σε ευθεία, αδιάσπαστη γραμμή, ή πρόοδο, εκτός και εάν επιδράσουν πάνω τους ανώτερες δυνάμεις, όπως επίσης και αν υποκύψουν στην έλξη της γραμμικής βαρύτητας, η οποία είναι εγγενής στις υλικές μάζες, και στην παρουσία της κυκλικής βαρύτητας του Νησιού του Παραδείσου.
(461.3) 41:5.7 Μπορεί η ηλιακή ενέργεια να φαίνεται ότι προωθείται κατά κύματα, αλλά τούτο οφείλεται στη δράση των διαφορετικών επιρροών που συνυπάρχουν μ’ αυτήν. Μία δεδομένη μορφή οργανωμένης ενέργειας δεν προωθείται κατά κύματα, αλλά σε ευθείες γραμμές. Η παρουσία μιας δεύτερης, ή τρίτης μορφής ισχύος-ενέργειας μπορεί να κάνει το υπό παρατήρηση ρεύμα να φανεί ότι ταξιδεύει κατά κύματα, όπως ακριβώς σε μία εκτυφλωτική νεροποντή συνοδευόμενη από δυνατό άνεμο, το νερό φαίνεται ορισμένες φορές να πέφτει σαν σεντόνι, ή να κατεβαίνει κατά κύματα. Οι σταγόνες της βροχής κατεβαίνουν σ’ ευθεία γραμμή αδιάσπαστης προόδου, η δράση όμως του ανέμου είναι τέτοια που δίνει την εντύπωση σεντονιών από νερό και κυμάτων από σταγόνες της βροχής.
(461.4) 41:5.8 Η δράση ορισμένων δευτερευουσών, αλλά και άγνωστων ενεργειών που υπάρχουν στις διαστημικές περιοχές του τοπικού σας σύμπαντος είναι τέτοια ώστε οι εκπομπές ηλιακού φωτός να φαίνονται ότι εκτελούν ορισμένα κυματώδεις κινήσεις,4 [16] όπως επίσης και ότι τεμαχίζονται σε απειροελάχιστα κομμάτια καθορισμένου μήκους και βάρους. Και, από πρακτική άποψη, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Δεν μπορείτε να ελπίσετε ότι θα φθάσετε σε μία πληρέστερη κατανόηση της συμπεριφοράς του φωτός, ως τη στιγμή που θα αποκτήσετε μία σαφέστερη αντίληψη για τις αλληλεπιδράσεις και τους συσχετισμούς των διαφόρων διαστημικών δυνάμεων και των ηλιακών ενεργειών που λειτουργούν στο διαστημικό χώρο του Νέβαδον. Η σύγχυση στην οποία τώρα βρίσκεστε οφείλεται επίσης στην ατελή σας γνώση του προβλήματος αυτού, καθώς τούτο περιλαμβάνει τις αλληλοσυσχετιζόμενες δραστηριότητες του ατομικού και μη-ατομικού ελέγχου του κυρίαρχου σύμπαντος – την παρουσία, τις δραστηριότητες και το συντονισμό του Συνδεδεμένου Δρώντος και του Απεριόριστου Απόλυτου.
(461.5) 41:6.1 Αποκρυπτογραφώντας τα φαινόμενα του φάσματος, πρέπει κανείς να θυμάται ότι το διάστημα δεν είναι κενό. Ότι το φως, καθώς διασχίζει το διάστημα, τροποποιείται ορισμένες φορές ελαφρά από τις διάφορες μορφές ενέργειας και ύλης οι οποίες κυκλοφορούν σ’ ολόκληρο το οργανωμένο διάστημα. Ορισμένες από τις γραμμές που υποδηλώνουν την παρουσία άγνωστης ύλης, οι οποίες παρουσιάζονται στο φάσμα του ήλιου σας, οφείλονται στις τροποποιήσεις πολύ γνωστών στοιχείων τα οποία πλανώνται διασκορπισμένα στο διάστημα, τις ατομικές απώλειες των λυσσαλέων συγκρούσεων μεταξύ των ηλιακών στοιχείων. Το διάστημα διαπερνάται από τα περιπλανώμενα αυτά θραύσματα, ιδιαίτερα το νάτριο και το ασβέστιο.
(461.6) 41:6.2 Το ασβέστιο είναι, στην πραγματικότητα, το κύριο στοιχείο διείσδυσης της ύλης σε ολόκληρο τον Όρβοντον. Ολόκληρο το υπερσύμπαν μας είναι πασπαλισμένο με πάρα πολύ μικρά σωματίδια κονιορτοποιημένης πέτρας. Η πέτρα είναι κυριολεκτικά η βασική δομική ύλη των πλανητών και των κόσμων του διαστήματος. Το κοσμικό νέφος, το πελώριο διαστημικό κάλυμμα, αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από τροποποιημένα άτομα ασβεστίου. Τα άτομα της πέτρας είναι από τα πλέον διαδεδομένα και διαρκή στοιχεία. Δεν αντέχουν μόνο τον ηλιακό ιονισμό – τη διάσπαση – αλλά εμμένουν σε μία συνδετική ταυτότητα, έστω και αφού βομβαρδιστούν από τις καταστροφικές ακτίνες Χ και διασκορπιστούν από τις υψηλές ηλιακές θερμοκρασίες. Το ασβέστιο διαθέτει μια μοναδικότητα και μακροβιότητα που υπερβαίνει όλες τις περισσότερο συνηθισμένες μορφές της ύλης.
(462.1) 41:6.3 Όπως υποπτεύθηκαν οι φυσικοί σας, τα παραμορφωμένα αυτά κατάλοιπα του ηλιακού ασβεστίου κυριολεκτικά ταξιδεύουν πάνω στις ακτίνες του φωτός για να (διασχίσουν) διάφορες αποστάσεις και με τον τρόπο αυτό η ευρεία διασπορά τους σ’ ολόκληρο το διάστημα διευκολύνεται τρομακτικά. Το άτομο του νατρίου, όταν υποστεί ορισμένες τροποποιήσεις, είναι επίσης σε θέση να ταξιδέψει με το φως και την ενέργεια. Ο άθλος του ασβεστίου είναι κατά πολύ σπουδαιότερος, αφού το στοιχείο αυτό έχει σχεδόν διπλάσια μάζα από το νάτριο. Η τοπική διαπερατότητα του διαστήματος από το ασβέστιο οφείλεται στο γεγονός ότι (το ασβέστιο) διαφεύγει από την ηλιακή φωτόσφαιρα, σε τροποποιημένη μορφή, «ιππεύοντας» κυριολεκτικά τις ακτίνες5 [17] που φεύγουν από τον ήλιο. Από όλα τα στοιχεία του ήλιου, το ασβέστιο, παρά το συγκριτικό του (μεγάλο) μέγεθος – περιέχει είκοσι περιστρεφόμενα ηλεκτρόνια – είναι το πλέον επιτυχές στο να δραπετεύσει από το εσωτερικό του ήλιου προς τους χώρους του διαστήματος. Τούτο εξηγεί το γιατί υπάρχει ένα στρώμα ασβεστίου, μία επιφάνεια από πέτρα σε αεριώδη μορφή, πάνω στον ήλιο με πάχος έξι χιλιάδες μίλια. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι δεκαεννέα ελαφρότερα στοιχεία, αλλά και πολυάριθμα, άλλα, βαρύτερα βρίσκονται κάτω από αυτό.
(462.2) 41:6.4 Το ασβέστιο στις ηλιακές θερμοκρασίες γίνεται ένα ενεργό και πολύμορφο στοιχείο. Το άτομο της πέτρας διαθέτει δύο ευκίνητα και χαλαρά συνδεόμενα ηλεκτρόνια στα δύο εξωτερικά ηλεκτρονικά κυκλώματα, που βρίσκονται πολύ κοντά μεταξύ τους. Πολύ νωρίς στην ατομική πάλη, χάνει το ένα εξωτερικό του ηλεκτρόνιο, οπότε αναλαμβάνει το επιτακτικό έργο να συγκρατήσει το δέκατο ένατο ηλεκτρόνιο, μπρος – πίσω, μεταξύ του δέκατου ένατου και εικοστού κυκλώματος της ηλεκτρονικής περιστροφής. Εκτινάσσοντας αυτό το δέκατο ένατο ηλεκτρόνιο μπρος και πίσω, από την τροχιά του σ’ εκείνη του χαμένου συντρόφου του περισσότερες από είκοσι πέντε χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο, το παραμορφωμένο αυτό άτομο της πέτρας είναι ικανό εν μέρει να υπερνικήσει τη βαρύτητα και έτσι να κατορθώσει να μεταφερθεί πάνω στα αναδυόμενα ρεύματα του φωτός και της ενέργειας, τις ηλιακές ακτίνες, προς την ελευθερία και την περιπέτεια. Το άτομο αυτό του ασβεστίου κινείται προς τα έξω, με διαδοχικές προώσεις, προσκολλώμενο και αποσπώμενο από την ηλιακή ακτίνα είκοσι πέντε, περίπου, χιλιάδες φορές ανά δευτερόλεπτο. Και γι’ αυτό η πέτρα είναι το κύριο συστατικό των κόσμων του διαστήματος. Το ασβέστιο είναι ο πλέον έμπειρος δραπέτης της ηλιακής φυλακής.
(462.3) 41:6.5 Η ευκινησία αυτού του ακροβατούντος ηλεκτρονίου του ασβεστίου φαίνεται και από το γεγονός ότι όταν εκτιναχθεί από τις σε θερμοκρασία ακτίνων Χ ηλιακές δυνάμεις προς τον κύκλο της ανώτερης τροχιάς, μένει στην τροχιά αυτή μόνο για ένα εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου. Προτού, όμως, η δύναμη της ηλεκτρικής βαρύτητας του ατομικού πυρήνα το τραβήξει πάλι πίσω στην τροχιά του, μπορεί να ολοκληρώσει ένα εκατομμύριο περιστροφές γύρω από το κέντρο του ατόμου.
(462.4) 41:6.6 Ο ήλιος σας έχει αποχωριστεί μία τεράστια ποσότητα του ασβεστίου του, έχει απολέσει τρομακτικά ποσά κατά την εποχή των σπασμωδικών του εκρήξεων, όταν σχηματιζόταν το ηλιακό σύστημα. Μεγάλο μέρος του ηλιακού ασβεστίου υπάρχει τώρα στο εξωτερικό περίβλημα του ήλιου.
(462.5) 41:6.7 Καλό είναι να θυμόμαστε ότι οι φασματικές αναλύσεις δείχνουν τη σύνθεση της ηλιακής επιφάνειας και μόνο. Για παράδειγμα: Τα ηλιακά φάσματα παρουσιάζουν πολλές γραμμές σιδήρου, ο σίδηρος όμως δεν είναι το κύριο στοιχείο του ήλιου. Το φαινόμενο αυτό οφείλεται σχεδόν αποκλειστικά στην παρούσα θερμοκρασία της επιφάνειας του ήλιου, κατά τι μικρότερη των 6,000 βαθμών, θερμοκρασία ευνοϊκή για την καταγραφή του φάσματος του σιδήρου.
(463.1) 41:7.1 Η εσωτερική θερμοκρασία πολλών ήλιων, ακόμη και του δικού σας, είναι πολύ υψηλότερη από όσο συνήθως πιστεύεται. Δεν υπάρχει, πρακτικά, ακέραιο άτομο στο εσωτερικό ενός ήλιου. Όλα έχουν λίγο-πολύ διασπασθεί από τον έντονο βομβαρδισμό των ακτίνων Χ οι οποίες είναι εγγενείς σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες. Ανεξάρτητα από το ποια υλικά στοιχεία είναι δυνατόν να παρουσιασθούν στα εξωτερικά επίπεδα ενός ήλιου, εκείνα που βρίσκονται στο εσωτερικό του καθίστανται παρόμοια μεταξύ τους, εξ αιτίας της διαχωριστικής δράσης των διασπαστικών ακτίνων Χ. Οι ακτίνες Χ είναι ο μεγάλος καταστροφέας της υπόστασης των ατόμων.
(463.2) 41:7.2 Η επιφανειακή θερμοκρασία του ήλιου σας είναι σχεδόν 6,000 βαθμοί, αλλά αυξάνεται ραγδαία καθώς προχωρούμε προς το εσωτερικό του, μέχρις ότου φθάσει το απίστευτο ύψος των 35,000,000 βαθμών στις κεντρικές περιοχές του (όλες αυτές οι θερμοκρασίες είναι στην κλίμακα Φαρενάιτ.)
(463.3) 41:7.3 Όλα αυτά τα φαινόμενα είναι ενδεικτικά κολοσσιαίας ενεργειακής δαπάνης και οι πηγές της ηλιακής ενέργειας, οι οποίες αναφέρονται με τη σειρά της σπουδαιότητάς τους, είναι:
(463.4) 41:7.4 1. Μηδενισμός των ατόμων και, τελικά, και των ηλεκτρονίων
(463.5) 41:7.5 2. Μετασχηματισμός των στοιχείων, περιλαμβανομένης και της ραδιενεργού ομάδας των ενεργειών που με τον τρόπο αυτό απελευθερώνονται
(463.6) 41:7.6 3. Συσσώρευση και μεταβίβαση ορισμένων συμπαντικών διαστημικών ενεργειών
(463.7) 41:7.7 4. Διαστημική ύλη και μετεωρίτες τα οποία διαρκώς βυθίζονται στους φλεγόμενους ήλιους.
(463.8) 41:7.8 5. Ηλιακή συρρίκνωση. Η ψύξη και η επακόλουθη συρρίκνωση ενός ήλιου αποδίδει ενέργεια και θερμότητα κάποιες φορές μεγαλύτερη από εκείνη την οποία προμηθεύει η διαστημική ύλη
(463.9) 41:7.9 6. Η επίδραση της βαρύτητας, σε υψηλές θερμοκρασίες, μετασχηματίζει ορισμένες αλυσιδωτές δυνάμεις σε ακτινοβολούσα ενέργεια
(463.10) 41:7.10 7. Ανάκτηση του φωτός, καθώς και άλλων μορφών ύλης, που έλκονται πίσω, προς τον ήλιο, αφού είχαν φύγει από αυτόν, μαζί με άλλες μορφές ενέργειας εξωηλιακής προέλευσης.
(463.11) 41:7.11 Υπάρχει ένα ρυθμιστικό κάλυμμα θερμών αερίων (που ορισμένες φορές έχει θερμοκρασία εκατομμυρίων βαθμών) το οποίο περιβάλλει τους ήλιους και λειτουργεί για να σταθεροποιήσει την απώλεια θερμότητας, αλλά και με άλλους τρόπους να παρεμποδίσει τις καταστροφικές διακυμάνσεις της εκπομπής θερμότητας. Κατά την ενεργό ζωή ενός ήλιου η εσωτερική θερμοκρασία των 35,000,000 βαθμών διατηρείται σχεδόν η ίδια, εντελώς ανεξάρτητα από την προοδευτική πτώση της εξωτερικής θερμοκρασίας.
(463.12) 41:7.12 Μπορείτε να προσπαθήσετε να φαντασθείτε θερμοκρασία 35,000,000 βαθμών, σε συνδυασμό με ορισμένες βαρυτικές πιέσεις, όπως είναι το σημείο ζέσης των ηλεκτρονίων. Κάτω από τόσο μεγάλη πίεση και με τέτοιες θερμοκρασίες, όλα τα άτομα αλλοιώνονται και διασπώνται στα ηλεκτρονικά τους, αλλά και τα άλλα, προγονικά τους στοιχεία. Ακόμη και τα ηλεκτρόνια, καθώς και οι άλλοι σύντροφοι των ουλτιματόνιων μπορεί να διασπασθούν, οι ήλιοι όμως δεν μπορούν να διασπάσουν τα ουλτιματόνια.
(463.13) 41:7.13 Οι ηλιακές αυτές θερμοκρασίες λειτουργούν ώστε να επιταχύνουν τρομακτικά τα ουλτιματόνια και τα ηλεκτρόνια, τουλάχιστον εκείνα από τα τελευταία, τα οποία εξακολουθούν να διατηρούν την ύπαρξή τους κάτω από τις συνθήκες αυτές. Θα συνειδητοποιήσετε τι σημαίνει υψηλή θερμοκρασία για την επιτάχυνση των ουλτιματονικών και ηλεκτρονικών δραστηριοτήτων, όταν σταθείτε και σκεφθείτε ότι μία σταγόνα συνηθισμένου νερού περιέχει πάνω από ένα δισεκατομμύριο τρισεκατομμύρια άτομα. Πρόκειται για την ενέργεια περισσότερων των εκατό ίππων (74,600 W), αν ασκηθεί για δύο χρόνια. Το σύνολο της θερμότητας το οποίο παρέχεται τώρα από τον ήλιο του συστήματος ανά δευτερόλεπτο αρκεί για να βράσει όλο το νερό όλων των ωκεανών της Ουράντια σε ένα μόνο δευτερόλεπτο.
(464.1) 41:7.14 Μόνον οι ήλιοι εκείνοι οι οποίοι λειτουργούν στους άμεσους διαύλους των κυρίων ρευμάτων της συμπαντικής ενέργειας μπορούν να λάμπουν για πάντα. Τέτοιοι ηλιακοί κλίβανοι φλέγονται στην αιωνιότητα, όντας ικανοί να αναπληρώνουν τις υλικές τους απώλειες με την πρόσληψη διαστημικής ισχύος και ανάλογης κυκλοφορούσας ενέργειας. Αστέρες, όμως, πολύ απομακρυσμένοι από τους κύριους αυτούς διαύλους επαναφόρτισης είναι προορισμένοι να υποστούν μείωση της ενέργειάς τους – να ψυχθούν σταδιακά και, τελικά, να σβήσουν.
(464.2) 41:7.15 Τέτοιοι νεκροί, ή θνήσκοντες ήλιοι μπορούν να ανανεωθούν με την επίδραση μιας σύγκρουσης, ή να επαναφορτισθούν από ορισμένα μη-φωτεινά ενεργειακά νησιά του διαστήματος, ή να «κλέψουν» τη βαρύτητα γειτονικών, μικρότερων ήλιων, ή συστημάτων. Η πλειονότητα των νεκρών ήλιων θα βιώσει την ανανέωση μέσω αυτών, ή άλλων εξελικτικών τεχνικών. Εκείνοι οι οποίοι δεν θα επαναφορτισθούν τελικά, είναι προορισμένοι να υποστούν διάσπαση εξ αιτίας μαζικής έκρηξης, όταν η συμπύκνωση της βαρύτητας φθάσει στο κρίσιμο επίπεδο της συμπύκνωσης των ουλτιματονίων λόγω ενεργειακής πίεσης. Τέτοιοι εξαφανιζόμενοι ήλιοι μεταβάλλονται με τον τρόπο αυτό σε ενέργεια της πιο σπάνιας μορφής, θαυμαστά διασκευασμένης για να ενεργοποιήσει άλλους, σε πλεονεκτικότερη θέση ευρισκόμενους, ήλιους.
(464.3) 41:8.1 Στους ήλιους εκείνους οι οποίοι πλαισιώνονται από τα κυκλώματα των διαύλων διαστημικής ενέργειας, η ηλιακή ενέργεια απελευθερώνεται μέσω διαφόρων σύνθετων αλυσιδωτών πυρηνικών αντιδράσεων, η πλέον κοινή των οποίων είναι η αντίδραση υδρογόνου-άνθρακα-ηλίου. Στην μεταμόρφωση αυτή ο άνθρακας λειτουργεί ως ενεργειακός καταλύτης εφ’ όσον κατ’ ουδένα τρόπο μεταβάλλεται κατά τη διαδικασία μετατροπής του υδρογόνου σε ήλιο. Υπό ορισμένες συνθήκες υψηλών θερμοκρασιών, το υδρογόνο διαπερνά τους πυρήνες του άνθρακα. Εφ’ όσον ο άνθρακας δεν μπορεί να συγκρατήσει περισσότερα από τέσσερα τέτοια πρωτόνια, όταν φθάσει σε κατάσταση κορεσμού αρχίζει να εκπέμπει πρωτόνια τόσο γρήγορα, όσο έρχονται καινούργια. Στην αντίδραση αυτή, τα εισερχόμενα σωματίδια μόρια του υδρογόνου μεταβάλλονται σε άτομα ηλίου.
(464.4) 41:8.2 Η μείωση του περιεχομένου σε υδρογόνο αυξάνει τη φωτεινότητα ενός ήλιου. Σε ήλιους προοριζόμενους να σβήσουν, το μέγιστο της φωτεινότητας επιτυγχάνεται στο σημείο όπου εξαντλείται το υδρογόνο. Όταν περάσει το σημείο αυτό η λαμπρότητά του διατηρείται ως αποτέλεσμα της διαδικασίας συμπύκνωσης της βαρύτητας. Τελικά, ένας τέτοιος αστέρας θα μεταβληθεί σε έναν, όπως λέγεται, λευκό νάνο, μία εξαιρετικά συμπυκνωμένη σφαίρα.
(464.5) 41:8.3 Στους μεγάλους ήλιους – στα μικρά, κυκλικά νεφελώματα – όταν εξαντληθεί το υδρογόνο και προκύψει συμπύκνωση της βαρύτητας, αν ένα σώμα δεν είναι επαρκώς αδιαφανές ώστε να διατηρήσει την εσωτερική πίεση στήριξης των εξωτερικών αεριωδών περιοχών του, υφίσταται ξαφνική κατάρρευση. Οι βαρυτικές-ηλεκτρικές μεταβολές δημιουργούν άπειρες ποσότητες μικροσκοπικών, χωρίς ηλεκτρικό δυναμικό, σωματιδίων και τα σωματίδια αυτά διαφεύγουν αμέσως από το εσωτερικό του ήλιου, προκαλώντας έτσι την κατάρρευση ενός γιγάντιου ήλιου μέσα σε λίγες μέρες. Ήταν μία τέτοια μετανάστευση αυτών των «σωματιδίων-δραπετών» που προκάλεσε την κατάρρευση της γιγάντιας νόβα του αστερισμού της Ανδρομέδας, περίπου πενήντα χρόνια πριν. Το πελώριο αυτό αστρικό σώμα κατέρρευσε σε σαράντα λεπτά σύμφωνα με τη μέτρηση του χρόνου στην Ουράντια.
(464.6) 41:8.4 Ως γενικός κανόνας, η μαζική αποβολή της ύλης εξακολουθεί να λαμβάνει χώρα στα υπολείμματα του ήλιου που ψύχεται με τη μορφή εκτεταμένων νεφών νεφελοειδών αερίων. Και όλο τούτο εξηγεί την προέλευση πολλών τύπων ακανόνιστων νεφελωμάτων, όπως είναι το νεφέλωμα του Καρκίνου, το οποίο δημιουργήθηκε πριν από εννιακόσια χρόνια και του οποίου η μητρική σφαίρα φαίνεται ακόμη σαν μοναχικός αστέρας κοντά στο κέντρο της ακανόνιστης αυτής μάζας του νεφελώματος.
(465.1) 41:9.1 Οι μεγαλύτεροι ήλιοι διατηρούν τέτοιο βαρυτικό έλεγχο επί των ηλεκτρονίων τους, ώστε το φως διαφεύγει μόνο με τη βοήθεια των ισχυρών ακτίνων Χ. Οι βοηθητικές αυτές ακτίνες διεισδύουν σε ολόκληρο το διάστημα και λειτουργούν πάνω στη διατήρηση των βασικών ουλτιματονικών συνδέσμων της ενέργειας. Οι μεγάλες ενεργειακές απώλειες ενός ήλιου κατά τον πρώτο καιρό της δημιουργίας του, αφού φθάσει στο μέγιστο της θερμοκρασίας του – πάνω από 35,000,000 βαθμούς – δεν οφείλονται τόσο πολύ στη διαφυγή του φωτός όσο στη διαρροή των ουλτιματονίων. Η ενέργεια αυτή των ουλτιματονίων διαφεύγει στο διάστημα, για να συμμετάσχει στη διαδικασία της ένωσης των ηλεκτρονίων και της υλοποίησης της ενέργειας, ως αυθεντική ενεργειακή έκρηξη η ίδια, στη νεανική ηλικία του ήλιου.
(465.2) 41:9.2 Τα άτομα και τα ηλεκτρόνια επηρεάζονται από τη βαρύτητα. Τα ουλτιματόνια δεν επηρεάζονται από την τοπική βαρύτητα, την αλληλεπίδραση της υλικής έλξης, υπακούουν, όμως, πλήρως στην απόλυτη, ή Παραδείσια βαρύτητα, στην ροπή, στην ταλάντωση του συμπαντικού και αιώνιου κύκλου του σύμπαντος των συμπάντων. Η ενέργεια των ουλτιματονίων δεν υπακούει στη γραμμική, ή άμεση βαρυτική έλξη γειτονικών, ή απομακρυσμένων μαζών ύλης, αιωρείται ωστόσο πάντα με ακρίβεια στο κύκλωμα της μεγάλης έλλειψης της αχανούς δημιουργίας.
(465.3) 41:9.3 Το δικό σας ηλιακό σύστημα ακτινοβολεί εκατό, σχεδόν, δισεκατομμύρια τόνους πραγματικής ύλης κάθε χρόνο, ενώ οι ήλιοι-γίγαντες χάνουν ύλη σε τεράστιες ποσότητες την εποχή της ανάπτυξής τους, τα πρώτα ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η ζωή ενός ήλιου σταθεροποιείται αφού επιτευχθεί το μέγιστο της εσωτερικής του θερμοκρασίας και αρχίσει να απελευθερώνεται η υποατομική ενέργεια. Και είναι σ’ αυτό ακριβώς το κρίσιμο σημείο στο οποίο οι μεγαλύτεροι ήλιοι παραδίνονται σε σπασμωδικές διακυμάνσεις (παλμούς).
(465.4) 41:9.4 Η σταθερότητα ενός ήλιου εξαρτάται καθ’ ολοκληρίαν από την εξισορρόπηση του σημείου τριβής μεταξύ βαρύτητας και θερμότητας – τις τρομακτικές πιέσεις που αντισταθμίζονται από απίστευτες θερμοκρασίες. Η ελαστικότητα των αερίων του εσωτερικού των ήλιων συγκρατεί τα υπερκείμενα επίπεδα των διαφόρων υλικών και όταν η βαρύτητα και η θερμότητα εξισορροπήσουν, το βάρος των εξωτερικών υλικών ισούται ακριβώς με την πίεση της θερμοκρασίας των υποκειμένων, εσωτερικών αερίων. Σε πολλούς από τους νεώτερους ήλιους η συνεχιζόμενη συμπύκνωση της βαρύτητας παράγει διαρκώς αυξανόμενες εσωτερικές θερμοκρασίες και, καθώς η εσωτερική θερμότητα αυξάνεται, η πίεση των ακτίνων Χ στο εσωτερικό του ανέμου των υπεραερίων γίνεται τόσο μεγάλη, ώστε, σε συνδυασμό με την κεντρόφυγο κίνηση, ο ήλιος αρχίζει να αποβάλλει τα εξωτερικά του επίπεδα πέρα στο διάστημα, επανορθώνοντας με τον τρόπο αυτό την ανισορροπία μεταξύ βαρύτητας και θερμότητας.
(465.5) 41:9.5 Ο ήλιος σας έχει από μακρού φθάσει σε σχετική ισορροπία μεταξύ των κύκλων του διαστολής και συστολής, των διαταραχών εκείνων οι οποίες δημιουργούν τις γιγάντιες διακυμάνσεις πολλών νεώτερων αστέρων. Ο ήλιος σας είναι τώρα έξι δισεκατομμυρίων ετών. Προς το παρόν λειτουργεί σε φάση μέγιστης οικονομίας. Θα συνεχίσει να λάμπει με την ίδια όπως τώρα δυναμικότητα για περισσότερα από είκοσι πέντε δισεκατομμύρια χρόνια. Θα περάσει, πιθανόν, από μία μερικώς αποδοτική φάση παρακμής, που θα διαρκέσει όσο οι περίοδοι νεότητάς του και σταθεροποιημένης λειτουργίας μαζί.
(465.6) 41:10.1 Μερικοί από τους μεταβλητούς αστέρες, στην κατάσταση, ή κοντά στην κατάσταση, της μέγιστης διακύμανσης, βρίσκονται στη διαδικασία της δημιουργίας εξαρτημένων συστημάτων, πολλά των οποίων θα εξελιχθούν τελικά όπως ο ήλιος σας και οι περιστρεφόμενοι πλανήτες του. Ο ήλιος σας βρισκόταν σε μία τέτοια ακριβώς κατάσταση μέγιστης διακύμανσης (μέγιστου παλμού) όταν το ογκώδες σύστημα της Ανγκόνα, καθώς ταλαντευόταν, τον πλησίασε πάρα πολύ και η εξωτερική επιφάνεια του ήλιου άρχισε να εκτοξεύει πραγματικά ρεύματα – συνεχή σεντόνια – ύλης. Τούτο συνεχίσθηκε με αυξανόμενη βιαιότητα μέχρις ότου έφθασε στην πλησιέστερη παράθεση, όταν ο ήλιος έφθασε στα όρια συνοχής του και μία πελώρια στήλη ύλης, ο προπάτορας του ηλιακού συστήματος αποβλήθηκε. Σε παρόμοιες περιπτώσεις, η στενότερη προσέγγιση του έλκοντος σώματος αποσπά ορισμένες φορές ολόκληρους πλανήτες, ακόμη και το ένα τέταρτο, ή το ένα τρίτο ενός ήλιου. Οι μείζονες αυτές αποσπάσεις σχηματίζουν ορισμένους παράξενους, κυκλωμένους από νέφη, κόσμους, σφαίρες που μοιάζουν πολύ με τον Δία και τον Κρόνο.
(466.1) 41:10.2 Η πλειονότητα, πάντως, των ηλιακών συστημάτων είχε εντελώς διαφορετική προέλευση από το δικό σας και τούτο αληθεύει ακόμη και για εκείνα που δημιουργήθηκαν με την τεχνική της παλιρροϊκής βαρύτητας. Ανεξάρτητα όμως από τον τρόπο δημιουργίας των κόσμων που επικρατεί, η βαρύτητα πάντα παράγει ηλιακού συστήματος τύπο δημιουργίας. Δηλαδή, έναν κεντρικό ήλιο, ή σκοτεινό νησί με πλανήτες, δορυφόρους, υποδορυφόρους και μετεωρίτες.
(466.2) 41:10.3 Οι φυσικές ιδιότητες του κάθε κόσμου χωριστά καθορίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον τρόπο προέλευσής τους, την αστρονομική τους θέση και το φυσικό περιβάλλον. Η ηλικία, το μέγεθος, ο αριθμός των περιστροφών και η ταχύτητα μέσα στο διάστημα αποτελούν επίσης καθοριστικούς παράγοντες. Τόσον οι κόσμοι που αποτελούνται από συμπυκνούμενα αέρια όσο και εκείνοι στους οποίους αυξάνεται ης στερεάς τους ύλη, χαρακτηρίζονται από βουνά και κατά τον πρώτο καιρό της ζωής τους, όταν δεν ήταν τόσο μικροί, από την παρουσία νερού και αέρα. Οι κόσμοι που προήλθαν από τήξη-διάσπαση και από σύγκρουση πολλές φορές δεν έχουν εκτεταμένες οροσειρές.
(466.3) 41:10.4 Κατά τις πρώιμες εποχές όλων αυτών των καινούργιων κόσμων, οι σεισμοί είναι συχνοί και όλοι χαρακτηρίζονται από μεγάλες φυσικές διαταραχές. Τούτο αληθεύει ιδιαίτερα προκειμένου για τις σφαίρες που προήλθαν από συμπύκνωση αερίων, για τους κόσμους που γεννήθηκαν από τους απέραντους δακτυλίους των νεφελωμάτων που έμειναν πίσω όταν άρχισε η συμπύκνωση και συρρίκνωση κάποιων μεμονωμένων ήλιων. Οι πλανήτες που έχουν διπλή προέλευση, όπως η Ουράντια, διανύουν μία λιγότερο βίαιη και θυελλώδη νεανική πορεία. Ακόμα κι’ έτσι, ο κόσμος σας βίωσε μία πρώιμη φάση έντονων αναστατώσεων που χαρακτηρίζετο από ηφαίστεια, σεισμούς, πλημμύρες και φοβερές καταιγίδες.
(466.4) 41:10.5 Η Ουράντια είναι συγκριτικά απομονωμένη στο εξωτερικό μέρος της Σατάνια, του ηλιακού σας συστήματος, με μία εξαίρεση, είναι η πλέον απομακρυσμένη από την Τζερουζέμ, ενώ η ίδια η Σατάνια βρίσκεται δίπλα στο εξώτερο σύστημα του Νορλάτιαντεκ και ο αστερισμός αυτός διασχίζει τώρα τις παρυφές του Νέβαδον. Ήσασταν στ’ αλήθεια μεταξύ των έσχατων ολόκληρης της δημιουργίας, μέχρις ότου η επιφοίτηση του Μιχαήλ ανύψωσε τον πλανήτη σας σε θέση διακεκριμένη, μεγάλου συμπαντικού ενδιαφέροντος. Ορισμένες φορές ο έσχατος γίνεται πρώτος, ενώ αληθώς ο ελάχιστος γίνεται μέγιστος.
(466.5) 41:10.6 [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο σε συνεργασία με τον Προϊστάμενο των Κέντρων Δύναμης του Νέβαδον.]
(467.1) 42:0.1 τα θεμέλια του σύμπαντος είναι υλικά, υπό την έννοια ότι η ενέργεια είναι η βάση κάθε ύπαρξης και η αμιγής ενέργεια ελέγχεται από τον Πατέρα του Σύμπαντος. Η δύναμη, η ενέργεια, είναι το μόνο πράγμα που διατηρείται ως αιώνιο μνημείο που καταδεικνύει και αποδεικνύει την ύπαρξη και την παρουσία του Συμπαντικού Απόλυτου. Το άπειρο αυτό ρεύμα ενέργειας που προέρχεται από τις εν Παραδείσω Παρουσίες ουδέποτε ολίσθησε, ουδέποτε απέτυχε. Ουδέποτε υπήρξε διακοπή στην άπειρη φροντίδα.
(467.2) 42:0.2 Η διαχείριση της συμπαντικής ενέργειας γίνεται πάντοτε σύμφωνα με την προσωπική θέληση και τις πάνσοφες εντολές του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο προσωπικός αυτός έλεγχος της εκδηλούμενης δύναμης και της κυκλοφορούσας ενέργειας τροποποιείται από τις συντονισμένες πράξεις και αποφάσεις του Αιώνιου Υιού, καθώς επίσης και από τους ενοποιημένους στόχους του Υιού και του Πατέρα οι οποίοι εκτελούνται από τον Συνδεδεμένο Δρώντα. Οι θείες αυτές υπάρξεις ενεργούν προσωπικά και ως άτομα. Λειτουργούν επίσης μέσα από τα πρόσωπα και τις δυνάμεις ενός σχεδόν ατέλειωτου αριθμού υφισταμένων, καθένας των οποίων με διαφορετικό τρόπο εκφράζει τον αιώνιο και θείο σκοπό στο σύμπαν των συμπάντων. Οι λειτουργικές όμως αυτές και πρόσκαιρες τροποποιήσεις και μετουσιώσεις της θείας δύναμης με κανένα τρόπο δεν μειώνουν την αλήθεια της δήλωσης ότι το σύνολο της δύναμης-ενέργειας βρίσκεται υπό τον ύπατο έλεγχο ενός προσωπικού Θεού, που κατοικεί στο κέντρο των πάντων.
(467.3) 42:1.1 Τα θεμέλια του σύμπαντος είναι υλικά, η ουσία όμως της ζωής είναι πνεύμα. Ο Πατέρας των πνευμάτων είναι επίσης ο προπάτορας των συμπάντων. Ο αιώνιος Πατέρας του Πρωταρχικού Υιού είναι επίσης η αιώνια απαρχή του αυθεντικού προτύπου, του Νησιού του Παραδείσου.
(467.4) 42:1.2 Η ύλη – η ενέργεια – αφού δεν είναι παρά διαφορετικές εκδηλώσεις της ίδιας κοσμικής πραγματικότητας, ως συμπαντικό φαινόμενο υπάρχει εγγενώς στον Πατέρα του Σύμπαντος. «Εν αυτώ υπάρχουν τα πάντα.»Μπορεί η ύλη να φαίνεται ότι εκδηλώνει εγγενή ενέργεια και να επιδεικνύει ανεξάρτητες δυνάμεις, οι γραμμές όμως της βαρύτητας που επιδρούν στις συγκεκριμένες ενέργειες, σε όλα αυτά τα φυσικά φαινόμενα εκπορεύονται και εξαρτώνται από τον Παράδεισο. Το ουλτιματόνιο, η μικρότερη μετρήσιμη μορφή ενέργειας έχει τον Παράδεισο ως πυρήνα.
(467.5) 42:1.3 Υπάρχει, ενδογενής στην ύλη και παρούσα στο συμπαντικό διάστημα μία μορφή ενέργειας άγνωστης στην Ουράντια. Όταν γίνει, τελικά, η ανακάλυψη αυτή, τότε οι φυσικοί θα αισθανθούν ότι έλυσαν, σχεδόν, τουλάχιστον, το μυστήριο της ύλης. Κι’ έτσι θα έχουν προχωρήσει ένα βήμα πιο κοντά στο Δημιουργό. Έτσι θα έχουν κατανοήσει άλλη μία φάση της θείας τεχνικής. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα έχουν βρει τον Θεό, ούτε θα έχουν πιστοποιήσει την ύπαρξη της ύλης, ή την λειτουργία των φυσικών νόμων, εκτός από την κοσμική τεχνική του Παραδείσου και τα κίνητρα που ωθούν τον Πατέρα του Σύμπαντος στο σκοπό του.
(468.1) 42:1.4 Μετά την ακόμη μεγαλύτερη πρόοδο και τις περαιτέρω ανακαλύψεις, αφού η Ουράντια θα έχει προχωρήσει ανυπολόγιστα, σε σύγκριση με τις παρούσες γνώσεις, αν και θα έχετε αποκτήσει τον έλεγχο των ενεργειακών περιστροφών των ηλεκτρικών μονάδων της ύλης μέχρι του σημείου να τροποποιείτε τις φυσικές τους εκδηλώσεις – ακόμη και μετά από κάθε δυνατή πρόοδο, οι επιστήμονες θα είναι για πάντα ανίσχυροι να φτιάξουν ένα άτομο ύλης, ή να δημιουργήσουν μια αναλαμπή ενέργειας, ή ακόμη να προσθέσουν στην ύλη αυτό που λέμε ζωή.
(468.2) 42:1.5 Η δημιουργία της ενέργειας και το δώρο της ζωής είναι προνόμια του Πατέρα του Σύμπαντος και των συνεργαζόμενων προσωπικοτήτων των Δημιουργών. Ο ποταμός της ενέργειας και της ζωής είναι μία συνεχής εκροή από τις Θεότητες, το συμπαντικό και ενιαίο ρεύμα της δύναμης του Παραδείσου που ξεχύνεται σ’ ολόκληρο το διάστημα. Η θεία αυτή ενέργεια διαποτίζει ολόκληρη τη δημιουργία. Οι οργανωτές της δύναμης αρχίζουν τις αλλαγές εκείνες και καθιερώνουν τις συγκεκριμένες τροποποιήσεις της διαστημικής δύναμης που θα οδηγήσουν στην δημιουργία της ενέργειας. Οι διευθυντές της δύναμης μεταστοιχειώνουν την ενέργεια σε ύλη. Έτσι γεννώνται οι υλικοί κόσμοι. Οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν σε όλους τους χώρους μετάβασης, μεταξύ των υλικών και των πνευματικών κόσμων. Οι ανώτεροι πνευματικοί Δημιουργοί εγκαθιστούν παρόμοιες διαδικασίες για τις θείες μορφές ενέργειας και από τις οποίες προκύπτουν οι ανώτερες πνευματικές μορφές της ευφυούς ζωής.
(468.3) 42:1.6 Η ενέργεια προέρχεται από τον Παράδεισο, διαμορφούμενη κατά τη θεία τάξη. Η ενέργεια – η καθαρή ενέργεια – μετέχει στη φύση της θείας οργάνωσης. Διαμορφώθηκε καθ’ ομοίωση των τριών Θεών που είναι ένας, καθώς λειτουργούν στο αρχηγείο του σύμπαντος των συμπάντων. Και όλη η δύναμη είναι συνδεδεμένη με τον Παράδεισο, εκπορεύεται από τον Παράδεισο και επιστρέφει εκεί και κατ’ ουσίαν αποτελεί εκδήλωση της χωρίς αιτία Αιτίας – του Πατέρα του Σύμπαντος. Και χωρίς τον πατέρα, δεν θα υπήρχε τίποτα από όσα υπάρχουν.
(468.4) 42:1.7 Η δύναμη η οποία εκπορεύεται από την αυθύπαρκτη Θεότητα υπάρχει για πάντα αφ’ εαυτής. Η δύναμη-ενέργεια είναι άφθαρτη, ακατάλυτη. Οι εκδηλώσεις αυτές του Απείρου μπορεί να υπόκεινται σε χωρίς όρια μεταστοιχειώσεις, ατέλειωτους μετασχηματισμούς και αιώνιες μεταμορφώσεις. Υπό ουδεμία όμως έννοια, ή βαθμό, ούτε και κατά το ελάχιστο φανταστικό σημείο θα μπορούσαν, ή θα μπορέσουν ποτέ να υποστούν εξάλειψη. Η ενέργεια, όμως, αν και πηγάζει από το Άπειρο, δεν έχει άπειρες εκδηλώσεις.
(468.5) 42:1.8 Υπάρχουν εξώτερα όρια, στο επί του παρόντος αντιληπτό κυρίαρχο σύμπαν.
(468.6) 42:1.9 Και όλα αυτά επιβεβαιώνουν την πίστη μας σε ένα κυκλικό, κάπως περιορισμένο αλλά τακτοποιημένο και αχανές σύμπαν των συμπάντων. Αν τούτο δεν ήταν αλήθεια, τότε η απόδειξη για την ελάττωση της ενέργειας κάποια στιγμή, αργά, ή γρήγορα θα εμφανιζόταν. Όλοι οι νόμοι, η οργάνωση, η διεύθυνση και οι μαρτυρίες των εξερευνητών του σύμπαντος – όλα καταδεικνύουν την ύπαρξη ενός απείρου Θεού, αλλά, και ενός, μέχρι τώρα, πεπερασμένου σύμπαντος, μία κυκλικότητα ατέλειωτης ύπαρξης, σχεδόν απεριόριστης, αλλά πάντως πεπερασμένης, εν αντιθέσει προς το άπειρο.
(469.1) 42:2.1 Είναι πράγματι δύσκολο να βρούμε κατάλληλες λέξεις στην Αγγλική γλώσσα με τις οποίες να προσδιορίσουμε και στη συνέχεια να περιγράψουμε τα διάφορα επίπεδα δύναμης και ενέργειας – φυσική, διανοητική, ή πνευματική. Οι αφηγήσεις αυτές δεν μπορούν καθ΄ ολοκληρίαν να παρακολουθήσουν τους αποδεκτούς προσδιορισμούς σας για τη δύναμη, την ενέργεια και την ισχύ. Υπάρχει τέτοια ελαχιστότητα στη γλώσσα, ώστε πρέπει να χρησιμοποιούμε τους όρους αυτούς με πολλαπλές σημασίες. Στο κεφάλαιο αυτό, για παράδειγμα, η λέξη ενέργεια χρησιμοποιείται για να δηλώσει όλες τις φάσεις και τις μορφές των φαινομενικών κινήσεων, λειτουργιών και δυναμικών, ενώ η ισχύς χρησιμοποιείται για τα προ της βαρύτητας και η δύναμη για τα μετά την βαρύτητα στάδια ενέργειας.
(469.2) 42:2.2 Θα προσπαθήσω, πάντως, να ελαττώσω την εννοιολογική σύγχυση προτείνοντας τη σκοπιμότητα του να υιοθετηθεί η ακόλουθη ταξινόμηση της κοσμικής ισχύος, της αναδυόμενης ενέργειας και της συμπαντικής δύναμης – της φυσικής ενέργειας.
(469.3) 42:2.3 1. Διαστημική δυναμικότητα. Τούτη είναι η αδιαμφισβήτητη ελεύθερη διαστημική παρουσία του Απεριόριστου Απόλυτου. Η εξάπλωση της έννοιας αυτής συνεπάγεται τη συμπαντική δυναμική της ισχύος-ενέργειας η οποία είναι εγγενής στη λειτουργική ολικότητα του Απεριόριστου Απόλυτου, ενώ η ένταση της έννοιας αυτής υποδηλώνει την ολικότητα της κοσμικής πραγματικότητας – των συμπάντων – η οποία προήλθε, όπως η αιωνιότητα, από το μηδέποτε αρξάμενο, μηδέποτε λήγον, μηδέποτε κινούμενο, μηδέποτε μεταβαλλόμενο Νησί του Παραδείσου.
(469.4) 42:2.4 Η διαστημική δυναμικότητα αποτελεί μία προ-πραγματικότητα. Είναι ο χώρος κυριαρχίας του Απεριόριστου Απόλυτου και αποκρίνεται μόνο στον προσωπικό έλεγχο του Πατέρα του Σύμπαντος, παρά το γεγονός ότι είναι φαινομενικά τροποποιήσιμη δια της παρουσίας των Οργανωτών της Πρωταρχικής, Κυρίαρχης Δύναμης.
(469.5) 42:2.5 MISSING PARAGRAPH
(469.6) 42:2.6 Στην Ουβέρσα, η διαστημική δυναμικότητα αποκαλείται ABSOLUTA.
(469.7) 42:2.7 2. Πρωταρχική Ισχύς. Αντιπροσωπεύει την πρώτη βασική αλλαγή στη διαστημική δυναμικότητα και μπορεί να είναι μία από τις λειτουργίες του χαμηλότερου Παραδείσου του Απεριόριστου Απόλυτου. Γνωρίζουμε ότι η διαστημική παρουσία που κατέρχεται από τον κάτω Παράδεισο χαμηλότερο Παράδεισο τροποποιείται, κατά κάποιο τρόπο, από αυτό που εισέρχεται. Ανεξάρτητα όμως από τέτοιους πιθανούς συσχετισμούς, η ευρέως αναγνωρισμένη μεταστοιχείωση της διαστημικής ισχύος σε πρωταρχική ισχύ είναι η βασική διαφοροποιητική λειτουργία της παρουσίας της τάσης των ζώντων εν Παραδείσων Οργανωτών της ισχύος.
(469.8) 42:2.8 Η παθητική και εν δυνάμει ισχύς γίνεται ουσιαστική και πρωταρχική αποκρινόμενη στην αντίσταση που προβάλλεται από τη διαστημική παρουσία των Κυρίαρχων Οργανωτών της Πρωταρχικής Υπάρχουσας Ισχύος. Η ισχύς πλέον αναδύεται από τον αποκλειστικό χώρο κυριαρχίας του Απεριόριστου Απόλυτου στο χώρο κυριαρχίας της πολλαπλής απόκρισης – της απόκρισης σε ορισμένες βασικές κινήσεις που ξεκινούν από το Θεό της Δράσης και αμέσως μετά σε ορισμένες αντισταθμιστικές κινήσεις εκπορευόμενες από το Συμπαντικό Απόλυτο. Η πρωταρχική ισχύς αντιδρά φαινομενικά στην υπερβατική αφορμή, αναλόγως προς το απόλυτο.
(469.9) 42:2.9 Η πρωταρχική ισχύς αναφέρεται ορισμένες φορές ως αμιγής ενέργεια. Στην Ουβέρσα την αναφέρουμε ως SEGREGATΑ (διαχωρισμένη).
(470.1) 42:2.10 3. Οι αναδυόμενες ενέργειες. Η παθητική παρουσία των οργανωτών της πρωταρχικής ισχύος είναι αρκετή για να μεταμορφώσει τη διαστημική δυναμικότητα σε πρωταρχική ισχύ και είναι σ’ ένα τέτοιο ενεργό διαστημικό πεδίο όπου οι ίδιοι αυτοί οργανωτές της ισχύος ξεκινούν τις αρχικές και δραστήριες λειτουργίες τους. Η πρωταρχική ισχύς είναι προορισμένη να διέλθει από δύο χωριστές φάσεις μεταστοιχείωσης στο χώρο εκδήλωσης της ενέργειας προτού παρουσιασθεί ως συμπαντική δύναμη. Τα δύο αυτά επίπεδα αναδυόμενης ενέργειας είναι:
(470.2) 42:2.11 α. Ισχυρή ενέργεια. Πρόκειται για τη δυναμική-κατευθυντήρια, μαζικώς κινούμενη, εξαιρετικά εντεταμένη και βίαια αντιδρώσα ενέργεια – για γιγάντια ενεργειακά συστήματα τα οποία κινητοποιούνται από τις δραστηριότητες των οργανωτών πρωταρχικής ισχύος. Η πρωταρχική αυτή, ή ισχυρή ενέργεια δεν αντιδρά, κατ’ αρχήν, σαφώς στην έλξη της βαρύτητας του Παραδείσου, αν και πιθανόν να παρουσιάζει μία μαζικά αθροιστική, ή διαστημικά κατευθυντήρια αντίδραση στο συλλογικό σύμπλεγμα των απόλυτων επιδράσεων οι οποίες λειτουργούν από την χαμηλότερη πλευρά του Παραδείσου. Όταν η ενέργεια αναδύεται στο επίπεδο της αρχικής αντίδρασης προς την κυκλική και απόλυτης βαρύτητας επίδραση του Παραδείσου, οι οργανωτές της πρωταρχικής ισχύος υποχωρούν χάριν της λειτουργίας των δευτερευόντων συνεργατών τους.
(470.3) 42:2.12 β. Βαρυτική ενέργεια. Η επί του παρόντος εμφανιζόμενη στην βαρύτητα αντιδρώσα ενέργεια διαθέτει τη δυναμική της διαστημικής δύναμης και γίνεται ο ενεργός πρόγονος όλης της συμπαντικής ύλης. Η δευτερεύουσα αυτή, ή βαρυτική ενέργεια αποτελεί προϊόν της επεξεργασίας της ενέργειας, η οποία είναι αποτέλεσμα της παρουσίας της πίεσης και της ροπής της τάσης που δραστηριοποιούνται από τους Βοηθούς Οργανωτές της Υπερβατικής Κυρίαρχης Ισχύος. Ανταποκρινόμενη στο έργο αυτών των διαχειριστών της ισχύος, η διαστημική ενέργεια περνά από την κατάσταση ισχύος στην κατάσταση βαρύτητας, αντιδρώντας με τον τρόπο αυτό άμεσα στην κυκλική επίδραση της Παραδείσιας (απόλυτης) βαρύτητας, ενώ αποκαλύπτει και κάποια εν δυνάμει ευαισθησία προς την έλξη της γραμμικής βαρύτητας, εγγενούς στην γρήγορα εμφανιζόμενη υλική μάζα των ηλεκτρονικών και μετά-ηλεκτρονικών φάσεων της ενέργειας και της ύλης. Με την εμφάνιση της ανταπόκρισης στη βαρύτητα, οι Βοηθοί Οργανωτές της Κυρίαρχης Ισχύος μπορούν να αποσυρθούν από τους ενεργειακούς κυκλώνες του διαστήματος με την προϋπόθεση ότι οι Συμπαντικοί Οργανωτές Δύναμης θα αναλάβουν αυτόν τον τομέα δράσης.
(470.4) 42:2.13 Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι για τις ακριβείς αιτίες των αρχικών σταδίων της εξέλιξης της ισχύος, αναγνωρίζουμε όμως την ευφυή δράση του Απώτατου και στα δύο επίπεδα της εκδήλωσης της αναδυόμενης ενέργειας. Η ισχυρή και η βαρυτική ενέργεια, εκτιμώμενη συλλογικά, αποκαλείται στην Ουβέρσα ULTIMATA (Απώτατη, Ύπατη.)
(470.5) 42:2.14 4. Συμπαντική δύναμη. Η διαστημική ισχύς έχει μετατραπεί σε διαστημική ενέργεια και εν συνεχεία στην ενέργεια του βαρυτικού ελέγχου. Έτσι έχει ωριμάσει η φυσική ενέργεια, μέχρι του σημείου εκείνου όπου μπορεί να κατευθυνθεί στους διαύλους της δύναμης και να μπορέσει να εξυπηρετήσει τους ποικίλους σκοπούς των συμπαντικών Δημιουργών. Το έργο αυτό διεξάγεται από τους πολύμορφούς διευθυντές, κέντρα και ελεγκτές της φυσικής ενέργειας στο μέγα σύμπαν – τις οργανωμένες και κατοικημένες δημιουργίες. Οι Συμπαντικοί αυτοί Διευθυντές της Δύναμης ασκούν τον κατά το μάλλον, ή ήττον ολοκληρωμένο έλεγχο των είκοσι μιας εκ των τριάντα φάσεων της ενέργειας οι οποίες συνιστούν το παρόν ενεργειακό σύστημα των επτά υπερσυμπάντων. Ο χώρος αυτός της δύναμης-ενέργειας-ύλης είναι ο χώρος κυριαρχίας των ευφυών δραστηριοτήτων του Επτάπτυχου, ο οποίος λειτουργεί υπό τον υπερέλεγχο χρόνου-διαστήματος του Υπέρτατου.
(470.6) 42:2.15 Στην Ουβέρσα αναφέρουμε το χώρο αυτό κυριαρχίας της συμπαντικής δύναμης ως GRAVITA (βαρύτητα;)
(470.7) 42:2.16 5. Η ενέργεια της Χαβόνα. Ομόφωνα η αφήγηση αυτή κινήθηκε προς την πλευρά του Παραδείσου καθώς ακολουθούσαμε την μεταστοιχείωση της διαστημικής ισχύος, από το ένα επίπεδο στο άλλο, μέχρι το ενεργό επίπεδο της ενέργειας-δύναμης των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος. Συνεχίζοντας προς τον Παράδεισο, συναντούμε στη συνέχεια μία προ-υπαρξιακή φάση της ενέργειας η οποία είναι χαρακτηριστική του κεντρικού σύμπαντος. Εδώ ο εξελικτικός κύκλος φαίνεται να γυρίζει πίσω στον εαυτό του. Η ενέργεια-δύναμη φαίνεται τώρα ότι αιωρείται προς τα πίσω, προς την ισχύ, μία ισχύ όμως η φύση της οποίας είναι πολύ διαφορετική από εκείνη της διαστημικής δυναμικότητας και της πρωταρχικής ισχύος. Τα ενεργειακά συστήματα της Χαβόνα δεν είναι δυαδικά. Είναι τριαδικά. Τούτος είναι ο χώρος κυριαρχίας της υπαρξιακής ενέργειας του Συνδεδεμένου Δρώντος, λειτουργούντος εκ μέρους της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου.
(471.1) 42:2.17 Στην Ουβέρσα οι ενέργειες αυτές της Χαβόνα είναι γνωστές ως TRIATA (ΤΡΙΑΔΙΚΈΣ;)
(471.2) 42:2.18 6. Υπερβατική Ενέργεια. Το ενεργειακό αυτό σύστημα λειτουργεί επί των, και από τα ανώτερα επίπεδα του Παραδείσου και μόνο σε σχέση με τους απολυτοειδείς πληθυσμούς. Στην Ουβέρσα ονομάζεται TRANOSTA.
(471.3) 42:2.19 7. Μονότα. Η ενέργεια είναι συγγενής προς το θείο, όταν πρόκειται για Παραδείσια ενέργεια. Τείνουμε να πιστεύουμε ότι η μονότα είναι η ζώσα, μη πνευματική ενέργεια του Παραδείσου – ένα αιώνιο ισοδύναμο της ζώσας, πνευματικής ενέργειας του Πρωταρχικού Υιού – εξ αυτού και το μη-πνευματικό ενεργειακό σύστημα του Πατέρα του Σύμπαντος.
(471.4) 42:2.20 Δεν μπορούμε να διακρίνουμε τη φύση του Παραδείσιου πνεύματος και της Παραδείσιας μονότα. Είναι, προφανώς, ανόμοια. Έχουν διαφορετικά ονόματα, αλλά ελάχιστα μπορείτε να μάθετε για μία πραγματικότητα της οποίας οι πνευματικές και οι μη πνευματικές εκδηλώσεις διακρίνονται μόνο από το όνομα.
(471.5) 42:2.21 Γνωρίζουμε ότι τα πεπερασμένα πλάσματα μπορούν να φθάσουν στην εμπειρία της λατρείας του Πατέρα του Σύμπαντος δια της λειτουργίας του Θεού του Επτάπτυχου και των Προσαρμοστών της Σκέψης, αμφιβάλλουμε, όμως, αν κάποια υπό-απόλυτη προσωπικότητα, ακόμη και οι διευθυντές δύναμης, μπορούν να κατανοήσουν το άπειρο της ενέργειας της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου. Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Αν οι διευθυντές της δύναμης είναι γνώστες της τεχνικής μεταμόρφωσης της διαστημικής δύναμης, δεν αποκαλύπτουν το μυστικό τους σε άλλους εξ ημών. Η άποψή μου είναι ότι δεν κατανοούν απόλυτα τη λειτουργία των οργανωτών ισχύος.
(471.6) 42:2.22 Οι ίδιοι αυτοί οι διευθυντές της δύναμης αποτελούν ενεργειακούς καταλύτες. Δηλαδή, κάνουν την ενέργεια να τεμαχίζεται, να οργανώνεται, ή να συγκεντρώνεται σε ενιαία δομή με την παρουσία τους. Και όλο τούτο σημαίνει ότι πρέπει να υπάρχει κάτι εγγενές στην ενέργεια το οποίο την κάνει να λειτουργεί με τον τρόπο αυτό, υπό την παρουσία αυτών των δυναμικών οντοτήτων. Οι Μελχισεδέκ του Νέβαδον έχουν από μακρού ονομάσει το φαινόμενο της μεταστοιχείωσης της κοσμικής ισχύος σε συμπαντική δύναμη ως ένα εκ των επτά «απείρων του θείου.» Και τούτο είναι το σημείο μέχρι του οποίου θα προχωρήσετε κατά την ανέλιξή σας στο τοπικό σύμπαν.
(471.7) 42:2.23 Παρά την ανικανότητά μας να κατανοήσουμε πλήρως την προέλευση, τη φύση και τις μεταστοιχειώσεις της κοσμικής ισχύος, είμαστε απόλυτοι γνώστες όλων των φάσεων της συμπεριφοράς της αναδυόμενης ενέργειας, από την εποχή της άμεσης και αλάθητης ανταπόκρισής της προς τη δράση της βαρύτητας του Παραδείσου – την εποχή περίπου της αρχής της λειτουργίας των υπερσυμπαντικών διευθυντών της δύναμης.
(471.8) 42:3.1 Η ύλη, σε όλα τα σύμπαντα, εκτός του κεντρικού σύμπαντος, είναι ταυτόσημη. Η ύλη όσον αφορά στις φυσικές της ιδιότητες εξαρτάται από τον εξελικτικό βαθμό των στοιχείων που την απαρτίζουν, την απόστασή τους από το πυρηνικό σώμα, ή το περιεχόμενο του διαστήματος σε ύλη, καθώς επίσης και από την παρουσία ορισμένων δυνάμεων άγνωστων ακόμη στην Ουράντια.
(471.9) 42:3.2 Στους διάφορους ήλιους, πλανήτες και διαστημικά σώματα υπάρχουν δέκα μεγάλες υποδιαιρέσεις της ύλης:
(472.1) 42:3.3 1. Η ουλτιματονική ύλη (ή ύλη των ουλτιματονίων) – οι αρχικές φυσικές μονάδες υλικής υπόστασης, τα ενεργειακά σωματίδια τα οποία σχηματίζουν τα ηλεκτρόνια.
(472.2) 42:3.4 2. Η υπο-ηλεκτρονική (κατώτερη από τα ηλεκτρόνια) ύλη – το στάδιο έκρηξης και απώθησης των ηλιακών υπεραερίων
(472.3) 42:3.5 3. Η ηλεκτρονική ύλη - το ηλεκτρικό στάδιο της υλικής διαφοροποίησης – ηλεκτρόνια, πρωτόνια και διάφορες άλλες μονάδες οι οποίες υπεισέρχονται στους ποικίλους σχηματισμούς των ηλεκτρονικών ομάδων.
(472.4) 42:3.6 4. Η υπο-ατομική ύλη – η ύλη που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό στο εσωτερικό των θερμών ήλιων.
(472.5) 42:3.7 5. Τα κατακερματισμένα άτομα – βρίσκονται στους ήλιους που ψύχονται καθώς και σ’ ολόκληρο το διάστημα.
(472.6) 42:3.8 6. Η ιονισμένη ύλη – ανεξάρτητα άτομα απογυμνωμένα από τα εξωτερικά τους (χημικώς ενεργά) ηλεκτρόνια εξ αιτίας ηλεκτρικών, θερμικών, ή ακτίνων Χ δραστηριοτήτων καθώς και εξ αιτίας διαλυτών.
(472.7) 42:3.9 7. Ατομική ύλη – το χημικό στάδιο της στοιχειώδους οργάνωσης, οι μονάδες που αποτελούν τη μοριακή, ή ορατή ύλη.
(472.8) 42:3.10 8. Το μοριακό στάδιο της ύλης – η ύλη όπως υπάρχει στην Ουράντια, σε μία κατάσταση σχετικά ομαλής υλοποίησης κάτω από κανονικές συνθήκες
(472.9) 42:3.11 9. Ραδιενεργός ύλη – η αποδιοργανωτική τάση και δραστηριότητα των βαρύτερων στοιχείων υπό συνθήκες μέτριας θερμότητας και ελαττωμένης βαρυτικής πίεσης.
(472.10) 42:3.12 10. Η καταρρεύσασα ύλη – Η σχετικά σταθερή ύλη που βρίσκεται στο εσωτερικό των ψυχρών, ή νεκρών ήλιων. Η μορφή αυτή της ύλης δεν είναι πραγματικά σταθερή. Εξακολουθεί να υπάρχει μία ουλτιματονική, ή και ηλεκτρονική ακόμη δραστηριότητα, αλλά οι μονάδες αυτές βρίσκονται πάρα πολύ κοντά και ο βαθμός περιστροφής των είναι εξαιρετικά μειωμένος.
(472.11) 42:3.13 Η ανωτέρω ταξινόμηση της ύλης αφορά στην οργάνωσή της περισσότερο, παρά στις μορφές με τις οποίες παρουσιάζεται στα πλάσματα της δημιουργίας. Δεν λαμβάνει υπ’ όψιν τα προ-ανάδυσης στάδια της ενέργειας, ούτε την αιώνια υλοποίηση στον Παράδεισο και στο κεντρικό σύμπαν.
(472.12) 42:4.1 Το φως, η θερμότητα, ο ηλεκτρισμός, ο μαγνητισμός, η χημεία, η ενέργεια και η ύλη είναι – εκ προελεύσεως, φύσης και προορισμού – ένα και το αυτό πράγμα, μαζί με άλλες υλικές πραγματικότητες άγνωστες ακόμη στην Ουράντια.
(472.13) 42:4.2 Δεν αντιλαμβανόμαστε απόλυτα τις σχεδόν ατέλειωτες μεταβολές τις οποίες μπορεί να υποστεί η φυσική ενέργεια. Σ’ ένα σύμπαν εμφανίζεται ως φως, σ’ ένα άλλο ως φως και θερμότητα μαζί, σ’ ένα άλλο ως μορφές ενέργειας άγνωστες στην Ουράντια. Σε ανείπωτα εκατομμύρια χρόνια μπορεί να επανεμφανισθεί σαν μία μορφή αεικίνητης, αυξανόμενης ηλεκτρικής ενέργειας, ή μαγνητικής δύναμης. Και ακόμη αργότερα, μπορεί και πάλι να εμφανισθεί σ’ ένα μεταγενέστερο σύμπαν σαν μία μορφή μεταβλητής ύλης υποβαλλόμενης σε σειρά μεταμορφώσεων, για να ακολουθήσει η εξωτερική, φυσική της εξαφάνιση σε κάποιο μεγάλο κατακλυσμό στους κόσμους. Και τότε, έπειτα από αμέτρητους αιώνες και σχεδόν ατέλειωτη περιπλάνηση μέσα από άπειρα σύμπαντα, μπορεί και πάλι η ίδια αυτή ενέργεια να επαναναδυθεί και να μεταβάλει πολλές φορές τη μορφή και τη δυναμική της. Κι’ έτσι οι μεταστοιχειώσεις αυτές συνεχίζονται μέσα στις εποχές που διαδέχονται η μία την άλλη και σε αμέτρητους κόσμους. Με τον τρόπο αυτό η ύλη αλλάζει, υφίσταται τις μεταστοιχειώσεις του χρόνου, αλλά για πάντα ταλαντεύεται πραγματική στον κύκλο της αιωνιότητας. Ακόμα κι’ αν για καιρό πολύ εμποδιστεί να επιστρέψει στην πηγή της, αντιδρά πάντα σ’ αυτήν και για πάντα ακολουθεί το μονοπάτι που όρισε η Άπειρη Προσωπικότητα από την οποία βλάστησε.
(473.1) 42:4.3 Τα κέντρα δύναμης και οι συνεργάτες τους απασχολούνται πολύ στο έργο της μεταστοιχείωσης των ουλτιματονίων στα κυκλώματα και τις περιστροφές των ηλεκτρονίων. Οι μοναδικές αυτές υπάρξεις ελέγχουν και συνθέτουν τη δύναμη με τον επιδέξιο χειρισμό των βασικών μονάδων υλοποιημένης ενέργειας, των ουλτιματονίων. Είναι οι κύριοι της ενέργειας, καθώς αυτή κυκλοφορεί σε πρωτόγονο στάδιο. Σε συνεργασία με τους φυσικούς ελεγκτές είναι ικανοί να ελέγξουν και να κατευθύνουν αποτελεσματικά την ενέργεια ακόμα και αφού μεταστοιχειωθεί στο ηλεκτρικό επίπεδο, το αποκαλούμενο ηλεκτρονικό στάδιο. Η ακτίνα δράσης τους, όμως, περιορίζεται τρομακτικά όταν η ηλεκτρονικά οργανωμένη ενέργεια ταλαντεύεται στις δίνες των ατομικών συστημάτων. Σε μία τέτοια υλοποίηση, οι ενέργειες αυτές υποπίπτουν στην απόλυτη επίδραση της ελκτικής δύναμης της γραμμικής βαρύτητας.
(473.2) 42:4.4 Η βαρύτητα δρα θετικώς φορτισμένα επί των δυναμικών οδών και των ενεργειακών διαύλων των κέντρων δύναμης και των φυσικών ελεγκτών, οι υπάρξεις, ωστόσο, αυτές έχουν μία μόνο αρνητική σχέση προς τη βαρύτητα – την άσκηση των αντιβαρυτικών ιδιοτήτων τους.
(473.3) 42:4.5 Σ’ ολόκληρη την έκταση του διαστήματος, ψυχρές αλλά και άλλες δυνάμεις εργάζονται δημιουργικά, οργανώνοντας τα ουλτιματόνια σε ηλεκτρόνια. Η θερμότητα αποτελεί το μέτρο της ηλεκτρονικής δραστηριότητας, ενώ το ψύχος απλά υποδηλώνει την απουσία θερμότητας – συγκριτική ενεργειακή παύση – την κατάσταση της συμπαντικής φόρτισης της ισχύος του διαστήματος, με την προϋπόθεση ότι ούτε η αναδυόμενη ενέργεια, ούτε η οργανωμένη ύλη ήταν παρούσες και ότι (εξ αυτού) δεν αντέδρασαν στη βαρύτητα.
(473.4) 42:4.6 Η παρουσία και η δράση της βαρύτητας είναι εκείνο το οποίο εμποδίζει την εμφάνιση του θεωρητικού απόλυτου μηδενός, αφού το ενδοαστρικό διάστημα δεν έχει θερμοκρασία απολύτου μηδενός. Σ’ ολόκληρο το οργανωμένο διάστημα υπάρχουν αντιδρώντα στη βαρύτητα ενεργειακά ρεύματα, κυκλώματα δύναμης και ουλτιματονικές δραστηριότητες, καθώς επίσης και οργανωμένες ηλεκτρονικές ενέργειες. Πρακτικά μιλώντας, το διάστημα δεν είναι κενό. Ακόμη και η ατμόσφαιρα της Ουράντια λεπταίνει με αυξανόμενο ρυθμό, μέχρις ότου στα τρεις χιλιάδες περίπου μίλια αρχίζει να χάνεται μέσα στη συνήθη διαστημική ύλη, σ’ αυτό τον τομέα του σύμπαντος. Το πιο κενό, σχεδόν, διάστημα που είναι γνωστό στον Νέβαδον περιέχει περίπου εκατό ουλτιματόνια – το ισόποσο ενός ηλεκτρονίου – ανά κυβική ίντσα. Τέτοια σπανιότητα ύλης θεωρείται πρακτικά ως κενό διάστημα.
(473.5) 42:4.7 Η θερμοκρασία – η θερμότητα και το ψύχος - είναι δευτερεύουσα μόνο προς τη βαρύτητα στους κόσμους της ενέργειας και της εξέλιξης της ύλης. Τα ουλτιματόνια ταπεινά υπακούουν στις ακραίες θερμοκρασίες. Οι χαμηλές θερμοκρασίες ευνοούν ορισμένες μορφές δημιουργίας των ηλεκτρονίων και συγκέντρωσης των ατόμων, ενώ οι υψηλές θερμοκρασίες διευκολύνουν όλα τα είδη ατομικής διάσπασης και υλικής αποσύνθεσης.
(473.6) 42:4.8 Όταν εκτεθούν στη θερμότητα και την πίεση ορισμένων εσωτερικών ηλιακών συστημάτων, όλοι, εκτός των πλέον πρωτόγονων, οι συνδυασμοί της ύλης μπορούν να διασπασθούν. Η θερμότητα μπορεί με τον τρόπο αυτό να υπερνικήσει σε μεγάλο βαθμό τη σταθερότητα της βαρύτητας. Καμία, όμως, γνωστή ηλιακή θερμότητα, ή πίεση μπορεί να γυρίσει τα ουλτιματόνια πίσω και να τα μετατρέψει σε δυναμική ενέργεια.
(473.7) 42:4.9 Οι φλεγόμενοι ήλιοι μπορούν να μετασχηματίσουν την ύλη σε διάφορες μορφές ενέργειας, οι σκοτεινοί κόσμοι, όμως, καθώς και ολόκληρο το εξωτερικό διάστημα μπορούν να επιβραδύνουν την ηλεκτρονική και την ουλτιματονική δραστηριότητα μέχρι του σημείου να μετατρέψουν τις ενέργειες αυτές σε ύλη των κόσμων. Ορισμένοι ηλεκτρονικοί συνδυασμοί αυτόνομης φύσης, καθώς επίσης και πολλοί από τους βασικούς συνδυασμούς της πυρηνικής ύλης, σχηματίζονται σε εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες στο ανοικτό διάστημα, διογκούμενες αργότερα, δια του συσχετισμού τους με μεγαλύτερες προσαυξήσεις υλοποιημένης ενέργειας.
(473.8) 42:4.10 Στο σύνολο αυτής της ατέλειωτης μεταμόρφωσης της ενέργειας και της ύλης πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν την επίδραση της βαρυτικής πίεσης και της αντιβαρυτικής συμπεριφοράς των ουλτιματονικών ενεργειών υπό συγκεκριμένες συνθήκες θερμοκρασίας, ταχύτητας και περιστροφής. Η θερμοκρασία, τα ενεργειακά ρεύματα, η απόσταση καθώς και η παρουσία των οργανωτών της ζώσης ισχύος και των διευθυντών δύναμης επίσης επιδρούν σε όλα τα φαινόμενα μεταστοιχείωσης της ενέργειας και της ύλης.
(474.1) 42:4.11 Η αύξηση της μάζας στην ύλη ισούται με την αύξηση της ενέργειας, διαιρούμενης δια του τετραγώνου της ταχύτητας του φωτός. Κατά μία δυναμική έννοια, το έργο το οποίο η εν παύσει ύλη μπορεί να πραγματοποιήσει ισούται με την ενέργεια η οποία αναλίσκεται στο να ενώσει τα μέρη της από τον Παράδεισο, μείον την αντίσταση των δυνάμεων τις οποίες αντιπαρέρχεται κατά τη διέλευσή της και την έλξη η οποία ασκούν τα μέρη της ύλης το ένα επί του άλλου.
(474.2) 42:4.12 Η ύπαρξη των προ-ηλεκτρονικών μορφών της ύλης υποδηλώνεται από τα δύο ατομικά βάρη του μολύβδου. Ο μόλυβδος, στον αρχικό σχηματισμό του, ζυγίζει κατά τι περισσότερο από εκείνον που δημιουργείται από τη διάσπαση του ουρανίου με ραδιοακτινοβολία. Και αυτή η διαφορά στο ατομικό βάρος αντιπροσωπεύει την ουσιαστική απώλεια της ενέργειας κατά την ατομική διάσπαση.
(474.3) 42:4.13 Η σχετική ακεραιότητα της ύλης διασφαλίζεται από το γεγονός ότι η ενέργεια μπορεί να απορροφηθεί, ή να απελευθερωθεί μόνο στις ακριβείς εκείνες ποσότητες τις οποίες οι επιστήμονες της Ουράντια έχουν προσδιορίσει ως κβάντα. Η σοφή αυτή μέριμνα στους υλικούς κόσμους χρησιμεύει στο να διατηρεί τα σύμπαντα εν λειτουργία.
(474.4) 42:4.14 Η ποσότητα της ενέργειας που προσλαμβάνεται, ή αποβάλλεται όταν αλλάζουν οι ηλεκτρονικές, ή άλλες θέσεις, είναι πάντα ένα «κβάντο» (ποσότητα), ή κάποιο πολλαπλάσιό του, αλλά η δονούμενη, ή κυματοειδής συμπεριφορά τέτοιων μονάδων ενέργειας καθορίζεται απόλυτα από τις διαστάσεις των εν προκειμένων υλικών δομών. Παρόμοιες κυματοειδείς ταλαντώσεις ενέργειας έχουν 860 φορές τη διάμετρο των ουλτιματονίων, των ηλεκτρονίων, των ατόμων, ή και άλλων μονάδων που συμπεριφέρονται με τον αυτό τρόπο. Η ατέλειωτη σύγχυση που ακολουθεί την παρατήρηση της κυματοειδούς μηχανικής, ή της συμπεριφοράς των κβάντα οφείλεται στην υπερίσχυση των ενεργειακών κυμάτων: δύο σημεία κορυφές μπορούν να συνδυαστούν για να σχηματίσουν μία διπλού ύψους κορυφή, ενώ ένα σημείο κορυφής και ένα σημείο ύφεσης μπορούν να συνδυαστούν οδηγούμενα έτσι σε αμοιβαία ακύρωση.
(474.5) 42:5.1 Στο υπερσύμπαν του Όρβοντον υπάρχουν εκατό οκτάβες κυματοειδούς ενέργειας. Από τις εκατό αυτές ομάδες των ενεργειακών εκδηλώσεων, εξήντα μία έχουν καθ’ ολοκληρία, ή εν μέρει αναγνωριστεί στην Ουράντια. Οι ακτίνες του ηλίου συνιστούν τέσσερις οκτάβες στην κλίμακα του υπερσύμπαντος, με τις ορατές ακτίνες να περιλαμβάνουν μία μόνο οκτάβα, στην υπ’ αριθμόν εξήντα τέσσερα στη σειρά αυτή. Η ομάδα των υπεριωδών ακολουθεί, ενώ δέκα οκτάβες ψηλότερα βρίσκονται οι ακτίνες Χ, ακολουθούμενες από τις ακτίνες γάμμα του ραδίου. Τριάντα δύο οκτάβες ψηλότερα από το ορατό φως του ήλιου βρίσκονται οι ακτίνες της ενέργειας του εξώτερου διαστήματος που τόσο συχνά συνδέονται με τα σχετικά τους εξαιρετικά ενεργοποιημένα ελάχιστα σωματίδια της ύλης. Στη συνέχεια, κάτω από το ορατό φως του ήλιου εμφανίζονται οι υπέρυθρες ακτίνες και τριάντα οκτάβες χαμηλότερα βρίσκεται η ομάδα ραδιοεκπομπών.
(474.6) 42:5.2 ΟΙ εκδηλώσεις της κυματοειδούς ενέργειας – από την άποψη των επιστημονικών γνώσεων του εικοστού αιώνα στην Ουράντια – μπορούν να ταξινομηθούν στις ακόλουθες δέκα ομάδες:
(474.7) 42:5.3 1. Υπο-ουλτιματονικές ακτίνες – το οριακό σημείο περιστροφών των ουλτιματονίων καθώς αυτά αρχίζουν να αποκτούν σαφή μορφή. Τούτο είναι το πρώτο στάδιο της αναδυόμενης ενέργειας στην οποία κυματοειδή φαινόμενα μπορούν να ανιχνευθούν και να μετρηθούν.
(474.8) 42:5.4 2. Ουλτιματονικές ακτίνες. Η συγκέντρωση της ενέργειας στις ελάχιστες σφαίρες των ουλτιματονίων δημιουργεί δονήσεις στο περιεχόμενο του διαστήματος, οι οποίες είναι διακριτές και μετρήσιμες. Και πολύ πριν οι φυσικοί ανακαλύψουν το ουλτιματόνιο, αναμφίβολα θα ανιχνεύσουν τα φαινόμενα αυτών των ακτίνων καθώς καταιωνίζονται επί της Ουράντια. Οι βραχείες και ισχυρές αυτές αντίκες αντιπροσωπεύουν την αρχική δραστηριότητα των ουλτιματονίων, καθώς επιβραδύνονται μέχρι του σημείου εκείνου από το οποίο αλλάζουν πορεία προς την ηλεκτρονική οργάνωση της ύλης. Καθώς τα ουλτιματόνια συναθροίζονται για να σχηματίσουν τα ηλεκτρόνια, λαμβάνει χώρα συμπύκνωση με συνακόλουθη αποθήκευση ενέργειας.
(475.1) 42:5.5 3. Οι βραχείες διαστημικές ακτίνες. Πρόκειται για τις βραχύτερες όλων των αμιγώς ηλεκτρονικών δονήσεων και αντιπροσωπεύουν το προ-ατομικό στάδιο της μορφής αυτής της ύλης. Αυτές οι ακτίνες απαιτούν εξαιρετικά υψηλές, ή χαμηλές θερμοκρασίες για την δημιουργία τους. Υπάρχουν δύο είδη από αυτές τις διαστημικές ακτίνες: το ένα συνοδεύει τη γέννηση των ατόμων και το άλλο καταδεικνύει την ατομική διάσπαση. Εκπορεύονται σε μεγάλες ποσότητες από το πυκνότερο επίπεδο του υπερσύμπαντος, τον Γαλαξία, ο οποίος αποτελεί επίσης το πυκνότερο επίπεδο των εξωτερικών συμπάντων.
(475.2) 42:5.6 4. Το ηλεκτρονικό στάδιο. Το στάδιο αυτό της ενέργειας είναι η βάση όλων των υλοποιήσεων στα επτά υπερσύμπαντα. Όταν τα ηλεκτρόνια περνούν από υψηλότερα σε χαμηλότερα επίπεδα ενέργειας τροχιακής περιστροφής, πάντοτε εκπέμπονται κβάντα. Η τροχιακή μετακίνηση των ηλεκτρονίων έχει ως αποτέλεσμα την αποβολή, ή την απορρόφηση πολύ καθορισμένων και ομοιόμορφων μετρήσιμων σωματιδίων της ενέργειας του φωτός, ενώ το μεμονωμένο ηλεκτρόνιο πάντοτε εκπέμπει ένα σωματίδιο φωτεινής ενέργειας όταν υποστεί σύγκρουση. Οι εκδηλώσεις της κυματοειδούς ενέργειας συνοδεύουν επίσης τις λειτουργίες των θετικώς φορτισμένων σωμάτων, καθώς και των άλλων μελών του ηλεκτρονικού σταδίου.
(475.3) 42:5.7 5. Ακτίνες γάμμα – Οι εκπομπές εκείνες οι οποίες χαρακτηρίζουν τον αυτόματο διαχωρισμό της ατομικής ύλης. Η καλύτερη παρουσίαση της μορφής αυτής της ηλεκτρονικής δραστηριότητας βρίσκεται στα φαινόμενα τα σχετικά με τη διάσπαση του ραδίου.
(475.4) 42:5.8 6. Η ομάδα των ακτίνων Χ. Το επόμενο βήμα στην επιβράδυνση των ηλεκτρονίων οδηγεί στις διάφορες μορφές των ηλιακών ακτίνων Χ μαζί με τις τεχνητά παραγόμενες ακτίνες Χ. Το ηλεκτρονικό φορτίο δημιουργεί ηλεκτρικό πεδίο. Η κίνηση δημιουργεί ένα ηλεκτρικό ρεύμα. Το ρεύμα παράγει ένα μαγνητικό πεδίο. Όταν ένα ηλεκτρόνιο σταματήσει αιφνίδια, η προκύπτουσα ηλεκτρομαγνητική διαταραχή παράγει τις ακτίνες Χ. Οι ακτίνες Χ είναι αυτή ακριβώς η διαταραχή. Οι ηλιακές ακτίνες Χ είναι ταυτόσημες εκείνων οι οποίες δημιουργούνται μηχανικά για την διερεύνηση του εσωτερικού του ανθρώπινου σώματος, εκτός του ότι εκείνες έχουν κατά τι μεγαλύτερο μήκος.
(475.5) 42:5.9 7. Οι υπεριώδεις, ή χημικές ακτίνες του ηλιακού φωτός και οι διάφορες μηχανικές παραγωγές (τους).
(475.6) 42:5.10 8. Το λευκό φως – το σύνολο του ορατού φωτός των ήλιων
(475.7) 42:5.11 9. Υπέρυθρες ακτίνες - η επιβράδυνση της ηλεκτρονικής δραστηριότητας ακόμη πλησιέστερα στο επίπεδο της αντιληπτής θερμότητας.
(475.8) 42:5.12 10. Τακύματα Χερτς – οι ενέργειες εκείνες που χρησιμοποιούνται στην Ουράντια για εκπομπές.
(475.9) 42:5.13 Από όλες αυτές τις δέκα φάσεις των δραστηριοτήτων της κυματοειδούς ενέργειας, το ανθρώπινο μάτι μπορεί να αντιδράσει σε μία μόνο οκτάβα, στο σύνολο του ηλικαού φωτός.
(475.10) 42:5.14 Ο αποκαλούμενος αιθέρας είναι απλά ένα συλλογικό όνομα που περιγράφει μία ομάδα ισχυρών και δυναμικών ενεργειών που λαμβάνουν χώρα στο διάστημα. Τα ουλτιματόνια, τα ηλεκτρόνια και οι άλλες μαζικές συγκεντρώσεις της ενέργειας είναι ομοιόμορφα σωματίδια ύλης και κατά τη διέλευσή τους μέσα στο διάστημα προχωρούν, πραγματικά, σε ευθείες γραμμές. Το φως και οι άλλες μορφές αναγνωρίσιμων εκδηλώσεων ενέργειας αποτελούνται από μία αλληλουχία καθορισμένων σωματιδίων ενέργειας τα οποία προχωρούν σε ευθείες γραμμές εκτός αν τροποποιηθούν από τη βαρύτητα καθώς και από άλλες παρεμβαίνουσες δυνάμεις. Το ότι οι πρόοδοι αυτές των σωματιδίων ενέργειας εμφανίζονται ως κυματοειδή φαινόμενα κατά την παρατήρηση οφείλεται στην αντίσταση του καλύμματος της αδιαφοροποίητης ισχύος ολόκληρου του διαστήματος, τον υποθετικό αιθέρα, καθώς και στην διαβαρυτική τάση των σχετικών συγκεντρώσεων της ύλης. Η απόσταση μεταξύ των σωματιδίων της ύλης, μαζί με την αρχική ταχύτητα των ενεργειακών ακτίνων καθορίζουν την κυματοειδή εμφάνιση πολλών μορφών υλικής ενέργειας.
(476.1) 42:5.15 Η διέγερση της ύλης του διαστήματος δημιουργεί μία κυματοειδή αντίδραση στο πέρασμα των ταχύτατα κινούμενων σωματιδίων της ύλης, όπως ακριβώς το πέρασμα ενός πλοίου πάνω μέσα στο νερό δημιουργεί κύματα ποικίλου εύρους και διάκενων.
(476.2) 42:5.16 Η συμπεριφορά της πρωταρχικής ισχύος πράγματι δημιουργεί φαινόμενα τα οποία είναι κατά πολλούς τρόπους ανάλογα ου υποθετικού σας αιθέρα. Το διάστημα δεν είναι κενό. Οι σφαίρες ολόκληρου του διαστήματος στροβιλίζονται και βυθίζονται σ’ έναν απέραντο ωκεανό εκτεταμένης ισχύος-ενέργειας. Ούτε είναι το διαστημικό περιεχόμενο του ενός ατόμου κενό. Παρ’ όλα αυτά, δεν υπάρχει αιθέρας και αυτή καθ’ εαυτή η απουσία του υποθετικού αυτού αιθέρα βοηθά τους κατοικημένους πλανήτες να αποφεύγουν την πτώση τους στον ήλιο και τα κυκλικά ευρισκόμενα ηλεκτρόνια να αντιστέκονται στην πτώση μέσα στον (ατομικό) πυρήνα.
(476.3) 42:6.1 Ενώ η διαστημική φόρτιση της συμπαντικής ισχύος είναι ομοιογενής και αδιαφοροποίητη, η οργάνωση της εξελιχθείσας ενέργειας σε ύλη συνεπάγεται τη συγκέντρωση της ενέργειας σε ξεχωριστές μάζες καθορισμένων διαστάσεων και συγκεκριμένου βάρους – ακριβής βαρυτική αντίδραση.
(476.4) 42:6.2 Η τοπική, ή η γραμμική βαρύτητα ενεργοποιείται πλήρως με την εμφάνιση της ατομικής οργάνωσης της ύλης. Η προ-ατομική ύλη ανταποκρίνεται ελαφρά στη βαρύτητα όταν ενεργοποιηθεί από τις ακτίνες Χ, καθώς και από άλλες παρόμοιες ενέργειες, αλλά ουδεμία μετρήσιμη έλξη γραμμικής βαρύτητας ασκείται επί των ελευθέρων, άθικτων και μη φορτισμένων σωματιδίων της ηλεκτρονικής ενέργειας, ή επί των μη σχετιζομένων ουλτιματονίων.
(476.5) 42:6.3 Τα ουλτιματόνια λειτουργούν δια της αμοιβαίας έλξης των, αντιδρώντας μόνο στην έλξη της κυκλικής βαρύτητας του Παραδείσου. Χωρίς την αντίδραση στην γραμμική βαρύτητα, διατηρούν με τον τρόπο αυτό στη συμπαντική, διαστημική τους πορεία. Τα ουλτιματόνια είναι ικανά να αυξάνουν την ταχύτητα περιστροφής των μέχρι του σημείου της μερικής αντιβαρυτικής συμπεριφοράς, δεν μπορούν, ωστόσο, χωρίς να εξαρτώνται από τους οργανωτές της ισχύος, ή τους διευθυντές της δύναμης, να φθάσουν στην κρίσιμη ταχύτητα διαφυγής της απο-εξατομίκευσης, και να επιστρέψουν στο στάδιο της δυναμικής ενέργειας. Στη φύση, τα ουλτιματόνια διαφεύγουν από την κατάσταση της φυσικής υπόστασης μόνον όταν συμμετέχουν στην τελική διάσπαση ενός ψυχόμενου και θνήσκοντος ήλιου.
(476.6) 42:6.4 Τα ουλτιματόνια, άγνωστα στην Ουράντια, επιβραδύνονται μέσω πολλών φάσεων φυσικής δραστηριότητας μέχρις ότου καλύψουν τις απαιτούμενες για την περιστροφική ενέργεια προϋποθέσεις και οργανωθούν σε ηλεκτρόνια. Τα ουλτιματόνια διαθέτουν τρία είδη κινήσεων: την αμοιβαία αντίσταση απέναντι στην κοσμική ισχύ, τις ξεχωριστές τους περιστροφές της αντιβαρυτικής δυναμικής και τις ενδοηλεκτρονικές θέσεις των εκατό αμοιβαία διασυνδεομένων ουλτιματονίων.
(476.7) 42:6.5 Η αμοιβαία έλξη συγκρατεί εκατό ουλτιματόνια μαζί για το σχηματισμό ενός ηλεκτρονίου. Και δεν υπάρχουν ποτέ περισσότερα, ή λιγότερα ουλτιματόνια σε ένα τυπικό ηλεκτρόνιο. Η απώλεια ενός, ή περισσοτέρων ουλτιματονίων καταστρέφει την τυπική ηλεκτρονική ταυτότητα, δημιουργώντας έτσι μία από τις δέκα τροποποιημένες μορφές των ηλεκτρονίων.
(476.8) 42:6.6 Τα ουλτιματόνια δεν περιγράφουν τροχιές, ή κυκλικές περιδινήσεις μέσα στα ηλεκτρόνια, αλλά απλώνονται, είτε συσσωρεύονται σύμφωνα με την αξονική, περιστροφική τους ταχύτητα, καθορίζοντας έτσι τις διαφορετικές διαστάσεις των ηλεκτρονίων. Η ίδια αυτή η ουλτιματονική ταχύτητα αξονικής περιστροφής προσδιορίζει επίσης τις αρνητικές, ή τις θετικές αντιδράσεις των διαφόρων τύπων των ηλεκτρονικών μονάδων. Το σύνολο της συγκέντρωσης και της ομαδοποίησης της ύλης, των ηλεκτρονίων, μαζί με την ηλεκτρική διαφορικότητα των αρνητικώς φορτισμένων και θετικώς φορτισμένων σωμάτων της υλικής ενέργειας, είναι αποτέλεσμα των διαφόρων λειτουργιών της διασύνδεσης των ουλτιματονίων που την αποτελούν.
(477.1) 42:6.7 Κάθε άτομο έχει διάμετρο κατά τι μεγαλύτερη του ενός εκατοντάκις εκατομμυριοστού (1/100,000,000) της ίντσας, ενώ ένα ηλεκτρόνιο ζυγίζει λίγο περισσότερο από το ένα δισχιλιοστό (1/2000) του μικρότερου ατόμου, του υδρογόνου. Το θετικό πρωτόνιο, χαρακτηριστικό του ατομικού πυρήνα, ενώ μπορεί να μην είναι μεγαλύτερο από ένα αρνητικό ηλεκτρόνιο, ζυγίζει σχεδόν δύο χιλιάδες φορές περισσότερο.
(477.2) 42:6.8 Αν η μάζα της ύλης μεγεθύνονταν μέχρι του σημείου στο οποίο η μάζα ενός ηλεκτρονίου να φτάσει το ένα δέκατο της ουγγιάς, και στη συνέχεια το μέγεθος αυξανόταν ανάλογα, ο όγκος ενός τέτοιου ηλεκτρονίου θα γινόταν μεγάλος σαν τον όγκο της γης. Αν ο όγκος ενός πρωτονίου – δέκα οκτώ φορές βαρύτερου του ηλεκτρονίου – μεγεθύνονταν στο μέγεθος κεφαλιού καρφίτσας, τότε, συγκριτικά, το κεφάλι της καρφίτσας τα αποκτούσε διάμετρο ίση με εκείνη της γήινης τροχιάς γύρω από τον ήλιο.
(477.3) 42:7.1 Ο σχηματισμός του συνόλου της ύλης ακολουθεί το σχηματισμό ενός ηλιακού συστήματος. Στο κέντρο κάθε ελάχιστου σύμπαντος ενέργειας υπάρχει ένα σχετικά σταθερό, συγκριτικά ακίνητο, πυρηνικό τμήμα υλικής υπόστασης. Η κεντρική αυτή μονάδα διαθέτει τριπλή δυνατότητα εκδηλώσεως. Περιβάλλοντας το ενεργειακό αυτό κέντρο, στροβιλίζονται, σε ατέλειωτη αφθονία, αλλά αυξομειούμενους κύκλους οι ενεργειακές μονάδες οι οποίες μπορούν αμυδρά να συγκριθούν με τους πλανήτες που περιβάλλουν τον ήλιο μιας αστρικής ομάδας, σαν το ηλιακό σας σύστημα.
(477.4) 42:7.2 Μέσα στο άτομο, τα ηλεκτρόνια περιστρέφονται γύρω από το κεντρικό πρωτόνιο έχοντας περίπου την ίδια συγκριτικά απόσταση που έχουν οι πλανήτες καθώς περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο στο διάστημα του ηλιακού συστήματος. Υπάρχει η ίδια σχετική απόσταση, εν συγκρίσει προς το πραγματικό μέγεθος, μεταξύ του ατομικού πυρήνα και του εσωτερικού κύκλου των ηλεκτρονίων, η οποία υπάρχει μεταξύ του εσώτατου πλανήτη Ερμή και του ήλιου σας.
(477.5) 42:7.3 Οι αξονικές περιστροφές των ηλεκτρονίων και οι τροχιακές τους ταχύτητες γύρω από τον ατομικό πυρήνα βρίσκονται πέρα από την ανθρώπινη φαντασία, για να μην αναφέρουμε τις ταχύτητες των ουλτιματονίων που τα αποτελούν. Τα θετικώς φορτισμένα σωματίδια του ραδίου εκτοξεύονται στο διάστημα με ταχύτητα δέκα χιλιάδων μιλίων ανά δευτερόλεπτο, ενώ τα αρνητικώς φορτισμένα σωματίδια φθάνουν σε μία ταχύτητα που πλησιάζει εκείνη του φωτός.
(477.6) 42:7.4 Τα τοπικά σύμπαντα είναι δεκαδικής δομής. Υπάρχουν ακριβώς εκατό ευδιάκριτες ατομικές υλοποιήσεις της διαστημικής ενέργειας σ’ ένα διπλό σύμπαν. Τούτο αποτελεί το μέγιστο δυνατόν της οργάνωσης της ύλης στον Νέβαδον. Οι εκατό αυτές μορφές της ύλης σχηματίζουν μία κανονική σειρά, στην οποία από ένα έως εκατό ηλεκτρόνια περιστρέφονται γύρω από ένα κεντρικό και συγκριτικά συμπαγή πυρήνα. Είναι αυτός ο κανονικός και αλληλεξαρτώμενος συσχετισμός των διαφόρων ενεργειών ο οποίος συνιστά την ύλη.
(477.7) 42:7.5 Δεν παρουσιάζει ο κάθε κόσμος εκατό αναγνωρίσιμα στοιχεία στην επιφάνειά του, τα στοιχεία, ωστόσο, αυτά είναι παρόντα σε κάποιο σημείο, ήσαν παρόντα, ή, βρίσκονται στη διαδικασία της εξέλιξης. Οι συνθήκες που επικρατούν κατά τη δημιουργία και τη συνακόλουθη εξέλιξη ενός πλανήτη καθορίζουν πόσοι από τους εκατό ατομικούς τύπους θα μπορούν να παρατηρηθούν. Στην επιφάνεια πολλών κόσμων δεν υπάρχουν τα βαρύτερα άτομα. Ακόμη και την Ουράντια, τα βαρύτερα στοιχεία που είναι γνωστά εκδηλώνουν μία τάση να εκτοξεύονται σε τμήματα, όπως φαίνεται από τη συμπεριφορά του ραδίου.
(477.8) 42:7.6 Η σταθερότητα του ατόμου εξαρτάται από τον αριθμό των ηλεκτρικώς ανενεργών ουδετερονίων στον κεντρικό κορμό. Η χημική συμπεριφορά εξαρτάται καθ’ ολοκληρίαν από τα ελεύθερα περιστρεφόμενα ηλεκτρόνια.
(478.1) 42:7.7 Στον Όρβοντον δεν έγινε ποτέ δυνατόν, φυσιολογικά, να συγκεντρωθούν πάνω από εκατό, σε τροχιά ευρισκόμενα, ηλεκτρόνια σε ένα ατομικό σύστημα. Όταν εκατόν ένα ηλεκτρόνια εντάσσονταν τεχνητά σ΄ ένα τροχιακό πεδίο, το αποτέλεσμα ήταν πάντα η σχεδόν ακαριαία διάσπαση του κεντρικού πρωτονίου με βίαιη διασπορά των ηλεκτρονίων και των άλλων απελευθερωμένων ενεργειών.
(478.2) 42:7.8 Ενώ τα άτομα είναι δυνατόν να περιέχουν από ένα έως εκατό σε τροχιά ευρισκόμενα ηλεκτρόνια, μόνον τα δέκα εξωτερικά ηλεκτρόνια των μεγαλύτερων ατόμων περιστρέφονται γύρω από τον κεντρικό πυρήνα ως ξεχωριστά και ευδιάκριτα σωματίδια, κινούμενα άθικτα και συμπαγή σε ακριβείς και καθορισμένες τροχιές. Τα τριάντα ηλεκτρόνια που βρίσκονται πλησιέστερα στο κέντρο είναι δύσκολο να παρατηρηθούν, ή να ανιχνευθούν ως ξεχωριστά και οργανωμένα σωματίδια. Η ίδια αυτή συγκριτική αναλογία της συμπεριφοράς των ηλεκτρονίων, σε σχέση με την εγγύτητά τους προς τον πυρήνα, επικρατεί σε όλα τα άτομα, ανεξάρτητα από τον αριθμό των περιλαμβανομένων ηλεκτρονίων. Όσο πλησιέστερα στον πυρήνα βρίσκονται τα ηλεκτρόνια, τόσο λιγότερο ξεχωρίζουν. Η κυματοειδής επέκταση της ενέργειας ενός ηλεκτρονίου μπορεί να απλωθεί τόσο πολύ, ώστε να καταλάβει το σύνολο των μικρότερων ατομικών τροχιών. Τούτο αληθεύει κυρίως για τα ηλεκτρόνια που βρίσκονται πλησιέστερα προς τον ατομικό πυρήνα.
(478.3) 42:7.9 Τα τριάντα εσώτερα, σε τροχιά ευρισκόμενα ηλεκτρόνια ξεχωρίζουν, μεν, αλλά τα ενεργειακά τους πεδία1 [18] τείνουν να συγχωνεύονται, εκτεινόμενα από ηλεκτρόνιο σε ηλεκτρόνιο και, σχεδόν, από τη μία τροχιά ως την άλλη. Τα επόμενα τριάντα ηλεκτρόνια αποτελούν μία δεύτερη οικογένεια, ή ενεργειακή ζώνη, και είναι περισσότερο ξεχωριστά, υλικά σώματα που ασκούν πληρέστερο έλεγχο επί των ενεργειακών πεδίων που τα περιβάλλουν. Τα επόμενα τριάντα ηλεκτρόνια, ή τρίτη ενεργειακή ζώνη, ξεχωρίζουν ακόμη περισσότερο και κινούνται σε περισσότερο ευδιάκριτες και καθορισμένες τροχιές. Τα τελευταία δέκα ηλεκτρόνια, παρόντα μόνο στα δέκα βαρύτερα στοιχεία, χαρακτηρίζονται από ανεξαρτησία και είναι γι’ αυτό ικανά να αφίστανται, κατά το μάλλον, ή ήττον, του ελέγχου του μητρικού πυρήνα. Με μία ελάχιστη απόκλιση στη θερμοκρασία και την πίεση, τα μέλη αυτής της τέταρτης και πιο απομακρυσμένης ομάδας των ηλεκτρονίων θα αποδράσουν από την επίδραση του κεντρικού πυρήνα, όπως φαίνεται από την αυτόματη διάσπαση του ουρανίου και των συγγενών του στοιχείων.
(478.4) 42:7.10 Τα πρώτα είκοσι επτά άτομα, εκείνα τα οποία περιέχουν από ένα έως είκοσι επτά, σε τροχιά ευρισκόμενα, ηλεκτρόνια, είναι ευκολότερο να γίνουν αντιληπτά από τα υπόλοιπα. Από τα είκοσι επτά και πάνω αντιμετωπίζουμε ολοένα και περισσότερο το απρόβλεπτο της υποθετικής παρουσίας του Απεριόριστου Απόλυτου. Ένα μέρος, ωστόσο, του απρόβλεπτου αυτού των ηλεκτρονίων οφείλεται στις διαφορετικές αξονικές ταχύτητες περιστροφής των ουλτιματονίων και την ανεξήγητη τάση «συνωστισμού» τους. Άλλες επιδράσεις – φυσικές, ηλεκτρικές, μαγνητικές και βαρυτικές – συντείνουν επίσης στο να προκληθεί η μεταβλητή συμπεριφορά των ηλεκτρονίων. Για το λόγο αυτό, τα άτομα μοιάζουν με τους ανθρώπους ως προς το απρόβλεπτο. Οι στατιστικολόγοι μπορεί να εξαγγέλλουν νόμους που διέπουν ένα μεγάλο αριθμό ατόμων, ή προσώπων, αλλά ούτε για ένα, έστω, μεμονωμένο άτομο, ή πρόσωπο.
(478.5) 42:8.1 Ενώ η βαρύτητα είναι ένας από τους διάφορους παράγοντες που συντείνουν στο να παραμένει ενωμένο ένα μικροσκοπικό ατομικό σύστημα, βρίσκεται επίσης παρούσα και μεταξύ των βασικών αυτών φυσικών μονάδων μία ισχυρή και άγνωστη ενέργεια, το μυστικό της βασικής τους δομής και της τελικής τους συμπεριφοράς, μία δύναμη που μένει να ανακαλυφθεί στην Ουράντια. Η συμπαντική αυτή επιρροή διαπερνά ολόκληρο το χώρο ο οποίος περιλαμβάνεται εντός της μικροσκοπικής αυτής οργάνωσης της ενέργειας.
(478.6) 42:8.2 Το μεταξύ των ηλεκτρονίων ενός ατόμου διάστημα δεν είναι κενό. Μέσα σ’ ολόκληρο το άτομο, ο χώρος μεταξύ των ηλεκτρονίων ενεργοποιείται από κυματοειδείς υλοποιήσεις, οι οποίες είναι τέλεια συγχρονισμένες με την ταχύτητα των ηλεκτρονίων και τις περιστροφές των ουλτιματονίων. Η δύναμη αυτή δεν διέπεται απόλυτα από τους γνωστούς σας νόμους της έλξης θετικού και αρνητικού. Η συμπεριφορά της είναι, γι’ αυτό, ορισμένες φορές απρόβλεπτη. Η χωρίς όνομα αυτή επίδραση φαίνεται ότι είναι μια αντίδραση της διαστημικής ισχύος του Απεριόριστου Απόλυτου.
(479.1) 42:8.3 Τα φορτισμένα πρωτόνια και τα μη φορτισμένα ουδετερόνια του πυρήνα του ατόμου παραμένουν ενωμένα δια της παλινδρομικής λειτουργίας του μεσοτρονίου, ενός σωματιδίου ύλης 180 φορές βαρύτερου από το ηλεκτρόνιο. Χωρίς τη ρύθμιση αυτή, το ηλεκτρικό φορτίο των πρωτονίων θα οδηγούσε στη διάσπαση του ατομικού πυρήνα.
(479.2) 42:8.4 Όπως είναι δομημένα τα άτομα, ούτε η ηλεκτρική, αλλά ούτε και οι βαρυτικές δυνάμεις θα μπορούσαν να κρατήσουν ενωμένο τον πυρήνα. Η ακεραιότητα του πυρήνα διατηρείται δια της παλινδρομικής συνεκτικής λειτουργίας του μεσοτρονίου το οποίο μπορεί να συγκρατεί τα φορτισμένα και μη φορτισμένα σωματίδια ενωμένα εξ αιτίας της ανώτερης δύναμης της ισχύος-μάζας καθώς και με την περαιτέρω δράση του στο να προκαλεί τη συνεχή αλλαγή θέσεων μεταξύ των πρωτονίων και των ουδετερονίων. Το μεσοτρόνιο κάνει το ηλεκτρικό φορτίο των σωματιδίων του πυρήνα να πηγαινοέρχονται ακατάπαυστα μπρος-πίσω μεταξύ των πρωτονίων και των ουδετερονίων. Για ένα απειροελάχιστο κλάσμα του δευτερολέπτου ένα δεδομένο πυρηνικό σωματίδιο γίνεται φορτισμένο πρωτόνιο και το επόμενο κλάσμα του δευτερολέπτου μη φορτισμένο ουδετερόνιο. Και οι εναλλαγές αυτές στην ενεργειακή κατάσταση είναι τόσο απίστευτα γρήγορες, ώστε το ηλεκτρικό φορτίο να στερείται κάθε δυνατότητας μα λειτουργήσει ως διασπαστική επίδραση. Έτσι λειτουργεί το μεσοτρόνιο, ως ένα σωματίδιο «ενεργειακός φορέας» που με σθένος συνεισφέρει στην πυρηνική σταθερότητα του ατόμου.
(479.3) 42:8.5 Η παρουσία και η λειτουργία του μεσοτρονίου εξηγεί επίσης έναν άλλο ατομικό γρίφο. Όταν τα άτομα γίνονται ραδιενεργά, εκπέμπουν πολύ περισσότερη ενέργεια από όσο θα αναμενόταν. Τούτο το πλεόνασμα της ακτινοβολίας απορρέει από τη διάσπαση του μεσοτρονίου «φορέα ενέργειας», ο οποίος ως εκ τούτου μεταβάλλεται σε απλό ηλεκτρόνιο. Η μεσοτρονική διάσπαση συνοδεύεται επίσης από την εκπομπή ορισμένων μικρών, μη φορτισμένων σωματιδίων.
(479.4) 42:8.6 Το μεσοτρόνιο εξηγεί ορισμένες συνεκτικές ιδιότητες του ατομικού πυρήνα, αλλά δεν εξηγεί τη συνοχή πρωτονίου με πρωτόνιο, ούτε την προσκόλληση ουδετερονίου σε ουδετερόνιο. Η παράδοξη και αποτελεσματική δύναμη της ατομικής συνεκτικής ακεραιότητας αποτελεί μία μορφή ενέργειας, μη αποκαλυφθείσας εισέτι στην Ουράντια.
(479.5) 42:8.7 Τα μεσοτρόνια αυτά βρίσκονται εν αφθονία στις διαστημικές ακτίνες, που τόσο αδιάλειπτα πέφτουν πάνω στον πλανήτη σας.
(479.6) 42:9.1 Η θρησκεία δεν είναι η μόνη δογματική. Η φυσική φιλοσοφία στον ίδιο βαθμό τείνει να δογματίζει. Όταν ένας ξακουστός θρησκευτικός Διδάσκαλος ισχυρίστηκε ότι ο αριθμός επτά ήταν θεμελιώδης στη φύση, επειδή υπάρχουν επτά ανοίγματα στο ανθρώπινο κεφάλι, αν γνώριζε περισσότερα πάνω στη χημεία, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι μία τέτοια πεποίθηση βασίζεται σ’ ένα πραγματικό φαινόμενο του φυσικού κόσμου. Υπάρχει σ΄ όλα τα φυσικά σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος, πατά τις συμπαντικές εκδηλώσεις της δεκαδικής δομής της ενέργειας, η πανταχού παρούσα υπενθύμιση της ύπαρξης της επτάπτυχης ηλεκτρονικής οργάνωσης της προ-ύλης.
(479.7) 42:9.2 Ο αριθμός επτά είναι βασικός στο κεντρικό σύμπαν και το πνευματικό σύστημα της εγγενούς μεταβίβασης της προσωπικότητας, αλλά ο αριθμός δέκα, το δεκαδικό σύστημα, ενυπάρχει στην ενέργεια, την ύλη και την υλική δημιουργία. Παρ’ όλα ταύτα, ο ατομικός κόσμος επιδεικνύει ένα ορισμένο περιοδικό χαρακτηρισμό ο οποίος επανεμφανίζεται σε ομάδες των επτά – ένα σημάδι γέννησης που φέρεται από τον υλικό τούτο κόσμο ενδεικτικό της μακρινής πνευματικής του προέλευσης.
(480.1) 42:9.3 Η επτάπτυχη αυτή εμμονή της δομής της δημιουργίας φαίνεται στο χώρο της χημείας ως επανάληψη παρόμοιων φυσικών και χημικών ιδιοτήτων σε ξεχωριστές φάσεις των επτά, όταν τα βασικά στοιχεία είναι τοποθετημένα σύμφωνα με το ατομικό τους βάρος. Όταν τα χημικά στοιχεία της Ουράντια τακτοποιούνται με τον τρόπο αυτό εν σειρά, οποιαδήποτε ιδιότητα, ή χαρακτηριστικό τείνει να επαναλαμβάνεται σε επτάδες. Η περιοδική αυτή αλλαγή σε επτάδες επαναλαμβάνεται σε φθίνουσα τάξη και με αποκλίσεις σ’ ολόκληρο το χημικό πίνακα, όντας περισσότερο ευδιάκριτα παρατηρήσιμη στις πρωϊμότερες, ή ελαφρότερες ομαδοποιήσεις των ατόμων. Αρχίζοντας από οποιοδήποτε στοιχείο, αφού παρατηρήσουμε κάποια ιδιότητα, θα δούμε ότι η ιδιότητα αυτή θα αλλάξει στα επόμενα έξι στοιχεία, φθάνοντας όμως στο έβδομο, τείνει να επανεμφανισθεί, δηλαδή, το όγδοο χημικά ενεργό στοιχείο μοιάζει με το πρώτο, το ένατο με το δεύτερο, κ.ο.κ. Ένα τέτοιο γεγονός στο φυσικό κόσμο, αλάθητα οδηγεί προς την επτάπτυχη δομή της προγονικής ενέργειας και είναι ενδεικτικό της βασικής πραγματικότητας της επτάπτυχης ποικιλίας των δημιουργιών του χρόνου και του διαστήματος. Ο άνθρωπος μπορεί επίσης να παρατηρήσει ότι υπάρχουν επτά χρώματα στο φυσικό (ορατό) φάσμα.
(480.2) 42:9.4 Δεν ισχύουν όμως όλες οι υποθέσεις της φυσικής φιλοσοφίας. Για παράδειγμα, ο υποθετικός αιθέρας, που αντιπροσωπεύει την ευφυή προσπάθεια του ανθρώπου να ενοποιήσει την άγνοιά του πάνω στα διαστημικά φαινόμενα. Η φιλοσοφία του σύμπαντος δεν μπορεί να τεκμηριωθεί από τις παρατηρήσεις αυτού που αποκαλείται επιστήμη. Αν μία τέτοια μεταμόρφωση δεν μπορούσε να γίνει αντιληπτή με την όραση, ο επιστήμονας θα έτεινε να αρνηθεί την πιθανότητα της εξέλιξης μιας πεταλούδας από μία κάμπια.
(480.3) 42:9.5 Η φυσική σταθερότητα σε συνδυασμό με τη βιολογική ευελιξία βρίσκεται παρούσα στη φύση μόνο εξ αιτίας της σχεδόν άπειρης σοφίας που διαθέτουν οι Κυρίαρχοι Αρχιτέκτονες της δημιουργίας. Τίποτε λιγότερο από υπερβατική σοφία δεν θα μπορούσε ποτέ να σχεδιάσει μονάδες ύλης, οι οποίες είναι την ίδια στιγμή τόσο σταθερές και τόσο αποτελεσματικά ελαστικές.
(480.4) 42:10.1 Το ατέλειωτο περιεχόμενο της σχετικής κοσμικής πραγματικότητας, από το απόλυτο της Παραδείσιας μονότα στο απόλυτο της διαστημικής δυναμικότητας, είναι ενδεικτικό ορισμένων εξελίξεων των σχέσεων στις μη πνευματικές πραγματικότητες της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας – στις πραγματικότητες εκείνες οι οποίες βρίσκονται κρυμμένες στην διαστημική δυναμικότητα, διαφαίνονται στη μονότα και προσωρινά αποκαλύπτονται στα παρεμβαίνοντα κοσμικά επίπεδα. Ο αιώνιος αυτός κύκλος της ενέργειας, όντας συνδεδεμένος με τον Πατέρα των συμπάντων, είναι απόλυτος και, όντας απόλυτος, δεν είναι εκτατός φύσει, ή θέσει. Παρά ταύτα, ο Πρωταρχικός Πατέρας ακόμη και τώρα – όπως πάντα – αυτό-πραγματώνει μία αεί εκτεινόμενη αρένα ιδεών του χωροχρόνου και του υπερβατικού χωροχρόνου, μία αρένα μεταβαλλόμενων σχέσεων όπου η υλική ενέργεια προοδευτικά υπόκειται στον υπερέλεγχο του ζώντος και θείου πνεύματος δια του αγώνα της ζώσας και εξατομικευμένης διάνοιας.
(480.5) 42:10.2 Οι συμπαντικές μη πνευματικές ενέργειες επανασυνδέονται στα ζώντα συστήματα της διάνοιας των μη-Δημιουργών σε διάφορα επίπεδα, ορισμένα των οποίων μπορούν να παρουσιασθούν ως εξής:
(480.6) 42:10.3 1. Προ-συνοδές πνευματικές διάνοιες. Το επίπεδο αυτό της διάνοιας είναι μη εμπειρικό και στους κατοικημένους κόσμους εποπτεύεται από τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές. Τούτος είναι ο μηχανικός νους, η μη δυναμένη να διδαχθεί διάνοια των πλέον πρωτόγονων μορφών της υλικής ζωής. Η μη δυναμένη, όμως, να διδαχθεί διάνοια, λειτουργεί σε πολλά επίπεδα εκτός εκείνων της πρωτόγονης πλανητικής ζωής.
(481.1) 42:10.4 2. Συνοδές πνευματικές διάνοιες. Τούτη είναι η λειτουργία του Πνεύματος-Μητέρα ενός τοπικού σύμπαντος, το οποίο λειτουργεί δια των επτά συνοδών διανοητικών του πνευμάτων στο δυνάμενο να διδαχθεί (μη-μηχανικό) επίπεδο του υλικού νου. Στο επίπεδο αυτό, ο υλικός νους διδάσκεται από τις εμπειρίες του: ως υπανθρώπινη (ζωώδης) διάνοια από τους επτά πρώτους συνοδούς. Ως ανθρώπινη (ηθική) διάνοια από τους επτά συνοδούς. Ως υπερανθρώπινη (μεσοδιάστατη) διάνοια από τους δύο τελευταίους συνοδούς.
(481.2) 42:10.5 3. Εξελισσόμενες μοροντιανές διάνοιες – η διευρυνόμενη συνείδηση των εξελισσομένων προσωπικοτήτων των ανερχομένων στο τοπικό σύμπαν διαδρομών. Τούτη είναι η επιφοίτηση του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος σε συνεργασία με τον Δημιουργό Υιό. Αυτό το διανοητικό επίπεδο συνεπάγεται την οργάνωση του μοροντιανού τύπου οχήματος της ζωής, μιας σύνθεσης του υλικού και του πνευματικού, η οποία επιτυγχάνεται από τους Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης ενός τοπικού σύμπαντος. Η μοροντιανή διάνοια λειτουργεί διαφορικά για να ανταποκριθεί στα 570 επίπεδα της μοροντιανής ζωής, αποκαλύπτοντας αύξουσα ικανότητα σύνδεσης με την κοσμική διάνοια των ανώτερων επίπέδων της επίτευξης. Αυτή είναι η εξελικτική πορεία των θνητών πλασμάτων, η διάνοια ωστόσο μιας μη-μοροντιανής κατηγορίας δέχεται επίσης την πλήρωση ενός Συμπαντικού Υιού και ενός Συμπαντικού Πνεύματος επί των μη-μοροντιανών παιδιών του τοπικού σύμπαντος.
(481.3) 42:10.6 Η κοσμική διάνοια. Πρόκειται για την επτάπτυχη διαφοροποιημένη διάνοια του χρόνου και του διαστήματος, κάθε φάση της οποίας ποιμαίνεται από ένα εκ των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων σε ένα από τα επτά υπερσύμπαντα. Η κοσμική διάνοια περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα της πεπερασμένης διάνοιας και συντονίζεται εμπειρικά με τα εξελικτικού θείου επίπεδα της Υπέρτατης διάνοιας και, υπερβατικά, με τα υπαρξιακά επίπεδα της απόλυτης διάνοιας – των άμεσων κυκλωμάτων του Συνδεδεμένου Δρώντος.
(481.4) 42:10.7 Στον Παράδεισο, η διάνοια είναι απόλυτη. Στη Χαβόνα, απολυτοειδής. Στον Όρβοντον, πεπερασμένη. Η διάνοια πάντοτε συνεπάγεται τη δραστήρια παρουσία της ζώσας λειτουργίας επιπλέον των ποικίλων ενεργειακών συστημάτων και τούτο είναι αληθές για όλα τα επίπεδα και για όλα τα είδη της διάνοιας. Πέραν, όμως, Της κοσμικής διάνοιας, γίνεται ολοένα δυσκολότερο το να παρουσιάσουμε τις σχέσεις της διάνοιας προς την μη πνευματική ενέργεια. Η διάνοια της Χαβόνα είναι υπό-απόλυτη, αλλά υπερ-εξελικτική. Όντας υπαρξιακή-εξελικτική, βρίσκεται πιο κοντά στο απολυτοειδές από οποιαδήποτε άλλη έννοια σας έχει αποκαλυφθεί. Η Παραδείσια διάνοια βρίσκεται πέραν της ανθρώπινης κατανόησης. Είναι υπαρξιακή, μη χωροταξική2 [19] και μη εγκόσμια. Παρά ταύτα, όλα τα επίπεδα της διάνοιας επισκιάζονται από τη συμπαντική παρουσία του Συνδεδεμένου Δρώντος – από τον διανοητικής βαρύτητας έλεγχο του Θεού της διανοίας εν Παραδείσω.
(481.5) 42:11.1 Για την εξέλιξη και την αναγνώριση της διάνοιας πρέπει να θυμόμαστε ότι το σύμπαν δεν είναι ούτε μηχανικό, ούτε μαγικό. Είναι μία διανοητική δημιουργία, ένας μηχανισμός που διέπεται από νόμους. Ενώ, όμως, στην πρακτική εφαρμογή, οι νόμοι της φύσης λειτουργούν σ’ αυτό που φαίνεται ότι είναι ο διττός χώρος του φυσικού και του πνευματικού, στην πραγματικότητα αυτά τα δύο είναι ένα. Η Πρώτη Γενεσιουργός Αιτία και Κέντρο είναι η πρωταρχική αιτία κάθε υλοποίησης και ταυτόχρονα ο πρώτος και ο τελικός Πατέρας όλων των πνευμάτων. Ο Πατέρας του Παραδείσου εμφανίζεται προσωπικά στα εκτός της Χαβόνα σύμπαντα μόνο ως αμιγής ενέργεια και αμιγές πνεύμα – ως Προσαρμοστές της Σκέψης καθώς και άλλες παρόμοιες κλασματοποιήσεις.
(481.6) 42:11.2 Οι μηχανισμοί δεν κυριαρχούν απόλυτα στο σύνολο της δημιουργίας. Το σύμπαν των συμπάντων συνολικά είναι σχεδιασμένο από τη διάνοια, δομημένο από τη διάνοια και διαχειριζόμενο από τη διάνοια. Ο θείος όμως μηχανισμός του σύμπαντος των συμπάντων είναι καθ’ ολοκληρίαν πάρα πολύ τέλειος για τις επιστημονικές μεθόδους της πεπερασμένης διάνοιας του ανθρώπου ώστε να μπορέσει αυτή να διακρίνει έστω κι’ ένα ίχνος της κυριαρχίας της άπειρης διάνοιας. Διότι αυτή η δημιουργική, ελέγχουσα και σταθεροποιούσα διάνοια δεν είναι ούτε υλική, ούτε δημιουργημένη διάνοια. Είναι πνευματική διάνοια που λειτουργεί επί των, και από τα επίπεδα των δημιουργών της θείας πραγματικότητας.
(482.1) 42:11.3 Η ικανότητα του να διακρίνει κανείς και να ανακαλύπτει τη διάνοια στους μηχανισμούς του σύμπαντος εξαρτάται απόλυτα από την επιδεξιότητα3 [20] την αντίληψη και την δυναμικότητα του ερευνώντος νου που ασχολείται μ’ ένα τέτοιο έργο παρατήρησης. Οι διάνοιες του χρόνου και του διαστήματος, οργανωμένες πέραν των ενεργειών του χρόνου και του διαστήματος, υπόκεινται στους μηχανισμούς4 [20] του χωροχρόνου.
(482.2) 42:11.4 Η κίνηση και η συμπαντική έλξη της βαρύτητας αποτελούν τις δύο όψεις του μη-προσωπικού χωροχρονικού μηχανισμού του σύμπαντος των συμπάντων. Τα επίπεδα απόκρισης προς τη βαρύτητα του πνεύματος, της διάνοιας και της ύλης είναι εντελώς ανεξάρτητα του χρόνου, αλλά μόνο τα πραγματικά πνευματικά επίπεδα της πραγματικότητας είναι ανεξάρτητα του χώρου5 [21] (μη χωροταξικά.) Τα ανώτερα διανοητικά επίπεδα του σύμπαντος – τα πνευματικής διάνοιας επίπεδα – μπορούν επίσης να είναι μη-χωροταξικά, αλλά τα επίπεδα της υλικής διάνοιας, όπως αυτά της ανθρώπινης διάνοιας, αντιδρούν στιες αλληλεπιδράσεις της συμπαντικής βαρυτικής έλξης, χάνοντας την αντίδραση αυτή, μόνο κατ’ αναλογίαν με την πνευματική αναγνώριση. Τα πνευματικής πραγματικότητας επίπεδα αναγνωρίζονται από το πνευματικό τους περιεχόμενο και η πνευματικότητα στο χρόνο και το διάστημα μετράται αντίστροφα από την αντίδραση στη γραμμική βαρύτητα.
(482.3) 42:11.5 Η αντίδραση στη γραμμική βαρύτητα αποτελεί ποσοτικό μέτρο της μη πνευματικής ενέργειας. Το σύνολο της μάζας – της οργανωμένης ενέργειας –υπόκειται στον έλεγχο αυτό εκτός από όταν η κίνηση και η διάνοια επιδρούν σ’ αυτήν. Η γραμμική βαρύτητα αποτελεί την βραχείας κλίμακας συνεκτική δύναμη του μακρόκοσμου, όπως περίπου οι δυνάμεις της ενδοατομικής συνοχής είναι οι βραχείας κλίμακας δυνάμεις του μικρόκοσμου. Η φυσική, υλοποιημένη ενέργεια, οργανωμένη ως η αποκαλούμενη ύλη, δεν μπορεί να διασχίσει το διάστημα χωρίς να επηρεάσει την αντίδραση προς τη γραμμική βαρύτητα. Αν και μία τέτοια προς τη βαρύτητα αντίδραση είναι ευθέως ανάλογη προς τη μάζα, τροποποιείται με τέτοιο τρόπο από το παρεμβαλλόμενο διάστημα, ώστε το τελικό αποτέλεσμα να μην μπορεί παρά μόνο πρόχειρα να υπολογισθεί, όταν εκφράζεται ως αντιστρόφως ανάλογο προς το τετράγωνο της απόστασης. Το διάστημα τελικά κατανικά την έλξη της γραμμικής βαρύτητας εξ αιτίας της παρουσίας σ’ αυτό των αντιβαρυτικών επιδράσεων πολυάριθμων υπερ-υλικών δυνάμεων, οι οποίες λειτουργούν για να εξουδετερώσουν τη βαρυτική δράση και όλες τις εξ αυτής επιρροές.
(482.4) 42:11.6 Οι εξαιρετικά πολύπλοκοι και πολύ αυτοματοποιημένοι, φαινομενικά, κοσμικοί μηχανισμοί τείνουν πάντα να αποκρύπτουν την παρουσία του επινοούντος, ή δημιουργούντος νου που ενοικεί, από κάθε μία αλλά και όλες τις διάνοιες που βρίσκονται μακριά, στα κατώτερα συμπαντικά επίπεδα της φύσης και των δυνατοτήτων αυτού καθ’ εαυτού του μηχανισμού. Για το λόγο αυτό είναι αναπόφευκτο το ότι οι ανώτεροι συμπαντικοί μηχανισμοί πρέπει να εμφανίζονται, στις κατώτερες τάξεις των πλασμάτων, ως μη έχοντες διάνοια. Η μόνη δυνατή εξαίρεση σ’ ένα τέτοιο συμπέρασμα θα ήταν η επίπτωση της ροπής της διάνοιας στο εκπληκτικό φαινόμενο ενός φαινομενικά αυτοσυντηρούμενου σύμπαντος – αλλά αυτό είναι μάλλον φιλοσοφικό ερώτημα, παρά θέμα ουσιαστικής εμπειρίας.
(482.5) 42:11.7 Εφ’ όσον η διάνοια συντονίζει το σύμπαν, η σταθερότητα των μηχανισμών είναι ανύπαρκτη. Το φαινόμενο της προοδευτικής εξέλιξης συνδεόμενο με την κοσμική αυτοσυντήρηση είναι συμπαντικό. Η εξελικτική ικανότητα του σύμπαντος είναι ανεξάντλητη στο άπειρο του αυθόρμητου. Η πρόοδος προς την αρμονική ενοποίηση, μία αυξανόμενη εμπειρική σύνθεση, υπερτιθέμενη μιας διαρκώς αυξανόμενης πολυπλοκότητας σχέσεων, είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί μόνο δια της σκόπιμης και κυρίαρχης διάνοιας.
(482.6) 42:11.8 Όσο περισσότερο η συμπαντική διάνοια συνδέεται με κάποιο συμπαντικό φαινόμενο, τόσο δυσκολότερο είναι για τους κατώτερους τύπους διάνοιας να το ανακαλύψουν. Και εφ’ όσον η διάνοια του συμπαντικού μηχανισμού είναι δημιουργική πνευματική διάνοια (ακόμη και η ροπή της διάνοιας του Απείρου), δεν μπορεί ποτέ να ανακαλυφθεί, ή να ξεχωρίσει από τις κατώτερων επιπέδων διάνοιες του σύμπαντος, πολύ δε λιγότερο από την κατώτατη διάνοια όλων, την ανθρώπινη. Η εξελισσόμενη ζωική διάνοια, ενώ φυσιολογικά αναζητά τον Θεό, δεν είναι αφ’ εαυτής και εγγενώς γνώστης του Θεού.
(483.1) 42:12.1 Η εξέλιξη των μηχανισμών συνεπάγεται και υποδηλώνει την κρυμμένη παρουσία και κυριαρχία της δημιουργικής διάνοιας. Η ικανότητα της διάνοιας των θνητών να συλλαμβάνει, να σχεδιάζει και να δημιουργεί αυτόματους μηχανισμούς καταδεικνύει τις ανώτερες, δημιουργικές και σκοπούμενες ιδιότητες της ανθρώπινης διάνοιας, ως κυρίαρχης επενέργειας στον πλανήτη. Η διάνοια πάντα ψάχνει προς:
(483.2) 42:12.2 1. Τη δημιουργία υλικών μηχανισμών.
(483.3) 42:12.3 2. Την ανακάλυψη κρυμμένων μυστικών.
(483.4) 42:12.4 3. Την εξερεύνηση απομακρυσμένων τόπων.
(483.5) 42:12.5 4. Το σχηματισμό διανοητικών συστημάτων.
(483.6) 42:12.6 5. Την επίτευξη των στόχων της σοφίας.
(483.7) 42:12.7 6. Την κατάκτηση των πνευματικών επιπέδων.
(483.8) 42:12.8 7. Την εκπλήρωση του θείου προορισμού – υπέρτατου, απώτατου και απόλυτου.
(483.9) 42:12.9 Η διάνοια είναι πάντα δημιουργική. Το διανοητικό δώρο ενός μεμονωμένου ζώου, θνητού, μοροντιανού, πνευματικού ανερχόμενου, ή κάποιου που έφθασε την τελικότητα μπορεί πάντοτε να δημιουργήσει ένα κατάλληλο και εξυπηρετικό σώμα για την ταυτότητα του ζώντος πλάσματος. Το φαινόμενο, όμως, της παρουσίας μιας προσωπικότητας, ή το πρότυπο μιας ταυτότητας, αυτής καθ’ εαυτής, δεν αποτελεί εκδήλωση ενέργειας, φυσικής, διανοητικής, ή πνευματικής, Η μορφή της προσωπικότητας είναι το πρότυπο μιας ζώσας ύπαρξης. Συνεπάγεται την διάταξη των ενεργειών και τούτο, μαζί με τη ζωή και την κίνηση αποτελεί το μηχανισμό της ύπαρξης των πλασμάτων.
(483.10) 42:12.10 Ακόμη και οι πνευματικές υπάρξεις έχουν μορφή και αυτές οι πνευματικές μορφές (πρότυπα) είναι πραγματικές. Ακόμη και οι ανώτατοι τύποι των πνευματικών προσωπικοτήτων έχουν μορφή – παρουσία της προσωπικότητάς τους υπό κάθε έννοια ανάλογη με τα θνητά σώματα στην Ουράντια. Όλες σχεδόν οι υπάρξεις που συναντώνται στα επτά υπερσύμπαντα διαθέτουν μορφή. Υπάρχουν, ωστόσο, λίγες εξαιρέσεις σ’ αυτόν τον γενικό κανόνα: Οι Προσαρμοστές της Σκέψης φαίνονται να είναι χωρίς μορφή την οποία αποκτούν μετά τη συγχώνευσή τους με τις διασωθείσες ψυχές των θνητών συντρόφων τους. Οι Μοναχικοί Αγγελιαφόροι, Τα Εμπνευσμένα Τριαδικά Πνεύματα, οι Προσωπικοί Αρωγοί του Απείρου Πνεύματος, οι Αγγελιαφόροι της Βαρύτητας, οι Υπερβατικοί Καταγραφείς καθώς και ορισμένοι άλλοι είναι επίσης χωρίς αναγνωρίσιμη μορφή. Αυτές όμως είναι τυπικές ελάχιστες εξαιρέσεις. Η πλειονότητα διαθέτει πραγματικές προσωπικές μορφές, μορφές που είναι ατομικά χαρακτηριστικές, οι οποίες είναι αναγνωρίσιμες και προσωπικά διακριτές.
(483.11) 42:12.11 Η σχέση της κοσμικής διάνοιας και της λειτουργίας των συνοδών διανοητικών πνευμάτων διαμορφώνει ένα κατάλληλο φυσικό σκήνωμα για την εξελισσόμενη ανθρώπινη ύπαρξη. Με τον ίδιο τρόπο, η μοροντιανή διάνοια εξατομικεύει τη μοροντιανή μορφή για όλους τους θνητούς διασωθέντες. Όπως το θνητό σώμα είναι ατομικό και χαρακτηριστικό για κάθε ανθρώπινη ύπαρξη, έτσι και η μοροντιανή μορφή θα είναι εξαιρετικά προσωπική και επαρκώς χαρακτηριστική της δημιουργικής διάνοιας η οποία κυριαρχεί επ’ αυτής. Δύο μοροντιανές μορφές δεν είναι ίδιες περισσότερο από όσο είναι δύο ανθρώπινα σώματα. Οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης υποστηρίζουν και τα συνοδεύοντα σεραφείμ παρέχουν το αδιαφοροποίητο μοροντιανό υλικό δια του οποίου η μοροντιανή ζωή μπορεί να αρχίσει να λειτουργεί. Και μετά τη μοροντιανή ζωή, θα αποκαλυφθεί ότι οι πνευματικές μορφές είναι εξ ίσου διαφορετικές, ατομικές και χαρακτηριστικές των οικείων πνευματικών διανοιών που τις ενοικούν.
(483.12) 42:12.12 Σ’ έναν υλικό κόσμο πιστεύετε ότι ένα σώμα διαθέτει πνεύμα, εμείς όμως θεωρούμε ότι το πνεύμα έχει σώμα. Τα υλικά μάτια είναι πράγματι τα παράθυρα της εκ του πνεύματος γεννηθείσας ψυχής. Το πνεύμα είναι ο αρχιτέκτονας, η διάνοια είναι ο κτίστης, το σώμα είναι το υλικό κτίριο.
(484.1) 42:12.13 Οι φυσικές, οι διανοητικές και οι πνευματικές ενέργειες, αυτές καθ’ εαυτές και στην καθαρή τους μορφή δεν αλληλεπιδρούν απόλυτα ως παρουσίες στα φαινομενικά σύμπαντα. Στον Παράδεισο οι τρεις ενέργειες είναι ισότιμες, στη Χαβόνα συντονισμένες, ενώ στα συμπαντικά επίπεδα των πεπερασμένων δραστηριοτήτων συναπαντώνται όλα τα είδη υλικής, διανοητικής και πνευματικής κυριαρχίας. Σε μη προσωπικές καταστάσεις του χρόνου και του διαστήματος, η φυσική ενέργεια φαίνεται να επικρατεί, αλλά επίσης φαίνεται ότι όσο περισσότερο η λειτουργία της πνευματικής διάνοιας προσεγγίζει το θείο του στόχου και το υπέρτατο της δράσης, τόσο περισσότερο κυριαρχεί η πνευματική φάση. Ότι στο ύπατο (απώτατο) επίπεδο η πνευματική διάνοια δεν μπορεί παρά να δεσπόζει απόλυτα. Στο απόλυτο επίπεδο το πνεύμα σαφώς κυριαρχεί. Και από εκεί και πέρα, στους χώρους του χρόνου και του διαστήματος, οποτεδήποτε μία θεία πνευματική πραγματικότητα είναι παρούσα, οποτεδήποτε μία αληθής πνευματική διάνοια λειτουργεί, υπάρχει πάντα η τάση να δημιουργείται ένα υλικό, ή φυσικό αντίστοιχο της πνευματικής αυτής πραγματικότητας.
(484.2) 42:12.14 Το πνεύμα είναι η δημιουργική πραγματικότητα. Το φυσικό αντίστοιχο είναι η χωροχρονική αντανάκλαση της πνευματικής πραγματικότητας, η φυσική επίπτωση της δημιουργικής δράσης της πνευματικής διάνοιας.
(484.3) 42:12.15 Η διάνοια σε συμπαντικό επίπεδο κυριαρχεί επί της ύλης, έστω και αν με τη σειρά της αντιδρά στον ύπατο υπερέλεγχο του πνεύματος. Και προκειμένου για τους θνητούς, μόνο η διάνοια εκείνη η οποία ελεύθερα προσφέρεται στην καθοδήγηση του πνεύματος μπορεί να ελπίσει ότι θα επιζήσει της θνητής χωροχρονικής υπόστασης ως αθάνατο παιδί του αιώνιου πνευματικού κόσμου του Υπέρτατου, του Απώτατου και του Απόλυτου: του Απείρου.
(484.4) 42:12.16 [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο που υπηρετεί στον Νέβαδον, αιτήσει του Γαβριήλ.]
(485.1) 43:0.1 Η Ουράντια αναφέρεται κοινώς ως ο αριθμός 606 της Σατάνια στον Νορλάτιαντεκ του Νέβαδον, που σημαίνει ο εξακοσιοστός έκτος κατοικημένος κόσμος στο τοπικό σύστημα της Σατάνια, που βρίσκεται στον αστερισμό του Νορλάτιαντεκ, έναν από τους εκατό αστερισμούς του τοπικού σύμπαντος του Νέβαδον. Επειδή οι αστερισμοί είναι οι βασικές υποδιαιρέσεις ενός τοπικού σύμπαντος, οι κυβερνήτες τους συνδέουν τα τοπικά συστήματα των κατοικημένων κόσμων με την κεντρική διοίκηση του τοπικού σύμπαντος στον Σάλβινγκτον και, δι’ ανακλάσεως, με την υπερδιοίκηση των Αρχαίων των Ημερών στην Ουβέρσα.
(485.2) 43:0.2 Η κυβέρνηση του αστερισμού σας βρίσκεται σ’ ένα σύμπλεγμα 771 αρχιτεκτονικών σφαιρών, η κεντρικότερη και μεγαλύτερη των οποίων είναι η Εντέντια, η έδρα της διοίκησης των Πατέρων του Αστερισμού, των Μέγιστων του Νορλάτιαντεκ. Η Εντέντια η ίδια είναι περίπου εκατό φορές μεγαλύτερη από τον κόσμο σας. Οι εβδομήντα μείζονες σφαίρες που περιβάλλουν την Εντέντια έχουν περίπου δέκα φορές το μέγεθος της Ουράντια, ενώ οι δέκα δορυφόροι που περιστρέφονται γύρω από κάθε έναν από τους εβδομήντα αυτούς κόσμους είναι περίπου στο μέγεθος της Ουράντια. Αυτές οι 771 αρχιτεκτονικές σφαίρες μπορούν να συγκριθούν στο μέγεθος απόλυτα μ’ εκείνες των άλλων αστερισμών.
(485.3) 43:0.3 Η θεώρηση του χρόνου και η μέτρηση της απόστασης στην Εντέντια είναι εκείνες του Σάλβινγκτον και, όπως οι σφαίρες της πρωτεύουσας του σύμπαντος, οι αρχηγικοί κόσμοι των αστερισμών είναι πλήρως εφοδιασμένοι με όλες τις τάξεις των ουράνιων διανοιών. Γενικά, οι προσωπικότητες αυτές δεν είναι πολύ διαφορετικές από εκείνες που περιγράφηκαν σε σχέση με τη διοίκηση του σύμπαντος.
(485.4) 43:0.4 Τα εποπτεύοντα σεραφείμ, η τρίτη τάξη των αγγέλων του τοπικού σύμπαντος, είναι αποσπασμένα στην υπηρεσία των αστερισμών. Φτιάχνουν τα αρχηγεία τους στις πρωτεύουσες σφαίρες και λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό επί των μοροντιανής εκπαίδευσης κόσμων που τις περιβάλλουν. Στον Νορλάτιαντεκ, οι εβδομήντα μείζονες σφαίρες, μαζί με τους επτακόσιους ελάσσονες δορυφόρους, κατοικούνται από τους γιουνιβιτέιτια, τους μόνιμους πολίτες του αστερισμού. Όλοι αυτοί οι αρχιτεκτονικοί κόσμοι διοικούνται πλήρως από τις διάφορες ομάδες της γηγενούς ζωής, αφού το μεγαλύτερο μέρος της δεν έχει αποκαλυφθεί, αλλά περιλαμβάνει τους ικανούς σπιρόνγκα και τους όμορφους σπορνέϊτζια. Όντας στο μέσον του μοροντιανής εκπαίδευσης καθεστώτος, όπως μπορείτε να υποθέσετε, η μοροντιανή ζωή των αστερισμών είναι μαζί τυπική και ιδεατή.
(485.5) 43:1.1 Στην Εντέντια αφθονούν τα συναρπαστικά βουνά, οι εκτεταμένες ανυψώσεις της ύλης στεφανωμένες με μοροντιανή ζωή και περιβεβλημένες με πνευματικό μεγαλείο, δεν υπάρχουν όμως ακανόνιστες οροσειρές, όπως αυτές που παρουσιάζονται στην Ουράντια. Υπάρχουν δεκάδες χιλιάδων λιμνών που αστράφτουν και χιλιάδες χιλιάδων αλληλοσυνδεόμενων ρυακιών, αλλά δεν υπάρχουν μεγάλες θάλασσες, ούτε χειμαρρώδη ποτάμια. Μόνο τα βουνά είναι άδεια από τα επιφανειακά αυτά ρεύματα.
(486.1) 43:1.2 Το νερό της Εντέντια και των παρόμοιων αρχιτεκτονικών σφαιρών δεν είναι διαφορετικό από το νερό των εξελικτικών πλανητών. Τα διαθέσιμα νερά των σφαιρών αυτών είναι τόσο επιφανειακά όσο και υπόγεια και η υγρασία βρίσκεται σε συνεχή κυκλοφορία. Μπορεί κανείς να περιπλεύσει την Εντέντια μέσω των διαφόρων αυτών υδάτινων δρόμων, αν και ο κύριος δίαυλος μεταφοράς είναι η ατμόσφαιρα. Οι πνευματικές υπάρξεις ταξιδεύουν, φυσικά, πάνω από την επιφάνεια του πλανήτη, ενώ οι μοροντιανές και υλικές υπάρξεις χρησιμοποιούν τα υλικά και ημι-υλικά μέσα προκειμένου να χρησιμοποιήσουν τον ατμοσφαιρικό δίαυλο.
(486.2) 43:1.3 Η Εντέντια και οι συνδεόμενοι μ’ αυτήν κόσμοι έχουν πραγματική ατμόσφαιρα, το σύνηθες μείγμα των τριών αερίων, το οποίο είναι χαρακτηριστικό τέτοιων αρχιτεκτονικών δημιουργιών και περιλαμβάνει τα δύο στοιχεία της Ουραντιανής ατμόσφαιρας, συν το μοροντιανό εκείνο αέριο που είναι κατάλληλο για την αναπνοή των μοροντιανών πλασμάτων. Ενώ όμως αυτή η ατμόσφαιρα είναι μαζί υλική και μοροντιανή, δεν υπάρχουν καταιγίδες, ή τυφώνες. Δεν υπάρχει καλοκαίρι, ούτε χειμώνας. Η απουσία αυτή των ατμοσφαιρικών διαταραχών και των εποχιακών μεταβολών καθιστά δυνατό τον καλλωπισμό όλης της υπαίθρου των ειδικά δομημένων αυτών κόσμων.
(486.3) 43:1.4 Τα βουνά της Εντέντια αποτελούν μεγαλοπρεπή φυσικά χαρακτηριστικά και η ομορφιά τους τονίζεται από τον ατέλειωτο πλούτο της ζωής που αφθονεί σ’ ολόκληρο το μήκος και το πλάτος τους. Εκτός από λίγες, μάλλον απομονωμένες κατασκευές, τα βουνά αυτά δεν είναι έργο των χεριών κάποιου πλάσματος. Τα υλικά και τα μοροντιανά στολίδια περιορίζονται στις κατοικημένες περιοχές. Τα χαμηλότερα βουνά είναι οι χώροι ειδικών κατοικιών και είναι στολισμένα με βιολογική αλλά και μοροντιανή τέχνη.
(486.4) 43:1.5 Τοποθετημένες στην κορυφή της έβδομης οροσειράς βρίσκονται οι αίθουσες ανάστασης της Εντέντια, όπου ξυπνούν οι ανελθόντες θνητοί της δεύτερης τροποποιημένης τάξης ανέλιξης. Οι θάλαμοι αυτοί της επανασυγκρότησης των πλασμάτων είναι υπό την εποπτεία των Μελχισεδέκ. Η πρώτη από τις σφαίρες υποδοχής της Εντέντια (όπως και ο πλανήτης Μελχισεδέκ κοντά στον Σάλβινγκτον) επίσης διαθέτει ειδικές αίθουσες ανάστασης, όπου οι θνητοί των τροποποιημένων τάξεων ανέλιξης επανασυγκροτούνται.
(486.5) 43:1.6 MISSING PARAGRAPH
(486.6) 43:1.7 Η γυάλινη θάλασσα, η περιοχή υποδοχής της Εντέντια, είναι κοντά στο διοικητικό κέντρο και περιβάλλεται από το αμφιθέατρο του αρχηγείου. Γύρω από την περιοχή αυτή βρίσκονται τα κυβερνητικά κέντρα για τους εβδομήντα τομείς των θεμάτων των αστερισμών. Το μισό της Εντέντια είναι χωρισμένο σε εβδομήντα τριγωνικές περιοχές, τα όρια των οποίων συγκλίνουν στα κτίρια του αρχηγείου των αντίστοιχων τομέων τους. Το υπόλοιπο αυτής της σφαίρας είναι ένα απέραντο, φυσικό πάρκο, οι κήποι του Θεού.
(486.7) 43:1.8 Κατά τις περιοδικές σας επισκέψεις στην Εντέντια, παρά το ότι ολόκληρος ο πλανήτης είναι ανοικτός για να τον ερευνήσετε, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου σας θα αφιερωθεί στο διοικητικό τρίγωνο, του οποίου ο αριθμός αντιστοιχεί σ΄ εκείνον του κόσμου στον οποίο επί του παρόντος κατοικείτε. Θα είστε πάντα ευπρόσδεκτοι ως παρατηρητές στις συνελεύσεις των νομοθετικών σωμάτων.
(486.8) 43:1.9 Η μοροντιανή περιοχή η αφιερωμένη στους ανελθόντες θνητούς που κατοικούν στην Εντέντια βρίσκεται στη μέση ζώνη του τριακοστού πέμπτου τριγώνου, το οποίο συνορεύει με το αρχηγείο των τελικιστών, που βρίσκεται στο τριακοστό έκτο τρίγωνο. Το γενικό αρχηγείο των γιουνιβιτέιτια καταλαμβάνει μία απέραντη έκταση στη μεσαία περιοχή του τριακοστού τέταρτου τριγώνου, που άμεσα συνορεύει με την περιοχή όπου κατοικούν οι μοροντιανοί πολίτες. Από τις ρυθμίσεις αυτές γίνεται φανερό ότι έχει ληφθεί μέριμνα για την εξυπηρέτηση τουλάχιστον εβδομήντα μειζόνων υποδιαιρέσεων ουράνιας ζωής, καθώς επίσης και ότι κάθε μία από τις εβδομήντα αυτές τριγωνικές περιοχές συνδέεται με μία από τις εβδομήντα μείζονες σφαίρες της μοροντιανής εκπαίδευσης.
(487.1) 43:1.10 Η γυάλινη θάλασσα της Εντέντια είναι ένας πελώριος, κυκλικός κρύσταλλος με περιφέρεια περίπου εκατό μιλίων και βάθους άνω των τριάντα μιλίων. Ο θαυμάσιος αυτός κρύσταλλος χρησιμεύει ως χώρος υποδοχής όλων των σεραφείμ μεταφοράς αλλά και των άλλων υπάρξεων που φθάνουν από σημεία εκτός του πλανήτη. Μία τέτοια γυάλινη θάλασσα διευκολύνει τα μέγιστα την προσεδάφιση των σεραφείμ μεταφοράς.
(487.2) 43:1.11 Ένας κρυστάλλινος χώρος αυτής της κατηγορίας βρίσκεται σε όλους σχεδόν τους αρχιτεκτονικούς κόσμους και εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς, πέραν της διακοσμητικής του αξίας, χρησιμοποιούμενος για την απεικόνιση της υπερσυμπαντικής ανακλαστικότητας προς τις συναθροισμένες ομάδες, καθώς και ως σταθερός παράγων στην τεχνική μετασχηματισμού της ενέργειας για την τροποποίηση των ρευμάτων του διαστήματος καθώς και την προσαρμογή άλλων εισερχομένων ρευμάτων φυσικών ενεργειών.
(487.3) 43:2.1 Οι αστερισμοί είναι οι αυτόνομες μονάδες ενός τοπικού σύμπαντος, με τον κάθε αστερισμό να διοικείται σύμφωνα με τα δικά του νομοθετικά διατάγματα. Όταν τα δικαστήρια του Νέβαδον συνεδριάζουν για να κρίνουν συμπαντικά θέματα, όλες οι εσωτερικές υποθέσεις κρίνονται σύμφωνα με τους νόμους που επικρατούν στο συγκεκριμένο αστερισμό. Οι δικαστικές αυτές αποφάσεις του Σάλβινγκτον, μαζί με τα νομοθετικά διατάγματα των αστερισμών, εκτελούνται από τους διοικητές των τοπικών συστημάτων.
(487.4) 43:2.2 Οι αστερισμοί λειτουργούν, έτσι, ως νομοθετικές, ή νομοπαρασκευαστικές μονάδες, ενώ τα τοπικά συστήματα χρησιμεύουν ως εκτελεστικές μονάδες, ή μονάδες εφαρμογής. Η κυβέρνηση του Σάλβινγκτον είναι η ανώτατη δικαστική και συντονιστική αρχή.
(487.5) 43:2.3 Ενώ η ανώτατη δικαστική λειτουργία εδράζει στην κεντρική διοίκηση ενός τοπικού σύμπαντος, υπάρχουν δύο επικουρικά, αλλά μείζονα δικαστήρια στο αρχηγείο του κάθε αστερισμού, το συμβούλιο των Μελχισεδέκ και το δικαστήριο των Μέγιστων.
(487.6) 43:2.4 Όλα τα δικαστικά προβλήματα επανεξετάζονται από το συμβούλιο των Μελχισεδέκ. Δώδεκα από την τάξη αυτή, οι οποίοι διαθέτουν ορισμένη απαραίτητη εμπειρία στους εξελικτικούς πλανήτες και στα αρχηγεία των συστημάτων, εξουσιοδοτούνται να εξετάσουν τα στοιχεία, να συνοψίσουν τις απολογίες και να διατυπώσουν τις προσωρινές ετυμηγορίες, οι οποίες διαβιβάζονται στο δικαστήριο των Μέγιστων, στον κυβερνώντα Πατέρα του Αστερισμού. Ο τομέας των θνητών του τελευταίου αυτού δικαστηρίου απαρτίζεται από επτά δικαστές, που όλοι είναι ανελθόντες θνητοί. Όσο υψηλότερα ανέρχεστε στο σύμπαν, τόσο περισσότερο εξασφαλίζετε ότι θα κριθείτε από εκείνους που ανήκουν στο είδος σας.
(487.7) 43:2.5 Το νομοθετικό σώμα του αστερισμού χωρίζεται σε τρεις ομάδες. Το νομοθετικό πρόγραμμα ενός αστερισμού εκπορεύεται από κατώτερη νομοθετική συνέλευση των ανερχομένων, μία ομάδα της οποίας προίσταται ένας τελικιστής και αποτελείται από χίλιους θνητούς αντιπροσώπους. Κάθε σύστημα διορίζει δέκα μέλη για να παρευρεθούν σ’ αυτή την εξεταστική επιτροπή. Στην Εντέντια, το σώμα αυτό δεν είναι πλήρως στελεχωμένο επί του παρόντος.
(487.8) 43:2.6 Το μεσαίο σώμα των νομοθετών αποτελείται από δύο σεραφικές στρατιές και τους συνεργάτες τους, άλλα παιδιά του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Η ομάδα αυτή αριθμεί εκατό μέλη και διορίζεται από τις εποπτεύουσες προσωπικότητες οι οποίες προΐστανται των διαφόρων δραστηριοτήτων των υπάρξεων αυτών, καθώς λειτουργούν μέσα στα όρια του αστερισμού.
(488.1) 43:2.7 Το συμβουλευτικό, ή ανώτατο σώμα των νομοθετών του αστερισμού αποτελείται από τη νομοθετική συνέλευση των ευγενών – τη συνέλευση των θείων Υιών. Το σώμα αυτό εκλέγεται από τους Μέγιστους Πατέρες και αριθμεί δέκα μέλη. Μόνον Υιοί με ειδική εμπειρία μπορούν να υπηρετήσουν σ’ αυτή την ανώτερη συνέλευση. Πρόκειται για την ομάδα που αποκαλύπτει τα γεγονότα και μειώνει το χρόνο της διαδικασίας, η οποία πολύ αποτελεσματικά εξυπηρετεί και τους δύο κατώτερους τομείς της νομοθετικής επιτροπής.
(488.2) 43:2.8 Το συμβούλιο συνεργασίας των νομοθετών έχει τρία μέλη από κάθε έναν από τους ξεχωριστούς αυτούς κλάδους των εξεταστικών επιτροπών του αστερισμού και πρόεδρός του είναι ένας νεώτερος κυβερνών Μέγιστος. Η ομάδα αυτή επικυρώνει την τελική μορφή όλων των θεσμοθετημάτων και εξουσιοδοτεί την δημοσιοποίησή τους δια των εκφωνητών. Η έγκριση της ανώτατης αυτής επιτροπής επικυρώνει τους νόμους του κόσμου. Οι νομοθετικές της πράξεις είναι τελεσίδικες. Οι νομοθετικές δημοσιοποιήσεις της Εντέντια συνιστούν τον βασικό νόμο ολόκληρου του Νορλάτιαντεκ.
(488.3) 43:3.1 Οι κυβερνήτες των αστερισμών ανήκουν στην τάξη των υιών Βοροντάντεκ του τοπικού σύμπαντος. Όταν αναλάβουν ενεργό δράση στο σύμπαν ως κυβερνήτες αστερισμού, ή με κάποιον άλλο τρόπο, οι Υιοί αυτοί γίνονται γνωστοί ως οι Μέγιστοι, εφόσον ενσωματώνουν την ανώτατη διοικητική σοφία, μαζί με την πλέον προβλεπτική και ευφυή νομιμοφροσύνη, από όλες τις τάξεις των Υιών του Θεού του Τοπικού Σύμπαντος. Η προσωπική τους ακεραιότητα και η ομαδική νομιμοφροσύνη τους δεν αμφισβητήθηκαν ποτέ. Καμία περίπτωση έλλειψης αφοσίωσης εκ μέρους των Υιών Βοροντάντεκ δεν παρατηρήθηκε ποτέ στον Νέβαδον.
(488.4) 43:3.2 Τουλάχιστον τρεις Υιοί Βοροντάντεκ διορίζονται από τον Γαβριήλ ως Μέγιστοι σε κάθε έναν από τους αστερισμούς του Νέβαδον. Το προεδρεύον μέλος αυτού του τρίο είναι γνωστό ως ο Πατέρας του Αστερισμού και οι δύο συνεργάτες του ως ο πρεσβύτερος Μέγιστος και ο νεώτερος Μέγιστος. Ένας Πατέρας του Αστερισμού κυβερνά για δέκα χιλιάδες χρόνια (περίπου 50,000 χρόνια της Ουράντια), έχοντας προηγούμενα υπηρετήσει ως νεώτερος συνεργάτης και ως πρεσβύτερος συνεργάτης για ίσες περιόδους.
(488.5) 43:3.3 Ένας από τους συγγραφείς των Ψαλμών γνώριζε ότι η Εντέντια εκυβερνάτο από τρεις Πατέρες του Αστερισμού και γι’ αυτό αναφέρθηκε για την κατοικία τους στον πληθυντικό: «Υπάρχει ένας ποταμός, και τα ρυάκια του θα χαροποιήσουν την πόλη του Θεού, τον αγιότερο τόπο της διαμονής των Μέγιστων.»
(488.6) 43:3.4 Κατά τη διάρκεια των αιώνων δημιουργήθηκε μεγάλη σύγχυση στην Ουράντια σχετικά με τους κυβερνήτες των διαφόρων συμπάντων. Πολλοί μεταγενέστεροι διδάσκαλοι μπέρδεψαν τις ακαθόριστες και ασαφείς θεότητες των φυλών τους με τους Μέγιστους Πατέρες. Πολύ αργότερα, οι Εβραίοι συγχώνευσαν όλους αυτούς τους ουράνιους κυβερνήτες σε μία σύνθετη Θεότητα. Κάποιος διδάσκαλος κατάλαβε ότι οι Μέγιστοι δεν ήταν οι Υπέρτατοι Κυβερνήτες, γιατί είπε, «Εκείνος που διαμένει στο μυστικό τόπο του Μέγιστου, θα κατοικήσει στη σκιά του Παντοκράτορα.» Στα αρχεία της Ουράντια είναι πολύ δύσκολο, κατά καιρούς, να γνωρίζει κανείς ποιος ακριβώς αναφέρεται με τον όρο «Μέγιστος.» Ο Δανιήλ, ωστόσο, κατανόησε απόλυτα τα θέματα αυτά. Είπε, «Οι Μέγιστος κυβερνά στο βασίλειο των ανθρώπων και το παραχωρεί σε οποιονδήποτε επιθυμεί.»
(488.7) 43:3.5 Οι Πατέρες των Αστερισμών ασχολούνται ελάχιστα με τα άτομα ενός κατοικημένου πλανήτη, αλλά συνδέονται στενά με τις νομοθετικές εκείνες και νομοπαρασκευαστικές λειτουργίες των αστερισμών οι οποίες σε τόσο μεγάλο βαθμό αφορούν κάθε θνητή φυλή και εθνική ομάδα των κατοικημένων κόσμων.
(489.1) 43:3.6 Αν και το καθεστώς των αστερισμών βρίσκεται ανάμεσα σ’ εσάς και τη διοίκηση του σύμπαντος, ως άτομα θα ασχοληθείτε, κανονικά, ελάχιστα με τη διακυβέρνηση του αστερισμού. Το μεγάλο σας ενδιαφέρον θα επικεντρωθεί, φυσιολογικά, στο τοπικό σύστημα, τη Σατάνια. Προσωρινά, όμως, η Ουράντια συνδέεται στενά με τους κυβερνήτες του αστερισμού, εξ αιτίας ορισμένων συνθηκών επί του συστήματος και του πλανήτη, οι οποίες διογκώθηκαν με την εξέγερση του Εωσφόρου.
(489.2) 43:3.7 Οι Μέγιστοι της Εντέντια οικειοποιήθηκαν ορισμένες φάσεις της πλανητικής εξουσίας στους επαναστατημένους κόσμους την εποχή της αποστασίας του Εωσφόρου. Εξακολούθησαν να ασκούν αυτή τη δύναμη και οι Αρχαίοι των Ημερών από μακρού επικύρωσαν την ανάληψη αυτή του ελέγχου σ’ αυτούς τους απειθάρχητους κόσμους. Θα συνεχίσουν, χωρίς αμφιβολία, να ασκούν την αναληφθείσα αυτή δικαιοδοσία όσο ζει ο Εωσφόρος. Μεγάλο μέρος της εξουσίας αυτής, κανονικά, σ’ ένα νομοταγές σύστημα, θα εναποτίθετο στους Κυρίαρχους του Συστήματος. Υπάρχει, όμως, κι’ άλλος ένας λόγος για τον οποίο η Ουράντια συνδέθηκε με τρόπο ξεχωριστό με τους Μέγιστους. Όταν ο Μιχαήλ, ο Δημιουργός Υιός, εκτελούσε την τελική του αποστολή επιφοίτησης, εφ’ όσον ο διάδοχος του Εωσφόρου δεν είχε απόλυτη εξουσία στο τοπικό σύστημα, όλα τα θέματα της Ουράντια που αφορούσαν στην επιφοίτηση του Μιχαήλ πέρασαν αμέσως στην εποπτεία των Μέγιστων του Νορλάτιαντεκ.
(489.3) 43:3.8 MISSING PARAGRAPH
(489.4) 43:4.1 Το πλέον καθαγιασμένο όρος για μία συνέλευση είναι το μέρος όπου κατοικεί ο Πιστός των Ημερών, ο αντιπρόσωπος της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου που λειτουργεί στην Εντέντια.
(489.5) 43:4.2 Αυτός ο Πιστός των Ημερών είναι ένας Τριαδικός Υιός του Παραδείσου και βρίσκεται στην Εντέντια ως ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Εμμανουήλ από τον καιρό της δημιουργίας του αρχηγικού κόσμου. Ο Πιστός των Ημερών βρίσκεται πάντα εκ δεξιών των Πατέρων του Αστερισμού για να τους συμβουλεύει, αλλά ποτέ δεν προσφέρει τη συμβουλή του, εκτός αν του ζητηθεί. Οι ανώτεροι Υιοί του Παραδείσου δεν συμμετέχουν ποτέ στη διεύθυνση των υποθέσεων ενός τοπικού σύμπαντος εκτός και αν τους ζητηθεί από τους εν ενεργεία κυβερνήτες των χώρων αυτών. Ό,τι όμως είναι ένας Σύνδεσμος1 [22] των Ημερών για έναν Δημιουργό Υιό, είναι ο Πιστός των Ημερών για τους Μέγιστους ενός αστερισμού.
(489.6) 43:4.3 Η κατοικία του Πιστού των Ημερών της Εντέντια είναι το κέντρο του αστερισμού του Παραδείσιου συστήματος εξωσυμπαντικής επικοινωνίας και έρευνας. Αυτοί οι Τριαδικοί Υιοί, με τα επιτελεία τους από προσωπικότητες της Χαβόνα και του Παραδείσου, σε συνεργασία με τον εποπτεύοντα Σύνδεσμο των Ημερών, βρίσκονται σε άμεση και συνεχή επικοινωνία με την τάξη τους μέσα όλα τα σύμπαντα, ακόμα και στη Χαβόνα και τον Παράδεισο.
(489.7) 43:4.4 Το πλέον καθαγιασμένο όρος είναι εξαιρετικά όμορφο και θαυμάσια καθορισμένο, η πραγματική, όμως, κατοικία του Υιού του Παραδείσου είναι ταπεινή, σε σύγκριση με την κεντρική κατοικία των Μέγιστων και τις περιβάλλουσες εβδομήντα κατασκευές που αποτελούν την οικιστική μονάδα των Υιών Βοροντάντεκ. Οι χώροι αυτοί είναι αποκλειστικά οικιστικοί. Είναι εντελώς ξεχωριστοί από τα εκτεταμένα διοικητικά κτίρια του αρχηγείου, όπου διεκπεραιώνονται οι υποθέσεις του αστερισμού.
(489.8) 43:4.5 Η κατοικία του Πιστού των Ημερών στην Εντέντια βρίσκεται στο βόρειο μέρος των κατοικιών αυτών των Μέγιστων και είναι γνωστή ως «το όρος της συνέλευσης του Παραδείσου.» Στο καθαγιασμένο αυτό ύψωμα οι ανερχόμενοι θνητοί συγκεντρώνονται κατά διαστήματα για να ακούσουν τον Υιό αυτό του Παραδείσου να τους μιλά για το μακρύ και ενδιαφέρον ταξίδι των προοδευόντων θνητών δια μέσου του ενός εκατομμυρίου κόσμων της τελειοποίησης της Χαβόνα μέχρι τις απερίγραπτες απολαύσεις του Παραδείσου. Και είναι στις ιδιαίτερες αυτές επί του Όρους Συγκεντρώσεις που οι μοροντιανοί θνητοί γνωρίζουν καλύτερα τις διάφορες ομάδες των προσωπικοτήτων που προέρχονται από το κεντρικό σύμπαν.
(490.1) 43:4.6 Ο προδότης Εωσφόρος, κάποτε κυβερνήτης της Σατάνια, δηλώνοντας τις απαιτήσεις του για μεγαλύτερη δικαιοδοσία, προσπάθησε να υποσκελίσει όλες τις ανώτερες τάξεις των υιών στο σχέδιο διακυβέρνησης του τοπικού σύμπαντος. Το εννοούσε με την καρδιά του όταν είπε, «θα υψώσω το θρόνο μου πάνω από τους Υιούς του Θεού. Θα καθίσω στο Όρος της Συνέλευσης στο βορρά. Θα γίνω όπως ο Μέγιστος.»
(490.2) 43:4.7 Οι εκατό κυβερνήτες του συστήματος έρχονται περιοδικά στα κονκλάβια2 [23] στα οποία γίνονται διαβουλεύσεις πάνω στην ευημερία του αστερισμού. Μετά την εξέγερση στη Σατάνια, οι αρχιστασιαστές της Τζερουζέμ συνήθιζαν να έρχονται στα συμβούλια αυτά της Εντέντια όπως ακριβώς έρχονταν σε προηγούμενες περιπτώσεις. Και δεν βρισκόταν τρόπος για να σταματήσει αυτή η ξεδιάντροπη αναίδεια παρά μόνο μετά την επιφοίτηση του Μιχαήλ στην Ουράντια και την επακολουθήσασα ανάληψη της απεριόριστης κυριαρχίας σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον. Ποτέ, από εκείνη την ημέρα, δεν επετράπη στους υποκινητές αυτούς της αμαρτίας να λάβουν μέρος στα συμβούλια των νομοταγών Κυβερνητών του Συστήματος στην Εντέντια.
(490.3) 43:4.8 Το ότι οι διδάσκαλοι των παλαιότερων καιρών γνώριζαν για τα πράγματα αυτά φαίνεται από την καταγραφή: «Και έφθασε μία μέρα, όπου οι Υιοί του Θεού ήλθαν για να παρουσιασθούν εμπρός στους Μέγιστους και ο Σατανάς ήλθε και αυτός και παρουσιάσθηκε μεταξύ τους.» Και τούτο αποτελεί μία μαρτυρία, ανεξάρτητα από τη θέση στην οποία συμβαίνει να παρουσιάζεται.
(490.4) 43:4.9 Από την εποχή του θριάμβου του Χριστού, ολόκληρος ο Νορλάτιαντεκ καθάρισε από την αμαρτία και τους στασιαστές. Κάποια εποχή πριν από τον θάνατο του θνητού σώματος του Μιχαήλ, ο συνεργάτης του εκπεσόντος Εωσφόρου, ο Σατανάς, προσπάθησε να παρακολουθήσει ένα τέτοιο κονκλάβιο στην Εντέντια, αλλά η παγιωμένη γνώμη κατά των αρχιστασιαστών είχε φθάσει πλέον στο σημείο όπου οι πύλες της συμπάθειας ήταν σε συμπαντικό, σχεδόν, επίπεδο κλειστές και δεν υπήρχε μέρος να σταθούν οι πολέμιοι της Σατάνια. Όταν δεν υπάρχει πόρτα ανοικτή για να υποδεχθεί το κακό, δεν υπάρχει ευκαιρία για την διάπραξη της αμαρτίας. Οι πόρτες της καρδιάς ολόκληρης της Εντέντια έκλεισαν για τον Σατανά. Ομόφωνα απορρίφθηκε από τους συγκεντρωμένους Κυβερνήτες του Συστήματος και ήταν εκείνο τον καιρό που ο Υιός του Ανθρώπου «είδε το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον ουρανό.»
(490.5) 43:4.10 Από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου μια καινούργια κατασκευή δημιουργήθηκε κοντά στην κατοικία του Πιστού των Ημερών. Το προσωρινό αυτό οικοδόμημα αποτελεί το αρχηγείο του συνεργάτη των Μέγιστων, ο οποίος λειτουργεί, σε στενή συνεργασία με τον Παραδείσιο Υιό, ως σύμβουλος της κυβέρνησης του αστερισμού, σε όλα τα θέματα που αφορούν στην πολιτική και τις θέσεις της τάξης των Ημερών προς την αμαρτία και την εξέγερση.
(490.6) 43:5.1 Η εναλλαγή των Μέγιστων στην Εντέντια ανεστάλη την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Έχουμε τώρα τους ίδιους κυβερνήτες που υπηρετούσαν εκείνο τον καιρό. Συμπεραίνουμε ότι δεν θα γίνει αλλαγή των κυβερνητών αυτών μέχρις ότου ο Εωσφόρος και οι συνεργάτες του απαλειφθούν.
(490.7) 43:5.2 Η παρούσα κυβέρνηση του αστερισμού, πάντως, επεκτάθηκε ώστε να συμπεριλάβει δώδεκα Υιούς της τάξης των Βοροντάντεκ. Οι δώδεκα αυτοί είναι οι εξής:
(490.8) 43:5.3 1. Ο Πατέρας του Αστερισμού. Ο παρών Μέγιστος κυβερνήτης του Νορλάτιαντεκ είναι ο υπ’ αριθμόν 617,318 της σειράς των Βοροντάντεκ του Νέβαδον. Υπηρέτησε σε πολλούς αστερισμούς, σ’ ολόκληρο το τοπικό μας σύμπαν, προτού αναλάβει τα καθήκοντά του στην Εντέντια.
(490.9) 43:5.4 2. Ο πρεσβύτερος συνεργάτης των Μέγιστων.
(491.1) 43:5.5 3. Ο νεώτερος συνεργάτης των Μέγιστων
(491.2) 43:5.6 4. Ο σύμβουλος των Μέγιστων, ο προσωπικός αντιπρόσωπος του Μιχαήλ από την εποχή που έγινε Κυρίαρχος Υιός.
(491.3) 43:5.7 5. Το διοικητικό στέλεχος των Μέγιστων, που βρίσκεται στην Εντέντια από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου
(491.4) 43:5.8 6. Ο προϊστάμενος των πλανητικών παρατηρητών των Μέγιστων, ο διευθυντής των παρατηρητών Βοροντάντεκ, ο οποίος βρίσκεται στους απομονωμένους κόσμους της Σατάνια.
(491.5) 43:5.9 7. Ο κριτής των Μέγιστων, ο Υιός Βοροντάντεκ ο οποίος έχει αναλάβει το καθήκον να τακτοποιεί όλες τις δυσκολίες που δημιουργούνται συνεπεία της εξέγερσης μέσα στα όρια του αστερισμού.
(491.6) 43:5.10 8. Ο διοικητής επειγόντων θεμάτων των Μέγιστων, ο Υιός Βοροντάντεκ ο οποίος είναι επιφορτισμένος με το έργο του να προσαρμόζει τις επείγουσες αποφάσεις του νομοθετικού σώματος του Νορλάτιαντεκ στους εξ αιτίας της στάσης απομονωμένους κόσμους της Σατάνια.
(491.7) 43:5.11 9. Ο διαμεσολαβητής των Μέγιστων, ο Υιός Βοροντάντεκ που έχει αναλάβει να εναρμονίσει τις ιδιαίτερες επιφοιτιστικές ρυθμίσεις στην Ουράντια με τη συνήθη διοίκηση του αστερισμού. Η παρουσία ορισμένων δραστηριοτήτων των αρχαγγέλων, καθώς και άλλων ασυνήθιστων εκδηλώσεων στην Ουράντια, μαζί με τις ιδιαίτερες δραστηριότητες των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων στην Τζερουζέμ, καθιστούν απαραίτητο το έργο αυτού του Υιού.
(491.8) 43:5.12 10. Ο κριτής-συνήγορος των Μέγιστων, ο επικεφαλής του δικαστηρίου επειγουσών υποθέσεων, ο αφοσιωμένος στην ρύθμιση των ιδιαίτερων προβλημάτων του Νορλάτιαντεκ τα οποία αναφύονται εξ αιτίας της σύγχυσης που ακολούθησε την εξέγερση στη Σατάνια.
(491.9) 43:5.13 11. Ο σύνδεσμος των Μέγιστων, ο Υιός Βοροντάντεκ ο αποσπασμένος στους κυβερνήτες της Εντέντια, αλλά διορισμένος ως ειδικός σύμβουλος του Πιστού των Ημερών, σχετικά με την καλύτερη διαδικασία (που πρέπει να ακολουθηθεί) για την επιδίωξη της διευθέτησης των προβλημάτων που αφορούν στην εξέγερση και την απιστία των πλασμάτων.
(491.10) 43:5.14 12. ο διευθυντής των Μέγιστων, ο πρόεδρος του συμβουλίου επειγουσών υποθέσεων της Εντέντια. Όλες οι προσωπικότητες που υπηρετούν στον Νορλάτιαντεκ εξ αιτίας της αναστάτωσης που προκλήθηκε από την εξέγερση συνιστούν το συμβούλιο επειγουσών υποθέσεων και ο προεδρεύων αξιωματούχος τους είναι ένας Υιός Βοροντάντεκ με ασυνήθιστα μεγάλη εμπειρία.
(491.11) 43:5.15 Και σ’ αυτούς δεν υπολογίζονται οι πολυάριθμοι Βοροντάντεκ, οι απεσταλμένοι των αστερισμών του Νέβαδον, αλλά και άλλοι, οι οποίοι επίσης διαμένουν στην Εντέντια.
(491.12) 43:5.16 Από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου οι Πατέρες της Εντέντια έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την Ουράντια και τους άλλους απομονωμένους κόσμους της Σατάνια. Αιώνες πριν ο προφήτης αναγνώρισε το χέρι του ελέγχου των Πατέρων του Αστερισμού στις υποθέσεις των εθνών. «Όταν ο Μέγιστος μοίρασε στα έθνη την κληρονομιά τους, όταν χωρίσθηκαν οι υιοί του Αδάμ, έθεσε τα όρια των ανθρώπων.»
(491.13) 43:5.17 Κάθε απομονωμένος, ή ευρισκόμενος σε καραντίνα κόσμος διαθέτει έναν Υιό Βοροντάντεκ ο οποίος δρα ως παρατηρητής. Δεν συμμετέχει στην πλανητική διοίκηση, εκτός εάν διαταχθεί από τον Πατέρα του Αστερισμού να παρέμβει στις υποθέσεις των εθνών. Ουσιαστικά είναι αυτός ο παρατηρητής των Μέγιστων, εκείνος ο οποίος «κυβερνά στα βασίλεια των ανθρώπων.» Η Ουράντια είναι ένας από τους απομονωμένους κόσμους του Νορλάτιαντεκ και ένας παρατηρητής Βοροντάντεκ βρίσκεται στον πλανήτη από την εποχή της προδοσίας του Καλιγκάστια. Όταν ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα έδρασε σε ημι-υλική μορφή στην Ουράντια απέτισε με σεβασμό φόρο τιμής στον παρατηρητή των Μέγιστων που υπηρετούσε τότε, όπως έχει γραφτεί, «Και ο Μελχισεδέκ, ο βασιλέας του Σάλεμ, ήταν ο ιερέας του Μέγιστου.» Ο Μελχισεδέκ αποκάλυψε τις σχέσεις αυτού του Μέγιστου παρατηρητή στον Αβραάμ όταν είπε, «Και ευλογημένος ας είναι ο Μέγιστος, που παρέδωσε τους εχθρούς σου στα χέρια σου.»
(492.1) 43:6.1 Οι πρωτεύουσες των συστημάτων είναι ιδιαίτερα όμορφες με υλικές και ορυκτές κατασκευές, ενώ το αρχηγείο του σύμπαντος αντανακλά περισσότερο το πνευματικό μεγαλείο. Οι πρωτεύουσες, όμως, των αστερισμών αποτελούν την αποκορύφωση των μοροντιανών δραστηριοτήτων και των ζωντανών στολιδιών. Στους αρχηγικούς κόσμους των αστερισμών τα ζωντανά στολίδια χρησιμοποιούνται περισσότερο και είναι αυτή η επικράτηση της ζωής – η βοτανική καλλιτεχνία – που κάνει αυτούς τους κόσμους να αποκαλούνται «οι κήποι του Θεού.»
(492.2) 43:6.2 Περίπου το μισό της Εντέντια διατίθεται στους έξοχους κήπους των Μέγιστων και οι κήποι αυτοί συγκαταλέγονται μεταξύ των πλέον γοητευτικών μοροντιανών δημιουργιών του τοπικού σύμπαντος. Τούτο εξηγεί το γιατί τα εξαιρετικά όμορφα μέρη στους κατοικημένους κόσμους του Νορλάτιαντεκ τόσο συχνά αποκαλούνται «κήπος της Εδέμ.»
(492.3) 43:6.3 Τοποθετημένος στο κέντρο του μεγαλοπρεπούς αυτού κήπου βρίσκεται ο λατρευτικός βωμός των Μέγιστων. Ο συγγραφέας των ψαλμών πρέπει να γνώριζε κάτι για τα πράγματα αυτά, αφού έγραψε: «Ποιος θα ανέβει το λόφο των Μέγιστων; Ποιος θα σταθεί στον άγιο τούτο τόπο; Εκείνος που έχει καθαρά χέρια και αγνή καρδιά, που δεν ανέτεινε την ψυχή του στη ματαιότητα ούτε ορκίστηκε με δόλο.» Στο βωμό αυτό των Μέγιστων, κάθε δέκατη ημέρα της ανάπαυσης, οδηγείται ολόκληρη η Εντέντια στη λατρευτική αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού του Υπέρτατου.
(492.4) 43:6.4 Οι αρχιτεκτονικοί κόσμοι απολαμβάνουν δέκα μορφές ζωής της υλικής κατηγορίας. Στην Ουράντια υπάρχουν τα φυτά και τα ζώα, σ’ έναν τέτοιο κόσμο, όμως, όπως η Εντέντια, υπάρχουν δέκα υποδιαιρέσεις των υλικών κατηγοριών της ζωής. Αν επρόκειτο να δείτε αυτές τις δέκα υποδιαιρέσεις της ζωής της Εντέντια, γρήγορα θα ταξινομούσατε τις πρώτες τρεις ως φυτικές και τις τελευταίες τρεις ως ζωικές, αλλά θα ήσασταν εντελώς ανίκανοι να αντιληφθείτε τη φύση των ενδιάμεσων τεσσάρων ομάδων των γόνιμων και μαγευτικών μορφών ζωής.
(492.5) 43:6.5 Ακόμη και η ευδιάκριτη ζωώδης υπόσταση είναι πολύ διαφορετική από εκείνη των εξελικτικών κόσμων, τόσο διαφορετική, ώστε είναι εντελώς αδύνατο να περιγραφεί στο νου των θνητών ο μοναδικός χαρακτήρας και η στοργική φύση των μη ομιλούντων αυτών πλασμάτων. Υπάρχουν χιλιάδες επ χιλιάδων ζωντανών πλασμάτων τα οποία η φαντασία σας δεν είναι δυνατόν να συλλάβει. Ολόκληρη η ζωική δημιουργία ανήκει σε μία εντελώς διαφορετική κατηγορία από τα χονδροειδή ζωικά είδη των εξελικτικών πλανητών. Όλα όμως αυτά τα ζώα είναι εξαιρετικά ευφυή και πάρα πολύ χρήσιμα. Και όλα τα πολύμορφα είδη είναι εκπληκτικά προσηνή και συγκινητικά κοινωνικά. Δεν υπάρχουν σαρκοβόρα πλάσματα σε τέτοιους αρχιτεκτονικούς κόσμους. Δεν υπάρχει τίποτα, σ’ ολόκληρη την Εντέντια που να φοβίσει οποιοδήποτε ζωντανό πλάσμα.
(492.6) 43:6.6 Η φυτική ζωή είναι επίσης πολύ διαφορετική από εκείνη της Ουράντια, αποτελούμενη από υλικές αλλά και μοροντιανές ποικιλίες. Οι υλικές καλλιέργειες έχουν μία χαρακτηριστική πράσινη απόχρωση, αλλά τα μοροντιανά αντίστοιχα της φυτικής ζωής έχουν μία απόχρωση βιολετιά, ή στο χρώμα της ορχιδέας, μεταβαλλόμενου χρωματικού τόνου και αντανάκλασης. Τέτοια μοροντιανή βλάστηση αποτελεί καθαρά ενεργειακή ανάπτυξη. Όταν τρώγεται, δεν αφήνει κατάλοιπα.
(492.7) 43:6.7 Όντας προικισμένοι με δέκα υποδιαιρέσεις φυσικής ζωής, για να μην αναφέρουμε τις μοροντιανές ποικιλίες, οι αρχιτεκτονικοί αυτοί κόσμοι διαθέτουν τρομακτικές δυνατότητες για το βιολογικό καλλωπισμό της υπαίθρου, καθώς και των υλικών και μοροντιανών κατασκευών. Οι ουράνιοι τεχνουργοί κατευθύνουν τους γηγενείς σπορνέιτζια στο εκτεταμένο αυτό έργο της βοτανικής διακόσμησης και του βιολογικού καλλωπισμού. Ενώ οι καλλιτέχνες σας πρέπει να καταφύγουν στο αδρανές χρώμα και στο μάρμαρο για να απεικονίσουν τις ιδέες τους, οι ουράνιοι τεχνουργοί και οι γιουνιβιτέιτια χρησιμοποιούν συχνότερα ζώντα υλικά για να παρουσιάσουν τις ιδέες τους και να αιχμαλωτίσουν τα ιδεώδη τους.
(493.1) 43:6.8 Αν απολαμβάνετε τα άνθη, τη βλάστηση και τα δένδρα της Ουράντια, τότε θα γιορτάσουν τα μάτια σας με τη βοτανική ομορφιά και τη μεγαλοπρέπεια των λουλουδιών των ουράνιων κήπων της Εντέντια. Είναι, όμως, πέρα από τη δύναμη της περιγραφής μου να αναλάβω να μεταδώσω στο θνητό νου μια επαρκή άποψη των καλλονών αυτών των ουράνιων κόσμων. Αληθινά, τα μάτια δεν έχουν δει τέτοιο μεγαλείο σαν αυτό που σας περιμένει όταν φθάσετε στους κόσμους αυτούς της περιπέτειας της ανέλιξης των θνητών.
(493.2) 43:7.1 Οι Γιουνιβιτέιτια είναι οι μόνιμοι πολίτες της Εντέντια και των συνδεδεμένων μ’ αυτήν κόσμων, όλων των επτακοσίων εβδομήντα κόσμων που περιβάλλουν το αρχηγείο του αστερισμού που βρίσκεται υπό την εποπτεία τους. Τα παιδιά αυτά του Δημιουργού Υιού και του Δημιουργικού Πνεύματος προβάλλονται σε ένα επίπεδο ύπαρξης μεταξύ του υλικού και του πνευματικού, αλλά δεν είναι μοροντιανά πλάσματα. Οι γηγενείς ενός εκάστου των εβδομήντα μειζόνων κόσμων της Εντέντια διαθέτουν διαφορετικές ορατές μορφές και οι Μοροντιανοί θνητοί έχουν εναρμονίσει τις μοροντιανές μορφές τους ώστε να αντιστοιχούν στην ανερχόμενη κλίμακα των γιουνιβιτέιτια κάθε φορά που αλλάζουν τόπο διαμονής από τη μία σφαίρα της Εντέντια σε μία άλλη, καθώς περνούν διαδοχικά από τον υπ’ αριθμόν ένα κόσμο στον υπ’ αριθμόν εβδομήντα κόσμο.
(493.3) 43:7.2 Πνευματικά, οι γιουνιβιτέιτια είναι ίδιοι. Διανοητικά ποικίλουν, όπως οι θνητοί. Ως προς τη μορφή, μοιάζουν πολύ με τη μοροντιανή κατάσταση ύπαρξης και δημιουργούνται για να λειτουργήσουν σε εβδομήντα διαφορετικές κατηγορίες προσωπικότητας. Κάθε μία από τις κατηγορίες αυτές των γιουνιβιτέιτια παρουσιάζει δέκα μείζονες παραλλαγές διανοητικής δραστηριότητας και κάθε ένας από τους διαφορετικούς αυτούς διανοητικούς τύπους προΐσταται των ειδικών εκπαιδευτικών και μορφωτικών σχολείων της προοδευτικής επαγγελματικής, ή πρακτικής κοινωνικοποίησης σε κάποιον από τους δέκα δορυφόρους που αιωρούνται γύρω από κάθε έναν από τους μείζονες κόσμους της Εντέντια.
(493.4) 43:7.3 Οι επτακόσιοι αυτοί ελάσσονες κόσμοι είναι τεχνικές σφαίρες πρακτικής εκπαίδευσης για τη λειτουργία ολόκληρου του τοπικού σύμπαντος και είναι ανοικτοί σε όλες τις τάξεις των ευφυών υπάρξεων. Τα εκπαιδευτικά αυτά σχολεία των ειδικών ικανοτήτων και των τεχνικών γνώσεων δεν λειτουργούν αποκλειστικά για τους ανερχόμενους θνητούς, αν και οι μοροντιανοί σπουδαστές αποτελούν αναντίρρητα τη μεγαλύτερη ομάδα από όλες εκείνες οι οποίες παρακολουθούν τις τάξεις αυτές της εκπαίδευσης. Μόλις φθάσετε σε κάποιον από τους εβδομήντα μείζονες κόσμους της κοινωνικής μόρφωσης, σας δίδεται αμέσως η άδεια για κάθε έναν από τους δέκα περιβάλλοντες δορυφόρους.
(493.5) 43:7.4 Στις διάφορες αποικίες καλής θέλησης, οι ανερχόμενοι μοροντιανοί θνητοί επικρατούν μεταξύ των διευθυντών ανάκλησης, οι γιουνιβιτέιτια, όμως, αντιπροσωπεύουν τη μεγαλύτερη ομάδα από όσες συνδέονται με το σώμα των ουράνιων τεχνουργών του Νέβαδον. Σε ολόκληρο τον Όρβοντον καμία εκτός της Χαβόνα ύπαρξη, εκτός των αποχωρούντων από την Ουβέρσα, δεν μπορεί να φθάσει τους γιουνιβιτέιτια σε καλλιτεχνική δεινότητα, κοινωνική προσαρμοστικότητα και συντονιστική ευφυΐα.
(493.6) 43:7.5 Οι πολίτες αυτοί του αστερισμού δεν είναι ουσιαστικά μέλη του σώματος των τεχνουργών, αλλά συνεργάζονται ελεύθερα με όλες τις ομάδες και συνεισφέρουν τα μάλα στο να κάνουν τους κόσμους των αστερισμών τις κύριες σφαίρες για την πραγματοποίηση των θαυμάσιων καλλιτεχνικών δυνατοτήτων της μεταβατικής μόρφωσης. Δεν δραστηριοποιούνται πέραν των ορίων των αρχηγικών κόσμων των αστερισμών.
(493.7) 43:8.1 Τα φυσικά χαρίσματα της Εντέντια και των σφαιρών που την περιβάλλουν είναι σχεδόν τέλεια. Δύσκολα θα μπορούσαν να φθάσουν το πνευματικό μεγαλείο των σφαιρών του Σάλβινγκτον, αλλά ξεπερνούν κατά πολύ το μεγαλείο των εκπαιδευτικών κόσμων της Τζερουζέμ. Όλες αυτές οι σφαίρες της Εντέντια ενεργοποιούνται άμεσα από τα συμπαντικά διαστημικά ρεύματα και τα πελώρια δυναμικά τους συστήματα, τόσο τα υλικά όσο και τα μοροντιανά, επιδέξια εποπτεύονται και διανέμονται από τα κέντρα των αστερισμών, βοηθούμενα από ένα ικανό σώμα Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών και Εποπτών Μοροντιανής Δύναμης.
(494.1) 43:8.2 Ο χρόνος που δαπανάται στους εκπαιδευτικούς κόσμους της μεταβατικής μοροντιανής μόρφωσης, η οποία συνδέεται με την επί της Εντέντια εποχή της ανέλιξης των θνητών, είναι η πλέον σταθερή περίοδος στην πορεία ενός ανερχόμενου θνητού μέχρις ότου φθάσει το επίπεδο του τελικιστή. Αυτή είναι πραγματικά η τυπική μοροντιανή ζωή. Ενώ επαναπροσδιορίζεσθε κάθε φορά που περνάτε από τον ένα μείζονα κόσμο μόρφωσης σ’ έναν άλλο, διατηρείται το ίδιο μοροντιανό σώμα και δεν υπάρχουν περίοδοι μη-συνειδητοποίησης της προσωπικότητας.
(494.2) 43:8.3 Η προσωρινή σας παραμονή στην Εντέντια και τις συνδεδεμένες με αυτήν σφαίρες θα διατεθεί κυρίως για την τέλεια γνώση της ομαδικής δεοντολογίας, του μυστικού του αλληλοσυσχετισμού μεταξύ των διαφόρων συμπαντικών και υπερσυμπαντικών τάξεων των ευφυών προσωπικοτήτων.
(494.3) 43:8.4 Στους κόσμους-δώματα ολοκληρώσατε την ενοποίηση της προσωπικότητας του ανερχομένου θνητού. Στην πρωτεύουσα του συστήματος κατακτήσατε την ιθαγένεια της Τζερουζέμ και αποκτήσατε την προθυμία να τεθείτε στην πειθαρχία των ομαδικών δραστηριοτήτων και των συντονισμένων εγχειρημάτων. Τώρα, όμως, στους εκπαιδευτικούς κόσμους του αστερισμού θα επιτύχετε την πραγματική κοινωνικοποίηση της εξελισσόμενης μοροντιανής σας προσωπικότητας. Το ουράνιο αυτό πολιτισμικό απόκτημα συνίσταται στο να μάθετε πώς:
(494.4) 43:8.5 1. Να ζείτε ευτυχισμένα και να εργάζεστε αποτελεσματικά μαζί με δέκα διαφορετικούς συντρόφους μοροντιανούς, ενώ δέκα παρόμοιες ομάδες συνδέονται σε ομίλους των εκατό και στη συνέχεια συνασπίζονται σε σώματα των χιλίων.
(494.5) 43:8.6 2. Να συγκατοικείτε χαρούμενα και να συνεργάζεσθε ολόψυχα με δέκα γιουνιβιτέιτια, οι οποίοι, αν και παρόμοιοι διανοητικά με τις μοροντιανές υπάρξεις, είναι κατά τα λοιπά πολύ διαφορετικοί. Και τότε, πρέπει να λειτουργήσετε με την ομάδα αυτή των δέκα καθώς συντονίζεται με δέκα άλλες ομάδες, οι οποίες με τη σειρά τους έχουν συνασπισθεί σε ένα σώμα χιλίων γιουνιβιτέιτια.
(494.6) 43:8.7 3. να επιτύχετε ταυτόχρονη προσαρμογή τόσο προς τους μοροντιανούς σας συντρόφους όσο και προς τους φιλοξενούντες αυτούς γιουνιβιτέιτια. Να αποκτήσετε την ικανότητα να συνεργάζεστε εκούσια και αποτελεσματικά με τη δική σας τάξη υπάρξεων, όντας σε στενή συνεργασία με μία κάπως ανόμοια ομάδα ευφυών πλασμάτων.
(494.7) 43:8.8 4. Ενώ λειτουργείτε, έτσι, κοινωνικά, με υπάρξεις ίδιες και διαφορετικές από εσάς, να επιτύχετε διανοητική αρμονία με, και προσαρμοσθείτε ελεύθερα προς, αμφότερες τις ομάδες των συντρόφων σας.
(494.8) 43:8.9 5. Ενώ επιτυγχάνετε ικανοποιητική κοινωνικοποίηση της προσωπικότητας σε διανοητικό και βουλητικό επίπεδο, να τελειοποιείτε περαιτέρω την ικανότητα να ζείτε σε στενή επαφή με παρόμοιες και ελαφρά ανόμοιες προς εσάς υπάρξεις, με φθίνουσα ευερεθιστότητα και ελαττούμενη δυσφορία. Οι διευθυντές ανάκλησης συντελούν σε μεγάλο βαθμό σ’ αυτό το τελευταίο επίτευγμα δια των ομαδικώς κατευθυνόμενων δραστηριοτήτων.
(494.9) 43:8.10 6. Να προσαρμόζετε όλες αυτές τις τεχνικές κοινωνικοποίησης για την επέκταση του προοδευτικού συντονισμού της προς τον Παράδεισο ανελικτικής πορείας. Να διευρύνετε την συμπαντική σας ενόραση βελτιώνοντας την ικανότητά σας να αντιλαμβάνεσθε τις ιδέες του αιώνιου προορισμού που βρίσκονται κρυμμένες μέσα στις φαινομενικά ασήμαντες αυτές χωροχρονικές δραστηριότητες.
(494.10) 43:8.11 7. Και τότε, να αποκορυφώσετε όλες αυτές τις διαδικασίες της πολλαπλής κοινωνικοποίησης με την ταυτόχρονη βελτίωση της πνευματικής ενόρασης, όπως αυτή αφορά στην επαύξηση όλων των φάσεων των ατομικών ταλέντων, μέσω του ομαδικού πνευματικού συσχετισμού και του μοροντιανού συντονισμού. Διανοητικά, κοινωνικά και πνευματικά δύο ηθικών αρχών πλάσματα δεν διπλασιάζουν απλώς την ατομική τους δυναμική για το συμπαντικό επίτευγμα, δια της συνεταιριστικής τεχνικής. Σχεδόν τετραπλασιάζουν το επίτευγμά τους και τις πιθανότητες επιτυχίας.
(495.1) 43:8.12 Παρουσιάσαμε την επί της Εντέντια κοινωνικοποίηση ως σχέση ενός μοροντιανού θνητού με μία οικογένεια-ομάδα γιουνιβιτέιτια, αποτελούμενη από δέκα διανοητικώς ανόμοια άτομα, η οποία ακολουθείται από μία παρόμοια σχέση με δέκα μοροντιανούς συντρόφους. Στους πρώτους, όμως, επτά μείζονες κόσμους, μόνον ένας ανερχόμενος θνητός ζει με δέκα γιουνιβιτέιτια. Στη δεύτερη ομάδα των εβδομήντα μειζόνων κόσμων δύο θνητοί συγκατοικούν με κάθε γηγενή ομάδα των δέκα και ούτω καθεξής, μέχρις ότου, στην τελευταία ομάδα των δέκα μειζόνων κόσμων, δέκα μοροντιανές υπάρξεις κατοικούν με δέκα γιουνιβιτέιτια. Καθώς θα μαθαίνετε πώς να δημιουργείτε καλύτερες κοινωνικές σχέσεις με τους γιουνιβιτέιτια, θα εφαρμόσετε το ίδιο βελτιωμένη δεοντολογία στις σχέσεις σας με τους συντρόφους σας μοροντιανούς εξελισσόμενους.
(495.2) 43:8.13 Ως ανερχόμενοι θνητοί θα απολαύσετε τη σύντομη παραμονή σας στους κόσμους προόδου της Εντέντια, αλλά δεν θα βιώσετε την προσωπική συγκίνηση της ικανοποίησης που χαρακτηρίζει την αρχική σας επαφή με τα συμπαντικά θέματα στο αρχηγείο του συστήματος, ή στην αποχαιρετιστήρια επαφή σας με τις πραγματικότητες αυτές, στους τελικούς κόσμους της πρωτεύουσας του σύμπαντος.
(495.3) 43:9.1 Μετά την αποφοίτηση από τον υπ’ αριθμόν εβδομήντα κόσμο, οι ανερχόμενοι θνητοί εγκαθίστανται στην Εντέντια. Οι ανερχόμενοι τώρα, για πρώτη φορά, παρευρίσκονται στις «συνελεύσεις του Παραδείσου» και ακούνε την ιστορία της μακρόχρονης πορείας τους όπως παρουσιάζεται από τον Πιστό των Ημερών, την πρώτη από τις εκ της Υπέρτατης Τριάδας προερχόμενες Προσωπικότητες που συνάντησαν.
(495.4) 43:9.2 Όλη αυτή η προσωρινή διαμονή στους εκπαιδευτικούς κόσμους του αστερισμού, η οποία αποκορυφώνεται με την απόκτηση της ιθαγένειας της Εντέντια, είναι μία περίοδος αληθούς και ουράνιας ευδαιμονίας για τους μοροντιανούς προοδεύοντες. Κατά τη διάρκεια της προσωρινής σας παραμονής στους κόσμους του συστήματος εξελιχθήκατε από ένα σχεδόν ζωώδες σ’ ένα μοροντιανό πλάσμα. Ήσαστε περισσότερο υλικοί παρά πνευματικοί. Στις σφαίρες του Σάλβινγκτον θα εξελιχθείτε από μία μοροντιανή ύπαρξη στο επίπεδο του πραγματικού πνεύματος. Θα γίνετε περισσότερο πνευματικοί παρά υλικοί. Στην Εντέντια, όμως, οι ανερχόμενοι βρίσκονται στη μέση της διαδρομής, μεταξύ του προηγούμενου και του μελλοντικού τους επιπέδου, στη μέση της διαδρομής από εξελικτικό ζώο σε ανερχόμενο πνεύμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της παραμονής σας στην Εντέντια και τους κόσμους της, είσαστε «σαν τους αγγέλους. Προοδεύετε συνεχώς, αλλά διατηρώντας πάντα ένα γενικό και τυπικό μοροντιανό επίπεδο.
(495.5) 43:9.3 Αυτή η επί του αστερισμού προσωρινή παραμονή ενός ανερχόμενου θνητού είναι η πλέον ομοιόμορφη και σταθεροποιημένη περίοδος σ’ ολόκληρη την πορεία του της μοροντιανής προόδου. Η εμπειρία αυτή συνιστά την προ-πνευματική εξάσκηση κοινωνικότητας των ανερχομένων. Είναι ανάλογη προς την προ-τελικιστική πνευματική εμπειρία της Χαβόνα και την προ-απολυτοειδή εξάσκηση στον Παράδεισο.
(495.6) 43:9.4 Οι ανερχόμενοι στην Εντέντια θνητοί απασχολούνται κυρίως με αποστολές στους εβδομήντα προοδευτικούς κόσμους των γιουνιβιτέιτια. Υπηρετούν, επίσης, με ποικίλους τρόπους στην ίδια την Εντέντια, συνεργαζόμενοι κυρίως με το πρόγραμμα του αστερισμού το οποίο αφορά στην ομαδική, φυλετική, εθνική και πλανητική ευημερία. Οι Μέγιστοι δεν ασχολούνται τόσο πολύ με την υποστήριξη των ατομικών επιτευγμάτων στους κατοικημένους κόσμους. Κυβερνούν στα βασίλεια των ανθρώπων, μάλλον, παρά στην καρδιά των ατόμων.
(495.7) 43:9.5 Και εκείνη την ημέρα, όταν θα έχετε ετοιμασθεί να εγκαταλείψετε την Εντέντια για την πορεία σας στον Σάλβινγκτον, θα σταματήσετε και θα κοιτάξετε πίσω σε μία από τις πλέον όμορφες και αναζωογονητικές περιόδους εξάσκησης σ’ αυτή την πλευρά του Παραδείσου. Το μεγαλείο όμως όλων αυτών αυξάνεται καθώς ανέρχεστε προς το εσωτερικό και αποκτάτε μεγαλύτερη ικανότητα για διευρυμένη κατανόηση των θείων ιδεών και των πνευματικών αξιών.
(496.1) 43:9.6 [Υποστηρίχθηκε από τον Μελχισεδέκ Μαλαβέιτια.]
(497.1) 44:0.1 Μεταξύ των αποικιών καλής θέλησης των διαφόρων τοπικών και συμπαντικών αρχηγικών κόσμων μπορεί να βρεθεί η μοναδική τάξη των σύνθετων προσωπικοτήτων που ονομάζονται ουράνιοι τεχνουργοί. Οι υπάρξεις αυτές είναι οι επιδέξιοι καλλιτέχνες και τεχνουργοί των μοροντιανών και των κατώτερων πνευματικών χώρων. Είναι τα πνεύματα και τα ημι-πνεύματα που ασχολούνται με τον μοροντιανό καλλωπισμό και την πνευματική ωραιοποίηση. Τέτοιοι τεχνουργοί βρίσκονται διανεμημένοι σ’ ολόκληρο το μέγα σύμπαν – στους αρχηγικούς κόσμους των υπερσυμπάντων, των τοπικών συμπάντων, των αστερισμών και των συστημάτων καθώς επίσης και σε όλες τις σφαίρες που έχουν εγκατασταθεί στο φως και στη ζωή. Ο κύριος όμως χώρος των δραστηριοτήτων τους βρίσκεται στους αστερισμούς και ιδιαίτερα στους επτακόσιους εβδομήντα κόσμους που περιβάλλουν κάθε αρχηγική σφαίρα.
(497.2) 44:0.2 Αν και το έργο τους μπορεί να είναι σχεδόν ακατανόητο στον υλικό νου, πρέπει να γίνει σαφές ότι οι μοροντιανοί και πνευματικοί κόσμοι δεν στερούνται της ανώτερης τέχνης τους και του ουράνιου πολιτισμού τους.
(497.3) 44:0.3 Οι ουράνιοι τεχνουργοί δεν δημιουργήθηκαν έτσι. Είναι ένα επιλεγμένο και στελεχωμένο σώμα υπάρξεων αποτελούμενο από ορισμένες προσωπικότητες διδασκάλων που γεννήθηκαν στο κεντρικό σύμπαν και τους εθελοντές μαθητές τους, οι οποίοι επιλέχθηκαν από τους ανερχόμενους θνητούς, καθώς και από πολυάριθμες άλλες ουράνιες ομάδες. Το αρχικό διδασκαλικό σώμα των τεχνουργών αυτών διορίσθηκε κάποτε από το Άπειρο Πνεύμα συνεργαζόμενο με τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα και αποτελείτο από επτά χιλιάδες εκπαιδευτές της Χαβόνα, χίλιους για κάθε έναν από τους επτά τομείς των τεχνουργών. Με τέτοιο πυρήνα για αρχή, αναπτύχθηκε δια μέσου των αιώνων το εξέχον αυτό σώμα των ικανών εργατών των πνευματικών και μοροντιανών υποθέσεων.
(497.4) 44:0.4 Κάθε μοροντιανή προσωπικότητα, ή πνευματική οντότητα, δικαιούται να γίνει δεκτή στο σώμα των ουράνιων τεχνουργών, δηλαδή, κάθε ύπαρξη κατώτερη της τάξης των εκ φύσεως θείων υιών. Οι ανερχόμενοι υιοί του Θεού από τις εξελικτικές σφαίρες μπορούν, μετά την άφιξή τους στους μοροντιανούς κόσμους, να κάνουν αίτηση για να εισαχθούν στο σώμα των τεχνουργών και, αν τα ταλέντα τους επαρκούν, μπορούν να επιλέξουν μία τέτοια σταδιοδρομία για μία μεγαλύτερη, ή μία μικρότερη χρονική περίοδο. Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να καταταγεί στους ουράνιους τεχνουργούς για λιγότερο από μία χιλιετία, χίλια χρόνια υπερσυμπαντικού χρόνου.
(497.5) 44:0.5 Όλοι οι ουράνιοι τεχνουργοί είναι καταχωρημένοι στο αρχηγείο του υπερσύμπαντος, αλλά κατευθύνονται από τους μοροντιανούς επόπτες προς τις πρωτεύουσες του τοπικού σύμπαντος. Είναι εντεταλμένοι στους ακόλουθους επτά μείζονες τομείς δραστηριοτήτων από το κεντρικό σώμα των μοροντιανών εποπτών και λειτουργούν στον αρχηγικό κόσμου κάθε τοπικού σύμπαντος:
(497.6) 44:0.6 1. Ουράνιοι Μουσικοί.
(497.7) 44:0.7 2. Παραδείσιοι Αναπαραγωγοί.
(497.8) 44:0.8 3. Θείοι Κατασκευαστές.
(497.9) 44:0.9 4. Καταγραφείς της Σκέψης.
(498.1) 44:0.10 5. Διαχειριστές της Ενέργειας.
(498.4) 44:0.13 Οι αρχικοί διδάσκαλοι των επτά αυτών ομάδων προέρχονταν όλοι από τους τέλειους κόσμους της; Χαβόνα και η Χαβόνα εμπεριέχει τα πρότυπα, τις μελέτες των προτύπων, για όλες τις φάσεις και τις μορφές της πνευματικής καλλιτεχνίας. Ενώ αποτελεί γιγάντιο έργο το να αναλάβει κάποιος να μεταφέρει τις τέχνες αυτές της Χαβόνα στους κόσμους του διαστήματος, οι ουράνιοι τεχνουργοί έχουν βελτιωθεί ως προς την τεχνική και την εκτέλεση από αιώνα σε αιώνα. Όπως σε όλες τις φάσεις της ανελικτικής πορείας, από εκείνους οι οποίοι είναι περισσότερο προοδευμένοι σε κάθε είδους προσπάθεια, ζητείται συνεχώς να μεταδίδουν την ανώτερη γνώση και την τέχνη τους στους λιγότερο προικισμένους συντρόφους τους.
(498.5) 44:0.14 Πρώτα θ’ αρχίσετε να ρίχνετε κλεφτές ματιές στις μεταφυτευμένες αυτές τέχνες της Χαβόνα στους κόσμους δώματα, ενώ η ομορφιά τους και η εκτίμησή σας για την ομορφιά τους θα μεγεθύνονται και θα λαμπρύνονται, μέχρις ότου βρεθείτε στις πνευματικές αίθουσες του Σάλβινγκτον και δείτε τα εμπνευσμένα αριστουργήματα των ουράνιων καλλιτεχνών των πνευματικών βασιλείων.
(498.6) 44:0.15 Όλες αυτές οι δραστηριότητες των μοροντιανών και πνευματικών κόσμων είναι πραγματικές. Για τις πνευματικές υπάρξεις ο πνευματικός κόσμος αποτελεί πραγματικότητα. Για μας ο υλικός κόσμος είναι περισσότερο πραγματικός. Οι ανώτερες μορφές των πνευμάτων περνούν ελεύθερα δια μέσου της κοινής ύλης. Τα ανώτερα πνεύματα δεν ανταποκρίνονται σε τίποτε το υλικό, με εξαίρεση ορισμένες από τις βασικές ενέργειες. Για τις υλικές υπάρξεις ο πνευματικός κόσμος είναι λίγο-πολύ μη πραγματικός. Για τις πνευματικές υπάρξεις ο υλικός κόσμος είναι σχεδόν απόλυτα μη-πραγματικός, όντας απλά μια σκιά της υπόστασης των πνευματικών πραγματικοτήτων.
(498.7) 44:0.16 Δεν μπορώ, με την αποκλειστική πνευματική μου όραση, να διακρίνω το κτίριο μέσα στο οποίο η αφήγηση αυτή μεταφράζεται και καταγράφεται. Ένας Θείος Σύμβουλος από την Ουβέρσα που συμβαίνει να βρίσκεται δίπλα μου διακρίνει ακόμα λιγότερες από τις αμιγώς υλικές αυτές δημιουργίες. Αντιλαμβανόμαστε πώς οι υλικές αυτές κατασκευές φαίνονται σ’ εσάς, παρατηρώντας ένα πνευματικό ισοδύναμο που παρουσιάζεται στο νου μας από έναν εκ των μετασχηματιστών της ενέργειας που μας συνοδεύουν. Το υλικό αυτό κτίριο δεν είναι ακριβώς υπαρκτό για μένα, μία πνευματική ύπαρξη, αλλά είναι, φυσικά, απόλυτα πραγματικό και πολύ εξυπηρετικό για τους εκ της ύλης θνητούς.
(498.8) 44:0.17 Υπάρχουν ορισμένοι τύποι οντοτήτων που είναι ικανοί να διακρίνουν την ύπαρξη των πλασμάτων και των πνευματικών και των υλικών κόσμων. Στην τάξη αυτή ανήκουν τα αποκαλούμενα τέταρτα πλάσματα1 [24] των Υπηρετών της Χαβόνα και τα τέταρτα πλάσματα των συμφιλιωτών. Οι άγγελοι του χρόνου και του διαστήματος είναι προικισμένοι με την ικανότητα να διακρίνουν και τις πνευματικές και τις υλικές υπάρξεις, όπως είναι επίσης οι ανερχόμενοι θνητοί μετά την απελευθέρωσή τους από τη ζωή στη σάρκα. Αφού κατακτήσουν να ανώτερα πνευματικά επίπεδα, οι ανερχόμενοι είναι σε θέση να αναγνωρίζουν τις υλικές, τις μοροντιανές και τις πνευματικές πραγματικότητες.
(498.9) 44:0.18 Βρίσκεται, επίσης εδώ μαζί μου, ένας Κραταιός Αγγελιαφόρος από την Ουβέρσα, ένας δια του Προσαρμοστή συγχωνευθείς ανελθών, ο οποίος κάποτε υπήρξε θνητή ύπαρξη που σας βλέπει όπως ακριβώς είσαστε και που ταυτόχρονα οραματίζεται τον Μοναχικό Αγγελιαφόρο, το υπερναφείμ, καθώς και άλλες ουράνιες υπάρξεις που είναι παρούσες. Ποτέ στη μακρά σας ανέλιξη δεν θα χάσετε τη δύναμη να αναγνωρίζετε τους συντρόφους σας των προηγουμένων ζωών σας. Πάντα, καθώς ανέρχεστε, προς το εσωτερικό, την κλίμακα της ζωής, θα διατηρείτε την ικανότητα να αναγνωρίζετε και να συναδελφώνεστε με τους συντρόφους σας των προηγούμενων και κατώτερων επιπέδων ύπαρξης. Κάθε νέος μετασχηματισμός, ή ανάσταση, θα προσθέτει μία ακόμη ομάδα πνευματικών υπάρξεων στο οπτικό σας πεδίο χωρίς κατ’ ελάχιστον να σας στερεί την ικανότητα να αναγνωρίζετε τους φίλους και συντρόφους σας των προηγούμενων καταστάσεών σας.
(498.10) 44:0.19 Όλα αυτά γίνονται δυνατά στην εμπειρία των ανερχομένων θνητών δια της λειτουργίας των ενοικούντων Προσαρμοστών της Σκέψης. Με τη διατήρηση από αυτούς των αντιγράφων των εμπειριών ολόκληρης της ζωής σας, είστε βέβαιοι ότι ποτέ δεν θα χάσετε οποιαδήποτε πραγματική ιδιότητα την οποία είχατε κάποτε. Και οι Προσαρμοστές αυτοί σας ακολουθούν μέχρι τέλους, ως μέρος σας – στην πραγματικότητα σαν να είσαστε εσείς.
(499.1) 44:0.20 Με απελπίζει όμως, σχεδόν, το ότι δεν είμαι σε θέση να μεταδώσω στον υλικό νου τη φύση του έργου των ουράνιων τεχνουργών. Βρίσκομαι στην ανάγκη διαρκώς να διαστρεβλώνω τη σκέψη και να παραποιώ τη γλώσσα στην προσπάθειά μου να αποκαλύψω στον θνητό νου την πραγματικότητα των μοροντιανών αυτών διεργασιών και των σχεδόν πνευματικών φαινομένων. Η αντίληψή σας είναι ανίκανη να συλλάβει και η γλώσσα σας ανεπαρκής για να μεταδώσει τη σημασία, την αξία και την συνάφεια αυτών των ημι-πνευματικών δραστηριοτήτων. Και συνεχίζω την προσπάθεια αυτή για να διαφωτίσω τον ανθρώπινο νου πάνω στις πραγματικότητες αυτές, με πλήρη επίγνωση της απόλυτης αδυναμίας μου να επιτύχω σ’ ένα τέτοιο έργο.
(499.2) 44:0.21 Δεν μπορώ να κάνω τίποτ’ άλλο από το να προσπαθήσω να σκιαγραφήσω ένα άτεχνο παραλληλισμό μεταξύ των θνητών, υλικών δραστηριοτήτων και των πολυποίκιλων λειτουργιών των ουράνιων τεχνουργών. Αν οι φυλές της Ουράντια ήταν περισσότερο προηγμένες στην τέχνη και τα άλλα πολιτισμικά επιτεύγματα, τότε θα μπορούσα να προχωρήσω ακόμα περισσότερο σε μία προσπάθεια να εκτοξεύσω τον ανθρώπινο νου από τα θέματα της ύλης σ’ εκείνα της μορόντια. Το μόνο που μπορώ να ελπίσω ότι θα επιτύχω είναι να δώσω έμφαση στο γεγονός της πραγματικότητας των διεργασιών αυτών, των μοροντιανών και πνευματικών κόσμων.
(499.3) 44:1.1 Με το περιορισμένο εύρος της ανθρώπινης ακοής, μετά βίας μπορείτε να συλλάβετε τις μοροντιανές μελωδίες. Υπάρχει, επιπλέον, και ένα υλικό φάσμα όμορφων ήχων, μη αναγνωριζόμενων από την ανθρώπινη αίσθηση της ακοής, για να μην αναφέρω την ασύλληπτη έκταση της μοροντιανής και πνευματικής αρμονίας. Οι πνευματικές μελωδίες δεν είναι υλικά ηχητικά κύματα, αλλά πνευματικοί παλμοί2 [25] οι οποίοι λαμβάνονται από τα πνεύματα των ουράνιων προσωπικοτήτων. Υπάρχει άπειρη εμβέλεια και προσωπική έκφραση, καθώς επίσης και μεγαλείο στην εκτέλεση, που συνδέονται με τη μελωδία των κόσμων, απολύτως μακράν της ανθρώπινης αντίληψης. Έχω δει εκατομμύρια εκστασιασμένων υπάρξεων, βυθισμένων σε απόλυτη έκσταση, ενώ η μελωδία των κόσμων αντηχούσε στην πνευματική ενέργεια των ουράνιων κυκλωμάτων. Οι θαυμάσιες αυτές μελωδίες μπορούν να εκπεμφθούν στις εσχατιές του σύμπαντος.
(499.4) 44:1.2 Οι ουράνιοι μουσικοί ασχολούνται με την δημιουργία της ουράνιας αρμονίας, χρησιμοποιώντας τις εξής πνευματικές δυνάμεις:
(499.5) 44:1.3 1. Πνευματικούς ήχους – παρεμβάσεις στα πνευματικά ρεύματα,
(499.6) 44:1.4 2. Πνευματικό φως – ο έλεγχος και η επίταση του φωτός των μοροντιανών και πνευματικών κόσμων.
(499.7) 44:1.5 3. Ενεργειακές εισβολές – μελωδίες παραγόμενες από την επιδέξια διαχείριση των μοροντιανών και των πνευματικών ενεργειών.
(499.8) 44:1.6 4. Χρωματικές συμφωνίες – μελωδίες μοροντιανών αποχρώσεων. Τούτο περιλαμβάνεται μεταξύ των ανώτατων επιτευγμάτων των ουράνιων μουσικών.
(499.9) 44:1.7 5. Αρμονία των συνεργικών πνευμάτων – αυτή καθ’ εαυτή η διευθέτηση και συνεργασία διαφορετικών τάξεων μοροντιανών και πνευματικών υπάρξεων παράγει μεγαλειώδεις μελωδίες.
(499.10) 44:1.8 6. Μελωδία της σκέψης – η λειτουργία του πνευματικού διαλογισμού μπορεί να τελειοποιηθεί τόσο πολύ, ώστε να εκφρασθεί στις μελωδίες της Χαβόνα.
(499.11) 44:1.9 7. Μουσική του διαστήματος - με κατάλληλη εναρμόνιση οι μελωδίες των άλλων σφαιρών μπορούν να συλληφθούν από τα συμπαντικά κυκλώματα εκπομπών.
(500.1) 44:1.10 Υπάρχουν πλέον των εκατό χιλιάδων διαφορετικών ειδών ήχοι, χρώματα και χειρισμοί της ενέργειας, τεχνικές ανάλογες προς την ανθρώπινη χρησιμοποίηση των μουσικών οργάνων. Τα χορευτικά σας σύνολα αντιπροσωπεύουν αναμφίβολα μία άτεχνη και αλλόκοτη προσπάθεια των υλικών υπάρξεων να προσεγγίσουν την ουράνια αρμονία του καθορισμού της ύπαρξης και της οργάνωσης της προσωπικότητας. Οι υπόλοιπες πέντε μορφές της μοροντιανής μελωδίας δεν αναγνωρίζονται από τον αισθητήριο μηχανισμό των υλικών σωμάτων.
(500.2) 44:1.11 Η αρμονία, η μουσική των επτά επιπέδων του μελωδικού συνειρμού, αποτελεί το μοναδικό συμπαντικό κώδικα πνευματικής επικοινωνίας. Η μουσική, όπως την αντιλαμβάνονται οι θνητοί της Ουράντια, φθάνει στην υψηλότερη έκφρασή της στα σχολεία της Τζερουζέμ, του αρχηγείου του συστήματος, όπου ημι-υλικές υπάρξεις διδάσκονται την αρμονία των ήχων. Οι θνητοί δεν αντιδρούν στις άλλες μορφές της μοροντιανής μελωδίας και της ουράνιας αρμονίας.
(500.3) 44:1.12 Η εκτίμηση της μουσικής στην Ουράντια είναι μαζί υλική και πνευματική. Και οι μουσικοί σας της ανθρώπινης φυλής έχουν κάνει πολλά για να ανυψώσουν το μουσικό αίσθημα από την βάρβαρη μονοτονία των πρώιμων προγόνων σας ως τα ανώτερα επίπεδα της εκτίμησης των ήχων. Η πλειονότητα των θνητών της Ουράντια αντιδρά στη μουσική σε πάρα μεγάλο βαθμό με τους υλικούς μυς και εντελώς επιπόλαια με το νου και το πνεύμα. Υπάρχει όμως μία σταθερή βελτίωση στην εκτίμηση της μουσικής για περισσότερα από τριάντα πέντε χιλιάδες χρόνια.
(500.4) 44:1.13 Η μελωδική μουσική συγκοπή αντιπροσωπεύει την μετάβαση από τη μουσική μονοτονία του πρωτόγονου ανθρώπου στην εκφραστική αρμονία και τις αξιοσημείωτες μελωδίες των μεταγενέστερων μουσικών σας. Οι πρώιμοι αυτοί τύποι του ρυθμού διεγείρουν την αντίδραση της φιλόμουσης αίσθησης χωρίς να συνεπάγονται τη χρήση ανώτερων διανοητικών δυνάμεων εκτίμησης της αρμονίας και έτσι γίνονται περισσότερο ελκυστικοί στα ανώριμα, ή πνευματικά ράθυμα άτομα.
(500.5) 44:1.14 Η ωραιότερη μουσική της Ουράντια δεν είναι παρά μία φευγαλέα ηχώ των μεγαλειωδών μουσικών κομματιών που ακούγονται από τους ουράνιους συντρόφους των μουσικών σας, οι οποίοι δεν άφησαν παρά ίχνη της αρμονίας αυτής των μοροντιανών δυνάμεων καταγραμμένες, ως μουσικές μελωδίες της αρμονίας των ήχων. Η πνευματική-μοροντιανή μουσική όχι σπάνια χρησιμοποιεί όλους τους επτά τρόπους της έκφρασης και της αναπαραγωγής με τέτοιο τρόπο ώστε ο ανθρώπινος νους να δυσκολεύεται τρομακτικά σε οποιαδήποτε προσπάθεια να υποβιβάσει τις μελωδίες αυτές των ανώτερων σφαιρών σε απλές νότες μουσικών ήχων. Μία τέτοια προσπάθεια θα ήταν σαν να προσπαθούσε κανείς να αναπαραγάγει τη μουσική μιας μεγάλης ορχήστρας μέσω ενός και μόνο μουσικού οργάνου.
(500.6) 44:1.15 Ενώ έχετε συνθέσει μερικές ωραίες μελωδίες στην Ουράντια, δεν έχετε προοδεύσει μουσικά τόσο, όσο πολλοί από τους γειτονικούς σας πλανήτες στη Σατάνια. Αν ο Αδάμ και η Εύα είχαν σωθεί, τότε θα είχατε αποκτήσει μουσική, στην πραγματικότητα. Το δώρο, όμως, της αρμονίας, τόσο άφθονο στη φύση τους, έχει εξασθενήσει τόσο πολύ από την πίεση μη μουσικών τάσεων, ώστε μόνο μία φορά σε χίλιες θνητές ζωές υφίσταται κάποια μεγάλη εκτίμηση της αρμονίας.3 [26] Μην απογοητεύεστε όμως. Κάποια μέρα ένας πραγματικός μουσικός θα εμφανισθεί στην Ουράντια και όλοι οι λαοί θα γοητευθούν από τους υπέροχους ήχους των μελωδιών του. Μία τέτοια ανθρώπινη ύπαρξη θα άλλαζε για πάντα την πορεία ενός ολόκληρου έθνους, μπορεί κι’ ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Είναι κυριολεκτικά αλήθεια ότι, «η μελωδία έχει τη δύναμη ολόκληρο τον κόσμο να μεταμορφώσει.» Για πάντα η μουσική θα παραμένει η συμπαντική γλώσσα των ανθρώπων, των αγγέλων και των πνευμάτων. Η αρμονία είναι η γλώσσα της Χαβόνα.
(500.7) 44:2.1 Ο θνητός άνθρωπος μετά βίας μπορεί να ελπίσει για κάτι περισσότερο από μία πενιχρή και διαστρεβλωμένη αντίληψη των λειτουργιών των παραδείσιων αναπαραγωγών, τις οποίες πρέπει να προσπαθήσω να παρουσιάσω μέσω των άτεχνων και περιορισμένων συμβολισμών της υλικής σας γλώσσας. Ο πνευματικός-μοροντιανός κόσμος έχει χίλια και ένα πράγματα ανώτερης αξίας, πράγματα που αξίζουν να αναπαραχθούν, αλλά που είναι άγνωστα στην Ουράντια, εμπειρίες που ανήκουν στην κατηγορία των δραστηριοτήτων οι οποίες μετά βίας «χωρούν στο νου του ανθρώπου,» τις πραγματικότητες εκείνες που ο Θεός έχει φυλάξει για εκείνους που θα σωθούν μετά από τη ζωή στη σάρκα.
(501.1) 44:2.2 Υπάρχουν επτά ομάδες παραδείσιων αναπαραγωγών και θα προσπαθήσω να παρουσιάσω το έργο τους σύμφωνα με την ακόλουθη κατάταξη:
(501.2) 44:2.3 1. Οι τραγουδιστές – οι ειδικοί επί της αρμονίας οι οποίοι επαναλαμβάνουν τις συγκεκριμένες αρμονίες του παρελθόντος και ερμηνεύουν τις μελωδίες του παρόντος. Όλα αυτά όμως επιτυγχάνονται στο μοροντιανό επίπεδο.
(501.3) 44:2.4 2. Οι εργάτες των χρωμάτων – οι καλλιτέχνες εκείνοι του φωτός και της σκιάς που θα μπορούσατε να ονομάσετε ιχνογράφους και ζωγράφους, καλλιτέχνες που διασώζουν τις εφήμερες σκηνές και τα φευγαλέα επεισόδια, για τη μελλοντική μοροντιανή διασκέδαση.
(501.4) 44:2.5 3. Οι απεικονιστές του φωτός – οι κατασκευαστές των μέσων διατήρησης των πραγματικών ημι-πνευματικών φαινομένων, των οποίων ο κινηματογράφος θα αποτελούσε εντελώς χονδροειδή απεικόνιση.
(501.5) 44:2.6 4. Οι ιστορικοί αναλυτές – 4 [27] εκείνοι που παραστατικά5 [27] αναπαράγουν τα κρίσιμα συμβάντα των συμπαντικών αρχείων και της ιστορίας.
(501.6) 44:2.7 5. Οι προφητικοί καλλιτέχνες – εκείνοι οι οποίοι προβάλλουν τις ιστορικές έννοιες στο μέλλον
(501.7) 44:2.8 6. Οι αφηγητές της ιστορίας της ζωής - εκείνοι οι οποίοι διαιωνίζουν τη σημασία και τη σπουδαιότητα της εμπειρίας της ζωής. Η προβολή των ατομικών εμπειριών του παρόντος στις μελλοντικές αξίες που θα κατακτηθούν.
(501.8) 44:2.9 7. Οι διοικητικοί νομοθέτες – εκείνοι οι οποίοι παρουσιάζουν τη σπουδαιότητα της κυβερνητικής φιλοσοφίας και της διοικητικής τεχνικής, οι ουράνιοι δραματουργοί της κυριαρχίας.
(501.9) 44:2.10 Πολύ συχνά και αποτελεσματικά, οι παραδείσιοι αναπαραγωγοί συνεργάζονται με τους διευθυντές ανάκλησης στη σύνθεση της ανακεφαλαίωσης της μνήμης με ορισμένες μορφές διανοητικής ανάπαυσης και ατομικής ψυχαγωγίας. Πριν από τα μοροντιανά κονκλάβια και τις πνευματικές συγκεντρώσεις, οι αναπαραγωγοί αυτοί συνεργάζονται ορισμένες φορές με καταπληκτικά δραματοποιημένα θεάματα, αντιπροσωπευτικά του σκοπού των συγκεντρώσεων αυτών. Πρόσφατα έγινα μάρτυρας μιας τέτοιας φοβερής παράστασης, κατά την οποία περισσότεροι από ένα εκατομμύριο καλλιτέχνες δημιούργησαν μία σειρά χιλίων σκηνών.
(501.10) 44:2.11 Οι ανώτεροι διανοητικοί διδάσκαλοι και οι λειτουργοί διάβασης ελεύθερα και αποτελεσματικά χρησιμοποιούν τις διάφορες αυτές ομάδες των αναπαραγωγών στις μοροντιανές εκπαιδευτικές τους δραστηριότητες. Δεν είναι όμως όλες τους οι προσπάθειες αφιερωμένες σε φευγαλέες παρουσιάσεις. Μεγάλο, πολύ μεγάλο μέρος του έργου τους είναι μόνιμης φύσης και θα μείνει για πάντα κληρονομιά σ’ όλα τα χρόνια που θα έλθουν. Τόσο πολυμήχανοι είναι αυτοί οι τεχνουργοί ώστε, όταν λειτουργούν μαζικά, είναι σε θέση να επαναπροσδιορίζουν μία εποχή και σε συνεργασία με τους σεραφικούς λειτουργούς μπορούν ουσιαστικά να παρουσιάσουν τις αιώνιες αξίες του πνευματικού κόσμου στους θνητούς προφήτες του χρόνου.
(501.11) 44:3.1 Υπάρχουν πόλεις «των οποίων κατασκευαστής και δημιουργός είναι ο Θεός.» Σε πνευματικό ισοδύναμο έχουμε όλα εκείνα με τα οποία εσείς οι θνητοί είστε εξοικειωμένοι, καθώς και καθώς και πολλά περισσότερα που δεν μπορούν να εκφρασθούν. Έχουμε κατοικίες, πνευματικές ανέσεις και μοροντιανές ανάγκες. Για κάθε υλική ικανοποίηση που μπορούν να απολαύσουν οι θνητοί, έχουμε χιλιάδες πνευματικών πραγματικοτήτων που χρησιμεύουν στον να εμπλουτίζουν και να διευρύνουν την υπόστασή μας. Οι θείοι κατασκευαστές λειτουργούν σε επτά ομάδες:
(502.1) 44:3.2 1. Οι Σχεδιαστές και κατασκευαστές κατοικιών – εκείνοι οι οποίοι οικοδομούν και ανασκευάζουν τις κατοικίες που προορίζονται για τα άτομα και τις ομάδες εργασίας. Αυτές οι μοροντιανές και πνευματικές κατοικίες είναι υπαρκτές. Θα ήσαν αόρατες στην μικρής εμβέλειας όρασή σας, αλλά είναι απόλυτα υπαρκτές και όμορφες για εμάς. Ως ένα ορισμένο σημείο, όλες οι πνευματικές υπάρξεις μοιράζονται με τους κατασκευαστές ορισμένες λεπτομέρειες από το σχεδιασμό και τη δημιουργία των μοροντιανών, ή πνευματικών κατοικιών τους. Οι κατοικίες αυτές είναι εξοπλισμένες και διακοσμημένες σύμφωνα με τις ανάγκες των μοροντιανών, ή των πνευματικών πλασμάτων που πρόκειται να τις κατοικήσουν. Υπάρχει πλούσια ποικιλία και περίσσιες ευκαιρίες για την ατομική έκφραση σε όλες αυτές τις κατασκευές.
(502.2) 44:3.3 2. Οι κατασκευαστές των χώρων εργασίας – εκείνοι οι εργάζονται οποίοι πάνω στο σχεδιασμό και τη συναρμολόγηση των κατοικιών των μόνιμων και συνηθισμένων εργατών των μοροντιανών και πνευματικών χώρων. Οι κατασκευαστές αυτοί μπορούν να συγκριθούν με εκείνους οι οποίοι οικοδομούν στην Ουράντια τα εργαστήρια και τις άλλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Οι μεταβατικοί κόσμοι διαθέτουν μία απαραίτητη οικονομία αμοιβαίας λειτουργίας και εξειδικευμένων τομέων εργασίας. Δεν κάνουμε όλοι τα πάντα. Υπάρχει ποικιλία λειτουργιών μεταξύ των μοροντιανών υπάρξεων και των εξελισσομένων πνευμάτων και αυτοί οι κατασκευαστές των χώρων εργασίας δεν φτιάχνουν μόνο καλύτερα εργαστήρια, αλλά συνεισφέρουν επίσης στην βελτίωση των συνθηκών εργασίας των εργατών.
(502.3) 44:3.4 3. Οι κατασκευαστές χώρων παιγνιδιού. Πελώρια κτίρια χρησιμοποιούνται κατά τις περιόδους ανάπαυσης, αυτού που οι θνητοί θα αποκαλούσαν αναψυχή και, κατά μία έννοια, παιγνίδι. Έχει ληφθεί μέριμνα για ένα κατάλληλο περιβάλλον, για τους διευθυντές ανάκλησης, τους ευφυολόγους των μοροντιανών κόσμων, των μεταβατικών αυτών σφαιρών, όπου λαμβάνει χώρα η εκπαίδευση των ανερχομένων υπάρξεων, αλλά που πρόσφατα απομακρύνθηκαν από τους εξελικτικούς κόσμους. Ακόμη και τα ανώτερα πνεύματα ασχολούνται με κάποιου είδους αναμνηστικού χιούμορ κατά τις περιόδους της πνευματικής τους επαναφόρτισης.
(502.4) 44:3.5 4. Οι κατασκευαστές των χώρων λατρείας – οι έμπειροι αρχιτέκτονες των πνευματικών και μοροντιανών ναών. Όλοι οι κόσμοι ανέλιξης των θνητών έχουν ναούς λατρείας και (οι ναοί αυτοί) είναι οι πλέον έξοχες δημιουργίες των μοροντιανών χώρων και των πνευματικών σφαιρών.
(502.5) 44:3.6 5. Οι κατασκευαστές των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων – εκείνοι οι οποίοι οικοδομούν τα αρχηγεία της μοροντιανής εκπαίδευσης και της προηγμένης πνευματικής γνώσης. Πάντα είναι ανοικτός ο δρόμος για την κατάκτηση περισσότερων γνώσεων, την απόκτηση πρόσθετων πληροφοριών, εν σχέσει προς το παρόν αλλά και το μελλοντικό έργο κάποιου, όπως επίσης εν σχέσει προς τις συμπαντικές πολιτισμικές γνώσεις, πληροφορίες που εκπονήθηκαν για να κάνουν τους ανερχόμενους θνητούς περισσότερο επιδέξιους και ικανούς πολίτες των μοροντιανών και των πνευματικών κόσμων.
(502.6) 44:3.7 6. Οι μοροντιανοί σχεδιαστές – εκείνοι που οικοδομούν για τη συντονισμένη συνεργασία όλων των προσωπικοτήτων, όλων των χώρων, όπως ακριβώς βρίσκονται παρούσες οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιαδήποτε σφαίρα. Οι σχεδιαστές αυτοί συνεργάζονται με τους επόπτες Μοροντιανής Δύναμης για να εμπλουτίσουν το συντονισμό της προοδευτικής μοροντιανής ζωής.
(502.7) 44:3.8 7. Οι κατασκευαστές των κοινόχρηστων χώρων – οι τεχνουργοί που σχεδιάζουν και κατασκευάζουν τους χώρους οι οποίοι προορίζονται για συγκεντρώσεις εκτός των λατρευτικών. Θαυμάσιοι και έξοχοι είναι οι χώροι των συνήθων συναθροίσεων.
(502.8) 44:3.9 Ενώ ούτε οι κατασκευές αυτές, ούτε η διακόσμησή τους θα ήταν ακριβώς υπαρκτές από την αισθητήρια αντίληψη των εκ της ύλης θνητών, είναι πολύ υπαρκτές για εμάς. Θα ήσασταν ανίκανοι να δείτε τους ναούς αυτούς, αν βρισκόσασταν εκεί με σάρκα και οστά. Παρ’ όλ’ αυτά, όλες αυτές οι υπεράνω της ύλης δημιουργίες βρίσκονται πράγματι εκεί και εμείς τις διακρίνουμε καθαρά και με την ίδια πληρότητα τις απολαμβάνουμε.
(503.1) 44:4.1 Οι τεχνουργοί αυτοί είναι αφοσιωμένοι στην διατήρηση και την αναπαραγωγή των ανώτερων ιδεών των κόσμων και δραστηριοποιούνται σε επτά ομάδες:
(503.2) 44:4.2 1. Οι συντηρητές των ιδεών. Είναι οι τεχνουργοί οι αφοσιωμένοι στην διατήρηση των ανώτερων ιδεών των κόσμων. Στους μοροντιανούς κόσμους πραγματικά αποθησαυρίζουν τα κοσμήματα της διανοητικής δραστηριότητας. Προτού έλθω για πρώτη φορά στην Ουράντια, είδα καταγραφές και άκουσα εκπομπές των μορφοποιημένων ιδεών ορισμένων από τις μεγάλες διάνοιες του πλανήτη αυτού. Οι καταγραφείς των ιδεών διατηρούν τις ανώτερες αυτές ιδέες στη γλώσσα της Ουβέρσα.
(503.3) 44:4.3 Κάθε υπερσύμπαν έχει τη δική του γλώσσα, μία γλώσσα που μιλούν οι προσωπικότητές του και που επικρατεί σε όλους τους τομείς του. Τούτη είναι γνωστή ως η γλώσσα της Ουβέρσα στο υπερσύμπαν μας. Κάθε τοπικό σύμπαν επίσης διαθέτει τη δική του γλώσσα. Όλες οι ανώτερες τάξεις του Νέβαδον είναι δίγλωσσοι, μιλούν τη γλώσσα του Νέβαδον και τη γλώσσα της Ουβέρσα. Όταν δύο άτομα από διαφορετικά τοπικά σύμπαντα συναντώνται, επικοινωνούν στη γλώσσα της Ουβέρσα. Αν, πάντως, ένας εξ αυτών προέρχεται από άλλο υπερσύμπαν, πρέπει να καταφύγουν σε μεταφραστή. Στο κεντρικό σύμπαν ελάχιστα χρειάζεται κάποια γλώσσα. Υπάρχει τέλεια και σχεδόν απόλυτη κατανόηση. Εκεί, μόνον οι Θεοί δεν γίνονται πλήρως αντιληπτοί. Μάθαμε ότι μία τυχαία συνάντηση στον Παράδεισο παρουσιάζει περισσότερη αμοιβαία κατανόηση από όση θα μπορούσε να επιτευχθεί με μία θνητή γλώσσα σε χίλια χρόνια. Ακόμη και στον Σάλβινγκτον «αντιλαμβανόμεθα, όπως μας αντιλαμβάνονται.»
(503.4) 44:4.4 Η ικανότητα να μετασχηματίζει κάποιος τις ιδέες σε γλώσσα, στους μοροντιανούς και πνευματικούς κόσμους, είναι πέραν της αντίληψης των θνητών. Ο ρυθμός μας για την καταχώρηση των ιδεών σε μόνιμα αρχεία μπορεί να επιταχυνθεί τόσο πολύ από τους έμπειρους καταγραφείς, ώστε το ισοδύναμο περισσότερων του μισού εκατομμυρίου λέξεων, ή νοητικών συμβόλων, να μπορεί να καταχωρηθεί σε ένα λεπτό του χρόνου της Ουράντια. Οι συμπαντικές αυτές γλώσσες είναι κατά πολύ πληρέστερες του λόγου των εξελικτικών κόσμων. Τα σύμβολα των ιδεών στην Ουβέρσα περιλαμβάνουν περισσότερους του ενός εκατομμυρίου χαρακτήρες, αν και το βασικό αλφάβητο περιέχει μόνο εβδομήντα σύμβολα. Η γλώσσα του Νέβαδον δεν είναι τόσο περίπλοκη, με τα βασικά σύμβολα, ή γράμματα του αλφαβήτου να είναι μόνο σαράντα οκτώ.
(503.5) 44:4.5 2. Οι καταγραφείς των ιδεών. Η δεύτερη αυτή ομάδα των καταγραφέων απασχολείται με τη διατήρηση των της απεικόνισης των ιδεών, των προτύπων των ιδεών. Πρόκειται για μία μορφή μόνιμης κατατραφής άγνωστης στους υλικούς κόσμους και με τη μέθοδο αυτή θα μπορούσα να αποκτήσω περισσότερες γνώσεις σε μία ώρα του χρόνου σας, από όσες θα μπορούσατε να αποκτήσετε σε εκατό χρόνια μελέτης της συνήθους γραπτής γλώσσας.
(503.6) 44:4.6 3. Οι καταγραφείς των ιδεογραφημάτων. Έχουμε τα ισοδύναμα του γραπτού και του προφορικού σας λόγου, αλλά για τη διατήρηση των εννοιών χρησιμοποιούμε συνήθως τεχνικές απεικόνισης και ιδεογραφημάτων. Εκείνοι οι οποίοι διατηρούν τα ιδεογραφήματα είναι ικανοί να βελτιώσουν κατά χίλιες φορές το έργο των καταγραφέων των ιδεών.
(503.7) 44:4.7 4. Οι υποστηρικτές της ρητορικής. Η ομάδα αυτή των καταγραφέων απασχολείται με το έργο της διατήρησης των εννοιών που προορίζονται για αναπαραγωγή δια της ρητορικής. Στη γλώσσα, ωστόσο, του Νέβαδον μπορούμε, σε μισή ώρα μόνο, να καλύψουμε την ύλη ολόκληρης της ζωής ενός θνητού της Ουράντια. Η μόνη σας ελπίδα για να κατανοήσετε αυτές τις διεργασίες είναι να σταματήσετε και να σκεφθείτε την τεχνική των διαταραγμένων και κερματισμένων ονείρων σας – πώς μπορείτε σε λίγα δευτερόλεπτα να διασχίσετε χρόνια εμπειριών στις φαντασιώσεις αυτές της νύχτας.
(503.8) 44:4.8 Η ρητορική του πνευματικού κόσμου είναι μία από σπάνιες χαρές που περιμένουν εσάς που έχετε ακούσει μόνο τις άτεχνες και αποσπασματικές ρητορείες της Ουράντια. Υπάρχει αρμονία της μουσικής και ευφωνία της έκφρασης στη ρητορική του Σάλβινγκτον και της Εντέντια που εμπνέουν πέραν κάθε περιγραφής. Οι φλογερές αυτές ιδέες είναι σαν όμορφα πετράδια στο διάδημα της αιωνιότητας. Μα, εγώ, δεν μπορώ να το κάνω! Δεν μπορώ να μεταδώσω στον ανθρώπινο νου το εύρος και το βάθος των πραγματικοτήτων αυτών ενός άλλου κόσμου!
(504.1) 44:4.9 5. Οι διευθυντές εκπομπών. Οι εκπομπές του Παραδείσου, του υπερσύμπαντος και των τοπικών συμπάντων βρίσκονται υπό τη γενική εποπτεία της ομάδας αυτής των συντηρητών των ιδεών. Υπηρετούν ως λογοκριτές και ως συντάκτες, καθώς επίσης και ως συντονιστές του υλικού εκπομπών, δημιουργώντας μία υπερσυμπαντική προσαρμογή όλων των εκ Παραδείσου εκπομπών, προσαρμόζοντας και μεταφράζοντας τις εκπομπές των Αρχαίων των Ημερών στις ξεχωριστές γλώσσες των τοπικών συμπάντων.
(504.2) 44:4.10 Οι εκπομπές των τοπικών συμπάντων πρέπει επίσης να τροποποιηθούν για λήψη από τα συστήματα και τους μεμονωμένους πλανήτες. Η μετάδοση των διαστημικών αυτών αναφορών εποπτεύεται προσεκτικά και υπάρχει πάντα μία εφεδρική εγγραφή ώστε να διασφαλίζεται η σωστή λήψη κάθε αναφοράς σε κάθε κόσμο, σ’ ένα δεδομένο κύκλωμα. Οι διευθυντές αυτοί των εκπομπών είναι, από τεχνικής πλευράς, ειδικοί στη χρήση των διαστημικών ρευμάτων για όλους τους σκοπούς ευφυούς επικοινωνίας.
(504.3) 44:4.11 6. Οι καταγραφείς του ρυθμού. Οι Ουραντιανοί αναμφίβολα θα ονόμαζαν τους τεχνουργούς αυτούς ποιητές, αν και το έργο τους είναι πολύ διαφορετικό από, και υπερβαίνει σχεδόν ως το άπειρο, τις ποιητικές σας δημιουργίες. Ο ρυθμός είναι λιγότερο εξαντλητικός για τις μοροντιανές και πνευματικές υπάρξεις κι’ έτσι γίνεται συχνά προσπάθεια ώστε να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα, αλλά και για να μεγαλώσει η απόλαυση με την εκτέλεση πολυάριθμων λειτουργιών σε ρυθμική μορφή. Εύχομαι μόνο να είχατε το προνόμιο να ακούσετε κάποιες από τις ποιητικές αυτές εκπομπές των συναθροίσεων της Εντέντια και να απολαύσετε τον πλούτο των εμφανίσεων και των χαρακτηριστικών6 [28] των μεγαλοφυών των αστερισμών οι οποίοι είναι αυθεντίες σ’ αυτή την έξοχη μορφή της αυτοέκφρασης και της κοινωνικής εναρμόνισης.
(504.4) 44:4.12 7. Οι καταγραφείς της μορόντια. Δεν μπορώ να ξέρω πώς να παρουσιάσω στον υλικό νου τη λειτουργία της σπουδαίας αυτής ομάδας των καταγραφέων των ιδεών, των επιφορτισμένων με τη διατήρηση του συνόλου των εικόνων των διαφόρων ρυθμίσεων των μοροντιανών θεμάτων και των πνευματικών διεργασιών. Παρουσιάζοντάς τους άτεχνα, είναι η ομάδα των φωτογράφων των κόσμων μετάβασης. Διαφυλάσσουν για το μέλλον τις ζωτικές σκηνές και τις σχέσεις των διαδοχικών εκείνων εποχών, διατηρώντας τις σε αρχεία στις μοροντιανές αίθουσες μητρώων.
(504.5) 44:5.1 Οι ενδιαφέροντες και ικανοί αυτοί τεχνουργοί ασχολούνται με κάθε είδος ενέργειας: φυσική, διανοητική και πνευματική.
(504.6) 44:5.2 1. Διαχειριστές της φυσικής ενέργειας. Οι διαχειριστές της φυσικής ενέργειας υπηρετούν για μεγάλες περιόδους μαζί με τους διευθυντές δύναμης και είναι ειδικοί στη διαχείριση και τον έλεγχο πολλών εκφάνσεων της φυσικής ενέργειας. Είναι γνώστες των τριών βασικών ρευμάτων και των τριάντα επικουρικών ενεργειακών διαχωρισμών των υπερσυμπάντων. Οι υπάρξεις αυτές προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια στους Επόπτες Μοροντιανής Δύναμης των κόσμων μετάβασης. Είναι οι διαρκείς σπουδαστές των κοσμικών προβολών του Παραδείσου.
(504.7) 44:5.3 2. Διαχειριστές της διανοητικής ενέργειας. Πρόκειται για τους ειδικούς της ενδοεπικοινωνίας μεταξύ των μοροντιανών και των άλλων τύπων των ευφυών υπάρξεων. Η μορφή αυτή της επικοινωνίας μεταξύ των θνητών είναι πρακτικά ανύπαρκτη στην Ουράντια. Αυτοί είναι οι ειδικοί που προωθούν την ικανότητα των ανερχομένων μοροντιανών υπάρξεων να επικοινωνούν μεταξύ τους και το έργο τους περιλαμβάνει πολυάριθμα, μοναδικά εγχειρήματα διανοητικά συνδεδεμένα, τα οποία βρίσκονται πολύ πέραν της δύναμής μου να τα παρουσιάσω στον υλικό νου. Οι τεχνουργοί αυτοί είναι οι ενθουσιώδεις σπουδαστές των διανοητικών κυκλωμάτων του απείρου Πνεύματος.
(505.1) 44:5.4 3. Οι διαχειριστές της πνευματικής ενέργειας. Οι διαχειριστές της πνευματικής ενέργειας είναι μια ενδιαφέρουσα ομάδα. Η πνευματική ενέργεια λειτουργεί σύμφωνα με παγιωμένους νόμους, όπως και η φυσική ενέργεια. Δηλαδή, η πνευματική δύναμη, όταν μελετηθεί, οδηγεί σε αξιόπιστα συμπεράσματα και μπορεί να τη διαχειρισθεί κάποιος με ακρίβεια, σαν να επρόκειτο για φυσικές ενέργειες. Στον πνευματικό κόσμο υπάρχουν συγκεκριμένοι και αξιόπιστοι νόμοι, όπως ακριβώς υπάρχουν στους υλικούς κόσμους. Στη διάρκεια των τελευταίων λίγων εκατομμυρίων χρόνων, πολλές βελτιωμένες τεχνικές για την πρόσληψη της πνευματικής ενέργειας αναπτύχθηκαν από τους σπουδαστές εκείνους των θεμελιακών νόμων του Αιώνιου Υιού που διέπουν την πνευματική ενέργεια, όπως εφαρμόζονται στη μοροντιανή, αλλά και τις άλλες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων σ’ ολόκληρα τα σύμπαντα.
(505.2) 44:5.5 4. Διαχειριστές της ενιαίας ενέργειας.7 [29] Είναι η ριψοκίνδυνη ομάδα καλά εκπαιδευμένων υπάρξεων οι οποίες είναι αφοσιωμένες στη λειτουργική σχέση των τριών αρχικών φάσεων της θείας ενέργειας που εκδηλώνεται σ’ ολόκληρα τα σύμπαντα με τη μορφή των φυσικών, διανοητικών και πνευματικών ενεργειών. Τούτοι είναι οι ενθουσιώδεις προσωπικότητες που στην πραγματικότητα προσπαθούν να ανακαλύψουν τη συμπαντική παρουσία του Θεού του Υπέρτατου, αφού σ’ αυτή την Θεία προσωπικότητα πρέπει να λαμβάνει χώρα η εμπειρική ενοποίηση όλης της θείας ουσίας του μεγάλου σύμπαντος. Και μέχρις ενός σημείου, οι τεχνουργοί αυτοί έχουν, σε πρόσφατους καιρούς, σημειώσει κάποια επιτυχία.
(505.3) 44:5.6 5. Σύμβουλοι μεταφοράς. Το σώμα αυτό των τεχνικών συμβούλων των σεραφείμ μεταφοράς είναι απόλυτα ικανό στο να συνεργάζεται με τους σπουδαστές των άστρων στη διεκπεραίωση της διαμεταγωγής και να βοηθά με διάφορους τρόπους τους προϊσταμένους μεταφοράς στους κόσμους του διαστήματος. Είναι οι επιθεωρητές κυκλοφορίας στους πλανήτες και βρίσκονται παρόντες σ’ όλους τους κατοικημένους κόσμους. Η Ουράντια εξυπηρετείται από ένα σώμα εβδομήντα συμβούλων μεταφοράς.
(505.4) 44:5.7 6. Οι ειδικοί της επικοινωνίας. Η Ουράντια, με τον ίδιο τρόπο, εξυπηρετείται από δώδεκα τεχνικούς της διαπλανητικής και διασυμπαντικής επικοινωνίας. Οι υπάρξεις αυτές με την μακρόχρονη εμπειρία είναι ειδικοί στη γνώση των νόμων εκπομπών και παρεμβολών, όπως εφαρμόζονται στις επικοινωνίες των κόσμων. Το σώμα αυτό ασχολείται με όλες τις μορφές των διαστημικών μηνυμάτων, εκτός εκείνων των Αγγελιαφόρων της Βαρύτητας και των Μοναχικών Αγγελιαφόρων. Στην Ουράντια μεγάλο μέρος του έργου τους πρέπει να επιτευχθεί δια του κυκλώματος των αρχαγγέλων.
(505.5) 44:5.8 7. Οι διδάσκαλοι της ανάπαυσης. Η θεία ανάπαυση συνδέεται με την τεχνική της πρόσληψης πνευματικής ενέργειας. Η μοροντιανή και η πνευματική ενέργεια πρέπει να ανανεώνονται όπως ακριβώς η φυσική ενέργεια, αλλά όχι για τους ίδιους λόγους. Είμαι, κατ’ ανάγκην, υποχρεωμένος να χρησιμοποιήσω άτεχνες παρομοιώσεις στην προσπάθειά μου να σας διαφωτίσω. Πάντως, όμως, εμείς, οι του πνευματικού κόσμου πρέπει να σταματούμε τις συνηθισμένες μας δραστηριότητες περιοδικά και να πηγαίνουμε στους κατάλληλους τόπους συνάντησης, όπου αρχίζουμε τη θεία ανάπαυση και έτσι αναπληρώνουμε τη χαμένη μας ενέργεια.
(505.6) 44:5.9 Θα λάβετε τα πρώτα σας μαθήματα πάνω στα θέματα αυτά όταν φθάσετε στους κόσμους-δώματα, αφού θα έχετε γίνει υπάρξεις μοροντιανές και θα έχετε αρχίσει να βιώνετε την τεχνική των πνευματικών υποθέσεων. Γνωρίζετε περί του εσώτατου κυκλώματος της Χαβόνα και ότι, αφού οι οδοιπόροι του διαστήματος διασχίσουν τους προηγούμενους κύκλους, πρέπει να εισαχθούν στη μακροχρόνια και αναζωογονητική ανάπαυση του Παραδείσου. Τούτο δεν αποτελεί μόνο τεχνική προϋπόθεση για τη μετάβαση από την πορεία του χρόνου στην υπηρεσία της αιωνιότητας, αλλά είναι επίσης μία αναγκαιότητα, μία μορφή ανάπαυσης η οποία απαιτείται για να αναπληρωθούν οι ενεργειακές απώλειες που συνεπάγονται τα τελικά στάδια της ανελικτικής εμπειρίας, και επίσης για να αποθηκευθεί το απόθεμα της πνευματικής δύναμης για το επόμενο στάδιο της ατέλειωτης πορείας.
(506.1) 44:5.10 Οι διαχειριστές αυτοί της ενέργειας λειτουργούν επίσης με εκατοντάδες άλλους τρόπους, πάρα πολλούς για να απαριθμιστούν, όπως είναι οι διαβουλεύσεις με τα σεραφείμ, τα χερουβείμ και τα σανομπείμ σχετικά με τους πλέον αποτελεσματικούς τρόπους πρόσληψης ενέργειας καθώς επίσης και με τη διατήρηση των πλέον χρήσιμων ισορροπιών των διαφορετικών δυνάμεων μεταξύ των ενεργητικών χερουβείμ και των παθητικών σανομπείμ. Με πολλούς διαφορετικούς τρόπους οι ειδικοί αυτοί προσφέρουν βοήθεια στα μοροντιανά και πνευματικά πλάσματα, στις προσπάθειές τους να κατανοήσουν την θεία ανάπαυση, που είναι τόσο σημαντική για την αποτελεσματική χρήση των βασικών ενεργειών του διαστήματος.
(506.2) 44:6.1 Πολύ θα ήθελα να γνώριζα πώς να παρουσιάσω το έξοχο έργο αυτών των μοναδικών τεχνουργών! Κάθε προσπάθεια εκ μέρους μου να εξηγήσω το έργο του πνευματικού καλλωπισμού δεν θα θύμιζε στον υλικό νου παρά τις δικές σας θλιβερές, αλλά αξιέπαινες προσπάθειες να κάνετε τα πράγματα αυτά στον δικό σας κόσμο της διάνοιας και της ύλης.
(506.3) 44:6.2 Το σώμα αυτό, ενώ περιλαμβάνει περισσότερες από χίλιους υποτομείς δραστηριότητας, είναι ομαδοποιημένο στις ακόλουθες επτά μείζονες κατηγορίες:
(506.4) 44:6.3 1. Οι χειροτέχνες των χρωμάτων. Είναι εκείνοι που κάνουν τους δέκα χιλιάδες χρωματικούς τόνους της πνευματικής αντανάκλασης να αποστέλλουν ορμητικά τα θαυμάσια μηνύματά τους, του μελωδικού κάλλους. Πέραν της αντίληψης των χρωμάτων, δεν υπάρχει τίποτε στην ανθρώπινη εμπειρία με το οποίο μπορούν να συγκριθούν οι δραστηριότητες αυτές.
(506.5) 44:6.4 2. Οι σχεδιαστές των ήχων. Πνευματικά κύματα με διαφορετική ταυτότητα και μοροντιανή εκτίμηση απεικονίζονται από τους σχεδιαστές αυτούς, εκείνου το οποίο θα αποκαλούσατε ήχο. Οι ωθήσεις αυτές είναι στην πραγματικότητα οι υπέροχες ανακλάσεις των γυμνών και μεγαλειωδών πνευμάτων-ψυχών των ουράνιων στρατιών.
(506.6) 44:6.5 3. Οι σχεδιαστές των συγκινήσεων. Αυτοί οι ενδυναμωτές και συντηρητές των αισθημάτων είναι εκείνοι οι οποίοι διατηρούν τα συναισθήματα της μορόντια και τις συγκινήσεις του θείου για τη μελέτη και την διαπαιδαγώγηση των παιδιών του χρόνου, αλλά και για την έμπνευση και την ωραιοποίηση των μοροντιανών εξελισσομένων και των προοδευόντων πνευμάτων.
(506.7) 44:6.6 4. Οι καλλιτέχνες των οσμών. Η σύγκριση αυτή των ουράνιων πνευματικών δραστηριοτήτων με τη φυσική αναγνώριση των χημικών οσμών είναι, πράγματι, ατυχής, οι θνητοί της Ουράντια, όμως, μετά βίας θα μπορούσαν να αναγνωρίσουν τη λειτουργία αυτή με κάποιο άλλο όνομα. Οι τεχνουργοί αυτοί δημιουργούν τις ποικίλες συμφωνίες τους για την διαπαιδαγώγηση και την τέρψη των προοδευόντων παιδιών του φωτός. Δεν έχετε τίποτε στη γη με το οποίο, αυτός ο τύπος του πνευματικού μεγαλείου, μπορεί έστω και κατ’ ελάχιστον να συγκριθεί.
(506.8) 44:6.7 5. Οι καλλωπιστές της παρουσίας. Οι τεχνουργοί αυτοί δεν ασχολούνται με την τέχνη της αυτοδιακόσμησης, ή την τεχνική της ωραιοποίησης των πλασμάτων. Είναι αφοσιωμένοι στη δημιουργία πολυπληθών και ευφρόσυνων αντιδράσεων στα μεμονωμένα μοροντιανά και πνευματικά πλάσματα, δραματοποιώντας τη σημασία των σχέσεων, δια μέσου των εκ της θέσης τους καθοριζόμενων αξιών, όπως ορίζονται στις διαφορετικές μοροντιανές και πνευματικές τάξεις, στα σύνθετα σύνολα των διαφοροποιημένων αυτών υπάρξεων. Οι καλλιτέχνες αυτοί διασκευάζουν υπερ-υλικές υπάρξεις όπως θα κάνατε με ζώσες μουσικές νότες, οσμές, όψεις και κατόπιν τις αναμειγνύουν στους ύμνους της δόξας.
(506.9) 44:6.8 6. Οι σχεδιαστές του γούστου. Και τι μπορεί κανείς να σας πει γι’ αυτούς τους καλλιτέχνες! Δειλά μπορώ να υπαινιχθώ ότι είναι οι βελτιωτές του μοροντιανού γούστου και ότι επίσης μοχθούν για να αυξήσουν την εκτίμηση της ομορφιάς δια της όξυνσης των αισθήσεων του εξελισσόμενου πνεύματος.
(507.1) 44:6.9 7. Οι μοροντιανοί συνθετητές. Αυτοί είναι οι μεγάλοι μάστορες που, όταν όλοι οι άλλοι έχουν κάνει τις αντίστοιχες συνεισφορές τους, εκείνοι τότε προσθέτουν τις ανώτερες και τελικές πινελιές τους στο μοροντιανό σύνολο, επιτυγχάνοντας έτσι μία εμπνευσμένη απεικόνιση του θεϊκά ωραίου, μία διαρκή έμπνευση των πνευματικών υπάρξεων και των μοροντιανών συντρόφων τους. Πρέπει όμως να περιμένετε την απελευθέρωσή σας από το υλικό σώμα πριν μπορέσετε να αρχίσετε να αντιλαμβάνεσθε το καλλιτεχνικό μεγαλείο και την αισθητική ομορφιά των μοροντιανών και των πνευματικών κόσμων.
(507.2) 44:7.1 Οι καλλιτέχνες αυτοί δεν ασχολούνται με τη μουσική, τη ζωγραφική, ή οτιδήποτε σχετικό, όπως θα μπορούσατε να εικάσετε. Ασχολούνται με τη διαχείριση και την οργάνωση εξειδικευμένων δυνάμεων και ενεργειών οι οποίες είναι παρούσες στον πνευματικό κόσμο, αλλά που δεν αναγνωρίζονται από τους θνητούς. Αν είχα το ελάχιστο δυνατό περιθώριο σύγκρισης, θα επιχειρούσα να σας παρουσιάσω το μοναδικό αυτό πεδίο πνευματικού επιτεύγματος, απελπίζομαι, όμως – δεν υπάρχει ελπίδα να μεταδώσω στο θνητό νου τη σφαίρα αυτή της ουράνιας τέχνης. Παρ’ όλα ταύτα, εκείνο που δεν μπορεί να περιγραφεί μπορεί να υπονοηθεί:
(507.3) 44:7.2 Το κάλλος, ο ρυθμός και η αρμονία είναι έννοιες διανοητικά συνδεδεμένες και πνευματικά συγγενείς. Η αλήθεια, η πραγματικότητα και η συνάφεια είναι διανοητικά αχώριστες και συνδέονται με τη φιλοσοφική θεώρηση του κάλλους. Η αγαθότητα, η αρετή και η δικαιοσύνη συσχετίζονται φιλοσοφικά και συνδέονται πνευματικά με τη ζώσα αλήθεια και το θείο κάλλος.
(507.4) 44:7.3 Η κοσμική θεώρηση της αληθούς φιλοσοφίας, η αναπαράσταση της ουράνιας τέχνης, ή η προσπάθεια των θνητών να απεικονίσουν την ανθρώπινη αναγνώριση του θείου κάλλους, δεν μπορεί ποτέ να γίνει πραγματικά ικανοποιητική, αν μία τέτοια επιχειρούμενη από ένα πλάσμα πρόοδος δεν είναι ενιαία. Οι εκφράσεις αυτές της θείας παρόρμησης εντός του εξελισσομένου πλάσματος μπορεί να είναι διανοητικά αληθείς, συναισθηματικά ωραίες και πνευματικά αγαθές. Το πραγματικό νόημα, όμως, της έκφρασης απουσιάζει, εκτός εάν η πραγματικότητα αυτή της αλήθειας, η έννοια του κάλλους και η αξία της αγαθότητας ενοποιηθούν στην εμπειρία ζωής του τεχνουργού, του επιστήμονα, ή του φιλόσοφου.
(507.5) 44:7.4 MISSING PARAGRAPH
(507.6) 44:8.1 Αν και οι ουράνιοι τεχνουργοί δεν δραστηριοποιούνται οι ίδιοι σε υλικούς πλανήτες, όπως είναι η Ουράντια, έρχονται, ωστόσο, από καιρό σε καιρό, από το αρχηγείο του συστήματος για να προσφέρουν βοήθεια στα εκ φύσεως προικισμένα άτομα των θνητών φυλών. Όταν τους ανατεθεί το έργο αυτό, οι τεχνουργοί αυτοί εργάζονται προσωρινά υπό την εποπτεία των πλανητικών αγγέλων προόδου. Οι σεραφικές στρατιές συνεργάζονται με τους τεχνουργούς αυτούς προσπαθώντας να βοηθήσουν τους θνητούς εκείνους καλλιτέχνες, οι οποίοι διαθέτουν εκ φύσεως ταλέντο και που επίσης διαθέτουν Προσαρμοστές ιδιαίτερης και προγενέστερης εμπειρίας.
(507.7) 44:8.2 Υπάρχουν τρεις πιθανές πηγές ιδιαίτερης ανθρώπινης ικανότητας: Στο βάθος, πάντοτε υπάρχει η φυσική, ή εγγενής ροπή. Μία ιδιαίτερη ικανότητα δεν αποτελεί ποτέ αυθαίρετο δώρο των Θεών. Υπάρχει πάντα ένα προγονικό θεμέλιο για κάθε εξαιρετικό ταλέντο. Πέραν αυτής της φυσικής ικανότητας, ή μάλλον συμπληρωματικά μ’ αυτήν, μπορεί να υπάρχει η συμβαλλόμενη καθοδήγηση του Προσαρμοστή της Σκέψης, στα άτομα εκείνα των οποίων οι ενοικούντες Προσαρμοστές μπορεί να είχαν ουσιαστικές και γνήσιες εμπειρίες σε παρόμοια θέματα σε άλλους κόσμους και σε άλλα θνητά πλάσματα. Στις περιπτώσεις εκείνες όπου και ο ανθρώπινος νους και ο ενοικών Προσαρμοστής είναι ασυνήθιστα ικανοί, οι πνευματικοί τεχνουργοί μπορεί να εξουσιοδοτηθούν να λειτουργήσουν ως εναρμονιστές των ταλέντων αυτών και με διάφορους τρόπους να βοηθήσουν και να εμπνεύσουν τους θνητούς αυτούς, ώστε να αναζητήσουν τα αεί τελειοποιούμενα ιδανικά και να επιχειρήσουν την εμπλουτισμένη απεικόνισή τους για την διαπαιδαγώγηση του κόσμου.
(508.1) 44:8.3 Δεν υπάρχουν κάστες στις τάξεις των πνευματικών τεχνουργών. Ανεξάρτητα από το πόσο ταπεινή είναι η καταγωγή σας, αν έχετε ικανότητα και το δώρο της έκφρασης, θα επιτύχετε ικανοποιητική αναγνώριση και θα λάβετε τη δέουσα εκτίμηση καθώς θ’ ανέρχεστε την κλίμακα της μοροντιανής εμπειρίας και του πνευματικού επιτεύγματος. Δεν μπορεί να υπάρξει φυσικό μειονέκτημα ανθρώπινης κληρονομιάς, ή απώλεια του θνητού περιβάλλοντος το οποίο η μοροντιανή πορεία δεν θα αντισταθμίσει απόλυτα και δεν θα απομακρύνει ολοκληρωτικά. Και όλες αυτές οι ικανοποιήσεις καλλιτεχνικού επιτεύγματος και εκφραστικής αυτοπραγμάτωσης θα επιτευχθούν δια των ατομικών προσπαθειών σας στην προοδευτική σας εξέλιξη. Τελικά οι φιλοδοξίες της εξελικτικής μετριότητας μπορούν να πραγματοποιηθούν. Ενώ οι θεοί δεν χαρίζουν αυθαίρετα ταλέντα και ικανότητες στα παιδιά του χρόνου, πραγματικά μεριμνούν για την κατάκτηση της ικανοποίησης όλων των ευγενικών ιδανικών τους και για την κάλυψη κάθε ανθρώπινης επιθυμίας για ουράνια αυτοέκφραση.
(508.2) 44:8.4 Ωστόσο, κάθε ανθρώπινη ύπαρξη οφείλει να θυμάται: Πολλές φιλοδοξίες για υπεροχή που ταλανίζουν τους θνητούς στη σάρκα δεν θα διαρκέσουν, στους ίδιους αυτούς θνητούς, στη μοροντιανή και πνευματική τους πορεία. Οι ανελισσόμενοι μοροντιανοί μαθαίνουν να προσαρμόζουν τις προηγούμενες, καθαρά σαρκικές, επιθυμίες και εγωιστικές φιλοδοξίες. Πάντως, τα πράγματα εκείνα που τόσο θερμά επιθυμούσατε να κάνετε στη γη και τα οποία οι συνθήκες τόσο επίμονα σας αρνήθηκαν, εάν, αφού αποκτήσετε αληθούς υπόστασης διορατικότητα στην μοροντιανή πορεία, εξακολουθείτε ακόμη να επιθυμείτε να τα κάνετε, τότε είναι βέβαιο ότι θα σας δοθεί κάθε ευκαιρία για να ικανοποιήσετε απόλυτα τις μακρόχρονες επιθυμίες σας.
(508.3) 44:8.5 Προτού οι ανερχόμενοι θνητοί εγκαταλείψουν το τοπικό σύμπαν για να ξεκινήσουν την πνευματική τους πορεία, θα ικανοποιηθούν απόλυτα όσον αφορά σε κάθε διανοητική, καλλιτεχνική και κοινωνική τους επιθυμία, ή αληθή φιλοδοξία, που χαρακτήριζε τα θνητά, ή μοροντιανά επίπεδα της ύπαρξής τους. Τούτο είναι το επίτευγμα της ισότητας στην ικανοποίηση της αυτοέκφρασης και της αυτοπραγμάτωσης, αλλά όχι το επίτευγμα της ταυτόσημης εμπειρικής θέσης, ούτε η ολοκληρωτική εξάλειψη της χαρακτηριστικής ατομικότητας σε ικανότητα, τεχνική και έκφραση. Η νέα, όμως, πνευματική διαφορικότητα του ατομικού εμπειρικού επιτεύγματος δεν θα εξομαλυνθεί και δεν θα εξισωθεί, παρά μόνο αφού ολοκληρώσετε και τον τελευταίο κύκλο της πορείας σας προς τη Χαβόνα. Και τότε, οι κάτοικοι του Παραδείσου θα βρεθούν αντιμέτωποι με την ανάγκη της προσαρμογής σ’ αυτή την απολυτοειδή διαφορικότητα της προσωπικής εμπειρίας, η οποία μπορεί να εξομαλυνθεί μόνο δια του ομαδικού επιτεύγματος του ύπατου επιπέδου των πλασμάτων – το έβδομου κύκλου πνευματικό πεπρωμένο των θνητών τελικιστών.
(508.4) 44:8.6 Και τούτη είναι η ιστορία των ουράνιων τεχνουργών, του κοσμοπολίτικου αυτού σώματος των έξοχων εργατών που τόσα πολλά κάνουν για να μεγαλύνουν τις αρχιτεκτονικές σφαίρες με τις καλλιτεχνικές απεικονίσεις του θείου κάλλους των Παραδείσιων Δημιουργών.
(508.5) 44:8.7 [Υπαγορεύθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον.]
(509.1) 45:0.1 Το διοικητικό κέντρο της Σατάνια συνίσταται σ’ ένα σύμπλεγμα αρχιτεκτονικών σφαιρών - εβδομήντα πέντε τον αριθμό – την ίδια την Τζερουζέμ, τους επτά μείζονες δορυφόρους και τους σαράντα εννέα υποδορυφόρους. Η Τζερουζέμ, η πρωτεύουσα του συστήματος, έχει σχεδόν ένα εκατομμύριο φορές το μέγεθος της Ουράντια, αν και η βαρύτητά της είναι κατά τι μικρότερη. Οι μείζονες δορυφόροι της Τζερουζέμ είναι οι επτά κόσμοι διέλευσης, κάθε ένας των οποίων είναι περίπου δέκα φορές μεγαλύτερος από την Ουράντια, ενώ οι επτά υποδορυφόροι των σφαιρών αυτών διέλευσης είναι σχεδόν στο μέγεθος της Ουράντια.
(509.2) 45:0.2 Οι επτά κόσμοι-δώματα είναι οι επτά υποδορυφόροι του κόσμου διέλευσης υπ’ αριθμόν ένα.
(509.3) 45:0.3 Ολόκληρο αυτό το σύστημα των πενήντα επτά αρχιτεκτονικών κόσμων έχει ανεξάρτητο φωτισμό, θέρμανση και ύδρευση και ενεργοποιείται δια του συντονισμού του Κέντρου Δύναμης της Σατάνια και των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών, σύμφωνα με την παγιωμένη τεχνική φυσικής οργάνωσης και διευθέτησης των ειδικά δημιουργημένων αυτών σφαιρών. Επίσης, από φυσικής πλευράς, τους φροντίζουν και τους συντηρούν με διάφορους τρόπους οι αυτόχθονες σπορνέιτζια.
(509.4) 45:1.1 Οι επτά μείζονες κόσμοι που κινούνται κυκλικά γύρω από την Τζερουζέμ είναι γενικά γνωστοί ως σφαίρες μεταβατικής επιμόρφωσης. Οι κυβερνήτες τους καθορίζονται κατά διαστήματα από το ανώτατο εκτελεστικό συμβούλιο της Τζερουζέμ. Οι σφαίρες αυτές αριθμούνται και αποκαλούνται ως εξής:
(509.5) 45:1.2 Υπ’ αριθμόν 1. Ο Κόσμος των Τελικιστών. Τούτο είναι το αρχηγείο του σώματος των τελικιστών του τοπικού συστήματος και περιβάλλεται από τους κόσμους υποδοχής, τους επτά κόσμους-δώματα, τους τόσο ολοκληρωτικά αφιερωμένους στο σχέδιο της ανέλιξης των θνητών. Ο κόσμος των τελικιστών είναι προσβάσιμος στους κατοίκους όλων των επτά κόσμων-δωμάτων. Τα σεραφείμ μεταφοράς διακομίζουν ανερχόμενες προσωπικότητες πίσω-μπρος στις πορείες αυτές, οι οποίες έχουν σχεδιαστεί για να καλλιεργήσουν την πίστη των ατόμων στο ύπατο πεπρωμένο των διελαυνόντων θνητών. Παρά το ότι οι τελικιστές και οι κοινωνικές τους δομές δεν είναι κανονικά αντιληπτοί από την μοροντιανή όραση, θα νοιώσετε περισσότερο από συγκλονισμένοι, από καιρό σε καιρό, όταν οι μετασχηματιστές της ενέργειας και οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης σας καταστήσουν για μία στιγμή ικανούς να ρίξετε μία φευγαλέα ματιά σ’ αυτές τις ανώτερες πνευματικές προσωπικότητες, που πραγματικά ολοκλήρωσαν την προς τον Παράδεισο ανέλιξη και που επέστρεψαν στους ίδιους αυτούς κόσμους απ’ όπου αρχίζετε το μακρύ τούτο ταξίδι, ως εχέγγυο της διαβεβαίωσης ότι μπορείτε και, σίγουρα, θα ολοκληρώσετε το φοβερό εγχείρημα. Όλοι οι προσωρινά παραμένοντες στους κόσμους-δώματα πηγαίνουν στη σφαίρα των τελικιστών τουλάχιστον μία φορά το χρόνο για τις συναθροίσεις αυτές της νοερής απεικόνισης των τελικιστών.
(510.1) 45:1.3 Υπ’ αριθμόν 2. Ο Μοροντιανός Κόσμος. Ο πλανήτης αυτός είναι το αρχηγείο των εποπτών της μοροντιανής ζωής και περιβάλλεται από τις επτά σφαίρες όπου οι προϊστάμενοι της μορόντια εκπαιδεύουν τους συνεργάτες τους και τους βοηθούς τους, τόσο μοροντιανές υπάρξεις όσο και ανερχόμενους θνητούς.
(510.2) 45:1.4 Διασχίζοντας τους επτά κόσμους-δώματα, θα προωθηθείτε, επίσης, και στις επιμορφωτικές αυτές και κοινωνικές σφαίρες της αυξανόμενης μοροντιανής επαφής. Όταν προωθηθείτε από τον πρώτο στον δεύτερο κόσμο-δώμα, θα αποκτήσετε το δικαίωμα να πάρετε άδεια, ως επισκέπτης, για το μεταβατικό αρχηγείο υπ’ αριθμόν δύο, τον μοροντιανό κόσμο, και ούτω καθ’ εξής. Και όταν θα βρίσκεστε σε κάποιον από τους επιμορφωτικούς αυτούς κόσμους, μπορείτε, κατόπιν προσκλήσεως, να γίνετε επισκέπτης και παρατηρητής σε οποιονδήποτε από τους επτά περιβάλλοντες κόσμους των σχετικών ομαδικών δραστηριοτήτων.
(510.3) 45:1.5 Υπ’ αριθμόν 3. Ο Αγγελικός Κόσμος. Τούτο είναι το αρχηγείο όλων των σεραφικών στρατιών που ασχολούνται με δραστηριότητες του συστήματος και περιβάλλεται από τους επτά κόσμους της αγγελικής εξάσκησης και καθοδήγησης. Αυτές είναι οι σεραφικές κοινωνικές σφαίρες.
(510.4) 45:1.6 Υπ’ αριθμόν 4. Ο Υπεραγγελικός Κόσμος. Η σφαίρα αυτή είναι η πατρίδα των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων στη Σατάνια κι’ ένας απέραντος τόπος συνάντησης ισότιμων και σχεδόν ισότιμων υπάρξεων. Οι επτά δορυφόροι του κόσμου αυτού έχουν εκχωρηθεί στις επτά μείζονες ομάδες των άγνωστης ταυτότητας αυτών ουράνιων υπάρξεων.
(510.5) 45:1.7 Υπ’ αριθμόν 5. Ο Κόσμος των Υιών. Αυτός ο πλανήτης είναι το αρχηγείο των θείων Υιών όλων των τάξεων, περιλαμβανομένων των δια των πλασμάτων τριαδοποιημένων υιών. Οι περιβάλλοντες επτά κόσμοι είναι αφιερωμένοι σε ορισμένες ατομικές ομάδες των θεϊκά συσχετιζόμενων αυτών υιών.
(510.6) 45:1.8 Υπ’ αριθμόν 6. Ο Κόσμος του Πνεύματος. Η σφαίρα αυτή χρησιμεύει ως τόπος συνάντησης στο σύστημα των ανώτερων προσωπικοτήτων του Απείρου Πνεύματος. Οι επτά περιβάλλοντες δορυφόροι του έχουν εκχωρηθεί σε μεμονωμένες ομάδες των θείων αυτών τάξεων. Στον κόσμο διέλευσης, όμως, υπ’ αριθμόν έξι, δεν υπάρχει αντιπροσώπευση του Πνεύματος, ούτε θα παρατηρηθεί μία τέτοια παρουσία στις πρωτεύουσες των συστημάτων. Ο Θείος Λειτουργός του Σάλβινγκτον βρίσκεται παντού στον Νέβαδον.
(510.7) 45:1.9 Υπ’ αριθμόν 7. Ο Κόσμος του Πατέρα. Αυτή είναι η σιωπηλή σφαίρα του συστήματος. Καμία ομάδα υπάρξεων δεν κατοικεί σ’ αυτήν. Ο μεγάλος ναός του φωτός καταλαμβάνει ένα κεντρικό μέρος, αλλά κανείς δεν φαίνεται μέσα. Όλες οι υπάρξεις, όλων των κόσμων του συστήματος είναι ευπρόσδεκτες ως προσκυνητές.
(510.8) 45:1.10 Οι επτά δορυφόροι που περιβάλλουν τον κόσμο του Πατέρα αξιοποιούνται με ποικίλους τρόπους στα διάφορα συστήματα. Στη Σατάνια τώρα χρησιμοποιούνται ως σφαίρες κράτησης των έγκλειστων ομάδων της εξέγερσης του Εωσφόρου. Η πρωτεύουσα του αστερισμού, η Εντέντια, δεν διαθέτει ανάλογους κόσμους-φυλακές. Τα λίγα σεραφείμ και χερουβείμ που προσχώρησαν στους στασιαστές στην εξέγερση της Σατάνια έχουν από καιρό περιοριστεί σ’ αυτούς τους κόσμους απομόνωσης της Τζερουζέμ.
(510.9) 45:1.11 Ως προσωρινός κάτοικος στον έβδομο κόσμο-δώμα, έχετε πρόσβαση στον έβδομο κόσμο διέλευσης, τη σφαίρα του πατέρα του Σύμπαντος και σας επιτρέπεται, επίσης, να επισκεφθείτε τους κόσμους-φυλακές της Σατάνια, οι οποίοι περιβάλλουν τον πλανήτη αυτό, όπου τώρα κρατούνται ο Εωσφόρος και η πλειονότητα των προσωπικοτήτων εκείνων που τον ακολούθησαν στην εξέγερση εναντίον του Μιχαήλ. Και το θλιβερό αυτό θέαμα παρατηρείται κατά τη διάρκεια των τελευταίων αυτών αιώνων και θα εξακολουθήσει να χρησιμεύει ως σοβαρή προειδοποίηση σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, μέχρις ότου οι Αρχαίοι των Ημερών δικάσουν την αμαρτία του Εωσφόρου και των εκπεσόντων συνεργατών του, οι οποίοι αποποιήθηκαν τη σωτηρία που προσφέρθηκε από τον Μιχαήλ, τον συμπαντικό τους Πατέρα.
(511.1) 45:2.1 Το ανώτερο εκτελεστικό στέλεχος ενός τοπικού συστήματος κατοικημένων κόσμων είναι ένας πρωταρχικός Υιός Λανονάντεκ, ο Κυρίαρχος του Συστήματος. Στο τοπικό μας σύμπαν οι κυρίαρχοι αυτοί είναι διαπιστευμένοι με μεγάλες εκτελεστικές ευθύνες, ασυνήθιστα ατομικά προνόμια. Όχι όλα τα σύμπαντα, ούτε καν στον Όρβοντον, δεν είναι τόσο οργανωμένα ώστε να επιτρέπουν στους Κυρίαρχους του Συστήματος να ασκούν τέτοιες ασυνήθιστα ευρείες δυνάμεις προσωπικής ελευθερίας κινήσεων επί των θεμάτων του συστήματος. Σε ολόκληρη, πάντως, την ιστορία του Νέβαδον, οι χωρίς περιορισμούς αυτοί εκτελεστικοί έχουν επιδείξει ανυπακοή μόνο τρεις φορές. Η εξέγερση του Εωσφόρου στο σύστημα της Σατάνια ήταν η τελευταία και πλέον διαδεδομένη απ’ όλες.
(511.2) 45:2.2 Στη Σατάνια, ακόμη και μετά την καταστροφική αναστάτωση, απολύτως καμία αλλαγή δεν έγινε στην τεχνική της διακυβέρνησης του συστήματος. Ο τωρινός Κυρίαρχος του Συστήματος διαθέτει κάθε δύναμη και ασκεί κάθε εξουσία που είχε δοθεί στον ανάξιο προκάτοχό του, εκτός ορισμένων θεμάτων που προς το παρόν βρίσκονται υπό την εποπτεία των πατέρων του Αστερισμού, τα οποία οι Αρχαίοι των Ημερών δεν έχουν ακόμη αποδώσει στον Λέιναφορτζ, το διάδοχο του Εωσφόρου.
(511.3) 45:2.3 Ο παρών επικεφαλής της Σατάνια είναι ένας χαρισματικός και ευφυής κυβερνήτης και έχει περάσει επιτυχώς τη δοκιμασία για εξέγερση. Όταν υπηρετούσε ως Βοηθός Κυρίαρχος του Συστήματος, ο Λέιναφορτζ ήταν πιστός στον Μιχαήλ, σε μία προγενέστερη αναταραχή στο σύμπαν του Νέβαδον. Ο κραταιός αυτός και λαμπρός Κύριος της Σατάνια είναι δοκιμασμένος και ελεγμένος διοικητής. Την εποχή της εξέγερσης στο δεύτερο σύστημα του Νέβαδον, όταν ο Κυρίαρχος του Συστήματος αμάρτησε και έπεσε στο σκοτάδι, ο Λέιναφορτζ, ο πρώτος βοηθός του αμαρτήσαντος αρχηγού, ανέλαβε τα ηνία της κυβέρνησης και διηύθυνε με τέτοιο τρόπο τις υποθέσεις του συστήματος, ώστε λίγες συγκριτικά προσωπικότητες χάθηκαν είτε στους αρχηγικούς κόσμους, είτε στους κατοικημένους πλανήτες του άτυχου αυτού συστήματος. Ο Λέιναφορτζ φέρει τη διάκριση του να είναι ο μοναδικός πρωταρχικός Υιός Λανονάντεκ σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον που εργάσθηκε με τόση νομιμοφροσύνη στην υπηρεσία του Μιχαήλ, ενώ λάμβανε χώρα η παράβαση του ανώτερου σε κύρος και προηγούμενου σε βαθμό αδελφού του. Ο Λέιναφορτζ δεν θα μετακινηθεί πιθανόν από την Τζερουζέμ, μέχρις ότου όλα τα επακόλουθα της προγενέστερης αφροσύνης ξεπερασθούν και οι καρποί της εξέγερσης απαλειφθούν από τη Σατάνια.
(511.4) 45:2.4 Ενώ όλα τα θέματα των απομονωμένων κόσμων της Σατάνια δεν έχουν επιστρέψει στη δικαιοδοσία του, ο Λέιναφορτζ δείχνει μεγάλο ενδιαφέρον για την ευημερία τους και είναι συχνός επισκέπτης της Ουράντια. Όπως (συμβαίνει) σε άλλα, και φυσιολογικά συστήματα,1 [30] ο Κυρίαρχος προΐσταται του συμβουλίου των κυβερνητών των κόσμων, των Πλανητικών Πριγκίπων και των γενικών κυβερνητών που κατοικούν στους απομονωμένους κόσμους. Το πλανητικό αυτό συμβούλιο συνέρχεται από καιρό σε καιρό στο αρχηγείο του συστήματος – «Όταν οι Υιοί του Θεού συγκεντρώνονται.»
(511.5) 45:2.5 Μία φορά την εβδομάδα, κάθε δέκα μέρες στην Τζερουζέμ, ο Κυρίαρχος οργανώνει ένα κονκλάβιο με μία ομάδα από τις διάφορες τάξεις των προσωπικοτήτων που διαμένουν στον αρχηγικό κόσμο. Αυτές είναι οι γοητευτικά ανεπίσημες ώρες της Τζερουζέμ και αποτελούν συμβάντα που δεν πρόκειται να ξεχαστούν ποτέ. Στην Τζερουζέμ υπάρχει η μέγιστη αδελφοποίηση μεταξύ όλων των διαφορετικών τάξεων των πλασμάτων, καθώς και μεταξύ κάθε μιας από τις ομάδες αυτές και του Κυρίαρχου του Συστήματος.
(511.6) 45:2.6 Οι μοναδικές αυτές συναθροίσεις λαμβάνουν χώρα στην κρυστάλλινη θάλασσα, το μεγάλο χώρο συγκέντρωσης της πρωτεύουσας του συστήματος. Είναι αμιγώς κοινωνικά και πνευματικά συμβάντα. Τίποτε που να αφορά στην πλανητική διοίκηση, ή έστω στο σχέδιο ανέλιξης δεν συζητείται ποτέ. Οι ανερχόμενοι θνητοί συναντώνται τις στιγμές αυτές απλά για να διασκεδάσουν και να συναντήσουν τους συντρόφους τους Τζερουζεμίτες. Οι ομάδες εκείνες οι οποίες δεν φιλοξενήθηκαν από τον Κυρίαρχο στις εβδομαδιαίες αυτές ώρες χαλάρωσης, συναντώνται στο δικό τους αρχηγείο.
(512.1) 45:3.1 Ο ανώτερος διοικητής ενός τοπικού συστήματος, ο Κυρίαρχος του Συστήματος, υποστηρίζεται πάντα από δύο, ή τρεις Υιούς Λανονάντεκ, που λειτουργούν ως πρώτος και δεύτερος βοηθός. Προς το παρόν, όμως, το σύστημα της Σατάνια διοικείται από ένα επιτελείο επτά Λανονάντεκ:
(512.2) 45:3.2 1. Τον Κυρίαρχο του Συστήματος – τον Λέιναφορτζ, τον υπ’ αριθμόν 2,709 της κύριας σειράς και διάδοχο του αποστάτη Εωσφόρου.
(512.3) 45:3.3 2. Τον πρώτο βοηθό Κυρίαρχο – τον Μανσουρότια, τον υπ’ αριθμόν 17,841 των τριτευόντων Λανονάντεκ. Απεστάλη στη Σατάνια μαζί με τον Λέιναφορτζ.
(512.4) 45:3.4 3. Τον δεύτερο βοηθό Κυρίαρχο – τον Σαντίμπ, τον υπ’ αριθμό 271,402 της τριτεύουσας τάξης. Ο Σαντίμπ επίσης ήλθε στη Σατάνια μαζί με τον Λέιναφορτζ.
(512.5) 45:3.5 4. Τον επόπτη του συστήματος – τον Χόλνταντ, τον υπ’ αριθμό 19 του τριτεύοντος σώματος, τον εξουσιαστή και ελεγκτή όλων των έγκλειστων πνευμάτων, των υπεράνω της τάξης της θνητήςυπόστασης. Ο Χόλνταντ ήλθε και αυτός στην Σατάνια με τον Λέιναφορτζ.
(512.6) 45:3.6 5. Τον καταγραφέα του συστήματος - τον Βίλτον, τον γραμματέα της λειτουργίας των Λανονάντεκ στη Σατάνια, τον υπ’ αριθμόν 374 της τρίτης τάξης. Ο Βίλτον ήταν μέλος της αρχικής ομάδας του Λέιναφορτζ.
(512.7) 45:3.7 6. Τον διευθυντή πλήρωσης – τον Φόρταντ, τον υπ’ αριθμόν 319,647 των εφεδρειών των δευτερευόντων Λανονάντεκ και προσωρινό διευθυντή όλων των συμπαντικών δραστηριοτήτων που μεταφυτεύθηκαν στην Τζερουζέμ, από την εποχή της επιφοίτησης του Μιχαήλ στην Ουράντια. Ο Φόρταντ έχει προσαρτηθεί στο επιτελείο του Λέιναφορτζ για χίλια εννιακόσια έτη, σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια.
(512.8) 45:3.8 7. Τον ανώτερο σύμβουλο – τον Χάναβαρντ, τον υπ’ αριθμό 67 των κύριων Υιών Λανονάντεκ και μέλος του ανώτερου σώματος των συμπαντικών συμβούλων και συντονιστών. Λειτουργεί ως εν ενεργεία πρόεδρος του εκτελεστικού συμβουλίου της Σατάνια. Ο Χάναβαρντ είναι ο δωδέκατος της τάξης του που υπηρετεί με τον τρόπο αυτό στην Τζερουζέμ από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου.
(512.9) 45:3.9 Η εκτελεστική αυτή ομάδα των επτά Λανονάντεκ συνιστά την εκτεταμένη διοίκηση επειγουσών αναγκών, η οποία έγινε απαραίτητη εξ αιτίας των κρίσιμων καταστάσεων (που δημιουργήθηκαν) από την εξέγερση του Εωσφόρου. Υπάρχουν μόνο κατώτερα δικαστήρια στην Τζερουζέμ, αφού το σύστημα είναι διοικητική μονάδα, όχι δικαστική, η διοίκηση όμως των Λανονάντεκ υποστηρίζεται από το εκτελεστικό συμβούλιο της Τζερουζέμ, το ανώτατο συμβουλευτικό σώμα της Σατάνια. Το συμβούλιο αυτό αποτελείται από δώδεκα μέλη!
(512.10) 45:3.10 1. Τον Χάναβαρντ, τον πρόεδρο των Λανονάντεκ.
(512.11) 45:3.11 2. Τον Λέιναφορτζ, τον Κυρίαρχο του Συστήματος.
(512.12) 45:3.12 3. Τον Μανσουρότια, τον πρώτο βοηθό Κυρίαρχο.
(512.13) 45:3.13 4. Τον προϊστάμενο των Μελχισεδέκ της Σατάνια.
(512.14) 45:3.14 5. Τον εν ενεργεία διευθυντή των Φορέων Ζωής της Σατάνια.
(512.15) 45:3.15 6. Τον προϊστάμενο των τελικιστών της Σατάνια.
(512.16) 45:3.16 7. Τον αρχικό Αδάμ της Σατάνια, τον επικεφαλής επόπτη των Υλικών Υιών.
(512.17) 45:3.17 8. Τον διευθυντή των σεραφικών στρατιών της Σατάνια.
(512.18) 45:3.18 9. Τον προϊστάμενο των φυσικών ελεγκτών της Σατάνια.
(512.19) 45:3.19 10. Τον διευθυντή των Εποπτών Μοροντιανής Δύναμης του συστήματος.
(513.1) 45:3.20 11. Τον εν ενεργεία διευθυντή των μεσοδιάστατων πλασμάτων του συστήματος.
(513.2) 45:3.21 12. Τον εν ενεργεία επικεφαλής του σώματος των ανερχομένων θνητών.
(513.3) 45:3.22 Το συμβούλιο αυτό εκλέγει περιοδικά τρία μέλη για να εκπροσωπήσουν το τοπικό σύστημα στο ανώτατο συμβούλιο στο αρχηγείο του σύμπαντος, η εκπροσώπηση αυτή, ωστόσο, έχει ανασταλεί εξ αιτίας της εξέγερσης. Η Σατάνια τώρα έχει έναν παρατηρητή στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος, αλλά από την εποχή της επιφοίτησης του Μιχαήλ, το σύστημα έχει προχωρήσει στην εκλογή δέκα μελών του νομοθετικού σώματος της Εντέντια.
(513.4) 45:4.1 Στο κέντρο των επτά κύκλων της Τζερουζέμ, όπου κατοικούν οι άγγελοι, βρίσκεται το αρχηγείο του συμβουλευτικού σώματος της Ουράντια, οι είκοσι τέσσερις σύμβουλοι. Ο Ιωάννης ο της Αποκαλύψεως τους αποκάλεσε οι τέσσερις και είκοσι πρεσβύτεροι: «Και εν κύκλω, πέριξ του θρόνου, ευρίσκοντο τέσσαρα και είκοσι καθίσματα και επί των καθισμάτων, είδα τέσσαρες και είκοσι πρεσβύτερους καθημένους, ενδεδυμένους αμφίεση λευκή.» Ο θρόνος στο κέντρο της ομάδας αυτής είναι η δικαστική έδρα του προεδρεύοντος αρχαγγέλου, ο θρόνος του αναστάσιμου προσκλητήριου του ελέους και της δικαιοσύνης για ολόκληρη τη Σατάνια. Η δικαστική αυτή έδρα βρισκόταν ανέκαθεν στην Τζερουζέμ, τα είκοσι τέσσερα όμως καθίσματα που βρίσκονται γύρω της, τοποθετήθηκαν εκεί όχι περισσότερα από χίλια εννιακόσια χρόνια πριν, αμέσως αφού ο Χριστός Μιχαήλ ανυψώθηκε στην απόλυτη κυριαρχία του Νέβαδον. Αυτοί οι είκοσι τέσσερις σύμβουλοι είναι οι προσωπικοί του αντιπρόσωποι στην Τζερουζέμ και έχουν εξουσιοδότηση να αντιπροσωπεύουν τον Κυρίαρχο Υιό σε όλα τα θέματα που αφορούν στα προσκλητήρια της Σατάνια, αλλά και σε πολλές άλλες φάσεις του σχεδίου ανέλιξης των θνητών, των απομονωμένων κόσμων του συστήματος. Είναι οι καθορισμένοι αντιπρόσωποι για την εκτέλεση των ειδικών αιτημάτων του Γαβριήλ και των ασυνήθιστων εντολών του Μιχαήλ.
(513.5) 45:4.2 Αυτοί οι είκοσι τέσσερις σύμβουλοι έχουν στρατολογηθεί από τις οκτώ φυλές της Ουράντια και ο τελευταίος της ομάδας αυτής προσχώρησε την εποχή του αναστάσιμου προσκλητήριου του Μιχαήλ, δέκα εννέα αιώνες πριν. Το συμβουλευτικό αυτό σώμα της Ουράντια αποτελείται από τα εξής μέλη:
(513.6) 45:4.3 1. Τον Όναγκαρ, τον κυρίαρχο νου της προ των Πλανητικών Πριγκίπων εποχής, ο οποίος οδήγησε τους συντρόφους του στη λατρεία «του Χορηγού της Αναπνοής.»
(513.7) 45:4.4 2. Τον Μάνσαντ, τον μεγάλο διδάσκαλο της μετά τους Πλανητικούς Πρίγκιπες εποχής στην Ουράντια, ο οποίος έστρεψε τους συντρόφους του στην απότιση σεβασμού προς το «Μέγα Φως.»
(513.8) 45:4.5 3. Οναμοναλόντον, έναν μακρυνό αρχηγό του κόκκινου ανθρώπου, εκείνον που οδήγησε τη φυλή του από τη λατρεία των πολλών θεών στη λατρεία του «Μεγάλου Πνεύματος.»
(513.9) 45:4.6 4. Τον Ορλάντοφ, ένα πρίγκιπα των γαλάζιων ανθρώπων και του αρχηγού τους στην αναγνώριση της θείας υπόστασης «Του Υπέρτατου Αρχηγού.»
(513.10) 45:4.7 5. Τον Πορσιούντα, τον ιερέα-μάντη της εκλειπούσας φυλής των πορτοκαλόχρωμων ανθρώπων και του αρχηγού του λαού αυτού στη λατρεία του «Μεγάλου Διδάσκαλου.»
(513.11) 45:4.8 6. Τον Σίνγκλανγκτον, τον πρώτο των κίτρινων ανθρώπων, ο οποίος δίδαξε και οδήγησε το λαό του στη λατρεία της «Μίας2 [31] Αλήθειας», αντί των πολλών. Χιλιάδες χρόνια πριν, ο κίτρινος άνθρωπος γνώριζε τον ένα Θεό.
(513.12) 45:4.9 7. Τον Φάνταντ, τον ελευθερωτή από το σκοτάδι των πράσινων ανθρώπων και καθοδηγητή τους στη λατρεία της «Μιας Πηγής της Ζωής.»
(513.13) 45:4.10 8. Τον Όρβονον, τον διαφωτιστή των σε ιώδες χρώμα φυλών και αρχηγό τους στην πάλαι ποτέ υπηρεσία του «Θεού των Θεών.»
(514.1) 45:4.11 9. Τον Αδάμ, τον καθαιρεθέντα αλλά αποκατασταθέντα πλανητικό πατέρα της Ουράντια, έναν Υλικό Υιό του Θεού, ο οποίος απεστάλη στη μορφή της θνητής σάρκας, αλλά που σώθηκε και εν συνεχεία ανυψώθηκε στη θέση αυτή με απόφαση του Μιχαήλ.
(514.2) 45:4.12 10. Την Εύα, την μητέρα της ιώδους φυλής της Ουράντια, η οποία υπέστη την ποινή του σφάλματός της μαζί με τον σύντροφό της και που επίσης αποκαταστάθηκε μαζί του και της ανετέθη να υπηρετήσει στην ομάδα αυτή των θνητών διασωθέντων.
(514.3) 45:4.13 11. Τον Ενώχ, τον πρώτο των θνητών της Ουράντια που συγχωνεύθηκε με τον Προσαρμοστή της Σκέψης, κατά τη διάρκεια της θνητής του ζωής στη σάρκα.
(514.4) 45:4.14 12. Τον Μωυσή, τον απελευθερωτή ενός μικρού κατάλοιπου της καταβυθισμένης ιώδους φυλής και υποκινητή της αναβίωσης της λατρείας του Πατέρα του Σύμπαντος, με το όνομα «Ο Θεός του Ισραήλ.»
(514.5) 45:4.15 13. vΤον Ελιζά3 [32] μία μετασχηματισμένη ψυχή λαμπρού πνευματικού επιτεύγματος κατά την μετά τους Υλικούς Υιούς εποχή.
(514.6) 45:4.16 14. Τον Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, τον μοναδικό υιό της τάξης του που πλήρωσε δια του εαυτού του τις φυλές της Ουράντια. Ενώ ακόμη θεωρείτο ως ένας Μελχισεδέκ, έγινε «για πάντα λειτουργός των Μέγιστων,» αναλαμβάνοντας αιώνια την δέσμευση να υπηρετήσει ως θνητός ανερχόμενος, έχοντας προσωρινά διαμείνει στην Ουράντια, με τη μορφή της θνητής σάρκας στο Σάλεμ, την εποχή του Αβραάμ. Αυτός ο Μελχισεδέκ πρόσφατα ανακηρύχθηκε αντιβασιλέας Πλανητικός πρίγκιπας της Ουράντια, με το αρχηγείο του στην Τζερουζέμ και την εξουσία να δρα εξ ονόματος του Μιχαήλ, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα ο Πλανητικός Πρίγκιπας του κόσμου επί του οποίου βίωσε την τελική του επιφοίτηση με ανθρώπινη μορφή. Παρά το γεγονός αυτό, η Ουράντια εξακολουθεί να εποπτεύεται από διαδοχικούς αυτόχθονες γενικούς κυβερνήτες, μέλη των είκοσι τεσσάρων συμβούλων.
(514.7) 45:4.17 15. Τον Ιωάννη τον Βαπτιστή, τον πρόδρομο της αποστολής του Μιχαήλ στην Ουράντια και, εν σαρκί, μακρυνό εξάδελφο του Υιού του Ανθρώπου.
(514.8) 45:4.18 16. 1-2-3 Τον Πρώτο, τον αρχηγό των νομοταγών μεσοδιάστατων πλασμάτων που βρίσκονταν στην υπηρεσία του Γαβριήλ την εποχή της προδοσίας του Καλιγκάστια, ο οποίος ανυψώθηκε στη θέση αυτή από τον Μιχαήλ, αμέσως μετά την είσοδό του στην απεριόριστη κυριαρχία.
(514.9) 45:4.19 Οι εκλεγμένες αυτές προσωπικότητες εξαιρούνται από το καθεστώς ανέλιξης, προς το παρόν, μετά από αίτημα του Γαβριήλ, και δεν έχουμε ιδέα για το πόσο ακόμη θα υπηρετούν μ’ αυτή την ιδιότητα.
(514.10) 45:4.20 Οι έδρες υπ’ αριθμόν 17, 18, 19 και 20 δεν καταλαμβάνονται μόνιμα. Συμπληρώνονται προσωρινά δια της ομόφωνης συναίνεσης των δέκα έξι μόνιμων μελών, παραμένοντας κενές για μεταγενέστερη εκχώρηση στους ανερχόμενους θνητούς από την παρούσα, την μετά την επιφοίτηση του Υιού, εποχή της Ουράντια.
(514.11) 45:4.21 Οι αριθμοί 21, 22, 23 και 24 κατά τον ίδιο τρόπο συμπληρώνονται προσωρινά, ενώ κρατούνται ως εφεδρικές για τους μεγάλους διδασκάλους άλλων και μεταγενέστερων εποχών, οι οποίες αναμφίβολα θ’ ακολουθήσουν την παρούσα εποχή. Οι περίοδοι των Μαγίστρων Υιών και των Διδασκάλων Υιών, όπως επίσης και οι εποχές του φωτός και της ζωής αναμένονται στην Ουράντια, ανεξάρτητα από τις απρόσμενους ελέγχους των θείων Υιών, οι οποίοι μπορεί να γίνουν, ή μπορεί και όχι.
(514.12) 45:5.1 Οι μεγάλοι υποτομείς της ουράνιας ζωής έχουν το αρχηγείο τους, αλλά και απέραντες εφεδρείες στην Τζερουζέμ, οι οποίες περιλαμβάνουν τις διάφορες τάξεις των θείων Υιών, των ανώτερων πνευμάτων, των υπεραγγέλων, των αγγέλων και των μεσοδιάστατων πλασμάτων. Το κεντρικό κτίριο του θαυμάσιου αυτού τομέα είναι ο κύριος ναός των Υλικών Υιών.
(515.1) 45:5.2 Ο χώρος κυριαρχίας των Αδάμ αποτελεί πόλο έλξης για όλους τους νεοαφικνούμενους στη Τζερουζέμ. Πρόκειται για μία απέραντη έκταση που αποτελείται από χίλια κέντρα, αν και κάθε οίκος των Υλικών Υιών και Θυγατέρων ζει σε δική του ιδιοκτησία μέχρι τη στιγμή της αναχώρησης των μελών του για υπηρεσία στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος, ή μέχρις ότου αρχίσουν την προς τον Παράδεισο ανελικτική τους πορεία.
(515.2) 45:5.3 Οι Υλικοί αυτοί Υιοί είναι ο ανώτατος τύπος των σεξουαλικά αναπαραγόμενων υπάρξεων που μπορούν να βρεθούν στους εκπαιδευτικούς κόσμους των εξελισσομένων συμπάντων. Και είναι πραγματικά υλικοί. Ακόμη και οι Πλανητικοί Αδάμ και Εύες είναι καθαρά ορατοί στις θνητές φυλές των κατοικημένων κόσμων. Αυτοί οι Υλικοί Υιοί είναι ο έσχατος και φυσικός κρίκος στην αλυσίδα των προσωπικοτήτων η οποία εκτείνεται από το θείο και την τελειότητα πάνω, μέχρι κάτω, στην ανθρωπότητα και την υλική υπόσταση. Οι Υιοί αυτοί εφοδιάζουν τους κατοικημένους κόσμους μ’ έναν ενδιάμεσο, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει αμοιβαία επαφή μεταξύ του αόρατου Πλανητικού Πρίγκιπα και των υλικών πλασμάτων των κόσμων.
(515.3) 45:5.4 Κατά την τελευταία, ανά χιλιετία, εγγραφή στον Σάλβινγκτον, είχαν καταχωρηθεί στον Νέβαδον 161,432,840 Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες, ως πολίτες στις πρωτεύουσες των τοπικών συστημάτων. Ο αριθμός των Υλικών Υιών ποικίλει στα διάφορα συστήματα και ο αριθμός αυτός διαρκώς αυξάνει δια της φυσικής αναπαραγωγής. Κατά την ενάσκηση των αναπαραγωγικών τους λειτουργιών δεν καθοδηγούνται αποκλειστικά από προσωπικές επιθυμίες ως προς την επαφή τους με άλλες προσωπικότητες, αλλά επίσης και από τα ανώτερα κυβερνητικά σώματα και τις συμβουλευτικές επιτροπές.
(515.4) 45:5.5 Οι Υλικοί αυτοί Υιοί και Θυγατέρες είναι οι μόνιμοι κάτοικοι της Τζερουζέμ και των συνδεδεμένων μ’ αυτήν κόσμων. Κατέχουν απέραντες ιδιοκτησίες στην Τζερουζέμ και συμμετέχουν ελεύθερα στην τοπική διοίκηση της πρωτεύουσας σφαίρας, διαχειριζόμενοι πρακτικά όλες τις συνηθισμένες υποθέσεις με τη βοήθεια των μεσοδιάστατων και των ανερχόμενων.
(515.5) 45:5.6 Στην Τζερουζέμ, οι αναπαραγόμενοι αυτοί Υιοί έχουν την άδεια να πειραματίζονται με τα ιδεώδη της αυτοδιοίκησης, σύμφωνα με τον τρόπο των Μελχισεδέκ και επιτυγχάνουν ένα πολύ υψηλό τύπο κοινωνίας. Οι ανώτερες τάξεις των υιών διατηρούν την άσκηση του βέτο του κόσμου, αλλά από κάθε, σχεδόν, άποψη, οι Αδαμίτες της Τζερουζέμ αυτοκυβερνώνται με συμπαντική ψηφοφορία και κυβέρνηση αντιπροσώπων. Ελπίζουν να τους δοθεί κάποτε απόλυτη ουσιαστικά αυτονομία.
(515.6) 45:5.7 Ο χαρακτήρας της υπηρεσίας των Υλικών Υιών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ηλικία τους. Ενώ δεν δικαιούνται την είσοδο στα Πανεπιστήμια των Μελχισεδέκ, στον Σάλβινγκτον – όντας υλικοί και συνήθως περιορισμένοι σε συγκεκριμένους πλανήτες – οι Μελχισεδέκ, παρ’ όλ’ αυτά, διατηρούν ένα ισχυρό εκπαιδευτικό σώμα στο αρχηγείο του κάθε συστήματος για την καθοδήγηση των νεώτερων γενεών των Υλικών Υιών. Τα εκπαιδευτικά και πνευματικά επιμορφωτικά συστήματα που παρέχονται για την εξέλιξη των νεώτερων Υλικών Υιών και Θυγατέρων αποτελούν την ακμή της τελειότητας όσον αφορά στο αντικείμενο, την τεχνική και την πρακτική αξία.
(515.7) 45:6.1 Οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες, μαζί με τα παιδιά τους παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον θέαμα, που ποτέ δεν παύει να ξυπνά την περιέργεια και να τραβά την προσοχή όλων των ανερχομένων θνητών. Μοιάζουν τόσο πολύ με τις δικές σας, υλικές, σεξουαλικά αναπαραγόμενες, φυλές, ώστε και οι δύο ανακαλύπτετε μεγάλο, κοινό ενδιαφέρον στο να απασχολείτε τις σκέψεις σας και να περνάτε τον καιρό σας με αδελφικές επαφές.
(515.8) 45:6.2 Οι θνητοί διασωθέντες περνούν πολύ από το χρόνο ανάπαυσής τους στην πρωτεύουσα του συστήματος παρατηρώντας και μελετώντας τις συνήθειες της ζωής και τη συμπεριφορά αυτών των ανώτερων, ημι-φυσικών, εχόντων φύλο πλασμάτων, αφού οι πολίτες αυτοί της Τζερουζέμ είναι οι άμεσοι υποστηρικτές και μέντορες των θνητών διασωθέντων από την εποχή που κατέκτησαν τη θέση των πολιτών του αρχηγικού κόσμου μέχρις ότου αναχωρήσουν για την Εντέντια.
(516.1) 45:6.3 Στους επτά κόσμους-δώματα, παρέχονται στους ανερχόμενους θνητούς άφθονες ευκαιρίες ως αντιστάθμισμα για κάθε μία και για όλες τις εμπειρικές απώλειες που υπέστησαν στους κόσμους προέλευσής των, είτε λόγω κληρονομικότητας, περιβάλλοντος, ή ατυχούς πρόωρου τερματισμού της πορείας τους στη σάρκα. Τούτο είναι καθ’ οιανδήποτε έννοια αληθές, εκτός της σεξουαλικής ζωής των θνητών και των συνακόλουθων προσαρμογών της. Χιλιάδες θνητών φθάνουν στους κόσμους-δώματα χωρίς να έχουν επωφεληθεί ιδιαίτερα από τις καλές μαρτυρίες τις απορρέουσες από τις σωστές κατά μέσο όρο σεξουαλικές τους σχέσεις στις γενέθλιες σφαίρες τους. Η εμπειρία στους κόσμους-δώματα ελάχιστες ευκαιρίες μπορεί να προσφέρει για να αντισταθμιστούν αυτές οι πολύ προσωπικές απώλειες. Η σεξουαλική εμπειρία, κατά τη φυσική έννοια, αποτελεί παρελθόν για τους ανερχόμενους αυτούς, αλλά σε στενή συνεργασία με τους Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες, τόσον ως μεμονωμένα άτομα, όσο και ως μέλη των οίκων τους, οι ατελείς σεξουαλικά αυτοί θνητοί μπορούν να αντισταθμίσουν τις κοινωνικές, διανοητικές, συναισθηματικές και πνευματικές πλευρές της ανεπάρκειάς τους. Έτσι, όλοι εκείνοι οι άνθρωποι τους οποίους οι περιστάσεις, ή η κακή εκτίμηση αποστέρησαν από τα οφέλη της πλεονεκτικής σεξουαλικής συνάφειας στους εξελικτικούς κόσμους, εδώ, στις πρωτεύουσες των συστημάτων, είχαν κάθε ευκαιρία να αποκτήσουν αυτές τις απαραίτητες εμπειρίες ως θνητοί σε στενή και τρυφερή συνάφεια με τα ουράνια Αδαμικά, έχοντα φύλο, πλάσματα, που κατοικούν μόνιμα στις πρωτεύουσες των συστημάτων.
(516.2) 45:6.4 Ουδείς ανερχόμενος θνητός, μεσοδιάστατος, ή σεραφείμ μπορεί να ανέλθει στον Παράδεισο, να φθάσει στον Πατέρα και να ενταχθεί στο Σώμα της τελικότητας χωρίς να έχει βιώσει την εξαίσια εκείνη εμπειρία της επίτευξης γονικής σχέσης με ένα εξελισσόμενο παιδί των κόσμων, ή μία άλλη εμπειρία ανάλογη και ισοδύναμη μ’ αυτήν. Η σχέση παιδιού και γονέα είναι θεμελιώδης για την βασική θεώρηση του Πατέρα του Σύμπαντος και των συμπαντικών παιδιών του. Για το λόγο αυτό, μία παρόμοια εμπειρία είναι αναπόσπαστη από την εμπειρική εξάσκηση όλων των ανερχόμενων.
(516.3) 45:6.5 Τα ανερχόμενα μεσοδιάστατα πλάσματα και τα εξελικτικά σεραφείμ πρέπει να περάσουν από την εμπειρία αυτή της γονικής ιδιότητας σε συνεργασία με τους Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες του αρχηγείου του συστήματος. Έτσι αποκτούν αυτοί οι μη δυνάμενοι να αναπαραχθούν ανερχόμενοι την εμπειρία της γονικής ιδιότητας, βοηθώντας τους Αδάμ και τις Εύες της Τζερουζέμ να αναθρέψουν και να εκπαιδεύσουν τους απογόνους τους.
(516.4) 45:6.6 Όλοι οι θνητοί διασωθέντες οι οποίοι δεν έχουν βιώσει την εμπειρία του να γίνουν γονείς στους εξελικτικούς κόσμους, πρέπει επίσης να αποκτήσουν την απαραίτητη αυτή εκπαίδευση ενώ θα διαμένουν προσωρινά στους οίκους των Υλικών Υιών της Τζερουζέμ, αλλά και ως γονικοί βοηθοί των υπέροχων αυτών πατέρων και μητέρων. Τούτο είναι αληθές, εκτός εάν παρόμοιοι θνητοί μπόρεσαν να αντισταθμίσουν τις ανεπάρκειές τους στον παιδικό σταθμό του συστήματος, που βρίσκεται στον πρώτο κόσμο μεταβατικής επιμόρφωσης της Τζερουζέμ.
(516.5) 45:6.7 Ο δοκιμαστικός αυτός παιδικός σταθμός της Σατάνια υποστηρίζεται από ορισμένες μοροντιανές προσωπικότητες στον κόσμο των τελικιστών, με τον μισό πλανήτη να είναι αφιερωμένος στο έργο αυτό της ανατροφής των παιδιών. Εδώ παραλαμβάνονται και επανασυγκεντρώνονται ορισμένα παιδιά διασωθέντων θνητών, όπως οι απόγονοι εκείνων που χάθηκαν στους εξελικτικούς κόσμους προτού αποκτήσουν πνευματικό κύρος ως άτομα. Η ανέλιξη οποιουδήποτε εκ των δύο φυσικών γονέων του, διασφαλίζει ότι ένα τέτοιο θνητό παιδί των κόσμων θα επανεξατομικευθεί ομόφωνα στον πλανήτη των τελικιστών του συστήματος και ότι θα του επιτραπεί να αποδείξει, με τη μετέπειτα ελεύθερη βούλησή του, το αν θα επιλέξει να ακολουθήσει το δρόμο των γονέων του, της ανέλιξης των θνητών. Τα παιδιά εδώ εμφανίζονται όπως ακριβώς στον κόσμο όπου γεννήθηκαν εκτός από την απουσία της διαφοροποίησης του φύλου. Δεν υφίσταται αναπαραγωγή του είδους των θνητών μετά την εμπειρία της ζωής στους κατοικημένους κόσμους.
(517.1) 45:6.8 Οι σπουδαστές στους κόσμους-δώματα που έχουν ένα, ή περισσότερα παιδιά, στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του κόσμου των τελικιστών και που οι ίδιοι έχουν ανεπαρκή βασική γονική εμπειρία, μπορούν να ζητήσουν μία έγγραφη άδεια από τους Μελχισεδέκ η οποία θα καταστήσει δυνατή την προσωρινή μεταφορά τους από τα καθήκοντα των ανερχομένων στους κόσμους-δώματα, στον κόσμο των τελικιστών, όπου τους δίδεται η ευκαιρία να εργασθούν ως συνεργαζόμενοι γονείς για δικά τους, αλλά και για τα άλλα παιδιά. Η υπηρεσία αυτή της γονικής λειτουργίας μπορεί αργότερα να επικυρωθεί στην Τζερουζέμ, ως εκπλήρωση του μισού της εκπαίδευσης στην οποία απαιτείται να υποβληθούν οι ανερχόμενοι αυτοί, στους οίκους των Υλικών Υιών και Θυγατέρων.
(517.2) 45:6.9 Ο δοκιμαστικός παιδικός σταθμός αυτός καθ’ εαυτός εποπτεύεται από χίλια ζευγάρια Υλικών Υιών και Θυγατέρων, εθελοντών από την αποικία της τάξης τους στην Τζερουζέμ. Έχουν την άμεση βοήθεια ενός ίσου, σχεδόν, αριθμού εθελοντών μεσοδιάστατων γονικών ομάδων οι οποίες κάνουν εδώ μία ενδιάμεση στάση για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καθώς πηγαίνουν από τον κόσμο των μεσοδιάστατων της Σατάνια στο άγνωστο πεπρωμένο των ιδιαίτερων κόσμων που τους εξασφαλίσθηκαν μεταξύ των σφαιρών των τελικιστών του Σάλβινγκτον.
(517.3) 45:7.1 Οι Μελχισεδέκ είναι οι διευθυντές του πολυμελούς αυτού σώματος των καθοδηγητών – εν μέρει εξαγνισμένων αυτόβουλων πλασμάτων και άλλων – οι οποίοι λειτουργούν με τρόπο απόλυτα αποδεκτό στη Τζερουζέμ και τους συνδεδεμένους μ’ αυτήν κόσμους, αλλά ιδιαίτερα στους επτά κόσμους-δώματα. Αυτοί είναι οι πλανήτες περιορισμού, όπου οι θνητοί εκείνοι οι οποίοι απέτυχαν να συγχωνευθούν με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους κατά την ένσαρκη ζωή τους, αποκαθίστανται σε μεταβατική μορφή, για να δεχθούν περαιτέρω βοήθεια και να απολαύσουν εκτεταμένες ευκαιρίες να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους για πνευματικό επίτευγμα, τις ίδιες εκείνες τις προσπάθειες που πρόωρα διεκόπησαν από το θάνατο. Η, εάν, για οποιαδήποτε αιτία οφειλόμενη σε κληρονομικό μειονέκτημα, δυσμενές περιβάλλον, ή κακές συγκυρίες, το επίτευγμα αυτό της ψυχής δεν ολοκληρώθηκε, ανεξάρτητα από την αιτία, όλοι εκείνοι που έχουν ειλικρινείς προθέσεις και το αξίζουν πνευματικά, θα είναι, ως εαυτοί, παρόντες στους διαδοχικούς πλανήτες, όπου πρέπει να γίνουν κάτοχοι των βασικών θεμάτων της αιώνιας πορείας, να αποκτήσουν ιδιότητες που δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν, ή που δεν απέκτησαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη σάρκα.
(517.4) 45:7.2 Οι Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες (και οι ανώνυμοι ομοβάθμιοί τους) συχνά υπηρετούν ως δάσκαλοι στις διάφορες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις του σύμπαντος, περιλαμβανομένων εκείνων οι οποίες υποστηρίζονται από τους Μελχισεδέκ. Συνεργάζονται επίσης και οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας και μεταδίδουν το άγγιγμα της Παραδείσιας τελειότητας στα διαδοχικά αυτά εκπαιδευτικά σχολεία. Όλες όμως αυτές οι δραστηριότητες δεν είναι αποκλειστικά αφιερωμένες στην πρόοδο των ανερχομένων θνητών. Πολλές αφορούν εξ ίσου στην προοδευτική εξάσκηση των γηγενών πνευματικών προσωπικοτήτων του Νέβαδον.
(517.5) 45:7.3 Οι Υιοί Μελχισεδέκ διευθύνουν ανελικτικά τα τριάντα διαφορετικά εκπαιδευτικά κέντρα στην Τζερουζέμ. Τα εκπαιδευτικά αυτά σχολεία αρχίζουν με το κολέγιο της αυτό-αξιολόγησης και τελειώνουν με τα σχολεία ιθαγένειας της Τζερουζέμ, όπου οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες προσχωρούν στους Μελχισεδέκ και στους άλλους, στην υπέρτατη προσπάθειά τους να πιστοποιήσουν τους θνητούς διασωθέντες για την ανάληψη των υψηλών ευθυνών τους, αυτών της αντιπροσώπευσης της κυβέρνησης. Ολόκληρο το σύμπαν είναι οργανωμένο και διοικείται πάνω στο σχέδιο αντιπροσώπευσης. Η αντιπροσώπευση της κυβέρνησης είναι το θείο ιδανικό της αυτοδιοίκησης μεταξύ των ατελών υπάρξεων.
(517.6) 45:7.4 Κάθε εκατό έτη συμπαντικού χρόνου, κάθε σύστημα επιλέγει τους δέκα αντιπροσώπους του που θα λάβουν μέρος στο νομοθετικό σώμα του αστερισμού. Επιλέγονται από το συμβούλιο των χιλίων της Τζερουζέμ, ένα σώμα εκλεκτόρων, επιφορτισμένου με το καθήκον της εκπροσώπησης των ομάδων του συστήματος σε όλα αυτά τα εντεταλμένα, ή καθορισμένα θέματα. Όλοι οι αντιπρόσωποι, ή οι άλλοι εντεταλμένοι επιλέγονται από το συμβούλιο των χιλίων εκλεκτόρων και πρέπει να είναι απόφοιτοι της ανώτατης σχολής του Κολεγίου Διοίκησης των Μελχισεδέκ, όπως είναι επίσης όλοι εκείνοι οι οποίοι απαρτίζουν την ομάδα αυτή των χιλίων εκλεκτόρων. Η σχολή αυτή υποστηρίζεται από τους Μελχισεδέκ, που πρόσφατα βοηθούνται από τους τελικιστές.
(518.1) 45:7.5 Υπάρχουν πολλά σώματα εκλεκτόρων στην Τζερουζέμ και όλοι ψηφίζονται για να ασκήσουν το έργο τους,4 [33] από καιρό σε καιρό, από τρεις τάξεις πολιτών – τους Υλικούς Υιούς και τις Θυγατέρες, τα σεραφείμ και τους βοηθούς τους, περιλαμβανομένων και των μεσοδιάστατων πλασμάτων, και των ανερχομένων θνητών. Για να λάβει το χρίσμα της τιμής της εκπροσώπησης, ένας υποψήφιος πρέπει να έχει κερδίσει την απαιτούμενη αναγνώριση από τα σχολεία διοίκησης των Μελχισεδέκ.
(518.2) 45:7.6 Η ψηφοφορία είναι συμπαντική στην Τζερουζέμ μεταξύ των τριών αυτών ομάδων των πολιτών, αλλά η ψήφος αποτιμάται διαφορετικά, σύμφωνα με την αναγνωρισμένη και δεόντως εγγεγραμμένη ατομική απόκτηση αληθούς μοροντιανής σοφίας. Η ψήφος που δίδεται στην Τζερουζέμ από οποιαδήποτε προσωπικότητα, έχει μία αξία που κυμαίνεται από το ένα μέχρι το χίλια. Οι πολίτες της Τζερουζέμ ταξινομούνται, έτσι, σύμφωνα με το ουσιαστικό τους επίτευγμα.
(518.3) 45:7.7 Από καιρό σε καιρό οι πολίτες της Τζερουζέμ παρουσιάζονται στους εξεταστές Μελχισεδέκ, οι οποίοι πιστοποιούν την κατάκτηση από αυτούς της μοροντιανής σοφίας. Κατόπιν παρουσιάζονται στο εξεταστικό σώμα των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων, ή τους εκπροσώπους τους, οι οποίοι επιβεβαιώνουν το βαθμό πνευματικής ενόρασης. Στη συνέχεια παρουσιάζονται στους είκοσι τέσσερις συμβούλους και τους βοηθούς τους, οι οποίοι ελέγχουν την κατάσταση της εμπειρικής επίτευξης της κοινωνικοποίησής τους. Οι τρεις αυτές συνιστώσες μεταφέρονται κατόπιν στους αρχειοφύλακες της ιθαγένειας της κυβέρνησης των αντιπροσώπων, οι οποίοι γρήγορα υπολογίζουν την ουσιαστική τους κατάσταση και προσδιορίζουν την αξία της ψηφοφορίας σύμφωνα με αυτήν.
(518.4) 45:7.8 Υπό την εποπτεία των Μελχισεδέκ, τους ανερχόμενους θνητούς, ειδικά εκείνους οι οποίοι καθυστερούν στην ενοποίηση της προσωπικότητάς τους στα καινούργια μοροντιανά επίπεδα, τους παίρνουν από το χέρι οι Υλικοί Υιοί και τους κάνουν εντατική εξάσκηση, σχεδιασμένη να αποκαθιστά παρόμοιες ανεπάρκειες. Ουδείς ανερχόμενος θνητός εγκαταλείπει το αρχηγείο του συστήματος για την περισσότερο εκτεταμένη και ποικιλόμορφη πορεία κοινωνικοποίησης στον αστερισμό, πριν οι Υλικοί Υιοί πιστοποιήσουν την επίτευξη συμπαγούς προσωπικότητας – ενός ιδιαίτερου γνωρίσματος που συνδυάζει την ολοκληρωμένη θνητή υπόσταση σε εμπειρικό συσχετισμό με την εξελισσόμενη μοροντιανή πορεία, με τα δύο στοιχεία δεόντως αναμεμειγμένα δια του πνευματικού υπερελέγχου του Προσαρμοστή της Σκέψης.
(518.5) 45:7.9 [Παρουσιάσθηκε από έναν Μελχισεδέκ προσωρινής απόσπασης στην Ουράντια.[
(519.1) 46:0.1 Η Τζερουζέμ, το αρχηγείο της Σατάνια, είναι μία συνηθισμένη πρωτεύουσα ενός τοπικού συστήματος και, πέραν των πολυάριθμων ανωμαλιών που δημιουργήθηκαν εξ αιτίας της εξέγερσης του Εωσφόρου και της επιφοίτησης του Μιχαήλ στην Ουράντια, είναι τυπική μεταξύ παρόμοιων σφαιρών. Το τοπικό σας σύστημα έχει περάσει από ορισμένες θυελλώδεις εμπειρίες, επί του παρόντος, όμως, διοικείται πολύ αποτελεσματικά και, καθώς ο καιρός περνά, τα επακόλουθα της δυσαρμονίας αργά αλλά σταθερά απαλείφονται. Η τάξη και η καλή θέληση αποκαθίστανται και οι συνθήκες στην Τζερουζέμ πλησιάζουν όλο και περισσότερο την παραδείσια κατάσταση των παραδόσεών σας, αφού το αρχηγείο του συστήματος είναι, πράγματι, ο παράδεισος που οραματίσθηκε η πλειοψηφία των πιστών της θρησκείας του εικοστού αιώνα.
(519.2) 46:1.1 Η Τζερουζέμ χωρίζεται σε χίλιους τομείς ως προς το γεωγραφικό πλάτος και δέκα χιλιάδες ζώνες, ως προς το γεωγραφικό μήκος. Ο πλανήτης έχει επτά μείζονες πρωτεύουσες και εβδομήντα ελάσσονα διοικητικά κέντρα. Οι επτά επί μέρους πρωτεύουσες ασχολούνται με διάφορες δραστηριότητες και ο Κυρίαρχος του Συστήματος είναι παρών σε κάθε μία τουλάχιστον μία φορά το χρόνο.
(519.3) 46:1.2 Το τυπικό χιλιόμετρο της Τζερουζέμ είναι ίσο με περίπου ένδεκα χιλιόμετρα της Ουράντια. Το τυπικό βάρος, το «γκράνταντ», δημιουργείται δια του δεκαδικού συστήματος από το ώριμο ουλτιματόνιο και αντιπροσωπεύει σχεδόν ακριβώς διακόσια ενενήντα πέντε γραμμάρια του βάρους σας. Η ημέρα της Σατάνια ισούται με τρεις ημέρες σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια, μείον μία ώρα, τέσσερα λεπτά και δεκαπέντε δευτερόλεπτα, όντας ο χρόνος της αξονικής περιστροφής της Τζερουζέμ. Το έτος του συστήματος αποτελείται από εκατό ημέρες της Τζερουζέμ. Ο χρόνος του συστήματος εκπέμπεται από τους κυρίαρχους χρόνολντεκ.
(519.4) 46:1.3 Η ενέργεια στην Τζερουζέμ ελέγχεται υπέροχα και κυκλοφορεί τριγύρω από τη σφαίρα στις ζώνες διαύλων, οι οποίοι τροφοδοτούνται κατ’ ευθείαν από τα ενεργειακά φορτία του διαστήματος και διευθύνονται επιδέξια από τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές. Η φυσική αντίσταση στη διέλευση αυτών των ενεργειών μέσω των φυσικών διαύλων αγωγιμότητας εξασφαλίζει την απαιτούμενη για την παραγωγή της σταθερής θερμοκρασίας της Τζερουζέμ ενέργεια. Η θερμοκρασία πλήρους φωτός διατηρείται περίπου στους 21 βαθμούς Κελσίου, ενώ κατά την περίοδο μείωσης του φωτός πέφτει λίγο χαμηλότερα από τους 10 βαθμούς.
(519.5) 46:1.4 Το σύστημα φωτισμού της Τζερουζέμ δεν είναι πολύ δύσκολο να το κατανοήσετε. Δεν υπάρχουν μέρες και νύχτες, ούτε εποχές ζέστης και κρύου. Οι μετασχηματιστές της δύναμης διατηρούν εκατό χιλιάδες κέντρα, από τα οποία αραιωμένες ενέργειες εκτοξεύονται προς τα πάνω, μέσω της ατμόσφαιρας του πλανήτη, υφιστάμενες ορισμένες αλλαγές, μέχρις ότου φθάσουν την ηλεκτρική αερο-οροφή της σφαίρας και τότε οι ενέργειες αυτές ανακλώνται πίσω και κάτω, σαν ένα απαλό, κινούμενο και ομοιόμορφο φως, με την ένταση περίπου του ηλιακού φωτός της Ουράντια, όταν ο ήλιος λάμπει πάνω από το κεφάλι μας στις δέκα το πρωί.
(520.1) 46:1.5 Κάτω από τέτοιες συνθήκες φωτισμού, οι ακτίνες του φωτός δεν φαίνονται ότι έρχονται από μία κατεύθυνση. Κινούνται από τον ουρανό, εκπεμπόμενες εξ ίσου από όλες τις διευθύνσεις του διαστήματος. Το φως αυτό μοιάζει πάρα πολύ με το φυσικό ηλιακό φώς, εκτός του ότι περιέχει πολύ λιγότερη θερμότητα. Έτσι εξηγείται το ότι τέτοιοι αρχηγικοί κόσμοι δεν είναι φωτεινοί στο διάστημα. Αν η Τζερουζέμ βρισκόταν πολύ κοντά στην Ουράντια, δεν θα ήταν ορατή.
(520.2) 46:1.6 Τα αέρια που αντανακλούν τη φωτεινή αυτή ενέργεια από την ανώτερη ιονόσφαιρα της Τζερουζέμ πίσω στο έδαφος, μοιάζουν πάρα πολύ με εκείνα στις ανώτερες ατμοσφαιρικές ζώνες της Ουράντια οι οποίες σχετίζονται με το φαινόμενο αυτού που αποκαλείται βόρειο σέλας,1 [34] αν και αυτό δημιουργείται από διαφορετικές αιτίες. Στην Ουράντια υπάρχει το ίδιο εκείνο προστατευτικό πεδίο αερίων που εμποδίζει τη διαφυγή των γήινων εκπεμπόμενων κυμάτων, ανακλώντας τα προς τη γη καθώς κτυπούν την αεριώδη αυτή ζώνη κατά την ευθεία, προς τα έξω, πορεία τους. Με τον τρόπο αυτό οι εκπομπές συγκρατούνται κοντά στην επιφάνεια, καθώς ταξιδεύουν στον αέρα, γύρω από τον κόσμο σας.
(520.3) 46:1.7 Ο φωτισμός αυτός του πλανήτη διατηρείται ομοιόμορφα για το εβδομήντα πέντε τοις εκατό της ημέρας της Τζερουζέμ και τότε υφίσταται μία σταδιακή μείωση, μέχρις ότου, την ώρα του ελάχιστου φωτισμού, το φως γίνει περίπου όπως εκείνο της πανσελήνου σε καθαρή νύκτα. Αυτή είναι η σιωπηλή ώρα για ολόκληρη τη Τζερουζέμ. Μόνον οι σταθμοί λήψης εκπομπών λειτουργούν κατά την περίοδο αυτή της ανάπαυσης και της αποκατάστασης.
(520.4) 46:1.8 Η Τζερουζέμ δέχεται ένα αχνό φως από διάφορους κοντινούς ήλιους – ένα είδος λαμπερού αστρικού φωτός – αλλά δεν εξαρτάται από αυτό. Κόσμοι σαν την Τζερουζέμ δεν υπόκεινται στις μεταλλαγές των ηλιακών διαταραχών, ούτε αντιμετωπίζουν το πρόβλημα ενός ψυχόμενου, ή θνήσκοντος ήλιου.
(520.5) 46:1.9 Οι επτά μεταβατικοί κόσμοι μελέτης και οι σαράντα εννέα δορυφόροι τους θερμαίνονται, φωτίζονται, ενεργοποιούνται και υδροδοτούνται δια της τεχνικής της Τζερουζέμ.
(520.6) 46:2.1 Στην Τζερουζέμ θα σας λείψουν οι ακανόνιστες οροσειρές της Ουράντια και των άλλων εξελισσόμενων κόσμων, αφού δεν υπάρχουν ούτε σεισμοί, ούτε βροχοπτώσεις, αλλά θα απολαύσετε τις όμορφες ορεινές περιοχές καθώς και άλλες παραλλαγές της τοπογραφίας και της υπαίθρου. Απέραντες εκτάσεις της Τζερουζέμ διατηρούνται σε «φυσική κατάσταση» και το μεγαλείο τέτοιων περιοχών είναι εντελώς πέραν των ικανοτήτων της ανθρώπινης φαντασίας.
(520.7) 46:2.2 Υπάρχουν χιλιάδες χιλιάδων μικρών λιμνών, αλλά όχι ακανόνιστα ποτάμια, ούτε πελώριοι ωκεανοί. Δεν υπάρχουν βροχές, ούτε καταιγίδες, ή χιονοθύελλες, σε οποιονδήποτε των αρχιτεκτονικών κόσμων, υπάρχει όμως η καθημερινή επιτάχυνση της συμπύκνωσης της υγρασίας τις ώρες της χαμηλότερης θερμοκρασίας, που ακολουθεί τη μείωση του φωτός. (Ο δείκτης υγρασίας είναι υψηλότερος σ’ έναν τριών αερίων κόσμο από όσο σε έναν δύο αερίων πλανήτη, όπως η Ουράντια.) Η φυσική, φυτική ζωή και ο μοροντιανός κόσμος των ζώντων πλασμάτων απαιτούν και οι δύο υγρασία, αλλ’ αύτη παρέχεται άφθονα από το σύστημα κυκλοφορίας του υπεδάφους, το οποίο εκτείνεται σ’ ολόκληρη τη σφαίρα, ακόμη και πάνω, μέχρι τις κορυφές των ορεινών περιοχών. Το διαθέσιμο αυτό νερό δεν βρίσκεται ολόκληρο κάτω από την επιφάνεια, εφ’ όσον υπάρχουν πολλά κανάλια που συνδέουν μεταξύ τους τις αστραφτερές λίμνες της Τζερουζέμ.
(520.8) 46:2.3 Η ατμόσφαιρα της Τζερουζέμ είναι ένα μείγμα τριών αερίων. Ο αέρας αυτός μοιάζει πολύ μ’ εκείνον της Ουράντια, με την προσθήκη ενός αερίου προσαρμοσμένου στην αναπνοή της μοροντιανής τάξης της ζωής. Το τρίτο αυτό αέριο κατ’ ουδένα τρόπο καθιστά τον αέρα ακατάλληλο για την αναπνοή των ζώων, ή των φυτών των υλικών τάξεων.
(521.1) 46:2.4 Το σύστημα μεταφοράς συνδέεται με το σύστημα κυκλοφορίας της ενεργειακής κίνησης, αυτά τα κύρια ενεργειακά ρεύματα που βρίσκονται τοποθετημένα ανά διαστήματα δέκα μιλίων. Με ρύθμιση των φυσικών μηχανισμών, οι υλικές υπάρξεις ενός πλανήτη μπορούν να προχωρήσουν με βηματισμό που ποικίλει από τριακόσια είκοσι μέχρι οκτακόσια χιλιόμετρα την ώρα. Τα πουλιά μεταφοράς πετούν με περίπου εκατόν εξήντα χιλιόμετρα την ώρα. Οι μηχανισμοί αέρος των Υλικών Υιών ταξιδεύουν κυκλικά με οκτακόσια χιλιόμετρα την ώρα. Οι υλικές και οι πρώιμες μοροντιανές υπάρξεις πρέπει να χρησιμοποιούν τα μηχανικά αυτά μέσα μεταφοράς, οι πνευματικές προσωπικότητες, όμως, προχωρούν συνδεόμενες με τις ανώτερες δυνάμεις και τις πνευματικές πηγές ενέργειας.
(521.2) 46:2.5 Η Τζερουζέμ και οι συνδεδεμένοι μ’ αυτήν κόσμοι είναι εφοδιασμένοι με τις δέκα τυπικές υποδιαιρέσεις της φυσικής ζωής, της χαρακτηριστικής των αρχιτεκτονικών σφαιρών του Νέβαδον. Και εφ’ όσον δεν υπάρχει οργανική εξέλιξη στην Τζερουζέμ, δεν υπάρχουν ανταγωνιστικές μορφές ζωής, ούτε αγώνας για την ύπαρξη, ούτε επιβίωση του ικανότερου. Υπάρχει, μάλλον, μία δημιουργική προσαρμογή που προαναγγέλλει την ομορφιά, την αρμονία και την τελειότητα των αιώνιων κόσμων του κεντρικού και θείου σύμπαντος. Και σ’ όλη αυτή τη δημιουργική τελειότητα υπάρχει η πιο εκπληκτική ανάμειξη της φυσικής και της μοροντιανής ζωής, καλλιτεχνικά αντιπαραβαλλόμενη από τους ουράνιους τεχνουργούς και τους συντρόφους τους.
(521.3) 46:2.6 Η Τζερουζέμ αποτελεί, πράγματι, μία πρόγευση της αίγλης και του μεγαλείου του Παραδείσου. Δεν μπορείτε, όμως, ποτέ να ελπίσετε ότι θα πάρετε μία επαρκή ιδέα των μεγαλειωδών αυτών αρχιτεκτονικών κόσμων, από οποιαδήποτε επιχειρούμενη περιγραφή. Υπάρχουν τόσο λίγα που να μπορούν να συγκριθούν με κάτι από τον κόσμο σας, αλλά ακόμα και τότε, οι καταστάσεις της Τζερουζέμ υπερβαίνουν τόσο πολύ τις καταστάσεις της Ουράντια, που η σύγκριση είναι σχεδόν αφύσικη. Μέχρις ότου πραγματικά φθάσετε στην Τζερουζέμ, μετά βίας μπορείτε να απολαύσετε κάτι, όπως η πραγματική θεώρηση των παραδείσιων κόσμων, αλλά αυτό δεν βρίσκεται πολύ μακριά στο μέλλον, όταν η μελλοντική εμπειρία σας στην πρωτεύουσα του συστήματος θα συγκριθεί με την προηγούμενη άφιξή σας στις πλέον απομακρυσμένες σφαίρες του σύμπαντος, του υπερσύμπαντος και της Χαβόνα.
(521.4) 46:2.7 Ο κατασκευαστικός, ή εργαστηριακός τομέας της Τζερουζέμ είναι μία μεγάλη έκταση, μία έκταση την οποία οι Ουραντιανοί δύσκολα θα αναγνώριζαν αφού δεν έχει καμινάδες που καπνίζουν. Πάντως όμως, υπάρχει μια περίπλοκη υλική οικονομία που συνδέεται με τους ιδιαίτερους αυτούς κόσμους, υπάρχει τελειότητα της μηχανικής τεχνικής και του φυσικού επιτεύγματος που θα εξέπλησσαν κι’ ίσως να τρόμαζαν ακόμη και τους πιο έμπειρους χημικούς και εφευρέτες σας. Σταθείτε να αναλογισθείτε ότι αυτός ο πρώτος κόσμος παραμονής στο προς τον παράδεισο ταξίδι είναι πολύ περισσότερο υλικός απ΄ όσο πνευματικός. Σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της παραμονής σας στην Τζερουζέμ και τους συνδεδεμένους μ’ αυτήν κόσμους διέλευσης θα βρίσκεστε πολύ πιο κοντά στη γήινη ζωή σας των υλικών καταστάσεων, απ΄ όσο στη μετέπειτα ζωή σας, της εξελιγμένης πνευματικής υπόστασης.
(521.5) 46:2.8 Το όρος Σεράφ είναι η μεγαλύτερη εδαφική ανύψωση στη Τζερουζέμ, σχεδόν πέντε χιλιάδες μέτρα ψηλό και αποτελεί σημείο αναχώρησης όλων των σεραφείμ μεταφοράς. Πολυάριθμα μηχανικά εξελιγμένα μέσα χρησιμοποιούνται για να παράσχουν την αρχική ενέργεια για τη δραπέτευση από τη βαρύτητα του πλανήτη και την υπερνίκηση της αντίστασης του αέρα. Ένας σεραφικός μεταφορέας αναχωρεί κάθε τρία δευτερόλεπτα του χρόνου της Ουράντια κατά τη διάρκεια της φωτεινής περιόδου2 [35] και, κάποιες φορές, ακόμα και αφού έχει μειωθεί το φως. Οι μεταφορείς απογειώνονται με περίπου σαράντα συμβατικά χιλιόμετρα ανά δευτερόλεπτο του χρόνου της Ουράντια και δεν φθάνουν στη μέση ταχύτητά τους παρά μόνο αφού βρεθούν πάνω από τρεις χιλιάδες εξακόσια χιλιόμετρα μακριά από την Τζερουζέμ.
(521.6) 46:2.9 Οι μεταφορείς προσεδαφίζονται στο κρυστάλλινο πεδίο, την αποκαλούμενη γυάλινη θάλασσα. Γύρω από την περιοχή αυτή βρίσκονται οι σταθμοί υποδοχής για τις διάφορες τάξεις των υπάρξεων που διασχίζουν το διάστημα δια της σεραφικής μεταφοράς. Κοντά στον σταθμό υποδοχής του πολικού κρυστάλλου για τους σπουδαστές επισκέπτες, μπορείτε να ανέβετε στο μαργαριταρένιο παρατηρητήριο και να δείτε τον πελώριο, ανάγλυφο χάρτη ολόκληρου του αρχηγικού πλανήτη.
(522.1) 46:3.1 Οι υπερσυμπαντικές και οι του Παραδείσου-Χαβόνα εκπομπές λαμβάνονται στην Τζερουζέμ σε σύνδεση με τον Σάλβινγκτον και μέσω μίας τεχνικής για την οποία χρησιμοποιείται ο πολικός κρύσταλλος, η γυάλινη θάλασσα. Πέραν της πρόβλεψης για τη λήψη αυτών των, εκτός του Νέβαδον, επικοινωνιών, υπάρχουν τρεις ξεχωριστές ομάδες σταθμών λήψης. Οι ξεχωριστές αυτές, αλλά τριπλά κυκλικές ομάδες σταθμών είναι ρυθμισμένες στη λήψη εκπομπών από τους τοπικούς πλανήτες, από το αρχηγείο του αστερισμού και από την πρωτεύουσα του τοπικού σύμπαντος. Όλες αυτές οι εκπομπές προβάλλονται αυτόματα, έτσι ώστε να είναι ευδιάκριτες από όλους τους τύπους των υπάρξεων που βρίσκονται στο κεντρικό αμφιθέατρο των εκπομπών. Από όλες τις φροντίδες για τον ανερχόμενο θνητό στην Τζερουζέμ, καμία δεν είναι πιο δεσμευτική και συναρπαστική από αυτήν, την παρακολούθηση του ατέλειωτου ρεύματος των συμπαντικών διαστημικών αναφορών.
(522.2) 46:3.2 Αυτός ο σταθμός λήψης εκπομπών της Τζερουζέμ περιβάλλεται από ένα απέραντο αμφιθέατρο, φτιαγμένο από λαμπερά υλικά εν πολλοίς άγνωστα στην Ουράντια, με θέσεις για περισσότερες από πέντε δισεκατομμύρια υπάρξεις – υλικές και μοροντιανές – εκτός του ότι μπορεί να φιλοξενήσει αναρίθμητες πνευματικές προσωπικότητες. Είναι η αγαπημένη παράκαμψη ολόκληρης της Τζερουζέμ, που περνά τις ελεύθερες ώρες της στο σταθμό εκπομπών, για να μάθει εκεί για την ευημερία και την κατάσταση του σύμπαντος. Και τούτη είναι η μόνη πλανητική δραστηριότητα που δεν ελαττώνεται κατά τη μείωση του φωτός.
(522.3) 46:3.3 Σ’ αυτό το αμφιθέατρο λήψης εκπομπών τα μηνύματα σου Σάλβινγκτον έρχονται συνεχώς. Παράλληλα, ο λόγος της Εντέντια, των Μέγιστων Πατέρων του Αστερισμού, λαμβάνεται τουλάχιστον μία φορά την ημέρα. Περιοδικά, οι τακτικές και έκτακτες εκπομπές της Ουβέρσα διαβιβάζονται μέσω του Σάλβινγκτον και όταν λαμβάνονται τα μηνύματα του Παραδείσου, όλος ο πληθυσμός συγκεντρώνεται γύρω από τη γυάλινη θάλασσα και οι φίλοι της Ουβέρσα προσθέτουν τα φαινόμενα ανακλαστικότητας στην τεχνική των εκπομπών του Παραδείσου, έτσι ώστε όλα όσα ακούγονται να γίνονται ορατά. Και είναι μ’ αυτόν τον τρόπο που η διαρκής πρόγευση της προηγμένης ομορφιάς και του μεγαλείου παρέχονται τους θνητούς διασωθέντες, καθώς ταξιδεύουν προς το εσωτερικό, στην αιώνια πορεία.
(522.4) 46:3.4 Ο σταθμός διεκπεραίωσης της Τζερουζέμ βρίσκεται στον αντίθετο πόλο της σφαίρας. Όλες οι εκπομπές προς τους μεμονωμένους κόσμους διαβιβάζονται από τις πρωτεύουσες του συστήματος, εκτός των μηνυμάτων του Μιχαήλ, τα οποία, ορισμένες φορές πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στον προορισμό τους δια των κυκλωμάτων των αρχαγγέλων.
(522.5) 46:4.1 Μεγάλα τμήματα της Τζερουζέμ έχουν εκχωρηθεί ως οικιστικές περιοχές, ενώ άλλα τμήματα της πρωτεύουσας του συστήματος έχουν παραχωρηθεί για τις απαραίτητες διοικητικές λειτουργίες που αφορούν στην εποπτεία των θεμάτων των 619 κατοικημένων πλανητών, των 56 κόσμων μεταβατικής επιμόρφωσης καθώς και της ίδιας της πρωτεύουσας του συστήματος. Στην Τζερουζέμ και τον Νέβαδον οι διευθετήσεις αυτές είναι σχεδιασμένες ως εξής:
(522.6) 46:4.2 1. Οι κύκλοι – οι περιοχές κατοικίας των μη γηγενών.
(522.7) 46:4.3 2. Τα τετράγωνα – οι διοικητικές-διαχειριστικές περιοχές του συστήματος.
(522.8) 46:4.4 3. τα ορθογώνια – οι τόποι συνάντησης της κατώτερης γηγενούς ζωής.
(522.9) 46:4.5 4. Τα τρίγωνα – οι τοπικών θεμάτων, ή θεμάτων της Τζερουζέμ, διοικητικές περιοχές.
(522.10) 46:4.6 Η διευθέτηση αυτή των δραστηριοτήτων του συστήματος σε κύκλους, τετράγωνα, παραλληλόγραμμα και τρίγωνα είναι κοινή σε όλες τις πρωτεύουσες των συστημάτων του Νέβαδον. Σ’ ένα άλλο σύμπαν μπορεί να επικρατεί μία εντελώς διαφορετική διευθέτηση. Αυτά είναι θέματα που καθορίζονται από τα ποικίλα σχέδια των Δημιουργών Υιών.
(523.1) 46:4.7 Η αφήγησή μας πάνω σ’ αυτές τις οικιστικές και διοικητικές περιοχές δεν υπολογίζει τις απέραντες και όμορφες ιδιοκτησίες των υλικών Υιών του Θεού, των μόνιμων πολιτών, ούτε αναφέρουμε τις πολυάριθμες άλλες γοητευτικές τάξεις των πνευματικών, ή σχεδόν πνευματικών πλασμάτων. Για παράδειγμα: Η Τζερουζέμ απολαμβάνει τις δυναμικές υπηρεσίες των σπιρόνγκα για το σχεδιασμό της λειτουργίας του συστήματος. Οι υπάρξεις αυτές είναι αφοσιωμένες στην πνευματική λειτουργία εκ μέρους των υπεράνω της ύλης κατοίκων και επισκεπτών. Είναι μία θαυμάσια ομάδα ευφυών και ωραίων υπάρξεων, οι οποίες είναι οι υπηρέτες διέλευσης των ανώτερων μοροντιανών πλασμάτων και των μοροντιανών βοηθών, οι οποίοι μοχθούν για τη συντήρηση και τον καλλωπισμό όλων των μοροντιανών δημιουργιών. Είναι για την Τζερουζέμ ό,τι είναι τα μεσοδιάστατα πλάσματα για την Ουράντια, μεσοδιάστατοι αρωγοί, που λειτουργούν μεταξύ του υλικού και του πνευματικού.
(523.2) 46:4.8 Οι πρωτεύουσες των συστημάτων είναι μοναδικές στο ότι είναι οι μόνοι κόσμοι οι οποίοι αναδεικνύουν σχεδόν τέλεια και τις τρεις φάσεις της συμπαντικής υπόστασης: την υλική, τη μοροντιανή και την πνευματική. Είτε είσαστε υλική, μοροντιανή, ή πνευματική προσωπικότητα, θα νοιώσετε σαν στο σπίτι σας στην Τζερουζέμ. Έτσι αισθάνονται και οι σύνθετες υπάρξεις, όπως είναι τα μεσοδιάστατα πλάσματα και οι Υλικοί Υιοί.
(523.3) 46:4.9 Η Τζερουζέμ διαθέτει θαυμάσια κτίρια, υλικού αλλά και μοροντιανού τύπου, ενώ ο καλλωπισμός των καθαρά πνευματικών ζωνών δεν είναι λιγότερο έξοχος και άφθονος. Αν μπορούσα να βρω τις λέξεις να σας πω για τα μοροντιανά ισοδύναμα του θαυμάσιου φυσικού εξοπλισμού της Τζερουζέμ! Αν μπορούσα, μόνο, να συνεχίσω να παρουσιάζω το εξαίσιο μεγαλείο και την έξοχη τελειότητα του πνευματικού εξοπλισμού αυτού του αρχηγικού κόσμου! Η πιο ευφάνταστη άποψή σας για την τελειότητα της ομορφιάς και την πληρότητα του εξοπλισμού μετά βίας θα μπορούσε να προσεγγίσει τα μεγαλεία αυτά. Και η Τζερουζέμ δεν είναι παρά το πρώτο σκαλοπάτι στο δρόμο για την υπέρτατη τελειότητα του Παραδείσιου κάλλους.
(523.4) 46:5.1 Οι οικιστικές περιοχές που έχουν δοθεί στις μείζονες ομάδες της συμπαντικής ζωής ονομάζονται οι κύκλοι της Τζερουζέμ. Οι κύκλοι εκείνοι των ομάδων που αναφέρονται στις αφηγήσεις αυτές είναι οι εξής:
(523.5) 46:5.2 1. Οι κύκλοι των Υιών του Θεού
(523.6) 46:5.3 2. Οι κύκλοι των αγγέλων και των ανώτερων πνευμάτων
(523.7) 46:5.4 3. Οι κύκλοι των Συμπαντικών Αρωγών, που περιλαμβάνουν τους δια των πλασμάτων τριαδοποιημένους υιούς, μη προσαρτημένους στους Διδασκάλους Υιούς της τριάδας.
(523.8) 46:5.5 4. Οι κύκλοι των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών
(523.9) 46:5.6 5. Οι κύκλοι των προσαρτημένων ανερχομένων θνητών, που περιλαμβάνουν τα μεσοδιάστατα πλάσματα
(523.12) 46:5.9 Κάθε μία από τις οικιστικές αυτές ομάδες αποτελείται από επτά ομόκεντρους και διαδοχικά ανυψούμενους κύκλους. Όλοι είναι φτιαγμένοι με τον ίδιο τρόπο, αλλά σε διαφορετικό μέγεθος και κατεργασμένοι με διαφορετικά υλικά. Πλαισιώνονται όλοι από απέραντους περιβόλους που συνδέονται μεταξύ τους για να σχηματίζουν εκτεταμένους χώρους περιπάτου, περικλείοντας απόλυτα την κάθε ομάδα των επτά ομόκεντρων κύκλων.
(524.1) 46:5.10 1. Οι κύκλοι των Υιών του Θεού. Αν και οι Υιοί του Θεού διαθέτουν δικό τους κοινωνικό πλανήτη, έναν από τους κόσμους της μεταβατικής επιμόρφωσης, κατέχουν επίσης τους εκτεταμένους αυτούς χώρους στην Τζερουζέμ. Στον κόσμο τους της μεταβατικής επιμόρφωσης, οι ανερχόμενοι θνητοί αναμειγνύονται ελεύθερα με όλες τις τάξεις των θείων υιών. Εκεί, θα γνωρίσετε προσωπικά και θα αγαπήσετε τους Υιούς αυτούς, αλλά η κοινωνική τους ζωή περιορίζεται εν πολλοίς στον ειδικό αυτό κόσμο και τους δορυφόρους του. Στους κύκλους της Τζερουζέμ, πάντως, οι διάφορες αυτές ομάδες των υιών μπορούν να ιδωθούν εν ώρα εργασίας. Και εφ’ όσον η μοροντιανή όραση έχει απέραντο πεδίο, μπορείτε να βαδίσετε στους χώρους περιπάτου των Υιών και να παρακολουθήσετε τις ενδιαφέρουσες δραστηριότητες των πολυάριθμων τάξεών τους.
(524.2) 46:5.11 Οι επτά αυτοί κύκλοι των Υιών είναι ομόκεντροι και διαδοχικά ανυψούμενοι, έτσι ώστε κάθε ένας από τους εξωτερικούς και μεγαλύτερους κύκλους να δεσπόζει επί των εσωτερικών και μικρότερων, όντας ο καθένας τους πλαισιωμένος από ένα δημόσιο, εξωτερικό τοίχο περιπάτου. Οι τοίχοι αυτοί είναι φτιαγμένοι από κρυστάλλινες πέτρες αστραφτερής λαμπρότητας και τόσο ανυψωμένοι ώστε να επιβλέπουν όλους τους αντίστοιχους οικιστικούς κύκλους. Οι πολλές πύλες – από μία, έως εκατό και πενήντα χιλιάδες – οι οποίες βρίσκονται σε κάθε έναν από τους κύκλους αυτούς αποτελούνται από μεμονωμένους μαργαριτοειδείς κρυστάλλους.
(524.3) 46:5.12 Ο πρώτος κύκλος του χώρου των Υιών καταλαμβάνεται από τους Μαγίστρους Υιούς και το προσωπικό τους επιτελείο. Εδώ συγκεντρώνονται όλα τα σχέδια και οι άμεσες δραστηριότητες των υπηρεσιών επιφοίτησης και δικαστικών αποφάσεων των δικαστών αυτών Υιών. Είναι επίσης δια του κέντρου αυτού που οι Άβοναλ του συστήματος διατηρούν την επαφή τους με το σύμπαν.
(524.4) 46:5.13 Ο δεύτερος κύκλος καταλαμβάνεται από τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας. Σ’ αυτό τον ιερό χώρο οι Ντέηναλ και οι συνεργάτες τους μεταφέρουν την εκπαίδευση των νεοαφικνούμενων βασικών Διδασκάλων Υιών. Και σ’ ολόκληρο αυτό το έργο έχουν την αμέριστη βοήθεια μιας ομάδας ορισμένων ομόβαθμων των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων. Οι δια των πλασμάτων τριαδοποιημένοι υιοί καταλαμβάνουν έναν τομέα του κύκλου των Ντέηναλ. Οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας βρίσκονται πλησιέστερα στο να είναι οι προσωπικοί εκπρόσωποι του Πατέρα του Σύμπαντος σ’ ένα τοπικό σύστημα. Είναι τουλάχιστον Τριαδικής προέλευσης υπάρξεις. Ο δεύτερος αυτός κύκλος είναι ένας χώρος ασυνήθιστου ενδιαφέροντος για όλους τους λαούς της Τζερουζέμ.
(524.5) 46:5.14 Ο τρίτος κύκλος είναι αφιερωμένος στους Μελχισεδέκ. Εδώ οι προϊστάμενοι του συστήματος κατοικούν και επιτηρούν τις σχεδόν ατέλειωτες δραστηριότητες των πολυμήχανων αυτών Υιών. Από τον πρώτο κόσμο-δώμα μέχρι το τέλος της πορείας στη Τζερουζέμ των ανερχομένων θνητών, οι Μελχισεδέκ είναι οι θετοί πατέρες και οι αεί παρόντες σύμβουλοι. Δεν θα ήταν λάθος να πούμε ότι αποτελούν την κυρίαρχη επιρροή στην Τζερουζέμ, εκτός των αεί παρουσών δραστηριοτήτων των Υλικών Υιών και Θυγατέρων.
(524.6) 46:5.15 Ο τέταρτος κύκλος είναι η εστία των Βοροντάντεκ και όλων των άλλων τάξεων των επισκεπτών και παρατηρητών Υιών, των οποίων η υπηρεσία δεν προβλέπεται κατ’ άλλον τρόπο. Οι Μέγιστοι Πατέρες του Αστερισμού εγκαθίστανται στον οίκο τους, σ’ αυτόν τον κύκλο, όταν επισκέπτονται ένα τοπικό σύστημα για να το επιθεωρήσουν. Οι Τελειοποιητές της Σοφίας, οι Θείοι Σύμβουλοι και οι Συμπαντικοί Ελεγκτές, όλοι διαμένουν στον κύκλο αυτό όταν υπηρετούν στο σύστημα.
(524.7) 46:5.16 Ο Πέμπτος κύκλος αποτελεί την εστία των Λανονάντεκ, της τάξης των υιών των Κυριάρχων του Συστήματος και των Πλανητικών Πριγκίπων. Οι τρεις τάξεις αναμειγνύονται σαν μία όταν βρίσκονται στην εστία τους, σ’ αυτό το χώρο. Οι εφεδρείες του συστήματος διατηρούνται σ’ αυτόν τον κύκλο, ενώ ο Κυρίαρχος του Συστήματος διαθέτει ένα ναό που βρίσκεται στο κέντρο της ομάδας των κυβερνητικών κτιρίων στον διοικητικό λόφο.
(524.8) 46:5.17 Ο έκτος κύκλος είναι ο τόπος συνάντησης των ανερχομένων υιών, των αποσπασμένων εκείνων θνητών, οι οποίοι μπορεί προσωρινά να λειτουργούν στο αρχηγείο του συστήματος, μαζί με τους σεραφικούς τους συνεργάτες.
(524.9) 46:5.18 Όλοι οι πρώην θνητοί, οι υπεράνω της κοινωνικής θέσης των πολιτών της Τζερουζέμ και κάτω από εκείνη των τελικιστών, θεωρούνται ως ανήκοντες στην ομάδα η οποία έχει το αρχηγείο της σ’ αυτόν τον κύκλο.
(525.1) 46:5.19 Οι κυκλικές αυτές περιοχές των Υιών καταλαμβάνουν μία απέραντη έκταση και μέχρι πριν χίλια εννιακόσια χρόνια στο κέντρο της υπήρχε ένας εκτεταμένος ελεύθερος χώρος. Η κεντρική αυτή περιοχή καταλαμβάνεται τώρα από το μνημείο του Μιχαήλ, το οποίο ολοκληρώθηκε κάπου πεντακόσια χρόνια πριν. Τετρακόσια ενενήντα πέντε χρόνια πριν, όταν ο ναός αυτός αφιερώθηκε, ο Μιχαήλ ήταν ο ίδιος παρών και όλη η Τζερουζέμ άκουσε τη συγκινητική ιστορία της ενσάρκωσης του Κυρίαρχου Υιού στην Ουράντια, την τελευταία της Σατάνια. Το μνημείο του Μιχαήλ αποτελεί τώρα το κέντρο όλων των δραστηριοτήτων που περικλείονται στην τροποποιημένη διοίκηση του συστήματος, η οποία προέκυψε από την ενσάρκωση του Μιχαήλ, και περιλαμβάνει τις περισσότερες από τις πλέον πρόσφατα μεταμοσχευθείσες δραστηριότητες του Σάλβινγκτον. Το προσωπικό του μνημείο συνίσταται σε περισσότερα από ένα εκατομμύριο άτομα.
(525.2) 46:5.20 2. Οι κύκλοι των αγγέλων. Όπως η περιοχή της κατοικίας των Υιών, οι κύκλοι αυτοί των αγγέλων συνίστανται σε επτά ομόκεντρους και διαδοχικά ανυψούμενους κύκλους, κάθε ένας των οποίων δεσπόζει επί των εσωτερικών.
(525.3) 46:5.21 Ο πρώτος κύκλος των αγγέλων καταλαμβάνεται από τις Ανώτερες Προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος οι οποίες μπορεί να σταθμεύουν στον αρχηγικό κόσμο – Μοναχικοί Αγγελιαφόροι και οι βοηθοί τους. Ο δεύτερος κύκλος είναι αφιερωμένος στις στρατιές των αγγελιαφόρων, τους Τεχνικούς συμβούλους, τους συντρόφους, τους επόπτες και τους καταγραφείς, οι οποίοι μπορεί να συμβεί λειτουργήσουν στην Τζερουζέμ από καιρό σε καιρό. Ο τρίτος κύκλος κατοικείται από τα λειτουργικά πνεύματα των ανώτερων τάξεων και ομάδων.
(525.4) 46:5.22 Ο τέταρτος κύκλος κατοικείται από τα διοικητικά σεραφείμ και τα υπηρετούντα σ’ ένα τοπικό σύστημα όπως η Σατάνια, σεραφείμ είναι μια «αμέτρητη στρατιά αγγέλων.» Ο πέμπτος κύκλος καταλαμβάνεται από τα πλανητικά σεραφείμ, ενώ ο έκτος είναι η εστία των λειτουργών διέλευσης. Ο έβδομος κύκλος είναι η σφαίρα όπου διαμένουν ορισμένες άγνωστες τάξεις των σεραφείμ. Οι καταγραφείς όλων αυτών των ομάδων των αγγέλων δεν μένουν με τους συντρόφους τους, έχοντας κατοικία τους το ναό των αρχείων στην Τζερουζέμ. Όλα τα αρχεία διατηρούνται εις τριπλούν, στην τρίπτυχη αυτή αίθουσα των αρχείων. Στο αρχηγείο ενός συστήματος, τα αρχεία φυλάσσονται πάντα σε υλική, μοροντιανή και πνευματική μορφή.
(525.5) 46:5.23 Οι επτά αυτοί κύκλοι περιβάλλονται από το εμφανιζόμενο πανόραμα της Τζερουζέμ, με περιφέρεια οκτώ χιλιάδες χιλιόμετρα, το οποίο είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση της προηγμένης κατάστασης των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια και που διαρκώς διορθώνεται, ώστε πραγματικά να αντιπροσωπεύει τις συνθήκες που επικρατούν αυτή τη στιγμή στους μεμονωμένους πλανήτες. Δεν αμφιβάλλω ότι ο απέραντος αυτός χώρος περιπάτου που δεσπόζει των κύκλων των αγγέλων θα είναι το πρώτο πράγμα της Τζερουζέμ που θα τραβήξει την προσοχή σας, όταν θα σας επιτραπεί η παρατεταμένη ανάπαυση, κατά τις πρώτες σας επισκέψεις.
(525.6) 46:5.24 Οι παρουσιάσεις αυτές είναι ευθύνη της αυτόχθονης ζωής της Τζερουζέμ, οι οποίοι όμως έχουν τη βοήθεια των ανερχομένων από τους διάφορους κόσμους της Σατάνια, που μένουν στην Τζερουζέμ κατά την πορεία τους προς την Εντέντια. Η παρουσίαση των πλανητικών συνθηκών και της προόδου του κόσμου πραγματοποιείται με πολλές μεθόδους, μερικές γνωστές σ’ εσάς, αλλά κατά το πλείστον με τεχνικές άγνωστες στην Ουράντια. Οι παρουσιάσεις αυτές καταλαμβάνουν την εξωτερική παρυφή του απέραντου αυτού τοίχου. Το υπόλοιπο του χώρου περιπάτου είναι ολόκληρο, σχεδόν, ανοικτό, θαυμάσια και επιβλητικά διακοσμημένο.
(525.7) 46:5.25 3 Οι κύκλοι των Συμπαντικών Αρωγών κατέχουν το αρχηγείο των Εσπερινών Αστέρων που βρίσκεται στο απέραντο κεντρικό διάστημα. Εδώ βρίσκεται το αρχηγείο του συστήματος του Γκαλέιντια, του βοηθού επικεφαλής της ισχυρής αυτής ομάδας των υπεραγγέλων, ο οποίος είναι ο πρώτος που ανέλαβε υπηρεσία από όλους τους Εσπερινούς Αστέρες. Αυτός είναι ένας από τους πλέον επιβλητικούς όλων των διοικητικών τομέων της Τζερουζέμ, έστω κι’ αν βρίσκεται μεταξύ των πιο πρόσφατων κατασκευών. Το κέντρο αυτό έχει ογδόντα χιλιόμετρα διάμετρο. Το αρχηγείο του Γκαλέιντια είναι ένας μονολιθικός, χυτός κρύσταλλος, εντελώς διάφανος. Αυτοί οι υλικοί-μοροντιανοί κρύσταλλοι εκτιμώνται πολύ τόσο από τις μοροντιανές όσο και από τις υλικές υπάρξεις. Οι δημιουργηθέντες Εσπερινοί Αστέρες ασκούν την επιρροή τους σ’ ολόκληρη την Τζερουζέμ, έχοντας αυτές τις ασυνήθιστες ιδιότητες. Ολόκληρος ο κόσμος έχει δεχθεί το πνευματικό τους άρωμα, αφού τόσες πολλές από τις δραστηριότητές τους έχουν μεταφερθεί εδώ από τον Σάλβινγκτον.
(526.1) 46:5.26 4. Οι κύκλοι των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών. Οι διάφορες τάξεις των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών είναι ομόκεντρα διευθετημένοι γύρω από τον πελώριο ναό της δύναμης, όπου ασκεί έλεγχο ο προϊστάμενος δύναμης του συστήματος, σε συνεργασία με τον προϊστάμενο των Εποπτών Μοροντιανής Δύναμης. Ο ναός αυτός της δύναμης είναι ο ένας από τους δύο τομείς στη Τζερουζέμ όπου δεν επιτρέπεται η είσοδος στους ανερχόμενους θνητούς και τα μεσοδιάστατα πλάσματα. Ο άλλος είναι ο τομέας αποϋλοποίησης στην περιοχή των Υλικών Υιών, μία σειρά εργαστηρίων όπου τα σεραφείμ μεταφοράς μετασχηματίζουν τις υλικές υπάρξεις σε μία κατάσταση εντελώς όμοια μ’ εκείνη της μοροντιανής υπόστασης.
(526.2) 46:5.27 5. Οι κύκλοι των ανερχομένων θνητών. Η κεντρική περιοχή των κύκλων των ανερχομένων θνητών καταλαμβάνεται από μία ομάδα 619 πλανητικών μνημείων, αντιπροσωπευτικών των κατοικημένων κόσμων του συστήματος και οι κατασκευές αυτές υφίστανται περιοδικά μεγάλης κλίμακας αλλαγές. Αποτελεί προνόμιο των θνητών από τον κάθε κόσμο να συμφωνούν, από καιρό σε καιρό, πάνω σε ορισμένες από τις αλλαγές, ή τις προσθήκες στα πλανητικά τους μνημεία. Πολλές αλλαγές γίνονται ακόμα και τώρα στα μνημεία της Ουράντια. Το κέντρο αυτών των 619 ναών καταλαμβάνεται από μία λειτουργούσα μακέτα της Εντέντια και των πολλών της κόσμων της επιμόρφωσης των ανερχομένων. Η μακέτα αυτή έχει διάμετρο 65 χιλιόμετρα και είναι πραγματική αναπαραγωγή του συστήματος της Εντέντια, πανομοιότυπη με το αυθεντικό σε κάθε λεπτομέρεια.
(526.3) 46:5.28 Οι ανερχόμενοι απολαμβάνουν την υπηρεσία τους στην Τζερουζέμ και βρίσκουν ευχαρίστηση παρατηρώντας τις τεχνικές άλλων ομάδων. Κάθε τι που γίνεται στους κύκλους αυτούς είναι ανοικτό για πλήρη εξέταση σ’ ολόκληρη την Τζερουζέμ.
(526.4) 46:5.29 Οι δραστηριότητες ενός τέτοιου κόσμου έχουν τρεις ευδιάκριτες παραλλαγές: εργασία, πρόοδο και παιγνίδι. Με άλλα λόγια έχουν: υπηρεσία, μελέτη και χαλάρωση. Οι σύνθετες δραστηριότητες συνίστανται σε κοινωνικές συναναστροφές, ομαδικές διασκεδάσεις και θεία λατρεία. Υπάρχει μεγάλη εκπαιδευτική αξία στην ανάμειξη με τις διάφορες τάξεις προσωπικοτήτων, τάξεις πολύ διαφορετικές από τους συντρόφους κάποιου ατόμου.
(526.5) 46:5.30 6. Οι κύκλοι των αποικιών καλής θέλησης. Οι επτά κύκλοι των αποικιών καλής θέλησης κοσμούνται από τρεις πελώριες κατασκευές: το απέραντο αστεροσκοπείο της Τζερουζέμ, τη γιγάντια γκαλερί τέχνης της Σατάνια και την αχανή αίθουσα συγκεντρώσεων των Διευθυντών Ανάκλησης, το θέατρο των μοροντιανών δραστηριοτήτων των αφιερωμένων στην ανάπαυση και την ψυχαγωγία.
(526.6) 46:5.31 Οι ουράνιοι τεχνουργοί κατευθύνουν τους σπορνέιτζια και παρέχουν το πλήθος των δημιουργικών διακοσμήσεων και πελώριων μνημείων που αφθονούν σε κάθε χώρο δημόσιας συγκέντρωσης. Τα εργαστήρια αυτών των τεχνουργών είναι μεταξύ των μεγαλύτερων και ωραιότερων, όλων των αντίστοιχων κατασκευών του θαυμάσιου αυτού κόσμου Οι άλλες αποικίες καλής θέλησης διατηρούν εκτεταμένα και όμορφα αρχηγεία. Πολλά από τα κτίρια αυτά είναι φτιαγμένα αποκλειστικά από ορυκτούς κρυστάλλους. Σε όλους τους αρχιτεκτονικούς κόσμους αφθονούν οι κρύσταλλοι και τα αποκαλούμενα πολύτιμα μέταλλα.
(527.1) 46:5.32 7. Οι κύκλοι των τελικιστών διαθέτουν μία μοναδική κατασκευή στο κέντρο. Και ο ίδιος αυτός κενός ναός βρίσκεται σε κάθε αρχηγικό κόσμο των συστημάτων, σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον. Το οικοδόμημα αυτό στην Τζερουζέμ είναι σφραγισμένο με το έμβλημα του Μιχαήλ και φέρει την επιγραφή: «Μη αφιερωμένος στο έβδομο στάδιο του πνεύματος – στην αιώνια αποστολή.»3 [36] Τη σφραγίδα στο ναό αυτό του μυστηρίου την έθεσε ο Γαβριήλ και ουδείς πλην του Μιχαήλ μπορεί, ή έχει τη δυνατότητα να σπάσει τη σφραγίδα της κυριαρχίας που επικολλήθηκε από τον Λαμπερό και Πρωινό Αστέρα. Κάποια μέρα θα δείτε αυτό τον σιωπηλό ναό, έστω κι’ αν δεν μπορέσετε να διεισδύσετε στο μυστήριό του.
(527.2) 46:5.33 Άλλοι κύκλοι της Τζερουζέμ: επιπλέον των κατοικούμενων αυτών κύκλων, υπάρχουν στην Τζερουζέμ πολυάριθμοι, άλλοι καθορισμένοι τόποι κατοικίας.
(527.3) 46:6.1 Οι εκτελεστικές-διοικητικές περιοχές του συστήματος βρίσκονται στα αχανή κλαδικά τετράγωνα, χίλια στον αριθμό. Κάθε διοικητική μονάδα είναι χωρισμένη σε εκατό υποδιαιρέσεις δέκα υπο-ομάδων κάθε μία. Αυτά τα χίλια τετράγωνα είναι ομαδοποιημένα σε δέκα μείζονες υποδιαιρέσεις, σχηματίζοντας, έτσι, τα εξής δέκα διοικητικά τμήματα:
(527.4) 46:6.2 1. Φυσικής συντήρησης και υλικής βελτίωσης, τους χώρους της φυσικής δύναμης και ενέργειας.
(527.5) 46:6.3 2. Διαιτησίας, εθίμων και διοικητικών αποφάσεων.
(527.6) 46:6.4 3. Πλανητικών και τοπικών θεμάτων.
(527.7) 46:6.5 4. Θεμάτων του αστερισμού και του σύμπαντος.
(527.8) 46:6.6 5. Εκπαιδευτικών και άλλων δραστηριοτήτων των Μελχισεδέκ.
(527.9) 46:6.7 6. Πλανητικής και φυσικής προόδου του συστήματος, τους επιστημονικούς χώρους των δραστηριοτήτων της Σατάνια.
(527.10) 46:6.8 7. Των μοροντιανών θεμάτων.
(527.11) 46:6.9 8. Των αμιγώς πνευματικών δραστηριοτήτων και εθίμων.
(527.14) 46:6.12 Οι κατασκευές αυτές είναι διαφανείς. Από εδώ, όλες οι δραστηριότητες του συστήματος είναι ορατές, ακόμη και στους σπουδαστές επισκέπτες.
(527.15) 46:7.1 Τα χίλια ορθογώνια της Τζερουζέμ καταλαμβάνονται από την κατώτερη αυτόχθονα ζωή του αρχηγικού πλανήτη και στο κέντρο τους βρίσκεται το απέραντο κυκλικό αρχηγείο των σπορνέιτζια.
(527.16) 46:7.2 Στην Τζερουζέμ θα εκπλαγείτε από τα γεωργικά επιτεύγματα των θαυμάσιων σπορνέιτζια. Εκεί η γη καλλιεργείται εν πολλοίς για αισθητικούς και διακοσμητικούς σκοπούς. Οι σπορνέιτζια είναι οι κηπουροί της υπαίθρου των αρχηγικών κόσμων και η χρήση που κάνουν στους υπαίθριους χώρους της Τζερουζέμ είναι φυσική αλλά και έντεχνη.4 [37] Χρησιμοποιούν ζωικά, αλλά και πολυάριθμα μηχανικά τεχνάσματα στην καλλιέργεια του εδάφους. Είναι ευφυώς ειδικοί στη χρήση των δυναμικών ενεργειών των κόσμων τους, όπως επίσης και στη χρήση απειράριθμων τάξεων μικρότερων αδελφών τους από τις κατώτερες ζωικές δημιουργίες, πολλοί από τους οποίους τους παρέχονται σ’ αυτούς τους ιδιαίτερους κόσμους. Η τάξη αυτή της ζωικής υπόστασης διευθύνεται τώρα σε μεγάλο βαθμό από τα ανερχόμενα μεσοδιάστατα πλάσματα τα προερχόμενα από τους εξελικτικούς κόσμους.
(528.1) 46:7.3 Οι σπορνέιτζια δεν ενοικούνται από τον Προσαρμοστή. Η ψυχή τους δεν θα σωθεί, αλλά απολαμβάνουν μεγάλης διάρκειας ζωή, που μερικές φορές φθάνει τις σαράντα, ή πενήντα χιλιάδες τυπικά χρόνια. Ο αριθμός τους φθάνει τη λεγεώνα5 [38] και προσφέρουν φυσική λειτουργία πάνω σε όλες τις τάξεις των συμπαντικών προσωπικοτήτων που χρειάζονται υλικές υπηρεσίες.
(528.2) 46:7.4 Αν και οι σπορνέιτζια δεν διαθέτουν ψυχή που να διασώζεται, ή να εξελίσσεται, αν και δεν έχουν προσωπικότητα, παρ’ όλα ταύτα, αναπτύσσουν μία ατομικότητα η οποία μπορεί να βιώσει την μετενσάρκωση. Όταν, με το πέρασμα του χρόνου, τα φυσικά σώματα των μοναδικών αυτών πλασμάτων φθαρούν από τη χρήση και την ηλικία, οι δημιουργοί τους, συνεργαζόμενοι με τους Φορείς της Ζωής, φτιάχνουν καινούργια σώματα στα οποία οι γέροντες σπορνέιτζια επανιδρύουν τις κατοικίες τους.
(528.3) 46:7.5 Οι σπορνέιτζια είναι τα μόνα πλάσματα σ’ ολόκληρο το σύμπαν του Νέβαδον τα οποία βιώνουν αυτό, ή όποιο άλλο είδος μετενσάρκωσης. Αντιδρούν μόνο στα πρώτα πέντε από τα συνοδευτικά διανοητικά πνεύματα. Δεν αντιδρούν στα πνεύματα της λατρείας και της σοφίας. Αλλά η πέμπτη συνοδευτικά διάνοια αντιστοιχεί σε μία ολότητα, ή έκτο επίπεδο πραγματικότητας και είναι αυτός ο παράγων που παραμένει ως εμπειρική ταυτότητα.
(528.4) 46:7.6 Δεν έχω μέτρο σύγκρισης για να προσπαθήσω να περιγράψω τα χρήσιμα αυτά και ασυνήθιστα πλάσματα, αφού δεν υπάρχουν ζώα στους εξελικτικούς κόσμους που να μπορούν να συγκριθούν μαζί τους. Δεν είναι εξελικτικές υπάρξεις, έχοντας προβληθεί από τους Φορείς της Ζωής στην παρούσα τους μορφή και κατάσταση. Είναι αμφισεξουαλικοί και αναπαράγονται εφ’ όσον τους ζητείται να ανταποκριθούν στις ανάγκες ενός αυξανόμενου πληθυσμού.
(528.5) 46:7.7 Ίσως μπορέσω να προτείνω κάτι καλύτερο στις διάνοιες της Ουράντια για τη φύση αυτών των όμορφων και χρήσιμων πλασμάτων, λέγοντας ότι διαθέτουν τα συνδυασμένα χαρακτηριστικά ενός πιστού αλόγου και ενός στοργικού σκύλου, ενώ επιδεικνύουν μία ευφυΐα που ξεπερνά εκείνη του ανώτερου τύπου χιμπαντζή. Και είναι πάρα πολύ όμορφα, κρινόμενα με τα φυσικά πρότυπα της Ουράντια. Εκτιμούν πάρα πολύ την προσοχή που τους δίδεται από τους υλικούς και ημι-υλικούς επισκέπτες των αρχιτεκτονικών αυτών κόσμων. Έχουν όραση που τους επιτρέπει να αναγνωρίζουν – πέραν των υλικών υπάρξεων – τις μοροντιανές δημιουργίες, τις κατώτερες αγγελικές τάξεις, τα μεσοδιάστατα πλάσματα και ορισμένες από τις κατώτερες τάξεις των πνευματικών προσωπικοτήτων. Δεν κατανοούν τη λατρεία του Απείρου, ούτε αντιλαμβάνονται τη σπουδαιότητα του Αιώνιου, αλλά μπορούν, με την αγάπη που τρέφουν για τους κυρίους τους, να συμμετάσχουν στις εκπεμπόμενες πνευματικές εκδηλώσεις λατρείας των κόσμων τους.
(528.6) 46:7.8 Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι, σε μία μελλοντική συμπαντική εποχή, οι πιστοί αυτοί σπορνέιτζια θα ξεφύγουν από το ζωώδες επίπεδο της υπόστασής τους και θα κατακτήσουν ένα αξιόλογο εξελικτικό πεπρωμένο προοδευτικής διανοητικής ανάπτυξης και ίσως πνευματικής επίτευξης.
(528.7) 46:8.1 Οι αμιγώς τοπικές και συνήθεις υποθέσεις της Τζερουζέμ και διευθύνονται από τα εκατό τρίγωνα. Οι μονάδες αυτές είναι συγκεντρωμένες γύρω από τοις δέκα θαυμάσιες κατασκευές που στεγάζουν την τοπική διοίκηση της Τζερουζέμ. Τα τρίγωνα περιστοιχίζονται από την πανοραμική απεικόνιση της ιστορίας του αρχηγείου του συστήματος. Προς το παρόν έχουν διαγραφεί πάνω από τρία χιλιόμετρα της κυκλικής αυτής ιστορίας. Ο τομέας αυτός θα αποκατασταθεί με την επανένταξη της Σατάνια στην οικογένεια του αστερισμού. Κάθε μέριμνα για το γεγονός αυτό έχει ληφθεί με θεσπίσματα του Μιχαήλ, το δικαστήριο, όμως, των Αρχαίων των Ημερών δεν έχει ακόμη ολοκληρώσει την εκδίκαση των αφορώντων την εξέγερση του Εωσφόρου. Η Σατάνια μπορεί να μην γίνει πλήρες μέλος της αδελφότητας του Νορλάτιαντεκ όσο περιθάλπει αρχιστασιαστές, ανώτερα δημιουργηθείσες υπάρξεις που έπεσαν από το φως στο σκοτάδι.
(529.1) 46:8.2 Όταν η Σατάνια μπορέσει να επιστρέψει στην αγκαλιά του αστερισμού, τότε θα τεθεί προς εξέταση η επανένταξη των απομονωμένων κόσμων στην οικογένεια των κατοικημένων πλανητών του συστήματος, συνοδευόμενη από την αποκατάστασή τους στην πνευματική επικοινωνία των κόσμων. Αλλά έστω και εάν η Ουράντια απεκαθίστατο στα κυκλώματα του συστήματος, θα νοιώθατε αμήχανα εξ αιτίας του γεγονότος ότι ολόκληρο το σύστημά σας βρίσκεται σε καραντίνα από τον Νορλάτιαντεκ, η οποία εν μέρει το απομονώνει από όλα τα άλλα συστήματα.
(529.2) 46:8.3 Αλλά πριν περάσει πολύς καιρός, η δικαστική απόφαση κατά του Εωσφόρου και των συνεργατών του θα αποκαταστήσει το σύστημα της Σατάνια στον αστερισμό του Νορλάτιαντεκ και, εν συνεχεία, η Ουράντια και οι άλλες απομονωμένες σφαίρες θα αποκατασταθούν στα κυκλώματα της Σατάνια και οι κόσμοι αυτοί θα απολαύσουν ξανά τα προνόμια της διαπλανητικής επικοινωνίας και της εντός του συστήματος κοινότητας.
(529.3) 46:8.4 Θα έλθει το τέλος για τους στασιαστές και την εξέγερση. Οι Ανώτατοι Κυβερνήτες είναι ελεήμονες και υπομονετικοί, ο νόμος, όμως, του εσκεμμένα καλλιεργούμενου πονηρού εκτελείται αλάθητα, σ’ ολόκληρο το σύμπαν. «Ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος» - η αιώνια εξόντωση.
(529.4) 46:8.5 [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον.]
(530.1) 47:0.1 Ο Δημιουργός Υιός, όταν ήταν στην Ουράντια, μίλησε για τα «πολλά δώματα στο σύμπαν του Πατρός». Κατά μία έννοια, όλοι οι πενήντα έξι κόσμοι που περιβάλλουν την Τζερουζέμ είναι αφιερωμένοι στην μεταβατική επιμόρφωση των ανερχομένων θνητών, οι επτά, όμως, δορυφόροι του κόσμου υπ’ αριθμόν ένα είναι πιο συγκεκριμένα γνωστοί ως κόσμοι-δώματα.
(530.2) 47:0.2 Ο κόσμος διέλευσης υπ’ αριθμόν ένα, αυτός καθ’ εαυτός, είναι εντελώς αποκλειστικά αφιερωμένος στις δραστηριότητες των ανερχομένων, όντας το αρχηγείο του σώματος των τελικιστών, των αποσπασμένων στη Σατάνια. Ο κόσμος αυτός τώρα χρησιμοποιείται ως αρχηγείο για περισσότερες από εκατό χιλιάδες ομάδες τελικιστών, ενώ υπάρχουν χίλιες μεγαλυνθείσες υπάρξεις σε κάθε μία από τις ομάδες αυτές.
(530.3) 47:0.3 Όταν ένα σύστημα εγκατασταθεί στο φως και στη ζωή και καθώς οι κόσμοι-δώματα, ένας προς έναν, παύουν να χρησιμεύουν ως σταθμοί εξάσκησης των θνητών, καταλαμβάνονται από τον αυξανόμενο πληθυσμό των τελικιστών, ο οποίος συγκεντρώνεται σε αυτούς τους παλαιότερους και ανωτέρως τελειοποιημένους κόσμους.
(530.4) 47:0.4 Οι επτά κόσμοι-δώματα βρίσκονται υπό την ευθύνη των μοροντιανών εποπτών και των Μελχισεδέκ. Υπάρχει ένας εν ενεργεία κυβερνήτης σε κάθε κόσμο, ο οποίος είναι άμεσα υπεύθυνος έναντι των κυβερνητών της Τζερουζέμ. Οι συμφιλιωτές της Ουβέρσα διατηρούν το αρχηγείο τους σε κάθε έναν από τους κόσμους-δώματα, ενώ όμορος είναι ο τοπικός χώρος συνάντησης των Τεχνικών Συμβούλων. Οι διευθυντές ανακλήσεως και οι ουράνιοι τεχνουργοί διατηρούν ομαδικό αρχηγείο σε κάθε έναν από τους κόσμους αυτούς. Οι σπιρόνγκα λειτουργούν από τον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν δύο και πέρα, ενώ και στους επτά, από κοινού με τους άλλους πλανήτες μεταβατικής επιμορφώσεως και τον αρχηγικό κόσμο, διατίθενται εν αφθονία οι σπορνέιτζια συνήθους δημιουργίας.
(530.5) 47:1.1 Παρά το ότι μόνο τελικιστές και ορισμένες άλλες ομάδες διασωθέντων παιδιών και εκείνων που τα φροντίζουν είναι κάτοικοι του κόσμου διελεύσεως υπ’ αριθμόν ένα, έχει ληφθεί μέριμνα για την διασκέδαση όλων των τάξεων των πνευματικών υπάρξεων, των διελαυνόντων θνητών, και των σπουδαστών-επισκεπτών. Οι σπορνέιτζια, οι οποίοι λειτουργούν σε όλους αυτούς τους κόσμους, είναι φιλόξενοι οικοδεσπότες για όλες τις υπάρξεις που μπορούν να αναγνωρίσουν. Έχουν μία ασαφή αίσθηση για τους τελικιστές, αλλά δεν μπορούν να τους οραματισθούν. Πρέπει να τους θεωρούν, εν πολλοίς, όπως εσείς θεωρείτε τους αγγέλους στην παρούσα φυσική σας κατάσταση.
(530.6) 47:1.2 Αν και ο κόσμος των τελικιστών είναι μία σφαίρα εξαίρετης φυσικής ομορφιάς και ασυνήθιστης μοροντιανής διακόσμησης, η μεγάλη κατοικία του πνεύματος, η οποία βρίσκεται στο κέντρο των δραστηριοτήτων, ο ναός των τελικιστών, δεν είναι ορατός για την αβοήθητη υλική ή πρώιμη μοροντιανή όραση. Οι μετασχηματιστές της ενεργείας, όμως, μπορούν να οπτικοποιήσουν πολλές από τις πραγματικότητες αυτές για τους ανερχόμενους θνητούς και από καιρό σε καιρό λειτουργούν με τον τρόπο αυτό, όπως στις περιπτώσεις των συγκεντρώσεων της τάξης των σπουδαστών του κόσμου-δώματος σ’ αυτή την σφαίρα επιμόρφωσης.
(531.1) 47:1.3 Κατά τη διάρκεια ολόκληρης της εμπειρίας σας στους κόσμους-δώματα, είστε κατά κάποιο τρόπο πνευματικά ενήμεροι για την παρουσία των μεγαλυνθέντων αδελφών σας που κατέκτησαν τον Παράδεισο, αλλά είναι πολύ αναζωογονητικό, από καιρού εις καιρόν, να τους αντιλαμβάνεσθε πραγματικά καθώς λειτουργούν στις αρχηγικές τους κατοικίες. Δεν θα οραματισθείτε αυθόρμητα τους τελικιστές, παρά μόνον αφού αποκτήσετε πραγματική πνευματική όραση.
(531.2) 47:1.4 Στον πρώτο κόσμο-δώμα, όλοι οι διασωθέντες πρέπει να περάσουν από τη γονική επιτροπή του γενεθλίου πλανήτη τους. Η παρούσα επιτροπή της Ουράντια συνίσταται σε δώδεκα γονικά ζευγάρια, πρόσφατα αφιχθέντα, οι οποίοι απέκτησαν εμπειρία ως θνητοί ανατρέφοντας τρία ή περισσότερα παιδιά μέχρι την εφηβική τους ηλικία. Η υπηρεσία στο έργο αυτό γίνεται εκ περιτροπής και είναι, κατά κανόνα, μόνο για δέκα χρόνια. Όλοι εκείνοι οι οποίοι αποτυγχάνουν να ικανοποιήσουν τους επιτρόπους ως προς την γονική τους εμπειρία, οφείλουν να πιστοποιηθούν περαιτέρω υπηρετώντας στην έδρα των Υλικών Υιών στην Τζερουζέμ ή εν μέρει στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του κόσμου των τελικιστών.
(531.3) 47:1.5 Ανεξάρτητα, όμως, από τη γονική τους εμπειρία, στους γονείς του κόσμου-δώματος που ανέθρεψαν παιδιά στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό δίδεται κάθε ευκαιρία να συνεργασθούν με τους μοροντιανούς επόπτες των παιδιών αυτών πάνω στην καθοδήγηση και στην εκπαίδευσή τους. Στους γονείς αυτούς επιτρέπεται να ταξιδεύουν εκεί ως επισκέπτες τέσσερις φορές το χρόνο. Και αποτελεί μια από τις πιο τρυφερά όμορφες σκηνές, ολόκληρης της πορείας ανέλιξης, να βλέπει κάποιος τους γονείς του κόσμου-δώματος να αγκαλιάζουν τους υλικούς τους απογόνους, με την ευκαιρία των περιοδικών τους επισκέψεων στον κόσμο των τελικιστών. Ενώ ο ένας ή και οι δύο γονείς, μπορούν να εγκαταλείψουν τον κόσμο-δώμα πριν από το παιδί, πάρα πολύ συχνά συνυπάρχουν για κάποιο διάστημα.
(531.4) 47:1.6 Ουδείς ανερχόμενος θνητός μπορεί να διαφύγει από την εμπειρία του να αναθρέψει παιδιά – δικά του ή άλλων – είτε στους υλικούς κόσμους, είτε ακολούθως στον κόσμο των τελικιστών στην Τζερουζέμ. Οι πατέρες πρέπει να περάσουν από τη βασική αυτή εμπειρία όπως ακριβώς και οι μητέρες. Είναι ατυχής και λανθασμένη η αντίληψη των σύγχρονων λαών της Ουράντια, ότι η ανατροφή ενός παιδιού αποτελεί εν πολλοίς έργο της μητέρας. Τα παιδιά χρειάζονται τους πατέρες όσο και τις μητέρες τους και οι πατέρες χρειάζονται την γονική αυτή εμπειρία όσο και οι μητέρες.
(531.5) 47:2.1 Οι παιδικοί σταθμοί της Σατάνια βρίσκονται στον κόσμο των τελικιστών, την πρώτη από τις σφαίρες μεταβατικής επιμόρφωσης της Τζερουζέμ. Οι παιδικοί σταθμοί αυτοί είναι επιχειρήσεις αφιερωμένες στην ανατροφή και την εκπαίδευση των παιδιών του χρόνου, περιλαμβανομένων εκείνων που πέθαναν στους εξελικτικούς κόσμους του διαστήματος πριν την απόκτηση ατομικής υπόστασης στα αρχεία του σύμπαντος. Στην περίπτωση διάσωσης ενός, ή και των δύο γονέων ενός τέτοιου παιδιού, ο φρουρός του πεπρωμένου ενεργεί ως αντιπρόσωπος του συνεργαζόμενου χερουβείμ, ως κηδεμόνας της εν δυνάμει ταυτότητας του παιδιού, επιφορτίζοντας το χερουβείμ με την ευθύνη της παράδοσης της ανεξέλικτης αυτής ψυχής στα χέρια των Διδασκάλων του Κόσμου-δώματος, στους δοκιμαστικούς παιδικούς σταθμούς των μοροντιανών κόσμων.
(531.6) 47:2.2 Είναι τα ίδια αυτά, τα εγκαταλειμμένα χερουβείμ τα οποία, ως Διδάσκαλοι των Κόσμων Δωμάτων, υπό την εποπτεία των Μελχισεδέκ, διατηρούν τέτοιες εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις για την εξάσκηση των δοκιμαστικών φρουρών των τελικιστών. Οι φρουροί αυτοί των τελικιστών, τα νήπια αυτά των ανερχομένων θνητών, προσωποποιούνται πάντα στην ακριβή φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκονταν τη στιγμή του θανάτου, εκτός της αναπαραγωγικής δυναμικής. Η αφύπνιση αυτή λαμβάνει χώρα ακριβώς τη στιγμή που ο γονέας φθάνει στον πρώτο κόσμο-δώμα. Και τότε, δίδεται στα παιδιά αυτά κάθε ευκαιρία, έτσι όπως είναι, να επιλέξουν τον δρόμο του Παραδείσου, ακριβώς όπως θα έκαναν μία τέτοια επιλογή στους κόσμους όπου ο θάνατος τόσο άκαιρα τερμάτισε την πορεία τους.
(532.1) 47:2.3 Στον κόσμο των παιδικών σταθμών, τα δόκιμα πλάσματα ομαδοποιούνται σύμφωνα με το εάν, ή όχι, έχουν Προσαρμοστές, εφ’ όσον οι Προσαρμοστές έρχονται να ενοικήσουν στα εκ της ύλης αυτά παιδιά, όπως και στους κόσμους του χρόνου. Τα παιδιά της προ του Προσαρμοστή ηλικίας τα φροντίζουν σε οικογένειες1 [39] των πέντε, με ηλικίες που κυμαίνονται από ενός έτους μέχρι πέντε περίπου, ή μέχρι την ηλικία κατά την οποία φθάνει ο Προσαρμοστής.
(532.2) 47:2.4 Όλα τα παιδιά στους εξελισσόμενους κόσμους τα οποία διαθέτουν Προσαρμοστές της Σκέψης, αλλά που πριν πεθάνουν δεν είχαν κάνει κάποια επιλογή όσον αφορά στην προς τον Παράδεισο πορεία, επαναπροσωποποιούνται επίσης στον κόσμο των τελικιστών του συστήματος, όπου με τον ίδιο τρόπο μεγαλώνουν στις οικογένειες των Υλικών Υιών και των βοηθών τους, όπως συμβαίνει και με τους μικρούς που ήλθαν χωρίς Προσαρμοστές, αλλά που στη συνέχεια δέχθηκαν τους Ελεγκτές των Μυστηρίων, αφού έφθασαν στην απαιτούμενη ηλικία της ηθικής επιλογής.
(532.3) 47:2.5 Τα υπό του Προσαρμοστή ενοικούμενα παιδιά και οι νέοι στον κόσμο των τελικιστών, ανατρέφονται επίσης σε οικογένειες των πέντε, με ηλικίες που κυμαίνονται από τα έξι έως τα δεκατέσσερα. Κατά μέσον όρο, οι οικογένειες αυτές αποτελούνται από παιδιά οι ηλικίες των οποίων είναι έξι, οκτώ, δώδεκα και δεκατέσσερα. Οποιαδήποτε στιγμή μετά τα δέκα έξι, αν γίνει η τελική επιλογή, μεταφέρονται στον πρώτο κόσμο-δώμα και αρχίζουν την προς τον Παράδεισο ανέλιξή τους. Ορισμένα κάνουν την επιλογή τους πριν από την ηλικία αυτή και προχωρούν στις σφαίρες ανέλιξης, ελάχιστα, όμως, παιδιά κάτω των δέκα έξι χρόνων, κρινόμενα με τα στάνταρ της Ουράντια, θα βρεθούν στους κόσμους-δώματα.
(532.4) 47:2.6 Τα σεραφείμ-φρουροί ακολουθούν τους νέους αυτούς στον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του κόσμου των τελικιστών, με τον τρόπο ακριβώς που λειτουργούν πνευματικά επί των θνητών στους εξελικτικούς πλανήτες, ενώ οι πιστοί σπορνέιτζια λειτουργούν επί των φυσικών τους αναγκών. Και έτσι τα παιδιά αυτά μεγαλώνουν στον κόσμο διέλευσης μέχρι την εποχή εκείνη κατά την οποία κάνουν την τελική τους επιλογή.
(532.5) 47:2.7 Όταν η υλική ζωή ολοκληρώσει την πορεία της, εάν δεν έχει γίνει επιλογή για την ανερχόμενη ζωή, ή, εάν τα παιδιά αυτά του χρόνου οριστικά αποφασίσουν εναντίον του εγχειρήματος της Χαβόνα, ο θάνατος τερματίζει αυτομάτως την δοκιμαστική τους πορεία. Δεν υπάρχει κρίση για τέτοιες περιπτώσεις. Δεν υπάρχει ανάσταση από ένα τέτοιο, δεύτερο θάνατο. Απλώς γίνονται σαν να μην είχαν υπάρξει.
(532.6) 47:2.8 Αν, όμως, επιλέξουν το Παραδείσιο μονοπάτι της τελειοποίησης, αμέσως ετοιμάζονται για μεταφορά στον πρώτο κόσμο-δώμα, όπου πολλά από αυτά φθάνουν έγκαιρα για να ενωθούν με τους γονείς τους στην ανέλιξη προς τη Χαβόνα. Αφού περάσουν δια μέσου της Χαβόνα και φθάσουν στις Θεότητες, οι διασωθείσες αυτές ψυχές της θνητής προέλευσης απαρτίζουν τους μόνιμους, ανερχόμενους πολίτες του Παραδείσου. Τα παιδιά αυτά, τα οποία έχουν στερηθεί την πολύτιμη και θεμελιώδη εξελικτική εμπειρία στους κόσμους όπου γεννήθηκαν ως θνητοί, δεν εντάσσονται στο Σώμα της Τελικότητας.
(532.7) 47:3.1 Στους κόσμους-δώματα, οι αναστημένοι θνητοί διασωθέντες ξαναρχίζουν τη ζωή τους ακριβώς στο σημείο όπου σταμάτησαν, όταν τους πήρε ο θάνατος. Όταν θα πάρτε από την Ουράντια στον πρώτο κόσμο-δώμα, θα παρατηρήσετε μια αξιοσημείωτη αλλαγή, αν όμως είχατε έλθει από μία περισσότερο φυσιολογική και προοδευτική σφαίρα του χρόνου, μετά βίας θα παρατηρούσατε τη διαφορά, πέραν του γεγονότος ότι θα είχατε ένα διαφορετικό σώμα. Το σκήνωμα της σάρκας και του αίματος εγκαταλείφθηκε πίσω, στον γενέθλιο κόσμο.
(532.8) 47:3.2 Το κέντρο καθ’ εαυτό όλων των δραστηριοτήτων στον πρώτο κόσμο-δώμα είναι η αίθουσα ανάστασης, ο απέραντος ναός της συνάθροισης των προσωπικοτήτων. Το γιγάντιο οικοδόμημα αποτελεί τον τόπο συνάντησης των σεραφικών φρουρών του πεπρωμένου, των Προσαρμοστών της Σκέψης και των Αρχαγγέλων της ανάστασης. Οι Φορείς της Ζωής λειτουργούν επίσης με τις ουράνιες αυτές υπάρξεις στην ανάσταση των νεκρών.
(533.1) 47:3.3 Οι εγγραφές που αφορούν στις διάνοιες των θνητών και τα ενεργά πρότυπα της μνήμης των πλασμάτων, όπως μετασχηματίζονται από τα υλικά επίπεδα στα πνευματικά, αποτελούν ατομική ιδιοκτησία των αποσπασμένων Προσαρμοστών της Σκέψης. Οι πνευματοποιημένες αυτές συνιστώσες της διάνοιας, της μνήμης και της προσωπικότητας του πλάσματος γίνονται για πάντα μέρος των Προσαρμοστών αυτών. Η διανοητική φόρμα του πλάσματος και οι παθητικές δυναμικές της ταυτότητας είναι παρούσες στην μοροντιανή ψυχή η οποία έχει εμπιστευθεί στη φύλαξη των σεραφικών φρουρών του πεπρωμένου. Και είναι η επανασυνδεόμενη πίστη των σεραφείμ για τη μοροντιανή ψυχή και η πίστη των Προσαρμοστών για την πνευματική διάνοια που επαναδομούν την προσωπικότητα του πλάσματος και δημιουργούν την ανάσταση του κοιμώμενου διασωθέντος.
(533.2) 47:3.4 Αν μία διελαύνουσα προσωπικότητα θνητής προέλευσης δεν επαναδομηθεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο, τα πνευματικά στοιχεία του μη διασωθέντος θνητού πλάσματος θα συνεχίσουν να υπάρχουν για πάντα ως αναπόσπαστο μέρος της ατομικής εμπειρικής ικανότητας του κάποτε ενοικήσαντος Προσαρμοστή.
(533.3) 47:3.5 Από τον Ναό της Καινούργιας Ζωής εκτείνονται επτά ακτινωτές πτέρυγες, οι αίθουσες ανάστασης των θνητών φυλών. Κάθε μία από τις κατασκευές αυτές είναι αφιερωμένη στην συγκέντρωση μιας από τις επτά φυλές του χρόνου. Υπάρχουν εκατό χιλιάδες ατομικοί θάλαμοι ανάστασης σε κάθε μία από τις επτά αυτές πτέρυγες, οι οποίες καταλήγουν στις κυκλικές αίθουσες συγκέντρωσης των τάξεων, που χρησιμοποιούνται ως θάλαμοι αφύπνισης για σχεδόν ένα εκατομμύριο άτομα. Οι αίθουσες αυτές περιβάλλονται από τους θαλάμους συγκέντρωσης των προσωπικοτήτων των μικτών φυλών των φυσιολογικών, προ-Αδαμικών κόσμων. Ανεξάρτητα από την τεχνική που μπορεί να εφαρμοσθεί στους μεμονωμένους κόσμους του χρόνου εν σχέσει προς τις ειδικές, ή απονεμητικές αναστάσεις, η ουσιαστική και ενσυνείδητη επαναδόμηση της αληθούς και ολοκληρωμένης προσωπικότητας λαμβάνει χώρα στις αίθουσες ανάστασης του δώματος υπ’ αριθμόν ένα. Σ’ ολόκληρη την αιωνιότητα θα θυμάστε τις βαθιές εντυπώσεις που θα υπάρχουν στη μνήμη σας, από την πρώτη σας μαρτυρία αυτών των αναστάσιμων πρωινών.
(533.4) 47:3.6 Από τις αίθουσες ανάστασης προχωρείτε στον τομέα των Μελχισεδέκ, όπου σας δίδεται μόνιμη κατοικία. Κατόπιν μπαίνετε στην περίοδο των δέκα ημερών ατομικής ελευθερίας. Είστε ελεύθεροι να εξερευνήσετε την περιοχή που άμεσα γειτονεύει με το καινούργιο σας σπίτι και να εξοικειωθείτε με το πρόγραμμα που υπάρχει αμέσως μπροστά σας. Έχετε επίσης χρόνο να ικανοποιήσετε την επιθυμία σας να συμβουλευθείτε τα μητρώα και να προσκαλέσετε τους αγαπημένους σας, όπως και άλλους γήινους φίλους σας που μπορεί να έχουν φθάσει στους κόσμους αυτούς πριν από εσάς. Στο τέλος της δεκαήμερης περιόδου ανάπαυσής σας αρχίζετε το δεύτερο στάδιο του ταξιδιού προς τον Παράδεισο, αφού οι κόσμοι-δώματα είναι πραγματικές εκπαιδευτικές σφαίρες, όχι απλά πλανήτες κράτησης.
(533.5) 47:3.7 Στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα (ή κάποιον άλλο, σε περίπτωση προηγμένης κατάστασης), θα ξαναρχίσετε τη διανοητική σας εξάσκηση και την πνευματική ανάπτυξη από το ακριβές σημείο από το οποίο διεκόπησαν από το θάνατο. Μεταξύ της στιγμής του πλανητικού θανάτου, ή της μεταφοράς και της ανάστασης στον κόσμο-δώμα, ο θνητός άνθρωπος δεν κερδίζει απολύτως τίποτα, πέραν της εμπειρίας του γεγονότος της σωτηρίας. Ξαναρχίζετε εκεί, ακριβώς από το σημείο που σταματήσατε εδώ κάτω.
(533.6) 47:3.8 Ολόκληρη σχεδόν η εμπειρία στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα αφορά στην αποκατάσταση των ατελειών. Οι διασωθέντες που φθάνουν σ’ αυτόν τον πρώτο από τους κόσμους κράτησης παρουσιάζουν τόσα πολλά και διαφορετικά ελαττώματα στη δομή τους ως πλάσματα, αλλά και ατέλειες σχετικές με την εμπειρία τους ως θνητών, ώστε οι κυριότερες δραστηριότητες του κόσμου αυτού ασχολούνται με τη διόρθωση και την αποκατάσταση της πολύμορφης αυτής κληρονομιάς της ζωής στη σάρκα, στους υλικούς, εξελικτικούς κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.
(534.1) 47:3.9 Η σύντομη παραμονή στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα έχει σχεδιαστεί για να εξελίξει τους θνητούς διασωθέντες τουλάχιστον μέχρι το επίπεδο της προ-Αδαμικής απονομής στους φυσιολογικούς, εξελικτικούς κόσμους. Από πνευματικής πλευράς, φυσικά, οι σπουδαστές του κόσμου-δώματος είναι πολύ περισσότερο προηγμένοι από ένα τέτοιο επίπεδο απλής ανθρώπινης εξέλιξης.
(534.2) 47:3.10 Αν δεν πρόκειται να παραμείνετε στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα, στο τέλος των δέκα ημερών θα εισέλθετε στον ύπνο μεταφοράς και θα προωθηθείτε στον κόσμο υπ’ αριθμόν δύο και κάθε δέκα ημέρες από το σημείο αυτό και μετά, θα προωθείστε με τον τρόπο αυτό, μέχρις ότου φθάσετε στον κόσμο της αποστολής σας.
(534.3) 47:3.11 Το κέντρο των επτά μειζόνων κύκλων της διοίκησης του πρώτου κόσμου-δώματος καταλαμβάνεται από το Ναό των Μοροντιανών Συνοδών, των προσωπικών οδηγών των αποσπασμένων στους ανερχόμενους θνητούς. Οι συνοδοί αυτοί είναι οι απόγονοι του Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος και υπάρχουν αρκετά εκατομμύρια από αυτούς στους μοροντιανούς κόσμους της Σατάνια. Πέρα από αυτούς οι οποίοι έχουν αναλάβει καθήκοντα ως συνοδοί ομάδων, θα έχετε πολλές συναλλαγές με τους διερμηνείς και τους μεταφραστές, τους φρουρούς των κτιρίων και τους επόπτες των περιηγήσεων. Και όλοι τούτοι οι συνοδοί είναι εξαιρετικά συνεργάσιμοι μ’ εκείνους που σχετίζονται με την ανάπτυξη των συνιστωσών της προσωπικότητάς σας διανοητικά και πνευματικά, μέσα στο μοροντιανό σώμα.
(534.4) 47:3.12 Καθώς ξεκινάτε από τον πρώτο κόσμο-δώμα, ένας Μοροντιανός Συνοδός αναλαμβάνει υπηρεσία σε κάθε ομάδα αποτελούμενη από χίλιους ανερχόμενους θνητούς, θα συναντήσετε, όμως, και μεγαλύτερους αριθμούς καθώς προχωρείτε δια μέσου των επτά κόσμων-δωμάτων. Οι όμορφες και πολύπλευρες αυτές υπάρξεις είναι κοινωνικοί σύντροφοι και χαριτωμένοι οδηγοί. Είναι ελεύθεροι να συνοδεύουν μεμονωμένα άτομα, ή επιλεγμένες ομάδες σε οποιοδήποτε σφαίρα μεταβατικής επιμόρφωσης, περιλαμβανομένων των κόσμων-δορυφόρων τους. Είναι οι οδηγοί περιήγησης και οι σύντροφοι ανάπαυσης όλων των ανερχομένων θνητών. Συνοδεύουν συχνά ομάδες διασωθέντων σε περιοδικές επισκέψεις στην Τζερουζέμ και, οποιαδήποτε μέρα βρεθείτε εκεί, μπορείτε να πάτε στον τομέα μητρώων της πρωτεύουσας του συστήματος και να συναντήσετε ανερχόμενους θνητούς από όλους τους επτά κόσμους-δώματα, αφού ελεύθερα μετακινούνται εμπρός και πίσω μεταξύ των τόπων διαμονής τους και του αρχηγείου του συστήματος.
(534.5) 47:4.1 Είναι σ’ αυτήν την σφαίρα που εγκαθίσταστε πληρέστερα στη μανσονιανή2 [40] ζωή. Οι ομάδες της μοροντιανής ζωής αρχίζουν και παίρνουν μορφή. Οι ομάδες εργασίας και οι κοινωνικές οργανώσεις αρχίζουν να λειτουργούν, οι κοινότητες προσλαμβάνουν τυπικές αναλογίες και οι εξελιγμένοι θνητοί εγκαινιάζουν καινούργιες κοινωνικές τάξεις και κυβερνητικές διευθετήσεις.
(534.6) 47:4.2 Οι δια του πνεύματος συγχωνευθέντες θνητοί καταλαμβάνουν τους κόσμους-δώματα από κοινού με τους δια του Προσαρμοστή συγχωνευθέντες ανερχόμενους θνητούς. Ενώ οι διάφορες τάξεις της ουράνιας ζωής διαφέρουν, όλες είναι φιλικές και αδελφικές. Σε όλους τους κόσμους ανέλιξης δεν θα βρείτε τίποτε που να συγκρίνεται με την ανθρώπινη μισαλλοδοξία και τις διακρίσεις του άφρονος συστήματος των κοινωνικών τάξεων.
(534.7) 47:4.3 Καθώς ανέρχεστε στους κόσμους-δώματα έναν προς ένα, πυκνώνουν σ’ αυτούς οι μοροντιανές δραστηριότητες των εξελισσόμενων διασωθέντων. Καθώς προχωρείτε, αναγνωρίζετε ολοένα και περισσότερο τα χαρακτηριστικά της Τζερουζέμ να προστίθενται στους κόσμους-δώματα. Η γυάλινη θάλασσα κάνει την εμφάνισή της στον δεύτερο κόσμο-δώμα.
(534.8) 47:4.4 Ένα πρόσφατα εξελιγμένο και κατάλληλα διαμορφωμένο μοροντιανό σώμα αποκτάται τη στιγμή που πραγματοποιείται η κάθε πρόοδος, από τον ένα κόσμο-δώμα στον άλλο. Πηγαίνετε για να κοιμηθείτε με τον σεραφικό μεταφορέα και ξυπνάτε με το καινούργιο, αλλά μη εξελιγμένο σώμα στις αίθουσες ανάστασης, με τον ίδιο περίπου τρόπο που φθάσατε για πρώτη φορά στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν ένα, εκτός του ότι ο Προσαρμοστής της Σκέψης δεν σας εγκαταλείπει κατά τη διάρκεια του ύπνου αυτού της διέλευσης μεταξύ των κόσμων-δωμάτων. Η προσωπικότητά σας παραμένει άθικτη αφού περάσετε μία φορά από τους εξελικτικούς κόσμους στον αρχικό κόσμο-δώμα.
(535.1) 47:4.5 Η μνήμη του Προσαρμοστή σας παραμένει απόλυτα ανέπαφη καθώς ανελίσσεστε στη μοροντιανή ζωή. Οι διανοητικοί εκείνοι συνειρμοί που ήσαν καθαρά ζωώδεις και απόλυτα υλικοί χάθηκαν, φυσικά, μαζί με τον υλικό εγκέφαλο, αλλά κάθε τι στη διανοητική σας ζωή που ήταν σημαντικό και άξιζε να διασωθεί, συμπληρώθηκε από τον Προσαρμοστή και διατηρήθηκε ως μέρος της ατομικής μνήμης σ’ όλη τη διαδρομή της ανελικτικής πορείας. Θα έχετε συνείδηση όλων των αξιόλογων εμπειριών σας, καθώς θα ανέρχεστε από τον ένα κόσμο-δώμα στον άλλο και από το ένα μέρος του σύμπαντος στο άλλο, ακόμη και στον Παράδεισο.
(535.2) 47:4.6 Αν και έχετε μοροντιανά σώματα, εξακολουθείτε, σε όλους αυτούς τους επτά κόσμους, να τρώτε, να πίνετε και να αναπαύεστε. Συμμετέχετε στην μοροντιανή τάξη σίτισης, ένα βασίλειο ζώσας ενεργείας άγνωστης στους υλικούς κόσμους. Η τροφή και το νερό αξιοποιούνται πλήρως στο μοροντιανό σώμα. Δεν υπάρχουν υπολείμματα για να αποβληθούν. Σταθείτε και σκεφθείτε: Ο κόσμος-δώμα3 [41] υπ’ αριθμόν ένα είναι ένας πολύ υλικός κόσμος, που εμφανίζει την πρώιμη έναρξη του μοροντιανού καθεστώτος. Είσαστε ακόμη σχεδόν ανθρώπινοι και όχι πολύ μακριά από τις περιορισμένες απόψεις της θνητής ζωής, ο κάθε κόσμος, όμως, παρουσιάζει σαφή πρόοδο. Από σφαίρα σε σφαίρα γίνεστε λιγότερο υλικοί, περισσότερο διανοούμενοι και ελαφρά περισσότερο πνευματικοί. Η πνευματική πρόοδος είναι μεγαλύτερη στους τρεις τελευταίους των διαδοχικών αυτών κόσμων.
(535.3) 47:4.7 Οι βιολογικές ανεπάρκειες εν πολλοίς αποκαταστάθηκαν στον πρώτο κόσμο-δώμα. Εκεί, ατέλειες που αφορούσαν στη σεξουαλική ζωή, στις οικογενειακές σχέσεις και τη γονική λειτουργία είτε διορθώθηκαν, είτε προωθήθηκαν για μελλοντική αποκατάσταση μεταξύ των οικογενειών των Υλικών Υιών στην Τζερουζέμ.
(535.4) 47:4.8 Ο κόσμος-δώμα υπ’ αριθμόν δύο περισσότερο συγκεκριμένα μεριμνά για την απομάκρυνση όλων των φάσεων της διανοητικής σύγκρουσης και για την ίαση όλων των ειδών της διανοητικής δυσαρμονίας. Η προσπάθεια για την πλήρη κατανόηση της σπουδαιότητας της μοροντιανής σοφίας, που άρχισε στον πρώτο κόσμο-δώμα, συνεχίζεται εδώ με μεγαλύτερο ζήλο. Η ανάπτυξη στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν δύο συγκρίνεται με τη διανοητική κατάσταση του προ των Μαγίστρων Υιών πολιτισμού των ιδανικών εξελικτικών κόσμων.
(535.5) 47:5.1 Η Μανσόνια4 [42] η τρίτη είναι το αρχηγείο των Διδασκάλων των κόσμων-Δωμάτων. Αν και λειτουργούν και στις επτά σφαίρες-δώματα, διατηρούν το αρχηγείο τους ως ομάδα στο κέντρο των σχολικών κύκλων του κόσμου υπ’ αριθμόν τρία. Υπάρχουν εκατομμύρια από τους καθοδηγητές αυτούς στους κόσμους-δώματα, καθώς και στους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους. Τα εξελιχθέντα και μεγαλυνθέντα αυτά χερουβείμ υπηρετούν ως μοροντιανοί διδάσκαλοι σ’ όλη την προς τα άνω διαδρομή, από τους κόσμους-δώματα ως την τελευταία σφαίρα της εκπαίδευσης των ανερχομένων του τοπικού σύμπαντος. Θα είναι μεταξύ των τελευταίων που θα σας πουν το τρυφερό αντίο, όταν έλθει η ώρα του αποχαιρετισμού, ή ώρα που θα πείτε αντίο – τουλάχιστον για λίγους αιώνες – στο σύμπαν προέλευσής σας, όταν σεραφειμοποιηθείτε για να μεταφερθείτε στους κόσμους υποδοχής του ελάσσονος τομέα του υπερσύμπαντος.
(535.6) 47:5.2 Όταν διαμένετε προσωρινά στον πρώτο κόσμο-δώμα, έχετε την άδεια να επισκεφθείτε τον πρώτο από τους κόσμους διέλευσης, το αρχηγείο των τελικιστών και τον δοκιμαστικό παιδικό σταθμό του συστήματος, για την ανατροφή των μη ανεπτυγμένων εξελικτικών παιδιών. Όταν φθάσετε στη μανσόνια υπ’ αριθμόν δύο, παίρνετε την άδεια να επισκέπτεστε περιοδικά τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν δύο, όπου βρίσκονται τα αρχηγεία των μοροντιανών εποπτών για ολόκληρη τη Σατάνια, καθώς και οι σχολές εξάσκησης για τις διάφορες μοροντιανές τάξεις. Όταν φθάσετε στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τρία, σας δίδεται αμέσως άδεια για να επισκεφθείτε την τρίτη σφαίρα διέλευσης, το αρχηγείο των αγγελικών τάξεων και έδρα των διάφορων σχολείων εξάσκησής τους, του συστήματος. Οι επισκέψεις στη Τζερουζέμ από τον κόσμο αυτό γίνονται με αυξανόμενο ρυθμό επωφελείς και παρουσιάζουν εντεινόμενο, πάντα, ενδιαφέρον για τους εξελισσόμενους θνητούς.
(536.1) 47:5.3 Η μανσόνια η τρίτη είναι κόσμος μεγάλου ατομικού και κοινωνικού επιτεύγματος για όλους εκείνους οι οποίοι δεν επέτυχαν το αντίστοιχο των κύκλων αυτών της επιμόρφωσης πριν ελευθερωθούν από τη σάρκα, στους γενέθλιους κόσμους τους των θνητών. Στη σφαίρα αυτή άρχισε ένα πιο θετικό εκπαιδευτικό έργο. Η εξάσκηση των δύο πρώτων κόσμων-δωμάτων είναι κυρίως ανεπαρκούς φύσεως – αρνητική – στο ότι έχει κυρίως να κάνει με τη συμπλήρωση της εμπειρίας της ζωής στη σάρκα. Σ’ αυτόν τον τρίτο κόσμο-δώμα, οι διασωθέντες αρχίζουν πραγματικά την προοδευτική μοροντιανή τους επιμόρφωση. Ο κύριος σκοπός της εξάσκησης αυτής είναι να ενδυναμώσει την κατανόηση της σχέσης της μοροντιανής σοφίας και της λογικής των θνητών, το συντονισμό της μοροντιανής σοφίας και της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Οι διασωθέντες θνητοί τώρα κερδίζουν πρακτική ενόραση στην αληθινή μεταφυσική. Αυτή είναι η πραγματική εισαγωγή στην νοήμονα κατανόηση των κοσμικών εννοιών και των συμπαντικών συσχετισμών. Η επιμόρφωση του τρίτου κόσμου-δώματος αποτελεί μέρος της φύσης της προ της επιφοίτησης του Υιού εποχής ενός φυσιολογικού, κατοικημένου κόσμου.
(536.2) 47:6.1 Όταν φθάσετε στον τέταρτο κόσμο-δώμα, έχετε για τα καλά μπει στη μοροντιανή πορεία. Έχετε κάνει πολύ δρόμο από την αρχική υλική υπόσταση. Τώρα σας δίδεται η άδεια να επισκεφθείτε τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν τέσσερα, για να εξοικειωθείτε εκεί με το διοικητικό κέντρο και τα σχολεία εξάσκησης των υπεραγγέλων, περιλαμβανομένων των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων. Μέσω της σωστής λειτουργίας των υπεραγγέλων αυτών του τέταρτου κόσμου διέλευσης, οι μοροντιανοί επισκέπτες μπορούν να έλθουν κοντά στις διάφορες τάξεις των Υιών του θεού, κατά τις περιοδικές επισκέψεις τους στη Τζερουζέμ, αφού νέοι τομείς της πρωτεύουσας του συστήματος βαθμιαία ανοίγουν στους εξελισσόμενους θνητούς, καθώς αυτοί πραγματοποιούν τις επανειλημμένες αυτές επισκέψεις στον αρχηγικό κόσμο. Καινούργια μεγαλεία ξεδιπλώνονται προοδευτικά στις διευρυνόμενες διάνοιες των ανερχομένων αυτών.
(536.3) 47:6.2 Στην τέταρτη μανσόνια ο μεμονωμένος ανερχόμενος βρίσκει καλύτερα τη θέση του στην ομαδική εργασία και τις λειτουργίες της τάξης του, της μοροντιανής ζωής. Οι ανερχόμενοι εδώ αναπτύσσουν αυξημένη εκτίμηση για τις εκπομπές και τις άλλες φάσεις της καλλιέργειας και της προόδου του τοπικού σύμπαντος.
(536.4) 47:6.3 Είναι κατά την περίοδο αυτή της εξάσκησης στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τέσσερα, που οι ανερχόμενοι θνητοί γνωρίζουν για πρώτη φορά τις απαιτήσεις και τις απολαύσεις της αληθούς κοινωνικής ζωής των μοροντιανών πλασμάτων. Και τούτο είναι, πράγματι, μια καινούργια εμπειρία για τα εξελικτικά πλάσματα, να συμμετέχουν σε κοινωνικές δραστηριότητες οι οποίες δεν στηρίζονται ούτε στην προσωπική μεγέθυνση, ούτε στον ιδιοτελή θρίαμβο. Μία νέα κοινωνική τάξη παρουσιάζεται, μία τάξη βασισμένη στη γεμάτη κατανόηση συμπάθεια της αμοιβαίας εκτίμησης, την ανιδιοτελή αγάπη της αμοιβαίας υπηρεσίας και το εξουσιαστικό κίνητρο της πραγματοποίησης ενός κοινού και υπέρτατου πεπρωμένου – του Παραδείσιου στόχου της σεβάσμιας και θείας τελειότητας. Οι ανερχόμενοι αποκτούν όλοι συνείδηση της γνώσης, της αποκάλυψης, της αναζήτησης και της εύρεσης του Θεού.5 [43]
(536.5) 47:6.4 Η διανοητική και κοινωνική καλλιέργεια του τέταρτου αυτού κόσμου-δώματος μπορεί να συγκριθεί με τη διανοητική και κοινωνική ζωή της μετά τον Διδάσκαλο Υιό εποχής στους πλανήτες της φυσιολογικής εξέλιξης. Η πνευματική κατάσταση είναι πολύ περισσότερο προοδευμένη από μία τέτοια θνητή απονομή.
(537.1) 47:7.1 Η μεταφορά στον πέμπτο κόσμο-δώμα αντιπροσωπεύει ένα τρομακτικό βήμα προς τα εμπρός στη ζωή ενός μοροντιανού εξελισσόμενου. Η εμπειρία σ’ αυτόν τον κόσμο είναι μία πραγματική πρόγευση της ζωής στη Τζερουζέμ. Εδώ αρχίζετε να αντιλαμβάνεσθε το υψηλό πεπρωμένο των πιστών εξελικτικών κόσμων, αφού μπορούν φυσιολογικά να προχωρήσουν στο στάδιο αυτό κατά τη φυσική πλανητική ανάπτυξη. Η καλλιέργεια αυτού του κόσμου-δώματος αντιστοιχεί γενικά μ’ εκείνη της πρώιμης εποχής του φωτός και της ζωής στους πλανήτες φυσιολογικής εξελικτικής προόδου. Και από αυτό μπορείτε να καταλάβετε γιατί υπάρχει αυτή η διευθέτηση, ώστε οι ανώτερης καλλιέργειας, προοδευτικοί τύποι υπάρξεων, που ορισμένες φορές κατοικούν τους προηγμένους αυτούς εξελικτικούς κόσμους, να εξαιρούνται από το να περάσουν δια μέσου ενός, ή ακόμη και όλων των σφαιρών-δωμάτων.
(537.2) 47:7.2 Έχοντας αποκτήσει βαθιά γνώση της γλώσσας του τοπικού σύμπαντος πριν εγκαταλείψετε τον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν τέσσερα, αφιερώνετε τώρα περισσότερο χρόνο στην τελειοποίηση της γλώσσας της Ουβέρσα ως το σημείο όπου να μπορείτε να θεωρηθείτε ειδήμονες και στις δύο γλώσσες, πριν φθάσετε στην Τζερουζέμ με την ιδιότητα του κατοίκου. Όλοι οι ανερχόμενοι θνητοί γνωρίζουν δύο γλώσσες, από το αρχηγείο του συστήματος μέχρι επάνω, στη Χαβόνα. Και τότε, το μόνο που χρειάζεται είναι να διευρύνετε το λεξιλόγιο του υπερσύμπαντος, αφού απαιτείται επιπλέον διεύρυνση για να κατοικήσετε στον Παράδεισο.
(537.3) 47:7.3 Φθάνοντας στη μανσόνια υπ’ αριθμόν πέντε, ο οδοιπόρος παίρνει την άδεια να επισκεφθεί τον κόσμο διέλευσης με τον αντίστοιχο αριθμό, το αρχηγείο του Υιού. Εδώ ο ανερχόμενος θνητός εξοικειώνεται προσωπικά με τις διάφορες ομάδες των θείων υιών. Έχει ακούσει για τις υπέροχες αυτές υπάρξεις και τις έχει ήδη συναντήσει στην Τζερουζέμ, αλλά τώρα φθάνει να τις γνωρίσει πραγματικά.
(537.4) 47:7.4 Στην πέμπτη μανσόνια αρχίζετε να μαθαίνετε για τους κόσμους μελέτης του αστερισμού. Εδώ συναντάτε τον πρώτο των καθοδηγητών ο οποίος αρχίζει να σας προετοιμάζει για την μετέπειτα παραμονή στον αστερισμό. Περισσότερη από την προετοιμασία αυτή συνεχίζεται στους κόσμους έξι και επτά, ενώ οι τελικές πινελιές μπαίνουν στον τομέα των ανερχομένων θνητών της Τζερουζέμ.
(537.5) 47:7.5 Μία πραγματική γέννηση κοσμικής συνείδησης λαμβάνει χώρα στη μανσόνια υπ’ αριθμόν πέντε. Αρχίζετε να ενδιαφέρεστε για το σύμπαν. Τούτη είναι πράγματι μια ώρα όπου διευρύνονται οι ορίζοντες. Αρχίζει να διαφαίνεται στο διευρυμένο νου των ανερχομένων θνητών ότι ένα θαυμάσιο και μεγαλειώδες, ένα ουράνιο και θείο πεπρωμένο περιμένει όλους εκείνους που ολοκληρώνουν την προοδευτική προς τον Παράδεισο ανέλιξη, η οποία με τόσο κόπο, αλλά και τόσο χαρούμενα και ευοίωνα ξεκίνησε. Και στο σημείο, περίπου, αυτό, ο μέσος θνητός ανερχόμενος αρχίζει να εκδηλώνει καλόπιστο εμπειρικό ενθουσιασμό για την ανέλιξη προς τη Χαβόνα. Η μελέτη γίνεται εθελοντική, η ανιδιοτελής υπηρεσία φυσική και η λατρεία αυτόματη. Ένας αληθινός μοροντιανός χαρακτήρας βλασταίνει. Ένα αληθινό μοροντιανό πλάσμα εξελίσσεται.
(537.6) 47:8.1 Στους προσωρινά διαμένοντες στη σφαίρα αυτή επιτρέπεται να επισκεφτούν τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν έξι, όπου μαθαίνουν περισσότερα σχετικά με τα ανώτερα πνεύματα του υπερσύμπαντος, αν και δεν μπορούν να οραματισθούν πολλές από τις ουράνιες αυτές υπάρξεις. Εδώ παίρνουν επίσης τα πρώτα τους μαθήματα πάνω στην αναμενόμενη πνευματική τους πορεία που τόσο γρήγορα ακολουθεί την αποφοίτηση από τη μοροντιανή εκπαίδευση του τοπικού σύμπαντος.
(537.7) 47:8.2 Ο βοηθός Κυρίαρχος του Συστήματος κάνει συχνές επισκέψεις στον κόσμο αυτό και η αρχική διαπαιδαγώγηση αρχίζει εδώ, με την τεχνική της διακυβέρνησης του σύμπαντος. Τα πρώτα μαθήματα που περιλαμβάνουν τα θέματα ενός ολόκληρου σύμπαντος διδάσκονται τώρα.
(538.1) 47:8.3 Τούτη είναι μία εξαιρετική εποχή για τους ανερχόμενους θνητούς και συνήθως γίνεται μάρτυρας της τέλειας συγχώνευσης της ανθρώπινης διάνοιας και του θείου Προσαρμοστή. Δυνητικά, η συγχώνευση αυτή θα μπορούσε να είχε γίνει νωρίτερα, η πραγματική, όμως, λειτουργούσα ταυτοποίηση πολλές φορές δεν επιτυγχάνεται μέχρι τη στιγμή της προσωρινής παραμονής στον πέμπτο κόσμο-δώμα, ή ακόμη και στον έκτο.
(538.2) 47:8.4 Η ένωση της εξελισσόμενης αθάνατης ψυχής με τον αιώνιο και θείο Προσαρμοστή σηματοδοτείται από τη σεραφική κλήτευση του εποπτεύοντος αρχαγγέλου προς τους αναστημένους διασωθέντες και του αρχαγγέλου των αρχείων προς εκείνους οι οποίοι πρόκειται να κριθούν την τρίτη ημέρα. Και τότε, παρουσία των μοροντιανών συντρόφων ενός τέτοιου διασωθέντος, οι αγγελιαφόροι αυτοί του χρίσματος μιλούν: «Τούτος είναι ένας αγαπημένος υιός με τον οποίο είμαι πολύ ευχαριστημένος.» Η απλή αυτή τελετή σηματοδοτεί την είσοδο ενός ανερχόμενου θνητού στην αιώνια πορεία της εν Παραδείσω υπηρεσίας.
(538.3) 47:8.5 Αμέσως μετά την επιβεβαίωση της δια του Προσαρμοστή συγχώνευσης, η νέα μοροντιανή ύπαρξη παρουσιάζεται στους συντρόφους της για πρώτη φορά με το νέο της όνομα και της δίδονται οι σαράντα ημέρες πνευματικής αποχώρησης από όλες τις τακτικές δραστηριότητες ώστε να δει βαθιά μέσα της και να επιλέξει έναν από τους προαιρετικούς δρόμους προς τη Χαβόνα κι’ ακόμα να διαλέξει μία από τις διαφορετικές τεχνικές του Παραδείσιου επιτεύγματος.
(538.4) 47:8.6 Ακόμη, όμως, οι θαυμάσιες αυτές υπάρξεις είναι, λίγο-πολύ, υλικές. Βρίσκονται μακράν από του να είναι πραγματικά πνεύματα. Είναι περισσότερο σαν υπερ-θνητοί, από πνευματική πλευρά μιλώντας, ακόμη κατά τι λιγότερο από άγγελοι. Γίνονται, όμως, πράγματι, υπέροχες υπάρξεις.
(538.5) 47:8.7 Κατά την προσωρινή παραμονή τους στον κόσμο-δώμα υπ’ αριθμόν έξι, οι σπουδαστές φθάνουν σε μία κατάσταση η οποία μπορεί να συγκριθεί με το ανώτερο επίτευγμα που χαρακτηρίζει τους εξελικτικούς εκείνους κόσμους οι οποίοι φυσιολογικά προόδευσαν πέραν του αρχικού σταδίου του φωτός και της ζωής. Η κοινωνική οργάνωση στη μανσόνια αυτή είναι ανώτερης κατηγορίας. Η σκιά της θνητής φύσης ελαττώνεται όλο και περισσότερο, καθώς οι κόσμοι αυτοί κατακτώνται ένας προς έναν. Γίνεστε ολοένα περισσότερο αξιαγάπητοι καθώς αφήνετε πίσω τα χοντροκομμένα υπολείμματα της πλανητικής ζωώδους προέλευσης. «Η άνοδος μέσω μεγάλων δοκιμασιών» έχει σκοπό να κάνει τους μεγαλυνθέντες θνητούς αληθινά αγαθούς και φιλικούς, πραγματικά πονετικούς και ανεκτικούς.
(538.6) 47:9.1 Η εμπειρία σ’ αυτή τη σφαίρα είναι το ύψιστο επίτευγμα της άμεσης μετά θάνατον πορείας. Κατά την προσωρινή σας παραμονή εκεί θα δεχθείτε τη διαπαιδαγώγηση πολλών δασκάλων, που όλοι θα συνεργασθούν στο έργο του να σας προετοιμάσουν για παραμονή στην Τζερουζέμ. Οποιεσδήποτε διακριτές διαφορές μεταξύ των θνητών εκείνων, των προερχομένων από τους απομονωμένους και καθυστερημένους κόσμους και των διασωθέντων εκείνων από τις περισσότερο προηγμένες και διαφωτισμένες σφαίρες κυριολεκτικά σβήνουν κατά την προσωρινή παραμονή στον έβδομο κόσμο-δώμα. Εδώ θα εξαγνισθείτε από όλα τα κατάλοιπα μιας ατυχούς κληρονομικότητας, νοσηρού περιβάλλοντος, ή μη πνευματικών πλανητικών τάσεων. Εδώ εξαλείφονται τα τελευταία κατάλοιπα του «σημείου του κτήνους».
(538.7) 47:9.2 Ενώ διαμένετε προσωρινά στη μανσόνια υπ’ αριθμόν επτά, σας δίδεται άδεια να επισκεφθείτε τον κόσμο διέλευσης υπ’ αριθμόν επτά, τον κόσμο του Πατέρα του Σύμπαντος. Εδώ αρχίζετε μία νέα και περισσότερο πνευματική λατρεία του αόρατου Πατέρα, μία συμπεριφορά που ολοένα και περισσότερο θα επιδιώκετε, σ’ ολόκληρη την προς τα άνω διαδρομή της μακράς ανελικτικής σας πορείας. Βρίσκετε το ναό του Πατρός σ’ αυτό τον κόσμο της μεταβατικής επιμόρφωσης, αλλά δεν βλέπετε τον Πατέρα.
(538.8) 47:9.3 Τώρα αρχίζει ο σχηματισμός των τάξεων για την αποφοίτηση στη Τζερουζέμ. Έχετε πάει από κόσμο σε κόσμο ως άτομα, τώρα όμως προετοιμάζεστε να αναχωρήσετε για την Τζερουζέμ σε ομάδες, αν και, εντός ορισμένων ορίων, ένας ανερχόμενος μπορεί να επιλέξει να παραμείνει στον έβδομο κόσμο-δώμα με σκοπό να καταστήσει ικανό ένα βραδυκίνητο μέλος της γήινης, ή μανσονιανής ομάδας του να τον προφθάσει.
(539.1) 47:9.4 Το προσωπικό της έβδομης μανσόνια συγκεντρώνεται στη γυάλινη θάλασσα για να γίνει μάρτυρας της αναχώρησής σας για την Τζερουζέμ, με την ιδιότητα του κατοίκου. Εκατοντάδες, ή χιλιάδες φορές μπορεί να έχετε επισκεφθεί την Τζερουζέμ, αλλά πάντα ως επισκέπτης. Ποτέ πριν δεν προχωρήσατε προς την πρωτεύουσα του συστήματος με τη συντροφιά μιας ομάδας συντρόφων σας, που είπαν το αιώνιο αντίο σ’ ολόκληρη την μανσονιανή πορεία ως ανερχόμενοι θνητοί. Γρήγορα θα σας καλωσορίσουν στο χώρο υποδοχής του αρχηγικού κόσμου ως πολίτες της Τζερουζέμ.
(539.2) 47:9.5 Θα απολαύσετε εξαιρετικά την πρόοδό σας μέσω των επτά κόσμων αποϋλοποίησης. Είναι πραγματικές σφαίρες αποθανατοποίησης.6 [44] Είστε κυρίως θνητοί στον πρώτο κόσμο-δώμα, μια υλική ύπαρξη μόνο χωρίς το υλικό σώμα, μια ανθρώπινη διάνοια στεγασμένη σε μοροντιανή μορφή – ένα υλικό σώμα του μοροντιανού κόσμου, αλλά όχι ένα θνητό σπίτι από σάρκα και αίμα. Περνάτε πραγματικά από το θνητό επίπεδο στην κατηγορία των αθανάτων τη στιγμή της συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή και τη στιγμή που ολοκληρώνετε την πορεία σας στην Τζερουζέμ, έχετε γίνει πλήρως ανεπτυγμένοι μοροντιανοί.
(539.3) 47:10.1 Η υποδοχή μιας νέας τάξης αποφοίτων ενός κόσμου-δώματος είναι το σύνθημα για όλη τη Τζερουζέμ να συγκεντρωθεί ως επιτροπή καλωσορίσματος. Ακόμη και οι σπορνέιτζια απολαμβάνουν την άφιξη των θριαμβευτών αυτών ανερχομένων εξελικτικής προέλευσης, εκείνων που έτρεξαν στον πλανητικό αγώνα δρόμου και ολοκλήρωσαν την διαδοχική πορεία τους στους κόσμους-δώματα. Μόνον οι φυσικοί ελεγκτές και οι Επόπτες της Μοροντιανής Δυνάμεως λείπουν από τις περιστάσεις αυτές που δίνουν χαρά.
(539.4) 47:10.2 Ο Ιωάννης ο της Αποκαλύψεως οραματίσθηκε την άφιξη μιας τάξης ανερχομένων θνητών από τον έβδομο κόσμο-δώμα στον πρώτο τους ουρανό, τα μεγαλεία της Τζερουζέμ. Κατέγραψε: «Και είδα ότι ήταν σαν θάλασσα από γυαλί, ανάμικτη με φωτιά. Και εκείνους που είχαν νικήσει το κτήνος που αρχικά βρισκόταν εντός τους, αλλά και την ιδέα που επικρατούσε στους κόσμους-δώματα, και τελικά νίκησαν και το τελευταίο σημάδι και ίχνος, να στέκονται στη γυάλινη θάλασσα, να κρατούν τις άρπες του Θεού και να τραγουδούν το τραγούδι της λύτρωσης από το φόβο των θνητών και τον θάνατο.» (Τελειοποιημένη διαστημική επικοινωνία πρόκειται να εγκατασταθεί σ’ όλους αυτούς τους κόσμους. Και η λήψη, όπου κι’ αν βρίσκεστε, τέτοιας επικοινωνίας γίνεται εφικτή φέροντας την «άρπα του Θεού,» μία μοροντιανή επινόηση που αντισταθμίζει την ανικανότητα του να προσαρμοσθεί άμεσα ο ανώριμος μοροντιανός αισθητήριος μηχανισμός στην λήψη των διαστημικών επικοινωνιών.)
(539.5) 47:10.3 Ο Παύλος είχε επίσης ένα όραμα του αποτελούμενου από ανερχομένους πολίτες σώματος των τελειοποιημένων θνητών στην Τζερουζέμ, αφού έγραψε: «Πάλι ήλθατε στο όρος της Σιών και στην πόλη του ζώντος Θεού, την ουράνια Ιερουσαλήμ, και σε μια αναρίθμητη συνοδεία αγγέλων, στη μεγάλη συγκέντρωση του Μιχαήλ και στα πνεύματα των απλών ανθρώπων που γίνονται τέλειοι.»
(539.6) 47:10.4 Αφού οι θνητοί αποκτήσουν κατοικία στο αρχηγείο του συστήματος, δεν θα βιώσουν περαιτέρω ουσιαστικές αναστάσεις. Η μοροντιανή μορφή που σας παραχωρήθηκε κατά την αναχώρησή σας από την εμπειρία στους κόσμους-δώματα είναι τέτοια που θα σας διακρίνει μέχρι το τέλος της εμπειρίας σας στο τοπικό σύστημα. Αλλαγές θα γίνονται από καιρό σε καιρό, αλλά θα διατηρήσετε την ίδια αυτή μορφή μέχρις ότου την αποχαιρετήσετε, όταν αναδυθείτε ως πνεύματα πρώτου σταδίου προετοιμαζόμενα για τη μετάβαση στους υπερσυμπαντικούς κόσμους της καλλιέργειας των ανερχομένων και της πνευματικής εξάσκησης.
(540.1) 47:10.5 Επτά φορές βιώνουν, οι θνητοί εκείνοι που ολοκληρώνουν την μανσονιανή πορεία,7 [45] την εμπειρία του ύπνου προσαρμογής και την αναστάσιμη αφύπνηση. Η τελευταία αίθουσα ανάστασης, όμως, ο τελικός θάλαμος αφύπνησης, έμεινε πίσω, στον έβδομο κόσμο-δώμα. Ποτέ πια, μία αλλαγή μορφής δεν θα απαιτήσει την έκπτωση της συνείδησης, ή τη διάσπαση στη συνέχιση της ατομικής μνήμης.
(540.2) 47:10.6 Η θνητή προσωπικότητα που ξεκίνησε στους εξελικτικούς κόσμους και στεγάστηκε στη σάρκα – ενοικημένη από τους Ελεγκτές των Μυστηρίων και περιβεβλημένη από το Πνεύμα της Αλήθειας – δεν κινητοποιείται, δεν πραγματώνεται και δεν ενοποιείται πλήρως μέχρι την ημέρα όπου ένας τέτοιος πολίτης της Τζερουζέμ παίρνει άδεια μετάβασης στην Εντέντια και ανακηρύσσεται πραγματικό μέλος του μοροντιανού σώματος του Νέβαδον – ένας αθάνατος διασωθείς ενωμένος με τον Προσαρμοστή, ένας προς τον Παράδεισο ανερχόμενος, μία προσωπικότητα μοροντιανής υπόστασης, ένα αληθινό παιδί των Μέγιστων.
(540.3) 47:10.7 Ο φυσικός θάνατος είναι μία τεχνική διαφυγής από την υλική ζωή στη σάρκα. Και η μανσονιανή εμπειρία της προοδευτικής ζωής μέσω των επτά κόσμων της διορθωτικής εξάσκησης και της επιμορφωτικής εκπαίδευσης αντιπροσωπεύει την εισαγωγή των θνητών διασωθέντων στην μοροντιανή πορεία, τη μεταβατική ζωή, η οποία μεσολαβεί μεταξύ της εξελικτικής υλικής υπόστασης και του ανώτερου πνευματικού επιτεύγματος των ανερχομένων του χρόνου, που προορίζονται να φθάσουν τις πύλες της αιωνιότητας.
(540.4) 47:10.8 [Υποστηρίχθηκε από έναν Υπέρλαμπρο εσπερινό Αστέρα.]
(541.1) 48:0.1 Οι θεοί δεν μπορούν – τουλάχιστον δεν το πράττουν – να μετασχηματίσουν ένα πλάσμα κατώτερης, ζωώδους φύσης σ’ ένα τελειοποιημένο πνεύμα μέσω κάποιας μυστηριώδους τεχνικής δημιουργικής μαγείας. Όταν οι Δημιουργοί επιθυμούν να φτιάξουν τέλειες υπάρξεις, το πράττουν μέσω μιας άμεσης και αυθεντικής δημιουργίας, αλλά ουδέποτε αναλαμβάνουν να μεταλλάξουν ζωώδους προέλευσης υλικά πλάσματα σε τέλειες υπάρξεις, με μία μοναδική πράξη.
(541.2) 48:0.2 Η μοροντιανή ζωή, εκτεινόμενη, όπως συμβαίνει, στα διάφορα στάδια της πορείας στο τοπικό σύμπαν, αποτελεί τη μοναδική δυνατή προσέγγιση δια της οποίας οι εκ της ύλης θνητοί μπορούν να φθάσουν στο κατώφλι του πνευματικού κόσμου. Ποια μαγεία θα μπορούσε ο θάνατος, η φυσική αποσύνθεση του υλικού σώματος, να ασκήσει ώστε ένα τέτοιο απλό βήμα να μετασχηματίσει ακαριαία το θνητό και υλικό νου σε ένα αθάνατο, τελειοποιημένο πνεύμα; Οι πεποιθήσεις αυτές δεν είναι παρά δεισιδαιμονίες των αδαών και ευχάριστα παραμύθια.
(541.3) 48:0.3 Πάντα η μοροντιανή αυτή διέλευση μεσολαβεί μεταξύ της θνητής κατάστασης και του επακόλουθου πνευματικού επιπέδου των διασωζόμενων ανθρώπινων υπάρξεων. Η ενδιάμεση αυτή κατάσταση της συμπαντικής προόδου διαφέρει σημαντικά στις διάφορες τοπικές δημιουργίες, η πρόθεση, όμως, και το αντικείμενο είναι εντελώς ίδια. Η διευθέτηση των κόσμων-δωμάτων καθώς και των ανώτερων μοροντιανών κόσμων στον Νέβαδον είναι αρκετά ενδεικτική των καθεστώτων μοροντιανής διέλευσης στο τμήμα αυτό του Όρβοντον.
(541.4) 48:1.1 Οι μοροντιανοί κόσμοι είναι σφαίρες του τοπικού σύμπαντος οι οποίες χρησιμεύουν ως σύνδεσμοι μεταξύ των υλικών και πνευματικών επιπέδων της υπόστασης των πλασμάτων. Η μοροντιανή αυτή ζωή ήταν γνωστή στην Ουράντια από τον πρώτο καιρό του Πλανητικού Πρίγκιπα. Από καιρό σε καιρό, η μεταβατική αυτή κατάσταση διδάσκετο στους θνητούς και η έννοια, σε παραποιημένη μορφή, βρήκε θέση στις σύγχρονες θρησκείες.
(541.5) 48:1.2 Οι μοροντιανές σφαίρες αποτελούν τις μεταβατικές φάσεις της ανέλιξης των θνητών μέσω της ακολουθίας των κόσμων του τοπικού σύμπαντος. Μόνο οι επτά κόσμοι οι οποίοι περιβάλλουν τη σφαίρα των τελικιστών του τοπικού συστήματος αποκαλούνται κόσμοι-δώματα, αλλά όλες οι πενήντα έξι μεταβατικές κατοικίες του συστήματος, από κοινού με τις ανώτερες σφαίρες γύρω από τους αστερισμούς και το αρχηγείο του σύμπαντος, αποκαλούνται μοροντιανοί κόσμοι. Οι δημιουργίες αυτές μετέχουν στο φυσικό κάλλος και το μοροντιανό μεγαλείο των αρχηγικών σφαιρών του τοπικού σύμπαντος.
(541.6) 48:1.3 Όλοι αυτοί οι κόσμοι είναι αρχιτεκτονικές σφαίρες και διαθέτουν ακριβώς το διπλάσιο αριθμό των στοιχείων των εξελιχθέντων πλανητών. Τέτοιοι κατά παραγγελίαν κόσμοι όχι μόνο είναι πλούσιοι σε βαρέα μέταλλα και οι κρυστάλλους, αφού έχουν εκατό φυσικά στοιχεία, αλλά επιπλέον διαθέτουν εκατό μορφές μιας μοναδικής ενεργειακής οργάνωσης που ονομάζεται μοροντιανή ύλη. Οι Κυρίαρχοι Φυσικοί Ελεγκτές και οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης είναι σε θέση να τροποποιούν τις περιστροφές των πρωταρχικών μονάδων της ύλης και ταυτόχρονα να μετασχηματίζουν τις ενώσεις αυτές σε ενέργεια, ώστε να δημιουργήσουν την νέα αυτή ουσία.
(542.1) 48:1.4 Η πρώιμη μοροντιανή ζωή στα τοπικά συστήματα μοιάζει πάρα πολύ με εκείνη του παρόντος φυσικού σας κόσμου, ενώ γίνεται λιγότερο υλική και περισσότερο πραγματικά μοροντιανή στους κόσμους μελέτης του αστερισμού. Και καθώς προωθείστε στις σφαίρες του Σάλβινγκτον, όλο και περισσότερο κατακτάτε τα πνευματικά επίπεδα.
(542.2) 48:1.5 Οι Επόπτες Μοροντιανής Δύναμης μπορούν να πραγματοποιήσουν μία συνένωση υλικών και πνευματικών ενεργειών, οργανώνοντας δι’ αυτού του τρόπου μία μοροντιανή μορφή υλοποίησης η οποία είναι δεκτική στην εναπόθεση ενός ελέγχοντος πνεύματος. Όταν διασχίζετε τη μοροντιανή ζωή του Νέβαδον, οι ίδιοι αυτοί υπομονετικοί και άξιοι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης θα σας με επιτυχία θα σας προμηθεύσουν με 570 μοροντιανά σώματα, που καθένα τους είναι μία φάση του προοδευτικού σας μετασχηματισμού. Από τη στιγμή που εγκαταλείπετε τους υλικούς κόσμους μέχρις ότου αποτελέσετε ένα πρώτου σταδίου πνεύμα στον Σάλβινγκτον, θα υποβληθείτε σε 570 ακριβώς ξεχωριστές και ανελικτικές μοροντιανές μεταβολές. Οκτώ από αυτές λαμβάνουν χώρα στο σύστημα, εβδομήντα μία στον αστερισμό και 491 κατά τη διάρκεια της προσωρινής σας παραμονής στις σφαίρες του Σάλβινγκτον.
(542.3) 48:1.6 Τον καιρό της θνητής σάρκας, το θείο πνεύμα κατοικεί εντός σας σχεδόν σαν κάτι ξεχωριστό – στην πραγματικότητα μία εισβολή στον άνθρωπο του επιφοιτούντος πνεύματος του Πατέρα του Σύμπαντος. Στην μοροντιανή, όμως, ζωή, το πνεύμα θα γίνει πραγματικό μέρος της προσωπικότητάς σας και καθώς θα περνάτε διαδοχικά τις 570 προοδευτικές μεταμορφώσεις, θα ανέρχεσθε από το υλικό στο πνευματικό επίπεδο της ζωής ενός πλάσματος.
(542.4) 48:1.7 Ο Παύλος γνώριζε την ύπαρξη των μοροντιανών κόσμων και την πραγματικότητα των μοροντιανών υλικών, γιατί έγραψε: «Έχουν στον ουρανό μία καλύτερη και ανθεκτικότερη ουσία.» Και αυτά τα μοροντιανά υλικά είναι πραγματικά, κυριολεκτικά, ακριβώς όπως «στην πόλη που έχει θεμέλια, που κτίστης και πλάστης της είναι ο Θεός.» Και κάθε μία από τις θαυμάσιες αυτές σφαίρες είναι «μια καλύτερη χώρα, δηλαδή, μια ουράνια χώρα.»
(542.5) 48:2.1 Οι μοναδικές αυτές υπάρξεις ασχολούνται αποκλειστικά με την εποπτεία των δραστηριοτήτων εκείνων, οι οποίες αντιπροσωπεύουν έναν ενεργό συνδυασμό πνευματικών και υλικών, ή ημι-υλικών ενεργειών. Είναι αποκλειστικά αφιερωμένες στη λειτουργία της μοροντιανής προόδου. Όχι ότι λειτουργούν τόσο πολύ επί των θνητών κατά την μεταβατική εμπειρία τους, αλλά μάλλον δημιουργούν το περιβάλλον διέλευσης για τα προοδεύοντα μοροντιανά πλάσματα. Αποτελούν τους διαύλους της μοροντιανής δύναμης, η οποία συντηρεί και ενεργοποιεί τις μοροντιανές φάσεις των κόσμων διέλευσης.
(542.6) 48:2.2 Οι Επόπτες Μοροντιανής Δύναμης είναι οι απόγονοι ενός Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Είναι αρκετά τυπικοί ως προς την κατασκευή, αν και διαφέρουν ελαφρά ως προς τη φύση, στις διάφορες δημιουργίες. Σχεδιάστηκαν για τη συγκεκριμένη λειτουργία τους και δεν χρειάζονται εξάσκηση πριν αναλάβουν τις ευθύνες τους.
(542.7) 48:2.3 Η δημιουργία των πρώτων Εποπτών Μοροντιανής Δύναμης είναι ταυτόχρονη με την άφιξη του πρώτου θνητού διασωθέντος στις ακτές ενός από τους κόσμους-δώματα στο τοπικό σύμπαν. Έχουν δημιουργηθεί σε ομάδες των χιλίων, ταξινομημένοι ως εξής:
(542.8) 48:2.4 1. Ρυθμιστές των Κυκλωμάτων . . . 400
(542.9) 48:2.5 2. Συντονιστές του Συστήματος . . 200
(542.10) 48:2.6 3. Πλανητικοί Επόπτες . . 100
(543.1) 48:2.7 4. Συνδυασμένοι Ελεγκτές . . 100
(543.2) 48:2.8 5. Σταθεροποιητές των Συνδέσμων . . 100
(543.5) 48:2.11 Οι επόπτες δύναμης υπηρετούν πάντα στο γενέθλιο σύμπαν τους. Κατευθύνονται αποκλειστικά από την κοινή πνευματική δραστηριότητα του Συμπαντικού Υιού και του Συμπαντικού Πνεύματος, κατά τα λοιπά, όμως, είναι μία απόλυτα αυτοκυβερνώμενη ομάδα. Διατηρούν αρχηγεία στον κάθε πρώτο από τους κόσμους-δώματα των τοπικών συστημάτων, όπου δρουν σε στενή συνεργασία τόσο με τους φυσικούς ελεγκτές όσο και με τα σεραφείμ, αλλά λειτουργούν σ’ ένα δικό τους κόσμο, όσον αφορά στις ενεργειακές υλοποιήσεις και τις πνευματικές εφαρμογές.
(543.6) 48:2.12 Ορισμένες, επίσης, φορές εργάζονται σε σχέση με υπεράνω της ύλης φαινόμενα στους εξελικτικούς κόσμους, ως λειτουργοί προσωρινού έργου. Σπάνια, όμως, υπηρετούν στους κατοικημένους πλανήτες. Ούτε εργάζονται στους κόσμους ανώτερης εκπαίδευσης του υπερσύμπαντος, όντας κύρια αφοσιωμένοι στο καθεστώς διέλευσης της μοροντιανής ακολουθίας στο τοπικό σύμπαν.
(543.7) 48:2.13 1. Ρυθμιστές των Κυκλωμάτων. Αυτές είναι οι μοναδικές οντότητες που συντονίζουν τη φυσική και την πνευματική ενέργεια και ρυθμίζουν τη ροή της στους διαχωρισμένους διαύλους των μοροντιανών σφαιρών. Και τα κυκλώματα αυτά είναι αποκλειστικά πλανητικά, περιορισμένα σ’ ένα μοναδικό κόσμο. Τα μοροντιανά κυκλώματα διακρίνονται από, και συμπληρώνουν τα φυσικά, αλλά και ενεργειακά κυκλώματα στους κόσμους διέλευσης και απαιτούνται εκατομμύρια από τους ρυθμιστές αυτούς για να ενεργοποιήσουν έστω και ένα σύστημα κόσμων-δωμάτων, όπως αυτό της Σατάνια.
(543.8) 48:2.14 Οι ρυθμιστές των κυκλωμάτων εγκαινιάζουν τις αλλαγές εκείνες στις υλικές ενέργειες, τις οποίες διαχειρίζονται, υποκείμενοι στον έλεγχο και το συντονισμό των συντρόφων τους. Οι υπάρξεις αυτές είναι γεννήτριες μοροντιανής δύναμης, όπως και ρυθμιστές των κυκλωμάτων. Όπως περίπου μία γεννήτρια φαινομενικά παράγει ηλεκτρισμό από την ατμόσφαιρα, έτσι και οι ζώσες αυτές μοροντιανές γεννήτριες φαίνονται ότι μετασχηματίζουν τις απανταχού ενέργειες του διαστήματος στις ύλες εκείνες, τις οποίες οι μοροντιανοί επόπτες υφαίνουν μέσα στα σώματα και τις δραστηριότητες της ζωής των ανερχομένων θνητών.
(543.9) 48:2.15 2. Οι Συντονιστές του Συστήματος. Εφ’ όσον κάθε μοροντιανός κόσμος διαθέτει μία ξεχωριστή κατηγορία μοροντιανής ενέργειας, είναι εξαιρετικά δύσκολο για τους ανθρώπους να οραματισθούν τις σφαίρες αυτές. Αλλά σε κάθε διαδοχική σφαίρα διέλευσης, οι θνητοί θα βρουν τη φυτική ζωή, καθώς και οτιδήποτε άλλο αφορά στη μοροντιανή υπόσταση, να τροποποιείται προοδευτικά, ώστε να ανταποκρίνεται στην εξελισσόμενη πνευματοποίηση του ανερχόμενου διασωθέντος. Και εφ’ όσον το ενεργειακό σύστημα του κάθε κόσμου είναι έτσι εξατομικευμένο, οι συντονιστές αυτοί λειτουργούν για να εναρμονίσουν και να συνδυάσουν τα διαφορετικά αυτά συστήματα δύναμης σε μία λειτουργική μονάδα για τις σχετικές σφαίρες οποιασδήποτε ομάδας.
(543.10) 48:2.16 Οι ανερχόμενοι θνητοί προοδεύουν βαθμιαία από το φυσικό στο πνευματικό, καθώς προωθούνται από τον ένα μοροντιανό κόσμο στον άλλο. Εξ αυτού και η αναγκαιότητα διασφάλισης μιας ανελικτικής κλίμακας μοροντιανών σφαιρών και μιας ανελικτικής κλίμακας μοροντιανών μορφών.
(543.11) 48:2.17 Όταν οι ανερχόμενοι στους κόσμους-δώματα περνούν από τη μία σφαίρα στην άλλη, παραδίδονται από τα σεραφείμ μεταφοράς στους παραλήπτες των συντονιστών του συστήματος στον εξελιγμένο κόσμο. Εδώ, στους μοναδικούς εκείνους ναούς, στο κέντρο των εβδομήντα ακτινωτών πτερύγων, όπου βρίσκονται θάλαμοι διέλευσης παρόμοιοι με τις αίθουσες ανάστασης στον αρχικό κόσμο υποδοχής για τους γήινης προέλευσης θνητούς, οι απαραίτητες αλλαγές στη μορφή των πλασμάτων έχουν επιδέξια πραγματοποιηθεί από τους συντονιστές του συστήματος. Οι πρώιμες αυτές μοροντιανές μορφές χρειάζονται περίπου επτά ημέρες τυπικού χρόνου για την ολοκλήρωσή τους.
(544.1) 48:2.18 3. Οι Πλανητικοί Επόπτες. Κάθε μοροντιανός κόσμος, από τις σφαίρες-δώματα μέχρι το αρχηγείο του συστήματος, βρίσκεται υπό την εποπτεία – όσον αφορά στα μοροντιανά θέματα – των εβδομήντα φρουρών. Αποτελούν το τοπικό πλανητικό συμβούλιο του ανώτερου μοροντιανού κύρους. Το συμβούλιο αυτό χορηγεί τα υλικά για τη μοροντιανή μορφή σε όλα τα ανερχόμενα πλάσματα που προσεδαφίζονται στις σφαίρες και εγκρίνει τις αλλαγές εκείνες στη μορφή των πλασμάτων, οι οποίες καθιστούν δυνατό για έναν ανερχόμενο το να προωθηθεί στην επόμενη σφαίρα. Αφού διασχίσετε τους κόσμους-δώματα, θα μεταφερθείτε από μία φάση μοροντιανής ζωής σε μία άλλη, χωρίς να χρειασθεί να εγκαταλείψετε τη συνείδησή σας. Η έλλειψη συνείδησης συνοδεύει μόνο τις πρώιμες μεταμορφώσεις και τις μετέπειτα διελεύσεις από το ένα σύμπαν στο άλλο και από τη Χαβόνα προς τον Παράδεισο.
(544.2) 48:2.19 4. Οι Συνδυασμένοι Ελεγκτές. Μία από αυτές τις εξαιρετικά μηχανικές οντότητες βρίσκεται πάντα σταθμευμένη στο κέντρο της κάθε διοικητικής μονάδας ενός μοροντιανού κόσμου. Ο συνδυασμένος ελεγκτής είναι ευαίσθητος προς, και λειτουργεί με, τις φυσικές, πνευματικές και μοροντιανές ενέργειες. Και με την οντότητα αυτή, συνδέονται πάντα δύο συντονιστές του συστήματος, τέσσερις ρυθμιστές των κυκλωμάτων, ένας πλανητικός επόπτης, ένας σταθεροποιητής των συνδέσμων και, είτε ένας συνεργαζόμενος αρχειοφύλακας, είτε ένας επιλεκτικός συνοδός.
(544.3) 48:2.20 5. Οι Σταθεροποιητές των Συνδέσμων. Τούτοι είναι οι ρυθμιστές της μοροντιανής ενέργειας σε συνδυασμό με τις φυσικές και πνευματικές δυνάμεις του κόσμου. Καθιστούν δυνατή τη μετατροπή της μοροντιανής ενέργειας σε μοροντιανή ύλη. Ολόκληρη η μοροντιανή οργάνωση ύπαρξης εξαρτάται από τους σταθεροποιητές. Επιβραδύνουν τις περιστροφές της ενέργειας μέχρι του σημείου εκείνου όπου μπορεί να επέλθει η εμφάνιση της ύλης.1 [46] Δεν βρίσκω, όμως, όρους με τους οποίους θα μπορούσα να συγκρίνω, ή να παρουσιάσω τη λειτουργία τέτοιων υπάρξεων. Βρίσκονται απολύτως πέραν της ανθρώπινης φαντασίας.
(544.4) 48:2.21 6. Επιλεκτικοί Συνοδοί. Καθώς προωθείστε από τη μία κατηγορία, ή φάση ενός μοροντιανού κόσμου σε μία άλλη, πρέπει να επανασυγχρονισθείτε, ή να συγχρονισθείτε σε ανώτερη κλίμακα και τούτο είναι το έργο των επιλεκτικών συνοδών, να διατηρούν τον προοδευτικό συγχρονισμό σας με τη μοροντιανή ζωή.
(544.5) 48:2.22 Ενώ οι βασικές μοροντιανές μορφές ζωής και ύλης είναι ταυτόσημες από τον πρώτο κόσμο-δώμα μέχρι την τελευταία σφαίρα διέλευσης στο σύμπαν, υπάρχει μία λειτουργική πρόοδος η οποία βαθμιαία εκτείνεται από την ύλη στο πνεύμα. Η προσαρμογή σας σ’ αυτή τη βασικά ομοιόμορφη, αλλά προοδευτικά εξελισσόμενη και πνευματοποιούμενη δημιουργία πραγματοποιείται με την επιλεκτική αυτή επανεναρμόνιση. Μία παρόμοια ρύθμιση στο μηχανισμό της προσωπικότητας ισοδυναμεί με μια νέα δημιουργία, παρά το γεγονός ότι διατηρείτε την ίδια μοροντιανή μορφή.
(544.6) 48:2.23 Μπορεί κατ’ επανάληψη να υποβληθείτε στη δοκιμασία των εξεταστών αυτών και μόλις καταγράψετε ένα ικανοποιητικό πνευματικό επίτευγμα, με χαρά θα σας πιστοποιήσουν για μία προωθημένη θέση. Οι προοδευτικές αυτές αλλαγές οδηγούν σε διαφοροποιημένες αντιδράσεις στο μοροντιανό περιβάλλον, όπως τροποποιήσεις στις απαιτήσεις διατροφής καθώς και πολυάριθμες άλλες ατομικές πρακτικές.
(544.7) 48:2.24 Οι επιλεκτικοί συνοδοί προσφέρουν επίσης μεγάλες υπηρεσίες στην ομαδοποίηση των μοροντιανών προσωπικοτήτων με το σκοπό της μελέτης, της διδασκαλίας καθώς άλλων σχεδίων. Οι ίδιοι, φυσικά, υποδεικνύουν εκείνους οι οποίοι θα λειτουργήσουν καλύτερα σε μία προσωρινή συνεργασία.
(544.8) 48:2.25 7. Οι Συνεργαζόμενοι Αρχειοφύλακες. Ο μοροντιανός κόσμος έχει τους δικούς του καταγραφείς, οι οποίοι υπηρετούν σε συνεργασία με τους πνευματικούς καταγραφείς στην εποπτεία και φύλαξη των αρχείων και των άλλων δεδομένων των εγγενών στις μοροντιανές δημιουργίες. Τα μοροντιανά αρχεία είναι διαθέσιμα σε όλες τις τάξεις των προσωπικοτήτων.
(545.1) 48:2.26 Όλοι οι μοροντιανοί κόσμοι διέλευσης είναι το ίδιο προσβάσιμοι στις υλικές και τις πνευματικές υπάρξεις. Ως μοροντιανοί εξελισσόμενοι θα παραμείνετε σε πλήρη επαφή με τον κόσμο της ύλης και τις υλικές προσωπικότητες, ενώ όλο και περισσότερο θα διακρίνετε και θα αδελφοποιείστε με τις πνευματικές οντότητες και, ως τη στιγμή της αναχώρησής σας από το μοροντιανό καθεστώς, θα έχετε δει όλες τις τάξεις των πνευμάτων με εξαίρεση ολίγων από τους ανώτερους τύπους, όπως είναι οι Μοναχικοί Αγγελιαφόροι.
(545.2) 48:3.1 Τα πλήθη αυτά των κόσμων-δωμάτων και των μοροντιανών κόσμων είναι οι απόγονοι ενός Πνεύματος-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος. Δημιουργούνται μέσα στους αιώνες σε ομάδες των εκατό χιλιάδων και στον Νέβαδον υπάρχουν επί του παρόντος πάνω από εβδομήντα εκατομμύρια από τις μοναδικές αυτές οντότητες.
(545.3) 48:3.2 Οι μοροντιανοί σύντροφοι εκπαιδεύονται για υπηρεσία από τους Μελχισεδέκ σ’ έναν ειδικό πλανήτη κοντά στον Σάλβινγκτον. Δεν περνούν από τα κεντρικά σχολεία των Μελχισεδέκ. Όσον αφορά στην υπηρεσία τους, πηγαίνουν από τους κατώτερους κόσμους-δώματα του συστήματος μέχρι τις ανώτατες σφαίρες μελέτης του Σάλβινγκτον, ωστόσο, σπάνια απαντώνται στους κατοικημένους κόσμους. Υπηρετούν υπό τη γενική εποπτεία των Υιών του Θεού και την άμεση καθοδήγηση των Μελχισεδέκ.
(545.4) 48:3.3 Οι μοροντιανοί σύντροφοι διατηρούν δέκα χιλιάδες αρχηγεία σ’ ένα τοπικό σύμπαν – σε κάθε έναν από τους πρώτους κόσμους-δώματα ενός τοπικού σύμπαντος. Αποτελούν μία, σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν, αυτοκυβερνώμενη τάξη και είναι, γενικά, μία ευφυής και πιστή ομάδα πλασμάτων. Συχνά, όμως, και σε σχέση με ορισμένες ατυχείς ουράνιες αναταραχές, έχει μαθευτεί ότι παρεξέκλιναν. Χιλιάδες από τα χρήσιμα αυτά πλάσματα χάθηκαν την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου στη Σατάνια. Το τοπικό σας σύστημα έχει τώρα την πλήρη του αναλογία από τις οντότητες αυτές, με τις απώλειες της εξέγερσης του Εωσφόρου να έχουν μόλις πρόσφατα αποκατασταθεί.
(545.5) 48:3.4 Υπάρχουν δύο ξεχωριστοί τύποι Μοροντιανών Συντρόφων. Ο ένας τύπος είναι επιθετικός και ο άλλος υποχωρητικός, αλλά κατά τα λοιπά ανήκουν στην ίδια κατηγορία. Δεν είναι πλάσματα με φύλο, αλλά επιδεικνύουν μία τρυφερά όμορφη αφοσίωση το ένα για το άλλο. Και ενώ μετά βίας μπορούν να θεωρηθούν κατάλληλοι συνοδοί, υπό την υλική (ανθρώπινη) έννοια, έχουν μεγάλη συγγένεια με τις ανθρώπινες φυλές όσον αφορά στην τάξη της υπόστασης των πλασμάτων. Τα μεσοδιάστατα πλάσματα των κόσμων είναι οι στενότεροι συγγενείς σας. Ύστερα έρχονται τα μοροντιανά χερουβείμ και έπειτα από αυτά, οι Μοροντιανοί Σύντροφοι.
(545.6) 48:3.5 Οι σύντροφοι αυτοί είναι τρυφερά στοργικοί και γοητευτικά κοινωνικές υπάρξεις. Διαθέτουν ξεχωριστές προσωπικότητες και όταν τους συναντήσετε στους κόσμους-δώματα, αφού μάθετε να τους αναγνωρίζετε ως τάξη, γρήγορα θα διακρίνετε την ατομικότητά τους. Οι θνητοί μοιάζουν ο ένας με τον άλλο. Ταυτόχρονα, ο καθένας σας διαθέτει μία ξεχωριστή και αναγνωρίσιμη προσωπικότητα.
(545.7) 48:3.6 Κάτι από την αντίληψη της φύσης του έργου των Μοροντιανών αυτών Συντρόφων μπορεί να εξαχθεί από την ακόλουθη ταξινόμηση των δραστηριοτήτων τους σ’ ένα τοπικό σύστημα:
(545.8) 48:3.7 1. Οι Φρουροί των Οδοιπόρων δεν είναι επιφορτισμένοι με ιδιαίτερα καθήκοντα στη σχέση τους με τους μοροντιανούς εξελισσόμενους. Οι σύντροφοι αυτοί είναι υπεύθυνοι για το σύνολο της μοροντιανής πορείας και ως εκ τούτου οι συντονιστές του έργου όλων των άλλων μοροντιανών και μεταβατικών λειτουργών.
(546.1) 48:3.8 2. Οι Παραλήπτες των Οδοιπόρων και Ελεύθεροι Συνεργάτες. Αυτοί είναι οι κοινωνικοί σύντροφοι των νεοαφικνούμενων στους κόσμους-δώματα. Ένας εξ αυτών θα είναι σίγουρα διαθέσιμος για να σας καλωσορίσει όταν θα ξυπνήσετε στον αρχικό κόσμο-δώμα από τον πρώτο ύπνο διέλευσης στο χρόνο, όταν βιώσετε την εμπειρία της ανάστασης από το θάνατο της σάρκας στη μοροντιανή ζωή. Και από τη στιγμή που έτσι τυπικά σας καλωσορίζουν όταν ξυπνάτε, μέχρις ότου εγκαταλείψετε το τοπικό σύμπαν ως πρώτου βαθμού πνεύμα, οι Μοροντιανοί αυτοί Σύντροφοι είναι ακόμη μαζί σας.
(546.2) 48:3.9 Οι σύντροφοι δεν είναι μόνιμα αποσπασμένοι στα μεμονωμένα άτομα. Ο Ανερχόμενος σε κάποιον από τους κόσμους-δώματα, ή τους ανώτερους κόσμους θνητός, μπορεί να έχει διαφορετικό σύντροφο σε κάθε μία από τις διάφορες διαδοχικές περιστάσεις και πάλι, μπορεί να συνεχίσει για μεγάλες περιόδους χωρίς κανέναν. Εξαρτάται από τις απαιτήσεις και επίσης από τη διαθέσιμη παρακαταθήκη των συντρόφων.
(546.3) 48:3.10 3. Οι Οικοδεσπότες των Ουράνιων Επισκεπτών. Τα φιλεύσπλαχνα αυτά πλάσματα είναι αφοσιωμένα στη διασκέδαση των υπερανθρώπινων ομάδων των σπουδαζόντων επισκεπτών και των άλλων ουράνιων, που μπορεί να συμβεί να παραμείνουν προσωρινά στους κόσμους διέλευσης. Θα έχετε άφθονες ευκαιρίες να επισκεφθείτε οποιοδήποτε κόσμο τον οποίο εμπειρικά έχετε κατακτήσει. Οι σπουδάζοντες επισκέπτες επιτρέπονται σε όλους τους κατοικημένους πλανήτες, ακόμη και σ’ εκείνους που βρίσκονται σε απομόνωση.
(546.4) 48:3.11 4. Συντονιστές και Διευθυντές των Συνδέσμων. Οι σύντροφοι αυτοί είναι αφοσιωμένοι στη διευκόλυνση των μοροντιανών επαφών και την πρόληψη της σύγχυσης. Είναι οι καθοδηγητές της κοινωνικής συμπεριφοράς και της μοροντιανής προόδου, υποστηρίζοντας τις ανά τάξη, αλλά και άλλες ομαδικές δραστηριότητες μεταξύ των ανερχομένων θνητών. Διατηρούν μεγάλες εκτάσεις στις οποίες συγκεντρώνουν τους μαθητές τους και από καιρό σε καιρό κάνουν αιτήσεις στους ουράνιους τεχνουργούς και τους Διευθυντές Ανάκλησης για την ποίκιλση των προγραμμάτων τους. Καθώς προχωρείτε, θα έλθετε σε στενή επαφή με τους συντρόφους αυτούς και θα αγαπήσετε εξαιρετικά και τις δύο ομάδες. Είναι θέμα τύχης το εάν θα συνδεθείτε με έναν επιθετικό, ή ένα υποχωρητικό τύπο συντρόφου.
(546.5) 48:3.12 5. Διερμηνείς και Μεταφραστές. Κατά την πρώιμη πορεία σας στους κόσμους-δώματα θα προσφεύγετε συχνά στους διερμηνείς και τους μεταφραστές. Γνωρίζουν και μιλούν όλες τις γλώσσες ενός τοπικού σύμπαντος. Είναι οι γλωσσομαθείς των κόσμων.
(546.6) 48:3.13 Δεν θα μάθετε τις καινούργιες γλώσσες αυτόματα. Θα μάθετε μία γλώσσα εκεί ακριβώς όπως την μαθαίνετε κι’ εδώ και οι ευφυείς αυτές υπάρξεις θα γίνουν οι γλωσσικοί σας διδάσκαλοι. Η πρώτη σπουδή σας στους κόσμους-δώματα θα είναι η γλώσσα της Σατάνια και έπειτα η γλώσσα του Νέβαδον. Και ενώ θα μαθαίνετε σε βάθος τις καινούργιες αυτές γλώσσες, οι Μοροντιανοί Σύντροφοι θα γίνουν οι άξιοι διερμηνείς σας και οι υπομονετικοί μεταφραστές. Ποτέ δεν θα συναντήσετε έναν επισκέπτη σε οποιονδήποτε από τους κόσμους αυτούς, αλλά κάποιον από τους Μοροντιανούς Συντρόφους που θα είναι σε θέση να εκτελέσει χρέη διερμηνέα.
(546.7) 48:3.14 6. Οι Επόπτες Περιήγησης και Ψυχαγωγίας. Οι σύντροφοι αυτοί θα σας συνοδεύσουν στα μακρυνά σας ταξίδια στην αρχηγική σφαίρα και τους περιβάλλοντες κόσμους της μεταβατικής επιμόρφωσης. Σχεδιάζουν, διευθύνουν και επιβλέπουν όλες αυτές τις ατομικές και ομαδικές περιηγήσεις στους κόσμους εκπαίδευσης και καλλιέργειας του συστήματος.
(546.8) 48:3.15 7. Συνοδοί στους Χώρους και τα Κτίρια. Ακόμη και οι υλικές, αλλά και οι μοροντιανές κατασκευές αποκτούν περισσότερη τελειότητα και μεγαλείο καθώς προωθείστε στην πορεία σας στους κόσμους-δώματα. Ως άτομα και ως ομάδες σας επιτρέπεται να κάνετε ορισμένες αλλαγές στους χώρους οι οποίοι σας έχουν ορισθεί ως κέντρο, για την προσωρινή σας παραμονή στους διάφορους κόσμους δώματα. Πολλές από τις δραστηριότητες των σφαιρών αυτών λαμβάνουν χώρα σε ανοικτούς, αλλά περιγεγραμμένους, χώρους των ποικιλοτρόπως καθορισμένων κύκλων, τετραγώνων και τριγώνων. Η πλειονότητα των κατασκευών των κόσμων-δωμάτων δεν έχει στέγη, αφού αποτελείται από περιβόλους μεγαλειώδους δόμησης και εξαιρετικής διακόσμησης. Οι κλιματολογικές και οι άλλες συνθήκες που επικρατούν στους αρχιτεκτονικούς κόσμους καθιστούν τις στέγες εντελώς άχρηστες.
(547.1) 48:3.16 Οι συνοδοί αυτοί των μεταβατικών φάσεων της ζωής των ανερχομένων είναι θαυμάσιοι στη διαχείριση των μοροντιανών θεμάτων. Δημιουργήθηκαν γι’ αυτό το σκοπό και, εν αναμονή της πραγμάτωσης του Υπέρτατου Όντος, θα παραμείνουν εσαεί Μοροντιανοί Σύντροφοι. Δεν εκτελούν ποτέ διαφορετικά καθήκοντα.
(547.2) 48:3.17 Καθώς τα συστήματα και τα σύμπαντα εγκαθίστανται στο φως και στη ζωή, οι κόσμοι-δώματα όλο και περισσότερο παύουν να λειτουργούν ως μεταβατικές σφαίρες μοροντιανής εξάσκησης. Όλο και περισσότερο οι τελικιστές καταρτίζουν το νέο τους εκπαιδευτικό καθεστώς, που φαίνεται να έχει σχεδιαστεί για να μεταφέρει την κοσμική συνείδηση από το παρόν επίπεδο του μεγάλου σύμπαντος σ’ εκείνο των μελλοντικών εξώτερων συμπάντων. Οι Μοροντιανοί Σύντροφοι είναι προορισμένοι να λειτουργούν συνεργαζόμενοι ολοένα και περισσότερο με τους τελικιστές, καθώς και σε πολυάριθμους άλλους χώρους, άγνωστους επί του παρόντος στην Ουράντια.
(547.3) 48:3.18 Μπορείτε να προβλέψετε ότι οι οντότητες αυτές πρόκειται, πιθανόν, να συνεισφέρουν τα μέγιστα στην απόλαυσή σας στους κόσμους-δώματα, είτε η παραμονή σας είναι μακρά, είτε σύντομη. Και θα συνεχίσετε να τους απολαμβάνετε σ’ ολόκληρη την ανοδική σας διαδρομή μέχρι τον Σάλβινγκτον. Δεν είναι, από τεχνικής πλευράς, απαραίτητοι σε κάποιο μέρος της πορείας σας προς τη σωτηρία. Θα μπορούσατε να φθάσετε στον Σάλβινγκτον χωρίς αυτούς, αλλά θα σας έλειπαν πολύ. Αποτελούν την ατομική πολυτέλεια της ανελικτικής σας πορείας στο τοπικό σύμπαν.
(547.4) 48:4.1 Η χαρμόσυνη ιλαρότητα και το αντίστοιχο του χαμόγελου είναι συμπαντικά, σαν τη μουσική. Υπάρχει ένα μοροντιανό και ένα πνευματικό ισοδύναμο της ιλαρότητας και του γέλιου. Η ανελικτική ζωή είναι περίπου εξ ίσου μοιρασμένη ανάμεσα στην εργασία και τη διασκέδαση – την απαλλαγή από την υποχρέωση.
(547.5) 48:4.2 Η ουράνια χαλάρωση και η υπεράνω του ανθρώπινου ευθυμία είναι εντελώς διαφορετικές από τα ανθρώπινα αντίστοιχά τους, ωστόσο όλοι εντρυφούμε, ουσιαστικά, σε μία μορφή και των δύο. Και κάνουν για μας, στην κατάστασή μας, αυτό που το ιδανικό χιούμορ μπορεί να κάνει για εσάς στην Ουράντια. Οι Μοροντιανοί Σύντροφοι είναι άξιοι εγγυητές της διασκέδασης και υποστηρίζονται πολύ έξυπνα από τους Διευθυντές Ανάκλησης.
(547.6) 48:4.3 Πιθανόν να κατανοούσατε καλύτερα τη λειτουργία των Διευθυντών Ανάκλησης αν παρομοιάζονταν με τους ανώτερους τύπους των ευθυμογράφων στην Ουράντια, αν και θα επρόκειτο για έναν εξαιρετικά τραχύ και κάπως ατυχή τρόπο με τον οποίο θα προσπαθούσε κάποιος να δώσει μία ιδέα της λειτουργίας των διευθυντών αυτών της αλλαγής και της χαλάρωσης, των λειτουργών αυτών του ανώτερου χιούμορ των μοροντιανών και πνευματικών χώρων.
(547.7) 48:4.4 Περιγράφοντας το πνευματικό χιούμορ, αφήστε με πρώτα να σας πω τι δεν είναι. Το πνευματικό ευφυολόγημα δεν χρωματίζεται ποτέ από τον τονισμό των ατυχιών των αδυνάτων και των σφαλλόντων. Ούτε ποτέ βλασφημεί πάνω στη δικαιοσύνη και το μεγαλείο του θείου. Τα αστεία μας περιλαμβάνουν τρία γενικά επίπεδα κατανόησης:
(547.8) 48:4.5 1. Αστεία αναπόλησης. Είναι η ειρωνεία που βγαίνει από τις αναμνήσεις παρελθόντων συμβάντων στην εμπειρία ενός ατόμου, των αγώνων, των προσπαθειών και, κάποιες φορές, του φόβου του και συχνά της ανόητης και παιδιάστικης ανησυχίας του. Σ’ εμάς, αυτό το είδος του χιούμορ εκπορεύεται από την βαθιά εδραιωμένη και εγγενή ικανότητα να χρησιμοποιούμε ως πηγή τροφοδοσίας τις αναμνήσεις του παρελθόντος για να αρωματίσουμε και μάλλον να ελαφρύνουμε τα βαριά φορτία του παρόντος.
(548.1) 48:4.6 2. Επίκαιρο χιούμορ. Ο παραλογισμός πολλών από εκείνα που τόσο συχνά μας απασχολούν σοβαρά, η χαρά του να διαπιστώνουμε το επουσιώδες πολλών από τις πιο σοβαρές, ατομικές μας ανησυχίες. Εκτιμούμε τα μέγιστα αυτό το είδος του χιούμορ, όταν είμαστε καλύτερα σε θέση να προεξοφλήσουμε τις ανησυχίες του παρόντος για χάρη της μελλοντικής σταθερότητας.
(548.2) 48:4.7 3. Προφητική Ευτυχία. Θα είναι, ίσως, δύσκολο για τους θνητούς να αντιληφθούν το είδος αυτό του χιούμορ, ωστόσο εμείς βρίσκουμε ξεχωριστή ικανοποίηση στη διαβεβαίωση « ότι όλα τα πράγματα οδηγούν στο καλό» - για τα πνεύματα και τους μοροντιανούς, όπως επίσης και για τους θνητούς. Η άποψη αυτή του ουράνιου χιούμορ πηγάζει από την πίστη μας στην τρυφερή, ολοκληρωτική φροντίδα των ανωτέρων μας και στην θεία σταθερότητα των Υπέρτατων Διευθυντών μας.
(548.3) 48:4.8 Οι Διευθυντές Ανάκλησης, όμως, των κόσμων δεν ασχολούνται αποκλειστικά με την παρουσίαση του υψηλού χιούμορ των διαφόρων τάξεων των ευφυών υπάρξεων. Ασχολούνται, επίσης, με την καθοδήγηση της ψυχαγωγίας, της πνευματικής αναψυχής και της μοροντιανής διασκέδασης. Και για το σκοπό αυτό έχουν την ολόψυχη συνεργασία των ουράνιων τεχνουργών.
(548.4) 48:4.9 Οι ίδιοι οι Διευθυντές Ανάκλησης δεν αποτελούν ομάδα που δημιουργήθηκε για το σκοπό αυτό. Είναι ένα στρατολογημένο σώμα, το οποίο περιλαμβάνει υπάρξεις που ξεκινούν από τους αυτόχθονες της Χαβόνα, περνούν από τα πλήθη των αγγελιαφόρων και τα λειτουργικά πνεύματα του χρόνου και φθάνουν στους μοροντιανούς προοδεύοντες από τους εξελικτικούς κόσμους. Είναι όλοι εθελοντές που αφιερώνονται στο έργο της βοήθειας προς τους συντρόφους τους στην επίτευξη της αλλαγής της σκέψης και της ανάπαυσης του νου, αφού οι ιδιότητες αυτές είναι εξαιρετικά χρήσιμες στην αποκατάσταση των εξαντλημένων ενεργειών.
(548.5) 48:4.10 Όταν κανείς είναι εν μέρει εξαντλημένος από τις προσπάθειες του επιτεύγματος και ενώ περιμένει την λήψη νέου ενεργειακού φορτίου, βρίσκει μία γλυκιά ευχαρίστηση αναβιώνοντας τα πεπραγμένα άλλων καιρών και εποχών. Οι προγενέστερες εμπειρίες της φυλής, ή της τάξης μας γαληνεύουν όταν τις αναπολούμε. Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο οι καλλιτέχνες αυτοί αποκαλούνται Διευθυντές Ανάκλησης – βοηθούν στην αναστροφή της μνήμης σε ένα προηγούμενο στάδιο ανάπτυξης, ή σε μία λιγότερο βιωμένη κατάσταση ύπαρξης.
(548.6) 48:4.11 Όλες οι υπάρξεις απολαμβάνουν το είδος αυτό της ανάκλησης εκτός εκείνων οι οποίοι είναι εκ φύσεως Δημιουργοί, εξ ου και ανανεώνονται αυτόματα, καθώς και ορισμένοι ανώτερα εξειδικευμένοι τύποι πλασμάτων, όπως τα κέντρα δύναμης και οι φυσικοί ελεγκτές, οι οποίοι είναι πάντοτε και αιώνια επαγγελματικοί σε όλες τις αντιδράσεις τους. Οι περιοδικές αυτές απαλλαγές από την ένταση του καθήκοντος αποτελούν συνηθισμένο κομμάτι της ζωής σε όλους τους κόσμους μέσα στο σύμπαν των συμπάντων, όχι όμως στο Νησί του Παραδείσου. Οι οντότητες που γεννήθηκαν στην κεντρική κατοικία δεν μπορούν να εξαντληθούν και γι’ αυτό δεν υπόκεινται σε επαναφόρτιση. Και με τέτοιες τέλειες υπάρξεις του αιώνιου Παραδείσου δεν μπορεί να γίνει παρόμοια ανάκληση σε εξελικτικές εμπειρίες.
(548.7) 48:4.12 Οι περισσότεροι από εμάς προήλθαμε από κατώτερα στάδια ύπαρξης, ή μέσω διαδοχικών επιπέδων των τάξεών μας και είναι αναζωογονητικό, και ως ένα βαθμό διασκεδαστικό, το να αναπολούμε ορισμένα επεισόδια παλαιοτέρων εμπειριών μας. Υπάρχει μία γαλήνη στη μελέτη εκείνων που είναι πλέον παρελθόν για την τάξη κάποιου, και που παραμένει σαν μνήμη στο νου. Το μέλλον σηματοδοτεί αγώνα και εξέλιξη. Απαιτεί δουλειά, προσπάθεια και επιτεύγματα. Το άρωμα του παρελθόντος, όμως, των πραγμάτων το έχουμε κατακτήσει και επιτύχει. Η μελέτη του παρελθόντος μας επιτρέπει τη χαλάρωση κι’ ακόμη μια τέτοια ανέμελη ανασκόπηση, που να προκαλεί πνευματική ιλαρότητα και μοροντιανή κατάσταση του νου, και να φθάνει στα όρια της ευδαιμονίας.
(548.8) 48:4.13 Ακόμη και το χιούμορ των θνητών γίνεται περισσότερο εγκάρδιο όταν περιγράφει επεισόδια που αφορούν σ’ εκείνους που βρίσκονται ελάχιστα χαμηλότερα από το παρόν εξελικτικό επίπεδο ενός ατόμου, ή, όταν παρουσιάζει έναν δήθεν ανώτερο να γίνεται θύμα εμπειριών που συνήθως σχετίζονται με δήθεν κατώτερους.2 [47] Εσείς οι της Ουράντια έχετε αφήσει πολλά από όσα είναι ταυτόχρονα χυδαία και σκληρά να αναμειχθούν με το χιούμορ σας, αλλά συνολικά, αξίζετε συγχαρητήρια για την, συγκριτικά, έντονη αίσθηση του χιούμορ σας. Ορισμένες από τις φυλές σας διαθέτουν πλούσια φλέβα χιούμορ που τους βοηθά στην επί της γης διαδρομή τους. Προφανώς δέχεστε πολλά, όσον αφορά στο χιούμορ, από την Αδαμική σας κληρονομιά, πολλά περισσότερα από όσα δεχθήκατε σε σχέση με τη μουσική, ή την τέχνη.
(549.1) 48:4.14 Ολόκληρη η Σατάνια, τον καιρό της ψυχαγωγίας, τις εποχές εκείνες που οι κάτοικοί της αναζωογονητικά αναβιώνουν τις αναμνήσεις ενός κατώτερου επιπέδου ύπαρξης, διαπαιδαγωγείται με το ωραίο χιούμορ ενός σώματος διευθυντών ανάκλησης από την Ουράντια. Διαθέτουμε πάντα την αίσθηση του ουράνιου χιούμορ, ακόμη και όταν αναλαμβάνουμε τις δυσκολότερες αποστολές. Βοηθά να αποφεύγεται η υπερβολική ανάπτυξη της αίσθησης της αλαζονείας. Δεν το αφήνουμε, όμως, ανεξέλεγκτο, όπως θα μπορούσατε να πείτε, «διασκεδάζουμε,» εκτός από όταν αποσυρόμαστε από τις σοβαρές αποστολές που αναλογούν στην τάξη μας.
(549.2) 48:4.15 Όταν μπαίνουμε στον πειρασμό να μεγαλοποιήσουμε την υπεροψία μας, αν σταθούμε να αναλογισθούμε το άπειρο του μεγαλείου και της χάρης των Δημιουργών μας, η έπαρσή μας γίνεται απόλυτα γελοία, φθάνοντας στα όρια της σάτιρας. Μία από τις λειτουργίες του χιούμορ είναι να βοηθήσει όλους εμάς να παίρνουμε τον εαυτό μας λιγότερο σοβαρά. Το χιούμορ αποτελεί το θείο αντίδοτο για την υπερεκτίμηση του εγώ.
(549.3) 48:4.16 Η ανάγκη για χαλάρωση και εκδήλωση του χιούμορ είναι μεγαλύτερη στις τάξεις εκείνες των ανερχομένων υπάρξεων οι οποίες υπέστησαν συνεχές άγχος κατά τις προσπάθειές τους για ανέλιξη. Τα δύο άκρα της ζωής ελάχιστα χρειάζονται την εκδήλωση του χιούμορ. Οι πρωτόγονοι άνθρωποι δεν έχουν την ικανότητα γι’ αυτό και οι Παραδείσιας τελειότητας υπάρξεις δεν το χρειάζονται. Τα πλήθη της Χαβόνα είναι, εκ φύσεως, μια χαρούμενη και ιλαρή συνάθροιση υπέρτατα ευτυχισμένων προσωπικοτήτων. Στον Παράδεισο η ποιότητα της λατρείας προλαμβάνει την αναγκαιότητα δραστηριοτήτων ανάκλησης. Μεταξύ εκείνων, όμως, που αρχίζουν την πορεία τους πολύ χαμηλότερα από το στόχο της Παραδείσιας τελειότητας, υπάρχει πολύς χώρος για τη λειτουργία των διευθυντών ανάκλησης.
(549.4) 48:4.17 Όσο ανώτερο είναι ένα θνητό είδος, τόσο μεγαλύτερο είναι το άγχος και τόσο μεγαλύτερη η ικανότητα για την εκδήλωση του χιούμορ, όσο και η ανάγκη γι’ αυτό. Στον πνευματικό κόσμο αληθεύει το αντίθετο: Όσο ψηλότερα ανερχόμαστε, τόσο μικρότερη είναι η ανάγκη για ψυχαγωγία, ή εμπειρίες ανάκλησης. Κατερχόμενοι όμως την κλίμακα της πνευματικής ζωής από τον Παράδεισο στα σεραφικά πλήθη, υπάρχει μία αυξανόμενη ανάγκη για τη δράση της χαράς και τη λειτουργία της ευδαιμονίας. Οι υπάρξεις εκείνες που χρειάζονται περισσότερο την αναζωογόνηση της περιοδικής ανάκλησης στην διανοητική κατάσταση προηγούμενων εμπειριών είναι οι ανώτεροι τύποι των ανθρώπινων ειδών, οι μοροντιανοί, οι άγγελοι και οι Υλικοί Υιοί, μαζί με όλους τους σχετικούς τύπους προσωπικοτήτων.
(549.5) 48:4.18 Το χιούμορ πρέπει να λειτουργεί ως αυτόματη ασφαλιστική δικλείδα ώστε να εμποδίζει τη δημιουργία υπερβολικών πιέσεων οφειλόμενων στη μονοτονία της συνεχούς και σοβαρής προσήλωσης του εαυτού μας πάνω στην έντονη προσπάθεια για εξελικτική πρόοδο και ανώτερα επιτεύγματα. Το χιούμορ λειτουργεί επίσης για να ελαττώνει τους κραδασμούς της αναπάντεχης επίδρασης των γεγονότων, ή της πραγματικότητας, των σκληρών, αμείλικτων καταστάσεων και της ευέλικτης, αεί-ζώσας πραγματικότητας. Η θνητή προσωπικότητα, μηδέποτε βεβαία για το τι πρόκειται να αντιμετωπίσει στην πορεία, μέσω του χιούμορ αντιλαμβάνεται γρήγορα – κατανοεί την έννοια και φθάνει στην επίγνωση – την απρόσμενη φύση μιας κατάστασης, είτε πρόκειται για ένα γεγονός, είτε για την πραγματικότητα.
(549.6) 48:4.19 Ενώ το χιούμορ της Ουράντια είναι εξαιρετικά τραχύ και εν πολλοίς άτεχνο, σίγουρα εξυπηρετεί ένα αξιόλογο στόχο, τόσο ως διασφάλιση της υγείας όσο και ως απελευθέρωση από τη συναισθηματική πίεση, προφυλάσσοντας έτσι τραυματικές νευρικές εντάσεις και υπερβολική προσήλωση στον εαυτό μας. Το χιούμορ και η διασκέδαση – η χαλάρωση – δεν αποτελούν ποτέ αντιδράσεις προοδευτικής δράσης. Είναι πάντα ο αντίλαλος μιας ματιάς προς τα πίσω, μιας ανάμνησης του παρελθόντος. Ακόμα και στην Ουράντια, όπου βρίσκεστε τώρα, το βρίσκετε πάντα αναζωογονητικό όταν για λίγο μπορέσετε να αναστείλετε τις προσπάθειες των νεώτερων και ανώτερων διανοητικών επιτευγμάτων και επιστρέψετε στις απλούστερες ενασχολήσεις των προγόνων σας.
(550.1) 48:4.20 Οι αρχές της Ουραντιανής διασκέδασης είναι φιλοσοφικά ορθές και εξακολουθούν να εφαρμόζονται σ’ όλη την ανελικτική σας πορεία, μέσω των κυκλωμάτων της Χαβόνα, ως τις αιώνιες ακτές του Παραδείσου. Ως ανερχόμενες οντότητες διαθέτετε ατομικές αναμνήσεις όλων των προηγούμενων και κατώτερων φάσεων ύπαρξης και χωρίς τις προσωπικές αυτές αναμνήσεις του παρελθόντος δεν θα υπήρχε έρεισμα για το χιούμορ του παρόντος, ούτε γέλιο θνητού, ούτε ιλαρότητα μοροντιανού. Είναι αυτή η ανάκληση των εμπειριών του παρελθόντος που παρέχει τη βάση για την παρούσα τέρψη και ψυχαγωγία. Και έτσι θα απολαμβάνετε τα ουράνια ισοδύναμα του γήινου χιούμορ σας σ’ ολόκληρη την ανοδική πορεία της μακράς μοροντιανής σας κατάστασης και της μετέπειτα ολοένα περισσότερο πνευματικής πορείας. Και το κομμάτι αυτό του Θεού (ο Προσαρμοστής) που γίνεται αιώνιο κομμάτι της προσωπικότητας ενός ανερχομένου θνητού συμβάλλει με την αρμονία του θείου στις ευφρόσυνες εκδηλώσεις, ακόμη και στο πνευματικό γέλιο, των ανελισσομένων πλασμάτων του χρόνου και του διαστήματος.
(550.2) 48:5.1 Οι διδάσκαλοι των κόσμων-δωμάτων είναι ένα σώμα εγκαταλειφθέντων αλλά μεγαλυνθέντων χερουβείμ και σανομπείμ. Όταν ένας οδοιπόρος του χρόνου προχωρήσει από ένα δοκιμαστικό κόσμο του διαστήματος στους κόσμους-δώματα και τους συνδεδεμένους κόσμους της μοροντιανής εκπαίδευσης, συνοδεύεται από το προσωπικό του σεραφείμ, ή το σεραφείμ της ομάδας του, τον φρουρό του πεπρωμένου. Στους κόσμους της θνητής υπόστασης το σεραφείμ βοηθάται έξυπνα από τα χερουβείμ και τα σανομπείμ. Όταν όμως ο θνητός του προστατευόμενος απαλλαγεί από τα δεσμά της σάρκας και αρχίσει την ανελικτική του πορεία, όταν η μετά την ύλη, ή μοροντιανή ζωή αρχίσει, το συνοδεύον σεραφείμ δεν χρειάζεται άλλο τις υπηρεσίες των προηγούμενων υπαξιωματικών του, των χερουβείμ και των σανομπείμ.
(550.3) 48:5.2 Οι εγκαταλειμμένοι αυτοί βοηθοί των λειτουργικών σεραφείμ καλούνται συχνά στο αρχηγείο του σύμπαντος, όπου περνούν στην στενότατη περίπτυξη του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και κατόπιν προχωρούν προς τις εκπαιδευτικές σφαίρες του συστήματος ως Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων. Οι διδάσκαλοι αυτοί επισκέπτονται συχνά τους υλικούς κόσμους και λειτουργούν από τους κατώτερους κόσμους-δώματα μέχρι τις ανώτατες εκπαιδευτικές σφαίρες που συνδέονται με το αρχηγείο του σύμπαντος. Με δική τους πρωτοβουλία μπορούν να επιστρέψουν στην προηγούμενη συνεργασία τους με τα λειτουργικά σεραφείμ.
(550.4) 48:5.3 Υπάρχουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων από τους δασκάλους αυτούς στη Σατάνια και ο αριθμός τους διαρκώς αυξάνεται, επειδή, στις περισσότερες περιπτώσεις, όταν ένα σεραφείμ προχωρεί προς το εσωτερικό μαζί με έναν δια του Προσαρμοστή συγχωνευθέντα θνητό, μένουν πίσω ένα χερουβείμ και ένα σανομπείμ.
(550.5) 48:5.4 Οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων, όπως οι περισσότεροι από τους άλλους εκπαιδευτές, διορίζονται από τους Μελχισεδέκ. Γενικά εποπτεύονται από τους Μοροντιανούς Συντρόφους, αλλά ως άτομα και ως δάσκαλοι εποπτεύονται από τους εν ενεργεία επικεφαλής των σχολείων των σφαιρών, όπου μπορούν να λειτουργήσουν ως εκπαιδευτές.
(550.6) 48:5.5 Τα εξελιγμένα αυτά χερουβείμ εργάζονται συνήθως σε ζευγάρια, όπως και όταν ήταν αποσπασμένα στα σεραφείμ. Είναι εκ φύσεως πολύ κοντά στο μοροντιανό τύπο ύπαρξης και εγγενώς φιλικοί διδάσκαλοι των ανερχομένων θνητών, ενώ διευθύνουν πολύ αποτελεσματικά το πρόγραμμα του κόσμου-δώμα και του μοροντιανού εκπαιδευτικού συστήματος.
(551.1) 48:5.6 Στα σχολεία της μοροντιανής ζωής, οι δάσκαλοι αυτοί ασχολούνται με την ατομική, την ομαδική, την ανά τάξη και τη μαζική διδασκαλία. Στους κόσμους-δώματα τέτοια σχολεία είναι οργανωμένα σε τρεις γενικά ομάδες, εκατό υποδιαιρέσεων η κάθε μία: τα σχολεία της λογικής, τα σχολεία των συναισθημάτων και τα σχολεία των έργων. Όταν φθάσετε στον αστερισμό, προστίθενται τα σχολεία της δεοντολογίας, τα σχολεία της διοίκησης και τα σχολεία της κοινωνικής προσαρμογής. Στους αρχηγικούς κόσμους του σύμπαντος θα εισαχθείτε στις σχολές της φιλοσοφίας, του θείου και τις αμιγούς πνευματικότητας.
(551.2) 48:5.7 Τα πράγματα εκείνα που μπορεί να είχατε διδαχθεί στη γη, αλλά που δεν κατορθώσατε να μάθετε, πρέπει να κατακτηθούν υπό την καθοδήγηση των πιστών αυτών και υπομονετικών δασκάλων. Δεν υπάρχουν μεγαλοπρεπείς οδοί, σύντομοι δρόμοι, ή εύκολες ατραποί προς τον Παράδεισο. Ανεξάρτητα από τις ατομικές παραλλαγές στην πορεία, κατακτάτε τις γνώσεις της μιας σφαίρας πριν προχωρήσετε σε μία άλλη, τουλάχιστον τούτο είναι αληθές αφού εγκαταλείψετε το γενέθλιο κόσμο σας.
(551.3) 48:5.8 Ένας από τους στόχους της μοροντιανής πορείας είναι να επιτύχετε η μόνιμη εκρίζωση από τους θνητούς διασωθέντες παρόμοιων ζωωδών υπολειμματικών ιδιοτήτων, όπως η αναβολή, η αμφιβολία, η ανειλικρίνεια, η αποφυγή των προβλημάτων, η αδικία και ο ευδαιμονισμός. Η μανσονιανή ζωή διδάσκει από νωρίς τους νεαρούς μοροντιανούς μαθητές ότι η αναβολή κατ’ ουδεμία έννοια σημαίνει αποφυγή. Μετά από τη ζωή στη σάρκα, δεν διατίθεται πλέον χρόνος ως τεχνική υπεκφυγής των καταστάσεων, ή καταστρατήγησης δυσάρεστων υποχρεώσεων.
(551.4) 48:5.9 Αρχίζοντας την υπηρεσία τους στις κατώτερες από τις σφαίρες παραμονής, οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων προωθούνται, δια της εμπειρίας, μέσω των εκπαιδευτικών κόσμων του συστήματος και του αστερισμού, στους εκπαιδευτικούς κόσμους του Σάλβινγκτον. Δεν υπόκεινται σε ιδιαίτερη πειθαρχία είτε προτού, είτε αφού δεχθούν την περίπτυξη του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα. Έχουν ήδη εκπαιδευθεί για το έργο τους ενώ υπηρετούσαν ως σεραφικοί βοηθοί στους γενέθλιους κόσμους των μαθητών που δίδαξαν κατά την παραμονή τους στους κόσμους-δώματα. Έχουν αποκτήσει ουσιαστική εμπειρία με τους ανερχόμενους θνητούς των κατοικημένων κόσμων. Είναι πρακτικοί και φιλικοί δάσκαλοι, συνετοί και γεμάτοι κατανόηση εκπαιδευτές, ικανοί και άξιοι καθοδηγητές. Είναι απόλυτα εξοικειωμένοι με τα σχέδια ανέλιξης και βαθιά έμπειροι στις αρχικές φάσεις της εξελικτικής διαδικασίας.
(551.5) 48:5.10 Πολλοί από τους πρεσβύτερους των διδασκάλων αυτών, εκείνοι οι οποίοι έχουν επί μακρόν υπηρετήσει στους κόσμους των κυκλωμάτων του Σάλβινγκτον, ξαναδέχονται την περίπτυξη του Συμπαντικού Πνεύματος-Μητέρα και από τη δεύτερη αυτή περίπτυξη, τα χερουβείμ και σανομπείμ αυτά αναδύονται με την ιδιότητα του σεραφείμ.
(551.6) 48:6.1 Ενώ όλες οι τάξεις των αγγέλων, από τους πλανητικούς αρωγούς μέχρι τα ανώτατα σεραφείμ, λειτουργούν στους μοροντιανούς κόσμους, οι λειτουργοί διέλευσης είναι με μεγαλύτερη αποκλειστικότητα επιφορτισμένοι με τις δραστηριότητες αυτές. Αυτοί οι άγγελοι ανήκουν στην έκτη τάξη των σεραφικών υπηρετών και η λειτουργία τους είναι αφιερωμένη στη διευκόλυνση της διέλευσης των υλικών και θνητών πλασμάτων από την εγκόσμια ζωή στη σάρκα, προς τα αρχικά στάδια της μοροντιανής υπόστασης στους επτά κόσμους-δώματα.
(551.7) 48:6.2 Πρέπει να κατανοήσετε ότι η μοροντιανή ζωή ενός ανερχομένου θνητού αρχίζει στην πραγματικότητα στους κατοικημένους κόσμους, τη στιγμή της σύλληψης της ψυχής, τη στιγμή κατά την οποία ο ηθικής υπόστασης νους του πλάσματος ενοικείται από τον πνευματικό Προσαρμοστή. Και από τη στιγμή εκείνη και μετά, η θνητή ψυχή έχει εν δυνάμει την ικανότητα να λειτουργήσει πέραν του θανάτου, ακόμη και να αναγνωρίσει να ανώτερα επίπεδα των μοροντιανών σφαιρών του τοπικού σύμπαντος.
(552.1) 48:6.3 Δεν θα έχετε, πάντως, συνείδηση της λειτουργίας των σεραφείμ διέλευσης μέχρις ότου φθάσετε στους κόσμους-δώματα, όπου εργάζονται ακούραστα για την εξέλιξη των θνητών μαθητών τους, όντας επιφορτισμένοι με υπηρεσία στις ακόλουθες επτά κατηγορίες:
(552.2) 48:6.4 1. Σεραφικοί ευαγγελιστές. Τη στιγμή που αποκτάτε συνείδηση στους κόσμους-δώματα, ταξινομείστε ως εξελισσόμενα πνεύματα στα μητρώα του συστήματος. Είναι αλήθεια, δεν είστε ακόμη πραγματικά πνεύματα, αλλά δεν είστε πλέον θνητές, ή υλικές οντότητες. Έχετε ενταχθεί στην προ-πνευματική διαδικασία και έχετε γίνει δεόντως δεκτοί στην μοροντιανή ζωή.
(552.3) 48:6.5 Στους κόσμους-δώματα οι σεραφικοί ευαγγελιστές θα σας βοηθήσουν να επιλέξετε με σύνεση μεταξύ των προαιρετικών διαδρομών προς την Εντέντια, τον Σάλβινγκτον, την Ουβέρσα και τη Χαβόνα. Αν υπάρξουν διαδρομές ίσης σπουδαιότητας, αυτές θα τεθούν υπ’ όψιν σας και θα σας επιτραπεί να επιλέξετε εκείνη που σας φαίνεται περισσότερο ελκυστική. Τα σεραφείμ αυτά, στη συνέχεια, κάνουν τις εισηγήσεις τους στους είκοσι τέσσερις συμβούλους στην Τζερουζέμ σχετικά με την πορεία αυτή, που θα είναι η πλέον επωφελής για κάθε ανερχόμενη ψυχή.
(552.4) 48:6.6 Δεν σας δίδεται απεριόριστη επιλογή, όσον αφορά στη μελλοντική σας πορεία. Μπορείτε, ωστόσο, να διαλέξετε μέσα στα πλαίσια εκείνων για τις οποίες οι λειτουργοί διέλευσης και οι ανώτεροί τους συνετά πιστεύουν ότι είναι οι πλέον κατάλληλες για το μελλοντικό πνευματικό σας επίτευγμα. Ο πνευματικός κόσμος διέπεται από την αρχή του σεβασμού της ελεύθερης επιλογής σας με την προϋπόθεση ότι η πορεία που μπορεί να επιλέξετε δεν είναι επιβλαβής για εσάς, ή επιζήμια για τους συντρόφους σας.
(552.5) 48:6.7 Οι σεραφικοί αυτοί ευαγγελιστές είναι αφιερωμένοι στην εξαγγελία του μηνύματος της αιώνιας προόδου, του θριάμβου της επίτευξης της τελειότητας. Στους κόσμους-δώματα εξαγγέλλουν το σπουδαίο νόμο της συντήρησης και την κυριαρχία της αγαθότητας. Καμία πράξη καλοσύνης δεν χάνεται για πάντα. Μπορεί για καιρό να εμποδίζεται, αλλά ποτέ δεν ακυρώνεται εντελώς και είναι πάντα ισχυρή ανάλογα με το θείο που εμπεριέχεται στα κίνητρά της.
(552.6) 48:6.8 Ακόμη και στην Ουράντια συμβουλεύουν τους δασκάλους της αλήθειας και της αγαθότητας των ανθρώπων να μένουν πιστοί στο κήρυγμα της «καλοσύνης του Θεού που οδηγεί στη μετάνοια,» να κηρύξουν «την αγάπη του Θεού, που διώχνει κάθε φόβο.» Επιπλέον, έτσι έχουν διακηρυχθεί οι αλήθειες αυτές στον κόσμο σας:
(552.7) 48:6.9 Οι Θεοί φροντίζουν για μένα. Δεν θα παρεκκλίνω.
(552.8) 48:6.10 Μαζί με οδηγούν στα όμορφα μονοπάτια και τη θαυμάσια αναζωογόνηση της ζωής της αιώνιας.
(552.9) 48:6.11 Δεν θα πεινάσω ποτέ για τροφή, μπροστά στη Θεία αυτή Παρουσία, ούτε θα διψάσω για νερό.
(552.10) 48:6.12 Έστω κι’ αν κατέβω στην κοιλάδα της αβεβαιότητας, ή ανέβω ψηλά στους κόσμους της αμφιβολίας,
(552.11) 48:6.13 Έστω κι’ αν προχωρήσω μόνος, ή μαζί με ανθρώπους του είδους μου,
(552.12) 48:6.14 Έστω κι’ αν κατακτήσω τις ταξιαρχίες των αγγέλων, ή πλανηθώ στους μοναχικούς τόπους των κόσμων,
(552.13) 48:6.15 Το αγαθό σας πνεύμα θα λειτουργεί πάνω μου και ο θριαμβευτής άγγελός σας θα με ανακουφίσει.
(552.14) 48:6.16 Έστω κι’ αν κατέβω στα βάθη του σκότους και του ίδιου του θανάτου,
(552.15) 48:6.17 Δεν θα αμφιβάλλω για σας, ούτε θα σας φοβηθώ,
(552.16) 48:6.18 Γιατί ξέρω ότι στο πλήρωμα του χρόνου και του θριάμβου του ονόματός σας
(552.17) 48:6.19 Θα με ανυψώσετε για να καθίσω μαζί σας, ψηλά στις επάλξεις.
(553.1) 48:6.20 Αυτή είναι η ιστορία που σαν ψίθυρος ειπώθηκε τη νύχτα στο μικρό βοσκό. Δεν μπόρεσε να τη συγκρατήσει λέξη προς λέξη, αλλά όσο μπορούσε να θυμηθεί, την παρέδωσε έτσι όπως είναι καταγραμμένη σήμερα.
(553.2) 48:6.21 Τα σεραφείμ αυτά είναι επίσης οι ευαγγελιστές της εξαγγελίας της επίτευξης της τελειότητας για ολόκληρο το σύστημα, καθώς επίσης και για τους μεμονωμένους ανερχόμενους. Ακόμη και τώρα, στο νεαρό σύστημα της Σατάνια οι διδασκαλίες και τα σχέδιά τους περιλαμβάνουν τις προετοιμασίες για τις μελλοντικές εποχές, όταν οι κόσμοι-δώματα δεν θα χρησιμεύουν πλέον στους θνητούς ανερχόμενους ως εφαλτήρια για τις ανώτερες σφαίρες.
(553.3) 48:6.22 2. Φυλετικοί ερμηνευτές. Όλες οι φυλές των θνητών υπάρξεων δεν είναι ίδιες. Πράγματι, υπάρχει ένα πλανητικό πρότυπο που διαπερνά τις φυσικές, διανοητικές και πνευματικές φύσεις και τάσεις των διαφόρων φυλών ενός συγκεκριμένου κόσμου. Αλλά υπάρχουν, επίσης, ξεχωριστοί φυλετικοί τύποι, ενώ πολύ σαφείς κοινωνικές τάσεις χαρακτηρίζουν τους απογόνους των διαφορετικών αυτών βασικών τύπων των ανθρώπινων υπάρξεων. Στους κόσμους του χρόνου οι σεραφικοί φυλετικοί ερμηνευτές ενισχύουν τις προσπάθειες των επιτρόπων των φυλών να εναρμονίσουν τις ποικίλες απόψεις των φυλών και εξακολουθούν να λειτουργούν στους κόσμους-δώματα, όπου οι ίδιες αυτές διαφορές τείνουν να παραμένουν σταθερές, ως ένα σημείο. Σ΄ ένα πλανήτη όπου επικρατεί σύγχυση, όπως η Ουράντια, οι ευφυείς αυτές οντότητες μετά βίας είχαν την ευκαιρία να λειτουργήσουν, είναι όμως οι ικανοί κοινωνιολόγοι και οι συνετοί σύμβουλοι δεοντολογίας στον πρώτο κόσμο.
(553.4) 48:6.23 Πρέπει να σκεφθείτε την αναφορά για τον «ουρανό» και τον «ουρανό των ουρανών». Ο ουρανός που συνέλαβαν οι περισσότεροι των προφητών σας ήταν ο πρώτος από τους κόσμους-δώματα του τοπικού συστήματος. Όταν ο απόστολος είπε ότι «έφθασε στον τρίτο ουρανό,» αναφερόταν στην εμπειρία εκείνη, όπου ο Προσαρμοστής του αποσπάσθηκε κατά τη διάρκεια του ύπνου και, στην ασυνήθιστη αυτή κατάσταση, έκανε μία προβολή στον τρίτο από τους επτά κόσμους-δώματα. Κάποιοι από τους σοφούς σας είδαν σε όραμα τον μεγαλύτερο ουρανό, «τον ουρανό των ουρανών,» των οποίων (ουρανών) η επταπλή εμπειρία στους κόσμους-δώματα δεν είναι παρά ο πρώτος. Ο δεύτερος είναι η Τζερουζέμ. Ο τρίτος, η Εντέντια και οι δορυφόροι της. Ο τέταρτος, ο Σάλβινγκτον και οι περιβάλλοντες εκπαιδευτικοί κόσμοι. Ο πέμπτος, η Ουβέρσα, ο έκτος η Χαβόνα ο έβδομος, ο Παράδεισος.
(553.5) 48:6.24 3. Προγραμματιστές του Νου. Αυτά τα σεραφείμ είναι αφοσιωμένα στην αποτελεσματική ομαδοποίηση των μοροντιανών υπάρξεων και στην οργάνωση της ομαδικής εργασίας τους στους κόσμους-δώματα. Είναι οι ψυχολόγοι του πρώτου ουρανού. Οι περισσότεροι αυτών των, ιδιαίτερης κατηγορίας σεραφικών λειτουργών είχαν αποκτήσει προηγούμενη εμπειρία ως φύλακες άγγελοι των παιδιών του χρόνου, αλλά οι προστατευόμενοί τους, για κάποιο λόγο, δεν κατόρθωσαν να προσωποποιηθούν στους κόσμους-δώματα, ή κάπου αλλού, με την τεχνική της δια του Πνεύματος συγχώνευσης.
(553.6) 48:6.25 Είναι έργο των προγραμματιστών του νου να μελετήσουν τη φύση, τις εμπειρίες και την κατάσταση των ψυχών του Προσαρμοστή, οι οποίες μεταφέρονται δια των κόσμων-δωμάτων και να διευκολύνουν την ομαδοποίησή τους ώστε να αναλάβουν αποστολή και να εξελιχθούν. Οι προγραμματιστές αυτοί του νου, όμως, δεν επιβουλεύονται, δεν παραπλανούν, ούτε με οποιοδήποτε τρόπο επωφελούνται από την άγνοια, ή τους άλλους περιορισμούς των σπουδαστών των κόσμων-δωμάτων. Είναι απόλυτα έντιμοι και εξαιρετικά δίκαιοι. Σέβονται τη νεογέννητη μοροντιανή σας βούληση. Σας θεωρούν ανεξάρτητες, αυτόβουλες οντότητες και προσπαθούν να ενθαρρύνουν την γρήγορη ανάπτυξη και εξέλιξή σας. Εδώ βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με πραγματικούς φίλους και φιλικούς συμβούλους, αγγέλους που μπορούν αληθινά να σας βοηθήσουν «να δείτε τον εαυτό σας όπως, σας βλέπουν οι άλλοι» και να «γνωρίσετε τον εαυτό σας, όπως σας γνωρίζουν οι άγγελοι.»
(553.7) 48:6.26 Ακόμη και στην Ουράντια, τα σεραφείμ αυτά διδάσκουν την αιώνια αλήθεια. Αν η διάνοιά σας δεν σας υπηρετεί σωστά, μπορείτε να την ανταλλάξετε με τη διάνοια του Ιησού της Ναζαρέτ, που πάντα σας υπηρετεί καλά.
(554.1) 48:6.27 4. Μοροντιανοί Σύμβουλοι. Οι σύμβουλοι αυτοί πήραν το όνομά τους επειδή είναι διορισμένοι να διδάσκουν, να κατευθύνουν και να συμβουλεύουν τους διασωζόμενους θνητούς από τους κόσμους της ανθρώπινης προέλευσης, τις ψυχές που μεταφέρονται στα ανώτερα σχολεία του αρχηγείου του συστήματος. Είναι οι δάσκαλοι εκείνων που αναζητούν την βαθιά γνώση στην εμπειρική εναρμόνιση των αποκλινόντων επιπέδων ζωής, εκείνων που επιχειρούν την ολοκλήρωση των εννοιών και την ενοποίηση των αξιών. Αυτή είναι η λειτουργία της φιλοσοφίας στη θνητή ζωή, της σοφίας στους μοροντιανούς κόσμους.
(554.2) 48:6.28 Η σοφία είναι κάτι περισσότερο από ανώτερη φιλοσοφία. Είναι για τη φιλοσοφία ό,τι είναι για κάποιον τα δύο μάτια. Έχει μία στερεοσκοπική επενέργεια στις έννοιες και τις αξίες. Ο υλικός άνθρωπος βλέπει το σύμπαν, όπως θα φαινόταν με ένα μάτι – επίπεδο. Οι σπουδαστές των κόσμων-δωμάτων επιτυγχάνουν κοσμική προοπτική – το βάθος – θέτοντας τις αντιλήψεις της μοροντιανής ζωής επί των αντιλήψεων της φυσικής ζωής. Και κατέστησαν ικανοί να εστιάσουν σωστά, σε μεγάλο βαθμό, τις υλικές αυτές και μοροντιανές απόψεις δια της ακάματης λειτουργίας των σεραφικών συμβούλων τους, που με τόση υπομονή διδάσκουν τους σπουδαστές των κόσμων-δωμάτων και τους μοροντιανούς εξελισσόμενους. Πολλοί από τους συμβούλους διδασκαλίας της ανώτατης τάξης των σεραφείμ άρχισαν την δραστηριότητά τους ως σύμβουλοι των πρόσφατα απελευθερωμένων ψυχών των θνητών του χρόνου.
(554.3) 48:6.29 5. Οι Τεχνικοί. Αυτά είναι τα σεραφείμ που βοηθούν τους καινούργιους ανερχόμενους να προσαρμοσθούν στο νέο και συγκριτικά παράξενο περιβάλλον των μοροντιανών σφαιρών. Η ζωή στους κόσμους διέλευσης συνεπάγεται πραγματική επαφή με τις ενέργειες και τα υλικά τόσο των φυσικών όσο και των μοροντιανών επιπέδων και, ως ένα σημείο, με τις πνευματικές πραγματικότητες. Οι ανερχόμενοι πρέπει να εγκλιματισθούν σε κάθε καινούργιο μοροντιανό επίπεδο και σ’ όλα αυτά, βοηθούνται πάρα πολύ από τους σεραφικούς τεχνικούς. Τα σεραφείμ αυτά δρουν ως σύνδεσμοι των Εποπτών Μοροντιανής Δύναμης και των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών και λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό ως εκπαιδευτές των ανερχομένων οδοιπόρων πάνω στη φύση εκείνων των ενεργειών, οι οποίες χρησιμοποιούνται στους κόσμους διέλευσης. Υπηρετούν διασχίζοντας το διάστημα σε επείγουσες περιπτώσεις και επιτελούν πολυάριθμα άλλα τακτικά και ειδικά καθήκοντα.
(554.4) 48:6.30 6. Οι Καταγραφείς-Διδάσκαλοι. Τα σεραφείμ αυτά είναι οι καταγραφείς των διεργασιών που λαμβάνουν χώρα στο μεταίχμιο του πνευματικού και του φυσικού, των σχέσεων των ανθρώπων και των αγγέλων, των μοροντιανών διεργασιών των κατώτερων κόσμων του σύμπαντος. Υπηρετούν επίσης ως εκπαιδευτές πάνω στις δυναμικές και αποτελεσματικές τεχνικές της καταγραφής της πραγματικότητας. Υπάρχει μία τέχνη στην ευφυή συγκέντρωση και στον συντονισμό των σχετικών δεδομένων και η τέχνη αυτή επιτείνεται σε συνεργασία με τους ουράνιους τεχνουργούς, ενώ ακόμη και με οι ανερχόμενοι θνητοί συνδέονται με τα σεραφείμ καταγραφής.
(554.5) 48:6.31 Οι καταγραφείς όλων των σεραφικών τάξεων αφιερώνουν ορισμένο από το χρόνο τους στην εκπαίδευση και την εξάσκηση των μοροντιανών εξελισσομένων. Οι αγγελικοί αυτοί επόπτες των γεγονότων του χρόνου είναι οι ιδανικοί εκπαιδευτές για όλους εκείνους που αναζητούν τα πραγματικά γεγονότα. Πριν εγκαταλείψετε την τζερουζέμ, θα γνωρίσετε απόλυτα την ιστορία της Σατάνια και των 619 κατοικημένων κόσμων της και μεγάλο μέρος της ιστορίας αυτής θα μεταδοθεί από τους σεραφικούς καταγραφείς.
(554.6) 48:6.32 Οι άγγελοι αυτοί ανήκουν όλοι στην αλυσίδα των καταγραφέων, ο οποία εκτείνεται από τους κατώτερους μέχρι τους ανώτερους επόπτες των γεγονότων του χρόνου και τις αλήθειες της αιωνιότητας. Κάποια μέρα θα σας μάθουν να αναζητάτε την αλήθεια και τα γεγονότα, να διευρύνετε την ψυχή και το νου σας. Ακόμη και τώρα πρέπει να μάθετε να ποτίζετε τον κήπο της καρδιάς σας, όπως επίσης να αναζητάτε τη στεγνή γη της γνώσης. Τα σχήματα δεν έχουν αξία όταν μάθετε το μάθημά σας. Κανένα κλωσσόπουλο δεν γεννιέται χωρίς το τσόφλι του και κανένα τσόφλι δεν έχει αξία αφού εκκολαφθεί το κλωσσόπουλο. Ορισμένες, όμως, φορές το σφάλμα είναι τόσο μεγάλο, ώστε η αποκατάστασή του θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για εκείνες τις αργά παρουσιαζόμενες αλήθειες οι οποίες είναι βασικές για την εμπειρική του ανατροπή. Όταν τα παιδιά έχουν τα ιδανικά τους, μην τα απομακρύνετε. Αφήστε τα να μεγαλώσουν. Και ενώ μαθαίνετε να σκέφτεστε σαν μεγάλοι, πρέπει επίσης να μάθετε να προσεύχεστε σαν παιδιά.
(555.1) 48:6.33 Ο νόμος είναι η ίδια η ζωή και όχι οι κανόνες εφαρμογής του. Το πονηρό αποτελεί καταστρατήγηση του νόμου, όχι παραβίαση των κανόνων εφαρμογής που αφορούν στη ζωή, η οποία είναι ο νόμος. Το ψεύδος δεν είναι θέμα τεχνικής αφήγησης, αλλά κάτι προμελετημένο, ως διαστρέβλωση της αλήθειας. Η δημιουργία νέων καταστάσεων από παλιά γεγονότα, η επανατοποθέτηση της ζωής των γονέων στις ζωές των απογόνων – αυτοί είναι οι καλλιτεχνικοί θρίαμβοι της αλήθειας. Η σκιά μιας τρίχας που αλλάζει θέση, προμελετημένη για ψεύτικο σκοπό, η ελάχιστη απόκλιση, ή διαστρέβλωση αυτού που θεωρείται αρχή – αυτά συνιστούν το ψεύδος. Η εμμονή3 [48] όμως στην αλήθεια των γεγονότων,4 [48] η απολιθωμένη αλήθεια, τα σιδηρά δεσμά της αποκαλούμενης αναλλοίωτης αλήθειας, περιορίζουν το άτομο τυφλά σ’ ένα κλειστό κύκλο ψυχρών γεγονότων. Μπορεί κάποιος να έχει από τεχνικής πλευράς δίκιο, όσον αφορά στα γεγονότα, και αιώνια άδικο, όσον αφορά στην αλήθεια.
(555.2) 48:6.34 7. Οι Λειτουργικές Εφεδρείες. Ένα πολυμελές σώμα όλων των τάξεων των σεραφείμ μεταφοράς διατηρείται στον πρώτο κόσμο-δώμα. Μετά από τους φρουρούς του πεπρωμένου, οι λειτουργοί αυτοί διέλευσης πλησιάζουν τους ανθρώπους περισσότερο από όλες τις τάξεις των σεραφείμ και θα περάσετε πολλές από τις ώρες ανάπαυσής σας κοντά τους. Οι άγγελοι απολαμβάνουν την υπηρεσία και, όταν δεν τους έχει ανατεθεί κάποια αποστολή, συχνά υπηρετούν ως εθελοντές. Η ψυχή πολλών ανερχομένων θνητών έχει για πρώτη φορά εξαφθεί από τη θεία φλόγα της επιθυμίας για προσφορά υπηρεσίας μέσω της προσωπικής φιλίας με τους εθελοντές υπηρέτες των σεραφικών εφεδρειών.
(555.3) 48:6.35 Από αυτούς θα μάθετε να δημιουργείτε από την πίεση σταθερότητα και βεβαιότητα. Να είσαστε πιστοί και, επιπλέον, πρόσχαροι. Ν αποδέχεστε τις προκλήσεις χωρίς παράπονο και να αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες και τις αβεβαιότητες χωρίς φόβο. Θα σας ρωτήσουν: Αν αποτύχεις, θα σηκωθείς πάλι αδάμαστα για να ξαναπροσπαθήσεις; Αν επιτύχεις, θα διατηρήσεις μια ισορροπημένη στάση – μία σταθερή και πνευματοποιημένη συμπεριφορά – σε κάθε προσπάθεια, στη διάρκεια του μακρόχρονου αγώνα για να σπάσετε τα δεσμά της υλικής αδράνειας, να κατακτήσετε την ελευθερία της πνευματικής υπόστασης;
(555.4) 48:6.36 Επιπλέον, όπως οι θνητοί, έτσι και οι άγγελοι αυτοί έχουν γίνει πρόξενοι πολλών απογοητεύσεων και θα σας τονίσουν ότι, ορισμένες φορές, οι πιο δυσάρεστες απογοητεύσεις σας έγιναν οι μεγαλύτερες ευλογίες για σας. Ορισμένες φορές, το φύτεμα ενός σπόρου απαιτεί το θάνατό του, το θάνατο των πιο αγαπημένων ελπίδων σας, πριν μπορέσει να ξαναγεννηθεί για να δώσει τους καρπούς της νέας ζωής και των καινούργιων ευκαιριών. Και από αυτούς θα μάθετε να υποφέρετε λιγότερο μέσα στη λύπη και την απογοήτευση, αρχικά, επενδύοντας λιγότερα στους άλλους5 [49] και στη συνέχεια, αποδεχόμενοι την μοίρα σας, αφού θα έχετε πιστά επιτελέσει το καθήκον σας.
(555.5) 48:6.37 Θα μάθετε ότι μεγαλώνετε τα βάρη σας και μειώνετε τις πιθανότητες της επιτυχίας παίρνοντας πάρα πολύ σοβαρά τον εαυτό σας. Τίποτε δεν μπορεί να πάρει την προτεραιότητα από το έργο της οικείας σας σφαίρας – αυτού του κόσμου, ή του επόμενου. Πολύ σημαντικό είναι το έργο της προετοιμασίας για την επόμενη ανώτερη σφαίρα, αλλά τίποτα δεν ισοβαθμίζει τη σπουδαιότητα του έργου του κόσμου όπου πραγματικά ζείτε. Ωστόσο, αν και το έργο είναι σημαντικό, το άτομο δεν είναι. Όταν αισθάνεστε σπουδαίοι χάνετε ενέργεια με τη φυσιολογική φθορά του μεγέθους του εγώ σας, έτσι ώστε ελάχιστη ενέργεια μένει για να επιτελέσετε το έργο σας. Η αλαζονεία, και όχι η σημασία που θα δοθεί στο έργο, εξαντλεί τα ανώριμα πλάσματα. Είναι ο εαυτός μας που μας εξαντλεί, όχι η προσπάθεια για επιτυχία. Μπορείτε να κάνετε σπουδαία δουλειά αν δεν γίνετε αλαζόνες. Μπορείτε να κάνετε πολλά πράγματα τόσο εύκολα, όσο αν ήταν μόνο ένα, αν αφήσετε στην άκρη τον εαυτό σας. Η ποικιλία ξεκουράζει. Η μονοτονία είναι αυτή που φθείρει και εξαντλεί. Η μία ημέρα ίδια με την άλλη - σκέτη ζωή, ή το εναλλακτικό του θανάτου.
(556.1) 48:7.1 Τα κατώτερα επίπεδα της μοροντιανής σοφίας άπτονται ευθέως των ανώτατων επιπέδων της ανθρώπινης φιλοσοφίας. Στον πρώτο κόσμο-δώμα η πρακτική είναι να διδάσκονται οι λιγότερο εξελιγμένοι σπουδαστές δια της παράλληλης τεχνικής. Δηλαδή, σε μία στήλη παρουσιάζονται οι απλούστερες αρχές των εννοιών της σοφίας και στην αντίθετη στήλη γίνεται μνεία των ανάλογων θέσεων της φιλοσοφίας των θνητών.
(556.2) 48:7.2 Όχι πολύ καιρό πριν, ενώ εκτελούσα μία αποστολή στον πρώτο κόσμο-δώμα της Σατάνια, είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω τη μέθοδο αυτή διδασκαλίας. Και παρά το ότι μπορεί να μην αναλάβω να σας παρουσιάσω την περιεχόμενη στο μάθημα σοφία, μου επιτρέπεται να καταγράψω τις είκοσι οκτώ αναφορές της ανθρώπινης φιλοσοφίας, τις οποίες ο εκπαιδευτής αυτός χρησιμοποίησε ως εποπτικό υλικό σχεδιασμένο για να βοηθήσει εκείνους τους νέους διαμένοντες στους κόσμους-δώματα, στις πρώτες τους προσπάθειες να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα και την αξία της σοφίας. Οι παρουσιάσεις αυτές της ανθρώπινης φιλοσοφίας ήταν:
(556.3) 48:7.3 1. Μία επίδειξη εξειδικευμένης ικανότητας δεν συνεπάγεται κατοχή πνευματικού δυναμικού. Η ευφυΐα δεν αντικαθιστά τον καλό χαρακτήρα.
(556.4) 48:7.4 2. Ελάχιστα άτομα λειτουργούν σύμφωνα με την πίστη που πραγματικά έχουν. Ο αδικαιολόγητος φόβος αποτελεί μείζονα διανοητική απάτη που λειτουργεί επί της εξελισσόμενης θνητής ψυχής.
(556.5) 48:7.5 3. Οι εγγενείς ικανότητες δεν μπορούν να υπερκερασθούν. Μία πίντα δεν μπορεί να χωρέσει ένα τέταρτο6 [50] του γαλονιού.
(556.6) 48:7.6 4. Ελάχιστοι θνητοί τολμούν κάποτε να αναπτύξουν κάτι που να μοιάζει με το σύνολο των θετικών ιδιοτήτων της προσωπικότητας, όπως εγκαθιδρύθηκαν από τη συνδυασμένη λειτουργία της φύσης και του ελέους. Η πλειονότητα των αποδυναμωμένων ψυχών είναι πραγματικά πλούσια, αλλά αρνείται να το πιστέψει.
(556.7) 48:7.7 5. Οι δυσκολίες μπορούν να προκαλέσουν τους μέτριους και να νικήσουν τους φοβισμένους, αλλά μόνο ενδυναμώνουν τα πραγματικά παιδιά των Μέγιστων.
(556.8) 48:7.8 6. Το να απολαμβάνει κάποιος προνόμια χωρίς να κάνει κατάχρηση, να έχει ελευθερία χωρίς ασυδοσία, να διαθέτει δύναμη και σταθερά να αρνείται να τη χρησιμοποιήσει για αυτοπροβολή – αυτά είναι τα σημάδια του ανώτερου πολιτισμού.
(556.9) 48:7.9 7. Τυφλά και απρόβλεπτα ατυχήματα δεν συμβαίνουν στον κόσμο. Ούτε οι ουράνιες υπάρξεις βοηθούν την κατώτερη ύπαρξη που αρνείται να λειτουργήσει υπό το φως της αλήθειας.
(556.10) 48:7.10 8. Η προσπάθεια δεν προκαλεί πάντα τη χαρά, αλλά δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς ευφυή προσπάθεια.
(556.11) 48:7.11 9. Η δράση κατακτά τη δύναμη. Η μετριοπάθεια οδηγεί στη γοητεία.
(556.12) 48:7.12 10. Η δικαιοσύνη κρούει τις αρμονικές χορδές της αλήθειας και η μελωδία δονεί ολόκληρο το σύμπαν, ως την αναγνώριση του Απείρου.
(556.13) 48:7.13 11. Οι αδύναμοι βυθίζονται στην ανάλυση, οι ισχυροί, όμως, δρουν. Η ζωή δεν είναι παρά μιας μέρας δουλειά – κάντε την σωστά. Η δράση είναι δική μας. Οι συνέπειες του Θεού.
(556.14) 48:7.14 12. Η μεγαλύτερη οδύνη του κόσμου είναι το να μην έχει υποφέρει ποτέ. Οι θνητοί διδάσκονται τη σοφία μόνο βιώνοντας την δοκιμασία.
(556.15) 48:7.15 13. Τα αστέρια διακρίνονται καλύτερα από τη μοναχική ερημιά του βυθού που βιώνεται, όχι από τις φωτισμένες και εκστατικές κορφές των βουνών.
(556.16) 48:7.16 14. Τονώστε την έφεση των συντρόφων σας για την αλήθεια. Δώστε συμβουλή μόνον όταν σας ζητηθεί.
(557.1) 48:7.17 15. Η επιτήδευση αποτελεί το γελοίο αγώνα του αμαθούς να φανεί συνετός, την προσπάθεια της στείρας ψυχής να φανεί πλούσια.
(557.2) 48:7.18 16. Δεν μπορείτε να συλλάβετε την πνευματική αλήθεια μέχρις ότου την βιώσετε συναισθηματικά και πολλές αλήθειες δεν τις αισθανόμαστε στ’ αλήθεια παρά μόνο μέσα από την δυστυχία.
(557.3) 48:7.19 17. Η φιλοδοξία είναι επικίνδυνη μέχρι τη στιγμή που αποκτά πλήρως κοινωνικό έρεισμα.
(557.4) 48:7.20 18. Η ανυπομονησία είναι το δηλητήριο του πνεύματος. Η οργή μοιάζε με πέτρα που εκσφενδονίζεται σε μια σφηκοφωλιά.
(557.5) 48:7.21 19. Η αγωνία πρέπει να εγκαταλειφθεί. Οι απογοητεύσεις που δεν μπορεί κανείς να αντέξει είναι εκείνες που δεν έρχονται ποτέ.
(557.6) 48:7.22 20. Μόνον ένας ποιητής μπορεί να ξεχωρίσει την ποίηση στην κοινότοπη πρόζα της καθημερινής ύπαρξης.
(557.7) 48:7.23 21. Η υψηλή αποστολή κάθε μορφής τέχνης χρειάζεται, δια των ψευδαισθήσεών της, για να προαναγγείλει μια ανώτερη πνευματική πραγματικότητα, για να αποκρυσταλλώσει τα συναισθήματα του χρόνου στην κατανόηση της αιωνιότητας.
(557.8) 48:7.24 22. Η εξελισσόμενη ψυχή δεν έγινε θεία γι’ αυτό που κάνει, αλλά γι΄ αυτό που προσπαθεί να γίνει.
(557.9) 48:7.25 23. Ο θάνατος δεν προσέθεσε τίποτα στο διανοητικό δυναμικό, ή την πνευματική ικανότητα, αλλά προσέθεσε στην εμπειρική κατάσταση τη συνειδητοποίηση της σωτηρίας.
(557.10) 48:7.26 24. Το πεπρωμένο της αιωνιότητας καθορίζεται στιγμή προς στιγμή από τα επιτεύγματα της ζωής μέρα με την ημέρα. Τα έργα του σήμερα είναι το πεπρωμένο του αύριο.
(557.11) 48:7.27 25. Το μεγαλείο δεν βρίσκεται τόσο πολύ στην κατοχή της δύναμης, όσο στο να γίνεται συνετή και θεία χρήση της δύναμης αυτής
(557.12) 48:7.28 26. Η γνώση γίνεται κτήμα κάποιου μόνο αν τη μοιραστεί. Προστατεύεται από τη σοφία και εξανθρωπίζεται από την αγάπη.
(557.13) 48:7.29 27. Η πρόοδος απαιτεί ανάπτυξη της ατομικότητας. Η μετριότητα αναζητά τη διαιώνιση στην τυποποίηση.
(557.14) 48:7.30 28. Η φιλόνικη υπεράσπιση οποιασδήποτε πρότασης είναι αντιστρόφως ανάλογη με την εμπεριεχόμενη αλήθεια.
(557.15) 48:7.31 Τέτοιο είναι το έργο εκείνων που πρωτοξεκινούν στον πρώτο κόσμο-δώμα, ενώ οι περισσότερο εξελιγμένοι σπουδαστές στους επόμενους κόσμους κατακτούν τα ανώτερα επίπεδα της κοσμικής επίγνωσης και της μοροντιανής σοφίας.
(557.16) 48:8.1 Από την εποχή της αποφοίτησης από τους κόσμους-δώματα μέχρι την κατάκτηση του πνευματικού κύρους στην υπερσυμπαντική πορεία, οι ανερχόμενοι θνητοί ονομάζονται μοροντιανοί εξελισσόμενοι. Το πέρασμά σας μέσα από την θαυμάσια αυτή μεταιχμιακή ζωή θα γίνει μια αλησμόνητη εμπειρία, μια γοητευτική ανάμνηση. Είναι η εξελικτική πύλη προς την πνευματική ζωή και το συνακόλουθο επίτευγμα της τελειότητας, δια του οποίου οι ανερχόμενοι φθάνουν στο στόχο του χρόνου – την εύρεση του Θεού στον Παράδεισο.
(557.17) 48:8.2 Υπάρχει ένας σαφής και θείος σκοπός σε ολόκληρο αυτό το μοροντιανό και εν συνεχεία πνευματικό σχέδιο της προόδου των θνητών, σ’ αυτή την περίτεχνη συμπαντική σχολή εκπαίδευσης για τα ανερχόμενα πλάσματα. Αποτελεί σχέδιο των Δημιουργών να παράσχουν στα πλάσματα του χρόνου μία σταδιακή ευκαιρία για να κάνουν κτήμα τους τις λεπτομέρειες της λειτουργίας και της διακυβέρνησης του μεγάλου σύμπαντος και η μακρά αυτή πορεία εκπαίδευσης διεξάγεται καλύτερα έχοντας τον διασωζόμενο θνητό να αναρριχάται βαθμιαία και ουσιαστικά να συμμετέχει σε κάθε στάδιο της ανέλιξης.
(558.1) 48:8.3 Το σχέδιο σωτηρίας των θνητών έχει πρακτικό και χρήσιμο αντικειμενικό σκοπό. Δεν είστε αποδέκτες όλου αυτού του θείου έργου και της λεπτομερούς εξάσκησης μόνο και μόνο για να σωθείτε και να απολαύσετε την ατέλειωτη ευτυχία και την αιώνια ανάπαυση. Υπάρχει ένας στόχος υπερβατικής υπηρεσίας κρυμμένος πίσω από τον ορίζοντα της παρούσης συμπαντικής εποχής. Αν οι Θεοί είχαν κάνει τα σχέδιά τους απλά και μόνο για να σας πάρουν σε μια μακρά και αιώνια χαρούμενη περιήγηση, σίγουρα δεν θα είχαν μετατρέψει ολόκληρο το σύμπαν, σε τόσο μεγάλο βαθμό, σ’ ένα απέραντο και περίπλοκο σχολείο εξάσκησης, που απαιτεί ένα σημαντικό μέρος της ουράνιας δημιουργίας ως διδασκάλους και εκπαιδευτές και μετά να διαθέτουν αιώνες επί αιώνων καθοδηγώντας σας, έναν προς έναν, μέσω του γιγάντιου αυτού συμπαντικού σχολείου εμπειρικής εξάσκησης. Η διεύρυνση του σχεδίου ανέλιξης των θνητών φαίνεται ότι είναι μία από τις κύριες επιχειρήσεις του παρόντος οργανωμένου σύμπαντος και το μεγαλύτερο μέρος των απειράριθμων τάξεων των δημιουργημένων διανοιών ασχολείται είτε άμεσα, είτε έμμεσα, με την προώθηση κάποιας φάσης του προοδευτικού αυτού σχεδίου τελειότητας.
(558.2) 48:8.4 Προχωρώντας την ανελικτική κλίμακα της ζώσας ύπαρξης, από τον θνητό άνθρωπο μέχρι την περίπτυξη του Θείου, ζείτε πραγματικά, αυτή καθ’ εαυτή, κάθε δυνατή φάση και στάδιο της τελειοποιημένης υπόστασης των πλασμάτων, μέσα στα πλαίσια της παρούσης συμπαντικής εποχής. Από τον θνητό άνθρωπο, ως τον Παραδείσιο τελικιστή, περιλαμβάνει όλα όσα μπορούν τώρα να υπάρξουν – περικλείει οτιδήποτε είναι επί του παρόντος εφικτό για τις ζώσες τάξεις των ευφυών, τελειοποιημένων, πεπερασμένων πλασμάτων. Αν το μελλοντικό πεπρωμένο των εν Παραδείσω τελικιστών είναι η υπηρεσία σε καινούργια σύμπαντα που τώρα δημιουργούνται, είναι βέβαιο ότι σ’ αυτή την νέα και μελλοντική δημιουργία δεν θα υπάρξουν δημιουργημένες τάξεις εμπειρικών πλασμάτων, οι ζωές των οποίων θα είναι εντελώς διαφορετικές από εκείνες τις οποίες οι θνητοί τελικιστές έχουν ζήσει σε κάποιον κόσμο, ως μέρος της ανελικτικής τους εκπαίδευσης, ως ένα εκ των σταδίων της αιώνιας προόδου τους από το ζώο στον άγγελο, από τον άγγελο στο πνεύμα και από το πνεύμα στο Θεό.
(558.3) 48:8.5 [Παρουσιάσθηκε από έναν Αρχάγγελο του Νέβαδον.]
(559.1) 49:0.1 Όλοι οι κατοικημένοι από θνητούς κόσμοι είναι εξελικτικοί από προέλευση και φύση. Οι σφαίρες αυτές είναι η γη της δημιουργίας, το εξελικτικό λίκνο, των θνητών φυλών του χρόνου και του διαστήματος. Κάθε μονάδα ανερχόμενης ζωής είναι γνήσιο σχολείο εξάσκησης για το αμέσως επόμενο στάδιο ύπαρξης και τούτο είναι αληθές για κάθε στάδιο της προς τον Παράδεισο προοδευτικής ανόδου του ανθρώπου. Είναι το ίδιο αληθές για την αρχική θνητή εμπειρία σ’ ένα εξελικτικό κόσμο, όπως είναι στο τελικό σχολείο των Μελχισεδέκ στο αρχηγείο του σύμπαντος, ένα σχολείο που δεν παρακολουθούν ανερχόμενοι θνητοί, παρά μόνο λίγο πριν την μεταφορά τους στο καθεστώς του υπερσύμπαντος και την επίτευξη του πρώτου σταδίου πνευματικής υπόστασης.
(559.2) 49:0.2 Όλοι οι κατοικημένοι κόσμοι είναι βασικά ομαδοποιημένοι για ουράνια διακυβέρνηση στα τοπικά συστήματα και κάθε ένα από τα τοπικά αυτά συστήματα περιορίζεται σε περίπου χίλιους εξελικτικούς κόσμους. Ο περιορισμός αυτός είναι απόφαση των Αρχαίων των Ημερών και αφορά σε πραγματικούς εξελικτικούς πλανήτες, όπου ζουν οι θνητοί που πρόκειται να σωθούν. Ούτε οι κόσμοι που τελικά εγκαταστάθηκαν στο φως και στη ζωή, ούτε οι πλανήτες στο προ-ανθρώπινο στάδιο ανάπτυξης της ζωής υπολογίζονται σ’ αυτήν την ομάδα.
(559.3) 49:0.3 Η Σατάνια η ίδια είναι ένα ατελές σύστημα που περιέχει μόνο 619 κατοικημένους κόσμους. Τέτοιοι πλανήτες αριθμούνται εν σειρά, σύμφωνα με την ταξινόμησή τους ως κατοικημένοι κόσμοι, ως κόσμοι κατοικημένοι από αυτόβουλα πλάσματα. Έτσι δόθηκε στην Ουράντια το αριθμός 606 της Σατάνια, που σημαίνει ο εξακοσιοστός έκτος κόσμος σ’ αυτό το τοπικό σύστημα στο οποίο η μακρά εξελικτική διαδικασία της ζωής αποκορυφώθηκε με την εμφάνιση των ανθρώπινων υπάρξεων. Υπάρχουν τριάντα έξι μη κατοικημένοι κόσμοι που πλησιάζουν στο στάδιο εμφάνισης της ζωής, ενώ αρκετοί άλλοι ετοιμάζονται τώρα για τους Φορείς της Ζωής. Υπάρχουν σχεδόν διακόσιες σφαίρες που εξελίσσονται ώστε να είναι έτοιμες για τη εμφύτευση της ζωής εντός των επομένων λίγων εκατομμυρίων ετών.
(559.4) 49:0.4 Δεν είναι όλοι οι πλανήτες κατάλληλοι για να φιλοξενήσουν τη θνητή ζωή. Οι μικροί, που έχουν υψηλή ταχύτητα αξονικής περιστροφής είναι εντελώς ακατάλληλοι για κατοικίες της ζωής. Σε ορισμένα από τα φυσικά συστήματα της Σατάνια οι πλανήτες που περιστρέφονται γύρω από τον κεντρικό ήλιο είναι πολύ μεγάλοι για να κατοικηθούν, με την υπερβολική μάζα τους να προκαλεί συνθλιπτική βαρύτητα. Πολλές από τις πελώριες αυτές σφαίρες έχουν δορυφόρους, κάποιες φορές μισή ντουζίνα, ή και περισσότερους και οι σελήνες αυτές έχουν συχνά μέγεθος περίπου ίδιο με της Ουράντια, έτσι ώστε να είναι σχεδόν ιδανικές για εγκατάσταση.
(559.5) 49:0.5 Ο παλαιότερος κατοικημένος κόσμος της Σατάνια, ο κόσμος υπ’ αριθμόν ένα, είναι η Ανόβα, ένας από τους σαράντα τέσσερις δορυφόρους που περιστρέφονται γύρω από έναν πελώριο, σκοτεινό πλανήτη, εκτεθειμένο όμως στο διαφορετικό φως τριών γειτονικών ήλιων. Η Ανόβα βρίσκεται σ’ ένα εξελιγμένο στάδιο προοδευτικού πολιτισμού.
(559.6) 49:1.1 Τα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος αναπτύσσονται σταδιακά. Η προοδευτική πορεία της ζωής – επίγειας, ή ουράνιας – δεν είτε ούτε αυθαίρετη, ούτε μαγική. Η κοσμική εξέλιξη μπορεί να μην είναι πάντα κατανοητή (προβλέψιμη), αλλά σαφώς δεν είναι συμπτωματική.
(560.1) 49:1.2 Η βιολογική μονάδα της υλικής ζωής είναι το πρωτοπλασματικό κύτταρο, ο κοινός συσχετισμός χημικών, ηλεκτρικών και άλλων βασικών ενεργειών. Οι χημικές φόρμουλες διαφέρουν σε κάθε σύστημα και η τεχνική της αναπαραγωγής του ζώντος κυττάρου είναι ελαφρά διαφορετική σε κάθε τοπικό σύμπαν, οι Φορείς της Ζωής, όμως, αποτελούν πάντα τους ζώντες καταλύτες οι οποίοι εγκαινιάζουν τις πρωταρχικές αντιδράσεις της υλικής ζωής. Είναι οι διεγέρτες των ενεργειακών συστημάτων της ζώσας ύλης.
(560.2) 49:1.3 Όλοι οι κόσμοι ενός τοπικού συστήματος αποκαλύπτουν αλάθητη φυσική συγγένεια. Πάντως, όμως, κάθε πλανήτης έχει τη δική του κλίμακα ζωής, χωρίς δύο πλανήτες να είναι ακριβώς ίδιοι, όσον αφορά στην εγκατάσταση των φυτών και των ζώων. Οι πλανητικές αυτές παραλλαγές στη ζωή του συστήματος απορρέουν από τις αποφάσεις των Φορέων της Ζωής. Οι οντότητες αυτές, όμως, δεν είναι ούτε ιδιότροπες, ούτε παράξενες. Τα σύμπαντα διευθύνονται σύμφωνα με τους νόμους και την τάξη. Οι νόμοι του Νέβαδον είναι οι θείες επιταγές του Σάλβινγκτον και η εξελικτική τάξη της ζωής στη Σατάνια είναι σύμφωνη με το εξελικτικό πρότυπο του Νέβαδον.
(560.3) 49:1.4 Η εξέλιξη είναι ο κανόνας της ανθρώπινης ανάπτυξης, η διαδικασία, όμως, αυτή καθ’ εαυτή ποικίλει πάρα πολύ στους διάφορους κόσμους. Η ζωή αρχίζει ορισμένες φορές σ’ ένα κέντρο, άλλες φορές σε τρία, όπως έγινε στην Ουράντια. Στους κόσμους που διαθέτουν ατμόσφαιρα προέρχεται συνήθως από τη θάλασσα, αλλά όχι πάντα. Πολλά εξαρτώνται από τη φυσική κατάσταση του πλανήτη. Οι Φορείς της Ζωής έχουν ευρύτατο πεδίο στη λειτουργία τους, της αρχής της ζωής.
(560.4) 49:1.5 Στην εξέλιξη της πλανητικής ζωής, η φυτική μορφή προηγείται πάντα της ζωικής και ολοκληρώνει απόλυτα την ανάπτυξή της πριν τα ζωικά πρότυπα διαφοροποιηθούν. Όλοι οι ζωικοί τύποι εξελίσσονται από τα βασικά πρότυπα του προηγηθέντος φυτικού βασιλείου των ζώντων πλασμάτων. Δεν είναι ξεχωριστά οργανωμένοι.
(560.5) 49:1.6 Τα πρώτα στάδια της εξέλιξης της ζωής δεν συμφωνούν εντελώς με τις σημερινές απόψεις σας. Ο θνητός άνθρωπος δεν είναι εξελικτικό ατύχημα. Υπάρχει ένα ακριβές σύστημα, ένας συμπαντικός νόμος, ο οποίος προσδιορίζει την ανάπτυξη του σχεδίου της πλανητικής ζωής στις σφαίρες του διαστήματος. Ο χρόνος και η παραγωγή σε μεγάλους αριθμούς ενός είδους δεν είναι οι καθοριστικές επιρροές. Τα ποντίκια αναπαράγονται με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα από τους ελέφαντες, παρ’ όλ’ αυτά, οι ελέφαντες εξελίσσονται πολύ ταχύτερα από τα ποντίκια.
(560.6) 49:1.7 Η διαδικασία της πλανητικής εξέλιξης είναι μεθοδική και ελεγχόμενη. Η ανάπτυξη ανώτερων οργανισμών από τα κατώτερα είδη ζωής δεν είναι τυχαία. Ορισμένες φορές η εξελικτική διαδικασία καθυστερεί προσωρινά εξ αιτίας της καταστροφής ορισμένων ευνοϊκών πεδίων1 [51] ζωικού πλάσματος που εμπεριέχεται σε επιλεγμένα είδη. Απαιτούνται, συχνά, αιώνες επί αιώνων για να αποκατασταθούν οι ζημίες που προκλήθηκαν εξ αιτίας της απώλειας ενός μοναδικού, ανώτερου χαρακτηριστικού ανθρώπινης κληρονομικότητας. Τα επιλεγμένα αυτά, ανώτερα χαρακτηριστικά του ζώντος πρωτοπλάσματος φυλάσσονται ζηλότυπα και έξυπνα, από τη στιγμή που θα εμφανισθούν. Και στους περισσότερους από τους κατοικημένους κόσμους οι ανώτερες αυτές δυναμικές εκτιμώνται πολύ περισσότερο από όσο στην Ουράντια.
(560.7) 49:2.1 Υπάρχει ένα τυπικό και βασικό πρότυπο φυτών και ζώων2 [52] σε κάθε σύστημα. Οι Φορείς της Ζωής, όμως, έρχονται συχνά αντιμέτωποι με την αναγκαιότητα της τροποποίησης των βασικών αυτών προτύπων, ώστε να συμμορφώνονται προς τις διαφοροποιούμενες φυσικές συνθήκες τις οποίες συναντούν σε πολυάριθμους κόσμους του διαστήματος. Υιοθετούν ένα γενικευμένο, τύπο θνητών πλασμάτων, στο συγκεκριμένο σύστημα, υπάρχουν, όμως, επτά ξεχωριστοί φυσικοί τύποι, όπως επίσης και χιλιάδες χιλιάδων ελάσσονες παραλλαγές αυτών των επτά διακεκριμένων διαφοροποιήσεων:
(561.1) 49:2.2 1. Οι ατμοσφαιρικοί τύποι.
(561.2) 49:2.3 2. Οι Στοιχειώδεις τύποι.
(561.3) 49:2.4 3. Οι βαρυτικοί τύποι.
(561.4) 49:2.5 4. Οι θερμοκρασιακοί τύποι.
(561.5) 49:2.6 5. Οι ηλεκτρικοί τύποι.
(561.8) 49:2.9 Το σύστημα της Σατάνια εμπεριέχει όλους αυτούς τους τύπους, αλλά και πολυάριθμες ενδιάμεσες ομάδες, αν και ορισμένες ελάχιστα εκπροσωπούνται.
(561.9) 49:2.10 1. Οι ατμοσφαιρικοί τύποι. Οι φυσικές διαφορές στους κόσμους όπου κατοικούν οι θνητοί καθορίζονται κυρίως από τη φύση της ατμόσφαιρας. Οι άλλες επιδράσεις οι οποίες συμμετέχουν στην πλανητική διαφοροποίηση της ζωής είναι, σχετικά, μικρότερες.
(561.10) 49:2.11 Η παρούσα ατμοσφαιρική κατάσταση στην Ουράντια είναι σχεδόν ιδανική για την υποστήριξη του αναπνέοντος τύπου ανθρώπου, ο ανθρώπινος τύπος, όμως, μπορεί να τροποποιηθεί ώστε να μπορεί να ζήσει σε υπερ-ατμοσφαιρικούς3 [53] αλλά και υπό-ατμοσφαιρικούς πλανήτες. Τέτοιες τροποποιήσεις εκτείνονται επίσης και στην ύπαρξη των ζώων, η οποία διαφέρει πάρα πολύ στους ποικίλους κατοικημένους κόσμους. Υπάρχει μία πολύ μεγάλη διαφοροποίηση ζωικών τάξεων στους υπο-ατμοσφαιρικούς αλλά και στους υπερ-ατμοσφαιρικούς κόσμους.
(561.11) 49:2.12 Από τους ατμοσφαιρικούς τύπους στη Σατάνια, περίπου το δυόμισι τοις εκατό είναι υπο-αναπνέοντες, περίπου το πέντε τοις εκατό υπερ-αναπνέοντες και πάνω από το ενενήντα ένα τοις εκατό μεσο-αναπνέοντες, καλύπτοντας συνολικά το ενενήντα οκτώμισι τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια.
(561.12) 49:2.13 Υπάρξεις τέτοιες, όπως οι φυλές της Ουράντια ταξινομούνται ως μεσο-αναπνέοντες. Αντιπροσωπεύετε τη μέση, ή τυπική αναπνέουσα τάξη θνητής ύπαρξης. Αν τα ευφυή πλάσματα ζούσαν σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα παρόμοια μ’ εκείνη του πλησιέστερου γείτονά σας, της Αφροδίτης, θα ανήκαν στην υπερ-αναπνέουσα ομάδα, ενώ εκείνοι που θα κατοικούσαν σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα αραιή, όπως εκείνη του εξωτερικού σας γείτονα, του Άρη, θα ονομάζονταν υπο-αναπνέοντες.
(561.13) 49:2.14 Αν οι θνητοί ζούσαν σ’ έναν πλανήτη χωρίς αέρα, όπως η σελήνη σας, θα ανήκαν στην ξεχωριστή κατηγορία των μη-αναπνεόντων. Ο τύπος αυτός αντιπροσωπεύει μία ριζική, ή ακραία προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον και μελετάται χωριστά. Οι μη-αναπνέοντες καλύπτουν το υπόλοιπο ενάμισι τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια.
(561.14) 49:2.15 2. Οι Στοιχειώδεις τύποι. Οι διαφοροποιήσεις αυτές έχουν να κάνουν με τη σχέση των θνητών προς το νερό, τον αέρα και το έδαφος και υπάρχουν τέσσερα ξεχωριστά είδη ευφυούς ζωής, όπως συσχετίζονται με τα περιβάλλοντα αυτά. Οι φυλές της Ουράντια ανήκουν στο είδος του εδάφους.
(561.15) 49:2.16 Είναι εντελώς αδύνατο για σας να φαντασθείτε το περιβάλλον που επικρατεί τις αρχικές εποχές ορισμένων κόσμων. Οι ασυνήθιστες αυτές συνθήκες καθιστούν απαραίτητο για την εξελισσόμενη ζωική ύπαρξη να παραμείνει στο θαλάσσιο περιβάλλον της για μεγαλύτερες περιόδους, απ’ όσο στους πλανήτες εκείνους που από πολύ νωρίς παρέχουν ένα φιλόξενο εδάφους-ατμόσφαιρας περιβάλλον. Αντίστροφα, σε κάποιους κόσμους υπερ-αναπνεόντων, όταν ένας πλανήτης δεν είναι πολύ μεγάλος, θεωρείται σκόπιμο, ορισμένες φορές, να διασφαλισθεί ένας θνητός τύπος, ο οποίος να μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει τη δια της ατμόσφαιρας μεταφορά. Οι ταξιδευτές αυτοί του αέρα πολλές φορές μεσολαβούν μεταξύ των υδάτινων και γήινων ομάδων και πάντα ζουν, ως ένα σημείο επί του εδάφους, εξελισσόμενοι τελικά σε κατοίκους του. Σε άλλους κόσμους, όμως, εξακολουθούν να πετούν ακόμη και αφού γίνουν υπάρξεις του εδάφους.
(562.1) 49:2.17 Είναι μαζί εκπληκτικό και διασκεδαστικό να παρατηρεί κανείς τον πρώιμο πολιτισμό μιας πρωτόγονης φυλής ανθρώπινων υπάρξεων να παίρνει μορφή, στη μία περίπτωση, στον αέρα και στις κορυφές των δένδρων και, σε μία άλλη, μέσα στα ρηχά νερά των καλυμμένων τροπικών λιμνών, αλλά και στους βυθούς, τις πλαγιές και τις ακτές των θαλάσσιων αυτών κήπων, των αυγινών φυλών, αυτών των εξαιρετικών κόσμων. Ακόμη και στην Ουράντια, υπήρξε μια μακρά περίοδος κατά την οποία ο πρωτόγονος άνθρωπος συντηρήθηκε και προώθησε τον πρωτόγονο πολιτισμό του ζώντας κατά το πλείστον στις κορυφές των δένδρων, όπως έκαναν οι αρχικοί δενδρόβιοι πρόγονοί του. Και στην Ουράντια, έχετε επιπλέον μία ομάδα πάρα πολύ μικρών θηλαστικών (την οικογένεια των νυκτερίδων), οι οποίες είναι ταξιδιώτες του αέρα, ενώ οι φώκιες και οι φάλαινές σας, που ζουν σε θαλάσσιο περιβάλλον, ανήκουν, επίσης, στην κατηγορία των θηλαστικών.
(562.2) 49:2.18 Από τους στοιχειώδεις τύπους στη Σατάνια, το επτά τοις εκατό είναι υδρόβιοι, το δέκα τοις εκατό αερόβιοι, το εβδομήντα τοις εκατό ζουν στο έδαφος και το δέκα τρία τοις εκατό είναι μικτοί τύποι εδάφους-αέρος. Οι τροποποιήσεις, όμως, αυτές των προγενέστερων ευφυών πλασμάτων δεν είναι ανθρώπινα ψάρια, ούτε ανθρώπινα πουλιά. Ανήκουν στους ανθρώπινους και προ-ανθρώπινους τύπους, ούτε υπερ-ψάρια, ούτε θεοποιημένα πουλιά, αλλά σαφώς θνητοί.
(562.3) 49:2.19 3. Οι βαρυτικοί τύποι. Με τροποποίηση του δημιουργικού σχεδιασμού, οι ευφυείς υπάρξεις είναι δομημένες έτσι ώστε να μπορούν να λειτουργήσουν απρόσκοπτα σε σφαίρες μικρότερες, αλλά και μεγαλύτερες από την Ουράντια, όντας με τον τρόπο αυτό, ως ένα σημείο, προσαρμοσμένες στη βαρύτητα των πλανητών εκείνων οι οποίοι δεν έχουν το ιδανικό μέγεθος και πυκνότητα.
(562.4) 49:2.20 Οι διάφοροι πλανητικοί τύποι των θνητών ποικίλουν ως προς το ύψος, ο μέσος όρος του οποίου στον Νέβαδον είναι κατά τι λιγότερο από 2.3 μέτρα. Μερικοί από τους μεγαλύτερους κόσμους κατοικούνται από υπάρξεις που έχουν μόνο 75 εκατοστά, περίπου, ύψος. Το ανάστημα των θνητών κυμαίνεται από το σημείο αυτό, προχωρώντας στο μέσο ύψος σε μέσου μεγέθους πλανήτες, ως τα τρία περίπου μέτρα, στις μικρότερες κατοικημένες σφαίρες. Στη Σατάνια υπάρχει μόνο μία φυλή με ύψος λιγότερο από 1.2 μέτρα. Το είκοσι τοις εκατό των κατοικημένων κόσμων της Σατάνια κατοικούνται από θνητούς διαφοροποιημένων βαρυτικών τύπων, οι οποίοι καταλαμβάνουν τους μεγαλύτερους και τους μικρότερους πλανήτες.
(562.5) 49:2.21 4. οι Θερμοκρασιακοί τύποι. Είναι δυνατόν να δημιουργηθούν ζώσες υπάρξεις που μπορούν να ανθέξουν θερμοκρασίες πολύ υψηλότερες, αλλά και πολύ χαμηλότερες από τη ζωτική κλίμακα θερμοκρασίας των φυλών της Ουράντια. Υπάρχουν πέντε ξεχωριστές κατηγορίες υπάρξεων, όπως κατατάσσονται εν σχέσει προς τους μηχανισμούς θερμοκρασιακής ρύθμισης. Στην κλίμακα αυτή, οι φυλές της Ουράντια έχουν τον αριθμό τρία. Τριάντα τοις εκατό των κόσμων της Σατάνια κατοικούνται από φυλές τροποποιημένων θερμοκρασιακών τύπων. Δώδεκα τοις εκατό ανήκουν στις υψηλότερες κλίμακες θερμοκρασίας, δέκα οκτώ τοις εκατό στις χαμηλότερες, συγκρινόμενες με τους Ουραντιανούς, οι οποίοι βρίσκονται στην μέσης θερμοκρασίας ομάδα.
(562.6) 49:2.22 5. Οι ηλεκτρικοί τύποι. Η ηλεκτρική, μαγνητική και ηλεκτρονική συμπεριφορά των κόσμων ποικίλει σε μεγάλο βαθμό. Υπάρχουν δέκα πρότυπα θνητής ζωής ποικιλότροπα διαμορφωμένοι ώστε να αντέχουν στη διαφορετική ενέργεια των σφαιρών. Οι δέκα αυτές ποικιλίες επίσης αντιδρούν με ελαφρά διαφορετικούς τρόπους στις χημικές ακτίνες του συνηθισμένου ηλιακού φωτός. Οι ελαφρές, όμως, αυτές παραλλαγές, κατ’ ουδένα τρόπο επηρεάζουν την διανοητική και την πνευματική ζωή.
(562.7) 49:2.23 Από τις ηλεκτρικές ομαδοποιήσεις της θνητής ζωής, σχεδόν το είκοσι τρία τοις εκατό ανήκει στην κατηγορία υπ’ αριθμόν τέσσερα, τον τύπο ύπαρξης της Ουράντια. Οι τύποι αυτοί είναι κατανεμημένοι ως εξής: Υπ’ αριθμόν 1, ένα τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 2, δύο τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 3, πέντε τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 4, είκοσι τρία τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 5, είκοσι επτά τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 6, είκοσι τέσσερα τοις εκατό. Υπ’ αριθμόν 7, οκτώ τοις εκατό, υπ’ αριθμόν 8, πέντε τοις εκατό, υπ’ αριθμόν 9, τρία τοις εκατό και υπ’ αριθμόν 10, δύο τοις εκατό, σε ακέραια ποσοστά.
(563.1) 49:2.24 6. Οι ενεργοποιητικοί τύποι. Δεν είναι όλοι οι κόσμοι ίδιοι στον τρόπο πρόσληψης ενέργειας. Δεν έχουν όλοι οι κατοικημένοι κόσμοι έναν ατμοσφαιρικό ωκεανό κατάλληλο για την, δια της αναπνοής, ανταλλαγή αερίων, όπως είναι τώρα στην Ουράντια. Κατά τα προγενέστερα, αλλά και τα μεταγενέστερα στάδια πολλών πλανητών, πλάσματα της σημερινής σας κατηγορίας δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν. Και όταν οι συνιστώσες αναπνοής ενός πλανήτη είναι πολύ υψηλές, ή πολύ χαμηλέςί, αλλά όλες οι άλλες απαιτούμενες προϋποθέσεις για την ευφυή ζωή κατάλληλες, οι Φορείς της Ζωής συχνά εγκαθιστούν σε τέτοιους κόσμους μία τροποποιημένη μορφή θνητής υπόστασης, υπάρξεις που είναι ικανές να πραγματοποιήσουν τις ζωτικές τους ανταλλαγές άμεσα, δια της φωτεινής ενέργειας και των αρχικών δυναμικών μεταστοιχειώσεων των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών.
(563.2) 49:2.25 Υπάρχουν έξι διαφορετικοί τύποι ζωικής και θνητής θρέψης: Οι υπο-αναπνέοντες χρησιμοποιούν τον πρώτο τύπο θρέψης, οι υδρόβιοι τον δεύτερο, οι μεσο-αναπνέοντες τον τρίτο, όπως στην Ουράντια. Οι υπερ-αναπνέοντες χρησιμοποιούν τον τέταρτο τύπο πρόσληψης ενέργειας, ενώ οι μη αναπνέοντες κάνουν χρήση του πέμπτου τύπου θρέψης και ενέργειας. Η έκτη τεχνική ενεργοποίησης περιορίζεται στα μεσοδιάστατα πλάσματα.
(563.3) 49:2.26 7. Οι ανώνυμοι τύποι. Υπάρχουν πολυάριθμες επιπλέον φυσικές παραλλαγές στην πλανητική ζωή, όλες όμως, οι διαφορές αυτές αποτελούν αποκλειστικά θέμα ανατομικών τροποποιήσεων, φυσιολογικών διαφοροποιήσεων και ηλεκτροχημικών προσαρμογών. Οι διαχωρισμοί αυτοί δεν αφορούν στην διανοητική, ή την πνευματική ζωή.
(563.4) 49:3.1 Το μεγαλύτερο μέρος των κατοικημένων κόσμων είναι γεμάτοι με ευφυείς υπάρξεις που αναπνέουν. Αλλά υπάρχουν, επίσης, κατηγορίες θνητών οι οποίες είναι ικανές να ζήσουν σε κόσμους με λίγο, ή καθόλου αέρα. Από τους κατοικημένους κόσμους του Όρβοντον, ο τύπος αυτός ισοδυναμεί με λιγότερο από επτά τοις εκατό. Στον Νέβαδον το ποσοστό αυτό είναι λιγότερο από τρία. Σ’ ολόκληρη τη Σατάνια υπάρχουν μόνο εννέα τέτοιοι κόσμοι.
(563.5) 49:3.2 Υπάρχουν τόσο λίγοι κόσμοι κατοικημένοι με μη αναπνέοντες τύπους στην Σατάνια, επειδή αυτός, ο πιο πρόσφατα δημιουργημένος, τομέας του Νορλάτιαντεκ είναι ακόμη γεμάτος μετεωρίτες. Και κόσμοι χωρίς ατμόσφαιρα που να προστατεύει από την τριβή, είναι υποκείμενοι σε αδιάκοπο βομβαρδισμό από τους πλάνητες αυτούς. Επιπλέον, ορισμένοι από τους κομήτες αποτελούνται από σμήνη μετεωριτών, κατά κανόνα, όμως, αποτελούνται από διασπασμένα μικρότερα σώματα ύλης.
(563.6) 49:3.3 MISSING PARAGRAPH
(563.7) 49:3.4 Η ζωή στους κόσμους των μη αναπνεόντων είναι ριζικά διαφορετική από ό,τι είναι στην Ουράντια. Οι μη αναπνέοντες δεν τρώνε φαγητό και δεν πίνουν νερό, όπως κάνουν οι φυλές της Ουράντια. Οι αντιδράσεις του νευρικού συστήματος, του θερμορυθμιστικού μηχανισμού και του μεταβολισμού των μοναδικών αυτών λαών διαφέρει ριζικά από τις αντίστοιχες λειτουργίες των θνητών της Ουράντια. Σχεδόν κάθε ζωτική εκδήλωση, εκτός από την αναπαραγωγή, διαφέρει ενώ ακόμη και οι μέθοδοι αναπαραγωγής είναι λίγο διαφορετικές.
(564.1) 49:3.5 Στους κόσμους των μη αναπνεόντων τα είδη των ζώων είναι εντελώς ανόμοια από εκείνα που βρίσκονται στους πλανήτες με ατμόσφαιρα. Η διαδικασία της χωρίς αναπνοή ζωής διαφέρει από τη διαδικασία της ύπαρξης σ’ έναν πλανήτη με ατμόσφαιρα. Ακόμη και ως προς την επιβίωση διαφέρουν οι λαοί τους, όντας υποψήφιοι για την δια του Πνεύματος συγχώνευση. Παρ’ όλ’ αυτά, οι υπάρξεις αυτές απολαμβάνουν τη ζωή και διεξάγουν τις δραστηριότητες του κόσμου με τις ίδιες, σχετικά, δοκιμασίες και απολαύσεις που βιώνονται από τις θνητές υπάρξεις στους κόσμους με ατμόσφαιρα. Στο νου και το χαρακτήρα οι μη αναπνέοντες δεν διαφέρουν από τους άλλους τύπους των θνητών.
(564.2) 49:3.6 Θα νοιώσετε κάτι περισσότερο από ενδιαφέρον στην πλανητική διεύθυνση αυτού του τύπου των θνητών, επειδή μία τέτοια φυλή πλασμάτων κατοικεί σ’ έναν κόσμο πολύ κοντά στην Ουράντια.
(564.3) 49:4.1 Υπάρχουν μεγάλες διαφορές μεταξύ των θνητών στους διάφορους κόσμους, ακόμη και μεταξύ εκείνων οι οποίοι ανήκουν στους ίδιους διανοητικούς και φυσικούς τύπους, ωστόσο όλοι οι θνητοί ελεύθερης βούλησης είναι όρθια ζώα, δίποδα.
(564.4) 49:4.2 Υπάρχουν έξι βασικές εξελικτικές φυλές: τρεις βασικές – η κόκκινη, η κίτρινη και η γαλάζια. Και τρεις δευτερεύουσες – η πορτοκαλόχρωμη, η πράσινη και εκείνη στο χρώμα του λουλακιού. Οι περισσότεροι από τους κατοικημένους κόσμους διαθέτουν όλες αυτές τις φυλές, αλλά πολλοί από τους τριπλού εγκεφάλου πλανήτες φιλοξενούν μόνο τους τρεις βασικούς τύπους. Ορισμένα τοπικά συστήματα επίσης έχουν μόνον αυτές τις τρεις φυλές.
(564.5) 49:4.3 Ο μέσος όρος των ιδιαίτερων φυσικών αισθήσεων με τις οποίες είναι προικισμένες οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι δώδεκα, αν και οι ιδιαίτερες αισθήσεις των τριπλού εγκεφάλου θνητών εκτείνονται λίγο περισσότερο από εκείνες των απλού και διπλού εγκεφάλου τύπων. Μπορούν να βλέπουν και να ακούνε πολύ καλύτερα από όσο οι φυλές της Ουράντια.
(564.6) 49:4.4 Τα παιδιά συνήθως γεννιούνται ανά ένα, με τις πολλαπλές γεννήσεις να αποτελούν εξαίρεση και η οικογενειακή ζωή είναι αρκετά ομοιόμορφη σε όλους τους τύπους των πλανητών. Η ισότητα των φύλων επικρατεί σε όλους τους εξελιγμένους κόσμους. Τα αρσενικά και τα θηλυκά είναι ισότιμα όσον αφορά στις διανοητικές ιδιότητες και την πνευματική κατάσταση. Δεν θεωρούμε ότι ένας πλανήτης έχει ξεφύγει από τη βαρβαρότητα, όσο το ένα φύλο προσπαθεί να καταδυναστεύσει το άλλο. Το χαρακτηριστικό αυτό της εμπειρίας των πλασμάτων πάντα βελτιώνεται κατά πολύ μετά την άφιξη ενός Υλικού Υιού και μιας Θυγατέρας.
(564.7) 49:4.5 Μεταβολές στις εποχές και τη θερμοκρασία λαμβάνουν χώρα σε όλους τους πλανήτες που φωτίζονται και θερμαίνονται από τους ήλιους. Η γεωργία είναι συμπαντική, σε όλους τους διαθέτοντες ατμόσφαιρα κόσμους. Η άροση του εδάφους είναι μία ασχολία κοινή στις εξελιγμένες φυλές όλων αυτών των πλανητών.
(564.8) 49:4.6 Όλοι οι θνητοί κάνουν γενικά τους ίδιους αγώνες εναντίον μικροσκοπικών εχθρών, στους πρώιμους καιρούς τους, σαν αυτούς που τώρα βιώνετε στην Ουράντια, αν και, ίσως, όχι σε τόση έκταση. Η διάρκεια της ζωής ποικίλει σε διαφορετικούς πλανήτες, από τα είκοσι πέντε χρόνια στους πρωτόγονους κόσμους, μέχρι τα πεντακόσια, σχεδόν, στις περισσότερο εξελιγμένες και παλαιότερες σφαίρες.
(564.9) 49:4.7 Όλες οι ανθρώπινες υπάρξεις είναι αγελαίες, ως φυλές, αλλά και ως έθνη. Αυτοί οι ομαδικοί διαχωρισμοί είναι εγγενείς όσον αφορά στην καταγωγή και τη δημιουργία τους. Παρόμοιες τάσεις μπορούν να τροποποιηθούν μόνο δια του εξελισσόμενου πολιτισμού και της σταδιακής πνευματοποίησης. Τα κοινωνικά, οικονομικά και κυβερνητικά προβλήματα των κατοικημένων κόσμων ποικίλουν, σύμφωνα με την ηλικία των πλανητών και το βαθμό στον οποίον έχουν δεχθεί την επίδραση των διαδοχικών επισκέψεων των θείων Υιών.
(564.10) 49:4.8 Η διάνοια είναι η πλήρωση του Απείρου Πνεύματος και λειτουργεί με τον ίδιο ακριβώς τρόπο σε ανόμοια περιβάλλοντα.. Η διάνοια των θνητών είναι παρόμοια, ανεξάρτητα από ορισμένες δομικές και χημικές διαφορές που χαρακτηρίζουν την υλική φύση των αυτόβουλων πλασμάτων των τοπικών συστημάτων. Ανεξάρτητα από τις φυσικές πλανητικές διαφορές, η διανοητική ζωή όλων αυτών των ποικίλων τάξεων των θνητών μοιάζει πολύ και η πορεία τους αμέσως μετά τον θάνατο είναι σχεδόν η ίδια.
(565.1) 49:4.9 Ο θνητός, όμως, νους, χωρίς το αθάνατο πνεύμα δεν μπορεί να σωθεί. Ο νους του ανθρώπου είναι θνητός. Μόνο το επιφοιτήσαν πνεύμα είναι αθάνατο. Η σωτηρία εξαρτάται από την πνευματοποίηση δια της λειτουργίας του Προσαρμοστή – κατά τη γέννηση και την εξέλιξη της αθάνατης ψυχής. Τουλάχιστον, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ανταγωνιστικά η αποστολή του Προσαρμοστή να πραγματοποιήσει τον πνευματικό μετασχηματισμό του υλικού νου.
(565.2) 49:5.1 Θα είναι λίγο δύσκολο να γίνει μία επαρκής παρουσίαση των πλανητικών σειρών των θνητών, διότι γνωρίζετε ελάχιστα γι’ αυτούς και διότι υπάρχουν πλείστες παραλλαγές. Τα θνητά πλάσματα, πάντως, μπορούν να μελετηθούν από πάρα πολλές απόψεις, μεταξύ των οποίων είναι οι εξής:
(565.3) 49:5.2 1. Προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον
(565.4) 49:5.3 2. Σειρές εγκεφαλικών τύπων
(565.5) 49:5.4 3. Σειρές πνευματικής υποδοχής
(565.6) 49:5.5 4. Εποχές πλανητικών θνητών
(565.7) 49:5.6 5. Σειρές συγγενών πλασμάτων
(565.10) 49:5.9 Οι κατοικημένες σφαίρες των επτά υπερσυμπάντων κατοικούνται από θνητούς που ταυτόχρονα ταξινομούνται σε μία, ή περισσότερες κατηγορίες από αυτές τις επτά γενικευμένες τάξεις της εξελικτικής ζωής των πλασμάτων. Αλλά και οι γενικές αυτές ταξινομήσεις δεν λαμβάνουν μέριμνα για υπάρξεις όπως οι ενδιάμεσοι,4 [54] ή ορισμένες άλλες μορφές ευφυούς ζωής. Οι κατοικημένοι κόσμοι, όπως παρουσιάσθηκαν στις αφηγήσεις αυτές, κατοικούνται από εξελικτικά, θνητά πλάσματα, υπάρχουν, ωστόσο, και άλλες μορφές ζωής.
(565.11) 49:5.10 1. Προσαρμογή στο πλανητικό περιβάλλον. Υπάρχουν τρεις μεγάλες ομάδες κατοικημένων κόσμων, από την άποψη της προσαρμογής των ζώντων πλασμάτων στο πλανητικό περιβάλλον: η ομάδα φυσιολογικής προσαρμογής, η ομάδα ριζικής προσαρμογής και η εμπειρική ομάδα.
(565.12) 49:5.11 Οι φυσιολογικές προσαρμογές στο πλανητικό περιβάλλον ακολουθούν τα γενικά φυσικά πρότυπα που μελετήθηκαν προηγούμενα. Οι κόσμοι των μη αναπνεόντων αντιπροσωπεύουν τη ριζική, ή ακραία προσαρμογή, αλλά στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται, επίσης, και άλλοι τύποι. Οι εμπειρικοί κόσμοι προσαρμόζονται, συνήθως, ιδανικά στις τυπικές μορφές ζωής και στους δεκαδικούς αυτούς πλανήτες οι Φορείς της Ζωής επιχειρούν να δημιουργήσουν ευνοϊκές παραλλαγές των προτύπων της κανονικής ζωής. Εφ’ όσον ο κόσμος σας είναι εμπειρικός πλανήτης, διαφέρει σημαντικά από τους αδελφούς πλανήτες στη Σατάνια. Πολλές μορφές ζωής έχουν εμφανισθεί στην Ουράντια που δεν βρίσκονται αλλού. Ωσαύτως υπάρχουν πολλά κοινά είδη απόντα από τον πλανήτη σας.
(565.13) 49:5.12 Στο σύμπαν του Νέβαδον, όλοι οι κόσμοι όπου γίνονται τροποποιήσεις της ζωής είναι εν σειρά συνδεδεμένοι και αποτελούν ένα ιδιαίτερο χώρο συμπαντικών συμβάντων τον οποίο φροντίζουν διορισμένοι διοικητές. Και όλοι αυτοί οι εμπειρικοί κόσμοι επιθεωρούνται κατά περιόδους από ένα σώμα συμπαντικών διευθυντών προϊστάμενος των οποίων είναι ο βετεράνος τελικιστής γνωστός στην Σατάνια ως Τεϊμπαμέιντια.
(566.1) 49:5.13 2. Σειρές εγκεφαλικών τύπων. Η μοναδική φυσική ομοιομορφία των θνητών είναι ο εγκέφαλος και το νευρικό σύστημα. Παρ’ όλ’ αυτά, υπάρχουν τρεις βασικές οργανώσεις εγκεφαλικού μηχανισμού: ο απλού, ο διπλού και ο τριπλού εγκεφάλου τύπος. Οι Ουραντιανοί ανήκουν στον διπλού εγκεφάλου τύπο, κάπως περισσότερο ευφάνταστοι, ριψοκίνδυνοι και φιλοσοφημένοι από τους απλού εγκεφάλου θνητούς, αλλά κάπως λιγότερο πνευματικοί, ηθικοί και θρησκευόμενοι από τους τριπλού εγκεφάλου τύπους. Οι εγκεφαλικές αυτές διαφορές χαρακτηρίζουν ακόμη και τις προ-ανθρώπινες, ζωώδεις υπάρξεις.
(566.2) 49:5.14 Από τον δύο ημισφαιρίων τύπο του Ουραντιανού εγκεφαλικού φλοιού, μπορείτε, αναλογικά, να αντιληφθείτε κάτι για τον απλού εγκεφάλου τύπο. Ο τρίτος εγκέφαλος των τριπλού εγκεφάλου τάξεων γίνεται περισσότερο αντιληπτός ως εξέλιξη του δικού σας κατώτερου, ή στοιχειώδους μορφής εγκεφάλου, ο οποίος αναπτύχθηκε μέχρι του σημείου από το οποίο να λειτουργεί κυρίως ελέγχοντας τις φυσικές δραστηριότητες, αφήνοντας τους δύο ανώτερους εγκεφάλους ελεύθερους, για ανώτερες λειτουργίες: έναν για διανοητικές λειτουργίες και τον άλλο για τις συμπληρωματικές των πνευματικών δραστηριότητες του Προσαρμοστή της Σκέψης.
(566.3) 49:5.15 Ενώ τα επίγεια επιτεύγματα των απλού εγκεφάλου φυλών είναι ελαφρά περιορισμένα σε σύγκριση με τις διπλού εγκεφάλου τάξεις, οι παλαιότεροι πλανήτες της τριπλού εγκεφάλου ομάδας παρουσιάζουν πολιτισμούς που θα εξέπλησσαν τους Ουραντιανούς και που ίσως θα ντρόπιαζαν το δικό σας, συγκρινόμενοι μ’ αυτόν. Ως προς τη μηχανική εξέλιξη και τον υλικό πολιτισμό, ακόμη και την πνευματική πρόοδο, οι κόσμοι των διπλού εγκεφάλου θνητών μπορούν να φθάσουν τις τριπλού εγκεφάλου σφαίρες. Όσον όμως αφορά στον ανώτερο έλεγχο του νου και την εξέλιξη της διανοητικής και πνευματικής αμοιβαιότητας, είσαστε κάπως κατώτεροι.
(566.4) 49:5.16 Όλες αυτές οι συγκριτικές εκτιμήσεις που αφορούν στην διανοητική πρόοδο, ή τα πνευματικά επιτεύγματα οποιουδήποτε κόσμου, ή ομάδας κόσμων, πρέπει αμερόληπτα να συνυπολογίσουν την πλανητική ηλικία. Πολλά, πάρα πολλά εξαρτώνται από την ηλικία, την αρωγή των βιολογικών εξευγενιστών και τις συνακόλουθες αποστολές των διαφόρων τάξεων των θείων Υιών.
(566.5) 49:5.17 Ενώ οι τριπλού εγκεφάλου λαοί είναι ικανοί για μία ελαφρά ανώτερη πλανητική εξέλιξη από όση οι απλού, ή διπλού εγκεφάλου τάξεις, όλοι έχουν τον ίδιο τύπο ζωτικού πλάσματος και διεξάγουν τις πλανητικές δραστηριότητες με πολύ παρόμοιους τρόπους, εν πολλοίς όπως οι ανθρώπινες υπάρξεις στην Ουράντια. Αυτοί οι τρεις τύποι των θνητών είναι κατανεμημένοι σε όλους τους κόσμους των τοπικών συστημάτων. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων οι πλανητικές συνθήκες ελάχιστα έχουν να κάνουν με τις αποφάσεις των Φορέων της Ζωής να σχεδιάσουν τις ποικίλες αυτές κατηγορίες των θνητών στους διαφορετικούς κόσμους. Αποτελεί προνόμιο των Φορέων της Ζωής να σχεδιάζουν και να εκτελούν τα σχέδιά τους με τον τρόπο αυτό.
(566.6) 49:5.18 Οι τρεις αυτές τάξεις βρίσκονται στην ίδια βαθμίδα της ανελικτικής πορείας. Κάθε μία πρέπει να ανέλθει την ίδια διανοητική κλίμακα ανάπτυξης και κάθε μία πρέπει να επιτύχει στις ίδιες πνευματικές δοκιμασίες προόδου. Η διακυβέρνηση του συστήματος και ο, από τον αστερισμό προερχόμενος, υπερέλεγχος των διαφορετικών αυτών κόσμων είναι ομοιόμορφα απαλλαγμένοι από διακρίσεις. Ακόμα και τα καθεστώτα των Πλανητικών πριγκίπων είναι ταυτόσημα.
(566.7) 49:5.19 3. Οι σειρές πνευματικής υποδοχής. Υπάρχουν τρεις κατηγορίες σχεδιασμού του εγκεφάλου όσον αφορά την επαφή με τα πνευματικά θέματα. Η κατάταξη αυτή δεν αναφέρεται στις απλού, διπλού και τριπλού εγκεφάλου τάξεις των θνητών. Αναφέρεται κυρίως στη χημεία των αδένων, ειδικώτερα δε στον σχηματισμό ορισμένων αδένων που μπορούν να συγκριθούν με τους αδένες της υπόφυσης. Οι φυλές σε ορισμένους κόσμους έχουν έναν αδένα, σε άλλους δύο, όπως οι Ουραντιανοί, ενώ σε άλλες, πάλι, σφαίρες οι φυλές έχουν τρία από τα μοναδικά αυτά σώματα. Η εγγενής φαντασία και η πνευματική δεκτικότητα επηρεάζονται καθοριστικά από τις διαφορετικές αυτές χημικές ιδιότητες.
(566.8) 49:5.20 Από τους τύπους πνευματικής αποδοχής, το εξήντα πέντε τοις εκατό ανήκει στη δεύτερη ομάδα, όπως οι φυλές της Ουράντια. Δώδεκα τοις εκατό ανήκουν στον πρώτο τύπο, φυσικά λιγότερο δεκτικό, ενώ είκοσι τρία τοις εκατό έχουν μεγαλύτερη κλίση προς το πνεύμα κατά την επίγεια ζωή τους. Τέτοιες διακρίσεις, όμως, δεν επιζούν του φυσικού θανάτου. Όλες αυτές οι φυλετικές διαφορές χαρακτηρίζουν μόνο τη ζωή στη σάρκα.
(567.1) 49:5.21 4. Οι εποχές των πλανητικών θνητών. Η ταξινόμηση αυτή αναγνωρίζει τη διαδοχή των εγκόσμιων απονομών, όπως αυτές επηρεάζουν την επίγεια κατάσταση του ανθρώπου και την αποδοχή από αυτόν της ουράνιας λειτουργίας.
(567.2) 49:5.22 Η ζωή εγκαινιάζεται στους πλανήτες από τους Φορείς της Ζωής, οι οποίοι εποπτεύουν την ανάπτυξή της μέχρις ενός χρονικού σημείου, μετά την εξελικτική εμφάνιση του θνητού ανθρώπου. Προτού οι Φορείς της Ζωής εγκαταλείψουν ένα πλανήτη, εγκαθιστούν με τον δέοντα τρόπο ένα Πλανητικό πρίγκιπα ως κυβερνήτη του πλανήτη. Μαζί με τον κυβερνήτη αυτό φθάνει μία πλήρης αναλογία από δευτερεύοντες βοηθητικούς και λειτουργικούς αρωγούς και η πρώτη απόφαση για ζώντες και νεκρούς γίνεται ταυτόχρονα με την άφιξή του.
(567.3) 49:5.23 Με την εμφάνιση των ανθρώπινων κατηγοριών, ο Πλανητικός αυτός Πρίγκιπας καταφθάνει για να εγκαινιάσει τον ανθρώπινο πολιτισμό και να συγκεντρώσει την ανθρώπινη κοινωνία. Ο γεμάτος σύγχυση κόσμος σας δεν αποτελεί κριτήριο των πρώιμων ημερών της κυριαρχίας των Πλανητικών Πριγκίπων, εφ’ όσον ήταν σχεδόν στην αρχή μιας τέτοιας διακυβέρνησης στην Ουράντια, όταν ο Πλανητικός σας Πρίγκιπας, ο Καλιγκάστια προσχώρησε στην εξέγερση του Κυρίαρχου του Συστήματος, του Εωσφόρου. Ο πλανήτης σας ακολούθησε από τότε μια ταραγμένη πορεία.
(567.4) 49:5.24 Σ’ ένα φυσιολογικό εξελικτικό κόσμο, η φυλετική πρόοδος φθάνει στο φυσικό, βιολογικό της αποκορύφωμα κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Πλανητικού Πρίγκιπα και σύντομα, κατόπιν αυτού, ο Κυρίαρχος του Συστήματος αποστέλλει έναν Υλικό Υιό και μία Θυγατέρα στον συγκεκριμένοι πλανήτη. Οι εισηγμένες αυτές υπάρξεις υπηρετούν ως βιολογικοί εξευγενιστές. Η παράβασή τους στην Ουράντια περιέπλεξε περισσότερο την ιστορία του πλανήτη σας.
(567.5) 49:5.25 Όταν η διανοητική και ηθική πρόοδος μιας ανθρώπινης φυλής φθάσει στα όρια της εξελικτικής ανάπτυξης, καταφθάνει ένας Υιός Άβοναλ του Παραδείσου με καθήκοντα δικαστή. Και αργότερα, όταν η πνευματική κατάσταση ενός τέτοιου κόσμου πλησιάσει το όριο του φυσικού επιτεύγματος, επισκέπτεται τον πλανήτη ένας Παραδείσιος Υιός της πλήρωσης. Η κύρια αποστολή ενός Υιού πλήρωσης είναι να παγιώσει την πλανητική κατάσταση, να απελευθερώσει το Πνεύμα της Αλήθειας ώστε να λειτουργήσει επί του πλανήτη και έτσι να πραγματοποιηθεί η συμπαντική άφιξη των Προσαρμοστών της Σκέψης.
(567.6) 49:5.26 Εδώ, πάλι, η Ουράντια παρεκκλίνει: Ουδέποτε υπήρξε δικαστική αποστολή στον κόσμο σας, ούτε ο Υιός της πλήρωσης στον πλανήτη σας ανήκε στην τάξη των Άβοναλ. Ο πλανήτης σας απόλαυσε τη μοναδική τιμή να γίνει ο πλανήτης-πατρίδα του, ως θνητού, του Κυρίαρχου Υιού, του Μιχαήλ του Νέβαδον.
(567.7) 49:5.27 Ως αποτέλεσμα της λειτουργίας όλων των διαδοχικών κατηγοριών των θείων υιών, οι κατοικημένοι κόσμοι και οι εξελισσόμενες φυλές τους αρχίζουν να πλησιάζουν τον κολοφώνα της πλανητικής εξέλιξης. Τέτοιοι κόσμοι είναι πλέον ώριμοι για την ύψιστη αποστολή, την άφιξη των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας. Η εποχή αυτή των Διδασκάλων Υιών είναι ο προθάλαμος για την τελική πλανητική εποχή – την εξελικτική ουτοπία – την εποχή του φωτός και της ζωής.
(567.8) 49:5.28 Η κατάταξη αυτή των ανθρωπίνων υπάρξεων θα τύχει μεγαλύτερης προσοχής σε επόμενο κεφάλαιο.
(567.9) 49:5.29 5. Οι σειρές συγγενών πλασμάτων. Οι πλανήτες δεν είναι οργανωμένοι μόνο κατακόρυφα σε συστήματα, αστερισμούς και ούτω καθεξής, αλλά η διακυβέρνηση του σύμπαντος μεριμνά, επίσης, για τις οριζόντιες ομαδοποιήσεις σύμφωνα με τον τύπο, την κατηγορία και τους λοιπούς συσχετισμούς. Η παράλληλη αυτή διακυβέρνηση του σύμπαντος αφορά ειδικώτερα στο συντονισμό των δραστηριοτήτων μιας συγγενούς φύσης η οποία έχει ανεξάρτητα υιοθετηθεί σε διαφορετικές σφαίρες. Οι συνδεδεμένες αυτές τάξεις των συμπαντικών πλασμάτων επιθεωρούνται περιοδικά από ένα σύνθετο σώμα υψηλών προσωπικοτήτων του οποίου προΐστανται τελικιστές με μακρόχρονη εμπειρία.
(568.1) 49:5.30 Οι παράγοντες αυτοί της συγγένειας εκδηλώνονται σε όλα τα επίπεδα, επειδή οι συγγενείς σειρές υπάρχουν τόσο μεταξύ των μη ανθρώπινων οντοτήτων, όσο και μεταξύ των θνητών πλασμάτων – ακόμη και μεταξύ ανθρώπινων και υπεράνω του ανθρώπινου τάξεων. Οι ευφυείς υπάρξεις είναι συνδεδεμένες κατακόρυφα σε δώδεκα μεγάλες ομάδες με επτά μείζονες υποδιαιρέσεις η κάθε μία. Ο συντονισμός αυτών των μοναδικά συνδεδεμένων ομάδων ζώντων πλασμάτων πραγματοποιείται πιθανόν από κάποια, μη πλήρως κατανοητή, τεχνική του Υπέρτατου Όντος.
(568.2) 49:5.31 6. Οι δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένες σειρές. Η πνευματική ταξινόμηση, ή ομαδοποίηση όλων των θνητών κατά την προ της συγχώνευσης εμπειρία καθορίζεται ολοκληρωτικά από τη σχέση της ατομικής κατάστασης προς τον ενοικούντα Ελεγκτή των Μυστηρίων. Το ενενήντα, σχεδόν, τοις εκατό των κατοικημένων κόσμων του Νέβαδον φιλοξενούν θνητούς συγχωνευμένους δια του Προσαρμοστή, εν αντιθέσει προς ένα γειτονικό σύμπαν, όπου ελάχιστα περισσότεροι από τους μισούς κόσμους φιλοξενούν υπάρξεις υποψήφιες για ενοίκηση υπό του Προσαρμοστή, για την αιώνια συγχώνευση.
(568.3) 49:5.32 7. Τεχνικές απόδρασης από τα επίγεια. Υπάρχει βασικά ένας μόνο τρόπος δια του οποίου η ζωή των ανθρώπων, ως άτομα, αρχίζει στους κατοικημένους κόσμους και αυτός είναι δια της αναπαραγωγής των πλασμάτων και της φυσικής γέννησης. Υπάρχουν, όμως, πολυάριθμες τεχνικές δια των οποίων ο άνθρωπος αποδρά από τη επίγεια κατάστασή του και βρίσκει πρόσβαση προς το εσωτερικά κινούμενο ρεύμα των προς τον Παράδεισο ανερχομένων.
(568.4) 49:6.1 Όλοι οι διαφορετικοί φυσικοί τύποι και οι πλανητικές σειρές των θνητών απολαμβάνουν το ίδιο τη λειτουργία των Προσαρμοστών της Σκέψης, των φρουρών αγγέλων και των διαφόρων τάξεων του πλήθους των αγγελιαφόρων του Απείρου Πνεύματος. Όλοι το ίδιο αποτινάσσουν τα δεσμά της σάρκας με την απελευθέρωση του φυσικού θανάτου και όλοι το ίδιο προχωρούν από το σημείο αυτό προς τους μοροντιανούς κόσμους της πνευματικής εξέλιξης και της διανοητικής προόδου.
(568.5) 49:6.2 Από καιρό σε καιρό, με πρόταση των πλανητικών αξιωματούχων, ή των κυβερνητών του συστήματος, πραγματοποιούνται έκτακτες αναστάσεις των κοιμώμενων διασωθέντων. Τέτοιες αναστάσεις λαμβάνουν χώρα τουλάχιστον κάθε χιλιετία πλανητικού χρόνου, όταν όχι όλοι, αλλά «πολλοί εξ αυτών οι οποίοι κοιμούνται στη σκόνη ξυπνούν.» Οι έκτακτες αυτές αναστάσεις αποτελούν την ευκαιρία για κινητοποίηση ειδικών ομάδων ανερχομένων για συγκεκριμένη υπηρεσία στο σχέδιο ανέλιξης των θνητών του τοπικού σύμπαντος. Υπάρχουν πρακτικοί λόγοι, αλλά και συναισθηματικές σχέσεις που συνδέονται με τις έκτακτες αυτές αναστάσεις.
(568.6) 49:6.3 Σ’ όλη τη διάρκεια των πρώιμων εποχών των κατοικημένων κόσμων, πολλοί καλούνται στις σφαίρες-δώματα κατά τις έκτακτες και τις ανά χιλιετία αναστάσεις, οι περισσότεροι, ωστόσο, διασωθέντες επαναπροσωποποιούνται κατά την εγκαινίαση μιας νέας απονομής, που συνδέεται με την έλευση ενός θείου Υιού πλανητικής υπηρεσίας.
(568.7) 49:6.4 1. Οι θνητοί της απονεμητικής, ή ομαδικής τάξης σωτηρίας. Με την άφιξη του πρώτου Προσαρμοστή σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, τα σεραφείμ-φρουροί εμφανίζονται επίσης. Είναι απαραίτητα για την απόδραση από τα επίγεια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της έκπτωσης της ζωής των κοιμώμενων διασωθέντων, οι πνευματικές αξίες και οι αιώνιες πραγματικότητες των νέο-εξελιγμένων και αθάνατων ψυχών φυλάσσονται ως ιερή παρακαταθήκη από τα ατομικά, ή, τα ομαδικά σεραφείμ-φρουρούς.
(568.8) 49:6.5 Οι ομαδικοί φρουροί, οι αποσπασμένοι στους κοιμώμενους διασωθέντες, λειτουργούν πάντοτε με την κρίση των Υιών στους κόσμους έλευσής τους. «Εκείνος θα στείλει τους αγγέλους του και εκείνοι θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς του από τους τέσσερις ανέμους.» Με κάθε σεραφείμ αποσπασμένο στην επαναπροσωποποίηση ενός κοιμώμενου θνητού, λειτουργεί ο Ρυθμιστής που επέστρεψε, το ίδιο, αθάνατο κλάσμα του Πατέρα, που ζούσε εντός του θνητού κατά την εποχή του στη σάρκα και, με τον τρόπο αυτό, η ταυτότητά του αποκαθίσταται και η προσωπικότητά του ανασταίνεται. Κατά τη διάρκεια του ύπνου των υποκειμένων τους, οι αναμένοντες αυτοί Προσαρμοστές υπηρετούν στον Ντιβίνινγκτον. Ουδέποτε ενοικούν το νου ενός άλλου θνητού στο διάλειμμα αυτό.
(569.1) 49:6.6 Ενώ οι παλαιότεροι κόσμοι της θνητής εμπειρίας φιλοξενούν αυτούς τους πολύ ανεπτυγμένους και εξαιρετικά πνευματικούς τύπους ανθρώπινων υπάρξεων, που ουσιαστικά εξαιρούνται από τη μοροντιανή ζωή, οι προγενέστερες εποχές των ζωικής προέλευσης φυλών χαρακτηρίζονται από πρωτόγονους θνητούς, οι οποίοι είναι τόσο ανώριμοι, ώστε η συγχώνευση δια του Προσαρμοστή τους είναι αδύνατη. Η επαναφύπνιση αυτών των θνητών επιτυγχάνεται δια των σεραφείμ-φρουρών των συνδεδεμένων με ένα εξατομικευμένο τμήμα του αθάνατου πνεύματος της Τρίτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου.
(569.2) 49:6.7 Έτσι επαναπροσωποποιούνται οι κοιμώμενοι διασωθέντες μιας πλανητικής περιόδου στα απονεμητικά προσκλητήρια. Όσον, όμως, αφορά στις μη δυνάμενες να διασωθούν προσωπικότητες ενός κόσμου, κανένα αθάνατο πνεύμα δεν είναι παρόν για να λειτουργήσει μαζί με τους ομαδικούς φρουρούς του πεπρωμένου και τούτο συνιστά το τέλος της ύπαρξης του πλάσματος. Ενώ ορισμένες από τις καταγραφές σας έχουν παρουσιάσει τα περιστατικά αυτά ως συμβαίνοντα στους πλανήτες του υλικού θανάτου, στην πραγματικότητα όλα λαμβάνουν χώρα στους κόσμους-δώματα.
(569.3) 49:6.8 2. Θνητοί ξεχωριστών τάξεων ανέλιξης. Η ατομική πρόοδος των ανθρώπινων υπάρξεων εκτιμάται ανάλογα με τα διαδοχικά τους επιτεύγματα και τη διάβαση (την τέλεια γνώση) των επτά κοσμικών κύκλων. Αυτοί οι κύκλοι της προόδου των θνητών αποτελούν επίπεδα σχετικών διανοητικών, κοινωνικών, πνευματικών και κοσμικής ενόρασης αξιών. Αρχίζοντας απ’ έξω, από τον έβδομο κύκλο, οι θνητοί αγωνίζονται να φθάσουν στον πρώτο και όλοι όσοι έφθασαν στον τρίτο αποκτούν αμέσως τους ατομικούς τους φρουρούς του πεπρωμένου που έχουν εκχωρηθεί σ’ αυτούς. Οι θνητοί αυτοί μπορούν να επαναπροσωποποιηθούν στη μοροντιανή ζωή, ανεξάρτητα από τις απονεμητικές, ή άλλες κρίσεις.
(569.4) 49:6.9 Σ’ όλη τη διάρκεια των προγενέστερων εποχών ενός εξελικτικού κόσμου, λίγοι θνητοί κρίνονται την τρίτη ημέρα. Καθώς όμως οι εποχές περνούν, ολοένα περισσότεροι φρουροί του πεπρωμένου εκχωρούνται στους ανερχόμενους θνητούς και έτσι αυξανόμενοι αριθμοί των εξελισσομένων αυτών πλασμάτων επαναπροσωποποιούνται στον πρώτο κόσμο-δώμα στην τρίτη ημέρα, μετά το φυσικό θάνατο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η επιστροφή του Προσαρμοστή σηματοδοτεί την αφύπνιση της ανθρώπινης ψυχής και τούτο αποτελεί την επαναπροσωποποίηση των νεκρών, τόσο ουσιαστικά, όσο όταν γίνεται μαζικό προσκλητήριο στο τέλος μιας απονομής στους εξελικτικούς κόσμους.
(569.5) 49:6.10 Υπάρχουν τρεις ομάδες μεμονωμένων ανερχόμενων: Οι λιγότερο εξελιγμένοι προσεδαφίζονται στον αρχικό, ή πρώτο κόσμο-δώμα. Η περισσότερο εξελιγμένη ομάδα μπορεί να αρχίσει τη μοροντιανή πορεία σε οποιονδήποτε από τους ενδιάμεσους κόσμους-δώματα, σύμφωνα με την προηγούμενη πλανητική της πρόοδο. Η πολύ εξελιγμένη από τις τάξεις αυτές πράγματι αρχίζει τη μοροντιανή της εμπειρία στον έβδομο κόσμο-δώμα.
(569.6) 49:6.11 3. Οι θνητοί των εξελικτικών τάξεων, των εξαρτώμενων από τη δοκιμασία. Η άφιξη ενός Προσαρμοστή αποτελεί ταυτοποίηση στα μάτια του σύμπαντος και όλες οι ενοικούμενες υπάρξεις είναι στο προσκλητήριο για την απονομή δικαιοσύνης. Η εγκόσμια, όμως, ζωή στους εξελικτικούς κόσμους είναι αβέβαιη και πολλοί πεθαίνουν νέοι, πριν επιλέξουν την προς τον Παράδεισο πορεία τους. Τέτοια υπό του Προσαρμοστή ενοικούμενα παιδιά και νέοι ακολουθούν το γονέα της πλέον εξελιγμένης πνευματικής κατάστασης και έτσι πηγαίνουν στον κόσμο των τελικιστών του συστήματος (τους δοκιμαστικούς παιδικούς σταθμούς) την τρίτη ημέρα, σε μία έκτακτη ανάσταση, ή στα τακτικά, ανά χιλιετία, και απονεμητικά προσκλητήρια.
(570.1) 49:6.12 Τα παιδιά που πέθαναν πολύ μικρά για να έχουν Προσαρμοστές της Σκέψης, επαναπροσωποποιούνται στον κόσμο των τελικιστών των τοπικών συστημάτων ταυτόχρονα με την άφιξη ενός από τους γονείς τους στους κόσμους-δώματα. Ένα παιδί αποκτά φυσική οντότητα, αλλά από την άποψη της σωτηρίας, όλα τα χωρίς Προσαρμοστή παιδιά θεωρούνται ότι είναι ακόμη προσαρτημένα στους γονείς τους.
(570.2) 49:6.13 Σε εύθετο χρόνο οι Προσαρμοστές έρχονται για να ενοικήσουν σ’ αυτά τα παιδιά, ενώ η σεραφική λειτουργία και στις δύο ομάδες των από τη δοκιμή εξαρτώμενων για τη σωτηρία ομάδων είναι, γενικά, παρόμοια με εκείνη του περισσότερο εξελιγμένου γονέα, ή, είναι ισοδύναμη με εκείνη του γονέα, στην περίπτωση που μόνο ο ένας σώζεται. Σ’ εκείνα που φθάνουν στον τρίτο κύκλο, ανεξάρτητα από την κατάσταση των γονέων τους, παραχωρούνται προσωπικού φρουροί.
(570.3) 49:6.14 Παρόμοιοι δοκιμαστικοί παιδικοί σταθμοί διατηρούνται στις σφαίρες των τελικιστών του αστερισμού και στο αρχηγείο του σύμπαντος για τα χωρίς Προσαρμοστή παιδιά της κύριας και δευτερεύουσας τροποποιημένης τάξης των ανερχομένων.
(570.4) 49:6.15 4. Θνητοί των δευτερευουσών τροποποιημένων τάξεων ανέλιξης. Αυτές είναι οι προοδευτικές ανθρώπινες υπάρξεις των ενδιάμεσων εξελικτικών κόσμων. Κατά κανόνα δεν είναι άτρωτοι στο φυσικό θάνατο, αλλά εξαιρούνται από το πέρασμα δια μέσου των επτά κόσμων-δωμάτων.
(570.5) 49:6.16 Η λιγότερο τελειοποιημένη ομάδα επαναφυπνίζεται στο αρχηγείο του τοπικού της συστήματος προσπερνώντας μόνο τους κόσμους-δώματα. Η ενδιάμεση ομάδα πηγαίνει στους εκπαιδευτικούς κόσμους του αστερισμού. Προσπερνά ολόκληρο το μοροντιανό καθεστώς του τοπικού συστήματος. Ακόμη μακρύτερα, στις πλανητικές εποχές του πνευματικού αγώνα, πολύ διασωθέντες αφυπνίζονται στο αρχηγείο του αστερισμού και εκεί αρχίζουν την προς τον Παράδεισο πορεία τους.
(570.6) 49:6.17 Αλλά προτού οποιαδήποτε από τις ομάδες αυτές μπορέσει να προχωρήσει, πρέπει να γυρίσουν πίσω, ως καθοδηγητές στους κόσμους όπου δεν πήγαν, αποκτώντας πολλές εμπειρίες ως διδάσκαλοι στους κόσμους εκείνους τους οποίους προσπέρασαν ως σπουδαστές. Στη συνέχεια, όλοι προχωρούν προς τον Παράδεισο από τις προκαθορισμένες πορείες της προόδου των θνητών.
(570.7) 49:6.18 5. Θνητοί της κύριας τροποποιημένης τάξης ανέλιξης. Οι θνητοί αυτοί ανήκουν στον δια του Προσαρμοστή συγχωνευθέντος τύπο εξελικτικής ζωής, αλλά πολύ συχνά αντιπροσωπεύουν τις τελικές φάσεις της ανθρώπινης ανάπτυξης σ’ έναν εξελισσόμενο κόσμο. Οι μεγαλυνθείσες αυτές υπάρξεις εξαιρούνται της διέλευσης από τις πύλες του θανάτου. Παραδίδονται στη δικαιοδοσία του Υιού. Μετασχηματίζονται από εκεί που βρίσκονταν, μεταξύ των ζωντανών, και αμέσως εμφανίζονται μπροστά στον Κυρίαρχο Υιό στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος.
(570.8) 49:6.19 Αυτοί είναι οι θνητοί οι οποίοι συγχωνεύονται δια του Προσαρμοστή τους κατά τη διάρκεια της θνητής ζωής και τέτοιες δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένες προσωπικότητες διασχίζουν το διάστημα ανεμπόδιστα, πριν ενδυθούν τη μοροντιανή μορφή. Οι συγχωνευμένες αυτές ψυχές πηγαίνουν μέσω της άμεσης διέλευσης του Προσαρμοστή στις αίθουσες ανάστασης των ανώτερων μοροντιανών σφαιρών, όπου λαμβάνουν το αρχικό τους μοροντιανό περίβλημα, όπως ακριβώς και όλοι οι άλλοι θνητοί από τους εξελικτικούς κόσμους.
(570.9) 49:6.20 Η αρχική αυτή τροποποιημένη τάξη ανέλιξης τω θνητών μπορεί να εφαρμοσθεί σε άτομα οποιασδήποτε πλανητικής σειράς από τα κατώτερα ως τα ανώτατα στάδια των δια του Προσαρμοστή συγχωνευμένων κόσμων, αλλά λειτουργεί συχνότερα στις παλαιότερες από τις σφαίρες αυτές, αφού δεχθεί τα οφέλη των πολλών επισκέψεων των θείων Υιών.
(570.10) 49:6.21 Με την εγκατάσταση της πλανητικής εποχής του φωτός και της ζωής, πολλοί πηγαίνουν στους μοροντιανούς κόσμους του σύμπαντος δια της αρχικής τροποποιημένης τάξης μεταφοράς. Ακόμη μακρύτερα, στα εξελιγμένα στάδια της παγιωμένης υπόστασης, όταν η πλειονότητα των θνητών εγκαταλείποντας ένα κόσμο, περιλαμβάνεται στην τάξη αυτή, ο πλανήτης θεωρείται ως ανήκων σ’ αυτή τη σειρά. Ο φυσικός θάνατος γίνεται λιγότερο συχνός σ’ αυτούς τους κόσμους που από καιρό παγιώθηκαν στο φως και στη ζωή.
(571.1) 49:6.22 [Παρουσιάσθηκε από ένα Μελχισεδέκ του Σχολείου Πλανητικής Διοίκησης της Τζερουζέμ.]
(572.1) 50:0.1 Ενώ ανήκουν στην τάξη των Υιών Λανονάντεκ, οι Πλανητικοί πρίγκιπες είναι τόσο εξειδικευμένοι στο να υπηρετούν, ώστε να θεωρούνται γενικά ξεχωριστή ομάδα. Μετά την πιστοποίησή τους από τους Μελχισεδέκ ως δευτερεύοντες Λανονάντεκ, οι Υιοί αυτοί του τοπικού σύμπαντος προσαρτώνται στις εφεδρείες της τάξης τους στο αρχηγείο του αστερισμού. Από εδώ τους ανατίθενται διάφορα καθήκοντα από τον Κυρίαρχο του Συστήματος και τελικά διορίζονται ως Πλανητικοί πρίγκιπες και αποστέλλονται να κυβερνήσουν τους εξελισσόμενους κατοικημένους κόσμους.
(572.2) 50:0.2 Το έναυσμα για έναν Κυρίαρχο του Συστήματος να ενεργήσει πάνω στο ζήτημα της αποστολής ενός κυβερνήτη σ’ ένα συγκεκριμένο πλανήτη, είναι η λήψη αιτήματος από τους Φορείς της Ζωής για την αποστολή ενός διοικητικού επικεφαλής, που θα λειτουργήσει στον πλανήτη αυτό, όπου εκείνοι έχουν εγκαταστήσει τη ζωή και έχουν δημιουργήσει ευφυείς, εξελικτικές υπάρξεις. Σε όλους τους πλανήτες οι οποίοι κατοικούνται από εξελικτικά θνητά πλάσματα έχει αποσταλεί ένας πλανητικός κυβερνήτης αυτής της τάξης των υιών.
(572.3) 50:1.1 Ο πλανητικός Πρίγκιπας και οι βοηθοί αδελφοί του αντιπροσωπεύουν την στενότερη εξατομικευμένη προσέγγιση (πέραν της ενσάρκωσης), την οποία μπορεί να πραγματοποιήσει ο Αιώνιος Υιός του Παραδείσου προς τα κατώτερα πλάσματα του χρόνου και του διαστήματος. Πράγματι, ο Δημιουργός Υιός επικοινωνεί με τα πλάσματα των κόσμων δια του πνεύματός του, ο Πλανητικός πρίγκιπας, όμως, είναι ο τελευταίος από τις τάξεις των ατομικών Υιών που εκτείνεται από τον Παράδεισο προς τα τέκνα των ανθρώπων. Το Άπειρο Πνεύμα πλησιάζει στο πρόσωπο των φρουρών του πεπρωμένου και των άλλων αγγελικών οντοτήτων. Ο Πατέρας του Σύμπαντος εντός του ανθρώπου δια της προ-ατομικής παρουσίας των Ελεγκτών των Μυστηρίων. Ο Πλανητικός Πρίγκιπας, όμως, αντιπροσωπεύει την ύστατη προσπάθεια του Αιώνιου Υιού και των Υιών του να έλθουν κοντά σας. Σ’ έναν πρόσφατα κατοικημένο κόσμο ο Πλανητικός Πρίγκιπας είναι ο μόνος αντιπρόσωπος του ολοκληρωμένου θείου, εκπορευόμενος από τον Δημιουργό Υιό (τον απόγονο του Πατέρα του Σύμπαντος και του Αιώνιου Υιού) και τον Θείο Λειτουργό (τη συμπαντική Θυγατέρα του Απείρου Πνεύματος.
(572.4) 50:1.2 Ο πρίγκιπας ενός πρόσφατα κατοικημένου κόσμου περιβάλλεται από ένα πιστό σώμα βοηθών και αρωγών καθώς επίσης και από μεγάλους αριθμούς λειτουργικών πνευμάτων. Αλλά το διευθύνον σώμα τέτοιων καινούργιων κόσμων πρέπει να ανήκει στις κατώτερες τάξεις των διοικητών ενός συστήματος ώστε να είναι εγγενώς φιλικός προς, και να κατανοεί τα πλανητικά προβλήματα και τις δυσκολίες. Και όλη τούτη η προσπάθεια να παρασχεθεί φιλική κυριαρχία στους εξελικτικούς κόσμους συνεπάγεται την αυξημένη πιθανότητα οι σχεδόν ανθρώπινες αυτές οντότητες να παραπλανηθούν από την έξαρση της ίδιας της διάνοιάς τους, πέρα και πάνω από τη βούληση των Υπέρτατων Κυβερνητών.
(572.5) 50:1.3 Όντας εντελώς μόνοι ως αντιπρόσωποι του θείου στους μεμονωμένους πλανήτες, οι Υιοί αυτοί ελέγχονται αυστηρά και ο Νέβαδον έχει υποστεί την ατυχία αρκετών εξεγέρσεων. Κατά τη δημιουργία των Κυριάρχων του Συστήματος και των Πλανητικών Πριγκίπων λαμβάνει χώρα η εξατομίκευση μιας αντίληψης, η οποία ολοένα και περισσότερο απομακρύνεται από τον Πατέρα του Σύμπαντος και τον Αιώνιο Υιό και υπάρχει αυξημένος κίνδυνος να απολεσθεί η αίσθηση της αναλογίας όσον αφορά στην υπεροψία ενός ατόμου, καθώς επίσης και μεγαλύτερη πιθανότητα αποτυχίας όσον αφορά στη διατήρηση της σωστής αντίληψης των αξιών και των συσχετισμών των πολυάριθμων τάξεων των θείων οντοτήτων, αλλά και των διαβαθμίσεών τους, όσον αφορά στο κύρος. Το γεγονός ότι ο Πατέρας δεν είναι ο ίδιος παρών στο τοπικό σύμπαν επίσης επιβάλλει έναν έλεγχο πίστης και νομιμοφροσύνης σε όλους αυτούς τους Υιούς.
(573.1) 50:1.4 Ωστόσο, σπάνια αποτυγχάνουν οι πρίγκιπες αυτοί στις αποστολές τους της οργάνωσης και διακυβέρνησης των κατοικημένων πλανητών και η επιτυχία τους διευκολύνει εξαιρετικά τις μετέπειτα αποστολές των Υλικών Υιών, οι οποίοι έρχονται για να μπολιάσουν τις ανώτερες μορφές της ζωής στους πρωτόγονους ανθρώπους των κόσμων. Η κυριαρχία τους προσφέρει επίσης πολλά στην προετοιμασία των πλανητών για τους Παραδείσιους Υιούς του Θεού, οι οποίοι εν συνεχεία έρχονται να κρίνουν τους κόσμους και να εγκαινιάσουν τις διαδοχικές απονομές.
(573.2) 50:2.1 Όλοι οι Πλανητικοί πρίγκιπες βρίσκονται υπό τη συμπαντική διοικητική δικαιοδοσία του Γαβριήλ, του διευθύνοντος συμβούλου του Μιχαήλ, ενώ ως προς την άμεση εξουσία υπόκεινται στους κανονισμούς των Κυριάρχων του Συστήματος.
(573.3) 50:2.2 Οι Πλανητικοί Πρίγκιπες μπορούν, οποιαδήποτε στιγμή, να ζητήσουν τη συμβουλή των Μελχισεδέκ, των προηγούμενων εκπαιδευτών και υποστηρικτών τους, αλλά δεν υποχρεώνονται αυθαίρετα να ζητήσουν παρόμοια βοήθεια και, αν μία τέτοια αρωγή δεν ζητηθεί εθελοντικά, οι Μελχισεδέκ δεν παρεμβαίνουν στην πλανητική διοίκηση. Οι κυβερνήτες αυτοί των κόσμων μπορούν επίσης να επωφεληθούν από τις συμβουλές των είκοσι τεσσάρων συμβούλων, που συγκεντρώνονται από τους πληρωθέντες κόσμους του συστήματος. Στη Σατάνια οι σύμβουλοι αυτοί έχουν προς το παρόν γεννηθεί όλοι στην Ουράντια. Και υπάρχει ένα ανάλογο συμβούλιο εβδομήντα μελών στο αρχηγείο του αστερισμού το οποίο επίσης επιλέχθηκε από εξελικτικές υπάρξεις των κόσμων.
(573.4) 50:2.3 Η εξουσία των εξελικτικών πλανητών κατά την αρχική και μη παγιωμένη πορεία τους είναι εν πολλοίς δεσποτική. Οι Πλανητικοί Πρίγκιπες οργανώνουν τις εξειδικευμένες ομάδες τους των βοηθών μέσα από τα σώματα των πλανητικών αρωγών τους. Περιβάλλονται συνήθως από ένα ανώτατο δωδεκαμελές συμβούλιο, αλλά αυτό επιλέγεται με πολλούς τρόπους και απαρτίζεται από διαφορετικά πλάσματα στους ανόμοιους κόσμους. Ένας Πλανητικός Πρίγκιπας μπορεί επίσης να έχει ως βοηθούς έναν, ή περισσότερους από την τρίτη τάξη του είδους των υιών στην οποία ανήκει και, ορισμένες φορές, σε συγκεκριμένους κόσμους, έναν από την τάξη του, ένα δευτερεύοντα βοηθό Λανονάντεκ.
(573.5) 50:2.4 Ολόκληρο το επιτελείο του κυβερνήτη ενός κόσμου αποτελείται από προσωπικότητες του Απείρου Πνεύματος καθώς και ορισμένους τύπους των ανώτερα εξελιγμένων υπάρξεων και ανερχομένων θνητών από άλλους κόσμους. Ένα τέτοιο επιτελείο αριθμεί από έναν έως χίλια μέλη και καθώς ο πλανήτης προοδεύει, το σώμα αυτό των αρωγών μπορεί να αυξηθεί ως τις εκατό χιλιάδες, ή και περισσότερο. Οποιαδήποτε στιγμή παρουσιασθεί ανάγκη για περισσότερους βοηθούς, οι Πλανητικοί Πρίγκιπες δεν έχουν παρά να αποταθούν στους αδελφούς τους, τους Κυριάρχους των Συστημάτων και το αίτημά τους ικανοποιείται αμέσως.
(573.6) 50:2.5 Οι πλανήτες ποικίλουν πολύ ως προς τη φύση, την οργάνωση και τη διοίκηση, αλλά όλοι μεριμνούν για τις επιτροπές κρίσης. Το δικαστικό σύστημα του τοπικού σύμπαντος έχει την απαρχή του στα δικαστήρια του Πλανητικού Πρίγκιπα, τα οποία προεδρεύονται από ένα μέλος του προσωπικού του επιτελείου. Οι αποφάσεις των δικαστηρίων αυτών αντανακλούν μια πολύ πατρική και διακριτική στάση. Όλα τα προβλήματα που συνεπάγονται κάτι περισσότερα από το συντονισμό των κατοίκων του πλανήτη μπορούν να παρουσιασθούν σε έφεση στο ανώτατο δικαστήριο, αλλά οι υποθέσεις του χώρου κυριαρχίας του, διευθετούνται σε μεγάλο βαθμό σύμφωνα με την προσωπική του άποψη.
(574.1) 50:2.6 Οι περιπλανώμενες ειρηνευτικές επιτροπές εξυπηρετούν και συμπληρώνουν τα πλανητικά δικαστήρια, ενώ οι πνευματικοί και φυσικοί ελεγκτές είναι υποκείμενοι στα πορίσματα αυτών των ειρηνευτών. Ουδεμία, όμως, αυθαίρετη εκτέλεση έλαβε χώρα ποτέ, χωρίς τη συναίνεση του Πατέρα του Αστερισμού, διότι οι «Μέγιστοι κυβερνούν στα βασίλεια των ανθρώπων.»
(574.2) 50:2.7 Οι ελεγκτές και οι μετασχηματιστές πλανητικών αποστολών είναι επίσης ικανοί να συνεργάζονται με αγγέλους και άλλες τάξεις ουράνιων υπάρξεων, καθιστώντας τις τελευταίες αυτές προσωπικότητες ορατές στα θνητά πλάσματα. Σε ειδικές περιπτώσεις οι σεραφικοί βοηθοί, ακόμη και οι Μελχισεδέκ μπορούν και καθιστούν εαυτούς ορατούς στους κατοίκους των εξελικτικών κόσμων. Η κύρια αιτία για την οποία μεταφέρονται θνητοί ανερχόμενοι από την πρωτεύουσα του συστήματος, ως μέρος του επιτελείου του Πλανητικού Πρίγκιπα, είναι να διευκολυνθεί η επικοινωνία με τους κατοίκους του κόσμου.
(574.3) 50:3.1 Πηγαίνοντας σ’ έναν νέο κόσμο, ο Πλανητικός Πρίγκιπας παίρνει συνήθως μαζί του μία ομάδα εθελοντικών ανερχομένων πλασμάτων από το αρχηγείο του τοπικού συστήματος. Οι ανερχόμενοι αυτοί συνοδεύουν τον πρίγκιπα ως σύμβουλοι και αρωγοί στο έργο βελτίωσης των πρώιμων φυλών. Το σώμα αυτό των υλικών αρωγών αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ του πρίγκιπα και των φυλών των κόσμων. Ο Πρίγκιπας της Ουράντια, ο Καλιγκάστια, διέθετε ένα σώμα εκατό τέτοιων αρωγών.
(574.4) 50:3.2 Τέτοιοι εθελοντές αρωγοί είναι πολίτες της πρωτεύουσας ενός συστήματος και ουδείς εξ αυτών έχει συγχωνευθεί με τους ενοικούντες Προσαρμοστές τους. Η θέση των Προσαρμοστών τέτοιων εθελοντών αρωγών παραμένει εκείνη των πολιτών στην πρωτεύουσα του συστήματος, ενώ αυτοί οι μοροντιανοί εξελισσόμενοι προσωρινά επιστρέφουν σε μία προηγούμενη, υλική κατάσταση.
(574.5) 50:3.3 Οι Φορείς της Ζωής, οι αρχιτέκτονες της μορφής, παρέχουν στους εθελοντές αυτούς νέα φυσικά σώματα, τα οποία νέμονται για τις περιόδους της προσωρινής διαμονής τους στους πλανήτες. Οι μορφές αυτές της προσωπικότητας, ενώ έχουν ανοσία στις συνήθεις ασθένειες των πλανητών, είναι, όπως τα αρχικά μοροντιανά σώματα, υποκείμενες σε ορισμένα ατυχήματα μηχανικής φύσης.
(574.6) 50:3.4 Το υλικό επιτελείο του πρίγκιπα απομακρύνεται συνήθως από τον πλανήτη, σε συνάρτηση με την επόμενη κρίση, τη στιγμή της άφιξης του δεύτερου Υιού στη σφαίρα. Πριν φύγουν αναθέτουν, συνήθως, τα διάφορα καθήκοντά τους στους κοινούς τους απογόνους και σε ορισμένους ανώτερους αυτόχθονες εθελοντές. Σ’ εκείνους τους κόσμους όπου στους αρωγούς αυτούς του πρίγκιπα επετράπη να συνευρεθούν με τις ανώτερες ομάδες των αυτόχθονων φυλών, τέτοιοι απόγονοι συνήθως τους διαδέχονται.
(574.7) 50:3.5 Οι αρωγοί αυτοί του Πλανητικού Πρίγκιπα σπάνια συνευρίσκονται με τις φυλές των κόσμων, αλλά πάντα συνευρίσκονται μεταξύ τους. Δύο κατηγορίες υπάρξεων δημιουργούνται από τις ενώσεις αυτές: ο κύριος τύπος των μεσοδιάστατων πλασμάτων και ορισμένοι ανώτεροι τύποι υλικών υπάρξεων, οι οποίες παραμένουν προσαρτημένες στο επιτελείο του Πρίγκιπα, αφού απομακρυνθούν οι γονείς τους από τον πλανήτη τη στιγμή της άφιξης του Αδάμ και της Εύας. Τα παιδιά αυτά δεν συνευρίσκονται με τις θνητές φυλές, εκτός ορισμένων επειγουσών περιπτώσεων και τότε μόνο υπό την καθοδήγηση του Πλανητικού Πρίγκιπα. Σε τέτοια περίπτωση, τα παιδιά τους – τα εγγόνια του υλικού επιτελείου – ανήκουν στην κατηγορία των ανώτερων φυλών της εποχής και της γενιάς τους. Όλοι οι απόγονοι των ημι-υλικών αυτών αρωγών του Πλανητικού Πρίγκιπα ενοικούνται από τον Προσαρμοστή.
(575.1) 50:3.6 Στο τέλος της απαλλαγής του πρίγκιπα, όταν έρχεται η ώρα για αυτό το «επιτελείο ανάκλησης» να επιστραφεί στο αρχηγείο του συστήματος για τη συνέχιση της προς τον Παράδεισο πορείας, οι ανερχόμενοι αυτοί παρουσιάζονται στους Φορείς της Ζωής με το σκοπό να παραδώσουν τα υλικά τους σώματα. Εισέρχονται στην κατάσταση του ύπνου διέλευσης και ξυπνούν απαλλαγμένοι από το υλικό τους περίβλημα, ενδεδυμένοι με μοροντιανές μορφές, έτοιμοι για τη σεραφική μεταφορά πίσω, στην πρωτεύουσα του συστήματος, όπου οι αποσυνδεδεμένοι Προσαρμοστές τους περιμένουν. Υπάρχει μία ολόκληρη απονομή πίσω από την τάξη τους στη Τζερουζέμ, αλλά έχουν κερδίσει μία μοναδική και ασυνήθιστη εμπειρία, ένα σπάνιο μέρος στην πορεία ενός ανερχομένου θνητού.
(575.2) 50:4.1 Το υλικό επιτελείο του πρίγκιπα από νωρίς οργανώνει να πλανητικά σχολεία εξάσκησης και επιμόρφωσης, όπου η αφρόκρεμα των εξελικτικών φυλών εκπαιδεύονται με εν συνεχεία αποστέλλονται να διδάξουν τις καλύτερες αυτές απόψεις στους λαούς τους. Τα σχολεία αυτά του πρίγκιπα βρίσκονται στο υλικό αρχηγείο του πλανήτη.
(575.3) 50:4.2 Μεγάλο μέρος του φυσικού έργου που συνδέεται με την ίδρυση αυτής της αρχηγικής πόλης διεξάγεται από το υλικό επιτελείο. Τέτοιες πόλεις-αρχηγεία, ή εγκαταστάσεις των πρώιμων εποχών του Πλανητικού Πρίγκιπα είναι πολύ διαφορετικές από αυτό που θα μπορούσε να φαντασθεί ένας θνητός της Ουράντια. Είναι, σε σύγκριση με τις μεταγενέστερες εποχές, απλές, χαρακτηριζόμενες από ορυκτές διακοσμήσεις και σχετικά προηγμένες υλικές κατασκευές. Και όλο τούτο βρίσκεται σε αντίθεση προς το Αδαμικό καθεστώς που επικεντρώνεται γύρω από ένα αρχηγείο-κήπο, από το οποίο το έργο τους για λογαριασμό των φυλών εκτελείται κατά τη δεύτερη απονομή του συμπαντικού Υιού.
(575.4) 50:4.3 Στις εγκαταστάσεις του αρχηγείου του κόσμου σας κάθε για ανθρώπινη κατοικία παρεσχέθη άφθονος χώρος. Αν και οι απομακρυσμένες φυλές εξακολουθούσαν να κυνηγούν και να συλλέγουν την τροφή τους, οι σπουδαστές και οι δάσκαλοι στα σχολεία του πρίγκιπα ήσαν όλοι αγρότες και περιβολάρηδες. Ο χρόνος τους μοιραζόταν εξ ίσου, περίπου μεταξύ των ακόλουθων απασχολήσεων:
(575.5) 50:4.4 1. Του φυσικού έργου. Της καλλιέργειας του εδάφους που συνδέεται με την κατασκευή και διακόσμηση των σπιτιών.
(575.6) 50:4.5 2. Των κοινωνικών δραστηριοτήτων. Των θεατρικών παραστάσεων και των πολιτιστικών, κοινωνικών συναναστροφών.
(575.7) 50:4.6 3. Της εφαρμογής της εκπαίδευσης. Της ατομικής καθοδήγησης πάνω στην οικογενειακή-ομαδική διδασκαλία, συμπληρωμένη από εξειδικευμένη, ανά τάξη, εξάσκηση.
(575.8) 50:4.7 4. Της ελεύθερης εκπαίδευσης. Σχολείων γάμου και νοικοκυριού, σχολείων τέχνης και χειροτεχνίας, καθώς επίσης και τάξεων για την εξάσκηση των δασκάλων – εγκόσμια, πολιτισμική και θρησκευτική.
(575.9) 50:4.8 5. Της Πνευματικής επιμόρφωσης. Της αδελφότητας των δασκάλων, της διαφώτισης των παιδικών και νεανικών ομάδων και της εξάσκησης των υιοθετημένων εντοπίων παιδιών, ως αποστόλων στο λαό τους.
(575.10) 50:4.9 Ένας Πλανητικός Πρίγκιπας δεν είναι ορατός στις θνητές υπάρξεις. Είναι μία δοκιμασία της πίστης να πιστέψει κανείς τις εκπροσωπήσεις των ημι-υλικών υπάρξεων του επιτελείου του. Τα σχολεία, όμως, αυτά της επιμόρφωσης και της εξάσκησης είναι κατάλληλα προσαρμοσμένα στις ανάγκες κάθε πλανήτη και σύντομα αναπτύσσεται μία ενθουσιώδης και αξιέπαινη άμιλλα μεταξύ των φυλών των ανθρώπων στις προσπάθειές τους να επιτύχουν την είσοδο σ’ αυτά τα πολύμορφα ιδρύματα της μάθησης.
(575.11) 50:4.10 Από ένα τέτοιο κόσμο, κέντρο πολιτισμού και επιτεύγματος βαθμιαία εκπέμπεται σ’ όλους τους λαούς μία εξευγενιστική και εκπολιτιστική επιρροή η οποία αργά και σίγουρα μετασχηματίζει τις εξελικτικές φυλές. Εν τω μεταξύ, τα εκπαιδευμένα και πνευματοποιμένα παιδιά των πληθυσμών που βρίσκονται γύρω, τα οποία έχουν υιοθετηθεί και εκπαιδευτεί στα σχολεία του πρίγκιπα, επιστρέφουν στις γενέθλιες ομάδες τους και, ανάλογα με τις ικανότητές τους, εγκαθιστούν νέα και ισχυρά κέντρα μάθησης και επιμόρφωσης τα οποία διευθύνουν σύμφωνα με το σχέδιο των σχολείων του πρίγκιπα.
(576.1) 50:4.11 Στην Ουράντια τα σχέδια αυτά για πλανητική πρόοδο και πολιτισμική εξέλιξη βρίσκονταν ήδη εν εξελίξει, προχωρώντας απόλυτα ικανοποιητικά, όταν ολόκληρη η επιχείρηση έφθασε σ’ ένα ξαφνικό και εξαιρετικά άδοξο τέλος από την προσχώρηση του Καλιγκάστια στην εξέγερση του Εωσφόρου.
(576.2) 50:4.12 Τούτο υπήρξε για μένα ένα από τα πλέον βαθιά συγκλονιστικά επεισόδια της εξέγερσης, όταν έμαθα για τη σκληρή δολιότητα ενός από την τάξη μου, του Καλιγκάστια, ο οποίος εσκεμμένα και με προαποφασισμένη εμπάθεια, συστηματικά διαστρέβλωσε την εκπαίδευση και δηλητηρίασε την διδασκαλία που παρείχετο σε όλα τα πλανητικά σχολεία της Ουράντια που λειτουργούσαν τότε. Η κατάρρευση των σχολείων αυτών ήταν ταχεία και απόλυτη.
(576.3) 50:4.13 Πολλοί από τους απογόνους των ανερχομένων του υλοποιημένου επιτελείου του Πρίγκιπα παρέμειναν νομοταγείς, εγκαταλείποντας τις τάξεις του Καλιγκάστια. Οι νομιμόφρονες αυτοί ενθαρρύνθηκαν από τους Μελχισεδέκ που παρέλαβαν την Ουράντια και σε μεταγενέστερους καιρούς οι απόγονοί τους έκαναν πολλά για να στηρίξουν τις πλανητικές αρχές της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Το έργο των πιστών αυτών ευαγγελιστών βοήθησε να αποφευχθεί η ολική εξάλειψη της αλήθειας του πνεύματος στην Ουράντια. Οι θαρραλέες αυτές ψυχές και οι απόγονοί τους κράτησαν ζωντανό ένα μέρος της γνώσης του νόμου του Πατέρα και διατήρησαν για τις φυλές του κόσμου την ιδέα της διαδοχικής πλανητικής απονομής των διαφόρων τάξεων των θείων Υιών.
(576.4) 50:5.1 Οι πιστοί πρίγκιπες των κατοικημένων κόσμων παραμένουν μόνιμα στους πλανήτες της αρχικής τους αποστολής. Οι Υιού του Παραδείσου και οι απονομές τους μπορεί να έρχονται και να παρέρχονται, ένας επιτυχημένος, όμως, Πλανητικός Πρίγκιπας εξακολουθεί να είναι ο κυβερνήτης του κόσμου του. Το έργο του είναι απόλυτα ανεξάρτητο από τις αποστολές των ανώτερων Υιών, όντας προορισμένο να υποστηρίξει την ανάπτυξη του πολιτισμού των πλανητών.
(576.5) 50:5.2 Η πρόοδος του πολιτισμού σχεδόν καθόλου δεν μοιάζει σε δύο πλανήτες. Οι λεπτομέρειες της ανάπτυξης της ανθρώπινης εξέλιξης είναι πολύ διαφορετικές στους πολυάριθμους, ανόμοιους κόσμους. Παρά τις πολλές αυτές διαφοροποιήσεις της φυσικής, διανοητικής και κοινωνικής ανάπτυξης των πλανητών, όλες οι εξελικτικές σφαίρες προχωρούν προς συγκεκριμένες, σαφώς καθορισμένες κατευθύνσεις.
(576.6) 50:5.3 Κάτω από την ήπια διακυβέρνηση ενός Πλανητικού Πρίγκιπα, που εγκαινιάσθηκε από τους Υλικούς Υιούς και διακόπηκε από τις περιοδικές αποστολές των Παραδείσιων Υιών, οι θνητές φυλές ενός μέσου κόσμου του χρόνου και του διαστήματος θα περάσουν διαδοχικά από τις ακόλουθες επτά περιόδους ανάπτυξης:
(576.7) 50:5.4 1. Την εποχή της θρέψης. Τα προ-ανθρώπινα πλάσματα και οι αρχικές φυλές του πρωτόγονου ανθρώπου ασχολούνταν κυρίως με το πρόβλημα της τροφής. Οι εξελισσόμενες αυτές υπάρξεις περνούσαν τις ώρες της εγρήγορσης είτε αναζητώντας την τροφή τους, είτε πολεμώντας, αμυνόμενοι, ή επιτιθέμενοι. Η αναζήτηση της τροφής είναι κυρίαρχη στο νου των πρώιμων αυτών προγόνων του πολιτισμού που ακολούθησε.
(576.8) 50:5.5 2. Την εποχή της ασφάλειας. Μόλις ο πρωτόγονος κυνηγός μπορεί να διαθέσει λίγο χρόνο από την αναζήτηση της τροφής, χρησιμοποιεί την πολυτέλεια αυτή για να εγκαινιάσει την ασφάλειά του. Όλο και περισσότερη φροντίδα αφιερώνεται στην τεχνική του πολέμου. Τα σπίτια οχυρώνονται και οι φυλές γίνονται συμπαγείς εξ αιτίας του αμοιβαίου φόβου και της ενστάλαξης του μίσους προς τις ξένες ομάδες. Η αυτοσυντήρηση είναι μία επιδίωξη που πάντα ακολουθεί την αυτοδιατήρηση.
(577.1) 50:5.6 3. Την περίοδο της υλικής άνεσης. Αφού τα προβλήματα της τροφής επιλύθηκαν εν μέρει και επιτεύχθηκε ένας βαθμός ασφάλειας, ο επιπλέον ελεύθερος χρόνος χρησιμοποιείται για να προάγει την ατομική άνεση. Η πολυτέλεια συναγωνίζεται την ανάγκη να βρίσκεται κανείς στο επίκεντρο των ανθρώπινων δραστηριοτήτων. Μία τέτοια εποχή πάρα πολύ συχνά χαρακτηρίζεται από δεσποτισμό, μισαλλοδοξία, πολυφαγία και μέθη. Τα πιο αδύναμα στοιχεία των φυλών τείνουν προς την υπερβολή και τη σκληρότητα. Σταδιακά τα χωρίς χαρακτήρα αυτά άτομα που αναζητούν την απόλαυση υποδουλώνονται από τα ισχυρότερα στοιχεία που αγαπούν την αλήθεια των εξελισσόμενων πολιτισμών.
(577.2) 50:5.7 4. Την αναζήτηση της γνώσης και της σοφίας. Η τροφή, η ασφάλεια, η απόλαυση και ο ελεύθερος χρόνος παρέχουν τα θεμέλια για την ανάπτυξη της κοινωνίας και τη διάδοση της γνώσης. Η προσπάθεια εφαρμογής της γνώσης οδηγεί στη σοφία και όταν μία κοινωνία μάθει πώς να επωφελείται και να βελτιώνεται με την εμπειρία, τότε έχει πράγματι φθάσει ο πολιτισμός. Η τροφή, η ασφάλεια και η υλική άνεση κυριαρχούν ακόμη στην κοινωνία, αλλά πολλά άτομα που βλέπουν μπροστά πεινούν για γνώση και διψούν για σοφία. Σε κάθε παιδί δίδεται μία ευκαιρία να μάθει δια του έργου. Η εκπαίδευση είναι το σύνθημα αυτών των καιρών.
(577.3) 50:5.8 5. Την εποχή της φιλοσοφίας και της αδελφικότητας. Όταν οι θνητοί μάθουν να σκέπτονται και αρχίσουν να επωφελούνται από την εμπειρία, γίνονται φιλόσοφοι – αρχίζουν να σκέπτονται λογικά μόνοι τους και να ασκούν οξυδερκή κρίση. Η κοινωνία της εποχής αυτής αποκτά δεοντολογία και οι θνητοί μιας τέτοιας περιόδου γίνονται πραγματικά ηθικές υπάρξεις. Οι συνετές θνητές υπάρξεις είναι σε θέση να εγκαθιδρύσουν την ανθρώπινη αδελφοσύνη πάνω σ’ έναν τέτοιο προοδευτικό κόσμο. Οι δίκαιες1 [55] και ηθικές υπάρξεις μπορούν να μάθουν πώς να ζουν σύμφωνα με τον χρυσό κανόνα.
(577.4) 50:5.9 6. Την εποχή της πνευματικής προσπάθειας. Όταν οι εξελισσόμενοι θνητοί περάσουν από τα φυσικά, διανοητικά και κοινωνικά στάδια της ανάπτυξης, αργά, ή γρήγορα φθάνουν στα επίπεδα εκείνα της ατομικής ενόρασης που τους παροτρύνουν να αναζητήσουν τις πνευματικές απολαύσεις και την κοσμική κατανόηση. Η θρησκεία ολοκληρώνει την ανέλιξη από τη συναισθηματική κυριαρχία του φόβου και των προλήψεων στα υψηλά επίπεδα της κοσμικής σοφίας και της ατομικής πνευματικής εμπειρίας. Η παιδεία αναρριχάται στην κατανόηση των ιδεών και η μόρφωση αντιλαμβάνεται τις κοσμικές σχέσεις και τις πραγματικές αξίες. Τέτοιοι εξελισσόμενοι θνητοί είναι γνήσια μορφωμένοι, αληθινά εκπαιδευμένοι και εξαιρετικοί γνώστες του Θεού.
(577.5) 50:5.10 7. Την εποχή του φωτός και της ζωής. Τούτη είναι η ανθοφορία των διαδοχικών εποχών της φυσικής ασφάλειας, της διανοητικής διεύρυνσης, της κοινωνικής επιμόρφωσης και του πνευματικού επιτεύγματος. Οι ανθρώπινες αυτές επιτυχίες αναμιγνύονται τώρα, συσχετίζονται και συντονίζονται στην κοσμική ομόνοια και την ανιδιοτελή υπηρεσία. Εντός των πλαισίων της πεπερασμένης φύσης και των υλικών ιδιοτήτων, δεν υπάρχουν όρια στις δυνατότητες εξελικτικής επίτευξης από τις αναπτυσσόμενες γενεές που διαδοχικά ζουν σ’ αυτούς τους ουράνιους και παγιωμένους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.
(577.6) 50:5.11 Αφού υπηρετήσουν τις σφαίρες τους μέσω αλλεπάλληλων απονομών πλανητικής ιστορίας και διαδοχικών εποχών πλανητικής προόδου, οι Πλανητικοί Πρίγκιπες ανέρχονται στη θέση των Πλανητικών Κυριάρχων, με την έναρξη της εποχής του φωτός και της ζωής.
(578.1) 50:6.1 Η απομόνωση της Ουράντια καθιστά αδύνατο να αναλάβω την παρουσίαση πολλών λεπτομερειών της ζωής και του περιβάλλοντος των γειτόνων σας στη Σατάνια. Στις παρουσιάσεις αυτές περιοριζόμαστε από την πλανητική καραντίνα και την απομόνωση του συστήματος. Πρέπει να ακολουθούμε αυτούς τους περιορισμούς στις προσπάθειές μας να διαφωτίσουμε τους θνητούς της Ουράντια, αλλά μέχρι του σημείου που επιτρέπεται, έχετε μάθει για την πρόοδο ενός μέσου εξελικτικού κόσμου και είστε ικανοί να συγκρίνετε την πορεία ενός τέτοιου κόσμου με την παρούσα κατάσταση της Ουράντια.
(578.2) 50:6.2 Η ανάπτυξη του πολιτισμού στην Ουράντια δεν διέφερε πολύ από εκείνη άλλων κόσμων που υπέστησαν την ατυχία της πνευματικής απομόνωσης. Όταν όμως συγκριθεί με τους πιστούς κόσμους του σύμπαντος, ο πλανήτης σας φαίνεται πολύ μπερδεμένος και εξαιρετικά καθυστερημένος σε όλες τις φάσεις της διανοητικής προόδου και του πνευματικού επιτεύγματος.
(578.3) 50:6.3 Εξ αιτίας των ατυχιών του πλανήτη σας, οι Ουραντιανοί εμποδίζονται από το να καταλάβουν αρκετά σχετικά με την καλλιέργεια των κανονικών κόσμων. Δεν πρέπει, όμως, να φαντάζεσθε τους εξελικτικούς κόσμους, ακόμη και τους πλέον ιδανικούς, ως σφαίρες όπου η ζωή είναι στρωμένη με λουλούδια. Η αρχική ζωή των θνητών φυλών συνοδεύεται πάντα από αγώνες. Οι προσπάθειες και οι αποφάσεις αποτελούν βασικό μέρος της κατάκτησης της έννοιας της επιβίωσης.
(578.4) 50:6.4 Η επιμόρφωση προϋποθέτει ποιότητα του νου. Η επιμόρφωση δεν μπορεί να εμπλουτισθεί εκτός και εάν ο νους ανυψωθεί. Η ανώτερη διάνοια θα αναζητήσει μία ανώτερη επιμόρφωση και θα βρει κάποιο τρόπο να επιτύχει ένα τέτοιο στόχο. Οι κατώτερες διάνοιες θα αποποιηθούν την ανώτερη μόρφωση, έστω κι’ αν τους παρουσιασθεί έτοιμη. Πολλά εξαρτώνται, επίσης, από τις διαδοχικές αποστολές των θείων Υιών και από την έκταση στην οποία η διαφώτιση προσλαμβάνεται από τις εποχές των αντίστοιχων απονομών τους.
(578.5) 50:6.5 Δεν πρέπει να λησμονείτε ότι για διακόσιες χιλιάδες χρόνια όλοι οι κόσμοι της Σατάνια παρέμειναν υπό την πνευματική απαγόρευση του Νορλάτιαντεκ συνεπεία της εξέγερσης του Εωσφόρου. Και θα απαιτηθούν αιώνες επί αιώνων για να αποκατασταθούν τα μειονεκτήματα που προέκυψαν από την αμαρτία και την αποσκίρτηση. Ο κόσμος σας εξακολουθεί να ακολουθεί μία ακανόνιστη και τεθλασμένη πορεία, ως αποτέλεσμα της διπλής τραγωδίας ενός επαναστάτη Πλανητικού Πρίγκιπα και ενός παραβάτη Υλικού Υιού. Ακόμη και η επιφοίτηση του Χριστού Μιχαήλ στην Ουράντια δεν ακύρωσε άμεσα τις εγκόσμιες συνέπειες των σοβαρών αυτών λαθών, κατά την πρώιμη διοίκηση του κόσμου.
(578.6) 50:7.1 Σε μια πρώτη σκέψη μπορεί να φανεί ότι η Ουράντια και οι συνδεδεμένοι μ’ αυτήν απομονωμένοι κόσμοι είναι πολύ άτυχοι όντας αποστερημένοι από την ευεργετική παρουσία και την επίδραση τέτοιων, υπεράνω του ανθρώπινου, προσωπικοτήτων όπως ένας Πλανητικός Πρίγκιπας και ένας Υλικός Υιός και μία Θυγατέρα. Η απομόνωση, όμως, αυτών των κόσμων παρέχει στις φυλές τους μία μοναδική ευκαιρία για την άσκηση της πίστης και την ανάπτυξη ενός ασυνήθιστου είδους εμπιστοσύνης στην κοσμική αξιοπιστία, η οποία δεν εξαρτάται από την αντίληψη, ή οποιοδήποτε άλλο υλικό παράγοντα. Μπορεί να αποδειχθεί, τελικά, ότι τα θνητά πλάσματα τα προερχόμενα από τους κόσμους που απομονώθηκαν συνεπεία μιας εξέγερσης είναι εξαιρετικά τυχερά. Ανακαλύψαμε ότι σε τέτοιους ανερχόμενους εμπιστεύονται από πολύ νωρίς πολυάριθμες ειδικές αποστολές για κοσμικά εγχειρήματα όπου η αναμφισβήτητη πίστη και η υπέρτατη εμπιστοσύνη είναι βασικές για την επιτυχία.
(579.1) 50:7.2 Στην Τζερουζέμ οι ανερχόμενοι από τους απομονωμένους κόσμους καταλαμβάνουν έναν τομέα κατοικιών μόνοι τους και είναι γνωστοί ως οι αγωνιστές,2 [56] που σημαίνει εξελικτικά, αυτόβουλα πλάσματα που μπορούν να πιστέψουν χωρίς να βλέπουν, να επιμένουν, ενώ βρίσκονται απομονωμένοι και να θριαμβεύουν πάνω στις ανυπέρβλητες δυσκολίες, ακόμη και όταν είναι μόνοι. Η λειτουργική αυτή ομάδα των αγωνιστών παραμένει σταθερή σ’ ολόκληρη την ανέλιξη του τοπικού σύμπαντος και τη διέλευση του υπερσύμπαντος. Εξαφανίζεται κατά την παραμονή στη Χαβόνα, αλλά γοργά επανεμφανίζεται με την κατάκτηση του Παραδείσου και οριστικά παραμένει στο Σώμα Τελικότητας των Θνητών. Ο Τέιμπαμεϊντια είναι αγωνιστής επιπέδου τελικιστή, που διασώθηκε από μία από τις απομονωμένες σφαίρες που έλαβαν μέρος στην πρώτη εξέγερση που έλαβε χώρα ποτέ στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος.
(579.2) 50:7.3 Σ’ ολόκληρη την προς τον Παράδεισο πορεία, η ανταμοιβή ακολουθεί την προσπάθεια ως αποτέλεσμα των αιτιών. Τέτοιες ανταμοιβές προβάλλουν το άτομο από το μέσο επίπεδο, παρέχουν μία διαφορικότητα στην εμπειρία των πλασμάτων και συνεισφέρουν στην πολυμορφία των ύπατων επιτευγμάτων του συλλογικού σώματος των τελικιστών.
(579.3) 50:7.4 [Παρουσιάσθηκε από ένα Δευτερεύοντα Υιό Λανονάντεκ του Εφεδρικού Σώματος.]
(580.1) 51:0.1 Κατά την απονομή ενός Πλανητικού Πρίγκιπα, ο πρωτόγονος άνθρωπος φθάνει στο όριο της φυσικής ανάπτυξης και τούτο το βιολογικό επίτευγμα δίνει το σήμα στον Κυρίαρχο του Συστήματος για να αποστείλει σ’ έναν τέτοιο κόσμο τη δεύτερη τάξη των υιών, τους βιολογικούς εξευγενιστές. Αυτοί οι Υιοί, εφ’ όσον είναι δύο από αυτούς – ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα – γίνονται συνήθως γνωστοί σ’ έναν πλανήτη ως Αδάμ και Εύα. Ο αρχικός Υλικός Υιός της Σατάνια είναι ο Αδάμ και εκείνοι οι οποίοι πηγαίνουν στους κόσμους των συστημάτων ως βιολογικοί εξευγενιστές πάντα φέρουν το όνομα του πρώτου αυτού αρχικού Υιού της μοναδικής τάξης τους.
(580.2) 51:0.2 Αυτοί οι Υιοί αποτελούν το υλικό δώρο του Δημιουργού Υιού προς τους κατοικημένους κόσμους. Μαζί με τον Πλανητικό Πρίγκιπα, παραμένουν στον πλανήτη που τους ανετέθη για όλη τη διάρκεια της εξελικτικής πορείας μιας τέτοιας σφαίρας. Ένα παρόμοιο εγχείρημα, το να έχει ένας κόσμος Πλανητικό Πρίγκιπα δεν αποτελεί μεγάλο κίνδυνο, σ’ έναν αποστάτη πλανήτη, όμως, έναν κόσμο χωρίς πνευματικό κυβερνήτη, στερούμενο διαπλανητικής επικοινωνίας, μια τέτοια αποστολή είναι γεμάτη σοβαρούς κινδύνους.
(580.3) 51:0.3 Αν και δεν μπορείτε να ελπίζετε ότι θα μάθετε τα πάντα για το έργο αυτών των Υιών σε όλους τους κόσμους της Σατάνια και των άλλων συστημάτων, άλλα κεφάλαια παρουσιάζουν πληρέστερα τη ζωή και τις εμπειρίες του ενδιαφέροντος ζευγαριού, του Αδάμ και της Εύας, που ήλθαν από το σώμα των βιολογικών εξευγενιστών της Τζερουζέμ για να αναβαθμίσουν τις φυλές της Ουράντια. Ενώ υπήρξε κακοδικία των ιδανικών σχεδίων για βελτίωση των αυτόχθονων φυλών σας, παρ’ όλ’ αυτά, η αποστολή του Αδάμ δεν ήταν μάταιη. Η Ουράντια ωφελήθηκε απροσμέτρητα από το δώρο του Αδάμ και της Εύας και μεταξύ των συντρόφων τους, αλλά και των ανώτερων συμβουλίων, το έργο τους δεν θεωρείται ως ολική απώλεια.
(580.4) 51:1.1 Οι υλικοί, ή έχοντες φύλο Υιοί και Θυγατέρες είναι οι απόγονοι του Δημιουργού Υιού. Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα δεν συμμετέχει στην δημιουργία των υπάρξεων αυτών οι οποίες προορίζονται να λειτουργήσουν ως φυσικοί εξευγενιστές στους εξελικτικούς κόσμους.
(580.5) 51:1.2 Η υλική τάξη των υιών δεν είναι ομοιόμορφη σ’ ολόκληρο το τοπικό σύμπαν. Ο Δημιουργός Υιός δημιουργεί μόνον ένα ζευγάρι από τις υπάρξεις αυτές σε κάθε τοπικό σύστημα. Αυτά τα αρχικά ζευγάρια διαφέρουν κατά τη φύση, όντας συντονισμένα προς το πρότυπο ζωής των οικείων συστημάτων τους. Τούτη είναι μία αναγκαία μέριμνα εφ’ όσον διαφορετικά, η αναπαραγωγική δυναμική των Αδάμ δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει μαζί μ’ εκείνη των εξελισσόμενων θνητών υπάρξεων των κόσμων, σε οποιοδήποτε συγκεκριμένο σύστημα. Ο Αδάμ και η Εύα που ήλθαν στην Ουράντια προήλθαν από το αρχικό ζευγάρι των Υλικών Υιών της Σατάνια.
(580.6) 51:1.3 Οι Υλικοί Υιοί ποικίλουν ως προς το ύψος, από 2.6 έως 3.3 μέτρα και τα σώματά τους φεγγοβολούν με τη λάμψη εκπεμπόμενου φωτός ιώδους απόχρωσης. Ενώ το υλικό αίμα κυκλοφορεί στα υλικά τους σώματα, υπερφορτίζονται επίσης με θεία ενέργεια και υπερπληρούνται με ουράνιο φως. Οι Υλικοί αυτοί Υιοί (οι Αδάμ) και οι Υλικές Θυγατέρες (οι Εύες) είναι ίσοι μεταξύ τους, διαφέροντας μόνο στην αναπαραγωγική φύση και ορισμένες χημικές ιδιότητες. Είναι ίσοι αλλά διαφορετικοί, άνδρας και γυναίκα – και εξ αυτού συμπληρωματικοί – και σχεδιάσθηκαν για να υπηρετήσουν σε όλες σχεδόν τις αποστολές ανά ζεύγη.
(581.1) 51:1.4 Οι Υλικοί Υιοί απολαμβάνουν μία διπλή σίτιση. Είναι πραγματικά διττοί στην φύση και την δομή, προσλαμβάνοντας υλοποιημένη ενέργεια, ακριβώς όπως οι φυσικές υπάρξεις του πλανήτη, ενώ η αθάνατη υπόστασή τους συντηρείται πλήρως δια της άμεσης και αυτόματης πρόσληψης ορισμένων κοσμικών ενεργειών συντήρησης. Αν αποτύχει σε κάποια αποστολή που της ανετέθη, ή αν ενσυνείδητα και ελεύθερα εξεγερθεί, η τάξη αυτή των Υιών απομονώνεται, αποκόπτεται από τη σύνδεση με τη συμπαντική πηγή του φωτός και της ζωής. Από το σημείο αυτό και πέρα γίνονται πρακτικά υλικές υπάρξεις, προορισμένες να ακολουθήσουν την πορεία της υλικής ζωής στον κόσμο αποστολής τους και είναι υποχρεωμένοι να καταφύγουν στους συμπαντικούς πλημμελειοδίκες για να κριθούν. Ο υλικός θάνατος θα τερματίσει, εν τέλει, την πλανητική διαδρομή ενός τέτοιου άτυχου και ασύνετου Υλικού Υιού, ή Θυγατέρας.
(581.2) 51:1.5 Οι αρχικοί, ή άμεσα δημιουργηθέντες Αδάμ και Εύες είναι αθάνατοι εκ συμφυούς ιδιότητας, όπως είναι και όλες οι άλλες τάξεις των υιών του τοπικού σύμπαντος, ωστόσο οι γιοι και οι θυγατέρες τους χαρακτηρίζονται από μία ελάττωση της εν δυνάμει αθανασίας. Το αρχικό αυτό ζευγάρι δεν μπορεί να μεταδώσει απόλυτη1 [57] αθανασία στους αναπαραγόμενους γιους και θυγατέρες τους. Οι απόγονοί τους εξαρτώνται για τη συνέχιση της ζωής από τον αδιάπτωτο διανοητικό συγχρονισμό με το κύκλωμα διανοητικής βαρύτητας του Πνεύματος. Από την έναρξη του συστήματος της Σατάνια, δεκατρείς Πλανητικοί Αδάμ χάθηκαν σε επαναστάσεις και παραβάσεις και 681,204 εξ αιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης.2 [57] Πολλές από τις λιποταξίες αυτές συνέβησαν την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου.
(581.3) 51:1.6 Όσο ζουν ως μόνιμοι πολίτες στις πρωτεύουσες των συστημάτων, ακόμη και όταν λειτουργούν σε καθοδικές αποστολές στους εξελικτικούς πλανήτες, οι Υλικοί Υιοί δεν διαθέτουν Προσαρμοστές της Σκέψης, αλλά είναι δια των υπηρεσιών αυτών καθ’ εαυτών που αποκτούν εμπειρική ικανότητα για την υπό του Προσαρμοστή ενοίκηση και την προς τον Παράδεισο ανελικτική πορεία. Αυτές οι μοναδικές και θαυμάσια χρήσιμες οντότητες αποτελούν τους συνδετικούς κρίκους μεταξύ των πνευματικών και των υλικών κόσμων. Συγκεντρώνονται στο αρχηγείο του συστήματος, όπου αναπαράγονται και ζουν ως υλικοί πολίτες του χώρου και απ’ όπου αποστέλλονται στους εξελικτικούς κόσμους.
(581.4) 51:1.7 Ανόμοια με τους άλλους δημιουργηθέντες Υιούς πλανητικής υπηρεσίας, η υλική τάξη των υιών δεν είναι, εκ φύσεως, αόρατη στα υλικά πλάσματα, όπως είναι οι κάτοικοι της Ουράντια. Αυτοί οι Υιοί του Θεού μπορούν να είναι ορατοί, αντιληπτοί και εναλλακτικά μπορούν να συγχρωτίζονται με τα πλάσματα του χρόνου, ακόμη και να τεκνοποιούν μαζί τους, αν και ο ρόλος αυτός της βιολογικής αναβάθμισης συνήθως ανατίθεται στους απογόνους των Πλανητικών Αδάμ.
(581.5) 51:1.8 Στην Τζερουζέμ τα πιστά παιδιά κάθε Αδάμ και Εύας είναι αθάνατα, οι απόγονοι, όμως, ενός Υλικού Υιού και Θυγατέρας που γεννήθηκαν μετά την άφιξή τους σ’ έναν εξελικτικό πλανήτη δεν είναι το ίδιο άτρωτα απέναντι στο φυσικό θάνατο. Λαμβάνει χώρα μια αλλαγή στο μηχανισμό μετάδοσης της ζωής όταν αυτοί οι Υιοί επανυλοποιούνται για αναπαραγωγική λειτουργία σ’ έναν εξελικτικό κόσμο. Οι Φορείς της Ζωής σκόπιμα στερούν από τους Αδάμ και τις Εύες τη δύναμη να αποκτούν αθάνατους γιους και θυγατέρες. Αν δεν υποπέσουν σε παραβάσεις, ένας Αδάμ και μία Εύα σε πλανητική αποστολή μπορούν να ζήσουν απεριόριστα, αλλά μέσα σε ορισμένα πλαίσια, τα παιδιά τους βιώνουν μια ελαττούμενη μακροβιότητα σε κάθε διαδοχική γενεά.
(582.1) 51:2.1 Με τη λήψη της είδησης ότι άλλος ένας κατοικημένος κόσμος έφθασε στο αποκορύφωμα της φυσικής εξέλιξης, ο Κυρίαρχος του Συστήματος συγκαλεί το Σώμα των Υλικών Υιών και Θυγατέρων στην πρωτεύουσα του συστήματος. Και μετά από τη συζήτηση επί των αναγκών ενός τέτοιου εξελικτικού κόσμου, δύο από την εθελοντική ομάδα – ένας Αδάμ και μία Εύα του αρχαιότερου σώματος των Υλικών Υιών – επιλέγονται για να αναλάβουν το εγχείρημα, να υποβληθούν στον βαθύ, προπαρασκευαστικό ύπνο ώστε να σεραφειμοποιηθούν και να μεταφερθούν από την έδρα της συνεργικής υπηρεσίας τους στον καινούργιο κόσμο των νέων ευκαιριών και των νέων κινδύνων.
(582.2) 51:2.2 Οι Αδάμ και οι Εύες είναι ημι-υλικά πλάσματα και, γι’ αυτό, δεν μεταφέρονται από σεραφείμ. Πρέπει να υποστούν αποϋλοποίηση στην πρωτεύουσα του συστήματος πριν σεραφειμοποιηθούν για μεταφορά στους κόσμους που τους ανατίθενται. Τα σεραφείμ μεταφοράς μπορούν να πραγματοποιήσουν τέτοιες αλλαγές στους Υλικούς Υιούς και σε άλλες ημι-υλικές υπάρξεις, καθώς τις καθιστούν ικανές να σεραφειμοποιηθούν και με τον τρόπο μεταφερθούν μέσα στο διάστημα από τον ένα κόσμο, ή σύστημα, στον άλλο. Περίπου τρεις μέρες τυπικού χρόνου καταναλώνονται σ’ αυτή την προετοιμασία μεταφοράς και απαιτείται η συνεργασία ενός Φορέα της Ζωής για να αποκαταστήσει ένα τέτοιο αποϋλοποιημένο πλάσμα στην φυσική του κατάσταση, όταν φθάσει στο τέλος του δια σεραφικής μεταφοράς ταξιδιού του.
(582.3) 51:2.3 Ενώ υπάρχει αυτή η τεχνική αποϋλοποίησης για την προετοιμασία των Αδάμ προκειμένου να μεταφερθούν από την Τζερουζέμ στους εξελικτικούς κόσμους, δεν υπάρχει αντίστοιχη τεχνική για την απομάκρυνσή τους από τους κόσμους αυτούς, εκτός και εάν ολόκληρος ο πλανήτης πρόκειται να εκκενωθεί, περίπτωση κατά την οποία γίνεται μία επείγουσας ανάγκης εγκατάσταση για αποϋλοποίηση για ολόκληρο τον πληθυσμό που πρόκειται να διασωθεί. Αν κάποια φυσική καταστροφή αφανίσει την πλανητική κατοικία μιας εξελισσόμενης φυλής, οι Μελχισεδέκ και οι Φορείς της Ζωής εγκαθιστούν την τεχνική της αποϋλοποίησης για όλους τους διασωζόμενους και δια της σεραφικής μεταφοράς αυτές τα πλάσματα μεταφέρονται μακριά σ’ ένα καινούργιο κόσμο προετοιμασμένο για τη συνεχιζόμενη ύπαρξή τους. Η εξέλιξη μίας ανθρώπινης φυλής, όταν αρχίσει σ’ ένα κόσμο του διαστήματος, πρέπει να προχωρήσει εντελώς ανεξάρτητα από τη φυσική επιβίωση του συγκεκριμένου πλανήτη, αλλά κατά τις εξελικτικές εποχές δεν υπάρχει κατά τα λοιπά πρόθεση ένας πλανητικός Αδάμ, ή Εύα να εγκαταλείψουν τον κόσμο επιλογής τους.
(582.4) 51:2.4 Με την άφιξη στον πλανητικό τους προορισμό, ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα επανυλοποιούνται υπό την καθοδήγηση των Φορέων της Ζωής. Ολόκληρη αυτή η διαδικασία διαρκεί δέκα με είκοσι οκτώ μέρες του χρόνου της Ουράντια. Η απώλεια των αισθήσεων του σεραφικού ύπνου συνεχίζεται σ’ ολόκληρη αυτή την περίοδο της αναδόμησης. Όταν η επανασυναρμολόγηση του φυσικού οργανισμού ολοκληρωθεί, αυτοί οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες βρίσκονται στις νέες τους εστίες και στους νέους κόσμους τους από κάθε άποψη έτοιμοι, ακριβώς όπως ήταν πριν υποβληθούν στην αποϋλοποιητική διαδικασία στη Τζερουζέμ.
(582.5) 51:3.1 Στους κατοικημένους κόσμους οι Υλικοί Υιοί και οι Θυγατέρες οικοδομούν τους νέους τους κήπους-κατοικίες, γρήγορα βοηθούμενοι από τα παιδιά τους. Συνήθως η τοποθεσία του κήπου επιλέγεται από τον Πλανητικό Πρίγκιπα και το υλικό του επιτελείο κάνει μεγάλο μέρος του προκαταρκτικού έργου της προετοιμασίας, με τη βοήθεια πολλών εκ των ανωτέρων τύπων των αυτόχθονων φυλών.
(583.1) 51:3.2 Αυτοί οι Κήποι της Εδέμ είναι τόσο περίφημοι στην Εντέντια, την πρωτεύουσα του αστερισμού και επειδή έχουν κατασκευασθεί σύμφωνα με το πρότυπο του βοτανικού μεγαλείου του αρχηγικού κόσμου των Μέγιστων Πατέρων. Τέτοιοι κήποι-κατοικίες βρίσκονται συνήθως σε κάποια απομονωμένη περιοχή, σε μία σχεδόν τροπική ζώνη. Είναι θαυμάσιες δημιουργίες σ’ ένα μέσο κόσμο. Δεν μπορείτε να κρίνετε τίποτε από τα όμορφα αυτά κέντρα επιμόρφωσης βάσει της αποσπασματικής εκτίμησης της εγκαταλειμμένης ανάπτυξης παρόμοιου έργου στην Ουράντια.
(583.2) 51:3.3 Ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα είναι, εν δυνάμει, το απόλυτο δώρο της φυσικής χάρης προς τις θνητές φυλές. Η κύρια ενασχόληση ενός τέτοιου εισηγμένου ζευγαριού είναι να αναπαράγονται και να εξευγενίζουν τα παιδιά του χρόνου. Δεν υπάρχει όμως άμεση διασταύρωση μεταξύ των κατοίκων του κήπου και εκείνων του κόσμου. Για πολλές γενεές, ο Αδάμ και η Εύα παραμένουν βιολογικά απομονωμένοι από τους εξελικτικούς θνητούς, ενώ οι ίδιοι δημιουργούν μία ισχυρή φυλή της τάξης τους. Τούτη είναι η προέλευση της μωβ φυλής στους κατοικημένους κόσμους.
(583.3) 51:3.4 Τα σχέδια για την αναβάθμιση των φυλών προετοιμάζονται από τον Πλανητικό Πρίγκιπα και το επιτελείο του και εκτελούνται από τον Αδάμ και την Εύα. Και εκεί ήταν όπου ο Υλικός σας Υιός και η σύντροφός του βρέθηκαν σε πολύ μειονεκτική θέση όταν έφθασαν στην Ουράντια. Ο Καλιγκάστια επέδειξε μία πονηρή και δυναμική αντίθεση στην Αδαμική αποστολή. Και παρά το γεγονός ότι οι Μελχισεδέκ που τους υποδέχθηκαν στην Ουράντια είχαν δεόντως προειδοποιήσει τόσο τον Αδάμ όσο και την Εύα πάνω στους πλανητικούς κινδύνους που ενυπήρχαν στην παρουσία του επαναστάτη Πλανητικού Πρίγκιπα, ο αρχιστατιαστής αυτός, με μια πανούργα στρατηγική, υπερκέρασε το ζευγάρι της Εδέμ και τους παγίδευσε σε μια παραβίαση της σύμβασης της διαχείρισης που τους είχε εκχωρηθεί, ως ορατών κυβερνητών του κόσμου σας. Ο προδοτικός Πλανητικός Πρίγκιπας πράγματι επέτυχε στο να εκθέσει τον Αδάμ και την Εύα σας, αλλά απέτυχε την προσπάθειά του να τους εμπλέξει στην εξέγερση του Εωσφόρου.
(583.4) 51:3.5 Η πέμπτη τάξη των αγγέλων, οι πλανητικοί αρωγοί, είναι προσαρτημένοι στην Αδαμική αποστολή, συνοδεύοντας πάντα τους Πλανητικούς Αδάμ στα επί των κόσμων καθήκοντά τους. Το σώμα της αρχικής προσάρτησης αποτελείται συνήθως από εκατό χιλιάδες. Όταν το έργο του Αδάμ και της Εύας στην Ουράντια διακόπηκε πρόωρα, όταν αποχώρησαν από το διατεταγμένο σχέδιο, ήταν μία από τις σεραφικές Φωνές του Κήπου που διαμαρτυρήθηκε μαζί τους πάνω στην κατακριτέα συμπεριφορά τους. Και τα κείμενά σας πάνω στο περιστατικό αυτό διευκρινίζουν αρκετά τον τρόπο με τον οποίο οι παραδόσεις του πλανήτη σας είχαν την τάση να αποδώσουν κάθε τι υπερφυσικό στον Κύριο Θεό. Εξ αιτίας αυτού, οι Ουραντιανοί έχουν συχνά μπερδευτεί πάνω στη φύση του Πατέρα του Σύμπαντος, αφού τα λόγια και οι πράξεις όλων των συνεργατών και των υφισταμένων του έχουν γενικά αποδοθεί σ’ αυτόν. Στην περίπτωση του Αδάμ και της Εύας, ο άγγελος του Κήπου δεν ήταν άλλος από την προϊσταμένη των εν ενεργεία πλανητικών βοηθών. Το σεραφείμ αυτό, η Σολόνια, εξήγγειλε την διακοπή του θείου σχεδίου και απαίτησε την επιστροφή των παραληπτών Μελχισεδέκ στην Ουράντια.
(583.5) 51:3.6 Τα δευτερεύοντα μεσοδιάστατα πλάσματα γεννώνται κατά τις Αδαμικές αποστολές. Όπως και το υλικό επιτελείο του Πλανητικού Πρίγκιπα, οι απόγονοι των Υλικών Υιών και Θυγατέρων ανήκουν σε δύο κατηγορίες: τα φυσικά τους παιδιά και τη δευτερεύουσα τάξη των μεσοδιάστατων πλασμάτων. Οι υλικοί αυτοί, αλλά συνήθως αόρατοι πλανητικοί λειτουργοί συνεισφέρουν πολύ στην εξέλιξη του πολιτισμού, ακόμη και στην υποταγή των απείθαρχων μειονοτήτων οι οποίες μπορεί να προσπαθήσουν να υπονομεύσουν την κοινωνική ανάπτυξη και την πνευματική πρόοδο.
(583.6) 51:3.7 Οι δευτερεύοντες μεσοδιάστατοι δεν θα πρέπει να συγχέονται με την βασική τάξη, η οποία χρονολογείται από την εποχή της άφιξης του Πλανητικού Πρίγκιπα. Στην Ουράντια, η πλειονότητα των αρχικών αυτών μεσοδιάστατων πλασμάτων προσχώρησε στην εξέγερση με τον Καλιγκάστια και έχει, από την εποχή της Πεντηκοστής, φυλακιστεί. Πολλοί από την Αδαμική ομάδα που δεν έμειναν πιστοί στην πλανητική διοίκηση είναι ωσαύτως φυλακισμένοι.
(584.1) 51:3.8 Την ημέρα της Πεντηκοστής οι πιστοί βασικοί και δευτερεύοντες μεσοδιάστατοι πραγματοποίησαν μία εθελούσια ένωση και από τότε λειτουργούν ως μία μονάδα επί των θεμάτων του κόσμου. Υπηρετούν υπό την αρχηγεία των πιστών μεσοδιάστατων που εναλλακτικά επελέγησαν από τις δύο ομάδες.
(584.2) 51:3.9 Τον κόσμο σας έχουν επισκεφθεί τέσσερις τάξεις υιών: Ο Καλιγκάστια, ο Πλανητικός Πρίγκιπας. Ο Αδάμ και η Εύα, από τους Υλικούς Υιούς του Θεού. Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, ο «σοφός του Σάλεμ» την εποχή του Αβραάμ. Και ο Χριστός Μιχαήλ, ο οποίος ήλθε ως επιφοιτών Υιός του Παραδείσου. Πόσο πιο εντυπωσιακό και όμορφο θα ήταν, εάν τον Μιχαήλ, τον υπέρτατο κυβερνήτη του σύμπαντος του Νέβαδον, είχαν καλωσορίσει ένας πιστός και δυναμικός Πλανητικός Πρίγκιπας και ένας αφοσιωμένος και επιτυχημένος Υλικός Υιός, αμφότεροι των οποίων θα μπορούσαν να είχαν κάνει πάρα πολλά για να προαγάγουν τη ζωή και την αποστολή του Υιού επιφοίτησης! Δεν ήσαν, όμως, όλοι οι κόσμοι τόσο άτυχοι όσο η Ουράντια, ούτε οι αποστολές των Πλανητικών Αδάμ υπήρξαν τόσο δύσκολες, ή τόσο επικίνδυνες. Όταν επιτυγχάνουν, συνεισφέρουν στην εξέλιξη ενός θαυμάσιου πληθυσμού, συνεχίζοντας ως αόρατοι επικεφαλής των πλανητικών υποθέσεων, ακόμη και μέχρι την εποχή που ένας τέτοιος κόσμος εγκαθίσταται στο φως και τη ζωή.
(584.3) 51:4.1 Η φυλή που επικρατεί κατά τις πρώτες εποχές των κατοικημένων κόσμων είναι ο κόκκινος άνθρωπος, ο οποίος συνήθως είναι ο πρώτος που επιτυγχάνει ανθρώπινα επίπεδα ανάπτυξης. Ενώ, όμως, ο κόκκινος άνθρωπος είναι η αρχαιότερη φυλή των πλανητών, οι επόμενοι έγχρωμοι λαοί αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους πολύ νωρίς στην εποχή της εμφάνισης των θνητών.
(584.4) 51:4.2 Οι πρώιμες φυλές είναι κάπως ανώτερες από τις τελευταίες. Ο κόκκινος άνθρωπος βρίσκεται πολύ ψηλότερα από την μωβ – την μαύρη – φυλή. Οι Φορείς της Ζωής διοχετεύουν την απόλυτη πλήρωση των ζωικών ενεργειών στην αρχική κόκκινη φυλή και κάθε διαδοχική εξελικτική εκδήλωση μιας ξεχωριστής ομάδας θνητών αντιπροσωπεύει μία παραλλαγή εις βάρος των αρχικών ιδιοτήτων. Ακόμη και το ανάστημα των θνητών τείνει να μειώνεται από τον κόκκινο άνθρωπο μέχρι τον μωβ, αν και στην Ουράντια απρόσμενες γενιές γιγάντων παρουσιάζονται μεταξύ των πράσινων και πορτοκαλόχρωμων ανθρώπων.
(584.5) 51:4.3 Στους κόσμους εκείνους οι οποίοι διαθέτουν και τις έξι εξελικτικές φυλές, οι ανώτεροι λαοί είναι η πρώτη, η τρίτη και η πέμπτη φυλή – η κόκκινη, η κίτρινη και η γαλάζια. Οι εξελικτικές φυλές εναλλάσσονται με τον τρόπο αυτό στην ικανότητα για διανοητική ανάπτυξη και πνευματική εξέλιξη, με την δεύτερη, την τέταρτη και την έκτη να είναι, κάπως, λιγότερο προικισμένες. Αυτές οι δευτερεύουσες φυλές είναι οι λαοί που λείπουν από ορισμένους κόσμους. Είναι εκείνοι που εξολοθρεύτηκαν σε πολλούς άλλους. Είναι ατυχία που στην Ουράντια χάσατε σε τόσο μεγάλο βαθμό τους ανώτερους γαλάζιους ανθρώπους, εκτός του ότι εξακολουθούν να υπάρχουν στην μικτή «λευκή φυλή» σας. Η απώλεια των πορτοκαλόχρωμων και πράσινων γενών σας δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία.
(584.6) 51:4.4 Η εξέλιξη των έξι – ή των τριών – εγχρώμων φυλών, ενώ φαίνεται να εκφυλίζει τις αρχικές ιδιότητες του κόκκινου ανθρώπου, εξασφαλίζει ορισμένες εξαιρετικά επιθυμητές παραλλαγές στους τύπους των θνητών και παρέχει μία διαφορετικά μη επιτεύξιμη έκφραση των ποικίλων ανθρώπινων δυνατοτήτων. Οι τροποποιήσεις αυτές είναι ευεργετικές για την πρόοδο του ανθρώπινου είδους συνολικά, με την προϋπόθεση ότι στη συνέχεια θα αναβαθμιστούν από την εισηγμένη Αδαμική, ή ιώδη φυλή. Στην Ουράντια, το συνηθισμένο αυτό σχέδιο της ανάμιξης δεν πραγματοποιήθηκε σε μεγάλο βαθμό και η αποτυχία αυτή να εκτελεσθεί το σχέδιο της εξέλιξης των φυλών καθιστά αδύνατο για σας να κατανοήσετε πάρα πολλά πάνω στην κατάσταση των λαών αυτών σ΄ έναν μέσο, κατοικημένο πλανήτη, παρατηρώντας τα υπολείμματα των πρώιμων αυτών φυλών του κόσμου σας.
(585.1) 51:4.5 Κατά τις πρώτες εποχές της φυλετικής ανάπτυξης υπάρχει μία ελαφρά τάση των κόκκινων, κίτρινων και γαλάζιων ανθρώπων να διασταυρώνονται. Μία παρόμοια τάση υπάρχει με τις πορτοκαλόχρωμες, τις πράσινες και τις μωβ φυλές να αναμειγνύονται.
(585.2) 51:4.6 Οι περισσότερο υποανάπτυκτοι άνθρωποι χρησιμοποιούνται συνήθως ως εργάτες από τις πιο προοδευτικές φυλές. Τούτο εξηγεί την προέλευση της δουλείας στους πλανήτες κατά τους πρώτους καιρούς. Οι πορτοκαλόχρωμοι άνθρωποι υποτάσσονται συνήθως από τους κόκκινους και υποβαθμίζονται στη θέση των υπηρετών – ορισμένες δε φορές εξολοθρεύονται. Οι κίτρινοι και οι κόκκινοι άνθρωποι συχνά αδελφοποιούνται, όχι όμως πάντα. Η κίτρινη φυλή συνήθως υποδουλώνει την πράσινη, ενώ ο γαλάζιος υποτάσσει τον μωβ. Οι φυλές αυτές των πρωτόγονων ανθρώπων δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τις υπηρεσίες των υποανάπτυκτων συντρόφων τους σε αναγκαστική εργασία περισσότερο από όσο οι Ουραντιανοί θα δίσταζαν να αγοράσουν και να πουλήσουν άλογα και βόδια.
(585.3) 51:4.7 Στους περισσότερους φυσιολογικούς κόσμους η ακούσια δουλεία δεν επιζεί της απονομής του Πλανητικού Πρίγκιπα, αν και οι διανοητικά καθυστερημένοι καθώς και οι κοινωνικά απόβλητοι συχνά υποχρεώνονται να παράσχουν καταναγκαστικό έργο. Σε όλες όμως τις φυσιολογικές σφαίρες, το είδος αυτό της πρωτόγονης δουλείας καταργείται γρήγορα μετά την άφιξη της εισηγμένης ιώδους, ή Αδαμικής φυλής.
(585.4) 51:4.8 Οι έξι αυτές εξελικτικές φυλές έχουν προορισμό να αναμειχθούν και δια της ανάμιξης να προαχθούν μαζί με τους απογόνους των Αδαμικών εξευγενιστών. Προτού, όμως, οι λαοί αυτοί αναμειχθούν, οι κατώτεροι και ανίκανοι εξοντώνονται σε μεγάλο βαθμό. Ο Πλανητικός Πρίγκιπας και ο Υλικός Υιός, μαζί με άλλους, κατάλληλους, πλανητικούς αξιωματούχους, ελέγχουν την καταλληλότητα των αναπαραγόμενων γενεών. Η δυσκολία στην εκτέλεση ενός τόσο δραστικού προγράμματος στην Ουράντια συνίσταται στην απουσία ικανών κριτών που θα ελέγξουν την βιολογική καταλληλότητα, ή την ακαταλληλότητα των ατόμων των φυλών του κόσμου σας. Παρά το εμπόδιο αυτό, φαίνεται ότι πρέπει να είστε σε θέση να συμφωνήσετε πάνω στην βιολογική φυλετική απομόνωση3 [58] των εμφανέστερα ακατάλληλων, ατελών, εκφυλισμένων και αντικοινωνικών γενών σας.
(585.5) 51:5.1 Όταν ένας Πλανητικός Αδάμ και μία Εύα φθάνουν σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, έχουν λάβει πλήρεις οδηγίες από τους ανωτέρους τους όσον αφορά στον καλύτερο τρόπο για να επιτύχουν τη βελτίωση των υπαρχουσών φυλών των ευφυών υπάρξεων. Το σχέδιο που ακολουθείται δεν είναι ομοιόμορφο. Πολλά επαφίενται στην κρίση του λειτουργικού ζεύγους και τα λάθη δεν είναι σπάνια, ιδιαίτερα σε διαταραγμένους, εξεγερμένους κόσμους, όπως η Ουράντια.
(585.6) 51:5.2 Συνήθως οι ιώδεις λαοί δεν αρχίζουν να αναμειγνύονται με τους αυτόχθονες του πλανήτη, μέχρις ότου η ομάδα τους ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο. Ενδιάμεσα, όμως, το επιτελείο του Πλανητικού Πρίγκιπα εξαγγέλλει ότι έχουν κατέβει τα παιδιά του Θεού, όπως είναι, για να ενωθούν με τις φυλές των ανθρώπων. Και οι λαοί ανυπομονούν να φθάσει η μέρα που θα γίνει η αναγγελία ότι εκείνοι που πιστοποιήθηκαν ως ανήκοντες στα ανώτερα φυλετικά γένη, μπορούν να προχωρήσουν προς τον Κήπο της Εδέμ και εκεί να επιλεγούν από τους υιούς και τις θυγατέρες του Αδάμ ως οι εξελικτικοί πατέρες και μητέρες της νέας και ανάμικτης τάξης του γένους των ανθρώπων.
(585.7) 51:5.3 Σε φυσιολογικούς κόσμους ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα ουδέποτε συνευρίσκονται με τις εξελικτικές φυλές. Αυτό το έργο της βιολογικής βελτίωσης είναι λειτουργία των Αδαμικών απογόνων. Οι Αδαμίτες, όμως, αυτοί δεν κυκλοφορούν μεταξύ των φυλών. Το επιτελείο του πρίγκιπα φέρνει στον Κήπο της Εδέμ τους ανώτερους άνδρες και γυναίκες για εκούσια συνεύρεση με τους Αδαμικούς απογόνους. Και στους περισσότερους κόσμους θεωρείται ύψιστη τιμή να επιλεγεί κάποιος ως υποψήφιος για συνεύρεση με τους γιους και τις θυγατέρες του κήπου.
(586.1) 51:5.4 Για πρώτη φορά οι πόλεμοι μεταξύ των λαών και οι άλλοι φυλετικοί αγώνες φθίνουν, ενώ οι φυλές του κόσμου ολοένα και περισσότερο προσπαθούν να πιστοποιηθούν για αναγνώριση και είσοδο στον κήπο. Στην καλύτερη περίπτωση δεν μπορείτε να έχετε παρά μια αμυδρή ιδέα για το πώς ο ανταγωνισμός αυτός φθάνει να καταλαμβάνει το επίκεντρο όλων των δραστηριοτήτων σ’ έναν φυσιολογικό πλανήτη. Ολόκληρο αυτό το σχέδιο της φυλετικής βελτίωσης απέτυχε νωρίς στην Ουράντια.
(586.2) 51:5.5 Η ιώδης φυλή είναι μονογαμικός λαός και κάθε εξελικτικός άνδρας, ή γυναίκα που ενώνεται με τους Αδαμικούς γιους και θυγατέρες υπόσχεται να μην πάρει άλλους συντρόφους και να διαπαιδαγωγήσει τα παιδιά του, ή τα παιδιά της πάνω στο μονογαμικό πρότυπο. Τα παιδιά κάθε μιας από τις ενώσεις αυτές εκπαιδεύονται και εξασκούνται στα σχολεία του Πλανητικού Πρίγκιπα και κατόπιν παίρνουν την άδεια να προσχωρήσουν στη φυλή του εξελικτικού γονέα τους, για να παντρευτούν εκεί ένα μέλος μιας εκ των επιλεγμένων ομάδων των ανώτερων θνητών.
(586.3) 51:5.6 Όταν το γένος αυτό των Υλικών Υιών προστίθεται στις εξελισσόμενες φυλές των κόσμων, μια νέα και μεγαλύτερη εποχή εξελικτικής προόδου εγκαινιάζεται. Μετά από την αναπαραγωγική αυτή πλημμύρα εισηγμένων ικανοτήτων και υπερεξελικτικών ιδιοτήτων, ακολουθεί μία διαδοχή ραγδαίων αλμάτων προόδου στον πολιτισμό και τη φυλετική ανάπτυξη. Σε εκατό χιλιάδες χρόνια γίνεται μεγαλύτερη πρόοδος από όση σ’ ένα εκατομμύριο χρόνια προηγούμενων προσπαθειών. Στον κόσμο σας, ακόμη και παρουσία της διακοπής των εντεταλμένων σχεδίων, έχει γίνει μεγάλη πρόοδος από την εποχή του δώρου προς τους λαούς σας του Αδαμικού πλάσματος ζωής.
(586.4) 51:5.7 Ενώ όμως τα αμιγούς σειράς παιδιά ενός πλανητικού Κήπου της Εδέμ μπορούν να πληρώσουν δια του εαυτού τους τα ανώτερα μέλη των εξελικτικών φυλών και με τον τρόπο αυτό να αναβαθμίσουν το βιολογικό επίπεδο του ανθρώπινου είδους, δεν αποδεικνύεται επωφελές για τα ανώτερα γένη των θνητών της Ουράντια να συνευρίσκονται με κατώτερες φυλές. Μία τέτοια ασύνετη διαδικασία θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο το σύνολο του πολιτισμού του κόσμου σας. Έχοντας αποτύχει να φθάσετε σε φυλετική εναρμόνιση με την Αδαμική τεχνική, πρέπει τώρα να λύσετε το πρόβλημα της φυλετικής βελτίωσης του πλανήτη σας με άλλες και εν πολλοίς ανθρώπινες μεθόδους προσαρμογής και ελέγχου.
(586.5) 51:6.1 Στους περισσότερους από τους κατοικημένους κόσμους, οι Κήποι της Εδέμ παραμένουν μεγαλειώδη επιμορφωτικά κέντρα και εξακολουθούν να λειτουργούν ως κοινωνικά πρότυπα πλανητικής διεύθυνσης και διαχείρισης τη μία εποχή μετά την άλλη. Ακόμη και στους πρώτους καιρούς, όταν οι ιώδεις λαοί είναι σχετικά απομονωμένοι, τα σχολεία τους δέχονται κατάλληλους υποψήφιους από τις φυλές του κόσμου, ενώ η βιομηχανική ανάπτυξη του κήπου ανοίγει νέους διαύλους εμπορικών συναλλαγών. Έτσι λειτουργούν οι Αδάμ και οι Εύες και οι απόγονοί τους συνεισφέρουν στην γοργή εξάπλωση του πολιτισμού και την ραγδαία βελτίωση των εξελικτικών φυλών των κόσμων τους. Και όλες αυτές οι σχέσεις εγκαινιάζονται και επικυρώνονται δια της ανάμιξης των εξελικτικών φυλών και των υιών του Αδάμ, οι οποία έχει ως αποτέλεσμα την άμεση αναβάθμιση του βιολογικού επιπέδου, την επιτάχυνση του διανοητικού δυναμικού και την αύξηση της πνευματικής δεκτικότητας.
(586.6) 51:6.2 Σε φυσιολογικούς κόσμους το αρχηγείο του κήπου των ιωδών φυλών γίνεται το δεύτερο κέντρο επιμόρφωσης στον κόσμο και από κοινού με την αρχηγική πόλη του Πλανητικού Πρίγκιπα, δίνει το ρυθμό για την ανάπτυξη του πολιτισμού. Για αιώνες, τα σχολεία της κεντρικής πόλης του Πλανητικού Πρίγκιπα και τα σχολεία του κήπου του Αδάμ και της Εύας λειτουργούν ταυτόχρονα. Συνήθως δεν είναι πολύ μακριά το ένα από το άλλο και λειτουργούν μαζί, με αρμονική συνεργασία.
(587.1) 51:6.3 Σκεφθείτε τι θα σήμαινε για τον κόσμο σας, εάν κάπου στο Λεβάντε4 [59] υπήρχε ένα πλανητικό κέντρο πολιτισμού, ένα μεγάλο πλανητικό πανεπιστήμιο επιμόρφωσης, που θα λειτουργούσε αδιάλειπτα για 37,000 χρόνια. Κι’ ακόμα, σταθείτε να αναλογισθείτε πώς το ηθικό κύρος ενός τέτοιου αρχαίου κέντρου θα ενισχύετο αν όχι πολύ μακριά βρισκόταν ένα επιπλέον, αρχαιότερο αρχηγείο ουράνιας λειτουργίας, οι παραδόσεις του οποίου θα ξεπερνούσαν σε συνολική ισχύ τα 500,000 χρόνια ολοκληρωμένης εξελικτικής επιρροής. Αποτελεί έθιμο που τελικά διαδίδει τα ιδανικά της Εδέμ σ’ έναν ολόκληρο κόσμο.
(587.2) 51:6.4 Τα σχολεία του Πλανητικού Πρίγκιπα ασχολούνται βασικά με την φιλοσοφία, τη θρησκεία, τα ήθη και τα ανώτερα διανοητικά και καλλιτεχνικά επιτεύγματα. Τα σχολεία του κήπου του Αδάμ και της Εύας είναι συνήθως αφιερωμένα στις πρακτικές τέχνες, τη βασική διανοητική εξάσκηση, την κοινωνική επιμόρφωση, την οικονομική ανάπτυξη, τις εμπορικές σχέσεις, τη φυσική επάρκεια και την πολιτική κυβέρνηση. Τελικά, τα κοσμικά αυτά κέντρα αναμειγνύονται, αλλά ο ουσιαστικός τους δεσμός δεν επισυμβαίνει, μέχρι την εποχή του πρώτου Υιού Μάγιστρου.
(587.3) 51:6.5 Η συνεχιζόμενη ύπαρξη του Πλανητικού Αδάμ και της Εύας, μαζί με τον αμιγούς σειράς πυρήνα της ιώδους φυλής, μεταδίδει τη σταθερότητα αυτή της ανάπτυξης στην επιμόρφωση της Εδέμ, εξ αιτίας της οποίας παύει να επενεργεί επί του πολιτισμού ενός κόσμου με την αναγκαστική δύναμη της παράδοσης. Σ’ αυτούς τους αθάνατους Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες συναντούμε τον τελευταίο και απαραίτητο κρίκο που συνδέει τον Θεό με τον άνθρωπο, που γεφυρώνει το σχεδόν άπειρο χάσμα μεταξύ του αιώνιου Δημιουργού και των κατώτατων πεπερασμένων προσωπικοτήτων του χρόνου. Εδώ υπάρχει μία οντότητα ανώτερης προέλευσης, η οποία είναι ένα φυσικό, υλικό, ακόμη και προσδιορισμένου φύλου πλάσμα σαν τους θνητούς της Ουράντια, ένα που μπορεί να δει και να αντιληφθεί τον Πλανητικό πρίγκιπα και να τον ερμηνεύσει στα θνητά πλάσματα του κόσμου, διότι οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες είναι σε θέση να δουν όλες τις κατώτερες τάξεις των πνευματικών υπάρξεων. Οραματίζονται τον Πλανητικό Πρίγκιπα και ολόκληρο το επιτελείο του, ορατό και αόρατο.
(587.4) 51:6.6 Με το πέρασμα των αιώνων, δια της ανάμιξης των απογόνων τους με τις φυλές των ανθρώπων, ο ίδιος αυτός Υλικός Υιός και η Θυγατέρα γίνονται αποδεκτοί ως οι κοινοί πρόγονοι του ανθρώπινου είδους, οι κοινοί γονείς των αναμεμειγμένων, πλέον, απογόνων των εξελικτικών φυλών. Είναι σκόπιμο για τους θνητούς που προέρχονται από ένα κατοικημένο κόσμο να έχουν την εμπειρία του να αναγνωρίζουν επτά πατέρες:
(587.5) 51:6.7 1. Τον βιολογικό πατέρα – τον πατέρα από σάρκα.
(587.6) 51:6.8 2. Τον πατέρα του πλανήτη – τον Πλανητικό Αδάμ.
(587.7) 51:6.9 3. Τον πατέρα των σφαιρών – τον Κυρίαρχο του Συστήματος.
(587.8) 51:6.10 4. Τον Μέγιστο πατέρα – τον Πατέρα του Αστερισμού.
(587.9) 51:6.11 5. Τον συμπαντικό Πατέρα – τον Δημιουργό Υιό και ανώτατο κυβερνήτη των τοπικών δημιουργιών.
(587.10) 51:6.12 6. Τους υπέρ-Πατέρες – τους Αρχαίους των Ημερών που κυβερνούν το υπερσύμπαν.
(587.11) 51:6.13 7. Το Πνεύμα, ή τον πατέρα της Χαβόνα – τον πατέρα του Σύμπαντος, που ενοικεί στον Παράδεισο και εναποθέτει το πνεύμα του για να ζήσει και να λειτουργήσει στο νου των κατώτερων πλασμάτων που κατοικούν στο σύμπαν των συμπάντων.
(587.12) 51:7.1 Από καιρό σε καιρό, οι Υιοί Άβοναλ του Παραδείσου έρχονται στους κατοικημένους κόσμους για δικαστική λειτουργία, αλλά ο πρώτος Άβοναλ ποτ φθάνει με δικαστική αποστολή, εγκαινιάζει την τέταρτη απονομή ενός εξελικτικού κόσμου του χρόνου και του διαστήματος. Σε ορισμένους πλανήτες, όπου αυτός ο Μάγιστρος Υιός είναι συμπαντικά αποδεκτός, παραμένει για μία περίοδο. Και έτσι ο πλανήτης ευημερεί, υπό την κοινή κυριαρχία τριών Υιών: του Πλανητικού Πρίγκιπα, του Υλικού Υιού και του Μάγιστρου Υιού, με τους δύο τελευταίους να είναι ορατοί σε όλους τους κατοίκους του πλανήτη.
(588.1) 51:7.2 Πριν ένας Υιός Μάγιστρος ολοκληρώσει την αποστολή του σ’ έναν φυσιολογικό, εξελικτικό κόσμο, έχει πραγματοποιηθεί η ενοποίηση του εκπαιδευτικού και διοικητικού έργου του Πλανητικού Πρίγκιπα και του Υλικού Υιού. Το αμάλγαμα αυτό της διπλής εποπτείας ενός πλανήτη δημιουργεί μία νέα και δυναμική τάξη διοίκησης του κόσμου. Με την αποχώρηση του Υιού Μαγίστρου, ο Πλανητικός Αδάμ αναλαμβάνει τη φαινομενική διεύθυνση της σφαίρας. Ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα, με τον τρόπο αυτό δρουν από κοινού ως πλανητικοί διοικητές μέχρι την παγίωση του κόσμου στην εποχή του φωτός και της ζωής, οπότε ο Πλανητικός Πρίγκιπας ανέρχεται στο αξίωμα του Πλανητικού Κυρίαρχου. Κατά την εποχή αυτή της προηγμένης εξέλιξης, ο Αδάμ και η Εύα γίνονται αυτό που θα μπορούσε να αποκληθεί από κοινού πρωθυπουργοί του μεγαλυνθέντος κόσμου.
(588.2) 51:7.3 Μόλις η νέα και ενωμένη πρωτεύουσα του εξελισσόμενου κόσμου έχει καλά εδραιωθεί και μόλις εκπαιδευθούν κατάλληλα οι αρμόδιοι υφιστάμενοι διοικητές, ιδρύονται υπο-πρωτεύουσες σε απομακρυσμένα τμήματα στεριάς και μεταξύ διαφορετικών πληθυσμών. Πριν από την άφιξη ενός άλλου απονεμητικού Υιού, έχουν οργανωθεί από πενήντα έως εκατό τέτοια δευτερεύοντα κέντρα.
(588.3) 51:7.4 Ο Πλανητικός Πρίγκιπας και το επιτελείο του συνεχίζουν να υποστηρίζουν τους πνευματικούς και φιλοσοφικούς χώρους δραστηριοτήτων. Ο Αδάμ και η Εύα δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στην φυσική, επιστημονική και οικονομική κατάσταση του κόσμου. Και οι δύο ομάδες αφιερώνουν εξ ίσου το δυναμικό τους στην προώθηση των τεχνών, των κοινωνικών σχέσεων και των διανοητικών επιτευγμάτων.
(588.4) 51:7.5 Μέχρι τη στιγμή της έναρξης της πέμπτης απονομής των θεμάτων ενός κόσμου, έχει επιτευχθεί μία μεγαλειώδης διαχείριση των πλανητικών δραστηριοτήτων. Η θνητή ύπαρξη σε μία τέτοια καλά διοικούμενη σφαίρα είναι πραγματικά διεγερτική και επωφελής. Και αν οι Ουραντιανοί μπορούσαν έστω και να παρατηρήσουν τη ζωή σ’ έναν τέτοιο πλανήτη, θα εκτιμούσαν άμεσα την αξία των πραγμάτων εκείνων τα οποία ο κόσμος τους απώλεσε δια της αποδοχής του πονηρού και της συμμετοχής του στην εξέγερση.
(588.5) 51:7.6 [Παρουσιάσθηκε από έναν Δευτερεύοντα Υιό Λανονάντεκ του Εφεδρικού Σώματος.]
(589.1) 52:0.1 Από την έναρξη της ζωής σ’ έναν εξελικτικό κόσμο μέχρι τη στιγμή της τελικής της ανθοφορίας του στην εποχή του φωτός και της ζωής, εμφανίζονται στη σκηνή των δραστηριοτήτων ενός κόσμου τουλάχιστον επτά περίοδοι ανθρώπινης ζωής. Οι διαδοχικές αυτές εποχές προσδιορίζονται από τις πλανητικές αποστολές των θείων Υιών και σ’ έναν μέσο κατοικημένο κόσμο οι εποχές αυτές εμφανίζονται με την ακόλουθη σειρά:
(589.2) 52:0.2 1. Ο προ του Πλανητικού Πρίγκιπα Άνθρωπος
(589.3) 52:0.3 2. Ο μετά τον Πλανητικό Πρίγκιπα Άνθρωπος
(589.4) 52:0.4 3. Ο μετά τον Αδάμ Άνθρωπος
(589.5) 52:0.5 4. Ο μετά τον Υιό Μάγιστρο Άνθρωπος
(589.6) 52:0.6 5. Ο μετά τον Επιφοιτούντα Υιό Άνθρωπος
(589.9) 52:0.9 Οι κόσμοι του διαστήματος, μόλις γίνουν από φυσικής πλευράς κατάλληλοι για τη ζωή, μπαίνουν στα μητρώα των Φορέων της Ζωής και σε εύθετο χρόνο οι Υιοί αυτοί αποστέλλονται σε τέτοιους πλανήτες με το σκοπό της έναρξης της ζωής. Ολόκληρη η περίοδος από την έναρξη της ζωής μέχρι την εμφάνιση του ανθρώπου ονομάζεται προ του ανθρώπου εποχή και προηγείται των διαδοχικών εποχών των θνητών που μελετώνται στο κεφάλαιο αυτό.
(589.10) 52:1.1 Από τη στιγμή της ανάδυσης του ανθρώπου από το ζωώδες επίπεδο – όταν μπορεί να επιλέξει να λατρέψει τον Δημιουργό – μέχρι την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα, τα θνητά, αυτόβουλα πλάσματα αποκαλούνται πρωτόγονοι άνθρωποι. Υπάρχουν έξι βασικοί τύποι φυλών πρωτόγονων ανθρώπων και αυτοί οι αρχικοί άνθρωποι εμφανίζονται διαδοχικά με τη σειρά των χρωμάτων του φάσματος, αρχίζοντας από το ερυθρό. Το χρονικό διάστημα που αναλίσκεται στην πρώιμη αυτή εξέλιξη της ζωής ποικίλει σε μεγάλο βαθμό σε διαφορετικούς κόσμους, κυμαινόμενο από εκατόν πενήντα χιλιάδες χρόνια έως περισσότερα από ένα εκατομμύριο χρόνια, σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια.
(589.11) 52:1.2 Οι εξελικτικές φυλές των χρωμάτων – η ερυθρά, η πορτοκαλόχρωμη, η κίτρινη, η πράσινη, η γαλάζια και η μωβ – αρχίζουν να εμφανίζονται περίπου την εποχή που ο πρωτόγονος άνθρωπος αναπτύσσει μία απλή γλώσσα και αρχίζει να χρησιμοποιεί τη δημιουργική φαντασία. Μέχρις εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος έχει πλέον μάθει καλά να στέκεται όρθιος.
(589.12) 52:1.3 Οι πρωτόγονοι άνθρωποι ήταν ικανοί κυνηγοί και άγριοι πολεμιστές. Ο νόμος της εποχής αυτής είναι η φυσική επιβίωση του ικανότερου. Η διακυβέρνηση των καιρών αυτών είναι καθ’ ολοκληρίαν διακυβέρνηση της φυλής. Κατά τους πρώτους φυλετικούς αγώνες σε πολλούς κόσμους, κάποιες από τις εξελικτικές φυλές εξαφανίσθηκαν, όπως έγινε στην Ουράντια. Συνήθως εκείνοι που επιζούν, αναμειγνύονται στη συνέχεια με τη μετέπειτα εισαγόμενη ιώδη φυλή, τους Αδαμικούς λαούς.
(589.13) 52:1.4 Από την άποψη του μετέπειτα πολιτισμού, η εποχή αυτή του πρωτόγονου ανθρώπου είναι ένα μακρύ, σκοτεινό και αιματηρό κεφάλαιο. Τα ήθη της ζούγκλας και η ηθική των πανάρχαιων δασών δεν συμφωνούν με τα πρότυπα των μετέπειτα απονομών της αποκαλυφθείσας θρησκείας και του ανώτερου πνευματικού επιτεύγματος. Σε φυσιολογικούς και μη εμπειρικούς κόσμους αυτή η εποχή είναι πολύ διαφορετική από τους παρατεταμένους και εξαιρετικά σκληρούς αγώνες που χαρακτήρισαν την συγκεκριμένη εποχή στην Ουράντια. Όταν θα έχετε ολοκληρώσει την πρώτη σας εμπειρία στον κόσμο, θα αρχίσετε να αντιλαμβάνεσθε γιατί γίνεται ο μακρύς αυτός και οδυνηρός αγώνας στους εξελικτικούς κόσμους και καθώς θα προχωρείτε εμπρός, στο δρόμο για τον Παράδεισο θα αντιλαμβάνεσθε, ολοένα και περισσότερο, τη σοφία αυτών των φαινομενικά παράξενων γεγονότων. Ωστόσο, παρά την όποια μεταβλητότητα των αρχικών χρόνων της ανθρώπινης εμφάνισης, οι προσπάθειες του πρωτόγονου ανθρώπου αντιπροσωπεύουν ένα εντυπωσιακό, ακόμα και ηρωικό, κεφάλαιο στα χρονικά ενός εξελικτικού κόσμου του χρόνου και του διαστήματος.
(590.1) 52:1.5 Ο πρώτος εξελικτικός άνθρωπος δεν είναι ένα πλάσμα έγχρωμο. Γενικά, οι πρωτόγονοι αυτοί θνητοί είναι κάτοικοι των σπηλαίων, ή των βράχων. Φτιάχνουν, επίσης, άτεχνες καλύβες σε μεγάλα δένδρα. Πριν αποκτήσουν ένα υψηλό βαθμό ευφυΐας, οι πλανήτες ορισμένες φορές κατακλύζονται από τους πλέον μεγαλόσωμους τύπους ζώων. Από νωρίς, όμως, αυτή την εποχή, οι θνητοί μαθαίνουν να ανάβουν και να συντηρούν τη φωτιά και, με την διεύρυνση της εφευρετικής φαντασίας και την βελτίωση των εργαλείων, ο εξελισσόμενος άνθρωπος σύντομα υποτάσσει τα μεγαλύτερα και περισσότερο δυσκίνητα ζώα. Οι πρώιμες φυλές, κάνουν επίσης ευρεία χρήση των μεγάλων ιπτάμενων ζώων. Τα πελώρια αυτά πουλιά μπορούν να μεταφέρουν έναν, ή και δύο μέσου μεγέθους άνδρες σε μία χωρίς στάση πτήση άνω των οκτακοσίων χιλιομέτρων. Σε μερικούς πλανήτες τα πουλιά αυτά προσφέρουν μεγάλες υπηρεσίες, αφού διαθέτουν ένα μεγάλο βαθμό ευφυΐας, όντας συχνά ικανά να μιλούν πολλές λέξεις από τις γλώσσες του πλανήτη. Τα πουλιά αυτά είναι εξαιρετικά ευφυή, πολύ υπάκουα και απίστευτα στοργικά. Τέτοια μεταφορικά πουλιά έχουν από μακρού εκλείψει στην Ουράντια, αλλά οι αρχαίοι σας πρόγονοι απολάμβαναν τις υπηρεσίες τους.
(590.2) 52:1.6 Η απόκτηση από τον άνθρωπο της δίκαιης κρίσης, της ηθικής βούλησης, συνήθως συμπίπτει με την εμφάνιση της πρώτης, πρώτης γλώσσας. Με την κατάκτηση του ανθρώπινου επιπέδου, μετά την εμφάνιση της ηθικής βούλησης, αυτές οι υπάρξεις αποδέχονται την προσωρινή ενοίκηση των θείων Προσαρμοστών και, με το θάνατο, πολλοί επιλέγονται δεόντως ως διασωθέντες και επικυρώνονται από τους αρχαγγέλους για την εν συνεχεία ανάσταση και τη δια του Πνεύματος συγχώνευση. Οι αρχάγγελοι πάντα συνοδεύουν τους Πλανητικούς Πρίγκιπες και μία απονεμητική κρίση του πλανήτη γίνεται ταυτόχρονα με την άφιξη του Πρίγκιπα.
(590.3) 52:1.7 Όλοι οι θνητοί που ενοικούνται από τον Προσαρμοστή της Σκέψης είναι εν δυνάμει προσκυνητές.1 [60] Έχουν «φωτιστεί από το πραγματικό φως,» και διαθέτουν την ικανότητα να αναζητήσουν αμοιβαία επαφή με το θείο. Ωστόσο, η πρώιμη, ή βιολογική θρησκεία του πρωτόγονου ανθρώπου είναι σε μεγάλο βαθμό εμμονή του ζωώδους φόβου μαζί με το δέος της άγνοιας και τις προκαταλήψεις της φυλής. Η διατήρηση των προκαταλήψεων στις φυλές της Ουράντια δεν είναι κολακευτική για την εξελικτική σας ανάπτυξη, ούτε συμβατή με τα, κατά τα λοιπά, εντυπωσιακά σας επιτεύγματα πάνω στην υλική πρόοδο. Η πρώιμη, όμως, αυτή θρησκεία του φόβου εξυπηρετεί μία πολύτιμη σκοπιμότητα, του να τιθασεύσει τον ευερέθιστο χαρακτήρα αυτών των πρωτόγονων πλασμάτων. Είναι ο προπομπός του πολιτισμού και το χώμα για το μετέπειτα φύτεμα των σπόρων της αποκαλυφθείσας θρησκείας από τον Πλανητικό Πρίγκιπα και τους λειτουργούς του.
(590.4) 52:1.8 Μέσα σε εκατό χιλιάδες χρόνια από την εποχή που ο άνθρωπος αποκτά την όρθια στάση, ο Πλανητικός Πρίγκιπας συνήθως φθάνει, έχοντας αποσταλεί από τον Κυρίαρχο του Συστήματος, μόλις αναφερθεί από τους Φορείς της Ζωής ότι η βούληση λειτουργεί, έστω και αν συγκριτικά ελάχιστα άτομα έχουν αναπτυχθεί στο σημείο αυτό. Οι πρωτόγονοι θνητοί συνήθως καλωσορίζουν τον Πλανητικό Πρίγκιπα και το ορατό του επιτελείο. Στην πραγματικότητα, συχνά τους αντιμετωπίζουν με δέος και σεβασμό, σχεδόν εκδηλώνοντας λατρεία, αν δεν εμποδιστούν.
(591.1) 52:2.1 Με την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα μία νέα απονομή αρχίζει. Η έννοια του κράτους2 [61] εμφανίζεται στη γη και φθάνει η εποχή της εξέλιξης της φυλής. Μεγάλα κοινωνικά άλματα γίνονται στη διάρκεια λίγων χιλιάδων χρόνων του καθεστώτος αυτού. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, οι θνητοί φθάνουν σ’ ένα υψηλό επίπεδο πολιτισμού κατά την εποχή αυτή. Δεν αγωνίζονται τόσο πολύ μέσα στη βαρβαρότητα όπως έκαναν οι φυλές της Ουράντια. Η ζωή όμως σ’ έναν κατοικημένο κόσμο αλλάζει τόσο πολύ με την εξέγερση, ώστε ελάχιστα μπορείτε να ξέρετε, ή, να μην έχετε ιδέα ενός τέτοιου καθεστώτος σ’ έναν φυσιολογικό κόσμο.
(591.2) 52:2.2 Η μέση διάρκεια3 [62] της απονομής αυτής είναι περίπου πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, λίγο παραπάνω, λίγο παρακάτω. Κατά την εποχή αυτή ο πλανήτης εγκαθίσταται στα κυκλώματα του συστήματος και μία πλήρης αναλογία σεραφικών και άλλων ουράνιων βοηθών επιφορτίζεται με τη διακυβέρνησή του. Οι Προσαρμοστές της Σκέψης έρχονται σε αυξανόμενους αριθμούς και οι σεραφικοί φρουροί ενισχύουν το καθεστώς τους, της εποπτείας των θνητών.
(591.3) 52:2.3 Όταν ο Πλανητικός Πρίγκιπας φθάσει σ’ έναν πρωτόγονο κόσμο, κυριαρχεί η θρησκεία που έχει αναπτυχθεί, του φόβου και της άγνοιας. Ο Πρίγκιπας και το επιτελείο του κάνουν τις πρώτες παρουσιάσεις της ανώτερης αλήθειας και της συμπαντικής οργάνωσης. Οι αρχικές παρουσιάσεις της αποκαλυφθείσας θρησκείας είναι πολύ απλές και αφορούν συνήθως στα θέματα του τοπικού συστήματος. Η θρησκεία είναι συνολικά μία εξελικτική διαδικασία πριν από την άφιξη του Πλανητικού Πρίγκιπα. Συνεπώς, η θρησκεία εξελίσσεται δια της βαθμιαίας αποκάλυψης, ως επίσης και δια της εξελικτικής ανάπτυξης. Κάθε απονομή, κάθε εποχή των θνητών, δέχεται μία διευρυμένη παρουσίαση της πνευματικής αλήθειας και της θρησκευτικής δεοντολογίας. Η ανάπτυξη της ικανότητας για την αποδοχή της θρησκείας από τους κατοίκους ενός κόσμου σε μεγάλο βαθμό καθορίζει το βαθμό της πνευματικής τους προόδου και το μέγεθος της θρησκευτικής αποκάλυψης.
(591.4) 52:2.4 Η απονομή αυτή γίνεται μάρτυρας μιας πνευματικής αυγής ενώ τα διάφορα έθνη και οι ποικίλες φυλές τους τείνουν να αναπτύξουν εξειδικευμένα συστήματα θρησκευτικής και φιλοσοφικής σκέψης. Ομοιόμορφα παρουσιάζονται μέσα από όλες αυτές τις φυλετικές θρησκείες δύο κατευθύνσεις: οι αρχικοί φόβοι του πρωτόγονου ανθρώπου και οι μετέπειτα αποκαλύψεις του Πλανητικού Πρίγκιπα. Από ορισμένες απόψεις, οι Ουραντιανοί δεν φαίνονται να έχουν απολύτως ολοκληρώσει το στάδιο αυτό της πλανητικής εξέλιξης. Καθώς συνεχίζετε τη μελέτη αυτή, θα αντιλαμβάνεστε ολοένα καθαρότερα πόσο πολύ έχει ο κόσμος σας απομακρυνθεί από την μέση πορεία της εξελικτικής προόδου και του επιτεύγματος.
(591.5) 52:2.5 Ο Πλανητικός Πρίγκιπας, όμως, δεν είναι «ο Πρίγκιπας της Ειρήνης.» Εθνικοί αγώνες και πόλεμοι μεταξύ των φυλών συνεχίζονται κατά τη διάρκεια της απονομής αυτής, αλλά με φθίνουσα συχνότητα και δριμύτητα. Τούτη είναι μια σπουδαία εποχή φυλετικής διασποράς και αποκορυφώνεται σε μία περίοδο έντονου εθνικισμού. Το χρώμα είναι η βάση των φυλετικών και εθνικών ομαδοποιήσεων και οι διαφορετικές φυλές συχνά αναπτύσσουν ξεχωριστές γλώσσες. Κάθε διευρυνόμενη ομάδα θνητών τείνει να αναζητά την απομόνωση. Ο διαχωρισμός αυτός ευνοείται από την ύπαρξη πολλών γλωσσών. Πριν από την ενοποίηση των διαφόρων φυλών, οι ατέλειωτες εχθροπραξίες τους έχουν μερικές φορές ως αποτέλεσμα την εξάλειψη ολόκληρων πληθυσμών. Οι πορτοκαλόχρωμοι και οι πράσινοι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα υποκείμενοι σε μία τέτοια εξόντωση.
(591.6) 52:2.6 Στους μέσους κόσμους, κατά το τελευταίο μέρος της διακυβέρνησης του πρίγκιπα, η εθνική ζωή αρχίζει να αντικαθιστά την οργάνωση της φυλής, ή μάλλον να επιβάλλεται επί των υπαρχουσών φυλετικών ομαδοποιήσεων. Το μεγάλο, ωστόσο, κοινωνικό επίτευγμα της εποχής του πρίγκιπα είναι η εμφάνιση της οικογενειακής ζωής. Πριν από τότε, οι ανθρώπινες σχέσεις ήσαν κυρίως μέσα στη φυλή. Τώρα, η εστία αρχίζει να υλοποιείται.
(591.7) 52:2.7 Αυτή είναι η απονομή της συνειδητοποίησης της ισότητας των φύλων. Σε ορισμένους πλανήτες ο άνδρας μπορεί να εξουσιάζει την γυναίκα. Σε άλλους επικρατεί το αντίθετο. Κατά την εποχή αυτή οι φυσιολογικοί κόσμοι παγιώνουν την πλήρη ισότητα των φύλων, με την ισότητα αυτή να είναι το προκαταρκτικό στάδιο της πλήρους συνειδητοποίησης των ιδανικών της οικογενειακής ζωής. Τούτη είναι η αυγή του χρυσού αιώνα της οικογένειας. Η ιδέα της διακυβέρνησης της φυλής βαθμιαία παραχωρεί τη θέση της στην διττή αρχή της εθνικής ζωής και της οικογενειακής ζωής.
(592.1) 52:2.8 Κατά την εποχή αυτή η γεωργία κάνει την εμφάνισή της. Η ανάπτυξη του οικογενειακού ιδεώδους είναι ασύμβατη με την περιπλανώμενη και αβέβαιη ζωή του κυνηγού. Σταδιακά η συνήθεια της μόνιμης κατοικίας και η καλλιέργεια του εδάφους γίνονται καθεστώς. Η εξημέρωση των ζώων και η ανάπτυξη της ζωής στο σπίτι προχωρούν γοργά. Με την επίτευξη της αποκορύφωσης της βιολογικής εξέλιξης, ένα ανώτερο επίπεδο πολιτισμού επιτυγχάνεται, μικρή, ωστόσο, είναι η ανάπτυξη της τεχνολογίας. Οι ανακαλύψεις είναι το χαρακτηριστικό της επόμενης εποχής.
(592.2) 52:2.9 Οι φυλές εξαγνίζονται και μεταφέρονται σ’ ένα ανώτερο επίπεδο φυλετικής τελειότητας και διανοητικής ισχύος πριν το πέρας της εποχής αυτής. Η αρχική ανάπτυξη ενός φυσιολογικού κόσμου βοηθάται πολύ από το σχέδιο προώθησης της αύξησης των ανώτερων τύπων των θνητών με ανάλογη περικοπή των κατώτερων. Και είναι η αποτυχία των πρώιμων λαών σας να κάνουν δι’ αυτού του τρόπου το διαχωρισμό μεταξύ των τύπων αυτών που ερμηνεύει την παρουσία τόσο πολλών ατελών και εκφυλισμένων ατόμων μεταξύ των σημερινών φυλών της Ουράντια.
(592.3) 52:2.10 Ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της εποχής του πρίγκιπα είναι ο περιορισμός του πολλαπλασιασμού των διανοητικά καθυστερημένων και κοινωνικά απροσάρμοστων ατόμων. Πολύ πριν την εποχή της άφιξης των δεύτερων Υιών, των Αδάμ, οι περισσότεροι κόσμοι είχαν αφοσιωθεί σοβαρά στο έργο του εξαγνισμού της φυλής, κάτι το οποίο οι λαοί της Ουράντια δεν έχουν καν επιχειρήσει ακόμη, σοβαρά.
(592.4) 52:2.11 Το πρόβλημα αυτό της βελτίωσης της φυλής δεν είναι τόσο μεγάλο εγχείρημα, όταν αντιμετωπίζεται στο πρώιμο αυτό στάδιο της ανθρώπινης εξέλιξης. Η προηγηθείσα περίοδος των φυλετικών αγώνων και της άγριας διαπάλης για την επιβίωση της φυλής έχει απομακρύνει τα περισσότερα από τα αφύσικα και ατελή γένη. Ένας ηλίθιος δεν έχει μεγάλα περιθώρια επιβίωσης σε μία πρωτόγονη και πολεμική κοινωνική οργάνωση της φυλής. Είναι τα επιπόλαια συναισθήματα των εν μέρει τελειοποιημένων πολιτισμών σας που υποθάλπουν, προστατεύουν και διαιωνίζουν τους αγιάτρευτα ατελείς κλάδους των εξελικτικών ανθρώπινων γενών.
(592.5) 52:2.12 Δεν αποτελεί ευαισθησία, ούτε αλτρουισμό να εναποθέτει κανείς μάταιη συμπόνια σε εκφυλισμένες ανθρώπινες υπάρξεις, αφύσικους και κατώτερους θνητούς που δεν μπορούν να σωθούν. Υπάρχουν ακόμα και στους πλέον φυσιολογικούς από τους εξελικτικούς κόσμους αρκετές διαφορές μεταξύ των ατόμων καθώς και μεταξύ των διαφόρων κοινωνικών ομάδων για να διασφαλιστεί η πλήρης εκμετάλλευση όλων εκείνων των ευγενών ιδιοτήτων των αλτρουιστικών αισθημάτων και της ανιδιοτελούς λειτουργίας των θνητών, χωρίς τη διαιώνιση των κοινωνικά απροσάρμοστων και ηθικά εκφυλισμένων γενών της εξελισσόμενης ανθρωπότητας. Υπάρχουν άφθονες ευκαιρίες για την άσκηση της επιείκειας και τη λειτουργία του αλτρουισμού για λογαριασμό εκείνων των άτυχων και ενδεών ατόμων, που δεν έχουν ανεπανόρθωτα απολέσει την ηθική τους κληρονομία και δεν έχουν καταστρέψει για πάντα τα πνευματικά τους πρωτοτόκια.
(592.6) 52:3.1 Όταν η αρχική ώθηση της εξελικτικής ζωής διατρέξει την πορεία της, όταν ο άνθρωπος φθάσει το αποκορύφωμα της ανάπτυξής του ως ζωντανός οργανισμός, τότε φθάνει η δεύτερη τάξη των υιών και η δεύτερη απονομή της ευλογίας και της λειτουργίας εγκαινιάζεται. Τούτο είναι αλήθεια σε όλους τους εξελικτικούς κόσμους. Όταν το ανώτατο δυνατόν επίπεδο της εξελικτικής ζωής επιτευχθεί, όταν ο πρωτόγονος άνθρωπος έχει ανέλθει όσο το δυνατόν υψηλότερα στην βιολογική κλίμακα, ένας Υλικός Υιός και μία Θυγατέρα πάντα εμφανίζονται στον πλανήτη, έχοντας αποσταλεί από τον Κυρίαρχο του Συστήματος.
(593.1) 52:3.2 Οι Προσαρμοστές της Σκέψης πληρούν ολοένα και περισσότερο τους μετά τον Αδάμ ανθρώπους και σε συνεχώς αυξανόμενους αριθμούς οι θνητοί αυτοί αποκτούν την ικανότητα για την μετέπειτα συγχώνευση με τον Προσαρμοστή. Ενώ λειτουργούν ως κατερχόμενοι Υιοί, οι Αδάμ δεν διαθέτουν Προσαρμοστές, οι πλανητικοί τους όμως απόγονοι – άμεσοι και μικτοί – γίνονται νόμιμοι υποψήφιοι για την υποδοχή, σε εύθετο χρόνο, των Ελεγκτών των Μυστηρίων. Με το πέρας της μετά τον Αδάμ εποχής ο πλανήτης διαθέτει την πλήρη του αναλογία ουράνιων λειτουργών. Μόνον οι Προσαρμοστές συγχώνευσης δεν έχουν ακόμη επιφοιτήσει σε συμπαντικό επίπεδο.
(593.2) 52:3.3 Είναι ο κύριος σκοπός του Αδαμικού καθεστώτος να επηρεάσει τον εξελισσόμενο άνθρωπο ώστε να ολοκληρώσει το πέρασμα από το εξελικτικό στάδιο του κυνηγού και του βοσκού σ’ εκείνο του γεωργού και του καλλιεργητή, που θα συμπληρωθεί αργότερα με την εμφάνιση των αστικών και βιομηχανικών παρελκόμενων του πολιτισμού. Δέκα χιλιάδες χρόνια της απονομής αυτής των βιολογικών εξευγενιστών είναι αρκετά για να επιτευχθεί μία θαυμάσια μεταμόρφωση. Είκοσι πέντε χιλιάδες χρόνια τέτοιας διακυβέρνησης δια της κοινής ορθής κρίσης του Πλανητικού Πρίγκιπα και των Υλικών Υιών ωριμάζει τη σφαίρα για την έλευση του Μάγιστρου Υιού.
(593.3) 52:3.4 Η εποχή αυτή γίνεται συνήθως μάρτυρας της ολοκλήρωσης της εξάλειψης των απροσάρμοστων και του ακόμη μεγαλύτερου εξαγνισμού των φυλετικών κλάδων. Σε φυσιολογικούς κόσμους οι ανώμαλες, κτηνώδεις τάσεις έχουν σχεδόν εξαφανισθεί από τα αναπαραγόμενα είδη του κόσμου.
(593.4) 52:3.5 Οι Αδαμικοί απόγονοι δεν αναμειγνύονται ποτέ με τους κατώτερους κλάδους των εξελικτικών φυλών. Ούτε αποτελεί θείο σχέδιο για τον Πλανητικό Αδάμ, ή την Εύα να συνευρίσκονται προσωπικά με τους εξελικτικούς λαούς. Το σχέδιο αυτό βελτίωσης της φυλής είναι το έργο των απογόνων τους. Οι γόνοι, όμως, του Υλικού Υιού και της Θυγατέρας επιστρατεύονται για γενιές πριν από αρχίσει η λειτουργία επί της φυλετικής ανάμιξης.
(593.5) 52:3.6 Το αποτέλεσμα του δώρου του πλάσματος της Αδαμικής ζωής στις θνητές φυλές είναι μία άμεση αναβάθμιση των διανοητικών ικανοτήτων και μία επιτάχυνση της πνευματικής προόδου. Συνήθως, υπάρχει επίσης κάποια φυσική βελτίωση. Σ’ έναν μέσο κόσμο, η μετά τον Αδάμ απονομή είναι εποχή μεγάλων εφευρέσεων, ελέγχου επί της ενέργειας και τεχνολογικής4 [63] ανάπτυξης. Αυτή είναι η εποχή της εμφάνισης των πολύμορφων κατασκευών και του ελέγχου των φυσικών δυνάμεων. Είναι ο χρυσός αιώνας των εξερευνήσεων και της τελικής υποταγής του πλανήτη. Μέγα μέρος της υλικής προόδου ενός κόσμου επιτελείται κατά την εποχή αυτή της έναρξης της ανάπτυξης των φυσικών επιστημών, μία τέτοια ακριβώς εποχή σαν αυτήν που τώρα βιώνει η Ουράντια. Ο κόσμος σας είναι κατά μία πλήρη απονομή και περισσότερο πίσω από το μέσο πλανητικό σχέδιο.
(593.6) 52:3.7 Με το πέρας της Αδαμικής απονομής σ’ έναν φυσιολογικό πλανήτη οι φυλές έχουν πρακτικά αναμιχθεί, έτσι ώστε είναι δυνατόν πράγματι να δηλωθεί ότι «ο Θεός από ένα αίμα έφτιαξε όλα τα έθνη,» και ότι ο Υιός του «έφτιαξε με ένα χρώμα όλους τους λαούς.» Το χρώμα μιας τέτοιας μικτής φυλής έχει κάπως μία απόχρωση στο χρώμα της ελιάς, του ιώδους χρωματικού τόνου, το φυλετικό «λευκό» των σφαιρών.
(593.7) 52:3.8 Ο πρωτόγονος άνθρωπος είναι κατά το πλείστον σαρκοφάγος. Οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες δεν τρώνε κρέας, οι απόγονοί τους όμως, μέσα σε λίγες γενεές συνήθως κινούνται προς το επίπεδο του παμφάγου, αν και ολόκληροι πληθυσμοί των απογόνων τους, ορισμένες φορές, εξακολουθούν να μην είναι σαρκοφάγοι. Η διττή προέλευση των μετά τον Αδάμ φυλών εξηγεί πώς τέτοια μικτά ανθρώπινα γένη παρουσιάζουν ανατομικά υπολείμματα που ανήκουν τόσο στα φυτοφάγα, όσο και στα σαρκοβόρα είδη ζώων.
(593.8) 52:3.9 Μέσα σε δέκα χιλιάδες χρόνια φυλετικών αναμίξεων, τα προκύπτοντα γένη παρουσιάζουν διαφορετικούς βαθμούς ανατομικών συνδυασμών, με ορισμένους κλάδους να φέρουν περισσότερα στοιχεία των μη σαρκοβόρων προγόνων τους, άλλους να παρουσιάζουν περισσότερες από τις ξεχωριστές ιδιότητες και τα φυσικά χαρακτηριστικά των σαρκοβόρων, εξελικτικών προγεννητόρων τους. Η πλειονότητα των φυλών αυτών των κόσμων γρήγορα γίνεται παμφάγα, συντηρούμενη από μία ευρεία ποικιλία τροφίμων από το ζωικό αλλά και το φυτικό βασίλειο.
(594.1) 52:3.10 Η μετά τον Αδάμ εποχή είναι η απονομή του διεθνισμού. Με την ολοκλήρωση, σχεδόν, του έργου της ανάμιξης των φυλών, ο εθνικισμός φθίνει και η αδελφοσύνη των ανθρώπων αρχίζει, πράγματι, να υλοποιείται. Κυβερνήσεις αντιπροσώπων αρχίζουν να παίρνουν τη θέση της μοναρχικής, ή πατριαρχικής μορφής διακυβέρνησης. Το εκπαιδευτικό σύστημα γίνεται παγκόσμιο και βαθμιαία οι γλώσσες των φυλών δίνουν τη θέση τους στη γλώσσα του ιώδους λαού. Παγκόσμια ειρήνη και συνεργασία σπάνια επιτυγχάνονται, ώσπου οι φυλές να αναμιχθούν αρκετά καλά και να μιλούν μία κοινή γλώσσα.
(594.2) 52:3.11 Κατά τους τελευταίους αιώνες της μετά τον Αδάμ εποχής αναπτύσσεται καινούργιο ενδιαφέρον για την τέχνη, την μουσική και τη λογοτεχνία και τούτο το παγκόσμιο ξύπνημα είναι το σύνθημα για την εμφάνιση του Υιού Μάγιστρου. Το κορυφαίο επίτευγμα της εποχής αυτής είναι το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τις διανοητικές πραγματικότητες, την αληθή φιλοσοφία. Η θρησκεία γίνεται λιγότερο εθνικιστική, γίνεται ολοένα και περισσότερο μια πλανητική υπόθεση. Καινούργιες αποκαλύψεις της αλήθειας χαρακτηρίζουν τις εποχές αυτές και οι Μέγιστοι του αστερισμού αρχίζουν να κυβερνούν τις υποθέσεις των ανθρώπων. Η αλήθεια αποκαλύπτεται μέχρι τη διοίκηση των αστερισμών.
(594.3) 52:3.12 Μεγάλη ηθική εξέλιξη χαρακτηρίζει την εποχή αυτή. Η αδελφοσύνη των ανθρώπων είναι ο στόχος της κοινωνίας της. Η παγκόσμια ειρήνη – η παύση των συγκρούσεων μεταξύ των φυλών και της εχθρότητας μεταξύ των εθνών – αποτελεί την ένδειξη της πλανητικής ωριμότητας για την έλευση της τρίτης τάξης των υιών, του Υιού Μάγιστρου.
(594.4) 52:4.1 Σε φυσιολογικούς και πιστούς πλανήτες η εποχή αυτή αρχίζει με τις θνητές φυλές αναμεμειγμένες και βιολογικά υγιείς. Δεν υπάρχουν προβλήματα φυλής, ή χρώματος. Κυριολεκτικά, όλα τα έθνη και οι φυλές έχουν το ίδιο αίμα. Η συναδέλφωση των ανθρώπων ανθεί και τα έθνη μαθαίνουν να ζουν στη γη με ειρήνη και ηρεμία. Ένας τέτοιος κόσμος βρίσκεται στα πρόθυρα μιας μεγάλης και κορυφούμενης διανοητικής εξέλιξης.
(594.5) 52:4.2 Όταν ένας εξελικτικός κόσμος καταστεί δια του τρόπου αυτού ώριμος για την εποχή των Μαγίστρων, ένας από την ανώτερη τάξη των Υιών Άβοναλ κάνει την εμφάνισή του σε κυβερνητική αποστολή. Ο Πλανητικός Πρίγκιπας και ο Υλικός Υιός προέρχονται από το τοπικό σύμπαν. Ο Υιός Μάγιστρος έρχεται από τον Παράδεισο.
(594.6) 52:4.3 Όταν οι Παραδείσιοι Άβοναλ έλθουν στις σφαίρες των θνητών για δικαστική λειτουργία, αποκλειστικά ως κριτές της απονομής, δεν ενσαρκώνονται ποτέ. Όταν, όμως, έρχονται με κυβερνητική αποστολή ως μάγιστροι, τουλάχιστον κατά την πρώτη αποστολή, πάντα ενσαρκώνονται, αν και δεν βιώνουν τη γέννηση, ούτε πεθαίνουν με τον θάνατο των πλασμάτων του κόσμου. Μπορούν να εξακολουθήσουν να ζουν για γενεές, στις περιπτώσεις εκείνες που παραμένουν ως κυβερνήτες σε ορισμένους πλανήτες. Όταν οι αποστολές τους ολοκληρωθούν, απεκδύονται την πλανητική τους ζωή και επιστρέφουν στην προτεραία τους κατάσταση των θείων υιών.
(594.7) 52:4.4 Κάθε καινούργια απονομή διευρύνει τον ορίζοντα της δι’ αποκαλύψεως θρησκείας και οι Υιοί Μάγιστροι διευρύνουν την αποκάλυψη της αλήθειας για να παρουσιάσουν τις υποθέσεις του τοπικού σύμπαντος και όλων των υποτελών του.
(594.8) 52:4.5 Μετά την αρχική επιθεώρηση ενός Υιού Μάγιστρου, οι φυλές σύντομα επιτυγχάνουν την οικονομική τους απελευθέρωση. Η ημερήσια εργασία που απαιτείται για να διατηρηθεί η ανεξαρτησία του ατόμου θα αντιπροσώπευε δυόμισι ώρες του χρόνου σας. Είναι απολύτως ασφαλές να απελευθερωθούν τέτοιοι ενάρετοι και ευφυείς θνητοί. Τέτοιοι εξευγενισμένοι λαοί γνωρίζουν καλά πώς να χρησιμοποιούν τις ώρες ανάπαυσης για ατομική βελτίωση και πλανητική πρόοδο. Η εποχή αυτή γίνεται μάρτυρας του περαιτέρω εξαγνισμού των φυλετικών κλάδων δια του περιορισμού της αναπαραγωγής μεταξύ των λιγότερο κατάλληλων και ανεπαρκώς προικισμένων ατόμων.
(595.1) 52:4.6 Η πολιτική κυβέρνηση και η κοινωνική διοίκηση των φυλών συνεχίζουν να βελτιώνονται, με την αυτοδιοίκηση να εγκαθίσταται αρκετά καλά με το τέλος της εποχής αυτής. Με τον όρο αυτοδιοίκηση αναφερόμαστε στον ανώτατο τύπο κυβέρνησης δι’ αντιπροσώπων. Τέτοιοι κόσμοι προάγουν και τιμούν μόνον εκείνους τους ηγέτες και τους κυβερνήτες οι οποίοι είναι οι πλέον κατάλληλοι να φέρουν κοινωνικές και πολιτικές ευθύνες.
(595.2) 52:4.7 Κατά την εποχή αυτή, η πλειονότητα των θνητών του κόσμου ενοικείται υπό του Προσαρμοστή. Ακόμη και τότε, όμως, η επιφοίτηση των θείων Ελεγκτών δεν είναι πάντα συμπαντική. Οι Προσαρμοστές του πεπρωμένου της συγχώνευσης δεν έχουν ακόμη επιφοιτήσει εφ’ όλων των θνητών του πλανήτη. Είναι, ακόμη, απαραίτητο τα αυτόβουλα πλάσματα να διαλέξουν τους Ελεγκτές των Μυστηρίων.
(595.3) 52:4.8 Κατά τις τελευταίες περιόδους της απονομής αυτής, η κοινωνία αρχίζει να επιστρέφει σε περισσότερο απλοποιημένους τρόπους ζωής. Η σύνθετη φύση ενός εξελισσόμενου πολιτισμού ακολουθεί την πορεία της και οι θνητοί μαθαίνουν να ζουν περισσότερο φυσιολογικά και αποτελεσματικά. Και η τάση αυτή αυξάνεται σε κάθε εποχή που ακολουθεί. Τούτη είναι η περίοδος της άνθησης της τέχνης, της μουσικής και της ανώτερης μάθησης. Οι φυσικές επιστήμες έχουν ήδη φθάσει στο απόγειο της ανάπτυξής τους. Το πέρας της εποχής αυτής, σ’ έναν ιδανικό κόσμο, γίνεται μάρτυρας της πληρότητας μιας μεγάλης θρησκευτικής αφύπνισης, μιας παγκόσμιας πνευματικής διαφώτισης. Και τούτο το μέγα ξύπνημα της πνευματικής φύσης των φυλών είναι το σύνθημα για την άφιξη του επιφοιτούντος Υιού και την έναρξη της πέμπτης εποχής των θνητών.
(595.4) 52:4.9 Σε πολλούς κόσμους αποδεικνύεται ότι ο πλανήτης δεν είναι έτοιμος για τον επιφοιτούντα Υιό, από μία κυβερνητική αποστολή. Στην περίπτωση αυτή, θα υπάρξει ένας δεύτερος Μάγιστρος Υιός, ακόμη και μία σειρά Μαγίστρων Υιών, κάθε ένας από τους οποίους θα βελτιώσει τις φυλές από την μία απονομή στην άλλη, μέχρις ότου ο πλανήτης ετοιμαστεί για το δώρο του επιφοιτούντος Υιού. Κατά την δεύτερη, αλλά και τις επόμενες αποστολές, οι Μάγιστροι Υιοί μπορεί να ενσαρκωθούν, μπορεί και όχι. Ανεξάρτητα, όμως, του πόσοι Μάγιστροι Υιοί μπορεί να εμφανισθούν – και μπορούν να εμφανισθούν ως Μάγιστροι Υιοί και μετά τον επιφοιτούντα Υιό – η έλευση του καθενός σηματοδοτεί το τέλος μιας απονομής και την απαρχή μιας άλλης.
(595.5) 52:4.10 Οι απονομές αυτές των Μαγίστρων Υιών καλύπτουν οποιαδήποτε περίοδο από είκοσι πέντε χιλιάδες έως πενήντα χιλιάδες χρόνια κατά τη μέτρηση της Ουράντια. Ορισμένες φορές μία τέτοια εποχή είναι πολύ μικρότερη και σε σπάνιες περιπτώσεις ακόμη μεγαλύτερη. Αλλά με το πλήρωμα του χρόνου, ένας από τους ίδιους αυτούς Μαγίστρους Υιούς θα γεννηθεί ως ο επιφοιτών Υιός του Παραδείσου.
(595.6) 52:5.1 Όταν ένα ορισμένο επίπεδο διανοητικής και πνευματικής ανάπτυξης επιτευχθεί σ’ έναν κατοικημένο κόσμο, πάντοτε φθάνει ένας επιφοιτών Υιός του Παραδείσου. Σε φυσιολογικούς κόσμους δεν παρουσιάζεται με σάρκα μέχρις ότου οι φυλές ανέλθουν στα ανώτατα επίπεδα της διανοητικής ανάπτυξης και του ηθικού επιτεύγματος. Στην Ουράντια, όμως, ο επιφοιτών Υιός, ο ίδιος ο Δημιουργός Υιός σας, εμφανίσθηκε με την ολοκλήρωση της Αδαμικής απονομής, αλλ’ αυτή δεν είναι η συνήθης σειρά των γεγονότων στους κόσμους τους διαστήματος.
(595.7) 52:5.2 Όταν οι κόσμοι γίνουν ώριμοι για εξαγνισμό, φθάνει ο επιφοιτών Υιός. Οι Υιοί αυτοί ανήκουν πάντα στην τάξη των Μαγίστρων, ή των Άβοναλ, εκτός από την περίπτωση, μία σε κάθε τοπικό σύμπαν, όταν ο Δημιουργός Υιός ετοιμάζεται για την τελική του επιφοίτηση σε κάποιον εξελικτικό κόσμο, όπως συνέβη όταν ο Μιχαήλ του Νέβαδον εμφανίσθηκε στην Ουράντια για να εναποθέσει τον εαυτό του επί των θνητών φυλών σας. Μόνον ένας κόσμος σε σχεδόν δέκα εκατομμύρια μπορεί να απολαύσει ένα τέτοιο δώρο. Όλοι οι άλλοι κόσμοι προοδεύουν πνευματικά δια της επιφοίτησης ενός Παραδείσιου Υιού της τάξης των Άβοναλ.
(596.1) 52:5.3 Ο επιφοιτών Υιός φθάνει σ’ έναν κόσμο υψηλής εκπαιδευτικής καλλιέργειας και συναντά μία φυλή εκπαιδευμένη πνευματικά και προετοιμασμένη να αφομοιώσει τις πνευματικές διδασκαλίες και να εκτιμήσει την αποστολή επιφοίτησης. Αυτή είναι μία εποχή που χαρακτηρίζεται από την παγκόσμια επιδίωξη της ηθικής καλλιέργειας και της πνευματικής αλήθειας. Ο πόθος των θνητών αυτής της απονομής είναι η διείσδυση στην κοσμική πραγματικότητα και η μετάληψη της πνευματικής πραγματικότητας. Οι αποκαλύψεις της αλήθειας διευρύνονται για να περιλάβουν το υπερσύμπαν. Εντελώς νέα συστήματα εκπαίδευσης και διακυβέρνησης αναπτύσσονται για να αντικαταστήσουν τα πρωτόγονα καθεστώτα των προηγούμενων εποχών. Η χαρά της ζωής αποκτά καινούργιο ενδιαφέρον και οι εκδηλώσεις της ζωής υψώνονται στις ουράνιες κορυφές της εναρμόνισης.
(596.2) 52:5.4 Ο επιφοιτών Υιός ζει και πεθαίνει για την πνευματική εξύψωση των θνητών φυλών ενός κόσμου. Εγκαθιστά την «καινούργια και ζώσα άποψη.» Η ζωή του είναι η ενσάρκωση της αλήθειας του Παραδείσου στη θνητή σάρκα, η ίδια αυτή αλήθεια – ακόμη και το Πνεύμα της Αλήθειας - με την κατανόηση της οποίας οι άνθρωποι θα ελευθερωθούν.
(596.3) 52:5.5 Στην Ουράντια η εγκαθίδρυση αυτής της «καινούργιας και ζώσας άποψης» ήταν μία πραγματικότητα, ως επίσης και μία αλήθεια. Η απομόνωση της Ουράντια κατά την εξέγερση του Εωσφόρου ανέστειλε τη διαδικασία δια της οποίας οι θνητοί μπορούν να περάσουν, μετά θάνατον, κατ’ ευθείαν στις ακτές των κόσμων-δωμάτων. Πριν από τον καιρό του Χριστού Μιχαήλ στην Ουράντια, όλες οι ψυχές κοιμούνταν, μέχρι τις απονεμητικές, ή τις ανά χιλιετία αναστάσεις. Ακόμη και στον Μωυσή δεν επιτρεπόταν να περάσει στην άλλη πλευρά μέχρι την ευκαιρία μιας ειδικής ανάστασης, με τον εκπεσόντα Πλανητικό Πρίγκιπα, τον Καλιγκάστια, να αμφισβητεί μία τέτοια λύτρωση. Από την ημέρα, όμως, της Πεντηκοστής, οι θνητοί της Ουράντια μπορούν και πάλι να προχωρήσουν κατ΄ ευθείαν προς τις μοροντιανές σφαίρες.
(596.4) 52:5.6 Με την ανάστασή του, ένας επιφοιτών Υιός, την τρίτη ημέρα μετά την παράδοση της ενσαρκωμένης ζωής του, ανέρχεται στα δεξιά του Πατέρα του Σύμπαντος, δέχεται τη διαδεβαίωση της αποδοχής της αποστολής επιφοίτησης και επιστρέφει στον Δημιουργό Υιό στο αρχηγείο του τοπικού σύμπαντος. Από εκεί, ο επιφοιτών Άβοναλ και ο Δημιουργός Μιχαήλ αποστέλλουν το συνδεδεμένο πνεύμα τους, το Πνεύμα της Αλήθειας, στον πληρωθέντα κόσμο. Τούτη είναι η περίπτωση όπου το «πνεύμα του θριαμβευτή Υιού διαποτίζει όλους τους θνητούς.» Το Συμπαντικό Πνεύμα-Μητέρα συμμετέχει επίσης στην επιφοίτηση αυτή του Πνεύματος της Αλήθειας και υπακούοντας σ’ αυτό εκδίδει το διάταγμα επιφοίτησης των Προσαρμοστών της Σκέψης. Κατόπιν, όλα τα φυσιολογικά, από διανοητικής πλευράς, αυτόβουλα πλάσματα θα δεχθούν τους Προσαρμοστές μόλις φθάσουν στην εποχή της ηθικής υπευθυνότητας, της πνευματικής επιλογής.
(596.5) 52:5.7 Αν ένας τέτοιος επιφοιτών Άβοναλ επιστρέψει σ’ έναν κόσμο μετά την αποστολή του της επιφοίτησης, δεν θα ενσαρκωθεί, αλλά θα έλθει «δοξασμένος, μαζί με τα σεραφικά πλήθη.»
(596.6) 52:5.8 Η μετά τον επιφοιτούντα Υιό εποχή μπορεί να διευρυνθεί από δέκα χιλιάδες έως εκατό χιλιάδες χρόνια. Ο χρόνος δεν κατανέμεται αυθαίρετα, σε καμία από τις απονεμητικές αυτές εποχές. Τούτη είναι η περίοδος μεγάλης ηθικής και πνευματικής προόδου. Υπό την πνευματική επίδραση των καιρών αυτών, η ανθρώπινη προσωπικότητα υφίσταται τρομακτικές μεταμορφώσεις και βιώνει εκπληκτική ανάπτυξη. Καθίσταται δυνατόν να τεθεί ο χρυσός κανόνας σε πρακτική εφαρμογή. Οι διδασκαλίες του Ιησού εφαρμόζονται πραγματικά σ’ ένα θνητό κόσμο που έχει δεχθεί την προκαταρκτική εκπαίδευση των προ της επιφοίτησης Υιών, με τις απονομές τους πάνω στον εξευγενισμό της προσωπικότητας και την διεύρυνση της κουλτούρας.
(596.7) 52:5.9 Κατά την εποχή αυτή, τα προβλήματα των ασθενειών και της εγκληματικότητας ουσιαστικά επιλύονται. Ο εκφυλισμός έχει ήδη σε μεγάλο βαθμό εξαλειφθεί δια της επιλεκτικής αναπαραγωγής. Οι ασθένειες έχουν πρακτικά τεθεί υπό έλεγχο δια των εξαιρετικά ανθεκτικών χαρακτηριστικών των Αδαμικών γενών αλλά και δια της ευφυούς και παγκόσμιας εφαρμογής των ανακαλύψεων των φυσικών επιστημών των προηγούμενων εποχών. Η μέση διάρκεια της ζωής, κατά την περίοδο αυτή, ξεπερνά κατά πολύ το αντίστοιχο των τριακοσίων ετών σύμφωνα με το χρόνο της Ουράντια.
(597.1) 52:5.10 Σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου γίνεται μία βαθμιαία μείωση της κυβερνητικής εποπτείας. Η πραγματική αυτοδιοίκηση αρχίζει να λειτουργεί. Όλο και λιγότεροι περιοριστικοί νόμοι απαιτούνται. Οι στρατιωτικοί κλάδοι της εθνικής αντίστασης χάνονται. Η εποχή της διεθνούς αρμονίας φθάνει πραγματικά. Υπάρχουν πολλά έθνη, καθοριζόμενα κυρίως από τη διανομή της γης, αλλά μία μόνο φυλή, μία γλώσσα και μία θρησκεία. Οι υποθέσεις των θνητών είναι σχεδόν, αλλά όχι απόλυτα, ουτοπιστικές. Τούτη είναι πράγματι μια μεγαλειώδης και λαμπρή εποχή!
(597.2) 52:6.1 Ο επιφοιτών Υιός είναι ο Πρίγκιπας της ειρήνης. Φθάνει με το μήνυμα, «Επί γης ειρήνη και εν ανθρώποις ευδοκία.» Σε φυσιολογικούς κόσμους γίνεται μία απονομή της παγκόσμιας ειρήνης. Τα έθνη δεν κάνουν πλέον πόλεμο. Τέτοιες ευεργετικές επιδράσεις, όμως, δεν ακολούθησαν την έλευση του δικού σας επιφοιτήσαντος Υιού, του Χριστού Μιχαήλ. Η Ουράντια δεν προχωρεί με το φυσιολογικό τρόπο. Ο κόσμος σας βρίσκεται μακράν της πλανητικής προόδου. Ο Κύριος σας, όταν βρισκόταν στη γη, προειδοποίησε τους μαθητές του ότι η έλευσή του δεν θα έφερνε τη συνηθισμένη κυριαρχία της ειρήνης στην Ουράντια. Καθαρά τους είπε ότι θα γίνονταν «πόλεμοι και φήμες πολέμων,» και ότι τα έθνη θα πολεμούσαν το ένα κατά του άλλου. Κάποια άλλη στιγμή είπε, «Μην πιστέψετε ότι ήλθα για να φέρω την ειρήνη στη γη.»
(597.3) 52:6.2 Ακόμα και στους φυσιολογικούς εξελικτικούς κόσμους η συνειδητοποίηση της παγκόσμιας συναδέλφωσης των ανθρώπων δεν είναι εύκολο επίτευγμα. Σ’ έναν μπερδεμένο και διαταραγμένο πλανήτη, σαν την Ουράντια, ένα τέτοιο επίτευγμα απαιτεί πολύ μεγαλύτερο χρόνο και χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια. Η χωρίς βοήθεια κοινωνική επανάσταση μετά βίας μπορεί να επιτύχει τέτοια ευτυχή αποτελέσματα σε μία πνευματικά απομονωμένη σφαίρα. Η θρησκευτική αποκάλυψη είναι απαραίτητη για τη συνειδητοποίηση της συναδέλφωσης στην Ουράντια. Ενώ ο Ιησούς έδειξε το δρόμο για το άμεσο επίτευγμα της πνευματικής συναδέλφωσης, η συνειδητοποίηση της κοινωνικής συναδέλφωσης στον κόσμο σας εξαρτάται κατά πολύ από την επίτευξη των ακόλουθων ατομικών μεταμορφώσεων και πλανητικών προσαρμογών:
(597.4) 52:6.3 1. Κοινωνική συναδέλφωση: Ο πολλαπλασιασμός των διεθνών και διαφυλετικών κοινωνικών επαφών και οι συναδελφικές σχέσεις μέσα από τα ταξίδια, το εμπόριο και την ανταγωνιστική συνεργασία. Η ανάπτυξη μιας κοινής γλώσσας και ο πολλαπλασιασμός των πολύγλωσσων. Η φυλετική και εθνική ανταλλαγή σπουδαστών, δασκάλων, βιομηχανικών κατασκευαστών και θρησκευτικών φιλοσόφων.
(597.5) 52:6.4 2. Ευφυής αλληλεπίδραση ιδεών. Η συναδέλφωση είναι αδύνατη σ’ έναν κόσμο οι κάτοικοι του οποίου είναι τόσο πρωτόγονοι ώστε δεν κατορθώνουν να αντιληφθούν την αφροσύνη του άμετρου εγωισμού. Πρέπει να γίνει μία ανταλλαγή εθνικής και φυλετικής φιλολογίας. Κάθε φυλή πρέπει να εξοικειωθεί με τις απόψεις όλων των φυλών. Κάθε έθνος πρέπει να γνωρίσει την έκφραση όλων των εθνών. Η άγνοια γεννά την καχυποψία και η καχυποψία είναι ασύμβατη με την βασική θέση της κατανόησης και της αγάπης.
(597.6) 52:6.5 3. Ηθική αφύπνιση. Μόνον η ηθική συναίσθηση μπορεί να αποκαλύψει την ανηθικότητα της ανθρώπινης μισαλλοδοξίας και την αμαρτία των αδελφοκτόνων αγώνων. Μόνον η ηθική συναίσθηση μπορεί να καταδικάσει την εμπάθεια του φθόνου των εθνών μεταξύ τους και τη ζήλια μεταξύ των φυλών. Μόνον οι ηθικές υπάρξεις θα αναζητούν πάντα για την πνευματική εκείνη διόραση, η οποία είναι απαραίτητη για να ζήσει κανείς σύμφωνα με το χρυσό κανόνα.
(598.1) 52:6.6 4. Πολιτική σύνεση. Η συναισθηματική ωριμότητα είναι βασική για τον αυτοέλεγχο. Μόνον η συναισθηματική ωριμότητα θα διασφαλίσει την αντικατάσταση της βάρβαρης πολεμικής αυθαιρεσίας με τις διεθνείς τεχνικές της πολιτισμένης κρίσης. Συνετοί κυβερνητικοί παράγοντες θα εργασθούν, κάποτε, για την ευημερία της ανθρωπότητας, έστω και αν ενδιάμεσα αγωνίζονται για να προωθήσουν τα συμφέροντα των εθνικών, ή φυλετικών ομάδων τους. Η εγωιστική πολιτική ευθυκρισία είναι, τελικά, αυτοκτονική – καταστροφική για όλες εκείνες τις διαρκείς ιδιότητες που διασφαλίζουν την ομαδική επιβίωση στον πλανήτη.
(598.2) 52:6.7 5. Πνευματική ενόραση. Η συναδέλφωση των ανθρώπων στηρίζεται, τελικά, στην αναγνώριση της πατρικής υπόστασης του Θεού. Ο συντομότερος τρόπος για να γίνει κατανοητή η συναδέλφωση των ανθρώπων στην Ουράντια είναι να επιτευχθεί ο πνευματικός μετασχηματισμός της σημερινής ανθρωπότητας. Ο μοναδικός τρόπος για την επιτάχυνση της φυσικής τάσης της κοινωνικής εξέλιξης είναι εκείνος της εφαρμογής πνευματικής πίεσης από ψηλά, για να διευθυνθεί, με τον τρόπο αυτό, η ηθική συναίσθηση, ενώ θα μεγαλώνει η ικανότητα της ψυχής κάθε θνητού να κατανοήσει και να αγαπήσει κάθε άλλο θνητό. Η αμοιβαία κατανόηση και η αδελφική αγάπη είναι οι υπερβατικοί εκπολιτιστές και οι ισχυροί παράγοντες στην παγκόσμια πραγμάτωση της συναδέλφωσης των ανθρώπων.
(598.3) 52:6.8 Αν μπορούσατε να μεταφυτευθείτε από τον υποανάπτυκτο και μπερδεμένο κόσμο σας σε ένα φυσιολογικό πλανήτη τώρα, στην μετά τον επιφοιτήσαντα Υιό εποχή, θα νομίζατε ότι έχετε μεταφερθεί στον παράδεισο των παραδόσεών σας. Δεν θα πιστεύατε ότι βλέπετε τα φυσιολογικά, εξελικτικά έργα μιας θνητής σφαίρας όπου κατοικούν άνθρωποι. Οι κόσμοι αυτοί βρίσκονται στα πνευματικά κυκλώματα των χώρων τους και απολαμβάνουν όλα τα πλεονεκτήματα των συμπαντικών εκπομπών και τις υπηρεσίες ανάκλασης του υπερσύμπαντος.
(598.4) 52:7.1 Οι Υιοί της επόμενης τάξης που φθάνουν σ’ έναν μέσο εξελικτικό κόσμο είναι οι Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί, οι θείοι Υιοί της Αγίας Τριάδας του Παραδείσου. Πάλι βρίσκουμε την Ουράντια μακριά από τους αδελφούς πλανήτες της στο ότι ο Ιησούς σας υποσχέθηκε να επιστρέψει. Την υπόσχεση αυτή θα την τηρήσει οπωσδήποτε, ωστόσο ουδείς γνωρίζει αν η δεύτερη έλευσή του θα προηγηθεί, ή θα ακολουθήσει την εμφάνιση των Υιών Μαγίστρων, ή των Διδασκάλων Υιών στην Ουράντια.
(598.5) 52:7.2 Οι Διδάσκαλοι Υιοί έρχονται σε ομάδες για να εξαγνίσουν τους κόσμους. Ένας Πλανητικός Διδάσκαλος Υιός βοηθάται και υποστηρίζεται από εβδομήντα βασικούς Υιούς, δώδεκα δευτερεύοντες Υιούς και τρεις από τους ανώτατους και πλέον έμπειρους της ύψιστης τάξης των Ντέηναλ. Το σώμα αυτό θα παραμείνει για λίγο καιρό στον κόσμο, αρκετά για να πραγματοποιήσει τη διέλευση από τις εξελικτικές εποχές στην εποχή του φωτός και της ζωής – όχι λιγότερα από χίλια έτη πλανητικού χρόνου και συχνά πολλά περισσότερα. Αυτή η αποστολή αποτελεί τη συνεισφορά της Τριάδας στις προηγηθείσες προσπάθειες όλων των θείων οντοτήτων που λειτούργησαν σ’ έναν κατοικημένο κόσμο.
(598.6) 52:7.3 Η αποκάλυψη της αλήθειας διευρύνεται πλέον ως το κεντρικό σύμπαν και στον Παράδεισο. Οι φυλές γίνονται ανώτερες πνευματικά. Ένας σπουδαίος λαός έχει αναπτυχθεί και μια μεγαλειώδης εποχή πλησιάζει. Τα εκπαιδευτικά, οικονομικά και διοικητικά συστήματα του πλανήτη υφίστανται ριζικές μεταβολές. Νέες αξίες και σχέσεις εγκαθιδρύονται. Το βασίλειο των ουρανών εμφανίζεται στη γη και το μεγαλείο του Θεού διαχέεται σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
(598.7) 52:7.4 Αυτή είναι η απονομή κατά την οποία πολλοί θνητοί μετασχηματίζονται από τους ζώντες. Καθώς η εποχή των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών προχωρεί, η πνευματική υπακοή των θνητών του χρόνου γίνεται ολοένα περισσότερο συμπαντική. Ο φυσικός θάνατος γίνεται λιγότερο συχνός, καθώς οι Προσαρμοστές με αυξανόμενους ρυθμούς συγχωνεύονται με τους υποκειμένους τους κατά τη διάρκεια της ζωής τους στη σάρκα. Ο πλανήτης τελικά ταξινομείται ως πρώτης τροποποιημένης τάξης ανέλιξης των θνητών.
(599.1) 52:7.5 Η ζωή κατά την εποχή αυτή είναι ευχάριστη και προσοδοφόρα. Ο εκφυλισμός και τα προϊόντα της αντικοινωνικής συμπεριφοράς του μακρόχρονου εξελικτικού αγώνα έχουν ουσιαστικά απαλειφθεί. Η διάρκεια της ζωής πλησιάζει τα πεντακόσια Ουραντιανά χρόνια και ο αναπαραγωγικός ρυθμός φυλετικής αύξησης ελέγχεται έξυπνα. Μια εντελώς νέα κοινωνική ευρυθμία έχει συντελεσθεί. Υπάρχουν ακόμη μεγάλες διαφορές μεταξύ των θνητών, αλλά η κοινωνική κατάσταση πλησιάζει πιο κοντά στα ιδανικά της κοινωνικής συναδέλφωσης και της πνευματικής ισότητας. Η κυβερνήσεις των αντιπροσώπων εξαφανίζονται και ο κόσμος περνά στην κυριαρχία του ατομικού αυτοελέγχου. Η λειτουργία της κυβέρνησης κατευθύνεται κυρίως στα συλλογικά έργα της κοινωνικής διαχείρισης και του οικονομικού συντονισμού. Ο χρυσός αιώνας πλησιάζει γοργά. Ο εγκόσμιος στόχος του μακρόχρονου και σκληρού εξελικτικού αγώνα έχει φανεί. Η ανταμοιβή των εποχών γρήγορα θα πραγματοποιηθεί. Η σοφία των Θεών γρήγορα θα εκδηλωθεί.
(599.2) 52:7.6 Η φυσική διακυβέρνηση ενός κόσμου κατά την περίοδο αυτή απαιτεί περίπου μία ώρα εκ μέρους κάθε ενηλίκου ατόμου. Δηλαδή, το αντίστοιχο μιας ώρας της Ουράντια. Ο πλανήτης είναι σε στενή επαφή με τις συμπαντικές υποθέσεις και ο λαός του ανιχνεύει τις πλέον πρόσφατες εκπομπές με το ίδιο ένθερμο ενδιαφέρον που εσείς εκδηλώνετε τώρα για τις τελευταίες εκδόσεις των ημερήσιων εφημερίδων σας. ΟΙ φυλές αυτές ασχολούνται με χίλια ενδιαφέροντα πράγματα άγνωστα στον κόσμο σας.
(599.3) 52:7.7 Με αυξανόμενο ρυθμό, η πραγματική πίστη στο Υπέρτατο Ον μεγαλώνει. Η μία γενεά μετά την άλλη, όλο και περισσότερα μέλη της φυλής ευθυγραμμίζονται μ’ εκείνους που εφαρμόζουν τη δικαιοσύνη και ασκούν το έλεος. Αργά αλλά σίγουρα ο κόσμος κατακτάται από την ευφρόσυνη υπηρεσία των Υιών του Θεού. Οι φυσικές δυσκολίες και τα υλικά προβλήματα έχουν κατά το πλείστον επιλυθεί. Ο πλανήτης γίνεται ώριμος για εξελιγμένη ζωή και περισσότερο σταθερή υπόσταση.
(599.4) 52:7.8 Από καιρό σε καιρό, κατά τη διάρκεια της απονομής τους, οι Διδάσκαλοι Υιοί εξακολουθούν να έρχονται στους ειρηνικούς αυτούς κόσμους. Δεν εγκαταλείπουν έναν κόσμο μέχρις ότου βεβαιωθούν ότι το εξελικτικό σχέδιο, καθ’ όσον αφορά στον συγκεκριμένο πλανήτη, λειτουργεί απρόσκοπτα. Ένας Μάγιστρος Υιός κριτής συνοδεύει συνήθως τους Διδασκάλους Υιούς στις διαδοχικές τους αποστολές, ενώ ένας άλλος παρόμοιος Υιός λειτουργεί την εποχή της αναχώρησής τους. Και οι λειτουργίες αυτές της κρίσης συνεχίζονται από τη μία εποχή την άλλη, σ’ ολόκληρη τη διάρκεια του καθεστώτος των θνητών του χρόνου και του διαστήματος.
(599.5) 52:7.9 Κάθε επαναλαμβανόμενη αποστολή των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών διαδοχικά ανυψώνει έναν τέτοιο ουράνιο κόσμο σε ακόμη μεγαλύτερο αποκορύφωμα σοφίας, πνευματικότητας και κοσμικής διαφώτισης. Οι ανώτεροι, όμως, αυτόχθονες μιας τέτοιας σφαίρας είναι ακόμη πεπερασμένοι και θνητοί. Τίποτα δεν είναι τέλειο. Πάντως, αναπτύσσεται μία σχεδόν τέλεια ποιότητα στη λειτουργία ενός ατελούς κόσμου και τις ζωές των ανθρώπων που τον κατοικούν.
(599.6) 52:7.10 Οι Τριαδικοί Διδάσκαλοι Υιοί μπορούν να επιστρέψουν πολλές φορές στον ίδιο κόσμο. Αλλά αργά, ή γρήγορα, σε συνάρτηση με τον τερματισμό της αποστολής τους, ο Πλανητικός Πρίγκιπας ανέρχεται στη θέση του Πλανητικού Κυριάρχου και ο Κυρίαρχος του Συστήματος εμφανίζεται για να αναγγείλει την είσοδο ενός τέτοιου κόσμου στην εποχή του φωτός και της ζωής.
(599.7) 52:7.11 Ήταν κατά την εποχή της ολοκλήρωσης της τελευταίας αποστολής των Διδασκάλων Υιών (τουλάχιστον αυτή θα ήταν η χρονολογία σ’ έναν φυσιολογικό κόσμο), όταν ο Ιωάννης έγραψε: «Είδα ένα νέο Παράδεισο και μία νέα γη και την νέα Ιερουσαλήμ να κατέρχεται από τον Θεό του Παραδείσου, έτοιμη σαν πριγκίπισσα στολισμένη για τον πρίγκιπα.»
(600.1) 52:7.12 Είναι η ίδια ανανεωμένη γη, το προηγμένο πλανητικό στάδιο που ο αρχαίος προφήτης οραματίσθηκε όταν έγραψε: «’Γιατί, όπως ο νέος Παράδεισος και η νέα γη που θα δημιουργήσω, θα παραμείνουν εμπρός μου, έτσι και εσείς και τα παιδιά σας θα επιζήσετε. Και θα φθάσει για γίνει από τη μία νέα σελήνη στην άλλη και από το ένα Σάββατο στο άλλο, όλοι οι θνητοί να έλθουν να προσκυνήσουν εμπρός μου,’ είπεν ο Κύριος.»
(600.2) 52:7.13 Είναι οι θνητοί μιας τέτοιας εποχής που περιγράφονται ως «περιούσια γενεά, μεγαλειώδης κλήρος, άγιο έθνος, δοξασμένος λαός. Και θα εξυμνήσετε Εκείνον που σας έβγαλε από το σκοτάδι σ’ αυτό το εξαίρετο φως.»
(600.3) 52:7.14 Ανεξάρτητα του ποια μπορεί να είναι η ιδιαίτερη φυσική ιστορία ενός μεμονωμένου πλανήτη, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν εάν ένας κόσμος υπήρξε απόλυτα πιστός, διεφθαρμένος από το πονηρό, ή καταραμένος από την αμαρτία – ανεξάρτητα του τι μπορεί να ήταν οι προγενέστεροι – αργά, ή γρήγορα η χάρη του Θεού και η λειτουργία των αγγέλων θα αναγγείλουν την ημέρα της έλευσης των Τριαδικών Διδασκάλων Υιών. Και η αναχώρησή τους, μετά την τελευταία τους αποστολή, θα εγκαινιάσει αυτή την ύψιστη εποχή του φωτός και της ζωής.
(600.4) 52:7.15 Όλοι οι κόσμοι της Σατάνια μπορούν να συμμετάσχουν στην προσδοκία εκείνου που έγραψε: «Παρά ταύτα εμείς, σύμφωνα με την υπόσχεσή Του, αναζητούμε ένα νέο παράδεισο και μία νέα γη, όπου ενοικεί η δικαιοσύνη. Γι’ αυτό, αγαπημένοι, βλέποντας ότι αναζητάτε αυτά τα πράγματα, ας είστε φίλεργοι, ώστε Εκείνος να σας βρει εν ειρήνη, χωρίς ατίμωση, άμεμπτους.»
(600.5) 52:7.16 Η αναχώρηση του σώματος του Διδασκάλου Υιού, στο τέλος της πρώτης, ή κάποιας επόμενης κυριαρχίας του, εξαγγέλλει την αυγή της εποχής του φωτός και της ζωής – το κατώφλι της διέλευσης από τον χρόνο στον προθάλαμο της αιωνιότητας. Η πλανητική συνειδητοποίηση της εποχής αυτής του φωτός και της ζωής υπερβαίνει κατά πολύ το αντίστοιχο των πιο μύχιων προσδοκιών των θνητών της Ουράντια, που δεν εμφορούνται πλέον από μελλοντικές ιδέες πάνω στη ζωή που θα έλθει, άλλες από εκείνες που εμπεριέχονται στη θρησκευτική πίστη, που περιγράφει τον Παράδεισο ως τον άμεσο προορισμό και την τελική κατοικία των διασωθέντων θνητών.
(600.6) 52:7.17 [Υποστηρίχθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά προσαρτημένο στο επιτελείο του Γαβριήλ.]
(601.1) 53:0.1 Ο Εωσφόρος ήταν ένας εξέχων κύριος Υιός Λανονάντεκ του Νέβαδον. Είχε αποκτήσει μεγάλη εμπειρία υπηρετώντας σε πολλά συστήματα, υπήρξε ανώτερος σύμβουλος της ομάδας του και διακρινόταν για τη σοφία, την ευθυκρισία και την αποδοτικότητά του. Ο Εωσφόρος ήταν ο υπ’ αριθμόν 37 της τάξης του και όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του από τους Μελχισεδέκ, χαρακτηρίσθηκε ως μία από τις εκατό πλέον ικανές και εξέχουσες προσωπικότητες, μεταξύ περισσοτέρων των επτακοσίων χιλιάδων του είδους του. Από ένα τέτοιο μεγαλειώδες ξεκίνημα, μέσα από το πονηρό και την πλάνη, αγκάλιασε την αμαρτία και τώρα είναι ο υπ’ αριθμόν ένας από τους τρεις Κυρίαρχους του Συστήματος στον Νέβαδον, οι οποίοι υπέκυψαν στον εγωισμό και παραδόθηκαν στις σοφιστείες της πλαστής προσωπικής ελευθερίας – στην απόρριψη της συμπαντικής πίστης και την ασέβεια προς τις αδελφικές υποχρεώσεις, στην τυφλότητα έναντι των κοσμικών σχέσεων.
(601.2) 53:0.2 Στο σύμπαν του Νέβαδον, τον χώρο κυριαρχίας του Χριστού Μιχαήλ, υπάρχουν δέκα χιλιάδες συστήματα κατοικημένων κόσμων. Σ’ ολόκληρη την ιστορία των Υιών Λανονάντεκ, σε ολόκληρο το έργο τους μέσα σ’ αυτά τα δέκα χιλιάδες συστήματα, αλλά και στο αρχηγείο του σύμπαντος, μόνον τρεις Κυρίαρχοι του Συστήματος βρέθηκαν να έχουν περιφρονήσει την κυριαρχία του Δημιουργού Υιού.
(601.3) 53:1.1 Ο Εωσφόρος δεν ήταν ανερχόμενη ύπαρξη. Ήταν ένας δημιουργημένος Υιός του τοπικού σύμπαντος και είχε ειπωθεί γι’ αυτόν: «Υπήρξες τέλειος απ’ όλες τις πλευρές, από την ημέρα που δημιουργήθηκες, μέχρις ότου η αδικία βρέθηκε εντός σου.» Πολλές φορές είχε λάβει μέρος σε συμβούλια με τους Μέγιστους της Εντέντια. Και ο Εωσφόρος κυβερνούσε «επί του ιερού όρους του Θεού,» το όρος όπου βρισκόταν η διοίκηση της Τζερουζέμ, αφού εκείνος ήταν ο κυβερνήτης ενός μεγάλου συστήματος 607 κατοικημένων κόσμων.
(601.4) 53:1.2 Ο Εωσφόρος ήταν μια ύπαρξη μεγαλειώδης, μια προσωπικότητα θαυμάσια. Βρισκόταν δίπλα τους Μέγιστους Πατέρες των Αστερισμών, σε άμεση σύνδεση με τη συμπαντική εξουσία. Παρά το αμάρτημα του Εωσφόρου, οι υποδεέστερες προσωπικότητες απέφυγαν να του δείξουν ασέβεια και περιφρόνηση πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ στην Ουράντια. Ακόμη και ο αρχάγγελος του Μιχαήλ, την εποχή της ανάστασης του Μωυσή, «δεν τον κατήγγειλε άμεσα,1 [64] μόνον είπε απλά ‘ο Κριτής σε επιπλήττει.’» Η κρίση, σε τέτοια θέματα, ανήκει στους Αρχαίους των Ημερών, τους κυβερνήτες του υπερσύμπαντος.
(601.5) 53:1.3 Ο Εωσφόρος είναι πλέον ο εκπεσών και εκθρονισθείς Κυρίαρχος της Σατάνια. Η προσήλωση ενός ατόμου στον εαυτό του είναι εντελώς καταστροφική, ακόμα και για τις ανώτερες προσωπικότητες του ουράνιου κόσμου. Για τον Εωσφόρο έχει ειπωθεί: «Η καρδιά σου ανυψώθηκε εξ αιτίας της ωραιότητάς σου. Κηλίδωσες τη σοφία σου εξ αιτίας της ευφυΐας σου.» Ο αρχαίος σας προφήτης είδε τη θλιβερή του αυτή κατάσταση, όταν έγραψε: «Πώς έπεσες από τον Ουρανό, ω Εωσφόρε, γιε του πρωινού! Πώς σωριάστηκες κάτω, εσύ, που τόλμησες να δημιουργήσεις σύγχυση στους κόσμους!»
(602.1) 53:1.4 Πολύ λίγα έγιναν γνωστά για τον Εωσφόρο στην Ουράντια, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ανέθεσε στον πρώτο υπαρχηγό του, τον Σατανά, να υπερασπισθεί την υπόθεσή του στον πλανήτη σας. Ο Σατανάς ήταν μέλος της ίδιας αρχικής ομάδας των Λανονάντεκ, αλλά δεν είχε ποτέ λειτουργήσει ως Κυρίαρχος του Συστήματος. Προσχώρησε απόλυτα στην εξέγερση του Εωσφόρου. Ο «διάβολος» δεν είναι άλλος από τον Καλιγκάστια, τον εκθρονισμένο Πλανητικό πρίγκιπα της Ουράντια και Υιό της δευτερεύουσας τάξης των Λανονάντεκ. Την εποχή κατά την οποία ο Μιχαήλ ήταν ενσαρκωμένος στην Ουράντια, ο Εωσφόρος, ο Σατανάς και ο Καλιγκάστια συνασπίσθηκαν για να επιτύχουν την αποτροπή της αποστολής της επιφοίτησής του. Απέτυχαν, όμως, παταγωδώς.
(602.2) 53:1.5 Ο Άμπαντον ήταν ο αρχηγός του επιτελείου του Καλιγκάστια. Ακολούθησε τον κύριό του στην εξέγερση και έκτοτε λειτουργεί ως αρχηγός των επαναστατών της Ουράντια. Ο Μπεελζεμπούμπ ήταν ο αρχηγός των άπιστων μεσοδιάστατων πλασμάτων που συμμάχησαν με τις δυνάμεις του προδότη Καλιγκάστια.
(602.3) 53:1.6 Ο δράκοντας έγινε, τελικά η συμβολική αναπαράσταση όλων αυτών των κακών προσωπικοτήτων. Με το θρίαμβο του Μιχαήλ, «ο Γαβριήλ κατέβηκε από τον Σάλβινγκτον και φυλάκισε τον δράκοντα (όλους τους επαναστάτες αρχηγούς) για έναν αιώνα.» Για τους σεραφικούς στασιαστές της Τζερουζέμ έχει γραφεί: «Και για τους αγγέλους που δεν διατήρησαν την προτεραία τους κατάσταση, αλλά εγκατέλειψαν την κατοικία τους, επεφύλαξε τα βέβαια δεσμά του σκότους, μέχρι την ώρα της κρίσης, την μεγάλη ημέρα.»
(602.4) 53:2.1 Ο Εωσφόρος και ο πρώτος βοηθός του, ο Σατανάς, είχαν κυριαρχήσει στην Τζερουζέμ για περισσότερο από πεντακόσιες χιλιάδες χρόνια, όταν μέσα από την καρδιά τους, άρχισαν να αντιπαρατίθενται στον Πατέρα του Σύμπαντος και τον τότε αντιβασιλέα Υιό του, τον Μιχαήλ.
(602.5) 53:2.2 Δεν υπήρχαν ιδιάζουσες, ή έκτακτες συνθήκες στο σύστημα της Σατάνια, οι οποίες ενέπνευσαν, ή ευνόησαν την εξέγερση. Πεποίθησή μας είναι ότι η ιδέα γεννήθηκε και σχηματίσθηκε στο νου του Εωσφόρου και ότι εκείνος θα μπορούσε να έχει προκαλέσει μία τέτοια εξέγερση, ανεξάρτητα από το πού θα μπορούσε να βρίσκεται. Ο Εωσφόρος ανακοίνωσε, αρχικά, τα σχέδιά του στον Σατανά, αλλά χρειάσθηκαν πολλοί μήνες για να εκμαυλίσει το νου του ικανού και ευφυούς συνεργάτη του. Πάντως, όμως, από τη στιγμή που προσηλυτίσθηκε στις επαναστατικές θεωρίες, έγινε ένας παράτολμος και ένθερμος υπέρμαχος της «αυτοπροβολής και της ελευθερίας.»
(602.6) 53:2.3 Ουδείς ποτέ πρότεινε την εξέγερση στον Εωσφόρο. Η ιδέα της αυτοπροβολής σε αντίθεση προς το θέλημα του Μιχαήλ και προς τα σχέδια του Πατέρα του Σύμπαντος, όπως εκφράζονται στον Μιχαήλ, γεννήθηκε στο νου του και μόνο. Οι σχέσεις του με τον Δημιουργό Υιό ήταν στενές και πάντα εγκάρδιες. Ουδέποτε, πριν την έξαρση του νου του, εξέφρασε ο Εωσφόρος ανοικτά δυσαρέσκεια πάνω στη διακυβέρνηση του σύμπαντος. Παρά τη σιωπή του, για περισσότερα από εκατό έτη τυπικού χρόνου, η Ενοποίηση των Ημερών στον Σάλβινγκτον είχε δι’ ανακλάσεως ενημερώσει την Ουβέρσα ότι δεν ήσαν όλα εν τάξει στο νου του Εωσφόρου. Η πληροφορία αυτή είχε επίσης κοινοποιηθεί στον Δημιουργό Υιό και τους Πατέρες του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ.
(602.7) 53:2.4 Κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της περιόδου ο Εωσφόρος γινόταν ολοένα περισσότερο κριτικός πάνω σ’ ολόκληρη τη διαδικασία της διακυβέρνησης του σύμπαντος, αλλά πάντα δήλωνε ολόψυχη νομιμοφροσύνη προς τους Υπέρτατους Κυβερνήτες. Η πρώτη του ανοικτή απιστία εκδηλώθηκε με την ευκαιρία μιας επίσκεψης του Γαβριήλ στην Τζερουζέμ λίγες μόνον ημέρες πριν την δημόσια εξαγγελία της Διακήρυξης της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Ο Γαβριήλ εντυπωσιάσθηκε τόσο βαθιά από τη βεβαιότητα της επικείμενης εξέγερσης, ώστε πήγε κατ΄ ευθείαν στην Εντέντια για να συσκεφθεί με τους Πατέρες του Αστερισμού πάνω στα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στην περίπτωση ανοικτής στάσης.
(603.1) 53:2.5 Είναι πολύ δύσκολο να διακρίνουμε την ακριβή αιτία, ή τις αιτίες που τελικά αποκορυφώθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου. Είμαστε βέβαιοι για ένα μόνο πράγμα και τούτο είναι ότι: Οποιοδήποτε κι’ αν ήταν αυτό το αρχικό ξεκίνημα, γεννήθηκε στο νου του Εωσφόρου. Πρέπει να υπήρξε εγωισμός που καλλιεργήθηκε μέχρι του σημείου της αυταπάτης, έτσι ώστε ο Εωσφόρος, για κάποιο διάστημα, έπεισε στ’ αλήθεια τον εαυτό του ότι η εξέγερση που σχεδίαζε ήταν, πράγματι, για το καλό του συστήματος, αν όχι για το καλό του σύμπαντος. Μέχρι τα σχέδιά του να εξελιχθούν ως το σημείο της απογοήτευσης, είχε, αναμφίβολα, προχωρήσει πολύ μακριά, για να επιτρέψει στην αρχική, γεμάτη δολοπλοκίες περηφάνια του να τον σταματήσει. Σε κάποιο σημείο της διαδικασίας αυτής έγινε υποκριτής και το κακό εξελίχθηκε σε εσκεμμένη και εκούσια αμαρτία. Το ότι αυτό συνέβη αποδεικνύεται από την επακόλουθη συμπεριφορά του ευφυούς αυτού διοικητικού. Του προσφέρθηκαν για πολύ καιρό ευκαιρίες για μεταμέλεια, αλλά μόνο λίγοι από τους υφισταμένους του δέχθηκαν ποτέ το έλεος που τους προσφέρθηκε. Ο Πιστός των Ημερών της Εντέντια, κατ’ απαίτηση των Πατέρων του Αστερισμού, παρουσίασε ο ίδιος το σχέδιο του Μιχαήλ για τη σωτηρία των ειδεχθών αυτών στασιαστών, αλλά πάντα το έλεος του Δημιουργού Υιού απερρίπτετο και απερρίπτετο με ολοένα μεγαλύτερη περιφρόνηση και αποστροφή.
(603.2) 53:3.1 Οποιαδήποτε κι’ αν ήταν η αρχή του κακού στην καρδιά του Εωσφόρου και του Σατανά, η τελική εξέγερση σχηματοποιήθηκε ως η Διακήρυξη της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Τα κίνητρα των στασιαστών εκφράσθηκαν σε τρεις τίτλους:
(603.3) 53:3.2 1. Την πραγματικότητα του Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Εωσφόρος κατήγγειλε ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος δεν υπήρχε πραγματικά, ότι η φυσική βαρύτητα και η διαστημική ενέργεια ήσαν εγγενείς στο σύμπαν και ότι ο Πατέρας ήταν μύθος που επινοήθηκε από τους Υιούς του Παραδείσου για να μπορέσουν να διατηρήσουν την εξουσία των συμπάντων στο όνομα του Πατέρα. Αρνήθηκε το ότι η προσωπικότητα είναι δώρο του Πατέρα του Σύμπαντος. Υπαινίχθηκε ακόμη ότι οι τελικιστές συνωμοτούσαν με τους Υιούς του Παραδείσου για να εξαπατήσουν ολόκληρη τη δημιουργία, αφού ποτέ δεν έδωσαν μία σαφή ιδέα της πραγματικής προσωπικότητας του Πατέρα, όπως αυτή διακρίνεται στον Παράδεισο. Εκμεταλλεύθηκε το σεβασμό ως άγνοια. Η κατηγορία ήταν σαρωτική, τρομερή και βλάσφημη. Ήταν η καλυμμένη αυτή επίθεση κατά των τελικιστών εκείνη που αναμφίβολα επηρέασε τους ανερχόμενους, τότε, πολίτες στην Τζερουζέμ ώστε να αντισταθούν σταθερά και ακλόνητα σ’ όλες τις προτάσεις των στασιαστών.
(603.4) 53:3.3 2. Τη διακυβέρνηση του σύμπαντος του Δημιουργού Υιού – του Μιχαήλ. Ο Εωσφόρος ισχυρίσθηκε ότι τα τοπικά συστήματα πρέπει να γίνουν αυτόνομα. Διαμαρτυρήθηκε κατά του δικαιώματος του Μιχαήλ, του Δημιουργού Υιού, να αναλάβει την κυριαρχία του Νέβαδον στο όνομα ενός υποθετικού Παραδείσιου Πατέρα και να απαιτεί όλες οι οντότητες να δηλώνουν υποταγή σ’ αυτόν τον αόρατο Πατέρα. Ισχυρίσθηκε ότι ολόκληρη η διαδικασία της λατρείας ήταν ένα έξυπνο σχέδιο για να μεγαλύνει τους Υιούς του Παραδείσου. Ήταν πρόθυμος να αναγνωρίσει τον Μιχαήλ ως τον Δημιουργό-πατέρα του, αλλά όχι ως Θεό του και δικαιωματικό κυβερνήτη.
(603.5) 53:3.4 Χειρότερα ακόμη επετέθη στο δικαίωμα των Αρχαίων των Ημερών – «των ξένων ηγεμόνων» - να παρεμβαίνουν στις υποθέσεις των τοπικών συστημάτων και συμπάντων. Κατήγγειλε τους κυβερνήτες αυτούς ως δυνάστες και σφετεριστές. Ενεθάρρυνε τους οπαδούς του να πιστεύουν ότι κανείς από τους κυβερνήτες αυτούς δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα για να παρέμβει στη λειτουργία ολόκληρης της κυριαρχίας του οίκου τους, εάν οι άνθρωποι και οι άγγελοι είχαν το θάρρος να αυτο-επιβεβαιωθούν και σθεναρά να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
(603.6) 53:3.5 Ισχυρίσθηκε ότι οι εκτελεστές των Αρχαίων των Ημερών μπορούσαν να αποκλεισθούν από τη λειτουργία στα τοπικά συστήματα αν οι αυτόχθονες υπάρξεις διεκδικούσαν μόνο την ανεξαρτησία τους. Υποστήριξε ότι η αθανασία ήταν εγγενής στις προσωπικότητες του συστήματος, ότι η ανάσταση ήταν φυσική και αυτόματη και ότι όλες οι υπάρξεις θα μπορούσαν να ζήσουν για πάντα, αν δεν τις εμπόδιζαν οι αυθαίρετες και άδικες ενέργειες των Αρχαίων των Ημερών.
(604.1) 53:3.6 3. Την επίθεση κατά του συμπαντικού σχεδίου της εκπαίδευσης των ανερχομένων θνητών. Ο Εωσφόρος υποστήριξε ότι πάρα πολύς χρόνος και ενέργεια αναλίσκονταν στο σχέδιο των τόσο εξονυχιστικά εκπαιδευόμενων ανερχόμενων θνητών πάνω στις αρχές της συμπαντικής διακυβέρνησης, αρχές οι οποίες, ισχυρίσθηκε, ήταν ανήθικες και σαθρές. Διαμαρτυρήθηκε εναντίον του προαιώνιου προγράμματος προετοιμασίας των θνητών του διαστήματος για ένα άγνωστο πεπρωμένο και συμπέρανε ότι η παρουσία του σώματος των τελικιστών στην Τζερουζέμ ήταν η απόδειξη ότι αυτοί οι θνητοί είχαν αναλώσει αιώνες προετοιμασίας για κάποιο καθαρά φανταστικό πεπρωμένο. Ειρωνικά τόνισε ότι οι τελικιστές είχαν αντιμετωπίσει ένα πεπρωμένο όχι περισσότερο ένδοξο από το να επιστρέψουν σε ταπεινές σφαίρες παρόμοιες μ’ αυτές απ’ όπου κατάγονταν. Υπαινίχθηκε ότι είχαν διαφθαρεί από την υπέρμετρη πειθαρχία και την παρατεταμένη εξάσκηση και ότι ήταν στην πραγματικότητα προδότες έναντι των θνητών συντρόφων τους, εφ’ όσον συνεργάζονταν τώρα στο σχέδιο εξανδραποδισμού ολόκληρης της δημιουργίας στις φαντασιώσεις ενός μυθικού, αιώνιου πεπρωμένου για τους ανερχόμενους θνητούς. Υπερασπίσθηκε την άποψη ότι οι θνητοί πρέπει να απολαμβάνουν την ελευθερία της ατομικής τους αυτοδιάθεσης. Αμφισβήτησε και καταδίκασε ολόκληρο το σχέδιο ανέλιξης των θνητών, ως διαφημιζόμενο από τους εν Παραδείσω Υιούς του Θεού και υποστηριζόμενο από το Άπειρο Πνεύμα.
(604.2) 53:3.7 Και ήταν με τη Διακήρυξη αυτή της Ελευθερίας που ο Εωσφόρος εξαπέλυσε το όργιο του ζόφου και του θανάτου.
(604.3) 53:4.1 Το μανιφέστο του Εωσφόρου δημοσιοποιήθηκε στο ετήσιο κονκλάβιο της Σατάνια, στη γυάλινη θάλασσα, παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών της Τζερουζέμ, την τελευταία ημέρα του χρόνου, περίπου διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, κατά τον χρόνο της Ουράντια. Ο Σατανάς διεκήρυξε ότι η λατρεία μπορούσε να αποδοθεί στις συμπαντικές δυνάμεις – φυσικές, διανοητικές και πνευματικές – αλλά η υποταγή αυτή θα ομολογείτο μόνο στον ουσιαστικό και παρόντα κυβερνήτη, τον Εωσφόρο, το «φίλο των ανθρώπων και των αγγέλων,» και «Θεό της ελευθερίας.»
(604.4) 53:4.2 Η υπεροψία ήταν η πολεμική ιαχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Ένα από τα κύρια επιχειρήματά του ήταν ότι, αν η αυτοδιαχείριση ήταν καλή και σωστή για τους Μελχισεδέκ και τις άλλες ομάδες, ήταν εξ ίσου καλή για όλες τις νοήμονες τάξεις. Ήταν θρασύς και επίμονος στην υπεράσπιση της «ισότητας το νου» και της «αδελφότητας της διάνοιας.» Υποστήριξε ότι κάθε κυβέρνηση έπρεπε να περιορίζεται στους τοπικούς πλανήτες και την εκούσια ομοσπονδία τους στα τοπικά συστήματα. Κάθε άλλη εποπτεία την απέρριπτε. Υποσχέθηκε στους Πλανητικούς Πρίγκιπες ότι εκείνοι θα κυβερνούσαν τους κόσμους ως ανώτατοι εκτελεστικοί. Αποκήρυξε τον χώρο των νομοθετικών δραστηριοτήτων στο αρχηγείο του αστερισμού και τη διεξαγωγή των δικαστικών υποθέσεων στην πρωτεύουσα του σύμπαντος. Υποστήριξε ότι όλες αυτές οι λειτουργίες της κυβέρνησης έπρεπε να συγκεντρωθούν στις πρωτεύουσες των συστημάτων και προχώρησε στη δημιουργία δικής του νομοθετικής επιτροπής, οργανώνοντας τα δικά του δικαστήρια υπό την δικαιοδοσία του Σατανά. Και διέταξε τους πρίγκιπες στους αποστάτες κόσμους να κάνουν το ίδιο.
(604.5) 53:4.3 Ολόκληρο το διοικητικό συμβούλιο του Εωσφόρου συνεκλήθη σε σώμα και όλοι ορκίσθηκαν δημόσια ως αξιωματούχοι της κυβέρνησης του νέου επικεφαλής των «απελευθερωμένων κόσμων και συστημάτων.»
(605.1) 53:4.4 Ενώ είχαν λάβει χώρα δύο προηγούμενες εξεγέρσεις στον Νέβαδον, είχαν γίνει σε απομακρυσμένους αστερισμούς. Ο Εωσφόρος θεώρησε ότι οι εξεγέρσεις αυτές ήσαν ανεπιτυχείς επειδή η πλειονότητα των ευφυών υπάρξεων απέτυχε να ακολουθήσει τους αρχηγούς των. Υποστήριξε ότι «οι πλειονότητες κυβερνούν,» ότι «η διάνοια είναι αλάθητη.» Η ελευθερία που του είχε δοθεί από τους κυβερνήτες του σύμπαντος φαινομενικά επιβεβαίωσε πολλούς από τους φαύλους ισχυρισμούς του. Αψήφησε όλους τους ανωτέρους του. Και παρ’ όλ’ αυτά, εκείνοι, φαινομενικά, δεν έδωσαν σημασία στις πράξεις του. Του είχε δοθεί ελευθερία να εκτελέσει το αποπλανητικό του σχέδιο χωρίς προσκόμματα.
(605.2) 53:4.5 Όλες τις ελεήμονες καθυστερήσεις της απονομής της δικαιοσύνης ο Εωσφόρος τις εξέλαβε ως ανικανότητα της κυβέρνησης των Παραδείσιων Υιών να σταματήσουν την εξέγερση. Ανοικτά, πλέον, αψήφησε και υπεροπτικά αμφισβήτησε τον Μιχαήλ, τον Εμμανουήλ και τους Αρχαίους των Ημερών και κατόπιν θεώρησε το γεγονός της έλλειψης αντίδρασης ως αναντίρρητη απόδειξη της ανικανότητας των κυβερνήσεων του σύμπαντος και του υπερσύμπαντος.
(605.3) 53:4.6 Ο Γαβριήλ ήταν ο ίδιος παρών καθ’ όλη τη διάρκεια αυτών των άνομων διαδικασιών και δήλωσε μόνον ότι, σε εύθετο χρόνο, θα μιλούσε εκ μέρους του Μιχαήλ και ότι όλες οι υπάρξεις θα αφήνονταν ελεύθερες και ανεμπόδιστες να επιλέξουν. Ότι η «κυβέρνηση των Υιών για τον Πατέρα επιθυμούσε μόνο την πίστη εκείνη και την αφοσίωση που ήταν εκούσιες, ολόψυχες και απαλλαγμένες από σοφιστείες.»
(605.4) 53:4.7 Στον Εωσφόρο επετράπη απόλυτα να εγκαθιδρύσει και να οργανώσει λεπτομερώς την επαναστατική του κυβέρνηση, προτού ο Γαβριήλ κάνει οποιαδήποτε προσπάθεια να αμφισβητήσει το δικαίωμα της αποστασίας, ή να αντιδράσει στην επαναστατική προπαγάνδα. Οι Πατέρες, όμως του Αστερισμού, αμέσως περιόρισαν τη δραστηριότητα των άπιστων αυτών οντοτήτων στο σύστημα της Σατάνια. Οπωσδήποτε όμως, η περίοδος αυτή της καθυστέρησης υπήρξε εποχή μεγάλης δοκιμασίας και εξέτασης των πιστών υπάρξεων ολόκληρης της Σατάνια. Για λίγα χρόνια επεκράτησε χάος και δημιουργήθηκε μεγάλη σύγχυση στους κόσμους-δώματα.
(605.5) 53:5.1 Μόλις ξέσπασε η εξέγερση στη Σατάνια, ο Μιχαήλ συμβουλεύθηκε τον εν Παραδείσω αδελφό του, τον Εμμανουήλ. Μετά την κοσμοϊστορική αυτή σύσκεψη, ο Μιχαήλ ανήγγειλε ότι θα ακολουθούσε την ίδια πολιτική η οποία χαρακτήριζε τη συμπεριφορά του σε παρόμοιες αναταραχές στο παρελθόν, μία στάση μη εμπλοκής.
(605.6) 53:5.2 Κατά την εποχή της εξέγερσης αυτής, καθώς και των δύο που προηγήθηκαν, δεν υπήρχε απόλυτη και προσωπική κυριαρχική εξουσία στο σύμπαν του Νέβαδον. Ο Μιχαήλ κυβερνούσε θείω δικαιώματι, ως αντιβασιλέας του Πατέρα του Σύμπαντος, αλλά όχι ακόμη ως εξουσία ο ίδιος. Δεν είχε ολοκληρώσει την διαδικασία των επιφοιτήσεων. Δεν είχε ακόμη περιβληθεί με «όλη τη δύναμη εν ουρανώ και επί της γης.»
(605.7) 53:5.3 Από την έκρηξη της επανάστασης μέχρι την ημέρα της ενθρόνισής του ως κυρίαρχου κυβερνήτη του Νέβαδον, ο Μιχαήλ ουδέποτε παρενέβη στις επαναστατικές δυνάμεις του Εωσφόρου. Τους επετράπη να ακολουθήσουν μία ελεύθερη πορεία για σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια, κατά το χρόνο της Ουράντια. Ο Χριστός Μιχαήλ είχε, πλέον, υπεραρκετή δύναμη και εξουσία ώστε να χειρισθεί γρήγορα, έστω και συνοπτικά, παρόμοια ξεσπάσματα απιστίας. Αμφιβάλλουμε, όμως, για το ότι αυτή η εξουσία του, ως κυριάρχου, θα μπορούσε να τον οδηγήσει να δράσει διαφορετικά, αν μία άλλη τέτοια αναταραχή λάμβανε χώρα.
(605.8) 53:5.4 Εφ’ όσον ο Μιχαήλ επέλεξε να παραμείνει μακράν των ουσιαστικών συγκρούσεων της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Γαβριήλ συγκάλεσε το προσωπικό του επιτελείο από την Εντέντια και, αφού συσκέφθηκε με τους Μέγιστους, επέλεξε να αναλάβει την αρχηγεία των πιστών στρατιών της Σατάνια. Ο Μιχαήλ παρέμεινε στον Σάλβινγκτον, ενώ ο Γαβριήλ προχώρησε στην Τζερουζέμ και, εγκαθιστάμενος στη σφαίρα που προορίζονταν για τον Πατέρα – τον ίδιο Συμπαντικό Πατέρα την οντότητα του οποίου Ο Εωσφόρος και ο Σατανάς είχαν αμφισβητήσει – παρουσία των συγκεντρωμένων στρατιών των πιστών προσωπικοτήτων, επέδειξε το λάβαρο του Μιχαήλ, το υλικό έμβλημα της Τριαδικής κυβέρνησης ολόκληρης της δημιουργίας, τους τρεις κυανούς ομόκεντρους κύκλους σε λευκό φόντο.
(606.1) 53:5.5 Το έμβλημα του Εωσφόρου ήταν ένα λάβαρο λευκό με ένα κόκκινο κύκλο, στο κέντρο του οποίου εμφανίζονταν έναν μαύρος, συμπαγής κύκλος.
(606.2) 53:5.6 «Γινόταν πόλεμος στον ουρανό. Ο Μιχαήλ ήταν ο αρχηγός και οι άγγελοί του πολέμησαν ενάντια στον δράκοντα (τον Εωσφόρο, τον Σατανά και τους αποστάτες πρίγκιπες). Και ο δράκοντας με τους στασιαστές αγγέλους του πολέμησαν, αλλά δεν επεκράτησαν.» Αυτός ο «πόλεμος στον ουρανό» δεν ήταν μία φυσική μάχη, διότι μία τέτοια σύγκρουση θα μπορούσε να είχε γίνει αντιληπτή στην Ουράντια. Τις πρώτες μέρες του αγώνα ο Εωσφόρος μακρηγορούσε ασταμάτητα στο πλανητικό αμφιθέατρο. Ο Γαβριήλ διηύθυνε μια συνεχή αποκάλυψη των επαναστατικών σοφιστειών από το αρχηγείο του εκεί κοντά. Οι διάφορες οντότητες που βρίσκονταν στη σφαίρα και αμφέβαλαν για τη στάση τους, ταξίδευαν ανάμεσα σ’ αυτές τις συζητήσεις μέχρις ότου έφθασαν σε μία τελική απόφαση.
(606.3) 53:5.7 Ο πόλεμος αυτός, όμως, στον ουρανό ήταν πολύ δύσκολος και πολύ πραγματικός. Ενώ δεν έγινε καμία από τις βαρβαρότητες, τις τόσο χαρακτηριστικές στους φυσικούς πολέμους, στους ανώριμους κόσμους, η σύγκρουση αυτή ήταν πολύ περισσότερο αδυσώπητη. Η υλική ζωή τίθεται σε κίνδυνο σε μία υλική μάχη, ο πόλεμος όμως στον ουρανό διεξήχθη για την ζωή την αιώνια.
(606.4) 53:6.1 Υπήρξαν πολλές ευγενικές και εμπνευσμένες πράξεις αφοσίωσης που έγιναν από πολυάριθμες προσωπικότητες στοπ μεσοδιάστημα μεταξύ της έναρξης των εχθροπραξιών και της άφιξης του νέου κυβερνήτη του συστήματος και του επιτελείου του. Το συναρπαστικότερο, όμως, απ’ όλ’ αυτά τα παράτολμα μεγαλουργήματα αφοσίωσης ήταν η θαρραλέα συμπεριφορά του Μανότια, του δεύτερου στην τάξη των σεραφείμ του αρχηγείου της Σατάνια.
(606.5) 53:6.2 Με την έναρξη της εξέγερσης στην Τζερουζέμ, ο επικεφαλής των σεραφικών στρατιών προσχώρησε στην υπόθεση του Εωσφόρου. Τούτο αναμφίβολα εξηγεί το γιατί ένας τόσο μεγάλος αριθμός από την τέταρτη τάξη, από τα σεραφείμ της διοίκησης του συστήματος, παραστράτησαν. Ο σεραφικός αρχηγός ήταν πνευματικά τυφλωμένος από την εξέχουσα προσωπικότητα του Εωσφόρου. Οι θελκτικοί τρόποι του σαγήνευσαν τις κατώτερες τάξεις των ουράνιων υπάρξεων. Απλά δεν μπορούσαν να αντιληφθούν ότι ήταν δυνατόν μία τέτοια εκθαμβωτική προσωπικότητα να σφάλλει.
(606.6) 53:6.3 Λίγο καιρό αργότερα, περιγράφοντας τις εμπειρίες του που σχετίζονταν με το ξεκίνημα της εξέγερσης του Εωσφόρου, ο Μανότια είπε: «Μα η πιο ενθουσιώδης στιγμή ήταν η συναρπαστική περιπέτεια σε σχέση με την εξέγερση του Εωσφόρου, όταν, ως δεύτερος σεραφικός διοικητής, αρνήθηκα να λάβω μέρος στην σχεδιαζόμενη επίθεση κατά του Μιχαήλ. Και οι κραταιοί στασιαστές προσπάθησαν να με καταστρέψουν μέσω των συνεκτικών δυνάμεων που είχαν δημιουργήσει. Έγινε μία τρομερή αναταραχή στην Τζερουζέμ, αλλά ούτε ένα πιστό σεραφείμ δεν έπαθε τίποτα.
(606.7) 53:6.4 «Μετά το παράπτωμα του αμέσως ανωτέρου μου, ανετέθη σ’ εμένα να αναλάβω τη διοίκηση των αγγελικών στρατιών της Τζερουζέμ, ως τιτλούχος διοικητής των μπερδεμένων σεραφικών υποθέσεων του συστήματος. Ηθικά με υποστήριξαν οι Μελχισεδέκ, μου προσφέρθηκε άφθονη βοήθεια από την πλειονότητα των Υλικών Υιών, με εγκατέλειψε μία πολύ μεγάλη μερίδα από την ίδια μου την τάξη, αλλά με υποστήριξαν με τρόπο μεγαλειώδη οι ανερχόμενοι θνητοί στην Τζερουζέμ.
(606.8) 53:6.5 «Έχοντας τεθεί αυτομάτως εκτός των κυκλωμάτων του αστερισμού εξ αιτίας της αποστασίας του Εωσφόρου, εξαρτώμασταν από τη νομιμοφροσύνη του σώματός μας των πληροφοριών, οι οποίοι προωθούσαν εκκλήσεις για βοήθεια στην Εντέντια από το γειτονικό σύστημα της Ραντούλια. Και είδαμε ότι το βασίλειο της τάξης, η ευφυΐα της νομιμοφροσύνης και το πνεύμα της αληθείας εγγενώς θριάμβευσαν επί της εξέγερσης, της υπεροψίας και της αποκαλούμενης ατομικής ελευθερίας. Μπορέσαμε να συνεχίσουμε ως την άφιξη του νέου Κυρίαρχου του Συστήματος, του άξιου διαδόχου του Εωσφόρου. Και αμέσως μετά, προσαρτήθηκα στο σώμα αναγκαστικής διαχείρισης των Μελχισεδέκ στην Ουράντια, αναλαμβάνοντας τη δικαιοδοσία επί των πιστών σεραφικών τάξεων στον κόσμο του προδότη Καλιγκάστια, ο οποίος είχε ανακηρύξει τον πλανήτη του ως μέλος του νεοσχεδιαζόμενου συστήματος των ‘απελευθερωμένων κόσμων και των χειραφετημένων προσωπικοτήτων’, όπως προτάθηκε στην αχρεία Διακήρυξη της Ελευθερίας που δημοσιοποιήθηκε από τον Εωσφόρο στην έκκλησή του προς τις ‘φιλελεύθερες, ελεύθερα σκεπτόμενες και φιλοπρόοδες διάνοιες των άναρχων και κακοδιοικούμενων κόσμων της Σατάνια.’»
(607.1) 53:6.6 Ο άγγελος αυτός υπηρετεί ακόμη στην Ουράντια, λειτουργών ως βοηθός προϊστάμενος των σεραφείμ.
(607.2) 53:7.1 Η εξέγερση του Εωσφόρου απλώθηκε σ’ ολόκληρο το σύστημα. Τριάντα επτά αποσκιρτήσαντες Πλανητικοί Πρίγκιπες έστρεψαν τη διοίκηση των κόσμων τους, σε μεγάλο βαθμό, προς την πλευρά του αρχιστασιαστή. Μόνο στον Πανόπτια ο Πλανητικός Πρίγκιπας απέτυχε στο να πάρει το λαό μαζί του. Σ’ αυτόν τον κόσμο, υπό την καθοδήγηση των Μελχισεδέκ, ο λαός συσπειρώθηκε για να υποστηρίξει τον Μιχαήλ. Η Ελλανόρα, μία νεαρή γυναίκα από το θνητό αυτό βασίλειο, ανέλαβε την αρχηγεία των ανθρώπινων φυλών και ούτε μία ψυχή σ’ αυτόν τον, κατεστραμμένο από τις συγκρούσεις, κόσμο δεν μπήκε κάτω από το λάβαρο του Εωσφόρου. Και από τότε, οι πιστοί αυτοί Πανοπτιανοί υπηρετούν στον έβδομο κόσμο διέλευσης της Τζερουζέμ ως επόπτες και κατασκευαστές στη σφαίρα του Πατέρα και τους περιβάλλοντες επτά κόσμους κράτησης. Οι Πανοπτιανοί όχι μόνο δρουν ως πραγματικοί επόπτες των κόσμων αυτών, αλλά επίσης εκτελούν τις προσωπικές εντολές του Μιχαήλ για την ωραιοποίηση των σφαιρών αυτών, για κάποια μελλοντική και άγνωστη χρήση. Επιτελούν αυτό το έργο καθώς παραμένουν εκεί, προσωρινά, καθ’ οδόν προς την Εντέντια.
(607.3) 53:7.2 Σ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο Καλιγκάστια υπερασπιζόταν τις θέσεις του Εωσφόρου στην Ουράντια. Οι Μελχισεδέκ αντετέθησαν απόλυτα στον αποστάτη Πλανητικό Πρίγκιπα, αλλά οι σοφιστείες για άκρατη ελευθερία και οι αυταπάτες της υπεροψίας είχαν κάθε ευκαιρία να παραπλανήσουν τους πρωτόγονους λαούς ενός νέου και μη εξελιγμένου κόσμου.
(607.4) 53:7.3 Ολόκληρη η προπαγάνδα της αποστασίας έπρεπε να γίνει με ατομική προσπάθεια, αφού η υπηρεσία εκπομπών και όλες οι άλλες λεωφόροι διαπλανητικής επικοινωνίας είχαν διακοπεί εξ αιτίας των ενεργειών των εποπτών των κυκλωμάτων του συστήματος. Μόλις άρχισε ουσιαστικά η εξέγερση, ολόκληρο το σύστημα της Σατάνια απομονώθηκε από τα κυκλώματα του αστερισμού και του σύμπαντος. Κατά την περίοδο αυτή όλα τα εισερχόμενα και τα εξερχόμενα μηνύματα διαβιβάζονταν από τους σεραφικούς αντιπροσώπους και τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους. Τα κυκλώματα προς τους εκπεσόντες κόσμους είχαν επίσης διακοπεί, έτσι ώστε ο Εωσφόρος να μην μπορεί να χρησιμοποιήσει αυτή την οδό για την επέκταση του φαύλου σχεδίου του. Και τα κυκλώματα αυτά δεν θα αποκατασταθούν όσο ο αρχιστασιαστής ζει μέσα στα όρια της Σατάνια.
(607.5) 53:7.4 Αυτή ήταν μία εξέγερση των Λανονάντεκ. Οι ανώτερες τάξεις των υιών του τοπικού σύμπαντος δεν προσχώρησαν στην αποστασία του Εωσφόρου, αν και λίγοι από τους Φορείς της Ζωής που στάθμευαν στους εξεγερμένους πλανήτες επηρεάσθηκαν κάπως από την εξέγερση των άνομων πριγκίπων. Κανείς από τους Τριαδοποιημένους Υιούς δεν παρεξέκλινε. Οι Μελχισεδέκ, οι αρχάγγελοι και οι Υπέρλαμπροι Εσπερινοί Αστέρες υπήρξαν όλοι πιστοί στον Μιχαήλ και, μαζί με τον Γαβριήλ, σθεναρά αγωνίσθηκαν για το θέλημα του Πατέρα και την εξουσία του Υιού.
(608.1) 53:7.5 Καμία από τις καταγόμενες από τον Παράδεισο υπάρξεις δεν αναμίχθηκε στην απιστία. Μαζί με τους Μοναχικούς Αγγελιαφόρους κατέλαβαν το αρχηγείο στον κόσμο του Πνεύματος και παρέμειναν υπό την ηγεσία του Πιστού των Ημερών της Εντέντια. Ουδείς από τους συμφιλιωτές αποστάτησε, κι’ ούτε ένας από τους Ουράνιους Καταγραφείς δεν παρεξέκλινε. Βαρύ τίμημα, όμως, πλήρωσαν οι Μοροντιανοί Σύντροφοι και οι Διδάσκαλοι των Κόσμων-Δωμάτων.
(608.2) 53:7.6 Από την ανώτατη τάξη των σεραφείμ ούτ’ ένας άγγελος δεν χάθηκε, αλλά μία αρκετά μεγάλη ομάδα από την επόμενη τάξη, την ανώτερη, εξαπατήθηκε και παγιδεύτηκε. Με τον ίδιο τρόπο λίγοι από την τρίτη, ή εποπτεύουσα τάξη των αγγέλων παραπλανήθηκε. Η φοβερή, όμως, κατάρρευση έγινε στην τέταρτη ομάδα, τους διοικητικούς αγγέλους, τα σεραφείμ εκείνα που φυσιολογικά ασκούν καθήκοντα στις πρωτεύουσες των συστημάτων. Ο Μανότια έσωσε τουλάχιστον τα δύο τρίτα από αυτούς, αλλά λίγο περισσότεροι από το ένα τρίτο ακολούθησαν τον αρχηγό τους στις τάξεις των στασιαστών. Το ένα τρίτο όλων των χερουβείμ της Τζερουζέμ που ήσαν προσαρτημένα στους διοικητικούς αγγέλους χάθηκαν μαζί με τα άπιστα σεραφείμ τους.
(608.3) 53:7.7 Από τους πλανητικούς αγγελικούς βοηθούς, εκείνοι που ήσαν προσαρτημένοι στους Υλικούς Υιούς, το ένα τρίτο περίπου, εξαπατήθηκαν και σχεδόν το δέκα τοις εκατό των λειτουργών διέλευσης παγιδεύθηκαν. Ο Ιωάννης το είδε αυτό συμβολικά, όταν έγραψε για τον μεγάλο, κόκκινο δράκοντα, λέγοντας: «Και η ουρά του ρούφηξε το ένα τρίτο από τα αστέρια του ουρανού και τα έριξε στο σκοτάδι.»
(608.4) 53:7.8 Η μεγαλύτερη απώλεια συνέβη στις αγγελικές τάξεις, ωστόσο οι περισσότερες από τις κατώτερες τάξεις είχαν αναμιχθεί στην απιστία. Από τους 681,217 Υλικούς Υιούς που χάθηκαν στην Σατάνια, το ενενήντα πέντε τοις εκατό ήσαν θύματα της εξέγερσης του Εωσφόρου. Μεγάλοι αριθμοί μεσοδιάστατων πλασμάτων χάθηκαν στους μεμονωμένους εκείνους πλανήτες οι Πλανητικοί Πρίγκιπες των οποίων προσχώρησαν στην υπόθεση του Εωσφόρου.
(608.5) 53:7.9 Από πολλές απόψεις, η εξέγερση αυτή ήταν η πλέον εκτεταμένη και καταστροφική από όλες τις παρόμοιες περιπτώσεις στον Νέβαδον. Περισσότερες οντότητες αναμίχθησαν στην αποστασία αυτή από όσες στις δύο άλλες μαζί. Και είναι προς αιώνια ατίμωσή τους το ότι οι απεσταλμένοι του Εωσφόρου και του Σατανά δεν εφείσθησαν ούτε των σχολείων νηπιακής εκπαίδευσης στον επιμορφωτικό πλανήτη των τελικιστών, αλλά μάλλον προσπάθησαν να διαφθείρουν τις αναπτυσσόμενες αυτές διάνοιες που από ευσπλαχνία είχαν διασωθεί από τους εξελικτικούς κόσμους.
(608.6) 53:7.10 Οι ανερχόμενοι θνητοί ήσαν ευάλωτοι, αλλά αντιστάθηκαν στις σοφιστείες της εξέγερσης καλύτερα από τα κατώτερα πνεύματα. Ενώ πολλοί στους κατώτερους κόσμους-δώματα, οι οποίοι δεν είχαν επιτύχει την τελική συγχώνευση με τους Προσαρμοστές τους, εξέπεσαν, έχει καταγραφεί, προς δόξαν της σοφίας του σχεδίου ανέλιξης, ότι ούτε ένας από τους ανερχόμενους πολίτες της Σατάνια, που διέμεναν στην Τζερουζέμ δεν έλαβε μέρος στην εξέγερση του Εωσφόρου.
(608.7) 53:7.11 Ώρα με την ώρα, ημέρα με την ημέρα,, οι σταθμοί εκπομπής ολόκληρου του Νέβαδον γέμιζαν από τους ανήσυχους παρατηρητές κάθε τάξης ουράνιας ευφυΐας που μπορεί να συλλάβει ο νους, που με προσήλωση μελετούσαν τα δελτία της εξέγερσης στην Σατάνια και χαίρονταν καθώς οι αναφορές συνεχώς διηγούνταν την ακλόνητη πίστη των ανερχομένων θνητών, οι οποίοι, υπό την ηγεσία των Μελχισεδέκ τους, αντιστέκονταν με επιτυχία στις συνδυασμένες και παρατεινόμενες προσπάθειες όλων των ύπουλων, πονηρών δυνάμεων, που τόσο γοργά συναθροίστηκαν γύρω από το λάβαρο της αποστασίας και της αμαρτίας.
(608.8) 53:7.12 Μεσολάβησαν περισσότερα από δύο χρόνια, σύμφωνα με το χρόνο του συστήματος, από την έναρξη του «πολέμου στον ουρανό,» μέχρι την εγκατάσταση του διαδόχου του Εωσφόρου. Στο τέλος, όμως, ο νέος Κυρίαρχος ήλθε, προσθαλασσωνόμενος στη γυάλινη θάλασσα μαζί με το επιτελείο του. Βρισκόμουν μεταξύ των εφεδρειών που κινητοποιήθηκαν στην Εντέντια από τον Γαβριήλ και θυμάμαι καλά το πρώτο μήνυμα του Λέιναφορτζ προς τον Πατέρα του Αστερισμού του Νορλάτιαντεκ. Έγραφε: «Ούτε ένας πολίτης της Τζερουζέμ δεν χάθηκε. Όλοι οι ανερχόμενοι θνητοί επέζησαν από την παράφορη ταλαιπωρία και αναδύθηκαν από την κρίσιμη δοκιμασία θριαμβευτές και απόλυτα νικητές.» Και στον Σάλβινγκτον, την Ουβέρσα και τον Παράδεισο έφθασε αυτό το μήνυμα της διαβεβαίωσης ότι η εμπειρία της διάσωσης της ανέλιξης των θνητών αποτελεί τη μεγαλύτερη ασφάλεια κατά της εξέγερσης και την πλέον βέβαιη διασφάλιση κατά της αμαρτίας. Η ανώτερη αυτή ομάδα των πιστών της Τζερουζέμ αριθμούσε ακριβώς 187,432,811 άτομα.
(609.1) 53:7.13 Με την άφιξη του Λέιναφορτζ οι αρχιστασιαστές εκθρονίστηκαν και αποκόπηκαν από όλες τις δυνάμεις διακυβέρνησης, αν και τους επετράπη να κυκλοφορούν ελεύθερα στην Τζερουζέμ, τις μοροντιανές σφαίρες, ακόμη και στους μεμονωμένους κατοικημένους κόσμους. Συνέχισαν τις απατηλές και αποπλανητικές τους προσπάθειες για να συγχύσουν και να παραπλανήσουν το νου των ανθρώπων και των αγγέλων. Όσον αφορά όμως στο έργο τους επί του διοικητικού όρους της Τζερουζέμ, «η θέση τους δεν υπήρχε πια.»
(609.2) 53:7.14 Ενώ ο Εωσφόρος είχε αποστερηθεί όλης της διοικητικής εξουσίας στη Σατάνια, δεν υπήρχε, εκείνη την εποχή, δύναμη στο τοπικό σύμπαν, ούτε δικαστήριο το οποίο θα μπορούσε να περιορίσει, ή να καταστρέψει αυτό τον άνομο επαναστάτη. Την εποχή εκείνη ο Μιχαήλ δεν ήταν ο Κυρίαρχος κυβερνήτης. Οι Αρχαίοι των Ημερών υποστήριξαν τους Πατέρες του Αστερισμού στην οικειοποίηση της διακυβέρνησης του συστήματος, αλλά δεν πήραν ποτέ κάποια συνακόλουθη απόφαση πάνω στις πολλές προσφυγές που ακόμη εκκρεμούν σχετικά με την παρούσα κατάσταση και τη μελλοντική διάθεση του Εωσφόρου, του Σατανά και των συνεργατών τους.
(609.3) 53:7.15 Έτσι οι αρχιστασιαστές αυτοί αφέθηκαν να περιπλανώνται σ’ ολόκληρο το σύστημα, να αναζητούν περαιτέρω διείσδυση για τα δόγματά τους της απαρέσκειας και της υπεροψίας. Αλλά σε σχεδόν διακόσιες χιλιάδες Ουραντιανά χρόνια στάθηκαν ανίκανοι να εξαπατήσουν άλλο κόσμο. Κανείς από τους κόσμους της Σατάνια δεν χάθηκε από την εποχή της πτώσης των τριάντα επτά, ούτε καν εκείνοι οι νεότεροι κόσμοι που κατοικήθηκαν από την εποχή εκείνη της εξέγερσης και μετά.
(609.4) 53:8.1 Ο Εωσφόρος και το Σατανάς περιπλανήθηκαν ελεύθερα στο σύστημα της Σατάνια μέχρις ότου ολοκληρώθηκε η αποστολή πλήρωσης του Μιχαήλ στην Ουράντια. Τελευταία φορά βρέθηκαν μαζί στον κόσμο σας κατά την εποχή της συνδυασμένης τους επίθεσης κατά του Υιού του Ανθρώπου.
(609.5) 53:8.2 Άλλοτε, όταν οι Πλανητικοί Πρίγκιπες, οι «Υιοί του Θεού,» συγκεντρώνονταν κατά διαστήματα, «ο Σατανάς ερχόταν κι’ εκείνος,» υποστηρίζοντας ότι εκπροσωπούσε όλους τους απομονωμένους κόσμους των εκπεσόντων Πλανητικών Πριγκίπων. Δεν του είχε, όμως, παραχωρηθεί τέτοια ελευθερία στην Τζερουζέμ ως την τελική πλήρωση του Μιχαήλ. Μετά τις προσπάθειές τους να διαφθείρουν τον Μιχαήλ όταν επιφοιτούσε ενσαρκωμένος, κάθε ευμένεια προς τον Εωσφόρο και τον Σατανά χάθηκε σ’ ολόκληρη τη Σατάνια, δηλαδή, πέραν των απομονωμένων κόσμων της αμαρτίας.
(609.6) 53:8.3 Η επιφοίτηση του Μιχαήλ τερμάτισε την εξέγερση του Εωσφόρου σ’ ολόκληρη τη Σατάνια εκτός από τους πλανήτες των αποστατών Πλανητικών Πριγκίπων. Και αυτή ήταν η σημασία της προσωπικής εμπειρίας του Ιησού, μόλις πριν το θάνατό του ως ανθρώπου, όταν μία μέρα ανέκραξε προς τους μαθητές του, «Και είδα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή από τον Ουρανό.» Είχε έλθει μαζί με τον Εωσφόρο στην Ουράντια για τον τελικό, κρίσιμο αγώνα.
(609.7) 53:8.4 Ο Υιός του Ανθρώπου ήταν βέβαιος για την επιτυχία του και γνώριζε ότι ο θρίαμβός του στον κόσμο σας θα παγίωνε για πάντα την κατάσταση των προαιώνιων εχθρών του, όχι μόνο στη Σατάνια, αλλά ακόμη στα δύο άλλα συστήματα όπου είχε εισχωρήσει η αμαρτία. Ήλθε η σωτηρία για τους θνητούς και η ασφάλεια για τους αγγέλους, όταν ο Κύριός σας, απαντώντας στις προτάσεις του Εωσφόρου, ήρεμα και με θεία βεβαιότητα, είπε, «Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά.» Αυτό ήταν, κατ’ αρχήν, το πραγματικό τέλος της εξέγερσης του Εωσφόρου. Πραγματικά, τα δικαστήρια της Ουβέρσα δεν έχουν ακόμη εκδώσει την εκτελεστική απόφαση πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ, ο οποίος ζήτησε την καταστροφή των στασιαστών, αλλά μία τέτοια απόφαση, αναμφίβολα θα ληφθεί με το πλήρωμα του χρόνου, εφ’ όσον το πρώτο βήμα για την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης αυτής έχει ήδη γίνει.
(610.1) 53:8.5 Ο Καλιγκάστια αναγνωρίσθηκε από τον Υιό του Ανθρώπου ως ο ειδικός Πρίγκιπας της Ουράντια, σχεδόν μέχρι την εποχή του θανάτου του. Ο Ιησούς είπε, «Τώρα είναι η κρίση αυτού του κόσμου. Τώρα ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου θα δυσαρεστηθεί.» Και αργότερα, καθώς πλησίαζε στην ολοκλήρωση του έργου της ζωής του, ανήγγειλε, «Ο πρίγκιπας του κόσμου τούτου κρίθηκε.» Και είναι ο ίδιος αυτός εκθρονισμένος και εξευτελισμένος πρίγκιπας που κάποτε ονομάσθηκε «Θεός της Ουράντια.»
(610.2) 53:8.6 Η τελευταία πράξη του Μιχαήλ πριν φύγει από την Ουράντια ήταν να προσφέρει έλεος στον Καλιγκάστια και τον Νταλιγκάστια, εκείνοι όμως απέρριψαν περιφρονητικά την ευγενική προσφορά του. Ο Καλιγκάστια, ο αποστάτης Πλανητικός σας Πρίγκιπας, είναι ακόμη ελεύθερος στην Ουράντια για να εκτελέσει τα άνομα σχέδια του, αλλά δεν έχει καμία απολύτως δύναμη ώστε να επηρεάσει το νου των ανθρώπων, ούτε μπορεί να πλησιάσει την ψυχή τους για να την κολάσει, ή να την διαφθείρει, εκτός και αν εκείνοι πραγματικά επιθυμούν να επισύρουν το ανάθεμα με την άνομη παρουσία του.
(610.3) 53:8.7 Πριν από την επιφοίτηση του Μιχαήλ οι κυβερνήτες αυτοί του σκότους προσπαθούσαν να διατηρήσουν την εξουσία τους στην Ουράντια και επίμονα αντιστέκονταν στις ελάσσονες και υποδεέστερες ουράνιες υπάρξεις. Από την ημέρα, όμως, της Πεντηκοστής, ο προδότης αυτός, ο Καλιγκάστια και ο εξ ίσου περιφρονητέος σύντροφός του, ο Νταλιγκάστια, είναι υπόδουλοι στο θείο μεγαλείο των Προσαρμοστών της Σκέψης του Παραδείσου και του προστατευτικού Πνεύματος της Αληθείας, του πνεύματος του Μιχαήλ, το οποίο διαχύθηκε σ’ όλους τους θνητούς.
(610.4) 53:8.8 Ακόμη κι’ έτσι, όμως, κανένα εκπεσόν πνεύμα δεν είχε ποτέ τη δύναμη να εισβάλει στο νου, ή να ταλανίσει την ψυχή των παιδιών του θεού. Ούτε ο Σατανάς, ούτε ο Καλιγκάστια μπόρεσαν ποτέ να αγγίξουν, ή να πλησιάσουν τους πιστούς υιούς του Θεού. Η πίστη αποτελεί δυναμική θωράκιση έναντι της αμαρτίας και της ανομίας. Είναι αλήθεια: «Εκείνος που γεννήθηκε από τον Θεό παραμένει σταθερός και ο άνομος δεν τον αγγίζει.»
(610.5) 53:8.9 Γενικά, όταν οι αδύναμοι και ακόλαστοι θνητοί επηρεάζονται από το διάβολο και τους δαίμονες, απλά κυριαρχούνται από τις υπάρχουσες εντός τους διεφθαρμένες τάσεις, οδηγούμενοι μακριά από τις ίδιες τις φυσικές τους κλίσεις. Στο διάβολο έχει δοθεί μεγάλη αξία για κακά που δεν ανήκουν σ’ αυτόν. Ο Καλιγκάστια έγινε συγκριτικά αδύναμος από όταν σταυρώθηκε ο Χριστός.
(610.6) 53:9.1 Από τις πρώτες ημέρες της εξέγερσης του Εωσφόρου, η σωτηρία προσφέρθηκε σ’ όλους τους στασιαστές από τον Μιχαήλ. Σε όλους εκείνους που πραγματικά θα έδειχναν ειλικρινή μεταμέλεια προσέφερε, με την κατάκτηση της απόλυτης συμπαντικής κυριαρχίας, συγχώρηση και αποκατάσταση σε κάποιο είδος συμπαντικής υπηρεσίας. Ουδείς από τους αρχηγούς αποδέχθηκε την ελεήμονα αυτή προσφορά. Ωστόσο, χιλιάδες αγγέλων και κατώτερες τάξεις ουράνιων υπάρξεων, περιλαμβανομένων χιλιάδων Υλικών Υιών και Θυγατέρων, αποδέχθηκαν το έλεος που εκδηλώθηκε από τους Πανοπτιανούς και αποκαταστάθηκαν την εποχή της ανάστασης του Ιησού, δέκα εννέα αιώνες πριν. Οι υπάρξεις αυτές έχουν από τότε μεταφερθεί στον κόσμο του Πατέρα, στην Τζερουζέμ, όπου πρέπει να παραμείνουν, πρακτικά, μέχρις ότου το δικαστήριο της Ουβέρσα καταλήξει σε μία απόφαση, πάνω στην προσφυγή του Γαβριήλ εναντίον του Εωσφόρου. Αναμφίβολα, όμως, όταν η απόφαση εξόντωσης εκδοθεί, οι μεταμεληθείσες και διασωθείσες αυτές προσωπικότητες θα εξαιρεθούν από την απόφαση εξάλειψης. Αυτές οι υπό δοκιμασία ψυχές κοπιάζουν, τώρα, μαζί με τους Πανοπτιανούς στο έργο της φροντίδας του κόσμου του Πατέρα.
(611.1) 53:9.2 Ο αρχηγός των απατεώνων δεν ξαναήλθε στην Ουράντια από την εποχή που προσπάθησε να αποτρέψει τον Μιχαήλ από το σκοπό του να ολοκληρώσει την επιφοίτησή του και να εγκατασταθεί τελικά και με ασφάλεια ως απεριόριστος κυβερνήτης του Νέβαδον. Μόλις ο Μιχαήλ έγινε ο μόνιμος επικεφαλής του συστήματος του Νέβαδον, ο Εωσφόρος τέθηκε σε περιορισμό από τους αντιπροσώπους των Αρχαίων των Ημερών της Ουβέρσα και από τότε παραμένει φυλακισμένος στον δορυφόρο υπ’ αριθμόν ένα των κόσμων διέλευσης της Τζερουζέμ που ανήκουν στην ομάδα του Πατέρα. Και εδώ οι κυβερνήτες άλλων κόσμων και συστημάτων βλέπουν το τέλος του άπιστου Κυρίαρχου της Σατάνια. Ο Παύλος γνώριζε την κατάσταση των αρχηγών αυτών της εξέγερσης μετά την επιφοίτηση του Μιχαήλ, διότι ανέφερε τους αρχηγούς του Καλιγκάστια ως «πνευματικές ορδές ανοσιότητας στους ουράνιους τόπους.»
(611.2) 53:9.3 Ο Μιχαήλ, μόλις ανέλαβε την υπέρτατη κυριαρχία του Νέβαδον, ζήτησε από τους Αρχαίους των Ημερών να φυλακίσουν όλες τις οντότητες που αναμίχθηκαν στην εξέγερση του Εωσφόρου, εν αναμονή των αποφάσεων των υπερσυμπαντικών δικαστηρίων στην υπόθεση του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου, οι οποίες έχουν εγγραφεί στα αρχεία του ανώτατου δικαστηρίου της Ουβέρσα σχεδόν διακόσιες χιλιάδες χρόνια πριν, όπως μετράτε το χρόνο. Όσον αφορά στην ομάδα της πρωτεύουσας του συστήματος, Οι Αρχαίοι των Ημερών ενέδωσαν στο αίτημα του Μιχαήλ, με μία μόνο εξαίρεση: Επετράπη στον Σατανά να επισκέπτεται περιοδικά τους αποστάτες πρίγκιπες στους εκπεσόντες κόσμους, μέχρις ότου ένας άλλος Υιός του θεού γίνει αποδεκτός στους αποστάτες αυτούς κόσμους, ή, μέχρις ότου τα δικαστήρια της Ουβέρσα αρχίσουν την εκδίκαση της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου.
(611.3) 53:9.4 Ο Σατανάς μπορούσε να έλθει στην Ουράντια, επειδή δεν είχατε μόνιμο διαμένοντα Υιό - ούτε Πλανητικό Πρίγκιπα, ούτε Υλικό Υιό. Ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα είχε από τότε ανακηρυχθεί αντιβασιλέας Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια και το άνοιγμα της υπόθεσης του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου σηματοδότησε την έναρξη προσωρινών πλανητικών πολιτευμάτων σε όλους τους απομονωμένους κόσμους. Είναι αληθές ότι ο Σατανάς επισκεπτόταν περιοδικά τον Καλιγκάστια καθώς και άλλους από τους εκπεσόντες πρίγκιπες μέχρι τη στιγμή της παρουσίασης αυτών των αποκαλύψεων, οπότε έλαβε χώρα η πρώτη ακροαματική διαδικασία της προσφυγής του Γαβριήλ για την εξόντωση των αρχιστασιαστών. Ο Σατανάς είναι πλέον απόλυτα περιορισμένος στους κόσμους-φυλακές της Τζερουζέμ.
(611.4) 53:9.5 Από την εποχή της τελικής πλήρωσης του Μιχαήλ, κανείς στη Σατάνια δεν θέλησε να πάει στους κόσμους-φυλακές για να λειτουργήσει επί των εγκλείστων στασιαστών. Και καμία πλέον ύπαρξη δεν κερδήθηκε από την υπόθεση του πλανευτή. Για χίλια εννιακόσια χρόνια η κατάσταση παρέμεινε αναλλοίωτη.
(611.5) 53:9.6 Δεν περιμένουμε απάλειψη των παρόντων περιορισμών της Σατάνια, μέχρις ότου οι Αρχαίοι των Ημερών αποφασίσουν για την τελική εξόντωση των αρχιστασιαστών. Τα κυκλώματα του συστήματος δεν θα αποκατασταθούν όσο ζει ο Εωσφόρος. Εν τω μεταξύ, είναι απόλυτα ανενεργός.
(611.6) 53:9.7 Η εξέγερση τελείωσε στην Τζερουζέμ. Τελειώνει στους εκπεσόντες κόσμους μόλις φθάσουν οι θείοι Υιοί. Πιστεύουμε ότι όλοι οι στασιαστές που θα αποδέχονταν, κάποτε, το έλεος το έχουν ήδη πράξει. Περιμένουμε τη μετάδοση της εκπομπής που θα αποστερήσει τους προδότες αυτούς από τη φυσική τους υπόσταση. Προσδοκούμε ότι η ετυμηγορία της Ουβέρσα θα αναγγελθεί από τις εκτελεστικές εκπομπές, οι οποίες θα επιφέρουν την εξόντωση των εγκλείστων αυτών στασιαστών. Τότε θα αναζητήσετε τον τόπο τους, εκείνοι όμως δεν θα βρεθούν. «Και εκείνοι που σας γνωρίζουν μεταξύ των κόσμων θα εκπλαγούν από εσάς. Υπήρξατε ο τρόμος, δεν θα είστε, όμως, πια.» Και έτσι, όλοι αυτοί οι ανάξιοι προδότες «θα είναι σαν να μην υπήρξαν ποτέ.» Όλοι περιμένουμε την απόφαση της Ουβέρσα.
(611.7) 53:9.8 Για αιώνες όμως, οι επτά κόσμοι-φυλακές του πνευματικού σκότους στη Σατάνια έχουν αποτελέσει σοβαρή προειδοποίηση σ’ ολόκληρο τον Νέβαδον, ανακηρύσσοντας εύγλωττα τη μεγάλη αλήθεια «ότι ο δρόμος των παρανόμων είναι δύσκολος.» «Ότι μέσα σε κάθε αμαρτία είναι κρυμμένος ο σπόρος της ίδιας της καταστροφής της.» Ότι «η αμοιβή της αμαρτίας είναι ο θάνατος.»
(612.1) 53:9.9 [Παρουσιάσθηκε από τον Μελχισεδέκ Μανοβάντετ, ο οποίος κάποτε ήταν αποσπασμένος στη διαχείριση της Ουράντια.]
(613.1) 54:0.1 Ο εξελικτικός άνθρωπος θεωρεί δύσκολο το να κατανοήσει πλήρως τη σπουδαιότητα και να αντιληφθεί τη σημασία του κακού, της πλάνης, της αμαρτίας και της αδικίας. Ο άνθρωπος αργεί να διακρίνει ότι η διαφορά μεταξύ της τελειότητας και της μη τελειότητας γεννούν το εν δυνάμει κακό. Ότι η ανακόλουθη αλήθεια και το ψεύδος δημιουργούν την πλάνη. Ότι το θείο χάρισμα της επιλογής δια της ελεύθερης βούλησης καταλήγει στα αποκλίνοντα βασίλεια της αμαρτίας και της αρετής. Ότι η επίμονη αναζήτηση του θείου οδηγεί στο βασίλειο του θεού, όπως αντιτίθεται στην συνεχή απόρριψή του, η οποία οδηγεί στο χώρο όπου κυριαρχεί η αδικία.
(613.2) 54:0.2 Οι θεοί ούτε δημιουργούν το κακό, ούτε επιτρέπουν την αμαρτία και την εξέγερση. Το εν δυνάμει κακό ενυπάρχει στο χρόνο, σ’ ένα σύμπαν που περιλαμβάνει διαφορετικά επίπεδα εννοιών και αξιών τελειότητας. Η αμαρτία βρίσκεται εν δυνάμει σε όλους τους χώρους όπου υπάρξεις ατελείς είναι προικισμένες με το χάρισμα να επιτελούν μεταξύ του καλού και του κακού. Η εντελώς ανακόλουθη παρουσία της αλήθειας και της αναλήθειας, της πραγματικότητας και της ψεύδους, συνιστούν την λανθάνουσα δυνατότητα της πλάνης. Η εσκεμμένη επιλογή του κακού συνιστά αμαρτία. Η εκούσια απόρριψη της αλήθειας αποτελεί πλάνη. Η επίμονη αναζήτηση της αμαρτίας και της πλάνης συνιστά την αδικία.
(613.3) 54:1.1 Από όλα τα περίπλοκα προβλήματα που διογκώθησαν με την εξέγερση του Εωσφόρου, κανένα δεν δημιούργησε μεγαλύτερες δυσκολίες από όσο η αποτυχία των ανώριμων, εξελικτικών θνητών να διακρίνουν μεταξύ της αληθούς και της ψευδούς ελευθερίας.
(613.4) 54:1.2 Η αληθής ελευθερία είναι η αναζήτηση των αιώνων και η ανταμοιβή της εξελικτικής προόδου. Η ψευδής ελευθερία αποτελεί την ύπουλη εξαπάτηση της πλάνης του χρόνου και του κακού του διαστήματος. Η διαρκούσα ελευθερία στηρίζεται στην πραγματικότητα της δικαιοσύνης – στην ευφυΐα, την ωριμότητα, την συναδέλφωση και την ισότητα.
(613.5) 54:1.3 Η ελευθερία αποτελεί μία αυτοκαταστροφική τεχνική κοσμικής υπόστασης, όταν τα κίνητρά της είναι ανόητα, απαίδευτα και ανεξέλεγκτα. Η αληθής ελευθερία προοδευτικά συνδέεται με την πραγματικότητα και πάντα υπολογίζει την κοινωνική ισότητα, την κοσμική δικαιοσύνη, την συμπαντική συναδέλφωση και τις θείες υποχρεώσεις.
(613.6) 54:1.4 Η ελευθερία γίνεται αυτοκτονική όταν διαχωρίζεται από την υλική δικαιοσύνη, την διανοητική αμεροληψία, την κοινωνική ανοχή, το ηθικό καθήκον και τις πνευματικές αξίες. Η ελευθερία είναι ανύπαρκτη μακράν της κοσμικής πραγματικότητας και κάθε ατομική πραγματικότητα είναι ανάλογη με τις σχέσεις της προς το θείο.
(613.7) 54:1.5 Αχαλίνωτη ισχυρογνωμοσύνη και ασυντόνιστη αυτοέκφραση ισοδυναμούν με άμετρο εγωισμό, το αποκορύφωμα της απιστίας. Η ελευθερία χωρίς τη συνδεδεμένη και πάντα αυξανόμενη νίκη επί του εαυτού του ατόμου αποτελεί μύθο της εγωιστικής θνητής φαντασίας. Η με εγωιστικά κίνητρα ελευθερία είναι μία βασική αυταπάτη, μία σκληρή παραπλάνηση. Η ασυδοσία που μεταμφιέζεται σε ελευθερία είναι προπομπός αξιοθρήνητης δουλείας.
(614.1) 54:1.6 Η αληθής ελευθερία είναι ο σύντροφος το γνήσιου αυτοσεβασμού. Η ψευδής ελευθερία είναι το ταίρι του αυτοθαυμασμού. Η αληθής ελευθερία είναι καρπός του αυτοελέγχου. Η ψευδής ελευθερία, είναι το τεκμήριο της υπεροψίας. Ο αυτοέλεγχος οδηγεί σε αλτρουιστική υπηρεσία. Ο αυτοθαυμασμός τείνει προς την εκμετάλλευση των άλλων για την εγωιστική μεγέθυνση ενός τόσο σφάλλοντος ατόμου, που είναι πρόθυμο να θυσιάσει το ενάρετο επίτευγμα προς χάριν της κατοχής άδικης δύναμης επί των συντρόφων του υπάρξεων.
(614.2) 54:1.7 Ακόμη και η σοφία είναι θεία και αξιόπιστη μόνον όταν έχει κοσμική θεώρηση και πνευματικά κίνητρα.
(614.3) 54:1.8 Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πλάνη από το είδος αυτό της αυταπάτης που οδηγεί ευφυείς υπάρξεις στο να επιθυμούν διακαώς να ασκήσουν εξουσία πάνω σε άλλες υπάρξεις με σκοπό να αποστερήσουν τα άτομα αυτά από τις φυσικές τους ελευθερίες. Ο χρυσός κανόνας της ανθρώπινης δικαιοσύνης διαμαρτύρεται εναντίον όλης αυτής της απάτης, της ατιμίας, του εγωισμού και της αδικίας. Μόνον η αληθής και γνήσια ελευθερία είναι συμβατή με την κυριαρχία της αγάπης και την λειτουργία του ελέους.
(614.4) 54:1.9 Πώς τολμά το ισχυρόγνωμον πλάσμα να σφετερισθεί τα δικαιώματα των συντρόφων του στο όνομα της ατομικής ελευθερίας, όταν οι Υπέρτατοι Κυβερνήτες του σύμπαντος παραμερίζουν με ευσπλαχνικό σεβασμό για το προνόμιο αυτό της βούλησης και τις δυναμικές της προσωπικότητας! Ουδεμία ύπαρξη, κατά την άσκηση της υποτιθέμενης ατομικής της ελευθερίας, έχει το δικαίωμα να αποστερεί οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη από τα προνόμια εκείνα της υπόστασης που απονεμήθηκαν από τους Δημιουργούς και που γίνονται όπως τους αξίζει σεβαστά από όλους τους νομιμόφρονες συνεργάτες, υποτελείς και υποκειμένους τους.
(614.5) 54:1.10 Ο εξελικτικός άνθρωπος μπορεί να πρέπει να αγωνισθεί για τις υλικές του ελευθερίες με τους δυνάστες και τους καταπιεστές σ’ έναν κόσμο αμαρτίας και αδικίας, ή στους πρώιμους καιρούς μιας πρωτόγονης, εξελικτικής σφαίρας, αλλά όχι στους μοροντιανούς κόσμους, ή τις πνευματικές σφαίρες. Ο πόλεμος είναι κληρονομία του αρχικού, πρώιμου εξελικτικού ανθρώπου, αλλά στους κόσμους φυσιολογικού, εξελισσόμενου πολιτισμού, η φυσική μάχη, ως τεχνική διευθέτησης φυλετικών διαφωνιών έχει από μακρού πέσει σε ανυποληψία.
(614.6) 54:2.1 Με τον Υιό και δια του Πνεύματος ο Θεός σχεδίασε την αιώνια Χαβόνα και από τότε επετεύχθη το αιώνιο πρότυπο της ισότιμης συμμετοχής στην νομή της δημιουργίας. Το πρότυπο αυτό της νομής αποτελεί το κυρίαρχο σχέδιο για κάνε έναν από τους Υιούς και τις Θυγατέρες του Θεού που ταξιδεύουν στο διάστημα για να αφοσιωθούν στην προσπάθεια να αντιγράψουν στο χρόνο το κεντρικό σύμπαν της αιώνιας τελειότητας.
(614.7) 54:2.2 Κάθε πλάσμα, κάθε εξελισσόμενου σύμπαντος που διακαώς επιθυμεί να κάνει το θέλημα του Πατέρα είναι προορισμένο να γίνει ο συνεργάτης των Δημιουργών του χρόνου και του διαστήματος στο μεγαλειώδες αυτό εγχείρημα της δια της εμπειρίας επίτευξης της τελειότητας. Αν αυτό δεν ήταν αληθές, δεν θα προίκιζε ο Πατέρας τα πλάσματα αυτά με δημιουργική ελεύθερη βούληση, ούτε θα κατοικούσε εντός τους, συνεργαζόμενος, ουσιαστικά, μαζί τους μέσω του ίδιου του πνεύματός του.
(614.8) 54:2.3 Η αφροσύνη του Εωσφόρου απετέλεσε την προσπάθεια να κάνει αυτό που δεν μπορεί να γίνει, να βραχυκυκλώσει το χρόνο σ’ ένα εμπειρικό σύμπαν. Το έγκλημα του Εωσφόρου ήταν η επιχειρηθείσα αποστέρηση των δημιουργικών δικαιωμάτων κάθε οντότητας στην Σατάνια, η μη εγνωσμένη σύντμηση της ατομικής συμμετοχής των πλασμάτων – της εκούσιας συμμετοχής – στον μακρόχρονο εξελικτικό αγώνα να φθάσουν στην κατάσταση του φωτός και της ζωής, τόσον ατομικά, όσο και συλλογικά. Πράττοντας αυτό, ο κάποτε Κυρίαρχος του συστήματός σας έθεσε την εγκόσμια επιδίωξη της δικής του βούλησης ευθέως κατά της αιώνιας επιδίωξης της βούλησης του Θεού, όπως αυτή αποκαλύπτεται στο δώρο της ελεύθερης βούλησης εφ’ όλων των εχόντων ατομικότητα πλασμάτων. Η εξέγερση του Εωσφόρου απετέλεσε, έτσι, τη μεγαλύτερη δυνατή απειλή καταστρατήγησης της δια της ελεύθερης βούλησης επιλογής των ανερχομένων και των υπηρετών του συστήματος της Σατάνια – την απειλή να στερηθεί για πάντα, κάθε μία από τις υπάρξεις αυτές, τη συναρπαστική εμπειρία να συνεισφέρει με κάτι ατομικό και μοναδικό στο βραδέως ανεγειρόμενο μνημείο της εμπειρικής σοφίας, που κάποτε θα υπάρξει ως το τελειοποιημένο σύστημα της Σατάνια. Έτσι, το μανιφέστο του Εωσφόρου, μεταμφιεζόμενο με το ένδυμα της ελευθερίας, παρουσιάζεται στο καθαρό φως της λογικής ως μνημειώδης απειλή που ολοκληρώνει την κλοπή της ατομικής ελευθερίας και τούτο το επιτυγχάνει σε μία κλιμάκωση που μόνο δύο φορές μεθοδεύθηκε σ’ ολόκληρη την ιστορία του Νέβαδον.
(615.1) 54:2.4 Εν ολίγοις, εκείνο που ο Θεός είχε χαρίσει στους ανθρώπους και τους αγγέλους, ο Εωσφόρος θα τους το αφαιρούσε, και τούτο είναι το θείο προνόμιο της συμμετοχής στην δημιουργία του ίδιου του πεπρωμένου τους, αλλά και του πεπρωμένου του τοπικού αυτού συστήματος των κατοικημένων κόσμων.
(615.2) 54:2.5 Ουδεμία ύπαρξη, σ’ ολόκληρο το σύμπαν διαθέτει τη δικαιωματική ελευθερία να αποστερήσει οποιαδήποτε άλλη ύπαρξη της αληθούς ελευθερίας, του δικαιώματος να αγαπά και να αγαπάται, το προνόμιο να λατρεύει το Θεό και να υπηρετεί τους συντρόφους της.
(615.3) 54:3.1 Τα ενάρετα, αυτόβουλα πλάσματα των εξελικτικών κόσμων βασανίζονται πάντα από το απερίσκεπτο ερώτημα του γιατί οι πάνσοφοι Δημιουργοί επιτρέπουν το κακό και την αμαρτία. Δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι και τα δύο είναι αναπόφευκτα, αν τα πλάσματα πρόκειται να είναι πραγματικά ελεύθερα. Η ελεύθερη βούληση του εξελισσόμενου ανθρώπου, ή του έξοχου αγγέλου δεν αποτελεί μία απλή φιλοσοφική θεώρηση, ένα συμβολικό ιδεώδες. Η ικανότητα του ανθρώπου να επιλέγει το καλό, ή το κακό είναι μία συμπαντική πραγματικότητα. Η ελευθερία αυτή του να αποφασίζει1 [65] κάποιος για τον εαυτό του αποτελεί δώρο των Υπέρτατων Κυβερνητών και εκείνοι ουδέποτε θα επιτρέψουν σε οποιαδήποτε ύπαρξη, ή κατηγορία υπάρξεων, να αποστερήσει έστω και μία οντότητα στο απέραντο σύμπαν αυτής της θεϊκά χαρισμένης ελευθερίας – ούτε καν να πείσει τις παραπλανημένες και αδαείς αυτές υπάρξεις να απολαύσουν την εσφαλμένα αποκαλούμενη αυτή ατομική ελευθερία.
(615.4) 54:3.2 Αν και η συνειδητή και ολόψυχη ταυτοποίηση με το κακό (την αμαρτία) ισοδυναμεί με μη-ύπαρξη (εκμηδενισμό), μεσολαβεί πάντοτε, μεταξύ του χρόνου μιας τέτοιας ατομικής ταυτοποίησης με την αμαρτία και της εκτέλεσης της ποινής – της αυτόματης κατάληξης μιας τέτοιας εκούσιας αποδοχής του κακού – μία χρονική περίοδος αρκετά μεγάλη, ώστε να κάνει μία τέτοια απόφαση πάνω στη συμπαντική κατάσταση ενός τέτοιου ατόμου απόλυτα ικανοποιητική για όλες τις σχετιζόμενες συμπαντικές προσωπικότητες και η οποία απόφαση θα είναι τόσο αμερόληπτη και δίκαιη, ώστε να κερδίσει την επιδοκιμασία του ίδιου του αμαρτωλού.
(615.5) 54:3.3 Αν, όμως, αυτός ο, εναντίον της πραγματικότητας της αλήθειας και της αγαθότητας, συμπαντικός στασιαστής αρνηθεί να επιδοκιμάσει την ετυμηγορία και αν ο ένοχος αναγνωρίζει στην καρδιά του την ορθότητα της καταδίκης του, αλλά αρνείται να κάνει μία τέτοια ομολογία, τότε η εκτέλεση της καταδικαστικής απόφασης πρέπει να καθυστερήσει, σύμφωνα με τη διακριτική ευχέρεια των Αρχαίων των Ημερών. Και οι Αρχαίοι των Ημερών αρνούνται να εκμηδενίσουν οποιαδήποτε ύπαρξη μέχρις ότου όλες οι ηθικές αξίες και όλες οι πνευματικές πραγματικότητες εκλείψουν τόσο από τον αμαρτωλό, όσο και από όλους τους σχετιζόμενους μ’ αυτόν υποστηρικτές και πιθανούς συμπαθούντες.
(615.6) 54:4.1 Ένα άλλο πρόβλημα, κάπως δύσκολο να ερμηνευθεί στον αστερισμό του Νορλάτιαντεκ, αφορά στους λόγους που επέτρεψαν στον Εωσφόρο, τον Σατανά και τους εκπεσόντες πρίγκιπες να απεργασθούν το κακό τόσο πολύ καιρό προτού τους αντιληφθούν, τους φυλακίσουν και τους δικάσουν.
(616.1) 54:4.2 Οι γονείς, εκείνοι που έχουν γεννήσει και αναθρέψει παιδιά, είναι περισσότερο ικανοί να κατανοήσουν το γιατί ο Μιχαήλ, ένας Δημιουργός-πατέρας, μπορεί να καθυστερεί να καταδικάσει και να καταστρέψει τους ίδιους του τους Υιούς. Η παραβολή του Ιησού για τον άσωτο υιό εξηγεί καλά το πώς ένας στοργικός πατέρας μπορεί να περιμένει καιρό για τη μεταμέλεια ενός παιδιού του που έσφαλε.
(616.2) 54:4.3 Αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός ότι ένα αμαρτωλό πλάσμα μπορεί ουσιαστικά να επιλέξει να κάνει κακό – να διαπράξει αμαρτία – παγιώνει την πραγματικότητα της ελεύθερης βούλησης και δικαιολογεί απολύτως κάθε μακρόχρονη καθυστέρηση στην εκτέλεση της δικαιοσύνης, με την προϋπόθεση ότι το παρατεινόμενο έλεος μπορεί να συντείνει στη μεταμέλεια και την αποκατάσταση.
(616.3) 54:4.4 Τις περισσότερες από τις ελευθερίες που αναζήτησε ο Εωσφόρος, τις είχε ήδη. Στο μέλλον επρόκειτο να λάβει και άλλες. Όλα αυτά τα πολύτιμα δώρα χάθηκαν επειδή υποχώρησε στην ανυπομονησία και ενέδωσε σε μία επιθυμία να αποκτήσει αυτό που κάποιος επιθυμεί τώρα και να το κάνει κτήμα του περιφρονώντας κάθε υποχρέωση να σεβαστεί τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των άλλων υπάρξεων που συνθέτουν το σύμπαν των συμπάντων. Οι ηθικές υποχρεώσεις είναι έμφυτες, θείες και συμπαντικές.
(616.4) 54:4.5 Υπάρχουν πολλοί λόγοι, γνωστοί σ’ εμάς, πάνω στο γιατί οι Υπέρτατοι Κυβερνήτες δεν κατέστρεψαν, ή δεν φυλάκισαν αμέσως τους αρχηγούς της εξέγερσης του Εωσφόρου. Υπάρχουν, αναμφίβολα, ακόμη περισσότεροι και πιθανόν καλύτεροι λόγοι, άγνωστοι σ’ εμάς. Η ευσπλαχνία που χαρακτηρίζει την καθυστέρηση αυτή στην εκτέλεση της δικαιοσύνης διευρύνθηκε προσωπικά από τον Μιχαήλ. Του Νέβαδον. Αν δεν υπήρχε η στοργή του Δημιουργού αυτού πατέρα προς τους σφάλλοντες Υιούς του, η υπέρτατη δικαιοσύνη του υπερσύμπαντος θα είχε εφαρμοσθεί. Αν ένα τέτοιο γεγονός, σαν την εξέγερση του Εωσφόρου, είχε λάβει χώρα στον Νέβαδον ενόσω ο Μιχαήλ ήταν ενσαρκωμένος στην Ουράντια, οι ηθικοί αυτουργοί του κακού αυτού θα είχαν ακαριαία και απόλυτα εξοντωθεί.
(616.5) 54:4.6 Η υπέρτατη δικαιοσύνη μπορεί να δραστηριοποιηθεί άμεσα, αν δεν περιορισθεί από το θείο έλεος. Η λειτουργία, όμως, του ελέους πάνω στα παιδιά του χρόνου και του διαστήματος παρέχει πάντοτε το χρονικό αυτό περιθώριο, εξασφαλίζοντας, έτσι, το διάστημα μεταξύ του χρόνου σποράς και συγκομιδής. Αν ο σπόρος που φυτεύεται είναι καλός, το διάστημα αυτό διασφαλίζει τον έλεγχο και την βελτίωση του χαρακτήρα. Αν ο σπόρος που φυτεύεται είναι κακός, η φιλεύσπλαχνη αυτή καθυστέρηση παρέχει το χρόνο για μεταμέλεια και επανόρθωση. Η χρονική αυτή καθυστέρηση στην καταδίκη και την τιμωρία των αμαρτωλών είναι εγγενής στη λειτουργία του ελέους των επτά υπερσυμπάντων. Ο περιορισμός αυτός της δικαιοσύνης δια του ελέους αποδεικνύει ότι ο Θεός είναι αγάπη και ότι ένας τέτοιος Θεός της αγάπης κυριαρχεί στα σύμπαντα και δια του ελέους ελέγχει τη μοίρα και το πεπρωμένο όλων των πλασμάτων του.
(616.6) 54:4.7 Οι ελεήμονες καθυστερήσεις του χρόνου γίνονται με εντολές της ελεύθερης βούλησης των Δημιουργών. Κάτι αγαθό αποκομίζει το σύμπαν από την μέθοδο αυτή της υπομονής στη συμπεριφορά προς τους αμαρτωλούς στασιαστές. Ενώ είναι απολύτως αληθές ότι το καλό δεν μπορεί να προέλθει από το κακό, σ’ αυτόν που σχεδιάζει και πράττει το κακό, είναι εξ ίσου αληθές ότι τα πάντα (περιλαμβανομένου του κακού, λανθάνον και εμφανές) συνεργάζονται για το καλό όλων των υπάρξεων που γνωρίζουν τον Θεό, που επιθυμούν να πράττουν το θέλημά του και που ανελίσσονται προς τον Παράδεισο σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιό του και τη θεία επιδίωξη.
(616.7) 54:4.8 Οι φιλεύσπλαχνες, όμως, αυτές καθυστερήσεις δεν είναι παντοτινές. Παρά την μακρόχρονη καθυστέρηση (όπως υπολογίζεται ο χρόνος στην Ουράντια) στην εκδίκαση της εξέγερσης του Εωσφόρου, ας σημειώσουμε ότι, κατά την περίοδο που πραγματοποιήθηκε αυτή η αποκάλυψη, η πρώτη ακροαματική διαδικασία στην εκκρεμούσα υπόθεση του Γαβριήλ κατά του Εωσφόρου διεξήχθη στην Ουβέρσα και ότι αμέσως μετά εκδόθηκε η εντολή των Αρχαίων των Ημερών που επέτασσε να εγκλεισθεί, εφεξής, ο Σατανάς στον κόσμο-φυλακή μαζί με τον Εωσφόρο. Τούτο τερματίζει την ικανότητα του Σατανά να κάνει περαιτέρω επισκέψεις σε οποιονδήποτε από τους εκπεσόντες κόσμους της Σατάνια. Η δικαιοσύνη σ’ ένα κυριαρχούμενο από το έλεος σύμπαν μπορεί να είναι αργή, αλλά είναι βέβαιη.
(617.1) 54:5.1 Από τους πολλούς λόγους που γνωρίζω πάνω στο γιατί ο Εωσφόρος και οι συνένοχοί του δεν φυλακίσθηκαν νωρίτερα, ή δεν δικάστηκαν, μου επιτρέπεται να απαριθμήσω τους εξής:
(617.2) 54:5.2 1. Το έλεος απαιτεί να έχει κάθε αμαρτωλός αρκετό χρόνο ώστε να διατυπώσει μία σοβαρή και απολύτως επιλεγμένη θέση σχετικά με τις κακές του σκέψεις και τις αμαρτωλές του πράξεις.
(617.3) 54:5.3 2. Η υπέρτατη δικαιοσύνη κυριαρχείται από την αγάπη του Πατέρα. Γι’ αυτό ποτέ η δικαιοσύνη δεν θα καταστρέψει αυτό που μπορεί να σώσει το έλεος. Ο χρόνος για τη σωτηρία παραχωρείται σε κάθε αμαρτωλό.
(617.4) 54:5.4 3. Ουδείς στοργικός πατέρας βιάζεται να επιβάλλει τιμωρία σ’ ένα σφάλλον μέλος της οικογένειάς του. Η υπομονή δεν μπορεί να λειτουργήσει ανεξάρτητα από το χρόνο.
(617.5) 54:5.5 4. Ενώ η αμαρτία είναι πάντα επιβλαβής για μία οικογένεια, η σύνεση και η αγάπη προτρέπουν τα δίκαια παιδιά να ανεχθούν ένα σφάλλοντα αδελφό για το χρόνο που έχει δοθεί από τον στοργικό πατέρα, κατά τον οποίο ο αμαρτωλός μπορεί να δει το σφάλμα της συμπεριφοράς του και να σωθεί.
(617.6) 54:5.6 5. Ανεξάρτητα από τη στάση του Μιχαήλ έναντι του Εωσφόρου, παρά το γεγονός ότι είναι ο Δημιουργός-πατέρας του Εωσφόρου, δεν ήταν στη δικαιοδοσία του Δημιουργού-Υιού να δικάσει συνοπτικά τον αποστάτη Κυρίαρχο του Συστήματος, επειδή δεν είχε ολοκληρώσει την επιφοιτιστική του πορεία, κατακτώντας δι’ αυτής την απεριόριστη κυριαρχία του Νέβαδον.
(617.7) 54:5.7 6. Οι Αρχαίοι των Ημερών θα μπορούσαν να είχαν εξοντώσει αμέσως αυτούς τους στασιαστές, αλλά σπάνια εκτελούν τους αμαρτωλούς χωρίς ολοκληρωμένη ακροαματική διαδικασία. Στην προκειμένη περίπτωση αρνήθηκαν να ανατρέψουν τις αποφάσεις του Μιχαήλ.
(617.8) 54:5.8 7. Είναι προφανές ότι ο Εμμανουήλ συμβούλευσε τον Μιχαήλ να μείνει μακριά από τους στασιαστές και να αφήσει την εξέγερση να ακολουθήσει τη φυσιολογική της πορεία της αυτοεξάλειψης. Και η σοφία των Ενοποιήσεων των Ημερών αποτελεί τη χρονική αντανάκλαση της ενωμένης σοφίας της Τριάδας του Παραδείσου.
(617.9) 54:5.9 8. Οι Πιστοί των Ημερών στην Εντέντια συμβούλευσαν τους Πατέρες του Αστερισμού να επιτρέψουν την ελεύθερη πορεία των στασιαστών μέχρι του σημείου όπου όλη η συμπάθεια προς τους αμαρτωλούς αυτούς θα ξεριζωνόταν αμέσως από την καρδιά κάθε παρόντος και μελλοντικού πολίτη του Νορλάτιαντεκ – κάθε θνητού, μοροντιανού, ή πνευματικού πλάσματος.
(617.10) 54:5.10 9. Στην Τζερουζέμ, ο προσωπικός εκπρόσωπος των Υπέρτατων Εκτελεστών του Όρβοντον συμβούλευσε τον Γαβριήλ να παράσχει κάθε ευκαιρία, σε κάθε ζωντανό πλάσμα, να διαμορφώσει μία προσεκτική επιλογή στα θέματα εκείνα που περιλαμβάνονταν στην Διακήρυξη της Ελευθερίας του Εωσφόρου. Όταν τα αιτήματα της εξέγερσης προβλήθηκαν, ο σύμβουλος του Γαβριήλ πάνω σε επείγουσες καταστάσεις του Παραδείσου ανέπτυξε την άποψη ότι εάν μία τέτοια απόλυτη και ελεύθερη ευκαιρία δεν δινόταν σε όλα τα πλάσματα του Νορλάτιαντεκ, τότε η Παραδείσια καραντίνα εναντίον όλων αυτών των πιθανών απρόθυμων, ή γεμάτων αμφιβολίες πλασμάτων θα επεκτείνετο για λόγους αυτοπροστασίας εναντίον ολόκληρου του αστερισμού. Για να παραμείνουν ανοικτές οι Παραδείσιες πύλες ανέλιξης στις υπάρξεις του Νορλάτιαντεκ, ήταν απαραίτητο να διασφαλισθεί η πλήρης ανάπτυξη της εξέγερσης και να εξασφαλισθεί η αμέριστη αποφασιστικότητα της στάσης εκ μέρους όλων των υπάρξεων, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν συνδέονταν μ’ αυτήν.
(617.11) 54:5.11 10. Ο Θείος Λειτουργός του Σάλβινγκτον εξέδωσε, ως τρίτο του ανεξάρτητο διάγγελμα, μία εντολή η οποία επέτασσε ότι τίποτε δεν θα γινόταν ώστε να αποκατασταθεί εν μέρει, να αποσιωπηθεί από δειλία, ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο να αποκρυφθεί το απαίσιο πρόσωπο των στασιαστών και της εξέγερσης. Οι αγγελικές στρατιές πήραν την εντολή να εργασθούν για την πλήρη αποκάλυψη και τις απεριόριστες ευκαιρίες της έκφρασης της αμαρτίας, ως τον συντομότερο δρόμο για την επίτευξη της τέλειας και ολοκληρωτικής ίασης της μάστιγας του κακού και της αμαρτίας.
(618.1) 54:5.12 11. Ένα συμβούλιο έκτακτης ανάγκης τέως θνητών, αποτελούμενο από Κραταιούς Αγγελιαφόρους, μεγαλυνθέντες θνητούς που είχαν προσωπική εμπειρία με παρόμοιες καταστάσεις, μαζί με τους συντρόφους τους, οργανώθηκε στην Τζερουζέμ. Ενημέρωσαν τον Γαβριήλ ότι τουλάχιστον τριπλάσιος αριθμός υπάρξεων θα εκμαυλίζονταν αν επιχειρούνταν αυθαίρετες, ή συνοπτικές μέθοδοι καταστολής. Ολόκληρο το συμβουλευτικό σώμα της Ουβέρσα ομόφωνα συνέστησε στον Γαβριήλ να αφήσει την εξέγερση να ακολουθήσει την πλήρη και φυσική της πορεία, έστω και αν απαιτούνταν ένα εκατομμύριο χρόνια για να απαλειφθούν οι συνέπειες.
(618.2) 54:5.13 12. Ο χρόνος, έστω και σ’ ένα σύμπαν του χρόνου, είναι σχετικός: Αν ένας θνητός της Ουράντια, με μέση διάρκεια ζωής, διαπράξει ένα έγκλημα που θα οδηγούσε σε παγκόσμιο πανδαιμόνιο και αν γινόταν αντιληπτός, δικαζόταν και εκτελείτο μέσα σε δύο, ή τρεις ημέρες από την διάπραξη του εγκλήματος, θα σας φαινόταν πολύς καιρός; Και όμως, αυτό θα ήταν περισσότερο συγκρίσιμο με τη διάρκεια της ζωής του Εωσφόρου, έστω και αν η δίκη του, που μόλις άρχισε, δεν θα ολοκληρωνόταν για εκατό χιλιάδες Ουραντιανά χρόνια. Το σχετικό πέρασμα του χρόνου από την έποψη της Ουβέρσα, όπου εκκρεμεί η αντιδικία, θα μπορούσε να γίνει κατανοητό λέγοντας ότι το έγκλημα του Εωσφόρου άρχισε να εκδικάζεται μέσα σε δυόμισι δευτερόλεπτα από τη στιγμή που διαπράχθηκε. Από την έποψη του Παραδείσου η εκδίκαση είναι ταυτόχρονη με την διάπραξη.
(618.3) 54:5.14 Υπάρχουν άλλοι τόσοι λόγοι για το ότι δεν αναχαιτίσθηκε αυθαίρετα η εξέγερση του Εωσφόρου, που θα μπορούσαν να γίνουν εν μέρει κατανοητοί σ’ εσάς, αλλά που δεν έχω το δικαίωμα να αφηγηθώ. Μπορώ μόνο να σας ενημερώσω ότι στην Ουβέρσα διδάσκουμε σαράντα οκτώ λόγους για τους οποίους επιτρέπεται στο κακό να διανύσει την πλήρη πορεία της ίδιας της ηθικής του χρεοκοπίας και της πνευματικής εξάλειψης. Δεν αμφιβάλλω όλοι υπάρχουν άλλοι τόσοι επιπλέον λόγοι άγνωστοι σ’ εμένα.
(618.4) 54:6.1 Οποιεσδήποτε δυσκολίες και αν συναντήσουν οι εξελισσόμενοι θνητοί στις προσπάθειές τους να κατανοήσουν την εξέγερση του Εωσφόρου, πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους τους στοχαστικούς διανοητές ότι ο τρόπος χειρισμού των στασιαστών αποτελεί δικαίωση της θείας αγάπης. Η φιλόστοργη ευσπλαχνία που φθάνει μέχρι τους στασιαστές πράγματι φαίνεται να εμπλέκει πολλές αθώες υπάρξεις σε δοκιμασίες και βάσανα, όλες όμως αυτές οι ταραγμένες προσωπικότητες μπορούν με ασφάλεια να προσβλέπουν στους πάνσοφους Κριτές να αποφανθούν για το πεπρωμένο τους με ευσπλαχνία αλλά και δικαιοσύνη.
(618.5) 54:6.2 Σε όλες τις συνδιαλλαγές τους με νοήμονες υπάρξεις, τόσον ο Δημιουργός Υιός όσο και ο εν Παραδείσω Πατέρας του εμφορούνται από αγάπη. Είναι αδύνατο να αντιληφθεί κανείς πολλές φάσεις από την στάση των κυβερνητών του σύμπαντος προς τους στασιαστές και την εξέγερση – την αμαρτία και τους αμαρτωλούς – εκτός αν θυμηθεί ότι ο Θεός, ως Πατέρας έχει προτεραιότητα έναντι όλων των άλλων φάσεων της εκδήλωσης της Θείας φύσης, σε όλες τις συνδιαλλαγές του θείου με την ανθρωπότητα. Πρέπει, επίσης, να θυμόμαστε ότι οι εν Παραδείσω Δημιουργοί Υιοί εμφορούνται από το έλεος.
(618.6) 54:6.3 Αν ένας στοργικός πατέρας μιας μεγάλης οικογένειας αποφασίσει να δείξει έλεος σε ένα από τα παιδιά του που ενέχεται σε θλιβερά ανομήματα, μπορεί θαυμάσια να θεωρηθεί ότι η επέκταση αυτή του ελέους προς το ανάρμοστα φερόμενο αυτό παιδί, θα δημιουργήσει προσωρινές δυσκολίες σε όλα τα άλλα, τα καλότροπα παιδιά. Τέτοια φαινόμενα είναι αναπόφευκτα. Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι αδιαχώριστος από την πραγματική κατάσταση του να έχεις ένα φιλόστοργο γονέα και να είσαι μέλος μιας οικογένειας. Κάθε μέλος μιας οικογένειας ωφελείται από τη σωστή συμπεριφορά κάθε άλλου μέλους. Επιπλέον, κάθε μέλος οφείλει να υφίσταται τις χρονικές επιπτώσεις του παραπτώματος κάθε άλλου μέλους. Οι οικογένειες, οι ομάδες, τα έθνη, οι φυλές, οι κόσμοι, τα συστήματα, οι αστερισμοί και τα σύμπαντα είναι σχέσεις συνεργασίας οι οποίες διαθέτουν ατομικότητα. Και για το λόγο αυτό, κάθε μέλος μιας τέτοιας ομάδας, μεγάλης, ή μικρής, δρέπει τα οφέλη και υφίσταται τις συνέπειες των καλών και των κακών πράξεων όλων των άλλων μελών της περί ης ο λόγος ομάδας.
(619.1) 54:6.4 Ένα πράγμα, ωστόσο, πρέπει να γίνει σαφές: Αν πρόκειται να υποστείτε τις βλαβερές συνέπειες ενός ανομήματος κάποιου μέλους της οικογενείας σας, κάποιου συμπολίτη, ή συντρόφου σας, ακόμη και εξέγερση στο σύστημα, ή κάπου αλλού – ασχέτως του τι πρέπει να υπομείνετε εξ αιτίας των κακών πράξεων των συνεργατών, των συντρόφων, ή των ανωτέρων σας – μπορείτε να είστε βέβαιοι, με την αιώνια διαβεβαίωση, ότι οι δοκιμασίες αυτές είναι οδύνες παροδικές. Καμία από τις συνέπειες αυτές της κακής συμπεριφοράς των αδελφών σας στην ομάδα δεν μπορεί ποτέ να θέσει σε κίνδυνο τις αιώνιες ελπίδες σας, ή κατ’ ελάχιστο βαθμό να σας στερήσει του θείου δικαιώματός σας της προς τον Παράδεισο ανέλιξης και της κατάκτησης του Θεού.
(619.2) 54:6.5 Και υπάρχει αντιστάθμισμα γι’ αυτές τις δοκιμασίες, τις καθυστερήσεις και τις απογοητεύσεις, που σταθερά συνοδεύουν την αμαρτία της εξέγερσης. Από τις πολλές, σημαντικές επιπτώσεις της εξέγερσης του Εωσφόρου που μπορούν να κατονομασθούν, μπορώ μόνο να επιστήσω την προσοχή σας στην εμπλουτισμένη πορεία των θνητών εκείνων ανερχομένων, των πολιτών της Τζερουζέμ οι οποίοι, έχοντας αντισταθεί στις σοφιστείες της αμαρτίας, μπήκαν στη σειρά για να γίνουν οι μελλοντικοί Κραταιοί Αγγελιαφόροι, μέλη της τάξης μου. Κάθε ύπαρξη που πέρασε με επιτυχία τη δοκιμασία αυτού του φοβερού επεισοδίου, με τον τρόπο αυτό προώθησε άμεσα τη διοικητική του κατάσταση και μεγάλωσε την πνευματική του αξία.
(619.3) 54:6.6 Αρχικά, η αναταραχή του Εωσφόρου φάνηκε να είναι μια αδυσώπητη θεομηνία στο σύστημα και στο σύμπαν. Σταδιακά τα οφέλη άρχισαν να συσσωρεύονται. Με το πέρασμα είκοσι πέντε χιλιάδων ετών κατά το χρόνο του συστήματος (είκοσι χιλιάδων ετών, κατά το χρόνο της Ουράντια), οι Μελχισεδέκ άρχισαν να διδάσκουν ότι το καλό που προέκυψε από την αφροσύνη του Εωσφόρου είχε φθάσει να ισοσκελίσει το κακό που είχε προκληθεί. Το συνολικό κακό είχε, ως εκείνη την ώρα, σχεδόν σταθεροποιηθεί, εξακολουθώντας να μεγαλώνει μόνο σε ορισμένους απομονωμένους κόσμους, ενώ οι ευεργετικές επιπτώσεις συνέχισαν να πολλαπλασιάζονται και να επεκτείνονται μέσα στο σύμπαν και το υπερσύμπαν, ακόμη και στη Χαβόνα. Οι Μελχισεδέκ πλέον διδάσκουν ότι το καλό που προκύπτει από την εξέγερση της Σατάνια είναι περισσότερο από χίλιες φορές μεγαλύτερο από το συνολικό κακό.
(619.4) 54:6.7 Αλλά μία τέτοια ασυνήθιστη και θεάρεστη συγκομιδή κακών πράξεων θα μπορούσε να προκληθεί μόνο δια της συνετής, θείας και ελεήμονος στάσης όλων των ανωτέρων του Εωσφόρου, που εκτείνονται από τους Πατέρες του Αστερισμού στην Εντέντια, ως τον Πατέρα του Σύμπαντος στον Παράδεισο. Το πέρασμα του χρόνου έχει εμπλουτίσει το επακολουθήσαν καλό που προέκυψε από την αφροσύνη του Εωσφόρου. Και εφ’ όσον το κακό που επρόκειτο να τιμωρηθεί είχε σχεδόν πλήρως αναπτυχθεί σε συγκριτικά σύντομο χρόνο, είναι προφανές ότι οι πάνσοφοι και εχέφρονες κυβερνήτες του σύμπαντος σίγουρα θα επεξέτειναν το χρόνο στον οποίο θα έδρεπαν ολοένα αυξανόμενα ευεργετικά αποτελέσματα. Ανεξάρτητα από τους πολλούς επιπλέον λόγους που καθυστέρησαν να γίνουν αντιληπτοί και να δικασθούν οι στασιαστές της Σατάνια, αυτό το συγκεκριμένο κέρδος θα ήταν αρκετό να εξηγήσει το γιατί οι αμαρτωλοί αυτοί δεν φυλακίσθηκαν νωρίτερα, γιατί δεν καταδικάσθηκαν και δεν εξοντώθηκαν.
(619.5) 54:6.8 Ο κοντόφθαλμος και περιορισμένος από το χρόνο νους των θνητών πρέπει να κρίνει αργά τις χρονικές καθυστερήσεις των εχεφρόνων και πάνσοφων διαχειριστών των συμπαντικών υποθέσεων.
(620.1) 54:6.9 Ένα σφάλμα της ανθρώπινης σκέψης που αφορά στα προβλήματα αυτά συνίσταται στην αντίληψη ότι όλοι οι εξελικτικοί θνητοί σ’ έναν αναπτυσσόμενο πλανήτη θα επέλεγαν να ακολουθήσουν την προς τον Παράδεισο πορεία, αν η αμαρτία δεν είχε καταρασθεί τον κόσμο τους. Η ικανότητα να αποποιούνται τη σωτηρία δεν χρονολογείται από την εποχή της εξέγερσης του Εωσφόρου. Ο θνητός άνθρωπος διέθετε πάντα το χάρισμα της αυτόβουλης επιλογής σχετικά με την προς τον Παράδεισο πορεία του.
(620.2) 54:6.10 Καθώς ανέρχεσθε στην εμπειρία της σωτηρίας, διευρύνετε την άποψή σας για το σύμπαν και επεκτείνετε τον ορίζοντα των εννοιών και των αξιών. Και έτσι θα γίνετε ικανοί να κατανοήσετε καλύτερα γιατί σε τέτοιες υπάρξεις, όπως ο Εωσφόρος και ο Σατανάς επετράπη να συνεχίσουν την εξέγερση. Θα αντιληφθείτε, επίσης, καλύτερα πόσο απόλυτο (αν όχι άμεσο) καλό μπορεί να προέλθει από το χρονικά περιορισμένο κακό. Αφού φθάσετε στον Παράδεισο, θα διαφωτισθείτε, πραγματικά και θα ανακουφισθείτε, όταν ακούσετε τους υπεραφικούς φιλοσόφους να συζητούν και να ερμηνεύουν τα βαθιά αυτά προβλήματα της συμπαντικής τακτοποίησης. Ακόμη και τότε, όμως, αμφιβάλλω αν θα ικανοποιηθείτε απόλυτα βαθιά στο νου σας. Εγώ τουλάχιστον δεν ικανοποιήθηκα, ακόμη και όταν είχα, έτσι, φθάσει στο αποκορύφωμα της συμπαντικής φιλοσοφίας. Δεν επέτυχα την πλήρη κατανόηση των πολυπλοκοτήτων αυτών ει μη μόνον όταν μου ανατέθηκαν διοικητικά καθήκοντα στο υπερσύμπαν, όπου δια της ουσιαστικής εμπειρίας κατέκτησα επαρκή εννοιολογική ικανότητα για την κατανόηση τέτοιων πολύπλευρων προβλημάτων στην κοσμική δικαιοσύνη και την πνευματική φιλοσοφία. Καθώς ανέρχεσθε προς τον Παράδεισο, ολοένα και περισσότερο θα μαθαίνετε ότι πολλά προβληματικά χαρακτηριστικά της διοίκησης του σύμπαντος μπορούν να γίνουν κατανοητά μόνο μετά την απόκτηση αυξημένης εμπειρικής ικανότητας και την επίτευξη εμπλουτισμένης πνευματικής ενόρασης. Η κοσμική σοφία είναι βασική για την κατανόηση των κοσμικών καταστάσεων.
(620.3) 54:6.11 [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο της δια της εμπειρίας σωτηρίας στην πρώτη εξέγερση του συστήματος στα σύμπαντα του χρόνου, προσαρτημένου τώρα στην κυβέρνηση του υπερσύμπαντος του Όρβοντον και λειτουργούντος επί του θέματος αυτού μετά από αίτημα του Γαβριήλ του Σάλβινγκτον.]
(621.1) 55:0.1 Η εποχή του φωτός και της ζωής είναι το τελικό εξελικτικό επίτευγμα ενός κόσμου του χρόνου και του διαστήματος. Από τους πρώιμους καιρούς του πρωτόγονου ανθρώπου, ένας τέτοιος κατοικημένος κόσμος έχει περάσει από τις διαδοχικές πλανητικές εποχές – τις προ και μετά τον Πλανητικό Πρίγκιπα εποχές, την μετά-Αδαμική εποχή, την μετά τον Υιό Μάγιστρο Εποχή και την μετά τον πληρούντα Υιό εποχή. Και κατόπιν, ένας τέτοιος κόσμος είναι έτοιμος για το κορυφαίο εξελικτικό επίτευγμα, την μόνιμη κατάσταση του φωτός και της ζωής, δια της λειτουργίας των διαδοχικών πλανητικών αποστολών των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας, με τις αιώνια εξελισσόμενες αποκαλύψεις τους για τη θεία αλήθεια και την κοσμική σοφία. Στις προσπάθειές τους αυτές οι Διδάσκαλοι Υιοί απολαμβάνουν την αρωγή των Υπέρλαμπρων Εσπερινών Αστέρων, πάντα, καθώς και των Μελχισεδέκ, ορισμένες φορές, στο να εγκαθιδρύσουν την τελική πλανητική εποχή.
(621.2) 55:0.2 Η εποχή αυτή του φωτός και της ζωής, που εγκαινιάσθηκε από τους Διδασκάλους Υιούς με την ολοκλήρωση της τελικής πλανητικής αποστολής τους, συνεχίζεται για πάντα στους κατοικημένους κόσμους. Κάθε στάδιο εξέλιξης παγιωμένης μορφής μπορεί να προσδιορισθεί1 [66] από τις πράξεις κρίσης των Υιών Μαγίστρων ως μία διαδοχή απονομών. Όλες αυτές, όμως, οι πράξεις κρίσης είναι αμιγώς νομικής φύσης και με κανένα τρόπο δεν αλλάζουν την πορεία των πλανητικών συμβάντων.
(621.3) 55:0.3 Μόνον οι πλανήτες εκείνοι οι οποίοι κατακτούν τη θέση τους2 [67] στα κύρια πλανητικά κυκλώματα του υπερσύμπαντος διασφαλίζουν την συνεχή επιβίωσή τους, αλλά απ’ όσα γνωρίζουμε, οι πλανήτες αυτοί που παγιώθηκαν στο φως και τη ζωή προορίζονται να συνεχίσουν μέσα από τις αιώνιες εποχές όλου του μέλλοντος χρόνου.
(621.4) 55:0.4 Υπάρχουν επτά στάδια στην ανάπτυξη της εποχής του φωτός και της ζωής σ’ έναν εξελικτικό κόσμο και στο σημείο αυτό πρέπει να σημειώσουμε ότι οι κόσμοι των δια του Πνεύματος συγχωνευόμενων θνητών εξελίσσονται με τρόπους ταυτόσημους προς εκείνους της δια του Προσαρμοστή συγχωνευόμενης σειράς. Τα επτά αυτά στάδια του φωτός και της ζωής είναι:
(621.5) 55:0.5 1. Το αρχικό, ή πλανητικό στάδιο.
(621.6) 55:0.6 2. Το δεύτερο στάδιο, ή στάδιο του συστήματος.
(621.7) 55:0.7 3. Το τρίτο στάδιο, ή στάδιο του αστερισμού.
(621.8) 55:0.8 4. Το τέταρτο στάδιο, ή στάδιο του τοπικού σύμπαντος.
(621.9) 55:0.9 5. Το πέμπτο στάδιο, ή στάδιο του ελάσσονος τομέα.
(621.10) 55:0.10 6. Το έκτο στάδιο, ή στάδιο του μείζονος τομέα.
(621.11) 55:0.11 7. Το έβδομο στάδιο, ή στάδιο του υπερσύμπαντος.
(621.12) 55:0.12 Στο τέλος του κεφαλαίου αυτού, τα στάδια αυτά της προοδευτικής εξέλιξης περιγράφονται σύμφωνα με τη σχέση τους προς τη συμπαντική οργάνωση, οι πλανητικές αξίες, όμως, του κάθε σταδίου μπορούν να κατακτηθούν από οποιοδήποτε κόσμο, εντελώς ανεξάρτητα από την εξέλιξη των άλλων κόσμων, ή των υπερ-πλανητικών επιπέδων της συμπαντικής διοίκησης.
(622.1) 55:1.1 Η παρουσία ενός μοροντιανού ναού στην πρωτεύουσα ενός κατοικημένου κόσμου είναι το πιστοποιητικό μιας τέτοιας σφαίρας στις παγιωμένες εποχές του φωτός και της ζωής. Προτού οι Διδάσκαλοι Υιοί εγκαταλείψουν έναν κόσμο, με την ολοκλήρωση της τελικής τους αποστολής, εγκαινιάζουν την τελική αυτή εποχή του εξελικτικού επιτεύγματος. Προίστανται την ημέρα κατά την οποία «ο ιερός ναός χαμηλώνει στη γη.» Το γεγονός αυτό, που σηματοδοτεί την αυγή της εποχής του φωτός και της ζωής, τιμάται πάντα με την προσωπική παρουσία του επιφοιτούντος Υιού του Παραδείσου του εν λόγω πλανήτη, που έρχεται για να παραστεί ως μάρτυρας της μεγάλης αυτής ημέρας. Εκεί, σ’ αυτό το ναό της απαράμιλλης ομορφιάς, ο επιφοιτών αυτός Υιός του Παραδείσου χρίζει τον από μακρού Πλανητικό Πρίγκιπα ως τον νέο Πλανητικό Κυρίαρχο και περιβάλλει έναν τέτοιο πιστό Υιό Λανονάντεκ με νέα δύναμη και διευρυμένη εξουσία επί των πλανητικών υποθέσεων. Ο Κυρίαρχος του Συστήματος είναι επίσης παρών και δια του λόγου του επιβεβαιώνει αυτές τις αναγγελίες.
(622.2) 55:1.2 Ένας μοροντιανός ναός αποτελείται από τρία μέρη: Το κέντρο του είναι το άδυτο του επιφοιτούντος Υιού του Παραδείσου. Στα δεξιά βρίσκεται ο θρόνος του τέως Πλανητικού Πρίγκιπα, τώρα Πλανητικού Κυρίαρχου. Και όταν βρίσκεται στο ναό, αυτός ο Υιός Λανονάντεκ είναι ορατός στα περισσότερο πνευματικά άτομα του κόσμου. Στα αριστερά είναι ο θρόνος του εν ενεργεία αρχηγού των τελικιστών των αποσπασμένων στον πλανήτη.
(622.3) 55:1.3 Αν και οι πλανητικοί ναοί έχουν αναφερθεί ως «ερχόμενοι από τον ουρανό,» στην πραγματικότητα κανένα πραγματικό υλικό δεν μεταφέρεται από το αρχηγείο του συστήματος. Το αρχιτεκτονικό σχέδιο κάθε ναού εκπονείται ως μικρογραφία της πρωτεύουσας του συστήματος και οι Επόπτες της Μοροντιανής Δύναμης φέρουν, στη συνέχεια, τα εγκεκριμένα αυτά σχέδια στον πλανήτη. Εδώ, σε συνεργασία με τους Κυρίαρχους Φυσικούς Ελεγκτές, προχωρούν στην κατασκευή του μοροντιανού ναού σύμφωνα με τις προδιαγραφές.
(622.4) 55:1.4 Ο μέσος μοροντιανός ναός χωράει περίπου τριακόσιες χιλιάδες θεατές. Τα κτίρια αυτά δεν χρησιμοποιούνται για λατρεία, αναψυχή, ή λήψη εκπομπών. Είναι αφιερωμένα στις ειδικές τελετουργίες του πλανήτη, όπως είναι: οι επικοινωνίες με τον Κυρίαρχο του Συστήματος, ή με τους Μέγιστους, ειδικές τελετουργίες οραματισμού, σχεδιασμένες να αποκαλύψουν την προσωπική παρουσία πνευματικών υπάρξεων και σιωπηλή κοσμική συγκέντρωση σε θέματα πνευματικά. Τα σχολεία της κοσμικής φιλοσοφίας εδώ διεξάγουν τις απολυτήριες ασκήσεις τους και εδώ, επίσης, οι θνητοί του κόσμου λαμβάνουν πλανητική αναγνώριση για επιτεύγματα ανώτερης κοινωνικής υπηρεσίας, καθώς και άλλες διακεκριμένες πράξεις.
(622.5) 55:1.5 Ένας τέτοιος μοροντιανός ναός χρησιμεύει, επίσης, ως χώρος συγκέντρωσης, όπου επιβεβαιώνεται η μετάβαση των ζώντων θνητών στη μοροντιανή υπόσταση. Είναι εξ αιτίας του ότι ο ναός μεταφοράς αποτελείται από μοροντιανά υλικά που δεν καταστρέφεται από την φλογερή λάμψη του αδηφάγου πυρός, που τόσο ολοκληρωτικά αφαιρεί κάθε ίχνος των φυσικών σωμάτων των θνητών εκείνων οι οποίοι εκεί ακριβώς βιώνουν την τελική συγχώνευση με τους θείους Προσαρμοστές τους. Σ’ έναν μεγάλο κόσμο οι λάμψεις αυτές της αναχώρησης είναι σχεδόν συνεχείς και, καθώς ο αριθμός των μεταβάσεων αυξάνεται, βοηθητικά ιερά μοροντιανής ζωής δημιουργούνται σε διαφορετικές περιοχές του πλανήτη. Δεν είναι πολύς καιρός από όταν έμεινα για λίγο σ’ έναν κόσμο, στις βόρειες εσχατιές, στον οποίο λειτουργούσαν είκοσι πέντε μοροντιανά ιερά.
(622.6) 55:1.6 Στους προ της παγίωσης κόσμους, στους πλανήτες χωρίς μοροντιανούς ναούς, οι λάμψεις αυτές της συγχώνευσης απαντώνται πολλές φορές στην ατμόσφαιρα του πλανήτη, όπου το υλικό σώμα ενός υποψήφιου για μεταφορά ανυψώνεται από τα μεσοδιάστατα πλάσματα και τους φυσικούς ελεγκτές.
(623.1) 55:2.1 Ο φυσικός, υλικός θάνατος δεν αποτελεί αναπόφευκτη κατάληξη των θνητών. Η πλειονότητα των προηγμένων εξελικτικών υπάρξεων, των πολιτών των κόσμων που βρίσκονται στην τελική εποχή του φωτός και της ζωής δεν πεθαίνουν. Μεταφέρονται κατ’ ευθείαν από τη ζωή στη σάρκα, στην μοροντιανή υπόσταση.
(623.2) 55:2.2 Η εμπειρία αυτή της μεταφοράς από την υλική ζωή στη μοροντιανή κατάσταση – συγχώνευση της αθάνατης ψυχής με τον ενοικούντα Προσαρμοστή – αυξάνει σε συχνότητα ανάλογα με την εξελικτική πρόοδο του πλανήτη. Αρχικά, μόνο λίγοι θνητοί, σε κάθε εποχή, φθάνουν στα επίπεδα μεταφοράς της πνευματικής προόδου, αλλά με την έναρξη των διαδοχικών εποχών των Διδασκάλων Υιών, ολοένα και περισσότερες συγχωνεύσεις με τον Προσαρμοστή λαμβάνουν χώρα πριν από τον τερματισμό της επιμηκυνόμενης ζωής των προοδευόντων αυτών θνητών. Και ως την εποχή της τελικής αποστολής των Διδασκάλων Υιών, το ένα τέταρτο περίπου των υπέροχων αυτών θνητών εξαιρούνται από το φυσικό θάνατο.
(623.3) 55:2.3 Όσο προχωρεί η εποχή του φωτός και της ζωής, τα μεσοδιάστατα πλάσματα, ή οι συνεργάτες τους αισθάνονται την κατάσταση της πιθανής ένωσης της ψυχής με τον Προσαρμοστή που πλησιάζει, και το γνωστοποιούν στους φρουρούς του πεπρωμένου, οι οποίοι στη συνέχεια κοινοποιούν τα θέματα αυτά στην ομάδα των τελικιστών, υπό τη δικαιοδοσία των οποίων ο συγκεκριμένος θνητός μπορεί να λειτουργήσει. Κατόπιν δημοσιοποιείται η κλήτευση του Πλανητικού Κυρίαρχου προς ένα τέτοιο θνητό να παραιτηθεί από όλα τα πλανητικά καθήκοντα, να αποχαιρετήσει τον κόσμο της καταγωγής του και να προχωρήσει στον εσωτερικό ναό του Πλανητικού Κυρίαρχου, για να περιμένει εκεί τη διέλευση στη μοροντιανή κατάσταση, τη λάμψη της μετάβασης, από την υλική κυριαρχία της εξέλιξης, στο μοροντιανό επίπεδο της προ-πνευματικής προόδου.
(623.4) 55:2.4 Όταν η οικογένεια, οι φίλοι και οι συνεργάτες ενός τέτοιου υποψήφιου για συγχώνευση συγκεντρωθούν στον μοροντιανό ναό, διαμοιράζονται γύρω από την εξέδρα όπου αναπαύονται οι υποψήφιοι για συγχώνευση, ενώ συνομιλούν ελεύθερα με τους συγκεντρωμένους φίλους τους. Ένας κύκλος παρεμβατικών ουράνιων οντοτήτων διευθετείται έτσι ώστε να προστατεύσει τους εκ της ύλης θνητούς από τη δράση των ενεργειών που εκδηλώνονται τη στιγμή της «λάμψης της ζωής», η οποία ελευθερώνει τους υποψήφιους για ανέλιξη από τα δεσμά της υλικής σάρκας, κάνοντας έτσι στον εξελικτικό αυτό θνητό όλα όσα κάνει ο φυσικός θάνατος σ’ εκείνους οι οποίοι δια του τρόπου αυτού ελευθερώνονται από τη σάρκα.
(623.5) 55:2.5 Πολλοί υποψήφιοι για συγχώνευση μπορεί να συγκεντρωθούν στον απέραντο ναό ταυτόχρονα. Και τι θαυμάσια στιγμή είναι αυτή, όταν οι θνητοί συναθροίζονται έτσι για να παραστούν ως μάρτυρες στην ανέλιξη των αγαπημένων τους μέσα σε πνευματικές λάμψεις, τι αντίθεση με τις προηγούμενες εποχές, όταν οι θνητοί έπρεπε να παραδώσουν τους νεκρούς τους στην αγκάλη των γήινων στοιχείων! Οι σκηνές των κλαυθμών και των οδυρμών, χαρακτηριστικές των προηγούμενων εποχών της ανθρώπινης εξέλιξης, αντικαθίστανται τώρα από εκστατική χαρά και απόλυτο ενθουσιασμό, καθώς αυτοί οι θνητοί που γνώρισαν τον Θεό λένε στους αγαπημένους τους ένα προσωρινό αντίο, ενώ απομακρύνονται από τις υλικές τους συναναστροφές μέσα σε πνευματικές πυρές υπέρτατης μεγαλοπρέπειας και απόλυτου3 [68] μεγαλείου. Σε κόσμους παγιωμένους στο φως και τη ζωή, οι «κηδείες» γίνονται αιτίες υπέρτατης χαράς, βαθιάς ικανοποίησης και άφατων προσδοκιών.
(623.6) 55:2.6 Οι ψυχές των προοδευόντων αυτών θνητών γεμίζουν ολοένα και περισσότερο με πίστη, ελπίδα και ασφάλεια. Το πνεύμα που διαποτίζει εκείνους που συναθροίστηκαν γύρω από το ιερό της μετάβασης μοιάζει μ’ εκείνο των χαρούμενων φίλων και συγγενών που συγκεντρώνονται σε μια γιορτή απονομής πτυχίου, ή που συναντώνται για να παραστούν ως μάρτυρες μιας μεγάλης τιμής που απονέμεται σ΄ έναν δικό τους. Και θα ήταν ουσιαστικά χρήσιμο αν οι λιγότερο εξελιγμένοι θνητοί μπορούσαν μόνο να μάθουν να αντιμετωπίζουν το φυσικό θάνατο νοιώθοντας λίγη από την ίδια αυτή ευθυμία και φαιδρότητα.
(624.1) 55:2.7 Οι θνητοί παρατηρητές δεν μπορούν να δουν κανένα από τους μετασχηματισθέντες συντρόφους τους, μετά τη λάμψη της συγχώνευσης. Τέτοιες μετασχηματισθείσες ψυχές προχωρούν με τη βοήθεια4 [69] του Προσαρμοστή κατ’ ευθείαν στην αίθουσα ανάστασης του οικείου κόσμου μοροντιανής εκπαίδευσης. Οι διεργασίες αυτές οι οποίες αφορούν στη μεταφορά των ζωντανών ανθρώπινων υπάρξεων στον μοροντιανό κόσμο εποπτεύονται από έναν αρχάγγελο ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα σ’ έναν τέτοιο κόσμο, την ημέρα που αυτός παγιώθηκε για πρώτη φορά στο φως και τη ζωή.
(624.2) 55:2.8 Ως την εποχή που ένας κόσμος φθάνει στο τέταρτο στάδιο του φωτός και της ζωής, περισσότεροι από τους μισούς θνητούς εγκαταλείπουν τον πλανήτη μετασχηματιζόμενοι από τους ζώντες. Μια τέτοια μείωση του θανάτου συνεχίζεται ατέλειωτα, αλλά δεν γνωρίζω κανένα σύστημα οι κατοικημένοι κόσμοι του οποίου, έστω και αν από μακρού έχουν παγιωθεί στο φως και τη ζωή, ελευθερώνονται απόλυτα από τον φυσικό θάνατο, ως τεχνική διαφυγής από τα δεσμά της σάρκας. Και μέχρις ότου ένα τόσο υψηλό στάδιο πλανητικής εξέλιξης επιτευχθεί ενιαία, οι κόσμοι μοροντιανής εκπαίδευσης του τοπικού σύμπαντος πρέπει να εξακολουθήσουν να παρέχουν υπηρεσίες ως εκπαιδευτικές και επιμορφωτικές σφαίρες για τους εξελισσόμενους μοροντιανούς προοδεύοντες. Η απάλειψη του θανάτου είναι θεωρητικά εφικτή, αλλά δεν έχει ως τώρα επισυμβεί σύμφωνα με τις παρατηρήσεις μου. Πιθανόν μία τέτοια κατάσταση να μπορεί να επιτευχθεί κατά τις μακρινές προεκτάσεις των διαδοχικών εποχών του έβδομου σταδίου παγιωμένης πλανητικής ζωής.
(624.3) 55:2.9 Οι μετασχηματισμένες ψυχές των ανεπτυγμένων εποχών των παγιωμένων σφαιρών δεν περνούν από τους κόσμους-δώματα. Ούτε μένουν προσωρινά, ως σπουδαστές, στους μοροντιανούς κόσμους του συστήματος, ή του αστερισμού. Δεν περνούν από οποιαδήποτε από τις προηγούμενες φάσεις της μοροντιανής ζωής. Είναι οι μοναδικοί ανερχόμενοι θνητοί που σχεδόν ξέφυγαν από τη μοροντιανή διέλευση κατά τη διαδρομή τους από την υλική υπόσταση στην ημιπνευματική κατάσταση. Η αρχική εμπειρία αυτών των, υπό του Υιού κυριευμένων, θνητών κατά την ανελικτική πορεία τους βρίσκεται στην υπηρεσία των κόσμων προόδου του αρχηγείου του σύμπαντος. Και από τους σπουδαστικούς αυτούς κόσμους του Σάλβινγκτον, επιστρέφουν ως διδάσκαλοι στους ίδιους αυτούς κόσμους τους οποίους προσπέρασαν, προχωρώντας στη συνέχεια προς το εσωτερικό, προς τον Παράδεισο, δια της καθιερωμένης οδού της ανέλιξης των θνητών.
(624.4) 55:2.10 Αν μπορούσατε να επισκεφθείτε ένας πλανήτη που βρίσκεται σε προηγμένο στάδιο ανάπτυξης, θα αντιλαμβανόσαστε γρήγορα τους λόγους για τους οποίους προβλέπεται διαφορετική υποδοχή των ανερχομένων θνητών προς τους κόσμους-δώματα και τους ανώτερους μοροντιανούς κόσμους. Θα καταλαβαίνατε αμέσως ότι οι υπάρξεις που περνούν από τόσο ανώτερα εξελιγμένες σφαίρες είναι προετοιμασμένες να συνεχίσουν την προς τον παράδεισο ανέλιξή τους πολύ νωρίτερα από τον μέσο θνητό που φθάνει από έναν διαταραγμένο και οπισθοδρομικό κόσμο, σαν την Ουράντια.
(624.5) 55:2.11 Ανεξάρτητα από ποιο επίπεδο πλανητικού επιτεύγματος μπορούν οι ανθρώπινες υπάρξεις να ανελιχθούν στους μοροντιανούς κόσμους, οι επτά σφαίρες-δώματα τους παρέχουν άφθονες ευκαιρίες για να αποκτήσουν εμπειρία ως διδάσκαλοι-σπουδαστές όλων εκείνων από τα οποία δεν μπόρεσαν να περάσουν, εξ αιτίας της προηγμένης κατάστασης των γενέθλιων πλανητών τους.
(624.6) 55:2.12 Το σύμπαν είναι αλάθητο στην εφαρμογή των εξισορροπητικών αυτών τεχνικών που σχεδιάστηκαν για να διασφαλίσουν το ότι ουδείς ανερχόμενος θα στερηθεί οτιδήποτε είναι βασικό για την ανελικτική του εμπειρία.
(624.7) 55:3.1 Κατά την εποχή αυτή του φωτός και της ζωής, ο κόσμος ευημερεί ολοένα και περισσότερο κάτω από την πατρική διακυβέρνηση του Πλανητικού Κυρίαρχου. Ως την εποχή αυτή, οι κόσμοι προοδεύουν με την ώθηση μιας γλώσσας, μιας θρησκείας και, προκειμένου για φυσιολογικούς κόσμους, μιας φυλής. Η εποχή, ωστόσο, αυτή δεν είναι τέλεια. Αυτοί οι κόσμοι εξακολουθούν να διαθέτουν καλά εξοπλισμένα νοσοκομεία, ιδρύματα για τη φροντίδα των ασθενών. Εξακολουθούν ακόμη να υπάρχουν τα προβλήματα της περίθαλψης τυχαίων τραυματισμών καθώς και οι αναπόφευκτες αδυναμίες που ακολουθούν τη φθορά του γήρατος και τις διαταραχές της άνοιας. Οι ασθένειες δεν έχουν ολοκληρωτικά νικηθεί, ούτε τα ζώα της γης έχουν υποταχθεί στην τελειότητα. Τέτοιοι κόσμοι, όμως, μοιάζουν με παράδεισο συγκρινόμενοι με τις πρώιμες εποχές του πρωτόγονου ανθρώπου, κατά τους προ του Πλανητικού Πρίγκιπα αιώνες. Αυθόρμητα θα μπορούσατε να περιγράψετε ένα τέτοιο κόσμο – αν μπορούσατε να μεταφερθείτε διαμιάς σ’ έναν πλανήτη ο οποίος να βρίσκεται σ’ αυτό το στάδιο ανάπτυξης – ως επίγειο παράδεισο.
(625.1) 55:3.2 Η ανθρώπινη διακυβέρνηση στη διεύθυνση των υλικών υποθέσεων εξακολουθεί να λειτουργεί σ’ ολόκληρη αυτή την εποχή της σχετικής προόδου και τελειότητας. Οι δημόσιες δραστηριότητες ενός κόσμου στο πρώτο στάδιο του φωτός και της ζωής, τον οποίο πρόσφατα επισκέφθηκα, χρηματοδοτούνταν με τη μέθοδο του φόρου της δεκάτης. Κάθε ενήλικος εργαζόμενος – καθώς και όλοι οι σωματικά ικανοί πολίτες που απασχολούνταν κάπου – πλήρωνε δέκα τοις εκατό από το εισόδημά του, ή την αύξησή του στο δημόσιο ταμείο και το ποσό αυτό εδαπανάτο ως εξής:
(625.2) 55:3.3 1. Τρία τοις εκατό ξοδευόταν στην προώθηση της αλήθειας – στην επιστήμη, την εκπαίδευση και τη φιλοσοφία
(625.3) 55:3.4 2. Τρία τοις εκατό διετίθετο στο κάλλος – την αναψυχή, τον ελεύθερο χρόνο του κοινωνικού συνόλου και την τέχνη.
(625.4) 55:3.5 3. Τρία τοις εκατό ήταν αφιερωμένο στην αγαθότητα – την κοινωνική υπηρεσία, τον αλτρουισμό και τη θρησκεία
(625.5) 55:3.6 4. Ένα τοις εκατό είχε ορισθεί ως απόθεμα ασφαλείας κατά του κινδύνου της ανικανότητας για εργασία συνεπεία ατυχήματος, ασθένειας, γήρατος, ή απρόβλεπτων καταστροφών.
(625.6) 55:3.7 Οι φυσικοί πόροι του πλανήτη αυτού διαχειρίζονταν ως κοινωνικά αγαθά, ως κτήμα της κοινότητας.
(625.7) 55:3.8 Σ’ αυτόν τον κόσμο, η ύψιστη τιμή που απενέμετο σ’ έναν πολίτη ήταν το παράσημο της «υπέρτατης υπηρεσίας», ο μοναδικός τίτλος αναγνώρισης που θα μπορούσε ποτέ να δοθεί σ’ έναν μοροντιανό ναό. Η αναγνώριση αυτή εδίδετο σ’ εκείνους οι οποίοι είχαν για πολύ καιρό διακριθεί σε κάποια φάση μιας υπεράνω της ύλης ανακάλυψης, ή σε μία κοινωνική υπηρεσία επί του πλανήτη.
(625.8) 55:3.9 Η πλειονότητα των κοινωνικών και διοικητικών θέσεων κατείχετο από κοινού, από άνδρες και γυναίκες. Το μεγαλύτερο μέρος της διδασκαλίας γινόταν από κοινού. Με τον ίδιο τρόπο, όλες οι δικαστικές υποθέσεις διεξάγονταν από παρόμοια συνεργαζόμενα ζευγάρια.
(625.9) 55:3.10 Σ’ αυτούς τους υπέροχους κόσμους η περίοδος της τεκνοποιίας δεν επιμηκύνεται πολύ. Δεν είναι το καλύτερο να έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας τα παιδιά μιας οικογένειας. Όταν έχουν μικρή διαφορά ηλικίας, τα παιδιά μπορούν να συμμετάσχουν πολύ περισσότερο στην αμοιβαία εκπαίδευσή τους. Και στους κόσμους αυτούς εκπαιδεύονται κατά τρόπο θαυμάσιο, δια του ανταγωνιστικού συστήματος της ενθουσιώδους προσπάθειας στους προηγμένους χώρους και τομείς διαφορετικών επιτευγμάτων, πάνω στην απόλυτη γνώση της αλήθειας, του κάλλους και της αγαθότητας. Δεν υπάρχει φόβος ακόμη και τέτοιες μεγαλυνθείσες σφαίρες να εμφανίσουν αφθονία κακού, πραγματικού και δυνητικού, το οποίο διεγείρει την επιλογή μεταξύ της αλήθειας και της πλάνης, του καλού και του κακού, της αμαρτίας και της αρετής.5 [70]
(625.10) 55:3.11 Οπωσδήποτε, όμως, υπάρχει ένα συγκεκριμένο, αναπόφευκτο μειονέκτημα που ακολουθεί τη θνητή υπόσταση σε τέτοιους προηγμένους, εξελικτικούς πλανήτες. Όταν ένας παγιωμένος κόσμος προοδεύει πέραν του τρίτου σταδίου του φωτός και της ζωής, όλοι οι ανερχόμενοι είναι προορισμένοι, πριν φθάσουν στον ελάσσονα τομέα, να δεχθούν κάποιο είδος προσωρινής αποστολής σε κάποιον πλανήτη που περνά από τα αρχικά στάδια της εξέλιξης.
(626.1) 55:3.12 Κάθε μία από τις διαδοχικές αυτές εποχές αντιπροσωπεύει προοδευτικές κατακτήσεις σε όλες τις φάσεις των πλανητικών επιτευγμάτων. Κατά την αρχική εποχή του φωτός η αποκάλυψη της αλήθειας διευρύνθηκε για να περιλάβει τη λειτουργία του σύμπαντος των συμπάντων, ενώ η μελέτη του Θείου κατά τη δεύτερη εποχή αποτελεί την προσπάθεια να γίνει σε βάθος κατανοητή η πολύμορφη έννοια της φύσης, της αποστολής, της λειτουργίας, των σχέσεων, της προέλευσης και του προορισμού των Δημιουργών Υιών, του πρώτου επιπέδου του Θεού του Επτάπτυχου.
(626.2) 55:3.13 Ένας πλανήτης του μεγέθους της Ουράντια, όταν παγιωθεί σχετικά καλά, θα έχει περίπου εκατό υποδιοικητικά κέντρα. Τα δευτερεύοντα αυτά κέντρα θα έχουν ως προϊστάμενο μία από τις ακόλουθες ομάδες αρμόδιων διοικητών:
(626.3) 55:3.14 1. Νεαρούς Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες που μεταφέρονται από το αρχηγείο του συστήματος για να εργασθούν ως βοηθοί των κυβερνώντων Αδάμ και Εύας.
(626.4) 55:3.15 2. Τους απογόνους του ημιθνητού επιτελείου του Πλανητικού Πρίγκιπα, οι οποίοι γεννήθηκαν σε ορισμένους κόσμους γι’ αυτές, αλλά και άλλες, παρόμοιες ευθύνες.
(626.5) 55:3.16 3. Τους άμεσους πλανητικούς απογόνους του Αδάμ και της Εύας.
(626.6) 55:3.17 4. Τα υλοποιημένα και εξανθρωπισμένα μεσοδιάστατα πλάσματα
(626.7) 55:3.18 5. Τους θνητούς που συγχωνεύθηκαν με τον Προσαρμοστή οι οποίοι, μετά από δική τους αίτηση, εξαιρούνται προσωρινά από τη μεταφορά, κατόπιν εντολής του Εξατομικευμένου Προσαρμοστή, που διαθέτει συμπαντική εξουσία, με το σκοπό να εξακολουθήσουν να βρίσκονται στον πλανήτη σε συγκεκριμένες σημαντικές διοικητικές θέσεις.
(626.8) 55:3.19 6. Ειδικά εκπαιδευμένους θνητούς των πλανητικών σχολείων διοίκησης, οι οποίοι έχουν επίσης λάβει το παράσημο της υπέρτατης υπηρεσίας του μοροντιανού ναού.
(626.9) 55:3.20 7. Ορισμένες αιρετές επιτροπές αποτελούμενες από τρεις κατάλληλα πιστοποιημένους πολίτες, που κάποιες φορές εκλέγονται από τους συμπολίτες τους υπό τις οδηγίες του Πλανητικού Κυρίαρχου, σύμφωνα με την ιδιαίτερη ικανότητά τους να επιτυγχάνουν ένα καθορισμένο έργο, το οποίο είναι αναγκαίο σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο πλανητικό τομέα.
(626.10) 55:3.21 Το μεγάλο μειονέκτημα που αντιμετωπίζει η Ουράντια πάνω στην επίτευξη του ανώτερου πλανητικού πεπρωμένου του φωτός και της ζωής περικλείεται στα προβλήματα των ασθενειών, του εκφυλισμού, των πολέμων, της πολυχρωμίας των φυλών και της πολυγλωσσίας.
(626.11) 55:3.22 Ουδείς εξελικτικός κόσμος μπορεί να ελπίσει ότι θα προοδεύσει πέραν του πρώτου σταδίου της παγίωσης στο φως, μέχρις ότου αποκτήσει μία γλώσσα, μία θρησκεία και μία φιλοσοφία. Το να υπάρχει μία μόνο φυλή διευκολύνει εξαιρετικά ένα τέτοιο επίτευγμα, οι πολλοί λαοί όμως της Ουράντια δεν αποκλείουν την κατάκτηση ανώτερων επιπέδων.
(626.12) 55:4.1 Στα διαδοχικά στάδια της παγιωμένης υπόστασης οι κατοικημένοι κόσμοι πραγματοποιούν καταπληκτική πρόοδο υπό τη συνετή και φιλική διοίκηση του εθελοντικού Σώματος της Τελικότητας, ανερχομένων που κατέκτησαν τον Παράδεισο, οι οποίοι επέστρεψαν για να λειτουργήσουν επί των αδελφών τους στη σάρκα. Οι τελικιστές αυτοί έχουν δραστήρια συνεργασία με τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας, αλλά δεν αρχίζουν την ουσιαστική τους συμμετοχή στα θέματα του κόσμου, μέχρις ότου εμφανισθεί στη γη ο μοροντιανός ναός.
(626.13) 55:4.2 Με την τυπική έναρξη της πλανητικής λειτουργίας του Σώματος της Τελικότητας, η πλειονότητα του ουράνιου πλήθους αποσύρεται. Οι σεραφικοί φρουροί του πεπρωμένου, ωστόσο, εξακολουθούν την προσωπική τους λειτουργία επί των θνητών που προχωρούν στο φως. Πραγματικά, οι άγγελοι αυτοί έρχονται σε ολοένα μεγαλύτερους αριθμούς μέσα στις παγιωμένες εποχές, αφού ολοένα μεγαλύτερες ομάδες ανθρώπινων υπάρξεων φθάνουν στον τρίτο κοσμικό κύκλο του συντονισμένου θνητού επιτεύγματος κατά τη διάρκεια της ζωής τους επί του πλανήτη.
(627.1) 55:4.3 Αυτή είναι απλά η πρώτη από τις διαδοχικές διοικητικές αναπροσαρμογές οι οποίες ακολουθούν την εξέλιξη των διαδοχικών εποχών της ολοένα μεγαλύτερης λαμπρής κατάκτησης στους κατοικημένους κόσμους, καθώς περνούν από το πρώτο στο έβδομο στάδιο της παγιωμένης υπόστασης.
(627.2) 55:4.4 1. Το πρώτο στάδιο του φωτός και της ζωής. Ένας κόσμος σ’ αυτό το αρχικό στάδιο παγίωσης διοικείται από τρεις κυβερνήτες:
(627.3) 55:4.5 Α) Τον Πλανητικό Κυρίαρχο, επί του παρόντος καθοδηγούμενο από έναν σύμβουλο Διδάσκαλο Υιό της Τριάδας, πιθανότατα τον αρχηγό του τελικού σώματος τέτοιων Υιών που λειτουργεί επί του πλανήτη.
(627.4) 55:4.6 Β) Τον αρχηγό του πλανητικού σώματος των τελικιστών
(627.5) 55:4.7 Γ) Τον Αδάμ και την Εύα, οι οποίοι λειτουργούν από κοινού, ως ενοποιητές της διττής αρχηγίας του Πρίγκιπα-Κυριάρχου και του αρχηγού των τελικιστών.
(627.6) 55:4.8 Λειτουργώντας ως ερμηνευτές για τους σεραφικούς φρουρούς και τους τελικιστές, βρίσκονται τα τιμημένα και αποδεσμευμένα μεσοδιάστατα πλάσματα. Μία από τις τελευταίες πράξεις των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας κατά την τελική τους αποστολή είναι το να αποδεσμεύσουν τους μεσοδιάστατους του κόσμου και να τους προωθήσουν (ή να τους αποκαταστήσουν) σε μία προωθημένη πλανητική θέση, αναθέτοντάς τους υπεύθυνες θέσεις στην νέα διοίκηση της παγιωμένης σφαίρας. Παρόμοιες αλλαγές έχουν ήδη πραγματοποιηθεί στην κλίμακα της ανθρώπινης όρασης, ώστε οι θνητοί να είναι ικανοί να αναγνωρίζουν αυτούς τους μέχρι τώρα αόρατους εξαδέλφους του αρχικού Αδαμικού καθεστώτος. Τούτο καθίσταται δυνατό δια των τελικών ανακαλύψεων των φυσικών επιστημών σε συνδυασμό με τις διευρυμένες πλανητικές λειτουργίες των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών.
(627.7) 55:4.9 Ο Κυρίαρχος του Συστήματος εξουσιοδοτείται να αποδεσμεύει τα μεσοδιάστατα πλάσματα οποιαδήποτε στιγμή μετά το πρώτο παγιωμένο στάδιο, έτσι ώστε να μπορούν να εξανθρωπισθούν στη μοροντιανή κατάσταση με τη βοήθεια των Φορέων της Ζωής και των φυσικών ελεγκτών και, αφού δεχθούν τους Προσαρμοστές της Σκέψης, να αρχίσουν την προς τον Παράδεισο ανέλιξή τους.
(627.8) 55:4.10 Στο τρίτο, αλλά και τα επόμενα στάδια, ορισμένοι από τους μεσοδιάστατους εξακολουθούν να λειτουργούν, κυρίως ως συνδετικές οντότητες για τους τελικιστές, καθώς, όμως, έρχεται το κάθε στάδιο του φωτός και της ζωής, νέες σειρές συνδετικών λειτουργών αντικαθιστούν σε μεγάλο βαθμό τους μεσοδιάστατους. Λίγοι από αυτούς θα μείνουν πέραν του τέταρτου σταδίου του φωτός. Το έβδομο στάδιο θα γίνει μάρτυρας της άφιξης των πρώτων απολυτοειδών λειτουργών από τον Παράδεισο που θα υπηρετήσουν στη θέση ορισμένων συμπαντικών πλασμάτων.
(627.9) 55:4.11 2. Το δεύτερο στάδιο του φωτός και της ζωής. Η εποχή αυτή σηματοδοτείται στους κόσμους από την άφιξη ενός Φορέα της Ζωής, που γίνεται ο εθελοντικός σύμβουλος των κυβερνητών του πλανήτη σχετικά με τις περαιτέρω προσπάθειες για να εξαγνισθεί και να σταθεροποιηθεί η θνητή φυλή. Έτσι οι Φορείς της Ζωής συμμετέχουν δραστήρια στην περαιτέρω εξέλιξη της ανθρώπινης φυλής – φυσικά, κοινωνικά και οικονομικά. Και κατόπιν διευρύνουν την εποπτεία τους στον ακόμη μεγαλύτερο εξαγνισμό της ανθρώπινης φυλής δια της δραστικής εξάλειψης των καθυστερημένων και επίμονων καταλοίπων κατώτερης δυναμικής, μιας διανοητικής, φιλοσοφικής, κοσμικής και πνευματικής φύσης. Εκείνοι που σχεδιάζουν και εμφυτεύουν τη ζωή σ’ έναν κατοικημένο κόσμο είναι απόλυτα ικανοί να συμβουλεύσουν τους Υλικούς Υιούς και Θυγατέρες, οι οποίοι έχουν πλήρη και αδιαμφισβήτητη εξουσία να απαλλάξουν τη φυλή από όλες τις επιβλαβείς επιρροές.
(627.10) 55:4.12 Από το δεύτερο στάδιο και σ’ ολόκληρη την πορεία ενός παγιωμένου πλανήτη οι Διδάσκαλοι Υιοί υπηρετούν ως σύμβουλοι των τελικιστών. Κατά τη διάρκεια τέτοιων αποστολών υπηρετούν εθελοντικά και όχι κατόπιν εντολής. Και υπηρετούν αποκλειστικά με το σώμα των τελικιστών εκτός εάν, με τη συναίνεση του Πλανητικού Κυρίαρχου, υπηρετήσουν ως εισηγητές στον Πλανητικό Αδάμ και την Εύα.
(628.1) 55:4.13 3. Το τρίτο στάδιο του φωτός και της ζωής. Κατά την εποχή αυτή, οι κατοικημένοι κόσμοι φθάνουν σε μία νέα εκτίμηση των Αρχαίων των Ημερών, της δεύτερης φάσης του Θεού του Επτάπτυχου και οι εκπρόσωποι αυτών των υπερσυμπαντικών κυβερνητών δημιουργούν καινούργιες σχέσεις με την πλανητική διοίκηση.
(628.2) 55:4.14 Σε κάθε διαδοχική εποχή παγιωμένης υπόστασης οι τελικιστές λειτουργούν με διαρκώς αυξανόμενη δυναμικότητα. Υπάρχει μία στενή εργασιακή σχέση μεταξύ των τελικιστών, των Εσπερινών Αστέρων (των υπεραγγέλων) και των Διδασκάλων Υιών της Τριάδας.
(628.3) 55:4.15 Κατά τη διάρκεια αυτής, ή της επόμενης εποχής, ένας Διδάσκαλος Υιός, βοηθούμενος από την τετράδα των λειτουργικών πνευμάτων, προσαρτάται στον αιρετό θνητό διευθύνοντα σύμβουλο, ο οποίος πλέον συνεργάζεται με τον Πλανητικό Κυρίαρχο ως από κοινού διαχειριστής των υποθέσεων του κόσμου. Οι θνητοί αυτοί διευθύνοντες σύμβουλοι υπηρετούν για είκοσι πέντε έτη πλανητικού χρόνου και είναι αυτή ακριβώς η νέα εξέλιξη που κάνει εύκολο για τον Πλανητικό Αδάμ και την Εύα το να εξασφαλίσουν την αποδέσμευση από τον κόσμο όπου επί μακρόν υπηρέτησαν, κατά τις επόμενες εποχές.
(628.4) 55:4.16 Η τετράδα των λειτουργικών πνευμάτων αποτελείται από: τον σεραφικό αρχηγό της σφαίρας, τον υπερσυμπαντικό σεκοραφικό σύμβουλο, τον αρχάγγελο των μεταφορών και το ομνιαφείμ το οποίο λειτουργεί ως ο ατομικός εκπρόσωπος του Επιφορτισμένου Φρουρού, που σταθμεύει στο αρχηγείο του συστήματος. Ωστόσο οι εισηγητές αυτοί δεν δίνουν ποτέ τη συμβουλή τους εκτός εάν τους ζητηθεί.
(628.5) 55:4.17 4. Το τέταρτο στάδιο του φωτός και της ζωής. Στους κόσμους οι Διδάσκαλοι Υιοί εμφανίζονται σε νέους ρόλους. Βοηθούμενοι από τους δια των πλασμάτων τριαδοποιημένους υιούς τους από μακρού συνεργαζόμενους με την τάξη τους, έρχονται πλέον στους κόσμους ως εθελοντικοί σύμβουλοι και εισηγητές του Πλανητικού Κυρίαρχου και των συνεργατών του. Τέτοια ζευγάρια – τριαδοποιημένοι υιοί του Παραδείσου-Χαβόνα και δια των ανερχομένων τριαδοποιημένοι υιοί – εκπροσωπούν αποκλίνουσες συμπαντικές απόψεις και διαφορετικές προσωπικές εμπειρίες οι οποίες είναι εξαιρετικά χρήσιμες στους κυβερνήτες του πλανήτη.
(628.6) 55:4.18 Οποιαδήποτε στιγμή μετά από την εποχή αυτή, ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα μπορούν να ζητήσουν από τον Δημιουργό Υιό την αποδέσμευσή τους από τα επί του πλανήτη καθήκοντα, ώστε να αρχίσουν την προς τον Παράδεισο ανέλιξή τους. Ή, μπορούν να παραμείνουν στον πλανήτη ως διευθυντές της νεοεμφανιζόμενης τάξης μιας όλο και περισσότερο πνευματικής κοινωνίας, αποτελούμενης από προηγμένους θνητούς που αγωνίζονται να κατανοήσουν τις φιλοσοφικές διδασκαλίες των τελικιστών, όπως παρουσιάζονται από τους Υπέρλαμπρους Εσπερινούς Αστέρες, οι οποίοι τώρα αναλαμβάνουν υπηρεσία στους κόσμους αυτούς για να συνεργασθούν ανά ζεύγη με το σεκοναφείμ από το αρχηγείο του υπερσύμπαντος.
(628.7) 55:4.19 Οι τελικιστές ασχολούνται κυρίως με την εγκαινίαση των νέων και υπεράνω της ύλης δραστηριοτήτων του συνόλου – κοινωνικών, επιμορφωτικών, φιλοσοφικών, κοσμικών και πνευματικών. Απ’ όσο μπορούμε να διακρίνουμε, θα συνεχίσουν τη λειτουργία αυτή για πάρα πολύ καιρό, στην έβδομη εποχή της εξελικτικής σταθερότητας, όταν, ενδεχομένως, φύγουν για να λειτουργήσουν στο εξώτερο διάστημα. Εξ αυτού εικάζουμε ότι η θέση τους μπορεί να καταληφθεί από απολυτοειδείς οντότητες του Παραδείσου.
(628.8) 55:4.20 5. Το πέμπτο στάδιο του φωτός και της ζωής. Οι αναπροσαρμογές του σταδίου αυτού της παγιωμένης υπόστασης αφορούν σχεδόν απόλυτα στο φυσικό χώρο και αποτελούν το κύριο μέλημα των Κυρίαρχων Φυσικών Ελεγκτών.
(628.9) 55:4.21 6. Το έκτο στάδιο του φωτός και της ζωής γίνεται μάρτυρας της ανάπτυξης νέων λειτουργιών των διανοητικών κυκλωμάτων του πλανήτη. Η κοσμική σοφία φαίνεται να γίνεται ουσιώδης στη συμπαντική λειτουργία επί του νου.
(628.10) 55:4.22 7. Το έβδομο στάδιο του φωτός και της ζωής. Νωρίς, κατά την έβδομη εποχή, ο Τριαδικός Διδάσκαλος, σύμβουλος του Πλανητικού Κυρίαρχου ενώνεται με έναν εθελοντή σύμβουλο ο οποίος αποστέλλεται από τους Αρχαίους των Ημερών και αργότερα η ομάδα τους θα διευρυνθεί από έναν τρίτο σύμβουλο, ερχόμενο από τον Υπέρτατο Εκτελεστή του υπερσύμπαντος.
(629.1) 55:4.23 Κατά την εποχή αυτή, αν όχι πριν, ο Αδάμ και η Εύα απαλλάσσονται πάντοτε από τα καθήκοντά τους επί του πλανήτη. Αν υπάρχει ένας Υλικός Υιός στο σώμα των τελικιστών, μπορεί να συνδεθεί μ’ έναν θνητό διευθύνοντα σύμβουλο και ορισμένες φορές είναι ένας Μελχισεδέκ εκείνος που εκούσια προσφέρεται να λειτουργήσει με την ιδιότητα αυτή. Αν ένας μεσοδιάστατος βρίσκεται μεταξύ των τελικιστών, όλοι όσοι παραμένουν στον πλανήτη από την τάξη αυτή, αποδεσμεύονται αμέσως.
(629.2) 55:4.24 Μόλις αποδεσμευθούν από την μακραίωνη αποστολή τους, ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα μπορούν να επιλέξουν την πορεία τους, ως εξής:
(629.3) 55:4.25 1. Μπορούν να εξασφαλίσουν την αποδέσμευση από τον πλανήτη και από το αρχηγείο του σύμπαντος να αρχίσουν αμέσως την προς τον Παράδεισο πορεία τους, δεχόμενοι τους Προσαρμοστές της Σκέψης με την ολοκλήρωση της μοροντιανής εμπειρίας.
(629.4) 55:4.26 2. Πολύ συχνά, ένας Πλανητικός Αδάμ και μία Εύα θα δεχθούν τους Προσαρμοστές ενώ ακόμη υπηρετούν σ’ έναν κόσμο παγιωμένο στο φώς, ταυτόχρονα με την αποδοχή των Προσαρμοστών από κάποια από τα εισαγόμενα, αμιγούς σειράς παιδιά τα οποία προσφέρθηκαν εθελοντικά για μία περίοδο πλανητικής υπηρεσίας. Ακολούθως μπορούν όλοι να πάνε στο αρχηγείο του σύμπαντος και εκεί να αρχίσουν την προς τον Παράδεισο πορεία.
(629.5) 55:4.27 3. Ένας Πλανητικός Αδάμ και μία Εύα μπορούν να επιλέξουν – όπως κάνουν οι Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες από την πρωτεύουσα του συστήματος – να πάνε κατ’ ευθείαν στον μεσοδιάστατο κόσμο για μία σύντομη παραμονή, για να δεχθούν εκεί τους Προσαρμοστές τους.
(629.6) 55:4.28 4. Μπορούν να αποφασίσουν να επιστρέψουν στο αρχηγείο του συστήματος, να καταλάβουν εκεί για λίγο καιρό μία έδρα στο ανώτατο δικαστήριο, μία υπηρεσία μετά από την οποία θα δεχθούν τους Προσαρμοστές και θα αρχίσουν την προς τον Παράδεισο πορεία.
(629.7) 55:4.29 5. Μπορούν να διαλέξουν να επιστρέψουν από τα διοικητικά τους καθήκοντα στον γενέθλιο κόσμο τους για να υπηρετήσουν ως διδάσκαλοι για μία περίοδο και να ενοικηθούν από τον Προσαρμοστή τη στιγμή της μεταφοράς τους στο αρχηγείο του σύμπαντος.
(629.8) 55:4.30 Καθ’ όλη τη διάρκεια των εποχών αυτών, οι εισαγόμενοι βοηθοί Υλικοί Υιοί και Θυγατέρες ασκούν μια τρομακτική επιρροή στις προοδεύουσες κοινωνικές και οικονομικές τάξεις. Είναι εν δυνάμει αθάνατοι, τουλάχιστον μέχρι την εποχή που αποφασίζουν να εξανθρωπισθούν, να δεχθούν τους Προσαρμοστές και να ξεκινήσουν για τον Παράδεισο.
(629.9) 55:4.31 Στους εξελικτικούς κόσμους μία ύπαρξη πρέπει να εξανθρωπισθεί για να δεχθεί τον Προσαρμοστή της Σκέψης. Όλα τα ανερχόμενα μέλη του Σώματος των Θνητών Τελικιστών έχουν ενοικηθεί από τον Προσαρμοστή και έχουν συγχωνευθεί μ’ αυτόν, εκτός των σεραφείμ, ενώ έχουν επίσης ενοικηθεί από τον Πατέρα μέσω ενός άλλου τύπου πνεύματος, τη στιγμή που εντάσσονται στο σώμα αυτό.
(629.10) 55:5.1 Τα θνητά πλάσματα που ζουν σ’ έναν κτυπημένο από την αμαρτία, κυριευμένο από το κακό, εγωιστικό, απομονωμένο κόσμο, όπως η Ουράντια, δύσκολα μπορούν να συλλάβουν τη φυσική τελειότητα, τα διανοητικά επιτεύγματα και την πνευματική ανάπτυξη που χαρακτηρίζουν της προηγμένες αυτές εποχές της εξέλιξης σ’ έναν αναμάρτητο κόσμο.
(629.11) 55:5.2 Τα προηγμένα στάδια ενός κόσμου παγιωμένου στο φως και τη ζωή αντιπροσωπεύουν το αποκορύφωμα της εξελικτικής υλικής ανάπτυξης. Στους πολιτισμένους αυτούς κόσμους, έχουν εκλείψει η κενότητα και οι τριβές των προηγούμενων, πρωτόγονων εποχών. Η ένδεια και η κοινωνική ανισότητα έχουν εξαφανισθεί, ο εκφυλισμός έχει χαθεί και η εγκληματικότητα παρατηρείται σπάνια. Η τρέλα έχει πρακτικά σταματήσει να υφίσταται και η διανοητική ανεπάρκεια αποτελεί σπάνιο φαινόμενο.
(629.12) 55:5.3 Η οικονομική, κοινωνική και διοικητική κατάσταση αυτών των κόσμων ανήκουν σε μία ανώτερη και τελειοποιημένη κατηγορία. Η επιστήμη, η τέχνη και η βιομηχανία ανθίζουν και η κοινωνία είναι ένας εύρυθμα λειτουργών μηχανισμός υψηλών υλικών, διανοητικών και πολιτισμικών επιτεύξεων. Η βιομηχανία έχει αλλάξει πορεία, για να εξυπηρετήσει τις ανώτερες επιδιώξεις ενός τέτοιου υπέροχου πολιτισμού. Η οικονομική ζωή ενός τέτοιου κόσμου έχει γίνει ηθική.
(630.1) 55:5.4 Ο πόλεμος ανήκει πλέον στην ιστορία και δεν υπάρχει πια στρατός, ή αστυνομία. Η κυβέρνηση σταδιακά εξαφανίζεται. Ο αυτοέλεγχος καταργεί σιγά-σιγά τους από τους ανθρώπους θεσμοθετημένους νόμους. Το μέγεθος της πολιτικής κυβέρνησης και των θεσμικών κανονισμών, σ’ ένα ενδιάμεσο στάδιο προηγμένου πολιτισμού, είναι αντιστρόφως ανάλογο προς την ηθική και την πνευματικότητα των πολιτών.
(630.2) 55:5.5 Τα σχολεία έχουν πάρα πολύ βελτιωθεί και είναι αφιερωμένα στη διανοητική εξάσκηση και την διεύρυνση της ψυχής. Τα καλλιτεχνικά κέντρα είναι εξαιρετικά και οι μουσικοί οργανισμοί υπέροχοι. Οι ναοί της λατρείας και τα συνδεδεμένα μ’ αυτούς σχολεία της φιλοσοφίας και της εμπειρικής φιλοσοφίας είναι δημιουργίες κάλλους και μεγαλείου. Οι υπαίθριοι χώροι λατρευτικών συγκεντρώσεων είναι εξ ίσου θαυμάσιοι μέσα στην απλότητα της καλλιτεχνικής τους ανάδειξης.
(630.3) 55:5.6 Τα παρεχόμενα μέσα για παιγνίδια συναγωνισμού, χιούμορ και άλλες φάσεις ατομικής και ομαδικής επίτευξης είναι άφθονα και πρόσφορα. Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των συναγωνιστικών δραστηριοτήτων σ’ έναν τέτοιο εξαιρετικά καλλιεργημένο κόσμο αφορά στις προσπάθειες των ατόμων και των ομάδων να αριστεύσουν στις επιστήμες και τη φιλοσοφία της κοσμολογίας. Η λογοτεχνία και η ρητορική ανθούν και η γλώσσα είναι τόσο βελτιωμένη, ώστε να συμβολίζει τις έννοιες και να εκφράζει τις ιδέες. Η ζωή είναι αναζωογονητικά απλή. Ο άνθρωπος έχει, επί τέλους, φθάσει σ’ ένα ανώτερο στάδιο τεχνολογικής ανάπτυξης και σ’ ένα εμπνευσμένο διανοητικό επίτευγμα και τα έχει και τα δύο υπερκεράσει δια της εξαίρετης πνευματικής κατάκτησης. Η αναζήτηση της ευτυχίας αποτελεί εμπειρία χαράς και ικανοποίησης,
(630.4) 55:6.1 Καθώς οι κόσμοι προχωρούν προς την παγιωμένη κατάσταση του φωτός και της ζωής, η κοινωνία γίνεται ολοένα περισσότερο ειρηνική. Ο άνθρωπος,, ενώ δεν είναι λιγότερο ανεξάρτητος και αφοσιωμένος στην οικογένειά του, έχει γίνει περισσότερο αλτρουιστής και με μεγαλύτερη συναίσθηση της αδελφότητας.
(630.5) 55:6.2 Στην Ουράντια και έτσι όπως είσαστε, ελάχιστα μπορείτε να εκτιμήσετε το προηγμένο επίπεδο και την φιλοπρόοδη φύση των διαφωτισμένων φυλών των τελειοποιημένων αυτών κόσμων. Οι λαοί αυτοί αποτελούν το απάνθισμα των εξελικτικών φυλών. Τέτοιες υπάρξεις, ωστόσο, είναι ακόμη θνητές. Εξακολουθούν να αναπνέουν να τρώνε, να κοιμούνται και να πίνουν. Η μεγάλη αυτή εξέλιξη δεν γίνεται στον ουρανό, αλλά είναι ένα ανώτερο προμήνυμα των θείων κόσμων της προς τον Παράδεισο ανέλιξης.
(630.6) 55:6.3 Σ’ έναν φυσιολογικό κόσμο, η βιολογική καλή κατάσταση της θνητής φυλής, για πάρα πολύ καιρό, πλησίασε σ’ ένα υψηλό επίπεδο κατά τις μετά-Αδαμικές εποχές. Και τώρα, από τον ένα αιώνα στον άλλο, σ’ όλη τη διάρκεια των παγιωμένων εποχών, η φυσική εξέλιξη του ανθρώπου συνεχίζεται. Η όραση αλλά και η ακοή διευρύνονται. Ήδη ο πληθυσμός έχει σταθεροποιηθεί σε αριθμό. Η αναπαραγωγή ρυθμίζεται σύμφωνα με τις πλανητικές απαιτήσεις και τα έμφυτα, κληρονομικά χαρίσματα. Οι θνητοί σ’ έναν πλανήτη κατά την περίοδο αυτή χωρίζονται σε πέντε έως δέκα κατηγορίες και στις κατώτερες ομάδες επιτρέπεται να κάνουν τα μισά μόνο παιδιά απ’ όσα οι ανώτερες. Η συνεχής βελτίωση μιας τέτοιας μεγαλειώδους φυλής, σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της εποχής του φωτός και της ζωής είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα επιλεκτικής αναπαραγωγής των φυλετικών εκείνων γενών τα οποία επιδεικνύουν ανώτερες ποιότητες κοινωνικής, φιλοσοφικής, κοσμικής και πνευματικής φύσης.
(630.7) 55:6.4 Οι Προσαρμοστές εξακολουθούν να έρχονται όπως ακριβώς στις προηγούμενες εξελικτικές εποχές και καθώς οι καιροί περνούν, οι θνητοί αυτοί γίνονται ολοένα περισσότερο ικανοί να επικοινωνούν με το ενοικούν κλάσμα του Πατέρα. Κατά τα εμβρυακά και προ-πνευματικά στάδια ανάπτυξης, τα συνοδευτικά διανοητικά πνεύματα λειτουργούν ακόμη. Το Άγιο Πνεύμα και η λειτουργία των αγγέλων είναι ακόμη περισσότερο αποτελεσματικά καθώς βιώνονται οι διαδοχικές εποχές της παγιωμένης ζωής. Στο τέταρτο στάδιο του φωτός και της ζωής οι προηγμένοι θνητοί φαίνονται να βιώνουν σημαντική ενσυνείδητη επαφή με την πνευματική παρουσία του Κυρίαρχου Πνεύματος υπερσυμπαντικής δικαιοδοσίας, ενώ η φιλοσοφία ενός τέτοιου κόσμου εστιάζεται στην προσπάθεια να κατανοήσει τις νέες αποκαλύψεις του Θεού του Υπέρτατου. Περισσότεροι από τους μισούς κατοίκους σε πλανήτες αυτού του προηγμένου σταδίου βιώνουν τη μετάβαση στην μοροντιανή υπόσταση, από εκείνη των ζώντων. Ακόμα κι’ έτσι, «οι παλιές καταστάσεις πεθαίνουν. Κοιτάξτε, όλα γίνονται καινούργια.»
(631.1) 55:6.5 Πιστεύουμε ότι η φυσική εξέλιξη θα φθάσει στην πλήρη ανάπτυξή της με το πέρας της πέμπτης περιόδου της εποχής του φωτός και της ζωής. Παρατηρούμε ότι τα ανώτατα όρια της πνευματικής ανάπτυξης, της σχετιζόμενης με την εξελισσόμενη ανθρώπινη διάνοια, καθορίζονται από το επίπεδο συγχώνευσης με τον Προσαρμοστή των συνδεδεμένων μοροντιανών αξιών και των κοσμικών εννοιών. Όσον αφορά, όμως, στη σοφία: Ενώ πραγματικά δεν γνωρίζουμε, εικάζουμε ότι δεν μπορεί ποτέ να υπάρξει όριο στην διανοητική εξέλιξη και την κατάκτηση της σοφίας. Σ’ έναν κόσμο έβδομου σταδίου, η σοφία μπορεί να εξαντλήσει το υλικό δυναμικό, να φθάσει στην ενόραση της μοροντιανής σοφίας και τελικά να πάρει μία γεύση του απολυτοειδούς μεγαλείου.
(631.2) 55:6.6 Παρατηρούμε ότι σ’ αυτούς τους πολύ εξελιγμένους και από μακρού ευρισκόμενους στο έβδομο στάδιο κόσμους, οι ανθρώπινες υπάρξεις μαθαίνουν τέλεια τη γλώσσα του τοπικού σύμπαντος προτού μετασχηματισθούν. Και έχω επισκεφθεί λίγους παλιούς πλανήτες όπου οι Αμπάντοντερς6 [71] δίδασκαν τους γεροντότερους κατοίκους τη γλώσσα του υπερσύμπαντος. Και σ’ αυτούς τους κόσμους παρατήρησα την τεχνική δια της οποίας οι απολυτοειδείς προσωπικότητες αποκαλύπτουν την παρουσία των τελικιστών στο μοροντιανό ναό.
(631.3) 55:6.7 Αυτή είναι η ιστορία του μεγαλειώδους στόχου του ανθρώπινου αγώνα στους εξελικτικούς κόσμους. Και όλος ο αγώνας γίνεται προτού οι ανθρώπινες υπάρξεις αρχίσουν τη μοροντιανή πορεία τους. Όλη αυτή η εντυπωσιακή ανάπτυξη είναι εφικτή από τους εκ της ύλης θνητούς στους κατοικημένους κόσμους, από το πρώτο κιόλας στάδιο αυτής της ατέρμονης και ακατανόητης πορείας της προς τον Παράδεισο ανέλιξης και της κατάκτησης της θεότητας.
(631.4) 55:6.8 Μπορείτε, όμως, να φαντασθείτε, τι είδους εξελικτικοί θνητοί προκύπτουν ενδεχομένως, από κόσμους, από μακρού ευρισκόμενους στην έβδομη εποχή του παγιωμένου φωτός και της ζωής; Τέτοιου είδους, σαν αυτούς που πηγαίνουν στους μοροντιανούς κόσμους της πρωτεύουσας του τοπικού σύμπαντος για να αρχίσουν την ανελικτική πορεία τους.
(631.5) 55:6.9 Αν οι θνητοί της βαθιά διαταραγμένης Ουράντια μπορούσαν να δουν έστω και έναν από τους προηγμένους αυτούς κόσμους, τους από καιρό παγιωμένους στο φως και τη ζωή, δεν θα αμφισβητούσαν πλέον τη σοφία του εξελικτικού σχεδίου της δημιουργίας. Έστω και εάν δεν υπήρχε το μέλλον της αιώνιας προόδου των πλασμάτων, οι μεγαλειώδεις, εν τούτοις, εξελικτικές κατακτήσεις των θνητών φυλών σε τέτοιους παγιωμένους κόσμους τελειοποιημένου επιτεύγματος θα δικαίωναν τη δημιουργία του ανθρώπου στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος.
(631.6) 55:6.10 Συχνά προβληματιζόμαστε: Αν το μέγα σύμπαν εγκαθίστατο στο φως και στη ζωή, θα εξακολουθούσαν οι ανερχόμενοι, εκλεκτοί θνητοί να προορίζονται για το Σώμα της Τελικότητας; Δεν το γνωρίζουμε, όμως.
(631.7) 55:7.1 Η εποχή αυτή εκτείνεται από την εμφάνιση του μοροντιανού ναού στο νέο πλανητικό αρχηγείο, ως την ώρα της παγίωσης ολόκληρου του συστήματος στο φως και τη ζωή. Η εποχή αυτή εγκαινιάζεται από τους Διδασκάλους Υιούς της Τριάδας με το πέρας των διαδοχικών τους αποστολών στους κόσμους, όταν ο Πλανητικός Πρίγκιπας ανέρχεται στη θέση του Πλανητικού Κυρίαρχου δια της εντολής και της προσωπικής παρουσίας του επιφοιτούντος Υιού του Παραδείσου της εν λόγω σφαίρας. Ταυτόχρονα μ’ αυτό, οι τελικιστές εγκαινιάζουν τη δραστήρια συμμετοχή τους στις υποθέσεις του πλανήτη.
(632.1) 55:7.2 Οι φαινομενικές και ορατές προβολές των ουσιαστικών κυβερνητών, ή διευθυντών, ενός τέτοιου κόσμου παγιωμένου στο φως και τη ζωή είναι ο Υλικός Υιός και Θυγατέρα, ο Πλανητικός Αδάμ και η Εύα. Οι τελικιστές είναι αόρατοι, ως επίσης και ο Πρίγκιπας-Κυρίαρχος, εκτός και αν βρίσκεται στο μοροντιανό ναό. Οι ουσιαστικοί και αληθινοί επικεφαλής του πλανητικού καθεστώτος είναι, επομένως, ο Υλικός Υιός και η Θυγατέρα. Είναι η γνώση αυτών των διευθετήσεων εκείνη που έχει προσδώσει κύρος στην ιδέα των βασιλέων και των βασιλισσών σε όλους τους κόσμους του σύμπαντος. Και οι βασιλείς και οι βασίλισσες αποτελούν μεγάλη επιτυχία κάτω από τις ιδανικές αυτές συνθήκες, όταν ένας κόσμος μπορέσει να διατάξει τέτοιες ανώτερες προσωπικότητες να ενεργήσουν εκ μέρους ακόμη ανώτερων, αλλά αόρατων, κυβερνητών.
(632.2) 55:7.3 Όταν μία τέτοια εποχή επιτευχθεί στον κόσμο σας, αναμφίβολα ο Μελχισεδέκ Ματσιβέντα, ο τωρινός τοποτηρητής7 [72] Πλανητικός Πρίγκιπας της Ουράντια, θα καταλάβει τη θέση του Πλανητικού Κυρίαρχου. Και από καιρό εικάζεται στην Τζερουζέμ ότι θα συνοδεύεται από έναν υιό και μία θυγατέρα του Αδάμ και της Εύας της Ουράντια, οι οποίοι τώρα παραμένουν στην Εντέντια, επιτηρούμενοι από τους Μέγιστους του Νορλάτιαντεκ. Τα παιδιά αυτά του Αδάμ μπορούν να υπηρετήσουν έτσι στην Ουράντια σε συνεργασία με τον Κυρίαρχο Μελχισεδέκ, εφ’ όσον τους αφαιρέθηκαν οι αναπαραγωγικές τους δυνατότητες σχεδόν 37,000 χρόνια πριν, την εποχή που εγκατέλειψαν τα υλικά τους σώματα στην Ουράντια, προετοιμαζόμενα για μεταφορά στην Εντέντια.
(632.3) 55:7.4 Η παγιωμένη αυτή εποχή συνεχίζεται αέναα, μέχρις ότου κάθε κατοικημένος πλανήτης στο σύστημα φθάσει στην περίοδο της σταθεροποίησης. Και τότε, όταν ο πιο νέος κόσμος – ο έσχατος που κατακτά το φως και τη ζωή – βιώσει τέτοια παγίωση για μία χιλιετία, σύμφωνα με το χρόνο του συστήματος, ολόκληρο το σύστημα εισέρχεται στην κατάσταση της σταθεροποίησης και οι μεμονωμένοι κόσμοι γίνονται δεκτοί στην εποχή του φωτός και της ζωής του συστήματος.
(632.4) 55:8.1 Όταν το σύνολο ενός συστήματος παγιωθεί στη ζωή, εγκαινιάζεται μία νέα κατηγορία κυβέρνησης. Οι Πλανητικοί Κυρίαρχοι γίνονται μέλη του κονκλάβιου του συστήματος και το καινούργιο αυτό διοικητικό σώμα, υποκείμενο στην αρνησικυρία των Πατέρων του Αστερισμού, ασκεί υπέρτατη εξουσία. Ένα τέτοιο σύστημα κατοικημένων κόσμων καθίσταται κατ’ ουσίαν αυτοκυβερνώμενο. Το νομοθετικό σώμα του συστήματος σχηματίζεται στον αρχηγικό κόσμο και κάθε πλανήτης αποστέλλει σ’ αυτό τους δέκα αντιπροσώπους του. Τα δικαστήρια εγκαθίστανται, πλέον, στις πρωτεύουσες του συστήματος και μόνο οι εφέσεις εκδικάζονται στο αρχηγείο του σύμπαντος.
(632.5) 55:8.2 Με την παγίωση ενός συστήματος, ο Επιφορτισμένος Φρουρός, εκπρόσωπος του Ανώτατου Διοικητού του υπερσύμπαντος, γίνεται ο εθελοντικός σύμβουλος του ανώτατου δικαστηρίου του συστήματος και ο ουσιαστικός προϊστάμενος λειτουργός του νέου νομοθετικού σώματος.
(632.6) 55:8.3 Μετά την παγίωση ενός ολόκληρου συστήματος στο φως και τη ζωή, οι Κυρίαρχοι του Συστήματος δεν θα πηγαινοέρχονται πλέον. Ένας τέτοιος κυρίαρχος παραμένει αέναα επικεφαλής του συστήματός του. Οι βοηθοί κυρίαρχοι εξακολουθούν να αλλάζουν όπως τις προγενέστερες εποχές.
(632.7) 55:8.4 Κατά την εποχή αυτή της σταθεροποίησης, για πρώτη φορά οι μεσοδιάστατοι έρχονται από τους κόσμους- αρχηγεία του σύμπαντος, όπου διαμένουν προσωρινά, για να λειτουργήσουν ως σύμβουλοι των νομοθετικών σωμάτων και ως εισηγητές των επιτροπών κρίσης των δικαστηρίων. Οι μεσοδιάστατοι αυτοί κάνουν επίσης ορισμένες προσπάθειες για να ενσταλάξουν τις έννοιες της νέας σοφίας των υπέρτατων αξιών στη διαδικασία διδασκαλίας την οποία υποστηρίζουν από κοινού με τους τελικιστές. Αυτό που έκαναν οι Υλικοί Υιοί για τις θνητές φυλές από βιολογική άποψη, κάνουν τώρα τα μεσοδιάστατα πλάσματα για τους ενοποιημένους αυτούς και μεγαλυνθέντες θνητούς στους αιώνια προοδεύοντες χώρους της φιλοσοφίας και της εξαγνισμένης σκέψης.
(633.1) 55:8.5 Στους κατοικημένους κόσμους οι Διδάσκαλοι Υιοί γίνονται εθελοντικοί συνεργάτες με τους τελικιστές και οι ίδιοι αυτοί Διδάσκαλοι Υιοί συνοδεύουν, επίσης, τους τελικιστές στους κόσμους-δώματα, όταν οι σφαίρες αυτές δεν πρόκειται πλέον να χρησιμοποιηθούν ως κόσμοι διαφορετικής υποδοχής, μετά την παγίωση ολόκληρου του συστήματος στο φως και τη ζωή. Αυτό, τουλάχιστον, ισχύει ως τη στιγμή κατά την οποία ολόκληρος ο αστερισμός έχει εξελιχθεί με τον τρόπο αυτό. Δεν υπάρχουν, ωστόσο, ομάδες τόσο πολύ προηγμένες στον Νέβαδον.
(633.2) 55:8.6 Δεν μας επιτρέπεται να αποκαλύψουμε τη φύση του έργου των τελικιστών, οι οποίοι θα εποπτεύσουν τέτοιους εκ νέου αφιερωμένους κόσμους-δώματα. Έχετε, πάντως, πληροφορηθεί ότι υπάρχουν σ’ όλη την έκταση του σύμπαντος διάφοροι τύποι ευφυών πλασμάτων τα οποία δεν έχουν παρουσιασθεί στις αφηγήσεις αυτές.
(633.3) 55:8.7 Και τώρα, καθώς τα συστήματα ένα προς ένα εγκαθίστανται στο φως δια της προόδου των κόσμων που τα αποτελούν, έρχεται η ώρα όπου και το τελευταίο σύστημα σ’ ένα συγκεκριμένο αστερισμό επιτυγχάνει τη σταθεροποίηση και οι διοικητές του σύμπαντος – ο Κυρίαρχος Υιός, οι Ενοποιήσεις των Ημερών και ο Λαμπρός και Πρωινός Αστέρας – φθάνουν στην πρωτεύουσα του αστερισμού για να ανακηρύξουν τους Μέγιστους ως απεριόριστους κυβερνήτες της πρόσφατα τελειοποιημένης οικογένειας των εκατό παγιωμένων συστημάτων των κατοικημένων κόσμων.
(633.4) 55:9.1 Η ενοποίηση ενός ολόκληρου αστερισμού παγιωμένων συστημάτων ακολουθείται από νέες κατανομές εκτελεστικής εξουσίας και επιπλέον αναπροσαρμογές της συμπαντικής διοίκησης. Η εποχή αυτή γίνεται μάρτυρας προηγμένων επιτευγμάτων σε κάθε κατοικημένο κόσμο, αλλά χαρακτηρίζεται κυρίως από αναπροσαρμογές στο αρχηγείο του αστερισμού, με αξιοσημείωτη διαφοροποίηση των σχέσεων τόσο με την εποπτεία του συστήματος, όσο και με την κυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος. Κατά την εποχή αυτή, πολλές δραστηριότητες του αστερισμού και του σύμπαντος μεταφέρονται στις πρωτεύουσες των συστημάτων και οι εκπρόσωποι του υπερσύμπαντος δημιουργούν νέες και περισσότερο στενές σχέσεις με τους κυβερνήτες των πλανητών, των συστημάτων και του σύμπαντος. Ταυτόχρονα με τις καινούργιες αυτές συνεργασίες, ορισμένοι υπερσυμπαντικοί διοικητές εγκαθίστανται στις πρωτεύουσες των αστερισμών ως εθελοντικοί σύμβουλοι των Μέγιστων Πατέρων.
(633.5) 55:9.2 Όταν ένας αστερισμός εγκατασταθεί έτσι στο φως, παύει η νομοθετική λειτουργία και αντί γι’ αυτήν, λειτουργεί η νομοθετική συνέλευση των Κυριάρχων των Συστημάτων, στην οποία προεδρεύουν οι Μέγιστους. Τώρα, για πρώτη φορά, τέτοιες διοικητικές ομάδες συναλλάσσονται άμεσα με την κυβέρνηση του υπερσύμπαντος πάνω σε θέματα που αφορούν σε σχέσεις της Χαβόνα και του Παραδείσου. Κατά τα λοιπά, ο αστερισμός διατηρεί τις σχέσεις του με το τοπικό σύμπαν όπως πριν. Από στάδιο σε στάδιο της παγιωμένης ζωής, οι γιουνιβιτέιτια εξακολουθούν να διοικούν τους μοροντιανούς κόσμους του αστερισμού.
(633.6) 55:9.3 Καθώς οι αιώνες περνούν, οι Πατέρες των Αστερισμών αναλαμβάνουν ολοένα και περισσότερο τις διαχειριστικές λεπτομέρειες, ή τα εποπτικά καθήκοντα τα οποία ήταν συγκεντρωμένα προηγούμενα στο αρχηγείο του σύμπαντος. Με την κατάκτηση του έκτου σταδίου της σταθεροποίησης οι ενοποιημένοι αυτοί αστερισμοί θα έχουν φθάσει στο επίπεδο της σχεδόν απόλυτης αυτονομίας. Η είσοδος στο έβδομο στάδιο παγίωσης θα επιβεβαιώσει χωρίς αμφιβολία την ανάταση των κυβερνητών αυτών στο πραγματικό επίπεδο που δηλώνεται από το όνομά τους, στο επίπεδο των Μεγίστων. Από κάθε άποψη οι αστερισμοί θα συναλλάσσονται στη συνέχεια άμεσα με τους κυβερνήτες του υπερσύμπαντος, ενώ η κυβέρνηση του τοπικού σύμπαντος θα διευρυνθεί για να αναλάβει τις ευθύνες των νέων καθηκόντων του μεγάλου σύμπαντος.
(634.1) 55:10.1 Όταν ένα σύμπαν παγιωθεί στο φως και τη ζωή, γρήγορα εντάσσεται στα εγκατεστημένα υπερσυμπαντικά κυκλώματα και οι Αρχαίοι των Ημερών ανακηρύσσουν την ίδρυση του ανώτατου συμβουλίου απεριόριστης εξουσίας. Το νέο αυτό κυβερνητικό σώμα αποτελείται από εκατό Πιστούς των Ημερών, των οποίων προΐσταται μία Ενοποίηση των Ημερών και η πρώτη πράξη του ανώτατου αυτού συμβουλίου είναι να αναγνωρίσει τη συνεχιζόμενη κυριαρχία του Κυρίαρχου Δημιουργού Υιού.
(634.2) 55:10.2 Η συμπαντική διοίκηση, καθ’ όσον αφορά στον Γαβριήλ και τον Πατέρα Μελχισεδέκ, είναι σχεδόν αναλλοίωτη. Το συμβούλιο αυτό της απεριόριστης εξουσίας ασχολείται κυρίως με τα καινούργια προβλήματα και τις νέες συνθήκες που προκύπτουν λόγω της προηγμένης κατάστασης του φωτός και της ζωής.
(634.3) 55:10.3 Ο Βοηθός Επιθεωρητής κινητοποιεί τώρα όλους τους Επιφορτισμένους Φρουρούς να συστήσουν το σώμα σταθεροποίησης του τοπικού σύμπαντος και ζητά από τον Πατέρα Μελχισεδέκ να μοιρασθεί την εποπτεία του μαζί του. Και τώρα, για πρώτη φορά, ένα σώμα Εμπνευσμένων τριαδικών Πνευμάτων προσαρτάται στην υπηρεσία των Ενοποιήσεων των Ημερών.
(634.4) 55:10.4 Η παγίωση ενός ολόκληρου τοπικού σύμπαντος στο φως και τη ζωή σηματοδοτεί βαθιές αναπροσαρμογές σ’ ολόκληρο το σχέδιο διοίκησης, από τους μεμονωμένους κατοικημένους κόσμους μέχρι το αρχηγείο του σύμπαντος. Νέες σχέσεις διευρύνονται ως τους αστερισμούς και τα συστήματα. Το Πνεύμα-Μητέρα του τοπικού σύμπαντος βιώνει καινούργιες στενές σχέσεις με το Κυρίαρχο Πνεύμα του υπερσύμπαντος και ο Γαβριήλ εγκαθιστά άμεση επαφή με τους Αρχαίους των Ημερών, η οποία ενεργοποιείται όταν και όσο καιρό ο Κυρίαρχος Υιός μπορεί να απουσιάζει από τον αρχηγικό κόσμο.
(634.5) 55:10.5 Κατά τη διάρκεια αυτής, αλλά και των επόμενων εποχών, οι Υιοί Μάγιστροι εξακολουθούν να λειτουργούν ως απονεμητικοί κριτές, ενώ εκατό από αυτούς τους Υιούς Άβοναλ του Παραδείσου συνιστούν το νέο ανώτατο συμβούλιο του Λαμπρού και Πρωινού Αστέρα στην πρωτεύουσα του σύμπαντος. Αργότερα, και σύμφωνα με το αίτημα των Πλανητικών Κυριάρχων, ένας από τους Μάγιστρους αυτούς Υιούς θα γίνει ο ανώτατος σύμβουλος που θα σταθμεύει στον αρχηγικό κόσμο κάθε τοπικού σύμπαντος, μέχρις ότου επιτευχθεί το έβδομο στάδιο της ενοποίησης.
(634.6) 55:10.6 Κατά την εποχή αυτή οι Διδάσκαλοι Υιοί της Τριάδας είναι οι εθελοντές σύμβουλοι όχι μόνο των Πλανητικών Κυριάρχων, αλλά σε ομάδες των τριών, με παρόμοιο τρόπο υπηρετούν τους πατέρες των Αστερισμών. Και στο τέλος, οι Υιοί αυτοί βρίσκουν τη θέση τους στο τοπικό σύμπαν, αφού την εποχή αυτή απομακρύνονται από τη δικαιοδοσία της τοπικής δημιουργίας και αναλαμβάνουν καθήκοντα στην υπηρεσία του ανώτατου συμβουλίου της απεριόριστης εξουσίας.
(634.7) 55:10.7 Τώρα, το σώμα των τελικιστών, για πρώτη φορά, αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία μιας εκτός του Παραδείσου εξουσίας, του ανώτατου συμβουλίου. Ως τώρα οι τελικιστές δεν αναγνώριζαν την εποπτεία αυτής της πλευράς του Παραδείσου.
(634.8) 55:10.8 Οι Δημιουργοί Υιοί τέτοιων παγιωμένων συμπάντων περνούν μεγάλο μέρος του χρόνου τους στον Παράδεισο και τους συνδεδεμένους μ’ αυτόν κόσμους, νουθετώντας τις πολυάριθμες ομάδες των τελικιστών που υπηρετούν σ’ ολόκληρη την τοπική δημιουργία. Με τον τρόπο αυτό, ο άνθρωπος του Μιχαήλ θα βρει πληρέστερη αδελφοσύνη στις σχέσεις του με τους μεγαλυνθέντες τελικιστές θνητούς.
(634.9) 55:10.9 Η πιθανολογία πάνω στη λειτουργία αυτών των Δημιουργών Υιών σε σχέση με τα εξώτερα σύμπαντα που τώρα βρίσκονται στη διαδικασία της προκαταρκτικής συγκέντρωσης, είναι εντελώς μάταιη. Όλοι όμως κάνουμε τέτοιες υποθέσεις από καιρό σε καιρό. Φθάνοντας σ’ αυτό το τέταρτο στάδιο ανάπτυξης, ο Δημιουργός Υιός αποδεσμεύεται από τα διοικητικά καθήκοντα. Ο Θείος Λειτουργός προοδευτικά συνδυάζει τη λειτουργία του μ’ εκείνη του Κυρίαρχου Πνεύματος του υπερσύμπαντος και του Απείρου Πνεύματος. Φαίνεται να αναπτύσσεται μία καινούργια και εξαίσια σχέση μεταξύ του Δημιουργού Υιού, του Δημιουργικού Πνεύματος, των Εσπερινών Αστέρων, των Διδασκάλων Υιών και του διαρκώς αυξανόμενου σώματος των τελικιστών.
(635.1) 55:10.10 Αν ο Μιχαήλ εγκατέλειπε ποτέ τον Νέβαδον, ο Γαβριήλ θα γινόταν χωρίς αμφιβολία ο κύριος διαχειριστής, με τον Πατέρα Μελχισεδέκ ως βοηθό του. Ταυτόχρονα, μία νέα κατάσταση θα ίσχυε για όλες τις τάξεις των μόνιμων πολιτών, όπως είναι οι Υλικοί Υιοί, οι γιουνιβιτέιτια, οι μεσοδιάστατοι, οι σουσέιτια, και οι δια του Πνεύματος συγχωνευμένοι θνητοί. Όσο, όμως, συνεχίζεται η εξέλιξη, τα σεραφείμ και οι αρχάγγελοι θα χρειάζονται στη διοίκηση του σύμπαντος.
(635.2) 55:10.11 Είμαστε, πάντως, ικανοποιημένοι πάνω σε δύο σημεία των υποθέσεών μας: Αν οι Δημιουργοί Υιοί προορίζονται για τα εξώτερα σύμπαντα, οι Θείοι Λειτουργοί αναμφίβολα θα τους συνοδεύσουν. Είμαστε εξ ίσου βέβαιοι ότι οι Μελχισεδέκ πρόκειται να παραμείνουν στα σύμπαντα καταγωγής τους. Πιστεύουμε ότι οι Μελχισεδέκ είναι προορισμένοι να παίξουν ακόμη περισσότερο υπεύθυνους ρόλους στην κυβέρνηση και τη διοίκηση του τοπικού σύμπαντος.
(635.3) 55:11.1 Οι μείζονες και οι ελάσσονες τομείς του υπερσύμπαντος δεν εμφανίζονται άμεσα στο σχέδιο παγίωσης του φωτός και της ζωής. Μία τέτοια εξελικτική πρόοδος αναφέρεται βασικά στο τοπικό σύμπαν ως μονάδα και αφορά μόνο στα στοιχεία που συνθέτουν ένα τοπικό σύμπαν. Ένα υπερσύμπαν παγιώνεται στο φως και τη ζωή όταν όλα τα τοπικά σύμπαντα που το απαρτίζουν έχουν με τον τρόπο αυτό τελειοποιηθεί. Ούτε ένα, όμως, από τα επτά υπερσύμπαντα δεν έχει φθάσει καν σε επίπεδο προόδου που να πλησιάζει την κατάσταση αυτή.
(635.4) 55:11.2 Η εποχή του ελάσσονος τομέα. Όσο μπορούν να διεισδύσουν οι παρατηρήσεις, το πέμπτο στάδιο σταθεροποίησης, ή στάδιο του ελάσσονος τομέα έχει να κάνει αποκλειστικά με τη φυσική κατάσταση και την ισοδύναμη παγίωση των εκατό συνδεδεμένων τοπικών συμπάντων στα εγκατεστημένα κυκλώματα του υπερσύμπαντος. Προφανώς κανείς, ει μη μόνον τα κέντρα δύναμης και οι συνεργάτες τους ασχολούνται με τις αναπροσαρμογές αυτές της υλικής δημιουργίας.
(635.5) 55:11.3 Η εποχή του μείζονος τομέα. Σχετικά με το έκτο στάδιο, ή τη σταθεροποίηση του μείζονος τομέα, μπορούμε να εικάσουμε μόνο, αφού κανείς μας δεν έγινε μάρτυρας τέτοιου γεγονότος. Παρ’ όλ’ αυτά, μπορούμε να υποθέσουμε πολλά πάνω στις διοικητικές καθώς και άλλες αναπροσαρμογές που πιθανόν να συνοδεύουν μία τέτοια προηγμένη κατάσταση κατοικημένων κόσμων καθώς και των συμπαντικών συνόλων τους.
(635.6) 55:11.4 Εφ’ όσον η κατάσταση του ελάσσονος τομέα έχει να κάνει με την ισοδύναμη φυσική εξισορρόπηση, συμπεραίνουμε ότι η ενοποίηση του μείζονος τομέα θα αφορά σε ορισμένα νέα διανοητικά επίπεδα επίτευξης, πιθανόν κάποιες προηγμένες κατακτήσεις της υπέρτατης συνειδητοποίησης της κοσμικής σοφίας.
(635.7) 55:11.5 Καταλήγουμε σε συμπεράσματα πάνω στις αναπροσαρμογές που θα μπορούσαν ίσως να ακολουθήσουν τη συνειδητοποίηση των έως τώρα ανέφικτων επιπέδων εξελικτικής προόδου παρατηρώντας τα αποτελέσματα τέτοιων επιτευγμάτων σε μεμονωμένους κόσμους καθώς και στην εμπειρία των θνητών ατόμων που χουν σ’ αυτούς τους παλαιότερους και εξαιρετικά ανεπτυγμένους πλανήτες.
(635.8) 55:11.6 Ας γίνει σαφές ότι οι διοικητικοί μηχανισμοί και οι κυβερνητικές τεχνικές ενός σύμπαντος, ή ενός υπερσύμπαντος δεν μπορούν με οποιοδήποτε τρόπο να περιορίσουν, ή να καθυστερήσουν την εξελικτική ανάπτυξη, ή την πνευματική πρόοδο ενός μεμονωμένου κατοικημένου πλανήτη, ή οποιουδήποτε μεμονωμένου θνητού σε μία τέτοια σφαίρα.
(635.9) 55:11.7 Σε ορισμένα από τα γηραιότερα σύμπαντα βρίσκουμε κόσμους παγιωμένους στο πέμπτο και έκτο στάδιο του φωτός και της ζωής – εκτεινόμενα ακόμη μακρύτερα, στην έβδομη εποχή – τα τοπικά συστήματα των οποίων δεν έχουν ακόμη εγκατασταθεί στο φως. Νεώτεροι πλανήτες μπορεί να καθυστερήσουν την ενοποίηση του συστήματος αλλά τούτο δεν εμποδίζει ουδέ κατ’ ελάχιστο την πρόοδο ενός παλαιότερου και προηγμένου κόσμου. Ούτε μπορούν οι περιβαλλοντικοί περιορισμοί, ακόμη και σ΄ έναν απομονωμένο κόσμο, να αποθαρρύνουν το προσωπικό επίτευγμα του κάθε θνητού. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, ως άνθρωπος μεταξύ ανθρώπων, προσωπικά έφθασε στο στάδιο του φωτός και της ζωής πριν από δέκα εννέα αιώνες στην Ουράντια.
(636.1) 55:11.8 Είναι δια της παρατήρησης του τι λαμβάνει χώρα στους από μακρού παγιωμένους κόσμους που φθάνουμε σε σχετικά ασφαλή συμπεράσματα πάνω στο τι θα γίνει όταν ένα ολόκληρο υπερσύμπαν παγιωθεί στο φως, έστω και αν δεν μπορούμε με βεβαιότητα να υποθέσουμε το αποτέλεσμα της σταθεροποίησης των επτά υπερσυμπάντων.
(636.2) 55:12.1 Δεν μπορούμε να προβλέψουμε θετικά τι θα μπορούσε να συμβεί όταν ένα υπερσύμπαν παγιωθεί στο φως, διότι ένα τέτοιο γεγονός δεν έχει ποτέ πραγματοποιηθεί. Από τις διδαχές των Μελχισεδέκ, οι οποίες δεν έχουν ποτέ διαψευσθεί, συμπεραίνουμε ότι σαρωτικές αλλαγές θα γίνουν σ’ ολόκληρη την οργάνωση και τη διοίκηση κάθε μονάδας των δημιουργιών του χρόνου και του διαστήματος που θα φθάνουν από τους κατοικημένους κόσμους στο αρχηγείο του υπερσύμπαντος.
(636.3) 55:12.2 Πιστεύεται γενικά ότι μεγάλοι αριθμοί των, κατά τα λοιπά αδέσμευτων, δια των πλασμάτων τριαδοποιημένων υιών πρόκειται να συναθροιστούν στο αρχηγείο και τις πρωτεύουσες των τομέων των παγιωμένων υπερσυμπάντων. Τούτο μπορεί να γίνει εν αναμονή της άφιξης, που θα γίνει κάποτε, των κατοίκων του εξώτερου διαστήματος, κατά την πορεία τους προς τη Χαβόνα και τον Παράδεισο. Δεν το γνωρίζουμε, όμως, πραγματικά.
(636.4) 55:12.3 Αν και όταν ένα υπερσύμπαν παγιωθεί στο φως και τη ζωή, πιστεύουμε ότι οι επί του παρόντος έχοντες συμβουλευτικό ρόλο Απεριόριστοι Επόπτες του Υπέρτατου θα αποτελέσουν το ανώτερο διοικητικό σώμα στον αρχηγικό κόσμο του υπερσύμπαντος. Τούτες είναι οι οντότητες που μπορούν να επικοινωνήσουν άμεσα με τους απολυτοειδείς διοικητές, οι οποίοι αμέσως θα δραστηριοποιηθούν στο υπερσύμπαν. Αν και οι Απεριόριστοι αυτοί Επόπτες λειτουργούν από μακρού ως εισηγητές και σύμβουλοι στις προηγμένες εξελικτικές μονάδες της δημιουργίας, δεν αναλαμβάνουν διοικητικά καθήκοντα μέχρις ότου η εξουσία του Υπέρτατου Όντος γίνει κυριαρχική.
(636.5) 55:12.4 Οι Απεριόριστοι Επόπτες του Υπέρτατου, οι οποίοι λειτουργούν σε μεγαλύτερη έκταση κατά την εποχή αυτή, δεν είναι πεπερασμένοι, απολυτοειδείς, απώτατοι, ή άπειροι. Είναι το ίδιο το υπέρτατο και εκπροσωπούν μόνο τον Θεό τον Υπέρτατο. Είναι η προσωποποίηση του υπέρτατου στο χρόνο και το χώρο και γι’ αυτό δεν λειτουργούν στη Χαβόνα. Λειτουργούν μόνον ως υπέρτατοι ενοποιητές. Είναι πιθανόν να είναι αναμεμειγμένοι στην τεχνική της συμπαντικής ανακλαστικότητας, αλλά δεν είμαστε βέβαιοι.
(636.6) 55:12.5 Κανείς μας δεν εμφορείται από μία ικανοποιητική άποψη του τι θα συμβεί όταν το μέγα σύμπαν (τα επτά υπερσύμπαντα, ως εξαρτώμενα από τη Χαβόνα) παγιωθεί απόλυτα στο φως και τη ζωή. Το γεγονός αυτό θα αποτελέσει χωρίς αμφιβολία το πλέον συγκλονιστικό περιστατικό στα χρονικά της αιωνιότητας, από την εμφάνιση του κεντρικού σύμπαντος. Υπάρχουν εκείνοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι το ίδιο το Υπέρτατο Ον θα αποκαλυφθεί από το μυστήριο της Χαβόνα που περιβάλλει το πνευματικό του πρόσωπο και θα κατοικήσει στο αρχηγείο του έβδομου υπερσύμπαντος, ως ο κραταιός και εμπειρικός κυρίαρχος των τελειοποιημένων δημιουργιών του χρόνου και του διαστήματος. Δεν το γνωρίζουμε, όμως, στ’ αλήθεια.
(636.7) 55:12.6 [Παρουσιάσθηκε από έναν Κραταιό Αγγελιαφόρο προσωρινά αποσπασμένο στο Συμβούλιο των Αρχαγγέλων στην Ουράντια.]
(637.1) 56:0.1 Ο Θεός είναι ενότητα. Το Θείο είναι συμπαντικά συντονισμένο. Το σύμπαν των συμπάντων είναι ένας απέραντος, ολοκληρωμένος μηχανισμός, ο οποίος ελέγχεται απόλυτα από μία άπειρη διάνοια. Οι φυσικοί, διανοητικοί και πνευματικοί χώροι της συμπαντικής δημιουργίας συνδέονται με τρόπο θείο. Το τέλειο και το ατελές πραγματικά αλληλοσυσχετίζονται και ως εκ τούτου μπορεί το πεπερασμένο, εξελικτικό πλάσμα να ανελιχθεί στον Παράδεισο, υπακούοντας στην εντολή του Πατέρα του Σύμπαντος: «Γίνετε τέλειοι, καθώς εγώ είμαι τέλειος.»
(637.2) 56:0.2 Τα διαφορετικά επίπεδα της δημιουργίας είναι όλα ενοποιημένα στα σχέδια και τη διοίκηση των Αρχιτεκτόνων του Κυρίαρχου Σύμπαντος. Στον περιορισμένο νου των θνητών του χρόνου και του διαστήματος, το σύμπαν μπορεί να παρουσιάζει πολλά προβλήματα και καταστάσεις οι οποίες φαινομενικά να εμφανίζουν δυσαρμονία και να υποδηλώνουν απουσία αποτελεσματικού συντονισμού. Αλλά εκείνοι από εμάς που είναι ικανοί να παρατηρήσουν την ευρύτερη έκταση των συμπαντικών φαινομένων και είναι περισσότερο έμπειροι στην τέχνη αυτή του εντοπισμού της βασικής ενότητας, που συνεπάγεται τη δημιουργική ποικιλία και της ανακάλυψης της θείας αρμονίας, η οποία απλώνεται πάνω σ’ ολόκληρη αυτή τη λειτουργία της πολλαπλότητας, αντιλαμβάνονται καλύτερα την θεία και μοναδική επιδίωξη που παρουσιάζεται σε όλες αυτές τις πολυποίκιλες εκδηλώσεις της συμπαντικής δημιουργικής ενέργειας.
(637.3) 56:1.1 Η φυσική, ή υλική δημιουργία δεν είναι άπειρη, αλλά είναι τέλεια συντονισμένη. Υπάρχει ισχύς, ενέργεια και δύναμη, αλλά όλες έχουν μία προέλευση. Τα επτά υπερσύμπαντα είναι φαινομενικά δισυπόστατα. Το κεντρικό σύμπαν, τρισυπόστατο. Ο Παράδεισος, όμως, έχει μία και μοναδική φυσική δομή. Και ο Παράδεισος είναι η πραγματική γενεσιουργός αιτία όλων των υλικών συμπάντων – παρελθόντων, παρόντων και μελλοντικών. Τα κοσμικά, όμως, αυτά παράγωγα είναι ένα αιώνιο αποτέλεσμα. Σε μηδέν χρόνο - παρελθόντα, παρόντα, ή μέλλοντα – το διάστημα, αλλά και ο υλικός κόσμος εκπορεύονται από το πυρηνικό Νησί του Φωτός. Ως η κοσμική πηγή, ο Παράδεισος λειτουργεί προγενέστερα του διαστήματος και πριν από το χρόνο. Εξ αυτού τα παράγωγά του θα φαίνονταν ότι στερούνται χρόνου και διαστήματος αν δεν αναδύονταν δια του Ανεπιφύλακτου Απόλυτου1 [73] του ύπατου ταμιευτήρα τους στο διάστημα, του αποκαλυπτή και ρυθμιστή τους στο χρόνο.
(637.4) 56:1.2 Το Ανεπιφύλακτο Απόλυτο στηρίζει το φυσικό σύμπαν, ενώ το Θείο Απόλυτο ενεργοποιεί τον έξοχο υπερέλεγχο εφ’ όλης της υλικής πραγματικότητας. Και τα δύο Απόλυτα ενοποιούνται δια του Συμπαντικού Απόλυτου. Αυτός ο συνεκτικός συσχετισμός του υλικού σύμπαντος γίνεται καλύτερα κατανοητός από όλες τις οντότητες – υλικές, μοροντιανές, απολυτοειδείς, ή πνευματικές – δια της παρατήρησης της βαρυτικής απόκρισης του συνόλου της αυθεντικής, υλικής πραγματικότητας προς τη βαρύτητα, την επικεντρωνόμενη στον χαμηλότερο Παράδεισο.
(638.1) 56:1.3 Η ενοποίηση της βαρύτητας είναι συμπαντική και ομοιόμορφη. Η απόκριση προς την αμιγή ενέργεια είναι επίσης συμπαντική και αναπόφευκτη. Η αμιγής ενέργεια (η πρωταρχική δύναμη) και το αμιγές πνεύμα προ-ανταποκρίνονται απολύτως στην βαρύτητα. Οι πρωταρχικές αυτές δυνάμεις, ανήκουσες στα Απόλυτα, ελέγχονται προσωπικά από τον Πατέρα του Σύμπαντος. Ως εκ τούτου, το σύνολο της βαρύτητας επικεντρώνεται στην προσωπική παρουσία του, αμιγούς ενέργειας και πνεύματος, Πατέρα του Σύμπαντος στην υπεράνω της ύλης κατοικία του.
(638.2) 56:1.4 Η αμιγής ενέργεια είναι ο προπάτορας όλων των σχετικών, μη πνευματικών, λειτουργικών πραγματικοτήτων, ενώ το αμιγές πνεύμα είναι το δυναμικό του θείου και κατευθυντήριου υπερελέγχου όλων των βασικών ενεργειακών συστημάτων. Και οι πραγματικότητες αυτές, τόσο διαφορετικές, όπως εκδηλώνονται σ’ ολόκληρο το σύμπαν και όπως παρατηρούνται στην κίνηση του χρόνου, επικεντρώνονται και οι δύο στο πρόσωπο του Πατέρα του Παραδείσου. Εντός του γίνονται ένα – πρέπει να ενοποιηθούν – διότι ο Θεός είναι ένας. Η προσωπικότητα του Πατέρα είναι απόλυτα ενοποιημένη.
(638.3) 56:1.5 Στην άπειρη φύση του Θεού του Πατέρα δεν θα ήταν δυνατόν να υπάρχει δισυπόστατη πραγματικότητα, όπως φυσική και πνευματική. Όταν, όμως, κοιτάξουμε πέραν των άπειρων επιπέδων και της απόλυτης πραγματικότητας των προσωπικών αξιών του Πατέρα του Σύμπαντος, παρατηρούμε την ύπαρξη των δύο αυτών πραγματικοτήτων και αναγνωρίζουμε ότι αντιδρούν πλήρως στην προσωπική του παρουσία. Εντός του συνίστανται τα πάντα.
(638.4) 56:1.6 Τη στιγμή που αφήνετε την ανεπιφύλακτη έννοια της άπειρης προσωπικότητας του Πατέρα του Σύμπαντος, πρέπει να θεωρήσετε τη ΔΙΑΝΟΙΑ ως την αναπόφευκτη τεχνική της ενοποίησης της αεί-διευρυνόμενης απόκλισης αυτών των δισυπόστατων συμπαντικών εκδηλώσεων της αυθεντικής, μοναδικής υπόστασης, προσωπικότητας του Δημιουργού, της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου – του ΕΙΜΑΙ.
(638.5) 56:2.1 Ο Πατέρας-Λογισμός πραγματοποιεί την έκφραση του πνεύματος στον Λόγο-Υιό και επιτυγχάνει τη διεύρυνση της πραγματικότητας δια του Παραδείσου στα αχανή υλικά σύμπαντα. Οι πνευματικές εκφράσεις του Αιώνιου Υιού συνδέονται με τα υλικά επίπεδα της δημιουργίας μέσω της λειτουργίας του Απείρου Πνεύματος, δια της, προς το πνεύμα αντιδρώσας, διανοητικής λειτουργίας του οποίου και των φυσικών-κατευθυντήριων διανοητικών πράξεων του οποίου, οι πνευματικές πραγματικότητες του Θείου και οι υλικές επιπτώσεις του Θείου συνδέονται οι μεν με τις δε.
(638.6) 56:2.2 Η διάνοια αποτελεί το λειτουργικό δώρο του Απείρου Πνεύματος, άπειρη, ως εκ τούτου, δυνητικά και συμπαντική σε πλήρωση. Ο πρωταρχικός λογισμός του Πατέρα του Σύμπαντος διαιωνίζεται σε δισυπόστατη έκφραση: Το Νησί του Παραδείσου και το Θείο του ισόποσο, τον πνευματικό και Αιώνιο Υιό. Τέτοια δυικότητα της αιώνιας πραγματικότητας καθιστά το διανοητικό Θεό, το Άπειρο Πνεύμα, αναπόφευκτο. Ο νους αποτελεί τον απαραίτητο δίαυλο επικοινωνίας μεταξύ της πνευματικής και υλικής πραγματικότητας. Το υλικό, εξελικτικό πλάσμα μπορεί να συλλάβει και να κατανοήσει το ενοικούν πνεύμα μόνο δια της λειτουργίας του νου.
(638.7) 56:2.3 Τούτος ο άπειρος και συμπαντικός νους λειτουργεί στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος ως η κοσμική διάνοια. Και παρ’ όλον ότι εκτείνεται από την πρωτόγονη λειτουργία των συνοδών πνευμάτων, έως τη μεγαλειώδη διάνοια του διευθύνοντα συμβούλου ενός σύμπαντος, ακόμη και αυτή η κοσμική διάνοια είναι επαρκώς ενοποιημένη στην εποπτεία των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων, τα οποία είναι και αυτά συντονισμένα με την Υπέρτατη Διάνοια του χρόνου και του διαστήματος και τέλεια συνδεδεμένα με την τα πάντα περικλείουσα διάνοια του Απείρου Πνεύματος.
(639.1) 56:3.1 Καθώς η συμπαντική διανοητική βαρύτητα επικεντρώνεται στην εν Παραδείσω προσωπική παρουσία του Απείρου Πνεύματος, έτσι και η συμπαντική πνευματική βαρύτητα επικεντρώνεται στην Παραδείσια προσωπική παρουσία του Αιώνιου Υιού. Ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι ένας, αλλά στο χωροχρόνο αποκαλύπτεται μέσω των δισυπόστατων φαινομένων της αμιγούς ενέργειας και του αμιγούς πνεύματος.
(639.2) 56:3.2 Οι πνευματικές πραγματικότητες του Παραδείσου είναι επίσης μία, αλλά σε όλες τις χωροχρονικές καταστάσεις και σχέσεις το μοναδικό αυτό πνεύμα αποκαλύπτεται δια των δισυπόστατων φαινομένων των πνευματικών προσωπικοτήτων και των εκδηλώσεων του Αιώνιου Υιού, καθώς επίσης και δια των πνευματικών προσωπικοτήτων και των επιδράσεων του Απείρου Πνεύματος και των συνεργικών δημιουργιών. Επιπλέον, δε, υπάρχει και ένα τρίτο – αμιγώς πνευματική κλασματοποίηση – η πλήρωση του Πατέρα δια των Προσαρμοστών της Σκέψης καθώς και άλλων πνευματικών οντοτήτων, οι οποίες είναι προ-ατομικές.
(639.3) 56:3.3 Ανεξαρτήτως του σε ποιο επίπεδο συμπαντικών δραστηριοτήτων μπορεί να συναντήσετε πνευματικά φαινόμενα, ή να επικοινωνήσετε με πνευματικές υπάρξεις, γνωρίζετε ότι όλες εκπορεύονται από τον Θεό ο οποίος είναι πνεύμα, δια της λειτουργίας του Πνεύματος-Υιού και της Άπειρης Διάνοιας-Πνεύματος. Και τούτο το ευρύτατα διεσπαρμένο πνεύμα λειτουργεί ως φαινόμενο στους εξελικτικούς κόσμους του χρόνου, όπως κατευθύνεται από τα αρχηγεία των τοπικών συμπάντων. Από τις πρωτεύουσες αυτές των Δημιουργών Υιών εκπορεύονται το Άγιο Πνεύμα και το Πνεύμα της Αλήθειας, μαζί με τη λειτουργία των συνοδών διανοιών-πνευμάτων, προς τα κατώτερα, εξελισσόμενα επίπεδα της υλικής διάνοιας.
(639.4) 56:3.4 Ενώ η διάνοια είναι περισσότερο ενοποιημένη στο επίπεδο των Κυρίαρχων Πνευμάτων, σε συνεργασία με το Υπέρτατο Ον, και όπως η κοσμική διάνοια υποτάσσεται στην Απόλυτη Διάνοια, η πνευματική λειτουργία επί των εξελισσόμενων κόσμων είναι περισσότερο άμεσα ενοποιημένη στις προσωπικότητες που κατοικούν στα αρχηγεία των τοπικών συμπάντων και στα πρόσωπα των προεδρευόντων Θείων Λειτουργών, οι οποίοι είναι με τη σειρά τους σχεδόν τέλεια συνδεδεμένοι με το εν Παραδείσω κύκλωμα της βαρύτητας του Αιώνιου Υιού, όπου λαμβάνει χώρα η τελική ενοποίηση όλων των εκδηλώσεων του πνεύματος στο χρόνο και το διάστημα.
(639.5) 56:3.5 Η τελειοποιημένη υπόσταση των πλασμάτων μπορεί να επιτευχθεί, να διατηρηθεί και να γίνει αιώνια δια της συγχώνευσης της συνειδητοποιημένης διάνοιας με ένα κλάσμα του προ-Τριαδικού πνευματικού δώρου ενός εκ των προσώπων της Παραδείσιας Τριάδας. Ο θνητός νους είναι δημιουργία των Υιών και των Θυγατέρων του Αιώνιου Υιού και του Απείρου Πνεύματος και, όταν συγχωνεύεται με τον Προσαρμοστή της Σκέψης που προέρχεται από τον Πατέρα, μετέχει στην τρίπτυχη πνευματική ιδιότητα των εξελικτικών κόσμων. Οι τρεις, όμως, αυτές πνευματικές εκφάνσεις ενοποιούνται τέλεια στους τελικιστές, έστω και όπως ήταν στην αιωνιότητα έτσι ενοποιημένοι με το Συμπαντικό ΕΙΜΑΙ πριν αυτό γίνει ο Συμπαντικός Πατέρας του Αιώνιου Υιού και του Απείρου Πνεύματος.
(639.6) 56:3.6 Το Πνεύμα πρέπει πάντοτε και τελικά να είναι τρίπτυχο, όσον αφορά στην έκφραση και ενοποιημένο δια της Τριάδας στην τελική του πραγμάτωση. Το Πνεύμα προέρχεται από μία πηγή, μέσω μιας τρίπτυχης έκφρασης. Και στην τελικότητα πρέπει και μπορεί να φθάσει στην πλήρη πραγμάτωσή του, στη θεία αυτή ενοποίηση η οποία βιώνεται στην εύρεση του Θεού – την αρμονία με το θείο – στην αιωνιότητα, καθώς επίσης και δια της λειτουργίας της κοσμικής διάνοιας της άπειρης έκφρασης του αιώνιου λόγου του συμπαντικού λογισμού του Πατέρα.
(639.7) 56:4.1 Ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι μία θεία τελειοποιημένη προσωπικότητα. Ως εκ τούτου, όλα τα ανερχόμενα παιδιά του που μεταφέρονται στον Παράδεισο δια της ανακτώμενης κεκτημένης ταχύτητας των Προσαρμοστών της Σκέψης, οι οποίοι απεστάλησαν από τον Παράδεισο για να ενοικήσουν τους υλικούς θνητούς υπακούοντας στην εντολή του Πατέρα, με τον ίδιο τρόπο θα γίνουν πλήρως ενοποιημένες προσωπικότητες πριν φθάσουν στη Χαβόνα.
(640.1) 56:4.2 Η προσωπικότητα εγγενώς προσπαθεί να ενοποιήσει όλες τις συνιστώσες πραγματικότητες. Η άπειρη προσωπικότητα της Πρώτης Γενεσιουργού Αιτίας και Κέντρου, ο Πατέρας του Σύμπαντος, ενοποιεί και τα επτά συνιστώντα Απόλυτα του Απείρου. Και η προσωπικότητα του θνητού ανθρώπου, όντας αποκλειστική και άμεση πλήρωση του Πατέρα του Σύμπαντος, με τον ίδιο τρόπο διαθέτει τη δυνατότητα ενοποίησης των παραγόντων που συνιστούν το θνητό πλάσμα. Μία τέτοια ενοποιητική δημιουργικότητα της προσωπικότητας κάθε πλάσματος, αποτελεί γενέθλιο σημάδι, της ανώτερης και αποκλειστικής του προέλευσης, ενώ είναι ένα επιπλέον στοιχείο της αδιάσπαστης επαφής του με την ίδια αυτή προέλευση μέσω του κυκλώματος της προσωπικότητας, δια του οποίου η προσωπικότητα των πλασμάτων διατηρεί άμεση και συνεχή επαφή με τον Πατέρα όλων των προσωπικοτήτων στον Παράδεισο.
(640.2) 56:4.3 Παρ’ όλον ότι ο Θεός είναι πασίδηλος από τους χώρους του Επτάπτυχου μέσω του υπέρτατου και του απώτατου στον θεό τον Απόλυτο, το κύκλωμα της προσωπικότητας, επικεντρωνόμενο στον παράδεισο και στο πρόσωπο του Θεού του Πατέρα, μεριμνά για την πλήρη και τέλεια ενοποίηση όλων αυτών των διαφορετικών εκφάνσεων της θείας προσωπικότητας, τόσο, όσον αφορά σε όλες τις προσωπικότητες των πλασμάτων, σε όλα τα επίπεδα της ευφυούς υπόστασης και σε όλους τους χώρους του τέλειου, τελειοποιημένου και τελειοποιούμενου σύμπαντος.
(640.3) 56:4.4 Ενώ ο Θεός είναι για τα σύμπαντα και μέσα σ’ αυτά όλα όσα έχουμε παρουσιάσει, παρά ταύτα, για εσάς αλλά και για όλα τα άλλα πλάσματα που γνωρίζουν τον Θεό είναι ένας, ο πατέρας σας και ο Πατέρας τους. Για την προσωπικότητα ο Θεός δεν μπορεί να είναι πλουραλιστικός. Ο θεός είναι ο Πατέρας για κάθε ένα από τα πλάσματά του και είναι κυριολεκτικά αδύνατο για οποιοδήποτε παιδί να έχει περισσότερους από έναν πατέρες.
(640.4) 56:4.5 Φιλοσοφικά, κοσμικά και αναφορικά με τα διαφορετικά επίπεδα και χώρους εκδήλωσης, μπορείτε, αλλά και πρέπει να κατανοήσετε τη λειτουργία των πλουραλιστικών Θεοτήτων και να υποθέσετε την ύπαρξη των πλουραλιστικών Τριάδων. Αλλά στη λατρευτική εμπειρία της ατομικής επικοινωνίας κάθε προσωπικότητας που εκδηλώνει τη λατρεία της, σ’ ολόκληρο το κυρίαρχο σύμπαν, ο Θεός είναι ένας. Και αυτή η ενοποιημένη και ατομική Θεότητα είναι ο εν Παραδείσω γονέας μας, ο Θεός ο Πατέρας, ο επιφοιτών, ο προστάτης και Πατέρας όλων των προσωπικοτήτων, από το θνητό άνθρωπο στους κατοικημένους κόσμους, ως τον Αιώνιο Υιό, στο κεντρικό Νησί του Φωτός.
(640.5) 56:5.1 Η ακεραιότητα, το αδιαίρετο, της Παραδείσιας Θεότητας είναι υπαρκτό και απόλυτο. Υπάρχουν τρεις αιώνιες εξατομικεύσεις της Θεότητας – ο Πατέρας του Σύμπαντος, ο Αιώνιος Υιός και το Άπειρο Πνεύμα – αλλά στην Παραδείσια Τριάδα είναι ουσιαστικά ένας, αδιαίρετος και αχώριστος.
(640.6) 56:5.2 Από το Από το αρχικό επίπεδο υπαρξιακής πραγματικότητας του Παραδείσου-Χαβόνα, διακρίνονται δύο υπό-απόλυτα επίπεδα και από αυτά άρχισαν ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα τη δημιουργία των πολυάριθμων προσωπικών συνεργατών και υφισταμένων τους. Και ενώ είναι ανάρμοστο, σε σχέση μ’ αυτά, να επιχειρήσουμε την μελέτη της απολυτοειδούς ενοποίησης του θείου στα υπερβατικά επίπεδα του απώτατου, είναι εφικτό να εξετάσουμε ορισμένα χαρακτηριστικά της ενοποιητικής λειτουργίας των διαφόρων εξατομικεύσεων της Θεότητας στις οποίες η θεία φύση εκδηλώνεται λειτουργικά στους διαφορετικούς τομείς της δημιουργίας και τις ποικίλες τάξεις των ευφυών υπάρξεων.
(640.7) 56:5.3 Η παρούσα δραστηριοποίηση του θείου στα υπερσύμπαντα εκδηλώνεται δραστικά στη λειτουργία των Υπέρτατων Δημιουργών – των Δημιουργών Υιών και Πνευμάτων του τοπικού σύμπαντος, τους Αρχαίους των Ημερών του υπερσύμπαντος και τα Επτά Κυρίαρχα Πνεύματα του Παραδείσου. Οι υπάρξεις αυτές συνιστούν τα τρία πρώτα επίπεδα του Θεού του Επτάπτυχου, που οδηγούν προς το εσωτερικό, προς τον Πατέρα του Σύμπαντος και ολόκληρος αυτός ο χώρος κυριαρχίας του Θεού του Επτάπτυχου συντονίζεται στο πρώτο επίπεδο της εμπειρικής θεότητας, στο εξελισσόμενο Υπέρτατο Ον.
(641.1) 56:5.4 Στον Παράδεισο και στο κεντρικό σύμπαν η ενότητα του Θείου αποτελεί πραγματικό γεγονός. Σ’ όλη την έκταση των εξελισσόμένων συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος, η ενότητα του Θείου είναι επίτευγμα.
(641.2) 56:6.1 Όταν τα τρία αιώνια πρόσωπα της Θεότητας λειτουργούν ως αδιάσπαστη Θεότητα στην Τριάδα του Παραδείσου, επιτυγχάνουν την τέλεια ενότητα. Επίσης, όταν δημιουργούν, είτε συνεργικά, είτε μεμονωμένα, οι Παραδείσιοι επίγονοί τους επιδεικνύουν τη χαρακτηριστική ενότητα του θείου. Και η θεία αυτή φύση της πρόθεσης που εκδηλώνεται δια των Υπέρτατων Δημιουργών και των Κυβερνητών των χώρων του χρόνου και του διαστήματος, έχει ως αποτέλεσμα την λανθάνουσα ενοποιητική δύναμη της κυριαρχίας του εμπειρικού υπέρτατου, το οποίο, παρουσία της απρόσωπης ενεργειακής ενότητας του σύμπαντος, δημιουργεί μία ένταση στην πραγματικότητα, η οποία μπορεί να αποσοβηθεί μόνο δια της επαρκούς ενοποίησης με τις εμπειρικές πραγματικότητες της προσωπικότητας της εμπειρικής Θεότητας.
(641.3) 56:6.2 Οι πραγματικότητες της υπόστασης του Υπέρτατου Όντος πηγάζουν από τις Θεότητες του Παραδείσου και στον πιλοτικό κόσμο του εξώτερου κυκλώματος της Χαβόνα ενώνονται με τη δυναμική υπεροχή του Παντοδύναμου Υπέρτατου, του προερχόμενου από τη θεία φύση των Δημιουργών του μεγάλου σύμπαντος. Ο Θεός ο Υπέρτατος ως οντότητα υπήρχε στη Χαβόνα πριν από τη δημιουργία των επτά υπερσυμπάντων, αλλά εδραστηριοποιείτο μόνο σε πνευματικά επίπεδα. Η ανάπτυξη της Παντοδυναμίας του Υπέρτατου, με διαφορετική θεία σύνθεση στα εξελισσόμενα σύμπαντα, κατέληξε σε μία νέα δυναμική παρουσία της Θεότητας, η οποία συντονίσθηκε με το πνευματικό πρόσωπο του Υπέρτατου στη Χαβόνα δια της Υπέρτατης Διάνοιας, που ταυτόχρονα μεταφέρθηκε από την λανθάνουσα κατοικία της στην άπειρη διάνοια του Απείρου Πνεύματος, στη δρώσα λειτουργική διάνοια του Υπέρτατου Όντος.
(641.4) 56:6.3 Τα υλικής διάνοιας πλάσματα των εξελικτικών κόσμων των επτά υπερσυμπάντων μπορούν να κατανοήσουν την ενότητα της Θεότητας μόνο καθώς αυτή εξελίσσεται στη δυναμική αυτή σύνθεση της προσωπικότητας του Υπέρτατου Όντος. Σε οποιοδήποτε επίπεδο ύπαρξης, ο Θεός δεν μπορεί να υπερβεί την ικανότητα κατανόησης των υπάρξεων που βρίσκονται σ’ ένα τέτοιο επίπεδο. Ο θνητός άνθρωπος οφείλει, δια της αναγνώρισης της αλήθειας, της εκτίμησης του κάλλους και της λατρείας του καλού, να αναπτύξει την αναγνώριση ενός Θεού αγάπης και μετά να προχωρήσει, δια των ανελικτικών επιπέδων του θείου, στην κατανόηση του Υπέρτατου. Η Θεότητα, έχοντας δια του τρόπου αυτού γίνει κατανοητή ως δυναμικά ενοποιημένη, μπορεί κατόπιν να εξατομικευθεί πνευματικά για να γίνει κατανοητή και να κατακτηθεί από τα πλάσματα.
(641.5) 56:6.4 Ενώ οι ανερχόμενοι θνητοί επιτυγχάνουν την κατανόηση της δύναμης του Παντοδύναμου στις πρωτεύουσες των υπερσυμπάντων και την κατανόηση της προσωπικότητας του Υπέρτατου στα εξώτερα κυκλώματα της Χαβόνα, δεν βρίσκουν πραγματικά το Υπέρτατο Ον, όπως είναι προορισμένοι να βρουν τις Θεότητες του Παραδείσου. Ακόμα και οι τελικιστές, πνεύματα έκτου επιπέδου, δεν έχουν βρει το Υπέρτατο Ον, ούτε πρόκειται να το βρουν, μέχρις ότου επιτύχουν το έβδομου επιπέδου πνευματικό στάδιο και μέχρις ότου το Υπέρτατο καταστεί ουσιαστικά ενεργό στις δραστηριότητες των μελλοντικών εξώτερων συμπάντων.
(641.6) 56:6.5 Όταν, όμως, οι ανερχόμενοι γνωρίσουν τον Πατέρα του Σύμπαντος ως το έβδομο επίπεδο του Θεού του Επτάπτυχου, έχουν κατανοήσει την προσωπικότητα του Πρώτου Προσώπου όλων των θείων επιπέδων των προσωπικών σχέσεων με τα πλάσματα του σύμπαντος.
(642.1) 56:7.1 Η σταθερή πρόοδος της εξέλιξης στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος συνοδεύεται από τις αεί διευρυνόμενες αποκαλύψεις της Θεότητας σ’ όλα τα ευφυή πλάσματα. Η επίτευξη του αποκορυφώματος της εξελικτικής προόδου σ’ έναν κόσμο, ένα σύστημα, αστερισμό, σύμπαν, υπερσύμπαν, ή στο μέγα σύμπαν, σηματοδοτεί αντίστοιχες διευρύνσεις του θείου οι οποίες λειτουργούν προς, και εντός των προοδευουσών μονάδων της δημιουργίας. Και κάθε τέτοια τοπική βελτίωση της συνειδητοποίησης του θείου ακολουθείται από ορισμένες, σαφώς καθορισμένες επιπτώσεις της διευρυμένης εκδήλωσης του θείου σε όλους τους άλλους τομείς της δημιουργίας. Εκτεινόμενος έξω από τον Παράδεισο, κάθε νέος χώρος κυριαρχίας της πραγματοποιηθείσας και επιτευχθείσας εξέλιξης συνιστά μία νέα και διευρυμένη αποκάλυψη της εμπειρικής Θεότητας στο σύμπαν των συμπάντων.
(642.2) 56:7.2 Καθώς τα απαρτίζοντα ένα τοπικό σύμπαν στοιχεία προοδευτικά εγκαθίστανται στο φως και τη ζωή, ο Θεός ο Επτάπτυχος εκδηλώνεται ολοένα και περισσότερο. Η εξέλιξη του χρόνου και του διαστήματος δρομολογείται σ’ έναν πλανήτη με την αρχική έκφραση του θεού του Επτάπτυχου – τη συνεργασία Δημιουργού Υιού-Δημιουργικού Πνεύματος – να αναλαμβάνει τον έλεγχο. Με την παγίωση ενός συστήματος στο φως, αυτός ο σύνδεσμος Υιού-Πνεύματος φθάνει στην πλήρη λειτουργία του. Και όταν ένας ολόκληρος αστερισμός παγιωθεί δια του τρόπου αυτού, η δεύτερη φάση του Θεού του Επτάπτυχου ενεργοποιείται περισσότερο σ’ όλη την έκταση ενός τέτοιου τόπου. Η ολοκληρωμένη διοικητική εξέλιξη ενός τοπικού σύμπαντος ακολουθείται από νέα και αμεσότερη επικουρία των Κυρίαρχων Πνευμάτων του υπερσύμπαντος. Και στο σημείο αυτό αρχίζει επίσης η διαρκώς διευρυνόμενη αυτή αποκάλυψη και συνειδητοποίηση του Θεού του Υπέρτατου η οποία αποκορυφώνεται στην κατανόηση του Υπέρτατου Όντος από τους ανερχομένους, ενώ διέρχονται από τους κόσμους του έκτου κυκλώματος της Χαβόνα.
(642.3) 56:7.3 Ο Πατέρας του Σύμπαντος, ο Αιώνιος Υιός και το Άπειρο Πνεύμα αποτελούν εμπειρικές εκδηλώσεις του θείου προς τα ευφυή πλάσματα και ως εκ τούτου δεν προχωρούν σε προσωπικές σχέσεις με τα διανοητικά και πνευματικά πλάσματα ολόκληρης της δημιουργίας.
(642.4) 56:7.4 Πρέπει να σημειωθεί ότι οι ανερχόμενοι θνητοί μπορεί να βιώσουν την απρόσωπη παρουσία των διαδοχικών επιπέδων της Θεότητας πολύ πριν αποκτήσουν επαρκή πνευματικότητα και σωστή εκπαίδευση ώστε να επιτύχουν την εμπειρική προσωπική αναγνώριση της, και να επικοινωνήσουν με τις Θεότητες αυτές, ως εξατομικευμένες υπάρξεις.
(642.5) 56:7.5 Κάθε νέα εξελικτική κατάκτηση σ’ έναν τομέα της δημιουργίας, καθώς επίσης και κάθε νέα εισόρμηση στο διάστημα των εκδηλώσεων του θείου, ακολουθείται από ταυτόχρονες διευρύνσεις της λειτουργικής αποκάλυψης της Θεότητας εντός των, κατά την εν λόγω εποχή, υπαρχουσών και προηγουμένως οργανωθεισών μονάδων ολόκληρης της δημιουργίας. Τούτη η νέα εισόρμηση του διοικητικού έργου των συμπάντων και των συνιστωσών μονάδων τους, μπορεί να μην φαίνεται πάντα ότι εκτελείται με ακρίβεια, σύμφωνα με την τεχνική που περιγράφηκε εδώ, επειδή η πρακτική είναι να αποστέλλονται προπορευόμενες ομάδες διαχειριστών για να προετοιμάσουν το δρόμο για τις επακόλουθες και διαδοχικές εποχές του νέου διοικητικού ελέγχου. Ακόμη και ο Θεός ο Ύπατος προαναγγέλλει τον υπερβατικό του υπερέλεγχο επί των συμπάντων κατά τα τελευταία στάδια ενός τοπικού σύμπαντος παγιωμένου το φως και τη ζωή.
(642.6) 56:7.6 Είναι γεγονός ότι, καθώς οι δημιουργίες του χρόνου και του διαστήματος εγκαθίστανται προοδευτικά σε εξελικτικό επίπεδο, παρατηρείται μία νέα και πληρέστερη δραστηριοποίηση του Θεού του Υπέρτατου ταυτόχρονα με την αντιστοιχούσα ανάκληση των τριών πρώτων εκδηλώσεων του Θεού του Επτάπτυχου. Εάν και όταν το μέγα σύμπαν παγιωθεί στο φως και τη ζωή, ποια θα είναι τότε η μελλοντική λειτουργία των Δημιουργών-Δημιουργικών εκδηλώσεων του Θεού του Επτάπτυχου, εάν ο Θεός ο Υπέρτατος αναλάβει τον άμεσο έλεγχο των δημιουργιών αυτών του χρόνου και του διαστήματος; Πρόκειται αυτοί οι οργανωτές και πρωτοπόροι των συμπάντων του χρόνου και του διαστήματος να αποδεσμευθούν, για παρόμοιες δραστηριότητες στο εξώτερο διάστημα; Δεν το γνωρίζουμε, αλλά πιθανολογούμε πολλά πάνω σ’ αυτά, καθώς και σε σχετικά μ’ αυτά θέματα.
(643.1) 56:7.7 Καθώς τα όρια της εμπειρικής Θεότητας διευρύνονται στους χώρους του Ανεπιφύλακτου Απόλυτου, οραματιζόμαστε τη δραστηριοποίηση του Θεού του Επτάπτυχου κατά τις προηγούμενες εξελικτικές εποχές των δημιουργιών αυτών του μέλλοντος. Δεν συμφωνούμε όλοι πάνω στο μελλοντικό καθεστώς των Αρχαίων των Ημερών και των Κυρίαρχων Πνευμάτων του υπερσύμπαντος. Ούτε γνωρίζουμε εάν το Υπέρτατο Ον θα λειτουργεί τότε, ή όχι, όπως στα επτά υπερσύμπαντα. Όλοι όμως πιθανολογούμε ότι οι Μιχαήλ, οι Δημιουργοί Υιοί, προορίζονται να λειτουργήσουν σ’ αυτά τα εξώτερα σύμπαντα. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι οι μελλοντικές εποχές θα γίνουν μάρτυρες μιας εγγύτερης μορφής ενοποίησης μεταξύ των Δημιουργών Υιών και των θείων Λειτουργών. Είναι, επίσης, πιθανό μία τέτοια ενοποίηση των δημιουργών να οδηγήσει σε μία νέα έκφραση της ταυτοποίησης συνεργατών-δημιουργών σ’ ένα απώτατο μέλλον. Στην πραγματικότητα, όμως, δεν γνωρίζουμε τις πιθανότητες αυτές του άγνωστου μέλλοντος.
(643.2) 56:7.8 Γνωρίζουμε πάντως ότι στα σύμπαντα του χρόνου και του διαστήματος ο Θεός ο Επτάπτυχος προετοιμάζει μία προοδευτική προσέγγιση προς τον πατέρα του Σύμπαντος και ότι αυτή η εξελικτική προσέγγιση ενοποιείται εμπειρικά στον Θεό τον Υπέρτατο. Μπορούμε να εικάσουμε ότι ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει να επικρατήσει στα εξώτερα σύμπαντα. Από την άλλη πλευρά, οι νέες τάξεις των υπάρξεων που μπορεί κάποτε να κατοικήσουν τα σύμπαντα αυτά, ίσως καταστούν ικανές να προσεγγίσουν τη Θεότητα σ’ ένα απώτατο επίπεδο και μέσω απολυτοειδών τεχνικών. Εν συντομία, δεν έχουμε την παραμικρή ιδέα πάνω στο ποια τεχνική προσέγγισης του θείου μπορεί να εφαρμοσθεί στα μέλλοντα σύμπαντα του εξώτερου διαστήματος.
(643.3) 56:7.9 Οπωσδήποτε, όμως, θεωρούμε ότι τα τελειοποιημένα υπερσύμπαντα θα γίνουν, κατά κάποιο τρόπο, μέρος της προς τον Παράδεισο ανελικτικής πορείας των υπάρξεων εκείνων οι οποίες μπορεί να κατοικούν σ’ αυτές τις εξώτερες δημιουργίες. Είναι πολύ πιθανό ότι σ’ αυτή τη μελλοντική εποχή, θα γίνουμε μάρτυρες της προσέγγισης στη Χαβόνα των κατοίκων του εξώτερου διαστήματος, δια των επτά υπερσυμπάντων, δια της λειτουργίας του Θεού του Υπέρτατου, με, ή χωρίς τη συνεργασία των Επτά Κυρίαρχων Πνευμάτων.
(643.4) 56:8.1 Το Υπέρτατο Ον έχει μία τρισυπόστατη λειτουργία στην εμπειρία του θνητού ανθρώπου. Πρώτον, είναι ο ενοποιητής του θείου μέσα στο χρόνο και το διάστημα, ο Θεός ο Επτάπτυχος. Δεύτερον, είναι το μέγιστο της Θεότητας το οποίο μπορούν τα πεπερασμένα πλάσματα να κατανοήσουν. Τρίτον, αποτελεί το μοναδικό δρόμο του θνητού ανθρώπου ώστε να πλησιάσει την υπερβατική εμπειρία της εναρμόνισης με την απολυτοειδή διάνοια, το αιώνιο πνεύμα και την Παραδείσια προσωπικότητα.
(643.5) 56:8.2 Οι ανερχόμενοι τελικιστές, έχοντας γεννηθεί στα τοπικά σύμπαντα, ανατραφεί στα υπερσύμπαντα και εκπαιδευθεί στο κεντρικό σύμπαν, περικλείουν στην προσωπική τους εμπειρία την πλήρη δυναμική της κατανόησης της θείας φύσης του Θεού του Επτάπτυχου στο χρόνο και το διάστημα, ενοποιούμενη στο Υπέρτατο. Οι τελικιστές υπηρετούν διαδοχικά στα σύμπαντα, εκτός εκείνου στο οποίο γεννήθηκαν, συσσωρεύοντας έτσι τη μία εμπειρία επί της άλλης, μέχρις ότου η ολοκλήρωση της επταπλής διαφορικότητας της πιθανής εμπειρίας των πλασμάτων επιτευχθεί. Δια της λειτουργίας των ενοικούντων Προσαρμοστών, οι τελικιστές καθίστανται ικανοί να βρουν τον Πατέρα του Σύμπαντος, αλλά είναι δια των τεχνικών αυτών της εμπειρίας που οι τελικιστές αυτοί φθάνουν πράγματι να γνωρίσουν το Υπέρτατο Ον, ενώ είναι προορισμένοι να υπηρετήσουν και την αποκάλυψη του Υπέρτατου αυτού Όντος εντός και προς τα μελλοντικά σύμπαντα του εξώτερου διαστήματος.
(644.1) 56:8.3 Να θυμάστε όλα αυτά που ο Θεός ο Πατέρας και οι εν Παραδείσω Υιοί του κάνουν για μας, ενώ εμείς με τη σειρά μας και εν πνεύματι έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε για, και στο, αναδυόμενο Υπέρτατο Ον. Η εμπειρία της αγάπης, της ευτυχίας και της υπηρεσίας στο σύμπαν είναι αμοιβαία. Ο Θεός ο Πατέρας δεν χρειάζεται να του επιστρέψουν οι υιοί του όλα όσα εκείνος πληροί επ’ αυτών, αλλά πρέπει (ή μπορούν) να πληρώσουν και εκείνοι με τη σειρά τους όλα αυτά τα πράγματα επί των συντρόφων τους και επί του αναπτυσσόμενου Υπέρτατου Όντος.
(644.2) 56:8.4 Όλα τα δημιουργικά φαινόμενα αντανακλούν τις προηγηθείσες δραστηριότητες του δημιουργού-πνεύματος. Είπεν ο Ιησούς – και είναι κυριολεκτικά αληθές: «Ο Υιός πράττει μόνο τα πράγματα εκείνα τα οποία βλέπει τον Πατέρα να πράττει.» Εν καιρώ, εσείς οι θνητοί ίσως αρχίσετε την αποκάλυψη του Υπέρτατου στους συντρόφους σας και, με αυξανόμενο ρυθμό, ίσως διευρύνετε την αποκάλυψη αυτή καθώς ανέρχεσθε προς τον Παράδεισο. Στην αιωνιότητα ίσως σας επιτραπεί να κάνετε ολοένα και μεγαλύτερες αποκαλύψεις του Θεού αυτού των εξελικτικών πλασμάτων σε ανώτατα επίπεδα – ακόμη και απώτατα- όπως είναι οι τελικιστές του έβδομου σταδίου.
(644.3) 56:9.1 Το Ανεπιφύλακτο Απόλυτο και το Θείο Απόλυτο ενώνονται στο Συμπαντικό Απόλυτο. Τα Απόλυτα συντονίζονται στο Απώτατο, περιορίζονται στο Υπέρτατο και μεταβάλλονται, μέσα στο χρόνο και το διάστημα, στον Θεό τον Επτάπτυχο. Σε υπό-άπειρα επίπεδα υπάρχουν τρία απόλυτα, αλλά στο άπειρο φαίνονται να είναι ένα. Στον Παράδεισο υπάρχουν τρεις προσωποποιήσεις της Θεότητας, αλλά στην Τριάδα είναι μία.
(644.4) 56:9.2 To μεγαλύτερο φιλοσοφικό ερώτημα του κυρίαρχου σύμπαντος είναι τούτο: Υπήρχε το Απόλυτο (τα τρία Απόλυτα, ως ένα στην αιωνιότητα) προ της Τριάδας; Και είναι το Απόλυτο πρόγονος της τριάδας, Ή προηγήθηκε η Τριάδα του Απολύτου;
(644.5) 56:9.3 Αποτελεί το Ανεπιφύλακτο Απόλυτο μία δυναμική παρουσία, ανεξάρτητη από την Τριάδα; Επάγεται η παρουσία του θείου Απόλυτου την απεριόριστη λειτουργία της Τριάδας; Και είναι το Συμπαντικό Απόλυτο η τελική λειτουργία της Τριάδας, ακόμη και μία Τριάδα των Τριάδων;
(644.6) 56:9.4 Σε πρώτη σκέψη, μία θεώρηση του Απόλυτου ως προγόνου πάντων των πραγμάτων – ακόμη και της Τριάδας – φαίνεται να παρέχει μία παροδική ικανοποίηση συνακόλουθης ευαρέσκειας και φιλοσοφικής ενοποίησης, αλλά οποιοδήποτε παρόμοιο συμπέρασμα ακυρώνεται από την πραγματική ύπαρξη της αιώνιας φύσης της Τριάδας του Παραδείσου. Διδαχθήκαμε και πιστεύουμε ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος και οι Τριαδικοί συνεργάτες του είναι αιώνιοι κατά φύση και υπόσταση. Επί πλέον, δεν υπάρχει παρά ένα συνακόλουθο φιλοσοφικό συμπέρασμα και τούτο είναι: Το Απόλυτο είναι, για όλες τις ευφυείς υπάρξεις του σύμπαντος, η απρόσωπη και ισότιμη αντίδραση της Τριάδας (των Τριάδων) σε όλες τις βασικές και πρωταρχικές καταστάσεις του διαστήματος, διασυμπαντικές και εξωσυμπαντικές. Για όλες τις ευφυείς προσωπικότητες του μεγάλου σύμπαντος η Παραδείσια Τριάδα βρίσκεται για πάντα στην τελικότητα, την αιωνιότητα, το υπέρτατο και το απώτατο και, από κάθε πρακτική άποψη ατομικής κατανόησης και συνειδητοποίησης των πλασμάτων, ως απόλυτο.
(644.7) 56:9.5 Με τον τρόπο που ο νους των πλασμάτων μπορεί να εξετάσει το πρόβλημα αυτό, οδηγείται στην τελική θεώρηση του Συμπαντικού ΕΙΜΑΙ ως την πρωταρχική αιτία και την απεριόριστη πηγή της Τριάδας και του Απόλυτου μαζί. Ως εκ τούτου, όταν επιθυμούμε να αποκτήσουμε μία προσωπική θεώρηση του Απόλυτου, ξαναγυρίζουμε στο αιώνιο πρότυπο και το ιδεατό του Πατέρα του Σύμπαντος. Όταν θέλουμε να διευκολύνουμε την κατανόηση, ή να διευρύνουμε τη συνειδητοποίηση αυτού του, κατά τα λοιπά, απρόσωπου Απόλυτου, επανερχόμαστε στο γεγονός ότι ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι ο υπαρκτός Πατέρας της απόλυτης προσωπικότητας. Ο Αιώνιος Υιός είναι το Απόλυτο Πρόσωπο, αν και όχι υπό την εμπειρική έννοια, η προσωποποίηση του Απόλυτου. Επιπλέον, εξακολουθούμε να οραματιζόμαστε τις εμπειρικές Τριάδες ως αποκορυφούμενες στην εμπειρική προσωποποίηση του Θείου Απόλυτου, ενώ αντιλαμβανόμαστε το Συμπαντικό Απόλυτο ως απαρτίζον τα συμπαντικά και εξωσυμπαντικά φαινόμενα της εκδηλούμενης παρουσίας των απρόσωπων δραστηριοτήτων των ενοποιημένων και συντονισμένων Θείων συσχετισμών του υπέρτατου, του απώτατου και του απείρου – της Τριάδας των Τριάδων.
(645.1) 56:9.6 Ο Θεός ο Πατέρας διακρίνεται σε όλα τα επίπεδα από το πεπερασμένο ως το άπειρο και, παρά το ότι τα πλάσματά του, από τον Παράδεισο ως τους εξελικτικούς κόσμους, τον αντιλαμβάνονται με ποικίλους τρόπους, μόνον ο Αιώνιος Υιός και το Άπειρο Πνεύμα τον γνωρίζουν ως αιωνιότητα.
(645.2) 56:9.7 Η πνευματική προσωπικότητα είναι απόλυτη μόνο στον Παράδεισο και η θεώρηση του Απόλυτου είναι ανεπιφύλακτη μόνο στην αιωνιότητα. Η Θεία παρουσία είναι απόλυτη μόνο στον Παράδεισο και η αποκάλυψη του Θεού πρέπει πάντα να είναι μερική, σχετική και προοδευτική, μέχρις ότου η δύναμή του γίνει εμπειρικά άπειρη στη διαστημική δυναμικότητα του Ανεπιφύλακτου Απόλυτου, ενώ η εκδήλωση της προσωπικότητάς του γίνεται εμπειρικά άπειρη στην εκδηλούμενη παρουσία του Θείου Απόλυτου και ενώ αυτές οι δύο δυναμικές του απείρου ενοποιούνται πραγματικά στο Συμπαντικό Απόλυτο.
(645.3) 56:9.8 Πέραν, όμως, των υπό-άπειρων επιπέδων, τα τρία Απόλυτα είναι ένα και ως εκ τούτου το άπειρο πραγματώνεται δια της Θεότητας, ανεξάρτητα από το αν οποιαδήποτε άλλη κατηγορία ύπαρξης πραγματώνει ποτέ τη συνειδητοποίηση του απείρου.
(645.4) 56:9.9 Η ύπαρξη στην αιωνιότητα συνεπάγεται την υπαρξιακή αυτοπραγμάτωση του απείρου, έστω και αν μία άλλη αιωνιότητα είναι δυνατόν να απαιτηθεί για να βιωθεί η αυτοπραγμάτωση των εμπειρικών δυναμικών, συμφυών σε μία άπειρη αιωνιότητα – ένα αιώνιο άπειρο.
(645.5) 56:9.10 Και ο Θεός ο Πατέρας είναι η ατομική απαρχή όλων των εκδηλώσεων της Θεότητας, αλλά και η πραγματικότητα για όλα τα ευφυή πλάσματα και τις πνευματικές υπάρξεις σ’ ολόκληρο το σύμπαν των συμπάντων. Ως προσωπικότητες, τώρα, ή στις διαδοχικές συμπαντικές εμπειρίες του αιώνιου μέλλοντος, ανεξάρτητα από το αν επιτύχετε την κατάκτηση του Θεού του Επτάπτυχου, αντιληφθείτε το Θεό τον Υπέρτατο, βρείτε τον Θεό τον Απώτατο, ή προσπαθήσετε να κατανοήσετε την αρχή του Θεού του Απόλυτου, θα ανακαλύψετε, για την αιώνια ικανοποίησή σας ότι με την ολοκλήρωση κάθε περιπέτειας που θα έχετε, σε καινούργια εμπειρικά επίπεδα, ξαναβρήκατε τον αιώνιο Θεό – τον Παραδείσιο πατέρα όλων των προσωπικοτήτων του σύμπαντος.
(645.6) 56:9.11 Ο Πατέρας του Σύμπαντος είναι η δικαίωση της συμπαντικής ενότητας όπως αυτή πρέπει σε βαθμό υπέρτατο, ακόμη και απώτατο, να πραγματώνεται στην μετά το απώτατο ενότητα των απολύτων αξιών και εννοιών – στην απεριόριστη Πραγματικότητα.
(645.7) 56:9.12 Οι Οργανωτές της Κυρίαρχης Δύναμης προχωρούν στο διάστημα και κινητοποιούν τις ενέργειές του ώστε να ανταποκριθούν στη βαρύτητα της Παραδείσιας έλξης του Πατέρα του Σύμπαντος και κατόπιν έρχονται οι Δημιουργοί Υιοί, που διαρρυθμίζουν τις στη βαρύτητα αντιδρώσες αυτές δυνάμεις σε κατοικημένα σύμπαντα όπου εξελίσσονται ευφυή πλάσματα, τα οποία δέχονται εντός τους το πνεύμα του Πατέρα του Παραδείσου, που στη συνέχεια ανελίσσονται προς τον Πατέρα για να γίνουν σαν αυτόν, σε όλες τις δυνατές θείες ιδιότητες.
(645.8) 56:9.13 Η διαρκής και επεκτεινόμενη προέλαση των δημιουργικών δυνάμεων του Παραδείσου μέσα στο διάστημα φαίνεται να προαγγέλλει τον αεί διευρυνόμενο χώρο κυριαρχίας του βαρυτικού ελέγχου του Πατέρα του Σύμπαντος και τον μηδέποτε λήγοντα πολλαπλασιασμό των ποικίλων τύπων των ευφυών πλασμάτων, που μπορούν να αγαπούν το Θεό και να αγαπώνται από αυτόν και τα οποία, γνωρίζοντας έτσι το Θεό, μπορούν να αποφασίσουν να γίνουν σαν αυτόν, να επιλέξουν να κατακτήσουν τον Παράδεισο και να βρουν τον Θεό.
(646.1) 56:9.14 Το σύμπαν των συμπάντων είναι απόλυτα ενοποιημένο. Ο Θεός είναι ένας σε δύναμη και υπόσταση. Υπάρχει συντονισμός όλων των επιπέδων της ενέργειας και όλων των φάσεων της προσωπικότητας. Φιλοσοφικά και εμπειρικά, ως θεώρηση και ως πραγματικότητα, όλες οι καταστάσεις και οι υπάρξεις έχουν κέντρο τον Πατέρα του Σύμπαντος. Ο Θεός είναι τα πάντα και εις τα πάντα και καμία κατάσταση, ή πλάσμα, δεν υπάρχει χωρίς αυτόν.
(646.2) 56:10.1 Καθώς οι παγιωμένοι στο φως και τη ζωή κόσμοι προχωρούν από το αρχικό στάδιο, στην έβδομη περίοδο, αντιλαμβάνονται προοδευτικά την πραγμάτωση της αλήθειας του Θεού του Επτάπτυχου, κλιμακούμενοι από την προσκύνηση του Δημιουργού Υιού, μέχρι τη λατρεία του Παραδείσιου Πατέρα του. Σ’ όλη τη διάρκεια του συνεχιζόμενου έβδομου σταδίου της ιστορίας ενός τέτοιου κόσμου οι διαρκώς προοδεύοντες θνητοί διευρύνουν τις γνώσεις τους για το Θεό τον Υπέρτατο, ενώ αμυδρά διακρίνουν την πραγματικότητα της υπερισχύουσας λειτουργίας του Θεού του Απώτατου.
(646.3) 56:10.2 Σ’ ολόκληρη τη διάρκεια της μεγαλειώδους αυτής εποχής το κύριο μέλημα των διαρκώς προοδευόντων θνητών είναι η επιδίωξη μιας καλύτερης κατανόησης και μιας πληρέστερης συνειδητοποίησης των αντιληπτών στοιχείων του Θεού – της αλήθειας, της ομορφιάς και της καλοσύνης. Τούτο αντιπροσωπεύει την προσπάθεια του ανθρώπου να διακρίνει το Θεό στη διάνοια, την ύλη και το πνεύμα. Και καθώς ο θνητός κυνηγά αυτή την επιδίωξη, βρίσκει τον εαυτό του να απορροφάται ολοένα και περισσότερο στην εμπειρική μελέτη της φιλοσοφίας, της κοσμολογίας και του θείου.
(646.4) 56:10.3 Τη φιλοσοφία ως ένα σημείο την κατανοείτε και το θείο το αντιλαμβάνεσθε δια της λατρείας, της κοινωνικής προσφοράς και της ατομικής πνευματικής εμπειρίας, την αναζήτηση όμως της ομορφιάς – της κοσμολογίας – πολύ συχνά την περιορίζετε στη μελέτη των ανθρώπινων, άτεχνων, καλλιτεχνικών προσπαθειών. Η Ομορφιά, η τέχνη, είναι εν πολλοίς θέμα ενοποίησης των αντιθέτων. Η ποικιλία είναι βασική για την θεώρηση της ομορφιάς. Η υπέρτατη ομορφιά, το απαύγασμα της πεπερασμένης τέχνης, είναι το γίγνεσθαι της ενοποίησης του απείρου των κοσμικών έσχατων ορίων του Δημιουργού και του δημιουργήματος. Ο άνθρωπος που βρίσκει το Θεό και ο θεός που βρίσκει τον άνθρωπο – το δημιούργημα να γίνεται τέλειο σαν το Δημιουργό – αυτό είναι το ουράνιο επίτευγμα του υπέρτατα ωραίου, η κατάκτηση του κολοφώνα της κοσμικής τέχνης.
(646.5) 56:10.4 Ως εκ τούτου, ο υλισμός, η αθεΐα, είναι η μεγιστοποίηση της ασχήμιας, η κορύφωση της πεπερασμένης αντίθεσης του ωραίου. Η ανώτατη ομορφιά συνίσταται στο πανόραμα της ενοποίησης των παραλλαγών που δημιουργήθηκαν από την προ-υπαρξιακή αρμονική πραγματικότητα.
(646.6) 56:10.5 Η επίτευξη των κοσμολογικών επιπέδων της σκέψης περιλαμβάνει:
(646.7) 56:10.6 1. Την περιέργεια. Την πείνα για αρμονία και τη δίψα για ομορφιά. Συνεχείς προσπάθειες για την ανακάλυψη νέων επιπέδων αρμονικών κοσμικών σχέσεων.
(646.8) 56:10.7 2. Την αισθητική εκτίμηση. Την αγάπη για το ωραίο και την διαρκώς βελτιούμενη εκτίμηση της καλλιτεχνικής επαφής με όλες τις δημιουργικές εκδηλώσεις, σε όλα τα επίπεδα της πραγματικότητας.
(646.9) 56:10.8 3. Την ηθική ευαισθησία. Δια της συνειδητοποίησης της αλήθειας, η εκτίμηση του ωραίου οδηγεί στην αίσθηση της αιώνιας προσαρμογής των πραγμάτων εκείνων που βάλλουν την αναγνώριση της θείας καλοσύνης στις σχέσεις της Θεότητας με όλες τις υπάρξεις. Και έτσι, ακόμη και η κοσμολογία οδηγεί στην αναζήτηση των θείων αξιών της πραγματικότητας – στην συνειδητοποίηση του θεού.
(646.10) 56:10.9 Οι κόσμοι που παγιώθηκαν στο φως και τη ζωή ενδιαφέρονται τόσο απόλυτα για την κατανόηση της αλήθειας, του ωραίου και της καλοσύνης επειδή οι ιδιότητες των εννοιών αυτών περικλείουν την αποκάλυψη της Θεότητας στους κόσμους του χρόνου και του διαστήματος. Οι έννοιες της αιώνιας αλήθειας δημιουργούν μία συνδυασμένη έκκληση στην διανοητική και πνευματική φύση του θνητού ανθρώπου. Η συμπαντική ομορφιά αγκαλιάζει τις αρμονικές σχέσεις και ρυθμούς της κοσμικής δημιουργίας. Τούτο αποτελεί περισσότερο ευδιάκριτα τη διανοητική έλξη και οδηγεί στην ενοποιημένη και σύγχρονη κατανόηση του υλικού σύμπαντος. Η θεία καλοσύνη αντιπροσωπεύει την αποκάλυψη των άπειρων αξιών στον πεπερασμένο νου, ώστε να γίνουν απ’ αυτόν αντιληπτές και να εξυψωθούν το ίδιο το κατώφλι του πνευματικού επιπέδου της ανθρώπινης κατανόησης.
(647.1) 56:10.10 Η αλήθεια είναι η βάση της επιστήμης και της φιλοσοφίας, συνιστώσα τη διανοητική βάση της θρησκείας. Η ομορφιά υποστηρίζει την τέχνη, τη μουσική και τους σημαντικούς ρυθμούς ολόκληρης της ανθρώπινης εμπειρίας. Η καλοσύνη περιλαμβάνει την έννοια της ηθικής, του ήθους και της θρησκείας – την πείνα για εμπειρική τελειότητα.
(647.2) 56:10.11 Η ύπαρξη της ομορφιάς συνεπάγεται την παρουσία του νου των πλασμάτων που μπορεί να εκτιμήσει τόσο βέβαια, όσο το γεγονός της προοδευτικής εξέλιξης υποδηλώνει την κυριαρχία της Υπέρτατης Διάνοιας. Η ομορφιά αποτελεί τη διανοητική αναγνώριση της αρμονικής σύνθεσης, στο χρόνο και το διάστημα, της ευρύτατης διαφοροποίησης της φαινομενικής πραγματικότητας, το σύνολο των οποίων προέρχεται από την προ-υπαρξιακή και αιώνια ενότητα.
(647.3) 56:10.12 Η καλοσύνη είναι η διανοητική αναγνώριση των σχετικών αξιών των διαφόρων επιπέδων της θείας τελειότητας. Η αναγνώριση της καλοσύνης συνεπάγεται την ύπαρξη μιας ηθικής διάνοιας, μία ατομική διάνοια με την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ του καλού και του κακού. Το να διαθέτει, όμως, κανείς καλοσύνη, μεγαλείο, είναι το μέτρο του πραγματικού θείου επιτεύγματος.
(647.4) 56:10.13 Η αναγνώριση των πραγματικών σχέσεων συνεπάγεται την ύπαρξη μιας διάνοιας ικανής να διακρίνει μεταξύ της αλήθειας και της πλάνης. Το επιφοιτούν Πνεύμα της Αλήθειας που περιβάλλει την ανθρώπινη διάνοια στην Ουράντια ανταποκρίνεται αλάθητα στην αλήθεια – τη συνάφεια του ζώντος πνεύματος όλων των πραγμάτων και όλων των υπάρξεων, όπως αυτές είναι συντονισμένες στην αιώνια ανέλιξη προς το Θεό.
(647.5) 56:10.14 Η κάθε ώθηση του κάθε ηλεκτρονίου, της κάθε σκέψης, ή πνεύματος αποτελεί μία δρώσα μονάδα σ’ ολόκληρο το σύμπαν. Μόνο η αμαρτία είναι απομονωμένη, μόνο η βαρύτητα του κακού ανθίσταται στα διανοητικά και πνευματικά επίπεδα. Το σύμπαν αποτελεί ένα σύνολο. Κανένα πράγμα, ή πλάσμα δεν υπάρχει, δεν ζει απομονωμένο. Η αυτοπραγμάτωση είναι δυνητικά κακή, αν είναι αντικοινωνική. Είναι κυριολεκτικά αλήθεια: «Ουδείς δύναται να ζήσει μόνος.» Η κοσμική κοινωνικότητα συνιστά την ανώτερη μορφή της ενοποίησης της προσωπικότητας. Είπεν ο Ιησούς: «Ο μέγιστος εξ υμών, γενηθήτω υπηρέτης πάντων.»
(647.6) 56:10.15 Επιπλέον, η αλήθεια, η ομορφιά και η καλοσύνη – η διανοητική προσέγγιση του ανθρώπου στο σύμπαν της διάνοιας, της ύλης και του πνεύματος – πρέπει να συνδυάζεται σε μία ενοποιημένη θεώρηση ενός θείου και υπέρτατου ιδεώδους. Όπως η θνητή προσωπικότητα ενοποιεί την ανθρώπινη εμπειρία με την ύλη, τη διάνοια και το πνεύμα, έτσι και αυτό το θείο και ανώτατο αυτό ιδεώδες ενοποιείται με το Υπέρτατο και εν συνεχεία προσωποποιείται ως Θεός γεμάτος πατρική αγάπη.
(647.7) 56:10.16 Κάθε διείσδυση στις σχέσεις των μερών προς οποιοδήποτε δεδομένο όλο απαιτεί την κατανόηση της σχέσης όλων των μερών προς το σύνολο αυτό. Και στο σύμπαν, τούτο σημαίνει τη σχέση των δημιουργημένων μερών προς το Δημιουργικό Σύνολο. Έτσι η Θεότητα γίνεται ο υπερβατικός, ακόμη και άπειρος στόχος της συμπαντικής και αιώνιας κατάκτησης.
(647.8) 56:10.17 Η συμπαντική ομορφιά είναι η αναγνώριση της ανάκλασης του Νησιού του Παραδείσου στην υλική δημιουργία, ενώ η αιώνια αλήθεια είναι η ιδιαίτερη λειτουργία των Υιών του Παραδείσου, οι οποίοι όχι μόνο πληρούν δια του εαυτού τους τις θνητές φυλές, αλλά επιπλέον παρέχουν αφειδώς το Πνεύμα τους της Αλήθειας σε όλους τους λαούς. Η Θεία καλοσύνη εκδηλώνεται πληρέστερα στη γεμάτη αγάπη λειτουργία των πολύμορφων προσωπικοτήτων του Απείρου Πνεύματος. Η αγάπη, όμως, το σύνολο των τριών αυτών ιδιοτήτων, αποτελεί τον τρόπο δια του οποίου αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος το Θεό, ως πνευματικό του Πατέρα.
(648.1) 56:10.18 Η φυσική ύλη είναι η σκιά μέσα στο χρόνο και το διάστημα της ενέργειας του Παραδείσου – η λάμψη των απόλυτων Θεοτήτων. Οι έννοιες της αλήθειας είναι οι επιπτώσεις στην διάνοια των θνητών του αιώνιου λόγου της Θεότητας – η μέσα στο χρόνο και το διάστημα κατανόηση των υπέρτατων αρχών. Οι αξίες της καλοσύνης είναι οι ελεήμονες λειτουργίες των πνευματικών προσωπικοτήτων του Συμπαντικού, του Αιώνιου και του Απείρου προς τα πεπερασμένα πλάσματα, μέσα στο χρόνο και το διάστημα, πλάσματα των εξελικτικών σφαιρών.
(648.2) 56:10.19 Αυτές οι σημαντικές πραγματικές έννοιες του θείου συγχωνεύονται στη σχέση του Πατέρα με κάθε ξεχωριστό πλάσμα ως θεία αγάπη. Συντονίζονται στον Υιό και τους Υιούς του, ως θεία ευσπλαχνία. Εκδηλώνουν τις ιδιότητές τους δια του Πνεύματος και των πνευματικών παιδιών του ως θεία υπηρεσία, ως παρουσίαση του στοργικού ελέους προς τα παιδιά του χρόνου. Οι τρεις αυτές θεότητες πρωταρχικά εκδηλώνονται δια του Υπέρτατου Όντος, ως μία σύνθεση δυναμικής προσωπικότητας. Εκδηλώνονται επίσης ποικιλοτρόπως δια του Θεού του Επτάπτυχου, μέσα από επτά διαφορετικούς συσχετισμούς των θείων εννοιών και αξιών, σε επτά ανελικτικά επίπεδα.
(648.3) 56:10.20 Για τον πεπερασμένο άνθρωπο η αλήθεια, η ομορφιά και η καλοσύνη περικλείουν την πλήρη αποκάλυψη της θείας πραγματικότητας. Καθώς αυτή η δια της αγάπης αντίληψη της Θεότητας βρίσκει πνευματική έκφραση στη ζωή των θνητών που γνωρίζουν το Θεό, δρέπονται οι καρποί του θείου: η διανοητική γαλήνη, η κοινωνική πρόοδος, η ηθική ικανοποίηση, η πνευματική ευτυχία και η κοσμική σοφία. Οι προηγμένοι θνητοί σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται στο έβδομο στάδιο του φωτός και της ζωής έχουν μάθει ότι η αγάπη είναι το μεγαλύτερο πράγμα στο σύμπαν – και γνωρίζουν ότι ο Θεός είναι αγάπη.
(648.4) 56:10.21 Αγάπη είναι η επιθυμία να κάνει κανείς το καλό στους άλλους.
(648.5) 56:10.22 [Παρουσιάσθηκε από ένας Κραταιό Αγγελιαφόρο που διαμένει προσωρινά στην Ουράντια, μετά από αίτημα του Σώματος Αποκάλυψης του Νέβαδον και σε συνεργασία με ένα συγκεκριμένο Μελχισεδέκ, τον επίκουρο Πλανητικό Πρίγκιπα της Ουράντια.]
(648.6) 56:10.23 Το κεφάλαιο αυτό της Συμπαντικής Ενότητας είναι το εικοστό πέμπτο μιας σειράς παρουσιάσεων από διάφορους συγγραφείς, οι οποίοι υποστηρίχθηκαν ως ομάδα από μία επιτροπή προσωπικοτήτων του Νέβαδον, δώδεκα στον αριθμό, και λειτουργούν υπό την καθοδήγηση του Μελχισεδέκ Μαντούτια. Καταγράψαμε τις αναφορές αυτές και τις παρουσιάσαμε στην Αγγλική γλώσσα με μία τεχνική εγκεκριμένη από τους ανωτέρους μας, το έτος 1934, του χρόνου της Ουράντια.)
Links:
[1] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U34_4_13
[2] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U34_7_3
[3] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U36_5_14
[4] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U37_9_12
[5] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U39_1_15
[6] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U39_4_11
[7] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U39_4_12
[8] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U39_5_5
[9] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U39_8_9
[10] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U40_5_13
[11] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U40_9_2
[12] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U40_9_7
[13] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U41_1_5
[14] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U41_3_6
[15] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U41_4_7
[16] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U41_5_8
[17] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U41_6_3
[18] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U42_7_9
[19] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U42_10_8
[20] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U42_11_3
[21] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U42_11_4
[22] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U43_4_2
[23] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U43_4_7
[24] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_0_17
[25] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_1_1
[26] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_1_15
[27] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_2_6
[28] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_4_11
[29] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U44_5_5
[30] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U45_2_4
[31] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U45_4_8
[32] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U45_4_15
[33] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U45_7_5
[34] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U46_1_6
[35] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U46_2_8
[36] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U46_5_32
[37] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U46_7_2
[38] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U46_7_3
[39] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_2_3
[40] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_4_1
[41] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_4_6
[42] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_5_1
[43] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_6_3
[44] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_9_5
[45] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U47_10_5
[46] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U48_2_20
[47] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U48_4_13
[48] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U48_6_33
[49] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U48_6_36
[50] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U48_7_5
[51] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U49_1_7
[52] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U49_2_1
[53] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U49_2_11
[54] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U49_5_9
[55] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U50_5_8
[56] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U50_7_2
[57] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U51_1_5
[58] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U51_4_8
[59] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U51_6_3
[60] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U52_1_7
[61] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U52_2_1
[62] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U52_2_2
[63] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U52_3_6
[64] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U53_1_2
[65] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U54_3_1
[66] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_0_2
[67] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_0_3
[68] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_2_5
[69] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_2_7
[70] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_3_10
[71] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_6_6
[72] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U55_7_3
[73] https://www.urantia.org/el/vivlio-tis-oyrantia/yposimeioseis#U56_1_1