Hoe de ontdekking van het Urantia Boek mijn leven heeft beïnvloed

Afdrukken

Bill Evans

door Bill Evans, New York, Verenigde Staten

Het was 1969. Ik was toen begin twintig en bouwde aan mijn zorgeloze surfcarrière op Long Island, New York toen een aantal van ons naar Puerto Rico vloog om golven te vinden. Die vonden ze bij een onbekend maar nu beroemd kuststadje met de naam Rincón.

Na gehoord te hebben van een storm op Barbados besloten sommigen van de groep daar naartoe te vliegen want dat betekende goede golven, maar ze troffen een gehavend gebied aan. Op zoek naar iets te doen gingen ze nar een van Barbados’ grotten met een boom-box en het nieuwe album van Led Zeppelin. Nadat ze de pikdonkere grot waren binnengegaan, speelden ze de band tot het einde en zaten in stilte toen een vreemde stem die stilte verbrak en vertelde over de zevende hemel, Jezus en andere van dat soort onderwerpen. Toen ze weggingen, kwam er een man van een jaar of vijftig, gekleed in een lange poncho, de grot uit. Hij zei in antwoord op hun vragen: “Als je terug bent in Amerika, zoek dan Het Urantia Boek.”

Ik was daar niet bij maar het verhaal werd me later tijdens een feestje verteld. Het maakte iets in me los en ik moest het boek vinden. Ik ging naar bibliotheken en boekwinkels, maar nergens hadden ze ervan gehoord. Ik wist van een boekwinkel in Sayville, Long Island. Het werd gerund door een ouder echtpaar wiens hele leven in het teken stond van boeken. Maar ook zij hadden er nooit van gehoord en beweerden dat zo’n boek niet bestond. Ik hield vol van wel waarop zij een dik boek gemarkeerd met een “U” tevoorschijn haalden. Al bladerend – net voor Uranus – zag ik het: Urantia, Boek, Het. Hij zei: “Ik kan het boek voor je krijgen.” Ik bestelde er twee en een week later haalde ik twee grote blauwe boeken op.

Een van de twee is nog steeds mijn boek met opgezwollen pagina’s en een gebroken rug van het erop zitten op het strand en van het uitlenen. Het heeft zo’n karakter en ik koester het!

Sinds de dag dat ik het blauwe boek in handen kreeg, heb ik het gelezen. Eerst las ik het van begin tot eind. Ergens in de verhandelingen over het leven van Jezus wist ik dat het de waarheid was. Het heeft mijn leven veranderd en ik kreeg zin om de boodschap aan anderen te brengen. Ik geloof dat de weg naar verdoemenis breed is en druk bereisd, terwijl Zijn weg smal is en maar door weinigen wordt gevonden. Ik hoop dat mijn inspanningen om het boek bij mensen te introduceren hen leidt naar de smalle weg.

Het heeft mij een rust gebracht die ik daarvoor nooit had. Ik hoop dat de munten die ik heb teruggeven aan de meester voldoen om mij naar de eerste woningwereld te brengen, zodat ik meer kan doen. Zeker, ik geloof dat God mijn Vader is en dat Jezus zijn zoon is en mijn broer, zoals de mensheid dat is.

Ik hoop jullie allen te ontmoeten – als het niet hier is – dan op de eerste woningwereld.